หัวข้อ: นายโลมกับรักจนตรอก โดย TRomance[♥♡Fin♥♡]แจ้งข่าว กำลังแพ็คหนังสือแล้วจ้า^^P.173

[kny]

ลุ้นจนตัวโก่งแล้ว

[HaNuiIZiN]

นายโลมของเราแทบหมดสติเลยทีเดียว
แม้ว่าจะโกดนายใหญ่สักแค่ไหนที่เค้าขืนใจให้ตัวเองเจ็บแบบนี้
แต่การที่คุยๆกันอยู่แล้วมาบาดเจ็บให้ได้ยินกะหูแบบนี้ มันก็ยากเกินทำใจจิงๆ
อาการปางตายที่เห็น ทำให้นายโลมของเราแทบลืมบ้านและอู่ซ่อมรถไปเลย
ไม่รู้ว่าตอนนี้นายใหญ่จะเรียกหาใครกัน...แล้วนายโลมหละ ยังอยากจะเปนอิสระอีกมั้ย??
ไม่รู้ว่าจะสงสารใครดี?...
นายโลมที่โดนนายใหญ่พูดจาร้ายๆใส่แถมยังย่ำยีหัวใจและร่างกาย
หรือว่านายใหญ่ที่เปนห่วงคนที่หายไปแทบบ้าทั้งยังถูกยิงปางตายอีก
เฮ้ออออออ เส้าใจจัง 

[indy❣zaka]

มาตามอ่านระหว่างน้ำท่วม

อยากจะบอกอิตาระฟ้าว่า  "สมน้ำหน้าย่ะ" 
โฮ๊ะๆๆๆๆ   

[CarToonMiZa]

 

[คันจัง]

คนแต่งอ่ะ แต่งไงหนิ แต่งให้คนอ่านค้างงง เทพจริงๆ

[oaw_eang]

พบการใช้ เค้า  ชั้น มั๊ย  แทน  เขา ฉัน ไหม  อยู่นะคะ  อิอ ิ

เจ้สอง

[greensnake]

เป็นห่วงโลมยังไม่ทันจะคลาย นายใหญ่เกิดเรื่องอีกแล้ว
ยังไม่ได้ตบตีเรื่องที่ทำให้น้องโลมเจ็บตัวเจ็บใจเลย
เอาไว้ให้รากหญ้าอาการดีก่อนแล้วค่อยว่ากันเนาะโลม
หรือมันจะเป็นฝีมือของคู่แข่งที่พี่ชายโลมทำงานให้แน่เลย
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ ดูแลตัวเองนะคะ 

[Non_stop]

 

กลับมาแบบช็อกมากๆ

กำลังสั่งกำลังงอลกันอยู่ดีๆๆ

โดนยิงซะงั้นนายใหญ่อย่าเป็นไรน่ะ สงสารทั้งสองคนมากเลย 

[Choiaop]

มันจะรันทดหดหู่กันไปถึงเมื่อไรคะเรื่องนี้
ใครบังอาจทำร้ายพี่ฟ้าอีก~
น้องโลมของเค้าเมื่อไรจะแฮปปี้ล่ะคะ

ตอนต่อไปมาเมื่อไรไม่รู้
แต่ขอเร็วน่ะคะ 55

[YunNie]

โอ้ววววววววววววววววว 

ค้างอย่างแรงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงค่ะ

คราวที่แล้วก็ช็อคไปทีแล้ว คราวนี้.....ยังไงกันเนี่ย ??


ขอบคุณสำหรับ 2 ตอนที่ผ่านมาค่ะ เข้มข้นสุดๆ   

แต่ตอนหน้าล่ะคะ ลุ้นๆๆๆ

[chae]

อ้ากกกกกกกกก ใครกล้าทำนายรากหญ้า
ช่างกล้าเสียจิง

[KOWPOON]

โอ้ย !! 

[RGB.__]

กราฟชีวิตขึ้นๆลงๆดีแท้ =[]= !!

