หัวข้อ: "MyBoy"

[MadamLilac]

บวก1 ไม่ได้ บวกเป็ดเป็นกำลังใจค่ะ

[Yukisae]

โหยยยย ไรอ่ะ มาไมให้ซุ่มให้เสียงเลย
กำลังคิดอยู่เลยว่าจะส่งข้อความไปหาคุณไจฟฟ์กับน้องทีว่าคิดถึง
เปิดมาเห็นชื่อคนแต่งคุ้นๆพอดีเลย ฮ่าๆๆ รู้ตัวช้าไปอาทิตย์นึง
ทำไมแววดราม่ามันมาตั้งแต่ตอน2หล่ะ เหอะๆ น้องทีเอ้ยย น้องต้อลน่ารัก
ซ่าใช้ได้เลย ฮ่าๆ พี่อ๋อมเจ้าชู้อ่ะ แต่ก็เชียร์พี่อ๋อมนะ สู้ๆ ตกลงน้องต้องเป็นแฟนกับเกมแล้วเหรอ
อะไรอ่ะ ทำไม๊ๆ พี่อ๋อมกลับมาคราวนี้เศร้าใจเลยนะเนี่ย
+1 กับ+เป็ดค่ะ
ป.ล. โอ้.......ชื่อเรื่องนี้สั้นกว่าปกตินะ ฮ่าๆ

[TinyB]

ตามมาจากเรื่องพี่เจ-ชิน อิอิอิ

แต่ยังอ่านเรื่องนั้นไม่จบ 55555.

แว๊บมาเรื่องนี้ก่อน พี่อ๋อมกับน้องต้อนน่ารักดีแท้ 

นิสัยต้อนน่ารักอ่ะ ชอบบบบบบบบ กิ๊ด ๆ 

เป็นกำลังใจให้นะฮับ 

[MyTeaMeJive]

ตอนที่ 5

เสียงเพลงรอสายดังเพียงไม่กี่ตัวโน้ต คนที่เพิ่งส่งข้อความมาก็กดรับ
“ไร”
“เฮ่ย ห้วนจริงวุ้ย”
“ง่วงอ่ะ”
“แล้วทำการบ้านเสร็จแล้วหรือไง”
“ยัง แต่ไม่ไหวละ เนี่ยมุดอยู่ในผ้าห่มละ”
“ลุกขึ้นมาทำการบ้านให้เสร็จเลยนะต้อน”
“งื้อ ง่วง งุบ งุบ”
“ทำการบ้านไม่เสร็จแล้วจะเอาอะไรส่งล่ะ”
“ไปลอก ไอ้ปลา ไอ้นนท์ เล้ง เกมก็ได้ อย่างกับตัวเองไม่เคยลอกการบ้านเพื่อน”
“เพราะเคยไง ถึงรู้ว่ามันไม่ดี”
“เหอะ”
“กี่ทุ่มแล้วเนี่ย”
“จะห้าทุ่มแล้วๆๆๆๆ”
“เหรอ เออ พี่ไม่ได้ดูนาฬิกาว่ะ”
“มีงานนิทรรศการวิชาการที่โรงเรียนด้วย”
“แล้วเป็นไง”
“เงียบ”
พี่อ๋อมหัวเราะอารมณ์ดี แต่ต้อนงัวเงีย “มีแต่คนยืนเฝ้าบอร์ด สัก 11 โมงไปสุมอยู่ที่ห้องเล่นเกมหมดละ”
“แล้วต้อนล่ะ”
“ห้องคอมพ์ดิ ไปดูไอ้ปลาเล่นเกม”
“อ้าว คิดว่าเฝ้าบอร์ด”
“ฮึ พี่อยู่ไหนอ่ะ เงียบจริงจัง”
“อยู่หน้าโรงนอน ในค่ายทหาร”
“ทำไมเงียบ”
“ก็เดินออกมาคุยข้างนอก”
“พรุ่งนี้กลับบ้านแล้วสิ”
“อือ ทีแรกกะกันว่าเสร็จจะตีรถกลับเลย แต่ออกจากโรงเรียนก็บ่ายแล้ว”
“แล้วพรุ่งนี้ออกเดินทางกี่โมง”
“9 โมงมั้ง กินข้าวเช้าก่อน”
“ก็มาถึงที่นี่ดึกสินะ”
“อือ ก็เผื่อเวลาให้คนขับเขาได้พักด้วย”
“อย่าลืมขนมผมนะ”
“ยังไม่ได้ซื้อเลยว่ะ”
“โว้ย เฮ้ย เฟ้ย ไรวะเนี่ย ใช้คนอื่นงกๆ ส่งแมสเซจมาจิกได้ทุกวันแต่ไม่ซื้อของฝาก”
“บอกว่ายังไม่ได้ซื้อ ไม่ได้บอกว่าจะไม่ซื้อ โห โวยซะ”
“โวยดิ ตาสว่างเลยเนี่ย”
“ตาสว่างงั้นก็ลุกมาทำการบ้าน”
“เง้อ งั้นง่วงต่อ”
“สุดยอดเลยว่ะเราเนี่ย เดี๋ยวก็พอดีไม่ได้เรียนที่เดียวกัน”
“หยั่งกะพี่จะรอผมแน่ะ เดี๋ยวพอผมเข้าปี 1 พี่ก็จบรับปริญญาไปละ”
“จะให้รอมั้ยล่ะ”
“อย่ามาทำเป็นเลย รีบๆจบทำงานหาเงินแต่งเมียไปเลยเหอะ เมียพี่น่ะมาทำเชิดหน้าใส่กันหน้าบ้านแน่ะ”
“เมียที่ไหน”
“ก็พี่พาใครมาบ้านมั่งล่ะ ผมจะไปเรียนตอนเช้าแล้วเจอ เค้าทำท่าเหมือนกับเล่นละครกันอยู่ จะเรียกคุณนายออกไปดูละคร ไม่เสียค่าไฟ พ่อก็กลับให้รีบไปเรียนซะก่อน”
“แล้วเค้ายุ่งอะไรกับต้อนหรือเปล่า”
“เปล่า ผมก็แค่เด็กข้างบ้าน”
“ต้อน”
“ไร ทำเสียงดุแบบนั้นทำไม”
“อย่าเรียกตัวเองว่าเด็กข้างบ้าน”
“ก็ผมแค่เด็กข้างบ้านจริงนี่”
“ไม่ใช่หรอกน่า ว่าแต่ฝากขอโทษพ่อกับแม่ต้อนด้วย”
“อือ ก็มาพรุ่งนี้ก็มาขอโทษเองดิ”
“อันนั้นแน่นอนอยู่แล้ว แต่ว่าฝากต้อนขอโทษก่อนไง”
“อือ กะ ด้ะ”
“ง่วงละสิ”
“ง่วงดิ ง่วงมาก ฟังเสียงไม่รู้หรือไง”
“รู้”
“เออ งั้นวางสายนะ”
“เดี๋ยวสิ”
“ไรล่ะ”
“ต้อน....เออ ไม่มีอะไร”
“ไรของพี่วะ”
“สบายดีหรือเปล่า”
“ดี ไรวะอยู่ดีๆก็ถาม”
“ก็ไม่เจอกันหลายวัน”
“อือ จะหลับแล้วอ่ะ”
“ค่ำๆพรุ่งนี้เจอะกัน”
“อือ”
"ต้อน"
"รายยยยยยยยยยยย"
"....ฝันดีนะครับ"

กดวางสาย มองหน้าจอด้วยอาการยิ้มค้าง หันกลับมาเจอทูที่เดินออกมาตาม
“คุยกับใคร”
“ไอ้ต้อนไง แมร่งโวยวายที่กูยังไม่ได้ซื้อของฝาก”
“เหรอ”
สายตาทูที่มองมามันดูจริงจัง จนเหมือนกำลังจับพิรุธ เออ หรือระแวงไปเองก็ไม่รู้
“อะไรวะ ไอ้สายตาแบบนี้น่ะ”
“เปล่า”
“เปล่าอะไร” อ๋อมเดินนำกลับเข้ามาในโรงนอน พยายามไม่สบตามทู เดี๋ยวมันรู้ว่าเพื่อนกำลังเริ่มโน้มเอียงไปทางกลุ่มบุคคลที่มันไม่ชอบ
แต่ไอ้โอที่อยู่ในโรงนอนกลับพิรุธหนักกว่า ทำเป็นหลบตา 
ทูมองหน้าเพื่อน 2 คนแล้วนั่งลงบนเตียงข้างอ๋อม
“มีอะไรที่กูไม่รู้หรือไง”
“อะไรล่ะ กูก็แค่ออกไปโทรศัพท์แล้วมึงเดินออกไปตาม”
“ก็พวกมึง....” ทูหยุดพูดกวาดตามองทั้งคู่ “มีพฤติกรรมน่าสงสัย”
“อาร้ายยยยย” โอทำเสียงสูง จนโดนทูจิ้มหน้าผากหงาย
“อย่ามาทำเสียงสูง”
“กูไม่ได้มีพฤติกรรมน่าสงสัย มึงต่างหากทำท่าจับผิด” อ๋อมบอก
โอรีบเปลี่ยนประเด็นหันมาหาอ๋อม “เหมือนพวกสาวๆของมึงใช่มะ”
“สัด” ทูด่าแล้วส่ายหน้า “กูออกไปตาม แล้วเห็นมันโทรศัพท์อยู่ก็เลยยืนรอ ไม่ได้จับผิด”
“โอเค งั้นก็ไม่มีอะไรน่าสงสัยทั้งมึงและกู จบมั้ย”
“เออ” ทูกระแทกเสียงใส่เพื่อน แต่ไม่วายทำตาขวาง “ไอ้ต้อนทำไม”
“หักมุมแรงนะมึง” อ๋อมทิ้งตัวลงนอน “มันทวงขนมกับบอกว่ามีสาวๆมาดักกูที่บ้าน”
“มั้ยล่ะมึง มั้ยล่ะ ไอ้รูปหล่อ” โอทำพยักพเยิดลงนอนที่เตียงตัวเองบ้าง ทูเลยลุกมานอนที่เตียงตัวเองอีกด้าน
“มันบอกผู้หญิงมา เจอพ่อที่หน้าบ้านแล้วพูดไม่ค่อยดี เลยฝากบอกขอโทษด้วย”
“เออ อันนี้กูได้ยิน” ทูพูดยักคิ้วยิ้มๆ
อ๋อมที่นอนเตียงกลางหันไปมองหน้ากับโอ ทูลุกนั่งชี้เพื่อนรักทั้ง 2 ทันที
“เห็นมะ มึง 2 คนมีพฤติกรรมน่าสงสัย แอบสบตาส่งรหัสกัน”
“เฮ้ยยยยยย!” 2 คนร้องพร้อม จนสมาชิกชมรมพัฒนาคนอื่นๆที่นอนคุยกันอยู่เตียงใกล้ๆพลอยหันมามอง
“มึงจะระแวง ละเอียดเกินไปละ” โอชี้คืน ทั้งลุกขึ้นยืน
ทูก็ลุกขึ้นมั่ง “อย่ามาชี้หน้ากูนะ”
“ก็มึงชี้กูทำไมล่ะ”
“เฮ้ยๆๆๆ พอเลยทั้งคู่แหละ” อ๋อมลุกขึ้นขวาง เสียงเริ่มดังจนเบิ้มเดินมาดู
“อะไรกัน”
“ขอโทษว่ะ” โอหันไปบอกเบิ้ม “นอนละ”
อ๋อมมองเพื่อนคนที่พูดแล้วก็นอนตามที่พูด แล้วหันไปขอโทษเบิ้มอีกครั้ง
หันไปหาเพื่อนอีกคนก็เอาแต่จ้องหน้า
“นอนเหอะ ไม่มีอะไรหรอกน่า มึงคิดเยอะเกิน”
ทูล้มตัวลงนอน แต่ยังคงมองหน้าอ๋อมอยู่อย่างนั้น จนอ๋อมต้องนอนหันหลังให้
“อ๋อม กูเพื่อนมึงหรือเปล่า”
“เออสิ กูไม่มีความลับกับมึงอยู่แล้ว มึงอย่าคิดเยอะสิ ขอร้อง”

เด็กมัธยม 5 คนเลิกเรียนแวะหาของกินก่อนแยกย้าย
รายการอาหารวันนี้คือไอศกรีม และเค้ก
“ใครเลือกร้านนี้วะเนี่ย สาวเต็มร้าน ส่อเจตนาเหลือเกิน” ไอ้ปลาตัวสูงมองซ้ายมองขวา ปากว่าเพื่อนแต่ตัวมันเองก็ยิ้มหน้าบานเหมือนกันแหละ
“กูเอง วันนี้กูอยากกินทาวเวอร์” ไอนนท์อ้วนดำบอกแล้วรีบวางกระเป๋านักเรียนจองเก้าอี้ หมุนตัวอีกทีก็ไปยืนอยู่ในแถวหน้าเค้าท์เตอร์ไอศกรีมแล้ว
“โห ความเร็วหยั่งยอดมนุษย์นะมึง อยากกินจริงจัง” ปลาเดินเอื่อยๆ ปาดหัวเหม่งไอ้นนท์ไปอีกที
เล้งคนตัวเล็กเท่าๆกับต้อนหันมาถาม “มึงกินไร”
“ชาเขียวถั่วแดง” ต้อนบอก เดินคู่มากับเล้งมีเกมเดินตามมาด้านหลัง
“มึงไปนั่งเก้าอี้สิ กูสั่งให้”
“ฮึ ไม่เอาอ่ะ สั่งให้กันเดี๋ยวโดนป้าไอติมจัดอบรมชุดใหญ่หรอก”
ถึงต้อนจะไม่ได้หันไปบอกกับเกม แต่จากอาการของเล้งที่ยืนคู่กันก็พอจะเดาออก ว่าเกมเริ่มอาการเครียดอีกแล้ว
ต้อนเลยหันมาถาม “มึงกินไร”
“ฟรุตสลัดซันเดย์ วานิลา”
ยิ้มไม่เปิดปากของเกมทำให้ต้อนส่งยิ้มยิงฟันกลับไปแล้วหันมาหาเล้ง ที่ยักคิ้ว
“ดีมาก เมื่อกี้หน้าแมร่งหยั่งตูด” หนุ่มตัวเล็กทำนินทา
แน่นอนว่าเกมได้ยิน ก็ยืนอยู่ติดกันขนาดนั้นนี่นะ แล้วเกมก็เลือกที่จะนิ่งเฉย สุดท้ายไอ้ปลาต้องชวนคุยเรื่องไอศกรีม เรื่องเค้กไปตามเรื่อง
“ลองคัพเค้กป่ะ ป้าแกเพิ่งหัดทำ”
“ต้อนกินมั้ย” เกมหันมาถามหนุ่มตัวเล็กต่ออีกทอด
“อือ อันที่ใส่เอ็มแอนด์เอ็มอันนั้นน่ากินว่ะ”
ต้อนชี้ไปที่คัพเค้กหลากสีในตู้ เกมส่ายหน้า “มันมีหลายสี ไม่ดีหรอก มึงเอาอันที่มันเป็นโอรีโอ้ไม่ดีกว่าเหรอ”
ต้อนมองคัพเค้กในตู้ แล้วหันไปหาเกม แววตาจริงจัง ไม่มีล้อเล่นเหมือนเดิม
หนุ่มตัวเล็กได้แต่ยิ้มเจื่อน “ก็ได้ โอรีโอ้ก็ได้”

เค้กและขนมปังแผ่นเกินจำนวนคนวางอยู่บนโต๊ะ แต่ละคนจัดการไอศกรีมถ้วยใหญ่อย่างรวดเร็ว
“กูไปล้างมือ ต้อนไปมั้ย” เกมถาม แต่ต้อนส่ายหน้า ส่วนไอ้ปลาลุกขึ้น
“กูไปด้วย”
พอเกมกับปลาลุกไป เล้งก็บ่น
“แมร่ง วันนี้ทั้งวันมันคุมมึงตลอด จะคุยกับมึงแต่ละทียากหยั่งกะซุปตาร์”
“มึงจะคุยก็คุย ไม่เห็นมีไร”
“ก็กูจะคุยเรื่องมัน อาการมันกำเริบหรือเปล่า”
“ฮึ” ต้อนส่ายหน้า
นนท์อ้วนดำชี้นิ้วเตือน “มึงแหละไอ้ตี๋เล้ง ระวังตัวเหอะ เพราะมึงชอบทำซุบซิบกับต้อนตลอด”
“ก็กูเด็กหน้าห้อง คุยกันเป็นปกติ”
“กูเด็กหลังห้อง กูเห็นว่าเวลามันมองมึง 2 คนคุยกันแล้วมันตาขวาง”
เล้งยังไม่ห่วงตัวเอง หันมาถามย้ำกับต้อน “มึงไหวแน่นะต้อน”
“ไหวสิ ที่มันตาขวาง เพราะถ้าหลัง 6 โมงเย็นกูจะไม่รับโทรศัพท์มันด้วยมั้ง”
“เมื่อก่อนมึงรับ” นนท์บอก
“ใช่ สี่ทุ่มห้าทุ่ม มันหรือพวกมึงโทรมากูก็รับทั้งนั้นแหละ เพื่อนกันนี่หว่า แต่ตอนนี้ กูไม่รับของมัน อ้างว่าเอาโทรศัพท์ไว้ในห้องมั่ง ช่วยแม่ล้างห้องน้ำมั่ง เลยลืมโทรกลับ”
“แล้วเช้าเจอกันมันว่าไง”
“มันก็ไม่พอใจ แต่บอกก็ฟังนะ..ไม่ถึงขนาดทำอะไร”
ตี๋เล้งตบไหล่เพื่อน “ขอโทษนะต้อน กูไม่น่ายุยงส่งเสริมไอ้เกมเลยจริงๆ”
“เฮ่ย อย่ามาทำซึ้ง ไม่เป็นไรหรอกน่า อีกแค่ไม่กี่วันเอง”
“กูคุยกับไอ้เล้ง ไอ้ปลายังบอกเลยว่า เห็นมันคุมมึง บังคับมึงแล้วกูสงสัยจริงๆว่าเตี่ยกับม้าของมันคุมมันขนาดไหน มันถึงได้คุมมึงขนาดนี้”
แต่ต้อนส่ายหน้า “เท่าที่พวกมึงเห็นน่ะแหละ ก็มันแค่ไม่กี่วันนี่นา”
...เพิ่งครบ 2 อาทิตย์นับจากวันที่มันบอกว่าชอบน่ะแหละ..
“แต่แมร่งเรียกมึงว่าแฟนแล้ว กูละตกใจ” ตี๋เล้งบอก
“กูก็ตกใจ อย่าว่าแต่มึงเลย” ต้อนยอมรับ
นนท์อ้วนดำหันไปมองทางห้องน้ำอีกทีเห็นปลาเดินออกมาก่อนตามมาด้วยเกม
“ไงเรียกพวกกูได้เสมอนะ เพราะกูก็ต้องมีส่วนร่วมรับผิดชอบด้วยกันทั้งหมด นอกไปจากความเป็นเพื่อน”
“โหยยยยย ซึ้งน้ำตาไหลพรากกกก ขอเค้กชาเขียวอีกที่ดิ๊” 
เกมที่เดินเข้ามาหาได้ยินเสียงต้อนพูด ก็รีบยกมือ “ไม่เป็นไรนนท์ กูสั่งให้ต้อนเอง”

=======จบตอนที่ 5=======

1 ยังลงทุกวันไม่ได้เพราะเขียนล่วงหน้าไปได้ 9 ตอนเอง ผมทำงานช้ามากน่ะครับ ไม่สา่มารถเขียนสดได้ เพราะจะลืมพล็อตและลืมว่าอะไรคือสิ่งที่กั๊กไว้เฉลยในตอนสุดท้าย 
2 วันจันทร์พี่อ๋็อมมา
3 เรื่องแววมาม่า ผมว่ามันอยู่ในทุกเรื่องของผมนะ แต่เท่าที่เขียนตอนนี้ อารมณ์อยากทำคนอ่านร้องไห้ยังไม่มา 555
4 ขอบคุณสำหรับทุกคะแนนบวก เป็ดทุกตัว และทุกความเห็น
ขอบคุณมากครับ
ไจฟ์กับที

[Akamei]

อ่ะฮือ.......
มามาคราวนี้จะชามใหญ่หรือชามเล็กหนอ???
ต้อนน่ารักอ่ะ
555555555

[samsoon@doll]

มาม่า มาม่า ไหนจะเกม ไหนจะทูเพื่อนพี่อ๋อม ไหนจะสาวๆของพี่อ๋อมอีก ต่อไปไอ้น้องต้อนคงเครียดดดดดดดดจัดแน่ๆ

[♠DekDoy♠]

พี่อ๋อมกลับมาเกมหนักกว่าเดิมแน่ๆสงสารน้องต้อน

[puppyluv]

may i see GAME in hardcore 555
plus PED &+
(my computer in bad, sorry)

[indy❣zaka]

ถ้ามีแฟนอย่างเกมนี่  อึดอัดตายก่อนวัยอันควรพอดีค่ะ 

[roseen]

 

[MiSS-U]

คุณไจฟ์มาเช้ามากค่ะ 

เกมเค้าเป็นโรคติดต้อนมากและยึดติดจากเพื่อนเพราะแรงยุรึเปล่า

น่าสงสารเกมจัง  ต้อนจะทำไงต่อไปเนี่ย

[BeeRY]

เอาไปเอามาทำไมสงสารเกมล่ะ เพราะรู้สึกว่าสุดท้ายเกมก็ต้องผิดหวัง (อ่ะแน่สิ ไม่ใช่พระเอกนิ มั่นใจมาก )
น้องต้อนก็ยังเด็กใสๆอยู่เลย อย่าโดนพี่อ๋อมแกหลอกนะ รายนั้นดูเชี่ยวจะตาย ไปเคลียร์เรื่องหญิงให้น้องด้วยล่ะ
รอวันจันทร์นะคะ (แต่ความจริงไม่ค่อยอยากให้มีวันจันทร์เลยอ่ะ)

[hahn]

ถ้าเกมผิดหวังมีแนวโน้มทำร้ายตัวเองนะเนี่ย +1

[wan]

ถึงยังไม่ต้มมาม่า แต่กลิ่นก็เริ่มโชยมาแต่ไกล เข้าทำนอง เพื่อนกูรักมึงว่ะ
ส่วนอีกหนึ่ง ก็ใช่ย่อย ไหนจะสาว ๆ ที่พามาออกกำลังที่บ้าน ไหนจะเพื่อนรักที่มีท่าทีแปลก ๆ
มาเป็นกำลังใจให้ คนข้างบ้านลงเอยกันดีกว่า
+1 ให้เป็นกำลังใจ ครับ ไจท์กะที

[golove2]

เกมน่ากลัวอ่ะ
 

[love2y]

เกมดูน่ากลัวนะ ท่าทางจะเก็บกดมาก -*-

[natalee22]

โฮ่ๆๆๆ ถ้าพี่อ๋อมกลับมาแล้วเกมจะไม่ยิ่งอาการหนักเหรอเนี่ย

ต้อนอึดอัดแย่เลย คนหนึ่งก็เพื่อนสนิท แต่ใจเอียงๆไปหาอีกคน

พี่อ๋อมกะต้อนสู้ๆ นะ เกมก็เผื่อใจไว้บ้าง เวลาผิดหวังจะได้ไม่เจ็บมาก ^^

[bow55]

อิเกมน่ากลัวอ่ะ

ประหนึ่งคนโรคจิต

อ่านแล้วตุ้มๆต่อมๆ >''<

[yayee2]

หนักใจแทนต้อนจัง เกมคนเดียวทำเอาอึดอัดหายใจไม่คล่องไปทั้งกลุ่ม

[yeyong]

เกมรักแบบเป็นเจ้าเข้าเจ้าของสุดฤทธิ์

[น้ำแข็งใส]

เกมเป็นคนที่น่าเห็นใจมาก สงสัยที่บ้านจะกดดันมากเกินไป

ไม่อยากจะคิดหากเกมต้องผิดหวัง ปีศาจร้ายที่ถูกสะกดไว้อยู่ในร่างต้องเผยตัวออกมาแน่ (อินจัดจริงๆ )

คนเขียนอย่างใจร้ายนะคะ 

  เวิ้นมามากแล้ว ขอบคุณค่ะ ก่อนไปฝากกอดน้องทีแน่นๆ2ที

[เจริญพร]

 

[Gohan]

อ้าวๆๆๆ อยากเหวี่ยงเกมนะเนี่ย
มาบังคับไรไม่รู้ น่าเบื่อ จะกิน M&M แล้วไง เซงงงงงง
จะประชิดไปถึงไหนคร๊าบบบบ ขอระยะห่างให้หายใจบ้าง อึดอัดๆ 
เดี๋ยวพี่อ๋อมกลับมา ชะตาน้องต้อนจะเป็นยังไง ไม่อยากคิดเลย เหอๆๆ
ว่าแต่อิพี่สามคน อ๋อม ทู โอ นี่มันแปลกๆ แหะ
รออ่านตอนต่อไปดีกว่า 

บวกเป็ด และส่งคำขอบคุณให้สองหนุ่มนะครับ ^^
ปล. ป๋า มาม่ามีในทุกเรื่องก็จริง แต่พี่ว่าเรื่องนี้ ดูท่ามันจะเป็นมาม่าบิ๊กแพ็กนะเนี่ย TT^TT (อินได้อีก กร๊ากกก)

[kakuro]

ขอบคุณไจฟ์ที
“เปล่าอะไร” อ๋อมเดินนำกลับเข้ามาในโรงนอน พยายามไม่สบตามทู สบตาเนอะไม่ใช่สบตาม
ทูเริ่มสงสัยอ๋อม เพื่อนกันต้องยุ่งเรื่องส่วนตัวกันขนาดนี้เลยเหรอทู
เกมก็อีกคนเป็นแฟนก็ตู่เอาแล้วยังจะทำตัวเป็นพ่ออีก ใครจะทนได้
ต้อนเจอศึกหนักแต่น่าจะรับได้อีคิวดีทั้งครอบครัว

[nn~~NN]

อืม...พี่อ๋อมเค้าก็หยอดทีเผลออยู่นะคะ  กุ๊กกิ๊กคิกขุดี
ส่วนเกม...เกริ่นๆมาเหมือนเป็นคนมีอาการทางจิตอ่อนๆเลย  ทำไมเพื่อนต้องพากันกังวลแบบแปลกๆด้วย (หรือเราคิดไปเองน้อ  )

[kazhiki]

เอ่ออออออออ  วันจันทร์ไวไวหน่อย พี่อ๋อมจะได้มาซักที
อย่าทำคนอ่านร้องไห้เลยเน้ออออออ
ขอบคุณมากค่ะ 

[Poppetkiiz]

ในที่สุดก็ได้อ่านซะที 

ตอนที่ 4
อร๊าย ย ย ย ย ย  TT" น้องต้อนของป้าน่าสงสารจัง จะเลือกปฏิเสธก็กลัวเพื่อนทำร้ายตัวเอง แต่ไม่ปฏิเสธออกไปตัวเองก็ต้องอึดอัด ป้ากะแล้วเชียวว่าต้องเป็นเยี่ยงเนร้

ไอ่คุณพี่อ๋อมรีบกลับมาด่วน ๆ ถึงแม้ตอนนี้จะไม่ได้โดนแย่งซีน แต่คุณป้ายังมิปลื้มนะเคอะ สาวเพียบเลย ตัวพ่อจริง ๆ เดี๋ยวก็ยุให้น้องต้อนปันใจไปให้เกมซะเลยนิ่

ทิ้งท้ายให้ป้าค้างเยี่ยงนี้ไม่ดีนะคะคุณน้อง T^T ฆ่าฉันให้ตายเสียยังดีกว่ามาทรมาน น น นน น  ๕๕ ๕

ตอนที่ 5
รีสองตอนติดเลยละกันนะ ๕๕ ๕

อร๊าย ย ย ย คุณพี่อ๋อมจะทำหวานกับน้องต้อนของป้าหรอค๊า า า า า า ไปเคลียร์สาวก่อนดีกว่า ส่วนเพื่อนน่ะ ป้าเชื่อว่า เดี๋ยวก็ต้องเข้าใจ หุหุ

น้องต้อนนนนนนนนนนนนนนนน น น น น น น อร๊ากกกกก อึดอัดแทนอ่ะ คุมขนาดนี้ ป้าโวยวายไปละ ที่สุดละ ถึงจะเป็นห่วงก็เหอะ ป้าว่าต้อนน่าจะทำอะไรได้แล้วนะลูก T^T งือ ๆ

มาต่อไว ๆ เน้อว ว ว ว ใจจะขาดรอน ๆ

[หลงไหลในม่านหมอก]

นั่นสิๆ ถึงจะยังไม่มีมาม่าแต่กลิ่นมาละ

เกม ไหวป่ะเนี่ย!!!

[เฉาก๊วย]

เกมเป็นอะไรอ่า 

วันจันทร์พี่อ๋อมมาแล้ว เจอหน้ากันจะปกติกันมั้ย ดูพี่อ๋อมจะเดินหน้าจีบแล้วมั้งเนี่ย

[Wordslinger]

เกมไม่อยู่ในอุดมคติการเป็นพระเอก. ดังนั้นจงหลบไปเมื่อพระเอกอย่างพี่อ๋อมโผล่มา.  สรุปว่าดิฉันเชียร์พี่อ๋อมสุดใจขาดดิ้นเจ้าค่ะ แม้ว่าจะชอบแนวเพื่อนรักเพื่อน หากสำหรับกรณี้นี้ พี่อ๋อมชนะอย่างขาดลอย ชนะแบบไม่ทิ้งฝุ่น ชนะแบบไกลลิบ.