ตอนที่ 18“ฮักๆ! ดูนี่สิ สวยไหม?”
ผมยืนเต๊ะจุ้ยเป็นรูปปั้นยืนทอดสายตาไปไกลแสนไกลเห็นแต่ดอกไม้สีสันต่างๆ ละลานตาไปหมดครับ เสียงสดใสเอ่ยขึ้นผมก็หันไปมอง หนุ่มผมทองหน้าหวานยิ้มหวานพร้อมกับยกดอกทานตะวันที่ใหญ่พอๆ กับหน้าคนถือโชว์ให้ผมเห็น ผมพยักหน้ารับ
“อืม”
“สุดยอดเลยเนอะ เจ้านี้จะเอาไปปลูกที่สวนได้ไหมนะ?”ไอ้พรีสต์ยิ้มแล้วเดินออกไปบ่นพึมพำกับตัวเองแล้ววิ่งไปหาคนของไร่ที่อุตส่าห์ช่วยเลือกต้นไม้ดอกไม้ ไอ้พรีสต์มันจะเอาไปปลูกที่สวนหลังคณะเป็นที่โปรดโปรนและเป็นที่สิงสถิตของไอ้พรีสต์มันล่ะครับ
เมื่อไอ้พรีสต์มันหันหลังไปผมก็ถอนหายใจเฮือก ตามจริงแล้วตอนนี้ผมน่าจะไปหาไอ้วินเซอร์ใช่ไหมล่ะครับ แต่นั้นแหละ เพราะไอ้โฆษณาแฮปปี้เวดดิ้งมันทำพิษดันอยากได้คู่เด็กในโฆษณาอันแรกบังเอิญโฆษณานั้นพ่อแม่ของผมเป็นพรีเซนเตอร์ให้ครับ ผมก็เลยเป็นผลพ่วงได้ถ่ายไปด้วยแถมไอ้พรีสต์ตอนเด็กๆ ก็ได้ถ่ายแบบเด็กผู้หญิงคู่กับผม ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมไอ้พรีสต์ผู้ชายมันไปถ่ายแบบผู้หญิงได้น่ะครับ ก็ตอนเด็กๆ ไอ้พรีสต์มันถูกแม่จับแต่งหญิงไงล่ะ
ร่ายมาตั้งนานยังไม่รู้สินะครับว่าเพราะอะไรผมถึงได้มายืนที่นี้ ก็เพราะไอ้โฆษณานี้แหละ อยากให้ไอ้พรีสต์มันมารับบทเป็นเจ้าสาวให้ผม เวรจริงๆ แล้วพอไปคุยไอ้เจ้าตัวมันดันปฏิเสธเสียงแข็งต้องเกลี่ยกล่อมอยู่นานมันถึงตกลงใจโดยมีข้อแม้ว่าผมจะต้องมาซื้อของช่วยมัน ผมก็เลยได้มายืนอยู่ตรงนี้ไงครับ ดอกไม้มันสวยอยู่หรอกแต่ทำไมผมถึงรู้สึกไม่สบายใจรุนแรงแบบนี้นะ มันจะเกี่ยวอะไรกับไอ้วินเซอร์หรือเปล่าหว่า?
“ฮัก ถ่ายรูปให้หน่อย”ไอ้พรีสต์ที่เสียเวลาเลือกพันธุ์ดอกไม้ต่างๆ นานาเสร็จก็ลากผมมาเดินเล่นในสถานที่ทางไร่เขาตกแต่งให้เป็นสถานที่ท่องเที่ยว ผมรับกล้องติจิตอลอันเล็กๆ บางๆ มาถือไว้แล้วยกขึ้นโฟกัสภาพก่อนจะกดชัตเตอร์ถ่าย ไอ้พรีสต์ก็ขอให้คนที่เดินผ่านมาถ่ายรูปให้บ้าง
“มาถ่ายด้วยกันฮัก”ไอ้พรีสต์ลากผมให้มายืนอยู่ข้างๆ แล้วบังคับให้ผมถ่ายรูปคู่ด้วย
“ยิ้มๆ! รี – เจน – ซี่!”
รีเจนซี่!?ติงต๊องพรีสต์เอ๊ย! ชาวบ้านเขาพูดเป๊ปซี่หรือไม่ก็กิมจิ แต่มึงดันรีเจนซี่!! เอ่อ เอากับมันสิครับ! ผมส่ายหน้ากับไอ้ผีขี้เหล้าไม่ได้เข้ากับหน้าตาน่ารักๆ ของมันเล๊ย ผมเกือบหัวเราะออกมาแล้วแน่ะ ไอ้พรีสต์รีเควสขออีกภาพครับ ผมก็ยืนนิ่งๆ มือล้วงกระเป๋าเหมือนเดิมนั้นแหละ เป็นท่าหากินได้ตลอดศกแหละท่านี้ แต่ไอ้พรีสต์มันยกแขนไขว้กันเป็นรูปกากบาทไม่พอใจ จับแขนผมโอบไหล่มัน มันก็ไขว้แขนโอบไหล่ของผมแต่มันช่างลำบากลำบนจนผมต้องก้มตัวลงให้ เตี้ยกว่ากูตั้งเยอะยังเสือกอยากโอบไหล่กูอีก!
“ฮัก ไปกินองุ่นฟรีกันเหอะ”ไอ้พรีสต์ดูรูปในกล้องยิ้มอย่างพออกพอใจ มันเงยหน้ามาชวนผมแล้วลากมาที่ซุ้มที่ทำมาจากเครือองุ่นดำ ผมมองพวงองุ่นที่ดูน่ากินแล้วหันมามองในตะกร้าที่เขาวางขาย ไอ้พรีสต์หันขวับมาพูดกับผมปากมันเนี่ยเคี้ยองุ่นตุ้ยๆ กินเสร็จก่อนก็ได้นะพรีสต์ กูขอล่ะ
“หวานวะฮัก ซื้อให้กูหน่อย”
แล้วทำไมกูต้องซื้อให้มึงด้วยเนี่ย?แต่สุดท้ายผมก็ต้องควักกระเป๋าตังค์มาซื้อองุ่นเหมือนเดิมครับ เอาเถอะ ซื้อไปใส่ตู้เย็นห้องไอ้วินเซอร์ไว้ล่ะกัน ไอ้เด็กเวรนั้นยิ่งซื้อแต่พวกเหล้า เบียร์มาซุกไว้เต็มตู้อยู่ แถมใต้ตู้ใต้เตียงมันน่ะซุกพวกไวน์บนลังๆ เลยล่ะครับ นี่ถ้ามันซุกหนังสือโป๊ วีดีโอลามกไว้ผมก็ไม่แปลกใจเลยนะ
ระหว่างที่ผมยืนมองไอ้พรีสต์ซื้อน้ำองุ่นปั่นก็มีกลุ่มผู้หญิงเดินเข้ามาจ้องผมแบบกล้าๆ กลัวๆ อะไรหว่า? ผมหันไปมองพวกเธอจนกระทั่งมีคนใจกล้าในกลุ่มนั้นเดินเข้ามายื่นสมุดบันทึกเล็กๆ พร้อมกับปากกามาตรงหน้าของผม ผมมองมันเล็กน้อย
“ละ...เลิฟมีใช่ไหมคะ? ขอลายเซ็นหน่อยค่ะ!”
“ครับ”ผมตอบรับเสียงเรียบตามปกติ สาวเจ้าก็กรี๊ดแบบไม่มีเสียงแล้วพอผมรับสมุดจากเธอมาเซ็นคนอื่นๆ ก็กรูเข้ามากันทันที เฮ้อ~ ถ้ามีคนหนึ่งเข้ามาคนที่สองสามก็จะตามกันมาเป็นขบวนล่ะครับ ผมยืนเซ็นชื่อให้ บางคนก็ขอถ่ายรูปด้วย
“ฉันติดตามผลงานเลิฟมีมาตลอดเลยค่ะ!”
“ขอบคุณครับ”
“ฉันด้วยค่ะ! ตัวจริงเลิฟมีหล่อกว่าในหนังสือหรือทีวีอีก หล่อแบบไม่ใช่คนเลย!”
เฮ้ย คนครับ นี่คน!“ใช่ค่ะ หล่อจริงๆ!! ผิวก็ขาวอย่างเนียนอ่ะ อิจฉาจังเลย”
ผมกระตุกยิ้มแวบหนึ่งยืนรับฟังเสียงกรี๊ดกร๊าดชื่นชมของพวกเธออยู่นานจนกระทั่งไอ้ฮักมันเดินออกมาจากซุ้มนั้นแหละครับ ผมถึงขอตัวมาจากตัวเธอทั้งหลายได้ มีคนมาชมก็ดีใจนะครับ เขาอุตส่าห์ชอบผมแต่ว่าไม่ค่อยชอบให้มามะรุมมะตุมเท่าไร พวกเธอโบกมือให้กับผมกันใหญ่เชียว
“แหม เนื้อหอมเชียวก็ดาราดังนี่เนอะ”ไอ้พรีตส์จีบปากจีบคอแซวทันที ผมก็ไหวไหล่ไม่สนใจคำพูดของมันระหว่างที่จะเดินไปซุ้มอื่นผมก็มองไปที่เขตทุ่งทานตะวันไปเจอะเข้ากับใครบางคนหัวทองเด่นมาตั้งไกล รูปร่างแบบนั้น ท่าทางแบบนั้น ต้องใช่แน่ๆ ไอ้วินเซอร์ชัวร์!! แล้วมันกำลังถ่ายรูปกับใครน่ะก็ไหนวันนี้บอกว่าไม่ทำอะไรไง แล้วทำไมถึงมาอยู่ที่นี้ได้ล่ะเนี่ย มันจะบังเอิญเกินเหมือนจงใจมาอย่างนี้วะ!!
มองดีๆ แล้วผู้หญิงที่กำลังถ่ายรูปคู่กับไอ้วินเซอร์เนี่ยมันยัยเดียร์จอมจุ้นคนนั้นนี่หว่า!! ผมยืนมองสองคนนั้นถ่ายรูปโอบชิดกันแบบใกล้เว่อร์เห็นแล้วมันหงุดหงิดขึ้นมา ก็ไหนบอกว่าไม่ได้ไปไหนไงแล้วมาที่นี้ได้อย่างไงวะ!? หนอยยย!! พอผมไม่อยู่ก็ออกลายเชียวนะ อย่างกับแมวไม่อยู่หนูร่าเริง!
ขาของผมมันเดินดุ่มๆ มาแบบไม่ฟังเสียงเรียกจากไอ้พรีสต์ หนอยยย ยัยเดียร์ ยัยก๊อปปี้! เอาหน้าของกูมาล่อไอ้วินเซอร์!! หนอยยย แฟนอะไรกันล่ะ!!!? (ว่าที่)แฟนคนนี้ต่างหาก!!! ทำเป็นเสแสร้งแกล้งเขินอาย ดูแล้วมันขัดลูกกะตาชิบเป๋ง ผมหยุดด้านหลังของยัยเดียร์อย่างโมโหแล้วเรียกอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงต่ำ
“ยัยเดียร์!!!”ไอ้วินเซอร์กับยัยเดียร์นั้นหันมามองผมอย่างตกใจ ส่วนไอ้วินเซอร์มันก็มองเลยไปทางไอ้พรีสต์ที่วิ่งตามหลังผมมา
“ต้ายยย พี่เองเหรอ? เดียร์ตกใจหมดเลย”
“มาทำอะไรที่นี้!?”ผมไม่รอให้ยัยนี้พร่ำบ้าพร่ำบออะไรของมันหรอกครับรีบถามออกไปต่อ เดียร์มองผมอย่างแปลกใจเมื่อผมถามน้ำเสียงเหมือนตวาด เมื่อกี้ลืมตัวครับเห็นไอ้วินเซอร์ยกมือมาโอบไหล่ยัยเดียร์แล้วฟิวส์อารมณ์นิ่งมันขาด! โอบต่อหน้าต่อตากูเลย!!
“เดียร์มาทำอะไรก็ไม่เห็นเกี่ยวกับพี่เลย วินเซอร์คะ ไปทางอื่นกันเถอะค่ะ”
“ก็ดีนะครับ แถวนี้ผมก็ไม่อยากจะอยู่ มีแต่ตัวขัดลูกกะตา”
ยัยเดียร์สะบัดป๊อบเชิดหน้าใส่ผมอย่างไม่แคร์ ผมเห็นแล้วอารมณ์เดือดสุดๆ ยิ่งไอ้วินเซอร์มองผมแล้วเอ่ยพร้อมกับเปรยตามามองสื่อว่ากำลังว่าใครอยู่ ใช่ซี! กูมันขัดลูกกะตามึงไม่เหมือนยัยเดียร์หน้าก๊อปปี้อกตู้มนี้หรอก!
“ใช่เลยค่ะ มีแต่ตัวที่ไม่เจริญหูเจริญตา”ชายโฉดหญิงชั่วทำเสียงเล็กเสียงน้อยเพื่อกระทบกระทั่งผมแล้วเดินผ่านไป ผมรีบสูดอากาศเข้าปอดทำใจให้เย็นติดลบองศาแต่ไอ้พรีสต์ผู้เลือดร้อนกระโดดไปขวางไว้แล้วมองพวกนั้นด้วยสายตาโมโหแทนผม
“เฮ้ย!!! พูดให้ดีๆ นะโว้ย!!! พวกมึงนั้นแหละไม่เจริญหูเจริญตา!!”
“ต้าย พูดจาหยาบคาย”
“โถๆ แม่คุณ! พูดหยาบดีกว่าใจหยาบวะ!!”
ถูกๆ!! มึงพูดถูกมากไอ้พรีสต์ เอาอีก! ด่ามันเยอะๆ เลยนะเพื่อน เดี๋ยวกลับไปกูเลี้ยงเหล้ามึงแบบไม่อั้นเลย ฝากด่ามันด้วยว่า หน้าปลวกเอ๊ย!! ด่ามันไปเลย!!! ผมยืนนิ่งมองไอ้พรีสต์กับเดียร์ชี้หน้ากันไปมา ผมไม่ขอสู้เองหรอกครับ คอยลุ้นว่าจะมาเรื่องสนุกๆ เกิดขึ้นหรือเปล่า?
“แกว่าใครไอ้ตุ๊ด!!”
“หา!!! หนอยยย วันนี้กูขอกระทืบผู้หญิงทีเหอะ”
มึงไม่ได้ตุ๊ดนะพรีสต์แค่คล้ายผู้หญิงเท่านั้น! เถียงมันไปเลย!! ไอ้พรีสต์ได้ยินคำว่าตุ๊ดก็สติแตกเลยครับ ก็มันไม่ชอบให้พูดว่ามันเป็นตุ๊ด กะเทยอะไรพวกนี้น่ะครับ มันบอกว่าไม่แมน อืม ตัวมึงมันแม๊นแมนวะพรีสต์ ไอ้เพื่อนยากของผมมันก้าวสามขุมทำหน้าเตรียมออกศึกแบบสุดๆ ยัยเดียร์หน้าก๊อปปี้ก็รีบไปหลบหลังไอ้วินเซอร์ เฮ้ๆ มึงจะมีเรื่องตบตีไม่ได้นะโว้ย มึงให้สัญญากับเฮียเฮอร์มิตไปแล้วนี่ เอาวะถึงอยากจะสนุกเห็นคนตบตีกันเลือดนองแต่ไหนๆ พี่เขาฝากดูแลมาผมก็ต้องจำยอมเอ่ยห้ามไป
โธ่ อดดูศึกนองเลือด“ไอ้พรีสต์ มึงจะมีเรื่องเหรอวะ?”
“เปล่า พูดไปงั้นแหละ”ไอ้พรีสต์มันชะงักตัวแล้วหันกลับมายิ้มแห้งๆ ให้กับผมแล้วยัยเดียร์ที่กระโดดไปหลบหลังไอ้วินเซอร์พอเห็นไอ้พรีสต์ไม่เล่น มันก็เดินออกมาเชิดหน้าเยาะ
“โธ่เอ๊ย! นึกว่าจะแน่!!”
“ให้กูตบอีนี้หน่อยเถอะ!!”
ยัยปัญญาอ่อนนี้อุตส่าห์กูกลั้นใจห้ามไม่ให้ตีกันแล้วยังจะมาสร้างความหวังอันทรมานให้กูอยากดูศึกตบล้างน้ำอยู่ได้! ไอ้พรีสต์มันจะไปมีเรื่องไม่ได้โว้ย!! ผมถอนหายใจเฮือก ไอ้คนที่ดูเอ็นจอยกับสถานการณ์นี้ที่สุดคงจะเป็นไอ้วินเซอร์แหละครับยืนมองเหตุการณ์ด้วยอาการนิ่งสงบสุดๆ
“ไอ้พรีสต์! พอ กลับ!!”ผมห้ามไอ้พรีตส์แล้วลากมันออกมาจากเรดโซนตรงนั้นทันที ขืนปล่อยมันไว้ไม่แน่อีกสองวินาทีอาจจะเกิดศึกนองเลือดก็เป็นไปได้ อ่า...ไม่น่าเลย อุตส่าห์จะมีเรื่องสนุกๆ ให้ดูอยู่แล้วเชียว! แต่ว่าเรื่องนี้มันจะสนุกกว่านี้ถ้าไม่เกี่ยวอะไรกับไอ้วินเซอร์!
ต่อรีล่าง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
