หัวข้อ: นายโลมกับรักจนตรอก โดย TRomance[♥♡Fin♥♡]แจ้งข่าว กำลังแพ็คหนังสือแล้วจ้า^^P.173

[timvasabi]

อุแหม่~ ช่วงนี้เป็นช่วงเลิฟไม่ยั้งใช่มะเอ๋ย?
นายใหญ่ขยันชงซะจริงๆ
นายโลมก็งอลกันไป ใกล้เหมือนคนรักไปทุกที
แม้ไม่ได้เอ่ยปากอะไรอะนะ มันสัมผัสล้ายยย 5555

[akashita]

อ๊อยยยย ... เค้าเริ่มจะเปิดใจกันแล้วสินะ ๆ .. คิกคิก
น่ารักอ่ะนายใหญ่..

แต่ก็แอบเครียดกับเกียรติกะนาย..
จะทำอะไรอีกแล้วละเนี่ย??
ความลับของนายใหญ่จะแตกมั้ยหนอออ ..

ลุ้น ๆ รออ่านนะจ๊ะ ^^

[GemS]

สนุกมากค่ะ ช๊อบชอบ
อ่านรวดเดียวจนถึงตอนปัจจุบัน
ชอบนายโลมกับนายใหญ่อ่ะ น่ารักดี
นายโลมดูซื่อๆ ใสๆน่ารัก
นายใหญ่ก็ปากแข็งจนน่าตบเลยจริงเชียว

เป็นกำลังใจให้
มาต่อไวๆนะคะ

[anuyasha]

ว้ายยยยยย ระฟ้าน่ารักนะคะเนี่ยยย
>______<

อย่าอ่านตอนต่อไปจังน้าา 55555 (พูดลอยๆ)

[Choiaop]

นายใหญ่น่าหมั่นไส้อีกและ
แต่ก็แอบน่ารักเล็กๆนะ คิคิ
แต่น้องโลมนี่น่ารักทุกตอนอ่ะ
(ตอบแบบไม่ค่อยลำเอียงเลย)
แล้วคืนนี้จะเป็นอยังไงอ่ะ
อ๊าายยย แค่คิดก็เขินแล้วว *มุดโต๊ะ
ขอตอนต่อไปมาเถอะค่ะคนเขียน
เห็นใจแม่ยกน้องโลมด้วยนะคะ
อยากเห็นน้องโดนกด เอ๊ยไม่ใช่
อยากเห้นน้องมีความสุขแล้วอ่ะ อิอิ

[eern]

 :z3:อ้าวยังไม่มาหรอกเหรอเค้ามารอแย้ว

[Zinub]

 ...เฮ้อออออ!!....ทันแล้วค่าาาา....

ตามทันแล้ว ชอบมากเลยเนื้อเรื่องแบบเนี้ย

แต่ช่วยบรรยายอิมเมจ ตัวพระเอกนายเอกให้ทราบหน่อยได้มั้ยคะ

รึว่ามีแล้วพี่อ่านข้ามไป ก็ขอโทษด้วยนะคะ 

จะรอตอนต่อไปค่ะ 

[YounIn]

อ่าน แต่ ละ ตอน

เล่น เอา ลุ้น เกือบ ตาย 

 

[kiizkziekiizk]

มาปูเสื่อนอนรอ ฉากโลมกับนายใหญ่คืนนี้ล๊ะ อิอิ
 

[เกี๊ยวกุ้ง]

อยากเห็นตอนโลมบริการนายใหญ่ซะแล้วสิ 

[kny]

 :m32:เค้าจะแอบดูโลมบริการนายใหญ่

[Ciin]

โลมยอมรับซะทีเถอะจ้าาว่ารักนายใหญ่แล้ว
ส่วนนายใหญ่เราว่านายใหญ่ก้รู้ใจตัวเองแล้วนะว่ารักโลม แต่ไม่ได้พูดออกไปเท่านั้นเอง ออกแนวหยอกเล่น

[aft22423]

นี่ลงต่อกันสองวันเหรอค่ะ O.o! ตอนแรกเลยคืดว่าเป็นตอนเก่าที่อ่านแล้วสะอีก เหอเหอๆ

คืนนี้(นั้น นู้น โน้น?)โลมจะต้องรับแขกอีกคนใช่ไหม ชื่อคุณระฟ้า ฮ้าฮ้าฮ้า อิอิ

[u_cosmos]

ยังคงต่อปากต่อคำกันได้อย่างต่อเนื่อง
ชอบมากก แต่ปากตรงกับใจกันหน่อยก็ดีนะคะนายใหญ่
ตอนนี้ก็ดีๆกันแล้ว กลัวจะมีเรื่องนู่นนี่นั่นให้เข้าใจผิดกันอีก

ไอ้พี่เกลียดนี่ก็จริงๆเลย
น้องนุ่งจะสงสารคิดถึงสักนิดก็ไม่มี เฮ้ออออ

ว่าแต่ คืนนี้จะเป็นอย่างไร

[SuSaya]

พูดให้เคลียร์ดีกว่ามั้ยนายใหญ่...จะปล่อยให้โลมคิดน้อยใจไปถึงไหน 

[KURATA]

รากหญ้านี่พูดเข้าตัวได้ตาหลอดๆ
น้องโลมช้านนนนนน
รอคืนนี้ กิ๊ว กิ้ววววว

[hikaru00]

น่าร้ากกกก น่ารัก อยากเป็นนายใหญ่ใช้บริการโลมอ่ะ กร๊ากกกกก

[koraorni]

อย่างน้อยพูดกันดีดีโดยไม่ต้องพูดประชดกัน
แต่รู้สึกว่าคู่นี้เค้ากุ๊กกิ๊กกันแปลกๆๆนะ
แต่ชอบแบบแปลกๆๆแบบนี้แหละ
 

[eern]

 :serius2:อ้าววันนี้ก้อยังไม่มาเหรอเค้าคิดถึงน้องโลมงะสามวันแย้วนะมาทีเถอะ

[Seiki]

ตอนที่ 25 นายโลมกัยรักจนตรอก

อากาศที่ว่าร้อน เครื่องปรับอากาศเหนือผนังยังพอสู้ไหว แต่ความร้อนที่ถูกกระตุ้นจากแรงราคะ แน่นอนว่าไม่มีความเย็นของอะไรที่สามารถดับได้ ความเร่นร้อนรุนแรงหนักหน่วงกำลังโหมกระพือ เสียงกระเส่าเผ็ดร้อนที่ถูกปิดกั้นไว้เพียงแค่ฝาไม้กระดาน พื้นที่ส่วนตัวกลายเป็นบริเวณที่ห้ามใครเข้าใกล้แม้กระทั่งการ์ด
ว่าที่นายโลมซุปเปอร์สตาร์ของอาณาจักรหอบกระเส่าโรยแรงอยู่ใต้ร่างกำยำ ประโยคออดอ้อนร้องขอน่าอายดังออกมาไม่ขาดปาก เหมือนสติการยับยั้งชั่งใจเลือนหายไปกับสัมผัสเล้าโลมวาบหวามที่นายใหญ่ตั้งใจปลุกปั่นไปทั่วทั้งร่าง การบริการที่น่าประทับใจมีเพียงแค่แอ่นตัวตอบสนองจังหวะที่รุกรานเข้ามาทางช่วงล่างเท่านั้น ระฟ้าไม่เข้าใจเหมือนกันว่ามันคือการบริการตรงไหน ในเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างเขาเองทั้งนั้นที่เป็นคนป้อนกับปากและมือร่วมกัน หน่วยตาหรี่ปรือหยาดเยิ้มเพราะแรงอารมณ์ เสียงกรีดร้องเจ็บปวดแต่ทว่าสุขสมเพราะน้ำสีขุ่นขาวฉีดกระจายไปทั่วทั้งหน้าท้อง
ผู้ให้บริการมีความสุขก่อนคนใช้บริการได้ยังไงกัน เขาเรียกร้องสิทธิ์ของผู้ใช้บริการโดยไซร้ปลายจมูกไปมาบริเวณข้างแก้มและซอกคอขาว คนที่นอนหอบเหนื่อยหลับตาพริ้มถึงได้เปิดเปลือกตาเพื่อรับรู้ว่าแท้จริงแล้วตัวเองยังไม่ได้ทำหน้าที่อะไรเลยต่างหาก
แทนที่จะสำนึก หน่วยตาดำขลับมองจ้องกลับมาเหมือนระฟ้าไม่รู้จักพอ นายใหญ่กลายเป็นคนหื่นกระหายและมักมากในกรามจากสายตาต่อว่าของหมอนวดมือใหม่หัดขายบริการ
“เราสลับหน้าที่กันอยู่ไม่ใช่เหรอ เมื่อกี้ชั้นจะคิดว่ามันคือหลักสูตรที่นายใหญ่สอนซุปเปอร์สตาร์ก็แล้วกันนะ”
เป็นไปตามคาด สองแขนผลักดันหน้าอกเขาไว้เหมือนต่อต้านอัตโนมัติ ตาเบิกโพลงเพราะถูกลูกค้าทวงสิทธิ์ที่พึงมีแบบนี้ใช้ได้ที่ไหนกัน เพราะพัฒนาการของโลมช้าเกินกว่าคนขายบริการที่พยายามผลักดันตัวเองให้เด่นเป็นดาวของอาณาจักรช้าเกินไป เห็นทีชั่วชีวิตนี้ คงไม่พ้นได้แค่เรียนรู้อยู่ใต้ร่างนายใหญ่นี่แหละ อย่าคิดปีกกล้าขาแข็งขึ้นไปรับแขกจริงๆอย่างที่คนอื่นเค้าทำกันเลย วงการขายบริการไม่เหมาะสำหรับคนอ่อนต่อโลกโลกีย์อย่างโลมแน่ๆ
เงียบจนได้ยินเสียงคนที่นอนอยู่ใต้ร่างกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่
“ถ้าต้องเริ่มคนเดียวแล้วอาย ขอให้ช่วยอีกรอบก็ได้นะ”
เหมือนจะมีน้ำใจแต่จะยักคิ้วหลิ่วตาเป็นไอ้แก่บ้ากามทำไมวะ ถ้าที่ผ่านมาเมื่อกี้คือบทเรียน งั้นบททดสอบต่อไปนี้ผมจะไปทำตามมันได้ยังไง ความช่ำชองมันเทียบกันไม่ได้เลยสักกะผีกเดียว ไอ้นายใหญ่รากหญ้านี่ยิ่งกว่าปลาไหล ผมจำได้ว่ามันเป็นคนเริ่มแต่ผมก็ปัดป้องต่อต้านมาตลอดเลยเหมือนกัน ถึงตอนนี้ที่ผมเลยจุดทรมานไปแล้วก็ยังไม่รู้เลยว่าผมสมยอมมันตอนช่วงเวลาไหน รู้แต่เหมือนตัวเองล่องลอยอยู่ในความฝัน ณ จุดสูงสุดที่ผมถูกส่งขึ้นไปมันหฤหรรษ์จนต้องหน่วงเหนี่ยวและดื่มด่ำกับเวลานั้นไว้ให้นานแสนนาน แต่สุดท้ายจากจุดที่เหมือนผมอยู่สุดปลายฟ้า ไอ้นายใหญ่รากหญ้าก็กระตุกลงมาก้นเหวอีกครั้ง เป็นจุดต่ำสุดที่ผมไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนด้วยสิ
“โลม”
เสียงกระเส่าทำให้ใจสั่นแค่พอประมาณ แต่แววตาที่สอดส่ายสำรวจมองไปทั้งตัวเปล่าเปลือยของผมนั้นเล่นเอาหน่วงไปถึงท้องน้อย บางสิ่งบางอย่างของนายใหญ่ก็ยังผงาดง้ำฟ้องความต้องการที่ยังไม่ได้รับการปลดปล่อย มันร้อนรุ่มจนสั่น ผมรู้สึกว่าน้ำลายตัวเองหนืดเหนียวเกินกว่าจะกลืนลงคอไปได้
จูบเบาๆที่เปลือกปากแทนคำทวงถาม
เพิ่งประจักษ์เอาตอนที่จนตรอกแบบนี้จริงๆว่าคนอย่างนายใหญ่ไม่ควรจะไปท้าทายอะไรด้วย ระดับเจ้าของอาณาจักรหรูมีวิธีการตรวจสอบน่ากลัวชนิดที่ผมไม่มีวันรู้ทัน
ผมเริ่มดุนดันปลายลิ้นไปตามมัดกล้ามที่แข็งแกร่งสมชาย เลื่อนขึ้นมาจนถึงปลายคางและลากผ่านเปลือกปากนิ่มจนชื้น ปากนายใหญ่เผยอยิ้มพอใจก่อนจะฉกปลายลิ้มผมเข้าไปในโพรงปากแบบไม่ทันตั้งตัว คนหื่นกระหายไม่เคยรั้งรอการริเริ่มที่ประหม่าเชื่องช้าของผม แต่ก็ไร้ทนหางที่จะปกปิดเรื่องที่รอดตัวมาจากเมื่อคืน ไม่รู้วิธีที่จะตบตานายใหญ่ว่าเมื่อคืนผมวาดลวดลายยังไงให้สมกับเงินก้อนโตที่ลูกค้าต้องจ่าย ในเมื่อความเป็นจริงแล้วผมแทบจะไม่ต้องทำอะไรเลย นอกจากรินเหล้าให้และคอยยิ้มรับมิตรภาพ ไม่เคยต้องมาเปลืองตัวอะไรแบบนี้ และไม่คิดว่าตัวเองจะกล้าทำแบบนี้กับลูกค้าคนไหนได้อีก
การกระตุ้นของผมเป็นผลเมื่อนายใหญ่ร้องครึมครางพอใจอยู่ลึกๆในลำคอ เสียงทุ้มแหบห้าวพร่าจนผมรู้สึกฮึกเหิมและอยากที่จะเอาชนะนายใหญ่ให้ส่งเสียงร้องขอเหมือนที่ผมทำจนลืมอายไปก่อนหน้านี้ ปลายลิ้นลากไล้ไปทั่วลำคอสลับดูดเม้มกระตุ้นความต้องการตอบสนอง สองมือนายใหญ่เริ่มรุกไล้ระรานไปตามเนื้อตัวผมเหมือนต้องการระบายความเสียวซ่าน
รู้สึกสะใจเมื่อเห็นหน้าตาของคนมีอำนาจในยามนี้ที่แหงนส่ายเริดไปมาตามจังหวะที่ปลายลิ้นผมดูดกลืนติ่งไตที่ยอดอก มัดเนื้อส่วนต่างๆแบ่งแยกออกจากกันชัดเจนจนละลานตา นายใหญ่เอาเวลาไหนไปสร้างกล้ามเนื้อน่าหลงไหลพวกนี้ ผมเองที่ยกอะไหล่รถยนต์ทุกวันยังไม่มีมัดกล้ามอะไรอย่างนี้เลย นอกร่มผ้าก็ไม่ได้น่าดูน้อยไปกว่าตัวเปลื่อยเปล่า มาเฟียหล่อเข้มคนนี้น่ามองทั้งภายนอกและภายใน
เสียงร้องที่เกิดจากการชักนำของผมกระตุ้นให้ส่ายตัวเสียดสีไปมาเพื่อกระตุ้นการสัมผัสของนายใหญ่อีกทาง และแอ่นรับเมื่อถูกรุกล้ำลงไปถึงส่วนนั้น ทั้งๆที่คิดว่าพิษถูกรีดออกจนหมดตัวแล้ว แต่ความจริงมันยังพร้อมที่จะถูกรัดอีกครั้งและอีกหลายๆครั้งภายใต้การปลุกอารมณ์และใช้เวลาแค่ไม่นาน
ใขขณะที่ผมพยายามที่จะปรนเปรอนายใหญ่อย่างมืออาชีพแค่ไหน แต่ก็ดูเหมือนจะไม่มีอะไรทันใจเลยสักอย่าง ตัวผมถูกยกขึ้นแล้วกระแทกลงมาครั้งเดียวปลอกก็เก็บดาบอันใหญ่ไว้เสียมิด ของหล่อลื่นช่วยได้บ้างแต่ไม่มากเท่ารสจูบเร่าร้อนที่นายใหญ่ป้อนให้ถึงปากราวกับปลอบขวัญกับสิ่งที่วู่วามลงไปเมื่อกี้นี้ ผมถูกปลอบอยู่นานจนลืมความเจ็บจากแรงกระแทกจนกลายเป็นเคลิ้มและเริ่มขยับตัวเพื่อตอบสนองกับความต้องการบางอย่างที่ค่อยๆแทรกเข้ามาแทนที่ ความร้อนที่ส่วนนั้นเสียดสีเป็นจังหวะตามการเคลื่อนไหว สะโพกเหมือนจะแตกออกมาเป็นเสี่ยงๆ เสียงชมไม่ขาดปากเหมือนกับเชียร์ให้ผมเร่งทำแบบนั้นซ้ำๆจนร่างนายใหญ่กระตุกรุนแรงและเสียงร้องที่บ่งบอกว่าถึงฝั่งดังลั่นไปทั้งเรือนนอน น้ำสีขาวขุ่นอุ่นร้อนฉีดเข้ามาในตัวผมจนรู้สึกได้ และของเหลวสีดียวกันก็ฉีดระหน้าท้องนายใหญ่อีกครั้ง เนื้อตัวเหนียวเหนอะหนะแต่ผมก็เหนื่อยและระบมเกินกว่าจะลุกขึ้นไปทำธุระส่วนตัวได้ การบริการจึงสิ้นสุดลงเมื่อผมล้มตัวลงนอนที่ว่างข้างๆนายใหญ่นั่นแหละ ก่อนที่เช้าวันใหม่จะมาเยือน ก่อนที่ผมวางสติไว้กับความบ้าบิ่นของตัวเองในคืนนี้
“คุณ ผมมีเรื่องที่จะตกลงระหว่างเราสองคน”
“หืม”
ยอมรับว่างงที่อยู่ๆม้าเริงระบำอยู่บนตัวเมื่อกี้เริ่มกระชากเสียงพยศเจ้านายอีกครั้ง เดาะลิ้นกับกระพุ้งแก้มไปมาเพื่อใช้ความคิดแล้วผินหน้าไปสบสายตากับคนข้างๆ รอฟังข้อเสนอที่ม้าพยศนายใหญ่อยากจะร้องขอข้อตกลง
“ถ้าคุณเป็นลูกผู้ชายพอ คุณคงจะไม่วิจารณ์เรื่องเมื่อกี้ต่อหน้าผมหรอกใช่มั้ย”
“หมายถึงคะแนนการบริการน่ะเหรอ”
“คุณจะเรียกมันว่าอะไรก็ช่างเถอะ ผมไม่ต้องการทั้งต่อหน้าตัวเองและคนอื่น......นะ”
ตากลมโตสองดวงแน่วแน่ที่จะมองสบอย่างคนหายกล้า แต่น้ำเสียงที่ลดระดับลงมาเจือแววประหม่าจนเขาไม่รู้ว่าจะทำหน้าขึงขังหรืออมยิ้มออกมากับความไร้เดียงสานั้นดี การวางตัวให้เป็นนายใหญ่สมตำแหน่งเป็นเรื่องยากเมื่ออยู่ต่อหน้าเด็กคนนี้
“อายหรือไง”
“จะอายหรือไม่อายแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่จะป่าวประกาศไม่ใช่เหรอ”
“สรุปว่าอยากให้เก็บไว้เป็นเรื่องของเราสองคน”
“ถ้าคุณจะกรุณาอย่างนั้นนะครับ ขอบคุณ”
“หึ นายจะเป็นดาวที่อาณาจักรได้ยังไงกันโลมถ้าไม่ยอมให้โฆษณาฝีมืออย่างนี้ แขกที่ไหนจะกล้าตัดสินใจทุ่มเงินซื้อตัวนาย การขายแบบเมื่อคืนก่อนนั้นที่นายเจอมีไม่เยอะหรอกนะ”
“คะ คุณหมายความว่ายังไงครับที่ว่าเรื่องรับแขกคืนนั้นคงมีไม่เยอะ”
“เพราะคนโง่มีน้อยไงล่ะ”
ภายใต้ดวงตากลมโตคู่นั้นที่กล้ามองสบตานายใหญ่คงเต็มไปด้วยคำประนามที่ไม่พ้นจะด่าว่านายใหญ่ปากร้ายสินะ เป็นการพึมพำต่อว่าที่ต้องใช้การเดาใจเอาทั้งสิ้นสำหรับนายโลมคนนี้ มันกล้าที่จะนินทานายใหญ่ต่อหน้าเพียงแต่ไม่ส่งเสียงออกมาให้ต้องถูกลงโทษเท่านั้นเอง
“รู้มั้ย นายจะกลายเป็นนายโลมที่ลูกค้าจะคอมเพลนมากที่สุด”