[TheWanFah]

ค้างอย่างแรงงงงงงง
สงสารน้องโลมเบาๆ
 
 

[Still_14OC]

มาดันน้องโลมเป็นเมียมาเฟีย ไปแก้แค้นให้สามีเลย

ว๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆ ฉันคิดอะไรออกไป

[pochu52]

นายระฟ้าโดนลอบยิง คงไม่มีใครโทษโลมอีกนะ

[aoommy]

สมัครเข้ามาที่นี่ เพราะชอบนิยายของคุณ Tromance มากเลยค่ะ ชอบตั้งแต่เมฆกับฉานแล้ว อ่านรอบที่ 3 แล้วมั้ง แต่ทุกเรื่องก็ชอบนะคะ แต่เรื่องนี้ชอบมากที่สุด ชอบเมฆมาก ถ้าจะสั่ง reprint เมฆ ฉาน กับพี่ดิน ต้องทำยังไงอ่ะคะ คืออยากได้หนังสือเอาไว้เป็นที่ระลึก แบบว่ารักนิยายสองเรื่องนี้มาก 

[JipPy]

สถานการณ์พลิกพลันนนน

[koraorni]

ยังไม่ทันจะได้เคลียร์เรื่องเก่านายใหญ่ก็มาเจ็บตัวซะก่อน
แต่อาจจะมีเรื่องดีดีอยู่บ้าง เพราะว่าอาจจะทำให้โลมรู้ใจตัวเองมากขึ้น
 

[orionstar]

โป้ง ใครทำลูกแม่เสียใจ อภัยไม่ได้ล่ะ

[debubly]

นายใหญ่สู้ๆๆ

[Jaajaa]

มาม่าถ้วยเบอเร่อ
อ่านแล้วจะช็อกตามโลม

[yaninjinna]

โอยยย เครียด!!! 

ปมเยอะอ่ะ อีตอนนายใหญ่ทำร้ายโลม ก็ไม่รู้สาเหตุ

นี่โดนอะไรมาก็ไม่รู้อีก 

รอตอนหน้า หวังว่าจะกระจ่าง 

[ljk_sj_lovelove]

กรี้ดดดด กรรมจริงๆ นายใหญ่

ว้ากกก อ้ากกก เครียดด รอตอนต่อไปปป

[aimaim]

โอ้ว~~~!! นายใหฐ่ถูกยิง เหอๆๆ แบบนี้หนูโลมเราคงใจสับสนอีกยกใหญ่แน่ๆ ว่าแต่ท้ายสุดใครเรียกอ่ะ เรียกซะเพราะเลย เลยคุณโลมเลยอ่ะ คุคุ

( ลี้มาเมืองเลยไหมค่ะ ^^ เซจังมีที่พักให้ แถมคอมสปีดเต่าคลานอีกเครื่อง )

[ลู่เคอOlive♥]

นายรากหญ้า อย่าเป็นไรไปนะ ทำโลมเจ็บ แล้วยังไม่ได้รับผิดชอบเลย

[Seiki]

ตอนที่ 17 นายโลมกับรักจนตรอก

“ฮ่าๆ สาแก่ใจกูจริงๆว่ะเกียรติ ไม่คิดว่ามันจะง่ายดายขนาดนี้ เด็กเมื่อวานซืนก็คือเด็กเมื่อวานซืน ปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม”
“ผมเช็คแล้วครับนาย ไม่มีโรงพยาบาลไหนรับนายใหญ่ไว้เป็นคนไข้ รอฟังแค่ข่าวว่ามันจะตายวันไหนแค่นั้นเองครับ อาณาจักรมันคงปิดทำการแน่ๆ นายใหญ่ถูกยิงกลางร้านขนาดนั้น”
“จะว่าไปน้องชายแกก็ช่วยได้มากนะ ไม่ต้องมาจับล้างหน้าหรือแต่งเติมอะไรก็ได้ราคา เป็นราคาที่เราต้องยัดเยียดให้แขกกี่คนถึงจะได้ตั้ง 7 ล้าน ฮ่าๆ”
“ผมก็ไม่คิดว่าทางนั้นจะสู้ราคาครับนาย น้องผมซื่อ ให้แฝงอยู่ที่นั่นก็ดี อย่างน้อยก็เอาไว้หลอกถามอะไรๆได้”
“หึ หึ นี่ขนาดเรายังไม่ได้ลงมืออะไรมากมายเลยนะ จัดฉากนิดหน่อยให้คนมันสับสน ไอ้นายใหญ่นั่นยังเด็กเกินไปที่จะขึ้นมาผงาดในวงการนี้ได้ว่ะเกียรติ มีอย่างที่ไหนเปิดคาสิโนแต่ไม่โกงใคร เปิดอาบอบนวดขายกะหรี่แต่ถ้าใครไม่อยากขายก็ไม่บังคับ เด็กน้อยใจซื่อบริสุทธิ์เอ๊ย กลับไปนั่งกินนอนกินมรดกเก่าๆเถอะ อย่ามาจับธุรกิจแบบนี้เลย ใครๆเค้าก็เปิดเอาไว้บังหน้าทำอย่างอื่นทั้งนั้นแหละ มีแต่เด็กอมมือนี่แหละ ตรงไปตรงมาอยู่ได้ น่ารำคาญพวกมีอุดมการณ์จจริงๆ”
“แค่โลมเป็นน้องผมก็เป็นชนวนให้มันระแวงแล้วครับนาย ผมว่าไอ้นายใหญ่นั่นก็อยากปั้นน้องผมให้รับแขก คงทำรายได้ให้อาบอบนวดมันเยอะแต่มันก็ไว้ใจน้องผมไม่ได้ เพราะระแวงว่าน้องผมอาจจะเข้าไปเป็นไส้ศึกให้ผม”
“ฮ่าๆ เราก็ตั้งใจให้มันคิดอย่างนั้นอยู่แล้วนี่ ว่าแต่มึงอย่าให้น้องมึงไหวตัวได้ล่ะว่าเราแอบหลอกใช้โดยที่มันไม่รู้ ดูๆน้องมึงก็ไม่ได้หัวอ่อนอะไรมากมาย แค่มองโลกในแง่ดีเท่านั้นเอง อย่าให้มันรู้ล่ะว่าพี่มันใช้มันเป็นเครื่องมือ น้องมึงยังมีประโยชน์อีกมากเกียรติ เชื่อกูสิ”
“ครับนาย โลมมันซื่อแล้วมันก็ตามใจผมแล้วก็พ่อกับแม่ครับ หมอนี่มันเด็กกตัญญู สงสัยเชื้อพ่อมันจะแรง”
“ถึงกูจะโดนเฮียสอด่าจนหูชาที่มันหนีออกมาคืนนั้น แม่งเขี้ยวเรียกค่าปรับกูไปเป็นแสน แต่ช่างเหอะ แสนเดียวกับเจ็ดล้าน ฮ่าๆ เรียกว่าเกินคุ้มเว้ย”
“นายครับ แล้ว”
“แล้วอะไรวะ มึงจะถามหาส่วนแบ่งใช่มั้ย ไว้คราวหน้าสิวะ มึงก็รู้ว่าค่าตัวน้องมึงเจ็ดล้าน แต่ไอ้นายใหญ่หน้าจืดนั่นเขียนเช็คให้กูสามล้านห้า มันหักหนี้มึงไปครึ่งนึงนะเว้ยเกียรติ ถ้ามึงเปิดโต๊ะบอลหรือรับแทงม้าในอาณาจักรไอ้ระฟ้าได้ กูให้มึงแบ่งรายได้ 10% มึงสนใจมั้ย”
“สะ สน สนสิครับนาย ขอบคุณครับ ผมเปิดในอาณาจักรนั่นได้แน่ๆยิ่งถ้าสิ้นบุญนายใหญ่ นายจะเปิดกิจการทับรอยมันเลยก็ได้นะครับ”
