เสียงดนตรีดังกระหึ่มอย่างเมามัน ผู้คนพากันขยับโยกย้ายไปตามจังหวะเพลงสนุกๆ ที่บรรเลงอยู่ในขณะนี้ ผมเองก็เป็นคนหนึ่งที่กำลังโยกย้ายส่ายสะโพกโชว์ลีลาคลอเคลียสาวที่เข้ามากระจุกตัวกันโดยมีผมเป็นศูนย์กลาง มือไม้แตะต้องกันแทบจะเรียกว่ากอดรัด คลอเคลีย ใบหน้าใกล้ชิดกันเสียจนสัมผัสลมหายใจร้อนผ่าวของอีกฝ่ายได้
เมื่อเหงื่อออกนิดหน่อยพอได้ทีผมก็แยกตัวกลับไปนั่งโซฟาที่มีพรรคพวกนั่งสลอนอยู่ ไอ้หมูส่งสายตาอิจฉามาที่ผมทันทีผมก็ยักไหล่ไม่มายด์ ก็คนมันฮอตว่ะ ทำไงได้! วันนี้ไม่ได้มีแค่พวกเพื่อนๆ ผมเท่านั้น ยังมีพวกเพื่อนเที่ยวที่คบเพราะเรื่องกินเที่ยวเรื่องสาวอะไรพวกนี้เท่านั้นแหละครับ ไม่ได้คบกันลึกซึ้งแบบพวกไอ้โซโล่ ส่วนไอ้โซโล่นั่งละเมอถอนหายใจเฮือกๆ อยู่ตรงนี้แหละครับ
ไม่ต้องสนใจมันครับ ไอ้บ้านี่มันตามหาสาวอยู่แต่ไม่ยักจะเจอสักที แค่ผู้หญิงคนเดียวทำไมต้องจริงจังมากมายว่ะ หาเอาใหม่ที่มันสวยกว่าดีกว่าก็ใช่ว่าหายาก ดูนั้นสิ สาวๆ ส่งสายตาทอดสะพานให้มันเต็มที่ขนาดนั้นแต่ไอ้โซโล่มันกลับนั่งถอนหายใจอย่างกับคนอกหักต่อไป ช่างหัวมันเถอะครับส่วนไอ้ชินกับไอ้ชุบน่ะเหรอ? ข้างๆ นี่เลยครับ โต๊ะสาวๆ โต๊ะนั้นแน่ะ!
“วินเซอร์วันนี้สาวชุดแดงคนนั้นไหม?”
“คุณว่าชุดแดงสวยสุดงั้นเหรอ?”
“ผมคิดว่าคุณน่าจะชอบแบบนั้น”
“อ่า ก็นะ”
ผมคุยกับลีโอหนุ่มหน้าขาวเทรนด์เกาหลีที่สำอางรักสะอาดเว่อร์ เป็นหนึ่งในเพื่อนเที่ยวที่มากมายของผมเองครับ ผมมองสาวชุดวาบหวิวสีแดงเธอนั่งอยู่หน้าบาร์จิบเครื่องดื่มแล้วเหลือบมามองทางผมอย่างยั่วยวน แบบนั้นก็โออยู่หรอกนะ ดูเร่าร้อนดี โดยเฉพาะชุดนั้นมันน่าจะฉีกทิ้งเสียจริงๆ ผมยกแก้วขึ้นมาจิบแล้วมองสาวคนนั้นไปด้วย
“สาวนั้นก็โอนะครับ แต่สำหรับผมต้องนู้นเลย”
เจ้าหมอนี้ชื่อว่าซีเป็นลูกครึ่งครับ หน้าตาหล่อแบบลูกครึ่งและที่สำคัญมันเป็นเกย์ ชอบแต่ผู้ชายเท่านั้น มันพยักหน้าไปที่ทางเข้าของผับ ผมเหลือบมองตามไปแล้วชะงักตัวทันที
“นั้นสิถึงจะน่ากิน”ไอ้ซีพูดแล้วหัวเราะหึๆ ในลำคออย่างหื่นไม่ปกปิด ผมเหลือบมองไอ้ซีแล้วยกแก้วจิบมองตามร่างสูงโปร่งที่เดินเข้ามาพร้อมกับหนุ่มหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง ทั้งสองเดินมานั่งอย่างคุ้นเคยราวกับมาที่นี้บ่อย
“ควงหนุ่มน่ารักมาด้วยแน่ะ”
“ไม่ยักรู้ว่าพวกเดียวกันกับผมน่ะเนี่ย คนมาด้วยก็น่ารักนะแต่ผมก็ชอบแบบเลิฟมีว่ะ”
พวกมันก็พูดกันไปพร้อมกับจ้องที่เลิฟมี ผมก็ได้แต่นั่งจิบเครื่องดื่มไปเรื่อยๆ หึ ก็มาเที่ยวตามประสาผู้ชายนั้นแหละจะไปสนใจอะไรมากมายวะ ผมจับแก้วยกเทลงคอแล้วลุกขึ้นเดินออกไปที่บาร์ที่มีสาวชุดแดงนั่งรอท่าอยู่ พวกเพื่อนๆ ก็ส่งเสียงเชียร์ตามหลังมาอย่างคึกคัก ผมเดินตรงมาที่สาวคนนั้นพร้อมกับจ้องด้วยสายตาที่มั่นใจว่าอีกฝ่ายต้องระทวยอ่อนตาม
“ขอนั่งด้วยได้ไหมครับ?”
“...” เธอส่งยิ้มมาให้กับผมแล้วพยักหน้า ผมทิ้งตัวลงจงใจนั่งเบียดอีกฝ่ายสาวเจ้ายิ้มให้เช่นเดิมกับการกระทำอันอุกอาจนี้แล้วผมก็หันไปสั่งเครื่องดื่ม ผมนั่งคุยกับเธอไปแต่ตามันก็คอยแต่จะกันไปมองไปที่อีกคน กระซิบอะไรวะ!? ต้องกระซิบใกล้ชิดกันขนาดนั้นด้วย เจ้าหน้าอ่อนนั้นใกล้ไปแล้วโว้ย
“มองอะไรคะ?”
“มองหาวิธีที่คุณจะใจอ่อนยอมให้ผมสานสัมพันธ์น่ะสิ”
“หึๆ มันไม่ยากขนาดนั้นหรอกค่ะ ต้องใช้ความพยายาม”
“พยายามอยู่...”ผมขยับไปใกล้อีกฝ่ายแล้วเอ่ยเสียงเบา เสียงผมเป็นโทนต่ำอยู่แล้ว เสียงโทนแบบนี้กระตุ้นความรู้สึกได้ง่ายและเสียงของผมมันก็แหบพร่า อย่างที่ใครๆ เขาบอกว่ามันเซ็กซี่ผมก็ไม่รู้ว่ามันเซ็กซี่ตรงไหนหรอกนะ เธอยิ้มแล้วหลบสายตาจากไป มือของผมคลอเคลียและหยอกล้อที่มือของเธอ
“ชนแก้วครับ”
ผมยกแก้วแล้วทอดสายตาให้กับเธออีกครั้ง อีกฝ่ายยกแก้วขึ้นมาชนเบาๆ แล้วหันไปจิบ ระหว่างนั้นผมก็เหลือบไปมองโต๊ะนั้นอีกครั้ง เจ้าหน้าอ่อนนั้นออกไปเดินกับสาวๆ เหลือเพียงเลิฟมีนั่งอยู่คนเดียว หือ? ไม่ใช่แฟนหรือคู่ควงกันงั้นเหรอ? แล้วทำไมปล่อยให้เจ้าหน้าอ่อนนั้นออกไปกับสาวๆ แบบนั้นได้? ผมมองอย่างสงสัย ยิ่งไปกว่านั้นเลิฟมีเอาแต่นั่งนิ่งอยู่ที่เดิมไม่ทำตัวกลมกลืนกับบรรยากาศแม้แต่น้อย คนๆ นี้ก็ยังแปลกๆ เหมือนเดิม!
“ไปเต้นกันไหมคะ?”
“เชิญครับ”
ผมพาสาวเจ้าออกมากลางฟลอร์แล้วเริ่มเต้นเข้าคู่กัน เสียงดนตรีที่เน้นจังหวะหนักเร้าใจ อีกฝ่ายเต้นเข้ามาใกล้ผม ก็เต้นเข้ามาใกล้เองนะครับ ผมไม่ได้ถือโอกาสอะไร จังหวะมันพาไป ร่างนุ่มๆ นั้นเบียดเสียดกับกายของผมอย่างจงใจ เธอยิ้มยั่วเย้าราวกับเป็นนางแมวยั่วสวาท ผมยิ้มรับแล้วโอบเอวอีกฝ่ายเข้าไปเต้น สาวชุดแดงแสนเซ็กซี่ก็หันหลังถูไถแผ่นหลังเปลือยเปล่านั้นกับหน้าอกของผม อืม...
เธอหันกลับมาวางมือบนไหล่ของผม ผมก็ก้มหน้าลงไปใกล้เธอเหมือนจะแตะริมฝีปากที่เคลือบด้วยลิปสติกสีฉ่ำแต่ผมก็กระตุกที่มุมปากก่อนจะเลื่อนหน้าไปคลอเคลียลำคอขาวผ่องนั้นแทน คิดเหรอว่าผมจะจูบใครง่ายๆ ผมเต้นคลอเคลียเมามันตามรสและกลิ่นที่หอมฟุ้งนั้นแล้วก็ต้องชะงักเมื่อมีดวงตาเรียวโตอย่างกับแมวนั้นมองตรงมา ผมค่อยๆ หยุดร่างกายไปอย่างอัตโนมัติ
มองอยู่?
เลิฟมีมองอยู่นานแล้วเขาหันหน้าไปมองด้านอื่นเหมือนกับมองเลยผ่านไปอย่างไม่ติดใจสงสัยอะไรทั้งสิ้น ผมมองอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจ นี่ถึงกับเมินกันเลยงั้นเหรอ!!? มันไม่มากไปหน่อยหรือไง คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน!? ผู้ชายคนนี้ช่างชอบทำให้คนอื่นหงุดหงิดอารมณ์เสียจริงๆ!
“วินเซอร์เป็นอะไรคะ?”
“โทษที ผมไม่อารมณ์เล่นแล้ว”ผมพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งเดินกลับมาที่โต๊ะของพรรคพวกทิ้งตัวลงด้วยสีหน้าหงุดหงิดใจ เหล่าเพื่อนๆ ก็ส่งเสียงถามไถ่ถึงสาเหตุที่เดินจากมาทั้งๆ ที่กำลังจะไปด้วยดีแล้ว เรื่องผู้หญิงคนนั้นมันจะเป็นยังไงกูก็ไม่เสียดายโว้ย! แต่ผู้ชายคนนั้นน่ะสิ
มันแย่มาก!!!“หงุดหงิดอะไรวะวิน?”ไอ้ชินมันโอบสาวทั้งสองแขนแล้วหันมาถามผมอย่างสนใจ
“หรือว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่สเปกมึง ออกจะบึ้ม หุ่นโคตรเจ๋งอะ”
“มันก็เจ๋งอยู่หรอกแต่มันหงุดหงิดเท่านั้นเองว่ะ วันนี้แม่งอารมณ์เสีย”
“เป็นไรของมึงวะ?”
“นั้นสิครับ ผู้หญิงคนนั้นกำลังติดเบ็ดของคุณอยู่แล้ว ไม่น่าปล่อยไปเลยนะครับ”
“ผมไม่สนใจแม่นั้นแล้ว ถ้าคุณอยากได้ก็เชิญเลยลีโอ ผมยกให้”
“...” เจ้าลีโอหนุ่มตี๋นั้นเงียบไปเมื่อเห็นผมกำลังหงุดหงิด หมอนั้นแค่ส่งยิ้มนิดๆ มาให้แล้วเลิกเซ้าซี้เรื่องสาวชุดแดง ผมมองสำรวจเพื่อนๆ ที่มาด้วยกันปรากฏว่าไอ้ซีมันหายไปครับ! ผมพยายามมองหามันจนเจ้าลีโอมันเห็นแล้วเอ่ยบอกผม
“ซีไปนู้นครับ โต๊ะนั้นเลย”ลีโอชี้ไปที่โต๊ะคนที่ทำให้ผมชวดสาวชุดแดงสุดเซ็กซี่ ไอ้ซีนั้นกำลังคุยอะไรบางอย่างกับเขาอยู่ สีหน้าไอ้ซีมันหื่นกามมากเหอะขนาดคนซื่อบื้อที่สุดยังรู้ว่ามีจุดประสงค์อะไร ผมจ้องเขม็งมือก็คว้าหาอะไรแถวนั้นเข้าปากสงบสติอารมณ์
ไอ้ซี... แม่ง...
แล้วทำไมผมต้องหงุดหงิดขนาดนี้ด้วยวะ มันจะไปจีบกันหรือเอากันอะไรมันก็ไม่เกี่ยวกับผมทั้งนั้น แต่แม่งอารมณ์ตอนนี้โคตรคันตีนยิกๆ อยากจะกระทืบคน! ไอ้ซีมันก็ไม่ได้ขี้เหร่อะไรขี้เหร่สิกูจะไม่เครียดแบบนี้เลย ไอ้บ้านั้นเสือกหล่อถึงจะไม่ขนาดสู้ผมได้ก็เถอะ ขอหลงตัวเองหน่อยเถอะกูหล่อจริงๆ! ให้สาวๆ ทั้งผับเลือกก็มั่นใจว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์ลงคะแนนวให้ผมหล่อที่สุดในผับ เอ้า!
“เอ่อ...เหี้ยวินเซอร์...”
“อะไร?”ผมตอบกลับเสียงห้วนๆ เมื่อได้ยินเสียงของไอ้หมูเข้ามาในโสตประสาท กูไม่ว่าง หงุดหงิดอยู่! ผมมองภาพนั้นแล้วจับกับแกล้มยัดใส่ปากไม่สนใจใยดีว่ามันจะเป็นรสยังไง ตอนนี้กูสนใจอย่างเดียว
ไอ้โต๊ะนั้น!!!“ไอ้วินเซอร์!”
“อะไรของมึงวะ?”ผมหันไปถามอย่างรำคาญ ไอ้หมูมันมองผมอย่างเอือมๆ แล้วถอนหายใจก่อนที่ชี้ไปที่มือของผม อะไร? มือของกูมันทำไม? ผมมองมือของตัวเองที่จับสารพัดถั่วไว้เต็มกำมือ ผมขมวดคิ้วแล้วลองเคี้ยวในปากที่ยังหลงเหลือ มันเสียงกรุบๆ?
เวร... กูแดกถั่ว...!!!ผมนิ่งไปทันที พวกเพื่อนๆ ก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ๆ ไม่มีอะไรร้ายแรงหรอกครับเพียงแต่ถ้าผมได้กินเหล้ากินเบียร์ ข้อห้ามสำคัญที่สุดของผมก็คือห้ามแดกถั่วทุกชนิด ไม่งั้นมัน....อึก...รู้สึกมันจะเริ่มออกอาการแล้วนะครับ ผมผุดลุกขึ้นแล้วเดินออกไปทันที
“วินเซอร์...”ไอ้ลีโอเหมือนจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็เงียบเมื่อผมวิ่งเข้าห้องน้ำไม่สนใจเสียงใดๆ
แม่งงง!!!ผมได้แต่อ้วกและอ้วกจนหมดไส้หมดพุง ทำไมกูซวยแบบนี้วะ!? หัวก็เริ่มมึนๆ ไม่รู้ทำไมเหมือนกันเวลาดื่มพวกแอลกอฮอล์เข้าไปแล้วถ้ากินพวกตระกูลถั่วตาม ผมก็จะอ้วกและก็เริ่มมึนเหมือนเมาอย่างหนัก ชิบ!!! คนเข้ามาก็มองกูอ้วก เหี้ย!!! พวกมึงไม่เคยเห็นคนหน้าตาดีอ้วกเหรอวะ!!? เดี๋ยวแม่งอ้วกใส่หน้าเลยนิ!
ผมเดินกลับมาที่โต๊ะของพวกเพื่อนๆ อย่างหมดเรี่ยวแรง แค่แดกถั่วไปแค่กำเดียวเองกูดันแพ้มันซะได้ เหอะ พอผมนั่งลง ไอ้ลีโอก็ถามขึ้นอยู่เป็นห่วง อะไรของมัน ขนาดเพื่อนแท้ๆ ของกูยังไม่เซ้าซี้ถามขนาดนี้เลย
“ก็บอกแล้วว่าไม่เป็นไรไง”
“กลับบ้านไหวแน่นะครับ?”
“ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคุณนี่”ผมตอบกลับไปเย็นชากับอีกฝ่าย เซ้าซี้กูทำไมวะ? ห่วงเกินหน้าเกินตาคนอื่น หรือมึงชอบกู!? ผมมองไอ้ลีโออย่างสงสัย หมอนี้มันมีแฟนเป็นผู้หญิงนี่หว่าไม่เคยเห็นควงผู้ชาย ถ้าชอบทั้งชายทั้งหญิงแบบผมสิถึงจะดูสมเหตุสมผลว่ามันอาจจะชอบผมจริงๆ หึ คงไม่ใช่แอ๊บหรอกนะมึง ระหว่างพวกเป็นเปิดเผยกับพวกเป็นแล้วปกปิดเนี่ยผมว่าเป็นแบบเปิดเผยมันแมนกว่าตั้งเยอะ ยอมรับสิ่งที่ตัวเองเป็นแบบแมนๆ ใครจะมองยังไงกูไม่สน ไม่ได้ไปขี้รดหลังคาบ้านใครนี่หว่า!
“แล้วไอ้ซีล่ะวะ?”
“...”พวกเพื่อนๆ ของผมมันเงียบครับแล้วไอ้ลีโอเจ้าเก่านั้นแหละที่เป็นคนบอกผมแทนคนอื่นๆ
“กลับบ้านแล้วครับ”
อะไรนะ!!? แม่งคงไม่ได้หิ้วเลิฟมีไปด้วยหรอกใช่ไหม!? ผมรีบเบนสายตาไปที่โต๊ะเจ้าปัญหานั้นด้วยความไวแสง ปรากฏว่าคนที่ผมเป็นห่วงนั่งอย่างสงบไร้การเคลื่อนไหวใดๆ เหมือนเดิม ตอนที่เห็นอีกฝ่ายนั่งที่เดิมใจของผมก็โล่งทันที
“แล้วทำไมมันกลับล่ะวะ?”
“เอ่อ...รู้สึกว่าจะข้อมือหักน่ะ”
หะ!!!? “สวยๆ แบบนั้นไม่น่าโหดเลยแฮะ”คนอื่นๆ ยิ้มแห้งๆ แล้วทำหน้าขยาดกับสิ่งที่ไอ้ซีมันประสบมา ผมหัวเราะสะใจอยู่ในใจ สมน้ำหน้า!!! รู้สึกผมจะอารมณ์ดีขึ้นมาล่ะแต่อาการมึนหัวแล้วอยากจะอ้วกเนี่ยมันไม่หายไปน่ะสิ ผมก็เลยขอตัวกลับก่อน
“ขับไหวเปล่าวะ ให้ไอ้โซโล่มันไปส่งไหม?”
“ห่า ปล่อยให้ไอ้เหี้ยโซโล่มันอยู่ในภวังค์ของมันนั้นแหละ”ผมมองไอ้โซโล่แล้วส่ายหน้าปฏิเสธ ไอ้เวรนี่มันจะเฮิร์ตไปถึงไหนวะ? หาคนใหม่ง่ายกว่าไหม! ผมเดินออกมาจากผับแล้วตรงมาที่รถของตัวเอง กำลังจะกดปลดล็อกแต่คลื่นในลำคอมันก็ดันให้ผมเคลื่อนหน้าเข้าหากำแพง แม่ง! กูอ้วกยิ่งกว่าคนเมาหยำเป หมดมาดเลยกู!!
“อ้วกกก...แหวะ!!”
ผมอ้วกจนรู้สึกโล่งแล้วหันหน้ากลับมาว่าจะเดินไปรถของตัวเอง แต่ก็ต้องชะงักกับไอ้คนที่กำลังมองผมแบบอึ้งๆ สภาพกูตอนนี้...แม่ง...บอกได้คำเดียวว่ากู....อายยย!!! ผมพยายามทำตัวให้เป็นปกติ นิ่งเข้าไว้ทำเป็นเมินไม่รู้จักแล้วผมก็หันกลับมาอ้วกอีกครั้ง จะให้กูอายไปถึงไหนวะ!? พอเหอะ!
ผมหันไปมองข้างๆ เมื่อรู้สึกถึงมือที่ลูบหลังผมเบาๆ อ่า! นี่มันอะไรวะ? ผมมองอีกฝ่ายอย่างงงๆ เหมือนอีกฝ่ายกำลังจะช่วยผมอยู่? หน้าของเขาก็ดูงงๆ กับตัวเองเหมือนกัน นี่กูดูน่าสมเพชจนต้องเข้ามาช่วยขนาดนั้นเลยเหรอวะ ยังไม่ได้พูดอะไรผมก็หันมาอ้วกอีกครั้ง ไอ้ถั่วเหี้ยเอ๊ย! ผมอ้วกจนไม่รู้จะอ้วกอะไรออกมาจากท้อง ถอนหายใจเบาๆ หันตัวกลับดันเซไปซบคนข้างตัว เอ่อ...อันนี้ผมไม่ได้ตั้งใจนะ มันเป็นไปเองตามธรรมชาติ!!
“กลับไหวไหมวะ?”
“…”
เอ๋? ถ้าไม่ไหวจะไปส่งเปล่าล่า~?
ผมใช้สมองครุ่นคิดเล็กน้อยแล้วก้มซบอีกฝ่ายแบบจงใจสุดๆ เอ่อ...อันนี้ตั้งใจแล้วครับ โอเค ตอนแรกไม่ได้ตั้งใจจริงๆ เขาก็ถามเรื่องที่อยู่ของผมผมก็แกล้งทำเป็นเมาปลอมๆ พูดจาไม่รู้เรื่องบ้าง เลิฟมีถอนหายใจเฮือกแล้วบ่นพึมพำ อะไรทำนองว่าผมหนักตายห่า เอ่อ...คนหุ่นแบบนี้มันก็ต้องหนักนั้นแหละนะ เลิฟพยุงผมมาที่รถของตัวเองแล้วยัดผมใส่รถไป เบาๆ ก็ได้ เดี๋ยวช้ำ!
“ห้องอะไรนะ?”
“...”ผมทำเป็นพูดไม่รู้เรื่องแกล้งเมาได้เนียนมาก พูดอ้อแอ้ตอบไปอีกฝ่ายเนี่ยจ้องผมเขม็ง สีหน้าส่อเค้าความหงุดหงิดสุดใจแล้วสิ่งที่ผมคาดไม่ถึงก็เกิดขึ้น
ผัวะ!!“โว้ยยย!!! แล้วทำไมกูต้องมาลำบากกับมึงด้วยเนี่ย!?”
“...”
กูโดนโบกหัวไปเต็มๆ!!!ผมมึนงงยิ่งกว่าโดนไอ้ถั่วนั้นน็อกเอ๊าต์มาเสียอีก โบกมาโคตรแรงอะ! ไม่ต้องสงสัยว่าไอ้เหี้ยซีมันข้อมือหักได้ยังไง!? แบบนี้กูต้องระวังตัวใช่ไหม!? เลิฟถามผมถึงเรื่องห้องอีกครั้งผมก็ตอบไปคราวนี้รู้เรื่องครับ ผมมองอีกฝ่ายที่ตั้งใจขับรถอย่างขะมักเขม้น หึ! ตบหัวได้แค่ตอนนี้แหละถึงห้องแล้วจะเอาคืนหนักๆ เลย คอยดู!!
เลิฟพยุงผมมาถึงห้องอย่างทุลักทุเล เขาถามผมถึงคีย์การ์ดเปิดประตูห้องผมก็ต้องทำเบลอๆ ไม่รู้เรื่องไป อีกฝ่ายต้องเข้ามาคลำหาตามตัวของผม อย่าลูบมากเดี๋ยวมันตื่นขึ้นมาแล้วจะหลับยากนะ พอได้คีย์การ์ดไปก็จัดการเข้าไปในห้องเสร็จสรรพพาผมมาที่ห้องนอนแล้วโยนลงเตียงไปอย่างไม่ไยดีใดๆ
เลิฟ ใจร้าย... รุนแรงไปไหมหรือชอบรุนแรงคร้าบ~ หึๆ
อีกฝ่ายพอทิ้งผมบนเตียงปุ๊บก็สะบัดตูดจากไปอย่างรวดเร็ว ผมลุกขึ้นมากะจะเดินตามไปแล้วนะแต่เห็นอีกฝ่ายเลี้ยวเข้าห้องครัวไปผมก็หยุด เอ๊ะ? ทำอะไรวะ? เมื่ออีกฝ่ายเดินกลับเข้ามาผมก็ล้มลงนอนเมื่อเดิม ถือกะละมังเล็กๆ เข้ามาแล้วค้นหาผ้าเช็ดตัว
เอ่อ...กูขอถอนคำพูด ไอ้ถั่ว...วันนี้มึงดีมาก!!!
ขอบคุณไอ้คุณถั่ววววว!!!ผมนอนสบายรอให้เลิฟมาเช็ดตัวให้ เขาเข้ามาพลิกตัวผมหงายขึ้นดูเหมือนจะลำบากนิดหน่อยแล้วจากนั้นก็แกะกระดุมเสื้อของผมแล้วทำไมกูตื่นเต้นวะเนี่ย!? แอบกลืนน้ำลายนิดๆ โถ~ กู อดทนนะมึง!! มือขาวๆ นั้นบิดผ้าชุบน้ำให้หมาดแล้วเช็ดตามร่างกายของผมอย่างนุ่มนวล ว่ะ! เย็นสบายสุดๆ ผมหลับตาพริ้มกับสัมผัสเย็นสดชื่น พอเสร็จเรียบร้อยสักพักเขาก็หยุดมองไปที่ท่อนล่างแล้วทำหน้านิ่งๆ ก่อนจะเบือนหน้าไปเก็บกะละมังออกแล้วลุกเดินออกไป
เมื่อกี้ทำหน้าเขินด้วย โคตรน่ารักเลยว่ะ!!!
ผมผุดลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็วแล้วเข้าไปคว้าร่างนั้นเข้ามากอดไว้ เลิฟโวยวายอะไรที่ผมเองก็ไม่เข้าใจ พูดถึงเรื่องไม่ยอมเช็ดท่อนล่าง เออ ไม่เป็นไร เดี๋ยวจะเช็ดให้เองทุกส่วนเลย ดีไหม? หึๆ กะละมังอะไรพวกนั้นร่วงหล่นตกพื้นเสียงดัง แต่ไม่ใช่เรื่องที่ผมจะต้องสนใจ ผมเหวี่ยงร่างนั้นขึ้นไปบนเตียง ชอบรุนแรงก็จะจัดให้! อีกฝ่ายตัวเบากว่าผมคิดออกแรงเหวี่ยงนิดหน่อยก็ไปนอนแผ่บนเตียง เลิฟจะลุกขึ้นผมก็เข้ามากดไว้กับเตียง ใครจะยอมง่ายๆ ล่ะวะ?
คำสัญญาที่จะไม่ยุ่งอะไรนั้นตอนนี้ไม่มีน้ำหนักกับผมล่ะ ก็ตอนนี้ไม่ได้ทำงานหรืออยู่บริษัทนี่หว่า นี่มันห้องผม ตรงนี้ก็เตียงผม! ใครมันจะบ้าปล่อยเหยื่อที่เดินเข้ามาเองแบบนี้ล่ะ หึๆ ของาบเลยล่ะกัน!!
“เฮ้ยยย!! ตั้งสติหน่อยสิว่ะ!!”
ตั้งสติสุดๆ แล้วเนี่ย! อีกฝ่ายดิ้นขัดขืนเต็มที่ ผมซุกไซ้ซอกคออีกฝ่าย สงสัยนานแหละตั้งแต่โดนพยุงมา กลิ่นแบบนี้มันกลิ่นแตงโม? กลิ่นหอมหวานอ่อนๆ ไม่หอมฟุ้งมาก ชอบว่ะ!! ผมปล่อยมือจากแขนของเลิฟแล้วดึงเสื้ออีกฝ่ายที่เหมือนมันจะเกะกะขวางทาง
“ไอ้เหี้ยวินเซอร์!!!”
อีกฝ่ายตวาดอย่างโมโห ผมตกใจนิดหน่อยแล้วโดนแขนนั้นล็อกคอแทบจะขาดอากาศหายใจ ผมมัวแต่ตกใจคำด่านั้นก็เลยโดนล็อกคอได้ง่ายดาย ผมพยายามจะแกะแขนที่รัดคอออกแต่มันก็ไม่สำเร็จ แรงรัดทำเอาผมจุกยิ่งผมดิ้นสู้เท่าไรอีกฝ่ายก็รัดแรงมากขึ้นเท่านั้น ผมก็เลยเปลี่ยนวิธีการเป็นปล่อยมือแล้วไม่ขยับเขยื้อนใดๆ สักพักเลิฟก็ปล่อยจากคอของผม หึๆ อย่าไว้ใจไอ้ชั่วอย่างผมเด็ดขาด พอเลิฟปล่อยมือผมก็ฉวยโอกาสนั้นจับหน้าอีกฝ่ายประกบปากจูบ เลิฟเบิกตากว้างตัวแข็งทื่อ ช็อกไปแบบนั้นแหละจะได้รุกง่ายๆ หน่อย
ผมค่อยๆ จูบเม้มแล้วแทรกลิ้นเข้าไปในระหว่างที่อีกฝ่ายมึนงงอยู่ ผมไม่ยอมปล่อยอีกฝ่ายไปง่ายๆ คลอเคลียจูบตะกละตะกามอยู่ในโพรงปากที่ไม่ยอมนั้น นานไปอีกฝ่ายรู้สึกตัวขัดขืนจังหวะนั้นก็เผยอปากขึ้นให้ผมได้เข้าไปสอดส่องดูดกลืนความนุ่มละมุนของการสัมผัสแลกลิ้น ผมรุกดันเข้าไปต่อเนื่องดูเหมือนอีกฝ่ายจะเริ่มคล้อยตามผมบ้างแล้ว ดวงตาสีเข้มที่คลอน้ำใสบางๆ ทำเอาใจของผมสั่นเหมือนถูกยั่วโดยไม่รู้ตัว ผมค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าของอีกฝ่ายอย่างเบามือแล้วลูบไล้ร่างกายนั้น สัมผัสไม่ได้นุ่มนิ่มแบบผู้หญิงแต่มันลื่นเรียบนวลไปหมดทุกส่วน
ผมเคลิบเคลิ้มไปกับการสัมผัสร่างสุดวิเศษนั้นจนกระทั่งร่างข้างใต้ผมสะดุ้งตัวแล้วขมวดคิ้วก่อนจะถีบผมกระเด็นอย่างรวดเร็ว เฮ้ยยย!! แรงคนหรือแรงควายวะเนี่ย!!? ถีบครั้งเดียวผู้ชายตัวใหญ่ๆ แบบผมยังกระเด็น!? ก่อนที่ผมจะทันตั้งตัว เลิฟก็หรี่ตรงเข้ามาออกหมัดชกหน้าผมอย่างแรงแล้วจากนั้นก็วิ่งออกไปจากห้องของผมทันที ผมนั่งอึ้งกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น เมื่อกี้ถ้ากูไม่หันหน้าไปตามแรงเหวี่ยงล่ะก็ อึ๋ย... หน้าแม่งหมดหล่อแหงๆ ดีนะที่จับจังหวะทัน! ขนาดเฉียดๆ ยังแดงเป๋งขนาดนี้ ไม่อยากจะคิดว่าถ้าโดนเต็มๆ มันจะเป็นยังไง
คนสวยโคตรโหดเลยว่ะ!!
ผมลูบหน้าของตัวเองแล้วถอนหายใจ เอาล่ะ ได้แค่นี้ก็บุญแล้วล่ะ ได้ทั้งลูบทั้งคลำคราวหน้าจะไม่ปล่อยไปง่ายๆ หรอกนะ ลองชกมาสิพ่อจะสวนไปด้วยจูบเต็มรักเลย! ผมยิ้มๆ กับตัวเองเมื่อนึกย้อนจูบเมื่อสักครู่ ท่าทางแบบนั้นเหมือนคนไม่เคยจูบมาก่อนงั้นแหละ สงสัยจะตกใจมากถึงกับขั้นทำอะไรไม่ถูกล่ะมั้ง น่ารัก!
ผมได้ยินเสียงอะไรบางอย่างจากห้องครัวเลยลุกขึ้นไปดูกลับเห็นคนที่น่าจะกลับไปแล้วทำอะไรบางอย่างพร้อมกับบ่นไปด้วยจนกระทั่งทำของนั้นเสร็จก็รีบออกไปทันที ผมที่หลบอยู่ก็เดินออกมาดูว่าอีกฝ่ายทำอะไร ผมเปิดฝาหม้อเล็กๆ ที่ยังร้อนมีควันกระจายตัวออกมาส่งกลิ่นหอมฟุ้งทันทีเมื่อเปิดฝาผมก้มหน้ามองแล้วกะพริบตาอย่างแปลกใจ เขาทำข้าวต้มไว้ให้ผมด้วยล่ะ! ผมยิ้มกว้างกับความน่ารักเกินคาดของอีกฝ่าย ตั้งแต่เข้ามาลูบหลังให้แล้ว...
คนสวย...ใจดีจังนะครับ!TBC.มาอัพรอบเช้าอีกตามเคย ง่วง ขอตัวไปนอนก่อนแหละ
ว่าแต่เรื่องนี้เกิดตอนที่ฮอยฮัก กับ วินเซอร์ อยู่ปี 1 ใช้มั้ยค่ะ ส่วนเรื่องของพรีสต์ กับ โซโล่ เกิดตอนอยู่ปี 3 แล้วชิมิ [ ก็ประมาณนั้น แต่ตอนนี้มันดำเนินมาถึงปีสองแล้วนะ - - ]
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
