หัวข้อ: นายโลมกับรักจนตรอก โดย TRomance[♥♡Fin♥♡]แจ้งข่าว กำลังแพ็คหนังสือแล้วจ้า^^P.173

[nunamicky]

ปากไม่ตรงกับใจกันทั้งคู่
อย่างนี้คนอ่านก็ต้องลุ้นกันจนเหนื่อย เด๊ะ?

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

นายโลมประจำตัว

อ๊ากกกกกกกกกกก ไม่ได้มาอ่านต่อแค่ 3-4 วัน

มา 3 ตอนเลย คนเขียนสุดยอดดดดดดดดดดดด

สู้ๆ แต่ตอนไปนะค่ะ  จะรออ่าน คิคิๆ

[TheWanFah]

ตอนนี้ทำให่รู้ว่า
นายใหญ่ ชอบบังคับ
และขี้หวงมาก
ให้น้องโลมมาเป็นนายโลมส่วนตัวเลยน่ะ
แผนสูงจริง
อย่างนี้โลมจะตามทันไหมเนี่ย
 

โลมน่ารักอ่ะ
นายใหญ่ตอนนี้ก็แอบน่ารักน่ะ
ถ้าเปิดใจคุยกับโลมเนี่ยจะน่ารัก มากเลย
 

[loverken]

เลือดกระฉูด

 

[ppbeau]

ชอบเรื่องนี้มากๆ น่ารักมากมายค่ะ นายใหญ่ปากแข็งมาก
แต่ตอนนี้ก็ทำให้รู้แหละว่า แคร์น้องโลมมากๆ เลยเหมือนกัน คนเขารู้กันหมดอาณาจักรแล้ว
ว่าโลมเด็กใคร ^^
น้องโลมน่ารัก นายใหญ่ก็น่ารักค่ะ ชอบๆ

[eern]

  :กอด1:อยากบอกว่าเค้าชอบเรื่องนี้มากเลยน้องโลมดูเจียมตัวไม่ไฝ่สูงเกินตัวไม่กล้าทีจะแสดงออกนายใหญ่ต้องใจเย็นๆกับน้องนะก้อเด็กมันขาดความอบอุ่นจะให้มั่นใจตัวเองงัย

[khunstar]

ชอบ

[Zinub]

นายใหญ่นี่เข้าใจหาทางออกเนอะ

เก็บโลมไว้เป็นนายโลมส่วนตัวซะเลย ช่างคิดได้นะ

     

[Ipatza]

แหมนายใหญ่ละก้อ -..-

[prettypearl]

อ้อมโลกไปมั้ยคะระฟ้า ><

ปล.ไม่ไกลเตียงก็โอเคนะคะ >//////////<

[KOLLUMz]

  

[tartar]

นายใหญ่น่ารักขึ้นเยอะเลยอะ 

[YounIn]

โววว ฉาก เรียก เลือด   

อ่าน แล้ว งง อ่ะิิ

[ลู่เคอOlive♥]

เริ่มหวานแล้ว
เกือบไปไหมโลม ทีหลังอย่าประชดนายใหญ่อีกนะ

[janeyuya]

คนอ่านหายไปงดงามอยู่สามวัน
นี้เค้ายังไม่ลงจากเตียงกันอีกเหรอ =3= (อิจฉาน้องโลม เอ๊ย อิจฉานายใหญ่)

[kiizkziekiizk]

หวานๆ อิอิ 

[eern]

 :impress3:เค้าคิดถึงน้องโลมกับนายใหญ่ระฟ้าหายไปหลายวันแย้วมาสักทีเต้อ

[POPEA]

อยากอ่านนายโลมกับนายใหญ่ีระฟ้ามาก!
รอมาต่อไวๆ นะ
 

[IöLIKE]

ThankS

[milkshake✰]

คิดถึงเธอแทบใจจะขาด ♥
เป็นกำลังให้คนแต่งน่ะค่ะ

[♫~Eristneth~♪]

โลมน่ารัก 

[JA(e)jung]

เข้ามาตามน้องโลม
คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
 

[kungyung]

ชอบอ่ะ 

[eern]

 :sad4:เค้าคิดถึงน้องโลมเมือไหร่จะมาสักทีมาเถอะ

[RAKDEK_KA]

เหอะๆๆ เรื่องนี้อ่านมารวดเดียว 1-25 ตอน ปวดตา

แต่ก็ยังไม่เข้าใจว่าสองคนในเรื่องนี้ไมไม่พูดกันให้เข้าใจ 

คนนีงก็เหมือนจะฉลาดแต่....เข้าใจอะไรยากจัง(คงไม่อยากคิดเข้าข้างตัเอง)
 
ส่วนอีกคนก็....เข้าใจว่าเป็นเจ้าของกิจการคิดเยอะหลายเรื่องแต่ก็นะ ขัดใจอะ 

[Seiki]

ตอนที่ 26 นายโลมกับรักจนตรอก

หญิงชราถอนหายใจด้วยความกลัดกลุ้มต่อหน้าคนคุ้มกันของนายใหญ่ สายตาวิตกกังวลมองไปที่เรือนชานด้วยความรู้สึกหลากหลายระคนกันไป
บ้านสวนที่ได้ชื่อว่าบ้านนายใหญ่เพิ่งจะอบอวลไปด้วยความสุข ผู้ชายตัวสูงใหญ่นั่งขัดสมาธิด้วยท่วงท่าสง่างาม ข้างกายเป็นชายหนุ่มธรรมดาๆที่ขัดเกลาให้นายใหญ่ค่อยๆมีรอยยิ้มสมวัยชายหนุ่มกลับมาอีกครั้ง
จะมีอะไรที่ทำให้คนที่เลี้ยงดูกันมาตั้งแต่เกิดสบายใจได้เท่าคุณหนูตัวเล็กในวันวานเติบใหญ่เป็นผู้นำที่ดีอย่างที่คนตายไปแล้วอยากให้เป็น ก่อนหน้าที่จะต้องรับตำแหน่งนายใหญ่ คุณหนูระฟ้าก็เป็นเพียงเด็กผู้ชายธรรมดาๆที่มีความคิดและเป็นตัวของตัวเอง ทุกอย่างเพิ่งจะเลือนหายไปและกลายเป็นเงามืดดำมาฉาบทับความร่าเริงนั้นเกิดจากมรดกก้อนโตที่ญาติผู้ใหญ่เพียงคนเดียวทิ้งไว้ให้
เจ้าชายขี่ม้าขาวเป็นแค่ช่างซ่อมรถในอู่ธรรมดาๆ หน้าตาใสซื่อไม่มีพิษภัย แววตาบริสุทธิ์ที่คนสูงวัยอ่านความคิดได้ทะลุปรุโปร่งไม่มีความซับซ้อน
คนหนึ่งคนที่ขาดความพอดีในชีวิตแต่อยู่มาได้เสมือนคนไม่เคยขาดอะไรมาก่อน กับคนอีกหนึ่งคนที่มีมากจนเกินพอดีและไม่เคยคิดอยากจะมีมาตั้งแต่ต้นคือความลงตัวที่คนผ่านร้อนผ่านหนาวมาจนถึงบั้นปลายชีวิตมองเห็น
“แน่ใจแล้วเหรอพงว่าเสี่ยเจียงกับลูกน้องอยู่เบื้องหลังเรื่องที่จะโค่นล้มอาณาจักรทั้งหมด”
“แน่ใจครับคุณ ยิ่งเราแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ ฝ่ายนั้นยิ่งหาวิธีพลิกแพลงแผนไปได้เรื่อยๆ เค้าจะยิ่งใหญ่ได้ถ้าถีบอันดับหนึ่งลงไปได้ครับ”
“แล้วนายใหญ่รู้เรื่องนี้หรือเปล่า”
“ครับ ผมคิดว่านายใหญ่อ่านแผนของพวกนั้นออก เลยพยามเอาของสำคัญมาซ่อนไว้ ถ้าที่อาณาจักรจะเกิดอะไรขึ้น นายจะได้ไม่เป็นกังวลและเดินหน้าที่จะตั้งรับเต็มที่ครับ”
“พงหมายถึงพ่อหนุ่มคนนั้นใช่มั้ย”
“ครับ”
“เหมือนเรากำลังมองย้อนไปในอดีต ต่างกันก็แค่เปลี่ยนจากผู้หญิงเป็นผู้ชายสินะ โลกมันหมุนเร็วจนคนแก่อย่างชั้นตามแทบไม่ทัน แต่มันก็มีภาพที่ซ้อนทับกันอยู่นะ”
“ผมว่าต่างนะครับ ต่างตรงที่คุณพ่อของนายใหญ่ประกาศว่ารักคุณแม่ของนายใหญ่โดยไม่คำนึงถึงฐานะของตัวเอง แต่นาย”
“ปากแข็งสินะ นายใหญ่น่ะเหมือนปู่มากกว่าพ่อ แต่ก็ได้ความอ่อนโยนของแม่มาบ้างเหมือนกันนะ”
“ครับคุณ”
“เรื่องคุณหมอจ๋า พงสั่งการไปเองก่อนแล้วกัน จะว่าคนแก่อย่างชั้นเห็นแก่ตัวก็ได้นะ แต่นายใหญ่ของที่นี่เสี่ยงจนบาดเจ็บบ่อยเกินไปแล้ว อีกอย่าง ก่อนจะตายคนแก่อย่างชั้นก็อยากเห็นคุณหนูที่เลี้ยงมาตั้งแต่เกิดมีความสุขและยิ้มไปอย่างนี้นานๆ”
“ผมเข้าใจดีครับ เลยปรึกษาเรื่องนี้กับคุณก่อน ผมรู้ว่าถ้านายรู้ว่าหมอจ๋าถูกฝ่ายโน้นจับตัวไป นายจะต้องสั่งบุกแน่ๆ บางครั้งเลือดมุทะลุของวัยหนุ่มสาวก็อันตรายยิ่งกว่าอะไรเลยนะครับ”
“ถ้ามีใครสักคนให้คอยรักคอยห่วงใยละก็นะ เดี๋ยวนายใหญ่ของเราจะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ใจเย็นขึ้นเอง”
“ผมก็หวังว่าจะเป็นอย่างนั้นครับคุณ ถ้าอาณาจักรจะไม่มีทายาทให้พวกผมได้ดูแลต่อไป ผมก็หวังจะเห็นอาณาจักรที่ให้ชีวิตพวกผมเฟื่องฟูจนถึงขีดสุดเหมือนกันครับ”
“เค้าจับตัวหมอจ๋าไปแบบนั้น แสดงว่าทางโน้นยังไม่แน่ใจสินะว่านายใหญ่ยังอยู่หรือตาย”
“ครับ เพราะฝ่ายนั้นยังคลุมเครือ สิ่งเดียวที่ผมห่วงคือคุณหมอจะเป็นอันตรายไม่ใช้ความลับที่พวกนั้นตั้งใจจะล้วงไปจากคุณหมอหรอกครับ”
“แสดงว่าทางโน้นก็รู้แล้วสิ ว่าหมอนวดที่ดึงออกไปจากอาณาจักรเราให้ข้อมูลอะไรเค้าไม่ได้”
“ผมคิดว่าคงจะรู้แล้วครับ ว่าพนักงานปลายแถวไม่รู้เรื่องวงในของอาณาจักรจริงๆอย่างที่มันคิด”
“เสี่ยเจียงมันฉลาดทางความคิดน้อยไปนะ คิดว่าผู้นำจะเป็นเหมือนตัวเองทุกคนหรือไง คิดว่าก่อนออกรับแขกหมอนวดทุกคนจะต้องผ่านมือนายก่อนสินะ”
“ส่วนใหญ่ที่อื่นก็คงเป็นอย่างนั้นครับคุณ ยกเว้นที่นี่”
“เลยกลายเป็นความแปลกอีกอย่างของอาณาจักรไปเลยนะ แล้วเสี่ยเจียงมันจะไม่ช็อคไปเลยเหรอถ้ารู้ว่านายใหญ่ของอาณาจักรชอบผู้ชายด้วยกัน คงจะเหนือความคาดหมายของพวกมันอยู่มาก ทางนั้นเค้าดึงแต่หมอนวดผู้หญิงไปนี่”
“ตอนแรกพวกผมคิดว่าเสี่ยรู้ ถึงได้ส่งโลมเข้ามา แต่ตอนนี้ผมคิดว่าทางโน้นคงหลอกใช้ฟรีๆน่ะครับ ที่ชั่วไปกว่านั้น พี่ชายโลมตั้งใจจะส่งน้องตัวเองมาชุบตัวเป็นหมอนวดที่ผ่านงานจากที่นี่เพื่อเอากลับไปขายที่ร้านของนายตัวเอง และแอบสืบข้อมูลภายในอาณาจักรไปด้วย”
“แผนที่จะเลียแข้งเลียขานายเพื่อเป็นใหญ่สินะ ก็ฉลาดดี ยิงปืนทีเดียวได้นกหลายตัว แต่หลังจากนี้คงจะยากแล้วล่ะมั้ง เพราะพ่อหนุ่มเค้าไม่ใช่แค่หมอนวดธรรมดาๆแล้ว คนเป็นพี่จะคิดยังไงนะ ถ้ารู้ว่าส่งน้องชายตัวเองมาเพื่อเป็นเจ้านายอีกคนของอาณาจักรแห่งนี้”
“คงไม่พ้นหลอกใช้ประโยชน์แล้วทำลายมั้งครับ ถึงจะเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน แต่สายเลือดก็คงจะเจือจาง เค้าถึงมองแต่ผลประโยชน์ที่จะได้รับมากกว่ารักน้องชายตัวเองครับ”
“หดหู่นะ น่าสงสาร ไม่รู้ว่าพ่อหนุ่มคนนี้เติบโตขึ้นมาด้วยความรู้สึกแบบไหนกัน”
“ผมว่าสิ่งแวดล้อมไม่มีผลต่อสำนึกดีในตัวเด็กคนนี้เลยครับคุณ”
“นั่นสินะ เอาล่ะพง จะจัดการอะไรก็รีบทำเถอะ ปัญหาที่จะตามมาถ้านายใหญ่รู้ ชั้นจะช่วยแก้ปัญหาให้ หวังว่าอีกไม่นานคงจะมีคนขึ้นมาช่วยชั้นนะ ชั้นแก่แล้ว อยากรอววันตายโดยไม่มีห่วงสักที”
.
.
.
“คิดว่าจะหลบหน้าชั้นได้นานสักแค่ไหนกันเหรอ”
“ผมไม่ได้หลบหน้านะ”
“งั้นเหรอ แล้วที่ตื่นมาแล้วนายหายหัวไปเลย ไม่เรียกหาไม่มาเนี่ยหมายความว่าไง”
“ก็คุณไม่ได้สั่งนี่ครับ ว่าให้ผมนั่งเฝ้าคุณเอาไว้”
“ทำไมถึงต้องรอให้สั่ง นายเห็นชั้นเป็นตัวอะไรเนี่ย เวลานายว่าง่าย นายดูเป็นเด็กดีนะ ทำไมถึงชอบถูกบังคับนักล่ะ”
นายใหญ่อาจจะไม่กระอักกระอ่วนใจที่จะเจอหน้าผม แต่ผมโคตรจะลำบากใจเลยที่จะสู้หน้าหรือพูดจากันตามปกติ ถึงแม้จะต่างกาลต่างวาระกัน แต่ภาพตอนกลางคืนนั้นเพิ่งผ่านตามาไม่นาน ในขณะที่นายใหญ่วางตัวได้ปกติมากเท่าไหร่ ผมเองก็กระสับกระส่ายมากขึ้นเท่านั้น ยิ่งเห็นคนในบ้านนี้ยิ้มให้ผมด้วยไมตรีมากเท่าไหร่ก็รู้สึกว่าเค้ารับรู้เรื่องที่ผ่านไปเมื่อคืนนี้ ผมไม่ได้หน้าหนาขนาดนายใหญ่ระฟ้านี่นาที่จะวางตัวปกติได้ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นขนาดนั้น
“นี่คือหน้าที่ของนายตอนอยู่ที่นี่”
“ตะ ตารางเรียนเหรอ”
“ใช่ ไอ้ที่เห็นเป็นตารางเรียนของนาย ชั้นจัดให้เอง อะไรที่เกี่ยวกับวิชาการจะมีคนไปส่งนายที่เรียน ส่วนอะไรที่ต้องหัดปฏิบัติจะมีครูมาสอนให้ที่นี่”
“แต่นี่มันไม่มีอะไรเกียวข้องกับการเป็นนายโลมเลยนะ หมอนวดบ้านเมืองไหนกันมีเรียนหลักธุรกิจ เศรษศาสตร์ ยิงปืนและทักษะการป้องกันตัว เหมือนต้องฝึกเป็นลูกน้องมาเฟียชัดๆ”
“ก็คล้ายๆอย่างนั้นแหละมั้ง เหนื่อยหน่อยนะอยู่ใต้การปกครองของนายใหญ่ระฟ้าเนี่ย”
“เท่าที่ผมดูตารางนี่ ผมว่ามันเหนื่อยหนักเลยแหละ”
หมอนี่แอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ต่อหน้าได้ซื่อดี มันดูจะยุ่งยากและน่ากลัวไปสักนิดสำหรับสิ่งที่โลมต้องเรียนรู้ แต่เพื่อความปลอดภัยแล้ว โลมควรรู้เรื่องพวกนี้ไว้ป้องกันตัวเองในวันที่เขาไม่อยู่
“ผมคิดว่าจะได้เรียนเหมือนพวกนักศึกษาในมหาลัยเสียอีก”
“นายอยากเรียนแบบนั้นเหรอ”
“เมื่อก่อนอยากครับ แต่ตอนนี้อะไรก็ได้ที่ทำให้ผมมีเงินเลี้ยงปากท้องและใช้หนี้ อันนั้นต้องมาก่อน”
“ปกติให้เงินที่บ้านเดือนละเท่าไหร่เหรอ”
“เหลือจากที่ผมหักค่ากินในแต่ละวันแล้วผมก็ให้ที่บ้านหมดเลยครับ คุณถามทำไมเหรอ”
“ไม่มีอะไร อยากรู้เฉยๆ”
เท่าที่สืบรู้ โลมกันเงินไว้กินแค่ข้าวกลางวันแค่ไม่กี่บาท นอกเหนือจากนั้นแล้วหมอนี่แทบไม่ได้ใช้เงินทำอะไรเลย เงินที่เหลือจากเงินเดือนที่อู่ ลงวงการพนันและจ่ายค่าหวยให้พ่อกับแม่หมด พี่ชายของโลมเป็นคนเห็นแก่ตัวจนน่ารังเกียจ สิ่งที่ครอบครัวนั้นกำลังทำกับโลมไม่ต่างอะไรกับขูดเลือดปูเลยสักนิดเดียว แค่คำว่าบุญคุณที่เลี้ยงดูมาก็เหมือนจะเป็นข้ออ้างที่จะบังคับให้หมอนี่ทำอะไรก็ได้ที่ครอบครัวนั้นต้องการให้ทำ หากการศึกษาขั้นพื้นฐานของประเทศไทยไม่สนับสนุนให้เด็กเรียนจนจบมัธยมปลายฟรีแล้วล่ะก็ เขาไม่รู้เลยว่าโลมจะมีโอกาสได้เรียนเหมือนเพื่อนคนอื่นๆไหม ถ้าหากได้เรียนก็คงจะเป็นข้ออ้างอีกข้อที่ครอบครัวนั้นจะใช้บังอับโลมเพื่อเอื้อประโยชน์ให้ตัวเอง
“ปกติคุณทำรายการบัญชีเองแบบนี้ทุกเดือนเลยเหรอครับ”
“เปล่าหรอก มีคนทำให้”
“อ้าวแล้วทำไมคุณถึงเอามาให้ผมทำละครับ”
“ฝึกไว้ ต่อไปชั้นจะเปลี่ยนมาให้นายเป็นคนทำ อยู่ใกล้หูใกล้ตา ตรวจสอบง่าย”
“ผมกลัวคิดเลขผิดจัง มันเยอะจนตาลาย”
“หึหึ ขนาดมีเครื่องคิดเลขช่วยแล้วยังบ่นอีกนะ”
เด็กคนนี้หัวไวและฉลาดหลักแหลม แค่เขาแนะนำอะไรให้แค่ไม่กี่ครั้งโลมก็ทำได้และทำได้ดี ความประหม่าทำให้เค้ารอบคอบมากยิ่งขึ้นเพราะกลัวนายใหญ่จะตำหนิหากเกิดข้อผิดพลาด เขาเลยไม่แปลกใจที่โลมเรียนรู้งานในอู่จนได้เป็นช่างยนต์เหมือนคนที่เรียนสายนี้มา เพราะตอนที่หมอนี่ตั้งใจทำอะไรก็ทำให้นายใหญ่อย่างเขามองเพลินไปเหมือนกัน
“อ๊ะ ผมตกใจหมดเลย”
“นายตั้งใจเกินไปจนดูเหมือนเครียดนะ ขมวดคิ้วซะหน้าผากย่นเลย”
คนกำลังมีสมาธิต้องมาสะดุดเพราะมือใหญ่บังตาและหัวคิ้วถูกปลายนิ้วคลึงไปมาให้ผ่อนคลาย แต่ถ้ามีกาารบอกเตือนกันสักนิด ผมแน่ใจว่าเรื่องแค่นี้ผมจัดการตัวผมเองได้ การนั่งทำงานอยู่ใกล้ๆนายใหญ่ทำให้ประสาททุกส่วนเกร็งเข้าใกล้เส้นยึดหรือเป็นอัมพาตไปเลยก็ได้ ผมรู้สึกสูญเสียสมาธิถ้าต้องนั่งทำงานภายใต้การจ้องมองของใคร หากเลือกได้ก็ยังโหยหาที่จะไถลตัวเองมุดใต้ท้องรถอย่างที่เคยทำ แต่ที่เป็นอยู่นี้ผมก็พอใจแล้ว ถึงแม้การเดินไปมาในบ้านหลังนี้และสบตากับใครในฐานะหมอนวดประจำตัวนายใหญ่ก็ลำบากใจพอดู ถึงแม้การอยู่ใกล้ไอ้บ้านี่จะอันตรายก็อัตราการเต้นของหัวใจ แต่ก็รู้สึกอบอุ่นวูบวาบแปลกๆอยู่เหมือนกันและมันก็ดีกว่าการนั่งรอแขกเรียกใต้แสงไฟ ดีกว่าต้องลุ้นว่าแต่ละคืนจะใช้วิธีการเอาตัวรอดแบบไหน
“ถ้าเด็กมันรู้ว่ามาช่วยงานนายใหญ่แล้วมีนายคอยดูแลใกล้ชิดขนาดนี้ คงจะมีเด็กๆในบ้านเสนอตัวกันเป็นแถวแน่ๆเชียวค่ะ คุณคงต้องช่วยแจกบัตรคิว”
ถ้าคุณไม่ส่งเสียงทัก ผมไม่รู้จริงๆว่าตัวเองกับนายใหญ่ใกล้ชิดกันขนาดไหน ความประหม่าสามารถกดสติของผมให้จดจ่ออยู่กับงานจนไม่รู้ว่าตัวเองกับนายใหญ่แทบจะใช้ลมหายใจร่วมกัน กรุ่นกลิ่นหอมที่โชยเข้าจมูกไม่ใช่กลิ่นดอกไม้หรือกลิ่นเครื่องหอมปรับอากาศที่ไหน แต่เป็นกลิ่นประจำตัวนายใหญ่ที่ผมเริ่มคุ้นจนเริ่มกลายเป็นเคยชิน
ถดตัวดีดหนีจากความใกล้ชิดนั่นแต่ก็ถูกคนหน้าหนายิ่งกว่ายางมิชเชอลินรั้งแขนเอาไว้ ฉีกยิ้มกว้างท้าทายสายตาของหญิงชราที่มองมาด้วยความเอ็นดู จนผู้ชายอย่างผมรู้สึกเขินอาย
“งานสำคัญนี่ครับคุณ ถ้าไม่คอยดูไว้ พลาดขึ้นมาล่ะยุ่งเลยนะครับ      เจ๊ง”
“คุณรู้อยู่แล้วว่ามันสำคัญขนาดนั้น ไม่ควรเอามาให้ผมทำนะครับ”
ผมโพล่งทักท้วงออกไปเมื่อได้รับการยืนยันเป็นรอบที่สองว่าบัญชีที่หัดทำอยู่นี้มันสำคัญต่อปากท้องของทุกคนจริงๆ ถ้านายใหญ่เจ๊ง ลูกจ้างทั้งหลายรวมถึงลูกน้องก็ต้องลำบากเหมือนกัน
“ฝึกเอาไว้เถอะพ่อหนุ่ม คุณเองก็แก่แล้วตาฝ้าฟางจะมาช่วยนายใหญ่ตรวจตราก็เห็นทีจะเป็นการทรมานคนแก่ไปเสียเปล่าๆ”
“นี่แค่งานเดินบัญชีเท่านั้นนะ ยังมีงานบริหารจัดการอีก แต่ค่อยๆทำไปแล้วกัน ชั้นอยากให้นายเรียนป้องกันตัวเองก่อน”
“ครบสูตรจริงๆนะคะ คุณไม่กวนแล้วล่ะค่ะจะไปดูในครัวหน่อย”
“ทำบุญมาดีนะคุณเอ็นดูขนาดนี้เนี่ย”
ตรงไหนวะ? ผมเหลือกตามองมันด้วยคำถาม ตรงไหนที่บอกว่าผมได้รับความเอ็นดูเกินหน้าเกินตาชาวบ้าน คุณเป็นผู้ใหญ่ที่ใจดีเป็นปกติอยู่แล้ว คนงานในบ้านถึงได้ทั้งรักทั้งยำเกรงขนาดนี้ มันเองต่างหากที่ขยันตีหน้านิ่งทำหน้าดุตาขวาง คนทั้งบ้านรวมถึงลูกน้องคนสนิทแทบไม่อยากจะเข้าหาเพราะกลัวนายสั่งให้ไปตาย
“คุณใจดีต่างหาก”
“นายว่าอะไรห้ามเถียง”
“นี่เป็นคำสั่งอีกหรือเปล่าครับ”
“ใช่”
“เผด็จการ”
“ว่าอะไรนะ”
“ผมบอกว่าจะทำงานต่อครับ”
“รอดตัวไปนะ”
นึกภาพตอนที่หมอนี่อยู่ใต้ท้องรถ ถอดอะไหล่ไขน็อตไม่ออกเลยว่าเป็นแบบไหน เขาคิดแค่ว่าโลมเป็นเด็กดื้อซนๆคนหนึ่งที่ต้องสะกดความเป็นตัวเองไว้เพื่อแบกรับหน้าที่ความรับผิดชอบทั้งหมด เขามั่นใจว่าโลมทำได้ทั้งบุ๊นและบู๊แน่ๆถึงได้ยัดเยียดการเรียนรู้มากมายขนาดนี้ให้ คุณเองก็แก่มากแล้ว เป็นหัวเรือใหญ่อยู่ที่นี่มานานหลายปีเต็มทีตั้งแต่ตัวเองเกิด หากนายใหญ่ต้องคุมบังเหียนที่อาณาจักร สถานที่ที่เรียกว่าบ้านหลังนี้เขาก็อยากมีใครสักคนคอยสั่งการดูแลเหมือนกัน
ไม่รู้เหมือนกันว่านายใหญ่เริ่มจริงจังกับอนาคตตั้งแต่ตอนไหน เงินเจ็ดล้านที่เสียไปเพราะเด็กคนนี้ไม่ใช่น้อยๆ ถึงแม้ครึ่งหนึ่งมันจะเหมือนเงินที่ไม่ได้ก็ไม่ขาดทุนอะไรอยู่แล้วถ้านับแค่เงินที่เกียรติคุณติดค้างกับคาสิโน แต่เงินอีกสามล้านห้าที่เขาเซ็นเช็คไปแบบไม่คิดอะไรนอกจากดึงตัวโลมมาเป็นคนของอาณาจักรให้ได้ดังเดิมนั้นออกจะเป็นความคิดที่ผิดหลักของนักธุรกิจอย่างสิ้นเชิง ยิ่งสุดท้ายแล้วโลมแทบไม่ได้ทำหน้าที่หมอนวดชายอย่างที่ควรจะเป็นอีก ถ้าเขาไม่ใช่นายใหญ่ที่มีอานาจเด็ดขาด เรื่องที่ซื้อโลมมาประดับบารมีเฉยๆแบบนี้ต้องถูกคัดค้านแน่
พยายามเข้าข้างตัวเองมาตลอดว่าเป็นเพราะโลมไม่มีพรสวรรค์ด้านงานบริการ เขาไม่ได้ตั้งใจเดินเข้ามาเพื่อสิ่งนี้ แต่พอให้ลองจริงๆแล้ว แค่อนุญาตให้แขกได้แค่นั่งคุยยังมีคนทุ่มขนาดนี้ และที่เขาตัดสินใจให้โลมเริ่มที่จะเรียนรู้งานที่บ้านใหญ่นี่ก็เพราะเจ้เชอรี่บอกว่าแขกคนนั้นอยากซื้อโลมอีกครั้ง
ต่อให้กินหญ้าแทนข้าว คนอย่างเขาก็ไม่คิดจะเสี่ยง ใครจะมั่นใจได้ว่าครั้งต่อๆไปจะแค่คุยเหมือนครั้งที่ผ่านมา และเด็กเจ้าเล่ห์ที่นั่งจดจ้องอยู่กับบัญชีข้างๆเขานี้จะเอาตัวรอดได้เหมือนทุกครั้ง
แค่เป็นตัวของตัวเองโลมก็มีเสน่ห์และยิ่งตอนไร้เดียงสาอยู่ใต้ร่างเขาแบบนั้นยิ่งน่าหลงใหลและหวงแหน มันไม่ใช่มารยาของนักขาย ไม่มีอะไรที่ปรุงแต่งขึ้นมาเพื่อมัดใจแขก ไม่ว่าจะเป็นเสียงร้องหรือการตอบสนองรับ ทุกอย่างเป็นธรรมชาติ
“คุณ ผมเอาอันนี้รวมกับหัวข้อนั้นได้มั้ยครับ ผมว่ามันเข้ากันได้ นี่แยกย่อยเกินไปอะครับ ทำเป็นหมวดหมู่ไม่ดีกว่าเหรอ”
“อืม ได้ ที่มันละเอียดเกินไปก็เพราะคนทำเค้าต้องการเคลียร์ให้ชั้นเห็นน่ะ จริงๆแล้วมันไม่ต้องอย่างที่นายบอกแหละ”
“ครับ”
“โลม”
“ครับ”
ตาใสไหวระริกเมื่อถูกเชยคางขึ้นมาสบตากับนายใหญ่ ในหน่วยตามีความสงสัยแฝงไปด้วยความประหม่า แน่ใจเสียยิ่งกว่าแน่ตอนที่สบตาและมองลึกเข้าไปนัยน์ตาเด็กคนนี้ โลมเป็นแค่เด็กผู้ชายธรรมดาที่พร้อมจะอ่อนไหวไปกับสิ่งเร้า
“ทำตัวลำบากใช่มั้ย อึดอัดล่ะสิ”
“ระ เรื่องอะไรครับ”
“เรื่องที่ต้องอยู่ต่อหน้าคนในบ้านนี้ เรื่องที่คอยหลบหน้าชั้นก่อนหน้านี้”
“คือผม”
จะบอกได้ไงเล่าว่าอึดอัดใจมาก คนในบ้านนี้รู้เรื่องที่อาณาจักรแค่ไหนก็ไม่รู้ แล้วแต่ละคนจะคิดยังไงถ้ารู้ว่าผมมาอยู่ในบ้านหลังนี้ในฐานะหมอนวดส่วนตัวของนายใหญ่ จะให้ทักทายและส่งยิ้มหน้าชื่นตาบานอยู่ได้ยังไงวะ ถามอะไรแปลกๆ ผีเข้าผีออกเดาใจยาก เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ใจดีบ้างใจร้ายบ้าง บางครั้งก็ทำให้รู้สึกอบอุ่นใจเมื่ออยู่ใกล้ๆ แต่บางครั้งก็หนาวหนึบไปทั้งอก
อย่างครั้งนี้ อยู่ดีๆผีความห่วงหาอาทรณ์ก็เสือกเข้าสิงนายใหญ่ระฟ้า ถามเรื่องที่ผมเองก็แกล้งลืมไปแล้ว พยายามทำตัวเองให้ปกติและจดจ่ออยู่กับงานที่ทำ พอมันพูดเรื่องนี้ขึ้นมาผมก็ได้แต่น้ำท่วมปาก
“เรื่องนั้นเรารู้กันแค่สองคน คนในบ้านรู้ดีว่านายเข้ามาอยู่ในบ้านนี้ในฐานะแขกนายใหญ่ เพราะฉะนั้นก็วางตัวตามสบายเถอะนะ เห็นแล้วอึดอัดแทน”
ตกใจมากกว่าเดิมอีก เริ่มต้นจากลูกหนี้ชั้นเลวร้ายแต่ลงท้ายด้วยกรถูกยกให้เป็นแขกของนายใหญ่เนี่ยนะ หรือว่ามันไม่ต้องการให้เหล่าคนงานหรือแม่บ้านรู้ว่ามันทำธุรกิจอะไรให้คนเค้าหมดศรัทธา แต่การที่มันมีคนคอยคุ้มกันล้อมหน้าล้อมหลังและทำตัวลึกลับขนาดนั้นก็ต้องมีคนรู้สิว่ามันทำงานไม่ธรรมดา
“อย่าทำตัวอมทุกข์ให้คุณต้องมาต่อว่าชั้นทีหลังได้อีกล่ะว่าแกล้งคนโปรดของคุณ”
“อิจฉาผมเหรอครับ”
“มั้ง”
ทำไมถึงได้รู้สึกดีใจและสะใจเล็กๆที่ตัวเองมีความสำคัญกับคนอื่นขนาดนี้ และรู้สึกดีมากที่รู้ว่าผมทำให้ไอ้รากหญ้าคนนี้อิจฉาได้
“จะหัวเราะเยาะก็ทำเถอะ กลั้นเอาไว้แบบนั้นเห็นแล้วมันหงุดหงิด”
“ฮ่าๆ จริงๆแล้วนายใหญ่อย่างคุณก็ขี้อิจฉาแบบเด็กๆนะ เหมือนถูกแย่งความรัก”
ผู้มีอำนาจของอาณาจักรนั่งเท้าคางและมองเมินไปทางอื่นเหมือนคนถูกจับไต๋ได้แล้วงอน มันเป็นภาพที่ประหลาดใจมากจนอยากถ่ายรูปเก็บไว้ ผมเชื่อว่าภาพนี้คงเป็นภาพหายากและอาจจะขายได้ราคาก็เป็นได้ ผมรู้สึกโล่งและสบายใจเป็นครั้งแรกนับจากได้ชื่อว่าเป็นนายโลมปลดหนี้ และอยากให้มมันเป็นแบบนี้ไปนานๆ

๐ สวัสดีค่ะ หายไปนานเพราะสองจิตสองใจว่าจะจัดแบบไหนให้คนอ่านดี จัดดราม่านี่คนด่าแน่ๆ และเพราะเรื่องนี้อยากลองเขียนมุมกว้างๆเห็นกันทุกตัวละครไม่ว่าจะเป็นพระนายผู้ร้ายหรือตัวประกอบ โดยที่ไม่มีพล็อตล่วงหน้าเหมือนเดิม 
๐ ดีหรือไม่ดีอย่างไรชี้แนะด้วยนะคะ 
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกคนเหมือนเดิมค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะ ขอบคุณคนที่ช่วยดูคำผิดให้ด้วยนะคะ
๐ ฝากประกาศสำหรับคนที่สั่งซื้อเด็กป๋าและคุณคนเดียวแต่เราสองคนรอบปกติเอาไว้ Utellido จัดส่งล็อตใหญ่ไปแล้วนะคะ ยกเว้นจัดส่งต่างประเทศ utell จะจัดส่งให้วันพรุ่งนี้ค่ะ ตรวจสอบหมายเลขพัสดุได้ที่นี่
๐ ทางเข้าแฟนเพจ จิ้มเลยค่ะ

[ljk_sj_lovelove]

แหะๆ ตอนนี้สบายๆดีเนอะ น่ารักอ้ะ

แต่ดูเหมือนโลมยังไม่รู้ตัวเลยนะว่าจะกลายเป็นนายใหญ่อีกคนแล้ว หุหุ

[POPEA]

หลักสูตรไหนล่ะเนี่ยนายโลม หุหุ

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

นายระฟ้าถูกแย่งความรัก ว้ายๆๆๆ
ถ้งั้นน้องโลมต้องให้ความรักมากๆนะคะ ><

[khunstar]

น่ารักอ่ะตอนนี้

อยากไห้มีฉากๆหวานๆอีกน่ะค้าบไม่เอามาม่านะค้าบอิ่มแย้ว55+