หัวข้อ: "MyBoy"

[roseen]

 

[p_phai]

 

[Pepor]

กว่าจะเคลียร์กับสาวๆในสต๊อกหมด อ๋อมต้องโดนอีกกี่ฉาดนะ
ส่วนต้อนจะกล้าเคลียร์กับเกมเมื่อไรนะ น่าสงสารจัง

[natalee22]

เฮ้อออออออออ กลุ้มใจแทนพี่อ๋อม

ป่านนี้ต้อนเข้าใจไปถึงไหนๆแล้วเนี่ย

รีบๆเคลียร์ตัวเองเลยนะพี่อ๋อม จะได้มาเคลียร์กะต้อนซะที

[nongrak]

น้องต้อนรีบบอกเกมเถอะ พี่เครียดแทน
สงสารพี่อ๋อมจังเด็กข้างบ้านมีเจ้าของ

+1และให้เป็ด ปลอบใจพี่อ๋อมที่โดนไป 2 ฉาดพอดีกันเลย

  ขอบคุณไจฟ์และทีครับผม

[bow55]

เห้อ

ฮ่านแล้วมันเจ็บปวดน๊า
เห็นคนที่ชอบอยู่กับคนอื่น
อ่า
ฝึกไปเรื่อยๆ เด๋วก็เก่ง เป็นกำลังใจให้ ไจฟ์กับชาเขียว^^

[Zam_Zammy]

พี่อ๋อมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม นี่ถูกตบซ้ายขวาหน้าหลังเลยเป่าเนี่ย เจ็บเเทน 
ผะหญิงไม่ดีชอบใช้กำลัง รอน้องต้อนดีกั่ว ยังไงก็คู่กันเนอะ สปอยเค้าบอกไว้เเล้ว

[choijiin]

ถือซะว่าฟาดเคราะห์ไปฉาดใหญ่แล้วกันนะพี่อ๋อม
ต่อไปเวลาทำอะไรจะได้รู้จักคิดถึงจิตใจคนอื่นมั่ง
สมน้ำหน้าคนเจ้าชู้
 

[malula]

พึ่งเข้ามาอ่าน เรื่องน่ารักมากเลย ชอบน้องต้อน และชอบน้องทีด้วย

[hahn]

อ๋อมแย่แน่

[little_nok]

นึกแล้วเชียวว่าต้องอ๋อมต้อน
แต่ก็อยากอ่านต่อว่า จะมีเหตุอันใดเกิดขึ้นอีก
เกมจะเป็นอะไรมากไหม
แล้วอ๋อมจะทำให้ต้อนยอมรับอดีตอันเลวร้ายได้หรือเปล่า
ไม่มาม่าใช่ไหมค่ะ

[love2y]

สปอยซะอยากรู้ตอนจบเลย ฮาาาาาา

ตอนนี้อ๋อมคงติดลบในสายตาต้อนแน่ๆเลย น่าสงสารเบาเบา

[hobazaki]

ให้เป็ดคนสปอยหนึ่งตัว น่าร๊าาาาาก


อ๋อมเอ๋ยย ทำตัวเองแท้กรรมติดจรวตเร็วยิ่งกว่าเน็ตสามจี
โถวววว พ่อมือที่สาม ตอนนี้ก็ทนรับกรรมปวดใจไปก่อน
ช่วงระหว่างที่น้องยังแก้ปัญหาชีวิตไม่ได้ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้น้องพูดกับเกมส์ให้เข้าใจด้วยเด้อออ 

[konnarak]

ไม่มีไรจะเม้นนอกจากคำว่า " รำคาญไอ้เกมว่ะ"


รอต่อไป นะครับ

[K3n0]

สงสารพี่อ๋อม

[O_a]

สิ้นลายจอมเจ้าชู้
เจ้าชู้ไม่พอจะเป็นชู้กับเด็กข้างบ้านอีกเหรอ

[ease supsnerv]

เผลอแป๊บเดียว เค้าไปถึงตอน 8 กันแล้ว!!!

ไม่ชอบเกมเลยอ่า ทำไมทำตัวงอแงแบบนี้ ต้อนก็รีบเคลียร์ซะก่อนจะเลยเถิด

[Whatever it is]

เหอะๆ แหม่มกับริสาทำถูกต้องแล้วค่ะ 555 เคสนี้เชียร์ชะนีอะ 

[jira]

กอดดดดดดค่า
อ่านแล้วเห็นใจ(?)มือที่  3  โดนตบไป  2  แถมจูบที่ไปขืนเค้ามายังขมปร่าในใจอีก  สมน้ำหน้า กร๊ากกกกกกก
นับเนื่องจากที่คุณน้ำชาได้สปอยล์ให้คนอ่านรับรู้  ดิชั้นถึงกับคอตก  ก็พอจะเข้าใจค่ะว่าพี่อ๋อมมันต้องคู่กะน้อง  แต่ดิชั้นก็ยังอยากเห็นคนที่ตั้งใจจะเป็นมือที่  3  ถูกจัดหนักมากกว่านี้  แบบเห็นฉากอีโรติคระหว่างน้องที่ไม่รู้จะปฏิเสธเพื่อนยังไงถูกเพื่อนขืนจูบแบบที่ตัวเองทำกับน้องบ้าง  จิคงจะมีรอยยิ้มประดับหน้ามากกว่านี้ค่ะ >.<
บวกขอบคุณและเป็ดน้อยเป็นกำลังใจให้นะคะ  เข้าใจเลยค่ะว่าจิ้นแต่ละตอนมันยากแค่ไหน  สู้ ๆ นะคะ  2  หนุ่ม
 

[TinyB]

อื้อหื้อออออ ถ้าน้องทีจะสปอยล์เยอะขนาดนี้ "อ๋อมคู่กับต้อน" และ "เฟี๊ํยตคู่กับทู"   

ตอนนี้แอบสงสารพี่อ๋อมเบาๆ...เดี๋ยวเค้าแก้แค้นผู้หญิงสองคนนั้นให้นะพี่อ๋อม อ๊ากกกก นี่แหน่ะๆ   

ส่วนบักเกม...  ก็ยังวนเวียนอยู่แถวนี้ล่ะน้าาาาา า.


ขอบคุณที่มาต่อฮะ 

[MyTeaMeJive]

แม่ยกทูเฟี๊ยตเตรียมป้ายไฟ แท่งไฟให้พร้อม

ตอนที่ 9

ตั้งแต่ประโยคแรกที่ผู้หญิง 2 คนนั่นเถียงกันที่หน้าประตูบ้านพี่อ๋อม ต้อนก็ดึงมือเกมกลับเข้ามาในบ้านแล้ว แต่เกมกลับบอกว่า
“ดูอีกแป๊บ เกิดเขาตบกันเหมือนในละครได้ช่วยพี่อ๋อมจับแยกได้ทัน”
แต่ต้อนไม่อยากดู ไม่อยากได้ยินจนตอนที่หมุนตัวจะเข้าบ้าน แล้วได้ยินเสียงฉาดแรก
พอหันกลับไปดูถึงได้รู้ว่าเป็นพี่อ๋อมโดนตบ
สมน้ำหน้าเจ้าชู้นัก นี่ถ้าสาวๆรู้ว่าโรคจิตอีกต่างหากสงสัยโดนส้นสูงปักกลางหน้าแหงๆ
สมน้ำหน้าเขา แต่เราคือคนที่รู้สึก...จุก...เจ็บ...แปลกๆ
“เข้าบ้านเหอะ ให้โดนซะบ้าง จะได้รู้ว่าคนที่ต้องตกเป็นตัวเลือกน่ะรู้สึกยังไง”

นั่นแหละ เกมถึงได้เดินกลับเข้ามาในบ้าน ประจำที่โต๊ะรับแขกหน้าโทรทัศน์ ต่างคนต่างก้มหน้าก้มตาทำแบบทดสอบ แต่ที่ยังติดอยู่ในหูก็คือที่พี่อ๋อมพูดย้อนพี่ริสาว่า อยากให้ตอบว่ายังไง
ประโยคเดียวกันกับที่เพิ่งย้อนพี่ไป
ทั้งการกระทำและคำพูดของพี่ทำให้คนที่อยู่บ้านนี้อยากคิดเข้าข้างตัวเอง
เว้นแต่เพื่อนเก่าคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
ถ้ารู้ว่าไม่ใช่ต้องถอยออกมา แล้วเกมผิดตรงไหน
ในเมื่อเราต่างหากที่ปล่อยตัวปล่อยใจตัว ตามใจพี่ และตามใจเพื่อนจนไม่รู้ว่าหัวใจตัวเองอยู่ที่ไหน
เสียงจากข้างบ้านยังดังเข้ามาให้ได้ยิน จนกระทั่งเสียงปิดประตูรถ และรถยนต์ 2 คันแล่นออกไปจากหน้าบ้านตรงข้าม เกมถึงได้ชวนคุย
“มึงเลือกบัญชีจริงเหรอ”
“เออ กูไม่มีความสามารถเรียนหมอ หรือวิศวะ สถาปัตย์หรอก มึงก็รู้ว่าหัวกูไม่ไปทางนั้น”
“บัญชีก็คะแนนไม่ได้ทิ้งกับหมอ หรือวิศวะสักเท่าไหร่หรอก” เกมยังคงพยายามโน้มน้าว
“มึงดูคะแนนปีไหนวะ แล้วมันก็เกี่ยวกับเงินที่จะใช้เรียนด้วย ไม่แน่กูอาจเลือกครุศาสตร์ ศึกษาศาสตร์ เอกวิทย์ หรือคณิตก็ได้”
“เฮ่ย เอาจริงดิ”
ต้อนพยักหน้า “พ่อแม่กูไม่ได้รวยนี่ แล้วกูก็ยังพอมีเวลาให้เลือก”
“เออ ก็ตามใจเหอะ กูก็แค่อยากเรียนมหาลัยเดียวกัน”
ต้อนเงยหน้าจากแบบฝึกหัด “อย่าว่างั้นงี้เลยนะ เอาให้มันติดก่อนเหอะ เพราะกูนะคงไปมหาลัยเอกชนไม่ได้ ถ้าไม่ติดก็นี่เลยราชภัฎ ไม่ก็ราม”
“มันจะขนาดนั้นเลยเหรอ”
“แค่ในห้องเรียนเราเอง กูไม่ได้อยู่ในกลุ่มท็อปเท็นอย่างมึงนี่ กูก็เครียดกลัวสอบไม่ได้ แม่เลยบอกว่าไม่เป็นไรเรียนที่ไหนก็โอ ขอแค่เอาให้จบ”
“ดีว่ะ แม่กูไม่เห็นพูดงี้”
ต้อนยิ้มกว้างจนตาหยี เกมเอื้อมมือจะแตะแก้ม ต้อนก็เบี่ยงหนี
“เฮ่ย”
เกมมีสีหน้าน้อยใจก้มลงมองหนังสือ แล้วเงยหน้าขึ้นมาถามต้อนอีกครั้ง
“เมื่อกี้ทำไมมึงต้องไปช่วยพี่เขาทำบ้านด้วยล่ะ”
“ก็เค้ามาทำราดหน้าให้กูกิน กูแค่ช่วยคืนเล็กๆน้อยๆ เพิ่งเก็บของเข้าตู้เสร็จ มึงก็มาพอดี”
เกมฟังเรื่อยๆ “พรุ่งนี้กูมาทำให้มึงกินก็ได้ ไม่ต้องให้พี่เขามาทำให้มึงกินแล้วนะ”
“ก็วันนี้กูไม่รู้ว่ามึงจะมา”
“เออ ต่อไปไม่ต้องไป...รบกวนเค้าแล้ว”
ก้มหน้าลงมองหนังสือ “อันที่จริงกูก็น่าจะทำกินเองได้ละโตจนจะเข้ามหาลัยแล้วนี่นา”
เกมทำเสียงแข็ง “ก็กูบอกว่า จะมาทำให้กินก็ทำให้กินสิ”
ต้อนเงยหน้ามองคนที่นั่งตรงข้ามเต็มตาแล้วพยักหน้า “เออ ตามใจมึงเหอะ”
สีหน้าเคร่งเครียด เหมือนเชือกที่ถูกขึงไว้จนตึงทำให้ต้อนได้แต่คล้อยตามเกมไปอีกครั้ง

เกือบ 6 โมงเย็นแม่ถึงกลับมา ลงจากรถแล้วรับไหว้ 2 คนที่เดินออกมารับของ แล้วพยักหน้าไปที่บ้านตรงข้าม
“เกิดอะไรขึ้นน่ะ”
ต้อนส่ายหน้า แล้วเดินเข้าบ้าน เกมเลยบอกแม่เอง
“เห็นว่า เลิกเรียนเร็วก็เลยกลับมาทำความสะอาดบ้านน่ะครับ”
แม่รับรู้หันมาเรียกเกมอยู่กินข้าวด้วยกันก่อนกลับ
จนเกือบทุ่มนึง เกมถึงได้กลับบ้านไปสวนกับรถมอเตอร์ไซค์ของพ่อตรงหัวมุมถนน
แม่ชะโงกมองรถพ่อแต่ถามต้อน
“ต้อน เกมมีปัญหากับที่บ้านหรือเปล่า” แม่ถามเพราะพักนี้เห็นเกมมาที่บ้านทุกเย็น
“ไม่รู้เหมือนกันฮะ ก็ตั้งแต่ที่มันสอบตรงไม่ได้ มันก็เครียดกว่าเดิมมากขึ้นเรื่อยๆน่ะฮะ”
“แล้วยังโดนลงโทษอยู่หรือเปล่า”
“ไม่รู้ฮะ มันไม่ได้เล่าอะไรอีก”
“เหรอ พ่อแม่เค้าก็อยากให้ลูกได้ดีน่ะนะ”
“ฮะ มันก็รู้ แต่วิธีที่พ่อแม่เค้าพูดกับมัน ทำกับมันไม่เหมือนที่แม่พูดหรือทำกับผมนี่”
“เพราะว่าแม่เข้าใจหัวอกคนเรียนไม่เก่งสอบไม่ติด ก็ไม่อยากให้ต้อนเครียด”
ต้อนกอดแม่ไว้แน่นโยกตัวเหมือนกำลังกล่อม ทำให้คนที่จอดมอเตอร์ไซค์หน้าบ้านโวยวาย
“เฮ่ยๆๆ ออกเลย มากอดเมียพ่อหน้าบ้านได้ไงเลย อยากมีเรื่องหรือไงจิ๊กโก๋”
“ก็พ่ออยากช้าทำไมล่ะ กอดๆๆๆ”
“ไม่ได้อยากช้าสักหน่อย เลขในบัญชีมันไม่ตรงกันหาจนเพลีย”
“มาเข้าบ้านมาล้างมือล้างหน้ากินข้าวเลยละกัน” แม่บอก
ตอนที่เดินกอดเอวแม่เข้าบ้านต้อนหันไปมองบ้านข้างๆที่ยังปิดไฟมืด
“มีอะไรเหรอต้อน”
“ไม่รู้ฮะ เขากลับมาแล้วนี่นา ทำไมไม่เปิดไฟ สงสัยหลับ” ถามเองตอบเองแล้วเข้าบ้าน

