หัวข้อ: >>> ที่รัก~♥ รักผมสิ!! <<<

[Rhythm]

ฮัก น่าฮักอ่ะ
 

รออ่านนะคะ

[Vavaviz]

ฮัก ลูกกกกกกกก


จะทำอะไรน่ะ ' '-
ปรึกษาอาร้ายยยยยยยยยยยยย >///<"

กดเลย ๆ !~ 55555555

[WithLove]

   ฮักสู้ๆ 

[namngern]

ตกอยู่ในภวังค์แห่งความรัก ..♥
ตกอยู่ในชั่วโมงแห่งความรัก

เอิ้วว น้องฮักตกหลุม(รัก)วินเซอร์ซะแล้วว
กิ๊ว กิ๊วว ตามหาพรีสต์ทำไมจ๊ะวินเซอร์?
น้องฮักงอนเลยย ๕๕๕๕

ชอบบบ ><
รออ่านตอนต่อไปจ้า +1 ให้น้าา

[seaz]

น่ารักจริงๆ น๊า...

[tookta]

ขอบคุณจ้า
ฮอยฮัก สู้สู้ รุกรุกเลยจ้า
แต่เค้าขอไปแอบดูได้ไหมว่าใครจะรุกใครจะรับอ่ะ อิอิอิ ^^

[CYzlon]

อ่านแล้วฮอยฮักน่ารักมาก ชอบๆๆครับ
ปล.วินเซอร์ไม่รอดแน่ หุ หุ

[Still_14OC]

ว๊ากกกก ฮัก ฟูลทีม น่ากลั๊ว น่ากลัว หึหึ

[kms]

ฮักสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 

เชียร์ฮักสุใจขาดดิ้นนนน

[kogomon]

 

เยี่ยมครับ!!

[Nunng]

  มาต่อเร็วๆๆๆๆๆๆๆน้าพี่ปอย 

ชอบเรื่องนี้ที่สุดเลยยยยยยยยยยยยยยยย 

[nemesis]

คิดถึงฮัก มาต่อไวๆๆนะค้าบ

[YongaMO]

ชอบอ่าาาาา ฮัก ฉลาดที่สุด อิ ๆๆๆ รุกมันเลยลูก ๆๆๆๆ ถึงเราจะเป็นรับก็ตาม 555

[♫~Eristneth~♪]

อยากให้รู้เร็วๆจัง 

 

[Moonmaid]

มาต่อเร็วๆนะค๊าหนุกมากจิงๆๆๆ   

[Moonmaid]

มายังคร๊าเนี่ย   

รอ..รอ..รอออ ออออ  ไม่ไหวแล้วโว้ย  (แต่ยังไงก็ต้องรอต่อไปอยู่ดี)

[Pigstar]

เพิ่งเข้ามาอ่านค้าบ บ

เพื่อนแนะนำมาให้ลองอ่าน

ผลสรุปออกมาว่า สุดยอด 

อ่านแล้วหยุดไม่ได้เลยง่ะ นั่งอ่านมารวดเดียว

จนทันตอนปัจจุบัน หุหุ ไม่เสียแรงที่ลองเข้า

มา ของเค้าดีจริงๆๆครับ 

ส่วนตัวนะ ผมชอบฮักอ่ะ ดูน่ารัก ซึนๆๆดี

เวอร์ชั่นเลิฟมี(แบบหยิ่ง เชิด)ก็ดีอ่า โอ๊ยเลือกไม่ถูก

อ่อ...วินเซอร์ก็ดีนะ ไหลไปเรื่อย มีแอบเพี้ยนนิดๆด้วย (ฮา า )

โอ๊ะ นอกเรื่องไปแล้วเอาเป็นว่าผมจะติดตามอ่านต่อไป

(อย่างใกล้ชิด) รออ่านตอนหน้าอยู่นะคร้าบ 

[poypoy]

แสงจากแฟลชสว่างวูบเข้าใบหน้าของผม ผมทำหน้านิ่งเฉยเดินถือช่อดอกไม้กุหลาบแดงขนาดใหญ่ตกแต่งได้อย่างสวยสดงดงามเดินตามพรมสีแดงเป็นเส้นทางเข้างานเลี้ยงฉลองครบรอบ 20 ปีของบริษัทยักษ์ใหญ่อย่างบริษัทดีเอ แน่นอนว่าผมเป็นตัวแทนดาราจากบริษัททีไออ็มทาวน์ ประธานทิมนั้นแหละครับมอบหมายงานนี้ให้ผมกับมือ เพื่อนของตัวเองแท้ๆ กลับไม่มาอวยพรเอง ให้ตายเถอะ!



“สำหรับข่าวที่แอลดีจะลาออกจากวงการนั้นเป็นเรื่องจริงหรือเปล่าคะ!?”



“สาเหตุที่คุณจะออกจากวงการคืออะไรกันครับ!?”



ผมหยุดมองดูนักข่าวที่กำลังพยายามล้อมสัมภาษณ์ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งที่ทำหน้านิ่งไม่สะท้านใดๆ กับเหล่าคนที่พยายามยื้อแย่งเข้ามาถามคำถามกับเขา คนๆ นั้นผมรู้จักครับ รู้จักดีด้วยล่ะ! เขาเป็นรุ่นพี่ที่บริษัทครับ ร่างโปร่งเอ่ยตอบไปอย่างเยือกเย็นตามนิสัยของเขานั้นทำให้ผมชื่นชมจริงๆ ในฐานะรุ่นพี่ในวงการและรุ่นพี่ในบริษัทเดียวกันน่ะนะ!



ร่างสูงโปร่งที่สูงไม่น้อยกว่าผมเลย ใบหน้าก็สวยงดงามเย็นยะเยือกราวกับเป็นเจ้าชายน้ำแข็งอย่างไงอย่างนั้น เขามีชื่อในวงการว่าแอลดีแต่ชื่อจริงๆ ก็คือลอนดอนครับ พี่ลอนดอนเป็นคนที่มีความสามารถมาก เป็นถึงไอดอลเวิร์ดคนแรกและคนเดียวของเมืองไทย! ไม่อยากจะเชื่อว่าไอดอลเวิร์ดอย่างพี่ลอนดอนจะมาอยู่ที่บริษัทเล็กๆ อย่างทีไอเอ็มทาวน์ แต่ก็นะ ผมได้ยินมาว่าพี่ลอนดอนกับประธานทิมเป็นญาติสนิทกันที่ร่วมสร้างบริษัทนี้ขึ้นมา และที่สำคัญ... พี่ลอนดอนเป็นหนุ่มเจ้าเสน่ห์คนๆ นี้แหละว่าที่ปรึกษาปัญหาหัวใจที่ผมเล็งไว้!!!



“ครับ สำหรับเรื่องนี้ผมอาจจะตอบในตอนนี้ไม่ได้เพราะมันยังไม่แน่นอน แต่ที่แน่ๆ ก่อนที่จะพักเรื่องวงการก็ต้องทำงานชิ้นใหญ่ที่รับมาเสร็จสมบูรณ์ก่อนน่ะครับ”



“งานนั้นคือโปรเจ็คท์ยักษ์ฉลอง 20 ปีของบริษัทดีเอใช่ไหมคะ?”



“เป็นความลับครับ”พี่ลอนดอนยิ้มที่มุมปากนิดๆ ทำเอาเหล่านักข่าวทั้งหลายอ้าปากเคลิ้มไปตามเสน่ห์ที่กระจายออกมาจากตัวของพี่ลอนดอน จากนั้นพี่ลอนดอนก็ฉวยโอกาสนี้เดินหนีไปอย่างง่ายดาย เหล่านักข่าวถูกสะกดด้วยเสน่ห์ต่างก็สะดุ้งรู้สึกตัวแล้วกรีดร้องเรียกคนที่เดินหนีไปอย่างบ้าคลั่ง



“คุณแอลดี!!!”



เป็นไงล่ะครับ นี้แหละที่ปรึกษาของผมล่ะ!!



ผมรีบเดินเข้างานแต่ก็ต้องปวดหัวกับแสงแฟลชที่คอยตามแฉะและเหล่านักข่าวที่พลาดโอกาสคุยกับพี่ลอนดอนก็พุ่งเป้ามาที่ผมแทนทันที โคตรเซ็งเลยอ่ะ! ผมก็พยายามทำหน้าเป็นปกติแล้วเขาก็ไถ่ถามเรื่องที่กำลังเป็นที่สนใจของผู้คนอยู่ในตอนนี้ เมื่อไม่กี่วันมานี้ผมตกเป็นข่าวกับดาราสาวที่เล่นละครด้วยกันน่ะครับ แค่ยืนอยู่ใกล้กันก็เอาไปทำข่าวเป็นตุเป็นตะ ให้ตายเถอะวงการบันเทิง!



“เรื่องของเลิฟมีกับน้ำหวานที่มีข่าว เลิฟมีรู้สึกอย่างไงบ้างคะ?”



“ผมกับเธอไม่ได้เป็นอะไรกันตามที่มีข่าว เราเป็นแค่เพื่อนร่วมงานที่ดีต่อกัน ในเรื่องนี้ผมไม่อยากให้ทุกคนเข้าใจผิด ผมไม่ได้ห่วงภาพพจน์ของตัวเองแต่ฝ่ายผู้หญิงเขาจะเสียหายมากกว่านะครับ”



“แล้วตอนนี้เลิฟมีคนที่กำลังคบอยู่หรือเปล่าครับ?”



“สำหรับตอนนี้ไม่มีครับ ผมโฟกัสที่งานเท่านั้น...”



ผมหยุดพูดไปเล็กน้อยก่อนจะเงียบไปเพราะชายหนุ่มที่เดินเข้ามาในงานแย่งความสนใจของเหล่านักข่าวไปจากผมหมด ร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มทั้งสองเดินเข้ามาในงานด้วยรอยยิ้มที่ทำเอาเหล่าคนที่พบเห็นละลายไปกองกับพื้น แสงแฟลชยิ่งกระหน่ำถ่ายกันไม่หยุด



ร่างสูงในชุดสูทสีขาวสะอาด ผมสีแดงเน่านั้นก็ถูกทำให้กลายเป็นสีบรอนด์ทองเซ็ตทรงเสยขึ้นเรียบร้อย เปล่งประกายรังสีวิบวับทิ่มแทงลูกกะตาซะผมยืนอึ้ง ให้ตายเถอะ! มาเงียบๆ ก็จะทำให้หัวใจจะวายแล้วยิ่งมาเจอแบบแต่งหล่อมาแบบนี้เล่นทำเอากูพูดอะไรไม่ออก ผมเหลือบมองเจ้าวินเซอร์ที่ยืนยิ้มให้กับแสงไฟจากกล้องถ่ายรูป ไม่ได้เจอกันตั้งหลายวันคงจะยุ่งเตรียมงานนี้ล่ะมั้ง แล้วทำไมผมถึงต้องมายืนมองมันตาค้างแบบนี้ด้วยวะ เฮ้อ~! ตูเป็นเอามากอ่ะ



“เลิฟมีมาถ่ายรูปด้วยกันสิครับ”เสียงทุ้มต่ำนุ่มนวลเอ่ยขึ้นทำให้ผมต้องมองกลับไปแล้วเลิกคิ้ว คนที่เดินมาพร้อมกับไอ้วินเซอร์นั้นก็คือดาราตัวพ่อของบริษัทดีเอ สุดยอดซุปเปอร์สตาร์ ชื่อในวงการของเขาก็คือเอ็นวาย ชื่อจริงๆ คือนิวยอร์กครับ รุ่นพี่คนนี้เป็นนักแสดงผู้มีความสามารถมากและโกอินเตอร์ไปเรียบร้อยแล้ว



“เชิญคุณด้วยครับลอนดอน”พี่นิวยอร์กเอ่ยพร้อมกับยิ้มทักทายร่างสูงโปร่งที่ไม่รู้มายืนข้างหลังผมตอนไหน ผมหันไปมองพี่ลอนดอนที่ทำหน้านิ่งเช่นเคย พี่เดินหนีไปแล้วไม่ใช่หรือไงครับ ออกมาทำไมอีกวะ? พี่ลอนดอนมองผมแล้วแตะไหล่ดันผมเข้าไปตรงหน้าหมู่ตากล้องที่พร้อมจะกดชัตเตอร์แบบไม่บันยะบันยัง ผมเดินเข้ามายืนชิดกับวินเซอร์ ไอ้ใจเจ้ากรรมมันเต้นรัวตั้งแต่เห็นหน้าเขาโผล่เข้ามาแล้วล่ะครับ ยิ่งมาอยู่ใกล้แบบใกล้ชิดกันแบบนี้มันยิ่งเต้นแรงเสียจนผมกลัวว่าจะมีใครได้ยิน



โว้ยยยย!!! ช่วยเต้นให้มันพอดีๆ หน่อยได้ไหมฟ่ะไอ้หัวใจบ้า!



แสงแฟลชทำงานกันอย่างขยันขันแข็ง แฉะๆ จนผมตาลาย เชื่อเลยว่าพรุ่งนี้ภาพนี้ต้องเป็นข่าวหน้าหนึ่งของข่าวบันเทิงแน่ๆ! ดูสิซุปเปอร์สตาร์ทั้งสองแถมพ่วงคนดังเพิ่มอีกสอง แล้วแต่ละคนหน้าตาเนี่ยระดับเทพทั้งนั้น! พวกผมยืนให้สัมภาษณ์เกี่ยวกับงานในวันนี้ และตบท้ายด้วยการอวยพรให้บริษัทดีเอเจริญๆ ขึ้นไปอีกเรื่อยๆ ส่วนลูกชายเจ้าของบริษัทอย่างเจ้าวินเซอร์ก็ยืนเงียบทำหน้ายิ้มๆ แบบที่เห็นแล้วผมฟันธงว่ามันเป็นยิ้มหลอกลวงเป็นบ้า! นี้มันยิ้มการค้าชัดๆ!



“สำหรับโปรเจ็คต์หนังฟอร์มยักษ์ของดีเอมีข่าวคราวอะไรแล้วหรือยังคะคุณวินเซอร์?”



“เรื่องนี้ผมเองก็ยังไม่ทราบรายละเอียดต้องรอท่านประธานแจ้งอีกทีครับ”



“แล้ววันนี้คุณพ่อของคุณวินเซอร์จะมาตอนไหนหรือครับ?”



“ต้องขออภัยแทนท่านประธาน ท่านติดธุระด่วนที่ต่างประเทศทำให้มาร่วมงานครั้งนี้ไม่ได้ ผมจึงเป็นตัวแทนมาเปิดงานครั้งนี้ครับ นี้ก็ได้เวลาแล้ว ผมขอตัวก่อนนะครับ”



มึงขอตัวแล้วมาจับไหล่กูดันออกไปทำไมวะ!!!? หลังจากที่ไอ้วินเซอร์มันเอ่ยขอตัวอย่างสุภาพ พวกผมทั้งสี่คนก็รีบเดินเข้างานที่มีแต่นักข่าวของบริษัทดีเอเท่านั้นที่เข้ามาได้ทำเอาเหล่านักข่าวสำนักอื่นๆ หน้าเหี่ยวแฟ่บไปทันที แล้วเมื่อไรมึงจะปล่อยกูสักทีโว้ย!! กูตื่นเต้น มาจับทำไมฟ่ะ!?



“ลอน ทำงานหนักมากผอมลงน่ะเนี่ย”พี่นิวยอร์กเมื่อก้าวเข้ามาในอาคารได้อย่างปลอดสายตาผู้คนก็เดินเข้าไปประกบพี่ลอนดอนที่ยังมีสีหน้าเรียบเฉยเหมือนเดิม ผมหันไปมองอย่างสนใจ ร่างสูงยกมือแตะใบหน้าของพี่ลอนดอนแล้วทำหน้าห่วงใย



“พี่ก็ดูคล้ำๆ ไปเหมือนกันนะครับ”พี่ลอนดอนเอ่ยทักเมื่อมองสำรวจร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างหน้า พี่นิวยอร์กยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วเข้าไปกอดคนรักไว้แน่น ไม่ได้สนใจตาสีตาสาที่ยืนอยู่ด้วยตั้งสองคนเล๊ย!! อะไรนะครับ? ก็นี้ไงล่ะ ที่ปรึกษาของผม ผมเลือกถูกใช่ไหมล่ะ!? พี่ลอนดอนผู้นิ่งสงบที่ถูกขนานนามว่าเป็นเจ้าชายน้ำแข็งผู้เย็นชาและที่สำคัญเป็นคนชิงหัวใจชายหนุ่มเจ้าเสน่ห์แห่งวงการอย่างพี่นิวยอร์กได้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่า...



พี่แกคงจะเชี่ยวมาก!



สงสัยผมจะจ้องทั้งสองมากเกินไป ทั้งสองก็หันมามองผมแล้วยิ้มให้ ผมผงกศีรษะเป็นการขออภัยที่จ้องรุ่นพี่ไปอย่างเสียมารยาท พี่นิวยอร์กมองผมแล้วขมวดคิ้วก่อนจะหันไปมองพี่ลอนดอน



“เนี่ยน่ะเหรอฝาแฝดนาย ฮ่าๆ คล้ายๆ กันอยู่ล่ะนะ!”



อ่า...ผมกับพี่ลอนดอนเรามีอะไรหลายๆ อย่างที่คล้ายกัน ทั้งบริษัททั้งแฟนคลับก็เลยยกให้ผมเป็นน้องชายฝาแฝดของพี่ลอนดอนเขาไปซะเลย ไม่ว่าจะเป็นหน้าตา นิสัยเราก็คล้ายๆ กันทำให้บางคนเข้าใจผิดว่าเราเป็นพี่น้องกันด้วยซ้ำ พี่ลอนดอนมองมาที่ผมนิ่งแล้วพยักหน้าให้



“นี่ล่ะ ผู้สืบทอดคนต่อไป”



“?”ผมทำหน้างงไม่เข้าใจคำพูดของพี่ลอนดอนแต่ไม่ทันจะได้ถามรุ่นพี่ทั้งสองก็โบกมือปลีกตัวไปห้องน้ำกัน ทิ้งให้ผมอยู่กับลูกชายประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ที่ยืนนิ่งเงียบ มันจะขรึมไปไหนฟ่ะ โหมดนี้กูไม่ชิน!! รุ่นพี่คร้าบบบบ จะไปสวีตกันผมไม่ว่าแต่ทำไมต้องทิ้งผมไว้กับหมอนี้ด้วย!!? ผมพยายามทำใจให้สงบแล้วเดินเข้าไปในงานแต่ก็ถูกไอ้วินเซอร์ดึงแขนเอาไว้ มันมองผมด้วยใบหน้านิ่งไร้รอยยิ้มบนใบหน้า



“เลิฟ ที่คุณให้สัมภาษณ์เมื่อกี้นั้นมันจริงหรือเปล่าครับ?”



สัมภาษณ์เมื่อกี้? เรื่องอะไรล่ะ ตอบหลายเรื่องอยู่เหมือนกันนะ ผมมองหน้าอีกฝ่ายแล้วเหลือบมองแขนของตัวเองที่โดนจับ พอมันรู้ตัวว่าจับแขนผมอยู่ก็รีบปล่อยและเอ่ยคำขอโทษ แหม่! ผมทำตัวไม่ค่อยถูกเท่าไรที่จู่ๆ ก็ถูกเจ้าหมอนี้พูดสุภาพด้วย!



ส่วนเรื่องที่ผมสัมภาษณ์ไปผมก็ตอบตามจริงเสมอนั้นแหละ ไม่เคยโกหกอะไรอยู่แล้ว ถามมาผมก็ตอบไปดังนั้นผมจึงพยักหน้าให้แล้วหมอนั้นก็มองผมอย่างแปลกๆ ที่ผมไม่เข้าใจเอาซะเลย อะไรวะ? มองคนอื่นแบบนั้นมีปัญหาอะไรหรือไง? ผมทำเป็นไม่สนใจเดินเข้างานไปเซ็นชื่อที่หน้างานและมอบช่อดอกไม้ให้กับพนักงานต้อนรับหน้างานก่อนจะเดินเข้าไปในงานเลี้ยงไม่เหลือบมองอีกฝ่ายว่าจะมีท่าทางอย่างไร



“เลิฟ...”



“...”ผมหันไปมองไอ้วินเซอร์ที่เดินตามมาข้างหลัง มันขมวดคิ้วหน่อยๆ แล้วถอนหายใจก่อนส่งยิ้มนิดๆ ให้กับผม



“ตั้งใจทำงานนะครับ”



“...เอ่อ...อืม”ผมตอบรับอย่างงงๆ แล้วมองตามไอ้วินเซอร์ที่เดินเข้าไปในงานอย่างรวดเร็ว อะไรของมันวะ? จู่ๆ ก็มาพูดดีด้วยแบบนี้ ตั้งใจทำงานงั้นเหรอ? ไม่ต้องบอกก็รู้น่าเจ้าบ้า! หวังว่าหน้าผมตอนนี้จะไม่บานเท่ากระด้งหรอกนะ แค่นิดๆ หน่อยๆ ทำไมใจเจ้ากรรมมันฟูคับอกแบบนี้วะ อ๊า! เจ้าบ้าวินเซอร์!!



“มีเรื่องอะไรน่าดีใจงั้นเหรอ?”เสียงถามเรียบๆ ดังขึ้นจากด้านหลังของผม ทำเนี่ยตกใจแทบตายแต่อย่างว่าแหละ หน้าตอนตกใจมันก็เหมือนเดิม ผมพยายามทำหน้านิ่งสุดขีดแล้วหันไปมองคนที่วางมือบนไหล่ของผม พอหันไปมองแล้วโล่ง นึกว่าใครที่ไหน ที่แท้ก็พี่ลอนดอนนี่เอง!!



“ตกใจอะไรขนาดนั้น?”พี่ลอนดอนเอ่ยถามเสียงเรียบๆ ด้วยใบหน้านิ่งๆ พี่นิวยอร์กหันมามองผมแวบหนึ่งแล้วกลับไปบ่นพึมพำกับตัวเอง



“ขนาดตกใจน่ะเนี่ย”



“ไม่มีอะไรหรอกครับ เราเข้าไปในงานดีกว่าน่ะครับ”



“อืม”พี่ลอนดอนพยักหน้าแล้วหันไปโบกมือลากับพี่นิวยอร์กที่เขียนลายเซ็นให้กับพนักงานสาวที่ยืนทำหน้าเคลิบเคลิ้มอยู่ตรงหน้า พวกผมเดินมานั่งตรงมุมของงานเลี้ยง หลบมุมมืดอับผู้คนสม มีแค่ผมกับพี่ลอนดอนที่นั่งโต๊ะนี้ ผมมองไปที่เวทีหน้างานตกแต่งได้อย่างอลังการสมกับเป็นบริษัททุนหนาฟู่ฟ่าอย่างบริษัทดีเอ



“ยินดีต้อนรับแขกผู้มีเกียรติทุกท่านที่เข้าร่วมงานเลี้ยงฉลองในวันนี้ ผมในฐานะตัวแทนของท่านประธานบริษัทดีเอรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ทุกท่านให้ความสนใจและสนับสนุนบริษัทมาโดยตลอด...”ผมจับจ้องร่างสูงที่เดินขึ้นเวทีแล้วเดินมายืนตรงแท่นประกาศ เขาโค้งตัวอย่างสง่าแล้วเอ่ยคำต้อนรับแขกด้วยน้ำเสียงแหบทุ่มต่ำอันนุ่มนวล ผมมองเจ้าวินเซอร์ที่ยืนสง่าโดดเด่นบนเวทีอย่างสนใจ สูทสีขาวสะอาดส่องประกายส่งให้เจ้านั้นดูดีมีรัศมีคนใหญ่คนโต แขกในงานเงียบตั้งใจฟังสิ่งที่เจ้าวินเซอร์พูดราวกับโดนมนต์สะกด ใบหน้าหล่อเหลาที่แสดงความจริงจังและมุ่งมั่นยิ่งทำให้ผมอดใจจะแปลกใจไม่ได้ มันช่างแตกต่างจากเวลาปกติของเจ้าบ้านี้ มันดูเป็นคนที่พึ่งพาได้ไม่ใช่เจ้าคนที่เอาแต่ลอยชายเปลี่ยนคู่นอนไปเรื่อย



“สุดท้ายนี้ขอให้ทุกท่านมีความสุขและสนุกกับงานเลี้ยงในค่ำคืนนี้ครับ”



สิ้นเสียงของไอ้วินเซอร์ก็มีเสียงตบมือดังลั่นอย่างชื่นชม เจ้าตัวยิ้มรับนิดๆ แล้วโค้งตัวรับก่อนจะเดินลงจากเวที ผมมองอย่างเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายนิ่ง ไม่ว่ามันจะทำอะไรทำไมตูถึงรู้สึกว่ามันหล่อมันเท่แบบนี้วะ!? โอ๊ย!! เริ่มเพี้ยนไปเรื่อยๆ แล้วล่ะครับ ไปมองผู้ชายว่าเท่ว่าหล่อมันก็ไม่ได้แปลกอะไรหรอก แต่ไอ้จังหวะหัวใจเต้นรัว หน้าร้อนผ่าวเนี่ยมันชักจะอาการหนักขึ้นทุกที!!



“ชอบเจ้าวินมันเหรอฮัก?”



“....!! ปะ... เอ่อ...คือ...ครับ”



ผมหันไปตอบพี่ลอนดอนตะกักตะกุกแล้วติดอ่างแบบไม่ให้อภัยตัวเอง โธ่เอ๊ย หัวใจมันแทบจะกระดอนออกจากอก!! อะไรกันเนี่ย!? อีกฝ่ายจ้องผมนิ่งๆ ยิ่งทำให้ผมดูเหมือนคนร้อนตัวหนักกว่าเดิมในที่สุดผมก็ยอมแพ้ถอนหายใจแล้วพยักหน้า พี่ลอนดอนหัวเราะในลำคอ



“พูดแค่นี้หน้าแดง ไม่ต้องเขินหรอกน่า”



“ผมไม่ได้เขินสักหน่อย”



“เฮ้ ถึงหน้านายจะนิ่งจริงแต่พี่ดูออกน่ะ ก็เรามันคนประเภทเดียวกัน”



“ผม...ไม่รู้สิ...มันกะทันหันเกินไป...ผมไม่รู้ว่าจะทำอย่างไงดี?”



“ปกตินายจะพูดฉะฉานกว่านี้นะฮัก แสดงว่าชอบหมอนั้นมากเลยงั้นสิ”



“...ผมไม่รู้...”ผมสบตากันพี่ลอนดอนแล้วรีบหลบตาอีกฝ่ายทันที รู้สึกมันเขินๆ ไงไม่รู้แฮะ แล้วทำไมเฮียแกถึงจับพิรุธตูได้ไวชิบเป๋งเลย สมกับเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านนี้จริงๆ! พี่ลอนดอนมองหน้าผมนิ่งแล้วค่อยๆ ยิ้มออกมา



“บ๊ะ ทำไมตอนนี้รู้สึกว่านายอ่อนแอ น่าแกล้งจัง หึๆ”



ผมมองอีกฝ่ายด้วยสายตาระแวง ก็อย่างที่บอกนั้นแหละครับ ผมกับพี่ลอนดอนมีนิสัยคล้ายๆ กัน นิ่งๆ เงียบๆ เหมือนกัน แถมยังมีนิสัยขี้แกล้งชาวบ้านเขาอีกด้วย แต่ในกรณีของพี่ลอนดอนน่ะนะหนักกว่าผมเป็นสองเท่า ก็เป็นเจ้าแผนการเจ้าเล่ห์สุดๆ นี่น่า แถมไม่ว่าใครพี่แกก็แกล้งได้หมด ไม่เว้นแม้กระทั่งคนรักของตัวเอง!!



“ฮัก ท่าทางนายจะถูกกรรมตามสนองแล้วล่ะนะ”



“ครับ?”ผมเลิกคิ้วเมื่อพี่ลอนดอนทำหน้าจริงจังบ่นพึมพำออกมาเบาๆ กรรมตามสนอง? หมายความว่าอย่างไง? อย่าบอกน่ะว่าเพราะผมชอบปั่นหัวชาวบ้าน แกล้งเขาไปทั่วแล้วต้องรับกรรมโดยการไปชอบไอ้หมอนั้นน่ะ! เฮ้ย คิดๆ ดูแล้วมันท่าจะจริงวะ คนอย่างผมทำไมถึงต้องไปชอบไอ้วินเซอร์มันด้วยวะ ไม่เข้าใจ! ไม่จริงน่ะ สวรรค์ลงทัณฑ์กันแบบนี้เลยเหรอ!!?



“เอ่อ...แล้วทำไมพี่ถึงรู้ว่าผม...เอ่อ...”ผมข้องใจมากที่ทำไมพี่เขาถึงได้รู้ว่าผมน่ะชอบหมอนั้นวะ ขนาดตัวผมเองยังไม่ค่อยจะแน่ใจตัวเองเลย ดูปุ๊บมันรู้ปั๊บได้ขนาดนั้นเลยเหรอ? สีหน้าท่าทางของผมมันแสดงออกมากมายจนจับได้ขนาดนั้นเลยงั้นเหรอ? พี่ลอนดอนส่ายหน้าแล้วชี้มาตาของผม



“สายตาของนายไง มองตามเขาละห้อยเชียว”



“มันชัดขนาดนั้นเลยเหรอครับ?”



“ไม่หรอก ที่พี่รู้เพราะเมื่อก่อนพี่ก็เป็นแบบนายนั้นแหละ”พี่ลอนดอนเอ่ยแล้วยักไหล่ เป็นแบบผม? งั้นแสดงว่าเมื่อก่อนพี่ลอนดอนแอบชอบพี่นิวยอร์กข้างเดียวงั้นเหรอ!? ผมเข้าใจว่าพี่นิวยอร์กมาชอบพี่ลอนดอนก่อนซะอีก! ผมมองพี่ลอนดอนอย่างไม่อยากจะเชื่อ



“แหม กว่าจะลากคอมาเป็นแฟนได้ เล่นเอาหัวหมุนเลยล่ะนะ หึๆ”พี่ลอนดอนเอ่ยเสียงเย็นๆ แล้วหัวเราะในลำคอเมื่อเอ่ยถึงอดีตของตัวเอง ผมมองพี่ลอนดอนด้วยตาเป็นประกาย



“พี่ลอนครับ!”



“โอ้ อยากให้พี่ช่วยงั้นเหรอ?”พี่ลอนดอนเอ่ยถามด้วยใบหน้านิ่งๆ ผมรีบพยักหน้าทันที จะไปปรึกษาพวกพ่อๆ ก็อายจนไม่กล้าจะถามแต่ถ้าเป็นพี่ลอนดอนแล้วล่ะก็คงจะไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง? พี่ลอนดอนมองผมนิ่งแล้วค่อยๆ ยิ้มกว้างตบไหล่ผมเบาๆ



“ยินดีมากฮัก แต่มีข้อแม้ว่านายต้องไปเข้าเรียนคลาสลับแลกับพี่นะ”



“เอ๋!!!!?”ผมมองอีกฝ่ายอย่างตกใจ คลาสลับแลงั้นเหรอ!!? ผมเนี่ยนะ!!!? ล้อเล่นหรือเปล่าวะ เอาจริงดิ!! ผมจะไม่ตกใจเลยถ้าบอกให้ไปเรียนการแสดงทั่วๆ ไปแต่ไอ้คลาสการแสดงพิเศษหรือที่เรียกว่าดินแดนลับแลเนี่ยที่บริษัทมีแค่สามคนเองน่ะเฮ้ย! ถะ...แถมแต่ละเนี่ยเก่งสุดยอด และที่สำคัญกว่านั้นก็คือ...



คลาสลับแลเนี่ยมันแสดงเป็นผู้หญิงไม่ใช่เหรออออออ!!!!?



What the hell !!!!?



TBC.

เหมือนเป็นความซวยอย่างไงอย่างงั้น
กีฬาแห่งชาติเลื่อนไป แล้วตูก็ได้เปิดเรียนฟรีอ่ะดิ!!
อยากจะบ้าตาย เอาวันปิดเทอมของตูคืนมาาาา~!!!
เฮ้อ~ งานยุ่งมากเลยครับพี่น้องทั้งหลาย
มีทุกวันเลยอ่า แถมงานหลวงเข้าไม่ขาดสายเลย
ปล.ไม่บ่นล่ะเฟ้ย ไปนั่งแต่งต่อดีกว่า แหะๆ

[TARO]

ค่ายลับแล 

[lomekung]

 

[Crossley]

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกรักลอนดอนมว๊ากก 

[TanyaPuech]

   คู่นี้ยังไปไม่ถึงไหนเลย

อยากอ่านหวานและ     แล้วววววว

[meawza]

ฮักสู้ๆเน้อ 

[ratnalin]

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกอยากเชียร์วินเซอร์ให้รวบหัวรวบหางเลยแหะ 

ขอบคุณค่ะ ^^

[Sorso]

สู้ๆนะฮัก

ก๊ากกกกกกกกก

 

[MoMoRin]

ฮ่าๆๆ พี่ลอนเจ๋งค่าสุดงานนี้

[kms]

โอ้มายก้อด ฮักยังน่ารักเหมือนเดิมมมมมม 

มีลอนจะช่วยจริงๆหรือจะแกล้งมากกว่าเนี้ยย อิอิ
อยากอ่านคู่พี่ลอนกับพี่นิวยอกบ้าง 

[yeyong]

หนทางอีกยาวไกล สู้ๆนะฮอยฮัก

[PetitDragon]

เอาใจช่วยฮอยฮัก 

[ammer]

ฮ่าๆๆ แค่ชื่อก็น่าไปแล้ว