หัวข้อ: นายโลมกับรักจนตรอก โดย TRomance[♥♡Fin♥♡]แจ้งข่าว กำลังแพ็คหนังสือแล้วจ้า^^P.173

[kuku]

ชอบตอนนี้ที่สุดละ

[JipPy]

โอ้ย   รำคาณคร่าาาาา


คนหนึ่งก็ปากแข็ง



คนหนึ่ง ก็ ซึน ได้อีก


 

[Indigo]

เป็นตอนที่อ่านแล้วระทึกทุกบรรทัดจริงๆค่ะ  โอ๊ยยยยยยย...หัวใจจะวายตาย
ต่างคนต่างแรงใส่กันอ่านแล้วปวดใจเลยค่ะ

[ladymoon_yy]

หมั่นไส้นายใหญ่   

[นัชชี่~นะจิ]

นึกว่าโลมต้องรับแขกแบบคนอื่นจริงๆ ใจหายใจคว่ำมากค่า แต่กฎที่นายใหญ่ตั้งมานี่ไม่ค่อยเลยนะ 555 ไม่รักไม่หวงก็ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรแล้ว

แอบเชียร์คุณฉัตรชัยเล็กน้อย มาทำให้นายหึงโลมดูบ้างได้ไหม.. หมั่นไส้เล็กๆ ><!

[Nus@nT@R@]

อย่าบอกนะว่าต่อไปคุณฉัตรชัยจะมาหาโลมเรื่อยๆ คราวนี้นายใหญ่จะตั้งเงื่อนไขอะไรอีก

[malula]

ยังจะกล้าทำอีกไหมล่ะคุณระฟ้า เอ็งลุ้น ข้าก็ลุ้นนะเฮ้ย

[นายอ่ะอ๋า]

ไชโย !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ตามอ่านทันแล้วครับ
กว่จะอ่านมาถึงตอนที่ 23 ไ ด้
ใช้เวลาตั้ง 3 วันเลยครับ
ซาบซึ้งกับตอนล่าสุดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก....ครับ
จะตามติดต่อไปนะครับ
+ 1......

[debubly]

อะโด่..ทั้งคู่เลย

[audio]

รักเค้าก้อไม่บอกเค้าไปดีๆๆ
มัวแต่วางมาตอยู่นั้นแหละนายใหญ่ขึ้เต๊ะ

[u_cosmos]

แอบโล่งใจกับแขกคนนี้
อย่างน้อยโลมก็สบายกายและใจ (นายใหญ่ด้วยเหอะ)
จบตอนด้วยนายใหญ่ดูเหมือนจะอบอุ่น
หันไปยิ้มให้โลมเลยเหอะ อย่ามายิ้มคนเดียว
อีกคนเขาไม่รู้เดี๋ยวก็พูดอะไรไม่เข้าหูอีก(มั้ง)

[timvasabi]

ลุ้นว่าจะมีทางออกอย่างไร พอเจอแบบนี้ โล่งงงเลยค่ะ
นายใหญ่นี่ก็นะ เกือบได้เจอดีแล้วไหมละ ทำไรไปหัดรู้จักอ่อนๆบ้าง
ใจแข็งแบบนี้ เดี๋ยวซักวันพลาดไปจะเสียใจทั้งสองฝ่ายนะ
นู๋โลมก็เหมือนกัน สังเกตุนิดซิค่ะว่านายใหญ่เขาทำแบบนี้เพราะอะไร
ทบทวนอะไรๆมั้ง คนหนึ่งซื่อ (เกิ๊นน) คนหนึ่งปากแข็ง (มากไป)
คนรอบข้างเขารับรู้หมดแล้ว เหลือแต่นายเอกนี่ละที่ไม่รู้อะไรกับเขามั้ง

ปล.เพิ่งได้เจอเรื่องนี้ จึงอ่านแบบรวดเดียว แล้วมีโอกาสได้เม้นเอาพาร์ทนี้
ชอบมากๆค่ะ ชักติดใจสไตส์การเขียนของคนเขียนซะแล้ว เป้นกำลังใจให้นะค่ะ^^

รอๆๆตอนต่อไป

[BuzZenitH]

ลุ้นตัวโก่งเลยอะ...นึกว่าโลมจะได้ชายอื่นด้วยซะแล้ว

   อร๊ายส์....นายใหญ่น่ารักอะ...อย่าปากแข็งนักเลย...
นายโลมของเราจะได้ไม่ต้องใจตกไปอยู่ตาตุ่มบ่อยๆ 

[Thanks]

รอดพ้น จาก คุณฉัตรชัย

แล้วจะรอด  จาก นายใหญ่ มั้ยนะ??

 

[Seiki]

ตอนที่ 24 นายโลมกับรักจนตรอก

“อะไรนะเกียรติ มึงติดต่อน้องได้แล้ว แต่ไม่รู้ว่าไอ้นายใหญ่หน้าจืดนั่นตายหรือยังงั้นเหรอ เป็นไปได้ไง”
“ผมคิดว่าตอนที่นายใหญ่มันกำลังเจ็บหนักใหม่ๆลูกน้องคนสนิทมันอาจจะขายน้องผมต่อให้ซ่องอื่นไปแล้วครับนาย”
“มึงหมายความว่าไอ้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมนั้นยังไม่ตายเหรอ”
“ผมไม่แน่ใจครับนาย ถ้าไม่ตาย มันก็คงจะไม่มีอำนาจสั่งการอะไรในอาณาจักรได้แล้วนะครับ”
“ไปสืบมาสิโว๊ยไอ้เกียรติ กูไม่เอาเรื่องคาดเดา”
“ผมกำลังหาทางครับนาย”
“มึงก็ใช้น้องตัวเองให้เป้นประโยชน์สิวะ อย่างน้อยน้องมึงก็เคยเข้านอกออกในอาณาจักรนั่น ต้องมีสายบ้างแหละวะ แกล้งหลอกถามเนียนๆไม่มีใครรู้หรอกว่าเราต้องการอะไร”
“น้องชายผมเองก็ดูแปลกไปครับนาย”
“ทำไมอีกวะ ไหนว่าน้องมึงหัวอ่อนไง”
“ครับ แต่ตอนนี้เหมือนเค้าสุขุมขึ้น คิดเยอะขึ้น ไม่ตรงไปตรงมาเหมือนแต่ก่อนอะครับ เหมือนคิดก่อนตอบยังไงไม่รู้”
“พี่เป็นพี่น้องกันมึงยังไม่รู้ แล้วกูจะรู้กับมึงเหรอเกียรติ”
“แล้วหมอนวดที่เราซื้อตัวมาละครับนาย”
“หมดนวดนั่นแม่งก็ไม่ได้เรื่อง เอาเก่งอย่างเดียวจริงๆ”
“งั้นก็จริงสิครับที่เค้าว่าอาณาจักรนั่นปกครองคนดีมาก เก็บข้อมูลที่ไม่ควรเปิดเผยได้ดี ขนาดนายใหญ่ถูกยิงอาการเป็นยังไงยังไม่มีใครรู้เลยนะครับ เงียบมาก เงียบเหมือนที่นั่นไม่มีนายใหญ่ก็อยู่กันได้”
“จะมีกองทัพไหนไม่มีผู้นำวะเกียรติ นอกจากมีคนบงการอยู่ข้างใน ไม่งั้นมันก็แย่งอำนาจกันฉิบหายแล้วสิวะ เงินไม่ใช่น้อยๆ นี่อาณาจักรยังเปิดตามปกติ เป็นไปได้ยังไง”
“นั่นสิครับ ทั้งๆที่เราเข้าทางหมอนวดของมันน่าจะรู้ความอะไรบ้าง เพราะก่อนรับแขกน่าจะผ่านมือนายใหญ่ก่อน แต่หมอนวดที่นี่ยังไม่มีใครนอนกับนายก่อนรับแขกเลยครับ”
“ไอ้ลูกหมานั่นมันโง่ หรือไม่ก็ตายด้านละมั้ง”
“หรือไม่ก็เพราะเป็นแฟนกับหมอคนสวยประจำอาณาจักรหรือเปล่าครับนาย”
“เออ เข้าท่า ยิ่งใหญ่แค่ไหนสุดท้ายก็กลัวเมียทุกคนแหละวะ ฮ่าๆ มึงคิดได้นะเกียรติ”
“เราควรต้องใช้คุณหมอคนสวยให้เป็นประโยชน์มั้ยครับนาย”
“มันก็ต้องดีกว่าหมอนวดอยู่แล้วสิวะ ไม่น่าเสียเวลาอยู่กับหมดนวดเลย”
“แต่เราก็ไม่เสียอะไรนี่ครับนาย ต้องยอมรับนะครับว่าหมอนวดของที่นั่น เรียกลูกค้าได้ดีจริงๆ”
“นั่นมันก็ใช่ แต่ตอนนี้เราอยากได้ข้อมูลของไอ้นายใหญ่นั่นมากกว่า ถ้าเจาะจากลูกน้องมันยากนัก เราก็ต้องลึกกว่านั้น เมียหมอคนสวยของมันนั่นแหละ”
“จะลองหาทางดูครับนาย”
.
.
.
“พงบอกคุณว่าคุณหนูเล่นอะไรแผลงๆเหรอคะเมื่อคืน”
“จิ๊!! สั่งไว้แล้วเชียวว่าไม่ให้ฟ้องคุณ”
“พงไม่ได้ตั้งใจฟ้องหรอกคะ ถ้าคุณไม่เห็นพ่อโลมหน้ามุ่ยแต่เช้า แต่คุณหนูอารมณ์ดีเกินไปจนผิดสังเกตน่ะค่ะ แกล้งอะไรกันอีกละคะ”
“ดัดนิสัยคนชอบประชดน่ะครับคุณ”
“แล้วเป็นไงคะ สำเร็จมั้ย”
“ก็อย่างที่คุณเห็นนั่นแหละครับ เลือกเองแท้ๆแต่ก็กลับมานั่งงอนอยู่นั่น”
“อ๋อ เพราะงอนกันสินะคะ วันนี้นายใหญ่ถึงต้องนั่งดูเอกสารคนเดียว”
“ถ้าคุณจะสงสาร ช่วยไปตามผู้ช่วยมาทำงานหน่อยสิครับ ตั้งแต่มีคนทำให้ ผมก็หาข้อมูลอะไรไม่ค่อยเจอแล้วล่ะครับ กำลังจะหงุดหงิดแล้วด้วย คุณคงไม่อยากให้คนในบ้านตื่นตระหนกเพราะนายใหญ่อารมณ์ไม่ดีใช่มั้ยครับ”
“ก็อย่าฟิวส์ขาดบ่อยสิคะ แต่ก่อนคุณไม่เห็นคุณหนูจะเอาแต่ใจไร้เหตุผลแบบนี้เลยนี่นา นายใหญ่ของที่นี่น่ายำเกรงออกคะ”
“ผมไม่ใช่คุณปู่นี่ครับ จะได้มีบารมีกับคนในบ้านขนาดนั้น ผมก็แค่เด็กเมื่อวานซืน”
“ยังน้อยใจที่ถูกสบประมาทเรื่องนี้อยู่เหรอคะ คุณหนูก็ทำให้ลูกน้องยอมรับแล้วนี่นา”
“เตือนตัวเองไว้อะครับ จะได้ไม่ลืมตัวว่ากว่าจะมาถึงตรงนี้ได้ ผมจะต้องแลกกับอะไรมาบ้าง”
“ไม่เอาดีกว่าค่ะ เราเลิกพูดเรื่องนี้กันดีกว่า นี่คุณตั้งใจจะมาต่อว่าคุณหนูนะคะ ไม่ได้ตั้งใจจะมาปลอบอย่างนี้”
“ถ้าคุณไม่อยากปลอบ คุณก็หาตัวแทนมาปลอบสิครับ”
“หัดบอกความต้องการของตัวเองแบบที่บอกที่อ้อนกับคุณกับคนอื่นบ้างนะคะ คุณรู้ว่าคุณหนูเคยชินกับการที่ลูกน้องต้องคอยเข้าใจและรู้ใจเจ้านาย แต่คุณหนูต้องแยกแยะนะคะ ว่าลูกน้องแตกต่างยังไงกับเค้าคนนั้น”
“เค้าคนไหนเหรอครับคุณ”
“ไม่ต้องมาหลิ่วตาล้อเลียนคุณหรอกค่ะ ถ้าสายไปเมื่อไหร่ จะมานอนหนุนตักคุณแล้วร้องไห้ก็ไม่ทันแล้วนะคะ”
“นายใหญ่ที่ไหนจะอ่อนแอขนาดนั้นล่ะครับคุณ”
“ก็นายใหญ่ที่ไม่ยอมรับสักทีว่ากำลังหลงรักไงคะ คุณหนูรู้ใจตัวเองแต่พยายามปฏิเสธความรู้สึกนั้นอยู่ คุณหนูลืมอะไรไปหรือเปล่าคะ”
“ลืมอะไรครับคุณ”
“ไม่มีใครหลอกใจตัวเองได้หรอกค่ะ คุณจะไปตามผู้ช่วยมาให้ แต่ต้องคุยกับเค้าดีๆนะคะ”
“ขอบคุณครับ”
ถ้าไม่มีคุณที่คอยเข้าใจ บางทีอาณาจักรแห่งนี้อาจจะดับสลายไปตั้งแต่ไม่มีคุณปู่แล้วล่ะ
