หัวข้อ: [นิยาย]พระเจ้า ผมไม่ได้ขายตัว [End] 16/8/45

[white_destiny]

อันนี้เป็นตอนพิเศษจากเรื่อง


พระเจ้าผมโดนน้องชายงาบ[3P]




ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

[white_destiny]

[1]   
   We wish you a merry Christmas ~
   We wish you a merry Christmas ~
   We wish you a merry Christmas ~
   And a happy new year~
   Glad tiding we bring
   To you and you kin
   เสียงเพลงประจำวันคริสต์มาสเพลงฮิตในช่วยปลายปีถูกเปิดตามร้านค้า ตามร้านอาหารต่างๆดังแว่วมาตามสายลมหนาว

   ท่ามกลางความหนาวเหน็บในคืนวันคริสต์มาสใครจะรู้เล่าว่าคนอย่างไอ้เฟรมต้องมายืนนุ่งสั้นใส่เสื้อรัดๆอยู่ข้างเสาไปฟ้าแบบนี้ แทนที่จะได้นอนซุกอยู่ในผ้าห่มอย่างสบายใจ

   ถ้าไม่ใช่แพ้พนันไอ้เพื่อนตัวดีพวกนั้นคนอย่างไอ้เฟรมไม่มีทางมายืนแกล้งทำเป็นพวกขายตัวตามเสาไฟฟ้าอยู่ข้างถนนนี่แน่นอน นึกแล้วก็หงุดหงิดขึ้นมาทันที

   มันไม่น่าไปหลวมตัวเล่นเกมส์ปัญญาอ่อนนั่นเลยแท้ๆ  ถ้าไอ้เนมกับไอ้แกลบไอ้เพื่อนตัวแสบมันไม่ท้าเขาล่ะก็มันคงไม่ต้องมาทำอะไรบ้าบอคอแตกแบบนี้

   กะอีแค่แพ้เกมส์เป่ากบปัญญาอ่อนที่พวกมันนึกคึกอะไรไม่รู้เอาหนังยาง2เส้นมาเป่าเล่นแล้วก็ลงเงินพนันกัน พอมันทำท่าไม่พอใจที่พวกมันเล่นอะไรปัญญาอ่อน พวกมันก็ดันท้าให้เป่าแข่ง แต่ดันบอกว่าไม่รับเดิมพันเป็นเงิน

   แล้วผลก็ดันออกมาเป็นแบบที่เห็น กางเกงยีนส์ทรงผู้หญิงขาสั้นรัดจนแก้มก้นแทบนูนออกมานอกขอบขากางเกง กับเสื้อรัดติ้วที่แนบจนเห็นหุ่น กระเป๋าผ้าลายกิ๊บเก๋แบบวัยรุ่นถูกนำมาจัดแต่งอย่างกับโดนแกล้ง

   แต่นั่นก็ทำเอาพวกมืออาชีพของจริงบริเวณนั้นมองค้อนอย่างปลักประเหลือก ข้อหาที่เขาจะมาแย่งลูกค้า

   ว่าแล้วก็ส่งค้อนวงใหญ่ไปที่ร้านสะดวกซื้อที่อยู่ตรงข้ามอีกฝั่งถนน มองดูไอ้สองเพื่อนตัวแสบมันกินบิ๊กเปาร้อนๆแก้หนาวกันอย่างเอร็ดอร่อย ทั้งๆที่มันบอกว่าจะมาเฝ้าดูผลงาน ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะได้ช่วยเหลือได้ทันท่วงที

   “ปี๊บๆ น้องๆ ปี๊บบๆน้องคนเตี้ยๆอ่ะ”เสียงแตรรถดังทำให้คนที่ตกอยู่ในภวังค์อย่างไอ้เฟรมถึงกับสะดุ้งหันไปมองรถที่จอดลงตรงหน้า

   “คะ..ครับ เรียกผมเหรอ”ยกนิ้วขึ้นชี้หน้า ถามเสียงสั่นอย่างใจเต้นทำอะไรไม่ถูก โกรธก็โกรธที่ถูกหาว่าเตี้ย

   “เออ น้องนั่นแหละเท่าไร”ไอ้หน้าหนวดบนรถมันตะโกนถาม

   “ทะ..เท่าไรอะไร..ทะ..ทำไมครับ”ถามไปแต่ก็ยังอดตะกุกตะกักใจเต้นไม่ได้ อย่าให้เสร็จงานนะ ไอ้เฟรมคนนี้จะอัดไอ้เพื่อนตัวแสบให้น่วมเลยคอยดู ว่าแล้วก็มองไปฝั่งตรงข้าม ก็เห็นไอ้เนมเพื่อนเล็กตัวดีชูขึ้นมา6นิ้ว ก็รู้ทันทีว่าหมายถึงอะไร

   “หกพัน”ตอบไปก็กลัวไปว่าไอ้หน้าหนวดคนที่อยู่บนรถมันจะตอบตกลงกับราคาที่แสนแพง

   ถ้าให้ไอ้เฟรมไปนอนให้ไอ้หน้าหนวดนี่ไซร้ คงขยะแขยงดีพิลึก ว่าแล้วก็ขนลุก

   “เฮ้ย หกพันไม่แพงไปเหรอน้อง หน้าตาก็ดีหรอก แต่ฟิตป่าวก็ไม่รู้”ไอ้หน้าหนวดทำหน้าเซ็งต่อรองราคา

   “อ้าวพี่ พูดงี้ก็สวยดิวะ ฟิตไม่ฟิต ถ้าไม่มีตังก็กลับบ้านไปถูกับหมอนข้างไป๊”ว่าแล้วไอ้เฟรมก็หัวเสียทำท่าจะเดินหนี

   “เฮ้ยน้องเดี๋ยวๆ พี่ให้เจ็ดพันเลย แต่น้องต้องรับเพื่อนพี่ทั้งหมดเอาป่ะล่ะ”ว่าแล้วกระจกหลังก็ถูกลดลง จนเห็นผู้ชายอีก4คน คนหนึ่งก็ทั้งอ้วนทั้งเตี้ย คนหนึ่งก็ทั้งอ้วนทั้งเตี้ยทั้งดำ คนที่สามนี่ยิ่งไปใหญ่ ทั้งอ้วนเตี้ยล่ำดำฟันเหยิน อีกคนก็ตาเขตัวผมเหลือแต่กระดูก

   ไอ้เฟรมมองแล้วขนลุกพลางโมโห หนอยแน่ เห็นเขาเป็นตัวอะไรวะ ใครจะไปวิปริตเอากับไอ้พวกอ้วนเตี้ยล่ำดำถึกตาเขพวกนั้นวะ นี่ถ้าไม่มีกลิ่นเหล้าโชยมาจากรถ เขาต้องคิดว่ารถพวกแก๊งมิจฉาชีพพาคนไปทำอาชีพขอทาน แต่ละคน เห็นแล้วก็หยี แหวะ

   “พ่อมึงดิ เจ็ดพันไอ้สาด ไปเอากับหมาไป อ้วนล่ำดำถึกแบบนั้นสาดดดดดดดด”ว่าแล้วไอ้เฟรมก็เดินหนีจนพวกมืออาชีพหัวเราะกันคิกคัก พลางคิดดีใจที่ไม่ใช่ตัวเองที่โดน ทิ้งให้ไอ้คนที่โดนไอ้เฟรมด่าตะโกนด่ากลับอย่างเจ็บใจ

   ทางด้านไอ้เฟรมเดินไปก็เหวี่ยงไปกระทืบเท้าไป แต่มันหารู้ไม่ว่ามีรถคันหนึ่งขับตามมันมา ก็ได้แต่เหวี่ยงซ้ายขวา เจอหมาก็เตะมั่วซั้ว เหลือบไปเห็นไอ้สองเพื่อนตัวดีที่เดินตามมาที่ถนนอีกแถบหัวเราะกันท้องขัดท้องเเข็งก็อยากจะวิ่งเข้าไปแจกเท้าซะคนละข้าง กับข้อตกลงที่บอกว่าจนกว่าจะมีคนตกลงราคาที่เพื่อนเขาเป็นคนตั้งให้ เขาถึงจะกลับได้


....................................
.........................................................
.......................................................................
.........................................................................................
...
...

[white_destiny]

[2]
   
   ส่วนอีกฟากหนึ่งของถนน

   “ไอ้แกลบ มึงว่าลูกพี่เฟรมของเราเซ็กซี่มั้ยวะ”เพื่อนตัวเล็กถามไปพลางเคี้ยวซาลาเปาร้อนๆไปพลาง

   “ไม่รู้ว่ะ กุว่าไอ้เฟรมมันน่ารักตลอดแหละ ว่าแต่เมื่อไรเราจะได้กลับบ้านล่ะ”อีกคนก็ว่าไปพลางมองคนที่พูด

   “จนกว่าจะมีคนอ๊อฟมันไปอ่ะแหละ ห่วงมันจังเลยนะมึง”คนตัวเล็กกว่าว่าแซวจนคนตัวสูงสะดุ้งกับคำกล่าว

   “ก็มันเพื่อนกุ กูก็ต้องห่วงสิ มึงก็”แก้ตัวไปพลางหลบตาคนจ้องจับผิด

   “เอ้า กูก็ไม่ได้ว่าอะไร”คนตัวเล็กปากก็พูดไปอย่างนั้น แต่สายตาที่มองเพื่อนตัวโตกลับหรี่ลงอย่างจับผิด

   “เอ้า มองเฮี้ยไรอย่างนั้น สาดนิ ไปนู่น ไอ้เฟรมมันเดินไปนู่นแล้ว เดี๋ยวมันก็โดนฉุดหรอก”พอพูดจบก็เดินหนี ทิ้งให้ไอ้เนมยืนมองด้วยสีหน้าเศร้า พลางคิดอิจฉาไอ้เฟรมที่มีแต่คนรัก

   ทั้งๆที่คิดแผนที่จะทำให้ไอ้เฟรมดูไม่ดีในสายตาไอ้แกลบไอ้คนรูปหล่อพ่อรวยที่ตัวเองหลงรักมาตั้งแต่เจอกันครั้งแรก แต่เจ้าตัวก็ดันไปหลงรักไอ้เฟรมที่ตัวเล็กขาวจั๊วยังกับหยวกกล้วย คิดแล้วก็แค้นใจ ทำไมตัวเขาไม่มีคนรักเลยแม่ก็ดันทิ้งแล้วหนีไปกับหนุ่มชาวออสซี่ ส่วนพ่อก็ติดเหล้าติดผู้หญิง กลับบ้านมาก็ถามหาแต่เงินและก็เงินกับไอ้เนม ทั้งที่ไอ้เนมทำงานแทบหามรุ่งหามค่ำ บางทีไอ้เนมไม่มี พ่อมันก็ลงมือทุบตีอีก

   แต่จะทำไงได้ ก็ชีวิตของไอ้เนมคนนี้มันเป็นของไอ้เฟรมเพื่อนรักไปแล้วนิ ถ้าวันนั้นไอ้เนมไม่เจอไอ้เฟรมป่านนี้ไอ้เนมคงเป็นตัวอะไรไปแล้ว ก็ได้ไอ้เฟรมนี่แหละที่ช่วยออกมาจากกลุ่มนักเลงที่มันยกพวกกันจะมารุมปล้ำเพราะพ่อไอ้เนมดันไปบอกขายไอ้เนมให้พวกมัน วันนั้นกว่าจะรอด ก็สะบักสะบอมกันทั้งคู่ บุญคุณครั้งนี้ชาตินี้คงใช้กันไม่หมดไม่สิ้น ตั้งแต่นั้นมาไอ้เนมก็เรียกไอ้เฟรมว่าลูกพี่ลูกพี่ตลอด

   “เฮ้ย ไอ้เนม เดินเร็วๆดิ เดี๋ยวลูกพี่มึงก็โดนอุ้มไปหรอก”เสียกเรียกกึ่งตะโกนจากคนที่เดินนำหน้าไปมากโขทำให้ไอ้เนมสะดุ้ง แล้วเร่งเท้าตาม ในใจก็อดหมั่นไส้กับความเป็นห่วงเป็นใยที่ไอ้คนรูปหล่อมีต่อลูกพี่มันไม่ได้

   “ห่วงกันจังเลยนะมึง”พอเดินทันคนตัวสูงไอ้เนมก็อดที่จะกัดไม่ได้

   “ก็เฟรมมันน่ารัก”คำตอบที่เสียดแทงหัวใจถูกส่งออกมาเล่นเอาจุกจนแทบอย่างตายเอาซะตรงนั้น

   “แล้วกูล่ะ”ถามไม่ไม่ได้คิด กว่าจะรู้ตัวก็ก้มหน้าหนีไอ้คนตัวสูงที่อึ้งชะงักแล้วจ้องหน้าคนถามอย่างหารอยตำหนิ

   “มึงอ่ะเหรอ น่าถีบมากกว่า”กว่าจะตั้งสติตอบไปได้ก็เกือบแย่ เลยต้องเอื้อมมือทั้ง2ไปดิงแก้มยุ้ยๆนิ่มๆของไอ้เนมแล้วจับส่ายไปมา จนไอ้เนมร้องโวยวาย แต่ไอ้คนตัวสูงก็ไม่ยอมปล่อย จนนานเข้าไอ้เนมทนไม่ไหวเลยต้องใช้ไม้ตาย บอกออกไปว่าเดี๋ยวลูกพี่มันก็ถูกอุ้มไปหรอก

   แล้วก็ได้ผล ไอ้คนรูปหล่อพ่อรวยชะงักแล้วมองแก้มไอ้เนมที่ย้วยกว่าเดิม แดงกว่าเดิมจนรู้สึกผิด

   “เจ็บมั้ยวะ”ว่าถามพลางก้มลงไปมองหน้าไอ้เนมใกล้ๆเพราะมองไม่ชัด

   “เฮ้ย เล่นไรเฮี้ยเนี่ย”ฝั่งไอ้เนสมันเขิลที่โดนไอ้แกลบเพื่อนตัวดีที่ตัวเองหลงรักใช้นิ้วลูบไปมาที่แก้มแล้วถามด้วยเสียงอ่อนโยนถึงกับเขิลอายจนต้องผลักคนตัวสูงจนแทบกระเด็น

   “โหย กูแค่ดูแก้มมึงว่าแดงมั้ย ทำยังกับกูจะจูบมึงงั้นแหละสาด”คนตัวสูงว่าทำเอาคนตัวเล็กกว่าเขิลหนักเข้าไปใหญ่

   “อะ..อะไร...กูรู้หรอกว่ามึงไม่กล้าจูบกูหรอก โด่”ไอ้เนมพอเขิลก็ปากหาเรื่องเอ่ยท้าทั้งที่ไม่รู้ตัวจนไอ้คนตัวสูงทำหน้านิ่งแล้วสืบเท้าเดินเข้าใกล้ จนไอ้เนมตกใจถอยหลังหนีกับความผิดปกติของไอ้คนที่ก่อนหน้ายังคุยด้วยดีอยู่

   “ใครว่ากูไม่กล้าจูบมึง”คนตัวสูงก้มหน้าลงแทบชิดเมื่อไอ้เนมมันเดินถอยหลังจนชนเข้ากับเสาฟ้า หนีไปไหนไม่รอดจนต้องก้มหน้างุดๆ มือกำแน่น ตัวเกร็ง ในใจมันก็ไม่ได้คิดดีใจเลยที่จะโดนจูบ แต่ตรงกันข้ามกลับกลัวจนตัวแทบสั่น

   แต่แล้วตามันก็เหลือบขึ้นไปมองอีกฝั่งถนนที่ลูกพี่มันเดิน ดวงตามันก็ต้องเบิกกว้างเมื่อลูกพี่มันที่เดินเหวี่ยงอยู่ดีๆกลับโดนผู้ชายใส่ชุดสูทสีดำสองคนลงมาจากรถหรูแล้วอุ้มขึ้นรถไปเลย ไอ้เนมกะจะเอ่ยปากบอกอีกคน แต่แล้วโชคชะตาก็เล่นตลกกับไอ้เนมเมื่อกำลังจะเอ่ยปากพูด อ้าปากเสียงไม่ทันได้ออกมาเต็มคำ

