"MyBoy"
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: "MyBoy"  (อ่าน 436141 ครั้ง)

SoYiLovE

  • บุคคลทั่วไป
Re: "MyBoy" (ตอน 20 หน้า 39 : 26/09/54)
«ตอบ #1200 เมื่อ26-09-2011 21:22:19 »

น่ารักจังเลยอ่ะ. อ๋อมขี้หึง ต้อนเป็นคนใจเย็น

ออฟไลน์ from_mars

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1154
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +136/-0
Re: "MyBoy" (ตอน 20 หน้า 39 : 26/09/54)
«ตอบ #1201 เมื่อ26-09-2011 21:24:42 »

กลับมาแล้วว (ใครเค้ารอหล่อยนะ)
รีบมาอ่าน เด๋วมีคนถามหาพี่สาวเรา คิคิ
ชอบประโยค "หมาแก่ก็คือหมาแก่" มันคุ้นๆ ยังไงมิรู้สิ หึหึ
+1 และ + เป็ดไปแล้ว ขอให้มีความสุขกับการเขียนนะครับ คะแนน และเป็ดคือกำลังใจ มิใช่กดดันนะน้องชาย...กอดแน่นๆ จ้า

meawza

  • บุคคลทั่วไป
Re: "MyBoy" (ตอน 20 หน้า 39 : 26/09/54)
«ตอบ #1202 เมื่อ26-09-2011 22:58:04 »

เร็วจังเลยจะจบแล้ว

เหมือนเราเพิ่งอ่านเลย

อยากอ่านต่ออีกยาวๆๆๆๆ ค่า

ออฟไลน์ nn~~NN

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1232
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +295/-1
Re: "MyBoy" (ตอน 20 หน้า 39 : 26/09/54)
«ตอบ #1203 เมื่อ26-09-2011 23:00:03 »

ถึงทุกเมนต์ที่ผ่านมา เราจะยุให้พี่อ๋อมรุกตลอดๆนะ  แตพอรุกเข้าจริงๆแบบนี้... อยากจะกรี๊ดดดด  อย่ามาทำมิดีมิร้ายต้อนน้อยน้าาาา
ถึงนิยายเรื่องอื่นๆเค้าจะพรากผู้เยาว์กันแต่เล็กแต่น้อย (ซึ่งก็รับได้) แต่กับต้อน  รู้สึกเหมือนเป็นเด็กดี เป็นน้องเป็นนุ่ง  พี่อ๋อมอย่าไปฝืนใจด่วนได้ดิ (วะ)  เอาให้น้องโตกว่านี้ พร้อมกว่านี้อีกนิดเห้ออออ   :serius2:

เรื่องนี้แค่ 25 ตอนเองเหรอ  เปลี่ยนใจหน่อยไม๊คะ  ซักสี่สิบเหอะ  เรารู้ว่าไจฟ์ทีทำได้  แหะๆๆ

ปล. ตอนที่บอกว่ารูปคู่รูปแรกขยายแปะฝาห้องนอน  อ่านแล้วให้ความรู้สึกเหมือนเป็นเหตุการณ์หลังจากนั้นซัก 4-5 ปี  โรแมนติคจัง (จิ้นไปเองทั้งนั้น   :o8:)

ออฟไลน์ punchnaja

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3354
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +383/-5
Re: "MyBoy" (ตอน 20 หน้า 39 : 26/09/54)
«ตอบ #1204 เมื่อ26-09-2011 23:28:55 »

น่าน เริ่มมีแผน ดีๆ สอนเกมให้ปล่อยวางบ้าง เครียดตาย-*-

@#Jackie#@

  • บุคคลทั่วไป
Re: "MyBoy" (ตอน 20 หน้า 39 : 26/09/54)
«ตอบ #1205 เมื่อ27-09-2011 00:05:51 »

เข้ามาลงชื่อไว้ก่อน แล้วจะตามอ่านนะไจฟ์ อ่านตอนแรกพอผ่าน ๆ ล่ะ ยังไม่ได้อ่านละเอียด อิอิ

ออฟไลน์ fanfic2010

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1344
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +181/-7
Re: "MyBoy" (ตอน 20 หน้า 39 : 26/09/54)
«ตอบ #1206 เมื่อ27-09-2011 01:10:52 »

อ่านแล้ว จิ้นเล็ก ๆ ว่า ที่อ๋อมชอบตอดเล็กตอดน้อยน้องนี่
คนเขียนอ๋อมตั้งใจอยากจะทำอย่างที่ว่ากับใครบางคนหรือเปล่า
อืม! ก่อนทำก็ระวังแล้วกัน เดี๋ยวจะไอออกมาดัง คุก คุก คุก

tamekung

  • บุคคลทั่วไป
Re: "MyBoy" (ตอน 20 หน้า 39 : 26/09/54)
«ตอบ #1207 เมื่อ27-09-2011 03:09:42 »

ใกล้จบแล้วหรอเนี่ยยย ย  :sad4:
ยังไม่ได้จักการอีตาเกมเลยนะ  :z6:

เห็นด้วยกับคนส่วนใหญ่คือ
"หึง"ของพี่อ๋อมเค้าเนี่ย หวัง"กำไร"สุดๆๆๆ :o8:

ขอบคุณไจฟ์กับน้องที
ปล.กอดดดๆๆๆๆน้องทีเหมือนเดิมม  :กอด1:

ออฟไลน์ wan

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5575
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +643/-10
Re: "MyBoy" (ตอน 20 หน้า 39 : 26/09/54)
«ตอบ #1208 เมื่อ27-09-2011 07:28:48 »

หึงจนต้องจัดมัดจำให้น้องเลยหรือ พี่อ๋อม.....หึ หึ หึ
หาโอกาสให้ต้อนทำคืน ...... :jul3:แต่ก็ยังไม่ได้ ...555......
+ 1 ให้เป็นกำลังใจครับ
ปล. น้องทีกินมาก ก็ใช้กำลังมากไม่อ้วนหรอกครับ  :z1:

ออฟไลน์ @BUA@

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2602
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +427/-8
Re: "MyBoy" (ตอน 20 หน้า 39 : 26/09/54)
«ตอบ #1209 เมื่อ27-09-2011 14:06:59 »

เมื่อก่อนไม่ค่อยอยากให้เกมโผล่มา
แต่พอเห็นอาการหึงของพี่อ๋อมแล้ว ชักอยากให้เกมออกมาบ่อยๆ แฮะ  :laugh:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: "MyBoy" (ตอน 20 หน้า 39 : 26/09/54)
« ตอบ #1209 เมื่อ: 27-09-2011 14:06:59 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ hpsky

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1073
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +75/-0
Re: "MyBoy" (ตอน 20 หน้า 39 : 26/09/54)
«ตอบ #1210 เมื่อ27-09-2011 14:26:30 »

จะจบแล้วเหร๋ออออออ แล้วมีพล็อตเรื่องใหม่รึยังอ่ะ
อย่าให้รอนานนะ ไม่งั้นเค้าจะคิดถึงไจฟ์กับทีแย่เลย

tamekung

  • บุคคลทั่วไป
Re: "MyBoy" (ตอน 20 หน้า 39 : 26/09/54)
«ตอบ #1211 เมื่อ28-09-2011 04:33:38 »

มารอ ณ วันพุธ  แฮ่ๆ :impress2:

ออฟไลน์ MyTeaMeJive

  • MyTeaMeJive
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1894
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3313/-9
"MyBoy" (ตอน 21 หน้า 41 : 28/09/54)
«ตอบ #1212 เมื่อ28-09-2011 08:29:10 »

ตอนที่ 21

สอบวันสุดท้ายของต้อน คือวันที่เพื่อนอีก 4 คนสอบเสร็จกันไปหมดแล้ว รวมถึงเกม ที่จะมาตั้งแต่วันที่ตัวเองสอบเสร็จ แต่ต้อนขอไว้
“เอาไว้มึงมาวันที่กูสอบเสร็จวันสุดท้ายดิ มากินข้าวกัน บอกปลา ไอ้เล้ง ไอ้นนท์มัน จะได้นัดวันที่จะไปทำบุญกันด้วย”
เกมไม่ได้เซ้าซี้อะไรมากมาย กดโทรศัพท์วางสายไปง่ายๆ
รู้สึกผิดสังเกตอยู่เหมือนกัน
แต่ว่า.....ตอนนี้เกมอาจจะไม่ค่อยเครียดแล้วก็ได้ เลยไม่เซ้าซี้บังคับเท่าไหร่
ต้อนหันมาหาพี่ “สงสัยเริ่มดีขึ้นแล้วมั๊งฮะ สอบเสร็จแล้วนี่”
“อือ สอบเสร็จมันก็เหมือนโยนความเครียดทุกอย่างทิ้งไป เดี๋ยวไปเครียดใหม่ตอนวันประกาศผล”
“เนอะ” ต้อนยิ้มแป้น

แต่ว่างานเลี้ยงฉลองต้อนสอบเสร็จกลับไปอยู่ที่บ้านพี่อ๋อม เพราะว่า มีเพื่อนพี่อ๋อมมาร่วมแจมทำให้ไม่อยากไปเปิดบ้านต้อน
“งั้นเรื่องค่าอาหารกับเครื่องดื่ม” แม่รีบออกตัว แต่พี่โอยกมือ
“ให้ไอ้อ๋อมจัดการเถอะครับ มันไม่ได้ใช้เงินในร้านเหล้ามานานมากแล้ว เงินมันจะบูด”
“แหม แม่เกรงใจน่ะ เลี้ยงให้ต้อนแต่ว่าทั้งบ้าน ทั้งค่าใช้จ่าย อ๋อมทั้งนั้นเลย”
“งั้นก็ถือซะว่า อ๋อมมันเลี้ยงเรียนจบ” พี่โอคนดีพยายามช่วยเพื่อนสุดตัว
“ก็เลี้ยงไปแล้วไม่ใช่เหรอ 3 วัน 3 คืน” แม่ยังคงหาประเด็น
“ตามใจเหอะ เอาเค้กช็อคก้อนใหญ่ๆด้วยนะ” ต้อนแทรกเข้ามาเฉยๆ จนแม่หันมาฟาดแขน
“ต้อน”
“แม่อ่ะ จะโยกโย้อะไร ให้พี่อ๋อมเลี้ยงแหละ เราได้ประหยัดไง อิ่มเราก็กลับบ้าน ไม่ต้องล้างจานชามด้วย”
“ต้อน ตรงไปมั้ย ชักบ่อย แม่อายจริงนะเนี่ย”
“อย่ามาปากบอกอาย แต่ในใจลั๊ลลา ชั้นไม่ต้องจ่ายเงินอะดิ” ต้อนรู้ทัน

แล้วพอมาถึงวันที่สอบเสร็จวิชาสุดท้าย
พี่อ๋อมก็ต้องจอดรถไว้หน้าบ้าน แทนที่จะจอดไว้ในโรงรถเหมือนเคย ส่วนต้อนก้าวลงมาจากรถขณะที่ยังโทรศัพท์คุยกับเล้งไม่เสร็จ
คนที่เฝ้าบ้านพี่อ๋อมตอนนี้คือพี่โอ
“อ้าว เฟียตล่ะ มันมาแล้วไม่ใช่เหรอ” พี่อ๋อมถาม ก็ตกลงกันไว้ว่าพี่เฟียตจะมาเตรียมของกับพี่โอนี่นา 
“มันไปรับเจ้านายมันสิ”
“สวัสดีฮะพี่โอ พี่อ๋อมผมไปบ้านก่อนนะฮะ เดี๋ยวมา”
เล้งยังคงไม่วางสาย ทั้งที่ต้อนเดินเข้าบ้านมาแล้ว
“เกมรู้หรือเปล่าว่า พี่อ๋อมไปเฝ้ามึงสอบทุกวันเนี่ย”
“ไม่หรอก แต่เกมมันก็เริ่มห่างแล้วนะ ตั้งกะวันที่มันสอบเสร็จมันจะมากูบอกว่าไม่เป็นไร พักหลังสอบเหอะ แล้วรอมาวันนี้พร้อมพวกมึงอ่ะ”

หันมาอีกทีกลายเป็นพี่อ๋อมเดินตามเข้ามาในบ้าน ต้อนหันมาหาพร้อมกับกดวางสาย
“มีอะไรหรือเปล่าฮะ”
พี่ก้มลงจูบที่มุมปากกอดเอวแน่น จูบฟัดไปทั่วทั้งหน้า แล้วแนบหน้าผากนิ่งๆ
“ทำเต็มที่แล้ว อย่าไปกังวลกับมันนะครับ”
“ฮื่อ ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันนะฮะ”
“ไม่เท่าไหร่ เรื่องง่ายๆ อยากทำให้อยู่แล้ว”
ต้อนยิ้มกว้างกับพี่ หันไปทางประตูเห็นไอ้ปลาเดินเข้าบ้านมาพอดีเลยผละออก ไอ้ปลาทำตาโต อ้าปากกว้าง
พี่แค่เดินสวนออกมาแล้ว ตบไหล่กว้าง
“อะ ไอ้ต้อน” ไอ้ปลา กำลังใกล้จะหัวใจวายตาย
“ไร กูไปอาบน้ำก่อนนะ ถ้ามึงหิวก็ไปเล่นบ้านพี่อ๋อมก่อนได้เลย” ต้อนทำไม่รู้ไม่ชี้ กะชิ่งไปอีกทาง
“เดี๋ยว เมื่อกี้อะไรกัน”
“ก็..อย่างที่มึงเห็นหล่ะ อย่าบอกใครนะ”
ไอ้ปลาพยักหน้า แล้วหันไปหาเครื่องเล่นเกม มาเสียบสายเล่นระหว่างรอ

พอลงมาจากห้องนอนกำลังกวาดบ้าน ไอ้นนท์ก็มาถึงพร้อมกับขนมขบเคี้ยวจากร้านสะดวกซื้อปากซอย ไอ้ปลาก็ดีใจหาย เพื่อนบอกว่าอย่าบอกใคร มันก็ไม่บอกใคร ทำท่าเหมือนจะลบความทรงจำเกี่ยวกับภาพที่เห็นเมื่อครู่ไปด้วยซ้ำ
“มึงนี่ ไปไหนไม่มีขนมไม่ได้เลยนะ” ไอ้ปลาทำเป็นค่อนแต่คว้าถุงขนมเพื่อนมาดู “ทาโร่กูล่ะ”
“มีสิอยู่ในนั้นแหละ”
2 คนสุมหัวหาขนมกินกัน
ว่าจะรอเล้งมาพร้อมแล้วค่อยเดินไปบ้านพี่ แต่พอได้ยินเสียงรถพี่เฟียตมาจอด ก็ไม่มีใครอยากรอแล้ว
“พี่ทู พี่เฟียต”
“มากินขนมกัน เด็กๆ กินเบียร์ได้มั้ย” พี่ทูถามขึ้น มีเสียงกระแอมจากตี๋โย่งที่ถือถึงพะรุงพะรังข้างหลัง แต่พี่ทูหาได้สนใจไม่
“น้องยังไม่ 18”
“ผม 18 แล้ว” ไอ้นนท์รีบยกมือแล้วหันไปหาเพื่อน “เหลือแต่ไอ้ต้อนนี่แหละ แต่อีกไม่กี่วันก็ 18 เหมือนกัน”
พี่โอที่อยู่ในบ้านได้ยินเสียงพูดคุยที่ริมถนนหน้าบ้าน  หันไปหาเพื่อนที่กำลังหมักเนื้อหมูเตรียมทำกับแกล้มอยู่ในครัว
“นี่เอง มึงถึงได้ทุรนทุรายใจจะขาด เพราะนับถอยหลังรอเวลาอย่างนี้นี่เอง”
“สัดโอ มาช่วยกูเด็ดพริกเลยมา รู้ทันนัก”
พี่โอทำอิดออดกว่าจะเข้าไปในครัวได้ ใช้เวลานานจนกระทั่งต้อนเดินเข้ามาในบ้านนั่นแหละ ดังนั้นไม่ต้องทักทาย พี่โอก็ดันหลังให้เข้ามาในครัวต่อไปอีก
“ให้ผมช่วยเหรอ”
พี่อ๋อมหันมามองผู้ช่วย ที่ไม่เคยทำอะไรได้มากไปกว่ายืนเอามือไขว้หลังแล้วก็ถามไปเรื่อยๆ
“มาช่วยส่งของให้พี่ละกัน”
“ฮื่อ” ต้อนส่งเสียงตอบรับในคอ มองเครื่องครัวเครื่องปรุงมากมายในครัว “ของเพียบ”
“แม่เขาทิ้งไว้ไง พี่ก็รวบรวมทำไปเรื่อย”
“งั้น ผมล้างผักให้”
พี่พยักหน้า แต่ตะโกนออกไปหาพี่ทู
“ทูปูอัดกับไส้กรอกล่ะ”
“มาแล้วๆ” พี่ทูถือของเข้ามาในครัว
“สัดแกล้งลืม จะเอาไปกินเองล่ะสิ”
แต่ต้อนทำตาโตกับกล่องใหญ่ที่พี่เฟียตถือเข้ามาวางบนโต๊ะในครัว
“เค้กช็อกของผม”
“ชอบขนาดนี้เลยเหรอ”
พอพี่เฟียตทัก ต้อนก็เลยเก้อ
“แหะแหะ”
“กินเลยมั้ย พี่เลือกเองนะ” พี่ทูอาสา
ต้อนพยักหน้าแล้วเปลี่ยนใจ “รอคุณนายเรียบกริบก่อนก็ได้”
พี่เฟียตหันมาดึงมือทูให้ออกมาจากครัว
“ทำไม” พี่ทูหันมาขู่ฟ่อ
“แล้วจะอยู่ทำไม”
“ช่วยอ๋อมกับต้อนสิ มึงจะกินเหล้าแต่เย็นเลยหรือไง”
“เอาไปย่างที่เตาบาร์บีคิวข้างบ้านใช่มั้ย” พี่เฟียตมองไก่และหมูกับไม้เสียบในกะละมัง
“เออ” พี่อ๋อมตอบ
พี่ทูทำบ่น “เมื่อไหร่มึงจะซื้อเตาไฟฟ้าแบบที่มันไม่มีควันวะ”
“โห คุณชาย นิดๆหน่อยๆ” พี่โอตะโกนมาจากหน้าบ้าน
“บ้านจัดสรรมันอยู่ติดกันไง เวลาติดเตาแล้วควันมันฟุ้ง” พี่ทูให้เหตุผล ถือจานใบใหญ่ออกมาให้ไอ้นนท์ใส่มันฝรั่งแผ่น
ขณะที่พี่เฟียตออกไปติดเตาบาร์บีคิวให้ ไอ้ปลาชะโงกมอง “โห พี่เฟียตเผาบ้านพี่อ๋อมแล้ว”
ทุกคนเลยมองตาม ไอ้นนท์เลยโบกไปที “สัด พูดซะ” แล้วแต่ละคนก็หันไปให้ความสนใจกับการเสียบเครื่องเล่นเกมของพี่อ๋อมกันต่อไป
พี่โอ ไม่วายตะโกนออกมาจากในบ้าน ทั้งที่พูดกันธรรมดาก็น่าจะได้ยิน “ตกลงไปบ้านมึงวันไหนกัน”
“อีกสักอาทิตย์นึงเร็วไปมั้ย” พี่อ๋อมเสนอ
ทุกคนพยักหน้า แต่ต้อนทำท่าเหมือนนึกขึ้นได้ “เดี๋ยวนะ ต้องถามเกมก่อน ว่าไปได้มั้ย”
“เออ ใช่ นั่นแหละเป้าหมายเลยแหละ” พี่ทูหันไปพูดกับพี่อ๋อม

เตรียมของสักพักพี่อ๋อมก็หันไปมองนาฬิกาที่ฝาผนัง แล้วเดินออกไปดูเตาย่างข้างบ้าน
“ได้หรือยังเฟียต”
“ได้แล้ว”
“เออ งั้นเปลี่ยนกัน มึงมายำให้หน่อย”
“ใส่อะไรบ้าง”
“เอาไส้กรอก กับปูอัดที่มึงซื้อมาน่ะแหละ”
“ไม่มีปลาหมึกเหรอ” ไอ้นนท์ตะโกนมา
“มีปลาหมึกย่าง เดี๋ยวนะนนท์”
ต้อนถือกะละมังหมูหมัก กับ ปลาหมึกออกมาส่งให้พี่อ๋อม
“อ่ะ เอาอะไรอีก”
“หยิบจานกับตะเกียบยักษ์มาคีบของย่างด้วย”
เสียงสั่งการในครัว ทำให้พี่ทูเดินเข้ามามอง ช่วยส่งของให้ต้อน แล้วเดินมาดูพี่เฟียตเตรียมของยำ
มือใหญ่ๆ ลวกไส้กรอกกับปูอัดแล้วหยิบปูอัดป้อนให้คนที่ยืนดู
พี่ทูเหมือนจะชะงัก กึ่งผงะ หันไปมองทางประตูครัว เห็นต้อนก้มหน้าซ่อนยิ้ม เลยหันมาพาลฟาดแขน
“น้องดูอยู่”
“ไม่เห็นเป็นไร หรือจะให้ป้อนด้วยวิธีอื่น”
คนตาดุหน้าแดงไปถึงหู “เยอะแล้วมึง เยอะแล้ว”
“อ่ะ กินก่อนแล้วค่อยด่า”
ยื่นปูอัดถึงปาก พี่ทูเกร็งคอพยายามไม่หันกลับไปมองทางที่ต้อนยืนอยู่ งับปูอัดเคี้ยวตุ้ย
“น้ำยำล่ะ”
“นั่นไง อ๋อมทำไว้แล้ว หยิบมาสิครับคุณ” พี่เฟียตชี้ไปที่ถ้วยแก้วใส่น้ำยำ
พี่ทูก็หยิบมาตามคำสั่ง แต่พี่เฟียตเบี่ยงตัวไปทางซ้าย เพื่อให้พี่ทูเข้ามาใกล้อีกนิด
ในรัศมีทำการ พี่เฟียตเหวี่ยงแขนโอบรอบเอว กดจมูกที่ข้างแก้มเต็มๆ พี่ทูหันมาบิดเนื้อที่เอวจนตัวงอ
“โอ๊ย ทู เจ็บอ่ะ”
“สัดเหอะ ไปเอาเชื้อโรคมือไวจมูกไวแบบนี้มาจากไหนเนี่ย”
“เจ็บจริงนะเนี่ย”
“เออ ทำคนเดียวเลยแมร่ง กูเห็นว่าเย็นมากแล้ว เลยจะช่วย ทำคนเดียวเลย”
พี่ทูบ่นแถมจะเดินหนี พี่เฟียตเลยรีบคว้าข้อมือไว้ กระซิบเบาๆ พอให้ได้ยินในครัว “ถ้าเดินหนีออกไปจากครัว เจอจับจูบแน่”
“อะ ...”
“ลองดูมั้ย”
“สัดเหอะ” พี่ทูมองซ้ายมองขวา “งั้นมึงอยู่ห่างๆ”
“คืนนี้กูไปนอนบ้านมึงนะ”

ต้อนไม่ได้ยินว่าพี่ทูตอบว่าอะไร แต่พี่อ๋อมที่อยู่ครัวด้านนอกทำหน้าตามีความสุขล้นเหลือ จนต้อนต้องเดินเข้าไปใกล้ๆ
“เขาเป็นแฟนกันจริงๆ อ่ะ”
“อือ”
“ไม่เห็นพี่จะเคยบอก”
“ก็ไม่อยากบอก อยากให้รู้เอง”
“น่ารักดีเนอะ” ต้อนทำท่าหัวเราะคิกคักหน้าแดง แอบฟังเขาคุยแล้วก็มาเขินเอง
“ไม่หรอก”
“ห๊ะ อ้าว เหรอ”
“ต้อนน่ารักกว่า”
“............”
ตาโตเท่าลูกบอล หน้าก็แดงจัด แค่โดนชมว่าน่ารัก ทำไมมันเขินถึงขนาดนี้ก็ไม่รู้
พี่ขยับเข้ามาใกล้ พ่นลมใส่หน้าผาก ต้อนเอามือปิดหน้าผากทันที
“เล่นไรเนี่ย”
“ร่ายคาถานะจังงัง จงหลงงงงวย”
ต้อนหัวเราะเขินๆ 
“ไม่เห็นเคยได้ยิน คาถาไรไม่รู้”
“คาถาพ่อปลาไหลไงต้อน” พี่โอตะโกนมาจากในบ้าน “ระวังเหอะ มันเป่ามานักต่อนักแล้ว”
“อ้าว สัดโอ มีหน้าที่อะไรก็ทำไป อย่าเสือกมาหักคะแนนกู”

พี่อ๋อมตะโกนบอก ขณะที่พลิกดูหมูย่างในเตา มีรถมอเตอร์ไซค์เข้ามาจอด ไอ้เล้งมาแล้ว ต้อนเลยเดินจากข้างบ้านมาเปิดประตูให้
“มาช้านะมึง”
“ก็หลังไอ้เกมนิดเดียวแหละ”
“เกมยังไม่มานะ” ต้อนหันมาหาเพื่อนๆ ในบ้าน “เห็นเกมป่ะ”
ทุกคนส่ายหน้า เพราะว่ามัวแต่เล่นเกมกันอยู่ ไอ้เล้งเลยยืนยัน
“มาแล้วจริงๆ เนี่ย กูมามอไซค์ เห็นมันเดินเข้ามา หรือมันเดินเข้าบ้านมึงวะ”
ต้อนหันกลับไปมองที่บ้านตัวเอง
พี่อ๋อมพลอยหยุดมือที่เตาย่างไปด้วย
จากจุดที่พี่อ๋อมกำลังย่างหมูตอนนี้ มันก็ติดกับโรงรถบ้านต้อนน่ะแหละ ถ้าเกมมามันก็น่าจะมองเห็น แล้วคุยกันเสียงดัง เกมก็น่าจะตะโกนกลับออกมาว่ามาแล้ว หรือไม่ก็ต้องเดินเข้ามายืนตาขวาง ส่งเสียงห้วนๆ เหมือนทุกที
แต่กำลังยืนมองกันอยู่ดีๆนี่แหละ ไฟในบ้านจากห้องครัวก็สว่างพรึ่บขึ้นมา ทำเอาทุกคนตกใจ
“เดี๋ยวผมไปดูเกมเอง”

ต้อนเดินเข้ามาในบ้าน เดินต่อเข้ามาถึงครัว เห็นเกมกำลังดื่มน้ำอยู่
“เกม ไปบ้านพี่กัน”
เกมที่หันมา ใบหน้าซีดเซียว
ซีดจนต้อนต้องเข้าไปจับมือเพื่อนไว้
“เป็นไร ไม่สบายเหรอ เล้งบอกว่ามึงเดินมา นอนพักก่อนมั้ย”
“ไม่เป็นไร” เกมบอกแล้วยกมือปิดปากตัวเอง
“จะอ้วกเหรอ”
เกมพยักหน้า แล้วพลิกมือจับมือต้อนไว้
มือของเกมเย็นเฉียบ
“เกม มึงไม่สบาย”
“กูไม่เป็นไร ไปบ้านพี่ของมึงไง”
เสียงของเกมดูเลื่อนลอย เดินเหมือนคนไม่ค่อยมีแรง จนมาถึงบ้านพี่อ๋อม ก็นั่งเหยียดขาพิงฝาผนัง
พี่ทูเดินออกมาจากครัว ในมือมีจานไก่ 3 อย่างที่อ๋อมทำเสร็จก่อนหน้านี้ ส่งให้ไอ้นนท์ เอาไปไว้ที่บ้านต้อน ไอ้นนท์รีบลุกขึ้นแล้วก็รีบเอาไปที่บ้านต้อนทันที
แต่พี่ทูมาหยุดยืนมองเกม แล้วนั่งลงข้างๆ
“กินอะไรหน่อยมั้ย ท่าทางเหมือนจะเป็นลม”
พี่ทูบอก ต้อนก็รีบขยับไปหากองเครื่องดื่ม ไอ้ปลารีบเปิดขวดน้ำส้มจะรินให้เพื่อน
“ไม่ ผมกินอะไรไม่ลงแล้ว”
“กินอะไรมา อาหารเป็นพิษหรือเปล่าเนี่ย ปวดท้อง ท้องเสียหรือเปล่า”
“น้ำ....เยอะมาก....”
ต้อนถลาเข้าไปหาเกมทันที
“กินน้ำทำไม ทำไมต้องกินน้ำ”
เกมจ้องมองต้อนนิ่งๆ
ต้อนหน้าซีดเผือดปากคอสั่น  “เกม มึงกินอะไร มึงกินอะไร!”
“ยา.... อะไรไม่รู้......กว่าจะหมดกระปุก กูกินน้ำไปเป็นขวด....”
“เกม! เกม!  ไปหาหมอ พี่ เอาเกมไปหาหมอ!” ต้อนร้องตะโกน
แต่พี่อ๋อมน่ะพุ่งมาคว้ากุญแจรถกับกระเป๋าสตางค์ตั้งแต่ได้ยินคำตอบของเกมว่ากินยาอะไรไม่รู้แล้ว
มือหนึ่งชี้บอกเพื่อน ส่วนตัวเองวิ่งออกไปเปิดประตูบ้าน สตาร์ทรถ
ระหว่างที่พี่วิ่งนำไปหน้าบ้าน ต้อนพยายามดึงมือเพื่อนให้ลุกขึ้น แต่เกมขืนตัวไว้ “ไม่กูไม่ไป กูไม่ไป ต้อนเป็นของกู”
“ห่าเกม มึงพูดอะไร ไปหาหมอ” ต้อนน้ำตาร่วงพรู
ไอ้ปลา กับไอ้เล้งเข้ามาช่วยกันดึงให้เกมลุกขึ้น แต่เกมทั้งเตะทั้งถีบ ถ่วงน้ำหนักขืนตัวไม่ยอมลุก
“ไม่ มึงรับปากกู แล้ว ไม่ดี กับ มันไง ไม่พูดกับมัน กูรู้นะ ว่ามัน อยู่ กับมึงตลอด”
“ไว้คุยทีหลังไม่ได้หรือไง” พี่ทูมองหาช่องว่างเข้าแทรก
แต่เกมตอนนี้ กลับมีเรี่ยวแรงมากมาย พยายามสลัดจากทุกคน
“ไม่! ต้อน มึงรับปากกับกูก่อน มึงต้องไม่พูดกับมันอีก มึงรับปาก กูถึงจะไป ไม่งั้นก็ทิ้งให้กูตายที่นี่ กูไม่ไปไหนทั้งนั้น!”
เกมคร่ำครวญ ต้อนกับทุกคนพยายามช่วยกันจับเกมไว้
เมื่อเสียงสตาร์ทรถที่ด้านนอกดังขึ้น
พี่โอที่อยู่ทางฝั่งขวาของเกม กับพี่เฟียตที่อยู่ทางฝั่งซ้ายของเกม ก็พุ่งเข้าหา จับยกปีกจนตัวลอย
ทั้งที่เกมไม่ใช่คนตัวเล็ก แต่พี่โอยังจับเหวี่ยงส่งให้พี่เฟียตล็อคเข้าเอว  เอาออกมายัดใส่รถพี่อ๋อม แล้วจับล็อคแขนกดไว้ พี่โอตามมาล็อคขาช่วยอีกแรง
ต้อนวิ่งตามมานั่งข้างหน้า
พี่อ๋อมรีบออกรถทันที
 
ตลอดทางเกมยังคงพูดเพ้อไปเรื่อย จนถึงโรงพยาบาล
ท่ามกลางความสับสน วุ่นวายรอบตัว คำพูดประโยคหนึ่งที่เกมได้ยินชัดเจน
“เกมควรเป็นคนที่เข้าใจดีที่สุดว่าการบังคับทำให้ได้ในสิ่งที่ต้องการในทันทีก็จริง แต่มันจะอยู่กับเกมได้ไม่นาน”
คนที่กำลังขับรถพามาส่งที่โรงพยาบาลเป็นคนพูดประโยคนี้

แม่ของเกมมาถึงก่อนด้วยสีหน้าตื่นตระหนก
“ต้อน เกมกินยาเหรอ”
“ฮะ”
“ทำไม” สีหน้าท่าทางของแม่เปลี่ยนเป็นคาดคั้นจนต้อนรู้สึกกลัว
“ผม”
พี่อ๋อมโอบไหล่ต้อนไว้ “เกมหวงต้อนน่ะครับ”
“อะไร หมายความว่ายังไงหวง”
“เขาไม่อยากให้ต้อนคุยกับผม”
ดวงตายาวเรียวของแม่เกมกวาดมองต้อนกับพี่อ๋อมสลับกันไปมา แล้วเปลี่ยนเป็นกวาดตามองเท้าจดหัว สีหน้าท่าทางเหมือนพี่อ๋อมเป็นตัวอะไรสักอย่าง
พี่โอเข้ามายืนข้าง ๆแม่ พาไปนั่งที่เก้าอี้
“พวกเราเป็นเพื่อนบ้านของต้อนน่ะครับ คุณแม่นั่งก่อนนะครับ เหตุผลที่แน่ชัดเรายังไม่รู้ แต่ตอนที่เขาบอก แล้วก็ที่เขาพูดตอนอยู่ในรถน่ะ เกมพูดว่าไม่อยากให้ต้อนคุยกับอ๋อม”
แม่เกมนั่งนิ่งดวงตาจ้องมองประตูห้องไอซียู
ท่าทีที่แทบไม่แตกต่างจากคนที่แพทย์กำลังช่วยชีวิตอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมนั่นเลยสักนิด

จนกระทั่งแม่ต้อนมาพร้อมกับไอ้ปลา ไอ้เล้ง ไอ้นนท์ และ พี่ทู
“ต้อน เกมเป็นยังไงบ้าง” แม่ถามคำแรกแล้วหันไปหาแม่ของเกม
พี่โอขยับลุกให้แม่ต้อนเข้ามานั่งแทนที่จับมือให้กำลังใจ แต่แม่เกมเพียงแค่เหลือบตามองมือที่จับอยู่ แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรอีก
ส่วนพี่ทูเอาขวดยาที่ไอ้นนท์พบว่าวางอยู่ข้างขวดน้ำในครัวบ้านต้อนไปให้พยาบาล บอกว่าอาจเป็นยาที่เกมกินเข้าไปจนหมดขวด เพราะเห็นมีพลาสติกใสตกอยู่ข้าง ๆขวดด้วย
พยาบาลพยักหน้ารับทราบแล้วนำเข้าไปในห้องไอซียู
ไม่ถึง 10 นาทีพ่อต้อนก็มาถึง
พี่อ๋อมพลิกข้อมือดูนาฬิกา แล้วหันมาหาเพื่อนทั้ง 3 คน
ลูกชายพยายามฆ่าตัวตาย พ่อไม่มาดู ส่วนแม่ก็เคร่งเครียดกดความรู้สึกทั้งหมดไว้ในใจ

จนกระทั่งหมอเดินออกมาจากห้องไอซียูและเดินเข้ามาบอกความคืบหน้าของอาการ
“ไม่เป็นไรแล้วค่ะ” คุณหมอบอกแล้วจับมือแม่เกมไว้ “วันพรุ่งนี้ เมื่อฤทธิ์ยาจางลงแล้ว เราคงได้คุยกันอีกครั้งว่าทำไม คุณแม่ค่อย ๆคุยกับเขานะคะ อย่าคาดคั้นว่าจะได้คำตอบ ”
เมื่อหมอเดินผ่านไป แม่เกมถึงได้หันมาหาต้อน เล้ง ปลาและนนท์
“ทำไมเกมถึงกินยา” แม่ถามซ้ำ
หนุ่ม 4 คนหันมามองหน้ากันเกี่ยงกันเล่าเรื่อง
ทั้งที่รู้ว่าตัวเองมีส่วนร่วมที่ทำให้เกมเป็นอย่างนี้ แต่พี่อ๋อมก็เป็นคนที่ขอเล่าเรื่องอีกครั้ง
“เกมหวงต้อนน่ะครับ”
“ทำไมต้องหวง”
“เกมสารภาพรักกับต้อน”
ผู้ใหญ่ 3 คนมีอาการเดียวกันคือผงะ ตกใจ แม้จะเป็นคำตอบที่พอจะเดาได้
“ต้อนไม่ได้รักเกมแบบนั้น แต่เพราะว่าเกมบอกรักในช่วงที่ใกล้สอบ เด็กๆไม่อยากให้เกมทำร้ายตัวเอง ไม่อยากให้เกมผิดหวัง หรือเสียใจจนสอบไม่ได้แล้วต้องโดนลงโทษอีก พวกเขาก็เลยช่วยกันดูแลเกมในแบบของพวกเขาเอง”
“พอแล้ว...” แม่ของเกมยกมือไม่ให้พี่อ๋อมพูดต่อ ขณะที่แม่ของต้อน ตัวเองก็อยากเป็นลมเหมือนกัน แต่ก็ยังหันไปบอกเล้งให้ไปขอยาดมจากพยาบาลมาให้แม่เกม “ชั้นเห็นรูปของต้อนในห้องนอนเกมเหมือนกัน แล้วมันก็เอาแต่พูดว่าอยากมาหาต้อน ทำไมต้อนไม่รับสาย ไม่โทรหา แต่ไม่คิดว่า..จะเป็นขนาดนี้ คิดว่าแค่ติดเพื่อน ไม่คิดว่าเขาจะเป็น....”
ความที่กลัวเพื่อนจะโดนลงโทษ หากครอบครัวรู้ว่าเป็นเกย์ทำให้ไอ้เล้งรีบบอก  “มันหวงแล้วก็ติดไอ้ต้อนมากครับ ไม่ชอบให้ต้อนคุยกับใคร  กับพวกเราเองมันก็หงุดหงิด แต่เราอยากให้มันค่อยๆยอมรับ แล้วก็ห่างไป ไม่คิดว่าวันนี้มันจะทำแบบนี้”
แม่เกมก้มหน้ามองมือตัวเอง แล้วหันไปมองประตูห้องไอซียู
ต้อนพูดเสียงสั่นเครือ “แม่ครับ ผมขอโทษที่ทำแบบนี้ แต่อย่าลงโทษเกมเลยนะฮะ”
อีก 3 คนรีบเข้ามาช่วยกันพูด “นะครับแม่ เกมมันแค่หลงไปเพราะต้อนมันเป็นคนตลกเท่านั้นแหละครับ”
“พอเถอะ ชั้นรู้ว่ามันหมายถึงอะไร” แม่เกมพูดเสียงแข็ง

รอจนพยาบาลเข็นเตียงของเกมออกมาไปถึงห้องผู้ป่วย
เกมสลึมสลือ ปรือตาเรียกหาต้อน “ต้อนอย่าไปจากกูนะ อย่าดีกับมันมากกว่ากูนะ”
ต้อนจับมือเกมไว้ “ไม่หรอกเกม มึงเป็นเพื่อนกู ยังไงกูก็ทิ้งมึงไม่ได้อยู่แล้ว”
เกมจ้องมองพี่อ๋อมแล้วร้องไห้สะอื้นแรงขึ้น
“ไม่ อย่าเอาต้อนไป ถ้าไม่มีต้อนผมก็ไม่เหลืออะไรแล้ว พี่ครับ...ผมขอ...” เกมพยายามฝืนตัวเอง
“เกมมึงยังมีพวกกูนะ อย่าทำอย่างนี้อีก” ไอ้ปลาบอก “สงสารแม่มึงบ้าง”
“ไม่ แม่ไม่เคยรักกู ไม่มีใครรักกูสักคน!” เกมพึมพัมพูดๆไปเรื่อย “กูไม่ได้เป็นที่ 1 เขาก็ไม่รักกูแล้ว มีแต่ไอ้ต้อนที่ไม่ว่ากูจะเป็นยังไง ก็ยังดีกับกูอยู่เสมอ พี่..ผมขอต้อน ยกต้อนให้ผมนะ.....”

แม่ต้อนบีบมือแม่เกมเบาๆ ทั้งขอให้ใจเย็นและให้กำลังใจ ขณะที่หันไปพยักหน้ากับพ่อต้อนให้ออกไปคุยกับพยาบาล สักพักพยาบาลก็เข้ามาพร้อมกับพ่อ และขอให้ทุกคนกลับเพื่อให้คนไข้พักผ่อน
เมื่อก้าวเดินออกมาจากลิฟท์พร้อมกัน ด้านหน้าคือห้องโถงกว้าง และแผนกผู้ป่วยนอก  เก้าอี้ว่างเปล่าเรียงราย แม่ต้อนเดินไปนั่งลงถอนหายใจยาว
ทุกคนพากันแยกย้ายหาที่นั่งล้อมรอบ
“เกมรักต้อน แต่ต้อนกับอ๋อมรักกันใช่มั้ย” แม่พูดขึ้นเรียบๆ ไม่ได้มองหน้าต้อนกับพี่อ๋อมด้วยซ้ำ แต่ทั้ง 2 คนสะดุ้ง ต้อนลุกเข้ามาหาแม่กอดเอวแม่ไว้ซุกหน้ากับไหล่ ไม่มีคำพูด
แม่หันมามองลูกชาย 
“เลี้ยงลูกมากับมือแท้ๆ ....” แม้หันมาหาอ๋อมและทุกคน “รู้เรื่องนี้กันหมดใช่มั้ย”
ในกลุ่มรุ่นเล็ก มีเพียงเล้งที่พยักหน้าทำให้นนท์ กับปลาหันมาถาม “มึงรู้เรื่องต้อนกับพี่อ๋อมเหรอ”
“กู..เอ่อ ผมเพิ่งรู้ไม่ถึงอาทิตย์ เพราะต้อนโทรมาบอกว่าเลี้ยงที่บ้านพี่ ผมแซวแล้วมันหัวเราะ”
ปลาก้มหน้าสารภาพ “ผมเพิ่งรู้เมื่อเย็นนี่เอง แต่ที่ผ่านมาไม่เคยคิดว่าเขารักกัน เพราะพี่อ๋อมส่งขนม ทำข้าวเที่ยงให้กินตลอด เวลาที่มาอ่านหนังสือบ้านต้อน”
“ไม่รักจะไปทำให้ทำไม” พี่เฟียตแทรกขึ้นเรียบๆ พี่ทูหันมาถลึงตาใส่
แม่เลยหันมาหารุ่นใหญ่ “รู้กันหมดสินะ”
“ครับ” พี่โอบอก “แต่เราสนใจกันแต่เรื่องที่จะช่วยให้เกมลดการหมกมุ่นอยู่กับการเป็นที่ 1 มากกว่า เพราะต้อนบอกว่า เกมเป็นคนที่แพ้ไม่เป็นและมีความเสี่ยงที่จะทำร้ายตัวเอง ก็คิดกันแต่เรื่องที่จะพาไปทำงานอาสา ไปทำบุญตอนที่อ๋อมบวช”

แม่ตบไหล่ลูกชาย “ไม่มีความสุขเลยใช่มั้ย”
“ไม่ ผมมีความสุข ผมกอดแม่อยู่ ผมมีความสุข” ต้อนบอกทั้งที่เริ่มร้องไห้
แม่หันมาหาพ่อ “พาต้อนกลับบ้านนะ แล้วแม่กับเด็กๆจะกลับรถอ๋อมเอง”
คุยกันอยู่ ชายคนหนึ่งเดินหลังตรงผ่านไปที่ลิฟท์ บุคลิก ท่าทาง การแต่งกายเรียบๆ เว้นแต่ดวงตาแข็งกระด้างที่มองตรงไปข้างหน้า ไม่เหลียวมองแม้กระทั่งกลุ่มคนที่นั่งคุยกันอยู่ที่ห้องโถง
พ่อต้อนมองตามแล้วถอนหายใจยาว
ทุกคนรู้สึกเหมือนไร้คำพูดที่จะต้องคุยกันอีก

พี่ทูยืนส่งทุกคนขึ้นรถ มองจนรถพี่อ๋อมเลี้ยวออกไป จนกระทั่งพี่เฟียตใส่หมวกกันน๊อคให้เสร็จแล้วดึงมือให้นั่งซ้อนท้าย
ดวงตาคมมองคนที่หันมาส่งยิ้มจางๆ
“เหนื่อยมั้ย”
“ไม่หรอก กลับบ้านกันเถอะ”
พี่ทูกระชับแขนกอดเอววางคางที่ไหล่กว้าง
“ป่านนี้แม่มึงคงยังคอยอยู่”
“อือ...กูก็ว่างั้น แล้วแม่มึงล่ะ”
“กูโทรไปบอกแล้วว่า ละครจบก็เข้านอน วันนี้กูจะนอนบ้านแฟน”
“นอนเฉยๆนะ”
“อือ”
“รับปากก่อน ไม่งั้นกูไปแท็กซี่หน้าโรงพยาบาลดีกว่า”
“จริงๆ เจอเรื่องแบบนี้ กูรู้หรอกน่าว่า ถ้ากูจะปล้ำมึงกูต้องเหนื่อยกว่าเดิมหลายเท่า”
“เหอะ สัด แมร่ง”

==========จบตอนที่ 21========
9 หน้า ผมรู้ว่าผมสามารถแบ่งตอนได้อีก แต่กลับไม่อยากแบ่ง อยากให้คุณได้อ่านเรื่องที่ครบถ้วน รู้ในสิ่งที่เราอยากบอก
(คนเขียนต้อนกับเกมก็อยากรู้เหมือนกัน)
โปรดทิ้งคำแนะนำให้เราได้ปรับปรุงแก้ไข
ปิดเทอมแล้ว พักผ่อนให้เต็มที่ (เล่นเกมเต็มเวลา ย๊า ฮู๊!!!) ทำงานหนักรักษาสุขภาพบ้างนะครับ
ขอบคุณที่ติดตาม ขอบคุณทุกคะแนน พบกันวันศุกร์ครับ

ไจฟ์กับทีครับ

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-01-2013 08:40:26 โดย jivetea »

kakuro

  • บุคคลทั่วไป
Re: "MyBoy" (ตอน 21 หน้า 41 : 28/09/54)
«ตอบ #1213 เมื่อ28-09-2011 08:39:57 »

ขอบคุณไจฟ์ที :L2:
ตอนนี้เครียดเนอะขนาดเฟี้ยตยังไม่มีอารมณ์ปล้ำทู
พ่อแม่เกมน่ากลัวเกมจะมีโอกาสโตเป็นคนปกติมั้ยนะ
พ่อแม่ต้อนคงยอมรับอ๋อมได้อีคิวดีกันซะขนาดนั้น
เรื่องนี้โอโสดเหรอ
เจอกันวันศุกร์ o15
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 28-09-2011 09:01:37 โดย kakuro »

ออฟไลน์ ♠DekDoy♠

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4512
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +421/-8
Re: "MyBoy" (ตอน 21 หน้า 41 : 28/09/54)
«ตอบ #1214 เมื่อ28-09-2011 09:09:18 »

คนที่จะรักษาเกมได้ดีที่สุดมีเพียง 2 คนบนโลกเท่านั้นนะ
แล้วเค้า 2 คนจะรู้รึเปล่า ว่าต้องรักษาอย่างไร

ขอบคุณน้องคนเขียนที่มีเรื่องดีๆมาให้อ่าน
ปิดเทอมแล้วก็พักผ่อนพร้อมรบในเทอมต่อไป

ป.ล.อิดฉาเด็กๆได้ปิดเทอม เฮ้ออออ

ออฟไลน์ fuku

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4479
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +462/-20
Re: "MyBoy" (ตอน 21 หน้า 41 : 28/09/54)
«ตอบ #1215 เมื่อ28-09-2011 09:17:57 »

โอ้ว เราสงสารเกมจริงๆ
ทำใจได้แต่คงอีกนาน เพราะท่าทางพ่อแม่จะเป็นอุปสรรค

ชอบตอนนี้จัง เห็นมุมมองของแทบทุกคนในเรื่อง
คนแต่งเจ๋งมากเลยค่า

ออฟไลน์ MiSS-U

  • {^o^} {^3^}
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2800/-11
Re: "MyBoy" (ตอน 21 หน้า 41 : 28/09/54)
«ตอบ #1216 เมื่อ28-09-2011 09:36:39 »

ในที่สุดเกมก็ถึงจุดพีคน่าสงสารจัง  หวังว่าพ่อแม่เกมจะเข้ามลูกตัวเองนะ

 :monkeysad: เฮ้อ  ไม่รู้เกมจะเป็นยังไงต่อ ลุ้นๆ

ดูท่าพี่อ๋อมจะโดนนายแม่ซักฟอกแน่ พี่สู้เพื่อนน้องหน่อยนะ

ปล.บวกเป็ดให้นะคะ

ออฟไลน์ kitty

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3289
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +258/-7
Re: "MyBoy" (ตอน 21 หน้า 41 : 28/09/54)
«ตอบ #1217 เมื่อ28-09-2011 09:48:18 »

 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:ไม่รู้จะสงสารใครรรรรรรรร

เจริญพร

  • บุคคลทั่วไป
Re: "MyBoy" (ตอน 21 หน้า 41 : 28/09/54)
«ตอบ #1218 เมื่อ28-09-2011 09:50:03 »

 :sad12:

ออฟไลน์ เกี๊ยวกุ้ง

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 298
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +63/-2
Re: "MyBoy" (ตอน 21 หน้า 41 : 28/09/54)
«ตอบ #1219 เมื่อ28-09-2011 09:56:52 »

ตอนนี้เครียดเน๊อะ... :เฮ้อ:
แต่ก็คิดว่า...หลังจากนี้จะมีแต่เรื่องดีๆ เกิดขึ้นก็พี่อ๋อมและต้อนซักทีล่ะนะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: "MyBoy" (ตอน 21 หน้า 41 : 28/09/54)
« ตอบ #1219 เมื่อ: 28-09-2011 09:56:52 »





MadamLilac

  • บุคคลทั่วไป
Re: "MyBoy" (ตอน 21 หน้า 41 : 28/09/54)
«ตอบ #1220 เมื่อ28-09-2011 10:03:08 »

เป็ดตัวที่ 4 ให้กำลังใจเกม ให้กำลังใจทีคนเขียนต้อนกับเกม
ป๋าบอกน้องอย่าเพิ่งเครียดกับคะแนน เพราะมันเป็นเรื่องปกติของคนเขียนดราม่า สู้ๆนะ
พี่ว่า 2 คนช่วยกันเขียนแล้วทำให้เห็นความคิดจากหลายคนหลายมุม ยิ่งมาถึงตอนนี้ทำให้พี่ต้องกลับไปย้อนอ่านแต่ต้นเรื่องใหม่อีกรอบ
ขอบคุณไจฟ์ที่ไม่แบ่งตอน ส่วนทีถ้ายังเครียดอีกจะบอกให้ป๋าลงโทษนะ  o3
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 28-09-2011 10:06:35 โดย MadamLilac »

ออฟไลน์ -~iK@iZ_KunG~-

  • Tomorrow Never Die!!!
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2231
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +220/-2
Re: "MyBoy" (ตอน 21 หน้า 41 : 28/09/54)
«ตอบ #1221 เมื่อ28-09-2011 10:10:02 »

สงสารเกมนะ เมื่อไหร่พ่อแม่จะเข้าใจสักที
มารอลุ้นพี่อ๋อมกับต้อน ว่าจะโดนซักฟอกอะไรบ้าง อิอิ

ออฟไลน์ love2y

  • (′~‵)
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2059
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +502/-11
Re: "MyBoy" (ตอน 21 หน้า 41 : 28/09/54)
«ตอบ #1222 เมื่อ28-09-2011 10:18:37 »

อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาซึม สงสารเกม ชีวิตเกมต้องโคตรจะกดดันเลยอ่ะ

พอฟื้นเต็มทีแล้ว จะเจอคำพูดทำร้ายจิตใจจากพ่อแม่อีกรึเปล่าก็ไม่รู้

เศร้าค่ะ  :monkeysad:

++++ บวกทุกสิ่งอย่างที่สามารถกดให้ได้  :กอด1:

ออฟไลน์ jiki

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1567
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +175/-2
Re: "MyBoy" (ตอน 21 หน้า 41 : 28/09/54)
«ตอบ #1223 เมื่อ28-09-2011 10:41:21 »

ขอบคุณที่ให้อ่านจนจบตอนนะค่ะ ไม่งั้นล่ะก็ดราม่า จิตตกทั้งวันแน่ๆ

อิจฉาเด็กปิดเทอมเล็ก แต่ก็เห็นเด็กแถวนี้ออกไปเรียนพิเศษทุกวันเลย

คิดถึงสมัยตัวเองเรียน ยังไม่เหนื่อยขนาดนี้เลยนะนี่

สู้ๆนะเด็กน้อย

Yukisae

  • บุคคลทั่วไป
Re: "MyBoy" (ตอน 21 หน้า 41 : 28/09/54)
«ตอบ #1224 เมื่อ28-09-2011 10:48:46 »

สงสารเกมเหมือนกันนะ ถ้าเป็นขนาดนี้มันเข้าข่ายจิตหน่อยๆแล้ว อันที่จริงก็ไม่หน่อยนะ เหอะๆ
ควรจะไปหาหมอ แต่ก็นั่นแหละ ดูท่าพ่อกับแม่เกมจะรับเรื่องนี้ได้ยากยังไงไม่รู้
เกิดเรื่องขนาดนี้คงมีการเปลี่ยนแปลงบ้างแหละ
ส่วนบ้านต้อลนี่ แม่จะว่ายังไงบ้างนะ อยากรู้ๆๆๆๆ
อิจฉาคนได้ปิดเทอม +1กับน้องเป็ดค่ะ   :กอด1:

ออฟไลน์ choijiin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2082
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +445/-5
Re: "MyBoy" (ตอน 21 หน้า 41 : 28/09/54)
«ตอบ #1225 เมื่อ28-09-2011 10:56:28 »

แง่!!!!
อ่านตอนนี้แล้วเครียดแทนน้องต้อน
 :z3:
อิเกมมันเป็นโรคประสาทอ่อนๆแล้วนะเนี่ย
พ่อแม่มันก็นะ
 :เฮ้อ:
เป็นกำลังใจให้น้องต้อนกับพี่อ๋อมนะ
 :กอด1:ไจฟ์กับน้องทีค่ะ

Infinite Love

  • บุคคลทั่วไป
Re: "MyBoy" (ตอน 21 หน้า 41 : 28/09/54)
«ตอบ #1226 เมื่อ28-09-2011 11:27:17 »

 โอ๊ย!!! เครียด  :sad4:
สงสารเกม  :o12:
 

ออฟไลน์ หลงไหลในม่านหมอก

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 548
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +298/-2
Re: "MyBoy" (ตอน 21 หน้า 41 : 28/09/54)
«ตอบ #1227 เมื่อ28-09-2011 11:30:23 »

ที่เกมเป็นแบบนี้เพราะมาจากพ่อแม่ที่เลี้ยงลูกตามใจตัวเองแท้ๆ  เฮ้ออ

เหตุผลของผู้ใหญ่ที่น่าปวดใจ

ขอบคุณไจฟ์ทีคร๊าบบบ  :pig4:

ออฟไลน์ พี่วันเสาร์

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1381
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +282/-3
Re: "MyBoy" (ตอน 21 หน้า 41 : 28/09/54)
«ตอบ #1228 เมื่อ28-09-2011 11:34:50 »

 :เฮ้อ:สงสารเกมจังขาดความรักความอบอุ่นจนต้องมาหยึดต้อนไว้เป็นหลัก
การคาดหวังมากเกินไปจนกลายเป็นแรงกดดันที่สามารถทำอะไรก็ได้เหรือแม้แต่การทำร้ายตัวเอง
ครอบครัวของเกมก็น่าจะคิดได้แล้วนะลูกทำร้ายตัวเองถึงขนาดนั้น

ออฟไลน์ ๛ナーリバス๛

  • ~~~๛NaaribuS๛~~~ ~ [TBL-081-588]
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +898/-26
    • NaaribuSS
Re: "MyBoy" (ตอน 21 หน้า 41 : 28/09/54)
«ตอบ #1229 เมื่อ28-09-2011 11:47:33 »

มีทุกอารมณ์ ทั้งหวาน ทั้งเครียด

และโล่งใจ ...... เล่นเกมเต็มเวลา น่ารักจริงๆ อิอิ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด