ตอนที่ 24 “พวกมึงนี้ไม่ไหวเลยนะ ตัวใหญ่กันซะเปล่าๆ”ผมมองดูเจ้าพวกลูกน้องที่นอนแผ่บนพื้นแล้วส่ายหน้ากับสภาพที่ทุเรศไร้มาดของพวกมัน ตัวใหญ่ซะเปล่าแต่ดันมาเมาเรือ ให้ตายสิ! แค่ไอ้รีเบคโก้ผมยังพออภัยในความบ้าของมันได้แต่นี่แม้กระทั่งไอ้อับดัลตัวดีมันก็เล่นนอนอ้าปากพะงาบๆ เหมือนปลาขาดอากาศหายใจ สภาพพวกมึงตอนนี้กูเบื่อและหน่ายจริงๆ เลยโว้ย!
“นายยย~ มานช่วยไม่ด้ายน่า ฮือ...ที่พวกผมจะเป็น...อือ...แบบนี้ อึก ไม่คิดมาก่อนว่าจะเมาเรือ...ปวดหัวอ่ะ”
“...” มึงไม่ต้องดันทุรังพูดได้ไหมวะ ทุเรศสายตาว่ะ!
ผมตัดสินใจไม่สนใจเจ้าสองตัวนี้ เดินมานั่งเช็ดตัวให้แห้ง ตอนนี้พวกเรากำลังดำน้ำดูปะการังกันครับ ผมดำดูจนพอใจแล้วก็ขึ้นมาเจอสภาพเน่าๆ ของลูกน้องแล้วอดสมเพชพวกมันไม่ได้ เฮ้อ แล้วนี่ฮอยฮักยังไม่ขึ้นมาอีกเหรอเนี่ย? ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้โยนผ้าเช็ดตัวพาดไว้บนเก้าอี้ยาวแล้วเดินมาชะโงกหน้ามองลงในทะเล น้ำทะเลฟ้าใสกิ๊งทำให้เห็นวิวด้านล่างค่อนข้างชัด แถมตรงนี้ปะการังก็สวยและสมบูรณ์มาก
“ไม่ไปตกปลาได้ไหมคร้าบนาย!”เสียงโวยวายดังมาจากเจ้าพวกที่จะตายแหล่มิตายแหล่ ผมแค่เหลือบมองพวกมันอย่างไม่ใส่ใจ ใครบอกให้พวกมึงตามมาล่ะฟ่ะ ช่วยไม่ได้!
น้ำทะเลใกล้เรือผุดขึ้นมา หัวดำๆ นั้นต้องเป็นฮอยฮักแน่ๆ ครับ พออีกฝ่ายโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำแล้วว่ายขึ้นเรือมา ผมก็เดินไปจับมืออีกฝ่ายดึงขึ้นมาบนเรือ ร่างสูงโปร่งยืนบนเรือด้วยสภาพเปียกโชกน้ำเค็ม มือเรียวดึงแว่นกันน้ำออกเผยให้เห็นใบหน้าสวยที่เปียกปอน อืม...ให้ตายสิ ผู้ชายคนนี้ดูดีทุกมุมมองจริงๆ สภาพเปียกน้ำแบบนี้ดูเซ็กซี่ชะมัด ผมหยิบผ้าขนหนูผืนนุ่มยื่นให้
“ขอบใจ”ฮอยฮักรับผ้านั้นไปแล้วเอ่ยเสียงเบา ก่อนจะเช็ดตัวเดินไปถอดชุดดำน้ำ ตัวผมก็กลับมานั่งที่เดิม
“ต่อไปเราไปตกปลากัน”
“ม่าย! นายท่าน ไม่นะ!”