   “อะ...อื้อ...งื้อ”ไอ้เนมมันก็ถูกประกบจูบซะไม่ทันได้ตั้งตัว มือก็ทุบๆไอ้คนตัวสูงที่ไม่มีทีท่าว่าจะกระทบกระเทือนมันเลย

   ไอ้ฝั่งคนตัวสูงได้ใจที่อีกฝ่ายเปิดปาก มันก็ส่งลิ้นเข้าหา กวาดๆต้อนๆจนไอ้คนตัวเล็กที่ทุบๆมันอยู่กำมือกับเสื้อเขาแน่น

   ฝั่งคนตัวเล็กผิวคล้ำแต่เนียน ตั้งแต่เกิดมามันยังไม่เคยโดนใครจูบเลย มันก็ได้แต่ตาเหลือกลาน ไม่รู้จะเลือกตกใจกับเรื่องไหนดีระหว่างเรื่องลูกพี่ถูกอุ้มไป กับเรื่องที่ตัวเองถูกฉกจูบไปหน้าด้านๆ คิดแล้วก็ตัวสั่นน้ำตาคลอเบ้า

   ไอ้คนตัวสูงก็ใช่ย่อย มันยิ่งได้ใจเมื่อทำให้ไอ้คนตัวเล็กผิวคล้ำเนียนตื่นกลัว พลางนึกเย้ยในใจที่ไอ้คนตัวเล็กไอ้อ้อมแขนที่ไม่เคยกลัวใครกลับสั่นอยู่ในอ้อมแขนมัน มันก็นึกคึกจูบล้วงลิ้นกว้านเข้าไป เล่นชั้นเชิงขั้นปรมาจารย์จนรู้สึกถึงน้ำแฉะๆแถวแกล้ม ก็เลยได้รู้ว่าทำไอ้คนตัวเล็กนี่ร้องเข้าให้แล้ว แต่เรื่องอะไรจะยอมหยุดกันง่ายๆ ไหนๆก็ไนๆต้องสั่งสอนให้ไอ้ตัวเล็กคนนี้รู้จักกลัวกับเขาซะมั่ง ว่าแล้วก็สอดมือเข้าไปในเสื้อนักศึกษาตัวบางของสถาบันช่างชื่อดัง ลูบๆกับผิวเนียนๆ แล้วก็นึกครึ้มอกครึ้มใจ ‘อื้อหือผิวไอ้เนมนี่มันเนียนจริงๆ’ล้วงๆลูบๆไปก็ติดในนึกอยากจะจับแก้มก้นนิ่มๆ ไม่รู้ว่าจะนุ่มเนียนหรือป่าว ไม่ต้องให้ติดคำถามอะไรในใจมาก มันไม่อายใคร มันล้วงมือเข้าไปในกางเกงนักศึกษารวมถึงกางเกงใน แต่ยังไม่ทันเท่าไร เนมก็ทุบหลังประท้วงเพราะมันหายใจไม่ออก

   ฝั่งไอ้เนมแทบขาดใจตาย เหมือนไปวิ่งรอบโลกมา ไม่รู้จะเลือกหายใจเข้าปอดก่อนหรือจะบอกเรื่องลูกพี่มันก่อนดี

   “อือ...แฮ่ก..มึง...งื้อ.อื้อ”ยังไม่ทันพูดอะไรมันก็ถูกจูบอีกรอบเล่นเอาแทบหัวใจวายตาย น้ำตามันทีแห้งไปสักพักก็ไหลอีกรอบ

   ส่วนไอ้คนที่บ้าจูบมันก็จูบไปเล่นลีลามันไปตามที่มันชอบ และมันก็ได้แต่คิดว่าไอ้คนที่ถูกมันจูบก็ต้องชอบเหมือนกัน

   จากที่มันตั้งใจจะสั่งสอนมันกลับอยากให้ไอ้คนตัวเล็กรู้จักจูบเป็นกับเขามั่ง เผื่อมันมีแฟน แฟนมันจะได้รักได้หลง ไม่ใช่มานั่งเฝ้าลูกพี่มันทั้งวี่ทั้งวันจนเขาไม่มีโอกาสอยู่กับไอ้ลูกพี่ตัวขาวจั๊วเหมือนหยวกกล้วยของมันเลย ว่าแต่คิดถึงไอ้คนตัวขาวที่เขาหลงชอบมาตั้งนานก็ต้องปล่อยหยุดจูบแล้วหันไปมองถนนฝั่งตรงข้าม ทิ้งให้ไอ้เนมตัวเล็กผิวคล้ำตัวเนียนนั่งลงกองกับพื้นฟุตบาตรพึงเสาไฟฟ้า แต่อะไรก็ไม่น่าสนใจเท่ากับร่างของคนตัวเล็กขาวจั๊วที่ตอนนี้เหลือแต่กระเป๋าผ้าลายกิ๊บเก๋หล่นแหมะอยู่กับพื้นโดยไร้วี่แววคนที่เหวี่ยงมันไปมาก่อนหน้านี้ เล่นเอาไอ้คนตัวสูงถึงกับตกใจหันมาถามไอ้คนที่นั่งอยู่บนพื้อนด้วยความตกใจ

   “เนมๆ เฟรมไปไหน ไอ้เนม ลูกพี่มึงล่ะ ไหนกูบอกให้ดูไง เฮี้ย จนได้”ไอ้คนตัวสูงสบถไปลนลานไป แล้วฉุดไอ้คนตัวเล็กที่นั่งกองกับพื้นให้ช่วยกันตามหา แต่ยังไม่ทันได้ถูกมือคนตัวเล็กก็ปัดมือออก

   “อย่ามาถูกตัวกู”พูดเสร็จก็ยันตัวลุกขึ้นยืน

   “เฮ้ย ไอ้เนมมันไม่ใช่เวลาที่จะมาเล่นนะเว้ย รีบหาไอ้เฟรมดิ มันไปไหนของมัน ยิ่งแต่งตัวแบบนั้นด้วย หาดิวะอย่ายืนเฉย!!”เพราะความเป็นห่วงคนที่ตัวเอลแอบรักแอบชอบทำให้ไอ้แกลบเผลอตวาดไอ้คนที่มันเพิ่งจูบไปเมื่อครู่ ทำให้ไอ้คนถูกตวาดถึงกับน้ำตาร่วงผล็อย อดที่จะน้อยใจไม่ได้

   “มึงจะหาทำเฮี้ยอะไร!! ก็ไอ้คนที่มึงเป็นห่วงมันถูกอุ้มไปไหนต่อไหนแล้ว”ตะโกนกลับทั้งน้ำตา แล้วคิดว่าถ้าเป็นมัน ไอ้คนตรงหน้านี้จะห่วงมันแบบนี้มั่งมั้ย

   “มึงรู้ได้ไง”คนตัวสูงปรี่เข้ามาหาแล้วจับไอ้เนมเขย่าเค้นเอาความจริง

   “ก็กูเห็น”ไอ้เนมที่หมั่นไส้ความเป็นห่วงเป็นใยอยู่ทุนเดิมแล้วมันจึงลอยหน้าลอยตาตอบไป

   “มึงเห็นแล้วทำไมไม่บอกกู!!”ไอ้แกลบคนตัวสูงรูปหล่อพ่อรวยโมโหหนักกว่าเดิมก็เขย่าแรงขึ้น

   “มึงจะไอ้กูบอกมึงยังไง กูมีของกูปากเดียวมึงก็รู้ เออกูมันเฮี้ย มันไม่ดี กูผิดเอง”ว่าเสร็จก็เดินหนีปาดน้ำตาออกอย่างน้อยอกน้อยใจ ตั้งใจจะเดินไปสถานีตำรวจให้ตำรวจช่วย

   Oh no not I
   I will survive
   As long as I know how to love I know I’ll be alive
   I’ve got all my live
   
   เสียงโทรศัพท์ของไอ้รูปหล่อพ่อรวยดังขึ้นทำให้ไอ้คนเดินหนีหันกลับไปมอง

   “ฮัลโหล”

   “มึงเป็นใคร”

   “มึงจับเพื่อนกูไปทำเฮี้ยไร”

   “กูจะแจ้งตำรวจ”

   “สัด มึงจะเอาไง เท่าไรว่ามา”

   “ไม่เอาเงินแล้วมึงต้องการอะไร”

   “เฮ้ย เดี๋ยว ๆสิวะ”คนตัวสูงสบถเมื่อไม่ได้ดั่งใจทำเอาคนตัวเล็กวิ่งเข้ามาเกาะแขนถาม ลืมเรื่องที่โกรธกันก่อนหน้า

   “แกลบ ใครโทรมา”

   “ไอ้พวกที่มันจับตัวเฟรมไป”เอ่ยพลางทำหน้าเครียดจนคนตัวเล็กที่เกาะแขนนึกเป็นห่วงปนอยากรู้อยากเห็น

   “แล้วมันว่าไง”

   “มันบอกห้ามแจ้งตำรวจ ไม่งั้นมันจะฆ่าเฟรม”ไอ้แกลบตอบแล้วใช้ความคิดที่จะเอาตัวเพื่อนคืน

   “แล้ว..แล้วมันเอาเฟรมไปทำอะไร”

   “โถ่โว้ย!!กูจะไปรู้เหรอ แม่งเอ้ย เพราะมึงเลยสัด”คนตัวสูงสะบัดแขนที่ไอ้เนมมันเกาะทำให้ไอ้เนมล้มลงไปกองกับพื้น

   แต่คนตัวสูงก็ไม่สนใจมันเดินไปแล้วโบกแท็กซี่ แล้วก็ไปเลยโดยไม่หันกลับมามองคนตัวเล็กที่นั่งร้องไห้ทั้งน้ำตา

................................................
..............................................................
.........................................................................
................................................................................
………………………………………………………..

[white_destiny]

[3]

   ค่ำคืนวันคริสต์มาส แสงไฟสลัวข้างทาง บวกกับอากาศที่หนาวเหน็บทำเอาไอ้เฟรมที่หงุดหงิดอยู่แล้วยิ่งหงุดหงิดเป็นทุนเดิม กระเป๋าผ้าวัยรุ่นลายกิ๊บเก๋ถูกเหวี่ยงไปมา แต่มันก็ต้องหยุดการกระทำเมื่อมีรถมาจอดเทียบ หันไปมองทางไอ้เพื่อนตัวดีสองตัวนั่นมันก็เอาแต่เถียงกันตลอด

   พอประตูรถหรูฝั่งริมฟุตบาดถูกเปิดออกทั้งด้านหน้าคนขับและด้านหลังตามมาด้วยชายร่างใหญ่ใส่สูทสองคนเดินเข้าหา จนไอ้เฟรมตัวเล็กผิวขาวจั๊วไม่รู้จะตั้งรับยังไง

   ยังไม่ทันจะเอ่ยปากขู่ ชายใส่สูทตัวใหญ่สองคนก็ตรงเข้ามาอุ้มหัวอุ้มท้ายขึ้นรถทั้งๆที่ยังไม่ตั้งตัว

   บนรถไอ้เฟรมถูกส่งมาที่เบาะหลังอย่างไม่เบานักตามมาด้วยคนที่อุ้มมันมานั่งปิดทางออกไว้หันไปอีกทางกะจะชิ่งหนีไอ้เฟรมก็ต้องประหลาดใจเมื่อมันเจอเข้ากับเด็กนักเรียนรุ่นราวคราวเดียวกับตัวเองใส่ชุดของโรงเรียนยอร์เซฟชื่อดัง ที่สำคัญไอ้เด็กนักเรียนคนนี้มันโคตรหล่อ ก็ได้แต่สงสัยว่ามันถูกจับมาเหมือนเขารึไง

   “เฮ้ย จะไปไหน จอดดิวะ จะพากูไปไหน เฮ้ยหูแตกรึไง”ไอ้เฟมมไม่มีเวลาวิเคราะห์อะไรมากมาย มันรู้แค่ว่าตอนนี้มันไม่ปลอดภัยเลยกะอาละวาด กะจะต่อยไอ้คนที่ขับรถไม่ยอมหยุดให้มันลง แต่ก็ถูกจับให้นั่งลงกับที่ แต่คนอย่างไอ้เฟรมน่ะเหรอจะอยู่นิ่ง ไม่มีทาง คนตัวเล็กผิวเนียนขาวจั๊วทั้งถีบทั้งเตะพลางโวยวาย

   “ปล่อยกูนะเว้ย พวกมึงจะพากูไปไหน กูตัวเตี้ยขายไม่ได้ราคาหรอกเว้ย ปล่อยกูเลย จอดๆๆ จอดเดี๋ยวนี้ อุ๊ก!!”โวยวายไปออกฤทธิ์ออกเดชจนไอ้ตัวใหญ่ใส่สูทมันต่อยท้องเอา แต่ก็แอบเห็นไอ้หน้าหล่อนักเรียนยอร์เซฟมันปลายตามองไอ้คนใส่สูทตาขวางแวบนึง แต่ไอ้เฟรมไม่สนเพราะตอนนี้มันจุกจนร้องไม่ออก ได้แต่กุมท้องตัวงอ

   “เออ อยู่เฉยๆกับเขาซะมั่ง”ไอ้ตัวใหญ่ใส่สูทที่นั่งข้างคนขับหันมาพูดกึ่งเยาะ

   จนถึงบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง รถจอดเทียบหน้าบ้าน ไอ้เฟรมก็ยังไม่หายจุก ตัวเล็กถูกพยุงออกจากรถโดยไอ้ใส่ชุดสูทที่นั่งข้างๆ

   มันถูกพยุงเข้าบ้านขึ้นไปชั้นบนแล้วเข้าไปในห้องนอน เสร็จแล้วก็ถูกโยนเบาๆลงบนเตียงกว้างสีขาวแล้วประตูก็ปิดลง

   ทางด้านคนตัวเล็กผิวขาวจั๊วเหมือนหยวกกล้วยนอนคว่ำหน้ากางเกงขาสั้นทรงผู้หญิงที่มันใส่จนรักเผยให้เห็นแก้มก้นโผล่ออกมาวับแวม เสื้อที่ใส่ก็เลิกขึ้นไปเผยให้เห็นเอวขาวเนียนคอดๆ มันรู้สึกว่าถูกจ้อง ก็เลยพยายามพลิกตัวกลับ

   ก็ได้เห็นไอ้รูปหล่อนักเรียนยอร์เซฟยืนมองด้วยสายตานิ่งๆ พอมองดูแล้วไอ้รูปหล่อนี่มันก็สูงใช่ย่อย เห็นแล้วมันโคตรอิจฉา แต่ก็แอบงงกับสายที่นิ่งๆปนไม่พอใจที่ส่งมา ทำให้มันลุกขึ้นนั่งแล้วถามออกไป

   “ทำไมมองกูแบบนั่นล่ะ ไม่ช่วยกูมั่งเลยนะมึง ว่าแต่มึงเองก็ถูกจับมากับเขาด้วยเหรอ เออดีๆ กูจะได้มีเพื่อน”ก็พูดมากไปตามนิสัยแล้วก็มองสำรวจห้องนอนสุดหรูที่ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยคิดเลยว่าจะได้มีบุญวาสนาเข้ามาเหยียบกับเขามั่ง ไอ้คนที่ถูกถามมันก็นิ่งไม่ได้ตอบอะไร แต่มีหรือไอ้คนตัวเล็กผิวขาวจั๊วเหมือนหยวกกล้วยจะสนใจ

   มันได้ปลงตกตั้งแต่ได้ยินเสียงล็อกประตูแล้วว่ามันคงไม่ได้ออกไปจากที่นี่ง่ายๆ เลยกะจะพลิกวิกฤตให้เป็นความสบายใจมันเลยนอนคว่ำสบายใจบนที่นอนนุ่มๆพลางตีแขนขาไปมาอย่างนึกสนุกไม่สนใจไอ้คนที่ยืนอยู่เลยสักนิด

   นานสักพักที่จนตัวขาวนอนเล่นบนเตียงนุ่มๆ จนกระทั่ง ผ้าเช็ดตัวสีขาวถูกโยนขึ้นมาบนหัวมัน มันถึงได้หันไปมองต้นตอ


   “ไปอาบน้ำ” เสียงสั่งทุ้มๆเป็นประโยคแรกที่พูดขึ้น แต่แล้วไอ้คนตัวเล็กก็กลับหน้าแดงที่เห็นไอ้รูปหล่อนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว ก็เพราะว่าไม่รู้ตอนไหนที่คนตัวโตนักเรียนยอร์เซฟแอบไปอาบน้ำมา แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก

   “เออดีเหมือนกัน เดินจนเมื่อย เหนียวตัวไปหมด งั้นนอนไปก่อนเลยนะ ไม่ต้องรอกูหรอก”


   พออาบน้ำเสร็จก็นุ่งผ้าเช็ดตัวออกมา ในใจก็นึกครึ้มกับห้องน้ำหรูๆอ่างอาบน้ำสวยๆ ออกมาก็อดงงไม่ได้ที่เห็นไอ้หล่อล่ำมันยังนั่งนุ่งผ้าเช็ดตัวอยู่ปลายเตียง

   “อ่าวยังไม่นอนอีก”ถามไป ก็คิดว่าคงไม่ได้คำตอบแน่ๆแต่ก็ถาม ตาก็สำรวจมองรอบๆห้อง ไม่ได้ดูแววตาที่เปลี่ยนไปของเพื่อนร่วมห้องเลย นานพอดูทำให้อีกคนทนไม่ไหว

   “มานั่งนี่”เสียงทุ้มนุ่มลึกฟังดูแมนๆสั่งพอหันไปมองก็เห็นมือใหญ่ๆตบลงบนเตียงข้างๆ ด้วยความที่ไม่คิดอะไรก็เดินเข้าหากะจะไปนั่งตามที่อีกฝ่ายต้องการ แต่แล้วมันก็

   “ตุ๊บ”ถูกดึงมือแล้วกดไหล่ให้ลงนอนหงายกับเตียง ตามมาด้วยไอ้หนุ่มนักเรียนยอร์เซฟสุดหล่อขึ้นคร่อม กั้นมือไม่ให้หนีไปไหนได้ ไอ้คนตัวเล็กก็คิดว่าเล่นด้วยกลับไม่ขัดขืน ก็ยิ่งได้ใจคนตัวใหญ่กว่าก้มลงไปหมายจะจูบหนักๆ แต่ด้วยสัญชาติญาณเอาตัวรอดของเด็กนักเรียนช่างอย่างไอ้เฟรม มันหันหน้าหนีหลบแบบฉิวเฉียดแก้มได้ทันท่วงทีกะจะตอบโต้แต่ก็ชะงักมือไว้เมื่ออีกฝ่ายเอ่ยคำตามที่เพิ่งเจอมาเมื่อไม่กี่ชั่วโมง

   “เท่าไร”เล่นเอาคนตัวขาวจั๊วโกรธจนตัวแดงเมื่อรู้ความหมายของมัน

   “เท่าไรอะไร หมายความว่าไง”แต่ก็อดถามไม่ได้

   “ถามว่าเท่าไร”เสียงที่เริ่มเข้มขึ้นกับแววตาดุๆที่ทอประกายวาววับ

   “เป็นเฮี้ยอะไรเนี่ย ลุกออกไปเลย”คนผิวขาวข้างใต้ทำไม่พอใจใช้มือดันอกกว้างแกร่งกะจะให้ลุกออกไปตามที่หวัง แต่ปล่าวเลย มือที่ดันหน้าอกใหญ่ถูกจับกุมรวบไว้ด้วยมือข้างเดียว

   “ผมถามว่าเท่าไร!!”ไอ้คนตัวเล็กเลิกคิดจะขัดขืนเลยหันไปจ้องหน้าไอ้คนสูงหน้าหล่อที่ส่งสายตาไม่พอใจใส่มัน

   “เท่าไรอะไรของมึง”ถามเสียงไม่พอใจ

   “ค่าตัว”

   “ค่าตัวอะไร”ไอ้นี่ก็เล่นลิ้นไม่เลิก

   “ถามว่าค่าตัวคุณน่ะเท่าไร!!!”เสียงตวาดดังจนก้องทำให้ไอ้คนผิวขาวมันสะดุ้ง

   “อะไรวะ พูดไม่รู้เรื่อง ปล่อยกูนะเว้ย เฮ้ยปล่อย”ไอ้เฟรมร้องโวยวายแต่ไม่กล้าดินเพราะกลัวผ้าขนหนูหลุด มันถูกลากไปบนเตียงสองมือที่ถูกจับไว้ก็ถูกจับบังคับให้ยกขึ้น

   แล้วไอ้สุดหล่อของเราก็เผยแววซาดิสออกมา ไม่รู้ว่ามันไปคว้าเชือกมาจากไหน มามัดมือไอ้เฟรมไว้กับหัวเตียง


………………………………………………….
……………………………
…………….
…….
….
…
..

[white_destiny]

[4]

   ฝั่งไอ้คนรูปหล่อพ่อรวยนามว่าแกลบ มันนั่งซดเหล้าคนเดียวอาการอย่างกับพวกอกหัก มันไม่รู้จะทำยังไงเพื่อช่วยไอ้คนที่มันหลงรักดี มันหงุดหงิดมันโมโหตัวเองมากมายที่ดันเผลอทำให้คนที่ตัวเองแอบชอบมีอันตราย ถ้าไอ้ตัวเล็กผิวขาวนั่นเป็นอะไรไปเขาคงจะไม่มีความสุขไปตลอดชีวิต

   มันดื่มๆๆจนเมามาย พลางคิดถึงไอ้ตัวเล็กผิวคล้ำตัวเนียน ไม่รู้ป่านนี้จะเป็นยังไง มีตังนั่งแท็กซี่กลับหรือป่าวไม่รู้ คิดแล้วนึกโกรธ ไอ้คนตัวเล็กที่เป็นต้นเหตุเบี่ยงเบนความสนใจของเขาที่มีต่อไอ้ตัวเล็กผิวขาวน่าเจี๊ยะ ถ้ามันไม่มาท้าให้เขาจูบเขาก็คงไม่จูบ แล้วไอ้คนตัวเล็กมันก็ผิดเต็มๆข้อหาที่ขัดขืนไม่เต็มที่ แล้วก็ที่ผิดมากกว่านั้นคือข้างในปากมันโคตรหวานจนไม่อยากจะหยุดชิม ยิ่งล้วงลึกยิ่งอยากจะครอบครองเอาไว้ตลอดเวลา ไม่อยากให้ใครแย่งไป

   แต่อะไรก็สู้คนผิวขาวตัวเล็กน่ารักที่ตอนนี้ถูกจับตัวไป หงุดหงิดมากมายที่ไอ้ตัวเล็กผิวคล้ำเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด

   แล้วถ้าไอ้ตัวเล็กผิวขาวเป็นอะไรไปล่ะ มันจะเสียใจมากแค่ไหน ทั้งๆที่อยู่ด้วยกันมา2ปีแต่ไอ้แกลบคนนี้มันไม่เคยบอกรักไอ้ตัวเล็กผิวขาวจั๊วสักที มีก็แต่คอยเฝ้ามองอยู่ห่างๆ ไม่กล้าที่จะทำร้ายมิตรภาพระหว่างเพื่อนที่คนตัวเล็กอย่างไอ้เฟรมตั้งใจทะทุถนอมและตั้งใจมอบให้คนที่ไม่มีสมองอย่างมัน

   แก้วแล้วแก้วเหล้าจนมันเมาได้ที่ แต่ก็ยังมีสติพอที่จะกลับบ้านไหว ไอ้แกลบรูปหล่อพ่อรวยโบกแท็กซี่แต่แทนที่มันจะกลับบ้านหลังใหญ่ๆของมัน มันกลับไปหอของไอ้ตัวเล็กขาวจั๊วที่เช่าอยู่กับไอ้ตัวเล็กผิวคล้ำ คิดแล้วก็เห็นถึงความแตกต่างระหว่างทั้งสองคน คนหนึ่งผิวขาวน่าทะนุถนอม แต่ทำเป็นเก่ง แต่อีกคนผิวคล้ำดูไม่น่าสนใจ แต่ทำตัวให้ไม่น่าเข้าใกล้เสมอ แต่นั่นต่างก็เป็นเสน่ห์ต่างแบบของแต่ละคน

   เมื่อถึงหอไอ้คนตัวเล็กทั้งสอง ไอ้แกลบก็ได้แต่ยืนโงนเงนเฝ้าคิดว่ามันมาทำอะไรทั้งๆที่รู้ดีว่าไอ้คนตัวเล็กผิวขาวจั๊วเหมือนหยวกกล้วยมันไม่อยู่ หรือว่ามันเป็นห่วงไอ้คนตัวเล็กผิวคล้ำแต่เนียนจนต้องตามมาดูว่าไอ้คนที่ว่ากลับถึงห้องยัง มันก็ลังเลใจ จะขึ้นดีไม่ขึ้นดี

.....................................
................................................................
...............................................................................
.............................................................................................
...

   ทางด้านไอ้ตัวเล็กผิวคล้ำนามว่าไอ้เนม พอมันมาถึงห้องมันก็รีบอาบน้ำ มันร้องไห้จนไม่รู้จะร้องอย่างไง มันน้อยใจที่ถูกทิ้งจนต้องโบกรถต่อๆมากว่าจะถึงหอก็ต้องใช้เวลามา อย่างที่รู้ว่าไปไหนมาไหนมันไม่อยากพกตังเยอะเพราะมันกลัวอดใจไม่ไหวแล้วเผลอใช้เงินหมด

   และครั้งนี้มันก็หมดเงินไปกับซาลาเปาร้านสะดวกซื้อที่หอมยั่วยวนใจมันเหลือเกิน โดยหวังว่าขากลับไอ้แกลบคนตัวสูงรูปหล่อพ่อรวยจะมาส่งลูกพี่มันแน่ๆมันคงได้เกาะกลับมาด้วย

   น้ำตามันไหลอาบแก้วท่ามกลางสายน้ำจากฝักบัวที่ไหลลงมาจนแยกไม่ออกว่าอันไหนน้ำประปาอันไหนน้ำตา

   แต่มันยังอาบน้ำเสร็จไม่ทันไรก็มีเสียงเคาะประตู มันดีใจคิดว่าเป็นลูกพี่ของมัน มันเลยรีบเอาผ้าเช็ดตัวพันๆลวกๆกลัวลูกพี่มันรอนาน

   แล้วมันก็เปิดประตูออกมาเจอกับไอ้คนที่ทำมันเจ็บหัวใจจนร้องไห้น้ำตาแทบท่วมห้องน้ำ มันยืนนิ่งค้างไม่รู้จะบอกให้ไอ้คนรูปหล่อพ่อรวยนี่กลับบ้านไปก่อนดี หรือว่าชวนเข้าห้องดี แต่แล้วมันก็ได้กลิ่นอะไรที่มันไม่ชอบนัก ซึ่งนั่นคือกลิ่นของมึงเมาที่พ่อมันหลงใหลนักหนา มันจะปิดประตูหนีแต่ไอ้คนตัวใหญ่ก็เอามือทุบที่ประตูจนมันสะดุ้งเฮือกเผลอผ่อนแรงทำให้ไอ้คนที่ตัวใหญ่ดันเข้ามาได้สำเร็จ

   ทางด้านไอ้ตัวใหญ่รูปหล่อพ่อรวยหลังจากที่มันยืนโงนเงนตักสินใจว่าจะขึ้นมาดีมั้ย ในที่สุดมันก็ขึ้นมาด้วยแรงทิฐิที่มีต่อคนตัวเล็ก ที่เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด

   แต่พอมาถึงไอ้คนตัวเล็กที่มันนุ่งแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวทำท่าเหมือนว่าไม่ต้อนรับ มิหนำซ้ำยังทำเหมือนรังเกลียดแล้วจะปิดประตูใส่ แต่เพราะความเสียดายหรืออะไรไม่รู้ทำให้ไอ้คนตัวสูงใหญ่มันเอามือรีบดันประตู แต่ด้วยความเร่งรีบจึงกลายเป็นว่ามันเอามือตบประตูซะงั้น ครั้งแรกก็ว่าจะมาแค่จะต่อว่าไอ้คนตัวเล็กแล้วก็จะกลับ แต่พอมาเห็นไอ้ตัวเล็กผิวคล้ำแต่เนียนๆด้วยสภาพล่อแหลม หน้าอกป่าวเปลือยที่มันเคยแอบคิดว่าจะเนียนแค่ไหน กับปากบวมๆเห่อๆ อารมณ์มันก็พุ่งขึ้นมาทันที ด้วยความเมา มันรีบดันตัวทากเข้าไปแล้วกดล็อคประตูห้องกันคนเข้ามาขากขวางความคิดชั่วๆของมัน

   ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์หรืออะไรไม่รู้ทำให้มันต้องคิดเรื่องบัดสีกับเพื่อนตัวเอง ตามันเยิ้มๆบ่งบอกว่ามันต้องการจะพิสูจน์ด้วยการสัมผัสคนตัวเล็กผิวคล้ำเนียนกับมือให้ได้ มันคิดหาทางที่จะกระทำการปลุกปล้ำเอาเพื่อนทำเมีย มันแค่อยากได้เป็นเจ้าของไอ้คนที่มีผิวไต้ร่มผ้าเนียนๆคนนี้ แล้วปากมันก็หาเรื่องทันที

   “มึง...เพราะมึง...มึงทำให้เฟรมถูกจับไป...เป็นเพราะมึง”ว่าไปก็สาวเท้าก้าวเข้าหาคนตัวเล็กผิวคล้ำแต่เนียนในสภาพนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวช้าๆ เพื่อที่จะให้คนตัวเล็กผิวเนียนระทึกใจเล่นๆ

   “กะ...กูไม่ตั้งใจ..ก...กูขอโทษ...มึง..มึงกลับไปก่อนนะ..มึงเมา”คนตัวเล็กตะกุกตะกักเดินถอยหลังสะดุดมั่งอะไรมั่ง ตัวก็สั่นลนลาน

   “เมาแล้วไง...ก็มึงไงทำกูเมา...มึงเห็นเฟรม...แต่มึงไม่บอก..เอิ๊ก..มึงมันไม่ได้เรื่อง”

   “ปล่าวนะ..กูจะบอกมึง..ต...แต่”ไอ้คนตัวเล็กมันเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองอยู่ในสภาพไหน ถึงแม้ว่ามันจะหลงรักไอ้คนตัวสูงรูปหล่อพ่อรวยแต่มันก็ไม่อยากเป็นที่ระบายอารมณ์ของใคร และที่สำคัญมันเองก็ยังไม่พร้อมสำหรับใคร

   “แต่อะไร..มึงพูดมาสิ...มึงพูดมา!!”คนตัวสูงตวาดแล้วถลาเข้าไปกระชากแขนคนตัวเล็กแล้วดึงเข้ามาหาตัวเอง 

   “ก..ขอโทษ...ฮือ....ฮึก...กูไม่ตั้งใจ...อึก..กูไม่รู้”คนตัวเล็กละล่ำละลักเมื่อแขนถูกบีบอย่างแรง