“ฮ่าๆ งั้นเลยเหรอวะ ให้มีข่าวดีว่าไอ้เด็กอมมือนั่นตายจริงๆก่อน หรือไม่ก็พิการนอนเป็นผักดีกว่าว่ะ วันนั้นเราจะหัวเราะให้ดังกว่านี้ก็ไม่สาย ฮ่าๆ”
“แค่นี้ลูกน้องมันก็ระส่ำระส่ายแล้วครับ ไม้หลักล้มไม่เป็นท่าแบบนี้ ว่าแต่นายครับ มือปืนคนนี้ผมจ้างมากจากข้างนอก สืบหรือชักใยยังไงก็มาไม่ถึงเราหรอกครับนาย”
“ดีๆ มันจะดีกว่านี้มากถ้ามึงหลอกถามข่าวคราวจากน้องมึงได้ก่อนที่คนของเราจะสืบได้ กูร้อนใจอยากฟังข่าวดีเต็มที”
“มันหายหัวไปหลายวันแล้วครับ คงจะโกรธที่ผมไปไถ่ตัวมันมาเพื่อรับแขกที่นี่”
“งั้นเหรอวะ งั้นรอก่อนก็ได้ ยังไงก็คงจะมีแขกจากที่นั่นแห่มาที่นี่บ้างแหละ ความเงี่ยนมันเข้าใครออกใครซะที่ไหน วันนี้มึงก็ดูดหมอนวดจากที่นั่นมาได้คนนึงไม่ใช่เหรอ”
“ครับนาย ขนาดไม่ใช่ดาวของที่นั่น แต่สวยและหุ่นดีอย่างนี้เลยครับ”
“มึงยกนิ้วขนาดนี้ กูชักอยากชิมแล้วสิวะ เด็ดจริงหรือเปล่า ทำไมใครๆก็อยากได้หมอนวดที่นั่นกันใจจะขาด”
“ผมจะสั่งให้ไปรอนายที่ห้องนะครับ”
“มึงรู้ใจกูนะเกียรติ ไม่เสียแรงที่ไว้ใจ”
ท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบสงัด แต่บรรดาการ์ดทั้งหลายแบ่งจุดกันเฝ้ายามหนาตากว่าปกติ บางส่วนเดินไปเดินมาแต่ผมไม่สามารถบังคับสายตาให้จับจุดมองไปที่ใดที่หนึ่งเป็นพิเศษ มันหนักอึ้งที่ขอบตาแต่ไม่สามารถบังคับให้ปิดลงเพื่อพักผ่อนได้ มันเลยแข็งค้างอยู่อย่างนั้น แต่แล้วสิ่งที่ทำให้ผมกลับเข้ามาพบเจอกับความเป็นจริงอีกครั้งก็คือเสียงเรียกของใครสักคนที่ดังมาจากที่ไกลๆแล้วค่อยๆขยับเข้ามาทิ้งระยะห่างกันแค่ไม่ถึงคืบเท่านั้น
“คุณโลมครับ”
ฝ่ามือแตะลงบนแขนเย็นเยียบจนผมสะดุ้ง ความจริงที่คิดว่าฝัน เสียงเรียกที่ให้เกียรติเกินกว่าไอ้โลมเด็กอู่มอมๆคนหนึ่งนั้นคือเรื่องจริง คนเรียกเองก็ถอยหนีไปก้าวนึงเมื่อผมสะดุ้งขนาดนั้น เราสองคนตกใจอีกฝ่ายพอกัน
“ครับ”
“ผมมีเรื่องอยากจะขอร้อง”
“จากผมเหรอ”
“ครับ”
“ถ้ามีอะไรที่ผมช่วยได้ คุณบอกมาเลยครับ”
“ผมมีธุระที่ต้องจัดการมากมาย ส่วนคุณเธอก็แก่มากแล้ว คุณคงเห็นกับตาแล้วว่าถ้าเป็นเรื่องนายใหญ่ คุณไม่ได้เข้มแข็งหรือแข็งแรงเหมือนตอนออกคำสั่งเรื่องอื่นๆเลย”
ถึงพงจะเกริ่นนำเหมือนคนที่หมดหนทางเลือกและไม่ค่อยมั่นใจในตัวผมนัก คำพูดที่ต้องใช้เวลาในการกลั่นกรองมันออกมาเพื่อคุยกับผมเลยดูเหมือนเป็นคำพูดที่ไม่ได้เตรียมการมาก่อนล่วงหน้า เหมือนเข้าตาจนแล้วเลยต้องพูดเรื่องนี้กับผม
“ถ้าคุณจะไว้ใจผมสักครั้ง ผมรู้ว่านายใหญ่มีความหมายกับพวกคุณ แต่ถ้าคุณต้องการความช่วยเหลือ คุณน่าจะไว้ใจคนอื่นบ้าง ให้โอกาสคนที่คุณอคติน่ะครับ”