“ทะ ทำไมครับ”
“ไม่มีนายโลมคนไหนเค้าจะมอมเหล้าลูกค้าเพื่อเอาตัวรอดกันหรอกนะ นั่นมันคือการหลอกลวงลูกค้า เป็นโทษสถานหนักเลยล่ะ เจ้เชอรี่ไม่เคยเอากฎให้อ่านหรือไง”
“ผมตั้งใจซะที่ไหนกันล่ะ ลูกค้าเค้าดื่มเองนะ”
“นอกจากดริ๊งค์ที่ออนเดอะร๊อคแล้ว แก้วต่อไปนายจะต้องชงผสมไม่ใช่หรือไง”
“แต่นายใหญ่บอกผมเองนะว่าเหล้าต่างชนิดกันลูกค้าจะเมาเร็วกว่า ผมก็หวังดีแล้วไง”
“ด้วยการจัดให้แรงเสมอกันทุกแก้วน่ะเหรอ นั่นมันเจ้าเล่ห์แล้ว รู้ไว้ซะ.....ยอมรับได้หรือยังว่าการรับแขกเป็นเรื่องฝืนใจ”
“ผมมีทางเลือกซะที่ไหนกันเล่า หรือคุณจะรอการใช้หนี้จากช่างยนต์อย่างผมล่ะ”
“ยิ่งนานวันค่าเงินก็ยิ่งลด จะมีเจ้าหนี้คนไหนเค้าจะรอเก็บหนี้เป็นสิบๆปีกันล่ะ ไม่ใช่ผ่อนบ้านนะ แล้วชั้นก็เป็นนักธุรกิจไม่ใช่ธนาคาร”
“ผมนอนกับคุณ ผมก็ยอมนี่ไม่ได้ต่อต้านอะไรไม่ใช่เหรอ”
“แต่นายก็ไม่ได้เต็มใจหรือเตรียมพร้อมที่จะวิ่งเข้าหา ถ้าชั้นไม่ชำนาญอาจจะการเป็นการปลุกปล้ำย่อมๆก็ได้นะ”
“สุดท้ายที่หว่านล้อมมาทั้งหมดเพื่ออวยตัวเองงั้นสิ ชิ๊!!”
“ว่าอะไรนะ”
“เปล่าครับ ผมพูดว่าห้องคุณหนาวจนหายใจลำบากน่ะครับ แค่กๆ”
“ไม่ร้อนเหมือนเมื่อกี้ใช่มั้ย”
“เอ้อ” ไม่ควรต้องต่อความยาวสาวความยืดกับมันเรื่องนี้นะ
“ลองถามใจตัวเองดีๆนะโลม ถ้าเรื่องเมื่อกี้ต้องเกิดขึ้นกับใครหลายๆคน เป็นคนที่เราไม่รู้จัก เป็นแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่านายจะรู้สึกยังไง”
ถ้าเอาจริงๆจากใจคือผมสับสนแต่มันคงเป็นคำตอบที่ไม่ตรงคำถามสักเท่าไหร่ ผมรู้สึกกลัวเมื่อต้องเริ่มเรื่องพวกนี้กับใครที่ไม่เคยรู้จักหรือเห็นหน้ากันมาก่อน แต่ผมกลับผ่านมันไปได้ด้วยดีเมื่อคนนั้นคือนายใหญ่ที่ผมเองก็เฝ้าบอกตัวเองว่าเกลียดมันมากแค่ไหน เพราะความใคร่เป็นความต้องการทางธรรมชาติของร่างกายมันถึงได้มีการซื้อขายกันเป็นธุรกิจแบบนี้ แต่ถ้าถามว่าผมจะสามารถทำแบบนี้ได้กับทุกๆคนที่กล้าจ่ายเงินไหม ลึกสุดของใจก็บอกว่าไม่กล้า แล้วอะไรที่ทำให้ผมรู้สึกดีและมีอารมณ์ร่วมไปกับนายใหญ่จนจบได้ ถ้าต้องตอบแบบไม่หลอกใจตัวเองก็เพราะผมกำลังเริ่มหลงรักคนที่ตัวเองเกลียดเข้าแล้วล่ะ แต่มันก็เป็นความรู้สึกที่สูงเกินมือสอยจริงๆ
“ถามใจตัวเองนานไปแล้วมั้ง ไก่เริ่มขันเรียกดวงอาทิตย์แล้ว ฟ้าจะสางแล้วโลม”
“ถ้าเลือกได้ ผมก็ไม่อยากเอาตัวแลกเงินใครหรอกครับ ผมรู้ว่าคุณรับแต่คนที่เต็มใจทำเท่านั้น แต่ผมเลือกไม่ได้จริงๆ ระหว่างผมกับพ่อแม่ คนที่จะต้องหาเงินใช้หนี้เป็นหน้าที่ผมนั่นแหละครับถูกแล้ว พ่อกับแม่เหนื่อยมาทั้งชีวิต ผมอยากให้ท่านได้พักผ่อนเหมือนคนอื่นๆเค้าสักที ถ้าผมทำได้”
ความอิ่มใจจากคำตอบซื่อๆตรงไปตรงมาทำให้หัวใจฟองฟูจนคับอก การกดดันไม่ใช่วิธีที่จะบังคับให้โลมพูดความจริง การเปิดใจกับเด็กคนนี้ต่างหากคือการตะล่อมถามความในใจที่ถูกวิธี ถึงมันจะคอยพร่ำบอกกับคนอื่นว่าตัวเองเรียนน้อยแค่ไหน เอาเข้าจริงๆเด็กคนนี้ฉลาดและมีความคิดกว่าคนที่เรียนสูงๆอีกหลายคน
“แต่เมื่อกี้นายก็ทำได้ดีนะ”
“ไหนเราตกลงกันแล้วไงครับว่าคุณจะไม่วิจารณ์ผม”
“วิจารณ์ตรงไหนกัน คนทำดีก็ต้องชมเชยสิ จะว่าไปตั้งแต่เป็นนายใหญ่มานี่ก็ร้างราเรื่องพวกนี้ไปนานแล้วนะ ถ้านายใหญ่จะมีนายโลมประจำตัวกับเค้าบ้างก็คงจะดีนะ นายว่ามั้ย”
“คุณว่าอะไรนะครับ”
“ที่อาณาจักรถ้าลูกค้าติดใจนายโลมหรือนางโลมคนไหนก็มักจะรับเลี้ยงแบบผูกขาดน่ะ”
“รับเลี้ยงแบบผูกขาดเป็นยังไงครับ”
“ก็จ่ายค่าตัวหมอนวดวันละสองชั่วโมง ตามจำนวนครั้งที่เจ้เชอรี่เค้าออกกฎให้รับแขกได้น่ะ เป็นการการันตีว่าเด็กคนนี้จะมีรายได้ทุกวันและอาณาจักรก็ไม่เสียรายได้ขั้นต่ำที่ควรจะต้องได้”
“โหดร้ายว่ะ เอ๊ย ครับ ถ้าต้องจ่ายขนาดนี้ ทำไมถึงไม่ซื้อแบบไถ่ตัวไปเลยล่ะครับ ผมได้ยินมาว่ามีการซื้อตัวแบบนี้ไปที่อื่น”
“ผู้ชายบางคนก็มีครอบครัว มีหน้าตาในสังคมที่ต้องสร้างภาพให้ตัวเองดูดีเอาไว้น่ะนะ ยิ่งพวกที่เป็นเกย์แล้วแต่งงานบังหน้ายิ่งต้องทำแบบนี้เพื่อสนองรสนิยมตัวเองไม่ให้ระเบิดออกมาแล้วลูกเมียรู้จนรับไม่ได้ แล้วก็ปิดกั้นตัวเองไม่ให้สังคมรับรู้จะซื้อขาดก็ไม่ได้จริงมั้ย ไหนจะต้องหาที่ให้อยู่ ต้องหลบๆซ่อนๆ สู้เลี้ยงไว้ในอาณาจักรดีกว่า เพราะมีแม่เล้าคอยควบคุมความประพฤติให้ แล้วอีกอย่าง อาณาจักรมีทั้งผู้ชายกับผู้หญิงไว้บริการ ถ้าเมียจับได้ก็แค่ทะเลาะกันเล็กๆในครอบครัวเท่านั้นแหละ เพราะเค้าก็แอบอ้างกับเมียได้ว่าซื้อหมอนวดผู้หญิงไปนอนด้วย เป็นความสนุกชั่วครั้งชั่วคราว เรื่องที่ตัวเองเป็นเกย์ก็ยังเป็นความลับต่อไป”
“ซับซ้อนจังเลยนะครับ”
“มันก็คือส่วนหนึ่งของชีวิตคนนั่นแหละนะ แล้วแต่กรรมที่ทำไว้”
“งั้นผมก็คงอยู่ในช่วงชดใช้กรรมหนักสินะ”
“ถ้าเป็นคนของนายใหญ่ก็คงเป็นการใช้กรรมที่ไม่แย่เท่าไหร่หรอกน่า”
“มันใช้เป็นโฆษณาเชิิญชวนได้ซะที่ไหนกันเล่า”
“ใครว่า ชั้นกำลังสั่งนายอยู่ต่างหาก คอยดูแลชั้นอยู่ที่เรือนนี่แหละ ไม่ต้องไปรับแขกที่อาณาจักรหรอก ขี้เกียจฟังความวุ่นวายในภายภาคหน้าที่เจ้เชอรี่จะมาฟ้อง”
“คุณพูดเหมือนผมเป็นตัวสร้างปัญหางั้นแหละ”
“แล้วนายคิดว่าจะมีใครสักกี่คนที่ยอมจ่ายเงินแสนแล้วไม่ได้นอนกับหมอนวดจะไม่ออกมาโวยวายเพื่อเรียกร้องสิทธิ์ของตัวเองน่ะ วันนี้นายเอาตัวรอดจากแขกได้ คืนต่อๆไปมันก็ต้องมีสักคืนที่พลาดอยู่ดีแหละ แล้วมันก็เสียเวลาและเสียรายได้ไปฟรีๆ เพราะวันต่อๆมานายจะต้องกันคิวไว้บริการแขกคนที่นายมอมไว้คืนก่อนหน้านั้นไงล่ะ ส่วนกับชั้น เราสองคนไม่ใช่คนแปลกหน้ากันแล้ว นายเองก็ไม่ได้ฝืนใจขนาดต่อต้านแบบตอนที่เจออั้มแล้วไม่ใช่เหรอ”
“อ๋อ เพราะที่ผ่านมาผมพลาดกับนายใหญ่ไปแล้ว จะมีครั้งต่อๆไปมันไม่มีปัญหาใช่มั้ยล่ะ คุณมันเป็นนายใหญ่ที่ร้ายมากเลยนะคุณระฟ้า ที่ผ่านมาคุณใช้อำนาจในมือบังคับผมชัดๆ”
“งั้นเหรอ ฮ่าๆ งั้นก็ช่วยไม่ได้นะ จะบอกอะไรไว้อีกอย่าง ชั้นไม่ได้คุมคนเท่าที่นายเห็นหรอกนะ นี่แค่ส่วนเล็กๆที่ชั้นต้องตามให้ทันเท่านั้น พาร์ทของอาบอบนวดไม่ใช่ทั้งหมดของอาณาจักร ไหนจะมีคาสิโน สปา แล้วอีกหลายต่อหลายสาขาอีกล่ะ นายคิดว่าชั้นต้องวิ่งตามโลกให้เร็วแค่ไหนถึงจะรู้ทันคนทุกคน”
“คุณมันเจ้าเล่ห์ ขี้โกง ผมมองคุณผิดไปจริงๆ”
“ที่ผ่านมานายมองชั้นว่ายังไงเหรอ”
“เหอะ คุณไม่ต้องรู้หรอกน่า”
“ไม่เดือดร้อน เดี๋ยวสักวันนายก็ต้องคายมันออกมา”
“คุณอย่ามั่นใจในตัวเองนักเลยน่ะ”
“ก็คอยดูกันไป เรายังต้องอยู่ด้วยกันอีกนานเลยล่ะโลม”
“ถามผมหน่อยสิ ว่าผมอยากอยู่กับคุณหรือเปล่า”
“ไม่สนใจหรอก เมื่อกี้นายก็บอกเองว่านายใหญ่ชอบบังคับ งั้นนี่ก็คือคำสั่งและการบังคับ”
“เห็นแก่ได้จริงๆ”
“เหอะน่า ชั้นไม่ได้ทำแบบเมื่อกี้ทุกวันหรอกน่า เป็นนายใหญ่ก็ต้องทำงาน แล้วเวลาชั้นไม่อยู่ นายจะได้อยู่เป็นเพื่อนคุณ คุณจะได้บ่นน้อยๆลงหน่อย เดี๋ยวนี้ไม่ไหว กลับบ้านแต่ละทีนี่หูชา”
“คุณยังโชคดีนะครับที่ยังมีคนรอบ่นอยู่ที่บ้าน”
ความสุขที่ฟองฟูคับอกจนร้าวไปถึงกระดูกซี่โครงเมื่อกี้กลายเป็นความปวดหนึบในอก คำพูดสั้นๆแต่บอกความรู้สึกโดดเดี่ยวของโลมออกมาจนหมด เรื่องราวภายในครอบครัวของโลมเขาพอรู้มาจากรายงานที่ลูกน้องไปสืบมาให้บ้าง ส่วนใหญ่จะมีเรื่องโลมเข้ามาเกี่ยวข้องเล็กๆน้อยๆเพราะเกี่ยวพันอยู่กับโจทก์ที่อาณาจักรกำลังจับตามองอย่างเกียรติคุณ กว่าจะมั่นใจว่าโลมอาจจะเป็นแค่เครื่องมือที่พี่ชายหลอกใช้ก็ต้องใช้เวลาย้อนดูข้อมูลที่เกี่ยวกับครอบครัวหมอนี่อยู่นาน โลมคือมารหัวขนที่แม่คลอดทิ้งไว้ให้พี่สาวเลี้ยงแล้วตัวเองก็หายสาปสูญไปเลย เด็กถูกเลี้ยงเอาไว้เพราะมีสายเลือดเกี่ยวข้องกันอยู่บ้าง แต่พี่สาวแท้ๆอย่างแม่จำเป็นหรือป้าแท้ๆของโลมนั้น ไม่เคยคิดที่จะตามหาหรือติดตามข่าวคราวของน้องในไส้เลย ถ้าโลมรู้ว่าตัวเองถูกเลี้ยงมาเพราะเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ เป็นภาวะจำยอมของป้า เด็กคนนี้จะรู้สึกยังไงนะ จะเข้มแข็งเหมือนอย่างที่อาจหาญเผชิญชะตาทั้งๆที่ตัวเองไม่ได้ก่อเรื่องอยู่อย่างนี้ไหม แล้วถ้าวันนึงพี่ชายคนเดียวที่โลมมีถูกเขาทำร้าย วันนั้นโลมจะเลือกใครกัน จะยอมอยู่ข้างๆนายใหญ่อย่างที่นอนเคียงข้างกันอยู่แบบนี้ไหม นี่คืออนาคตที่คาดเดาไม่ได้ นายใหญ่อย่างเขาถึงต้องใช้อำนาจทำตามใจตัวเอง
“นอนซะเถอะนะ อยู่ที่นี่ นายจะเป็นที่ต้องการของใครๆจนคาดไม่ถึงเลยล่ะ”
“อืมมมมมม ครับ”
ไม่ต้องมีบทเพลงกล่อมสำหรับคนที่อยู่ง่ายกินง่ายอย่างโลม เพียงแค่สัมผัสเบาๆที่ฝังลงไปบนหน้าผากก็ทำให้เด็กคนนี้หลับตา ลมหายใจสม่ำเสมอบอกว่าโลมหลับสบายไปแล้ว เขามองคลาบไคลที่ติดเกรอะกรังบนตัวเด็กคนนี้แล้วเจ้าตัวยังข่มตาหลับได้แสดงว่าออกแรงสำหรับเรื่องเมื่อกี้ไปมาก เขาเลยต้องรับหน้าที่เช็ดล้างทำความสะอาดให้ กลิ่นคาวคละคลุ้งค่อยๆเปลี่ยนเป็นกลิ่นโคโลญน์หอมอ่อนๆแทน
กว่านายใหญ่ของอาณาจักรจะได้หลับจริงๆตอนที่พระอาทิตย์สาดแสงขึ้นมาบอกเวลาเช้าของวันใหม่เข้าไปแล้ว


๐ สวัสดีค่ะ ถ้าจะขอตรวจบัตรประชาชนคนอ่าน คงไม่ทันแล้วใช่ไหม  ขออภัยที่ตอนนี้ไม่ได้ไปไหนไกลกว่าเตียงนะคะ ขอโทษจริงๆ ที่คนเขียนหมกมุ่นขนาดนี้
๐ ขอบคุณที่ทักท้วงว่าคนเขียนเรียงลำดับพายุผิดนะคะ คนเขียนจัดการกระทืบสามีที่บอกว่าเรียงแบบนี้แล้วเรียบร้อย 
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกคนเช่นเคยค่ะ ขอบคุณสำหรับคำผิดที่ดูให้ด้วยนะคะ
๐ ทางเข้าแฟนเพจ คลิก ค่ะ

[RGB.__]

 

หวานกันย่อมๆแล้ว   
สุดท้ายนายใหญ่ก็ให้โลมเป็นนายโลมประจำตัว อย่าประชดเอาเค้าไปรับแขกอีกล่ะ ชิชะ 

[Petalkiss]

เลือดกระฉูดจริงๆค่ะ
ไม่ได้ไปไหนไกลจากเตียงเลยจริงๆ 555
แต่ตอนนี้นายใหญ่ดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นเยอะเลย
ได้รับรู้รับฟังเรื่องของโลมมาเยอะก็หวังว่าจะไม่เข้าใจโลมผิดๆอีกนะ

[A_ay]

น้องโลมต่อปากต่อคำเก่งมว๊ากกกกก

ระฟ้า
หาทางเก็บน้องโลมเอาไว้เป็นของตัวเองจนได้สิน่า
ไหนบอกไม่อะไรไง
กิ้วๆๆ

[yunjaelover]

ตอนนี้เริ่มหวาน เข้าใจมากขึ้นแล้ว แต่ว่า จะมีปัญหาให้นายใหญ่เวียนหัวอีกหรือเปล่าเนี่ย กลัวแขกคนนั้นจะติดใจโลมจัง 

[aum_15597]

เสียเลือด~~~~

[ladymoon_yy]

 

[bulldog17]

"นายใหญ่กลายเป็นคนหื่นกระหายและมักมากในกรามจากสายตาต่อว่าของหมอนวดมือใหม่หัดขายบริการ"

เดี๋ยวไปอ่านต่อก่อนเน้อ
อ่านจบแระแอร๊ยยยยยยยยย
อย่าประชดอะไรงี่เง่ากันอีกน๊า

[nam11734]

โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
สนุกมาก  นายใหญ่รักเขาชอบเขาก็บอกไปเลย

[Giniz]

อยากจะบอกคนเขียนว่าไปไม่ไกลกว่าเตียงก็ชอบนะ 

[petite.walnut]

หวานกันให้อมยิ้มบ้างอะไรบ้างก็ดีค่ะ
กลัวว่าปมยังไม่หมดจริงๆ เพราะไอ้เสี่ย กับพี่โลมยังอยู่

เฮ้ออ ขอให้หวานๆ แบบนี้ไปนานๆ นะคะ