“พวกมึงเงียบไปเลย”ผมหันไปสั่งกับไอ้รีเบคโก้ที่ดิ้นกับพื้นเพื่อประท้วง ฮอยฮักมองลูกน้องของผมด้วยสายตานิ่ง ผมรู้สึกจากสายตานั้นเหมือนฮอยฮักกำลังสมเพชพวกมันน่าดูเลยนะครับ
“ไม่ต้องตกปลาก็ได้ เรากลับขึ้นฝั่งเลยก็ได้”
“แต่ว่านายอยากตกปลาไม่ใช่เหรอ? พรุ่งนี้เราจะกลับแล้วนะ”
“ถ้ามาเที่ยวอีกค่อยไปตกก็ได้”ฮอยฮักนั่งลงบนเก้าอี้แล้วตอบเสียงเรียบๆ ผมนิ่งเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำตอบ อืม จะว่าไงดีล่ะ รู้สึกดีใจนิดๆ กับประโยคที่ว่า ไม่รู้ทำไมเหมือนกันแต่ผมรู้สึกดีกับมันวะ เฮ้อ ท่าทางผมจะเป็นเอามาก นี่เขาเรียกว่าอินเลิฟแบบสุดขั้วสินะ
“คราวหน้าล่ะกัน”
ตกลงกันอย่างนั้นผมก็เลยต้องไปบอกกัปตันเพื่อเปลี่ยนเส้นทางกลับขึ้นฝั่ง อุบ๊ะ! ไอ้พวกบ้านี่ อุตส่าห์จะโชว์พาวการตกปลาให้เมียตูดูสักหน่อยแล้วจากนั้นก็สอนการตกปลาให้แบบแนบชิดสองต่อสอง แต่เพราะไอ้ลูกน้องเวรนี่แผนนี้ถึงต้องเก็บพับไว้คราวหน้า! ผมมองหน้าของคนข้างๆ ดูจะเหนื่อยอยู่เหมือนกัน เอาเถอะ กลับไปพักสักหน่อยก็ได้ ครั้งหน้ายังมีนี่นะ ผมกับฮักเพิ่งเริ่มต้นกัน ยังมีเวลาอีกเยอะ
“พวกมึงก็นอนเฝ้าเรือไปล่ะกัน ไปกันเถอะ”ผมเอ่ยลาเหล่าลูกน้องแล้วลากฮอยฮักกลับ เสียงของเจ้ารีเบคโก้ตามมาจากด้านหลังแต่ผมก็ไม่สนใจอะไรมันสักเท่าไร เพราะพวกมึงนั้นแหละที่ทำให้แผนสวีตตกปลาเลิฟๆ ของกูพัง! ผมกับฮอยฮักมาที่บ้านพักก็ผลัดกันอาบน้ำเปลี่ยนชุด
“วินเซอร์ ไปตลาดกันไหม?”
“คนเยอะ”
ไม่คิดเลยว่าฮอยฮักก็อยากไปที่ๆ คนเยอะๆ แบบนั้น สงสัยหมอนี้จะลืมตัวไปแล้วล่ะมั้งว่าถ้าออกเดินไปแบบนั้นคนเขาก็รู้กันทั่วน่ะสิว่าเป็นเลิฟมี แล้วทีนี้ล่ะ ข่าวหน้าหนึ่งเลยล่ะ! เลิฟมีกับวินเซอร์ควงแขนสวีตหวานที่ทะเล!! ผมน่ะไม่เป็นไรหรอก ไม่อยากจะพูดถึงมันสักเท่าไรแต่เรื่องข่าวคาวๆ ควงคนนั้นจีบคนนี้ของผมมันเยอะซะขนาดตัวผมยังเบื่อเลย แต่เลิฟมีไม่ใช่! หมอนี้กำลังดังแถมยังไม่มีประวัติคาวๆ แบบนี้ด้วย พวกนักข่าวคงจะเล่นเรื่องนี้เป็นเดือนๆ แน่เลยครับ
ไม่ได้! ในฐานะคนรักแล้วผมจะให้เรื่องนี้มันเกิดไม่ได้!
“คนเยอะก็ไม่เป็นไร”
ไม่เป็นไรได้ไงเล่า!? “ฉันไม่อยากจะเป็นข่าวหรอกนะ”ผมพูดเสียงเรียบๆ ไปทำให้อีกฝ่ายเหลือบสายตามามอง ไม่รู้ว่าจะเข้าใจว่ายังไงเพราะฮอยฮักไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมาเลยสักนิด เขาพยักหน้าเข้าใจเล็กน้อยก่อนจะเดินลงไปข้างล่าง หือ? คงจะไม่ได้งอนใช่ไหม? อันที่จริงผมไม่ได้กลัวเป็นข่าวสักนิด ผมออกจะชินกับการถูกพวกนักข่าวรุมจิกแต่ที่ผมเป็นห่วงน่ะคือเจ้าตัวที่เดินทำหน้าไม่รู้สึกรู้สานั้นแหละ ขืนเป็นข่าวอะไรพวกนี้ดูสิ พวกนักข่าวกัดไม่ปล่อยแน่แถมความนิยมต้องลดลงแหง ให้ตายผมก็ไม่ทำให้นักแสดงที่มีความสามารถขนาดนี้หมดอนาคตหรอกน่า
ว่าแต่...นั้นเขางอนจริงเปล่าวะ?