“ผมขอให้คุณช่วยดูแลนายใหญ่ได้มั้ยครับ ในระหว่างที่ผมต้องไปๆมาระหว่างที่นี่กับที่อาณาจักร ผมอยากให้ใครดูแลนายใหญ่ตลอดเวลา”
“ผมเนี่ยนะครับที่จะดูแลนายใหญ่คุณได้ ลูกน้องคุณอีกมากมายไม่มีใครทำหน้าที่นี้ได้เลยเหรอครับ”
“ทุกคนก็ต้องมีงานที่ต้องรับผิดชอบครับ ในระหว่างที่นายใหญ่พักรักษาตัว งานก็ต้องดำเนินไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น”
“ผมเข้าใจแล้วครับ ตอนที่เถ้าแก่อู่ผมป่วย ผมก็ต้องซ่อมรถต่อไปโดยไม่มีเถ้าแก่มาคอยสั่งงานเหมือนกัน”
“ผมจะสอนวิธีการดูแลนายใหญ่ให้นะครับ”
“ถ้าคุณมอบหมายหน้าที่นี้ให้ผมรับผิดชอบ ผมก็จะทำครับ เพราะจริงๆแล้วเค้าก็เป็นนายผมเหมือนกับที่เป็นนายคุณเหมือนกัน ว่าแต่”
“ครับ คุณโลมสงสัยอะไรครับ”
“ทำไมนายใหญ่ถึง”
“ผมพูดอะไรเยอะมากไม่ได้หรอกครับ”
“ครับ ผมเข้าใจ”
เพราะเป็นชีวิตของคนที่มีลูกน้องนับร้อยนับพัน และเพราะรอบนี้นายใหญ่ระฟ้าไม่ใช่แค่ถูกกระสุนเฉี่ยวเหมือนครั้งที่แล้ว การเรียนรู้ที่จะดูแลนายใหญ่จึงต้องจดลงในสมุดที่ขอจากแม่บ้านที่เฝ้าคอยอำนวยความสะดวกอยู่มุมหนึ่งของเรือนชาน ขั้นตอนการดูแลละเอียดจนนึกประหม่า มันไม่ง่ายเลยนะกับการดูแลชีวิตคนหนึ่งคนให้กลับมาออกคำสั่งร้ายกาจๆได้ ขนาดชื่อเสียงของหมอนั่นที่เหล่าบริวารรับรู้คือสง่าห์ ดุดันและจริงจังเด็ดขาด แต่พอนายใหญ่บาดเจ็บสาหัสเป็นตายเท่ากันแบบนี้ บริวารทั้งหลายตั้งแต่หัวหงอกยันลูกเล็กเด็กแดงต่างเอาชายเสื้อซับขอบตาและร้องไห้กันระงม คนโหดร้ายอย่างนายใหญ่กลับเป็นที่รักใคร่ของลูกน้องแบบที่ผมเองก็ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร
“ถึงคุณจะเหมาะที่สุดที่จะดูแลนายใหญ่ในเวลานี้ แต่ถ้าคุณเกิดคิดไม่ซื่อขึ้นมา คุณรู้ใช่มั้ยครับว่าพวกผมทำได้ทุกอย่างถ้านายผมมีอันตรายแม้แต่ปลายเล็บ”
ยอมรับว่าเป็นคำขู่ที่ทำให้คนฟังอย่างงผมขนหัวแทบลุก แต่ถ้าผมเป็นนายใหญ่ระฟ้าผมจะต้องดีใจและภูมิใจกับลูกน้องที่ซื่อสัตย์กับตัวเองแบบนี้แน่ๆ ในเวลาที่นายใหญ่ไม่มีทางจะรับรู้ความตั้งใจขนาดนี้ พวกเค้ายังซื่อตรงต่อความคิดและหน้าที่ที่มีต่อนายใหย่ของตัวเองเลย
“ถึงผมจะไม่ปฏิเสธว่ารักชีวิตของตัวเองยิ่งกว่าอะไร แต่ผมก็ไม่ชั่วพอที่จะทำอะไรตอนที่นายของคุณรวมถึงของผมเองด้วยไม่มีทางสู้หรอกครับ ผมไม่ใจคออำมหิตย์ขนาดนั้น แก้แค้นสิบปีก็ยังไม่สาย ผมไม่ใช่หมาลอบกัดนะครับ ผมเป็นลูกผู้ชายพอ พอที่จะรอนายคุณลุกขึ้นมาสู้แบบตัวต่อตัวกับผม ถ้าคุณคิดว่าผมกับนายใหญ่อยู่คนละฝ่ายกันน่ะนะ”
“ผมขอโทษครับ ไม่ได้ตั้งใจจะดูถูกน้ำใจคุณ แต่ผมพูดกันไว้ก่อน”
“เอาเป็นว่าผมเข้าใจครับคุณพง คุณเด็ดหัวผมได้ถ้านายใหญ่คุณเป็นอะไรขึ้นมาตอนที่อยู่ในความดูแลของผม”
“ผมจะทิ้งการ์ดไว้ดูแลความปลอดภัยที่นี่ อาจจะไม่สะดวกที่มีคนห้อมล้อม แต่คุณคงเข้าใจนะครับ”
“ไม่มีปัญหาหรอกถ้าไม่เข้ามาเฝ้าตอนผมอาบน้ำหรือทำธุระส่วนตัว”
“ผมจัดให้คุณนอนห้องนายใหญ่นะครับ เรื่องที่คุณจะอยู่ดูแลนายใหญ่ผมจะเรียนให้คุณทราบเอง”
“ครับ ผมไม่เรื่องมากเรื่องที่นอนหรอกครับ นอกจากนายของคุณจะฟื้นขึ้นมาแล้วอาละวาดตอนเห็นหน้าผมซะเองอะนะ”
“นายใหญ่ไม่ใช่คนเอาแต่ใจตัวเองไร้เหตุผลแบบนั้นหรอกนะ”
อยากจะย้อนออกไปเหมือนกันว่าเหรอ แต่กลัวหัวจะหลุดออกจากบ่า กลัวหัวใจจะหลุดออกจากขั้วง่ายเหมือนเด็ดมะม่วงสุกออกจากต้น การ์ดที่ยืนนิ่งเรียงรายกันอยู่นี้ทุกคนมีปืน และผมมั่นใจว่าทุกคนใช้ปืนแม่นเหมือนจับวาง เหมือนมันเป็นอุปกรณ์พื้นฐานในชีวิตประจำวันไปเสียแล้ว
“เรื่องอื่นๆที่ผมไม่ได้สอนให้คุณทำ คุณหมอจะสอนให้คุณเองครับ”
“อืม”
เรื่องนี้ก็คงจะแจ้งคุณหมอไว้แล้วเหมือนกันสินะ ทุกคนทำงานกันเป็นขั้นเป็นตอนจนอดสงสัยว่าเพราะอะไรถึงได้พลาดซ้ำสองและเป็นความผิดพลาดที่รุนแรงขนาดนี้
ถึงแม้การเรียนการสอนในการอยู่ดูแลพยาบาลนายใหญ่จะกินเวลาไปนานพอดู ถึงแม้นักเรียนอย่างผมจะง่วงงุนเต็มทีแต่จิตใต้สำนึกก็สตาฟตาให้ค้างอยู่อย่างนั้นจนมาถึงเวลาที่ได้อยู่กับตัวเองอีกครั้ง
เวลาที่ใช้ไปเนิ่นนานยังน้อยกว่าเวลาที่คุณหมอใช้ผ่าตัดนายใหญ่ มันเป็นความตื่นเต้นและหวาดกลัวในเวลาเดียวกัน น่าทึ่งที่ระบบการผ่าตัดใหญ่เพื่อช่วยชีวิตจะทำที่บ้านได้ แต่มันก็เสี่ยงเพราะที่นี่ไม่ใช่โรงพยาบาลและผมก็ไม่มีโอกาสล่วงรู้ว่าอุปกรณ์ที่มีในเรือนนอนเรือนนั้นครบครันแค่ไหน
“คุณโลมไปพักผ่อนก่อนเถอะครับ ด้านในเสร็จแล้วผมจะให้คนไปตาม”
พงเดินผ่านไปมาสั่งการลูกน้องแล้วมาหยุดอยู่ที่ผมอีกครั้ง
“ไม่เป็นไร”
พอผมตอบไปแบบนั้น คนสนิทนายใหญ่ได้แต่พยักหน้าแล้วเดินจากไป ทำไมเวลาแบบนี้ความคิดถึงที่มีต่อบ้าน แม่ แล้วก็ทุกคนที่รายล้อมอยู่ในชีวิตถึงได้เบาบางลง ถ้าใครสักคนมาบอกให้ฉกฉวยเวลาแบบนี้เพื่อกลับบ้าน ผมก็คงจะยืนยันหัวชนฝาว่าไม่กลับ ถึงแม้จะไม่เข้าใจไอ้นายใหญ่รากหญ้านั่นเลยว่ามันคิดอะไรอยู่ ทั้งๆที่ยังจำเรื่องที่มันผีเข้าผีออกและทำร้ายผมคืนนั้นได้ ทั้งๆที่ใจน่าจะโกรธเกลียดมันจนไม่น่าจะพูดคุยหรือมองหน้ากันได้อีกแล้ว
ทั้งๆที่ผมยังรู้สึกแบบนั้น
แต่ความห่วงใยในตัวมันก็มีปริมาณเท่าๆกันกับที่ใจบอกว่าเกลียด
ไม่แปลกที่ผมไม่เข้าใจในตัวมัน เพราะผมเองก็ใช่ว่าจะเข้าใจความรู้สึกแปลกๆนี้ของตัวเองเหมือนกัน


๐ สวัสดีค่ะ หลายคนคงอยู่ในภาวะสับสนเหมือนสถานการณ์น้ำตอนนี้ที่ลุ้นว่าตกลงท่วมหรือไม่ท่วมกันแน่ แล้วต้องมาสับสนอีกว่าจะโกรธหรือจะสงสารนายใหญ่ดี 
๐ คนสองคนตอนที่ยังไม่รู้ใจตัวเองว่าคิดกับฝ่ายตรงข้ามว่ายังไงมันก็น่าลุ้นดีนะคะ มีเกย์หลายคนที่เป็นแบบนี้ก่อนจะรู้ตัวว่าเป็นเกย์กันเยอะ ชะตาต้องกันกับความผูกพันโดยไม่รู้ตัวน่าจะเป็นตัวแปรเนอะ
๐ ระฟ้าเป็นนายใหญ่ด้วยมรดกบังคับ ไม่ใช่คนที่ถูกฝึกเพื่อเตรียมมพร้อมมาตั้งแต่ต้น เมื่อขึ้นมาเป็นนายใหญ่ ความคิดส่วนหนึ่งก็ยังเป็นแค่ระฟ้า ผู้ชายที่ก้าวผ่านวัยรุ่นและกำลังงอยู่ในวัยสร้างรากฐานให้ตนเอง กับ นายใหญ่จำเป็นที่ต้องระวังตัวเองตลอดเวลาเพราะธุรกิจที่ตัวเองทำอยู่นั้นใช่ว่าจะใสสะอาดบริสุทธิ์สำหรับคนอื่นที่จ้องจะตะครุบตาเป็นมัน ถ้าถามว่าระหว่างโลมกับระฟ้าใครน่าสงสารกว่ากัน คนเขียนว่าพอๆกันทั้งคู่แหละค่ะ แต่ส่วนใหญ่เลยนะ คนรวยเนี่ยจะมีอีโก้ที่เรียกว่าเอาแต่ใจตัวเองเป็นหลักซะส่วนใหญ่ เลยเหมือนนายใหญ่ไร้เหตุผลจัง ส่วนโลม เพราะเค้าถูกเก็บมาเลี้ยงไงค่ะ เพราะพ่อกับแม่ไม่ได้ทำให้โลมรู้สึกว่าเค้าเต็มใจที่จะเลี้ยงมา มันเหมือนกับว่าเลี้ยงเพราะถูกทิ้งไว้ให้เลี้ยง เค้าเลยจะหือจะอือก็ไม่ได้ ปากกัดตีบถีบสุดๆ ไหนจะต้องกตัญญูเพราะพ่อกับแม่พี่เกียรติเลี้ยงมา ไหนจะเพราะแม่ของตัวเองคือน้องสาวแท้ๆของแม่พี่เกียรติ เลยจัดว่าคู่นี้เยอะพอกัน 
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกคนมากนะคะ (รู้สึกเอาเองว่าเรื่องนี้ชีวิตสองตัวเองรันทด รอส่วนเติมเต็มให้กันและกันเหมือนเด็กป๋าเลย) TRomance หมมดมุกแล้วค่ะทุกคน...
๐ เจอกันตอนหน้าค่ะ ขอบคุณสำหรับคำผิด ข้อผิดพลาดที่แนะนำกันมานะคะ ขอบคุณค่ะ
๐ ทางเข้าแฟนเพจ กดแรงๆ

[KOWPOON]

     


มาทิ่มๆๆๆๆ   ก่อนเลย  55

[HT...hanna]

จึ้กๆ จิ้มก่อนอ่านคร่าาาาาาาา

[POPEA]

"เกียรติ" นิสัยน่า่เกลียดมาก!
รักแท้แพ้ใกล้ชิดจ้าโลมกับนายใหญ่ระฟ้า