   “รึมึงอิจฉา..หึหึ..มึงอิจฉาเฟรมมันใช่มั้ย...มึงรู้ใช่มั้ยว่ากูรักเฟรม..หึหึมึงอิจฉาเฟรมนี่เอง กูว่าแล้ว...อย่างมึงมันก็แค่ไอ้ตัวอิจฉา...ไอ้ตัวอิจฉา!!”ไอ้คนตัวสูงมันว่าตะโกนใส่หน้าคนตัวเล็กโดยที่มันไม่สน มันพูดพร่ำนับไม่ถ้วน แต่ละคำล้วนเสียดแทงหัวใจคนตัวเล็ก มันเจ็บๆแทบทนไม่ไหวกับความโง่ของตัวเองที่ดันไปหลงรักคนอื่นทั้งๆที่คิดแล้วว่าไม่มีสิทธิที่จะรักใคร

   เพี๊ยะ

   มันใช้มือข้างที่ว่างตบหน้าไอ้คนตัวสูงสุดแรงที่มันมี ตบนี้มันคิดแล้วว่าจะเป็นตบแรกและตบสุดท้ายที่มันจะตบไอ้รูปหล่อพ่อรวยนี้ พอกันทีกับความรักที่ไม่มีทางสมหวังของมัน

   “นี่มึงตบกูเหรอวะ...ไอ้เนมมึงกล้าตบกูเหรอ..เฮี้ยเอ้ย...”ว่าแล้วก็จับไหล่ทั้งสองข้างดึงเข้าหาตัว

   ปากมันกระแทกลงไปบนปากเล็กๆนิ่มๆไม่บันยะบันยังแรก มันไม่รู้หรอกว่าไอ้คนตัวเล็กมันจะเจ็บแค่ไหน มันแค่อยากสั่งสอน แค่อยากทำในสิ่งที่อยากทำ

   “อื้อ..งื้อ...อือ”ไอ้คนตัวเล็กมันจะไม่ยอมอีกแล้ว มันดิ้นเต็มกำลังที่เหลือ เจ็บก็เจ็บตรงไหล่ที่ถูกบีบ ดิ้นจนจะหมดแรงแต่ก็ไม่หลุดสักที เหลือตัวเลือกสุดท้ายที่มันต้องทำ มันกดฟันลงไปในปากของอีกคนจนได้กลิ่นเลือด รู้ตัวอีกทีมันก็ถูกผลักออกจนล้มหงายกับพื้นห้อง ไอ้ผ้าเช็ดตัวเจ้ากรรมที่มันนุ่งก็จะหลุดแหล่ไม่หลุดแหล่

   “โอ้ยย..มึงกัดกูสัด...ไอ้เนมนี่มึงกัดกูเหรอ....มึงเจอกูแน่”ไอ้ตัวสูงเดินเข้าหาไอ้คนที่หงายหลังอยู่บนพื้น จนมันต้องถอยหนีไปเรื่อยๆ แล้วมือมันก็ควานเจอกับหนังสือเคมีไฟฟ้า มันไม่รออะไรมันก็ปาหนังสือใส่ไอ้ตัวสูงรูปหล่อพ่อรวยทันที

   แต่ชะตาเจ้ากรรมดันไม่เข้าข้างไอ้หนุ่มน้อยผิวคล้ำเนียนตัวเล็กบ้านจน เพราะว่าไอ้คนตัวสูงมันเอามือจับหมับเข้าที่หนังสืออย่างแม่นยำแล้วโยนทิ้งอย่างไม่ใยดี

   แววตาที่ไม่รู้จะบ่งบอกว่าอะไรดีระหว่างโมโหกับหื่น ถูกส่งไปยังร่างตัวเล็กที่มีผ้าเช็ดตัวที่ไกล่จะหลุดเต็มทน

   “อย่าเข้ามานะไอ้แกลบ....ไม่งั้นอย่าหาว่ากูไม่เตือน”ไอ้ตัวเล็กขู่ฟ่อไม่นึกถึงหลักความเป็นจริงเอาเสียเลย

   “มึงจะทำอะไรกูได้ น้ำหน้าอย่างมึงน่ะเหรอจะมีปัญญาทำอะไรกู”

   ย่างก้าวทุกย่างก้าวของไอ้คนตัวสูงล้วนแต่เป็นตัวกำหนดชะตาชีวิตของทั้งคู่ มันก็ขึ้นอยู่แค่ว่าการกระทำในตอนต่อไปนั้นจะเป็นอย่างไร ไม่มีใครสามารถรู้ถึงอนาคตนอกจากตัวมองมันเอง

*****************************************
***********************************

[white_destiny]

[5]
   “เฮ้ยมึงปัญญาอ่อนรึไง ปล่อยกูนะ..ฮื้อ..มึงทำไรมึงเนี่ย”ในบ้านหลังใหญ่หรูหรา มันมีห้องหนึ่งที่กำลังจะคุโชด้วยอารมณ์อะไรสักอย่างก็ไม่รู้ต้องรอดูกันไป

   ไอ้เฟรมตัวเล็กผิวข๊าวขาวจนไม่รู้จะขาวยังไง มันดิ้นแล้วดิ้นอีกจนแทบจะหมดแรง โวยวายแล้วโวยวายอีก ไอ้คนที่เอาหน้ามาซุกๆไม่รู้จะซุกไปทำไมก็ไม่ยอมหยุด

   มันก็สงสัยว่าไอ้หล่อโคตรนี่มันเล่นอะไร หรือมันจะมาดมว่าไอ้สบู่เหลวไฮโซนี่มันหอมแค่ไหน จากที่จั๊กจี้มันก็กลายเป็นรู้สึกแปลกๆ ตัวมันค่อยๆแดงเห่อขึ้น ลามไปถึงหน้าตาหูจมูก แดงไปหมดทุกส่วนที่แดงได้

   “อื้อ..งื้อ..ทำไรง่ะ..ไม่เอา..ไม่เล่นนะ..งือปล่อย”ไอ้ตัวเล็กนี่ก็ซื่อเกินคน

   ไอ้ตัวสูงมันยิ่งโมโหเข้าไปใหญ่หาว่าไอ้คนตัวเล็กมันยั่ว มันเลยแจกหมดทั้งปากทั้งลิ้น ซุกไซร้โลมเลียจนมั่วไปหมด

   “งือ...ไม่อาวว..อะ..อึม..พอแล้ว..ไม่อาวไม่เล่นนนน”ไอ้คนตัวเล็กมันไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองยั่วแค่ไหน

   มันแอ่นตัวบิดไปมาทั้งๆที่มือถูกมัดเข้ากันหัวเตียง ผ้าขนหนูที่พันเอวมันก็ล่นไปจนเห็นไรขนนุ่มนิ่มที่โผล่ออกมาอย่างน่าเอ็นดู

   “เท่าไร”คำถามข้างหูทำให้ไอ้เฟรมตัวขาวที่ตอนนี้แดงเห่อลืมตาขึ้นมามอง ก็เห็นใบหน้าคนหล่อๆชัดเจนแบบซูมๆ ตาปรือปรอยของมันหยาดเยิ้มด้วยอารมณ์ที่ถูกปลุก

   “งื้อ...เท่าหร่าย..อาราย..ฮื้อ”ถามโดยไม่รู้อะไรตอบได้ไม่เต็มปากนักว่ารู้สึกแปลกๆ จะชอบก็ไม่ใช่ทรมานก็ไม่เชิง มันกัดปากพยายามเพ่งมองหน้าของคนที่แกล้งมันชักๆว่าหล่อแค่ไหน ดวงตากลมโตหรี่ปรือปรอยคลอด้วยหยดน้ำตาที่แพขนตา

   ภาพนี้เล่นเอาไอ้ลูกเศรษฐีนักเรียนยอร์เซฟถึงกับมีอารมณ์ แทบอยากจะกระชากผ้าขนหนูที่พันเอวไอ้คนตัวเล็กนี้ออกแล้วยัดเยียดตัวเองเข้าไปโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

   แต่มันก็ได้แต่คิด มันเองก็เฝ้ามองไอ้คนผิวขาวตรงหน้านี้มาตั้งนาน ตอนมันอยู่ม.5 ในวันนั้นฝนตก มันเห็นลูกหมาตัวหนึ่งข้างถนนอยู่ในลังใบเล็ก ลูกหมาตัวนั้นเปียกจนไม่รู้จะเปียกยังไง

   มันสั่งให้คนขับรถจอดเพื่อที่จะลงไปเก็บมาเลี้ยง เพราะมันเองก็เหงามาก ไม่มีเพื่อน เพราะพ่อกับแม่มันไปทำงานต่างประเทศไม่มีเวลาให้มันเลย

   แต่พอจะเปิดประตูลงไปก็ชะงักเมื่อเห็นร่างคนตัวเล็กผิวขาวเด่นสะดุดตาวิ่งเข้าไปที่ลังกระดาษเก่าๆทั้งๆที่ตัวเปียก เสื้อนักศึกษาช่างสีขาว บางเฉียบแนบเนื้อทำให้ไอ้คนที่นั่งมองการกระทำอยู่บนรถใจเต้นโครมคราม

   เมื่อร่างขาวใสผิวเนียนแบบไม่เคยพบที่ไหนมาก่อนก้มลงอุ้มลูกหมาตัวเล็กไว้แนบอกแล้วเอาตัวเองกำบังฝัน แล้ววิ่งหายเข้าไปในซอย ข้างสถาบันช่างชื่อดัง

   ผิดกับไอ้ตัวใหญ่ที่ในมือมันถือร่มเพราะกลัวเปียก มันไม่ได้โกรธเคืองเลยที่ไอ้ตัวเล็กผิวขาวตัดหน้ามันไป แต่ตรงกันข้าม ภาพไอ้ตัวเล็กผิวขาวกลับตราตรึงในหัวใจมัน จะลืมก็ลืมไม่ได้ ภาพมันติดตาติดใจเหลือเกิน ก็ได้แต่นอนเฝ้าคิดถึง

   ฝันเห็นก็หลายรอบอยู่ จนทนไม่ไหวเลยบอกให้คนของพ่อไปสืบดูแล้วก็ได้พบว่าไอ้เฟรมมันเป็นเด็กที่มาจากสถานสงเคราะห์ชื่อดัง ไม่มีพ่อแม่ ไม่มีกระทั่งญาติพี่น้อง ถูกเก็บได้หน้าสถานสงเคราะห์ แต่ตอนนี้ได้ออกมาส่งเสียตัวเองเรียน แล้วเช้าหออยู่กับเพื่อน

   ทุกวันหลังเลิกเรียนไอ้คนตัวใหญ่เด็กนักเรียนโรงเรียนยอร์เซฟจะบอกให้คนขับรถมาจอดรถสังเกตการณ์พฤติกรรมของคนตัวเล็กผิวขาว

   แล้วก็ยิ่งสนใจคนตัวเล็กมาขึ้นเรื่อยๆ เพราะการกระทำที่ใสซื่อแบบแปลกๆ เช่นชอบขอเศษข้าวตามร้านอาหารที่ทำงานพิเศษไปให้หมา ซื้อข้าวให้ขอทานกิน ซื้อขนมไปเยี่ยมเด็กๆที่สถานสงเคราะห์ทุกอาทิตย์  หลายๆอย่างที่คนอื่นๆเขาไม่ทำกัน แต่ไอ้คนตัวเล็กผิวขาวที่ชื่อเฟรมทำหมด โดยไม่เกี่ยงอายเลยสักนิด

   แต่แล้วโชคชะตาก็เล่นตลกเมื่อวันหนึ่งไอ้ลูบหล่อตัวใหญ่ต้องติดทำรายงานที่บ้านเพื่อ จนดึกดื่นมันโทรให้คนขับรถมารับกลับบ้าน

   ระหว่างทางที่กลับบ้าน มันก็เห็นข้างทางที่ผ่านบ้านมันเต็มไปด้วยความโสโครกของสังคม

   ตามเสาไฟฟ้ามีทั้งหญิงทั้งชายที่แต่งตัวล่อแหลมน้อยชิ้นทั้งๆที่อากาศเหน็บหนาวอย่างมาก

   แต่ก็สะดุดจนแทบบอกให้คนจอดรถแทบไม่ทัน เมื่อมันเห็นคนตัวเล็กผิวขาวที่มันเฝ้าสังเกตการณ์ทุกวันอย่างไม่มีตกหล่น จะตกหล่นก็เฉพาะแค่วันนี้วันเดียวเท่านั้น

   คนตัวเล็กผิวขาวใส่กางเกงขาสั้นแทบเห็นแก้มก้น กับเสื้อตัวเล็กแนบจนเห็นสัดส่วนยืนพิงเสาไปฟ้าทำท่าทางหงุดหงิด

   อารมณ์ที่ดีใจที่ได้เจอคนตัวเล็กก็หายไปทันตา เมื่อมันคิดได้ว่าสถานการณ์นี้คนตัวเล็กมันมาทำอะไร

   แต่ที่เจ็บใจคือ มันเองยังไม่เคยได้ครอบครองไอ้คนตัวเล็กผิวขาวนั่นเลย  แต่กับคนอื่นกลับได้ครอบครอง

   มันโมโหมากถึงมากที่สุด ทั้งๆที่มันเฝ้ามองเฝ้าติดตามทุกๆวันไม่มีขาด มันคิดว่าจะทะนุถนอมให้มากที่สุด เมื่อถึงวันนั้นมันจะทำตามขั้นตอนเอง ทว่านี่ไม่ใช่ ไม่ใช่ตามลำดับขั้นตอนสักนิด

   มันโชคดีนักที่วันนี้ลูกน้องพ่อมันก็ไปรับมันที่โรงเรียนด้วย มันจึงเข้าแผนที่มันเพิ่งคิดสดๆ

   ใจมันโมโหฉุนเฉียว แต่ภายนอกมันกลับสงบเยือกเย็น มันคอยสังเกตการณ์พฤติกรรมทั้งหมด จนแน่ใจว่าสิ่งที่คิดไม่ผิดแน่

   แล้วแผนทุกอย่างก็เป็นไปตาที่มันคิดไว้ทั้งหมด มันจะไม่ทะนุถนอมไอ้คนตัวเล็กผิวขาวอีกแล้ว มันตั้งใจจะทำให้คนตัวเล็กผิวขาวที่มันเฝ้ามองเป็นของมันคนเดียว ถึงแม้ว่ามันจะต้องบังคับมันก็จะทำ

   ซึ่งตอนนี้คนตัวเล็กผิวขาวเนียนนอนแทบจะเปลือยอยู่ใต้ร่างมัน มันขนลุกเกรียวไปทั้งตัวเมื่อมันได้เห็นสิ่งที่มันเฝ้าหลงใหลสังเกตตุการณ์แทบทุกวัน

   แต่มันก็โมโหที่ไอ้ตัวเล็กมารยามากเหลือเกิน ทำซื่อไม่รู้เรื่องราว จนถึงตอนนี้ ที่มันสูดดมความหอมของไอ้คนผิวขาวเนียนเข้าไป ไอ้คนผิวขาวเนียนมันก็ร้อง อือ งือ ออกปากว่าไม่เล่นอย่างงู้นอย่างงี้ ทำอย่างกับว่าไม่เคย แล้วก็ไม่รู้ว่ามันกำลังทำอะไร

   เมื่อมันเห็นว่าไอ้คนตัวเล็กไม่ต่อต้าน มันก็ปลดเชือกที่มัดแขนทั้งสองข้างออกจากหัวเตียง คนตัวเล็กก็เกาะบ่ามันแล้วดันบอกให้หยุดทำ

   แต่มาขั้นนี้ คนตัวใหญ่โถมร่างกายแนบชิดเสียดสีจนมีอารมณ์กันทั้งสองฝ่ายจนได้ที่คนตัวใหญ่ก็ลุกนั่งแล้วจับคนตัวเล็กที่รู้สึกว่าจะตัวอ่อนเหมือนไร้กระดูกขึ้นนั่ง แล้วปลดเปลื้องผ้าเช็ดตัวของตัวเองออก

   “ท...ทำอะไรน่ะ...เฮ้ย..ระ..โรคจิตว่ะ”ไอ้เฟรมตัวเล็กผิวขาวโวยวาย มันเขินอายที่เห็นไอ้ตัวมังกรยักษ์ที่มันพร้อมรบเต็มที่ แล้วมันก็อิจฉาที่พ่อมันให้มันมาน้อยเหลือเกินเมื่อเทียบกันกับของมัน ของไอ้รูปหล่อนี่คงใหญ่กว่าไม่ต่ำกว่าสองเท่า นึกแล้วมันก็สงสารผู้หญิงที่ในวันหน้าจะต้องมาเป็นเมียไอ้รูปหล่อ

   ไอ้คนตัวสูงเมื่อเห็นท่าทีไอ้คนตัวเล็กมันก็ยิ่งผยองใจเข้าไปใหญ่ มันโคตรภูมิใจในขนาดใหญ่โตสุดๆของมังกรของมัน มันรั้งเอวเล็กของคนตัวขาวให้นั่งเกยกัน มันเอื้อมมือหมายจะปลดผ้าของคนตัวเล็ก มันลุ้นมากว่าสิ่งที่อยู่ใต้ผ้านั้นจะถูกใจมันมากแค่ไหน
   “เฮ้ย..อะ..อะไร...ไม่เอาเว้ย...กะ..กู..ของกูเล็ก...ไม่ต้องดู”ไอ้คนตัวเล็กโวยวาย

   “อยู่เฉยๆน่า เดี๋ยวจ่ายให้”ไอ้คนตัวสูงพูดโดยไม่มองหน้า แต่มันมองลงไปที่ผ้าเช็ดตัวผืนขาวที่เกือบจะเป็นสีเดียวกับไอ้เฟรมตัวเล็ก

   “จ่ายอะไร...จะบ้าเหรอ เฮ้ยอย่าบอกนะว่าคิดว่ากูเป็นเด็กขายจริงๆ”เฟรมตัวเล็กถามแล้วดันหน้าอกอีกฝ่ายให้ห่างๆตัว

   “ก็แล้วเฟรมไม่ใช่รึไง...เห็นไปยืนแถวนั้นแล้วก็แต่งตัวแบบนั้นอีก”คนตัวสูงเงยหน้าถามฉงน นึกใจเต้นโครมครามดีใจ แต่มันก็ยังไม่เชื่อสนิทใจ เพราะเด็กขายส่วนมากชอบทำเหมือนว่าตัวเองใสซื่อ

   “เฮ้ย กูไม่ได้ขาย กูเล่นกับเพื่อน...มึงคิดไรเนี่ย..เฮ้ยเอามือออก..เออ.แล้วมึงรู้ชื่อกูได้ไง”ไอ้คนตัวเล็กรัวถามแล้วใช้มือสองข้างดันมือที่ล้วงใต้ผ้าขนหนูออก แต่มันก็ไม่ค่อยจะขยับออกมาสักเท่าไร

   “ช่างมันเถอะ แล้วก็อยู่กับบาล์มห้ามพูดมึงกูเข้าใจมั้ย”มันเองก็ไม่คิดจะเชื่อที่ไอ้ตัวเล็กบอกมากนัก เพราะมันเป็นบทหนึ่งที่พวกเด็กขายมักจะใช้กัน

   “เฮ้ย มึงจะบ้าเหรอ กูก็ของกูอย่างงี้ ว่าแต่มึงชื่อบาล์มเหรอ เออเท่ดีใครตั้งวะ”ไอ้คนตัวเล็กรีบสานสัมพันธ์เพราะมันเองก็ถูกชะตากับไอ้คนตรงหน้านี่เหมือนกัน

   “พ่อ”ตอบสั้นๆเพราะมันเองก็ทนไม่ไหวกับผิวขาวๆที่ยั่วใจมัน

   “เหรอ..สงสัยพ่อมึงต้องรู้แน่ๆเลยว่าโตขึ้นมึงจะเป็นยังไงถึงได้ตั้งชื่อนี้”ไอ้คนตัวเล็กบอก ชวนคุยโดยที่ไม่สนใจสภาพความเป็นอยู่ของมันและคนตรงหน้าตอนนี้

   “ทำไม..ยังไง”คนตัวสูงถามสงสัยกับชื่อตัวเอง

   “ก็พ่อมึงคงรู้ว่ามึงโตขึ้นมาต้องลามกแน่ๆไงเลยตั้งชื่อนี้ให้มึง”ไอ้เฟรมตัวเล็กว่าไม่กลั้นขำไป

   “ไม่เข้าใจ”คนตัวใหญ่มันถามไปมือก็แอบล้วงเข้าไปใต้ผ้ายามที่ไอ้ตัวเล็กเผลอ

   “ก็นี่ไง ชื่อมึงคงมาจากคำว่า“บาล์มก้า”ฮ่าๆๆเก็ทมั้ยมึงดูดิเคารพธงชาติตอนจะเที่ยงคืนฮ่าๆๆๆ”

   “เงียบน่า..........ยังกับของนายต่างกับของฉันงั้นแหละ”ไอ้คนรูปหล่อพ่อรวยที่คนตัวขาวมันล้อชื่อก้มหน้าพรวดจมูกชิดจมูก มันพูดในระยะประชิดแบบปากเกือบแตะปาก ตามันก็มองปากอิ่มๆแดงๆมันวาวของไอ้คนหน้าขาว หน้าปากมันก็ถูไถกัน

   “ฮึก...ทำไร..งือ....ยะ..อย่ารูด..งื้อ”ไอ้คนตัวเล็กมันผวาเกาะไหล่คนตัวสูง นิ้วเรียวมันจิกแน่นลงไปในบ่า เกิดมามันไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน มันเสียวมันทรมานจนเหมือนจะทนไม่ไหว แต่ก็ชอบ จนโยกเอวรับไม่รู้ตัว

   
   “ชอบมั้ยฮึเฟรม”ไอ้คนตัวสูงมันถามพลางไล้จมูกโด่งๆของมันลงบนแก้มขาวๆเนียนๆแถมยังหอมอีกต่างหาก

   “งือ...อือ..ชะ...ชอบ”ฝั่งไอ้เฟรมมันพยักหน้ารับโยไม่รู้อะไรเลยว่ามันกำลังทำอะไรอยู่

   “แล้วแบบนี้ล่ะ..ชอบมั้ยครับ”ไอ้บาล์มหรืออีกชื่อหนึ่งคือบาล์มก้าที่ไอ้ตัวเล็กเรียกมันเร่งมือรูดหนักหน่วง แล้วก็ใช้สองนิ้วบีบตรงหัวจนไอ้คนตัวเล็กมันร้องลั่นใช่สองขาที่คร่อมเกยไอ้บาล์มเกี่ยวกระชับเอวไอ้บาล์มแน่น

   “อะ..อ๊า..งึก..งือ...ไม่เอาแล้ว...อือ...ปล่อย..ปล่อยกู”ไอ้คนตัวเล็กปากมันก็บอกให้ปล่อย แต่ขามันมือมันเกาะเกี่ยวไอ้คนตัวโตรูปหล่อแน่น

   “เรียกตัวเองว่าเฟรมก่อน”ไอ้บาล์มต่อรอง

   “มะ...อะ..เอา”ไอ้หน้าขาวๆของไอ้เฟรมซุกไหล่ของไอ้หล่อโคตรแน่น มันเสียวมันทรมานจนน้ำตาปริ่มขอบตา มันปิดตาแน่น ปากมันก็ร้องลั่นให้ปล่อย

   “เร็วสิ บอกว่า บาล์มหยุดก่อนเฟรมเสียว พูดสิ”ไอ้รูปหล่อมันงัดกลเม็ดต่างๆขึ้นมาใช้จนไอ้เฟรมแทบหมดลม

   “..อะ..อือ..งือ...ไม่...อะ..เอา”จากมือที่เกาะไหล่ก็กลายเป็นโอบรอบคอแน่นไม่ยอมปล่อย หน้าก็ส่ายไปมาหวังระบายความเสียว

   “เรียกสิ ไม่งั้นผมไม่ปล่อยเฟรมนะ”ไอ้คนตัวใหญ่กว่ามันกดดันหนัดขึ้นเมื่อไอ้เฟรมใกล้จะสุด แล้วมันก็หยุดมือ

   “มะ..ไม่เอานะ..อย่าหยุด....ทำอีก..ง่ะ..ทำอีก”ไอ้เฟรมมันก็ไม่รู้เลยว่าไอ้หน้ามันที่เงยขึ้น ตาที่ช้อนสบตาไอ้บาลมมันจะยั่วขนาดไหน

   “เรียกผมบาล์มสิ ขอผมแบบเพราะๆอ้อนผมให้ผมทำคุณ”ไอ้คนตัวโตตาเยิ้ม มันกระซิบบอกคนตัวเล็กให้ทำตามที่มันบอก แล้วมันก็อดไม่ได้งับหูขาวๆไปหนึ่งที ข้อหายั่วยวนเกินเหตุ

   “งือ...บะ..บาล์ม..ทำเฟรมนะ..ทำเฟรมอีก...น่ะ..นะ”ไอ้เฟรมตัวขาวมันทั้งอ้อนด้วยวาจาและร่างกาย

   “หึหึ”หัวเราะในลำคอแค่นั้นก็จัดการถอดผ้าเช็ดตัวที่ปิดน้องน้องตัวขาวเขื่องเอาไว้ แล้วก็ต้องยิ้มพึงใจเมื่อเห็นของจิง มันยิ่งกว่าตอนจับเสียอีก สีขาวๆชมพูๆแดงระเรื่อกระตุ้นอารมณ์จนแทบคลั่ง

   “อะ...อ๊า..ไม่เอา..ไม่ถอด..อือ..งื้อ.เอามา”ไอ้คนตัวเล็กมันเขินอายที่ของมันไถๆสีๆกับอันใหญ่โตของอีกฝ่ายจนเห็นสภาพว่ามันต่างกันราวไม้จิ้มฟันกับท่อนซุง มันเอื้อมมือไปหมายจะคว้าเอาผ้ามาปิด แต่ไอ้คนขี้แกล้งมันก็รู้ทัน มันโยนผ้าขนหนูผืนขาวปลิวไปหน้าประตูห้องนู่น

   “น่ารักจัง”

   “อะ..อื้ออออ”ไอ้คนตัวสูงมันชมเสร็จมันก็เข้าประกบดูดปากไอ้ตัวเล็กโดยไม่ให้ทันได้ตั้งตัว มันดูดมันดุนจนไอ้คนไม่เคยแทบหมดแรงอีกรอบ

   แล้วมันก็รวบสองอันไว้ด้วยกันแล้วรูดๆๆ ปากมันก็ดูดดุนเกี่ยวพันจนไอ้คนตัวเล็กมีน้ำใสเยิ้มไหลออกมาตรงมุมปาก ลิ้นมันขยับตวัดรัดดึง แบบที่ยกมาหมดทั้งตำรา ไอ้คนตัวขาวที่ตอนนี้แดงเห่อไปหมด จากที่ตั้งใจจะประท้วงก็กลายเป็นตอบรับแบบซื่อเอาดื้อๆเลย นานจนกระทั่งไอ้คนตัวเล็กตัวเริ่มเกร็ง มันจึงหยุด แล้วปล่อยปากคนตัวเล็ก

   ไอ้รูปหล่อเด็กโรงเรียนยอร์เซฟมันยอมรับเลยว่าตั้งแต่เคยมีเซ็กมาก เซ็กที่กำลังจะเกิดครั้งนี้มันรู้สึกดีสุดๆแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

   “มะ..แฮ่ก..จูบทำไม...ทำไม..ตะ.ต้องจูบ”พอถอนจูบได้มันก็รีบถามสิ่งที่มันสงสัยพลางหอบแฮ่กๆ

   “จูบไม่ได้หรือไง”ไอ้คนตัวโตมันยั๊วะที่ไอ้เฟรมพูดเหมือนไม่อยากให้จูบ

   “บะ..บาล์มรัก.กุ...อะเอ้ย.ฟะ..เฟรมเหรอ”ไอ้เฟรมตัวแดงเห่อเงยหน้าถามทั้งๆที่ยังโอบคอไอ้รูปหล่ออยู่ มันยังไม่ชินที่จะพูดเพราะๆ

   “แล้ว.....ได้ป่าวล่ะ”ไอ้คนตัวสูงมันถามพลางส่งตาเจ้าเล่ห์ หน้ามันโฉบเขาหาปากแดงๆวาวๆหมายจะจูบอีกครั้ง แต่ไอ้เฟรมตัวแดงมันก็หลบแบบฉิวเฉียด

   “ไม่ได้”รีบตอบทันควันเล่นเอาไอ้คนตัวใหญ่กว่าโกรธแทบคลั่งเอา

   “ทำไมไม่ได้”มันกระชากไหล่ขาวๆแดงๆของไอ้เฟรมเข้าหาตัวแล้วจ้องตาอย่างคาดคั้นจนไอ้เฟรมผลินตาหลบ

   “กะ...ก็..มันไม่ดะ...อื้อ”ยังไม่ทันพูดจบไอ้คนตัวโตก็ฉกปากอีกทีดูดแบบเน้นๆแรงๆแล้วถอนออกมา

   “ทีนี้ได้ยัง”ตามันก็ยังจ้องอย่างคาดคั้น

   “ดะ...ได้แล้ว”ตอบไป หูเหอคอเคอมันแดงก่ำไปหมด มันไม่กล้าสบตากับไอ้รูปหล่อที่วิบวับเหมือนจะกินมันทั้งตัว

   “งั้น”แล้วไอ้คนตัวสูงรูปหล่อก็เงียบไปสักพัก

   มันหยิบอุปกรณ์ป้องกันขึ้นมาทั้งๆที่มันเคยคิดว่าตั้งใจจะไม่ใช้เพราะว่าเชื่อมั่นในความใสซื่อของคนตัวเล็ก

   “ใส่ให้หน่อยสิ”คนตัวสูงฉีกซองแล้วส่งไอ้ยางลื่นๆให้คนตัวเล็ก ไอ้คนตัวเล็กก็ซื่อเกิน รับมาแล้วเอามามองใกล้ๆ พลิกไปมาเหมือนสำรวจ แล้วมันก็ยกขึ้นดมเมื่อมันเหมือนจะได้กลิ่น แล้วมันก็ร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น

   “เฮ้ยอะไรอ่ะ มีกลิ่นด้วย กินได้มั้ย”เล่นเอาไอ้คนตัวโตแทบลมจับ

   “กินไม่ได้”ตอบแบเซ็งๆ มันเริ่มไม่เชื่อแล้วว่าไอ้เฟรมตัวเล็กตัวแดงเห่อนี่เป็นพวกเด็กขาย

   “หอมเนอะ....แล้วเอาไว้ทำไรอ่ะ”ถามพาซื่อเล่นเอาไอ้คนตัวโตอยากจะกลั้นใจตายกับความไม่รู้เรื่องรู้ราว

   “ใส่ตรงนี้”แล้วมันก็ชี้ไปที่มังกรยักษ์ของตัวเอง

   “ใส่ทำไม....มันคืออะไร..แล้วก็ใสยังไง”ถามตากลมโตจ้องแป๋วอย่างอยากรู้อยากเห็น

   “ใส่เวลาที่มีเซ็ก...แล้วมันคือถุงยาง...แล้วก็ใส่แบบนี้”บอกแล้วจับมือไอ้ตัวเล็กแล้วบังคับน้อยๆให้สวมให้มันแล้วมันก็บังคับมือไอ้คนตัวเล็กที่บัดนี้นิ่งเหมือนเอ๋อกินไปแล้วเมื่อรู้ว่าสิ่งที่ถืออยู่คืออะไร จนสวมเสร็จรูปหล่อก็ดันไอ้ผิวขาวนี่นั่งนิ่งลงนอนแล้วจับขาชันขึ้นอ้ากว้าง ไอ้คนตัวเล็กที่เหม่อลอยก็สะดุ้ง

   “เฮ้ยทำไร...ไม่เอา..มึงจะปล้ำกูเหรอ..เฮ้ยไม่เอานะเว้ยเฮ้ย กูเป็นผู้ชาย”มันดิ้นจะลุกขึ้นนั่ง

   “อยู่เฉยๆถ้าไม่อยากถูกมัด...อ้อแล้วผมก็ไม่ได้ปล้ำเฟรมด้วย.เฟรมยอมแต่แรกเอง...มาเลิกตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วล่ะ”ไอ้รูปหล่อกดหัวไอ้คนที่ตอนนี้หน้าขาวซีดลงกับที่นอนไม่ให้ลุกขึ้นมาขัดขืน

   นิ้วมันดุนๆดันๆหมายจะเข้าไปในช่องเล็กๆแคบๆแต่ก็เข้าไม่ได้ซักทีเมื่อไอ้ตัวเล็กมันไม่ค่อยสมยอมสักเท่าไร

   “เฮ้ย..ไม่ใช่เพื่อนเล่นนะเว้ย..ไอ้โรคจิต..มึงบ้าป่าว..อือ..งือ..มะ..ไม่เอาแล้ว..พะ..พอ”ไอ้คนตัวขาวที่ซีดไปแล้วกลับมาแดงเห่ออีกรอบเพราะไอ้ตัวโตมันดันรูดไอ้น้องน้อยตัวเขื่องอีกครั้ง ครั้งนี้มันเสียวมันทรมานยิ่งกว่าเก่าเพราะไอ้คนตัวโตไม่ยอมให้มันถึงฝั่งสักที

   “ชอบมั้ยครับ”

   “งือ..อือ..ชะ..ชอบ”ตอบไปด้วยความซื่อจริงๆ เพราะมันเองก็ไม่เคยโกหกใคร

   “เหรอ....งั้นแบบนี้ล่ะ”ว่าแล้วก็ดันนิ้วพรวดเข้าไปจนไอ้ตัวแดงสะดุ้ง

   “เฮ้ย...แหย่ไรเข้าไปน่ะ..อะ..เอาออก..งึ..งือ”จะเอ่ยปากด่าก็กลายเป็นครางเพราะไอ้ตัวโตมันขยับนิ้วดันลึกแล้วก็วนจนไอ้เฟรมมันต้องจิกทั้งนิ้วเท้านิ้วมือลงกับผ้าปูที่นอน

   “ชอบมั้ย”กระซิบข้างหู

   “อะ..ชะ...ชอบ..งือ”ไอ้คนที่โดนทั้งข่างหน้าข้างหลังมันเสียวจนไม่รู้จะเสียวยังไง ตัวมันบิดไปบิดมาหน้าท้องเรียบๆขาวๆกับไอ้ตุ่มแดงๆมันยั่วใจจนไอ้คนตัวสูงต้องก้มลงไปชิมไปกินจนขึ้นรอยแดงไปหมด

   “งั้นไห้ทำต่อมั้ย”พูดกับตุ่มสีแดงๆที่อยู่บนอกแล้วก็งับเบาๆ

   “ฮึก..งือ.อือ.ทำ..ทำอีก”

   “ขอได้มั้ย”หลอกขอกับไอ้คนตัวเล็ก

   “อะ..อือ..ได้..ฮึก..ได้”ไม่รู้ว่าเขาขออะไร แต่ก็ให้เขาไปมั่ว จนสะดุ้งตัวโยนเมื่อไอ้นิ้วที่สองมันเข้ามาแล้วเข้าๆออกๆ ข้างหน้าก็เร่งเร้าจนแทบจะหมดลมหายใจ

   “น่ารักจัง”ไอ้คนตัวสูงก็ขยับมือสองมือไปพร้อมกัน มังกรมันก็สีๆโคนขาขาวๆแดงๆของคนตัวเล็กจนแทบเสร็จ

   “อะ..อา..ง๊า..อื้อ..จะ..จะออก..ละ..แล้ว”ไอ้คนตัวเล็กครวญครางหัวสะบัดไปมา

   “พร้อมนะ”ไอ้คนตัวโตรูปหล่อมันถามถอนนิ้วออกจากทางสีชมพูแดงๆแล้วก็หยุดมือหันมาจับขาเรียวๆเนียนๆพาดบ่า

   ฝั่งไอ้คนตัวเล็กก็ปรือตามองการกระทำของไอ้รูปหล่อที่ตอนนี้หน้าหื่นมาก มันพยักหน้าคิดว่าถามว่าพร้อมมั้ยที่จะปล่อยออก จนไอ้คนตัวสูงมันเอามังกรยักษ์ดุนเข้าไปเท่นั้นแหละ

   “โอ้ย..อะไรอ่ะ...เจ็บ.เจ็บเอาออก”ไอ้เฟรมตัวเล็กดิน น้ำตามันคลอเมื่อไอ้รูปหล่อมันดันเข้าไปเรื่อยไม่สนใจจนสุดตัวมันถึงหยุดแช่กับช่องเล็กๆแน่นๆที่ตอดรับจนแทบเสร็จออกมา

   รู้ตัวอีกทีไอ้เฟรมตัวเล็กมันก็น้ำตานองหน้าไปแล้ว ไอ้คนตัวไตมันตกใจไม่รู้จะทำไงดี

   “ฮือ...เจ็บ..เจ็บง่ะ..ไอ้บ้า..เจ็บ..เฟรมเจ็บ”ร้องโวยวายเหมือนเด็กเผลอหลุดเรียกแทนตัวเองด้วยชื่อ

   “โอ๋เจ็บมากมั้ย..ผมไม่ได้ตั้งใจ...เฟรมเจ็บมากเหรอ”ไอ้คนตัวสูงโน้มตัวลงมากอดปลอบโดยที่ไอ้นั่นยังอยู่ในตัว พอมันขยับมีหรือที่ไอ้เฟรมจะไม่รู้สึก มันครางงือไนลำคอ ช่องทางมันบีบรัดเกร็งแน่น

   “เจ็บ..เลือดออก..เลือดออกเลย..ฮือ..เลือดออกแน่เลย..บาล์มเลือดออกอ่า..ฮือ”ไอ้คนตัวขาวยิ่งร้องไห้หนักไปใหญ่ ช่องทางมันก็บีบรัดจนไอ้คนตัวสูงกว่าแทบทนไม่ไหวอยากจะกระแทกเข้าออกไปแรงๆ

   “เป็นไรครับคนดี..เดี๋ยวผมจะทำเบาๆนะ”ไอ้บาล์มคนตัวสูงบอกแล้วโยกเอวเบาๆ

   “ไม่เอา..อะ..อา...ระ..เรียกบาล์ม....ไม่เรียกผม”ไอ้คนตัวเล็กหน้าแดงก่ำอ้าขารับตั้งแต่ไอ้บาล์มเริ่มขยับ มันรู้สึกดีโดยไม่รู้ตัว เจ็บก็เจ็บอยู่ แต่มันก็ชอบสิ่งที่ไอ้บาล์มทำให้มัน แล้วมันก็รู้สักทีว่าสิ่งที่มันกำลังทำอยู่เรียกว่าเซ็ก มันรู้สึกดีแบบนี้นี่เอง

   “ฮึม..เฟรม..บาล์มจูบนะ”ไอ้คนตัวตัวมันคำรามในคอเมื่อมันถูกบีบรัดจนแน่นไปหมด

   “ระ..รักเฟรมมั้ย”ไอ้คนตัวขาวแดงเห่อช้อนมามองถามน้ำตาเกาะแพรขนตา เรียวแขนมันโอบรัดคนตัวสูงกว่าเหมือนออดอ้อน

   “รักครับ เฟรมคนดีของบาล์ม”ว่าแล้วก็จูบปากไอ้คนตัวเล็กแล้วขยับเข้าออกจากช้าๆก็เริ่มเร็วขึ้น เร็วขึ้น

   


   ตึ้ง~ ตึง~ ตึ้ง~ ตึ่ง~

   เสียงนาฬิกาบอกเวลาเที่ยงคืน แต่ไอ้บาล์มมันก็ยังไม่หยุดปรนเปรอไอ้เฟรม ครั้งแล้วครั้งเล่าจนไอ้เฟรมมันคอพับคออ่อน หมดแรงแทบไม่มีเสียงครางออกมา

   “Merry Christmas ครับที่รักของบาล์ม”

   “Merry…อะ.อา..คะ...Christmas เหมือนกัน...งึ..งือ...อือ..พะพอ..แล้ว”ไอ้คนตัวเล็กมันบอกเสียงแหบ แทบจะไม่ได้ยิน ไอ้คนตัวใหญ่ที่ไม่รู้เอาเรี่ยวแรงมาจากไหน รอบแล้วรอบเล่า บอกจะอาบน้ำ พอเข้าไปก็ทำทั้งๆที่ยืน เสร็จแล้วพอจะออกมาก็ดันอุ้มไปที่ระเบียงห้อง ถ้าไม่ห้ามก็คงอุ้มลงไปทำที่ครัวกับห้องรับแขก สุดท้ายก็มาจบที่เตียง

   “รักบาล์มมั้ย”คนตัวสูงถามแล้วก้มจูบหน้าผากไอ้เฟรม

   “งือ...อือ..ไม่รู้”ตอบตามจริงด้วยเสียงแผ่ว

   “งั้น..เป็นแฟนกับบาล์มนะ”ไอ้บาล์มถามแล้วจ้องตา แต่ครั้งนี้ไอ้เฟรมมันไม่หลบ มันกลับจ้องตาตอบ ถึงแม้หน้าจะแดงก่ำก็ตาม

   “อือ..เป็นแฟนบาล์ม”พอตอบเสร็จมันก็หลบตาไม่กล้ามอง

   “งั้นอีกรอบนะครับ”

[white_destiny]

********************************************************
   อีกฝั่งหนึ่ง
   

   “อื้อ..งื้อ...อือ”ไอ้คนตัวเล็กมันจะไม่ยอมอีกแล้ว มันดิ้นเต็มกำลังที่เหลือ เจ็บก็เจ็บตรงไหล่ที่ถูกบีบ ดิ้นจนจะหมดแรงแต่ก็ไม่หลุดสักที เหลือตัวเลือกสุดท้ายที่มันต้องทำ มันกดฟันลงไปในปากของอีกคนจนได้กลิ่นเลือด รู้ตัวอีกทีมันก็ถูกผลักออกจนล้มหงายกับพื้นห้อง ไอ้ผ้าเช็ดตัวเจ้ากรรมที่มันนุ่งก็จะหลุดแหล่ไม่หลุดแหล่

   “โอ้ยย..มึงกัดกูสัด...ไอ้เนม นี่มึงกัดกูเหรอ....มึงเจอกูแน่”ไอ้ตัวสูงเดินเข้าหาไอ้คนที่หงายหลังอยู่บนพื้น จนมันต้องถอยหนีไปเรื่อยๆ แล้วมือมันก็ควานเจอกับหนังสือเคมีไฟฟ้า มันไม่รออะไรมันก็ปาหนังสือใส่ไอ้ตัวสูงรูปหล่อพ่อรวยทันที

   แต่ชะตาเจ้ากรรมดันไม่เข้าข้างไอ้หนุ่มน้อยผิวคล้ำเนียนตัวเล็กบ้านจน เพราะว่าไอ้คนตัวสูงมันเอามือจับหมับเข้าที่หนังสืออย่างแม่นยำแล้วโยนทิ้งอย่างไม่ใยดี

   แววตาที่ไม่รู้จะบ่งบอกว่าอะไรดีระหว่างโมโหกับหื่น ถูกส่งไปยังร่างตัวเล็กที่มีผ้าเช็ดตัวที่ไกล่จะหลุดเต็มทน

   “อย่าเข้ามานะไอ้แกลบ....ไม่งั้นอย่าหาว่ากูไม่เตือน”ไอ้ตัวเล็กขู่ฟ่อไม่นึกถึงหลักความเป็นจริงเอาเสียเลย

   “มึงจะทำอะไรกูได้ น้ำหน้าอย่างมึงน่ะเหรอจะมีปัญญาทำอะไรกู”

   ย่างก้าวทุกย่างก้าวของไอ้คนตัวสูงล้วนแต่เป็นตัวกำหนดชะตาชีวิตของทั้งคู่ มันก็ขึ้นอยู่แค่ว่าการกระทำในตอนต่อไปนั้นจะเป็นอย่างไร ไม่มีใครสามารถรู้ถึงอนาคตนอกจากตัวมองมันเอง

   “มานี่!!”ไอ้รูปหล่อพ่อรวยจับไอ้เนมตัวเล็กผิวคล้ำโยนขึ้นไปบนเตียง

   “โอ้ย มึงจะทำไรกูน่ะ..ถอยไปนะเว้ย เฮี้ย..บอกให้ถอยไป”ไอ้เนมตัวเล็กมันลนลานจนปัดรีโมททีวีตก เหมือนบังเอิญที่ตอนที่รีโมทตกดันไปโดนปุ่มเปิดทีวี ทำให้ทีวีฉายภาพถ่ายทอดสดบรรยากาศของวันคริสต์มาส และอีกไม่นานคงจะนับถอยหลัง

   “หึ...ไอ้ตัวอิจฉาอย่างมึงต้องเจอกับกู”ว่าแล้วไอ้แกลบมันก็ตามขึ้นบนเตียง มันกดไอ้เนมตัวเล็กลงบนเตียงไม่ผ่อนแรง

   ไอ้ฝั่งคนตัวเล็กกว่าเมื่อมันโดนกด มันก็ดิ้น เพราะมันเองก็ไม่ได้ทำผิดอะไรเรื่องจะไรมันจะยอมรับโทษ แต่มันหารู้มั้ยว่าทำให้ไอ้รูปหล่อพ่อรวยมันโกรธ แล้วต่อยท้องไอ้เนมอย่างแรง

   ไอ้เนมจุกจนน้ำตาไหลอีกรอบ มันบิดไปมาด้วยความจุก ทั้งจุก ทั้งเจ็บใจที่ไอ้คนตัวสูง รูปหล่อพ่อรวยไม่เคยสนมัน ซ้ำยังทำร้ายน้ำใจมันอีก

   “ฮึก...มึงทำแบบนี้ทำไม...อึก...กูเกลียดมึง...กู..โอ้ย”ไอ้เนมร้องลั่น มันโดนไอ้แกลบกระชากผมให้เงยหน้าขึ้นมองหน้ามัน

   “มึงมองหน้ากูไอ้เนม...มึงเกลียดได้มึงเกลียดไป แต่อีกไม่นานไอ้คนที่มึงเกลียดเนี่ยแหละ จะเป็นผัวมึง จำไว้!!”พูดตวาดจบก็ผลักหัวไอ้เนมลงกับที่นอนแล้วกระชากผ้าขนหนูออก ทำให้มันได้เห็นผิวเนียนนุ่ม กับไอ้น้องน้อยอันน่ารักสีน้ำผึ้งน่าลิ้มลอง มันยิ้มแสยะแล้วเอื้อมไปจับน้องน้อยของไอ้เนมแล้วบีบอย่างไม่เบามือนัก ทำให้ไอ้เนมหน้านิ่ว

   “ปล่อยกู..เฮี้ย...มึงไม่รักกู..สัด..อย่าทำกู..โอ้ย”ไอ้เนมร้องเมื่อไอ้แกลบเอานิ้วทิ่มพรวดเข้ามาฝืดๆ เจ็บจนไม่รู้จะเจ็บยังไง

   “แล้วมึงละ อย่าคิดว่ากูไม่รู้นะว่ามึงรู้สึกยังไงกับไอ้เนม”ไอ้คนรูปหล่อพ่อรวยมันพูดดักทาง แต่มันจะรู้มั้ยว่ามันคิดผิดตลอดที่ผ่านมาว่าไอ้เนมผิวคล้ำมันชอบลูกพี่มัน

   “ทำไมล่ะ..มันสิทธิ..อึก.ของกู”ไอ้คนผิวคล้ำสีน้ำผึ้งไม่เคยยอมแพ้ใคร

   “ไม่ได้!!กูไม่อนุญาต ต่อจากนี้ไปถ้ากูไม่อนุญาตไม่ว่าใครหน้าไหนมึงห้ามเข้าไปใกล้”มันจับคนตัวเล็กเขย่าจนหัวคลอน

   “เรื่องของกู..กูจะไปเข้าใกล้ใครมันก็เรื่องของกูมึงได้ยินมั้ย....เรื่องของกู!!”ไอ้เนมมันตะโกนแข่งอย่างไม่เกรงกลัว

   “สัด ปากดีนักนะมึง ก็ได้ มึงจะไปเข้าใกล้ใครก็เรื่องของมึง แต่ต่อจากนี้ไปมึงห้ามเข้าใกล้ไอ้เฟรมของกู จำไว้!!”ไอ้นี่ก็ไม่ยอม มันทั้งเขย่าทั้งตะคอกไม่สนใจไอ้คนที่น้ำตานองหน้า

   “หึหึหึ”ไอ้คนตัวเล็กผิวคล้ำหัวเราะหึหึในลำคอ

   “เป็นเฮี้ยไร มึงหัวเราะอะไรของมึง”

   “พูดมาได้ ไอ้เฟรมของกู มึงใช้อะไรคิด ไอ้ควาย ชาตินี้เฟรมมันก็ไม่หันมามองมึงหรอก ฮ่าๆๆๆ”

   “ปากดีนักนะมึง พูดอย่างกับว่ามันจะหันมามองมึงงั้นแหละ...น่าสมเพช”

   “เหอะ...กูไม่ได้ต้องการให้เฟรมหันมามองกูสักหน่อย ทำไมมันต้องหันมามองกูด้วย”ไอ้คนตัวเล็กเฉลยทำให้ไอ้แกลบสงสัย

   “หมายความว่าไง”   

   “อ๋อนี่มึงคิดว่ากูจะเหมือนมึงเหรอ ฮ่าๆๆ”ไอ้คนตัวเล็กกว่ามันหัวเราะเยอะให้กับตัวเองที่ชาตินี้ไม่มีทางสมหวังแน่ๆ

   “หัวเราะเฮี้ยไร แล้วมึงทำแบบนี้ทำไม มึงให้เฟรมมันทำแบบนั้นทำไม”ไอ้แกลบมันมึงงงปนโมโห มันบีบแขนสีคล้ำน้ำผึ้งของไอ้เนมจนเป็นรอย

   “กูทำเพราะว่ากูอิจฉาไง กูอิจฉาลูกพี่เฟรม กูมันก็แค่ตัวอิจฉา มันก็ปกติที่กูจะอิจฉา”ไอ้เนมเอาคำพูดที่ไอ้แกลบด่ามันมาประชด

   “อิจฉาอะไร ทำไมมึงต้องอิจฉา บอกกูมา มึงบอกกูมา!!”ไอ้แกลบคาดคั้นคำตอบ มันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคาดหวังอะไรไว้

   “กูไม่บอก”มันยังลอยหน้าลอยตาทั้งๆที่น้ำตาอาบแอบ

   “จะบอกไม่บอก”

   “ไม่.โอ้ย..จะ.เจ็บ..เอาออกไปนะเว้ย.อื้อ..งือ..อย่าขยับ”ไม่ทันแล้ว ไอ้คนตัวสูงรูปหล่อพ่อรวยมันเล่นเอานิ้วที่สองทิ่มเข้าไปแล้วขยับเข้าออกลึกเร็ว

   “มึงทำแบบนี้ทำเฮี้ยไร กูไม่เข้าใจมึงจริงๆ”ไอ้แกลบรูปหล่อพ่อรวยมันรำพันเหมือนพูดกับตัวเอง

   “ฮึกๆ..อือ..อย่ามา..ยุ่งกะกู”ไอ้เนมน้ำตานองหน้า มันเองก็เริ่มมีอารมณ์เหมือนกัน

   “หึ ยังจะมาพูดดีนะมึง กูไม่รู้จริงๆว่าทั้งหมดนี่มันแผนมึงด้วยรึป่าว ทั้งแกล้งให้ไอ้เฟรมขายตัว แล้วก็ไอ้เฟรมถูกจับตัวไป”ไอ้แกลบถามด้วยเสียงอันสับสน มันถอนนิ้วออกมาจากช่องสีน้ำผึ้งของไอ้เนมแล้วขึ้นมาบีบหัวไหล่ไอ้เนมจนขึ้นรอย

   “หึ...มึงรู้ก็ดีนี่ ทั้งหมดนี่แผนกูเองแหละ เป็นไง กูเก่งมั้ย..อะ..อื้อ”เนมไอ้คนปากดีจนถึงวินาทีสุดท้ายเถียงกลับ แม้ว่าในใจมันจะน้อยใจไอ้คนตัวสูงที่คิดกับมันในแง่ลบอย่างเดียว มันโดนไอ้แกลบกระชากเข้ามาประกบจูบอย่างรุนแรง เจ็บ แต่มันก็ไม่คิดว่าไม่เจ็บเท่าที่ใจมันโดน จูบทั้งบดขยี้ ย่ำยีจนเลือดกบปากกลิ่นคละคลุ้งทั่ว

   “ทำไม ทำไมมึงต้องทำแบบนี้ มึงทำแบบนี้ทำเฮี้ยอะไร ทำไมมึงต้องทำร้ายเนม ทำไมมึงต้องทำร้ายเนม!!”ไอ้คนตัวสูงพ่อรวยมันถอนปากออกได้ก็ตะคอกใส่หน้าไอ้เนมตัวเล็ก มันจับไหล่เล็กๆเนียนๆบีบแล้วก็เขย่าแรงจนไอ้เนมหัวคลอน

   “ฮึก..เจ็บ..อึก..ปล่อยกู”ไอ้เนมมันเจ็บจนมันต้องร้องให้ปล่อย

   “ไม่...มึงบอกกูมาก่อนว่าทำไม ทำไมมึงต้องทำแบบนี้”ถามแต่ก็ยังไม่หยุดเขย่า

   “ไม่...ไม่บอก”ไอ้เนมส่ายหน้าทั้งน้ำตานอง

   “กูบอกให้บอกไง...ไอ้เฮี้ยมึงบอกมา”อีกคนมันก็ยังคงคาดคั้นจนถึงที่สุดกับเหตุผลที่ไอ้เนมทำเรื่องร้ายๆนี่ขึ้นมา มันไม่คิดว่าไอ้เนมจะเป็นคนไม่ดี มันแค่อยากรู้เหตุผลเท่านั้น
   “ไม่!!”
   
   “มึงจะบอกไม่บอก”ไอ้แกลบบีบแขนไอ้เนมแทบแหลกคามือ

   “ฮึก..ฮือ..ไม่..ไม่บอก..ฮือ.ไม่เอา”ไอ้เนมมันยังคงปากแข็งเหมือนเดิม

   “ไอ้เฮี้ย กูบอกให้บอก มึงทำแบบนี้ทำไม ได้ยินมั้ยไอ้โง่ มึงเป็นอะไรของมึง มึงมันเนรคุณไอ้เนม มึงมันเนรคุณ”

   “เออ!!กูมันเนรคุณ กูมันเนรคุณ ก็เพราะมึงไง...เพราะมึง..ได้ยินมั้ยไอ้เฮี้ย ก็เพราะมึง!!!”ไอ้คนตัวเล็กกว่ามันทนไม่ไหว มันบอกให้ทั้งน้ำตา ในที่สุดมันก็ได้บอกสักที ใจส่วนหนึ่งของมัน บอกแค่ว่า ขอแค่ให้ไอ้เพื่อนที่มันหลงรักได้รู้ และต่อจากนี้ไม่ว่าผลจะเป็นยังไง มันก็จะตัดไจ

   “หมายความว่าไง ที่ว่าเพราะกูมันหมายความว่าไง เกี่ยวไรกับกู”มือที่จับไหล่ยิ่งบีบเข้าไปหนัก

   “หึหึหึ ไอ้โง่ ก็เพราะมึงไง มึงทำให้กูต้องทำแบบนี้ มึงรู้มั้ยว่ากูต้องทรมานแค่ไหนที่เห็นมึงทำดีกับลูกพี่กู มึงรู้มั้ยกูอิจฉาแค่ไหนที่คนที่มึงเอาใจใส่ไม่ใช่กู แล้วมึงรู้มั้ยว่าคนโง่ๆแบบกูน่ะ รักมึง กูมันโง่ได้ยินมั้ย กูมันควาย กูมันควายที่ไปรักคนอย่างมึง ไอ้สัด กูมันโง่ กูมันโง่ ฮึก”

   “เงียบ!!!”ไอ้แกลบมันตวาดลั่นห้องจนไอ้คนที่ด่าตัวเองนักหนาสะดุ้งแล้วหุบปาก นั่งตัวสั่นแทน เมื่อเห็นหน้าที่ไม่เคยเห็นมาก่อนของไอ้แกลบ ดวงตาของไอ้แกลบแดงกล่ำ คิ้วเข้าขมวดเข้าหากัน ใบหน้าขึงตึงจนไอ้เนมต้องก้มหน้าหลบ

   “ดีมึงรักกูใช่มั้ย...งั้นเรามาดูกันว่ามึงจะรักกูจริงรึป่าว”พูดจบไอ้แกลบมันก็ผลักไอ้เนมล้มลงนอนกับเตียงที่ไอ้เนมใช้นอนร่วมกับลูกพี่มันทุกๆคืน แต่คืนนี้มันจะได้ใช้เตียงนี้กับคนที่มันรัก ซึ่งมันเองไม่ได้ดีใจเลยสักนิด

   ไอ้เนมถูกจับขาพาดกับไหล่ของไอ้คนรูปหล่อพ่อรวยที่มันปลดซิบแล้วล้วงไอ้เจ้าตัวเล็กที่ไม่เล็กของมันออกมาเมื่อไรไม่รู้ ไอ้เนมที่ช็อคจนไม่รู้จะทำอะไรก่อนมันสะดุ้งตาเบิกกว้างกรีดร้องอย่างเจ็บแสบ เมื่อไอ้แกลบเอาแก่นกายอันใหญ่ของมันดันเข้ามา ไม่มีหล่อลื่นไม่มีถุงยาง มันดันเข้ามาโดยไม่คำนึงเลยว่าขนาดของมันใหญ่แค่ไหน

   ไอ้เนมดิ้นเร่าๆเพื่อหวังว่าไอ้ที่มันสอดอยู่ตรงประตูหลังของมันจะหลุดออก มันร้องเจ็บปวดทรมานมือไม้ปัดป่ายไปทั่ว น้ำตานองหน้า แต่ไอ้แกลบหาสนใจไม่ มันยึดเอวไอ้เนมแน่นจนเอวสีน้ำผึ้งนั้นขึ้นรอยมือ พอได้จังหวะมันก็สวนทีเดียวมิดเล่นเอาไอ้เนมร้องเสียงหลงลั่นห้อง ไอ้เนมมันแทบหมดลมหายใจความความเจ็บแสบที่ไอ้แกลบมอบให้
   ไอ้เนมมันไม่รู้ว่ามันต้องทำยังไง มันยิ่งดิ้นมันก็ยิ่งเจ็บ ยิ่งดิ้นไอ้แกลบมันก็ยิ่งรุนแรงใส่ ไหนๆมันก็หนีไปไหนไม่รอด สู้มันยอมรับเซ็กครั้งนี้อย่างมีความสุขเสียยังจะดีกว่า

   ครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่มันจะมีเซ็กกับคนที่มันรัก และต่อจากนี้ไปหลังจากนี้ความสัมพันธ์ของมันกับไอ้แกลบจะจบลงแค่บนเตียงนี้ ไม่มีครั้งหน้า ไม่มีครั้งต่อไป ไม่มีแม้แต่การพูดคุยในวันต่อๆไปหลังจากนี้

   “อืม...ไอ้เนม...โคตรฟิตอ่ะมึง..อืม..ครางสิวะ..อย่าเงียบ..อืม..อา..ดี...แบบบนั้นล่ะกูชอบ..อือ.รัดแน่นๆดี”ไอ้แกลบมันพูดเองเออเองของมันอยู่คนเดียวอย่างพอใจ

   “อะ..อา...เบาๆ.อือ..เจ็บ...อื้อ..มะ...ไม่เอาตรงนั้น..งื้อ”ไอ้เนมเองเมื่อมันเริ่งตอบรับสัมผัสที่ไอ้แกลบมันจัดให้ ไอ้แกลบเห็นแบบนั้นมันเลยผ่อนความรุนแรงลง แต่ความเร่าร้อนยังคงเดิม ไอ้เนมมันครางเบาๆตามอารมณ์ของมัน

   “อือ..รักกูมั้ยเนม”ไอ้แกลบถามย้ำ

   “ฮะ..ฮ้า..แกลบ..อื้อ..หยุด..อะ...อ้า..จะออกแล้ว..งื้อ..พอแล้ว”คราวนี้ไอ้เนมไม่ยอมตอบ ร้องร้องครางระงมดิ้นเร่าๆด้วยความเสียว

   ไอ้แกลบที่รอฟังคำตอบ มันเริ่มหงุดหงิดเล็กน้อย แล้วมันเองก็หวังคำตอบ มันมองดูหน้าไอ้เนมที่สะบัดไปมาน้ำตานองหน้า ดิ้นเร่าๆเพราะใกล้ปลดปล่อยเต็มทน ตัวสีน้ำผึ้งเนียนๆของมันมีรอยช้ำรอบจูบรอยกัดปนเปกันไปหมด ทำให้อารมณ์ของไอ้แกลบยิ่งขึ้นเข้าไปอีก มันคิดหวงถ้าต่อจากนี้ไอ้เนมจะต้องไปเป็นของใครอื่น มันหวงที่ผิวเนียนๆของไอ้เนมจะโดนใครลูบไล้ มันหวงที่หน้าตาที่เหมือนไม่น่าสนใจแต่กลับปลุกเร้าอารมณ์ของไอ้เนมจะมีใครที่ไม่ใช่มันได้มอง

   “รักกูมากมั้ย..ฮึ่ม...บอกมาสิ...อา...มะ...เมียกู”ไอ้แกลบมันไม่สนอะไรแล้ว มันเรียกไอ้เนมว่าเมียหน้าตาเฉย มันโยกเอวแล้วถามไอ้เนมที่นอนส่ายหน้าไปมากับความเสียว

   “อึก..อือ..มะ..ไม่..ระ..รัก...รักแล้ว..อะ.อ๊า..ทะ..ทำไรน่ะ.อะ..โอ้ย..ปล่อย..เจ็บ”ทันทีที่ไอ้เนมบอกว่าไม่รักแล้วไอ้แกลบก็หยุกโยกแรงแต่ก็ยังคงขยับเนิบๆช้าๆมันยิ่งทรมารนเข้าไปใหย่เมื่อไอ้แกลบมันตะปบบีบน้องน้อยของไอ้เนมไว้ไม่ให้ลูกๆของไอ้เนมได้ออกมา

   “บอกมาอีกทีสิ รัก-ผัว-มั้ย”ไอ้แกลบโน้วตัวถามข้างหูไอ้เนมชัดๆ

   “อะ..อ๊า..มะ..ไม่”ไอ้เนมกรีดร้องเมื่อมันที่ใกล้จะเสร็จอยู่แล้วถูกไอ้แกลบเอาเล็บจิกตรงปลายหัวที่บวมแดงแทบปริ

   “พูดมา..ว่ามึงรักผัวคนนี้ของมึงมั้ย!!”ไอ้แกลบตวาดลั่นจนไอ้เนมสะดุ้งดิ้นพล่านๆ ไอ้แกลบมันกระแทกตัวเองเข้าหาไอ้เนมไม่ยั้ง มันต้องการได้ยินคำว่ารักจากปากไอ้เนมให้แน่ใจ

   “อะ..อ๊า..อย่า..จะ..เจ็บ..โอ้ย..พอแล้ว..อา.ระ..รัก...รักแล้ว”ไอ้เนมมันทั้งจุกทั้งเสียวจนแทบขาดใจตาย

   “ว่าไงนะ..พูดใหม่สิ...อืม..รอกูก่อน..อา”ไอ้แกลบมันได้ยินทุกเสียงของไอ้เนมที่เปล่งออกมา แต่มันยังคงต้องการฟังซ้ำๆให้ชื่นใจของมัน มันผ่อนแรงให้ไอ้เนมได้มีโอกาศพูด

   “อือ...งึก..งือ...รัก...กะ..กู..รักมึง”ไอ้เนมมันทรมานมากจนต้องยอมบอกในสิ่งที่มันรู้สึกจริงๆ

   “พูดใหม่...เร็ว.พูดใหม่..อา...เร็วสิ”ไอ้แกลบบังคับ แต่ครั้งนี้ต่างจากเดิม มันต้องการให้ไอ้เนมเปลี่ยนคำพูด ไม่ใช่พูดซ้ำ

   “อึก..อือ..กูรัก..งือ...อือ...มึง”เนมก็ยังย้ำคำเดิม

   “ไม่เอา..เรียกกูว่าผัว...เร็วเข้าสิ..เรียกผัวสิ..มึงเป็นเมียกูนะ..อะ..อา..กูชอบมึงจัง..อาแบบ...นั้นแหละ”ไอ้แกลบโยกแรงขึ้นเรื่อยๆเพราะมันเองก็ใกล้จะสุดแล้วเหมือนกัน

   “อะ..มะ..ไม่เอา..อือ...เร็วๆหน่อย..อือ..อะ..อ๊า..เร็ว..งึก..งือ”

   “เรียกสิ..ผัวจ๋าเมียใกล้เสร็จแล้ว...บอกสิ”ไอ้แกลบมันอยู่ในอารมณ์ใคร่เต็มที่

   “อะ..อา...ผัวกู..อึกอือ...จะ..จะเสร็จแล้ว...อะ..อ๊างงง”ไอ้แกลบได้ยินที่ไอ้เนมบอกก็รีบเร่งถี่ยิกถึงแม้ว่าจะผิดเพี้ยนไปหน่อยก็เถอะ จนไอ้เนมเสร็จไปถึงจุดออกัสซั่มโดยไม่ต้องโดนปลุกเร้าข้างหน้าแต่อย่างใด

   “อืม...ดีมาก..อะ...เมีย..กูก็ใกล้แล้ว....อะ....อะ...อาร์”ไอ้แกลบหลังจากที่ไอ้เนมปล่อยออกไปช่องทางไอ้เนมก็บีบรัดแน่นจนไอ้แกลบก็ไปถึงฝั่งตามๆกัน

   เมื่อเสร็จกิจไอ้แกลบก็ล้มลงนอนทับไอ้เนมตามันเหลือบไปยังจอทีวีที่ถ่ายทอดสดแวบหนึ่งแล้วหันมามองไอ้ตัวผิวสีน้ำผึ้งที่จะแดงก็ไม่แดงของมัน ใช่ไม่ผิดแน่ ไอ้เนมของมัน ของมันคนเดียว

   ‘เอาละค่ะท่านผู้ชม เรามานับถอยหลังสู่วันคริสต์มาสกันนะค่ะ 10 9 8’

   “เมียกูน่ารักจัง”ไอ้แกลบมันดันตัวเองแล้วก้มหน้ามองหน้าไอ้เนมที่แดงระเรื่อใกล้ๆ จนไอ้เนมต้องก้มหน้าหนีงุดๆ แต่นั้นก้เป็นเรื่องเมื่อมันก้มลงไปเห็นน้องใหญ่ของไอ้แกลบอยู่ในตัวของมัน มันรีบเงยหน้าหนีแต่ก็เจอกับหน้าไอ้แกลบแบบใกล้ชิด

   ‘7 6 5’
   “อื้อ....เอาออก..งือ..ไม่เอาแล้ว..อย่าขยับ”ไอ้เนมมันประท้วงเมื่อไอ้ที่อยู่ในตัวมันดุกดิกเบาๆ

   ‘4 3 2 1’
   “Merry Christmasเมียกู”ไอ้แกลบกระซิบอย่างแผ่วเบาแล้วขยับน้องใหญ่มันอีกครั้ง

   “อะ..อา..ทำไรน่ะ...มะ..ไม่เอา...อย่า..พอแล้ว..อา..กะ...แกลบ...ปล่อยเนม..อา..ปล่อย”ไอ้เนมมันดิ้นมันดัน แต่ไม่รู้ว่ามันเต็มใจขันขืนหรือป่าว ไหงไอ้แกลบคิดว่ามันกลายเป็นลูบไล้ปลุกอารมณ์ไปซะงั้น

   “อะ...เมียกู..บอก Merry Christmas ผัวซิ..เร็วเข้า”ไอ้แกลบมันสั่ง

   “Merry Christmas แกลบ....อะ...อ๊ะ...อ๊า..แกลบ..ช้าๆ..อา..ไม่เอา..ช้าๆ..อะ...อ๊า..แกลบ”ไอ้เนมร้องลั่น ไอ้แกลบมันทั้งกระแทกเข้าออกแรงๆเร็วๆ แถมมันยังคว้าเอาข้างหน้าไอ้เนมมาสาวๆจนไอ้เนมร้องแทบไม่เป็นภาษา

   “พูดเพราะๆสิ...อา..เร็วๆ”ไอ้แกลบสงสัยมันคงประสาทกลับ มันสั่งให้ไอ้เนมพูดเพราะๆ ทั้งๆที่ไอ้เนมมันพูดเพราะที่สุดแล้ว

   “อะ...อ๊า..พูดแล้ว..อา.เพราะแล้ว..นะ”ไอ้เนมมันเถียง

   “พูดใหม่..เร็ว”ไอ้แกลบมันก็คงบ้าบอ

   “อะ..อา.. merry Christmas...คะ...ครับ..แกลบ...อา...”ไอ้เนมมันพูดไปครางไปเพราะไอ้แกลบมันเริ่มโมโห มันกระแทกเข้าออกไม่ยั้งจนไอ้เนมต้องกำผ้าปูที่นอนแน่น นี่ถ้าลูกพี่มันกลับมาลูกพี่มันจะด่ามันมั้ยนะ

   “ไม่เอา..พูดใหม่...ผัวบอกให้เมียพูดเพราะๆไง”ไอ้แกลบมันหงุดหงิดเสียเต็มประดา

   “อะ...มะ.. Merry Christmas...ผะ..ผัวกู”ไอ้เนมมันบอกแล้วมองหน้าไอ้แกลบ ดวงตาของมันคลอไปด้วยน้ำตา ปากมันเผยอเพื่อรับลมหายใจตัวมันบิดไปมาดิ้นเร่าๆจิกทึ้งผ้าปูที่นอนยับไปหมด

   “อะ..อา.ดีมาก..เป็นแฟน...อะ..กับผัวนะ”ไอ้แกลบมันหน้าด้านถามไปโต้งๆ

   “อะ..อือ...ได้..ได้เหรอ...อือ..เอา...เอา...ให้เป็น...จะ...จริง..จริงนะ”ไอ้เนมมันไม่รอให้โอกาสหลุดมือ มันตะครุบโอกาสไว้ทันที

   “ดีมาก....อะ...อา.งั้นคืนนี้เมียไม่ต้องนอน”

End 2

*******************************************
จากใจผู้เขียนครับ

คือผมไม่เคยแต่งเรื่องแนวนี้บรรยายแบบนี้มาก่อนใจชีวิต

ที่ผมแต่ก็เพราะอยากแต่งให้คนๆนึง

แต่แต่งไปแต่งมาก็รู้สึกว่า เอะทำไมเขียนสำนวนภาษาแบบนี้ทำไมกุแต่งง่ายวะ

พอกูแต่งแบบเดิมๆทำไมมันยาก

ก็เลยอยากถามว่า แต่งแบบไหนมันออกมาดูดีกว่ากัน

แค่นี้ล่ะครับ รบกวนช่วยบอกหน่อย

[forbidden]

สนุกดีจ้า

ปล.อาร์มรอฮิเดะอยู่น้า 

[fuku]

มันเห็นภาพชัด แต่อ่านยาก
ถ้าเอาเสียงบรรยายสถานการ์ณ (อิ อ๊ะ อือ) ออกไปน่าจะอ่านง่ายขึ้น หรือลดลงหน่อยก็ดี

ในแง่เนื้อเรื่องไม่มีอะไรจะวิฯค่ะ

[punchnaja]

สนุกดีค่ะ แม้ว่าในเรื่องความรู้สึกของทั้งสองคู่จะงงๆอยู่ก็ตาม เพราะเอะอะปล้ำอย่างเดียว-*-

มีอยู่นิดนึงที่อ่านแล้วขัดๆ

มันดื่มๆๆจนเมามาย พลางคิดถึงไอ้ตัวเล็กผิวคล้ำตัวเนียน ไม่รู้ป่านนี้จะเป็นยังไง มีตังนั่งแท็กซี่กลับหรือป่าวไม่รู้ คิดแล้วนึกโกรธ ไอ้คนตัวเล็กที่เป็นต้นเหตุเบี่ยงเบนความสนใจของเขาที่มีต่อไอ้ตัวเล็กผิวขาวน่าเจี๊ยะ ถ้ามันไม่มาท้าให้เขาจูบเขาก็คงไม่จูบ แล้วไอ้คนตัวเล็กมันก็ผิดเต็มๆข้อหาที่ขัดขืนไม่เต็มที่ แล้วก็ที่ผิดมากกว่านั้นคือข้างในปากมันโคตรหวานจนไม่อยากจะหยุดชิม ยิ่งล้วงลึกยิ่งอยากจะครอบครองเอาไว้ตลอดเวลา ไม่อยากให้ใครแย่งไป

  แต่อะไรก็สู้คนผิวขาวตัวเล็กน่ารักที่ตอนนี้ถูกจับตัวไป หงุดหงิดมากมายที่ไอ้ตัวเล็กผิวคล้ำเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด

   แล้วถ้าไอ้ตัวเล็กผิวขาวเป็นอะไรไปล่ะ มันจะเสียใจมากแค่ไหน ทั้งๆที่อยู่ด้วยกันมา2ปีแต่ไอ้แกลบคนนี้มันไม่เคยบอกรักไอ้ตัวเล็กผิวขาวจั๊วสักที มีก็แต่คอยเฝ้ามองอยู่ห่างๆ ไม่กล้าที่จะทำร้ายมิตรภาพระหว่างเพื่อนที่คนตัวเล็กอย่างไอ้เฟรมตั้งใจทะทุถนอมและตั้งใจมอบให้คนที่ไม่มีสมองอย่างมัน

ตรงนี้ ใช้คำว่าตัวเล็กเยอะมากกกกกกกกกกกกกกก(ไม่เชื่อลองนับดุจิ555) เขียนซ้ำมันจำทะให้อ่านแล้วเรื่องน่าเบื่อเด้อ เรื่องหน้าลองใหม่ สู้ๆ

ปล.อยากอ่านตอนพิเศษจ้า

[jum1201]

  เราจะใช้ภาษายังไงก็สนุกหมดและ
อยู่ที่การสื่อและเนื้อเรื่องมากกว่า
เอาหลายหลายก็สนุกนะ
สู้ๆๆต่อไปนะคร๊าบ  อาร์ม

[cancan]

สนุกอ่ะ....จะมีตอนต่อมั้ยเนี่ย

[bleach_pa]

เรื่องนี้เลือดพุ่งเลยทีเดียว 
สนุกมากๆเลย บางที่สำนวนยังแปลกๆอยู่นะ
มีตอนต่อไหมเนี้ย ชอบทั้งสองคู่เลย
อยากรู้ว่าเรื่องจะเป็นยังไงต่อ 

[pp4]

อ่านะ หุๆ
มันจะเรียกเลือดไปหนายยย~-..-
ชอบคู่นายแกลบ ดูรุนแรง แต่สุดท้ายก็รักกันซะงั้น?
สรุปว่าชอบละกัน จบ! 5555

[golove2]

 

[monoo]

 
 

[♥Täsinä→l3€LL♥]

 

[ThE_PaRaN]

ชอบแบบนี้ค่ะ ^^

เป็นเพราะพล็อตเรื่องส่งด้วยแหล่ะ

แต่คู่น้องเนม รู้สึกค้างคามากเลยอ่ะ

แบบ ถ้าแกลบคิดว่าตัวเองรักน้องเฟรมแต่ทำไมมาขอน้องเนมเป็นแฟน
ทั้งๆ ที่นอนกับน้องเนมเพราะโมโหเรื่องน้องเฟรมอยู่เลย

ขอน้องเนมเป็นแฟน ทั้งๆที่ไม่เคลียร์ความรู้สึกตัวเอง??

ความคิดตัวละครอื่นโอเคค่ะ แต่ความคิดของแกลบนี่เราไม่เกทเลยอ่ะ

ที่ร่ายยาวมาทั้งหมดนี่ ก็แค่อยากให้เขียนตอนพิเศษ แกลบเนม (บาล์มเฟรมด้วยก็ดีค่ะ)

[kobshine]

สนุกดีจัง ชอบๆๆครับ 

[kamikame]

ชอบอ่ะ โดนนนนนนน

[agava1313]

รู้สึกแบบ แนว จิตไงไม่รู้  วี๊ดว๊าย..

[azure™]

เป็นเรื่องที่อ่านแล้ว กระตุ้นต่อมหื่นดีครับ 5555

แต่.. เป็นแฟนกันง่ายจังเลยเนาะ

[dog]

สนุกดีค่า เสียดายสั้นไปหน่อย
ว่างๆมาต่อตอนพิเศษทั้ง 2 คู่เลยนะค๊า

[minimonmon]

สองคู่ชู้ชื่นกันเลยทีเดียวเชียว

น่าจะมีตอนพิเศาเน๊อะเจ้าค้ะ 

[zaszaq]

 

[Huasia]

น่าจะจัดเรทนะเนี่ย   25+  พอแมะ

 

[nco1236]

  สุโค้ย

[lovelypolly]

เนื้อเรื่องสนุกมากๆค่ะ

แต่แทนที่จะใช้คำแทนตัวว่าคนตัวเล็ก ตัวสูงอะไรแบบนี้

ก็เปลี่ยนไปใช้ชื่อของตัวละครแทนตัวเลยดีกว่ามั้ยค่ะ

จะได้อ่านง่ายมากขึ้น และเนื้อเรื่องก็จะได้กระชับยิ่งขึ้นน่าจะดีนะค่ะ

ปล.ชอบคู่ของเฟรม กับ บาล์ม มากค่ะ น่ารักดีแบบบาล์มแอบรักเฟรมมาตั้งนาน แต่เฟรมดันไม่รู้ตัวเลยซักนิสสส

อยากให้มีตอนพิเศษของทั้ง2คู่ต่อจังเลยค่ะ แล้วจะรออ่านนะค่ะ

เป็นกำลังใจให้ สู้ๆนะค่ะ 

[powvera]

อ๊ากกกกกกกกกกกก

กำเดากระฉูด

            

[JaJa89]

เฮือกกกกก
สุดยอดไปเลยค่าาาาาาา ><