พี่ไปส่งที่หน้าคณะแล้วไปหาที่จอดรถจนได้ แถมตอนที่เดินกลับมาที่คณะ เห็นต้อนยืนคุยอยู่กับเพื่อนๆด้วยซ้ำ
รุ่นพี่รุ่นน้องของต้อนแต่ละคนหันมายกมือไหว้ รวมถึงพี่กิ๊บ และพี่ปี 4 อีกหลายคน
“แหมพี่ ต้องตามมาเช็คเลยเหรอ”
“เปล่าวันนี้ว่าง พอดีเมื่อเช้าใช้ให้ต้อนทำงานให้จนขาดเรียนด้วย”
มีหนุ่มต่างคณะหลายคนเข้ามา ทำให้บรรดาเจ้าถิ่นทั้งหลายหันไปมอง
“ต้อนๆ”
“ไร”
เพื่อนต่างคณะหันมาทำตัวลีบๆ ไหว้อ๋อม และรุ่นพี่ทั้งหลาย
“เมื่อวานพาเหรดคณะมึงน่ะ คนไหนที่เป็นสโนว์ไวต์วะ”
ทุกคนในคณะหันไปอ๋อมเป็นตาเดียวกัน เพื่อนต่างคณะหันมามองคุณพี่อ๋อมรูปหล่อตัวโตแล้วพากันส่ายหน้า
“ไม่ใช่พี่แน่ๆ พี่ตัวใหญ่เกินไป”
“แล้วมึงมาถามหาทำไม”
“สวยอ่ะพี่ ศึกษาศาสตร์มีสาวสวยขนาดนี้ ทำไมพวกผมไม่เคยเห็น” เพื่อนต่างคณะหันไปหาต้อนอีกที “คนไหนวะต้อน มึงแนะนำกูหน่อยดิ ที่เหลือกูลุยเองได้”
อ๋อมสบตาต้อน แล้วมองผ่านไปที่บรรดาสมาชิกคณะศึกษาศาสตร์
...ความลับ...
ทุกคนปิดปากเงียบ มีแต่รอยยิ้ม
แต่ว่าถ้าไม่ขู่ ก็ไม่ใช่อ๋อมแล้ว
“แน่ใจเหรอว่าพวกมึงจะลุยเองได้น่ะ”
“แน่นอนพี่”
“หือ.....”
พี่อ๋อมหรี่ตามอง
บรรดาหนุ่มต่างคณะหันมามองหน้ากัน แล้วเดา “พี่จริงอ่ะ เป็นไปไม่ด๊ายยยยยยยยยยยยย”
“มาจีบกูสิมา!”
“ม่ายจริ๊งงงงงงงง”
เหล่าสมาชิกต่างคณะพากันกลับไปด้วยความผิดหวัง ส่วนกลุ่มศึกษาศาสตร์ที่อยู่รอบๆพากันขำกลิ้ง
“เชื่อไปได้เนอะ”
“มันไม่เชื่อหรอก เดี๋ยวมันก็มาอีก” พี่อ๋อมบอก แต่ละคนแยกย้ายกันขึ้นเรียน พี่อ๋อมก็นั่งอ่านหนังสือรอจนเลิกเรียน
พอขึ้นรถต้อนหันมามองพี่เต็มตา
“ผมเข้าใจละ”
“เรื่องอะไร”
“จะยังไง รักร่วมเพศมันจะยังคงเป็นความลับอยู่เสมอ”
พี่พยักหน้า “เพราะเราไม่รู้เลยว่า คนอื่นคิดเห็นยังไง”
“นอกบ้านผมจะเป็นน้องชายพี่ตลอดไปใช่มั้ยฮะ”
พี่เหลือบตามอง “เสียใจหรือ”
“ไม่เสียใจหรอก เพราะผมรู้ว่าพี่รักผม”
“แล้วต้อนล่ะ”
“เหมือนกัน”
“อะไรเหมือนกัน”
“เรา...เป็นผู้ชายเหมือนกันไง” ต้อนบอกแล้วหัวเราะร่วน
พี่ดึงให้น้องเข้ามาซบไหล่กว้าง “แสบมาก เด็กน้อย”
รักของเราคงเป็นแบบนี้ตลอดไป แล้วมันต่างจากคู่รักคู่อื่นตรงไหน ถ้าเราให้คำนิยามความรักของเราว่าคือการดูแลกันและกัน
“ถามจริง ตอนที่เจอกับพินหรือคนอื่นๆน่ะต้อนรู้สึก...ไม่ดี...หรือเปล่า”
“ก็...นิดหน่อย” ต้อนยอมรับ “แต่ก็เห็นมาตลอดตั้งหลายปี พี่พาคนโน้นคนนี้มาบ้าน แล้วก็บอกว่าไม่ได้รัก ผมก็โห....ผู้ชายคนนี้ แย่ว่ะ”
“เนอะ แย่จัง แต่ทำไมถึงได้กลายมาเป็นคนที่โชคดีที่สุดไปได้ก็ไม่รู้”
ต้อนหันมามองพี่กะพริบตากลม “อะไร โชคดียังไง”
“เดี๋ยวค่อยเฉลย”
“ตาหลอด ตาหลอด เหอะ”
“ตอบคำถามพี่ก่อน”
“ว่า...”
“ต้อนมองพี่มาตลอดใช่มั้ย”
“เห็น ไม่ได้มอง บ้านติดกันอย่างนั้น ไม่ได้ชื่นชมหรอกน่า คนโรคจิต เจ้าชู้ ขี้เมา น่าชื่นชมตรงไหน”
“ว้า เสียความมั่นใจว่ะ แล้ว.....”
“อยากรู้ว่าผมรักพี่ตอนไหนล่ะสิ” ต้อนทาย
“นิดนึง”
“งั้นก็ไว้ก่อนเหมือนกัน”
“เฮ้ย อะไรกัน”
“ก็พี่บอกว่านิดนึง งั้นไว้รอให้มันเยอะๆก่อนค่อยถามค่อยบอกละกัน”
“แต่จะว่าไป พี่เองก็ตอบตัวเองไม่ได้ว่ารักต้อนตอนไหน เหมือนพอมองข้ามหน้าต่างออกไปสบตากัน ก็รักเลย”
“เหยยย เหมือนปลากัดอ่ะ” ต้อนทำเสียงสูงๆต่ำๆล้อเลียน
“ต้อน”
“ฮะ”
“ขอร้องหล่ะ ขอซึ้งๆ โรแมนติคซักนาทีได้มั้ย”
“โอเค เริ่มจับเวลา 1 นาที” ต้อนก้มลงมองนาฬิกาข้อมือ
อ๋อมได้แต่ส่ายหน้ากับท้องถนน
“เร็วดิ จะหมดเวลาแล้วนะ ทำเป็นพระเอกมิวสิคอยู่นั่นแหละ ไอ้พี่อ๋อม โรคจิต เจ้าชู้ เอาแต่ใจ”
“ไม่ได้โรคจิตสักหน่อย”
ต้อนหรี่ตา “เออ ใช่ พี่เคยบอกแล้วนี่หว่า”
“เด็กเฉื่อยชอบใจลอย”
“ไม่เฉื่อยนะ” ต้อนเถียงทำตาพอง
“เฉื่อยสิ พี่ได้ยินทั้งเพื่อนทั้งพ่อเรียกต้อนแบบนั้น”
“อะ นั่นไง โรคจิตชอบแอบฟังเขาคุยกัน”
อ๋อมทำเอียงหน้าคิดตาม “ไม่ได้แค่แอบฟังนะ แอบมองตลอดด้วย”
“โหยยยย เดี๋ยวแยกหน้าผมจะลงตรงป้อมตำรวจไปแจ้งความเลยละกัน คุณตำรวจครับตรงนี้มีคนโรคจิต เอาแต่ใจอยู่คนนึง”
“อ้าว คุยไปคุยมาจะเรียกตำรวจจับพี่ซะแล้ว”
ต้อนหัวเราะร่วน อ๋อมรีบยกมือ
“ตกลงเราซึ้ง โรแมนติคหรือยังเนี่ย”
“เหมือนจะไม่นะ แต่หมดเวลาแล้ว เสียใจด้วยนะครับท่านผู้ร่วมรายการ”
ต้อนยิ้มแป้น แล้วหันไปมองนอกหน้าต่าง พี่จับศีรษะเล็กๆโยกแล้วเหนี่ยวให้เอนมาพิงซบไหล่ จับมือขาวไว้
“น้องรักของพี่”
“พี่ที่รักของผม”
“พี่รักต้อน”
“น้องรักพี่อ๋อม”
ยิ้มให้กัน หัวเราะให้กัน มีความสุขกับทุกวัน ก็แค่นี้สำหรับชีวิตในแต่ละวัน
เมื่อหัวใจบอกว่า คือคนนี้ หยุดแค่คนนี้ ไม่มีใครที่สำคัญไปกว่านี้
ก็แค่ขออยู่กับคนนี้ด้วยกันทุกวัน....ตลอดไป...
*-*-*-*-จบ-*-*-*-*
เรื่องของอ๋อม ต้อน ทู เฟียต โอ เกม เล้ง ปลา นนท์ จบลงที่บรรทัดนี้
ในเรื่องนี้ ตัวละครที่มีคนต้นแบบคือคุณนายเรียบกริบที่ตัวจริงคือแม่ที (ช่างกล้าเนอะ) กับ โอเพื่อนผมคนหนึ่งที่มีจิตอาสาระดับเกรดเอ มันไม่เคยบังคับหรือประนามคนที่ไม่ไปช่วยกันทำงานส่วนรวม แล้วก็อกหักตลอด คาดว่าความดีที่มันสะัสมไว้จะทำให้มันได้เมียดีและรวยในวันที่มันอายุ 30
ส่วนต้อน....นั่นแหละเสี้ยวหนึ่งของต้อนมาจากคนที่คุณคิดน่ะแหละ (แค่เสี้ยวหนึ่งเท่าันั้นเพราะผมหล่อมาก)
โอไม่ได้คู่กับเกมแน่นอน เพราะความจริงที่ว่าความรักมีหลายรูปแบบ และประชากรชายคู่ชายมีัสัดส่วนน้อยนิดบนโลกใบนี้ (เขียนตอนแรกเรื่องนี้มีคู่วายคู่เดียวคืออ๋อมต้อนเท่านั้น)
ขอบคุณคุณผู้อ่านทุกคนที่ติดตามกันมาตลอด ขอบคุณในทุกคะแนน และเป็ดทุึกตัว ขอบคุณในทุกคำแนะนำและทุึกความเห็น ผมจะนำไปแก้ไขและปรับปรุงให้ดีขึ้นครับ
แล้วพบกันในเรื่องต่อไปนะครับ
ปกติเวลาเล่นละครหน้าห้่องคนหล่อมากจะผูกบทลูกชาย แต่ตอนจบ ม 3 ครูจะให้คนหล่อมากไปเล่นละครโรงเรียนเป็นลูกสาว ยักษ์ไปขู่ อะไม่ใช่ ไปขอคุณครูว่าไม่ให้เล่น ยังไงก็ไม่ยอมให้เล่น เว้่นแต่จะเปลี่ยนจากลูกสาวเป็นลูกชาย เหอเหอเหอ บอกแล้วว่ายักษ์มึน
ตอนที่พี่ไจฟ์เขียนตอนนี้เสร็จ ผมถามเขาว่า ทำไมถึงไม่อยากให้ผมแต่งหญิง เขาอธิบายเหมือนอ๋อมในเรื่องนี้แหละ เพื่อนเขาที่แต่งหญิงก็มี มีอยู่คนที่ผ่าแล้วด้วย และบอกว่า คนที่ตัดสินใจแสดงตัวตนชัดเจนในมุมหนึ่งน่ายกย่องเพราะเขาสามารถพังกรอบของตัวเองเพื่อประกาศว่าเขาไม่ใช่ผู้ชาย ต้องมีความเข้มแข็งมากพอที่จะต้านทานกับสายตา และเสียงล้อเลียนได้ ซึ่งมันเป็นความสามารถที่แต่ละคนมีไม่่เท่ากัน ฟังแค่้่ตรงนี้จะเต็มเปี่ยมไปด้วยเหตุผลเนอะ แต่ถ้าผมถามว่างั้นผมแต่งหญิงล่ะ เขาจะหน้าเครียดมากกกก พูดสั้นๆ ไม่! ย้ำอีกครั้ง ว่ายักษ์มึน
ไจฟ์กับทีครับ 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
