
ไปเก้อครับ สุดท้ายไม่ได้ไปทำอะไร เลยกลับหอมาอัพต่อ(555+)

...ไอที่เข้ามาแล้วชอบทำให้ใจเต้นตุ้มๆต่อมๆนี่เหนื่อยนะคับ
เข้าเรื่องดีกว่า...

ที่เล่ามาทั้งหมดนี่เรื่องจริงนะคร้าบบบ!!!
เคยถามไอมาร์ค ว่าทำไมชอบมายุ่งวุ่นวายกะผมจริง(ถามแนวแกล้งหาเรื่องมัน)
มันตอบว่า... ก็อยู่ใกล้พี่อาร์มแล้วมีความสุข
...เวงละน้องกุ... อย่าโตมาเป็นเกย์นะลูก ไม่อาจจะเจอแต่ความรักที่เจ็บปวดแบบพี่มัน 555+
---------------------------------------------------
รุ่นน้องที่เป็นมากกว่าน้องของผม... ขอไม่บอกชื่อเค้าจริงๆละกันฮะ
เรื่องมันมีอยู่ว่า...
ผมเจอกะเค้าครั้งแรกตอนวันรับน้อง(ม.4) ก็มองๆอยู่อ่ะ น้องเค้าก็น่ารักดีนะ
แล้วเผอิญว่าเค้าดันไปสนิทกับรุ่นน้องที่ผมสนิท ผมเลยรู้จักกับเค้ามากขึ้น
(คืออันที่จริงผมรู้จักกับน้องแทบทั่วโรงเรียนอ่านะ... แหะๆ)
แล้ววันหนึ่ง... เค้าก็โทรมาเล่นเพลง Canon ให้ผมฟัง
(เพราะผมเคยบอกว่าผมชอบเพลง Canon ที่นางเอกในMy sassy girl เล่น)
แล้วเราก็โทรหากันบ่อยขึ้น
มีอยู่วันหนึ่ง ผมโกรธเค้าเรื่องอะไรไม่รู้ เลยไม่คุยกัน
วันนั้นเค้ากลับบ้านเร็วกว่าปกติ
...เค้าไม่ง้อ แถมงอนกลับใส่อีกตะหาก
ผลคือ ผมเป็นฝ่ายต้องโทรไปง้อ
เราคุยกันนานมากจนถึงเกือบๆเช้า
พอตกกลางคืนของอีกวันก็โทรคุยกันอีก...
สุดท้ายก็เผยใจ แล้วก็เป็นแฟนกันครับ...
(ขอข้ามช่วงหวานๆ เพราะเขิน อิอิ)
แล้ววันนึง เค้าก็บอกเลิกกับผม...
เพราะเหตุผลวัยรุ่นเด็กๆครับ "ผมไม่ค่อยโทรหา แสดงว่าไม่ใสใจ"
เอ่อ... คือ ผมก็ไปหาเค้าที่บ้านทุกอาทิตย์นะ
...ที่โรงเรียนก็เจอกัน...
ทำไมเป็นแฟนกันแล้วต้องโทรหาทุกวันด้วย(วะ!)
ผมก็ไม่ได้รั้งเอาไว้... เพราะทิฐิครับ
แต่ตลอด 8 เดือน ผมกลับพร่ำเพ้อถึงเค้าตลอด
ในเสปซก็อัพถึงเค้า(เค้าก็ยังใจดีมาเมนท์ให้อีก เหอๆ)
ส่วนเค้าก็ใจร้ายสุดๆ
พอเลิกกะแฟนเก่าก็โทรมาคุยกับผม
แล้วย้ำว่าเค้าโทรมา ไม่ได้โทรเพื่อรีเทิร์น
หลังจากนั้นเค้าก็ทำร้ายจิตใจผมมาตลอด
ทั้งส่งเมล์มาต่อว่า
ทั้งส่งข้อความมาบอกผมว่า "รำคาญ"
...จนผมเงียบไปเอง... เหนื่อยจากการที่ถูกทำร้ายจิตใจมากไป
วันนึง... ก่อนผมขึ้นมาเชียงใหม่
เค้าส่งเมล์มาสารภาพ
ว่ายังรักผมอยู่ตลอดมา...
...
มันสายไปแล้วครับ...
เค้ามาบอก ในวันที่ผมหมดใจ...
เค้ามาบอกว่ายังรัก...
หลังจากที่เค้าได้เหยียบย่ำหัวใจผมไปมากมาย
...
บางครั้ง คำว่ารักมันก็สายไป สำหรับคนที่ลังเลใจ
อยากบอกรักใครก็บอก ก่อนที่จะไม่มีโอกาส...
และอย่าหยิ่ง... ขอร้อง ความหยิ่งไม่ได้ทำให้คนรักกัน
...แต่ก็น่าแปลกอย่างหนึ่ง
เวลาผมได้ยินเสียงเพลง"Canon"ทีไร น้ำตามันพาลจะไหลทุกที...