หัวข้อ: "MyBoy"

[kenghan]

เกมอาการหนัก ต้อนควรทำไรสักอย่างนะ สงสารเกม

[TinyB]

พี่อ๋อมรีบๆมาสักที  ชักจะไม่ไหวกับเกมแล้วนะ 

[i1_to*pp]

เกมดูน่ากลัว ทูก็แปลกๆ สาวๆของพี่อ๋อมอีก
+1ค่ะรอวันจันทร์

[๛ナーリバス๛]

อืม พี่อ๋อมจะกลับมา ถ้ารู้ว่าเกมแอบมั่ว บอกว่าต้อนเป็นแฟนตัวเอง พี่อ่อมจะหึง จะหวงไหมหนอ

มาม่ารออยู่ แต่อย่าเผ็ดมากนะคะ

[Whatever it is]

พี่อ๋อมมาสงสัยจะเกิดศึกชิงนาย หุๆ

[Yukisae]

เกมแบบว่าเข้าใจว่าต้อลเป็นแฟนตัวเองแล้วอ่ะสิ
พี่อ๋อมกลับมามีปัญหาแหงๆ พี่อ๋อมน่ารัก
แต่ทู ถ้าพี่อ๋อมมีแฟนเป็นผู้ชายจะเลิกคบเหรอ

คุณไจฟฟ์น้องที พูดแบบนี้แปลว่ามันจะดราม่าน้ำตาร่วงเหรอ
แอบหวาดเล็กๆ รอพี่อ๋อมค่ะ♡

[p_phai]

  เกมส์เป็นโรคจิตป่าวอะ

[silverphoenix]

สงสารจริงสงสารจัง  พี่อ๋อม  เอาจริงป่ะเนี่ยยยย  ให้เคลียร์นะเว้ยยยยยยย

[hobazaki]

กรีซซซซซซซซ พี่อ๋อมบอกไม่ใช่เด็กข้างบ้าน แล้วน้องได้รับเกียรติเป็นตำแหน่งอะไรกันหนา รีบบอกนะก่อนที่ตำแหน่งนี้จะมีคนยกให้น้องก่อน

นับวันเกมส์ยิ่งเยอะ ต้อนลูกไม่รักไม่ชอบก็เคลียร์เพื่อนซะเน้อ เดี๋ยวจะเป็นเรื่องใหญ่หนา

แวบส่ง 

[mickeynut]

 

[nongrak]

เกมดูน่ากลัวเนอะ ต้อนกับเพื่อนทำไมกลัวเกมกัน
ตอนหน้าพี่อ๋อมมาแล้ว อยากอ่านตอนสองคนเค้าุคุยกันจัง
แต่ถ้ามาแล้วรู้ว่าเกมเป็นแฟนน้องต้อนจะว่าไงนะ รอ รอ วันจันทร์

กด +1 และ เป็ด ให้แล้วนะค่ะ
คุณไจฟ์กับที ตอนหน้าขอแบบยาวอ่านให้จุใจหน่อยสิ พลีสสสสสสสสสสสสสส

[LoveBaBy]

เง้อ กะลังอ่านเพลินๆ อ้าวจบแล้วหรอ

ชอบ 2 หนุ่มเค้าคุยกันวุ้ย
แต่ละประโยคสั้นได้ใจ
แต่ประโยคสุดท้ายของพี่อ๋อม
อาจทำให้เขิลกันได้เรยทีเดียว อิอิ

อ่อ น้องเกมค๊าบบบ เยอะไปมั้ย
ขอระยะห่างบ้าง รัยบ้างเนอะ
เด๋วน้องต้อนของพี่ (อ๋อม) อึดอัด อิอิ

ปล. เล่นซะอยากได้ติมชาเขียวสักถ้วยเรย =="
ปล.2 ปกติพี่ซัดมาม่าบ่อย แต่ไม่อยากซัดในนี้นะ อิอิ

ขอบคุณน้องชายทั้งสองจ้า

[Pepor]

เย้ พี่อ๋อมจะกลับมาแล้ว ช่วยต้อนด้วยนะ เพราะเกมน่ากลัวขึ้นทุกที

[Zam_Zammy]

พี่อ๋อมจะกลับมาแย้วววว ดีใจอย่างสุดซึ้ง
อิน้องเกมไรนี่ เค้าตกลงเป็นเเฟนด้วยเเล้วเหรอ คุมเค้าเเจขนาดน้าน
ทางออกมันอยู่ตรงไหน มาม่าชามใหญ่นั่นหรืไม่ มันต้องติดตาม ฮี่ๆๆๆ

ปลิง.รอวันจันทร์ค้าบบบ จริงๆก็รอทุกวันเเหละ 

[โจ๊กกุ้ง]

น้องเกมน่ากลัวววว  โอ้ย ไม่ไหวน้า ถ้าเกิดสติแตกขึ้นมาทำไง
กริ๊ดดดดด   

[konnarak]

ใครก็ได้ช่วยเอาไอ้คุณเกมไปเก็บที  อึดอัดเเทนต้อนอะ  โอ้ยอึดอัดๆๆๆ

พี่อ๋อมจ๋าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา  มาเร็วๆๆ นะ ต้อนรอกินขนมอยู่นะ

[nuewanda]

น้องต้อนนี่ก็ปลาไหลได้โล่ โทรหาก็ว่าทำให้ตาสว่าง พอจะให้ไปทำการบ้านก็บอกง่วง เอ๊ะ ยังไง 

เกมแอบน่ากลัวเนอะ ไม่ไหวๆๆ

มองซ้าย มองขวา น้องน้ำชาคนน่ารักอยู่ไหนน๊าาาาา คนเขียนเห็นมั๊ย 

[MadamLilac]

อ่านอย่างระแวดระวัง ต้องย้อนกลับไปอ่านใหม่ เพราะไจฟ์บอกว่ามีกั๊กไว้ตอนจบด้วย
เลยไม่ค่อยไว้ใจคนเขียนสักเท่าไหร่ 555

[rellachulla]

พี่อ๋อมอ่ะช้า
เหอๆ

[nolirin]

ไม่ได้เข้ามาอ่านหลายวัน ได้อ่าน 3 ตอนรวดเลย
ตอนที่ 3 มุกน่ารักๆกวนนิดๆของน้องต้อนมันน่ารักจริงๆ
ตอนที่ 4 แอบงงนิดๆว่าน้องต้อนไปเป็นแฟนเกมตอนไหน???
ตอนที่ 5 อ่านแล้วรู้สึกนิดๆว่าเกมเป็นคนอารมณ์แปลกๆ ส่วนพี่อ๋อมเหมือนจะยังไม่รู้ใจตัวเองแน่ชัดหรือยังไม่ยอมรับตัวเองว่าแอบชอบน้อง (“อย่าเรียกตัวเองว่าเด็กข้างบ้าน” --> เพราะต่อไปจะเป็นคนบ้านเดียวกันใช่ม๊า )

ปล.ฝากบอกพี่อ๋อม ถ้าซื้อชนมมาฝากเด็กจากหาดใหญ่ อย่าแวะซื้อที่ตลาดกิมหยง ขนมเพียบ!!!

[LalaBam]

ต้อน ท่าจะงานเข้าแล้วนะ 

[a_tapha]

ขอให้อารมณ์ที่อยากแจกมาม่าแก่ผู้อ่านไม่บังเกิดนะค่ะ   

[iforgive]

ทำมาเสียงเขียวใส่ต้อน  ก็มาอึ๊บโชว์ให้เด็กเห็นเองนี่หว่า  ชิ

[lovely2min]

อ่านด้วยคนเนอะ
พี่อ๋อมกลับมาด่วนเลยนะ
เด็กข้างบ้านจะโดนคาบไปแด๊กแล้วเนี่ย
คุณเกม เค้าไปเป็นแฟนคุณเมื่อไหร่ แอบจิตป่ะเนี่ย 

[MyTeaMeJive]

ตอนที่ 6

กว่าจะกลับมาถึงบ้านก็เกือบเที่ยงคืน บ้านหลังถัดไปเงียบกริบ แล้วรวมถึงไฟในห้องนอนของคนที่เข้ามาวิ่งเล่นอยู่ในหัวใจตลอดเวลา หลังจากที่เสียบปลั๊กไฟตู้เย็น เปิดหน้าต่างครัวทิ้งไว้ ก็ขึ้นมาอาบน้ำเตรียมตัวนอน
แต่บางอย่างในใจทำให้กลับหยุดยืนมองหน้าต่างของห้องนอนบ้านหลังถัดไป
ไม่ได้คิดว่าจะอวดจะโชว์ แต่จะบอกว่ามันบังเอิญก็ไม่ใช่
ต้องบอกว่าไม่ได้คิดน่าจะถูกต้องที่สุด
เหตุผลของทุกค่ำคืนที่พาหญิงกลับมาด้วยก็คือ เมา และอยาก จนไม่ได้สนใจว่าจะมีเด็กนั่งอ่านหนังสือจนหลับฟุบอยู่กับโต๊ะเรียนในห้องนอนของห้องหลังถัดไป
บางครั้งทำกันที่ห้องรับแขกชั้นล่าง เสร็จกิจ ก็ให้กลับบ้านไปเอง
แต่บางครั้งก็ขึ้นมาที่ห้องนอน
รวมถึงคืนนั้น
หญิงที่พากลับมาด้วยเดินนำเข้ามาก่อน แล้วเจ้าหล่อนก็เปิดไฟ คนเดินตามเข้ามากำลังอารมณ์พีคสุดขั้วไม่ได้สนใจ จนเมื่อมองเลยมาเห็นดวงตากลมโตที่จ้องมองมา กับไฟที่ดับพรึ่บลงทันที
ไอ้ที่มันคึก มันแข็งอยู่หดได้ทันทีเช่นเดียวกัน จนหญิงสงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้น บอกว่าหมดอารมณ์ก็กลายเป็นงอแงงุ๊งงิ๊ง
สุดท้ายคืนนั้นจบลงด้วยการทำให้เธอเสร็จสมอารมณ์หมายฝ่ายเดียว แล้วให้กลับไป เพราะไอ้ที่มันหด ก็ยังคงหดอยู่อย่างนั้น
ก็ภาพดวงตากลมๆคู่นั้นมันช่างติดตาจนรู้สึกอาย
ทำไมต้องอายขนาดนั้น ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ
ตื่นเช้าลงไปเตร็ดเตร่ดักรอ ด้วยความสงสัยตัวเอง
ต้อนยังคงเป็นต้อนคนเดิม เอะอะโวยวายไปเรื่อย แต่ดวงตาคู่นั้นกลับมีอิทธิพลเหลือร้าย จนทำให้ใจเต้นแรงเมื่ออยู่ใกล้ แถมด้วยเวทมนตร์จากกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่ชวนให้ฝังจมูก...
ถามตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้น เห็นต้อนมาตั้งหลายปีนาน กลิ่นแป้งแบบนี้...เออ เพิ่งรู้สึกรับรู้ได้กลิ่นเป็นครั้งแรก แต่ทำไมถึงได้ก่อให้เกิดอาการประหลาด
อาการหนักกว่าครั้งที่ไปเฝ้าดาวอักษรแล้วได้แห้วกลับมานั่นแหละ
แต่นั่นมันอีกเรื่องหนึ่ง
เรื่องของเรื่องตอนนี้ก็คือ ต้อนเป็นเด็กผู้ชายคนเดียวที่ทำให้เกิดความรู้สึกแบบนี้
เพราะพอหันไปมองเพื่อนชาย และเพื่อนสาวในห้องเรียน ไม่เห็นจะมีใครที่ทำให้รู้สึกสงสัยตัวเองได้ขนาดนี้
ความรู้สึกแบบไหน
ความรู้สึกที่เหมือนกำลัง....โงหัวไม่ขึ้น...
ก็สงสัยถึงขนาดที่ปีนข้ามรั้วหาโอกาสเข้ามาอยู่ใกล้ชิด แถมด้วยการพิสูจน์ทั้งกอดทั้งหอม
จนกระทั่งจูบก่อนที่จะไปค่าย
ชัดเลยไอ้อ๋อม
มึงหลงรักเด็กผู้ชายที่ชื่อต้อน หลงแบบชนิดจู่ๆก็เป็นแล้วอาการก็พัฒนาเข้าขั้นโคม่าในทันที
ซวยแน่มึงไอ้อ๋อมรูปหล่อ!!!
ไอ้ทฤษฎีเรื่องรักร่วมเพศที่เคยได้ยินมาหายวับ
ไม่ได้สนใจสักนิดว่า อีกคนเป็นเด็กผู้ชาย รู้อย่างเดียว อยากอยู่ใกล้ ไม่ได้อยู่ใกล้ขอให้ได้ยินเสียง ไม่ได้ยินเสียงขอแค่เห็นข้อความที่ส่งมาก็ยังดี
อาการโคม่าแบบนี้ มันเพิ่งเกิดเป็นครั้งแรกของคนที่ผ่านผู้หญิงมาเป็น 10 คน
คนที่ว่าทำอ๋อมรูปหล่ออาการหนักสุดอย่างดาวอักษรคนที่ว่าไปตามเฝ้านั่นน่ะนะ จนถึงวันกินแห้วเป็นอาหารหลักยังไม่ได้มีอิทธิพลขนาดที่ทำให้อ๋อมรูปหล่อหน้าด้านหน้าทนขนาดนี้แล้วกัน
หรือจะคนที่พามาบ้านรวมถึงที่ต้อนเล่าว่ามาตามถึงหน้าบ้าน  ก็ยิ่งไม่ใช่ แถมบางคนก็ยังเป็นฝ่ายเปิดเกมก่อนด้วยซ้ำ

แล้วมาถึงตอนนี้ ที่กำลังยืนมองทะลุเข้าไปในห้องนอนของบ้านหลังถัดไปอยู่เนี่ย คำถามที่คิดว่าคงต้องใช้เวลาอีกสักพักถึงจะกล้าถามก็คือ
........เราใจตรงกันหรือเปล่า........

ตื่นเช้า เห็นความเคลื่อนไหวในบ้านข้างๆ ก็ถือถุงของฝากเดินไปกดออดบ้านเขา
ความพยายามเริ่มต้นดีเยี่ยม ไอ้อ๋อมรูปหล่อ คึคึคึ
พ่อต้อนเป็นคนเปิดประตูออกมารับ แต่งชุดทำงานเรียบร้อย แม่ที่อยู่ในครัวก็เหมือนกัน
“อ้าวอ๋อม มาแต่เช้าเลย”
“ของฝากครับ”
อ๋อมเดินถือถุงของฝากมาวางถึงในครัว
“ไปค่ายไม่ใช่เหรอ ไปซื้อตอนไหนล่ะ” พ่อถาม
“แวะร้านของฝากตอนขากลับน่ะครับ ผมมาขอโทษคุณน้าทั้ง 2 ด้วยที่เมื่อวันก่อนมีคนมารบกวน”
พ่อโบกมือ “ไม่เท่าไหร่ แต่จะเตือนว่า ที่คิดว่าของเล่นน่ะ ฝ่ายตรงข้ามเขาอาจคิดว่าของจริง ไงก็คิดให้ดี ลูกเขามีพ่อมีแม่กันทั้งนั้น”
แม่แอบส่งสายตาเตือนพ่อเมื่อได้ยินเสียงประตูห้องนอนชั้นบน ต้อน ม 6 ต่างจากต้อน 6 ขวบตรงไหนในความเห็นของแม่ ใครจะว่าเลี้ยงลูกเป็นเด็กเล็กตลอดเวลาก็ช่างเขาสิ!
ต้อนเดินลงมาแต่งชุดนักเรียนเรียบร้อย พอเห็นของบนโต๊ะก็ยิ้มแป้น
“ขนมๆๆๆๆ ลั๊ลลา”
“ต้อนยังไม่ทันจะทักพี่เขาเลย มองแต่ขนม”
“ก็ขนม ของผมใช่มั้ยล่ะ”
...อ่า...ถูกต้อง ชัดเจน ยิ้มแบบนี้ เสียงแบบนี้ที่อ๋อมรูปหล่อต้องการ คึคึคึ

“เกรงใจจัง” แม่บอก “เย็นนี้แวะมากินข้าวที่บ้านสิ”
“ขอบคุณครับ” คนรูปหล่อหันมาถามต้อน “จะไปโรงเรียนหรือยัง พี่ไปส่ง”
ต้อนส่ายหน้า “ผมไปรถไฟฟ้า”
“ก็จะได้ไม่ต้องเดินไง”
“ไม่เป็นไร ผมไปเองดีกว่า”
ต้อนบอกหันไปสวัสดีพ่อกับแม่ แล้วสะพายกระเป๋านักเรียน อ๋อมก็หันไปสวัสดีพ่อกับแม่ต้อนบ้าง
อาการของต้อนตอนนี้มันดูคุ้นๆไงไม่รู้ มันทำให้รู้สึก...ใจเสีย...
“พี่ไปส่งรถไฟฟ้าละกัน”
“พี่มีไรป่ะ”
“ต้อนน่ะแหละมีอะไร ดูแปลกๆ”
“เปล่าแปลก”
“ไม่แปลกก็รอ พี่ปิดบ้านแป๊บเดียว” อ๋อมบอกแล้วเดินผ่านไปปิดบ้านตัวเอง

คำตอบของการที่ต้อนดูแปลกไม่ได้ติดค้างอยู่ในใจนาน เพราะคนๆนั้นยืนรออยู่ที่หน้าสถานีรถไฟฟ้า เห็นตั้งแต่รถติดอยู่ปากซอย รอสัญญาณไฟน่ะแหละ
“ผมลงตรงนี้นะ”
“ต้อน...”
“ไร”
“นั่นเกม”
“อือ ใช่”
ต้อนตอบแล้วหลบตาพี่วูบ
อยากถามต่อ แต่กลับเรียบเรียงประโยคไม่ถูก  มึนยิ่งกว่าโดนขี้เมาโต๊ะข้างๆคว้าขวดเบียร์ฟาดหัว
“ผมบอกมันแล้วว่าไม่ต้องมารับก็ได้ แต่มันก็มา”
คนรูปหล่อพยักหน้า แล้วพูดประโยคเดิมๆ
“ตั้งใจเรียนนะครับ”

จอดรถที่ฟุตปาทข้างอาคารเรียน ภาพมากมายที่เคยมองผ่าน หมุนกลับมาย้อนตีกันอยู่ในสมอง
ต้อนกับเกม ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
ครั้งหลังสุดที่เจอกันที่บ้านต้อน ดูต้อนจะพูดกับนนท์ หรือเล้งมากกว่าเกม แล้วทำไมถึงกลายเป็นเกม
หากต้อนจะไม่บอกกับพี่ไม่ให้ออกมาส่ง
หากต้อนจะไม่หลบตาพี่
พี่คงไม่คิด ไม่มีคำถามว่ามันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่
อย่าบอกนะว่า มันเกิดขึ้นในช่วงเวลา แค่ 2 อาทิตย์ที่ไม่อยู่
 
เดินซึมมาที่ตึกเรียนจนกระทั่งมีฝ่ามือตบเข้าที่ไหล่
“สัดอ๋อม เป็นอะไร กูเรียกไม่ได้ยิน ท่าทางอย่างกับอกหัก”
อ๋อมพยักหน้า เดินไปนั่งเก้าอี้หินอ่อนใต้ต้นไม้ใหญ่ โอได้แต่เดินตามมานั่งข้างๆ
“คนไหนวะ ทำมึงอกหักเนี่ย”
“ต้อน”
โออ้าปากค้างงุนงง “ต้อนตัวแสบปฏิเสธมึงเหรอ”
“ไม่ใช่ แต่เค้ามีคนมารอรับแล้ว”
“มึงหมายถึงมีคนมารับเค้าไปโรงเรียนน่ะเหรอ” โอทวน “แค่นั้นอาจแค่เพื่อนกันก็ได้”
“ไม่หรอก อาการต้อนมันฟ้องด้วย”
“อ่า....” โอพยักหน้าหงึกหงัก “แต่อาการมึงตอนนี้รุนแรงกว่าคราวดาวอักษรหลายเท่าตัว”

“กูหมดแรงว่ะ” อ๋อมยอมรับ “วันที่กูแน่ใจว่ากูรักเค้า คือวันที่กูอกหัก บ้านอยู่ติดกันแท้ๆ แต่กูกลับปล่อยให้ไอ้เด็กหัวเกรียนกางเกงขาสั้นมาคว้าไปได้ แล้วคว้าไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้”
“ก็มึงรู้ตัวช้าเกิน”
“ก็ไอ้ต้อนมันผู้ชาย บ้านอยู่อีกฝั่งของรั้วเห็นกันมาเป็นปี ไอ้อารมณ์ชายโฉดที่มีอยู่เนี่ยบางทีมันก็ไม่แน่ใจว่าสาเหตุมันมาจากเค้าหรือเพราะกูอยากจนหน้ามืดไปเอง” ยิ่งพูดอ๋อมยิ่งหมดแรงนั่งก้มหน้า “สัดเอ้ย ทำไมกูโง่และช้าได้ขนาดนี้นะ”

“โง่เรื่องอะไร” เสียงของทูดังมาก่อนตัว มาถึงก็ยืนมองหน้าเพื่อน 2 คน “ไหนมึงบอกไม่มีความลับกับกูไง แล้วตอนนี้พวกมึงกำลังปรับทุกข์กันเห็นๆ”
“กูอกหักน่ะ” อ๋อมบอกตามตรง เมื่อเพื่อนอยากรู้ก็บอกมันไป จะโดนไอ้ทูคนเกลียดเกย์มันด่าหรือสมน้ำหน้าก็ช่างมันเหอะ
“ใคร”
“ไอ้ต้อนไง” อ๋อมบอกแล้วมองหน้าเพื่อนตอบ “เอาสิ มึงจะด่ากูว่าเพี้ยน บ้า โรคจิต ยังไงก็ด่ามาเลย”
“ทำไมเป็นไอ้ต้อนล่ะ ทั้งที่มึงก็เอากับผู้หญิง” ทูถาม
อ๋อมส่ายหน้า “กูก็กำลังคุยกับไอ้โออยู่นี่ไง”
“แล้วมึงมีความรู้สึก..กับคนอื่นด้วยหรือเปล่า”
“เปล่า คนนี้คนแรกและคนเดียวที่ทำกูเป๋”

ทูมองหน้าอ๋อมด้วยแววตาที่อ่านไม่ออก แต่พอขยับขาจะก้าวออกมาจากกลุ่ม ก็หันมาเรียก “ไปเรียนกันเถอะ”
โอดึงมืออ๋อมให้ลุกตาม แต่ถามทู “มึงจะเลิกคบกับไอ้รูปหล่อแต่อกหักนี่หรือเปล่าล่ะ”
ทูมองหน้าอ๋อมนิ่ง “คิดดูก่อน ถ้าอกหักนานน่ารำคาญก็เลิกคบ”
“อ้าว สัด” โอไม่เข้าจายยยยยยย “กูเห็นมึงไม่ชอบแบบนี้ไม่ใช่เหรอ เดินหนีได้ก็เดินหนี”
“เหรอ” ทูทำหน้าตาเฉยเมยมาก
อ๋อมพูดอย่างเกรงใจ “บอกตามตรงนะทู วูบหนึ่งกูก็กลัวคนอย่างมึงว่ะ”
“เหรอ กูน่ากลัวเหรอ”
“เออสิ แมร่งยิ่งเวลามึงมองนิ่งๆ จนจะทะลุหลังไปเนี่ย น่ากลัวโคตรๆ”
ทูกลับหยุดยืน แล้วหันมามองหน้าอ๋อม ยิ้มแปลกๆอยู่ที่มุมปาก “กลัวไม่จริงน่ะสิ มึงถึงได้....”
“อะไรของมึงวะ” โอ กลับเป็นฝ่ายสงสัย แล้วมองเลยเพื่อนผู้มีมาดมากไปทางด้านหลัง “ไอ้เฟี๊ยตมา”
“สัด” ทูสบถแล้วยืนหลังตรง ก้าวยาวๆ ไปที่ตึกเรียนก่อน
“ทู ไปไหน” เฟี๊ยตร้องเรียก ทั้งวิ่งตาม

เฟี๊ยตเป็นคนที่ชัดเจนตรงไปตรงมาว่าตัวเองชอบผู้ชายไม่ได้ชอบผู้หญิง เป็นสไตล์ที่ทูพยายามหนีให้ห่างนั่นแหละ
ตลอดเวลาที่ผ่านมา ทั้งอ๋อมและโอ โทษว่า คนแบบเฟี๊ยตคือสาเหตุสำคัญที่ทำให้ทูเกลียดเกย์ แต่ว่ามันถึงขนาดหนีกันแบบนี้เลยหรือไง
เพิ่งรู้..

“ทู” เฟี๊ยตยังคงร้องเรียก
“เรื่องของกู” ทูตอบห้วน ขณะที่ไม่ลดฝีเท้าลงจนเหมือนจะวิ่งหนี
“เดี๋ยวทู”
“สัด กูไม่ใช่ลูกหนี้มึงนะ จะได้ตามเช้าเย็นเนี่ย”
เฟี๊ยต หนุ่มตี๋สูงโย่งวิ่งถึงเป้าหมายแล้วดึงมือไว้

โอเอนตัวเอียงข้างมาหาอ๋อม “อ๋อม ก่อนนี้กูแค่สงสัย แต่ไม่เชื่อ แต่ตอนนี้กูกำลังคิดว่าจะเชื่อว่ะ”
“แต่กูกำลังเชื่อ”
“กูเคยได้ยินมาว่า เกย์เค้าไม่ยุ่งกับคนที่ไม่ใช่เกย์ไม่ใช่หรือวะ ยิ่งคนเกลียดเกย์นี่อยู่กันคนละโลก”
“กูก็เคยได้ยินอย่างนั้นเหมือนกัน”
“ไอ้ทู มันก็แค่ผู้ชายเรื่องมากขี้งอนไม่ใช่หรือวะ”
“ใช่มั้ยล่ะ”
“หรือว่ากูต้องลบความเชื่อทิ้งไป”
อ๋อมนิ่งคิดแล้วขมวดคิ้ว “ไม่หรอก กูรู้แล้วว่าทำไมไอ้ทูถึงได้....”
โอพลอยอ้าปากค้าง “เชี่ยเอ้ย...”

2 คนพูดใส่รหัสกันคนละคำครึ่งคำ เพราะมันรู้กันแค่ 2 คนเพราะฉะนั้นเราก็อย่าได้ไปสนใจมัน

อ๋อมหยุดเดินหันมาหาเพื่อนโอ “ถามตรงมึงรังเกียจมั้ยเนี่ย”
“ถ้ามึงยืนยันว่ามึงไม่สปาร์คกับเข้ตัวไหน นอกจากไอ้แสบต้อน กูจะไปรังเกียจมึงได้ด้วยเรื่องอะไร เพราะมาคิดไปคิดมา ใส่สูตร คูณ 100 มึงจะชอบหญิงหรือชาย แต่ให้มันเป็นไปแบบทีละคน มันก็ดี”
“เออ ขอบใจ” อ๋อมพูดแล้วเหวี่ยงแขนรอบคอเพื่อนเดินตามจนทัน ทูกับเฟี๊ยต

“มึงไม่มีเรียนหรือไง” ทูเหมือนกำลังตะคอกใส่หน้าหนุ่มตี๋
“มี แต่มาดูทูก่อน ทูไม่ยอมรับสายผม”
“แล้วทำไมกูต้องรับสายมึง มึงได้เบอร์กูได้ยังไง เหี้ยที่ไหนให้มึง”
“เออน่า ผมจะหาเบอร์จากไหนก็เหอะ ทูไปค่ายที่ใต้ผมเป็นห่วงนะ”
“สัด ไปห่วงพ่อแม่มึงโน่น มาห่วงไรกับกู” ทูตัดบทเดินหนี แต่เฟี๊ยตเข้ามาขวาง
“ถ้าทูไปอีก บอกด้วยนะ ผมไปด้วย”
“มึงจะอะไรกับกูนักหนาวะเนี่ย กูไม่เข้าใจจริงๆ” ทูเหนื่อยใจแล้วหันมาหาเพื่อน 2 คน ที่บ่นด้วยประโยคเดียวกันไปวันก่อน “ก็กูบอกแล้วว่ากูไม่ใช่ มึงไปทางอื่นเลย”
แต่หนุ่มตี๋ขาวโย่งยังยืนอยู่ ส่งยิ้มไม่รู้ร้อนรู้หนาว ทูเลยต้องขอให้เพื่อนช่วย
“มึง 2 คนบอกมันทีดิ๊ ว่าอย่ามายุ่งกะกู”
อ๋อมเลยรับหน้าที่บอก “พวกกูเรียนเช้า เที่ยงๆค่อยมาคุยกัน”
“อ้าวสัดอ๋อม เสือกนัดทำไมเนี่ย”
อ๋อมผลักโอให้ดึงทูไปเรียน แต่ตัวเองคุยกับเฟี๊ยต
เรียกเฟี๊ยตว่าตี๋โย่ง แต่ที่จริงอ๋อมสูงกว่าเฟี๊ยต เพียงแต่ตัวหนากว่า เลยกลายเป็นตัวใหญ่ แต่เฟี๊ยตสูงโย่ง ขณะที่โอกับทูสูง 170 กว่าๆเหมือนกัน
“มึงจะจีบเพื่อนกูให้มันฟอร์มหน่อยสิวะ โฉ่งฉ่างชิบหาย”
เฟี๊ยตท่าทางไม่ได้เดือดร้อนกับคำพูดของอ๋อมเลยสักนิด “กูไม่ได้เพิ่งวิ่งตามเค้าวันนี้วันแรกสักหน่อย”
“ใช่ แต่มันบังเอิญที่เป็นวันแรกที่กูตระหนักว่ามึงไม่ได้แกล้งเพื่อนกูเล่นๆ”
“แรกๆน่ะอาจใช่ แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว กูไม่ใช่มึงนี่จะได้จีบคนเล่นๆ”

....โห นี่ความเจ้าชู้ของกูนี่มันระบือลือไกลขนาดนี้เลยหรือวะเนี่ย..

“สัด เดี๋ยวก็ไม่ช่วยซะหรอก เที่ยงมากินข้าว จะได้คุยกัน”
อ๋อมตบไหล่หนุ่มโย่งแล้วเดินมาที่ตึกเรียน

...เดี๋ยวนะ ได้ข่าวว่าวันนี้กูอกหักไม่ใช่หรือไง...
แต่ไม่รู้ยังไง บางอย่างลึกๆในใจบอกว่าไม่ได้อกหัก เพียงแต่ต้องรอ.

======จบตอนที่ 6======

1 ตอนเขียนพล็อต ทูนี่แหละที่เป็นตัวทำมาม่าของเรื่อง ไม่ใช่เกม แล้วผมก็อึนๆ ไม่อยากให้เรื่องนี้มันมาม่า อยากให้เบาๆ ฮาๆ แบบทอม-ชุน จนในวันหนึ่งที่ไปรับน้องที่เรียนพิเศษ เดินสวนกับชายหนุ่มคนหนึ่งสูงโย่ง ไหล่กว้าง ผมเกรียน ลายสักตั้งแต่ไหล่ยันข้อศอก ในมือถือ...ไอศกรีมโคน ประจุไฟฟ้าวิ่งผ่านสมอง จดไว้่ในทันใด คนนี้แหละคือเฟี๊ยตพระเอกของคู่รอง (ถ้าเค้ารู้ว่าผมเอาแคแรกเตอร์เขามาเป็นเกย์คงโกรธ) และก็ทำให้ต้องแก้แคแรกเตอร์ของทูใหม่ทั้งหมดเพื่อไม่ให้สุดโต่งจนเกินไป
 
2 พบกันวันพุธครับ

ขอบคุณทุกความเห็น และคำแนะนำครับ
ไจฟ์ครับ   

พนักงาน+1 และ+เป็ดมาทำงานละ
ขอเม้าท์ว่า ป๋าแมร่งจิต นั่งหัวเราะที่คนอ่านกลัวมาม่าหล่ะ ตอนก่อนนี้รีไม่วิ่ง เป็ดไม่เดิน ขณะที่ผมอยากเอาหัวโขกโต๊ะว่า ป๋าตอบว่ามีมาม่าหน่อยๆทำไมเนี่ย คนอ่านหายไปเป็นหน้าเลยอ่ะ TT^TT  แต่ป๋าก็ัยังหัวเราะคึคึ แบบจิตมาก (ย้ำๆๆๆ ว่าป๋าผมแมร่งจิต) มีความสุขเมื่อเห็นคนอื่นระแวง
ใครอยากให้พนักงานทุบป๋าฐานทำให้อ่านอย่างหวาดระแวงบอกมา จัดให้
tea ครับ
^
^
^
อะไรกันเนี่ย

[indy❣zaka]

จิ้มมม 

เขาว่า เกลียดอะไร มักจะได้อย่างนั้นนะจ๊ะทู   

[p_phai]

เกมนะน่ากลัวอะ

[MadamLilac]

นึกภาพคนท่าทางแบบเฟี๊ยต แล้ววิ่งตามคนดุ (หรือเปล่า) แบบทู แล้วขำๆนะเนี่ย

[samsoon@doll]

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยเอาอีก เอาอีก กำลังมันส์เลย

[Lazy_woman]

+1 ให้พี่อ๋อมที่รู้ตัวซะที แต่ช้ากว่า เกม งานนี้เกิดศึกแน่ๆๆ

เอาใจช่วยพี่อ๋อมเต็มที่ๆ รู้ใจตัวเองแล้วก็เดินหน้าทำแต้มเลยน้า

พี่ทูระวังน๊าาาา ไม่ชอบๆ เจอลูกตื้อเข้าไป อิอิ อาจจะใจอ่อนก็ได้ 

ขอบคุณน้องชายทั้งสองน๊าาาา