แต่คนข้างบ้านไม่ได้หลับ เพียงแต่นอนลืมตามองเพดานห้องท่ามกลางความมืด กระทั่งมีแสงไฟกระพริบจากหน้าจอโทรศัพท์มือถือ
เอื้อมมือหยิบมาดูแล้วกดโทรกลับ
“เออ”
“มาร้านหรือเปล่า” เสียงทูถามเข้ามา จากเสียงรอบตัวที่เงียบๆ เพื่อนตาคมอาจยังอยู่บ้าน
“ไม่รู้ว่ะ”
“อะไรล่ะ งั้นเดี๋ยวกูไปหานะ”
“แต่ตอนนี้กูกำลังอยากอยู่คนเดียว”
ทูนิ่งไปอึดใจ “เจอน้องอยู่กับแฟนหรือไง”
“อือ แค่นี้นะทูกูหมดแรงว่ะ”
กดตัดสายเพื่อนไปดื้อๆ เพื่อที่ในอีก 10 นาทีถัดมาจะมีมอเตอร์ไซค์รับจ้างมาจอดอยู่หน้าบ้าน หนุ่มตาคมก้าวลงมาจากรถ
อ๋อมเปิดประตูบ้านให้เข้ามาอย่างไม่เต็มใจนัก
แล้วอย่างกับทูมันจะสนใจ เข้ามาก็เปิดไฟทั่วบ้าน เปิดตู้เย็นแล้วกดโทรศัพท์หาโอ เดินออกมาดูเพื่อนที่กำลังใกล้แห้งตายหน้าโทรทัศน์แล้วกลับเข้าไปในครัว
ภายใน 1 ชั่วโมงบ้านนี้ก็มีสมาชิกเพิ่มขึ้นมาอีก 2 คนเพราะว่าโอซ้อนมอเตอร์ไซค์เฟี๊ยตมา แถมด้วยอาหารและเครื่องดื่มเต็ม 2 มือ
อ๋อมถึงกับยิ้มเหนื่อยๆ  “พวกมึงจะเว้นช่วงให้กูดราม่ามั่งไรมั่งไม่ได้หรือไง”
เฟี๊ยตหนุ่มสูงโปร่ง ไหล่กว้าง ส่งยิ้มคงบทนถาวร “ไม่ได้หรอก เพราะมึงทำตัวเอง”
“อ้าวสัด เดี๋ยวกูไม่ยกเพื่อนให้มึงหรอก” อ๋อมโวยขู่ขำ แต่ทูหน้าหงิก
“ข้อ 1 ไอ้โอ กูตามมึง แล้วมึงเรียกมันมาทำไมเนี่ย ข้อ 2 กูเห็นด้วยที่มันบอกว่ามึงทำตัวเอง ข้อ 3 มึงมีสิทธิ์อะไรมายกกูให้มัน ถ้ากูไม่อยากไป”
“โห..คุณชายทฤษฎี” โอโวยกลับ “มาเป็นข้อเลยนะมึง ก็บ้านมันกะกูอยู่ใกล้กัน เดินออกมาเจอมันกำลังจะเข้าบ้าน มันถามจะไปไหนแล้วขอตามมา มึงจะให้กูบอกว่า ไม่ได้หรือไง”
“เออ” ทูกระแทกเสียงคืน
“เอาน่า ไหนๆก็มาแล้ว” ในฐานะเจ้าบ้านอ๋อมต้องเลยตามเลย “แดกๆให้เมาไปเลยเหอะ แต่อย่าเสียงดังเพราะน้องใกล้สอบแล้ว”
“ตุ๊ย พระเอกแสนดี” ทูประชดใส่เต็มหน้า แต่อ๋อมไม่ถือสา

โอเสียอีกที่หันไปกระซิบกับเฟี๊ยตแถวกองเครื่องดื่ม
“มึงมองออกใช่มั้ย”
“มองออก และรู้อยู่เต็มอก”
“แต่มึงก็ยังไม่สนใจ”
“ถ้าสนใจกูคงไม่หน้าด้านตามจีบเพื่อนมึงขนาดนี้หรอก”
“แต่เหมือนไอ้ทู มันจะไม่ยอมรับว่ามันรักไอ้อ๋อม แล้วไอ้อ๋อมก็ไม่ได้สนใจไอ้ทูในแง่นั้น”
“เพราะฉะนั้น มันคือโอกาสของกู” ไอ้เฟี๊ยตสรุป ขณะที่เทน้ำแข็งหลอดใส่กระติก

ดื่มเหล้าให้อร่อยต้องล้อมวงหน้าโทรทัศน์ เพื่อให้หัวข้อสนทนาเปลี่ยนไปได้เรื่อยตามภาพที่ปรากฏที่หน้าจอ
ทูชี้ที่แก้มของอ๋อม “ฝีมือใครน่ะ” นอกจากรอยฝ่ามือยังมีรอยเล็บทิ้งไว้เป็นที่ระลึก
“ริสา กับแหม่ม”
ทูทำตาโต แล้วหัวเราะคึคึ “เยี่ยมว่ะ สาวๆเลิกตบกันแย่งผู้ชาย แต่พัฒนาสมองมาตบคนกลาง เป็นพัฒนาการที่ยอดเยี่ยมของมนุษยชาติ”
“เป็นครั้งแรกนะเนี่ยที่นายทฤษฎีไม่เข้าข้างนายอนันต์” โอแซวขณะที่ถือจานกับแกล้มมาวาง
“เรื่องเจ้าชู้กูไม่เคยเข้าข้างอยู่แล้ว” ทู-ทฤษฎี บอกแล้วลุกไปทุบน้ำแข็งใส่ผ้าขนหนูเอามาส่งให้ อ๋อม-อนันต์ พร้อมกับนั่งลงข้างๆ และรับแก้วเหล้าจาก เฟี๊ยต-เริงฤทธิ์
ทุกสเต็ปไหลลื่นไม่มีสะดุดแม้แต่น้อย ประหนึ่งว่าแต่ละคนร่วมวงกินเหล้าด้วยกันมานาน...
คือ 3 คนน่ะมันกินด้วยกันอย่างนี้มาตลอดแหละ เว้นแต่ไอ้ตัวยิ้มทนนี่ที่มันมาทีหลัง แต่มันเนียน เนี้ยน เนียน

โอ-มณฑลจิ้มเนื้อย่างเข้าปาก “ทีแรกพวกที่นัดไปเจอที่ร้านมันจะตามมา กูบอกไปอย่างที่มึงว่า ว่าเกรงใจน้องข้างบ้าน มันกำลังจะสอบเข้ามหาลัย”
อ๋อมพยักหน้าคอนเฟิร์มความเข้าใจ คนเมาส่วนใหญ่เมาแล้วเสียงดังโวยวาย
ส่วนทูสะกิดถาม
“ตอนโดนตบน้องเห็นหรือเปล่า”
“เห็นสิ แฟนเขาก็เห็น” อ๋อมยอมรับ
“เยี่ยมเช่นกัน”
“สัด ตอนโอกับเฟี๊ยตยังไม่มา แมร่งอยู่เงียบๆไม่ด่ากูได้ ทีงี้แมร่งเช็คกูทุกเม็ด”
“ก็มึงสมควร” เฟี๊ยตช่วยย้ำ
อ๋อมทำเสียงประชดอยู่ในคอ .....แมร่งตอนจีบกันก็งี้แหละ เข้าข้างกันตลอด..

“เดี๋ยวนะ ก่อนหน้านี้ไอ้เฟี๊ยตยังเรียกผมกับคุณอยู่เลยทำไมตอนนี้กลายเป็นกูกับมึงแล้วล่ะ” โอสงสัย
“กูบอกเองแหละ มาคุณมาผม ไม่เข้ากับหน้ามันเลยสักนิด” ทูบอก

“โอเค งั้นกลับเข้าเรื่อง” โอหันมาชี้อ๋อม
“ตอนเช้ากูเพิ่งโดนพ่อต้อนบอกว่า ไอ้ที่กูคิดว่าเล่นๆ น่ะอีกคนเขาอาจไม่เล่น แล้วเขาก็ลูกมีพ่อมีแม่กันทั้งนั้น”
เฟี๊ยตยกแก้วขึ้นจิบ “ริสากับแหม่มเนี่ยเขารู้อยู่แล้วไม่ใช่หรือ ว่ามึงไม่ได้มีแต่เขาคนเดียวหรือแค่ 2 คน”
“แล้วมึงรู้อะไรกับเขาด้วยเหรอ” ทูหันไปจิกถาม
“รู้สิ” เฟี๊ยตเถียง ขณะที่โอช่วยเสริม
“หมาเผือกในโรงอาหารยังรู้เลยว่าไอ้อ๋อมน่ะระดับไหน”
“เฮ่ย แต่กูไม่ได้ฟันดะนะโว้ย เลือกเหมือนกัน” อ๋อมออกตัวก่อนที่คำพูดจะเตลิดตามระดับแอลกอฮอลล์ ทำไมยิ่งบรรยายยิ่งเห็นแต่ความเลวของนายอ๋อมได้นะ
“เออ อันนี้กูรู้” เฟี๊ยตยิ้มยิงฟัน “แต่ที่คนพูดกันก็คือมึงหยอดไปเรื่อย ได้ก็เอา น้ำแตกก็แยกทาง”
อ๋อมมองแก้วเหล้าแล้วมองไปที่บ้านข้างๆ นิ่งจนโอต้องถามซ้ำ
“ไง ไม่ชี้แจงเหรอ”
“ไม่ได้ยอมรับ ไม่ได้ปฏิเสธ ก็ทุกคนรู้อยู่ว่ากูไม่จริงจัง แล้วทำไมเขาต้องจริงจัง”
“ขออภัย อยากเอาเท้านาบหน้าเพื่อนเหี้ยว่ะ” ทูจริงจังเสมอกับประเด็นนี้ใส่อารมณ์สุด
“เอาเข้าจริงถามว่ากูเคยบอกรักใครมั้ย กูเสนอหน้าเข้าหาใครก่อนมั้ย” อ๋อมพูดตรงจนทูเริ่มกัดฟัน เฟี๊ยตเลยต้องจับให้ขยับนั่งห่างแล้วตัวเองเข้ามานั่งคั่นกลาง
โอยื่นหน้าแทรกเข้ามาแซว “ขออภัยครับคุณชายทฤษฎีจะใส่อารมณ์อะไรปานนั้น”
“มึงดูมันพูดสิ”
“แล้วอย่างกับมึงไม่เคยรู้มาก่อน กิน เที่ยวด้วยกันมาตั้งแต่ปี 1 มันก็เป็นอย่างนี้มาเรื่อย บางคนน่ะมึงสะกิดให้มันด้วยซ้ำ แล้วทำไมตอนนี้ใส่อารมณ์นัก”
“เพราะกูคิดว่า จะมีใครสักคนที่หยุดมันได้น่ะสิ” ทูพูดแล้วยกเหล้าขึ้นดื่ม

เพื่อนคุยกันไป อ๋อมก็ยิ่งซึมลง ที่ไม่เคยหยุดเพราะไม่เคยคิดที่จะหยุด อารมณ์วูบวาบไปตามแสงสี พลุ่งพล่านไปตามฮอร์โมน และชีวิตที่ปราศจากคนควบคุมในเมืองหลวง
หรือที่ไม่หยุดก็เพราะคนที่พบเจอมาไม่ใช่คนที่ตามหา
คนที่ตามหาอยู่ใกล้แค่นี้เอง แล้วกลายเป็นคนที่มองเห็นแต่ด้านลบของพี่อยู่ทุกเช้าค่ำ....
เฮ้อ......ไอ้อ๋อม...

โอเปลี่ยนเรื่องชวนทูคุยเรื่องโน้นเรื่องนี้ไปเรื่อย ขณะที่เฟี๊ยตนั่งดื่มสักพักก็กดรับโทรศัพท์
“กูอยู่บ้านเพื่อนนิติฯ ไม่ไปร้านหรอก” หนุ่มผอมเกร็งบอกขณะที่ขยับถอยออกมาจากวงเหล้า นั่งพิงผนังห้อง เหยียดเท้ามองหนุ่มตาคม ด้วยดวงตาหวานเชื่อม
เออ ไอ้คู่นี้มันเป็นนัก “จ้อง” เหมือนกัน
พอกดวางสาย อ๋อมก็ขยับลุกมาหา
“เฟี๊ยต”
“เออ”
“มึงรู้ได้ยังไงว่ามึงเป็นเกย์”
“ก็กูไม่ได้ชอบผู้หญิง”
“มึงรู้ตัวตั้งแต่เมื่อไหร่”
เฟี๊ยตยิ้มๆ “มอ 3”
“สัด ทำไมรู้เร็วนักวะ”
“ก็มอ 3 ฮอร์โมนกำลังแรงได้ที่ กูกับเพื่อนไปเที่ยวน้ำตกกัน เห็นเพื่อนกูเองถอดเสื้ออาบน้ำกูแข็งปั๋ง ทั้งที่ใกล้กันมีเด็กผู้หญิงขาสั้น หมวยอึ๋ม”
“แล้วมึงรู้ได้ไงว่าที่แข็งน่ะเพราะเพื่อน ไม่ใช่หมวยอึ๋ม”
“แล้วมึงรู้ได้ไงว่า มึงอยากพาหญิงเกาะอกสีแดงเข้าโรงแรม แทนที่จะเป็นสาวเสื้อกล้ามสีขาวที่นั่งสีมึงอยู่” เฟี๊ยตย้อนให้ อ๋อมแต่ส่งเสียงอือเข้าใจ
“แล้วมึงทำไง”
“เข้าห้องน้ำไปรีดออกสิ”
“มึงสับสนมั้ย”
“เรื่องสับสนไม่ แต่กูกลัวเพื่อนรู้ว่ากูคิดไม่ซื่อไม่อยากเสียเพื่อนมากกว่า”
ทั้งที่ระดับแอลกอฮอลล์กำลังได้ที่ แต่อ๋อมคิดไปถึงต้อนกับเกม
พออ๋อมนิ่งคิด แต่เฟี๊ยตยังไม่รู้เรื่องต้อนกับเกม หนุ่มเฟี๊ยตก็เลยเดา
“มึงกำลังสับสนเหรอ”
“ก็เออ บางวูบน่ะ แต่ไม่ใช่ว่ากูเป็นอะไร ที่มันสับสนคือ บางวูบกูไม่แน่ใจว่ากูหวงเขาแบบพี่ชายหวงน้องชายไม่อยากให้มีแฟนหรือเปล่า ก็คนเห็นกันมาตั้งนาน ทำไมอยู่มาวันหนึ่งกูถึงได้เป็นอย่างนี้”
“กูกับเพื่อนกูก็เห็นกันมาตั้งนาน เรียนลูกเสือออกค่ายก็อาบน้ำด้วยกัน แต่อยู่ๆวันหนึ่งกูก็กลับเกิดอารมณ์กับมัน”
“เหี้ยเอ๊ย พอพูดๆไปคิดๆไป ชักเริ่มเยอะว่ะ จากเดิมแค่อกหักเพราะน้องมีคนมารับ ตอนนี้ชักเยอะแล้ว”
เฟี๊ยตหนุ่มอารมณ์ดี ยิ้มกว้าง “มึงเกิดอารมณ์กับน้องหรือไง”
“เออ  ไม่เคยเลยนะ เอางี้ ไหนๆ กูก็ตั้งใจจะคุยกับมึงละ กูบอกตามตรงเลยว่า กูกำลังยืนฟัดกับหญิงอยู่กลางห้อง แล้วกูมองมาที่หน้าต่างห้องเขา” อ๋อมชี้มือไปที่ห้องนอนชั้นบนของบ้านข้างๆ “กูเห็นเขาเงยหน้าขึ้นมาจากโต๊ะหนังสือ แล้วไฟในห้องเขาก็ดับพรึ่บ กูหด เงียบ กริบ”

ทั้งเฟี๊ยต โอ และทูถึงกับหัวเราะกันลั่น
“สัดขำกันเข้าไป กูงี้ถามตัวเองเป็นร้อยครั้งว่าเกิดอะไรขึ้นกับกู ก็เวลาไปเที่ยวกันกูกอดจูบหญิงอยู่  แล้วมีคนเห็นหรือมึงมาตาม หยุดก็จริงแต่ไม่ถึงกับหดไม่ฟื้นขนาดนี้ นี่กูนะอยากรู้ถึงขนาด ไปดักรอเจอเค้าที่หน้าบ้าน ทำเป็นหาเรื่องเข้าใกล้”
“แล้วโดนเด็กด่า” ไอ้โอเติมให้แล้วหันไปหัวเราะชอบใจกับไอ้ทู
“แต่กูก็เพิ่งรู้ว่ากลิ่นเนื้อเด็กผู้ชายแมร่งหอมติดจมูกขนาดนี้”

เฟี๊ยตสรุป “แล้วมึงก็พบว่า เค้าคือคนที่ใช่”
“แต่กูรู้ตัวช้าไป”
“แต่อย่างน้อยมึงก็รู้ตัวว่ามึงเป็นอะไร มึงรักใคร” เฟี๊ยตบอกกับอ๋อม แต่ดวงตาหวานเชื่อมส่งเลยมาที่หนุ่มตาคมที่นั่งฟังอยู่ด้านหลัง

ทูทำปากขมุบขมิบหันไปหยิบแก้วเหล้า

เฟี๊ยตยิ้มกริ่ม หันมาหาอ๋อม “กูไม่ใช่ว่ารู้ดีหรือไม่รู้จักกลัว ไม่รู้จักคิด กูแค่เป็นอย่างที่กูเป็น ไม่ได้ถึงขนาดเอาโพสต์อิทติดไว้ที่หน้าผาก ในสายตาของพ่อแม่ หรือคนอื่นกูก็แค่คนติดเพื่อน ไม่ได้คิดเรื่องผู้หญิง”
“แล้วทำไมมึงเจอเพื่อนกูแล้วมึงไม่รักษาอาการ” โอสงสัย
“ก็พยายามอยู่ แต่ถามอ๋อมสิ ว่าเวลาเจอคนที่ใช่แล้วมันรักษาอาการอยู่มั้ย”
อ๋อมส่ายหน้า ตีมือทำไฮไฟฟ์กับเฟี๊ยต แต่ทูบ่น
“กูว่าเรื่องมันเริ่มที่ไอ้ห่าอ๋อมนะ ทำไมมีกูเกี่ยวเข้าไปด้วยวะ”
“เอางี้ คืนนี้พวกมึงนอนนี่” อ๋อมสรุป
“เฮ่ย กูไม่ได้บอกแม่ไว้ เดี๋ยวเค้าคอย” ทูรีบยกมือ โอส่งโทรศัพท์ให้
“โทรซะ บอกไปเลยด้วยความภูมิใจว่าเพื่อนรักอกหักแถมโดนหญิงรุมตบ จำเป็นต้องมากินเหล้าเป็นเพื่อนมัน”

เที่ยงคืนพอดีทูกับอ๋อมก็ช่วยกันเก็บจานชามแก้วน้ำไปล้าง ส่วนอีก  2 คนไปอาบน้ำแล้วมาเรียกเมื่อห้องน้ำว่าง
ทูสะกิดโอยิกๆ “โอ มึงกะกูนอนห้องเล็กด้วยกันนะ”
“เหวย ทู ทฤษฎีป๊อดว่ะ”
“สัด เดี๋ยวชกหน้าแหก จะนอนไม่นอน!” หนุ่มตาคมทำเสียงเข้ม
“เออ มึงจะกลัวเฟี๊ยตทำไม”
“กูไม่ได้กลัว แต่มึงก็เห็นว่ามันหน้าด้านขนาดไหน”

พอโอเดินเข้าห้องน้ำทูก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงกว้าง แต่ประตูห้องเปิดออก คนตัวสูงโย่งก้าวเข้ามา
“มีไร”
เฟี๊ยตไม่ตอบ ก้าวยาวๆเข้ามาหา ทำให้ทูกระถดตัวหนีตามสัญชาตญาณ เหมือนมันก้าวเพียง 2 ก้าวก็ถึงเตียงขยับตัวอีกทีก็ขึ้นมาคร่อมอยู่บนตัว ขาที่ง้างรอถีบกลายเป็นโดนปัดแยก
“สัด”
มือแข็งแรงคว้าข้อมือกดรวบ
ทูเบี่ยงหน้าหนีทำให้ริมฝีปากหนากดเข้าที่แก้ม ไล่เรื่อยที่ใบหู
“อะ สัด ปล่อยกู” ทูกัดฟันด่า แต่น้ำหนักของคนที่ตัวโตกว่ากดทาบลงมาทั้งตัวทำให้ดิ้นไม่ออก
เฟี๊ยตจูบไล่ลงมาที่คอ
“ยะ อย่า ดะ เดี๋ยวเป็นระ รอย” ทูได้แต่ระล่ำระลัก
เฟี๊ยตจูบไล่กลับมาหาริมฝีปากที่เอาแต่เบี่ยงหนี มือใหญ่ช้อนคางดันใบหน้าคมเข้มกลับมาหา ริมฝีปากหนากดจูบขยี้ ทูได้แต่หลับตาแน่น จนเมื่อเฟี๊ยตขบริมฝีปากถึงได้ลืมตาโพลง ปากที่จะร้องด่ากลับถูกลิ้นร้อนบุกรุกทันที
ทูหดลิ้นหดคอหนี เฟี๊ยตก็ยิ่งไล่ตาม เหน็ดเหนื่อยจนหมดแรงหอบหายใจ
เฟี๊ยตคลายมือจูบย้ำที่ริมฝีปาก
“จับตัวได้แล้ว”
ยันตัวลุกขึ้นทันทีที่พูดจบ ทิ้งไว้แต่คนที่ใบหน้าร้อนผ่าวยกมือปิดปากตัวเอง
 
ส่วนอีกคนในห้องน้ำ..ช่างมันเหอะ..อย่าให้มันรู้เรื่องเลย...

พอเฟี๊ยตเดินเข้ามาที่ห้องนอนใหญ่ เห็นอ๋อมกำลังยืนกอดอกยืนพิงผนังห้องมองไปที่บ้านข้างๆที่ปิดไฟมืดแล้ว
“ห้องนั้นหรือ”
“อือ”
เฟี๊ยตทำเสียงจมอยู่ในคอ “มันทำใจยากจริงๆนะ เห็นกันทุกวันแบบนี้ แต่ถ้าเป็นกู กูจะไม่ตัดใจ” บอกแล้วก็หันไปล้มตัวลงนอนที่เตียงใหญ่
อ๋อมคลี่ยิ้มกว้าง
...ที่เป็นอยู่ตอนนี้ ไม่ใช่ความพยายามตัดใจ เพียงแต่ยอมรับว่าเราเป็นคนเฝ้ามอง...และกำลังพยายาม...
“อ๋อม” คนที่เหมือนจะหลับไปแล้วเรียก
“อือ”
“ถึงมึงกับกูเพิ่งสนิทเพราะกูจะจีบเพื่อนมึง แต่มึงเล่าให้กูฟังได้นะ”
“ก็เล่าไปเยอะแล้ว ที่สำคัญผู้ชายไม่แก้ปัญหาด้วยการคุย”
เฟี๊ยตหัวเราะคึคึแล้วหันหลังให้

========จบตอนที่ 9==========

1 หลังจากที่ทีเขียนครอบครัวหรรษา ผมเขียนวงเหล้าเสร็จแล้วเอามาต่อกัน ความยาวมันออกมา 7 หน้ากว่าๆ ถ้าเป็นช่วงที่เขียน 2 เรื่องแรก ผมจะแบ่งเป็น 2 ตอน เพราะส่วนตัวมีความรู้สึกว่าต้นฉบับขนาด 4 หน้ากำลังดี แต่พอนึกถึงรีของคุณผู้ิ่อ่าน ที่สละเวลาแสดงความเห็น ให้คำแนะนำ กดนั่นบวกนี่ ผมก็เปลี่ยนใจมาทั้งยาวๆอย่างนี้แหละ
2 เอ็นซีต้อนอ๋อม รอกันต่อไป เพราะ
ต้อนมอ 6 นะครับแล้วอ๋อมก็เรียนกฎหมาย ผมรู้ว่าเรื่องจริงน่ะไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว แต่ว่านี่เป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่คนเขียนเรื่องแบบเราจะพอบอกกับคุณได้
และยิ่งถ้าคุณมีแต่ภาพที่ไม่ดีมาตลอด แล้วมาจีบเด็กดีแบบต้อน สิ่งที่ควรทำคือการพิสูจน์ตัวเองให้เขาวางใจ ถนอมเขาไว้ ไม่ใช่รวบรัดตัดตอน
ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคู่ที่เขาบรรลุนิติภาวะัไปก่อนนะ
3  ตบจูบหรือจิ ==" น่าสนใจมาก แต่อย่าเรียกทีว่าคุณเลย น้องผมเพิ่งอยู่มอ 5
4 เจอสปอยล์ของทีเข้าไป คุณผู้อ่านถึงกับออกอาการกันเป็นแถว
5 พบกันวันอังคารครับ
ขอบคุณที่ติดตาม ทุกความเห็น ทุกคะแนนที่คุณให้เรา จะพยายามทำให้ดีขึ้นครับ

ไจฟ์กับทีครับ
 

^
^
(เครียดเนอะ...จากเด็กกดบวกกดเป็ด)

[samsoon@doll]

จิ้มก่อน อิอิ


อร๊ายเฟี๊ยตได้ใจมั๊กๆคร่าาาาาาาาา

[O_a]

แม่ยกเฟี๊ยตชูป้ายไฟ ได้ใจมักมาก
รุกเข้าไป ทูเริ่มใจอ่อนแล้ว

ขออย่าให้เกมตามต้อนไปเรียนที่เดียวกันเลย
แค่นี้ก็แทบหายใจไม่ออกแล้ว

สนับสนุนความคิดของเจฟนะ
แบบว่าชอบยาวๆ

[Gohan]

เวลาต้อนอยู่กับเกมสองคน รู้สึกอึดอัดจัง
ชักไม่อยากให้ต้อนตามใจใครล่ะ เรื่องแบบนี้มันเหนื่อยเกินไป 
แต่คู่ทู เฟี๊ยต....อิอิอิ

ขอบคุณนะครับ

[from_mars]

จับตัวได้แล้ว!!!
เขินมากๆ... >///< แต่ก็น่ารัก...หวังว่าทูจะไม่ตัดเพื่อน (ไปกว่านี้)นะจ๊ะพ่อโย่ง...
ส่วนคุณพี่สาขานิติก็สู้ต่อไป สงสารแต่เกม ชีวิตต้องเจออะไรมาบ้างคะ?
เข้าใจว่าไม่อยากให้เกมเจ็บ แต่แบบนี้ เสริมแรงผิดที่นะต้อน เชื่อแม่ยกเถอะ...
รออ่านตอนหน้า +1 และ แจกเป็ด ครับกระผม

[roseen]

 

[BeeRY]

ถ้าต้อนไม่ชอบเกม ก็เป็นเพราะตัวเกมเองแล้วแหละ นิสัยแบบนี้ไม่ไหวจะเคลียร์ มันน่าอึดอัดนะ
พี่ต้อนเป็นมือที่สามที่พระเอกมาก แน่จริงก็แย่งมาเลยดิ๊ กลัวไรกะเด็ก (แอบเลว 55)
กดบวกหนึ่งพร้อมเป็ด รออ่านตอนต่อไปนะค้า

[LoveBaBy]

อ่อเกม อย่ามากดดันต้อนแบบนี้ได้มั้ยอ่า
ครอบครัวนี้เค้าหรรษากันตลอดเรยวุ้ย รักกันๆๆ

ฮาวงเหล้ามากกกกกกกกกกกกกกก
คนเราสนิทกันได้เพราะเหล้า เพราะมาจีบเพื่อนจิงๆหรือนี่ อิอิ
แต่ชอบที่วงเหล้านี่มีความจริงใจกันกันจิงๆ ^^

เฟี๊ยตตตตตตตตตตตตตต เกรงใจโอที่อยุ่ในห้องน้ำด้วยจิ ><

พี่อ๋อมสู้ๆๆๆนะ เค้าเชียร์อยุ่ อิอิ


ขอบคุณ JT จ้า ^^
ปล.ชอบคำส่งท้ายข้อที่ 2 ของน้องที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดด

[fuku]

ชอบตรงอ๋อมรู้ตัวแล้ว และกำลังพยายามอยู่
ต้อนกำลังอยู่ในช่วงทางแยกของชีวิต  เห็นแล้วก็หนักใจแทน

เราชอบความเห็นของคุณไจฟ์กับทีตอนจบมาก
บางเรื่องก็ไม่ต้องรีบทำให้เกิด รอบรรลุนิติภาวะก็ได้

[kakuro]

ขอบคุณไจฟ์ที
ตอนเพื่อนปรับทุกข์กัน
เฟี้ยตรุกทูแล้ว อ๋อมอย่ายอมแพ้เกมนะ
สงสารเกม แต่เกมไม่เหมาะกับพระเอกนิ
ปล.น้องไจฟ์น้องทีอย่าเชื่อน้องจินะ ตบจูบไม่เอา คุณพี่ขอร้อง