.
.
.
“วันนี้ใครทำให้อารมณ์ไม่ดีอีกแล้วเหรอพ่อหนุ่ม”
“ไม่มีครับคุณ วันนี้ผมไม่ได้กดปากกาทะลุกระดาษอย่างวันนั้นแล้วนะครับ”
“คุณยังไม่ว่าอะไรเลยนี่คะ นายใหญ่เรียกหาแน่ะค่ะ”
“เรียกหา หาผมเหรอครับ”
“ค่ะ รีบไปก่อนโซนร้อนจะกลายเป็นดีเปรสชั่นนะคะ”
เรียกหาทำไมวะ!! เมื่อคืนตอนกลับถึงบ้าน มันยังทำเมินไม่สนใจผมอยู่เลย อย่าว่าแต่พูดอะไรด้วยสักคำก่อนแยกย้ายเหอะ หน้ามันยังไม่มองด้วยซ้ำ มันบอกให้ผมรับแขก ผมก็รับให้แล้ว ยังจะโกรธอะไรอีก
ผมฮึดฮัดกับคำสั่งนายใหญ่ได้แค่ตอนเดินมาเท่านั้นแหละ พอใกล้จะถึงเรือนชานจริงๆก็ต้องฝืนปั้นหน้าใหม่ ลูกน้องบอร์ดี้การ์ดมันห้อมล้อมอย่างกับเล่นรอบกองไฟลูกเสือ ขืนผมรุ่มร่ามนี่มีสิทธิ์ถูกปาดคอโชว์แน่ๆ
“นั่งสิ ลำบากหน่อยนะ”
ลำบากยังไงของมันวะ แค่นั่ง ทำไมต้องยิ้มยั่วล้อเลียนอย่างนั้นด้วย”
“เป็นไงบ้าง  รับแขกคืนแรก”
“ก็ดีนี่......ครับ”
“ก็ดีเหรอ”
มันเลิกคิ้วสงสัยเหมือนไม่เชื่อหูที่ได้ยิน
“อืม เอาอีกนะ”
“รับแขกนี่น่ะเหรอ”
“อื้ม สนุกดี ชอบ”
เกือบเผลอหลุดหัวเราะ เจ้เชอรี่บอกว่าหมอนี่หน้าซีดปากสั่นตั้งแต่เจ้พาขึ้นไปส่งบนห้องแล้ว และไอ้ที่ตอบคำถามเขาเหมือนเป็นเรื่องง่ายๆสบายๆเพราะเจอลูกค้าสุภาพแถมยังคออ่อนสินะ เขาน่าจะปล่อยให้โลมได้เจอลูกค้าที่ตั้งใจมาซื้อบริการจริงๆสักที จะได้ไม่กล้ากับนายใหญ่ขนาดนี้ แต่ไม่อยากเสี่ยง เขาไม่มั่นใจการคอนโทรลในพื้นที่ปิดแบบนั้นมากนัก นี่ขนาดแค่คิด ยังไม่ได้ลองทำหรือพลาดขึ้นมาจริงๆยังรู้สึกหน่วงไปทั้งใจ
“ไว้จะเรียกมาบริการนายใหญ่บ้าง อยากรู้เหมือนกันว่าฝีมือแค่ไหน แต่นายใหญ่ไม่คออ่อนแล้วก็......นานซะด้วยสิ”
มือเปิดแฟ้มเอกสารอยู่สะดุดแทบหน้าคะมำตอนที่มันทิ้งหางเสียงแล้วลงท้ายว่านาน แก้มร้อนฉ่าอย่างน่าโมโห ผมไม่เคยอยากโทษที่การทำงานของร่างกายมันจะค้านกับความรู้สึก แต่ถ้าผมขอได้ ผมอยากจะขอแค่ต่อหน้านายใหญ่คนเดียว อย่าให้ผมแสดงอาการอะไรออกมาให้ต้องอายเหอะ
“นายใหญ่ไม่ควรเสี่ยงกับหมอนวดมือใหม่อย่างผมนะครับ อาจจะพลาดทำน้ำร้อนเกินกว่าจะลงไปแช่ได้โดยไม่ตั้งใจน่ะครับ”
“ถ้าเจ้เชอรี่ปล่อยให้รับแขกก็แสดงว่าผ่านมาตรฐานหมอนวดของอาณาจักรแล้วสิ”
เจ้เชอรี่ปล่อยที่ไหน ผมอดไม่ได้ที่จะเหลือกตาใส่มัน คนที่จะอนุญาตให้นายโลมหน้าใหม่รับแขกได้คือนายใหญ่คนเดียวเท่านั้นแหละ และคนนั้นก็คือคนที่นั่งลอยหน้าลอยตาเรียกผมมาแซวอย่างมัน ครึ้มอกครึ้มใจอะไรนักหนา คงจะสุขมากสินะที่ส่งผมออกไปทำเงินให้มันได้เนี่ย....แม่ม ขอเหอะ ขอบริภาษเจ้านายในใจสักหน่อย
“คืนนี้อย่าลืมบริการนายใหญ่ด้วยล่ะ เมื่อย”
“คุณพูดจริงเหรอ”
พูดได้คำเดียวว่าช็อค แต่ดูเหมือนนายใหญ่จะจริงจัง เพราะมันแกล้งหมุนคอไปมาเหมือนเมื่อยและต้องกายผ่อนคลายสุดกำลัง เวรกรรมอะไรของผมนักหนาวะ เหมือนรอดปากเหยี่ยวปากกามาเจอเสือ แถมเป็นเสือโหยที่หื่นกระหายอย่างไอ้รากหญ้านายใหญ่ของตัวเองอีก
“ไหนว่าอยากใช้หนี้ให้หมดเร็วๆไง ชั้นก็อยากช่วย”
ช่วยหารถให้ผมซ่อมหรือให้ทำสวนทำไร่ง่ายกว่าอีก
“แต่เมื่อคืนผมเพิ่งรับแขกมานะ ยังเอ่อ ยังไม่พร้อม มันระบมคุณก็รู้”
“งั้นเหรอ จริงๆด้วยนะ นายโลมที่เพิ่งจะเสียตัวใหม่ๆเนี่ยมักจะเจ็บระบมไปทั้งตัว แล้วนายถึกมาจากไหนกันเหรอโลม ถึงได้เดินตัวปลิวขนาดนี้  แขกเมื่อคืนเค้าพกหนอนไม้ไผ่มาเที่ยวหรือไง”
ตั้งแต่รู้จักกันมา ก็เพิ่งเคยเห็นครั้งนี้แหละที่โลมใช้เวลาคิดที่จะต่อปากต่อคำนานกว่าที่เคย หลายครั้งที่หมอนี่อ้าปากจะพูด แต่ก็ยั้งเอาไว้ แล้วก้มหน้าก้มตาดูเอกสารเหมือนยุติที่จะต่อปากต่อคำด้วย
พอเห็นท่าทีไร้พิษสงอย่างตอนที่นั่งคิดและขีดๆเขียนๆอยู่นี้ก็นึกเอ็นดู จนลืมไปว่าการยื่นมือไปลูบหัวอีกฝ่ายเบาๆนั้นจะทำให้คนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวตกใจ มันสบตามองผมแปลกๆอย่างระแวดระวังแล้วก็ทำงานต่อไป
“โลม รู้สึกอยากจะไปจากที่นี่น้อยลงหรือยัง”
น้ำยาปรับผ้านุ่มเข้าสิงนายใหญ่รากหญ้าตอนไหน? ทำไมอยู่ดีๆถึงได้ทำอะไรอ่อนโยนขัดกับบุคลิกเหลือเกิน แล้วคำถามเมื่อกี้ มันตั้งใจถามแบบมีนัยยะแอบแฝงหรือต้องการถามเล่นๆแบบไม่คิดอะไรนะ
แต่ใจผมดันคิดตามคำถามนั้นไปแล้ว ครั้งล่าสุดที่กลับไปบ้าน ความอบอุ่นฉาบทับความรู้สึกได้เบาบางมาก มากจนใจหาย ที่ที่เคยซุกหัวนอนมาตลอดชีวิตกลับกลายเป็นที่ที่ตัวเองเป็นส่วนเกินไปเสียแล้ว ไม่มีใครรู้สึกอะไรกับการอยู่หรือไปของผม แม้กระทั่งแม่ ทั้งๆที่เราไม่ได้เจอกันตั้งนาน แต่พอพบกัน ผมกลับมองไม่เห็นความยินดีในแววตาของแม่เลย
“ทำไมคิดนานจัง”
“ตกลงคุณถามเพราะต้องการคำตอบจริงๆเหรอครับ”
“แล้วมีคำถามไหนที่ไม่ต้องการคำตอบเหรอ ในเมื่อขึ้นรูปประโยคเป็นคำถาม แน่นอนว่าต้องอยากได้คำตอบสิ ไม่งั้นเค้าเรียกว่าพูดลอยๆ”
“ผมไม่กล้า.............”
“ตอบอย่างที่ใจคิดสิ อย่าตอบเพราะคิดว่าตัวเองเป็นแค่ลูกหนี้หรือลูกน้องของนายใหญ่”
“ผมตัดฐานันดรนั้นออกได้ด้วยเหรอครับ”
“อนุญาตให้สำหรับคำถามนี้แล้วกัน”
“คุณขี้โกงผมนี่ คุณก็ยังใช้อำนาจนายใหญ่กับผมอยู่ดีแหละ”
“ฮ่าๆงั้นเหรอ ก็ชั้นเห็นนายวางตัวเหลือเกินนี่”
“ผมชอบที่นี่นะครับ สงบดี เห็นสีเขียวแล้วไม่ฟุ้งซ่าน ไม่ต้องรีบร้อน ไม่ต้องขวนขวายอะไรดีนะครับ ถ้าเป็นไปได้ บั้นปลายชีวิตผมก็อยากอยู่เรียบง่ายแบบนี้แหละ ปลูกผัก ปลูกหญ้า เลี้ยงไก่”
“เป็นความคิดที่ดีนะ”
“แต่ก็ได้แค่คิดแหละครับ”
“ทำไมล่ะ เพราะตัวเองเป็นลูกหนี้อีกแล้วเหรอ”
“เปล่า เพราะผมเป็นช่างยนต์น่ะสิครับ ไม่ใช่เกษตรกร”
“เด็กบ้า ของแบบนี้มันฝึกกันได้ ใช่ว่าเราทำอาชีพอะไรก็ต้องทำอย่างนั้นไปชั่วชีวิตซะหน่อย”
“แล้วคุณเคยคิดอยากเลิกอาชีพที่ทำอยู่ไหม”
ได้แต่อึ้งไปเมื่อถูกย้อนกลับด้วยคำถามนี้ โลมกับปู่ถามตรงข้ามกันโดยสิ้นเชิง ในขณะที่ปู่คอยถามแต่ว่าเมื่อไหร่จะรับช่วงต่อธุรกิจนี้ แต่โลมกลับถามว่าเคยคิดอยากเลิกอาชีพนี้มั้ย มันเป็นคำถามที่เคยหาคำตอบไว้ให้ตัวเองนานแล้ว แต่ไม่เคยมีใครถามสักที
“ผมขอโทษครับที่เสียมารยาท ลืมตัวว่าถามอะไรไม่ควรออกไป”
“ชั้นไม่เคยคิดที่จะทำธุรกิจนี้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว นายคิดว่าชั้นจะอยากเลิกมั้ยล่ะ”
“ถ้าอย่างนั้น คุณก็ไม่เห็นจะต้องฝืนเลยนี่ครับ คุณมีอำนาจอยู่ในมือ ถึงแม้ที่คุณกำลังทำอยู่มันจะถูกกฏหมาย แต่ขึ้นชื่อว่าการพนันและขายบริการ มันก็เป็นการปลูกฝังนิสัยไม่ดีให้กับคนนะครับ”
“แล้วถ้าเกิดพ่อแม่นายให้สมบัติที่มีค่าทางใจกับนายสักชิ้นนึง นายจะรักษาเอาไว้หรือขายทิ้งไปล่ะ”
“คุณคำถามแบบนี้ ผมจะตอบอะไรได้ล่ะครับ นอกจากเก็บไว้อะ”
“นั่นแหละ เพราะแบบนี้ไง ชั้นเลยต้องทำอะไรที่นายคิดว่ามันเหมือนฝืนใจ”
“เหมือนฝืน แสดงว่าตอนนี้ไม่ฝืนสิครับ”
“ก็ถ้าเรามองเห็นจุดที่จะทำให้เรารู้สึกรักขึ้นมาได้ เราก็จะไม่ฝืนไง”
ฟังมันพูดเพลินจนลืมอคติมันไปชั่วคราว จะว่าไปคนที่เพียบพร้อมและดูเหมือนไม่น่าจะขาดอะไรอย่างนายใหญ่ก็ใช่ว่าจะไม่มีช่องว่างนะ ชีวิตคนเราทุกคนไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ เพียงแต่ชีวิตของแต่ละคนอาจจะมีอุปสรรคต่างกัน ต้องคอยหาสิ่งที่จะมาถมช่องว่างนั้นให้เต็ม
คำพูดของมันมีส่วนที่น่าคิด ถ้าเราเจอรักหรือเจอจุดที่เราชอบขึ้นมา ส่วนที่เคยนึกรังเกียจและเคยต่อต้านหรือฝืนใจก็จะค่อยๆหายไปเอง เหมือนตอนที่ผมฝึกกับพี่อั้ม ถึงแม้รูปร่างภายนอกของพี่เค้าก็ไม่ได้มีอะไรที่น่ารังเกียจ แต่ผมก็ไม่ได้อยากให้เค้ามาแตะต้องตัวแนบชิดจนเกินไป ต่อต้านทุกสัมผัสที่เค้าทำกับผม แต่พอเปลี่ยนคนกระทำมาเป็นนายใหญ่ ผมกลับผ่านมันมาได้ถึงจุดสุดท้ายจนสำเร็จ จนมาถึงวันที่ผมต้องรับแขกครั้งแรก ทั้งๆที่ควรจะตื่นกลัวมากกว่านี้ แต่ผมก็รู้สึกว่ามันลื่นไหลกว่าที่ควรจะเป็น ถ้าเรื่องสองเรื่องใช้ตรรกะเหตุผลเดียวกัน นั่นหมายความว่าผมรักนายใหญ่แล้วเหรอ ผมไม่กล้าตัดสินต่ออีกเลย ยอมรับว่ากลัวคำตอบจากใจตัวเอง
“คิดอะไรอยู่ เหม่อไปตั้งนาน”
“เปล่าครับ เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ”
“ชั้นยังไม่ได้พูดอะไรเลย”
“อ่อ ครับ”
“แต่เรื่องคืนนี้น่ะ พูดจริงนะ”
อุตส่าห์คิดเข้าข้างว่าจริงๆแล้วนายใหญ่ไม่ได้เลวร้ายอะไรอย่างที่คิด ผมเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่าจริงๆแล้วผมคิดผิด
หมอนี่เลวร้ายกว่าที่คิดเยอะ
“นิ่งไปอีกแล้วนะ ไม่เห็นจะเก่งอย่างเมื่อคืนเลยนี่ ทำไมล่ะ พอเป็นชั้นนี่กลัวเหรอ”
เออสิ!! แต่ใครจะกล้าพูดออกไปให้มันได้ใจล่ะ ทั้งๆที่รู้อยู่เต็มอกว่าระหว่างนายใหญ่กับแขกที่รับไปเมื่อคืนมันต่างกันแค่ไหน ทำไมไอ้นายใหญ่รากหญ้านี่ถึงไม่นึกรังเกียจที่ต้องใช้ของร่วมกับใครนะ มันก็รู้ทั้งรู้ว่าเมื่อคืนผมเพิ่งผ่านใครมา หรือว่ามันเป็นเรื่องปกติของนายใหญ่ไปแล้ว วันแรกที่ผมเจอมัน มันยังยืนจูบอยู่กับหมอนวดตรงตรอกเล็กๆข้างร้านอยู่เลยนี่
“ผมจะต้องกลัวอะไรครับ มันเป็นหน้าที่นี่”
“งั้นคืนนี้ชั้นคงได้รับการบริการเต็มที่สินะ”
ทำหูตาแพรวพราวเพื่อ...มันเป็นนายใหญ่นะ ไม่ใช่เด็กพบของเล่น
“อย่าคาดหวังอะไรกับมือใหม่อย่างผมเลยครับ”
“หมายความว่ายังต้องให้ชั้นช่วยนำทางงั้นสิ”
ผมล่ะจนใจจะตอบมันจริงๆนะ มันหมายความอย่างนั้นที่ไหนกันล่ะโว้ย มันคิดว่าคนที่เป็นหมอนวดไม่มียางอายบ้างหรือไง ถึงผมจะเป็นผู้ชาย แต่ตอนเวลาแบบนั้นมันก็น่าอายนี่หว่า นอกเหนือจากความเจ็บแล้วก็มีความอายนี่แหละที่ผมกลัว โดยเฉพาะคนที่ทำให้ผมรู้สึกแบบนั้นพร้อมกันคือมันนี่แหละ


๐ สวัสดีค่ะ รู้สึกว่าจะขยันต่อเนอะ เพราะคนอ่านนั่นแหละขยันทวง (โยนๆ) 
๐ คะแนนความนิยมระฟ้านี่ต้องอัพเดทวันต่อวันเหมือนข่าวน้ำท่วมเลยนะคะ บางวันพุ่งสูง บางวันก็ดิ่งลงเหว น่ากลัวมาก แฟนคลับน้องโลมเนี่ย 
๐ ก็ยังไม่ลืมที่จะบอกว่า ขอบคุณคนอ่านทุกคนมากนะคะ ทั้งคนอ่านและคนตรวจคำผิด ขอบคุณมากค่ะ 
๐ แฟนเพจ คลิก

[BBnuna]

จิ้มๆ
ทันมัยเนี้ย
เหม้ น่ารักน่ะเนี้ยช่วงนี้อ่ะ 555

[evilheart]

ใช้น้ำยาปรับผ้านุ่มอะไรเนี่ย อ่อนโยนผิดปกติ
 :serius2:อ่อนโยนกับโลมให้เป็นนิสัยซะทีสิ โลมจะได้เลิกประชด

[eern]

 ::อ๊ายเค้าอยากรู้ว่าน้องโลมจะบริการนายใหญ่งัยเค้าจะแอบดู

[RGB.__]

อ๊ากกกกกกกก ตอนนี้หวานๆแฮะ
นายใหญ่ก็ ไปแซวโลม รู้ๆอยู่ว่าไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย ทำจริงแล้วจะหนาว โด่   
โลมก็ซึนอ่ะ นายใหญ่เอ็นดูน่าดู   



ว่าแต่คืนนี้ ยังไงเนี่ย   -/-

[khunstar]

ไม่เหลือแน่โลม5555+

[little_nok]

ดีใจจังมาต่อแล้ว พรุ่งนี้อยากอ่านตอนต่อไปเลยนะคะ
ลุ้นมากค่ะ ก็น้องโลมต้องให้บริการนายใหญ่รากหญ้านิค่ะ
นิยายนอกจากจะมีฉากพ่อแง่แม่งอนแล้ว ยังมีประเด็นขบคิดอีกนะคะ
เรื่องงาน เรื่องการตัดสินใจ แถมได้ความรู้เรื่องธุรกิจนวดอีกน่ะ
เหมือนคนเขียนไปเห็นสถานที่จริงมาเลยค่ะ
+1 สำหรับตอนต่อไปพรุ่งนี้ค่ะ อิอิ

[NCJung]

ขยันหยอดนะจ๊ะ นายใหญ่ อิอิ

[Oilsaoo]

น้องโลมกับนายใหญ่น่ารักก
อยากให้นายใหญ่เป็นเเบบนี้ทุกๆวัน
เปิดใจพูดกันดีๆได้เเล้ววว

[Jaajaa]

 

[petite.walnut]

เรื่องซอฟท์ลงแล้ว โล่งใจค่ะ
แต่อยากอ่านตอนกลางคืนจริงๆ หมอนวดมือใหม่จำบริการยังไงหนอ
เห็นลางว่าอาจจะมีดราม่ามาไกลๆ เร็วๆ นี้
ขอตักตวงความน่ารักก่อนแล้วกันนะคะ

[JA(e)jung]

บอกได้คำเดียวว่า...ตอนนี้...น่ารักอ่ะ
อิอิ

[MiSS-U]

 

แอบหวานนะเนี่ย  อยากรู้ว่าคืนนี้เค้าจะเป็นยังไงกันน้า

+1และเป็ด

[mimirin]

มาเร็ว เคลมไว  ทันใจจริงๆค่า
งานนี้ต้องยกความดีความชอบให้คุณเลย  มีแต่คนปากแข็งทั้งนั้น
เมื่อวานขมปร่า  วันนี้หวานซาบซ่าน  พรุ่งนี้จะจัดรสไหนอีกคะนาย

[aisen]

อยากกอ่านตอน เซอวิส ๆแบบถึงใจจัง

[poppycake]

กรี๊ด~~~~!!! 
ตอนนี้น่ารักที่สุดอ่ะ
เฮียระฟ้าอ้อนด้วยยยยย
โลมบริการเต็มที่เลยน้า
ทุกระดับประทัยใจ เย้~~~!! 

ปล.มาอัพเร้วอ่ะ ปลื้มที่ซู้ด