ให้ตายซี~! ผมเดินลงมาข้างล่างพบพวกสองตัวที่พยายามหอบสังขารเข้ามาในบ้านพัก ยินดีด้วยที่พวกมึงมาถึงที่นี้โดยปลอดภัย! ผมมองพวกมันแวบเดียวแล้วเหลียวมองหาคนที่เดินลงมาก่อน ได้ยินเสียงตู้เย็นอยู่ในครัวผมก็เดินไปชะโงกดูเห็นฮอยฮักหยิบแก้วกับขวดน้ำเดินออกมา เขามองผมอย่างแปลกใจที่มาเกาะขอบประตูเหมือนตุ๊กแกเกาะผนังแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรเดินผ่านมานั่งรินน้ำแล้วยกกระเดือกลงคอ
“ฉันจะไปเดินเล่นหน่อย”ฮอยฮักดื่มน้ำเสร็จแล้วหันมาพูดกับผม เดินเล่นงั้นเหรอ? แหม เหมือนอีกฝ่ายจะรู้ใจ เห็นผมเปลี่ยนสีหน้าแล้วเลิกคิ้วถาม
“มีอะไรหรือเปล่า?”
“ก็เปล๊า” ปฏิเสธเสียงสูงแสดงว่าโกหก!
“มีอะไรก็พูดมา”
“ก็นิดหน่อยอ่ะนะ รู้หรือเปล่าความฝันของลูกผู้ชายเมื่อมาทะเลจะต้องทำอะไร?”ผมเดินมานั่งฝั่งตรงกันข้ามกับฮอยฮักแล้วเริ่มพูดอย่างมีลีลา อ๊ะๆ จะให้เฉลยไปเลยมันก็ไม่สนุกน่ะสิ เมื่อมาทะเลย่อมต้องเล่นน้ำ ดูปะการัง ก่อปราสาททราย เก็บหอย
และที่เป็นสุดยอดของสุดยอดมันก็คือ...หึๆ
“อะไร?”ฮอยฮักทำหน้าไม่รู้ ผมก็ยิ้มที่มุมปาก
“ลูกพี่~!! ไม่ได้กลิ่นของความคิดหื่นและโรคจิตของนายท่านที่ฟุ้งกระจายบ้างเหรอครับ!?”ไอ้รีเบคโก้ฟื้นคืนชีพมาแล้วรีบส่งเสียงกวนๆ ดังข้ามโต๊ะ ผมเนี่ยเหล่มองไอ้ลูกน้องจอมเสือกด้วยสายตาเยือกเย็น มึงอย่ามาสะเออะรู้ทันกู เดี๋ยวเหยื่อก็รู้ตัวกันพอดี! ฮอยฮักหันไปมองไอ้รีเบคโก้แวบหนึ่งแล้วหันมามองผม ผมก็รีบปรับสีหน้ามายิ้มแฉ่งบริสุทธิ์ใจใสซื่อ
“ในตอนเย็นๆ ที่ทะเลแบบนี้ก็ต้องเป็นการเดินเล่นกับสาวงามในชุดวันพีชสีขาว! วันพีชสีขาวบางก็โดนคลื่นซัดเปียกชุ่มไปทั้งตัว สิ่งที่สุดยอดของสุดยอดก็คือ...เซ็กส์ริมทะเลน่ะสิ หึๆ ความใฝ่ฝันของลูกผู้ชายเลยนะนายว่าไหมฮอยฮัก?”
“ไปตายซะ”ฮอยฮักเอ่ยหน้าตายแล้วเดินหนีออกไปทันที
แหม่! อายใช่ไหมล่ะ? ผมหัวเราะอย่างสนุก ล้อเล่นน่า คิดว่าคนอย่างผมอยากจะทำจริงๆ น่ะเหรอ? อื้ม~ ก็อยากทำจริงๆ น่ะสิ!! อุตส่าห์เอาชุดวันพีชจากตู้คอเล็กชั่นมาด้วยเลยนะ แต่ดูเหมือนตัวหลักจะไม่ให้ความร่วมมือเท่าไรเลยแฮะ
“ถ้าเป็นผู้ชายล่ะก็ต้องอยากทำอยู่แล้ว ใช่ไหมวะ?”ผมหันไปถามไอ้สองตัวที่ฟื้นคืนชีพมาเรียบร้อย พวกมันก็ยิ้มทำหน้าหื่นกามแบบถึงแก่น
“แน่นอนอยู่แล้วครับ!”
เจ้านายมันเป็นยังไงลูกน้องมันก็ไม่ต่างกันหรอกครับ! ผมลุกขึ้นยืนแล้วหันมาสั่งพวกมัน
“ช่วยเตรียมอาหารเย็นแบบด่วนๆ แล้วก็อย่าให้ใครเข้ามาในบริเวณนี้เด็ดขาด ถ้ามีอะไรผิดพลาดล่ะก็พวกมึงสองคนเตรียมโดยเป่าหัวด้วยลูกกระสุน!”
“ครับ!”
ผมเดินออกมาจากที่พักอย่างวางใจ ไปที่ไหนๆ ก็ต้องเตรียมการไว้ในพร้อมล่ะนะ ถ้าเกิดคนอื่นมาเห็นเข้าเดี๋ยวเกิดข้อหัวเม้าท์กัน อีกอย่างมีเที่ยวทั้งทีก็ขอเป็นส่วนตัวบ้างเถอะ ผมเดินลงมาที่หาดทรายเห็นฮอยฮักนั่งทำอะไรก็ไม่รู้เหมือนกำลังวาดอะไรบางอย่างอยู่ ผมเดินมาหยุดที่ด้านหลังของเขาแล้วชะโงกหน้ามองดู
‘ไปตายซะ ไอ้บ้ากาม’
‘สูญพันธุ์ไปซะไอ้โรคจิต’
แล้วก็อื่นๆ อีกเยอะเลย...
“ถ้าอยากจะด่าขนาดนั้นทำไมไม่ลองมาด่าเจ้าตัวด้วยเสียงของตัวเองดูล่ะ?”
“...”ฮักเหลียวมองมาด้านหลังแล้วหันกลับมาเขียนอะไรบนทรายเหมือนเดิม อย่าเมินกันเซ่ ผมนั่งลงข้างๆ เขาแล้วชิงไม้ในมือของฮักมายึดไว้
“ถ้าจะเขียนน่ะนะ นายน่าจะเขียนแบบนี้มากกว่า”ผมขยับไม้ในมือเขียนลงบนทรายอย่างรวดเร็ว
ฮัก
ดาร์ลิ้ง
“ต้องอย่างนี้สิ”ผมยิ้มกว้างแล้วยักคิ้วให้ ฮักมองดูด้วยใบหน้านิ่งๆ แล้วเขาก็แย่งไม้ไปจากมือของผมแล้ววาดรูปการ์ตูนตัวเล็กๆ ใส่ มันดูน่ารักมากเลยล่ะครับ ฮักเนี่ยวาดรูปการ์ตูนน่ารักๆ แบบนี้ได้ด้วยแฮะ ก็นั่นสินะ ก็เรียนถาปัตย์อยู่นี่น่า ผมจับไม้แย่งมาเขียนลูกศรชี้ใส่เจ้าตัวการ์ตูนจิ๋วที่ทำทำหน้านิ่งเหมือนคนวาดแล้วเขียนใส่ลงไป
“น่ารัก~”
น่ารัก -> ฮัก
ดาร์ลิ้ง
ฮอยฮักยิ้มที่มุมปากแวบหนึ่ง น่ารักจริงๆ นั้นแหละ รอยยิ้มพันล้าน! ฮอยฮักก็แย่งไม้ไปเขียนบ้าง เขียนว่าสุดหล่อ โคตรหล่อ โคตรเท่อะไรแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะฮัก แต่พออีกฝ่ายอีกเสร็จผมต้องเม้มปากแน่นทันที
น่ารัก -> ฮัก
ดาร์ลิ้ง <- ไอ้หื่น
“อื้ม~ เดี๋ยวฉันจะทำตัวให้สมกับเป็นไอ้หื่นดีไหม?”ทำเหลือบมองคนข้างๆ แล้วยิ้มยั่ว ฮอยฮักมองตอบมาแล้วยักไหล่ อย่าท้าเพราะเดี๋ยวจะเผลอตัวทำตามใจเรียกร้องนะฮัก ผมแย่งชิงไม้ในมือของฮักมาได้ก็ขีดฆ่าคำนั้นออกแล้วเขียนไปใหม่
น่ารัก -> ฮัก
ดาร์ลิ้ง <- ไอ้หื่น สุดหล่อ
“นายไม่เล่นน้ำทะเลเหรอฮัก?”หลังจากที่ปล่อยไม้ให้ฮอยฮักเขียนตามใจผมก็มองไปที่ทะเล ฮอยฮักยังไม่ลงเล่นน้ำเลยสักครั้งจำได้ว่ามีแต่ผมกับเจ้าสองตัวนั้นที่ลงไปเล่น ชวนไปเล่นด้วยก็ไม่เล่นเอาแต่อยู่บนฝั่งเล่นทรายเหมือนเด็กๆ ฮอยฮักส่ายหน้า
“ไม่ ฉันเกลียดน้ำทะเล มันเค็มแล้วก็เหนียวตัวด้วย”
“งั้นก็ไปเดินเล่นกันเถอะ!”ผมผุดลุกขึ้นยืนแล้วยื่นมือไปหาฮอยฮัก หมอนั้นมองมือของผมนิ่ง
“มีอะไรหรือเปล่า?”
“ปกตินายไม่น่าจะทำแบบนี้”
“โอ้ว แล้วปกติฉันเป็นยังไงล่ะ?”
“ไอ้หื่นที่เลวที่สุดในโลก”ฮักตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว เขาจับมือของผมแล้วดึงตัวขึ้นมายืน ผมเนี่ยยิ้มกว้างเลยล่ะ จะน่ารักเกินไปแล้วนะ เดี๋ยวก็ทำตัวเป็นไอ้หื่นที่เลวที่สุดในโลกจับกดมันตรงทะเลให้รู้แล้วรู้รอดเลยนิ!
ผมกับฮอยฮักเดินจับมือไปตามหาดเรื่อยๆ ผมแกว่งมือเหมือนเด็กแล้วร้องเพลงปัญญาอ่อนสุดกู่ ฮอยฮักทำหน้าตาไม่รับรู้หรือมีส่วนร่วมกับผมเลยสักนิด เดินเตะคลื่นที่ซัดเข้าฝั่งไปกระโดดไปแต่นั้นแหละฮักก็ทำหน้าเป็นรูปปั้น หมอนี่ไม่มีฟีลร่วมกับผมเลยสักนิด
“นายทำท่าทางให้มันสนุกๆ กว่านี้หน่อยได้ไหม?”
“สนุกอยู่”ฮักตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
โอเค! ผมจะคิดซะว่าเขาสนุกอยู่ล่ะกัน
“เรามาแข่งกันไหม? ถ้าใครแพ้ต้องทำตามคำสั่งของคนชนะ”
ผมปิ๊งไอเดียบางอย่าง มาแข่งวิ่งกัน! อย่างน้อยก็น่าจะทำให้ฮักมีอารมณ์ร่วมกะผมบ้าง ไม่ใช่ทำหน้าเหมือนไร้ชีวิตจิตใจแบบนี้ ฮอยฮักเลิกคิ้วขึ้น ดูท่าทางเขาจะสนใจขึ้นมานิดหน่อยแล้วน่ะเนี่ย ผมยิ้มอย่างอารมณ์ดี ปล่อยมือจากเขาแล้วชี้ไปที่โขดหินขนาดใหญ่ข้างหน้า
“ใครวิ่งไปถึงโขดหินนั้นก่อนก็ชนะไป”
“สั่งอะไรก็ได้เหรอ?”ฮักถามขึ้น ผมก็พยักหน้า
“แน่นอน”
ผมเห็นฮักทำหน้าเหมือนมีแผนร้ายเลยแฮะ แต่ก็นั้นแหละ เรื่องวิ่งเนี่ยผมก็ไม่เป็นรองใครหรอกนะ ดูจากขายาวๆ นี้ได้เลย บอกตามตรงผมได้เปรียบอยู่นิดหน่อย ผมกับฮักตกลงกติกากันแล้วยืนจุดสตาร์ท อ่า! ไม่เห็นต้องทำหน้าจริงจังขนาดนั้นเลย เราแค่แข่งกันเล่นๆ นะ! หรือว่าฮักคิดจะสั่งให้ผมทำอะไรบางอย่างหรือไง เฮ้ย! ลางไม่ดีเอาซะเลยวะ!! อีแบบนี้ต้องทุ่มสุดตัว กูต้องชนะให้ได้!!
เรานับหนึ่งถึงสามพร้อมกันแล้วเริ่มวิ่งด้วยความเร็วเต็มที่ แน่นอนว่าผมเร็วกว่าฮอยฮักอยู่แล้ว พื้นทรายไม่ทำให้ผมวิ่งช้าลงหรอกนะเพราะผมวิ่งบนทรายจนชินชาแล้ว พื้นทรายทำให้วิ่งช้าลงและเหนื่อยกว่าพื้นราบธรรมดานั้นทำให้ผมทิ้งห่างจากฮอยฮักไกลโข ใกล้จะเห็นโขดหินผมก็ได้ยินเสียงร้องของฮอยฮัก
เกิดอะไรขึ้น!? 
หันกลับไปมอง เห็นฮอยฮักล้มหน้าคว่ำกับพื้น! เฮ้ย วิ่งยังไงให้ล้มเนี่ย มัวแต่อยากจะชนะเลยไม่ระวังตัวเองหรือไงกัน? ฮอยฮักล้มแล้วไม่ลุกขึ้นมาจนผมต้องวิ่งกลับไปดู หน้าคว่ำกับพื้นเลยนะ หน้าสวยๆ นั้นจะเป็นแผลหรือเปล่าวะ?
“ฮักเป็นอะไรหรือเปล่า?”
“...”ฮอยฮักไม่ขยับสักนิดเขาเอาแต่ก้มหน้าอยู่กับพื้น ผมเริ่มเอะใจนิดๆ คงจะไม่ใช่แผนเรียกร้องความสนใจหรอกนะ? ไม่ทันได้ตั้งตัวฮอยฮักก็เงยหน้าขึ้นแล้วผลักผมกระเด็นไปข้างๆ แล้วออกตัววิ่งไปอย่างรวดเร็ว กูว่าแล้ว!! แถมยังหันหน้ามาแลบลิ้นเยาะเย้ยอีกต่างหาก
น่ารักอ่ะ... 
เฮ้ย! นี่ไม่ใช่เวลามายิ้มเคลิ้มโง่ๆ อยู่นะเฟ้ยไอ้วินเซอร์ ตัวอันตรายกำลังถึงโขดหินแล้ว ผมลุกขึ้นแล้ววิ่งสุดกำลัง ไม่ยอมแพ้หรอกเฟ้ย! ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายตั้งใจจะทำอะไรแต่ต้องไม่ใช่อะไรที่ผมต้องการแน่ๆ ลงทุนขนาดเล่นละครทำตัวสำอ่อยแบบนั้นนี่น่า ถึงตายตูก็ต้องชนะ!!! เพราะผมเร็วกว่าและชำนาญวิ่งบนทรายก็เลยวิ่งมาทันฮอยฮักและแซงนำหน้าไปได้
เหอะๆ ไม่มีทางชนะฉันได้หรอกน่าฮัก!
ผมพยายามวิ่งไปแต่ดูเหมือนมีอะไรบางอย่างดึงถ่วงไว้ หันไปมองก็ไม่ใช่ใครที่ไหนครับ ฮอยฮักจับชายเสื้อของผมแล้วดึงไว้สุดแรง นี่มันโกงกันแบบโต้งๆ เลยนี่หว่า! เขาดึงเสื้อของผมแล้วเหวี่ยงไปข้างหลัง เหมือนผมจะได้ยินเสียงแคว๊กเลยนะเมื่อกี้
“โกงกันนี่หว่า!”
“ไม่มีกติกาว่าห้ามดึงเสื้อนี่”
หนอย!! นายคิดจะโกงเจ้าพ่ออย่างฉันได้งั้นเหรอ!? ฮอยฮักใกล้ถึงโขดหินแล้วครับผมก็รีบไปดึงเสื้อของเขาเอาไว้แล้วเหวี่ยงให้ถอยออกไป ฮอยฮักไม่ยอมแพ้จับกางเกงของผมแล้วดึงอย่างแรง นี่เล่นดึงกางเกงเลยงั้นเหรอ!? ผมขมวดคิ้วแล้วก้มมองอีกฝ่ายที่ยิ้มกว้างกับแผนร้ายที่หยุดผมได้
อยากได้กางเกงฉันขนาดนั้นเลยเหรอฮัก? ได้! ถ้าอยากได้ขนาดนั้นฉันจะยกให้ล่ะกัน!! ผมถอดกางเกงอย่างรวดเร็วแล้ววิ่งไปต่อข้างหน้าถึงโขดหินอย่างว่องไว ปล่อยให้ฮอยฮักยืนคว้างงุนงงอยู่กับกางเกงของผม แข่งโกงแต่แข่งได้แต่ถ้าแข่งเรื่องหน้าด้าน ผมมั่นใจว่าผมชนะฮอยฮักขาดลอยแน่!!
“ฉันชนะแล้ว!”ผมตะโกนออกไปพร้อมกับหลุดหัวเราะกับหน้าช็อคซีนีม่าของฮอยฮัก หน้าเหวอๆ โคตรฮาเลยครับ!! ผมแทบจะเข่าทรุดหัวเราะน้ำหูน้ำตาไหล ฮอยฮักกลับมาทำหน้านิ่งเหมือนเดิมแล้วมองผมที่ยังไม่หายจากอาการฮาแตก พยายามกลั้นหัวเราะแล้วเดินไปหาฮอยฮักเพื่อเอากางเกงคืน
“ชิ”ฮอยฮักทำเสียงขึ้นจมูกแล้วมือไวโยนกางเกงของผมลงทะเลก่อนจะเดินหนีไปทางอื่นอย่างรวดเร็ว นี่มันแพ้แล้วพาลนี่หว่า นิสัยไม่ดีเลยอ่ะฮอยฮัก ผมยิ้มขำแล้วมองฮอยฮักที่เดินขึ้นฝั่งไป ใครจะยอมให้หนี! ผมพุ่งตัวจับอีกฝ่ายแบกขึ้นไหล่อย่างว่องแล้ววิ่งลงทะเลจับฮอยฮักโยนลงทะเลไป
ตู้ม~!! เสียงน้ำกระเด็นเป็นหลุมใหญ่ ผมก็รีบหนีคว้ากางเกงมาใส่อย่างรวดเร็วแล้วหันไปมองตรงที่ผมโยนฮอยฮักลงไป มันก็ค่อนข้างลึกอยู่ล่ะนะ ฟองน้ำผุดเป็นระยะแล้วสักพักก็หายไปแต่กลับไม่มีวี่แววของฮอยฮักซะงั้น!? น้ำนิ่งไปแล้วแต่กลับไม่เห็นตัวคนที่ผมโยนลงน้ำไปเลย หรือว่าที่ฮอยฮักอ้างว่าไม่ชอบเล่นน้ำทะเลอาจจะเป็นเพราะว่ายน้ำไม่เป็น? ผมเริ่มกังวลขึ้นมาเมื่อคิดได้
“ฮัก! ฮอยฮัก!! เฮ้ย!! อย่าเล่นแบบนี้น่ะ! ขึ้นมาได้แล้ว!!”ตะโกนไปก็ไม่มีอะไรตอบกลับมาเลย ไม่น่าเชื่อว่าฮักจะว่ายน้ำไม่เป็น เขาต้องดำน้ำแกล้งเป็นว่ายน้ำไม่เป็นแหงๆ ผมพยายามเรียกอีกครั้งผ่านไปเป็นนาทีแต่ก็ไม่มีวี่แววอีกฝ่ายสักนิดทำให้ผมเริ่มร้อนร้นใจ ดำน้ำได้หนึ่งนาทีก็อึดพอตัวแล้วนะ แบบนี้คงจะไม่ได้แกล้งแล้วล่ะมั้ง ผมรีบดำน้ำลงไปดูทันที พยายามมุดลงน้ำเพื่อหา มองหาจนทั่วแล้วไปเจอเจ้าตัวแสบว่ายน้ำหนีไป
ฮอยฮัก!!! 
ผมว่ายน้ำตามเขาไปอย่างรวดเร็ว หนอยยย!! แกล้งแบบนี้มันไม่ขำน่ะเฟ้ย! ผมว่ายไปจนเข้าโขดหินแล้วโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำเห็นเจ้าตัวแสบนั่งอยู่บนฝั่งในโขดหินขนาดใหญ่ที่เหมือนเป็นถ้ำเล็กๆ ด้วยท่าทีสงบเสงี่ยม ผมเดินขึ้นมาอย่างรวดเร็ว หายใจเข้าออกเสียงดัง พอเดินมาถึงเจ้าตัวที่นั่งไม่รู้ร้อนรู้หนาวแล้วคิ้วมันกระตุกยิกๆ
“ห้ามเล่นแบบนี้อีกนะ หัวใจจะวาย! เฮ้อ จริงๆ เลย อย่าทำเป็นห่วงนักได้ไหม?”ผมนั่งลงข้างๆ แล้วบ่นเสียงดัง ฮักหันมามองผมแล้วเลิกคิ้วขึ้นสูง ทำเหมือนจะไม่เข้าใจว่าผมพูดอะไรอยู่ อย่ามาแอ๊บแบ๊วว่าไม่เข้าใจหน่อยเลย!
“พูดออกมาว่าจะไม่ทำอีกแล้วครับ พูดสิ!”
“จะไม่ทำอีกแล้ว ทำไมนายต้องโมโห?”ฮอยฮักพูดเสียงเรียบๆ แล้วถามออกมาอย่างไม่เข้าใจ ผมเส้นอารมณ์ขาดผึง หนอย!! ถ้านายตายเพราะว่ายน้ำไม่ได้ฉันจะทำยังไงฟ่ะ!? แถมยังเป็นต้นเหตุโยนลงไปในน้ำแบบนั้นอีก ตูต้องเป็นทุกข์ไปทั้งชีวิตน่ะสิ!! ดูท่าทางหมอนี้จะไม่รู้อะไรเลยจริงๆ ผมถอนหายใจเฮือก นี่ถ้าไม่พูดตรงๆ ไอ้คนซื่อบื้อก็คงจะไม่รู้เรื่องสินะ?
“ที่โมโหก็เพราะเป็นห่วงนายไม่ใช่หรือไง?”
“เป็นห่วง?”ฮักหันมามองผมกระพริบตาปริบๆ เหมือนเด็กที่สงสัย ผมเนี่ยหน้าด้านหน้าทนเรื่องอื่นแต่พอเป็นเรื่องคนๆ นี้ทีไรหน้ามันก็ร้อนผ่าวขึ้นมาเลยแฮะ ฮักคลี่ยิ้มหวาน
“นายเขินเป็นด้วย แปลกดีแฮะ”
พูดเฉยๆ ก็ได้ไม่เห็นต้องเอานิ้วมาจิ้มหน้ากันเลย ผมขมวดคิ้วปล่อยให้อีกฝ่ายแหย่เล่น ระหว่างนั้นก็มองไปรอบๆ ตัว โขดหินนี้ใหญ่เหมือนกันแฮะ แถมยังมาทางลอดขนาดพอดีตัวคนๆ หนึ่งไปอีกฝั่งด้วย อืมมม...สถานที่โคตรเอื้ออำนวยให้กูเลยวะ มิดชิดโคตร! แถมดูวิวตรงหน้าสิ สุโค่ยยย!! คลื่นทะเลซัดมาเบาๆ ทรายสีขาวสะอาด โฮกกกก!!! ตอนนี้ก็เริ่มรู้สึกหนาวๆ ด้วยแฮะ หึๆ อยากจะหาความอบอุ่นแบบเนื้อแนบเนื้ออะไรแบบนี้จังหว่า~
“ฮัก นายหนาวไหม?”
“นิดหน่อย เฮ้ย!! นายจะทำอะไรน่ะ!!?”ฮอยฮักโวยวายเมื่อผมผลักเขาหงายไปกับพื้นทรายแฉะๆ ผมยิ้มกว้างแล้วตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงสดใส
“ก็นายบอกว่าหนาว ฉันก็เลยจะให้ความอบอุ่นกับนายไง”
“วินเซอร์! ไม่เอา!”
“ไม่ทันแล้วล่ะ ที่รัก~”
หึๆ ไม่ได้ตั้งใจแต่มันก็เข้าล็อคกูเป๊ะ!! 
เสร็จไอ้หื่น เอ๊ย เสร็จโจร!! 
TBC.โฮกกกกกกก!!!! หายไปนานมาก ในที่สุดก็กลับมาอัพได้แล้ว
การแต่งยังไม่คงที่เท่าไร พยายามปรับฟีลอยู่ อดทนหน่อยนะ!
และแล้วการมาฮันนีมูน(?)ก็จบลง ไม่ต้องเตรียมช้อนไว้ซดดราม่า
ยัง! ยังไม่ถึงสวีตกันต่ออีกนิดดีกว่า แหม~ เอาให้มันสุดๆ ก่อนล่ะกัน
ตอนนี้ตัดฉับไปแบบนี้แหละ ไม่มีต่อหรอก(หรือจะต่อดีหว่า?)
ต้องขอโทษทุกๆ คนที่รอจนรากงอกแล้วงอกอีก
ช่วงนี้ต้องตามหาฟีล รู้สึกแต่งอะไรไม่ค่อยออกเลย
ฝีมือการแต่งมันก็ฝืดๆ ยังไม่เข้ารูปเข้ารอย ต้องขออภัยนะจ้ะ
แล้วเจอกันตอนต่อไป~
หัวข้อ: >>> ที่รัก~♥ รักผมสิ!! <<< (อ่าน 1483997 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก