ตอน ฝันร้าย....ฝันดี?
ถ้าวินเซอร์ไม่ตื่นขึ้นมา
ฝันนี้จะเป็นอย่างไง?
ย้อนวินเซอร์ไปในเหตุการณ์นั้นอีกครั้ง!
.......................................................
....................................
.....................
...........
....
..
.
“วินเซอร์!!!”
!!!?
ผมหันไปมองเสียงเรียกของใครบางคนที่ดังขึ้นมาจากด้านหลัง ผมกระพริบตาปริบๆ มองเพื่อนที่วันนี้ดูแปลกตาไปมาก ร่างสูงใหญ่ในชุดทักซิโด้สีขาวบริสุทธิ์ที่ทำให้อีกฝ่ายดูดีมากขึ้น ผมสีดำเข้มที่จัดทรงเรียบร้อย ใบหน้าที่นิ่งนั้นก็ดูสดใสและมีออร่าแห่งความสุข
ไอ้โซโล่!!!?
ผมมองอีกฝ่ายอย่างงุนงง อะไรของมันฟ่ะ!?
พอผมหันความสนใจไปหาไอ้โซโล่ที่เดินเข้ามาจับแขนของผมแล้วลากหนีฮอยฮักไป เฮ้ยๆ!! เดี๋ยวๆ อะไรกันวะเนี่ย!!? ผมมองฮอยฮักที่เดินหนีไปแล้วหันมามองไอ้โซโล่
“อะไรของมึงวะไอ้โซ!? ปล่อยกู!!”
กูจะขัดขวางการแต่ง!!
“มึงนั้นแหละ รีบๆ เปลี่ยนชุดสิวะ”
“เปลี่ยนชุดห่าอะไร?”
ผมถูกไอ้โซโล่มันลากมาไกลถึงห้องแต่งตัวแล้วถูกโยนชุดทักซิโด้สีขาวมาให้ ห๊ะ? จะให้กูใส่เนี่ยนะ ใส่ทำไมวะ? ผมเงยหน้าขึ้นมามองไอ้โซโล่อย่างงุนงง มึงโผล่มาเนี่ยกูก็งงมากแล้วนะ ทำไมมาทำให้กูงงมากกว่าเดิมวะ!! เฮ้ย หรือว่านี่จะเป็นแผนที่แยกผมกับฮัก ม่ายยยยยย!!!
“รีบๆ ใส่สิวะไอ้วิน พิธีจะเริ่มแล้วนะโว้ย”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับมึงหรือกูวะ?”
ตอนนี้ฮอยฮักกับไอ้พรีสต์มันกำลังจะเข้าพิธีกันแล้วนะโว้ย มึงกับกูต้องไปขัดขวางพิธีด้วยกันสิวะ เอ๊ะ!!? หรือว่าไอ้โซโล่มันเตรียมแผนล่มงานวิวาห์นี้แล้ววะเนี่ย ผมรีบเปลี่ยนชุดเป็นทักซิโด้สีขาวแล้วหันมามองไอ้โซโล่ที่ยืนมองนิ่ง
“เอ่อ โซโล่ กูถามไรมึงหน่อยสิวะ”
“ว่า?”
“ทำไมมึงถึงทำให้งานนี้เกิดขึ้นได้วะ แมร่ง”
“เออ นั้นสิ แต่มันจะเกิดขึ้นอย่างไงก็ช่างมันเถอะ ตอนนี้กูไม่สนใจวะ”
เออ จะไปสนใจต้นเหตุมันทำไม ต้องทำลายงานนี้อยู่แล้วนี่น่า ผมเปลี่ยนชุดเสร็จก็เดินมายืนอยู่ข้างๆ ไอ้วินเซอร์
“แล้วนี่มึงคิดจะทำอย่างไงต่อวะ?”
“เข้าไปในงานแล้วก็รอเวลา”ไอ้โซโล่มันตอบสั้นๆ แบบนี้เสมอ ผมมองหน้าที่นิ่งๆ ของมันแล้วยิ้ม เอาวะ!! งานนี้มึงไม่ต้องห่วงมีกูเป็นผู้สนับสนุนการทำลายเต็มที่!
ผมกับไอ้โซโล่ก็เดินเข้ามาในงานอีกครั้ง แขกในงานก็มีแต่คนที่สนิทๆ กับพวกผมทั้งนั้นเลย แต่ละคนยืนอยู่สองข้างทางที่เป็นพรมสีแดงทอดยาวไปถึงแท่นน้ำสังข์ หือ? ผมเดินตามไอ้โซโล่ไปอย่างงุนงงสุดขีด จนกระทั่งมายืนอยู่หน้าแท่นนั้น ไม่นานประตูห้องก็เปิดขึ้นอีกครั้งโดยมีฮอยฮักเป็นคนเปิด
เห!!!?
ผมยืนตัวแข็งทื่อเหลือบมองไอ้โซโล่ที่ยังยืนนิ่งอยู่ เมื่อไรจะถึงเวลาสักทีวะไอ้โซโล่!!? เดี๋ยวมันก็ไม่ทันการณ์หรอก เฮ้ย!!! ฮอยฮักเดินเข้ามาแล้วหลบไปให้ไอ้พรีสต์ที่อยู่ในชุดเจ้าสาวเดินเข้ามาแทน แรดไหมล่ะพี่น้อง ผู้ชายที่ไหนเขาใส่ชุดเจ้าสาวกันฟ่ะ!!!? ฮอยฮักก็เดินไปถือชายกระโปรงข้างหลังให้กับไอ้พรีสต์ ส่วนไอ้โซโล่ก็หันมาพยักหน้าให้กับผม
ได้เวลาแล้วใช่ไหม!!!?
งั้นลุยเลย!!!!
ผมเดินตามไอ้โซโล่ไปแล้วไอ้บ้านั้นก็ให้ผมถือซองอะไรไม่รู้ไว้แล้วข้างหน้าก็มีพวกเพื่อนๆ ทำหน้าหิวเงินมาถือเชือกเงินเชือกทองกันหน้าสลอน เอ๊ะๆ อะไรกันฟ่ะเนี่ย!!? ผมเดินตามไอ้โซโล่ไปอย่างงงๆ ไอ้บ้าโซโล่แมร่งก็ไม่อธิบายอะไรให้กูฟังเลย หยิบซองขาวฟาดเงินใส่หน้าเพื่อนผู้หิวเงินไปเรื่อยๆ จนไปหยุดยืนอยู่หน้าเจ้าสาวหรือไอ้พรีสต์นั้นแหละครับ
เดี๋ยวๆๆ!!!!
นี่ตกลงแล้วคือ...
งานแต่งของไอ้พรีสต์กับ...
ไอ้โซโล่!!!!!?
ผมยืนกระพริบตาปริบๆ มองไอ้โซโล่กับไอ้พรีสต์ที่ควงแขนกันไปนั่งตรงแท่นน้ำสังข์แล้วมองไปที่ฮอยฮักที่ยืนมองมาที่ผม โอ๊ะ? นี่มันอะไรกันวะ!!? ผมยกมือเกาหลังคออย่างเขินๆ กูเข้าใจผิดดดดดดดดดด!!! โคตรอายเลยโว้ย!!! ผมก้มหน้ามองพื้นแล้วเงยหน้ามองฮอยฮักอีกครั้ง
นี่คงไม่ได้หมายความว่าผมกับฮอยฮัก...
อะไรวะเนี่ย
ผมไวได้ใจจริงๆ วะ!!!
ผมกำลังจะเดินเข้าไปหาฮอยฮักแต่แล้วก็เจอพวกเพื่อนหน้าหิวเงินยืนถือเชือกเงินเชือกทองขวางไว้กันหน้าตาเฉย เฮ้ยยยย!!! พวกมึงทำอะไรวะ!? ถอยไป!!! ชักช้าไม่ได้ใจผมเลยใช้ท่าไม้ตายฟาดเงินใส่หัวพวกมันแล้วมายืนอยู่ข้างๆ ฮอยฮักอย่างรวดเร็ว ไอ้พวกเพื่อนหน้าหิวก็กระโดดเหยงๆ เมื่อได้เงินไปคนละหลายตังค์
“ดีจังเลยนะ”ผมบ่นพึมพำอย่างโล่งอก ฮอยฮักหันมามองผมแล้วเลิกคิ้วอย่างไม่เข้าใจ ผมก็ยิ้มกว้างแล้วยกมือโอบไหล่ของฮอยฮัก มองอีกฝ่ายแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ
ดีแล้วที่เราไม่ได้แยกกัน!!
TBC.
ฝันดีหรือฝันร้าย เมื่อคืนฝันไปว่าได้เป็นสะใภ้นายก~
เอ๊ย~!!! ไม่ช่ายแล้ววววววววว แฮะๆ กลับมางานยุ่งมาก
แต่ก็อยากจะอัพให้ เอาแบบสั้นๆ เป็นอั่งเปาตรุษจีนไปล่ะกัน
ช่วงนี้งานยุ่งจริงๆ ขอโทษด้วย อาทิตย์หน้าอาจจะว่าง
ต้องขออภัยคนอ่านทุกๆ ท่านที่ช่วงนี้ไม่ได้อัพเลย
หัวข้อ: >>> ที่รัก~♥ รักผมสิ!! <<< (อ่าน 1484626 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก