ใกล้จะ...แต่ยังไม่จบ -_-กว่าจะถึงเวลานั้นหมายของเตี้ยก็อีกหลายชั่วโมง พ่อบ้านชื่อเซียนที่ทำหน้าที่ทั้งสามีที่ดีและพ่อบ้านที่ดีจัดการ
ซักผ้าซักผ่อนให้ผู้เป็นภรรยาเรียบร้อยก็หันไปจัดการท่านเจี้ยวอีกยกสองยก ถือว่าเป็นค่าตอบแทนเล็กๆน้อยๆ
..ดูเหมือนเมียรักจะเหนื่อยจริงๆ จบกิจกรรมก็สลบเหมือด ปล่อยให้สามียังคงทำหน้าที่สามีต่อไป นั่นคือเช็ดตัว
ชำระล้างคราบไม่พึงประสงค์ออก
ถามว่าตัวเองเหนื่อยไหม ..ตอบได้คำเดียวว่าเหนื่อย เคยรับผิดชอบชีวิตของตัวเองด้วยตัวคนเดียวมาตลอด
แต่ตอนนี้มีมาเพิ่มอีกคนมันก็ต้องเหนื่อยเป็นธรรมดา แต่ไม่รู้ทำไมเขาถึงได้โคตรจะเต็มใจ
ท่านเซียนนั่งบุลงข้างเมียรักที่นอนอยู่บนเตียง บีบผ้ามาดค่อยๆเช็ดหน้าให้เบา อ่า.. ดูโทรมไปเลยจริงๆด้วย
คงทำงานจนนอนไม่พอแน่ๆ ก่อนจะวางผ้าวางที่กะละมังตามเดิมแล้วแนบฝ่ามือทั้งสองประคองหน้า พลิกไปพลิก
มาก่อนที่หน้าของสามีจะเจือไปด้วยรอยยิ้ม..
"มึงน้ามึง.."
"..."
"อย่าทำให้กูรักกูหลงไปมากกว่านี้เลย"
ก่อนจะหัวเราะกับคำพูดตัวเอง ..ใช่ หลง เขากำลังหลงอย่างเต็มเปาเลยล่ะ ไม่ใช่แค่ตอนนี้..เขาหลงมาตั้งแต่เมื่อ
ก่อนแล้ว ไม่งั้นคงไม่คิดมาตลอดว่าทำไมตอนท่านเจี้ยวหลับนี่มันถึงได้น่ามองนัก
"ถ้ามึงลดความหลงของกูลงอีกซักหน่อย"
"..."
"กูอาจจะอนุโลมอยู่กับมึงตลอดชีวิตเลยก็ได้ ไอ้เจี้ยว"ยิ้มทั้งแบบนั้น ก่อนจะค่อยสอดตัวเข้าใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันแล้วรวบเมียรักกดหัวลงอย่างทะนุถนอมให้แนบลงฟัง
เสียงหัวใจของเขา
...
'รัก จนไม่รู้จะรักใครได้อย่างนี้อีกแล้ว'
+++++++++++++
ท่านเจี้ยวมุ่งหน้าเดินผ่านประตูข้างม. แต่ละก้าวมันช่างทรมานเหลือแสน เอาอีกแล้ว.. ก็ตอนกลางวันไอ้ผัวหื่น
เล่นซะไม่บันยะบันยัง ก็เข้าใจอยู่หรอกนะว่าอดอยากปากแห้งมาหลายวัน แต่อย่างน้อยๆก็น่าจะทยอยทำก็ได้
ไม่เห็นจะต้องรวบต้นรวบดอกกันในวันเดียว ตูดได้พังกันพอดี
ตอนนี้ประมาณซักสองทุ่มกว่า คนกำลังพลุกผล่านไม่แพ้งานเทศกาลเลยจริงๆ และมันเป็นแบบนี้อยู่ทุกวัน หัว
ค่ำปุ๊บเหมือนผึ้งแตกรัง อีกทั้งเสียงรถรา ไฟจากร้านค้า และจำนวนผู้คนนี้ไม่ใช่น้อยๆ ทำให้บรรยากาศที่นี่
คึกคักแทบทุกวันจนเกือบเที่ยงคืนนั่นล่ะ ถึงจะค่อยๆทยอยปิดร้านกัน
วันนี้เขาก็มาในชุดชิวล์ๆตามสไตล์นั่นล่ะ เสื้อยืด ใส่เสื้อเชิ๊ตคลุมทับกับกางเกงยืนตัวเดิมที่ใส่แล้วใส่อีกไม่เคย
จะนึกซัก เดินลากสังขารผ่านตึกคณะต่างๆจนมาถึงประตูด้านหน้าม. โอย.. ไกลโคตรรรร ยังนึกสงสัยว่าเมื่อ
วันนั้น วันที่เขาแบกท่านเซียนกลับหอตัวเอง เขาแบกมาได้ยังไง แม้ท่านเซียนจะตัวไม่ค่อยหนักแต่ระยะทาง
มันก็ไม่ใช่ใกล้ๆนะเว้ย
เอาล่ะ ข้ามสะพานลอยเดินไปอีกหน่อยก็ถึงแล้ว ท่านเจี้ยวล้วงโทรศัพท์ในกระเป๋ษกางเกงขึ้นมาดูเวลา.. อืมยัง
ไม่ถึงเวลานัด เลยกะว่าจะเดินสโหลเต๋แถวนี้ไปพลางๆก่อน
ว่าแต่.. ไอ้เตี้ยมันเรียกมาทำไมนะ?
ปกติมันไม่ค่อยโทรเรียกมาแบบนี้หรอก แต่ถ้ากับไอ้เซียนก็ว่าไปอย่าง เพราะไอ้เซียนมันเคยไปร้องเพลงให้ร้าน
ไอ้เตี้ยอยู่บ่อยๆ แต่กับตัวเขาเองแล้ว นานทีปีหนจริงๆที่ไอ้เตี้ยจะโทรนัดมาแบบนี้ อย่างแรกเลยที่ไม่จำเป็นต้อง
โทรนัดเขาก็คือ ท่านเจี้ยวเองก็มาที่ร้านไอ้เตี้ยบ่อยอยู่แล้ว เลยไม่มีความจำเป็นอะไรที่ต้องมานัดกันแบบนี้
เดินไปเดินมาก็ใกล้ถึงเวลาแล้ว ท่านเจี้ยวเลยเดินเอื่อยๆไปที่ร้านเตี้ย กว่าจะถึงที่หมายคงย่ำเวลานัดพอดี พอเดิน
มาถึงร้านก็ดุ่มๆเข้าไปนั่งที่บาร์ ไอ้เตี้ยที่หันหลังรับลูกค้าที่โต๊ะเยื้องๆก้มลงจดออเดอร์ก่อนจะหันหน้าหลับมาทั้งที่
สายตายังไม่ได้ละไปจากกระดาษในมือ
"บุหรี่ยัดใส้ที่นึงคร้าบบบบ"
ไอ้เตี้ยตาตั้งทันทีที่ได้ยินท่านเจี้ยวตะโกนสั่งของลั่นร้าน ..ไม่ต้องตกใจไป มันเป็นมุขล้อเล่นของท่านเจี้ยวน่ะ
"เหี้ยไรของมึงเนี่ยไอ้เจี้ยว ตะโกนเรียกพ่อมึงหรอ"
"ฮ่าๆ เออ เรียกกูมามีอะไร?"
ไม่พูดให้มากความ เข้าเรื่องเลยแล้วกัน..
"เออ มึงกับไอ้เซียนเป็นไงบ้างวะ เดี๋ยวนี้หายหัวไปเลยนะ หรือว่ากะ.." รู้เลยมันกำลังจะเห่าอะไรออกมา ท่านเจี้ยว
เลยเสยดักทางไว้ก่อน
"กูทำโปรเจ๊กส่ง เนี่ย วันนี้เพิ่งจะเสร็จ"
"อืม...."
เตี้ยไม่พูดอะไรต่อ ก้มผสมมิกเซอร์ตามออเดอร์เงียบๆ ก่อนที่ร่างหนึ่งจะโผล่พ้นม่านมูลี่ก้มเช็ดมือที่เอี้ยม
..
ไอ้เป้... มาทำอะไร .. ที่นี่ ??
เป้ที่กำลังจะเดินเข้ามารับเหล้าไปเสิร์ฟถึงกับชะงัก สายตาเลิ่กลักทันทีอย่างเห็นได้ชัด ก่อนจะเดินเลี่ยงสายตาเข้ามารับ
ช็อตไปเสิร์ฟที่โต๊ะ
"..."
ไม่มีใครพูดอะไรต่อแม้แต่เตี้ย แต่กลับทอดมองตามเป้ไปเหมือนกับท่านเจี้ยวที่กำลังมองด้วยความสงสัยอยู่เช่นกัน
ก่อนที่สายตานั่นจะวาบไหวเหลียวกับมามองที่ท่านเจี้ยวอีกครั้ง
"..."
ก็ยังพูดอะไรไม่ออกอยู่ดี .. คงไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดอะไรตั้งแต่ตรงไหน แล้วจะหยิบใจความใดมาพูดก่อน เพราะเรื่องที่เตี้ย
จะพูดในวันนี้.. มีประเด็นสำคัญอยู่ไม่ใช่น้อยๆเลย
สายตาเจี้ยวที่มองเป้อยู่นั่นเต็มไปด้วยความสงสัย ส่วนสายตาที่เป้ลอบมองกลับมามีแต่ความตื่นตระหนก..
.. ไม่เหมือนสายตาในวันนั้นซักนิดเดียว สายตาหยิ่งผยองเหมือนวันนั้น กลับไม่ได้อยู่ในแววตาเป้ในวันนี้เลยแม้แต่น้อย
ราวกับว่า..
"เจี้ยว มึงยังโมโหเป้เรื่องนั้นอยู่รึเปล่า"
...
ถึงจะวันนั้นฟิวส์ขาด ทั้งๆที่ไม่เคยขาดมาก่อน แต่วันนั้นก็ส่วนวันนั้น แถมยังเป็นอะไรที่เขาพลาดอย่างมหันต์ ขาดสติ
ไม่แม้แต่คิดให้ถี่ถ้วนก่อน ปล่อยให้โทสะครอบงำ จนควบคุมตัวเองไม่ได้
"งั้น.. กูสารภาพตามตรงเลยนะ เรื่องวันนั้นก็แผนกูอีกแหละ"
???
"แผน..?"
ท่านเจี้ยวเลิกคิ้วสูง
"อืม..."
ท่านเจี้ยวมองหน้าไอ้เตี้ยอย่างสงสัย ..นี่มันเรื่องอะไรกันอีกล่ะเนี่ย เตี้ยก็เงียบไปอีกครั้ง แต่แปลก.. ไอ้เตี้ยไม่เคยทำ
ท่าทำทางแปลกๆแบบนี้มาก่อน ปกติจะเฮฮาปาร์ตี้ แล้วก็ชอบจริงจริ๊ง ไอ้ยุยงให้เพื่อนได้กันเองเนี่ย สงสัยวันนี้มันจะเมา
แต่แมร่ง... น่าหงุดหงิดว่ะ จะพูดก็ไม่พูด พูดมาแค่นั้นจะพูดเกริ่นขึ้นมาทำหอยไรวะ
"มึงมีไรก็บอกกูมาให้จบๆดิ เอาให้เคลียร์" เสียงเริ่มมีน้ำโมโห เตี้ยผ่อนลมช้าๆ กว่าจะอ้าปากพูดได้ สงสัยต้องเอา
ตีนช่วยง้างอีกแรงกันล่ะมั้ง
"เรื่องวันนั้นเกิดขึ้นเพราะกู กูแค่อยากจะทดสอบไอ้เป้"
"แค่นั้น?"
เออ... ดี ดีจริงๆ!!
"ก็ผิดที่มึงแหละไอ้เจี้ยว"
"หา? กูผิด กูผิดเชี่ยไรอีก?" เตี้ยหย่อนก้นลงนั่งตรงข้ามท่านเจี้ยว ทีนี้เตี้ยกลับจ้องตอบอย่างแข็งขืน แล้วไอ้ท่าทาง
สำนึกผิดชวนขนลุกเมื่อตะกี้มันหายไปไหนแล้วฟระ
"มึงสองตัวคบกันแล้ว แล้วไมไม่ยอมบอกเพื่อนฝูง?"
อ่า... รู้สึเหมือนตัวเขากำลังถูกต้อนยังไงก็ไม่รู้แฮะ.. งั้นเปลี่ยนเรื่อง! ไม่ดิ กลับเข้าเรื่องต่างหาก!!
"อย่ามาแถไอ้เตี้ย มึงทดสอบไรเป้ มึงบอกกูมาก่อน ถ้ามึงเล่าไม่เคลียร์กูกระทืบมึงแน่"
"พี่เจี้ยวครับ"
แต่ว่าเสียงเบื้องหลังก็ดังขัดขึ้นมาก่อน ไม่ใช่เสียงใครที่ไหน เจี้ยวนิ่งงันไม่แม้แต่จะหันกลับไปมอง
"ผม.. ขอผมอธิบายแทนพี่เตี้ยนะครับ"
"จะพูดอะไรก็พูดมาเถอะ อย่าตอแหลก็พอ"
..
เสียงสูดลมหายใจดังข้างหลังแผ่วๆ ก่อนคำใดๆจะหลุดลอยตามออกมา
"คือพี่เตี้ยเค้าสงสัยความสัมพันธ์ของพี่เจี้ยวกับพี่เซียนมาตั้งนานแล้ว" เอ๊ะ???? ว่าไงนะ!!! "ก็เหมือนอย่างที่ผม
สงสัยนั่นแหละ ผมเพิ่งเข้ามาเรียนต่อที่นี่ มองดูพี่สองคนผมยังรู้สึกอึดอัดแทนเลย แต่พี่เตี้ยคงอึดอัดกว่าผม เพราะ
พี่เตี้ยเค้าต้องทนมองดูพี่สองมาตั้งสามปี"
มอง.. ทน? อึดอัด? เขากับเซียน? สามปี? อะไรอ่ะ?? ไม่เข้าใจอ่ะ?? หมาฟายกระทิงปลิงปลวกว่างายฟระยะค่ะ?!!?
เป้เริ่มขมวดคิ้ว.. จนเตี้ยต้องเริ่มออกโรงบ้าง เดินมาวางมือบุลงบนไหล่เป้ ..เออ ความพยายามสูงมากไอ้เตี้ย นับถือ
มึงเลย ..หัวยังไม่ถึงไหล่ไอ้เป้เลยแท้ๆ ยังจะเอื้อมมือขึ้นไปแตะไหล่เค้าอีก ..เวรกรรม
..
..
..
..
"นี่พวกมึงไม่รู้ตัวเลยหรอ ว่ามึงสองตัวรักกันมาตั้งนานแล้วอ่ะ""ห๊ะ!!!!"
รัก... รักกันมานานแล้วหรอ? เมื่อไหร่? กูไปรักมันเมื่อไหร่ แล้วมันมารักกูตอนไหน? เท่าที่จำได้ว่ากูกับมันสปาร์คกัน
ตอนได้เสียไม่ใช่หรอ!!!
"แต่รักของมึงมันอาจจะไม่ค่อยเหมือนคนอื่นเท่าไหร่ เพราะตอนนั้นมึงยังไม่รู้สึกอะไร แล้วเป็นยังไงล่ะ ตอนที่รู้ว่ากำลัง
จะถูกแย่งของที่รักน่ะ เจ็บมั้ยล่ะมึง?"
"..."
"ดี ไม่ต้องตอบกูหรอก ไอ้คำตอบชวนอ้วกของมึงน่ะ"
ยังไม่ได้คิดจะตอบเลยเหอะ!!
แต่มันก็จริงของเตี้ยนั่นแหละ ..ตอนที่เป้พูดแบบนั้นกับท่านเซียน มันทำให้เขารู้สึกหวั่นไหวอย่างมากจนสติแตก..
แล้วก็เรื่องคืนนั้นอีก ..คืนที่ท่านเซียนนั่งร้องไห้ในห้อง
นัยน์ตาท่านเจี้ยวสั่นไหว กลอกกลิ้งไปมา พิจารณาเรื่องราวที่ผ่านๆตามคำบอกเล่าของไอ้เตี้ย
"พวกมึงไม่รู้ตัวกันจริงๆหรอเนี่ย"
.. ไม่รู้ ไม่รู้มาก่อนด้วยซ้ำ ไปรักกันตอนไหนกันนะ คิดยังไงก็คิดไม่ออก คิดจนหัวคิ้วนี่แทบจะต่อกันอยู่แล้ว
หลังจากเตี้ยเกิดอาการล้าแขน เลยเอามือลงมาแนบข้างลำตัวที่เดิม ปล่อยให้เป้พูดต่อ ..เอ่อ นี่พวกมึงผลัดคิวกัน
พูดหรือไงไม่ทราบ
"พอความสัมพันธ์ของพวกพี่เริ่มก้าวหน้า รอบแรกผมมั่นใจว่าผมนี่แหละเป็นตัวกระตุ้น แต่มันยังไม่ชัดเจน ผมก็เลย
ทำอะไรซักอย่างให้มันชัดเจนขึ้น....... นี่แหละแผนของพี่เตี้ย"
เออ ..... งง อยู่ดีนั่นแหละ
"สรุป ใครวางแผนไรยังไง พวกมึงพูดกันมาให้หมดเลยนะ"
"โหยยย ไอ้เป้มันอธิบายจนตูดจะฉีกถึงรูหูแล้วมึงยังไม่บรรลุอีกหรอ หา! ไอ้เง่า"
-_-
"คือ.. พี่เตี้ยสั่งผมมาว่า ด้วยวิธีการไหนก็ช่าง ทำให้พี่สองคนยอมรับความรู้สึกกันและกันให้ชัดเจน"
"เออ แล้วไงต่อ"
"ผมก็เลย...."
เดี๋ยวนะ! สต๊อป! สั่ง...
"สั่ง? แล้วมันสั่ง ไมมึงต้องทำตามวะ? ไอ้เตี้ยมันไปเป็นพ่อมึงแล้วแงะ"
ปกติก็สุภาพกับรุ่นน้องนะ... แต่วันนี้ ขอวันหนึ่งแล้วกัน
"ก็นี่แหละ วิธีสัมภาษณ์งานของกู ถ้าเป้ง้างปากมึงกับไอ้เซียนได้ กูจะรับมันเข้าทำงานไง ฮี่ๆ.."
อะไรนะ...
ท่านเจี้ยวค่อยๆหันหน้ามามองเป้ช้าๆ.. โหย นี่ถ้าสายตาเป็นอากร้านะ.. หน้ามึงพรุนไปแล้วล่ะไอ้เป้!!
"ฮี่ๆ..."
ฮี่พ่องมึงสิ...
"เอากูมาขาย.... แลกกับงาน ...งั้นหรอ?"
เป้ยักไหล่ชิลว์ๆ
"เปล่า ถึงพี่เตี้ยไม่สั่ง ซักวันผมก็ต้องทำอยู่แล้ว เรื่องได้งานมันก็แค่ผลพลอยได้ ในเมื่อมันลงล็อกก็ช่วยไม่ได้นี่นะคร้าบ"
หนอยย... มึง...
"แต่ผลตอบรับ ..ดันดีเกินคาด ผมกะแค่จะให้ยอมรับว่าคบกัน หรือพูดว่าชอบออกมาเท่านั้นแหละ ผมก็ไม่ได้ถามซักหน่อย
พี่เจี้ยวนั่นแหละที่พูดออกมาเองว่าพี่สองคน ปะ ปะ ปะ ปะ ป๊าบป๊าบป๊าบ! กันจนระบุแน่ชัดว่าใครผัวใครเมียอ่ะ"
เอาล่ะ... ท่านเจี้ยวเริ่มเหงื่อแตกพลั่กๆ ขืนกลืนน้ำลายหนืดๆลงคออย่างยากลำบาก... เออ ลืมไปแล้วนะเนี่ย.. ลืมไป
แล้วจริงๆ .. วันนั้นเขาพูดอะไรนะ ... พูดอะไรนะ ... ไม่ได้พูดอะไรซักหน่อย TT แถมโมโหจนหน้ามืด ไม่ได้สังเกตุ
เลยว่าวันนั้น..
คนเต็มร้าน..... โฮกกกกกกกกกกกกกกกก!! หมดกัน.. ถึงจะหน้าหนาไม่แคร์สื่อเรื่องตัวเองเป็นเกย์ แต่...แต่ไม่ได้
หมายความว่าอยากจะให้ชาวบ้านเค้ารู้กันทั้งมหาลัยนะเฟร้ย!! เชรดดดดดดด
ถึงคราวที่เตี้ยกลืนน้ำลายลำบากบ้าง ไอ้ลูกจ้างคนนี้มันไหลลื่นกว่าที่คิด ตอนแรกคิดว่ารับมาทำงานเพราะจะได้รู้ทันกัน
แต่ดูเหมือนว่าไอ้เด็กเป้นี่ ... ท่าจะรับมือยาก เอาล่ะ คราวต่อไป เขาเองก็ต้องสารภาพบาปบ้างแล้ว
..เห๊อ
งั้นเดี๋ยวอีกแปบนึงแล้วกัน.. แปบน่า.... ยังไม่พร้อมถูกกระทืบ
"แมร่ง... ไอ้เป้ มึงขายความเชื่อใจกูแลกกับงานงั้นสิ?"
เป้ยิ้มรับบางๆอย่างอ่อนโยน
"ผมรู้ ก็พี่เจี้ยวมีเหตุผลจะตาย ผมคุยกับพี่ไม่กี่ครั้งผมก็มองออกแล้วว่าพี่เป็นคนยังไง แล้วอีกอย่าง.. สิ่งที่ผมทำทั้งหมด
ผมอาจจะได้ประโยชน์ ...แล้วพี่ไม่มีความสุขกับความสัมพันธ์ที่เป็นรูปเป็นร่างนั่นหรอ?"
...
..ที่สุด เท่าที่เคยมีมากเลยล่ะ
"เอ่อ... ไอ้เจี้ยว กู................"
อ่าว เอาอีกแล้วไอ้เชี่ยนี่... ไอ้ประโยคที่ไม่มีกริยาของมึงนี่ล่ะเกลียดจัง
"อะไรอีก"
"กู....."
"ทำไม"
เออ ... เอาเข้าไป
"งั้น เก็บไว้สารภาพตอนพิเศษแล้วกัน"
หา???
"ไอ้เจี้ยว อ่าว...เป้"
ยังไม่ทันจะได้บรรยายอะไรเพิ่มเติ่ม ไอ้ท่านเซียนก็เรียกขัดลาภซะก่อน โผล่มาถูกช่วงจริงๆ ยังไม่ทันจะได้ง้าง
ปากไอ้เตี้ยด้วยตีนเลย ไม่รู้จะรีบเรียกทำหอกอะไร
ท่านเซียนที่เพิ่งมาถึง ผมเผ้าเสยเปิดหน้าผากราบ มองปลาดเดียวก็รู้ว่าคงรีบบิดมอเตอร์ไซด์ตามมาแหงๆ ไงล่ะ
ซัดท่านเจี้ยวซะหมดเรี่ยวหมดแรงสลบเหมือดคาอกเมีย แถมก่อนจะมาร้านไอ้เตี้ย เรียกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมตื่น
ทำให้เขาต้องลากสังขารเดินมาเองนี่สิ
"เอ่อ ...ดีครั้งพี่เซียน"
เอาละ.. คุณสามีเริ่มตีหน้าขรึมใส่เป้ อานิสงค์มันแผ่ไปยังไอ้เตี้ยที่นั่งอยู่ด้านในของบาร์อีกด้วย
"รวมหัวกันเป่าหูไอ้เจี้ยวรึไง"
ไอ้เตี้ยก๊ากแตกทันใด "โหย ไอ้หวงเมีย!" หลุดมาแค่นี้คนถูกด่านี่ชักสีหน้าใส่ขวับ... ถึงกระนั้นแก้มก็ขึ้นสีแถมมาด้วย
ซะงั้น ดูน่ารักไม่หยอกจริงๆท่านเจี้ยวเลยดึงจมูกแล้วจูงลากไปนั่งข้างๆ
"โอ้ยยยย เจ็บนะมึง!"
"มึงอย่าไปกัดคนอื่นทั่วได้มั้ยไอ้เซียน เค้าคุยธุระกันอยู่ มึงเพิ่งจะโผล่มาก็ช่วยแหกหูฟังให้กระจ่างก่อนค่อยหาเรื่อง
ได้มั้ยวะ"
น่าน... สมน้ำหน้า ไอ้หมาโดนเมียดุ.. เป้ขำอุบ รีบใช้สองมือปิดป้องกลั้นน้ำหูน้ำตาแทบตา .. บ้าเอ๊ย ทำไมรุ่นพี่เขา
สองคนนี้ถึงได้เผลอหวานใส่กันโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัวอยู่เรื่อย แม้คำพูดจะห้าวหยาบฟังแล้วไม่ลื่นหู แต่เชื่อเถอะ.. ร้อย
ทั้งร้อยคนที่มองอยู่ก็คงละสายตาไปจากสองคนนี้ไม่ได้..
เพราะอะไรน่ะหรอ..
เพราะมันชวนจิ้นอ่าดิ๊!!!
..
..
อ่า...ถึงเรื่องราวของคนทั้งคู่จะลงเอยแล้วก็เถอะนะ ถึง "ความรัก" มันก็ยังไม่ค่อยจะสมบูรณ์เท่าไหร่ แต่รู้ไหม..
ในวันนี้ พวกเขามีความสุขมากๆเลยล่ะ สุขกับสิ่งที่เป็นอยู่ แม้จะยังไม่รู้ว่าไปรักกันตอนไหน แต่เชื่อว่าซักวัน
ความลับพวกนั้น ..จะถูกเปิดเผยในไม่ช้า
..
"จะกลับแล้วแงะ?"
เตี้ยเรียกถามหลังจากที่สองผัวเมียสั่งเช็กบิลเครื่องดื่ม อย่าแม้แต่จะคิด.. ว่าเตี้ยจะเลี้ยงฉลองปรับความเข้าใจ
ให้ใครทั้งสิ้น กำไรก็ส่วนกำไร การค้าก็ส่วนการค้า เพื่อนก็คือเพื่อน อย่าเอามารวมกัน ถ้ารวมกันเมื่อไหร่ นั่น
คือขาดทุนเมื่อนั้น...
เซียนพยักหน้าหงึก ปล่อยเมียยืนเอานิ้วก้อยแหย่หูอย่างมันในอารมรณ์ต่อไป
"เออ มีลูกค้าในร้านฝากนี่มาให้มึงอ่ะ"
พูดจบเตี้ยก็ส่งประดาษที่ผับเป็นสองส่วนส่งมาให้เซียน คลี่ออกดูแล้วมองข้อความในกระดาษอย่างไม่เข้าใจ
เตี้ยยิ้มน้อยๆ ก่อนจะขึ้นมาต่อ
"ลองไปหาเอาเองนะ กูก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่านั่นอ่ะ..หมายความว่าไง"
..
..
..
แล้วเมื่อไหร่ ... มันจะจบกันล่ะเนี่ย -_-..
+++++++++++++++++++++
ผมวางแผลนไว้ว่ากะจะให้จบในตอนนี้ แต่เขียนไปเขียนมา ทำไม่มันยังไม่จบ
ตอนพิเศษมันเยอะมาก T^T จนไม่รุ้จะจบอีท่าไหนดี 69 หรือ อุ้มแตงดีน้าา TT^TT
งั้นจะพยายามให้จบในตอนหน้าแล้วกัน แล้วเดี๋ยวจะตามมาด้วยตอนพิเศษ อิอิ ขอโทษที่ทำให้รอนานนะครับ
อ้อ .... ของพิเศษสำหรับคนที่จองเล่มเข้ามา
จะได้เฉพาะคนที่มีคิวจองเท่านั้นนะครับเพราะมันค่อนข้างใช้เวลาอยู่ ถ้าใครคิดจะซื้อรวมเล่มไว้เก็บแล้วอยากได้พองพิเศษที่ว่าก็จองเข้ามาก่อนเน้อ
ถ้ากะสั่งพร้อมโอน ของพิเศษผมทำไม่ทันหรอก T^T เลยจะทำตามยอดที่จองง่ะ ส่วนคนที่จองเข้ามาแต่ไม่ได้โอน
ของพวกนั้นก็จะฟลาว์ นั่นแหละ ถึงจะรันไปถึงคนที่กะรอโอนทีเดียวแหละเน้อ
ของพิเศษมีรอบเดียวนะ ใครรอสั่งพร้อม รวมเล่มตอนเรื่องหน้า ไม่ได้นะเออ มันเป็น Limited edition
เรื่องรอโอน
รอไปก่อน น้ำมันท่วม (อีนี่อ้างตลอด!)
ราคาที่แน่นอน รอไปก่อน ยังไม่รู้เลยว่าตอนพิเศษอ่ะกี่หน้า แล้วรวมเล่มจะมีทั้งหมดกี่แผ่น
ถ้าไม่มากมายจนเกินไป กะจะคิดราคาตามจำนวนหน้านั่นแหละ ผวิธีคนคงไม่น่าเกลียดเกินไปชิมิ.. TT
โอเค ผมกลับอยุธยาแล้วนะ! วันหน้าฟ้าใหม่เจอกันนะคร้าบที่รัก!!!
zhiki ------------> ตาแฉะกับ GV
โพลล์
หัวข้อ: ≥≥ รุก X รุก ≤≤ |ตอนพิเศษ2 -จบ- (อัพเดตรายชื่อผู้ซื้อรอบแรก) P.66/6.6.56 (อ่าน 715551 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก