หัวข้อ: *หลุดจอง* ^O^ {เสน่ห์รักปักใจ}....กัส & วิน>>> [31/1/60]

[cavalli]

 

[MiSS-U]

@cavalli.............   ดีใจค่ะที่วันนี้ก็แวะมา 

##########

มาทักเม้นนี้ก่อนไปนอน

[MiSS-U]

ตอนที่ 5

แสงสีส้มจากไฟหัวเตียงเปล่งแสงนวลกระทบเสี้ยวหน้าด้านข้างของคนบนเตียง  ยามนี้สีหน้านั้นแสดงถึงความว้าวุ่นใจของเจ้าตัว  คำบอกเล่าของเพื่อนสาวคนสวยเมื่อหัวค่ำส่งผลให้เค้านึกถึงคนๆนั้น  สับสน  ฟุ้งซ่าน  โกรธ  เสียใจ  เศร้า  อารมณ์ตอนนี้บรรยายไม่ถูกจริงๆ  ผ่านมาเกือบ 2 ปีเค้าคิดว่าคงลืมไปแล้วแต่พอวันนี้เป็นข้อพิสูจน์แล้วว่ายังไม่ลืมจริงๆ
.
.
.
เสียงดนตรีดังอึกทึกครึกโครมทำให้ต้องยื่นหน้าไปแนบหูคนข้างกายเพื่อตะโกนคุยถึงจะสื่อสานกันรู้เรื่อง  แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีใครอารมณ์เสียหรือไม่สบอารมณ์ที่ต้องทำ  กลับชอบที่อยู่กับสถานที่นี้  สนุก  ตื่นเต้น  เร้าใจ  ได้ปลดปล่อย  คงเป็นความรู้สึกนี้ต่างหากที่เป็นแรงดึงดูดผู้คนให้มารวมตัวกัน  รวมทั้งหนุ่มสาว 3 คนเพื่อนซี้ที่นั่งโต๊ะเกือบชิดขอบเวที  มองไปรอบตัวทั้งผู้คน  สถานที่  ดูแปลกใหม่น่าค้นหายิ่งสำหรับคนที่เพิ่งมาสถานที่แบบนี้ครั้งแรก

“เสียงเพลงดังจังเลยแต่น่าสนุกดีนะ  กัส  มิค”

“ใช่ๆ  เฮ้ย  นั่นเค้ากอดกันด้วย  ไมไม่จูบกันเลยอ่ะ””

“มิคอย่าไปมองเค้าซิ  มาหันมานี่”

“แหมกัสอ่ะ”

“อย่าไปห้ามมิคเลยกัส  คนไม่เคยมีก็ยังงี้แหละ  ฮ่าๆๆๆ”

หลังจากสำรวจจนพอใจแล้วก็หันกลับมาคุยกันเองพร้อมขยับตามจังหวะเพลงแทน  ทำให้เป็นจุดดึงดูดความสนใจของคนรอบข้างทั้งหญิงและชาย  เปรียบเสมือนกวางน้อยเนื้อหวานที่มีเหล่าเสือสิงห์จ้องเขมือบ  เพียงแต่รอจังหวะและคุมเชิงกันอยู่

“โอ๊ยยย”

เสียงหญิงสาวหน้าหวานทรวดทรงอวบอิ่ม1ใน3คนร้องขึ้นเพราะโดนกระชากที่ข้อศอก  ทำให้สายตาของเพื่อนหนุ่มตัวเล็กทั้ง 2 คนหันไปมองที่ต้นเหตุทันที

“น้องปราช”

เสียงร้องเรียกชื่อผู้ที่มาถึงนั้นไม่ดังนักร่วมกับเสียงเพลงดังทำให้ไม่มีใครได้ยินจากหญิงที่โดนกระชาก  แต่ชายหนุ่มใส่แว่นไร้กรอบผู้กระทำนั้นอ่านปากออก  จึงถลึงตามองกลับทันที

“นี่นายเป็นใครมากระชากเพื่อนเราทำไม”

หนุ่มแว่นตัวเล็กตะคอกและพยายามดึงเพื่อนสาวกลับแต่ไม่เป็นผลเพราะรูปร่างต่างกันเกินไป  ส่วนหนุ่มตัวเล็กอีกคนพยายามเอาตัวเข้าไปแทรกระหว่างชายแปลกหน้าและเพื่อนสาวของตัวเอง

“กัส  มิค  ไม่เป็นไรจ๊ะคนรู้จักมายเอง”

หญิงเดียวรีบห้ามความวุ่นวายที่เกิดขึ้น  จึงสามารถหยุดแรงฉุดกระชากจากแขนของตนได้  แต่ก็ยังไม่เป็นอิสระจากฝ่ายที่เคยกระชาก  เพียงแต่เปลี่ยนเป็นจับที่ข้อมือและลากมาอยู่ข้างกายแทน

“แล้วเป็นใครล่ะทำแบบนี้ตกใจหมด”

“นี่ปราชจ้ะ  ปราชจ๊ะนี่กัสกับมิคเพื่อนสนิทมายเอง”

ชายหนุ่มทั้ง 3 คนเพียงแต่มองประเมินกันไปมาเมื่อได้รับคำแนะนำจากหญิงสาว  และเพียงพยักหน้าให้กันเล็กน้อย

“มายมานี่ได้ยังไง”

“ก็ขับรถมาซิจ๊ะ  ถามได้”

ปราชเอ่ยถามหญิงสาวเสียงเข้มแต่ได้รับคำตอบที่ทำให้เค้าโมโหขึ้นมาทันที

“มายยยย  มานี่เลยนะตามมา”

“เฮ้ยยยย  นายปราชจะพามายไปไหน”

หญิงสาวโดนลากออกไปจากโต๊ะทำให้กัสรีบตามออกไปทันที  เหลือแต่หนุ่มน้อยอีกคนที่มัวแต่ละล้าละลังอยู่เพราะต้องเก็บของก่อนจึงตามเพื่อนไม่ทัน

“ขอทางด้วยครับ  โอ๊ะ  ขอโทษครับผมไม่ได้ตั้งใจ”

“เฮ้ยยย  ไรวะชนแล้วแค่ขอโทษไม่พอหรอกนะเห็นมั้ยเลอะเต็มเสื้อเลย”

“ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆ”

“อืม  ฮึๆๆ  ไม่เป็นไรน่ารักแบบนี้พี่ให้อภัย”
“ขอบคุณครับ”

เมื่อได้รับคำให้อภัยกัสจึงเอ่ยขอบคุณและรีบก้าวตามเพื่อนไปให้ทันไม่รู้ว่าไปไหนกันแล้วและจะตามทันมั้ย  แต่กลับโดนกอดรัดไว้ทั้งตัวจากคนตรงหน้าจึงดิ้นรนขัดขืน

“เฮ้ย  ปล่อยนะทำบ้าอะไรของนายเนี่ย”

“ให้อภัยแต่ต้องไปกับพี่นะจ๊ะหนุ่มน้อย  ฮ่าๆๆๆๆ”

“ไอ้บ้า  ปล่อยนะ  ช่วยด้วย”

ตอนนี้หนุ่มน้อยโกรธและกลัวเพราะไม่มีใครยื่นมือเข้ามาช่วยตนเลย  เพราะต่างคนคิดว่าไม่ใช่เรื่องอย่าแกว่งเท้าหาเสี้ยนดีกว่าแม้จะนึกเสียดายกวางน้อยที่เล็งไว้ก็ตาม

“เฮ้ย  มึงทำไรวะ”

เสียงดังของชายหนุ่มมาพร้อมแรงกระชากร่างน้อยไปชนอกแกร่ง  ทำให้หลุดจากพันธนาการตามมาด้วยกลิ่นโคโลนสำหรับผู้ชายเข้าโสตประสาทรับกลิ่นทันที “สดชื่นหอมจัง” เป็นสิ่งที่กัสคิดแต่ไม่สามารถเห็นหน้าผู้ที่มาช่วยตนไว้ได้เพราะหลังจากโดนกระชากหน้าซุกอกแล้วกลับถูกดันไปซ่อนด้านหลังที่มีแผ่นหลังกว้างขวางกั้นไว้

“ฉวยโอกาสกับเด็กนะมึงอ่ะ  หา”

“ฉวยโอกาสไร  นี่แฟนกู”

“มึงอย่ามามั่ว  กูเห็นตั้งแต่ต้นที่มึงลวนลามเค้า  หรือมึงจะมีเรื่องกับกู”

“เอ่อ  ไม่  มึงเอาไปเลย”

“มึงระวังตัวให้ดีนะ  อย่ามาหาเรื่องที่นี่อีกแล้วอย่าหาว่ากูไม่เตือน”

จบบทสนทนาระหว่างไอ้เลวนั่นที่พยายามลวนลามเค้ากับ “อัศวินหนุ่ม” ที่มาช่วยไว้  คิดว่าจะมีเรื่องทะเลาะวิวาทเกิดขึ้นซะแล้วแต่ไอ้เลวนั่นกลับไม่กล้า  เพราะอะไรนะแล้วคนๆนี้ที่ลากเข้าออกไปเป็นใครกัน

“อ๊ายยยย  วินจริงๆด้วย  นั่นหล่อนวันนี้วินมาด้วย”

“วินไปไหนคะ  กลับแล้วเหรอ”

เสียงหญิงสาวรอบตัวที่ทั้ง 2 เดินผ่านเรียกหนุ่มคนนี้ว่า “วิน” อัศวินของเค้าคงมีชื่อนี้ซินะ

อากาศปลอดโปร่งรอบตัวพร้อมแสงไฟส่องสว่างยามค่ำคืนข้างนอกนี้ทำให้หนุ่มน้อยยิ่งเห็นชัดว่าคนที่ลากตัวเองออกมานั้นสูงใหญ่กว่าตนมากขนาดไหนและมีแผ่นหลังกว้างแข็งแรงมาก  ก้าวเดินด้วยขายาวไม่เร็วนักแต่กลับทำให้คนที่ตัวเล็กกว่าต้องซอยเท้าเดินให้ทันร่างข้างหน้าถึงกับเหนื่อยหอบ

“นี่ๆๆๆ  คุณช้าๆหน่อยครับ  ผมเดินไม่ทัน”

ร่างสูงชะงักทันทีส่งผลให้ร่างเล็กที่ตามมาหยุดไม่ทันชนแผ่นหลังกว้างอย่างแรง

“โอ้ย  เจ็บจัง”

คนตัวเล็กคลำจมูกตัวเองป้อยๆพร้อมมีน้ำตาซึมหางตา  แต่ยังได้เห็นเงาใหญ่คลุมลงมาบดบังแสงสว่างบนใบหน้า

“เป็นยังไงบ้าง  เจ็บมากมั้ย”

คิ้วเข้ม  ตาคมดุ  จมูกโด่งเป็นสัน  ปากหนาน่าจูบ  “หล่อมาก”  เป็นใบหน้าที่คนตัวเล็กเห็นเมื่อเงยหน้ามองคนที่ช่วยตนไว้  ตอนนี้เค้าไม่รู้ว่าตัวเองทำหน้าแบบไหนเวลาผ่านไปเท่าไหร่  แต่สติคงไม่อยู่กับตัวนักเพราะมารู้สึกตัวอีกทีเมื่อฝ่ามือร้อนที่ลูบหน้าลูบจมูกเค้าอยู่ตอนนี้  ตามมาด้วยเสียงสอบถามอย่างห่วงใย  และเห็นใบหน้าหล่อนั้นยิ้มน้อยๆแววตาล้อเลียนเค้าอยู่  ทำให้รู้สึกว่ามีความร้อนวิ่งไปทั้งใบหน้าลามไปที่ใบหูของตน  จึงตอบกลับอย่างประหม่า

“มะ  ไม่เป็นไรแล้วครับ  ขอบคุณที่ช่วยผมไว้”

“ผมวินครับยินดีที่ได้รู้จัก”

“เอ่อ  คือ  ผมกัสครับ”

“ชื่อน่ารักจังน้า  กัส  เหรอเหมาะสมกับตัวดี”

พร้อมด้วยนิ้วยาวของชายหนุ่มร่างสูงเชยคางมนขึ้นหลังการแนะนำตัวจากร่างเล็กที่ตอบกลับก็ก้มหน้าอย่างเขินอาย  ทำให้ตอนนี้ตาหวานของคนตัวเล็กสบกับตาคมเหมือนต้องมนต์  เค้าจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคมดุแต่มีเสน่ห์อย่างไม่รู้ตัว  และจึงรับรู้ถึงสัมผัสแผ่วเบา  นุ่ม  และเปียกชื้นบริเวณริมฝีปากของตน  จนสะดุ้งตกใจจะผละออกแต่กลับมีแรงกดจากท้ายทอยตนไว้ด้วยฝ่ามือหนาของคนที่ “จูบ” ตนเองอยู่  กลีบปากหนาของร่างสูงพยายามหยอกล้อบดเบียดปากบางซึ่งเริ่มขัดขืนให้กลับมาเคลิ้มอีกครั้ง  พร้อมเลาะเล็มไปตามขอบปากบางเพื่อให้เปิดรับเรียวลิ้นของตนเข้าไป  ร่างบางที่ไม่มีประสบการณ์เรื่องนี้จึงเผลอตัวเปิดกลีบปางนุ่มของตนออกให้อีกฝ่ายเข้าไปชิมความหวานภายในอย่างทั่วถึง  ไม่รับรู้ว่าตอนนี้รอบตัวมีใครบ้างตนอยู่ที่ไหนเพราะเคลิ้มไปกับสัมผัสแรกที่ได้รับกับคนแปลกหน้าที่ช่วยตนไว้

“อืมมม”

เสียงครางอย่างพอใจจากร่างสูงที่ชิมความหวานจากปากของร่างเล็กที่ตนโอบกอดไว้  ซึ่งตอนนี้ไม่มีแรงยืนด้วยตัวเองต้องอิงแอบอกกว้างเพื่อช่วยพยุงตัว  แต่เหมือนตกจากสวรรค์เมื่อรับรู้ถึงแรงกระชากร่างของตนออกจากอกหนาพร้อมเสียงของเพื่อนสนิทเค้าโวยวาย  ยังจับใจความไม่ได้เพราะสติยังไม่กลับมา  เริ่มรับรู้ถึงอ้อมกอดนุ่มนิ่มกลิ่นคุ้นเคยของเพื่อนสาวตัวเล็กที่โอบประคองตนไว้  และกลับมารู้ถึงเหตุการณ์ตรงหน้าอีกครั้ง

“นายห้ามมายุ่งกับกัสอีกนะ”

“ใจเย็นมิคนั่นเพื่อนปราชจ๊ะ  ชื่อวินน่ะ”

“นายทำแบบนี้กับเพื่อนเราได้ยังไงเนี่ย  หา”

“เอ่อ  มิค  มาย  เรากลับกันเถอะนะ”

“แต่.....  อืมก็ได้  ส่วนพวกนายอย่ามาให้พวกเราเห็นหน้าอีกนะ”

ตอนนี้คนตัวเล็กที่โชว์ฉากจูบให้คนอื่นเห็นก็อายมากที่มีคนอื่นรับรู้มากมายอย่างที่นี่เท่าที่เห็นก็ 8 คนไปแล้วที่ยืนอยู่บริเวณนี้  จึงอยากกลับแล้วไม่อยากรับรู้อะไรแล้ว  อายมากจนอยากหายตัวไปจากที่นี่เร็วๆ

“ไม่รับปากหรอกนะว่าจะไม่ให้เห็นหน้าอีก  เพราะเราต้องเจอกันอีกแน่ กัส”

เสียงเข้มดังขึ้นหลังจากที่คนตัวเล็ก 3 คนเดินหันหลังไปที่รถตัวเอง  กัสชะงักแต่ไม่หันกลับไปมองหรอกแค่นี้ก็อายจะแย่แล้วจึงรีบลากเพื่อนทั้ง 2 คนไปให้ถึงรถเร็วที่สุด
............................................................................................
 
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ ^^

มีใครงงกับตอนนี้มั้ยคะ  เป็นตอนที่น้องกัสนายเอกเราเค้าคิดถึงอ๊ะๆๆจูบครั้งแรกกับพระเอกค่ะ  5555

เหมือนที่โปรยหัวข้อไว้  หลังจากนี้ไปคนอ่านจะค่อยๆรู้ว่าทั้ง 2 มีอดีตเป็นมายังไงนะคะ

  กอดคนอ่านทุกคนค่ะ  และ :L2:คนที่เม้นนะคะ 

[silverphoenix]

^
^
^
 จิ้มคนเขียน  555

อดีตของวินกัสนี่เองงง  เริ่มรุสึกว่ากัสทำไมยอมวินง่ายๆเลยแว้ 

หลงรักเขาตั้งแต่แรกพบเลยอ่าดิ๊

555  ติดตามน้า บวกเป็ดๆๆ

[พี่วันเสาร์]

แหะ แหะ แอบงงนิดหน่อย แต่สงสัยจะเป็นอดีตของกัส
ไวไฟกันจังเจอกันก็จูจุ๊บกันเลย

[MiSS-U]

@silverphoenix.....................ค่ะเป็นรักแรกพบก็ว่าได้

@TarnTaWan......................ตอนนี้เป็นตอนที่กัสย้อนคิดถึงอดีตที่เจอวินครั้งแรกค่ะ
                                         
เค้าแร๊งงงงทั้งคู่ 555  งงตรงไหนยังถามถามได้นะคะ

  ค่ะ

[MinKKniM]

ว้าววววว เจอกันครั้งแรกก้อจูบกันเลย ไวได้ใจจริงสองคนนี้ >///<

[MiSS-U]

@MinKKniM............O/////O ค่ะแบบวินถูกใจกัสจริงก็จับจูบเลย 555  เค้าไวจริงไรจริงโนะ

[kittyfun]

ตามมาอ่านและให้กำลังใจคนเขียนจ้า

[Alone Alone]

เพิ่งเข้ามาอ่านรวดเดียว สนุกมากเลยค่ะ

 

[p_phai]

 

[LalaBam]

  รอตอนต่อไปนะจ๊ะ

[didi]

ติดตามต่อไปค่ะ

[Cherry Red]

รักปักใจ คือ รักแรกพบที่ไม่มีวันลืมได้นั่นเอง
โรแมนติกแต่ก็เจ็บแปล๊บ เพราะ เค้าเลิกกันแล้ว ~ 
ใจยังรักทั้ง ๆ ที แยกทางกันไปแล้ว ท่าทางจะดราม่ามิใช่น้อย รอลุ้นตอนต่อไปค่ะ...

[MiSS-U]

@kittyfun..................ขอบคุณค่ะที่ตามมาอ่านและแถมมีกำลังมาให้ด้วย  ปลื้มจัง

@Alone Alone..........อ๊ากกก  ดีใจที่มีคนชมว่าสนุก เขินจัง  :z2:เต้นด้วยคน

@p_phai.................อะจ๊ากกกก  อ่านแล้วช็อคไปเลยเหรอคะ ^^ ดีใจที่วันนี้ก็มาค่ะ

@Little Diamond.....อิๆๆ  ขอบคุณที่ติดตามค่ะ  พรุ่งนี้มาอีกนะตัวเอง

@didi.....................ขอบคุณค่ะ  มาๆพรุ่งนี้จงเข้ามาอีก555

@Cherry Red........ถูกค่ะตั้งชื่อเพราะแบบนี้เลย "รักปักใจ" ช่วงแรกจะเศร้าๆซึมๆหน่อยค่ะ  แต่พยายามแอบแทรกตอนเจอกันแบบหวานๆเข้ามาเพื่อขัดอาราณ์เศร้าให้น้อยลง(รึเปล่า)  แต่รับรองไม่เศร้าอย่างที่คิดค่ะ  ขอให้รอลุ้นต่อนะคะ

######################

อ๊ากกกก  ดีใจค่ะที่มีคนสนนิยายเรามากมายดูจำนวนคนอ่านเกินพันด้วยดีใจจัง  และมีคนแอบลุ้นว่ามันจะเศร้ามั้ย  รับรองยืนยันนอนยันไม่เศร้าแน่ๆ

  กอดทุกคนที่อ่าน  :3123:และแจกทุกคนที่เม้นให้ค่ะ

[seaz]

แล้วจะได้เจอกันอีกไหมเนี่ย

[MiSS-U]

@seaz..................   เค้าต้องเจอกันแน่แต่ตอนไหนยังไงอยากให้รอติดตามนะคะ ^^

 

[SuSaya]

แปลว่าท้ายที่สุดกัสกับวินก็เลิกกันสินะ...อยากรู้จังว่าทำไม (น่าจะความผิดวิน)

[MiSS-U]

@SuSaya................ตอนนี้เค้าเลิกกันค่ะ  และต้องติดตามว่าเลิกกันเพราะอะไรและเป็นยังไงต่อ ^^

[MiSS-U]

ตอนที่ 6

ชายหนุ่มเปลือยโชว์กล้ามอกแน่นแผ่นหลังพิงหัวเตียงกว้างมีผ้าห่มคลุมปิดแค่ช่วงเอวในมือขวาถือรูปถ่ายใบเล็กนิ่งไม่ขยับ  สายตาจับจ้องรูปถ่ายในมือ  เป็นภาพของชายหนุ่ม 2 คนที่คนหนึ่งส่งยิ้มกว้างส่วนหนุ่มอีกคนยิ้มแค่มุมปากแต่แววตาทั้งคู่ส่องประกายแห่งความสุขออกมาไม่ต่างกันทำให้ผู้ที่เห็นภาพขณะนี้ยังต้องยิ้มตาม  อดีตที่เคยมีคนสำคัญในภาพเคียงข้างแต่ตอนนี้ไม่มีใครเคียงข้างกัน  แม้คนที่เค้าคิดว่าคล้ายว่าใช่ที่จะแทนกันได้แต่เปล่าเลย  เค้ากลับโดนหักหลังแต่ไม่ใช่หักหลังซิแต่มันเป็นกรรมตามสนองมากกว่า  หลังจากได้เจอเพื่อนสนิทของคนๆนั้นโดยบังเอิญทำให้อดีตที่พยายามลืมย้อนกลับมา  จึงอดไม่ได้ที่จะคิดถึงอดีตหยิบรูปนี้ที่เก็บไว้โดยมีกล่องกำมะหยี่ใบเล็กทับอยู่ที่ลิ้นชักโต๊ะหัวเตียงออกมาดูจนถึงตอนนี้  อดีตกับ “จูบ” ครั้งแรกกับคนๆนั้น
.
.
.
“กวางน้อยน่ารักโต๊ะนั้นถ้าจะไม่รอดว่ะ  ฮ่าๆๆๆ”

เสียงเพื่อนสนิทหน้าตี๋พูดพร้อมพยักพเยิดใบหน้าไปทางเป้าหมายที่มี 3 หนุ่มสาวตัวเล็กขยับตามจังหวะเพลง  ซึ่งขณะนี้โดนจ้องจากคนรอบข้างเหมือนเสือร้ายที่จะขย่ำกวางน้อยเหมือนที่เพื่อนหนุ่มเปรียบเปรยไว้  แต่เค้าก็ไม่แปลกใจกับคำเปรียบนี้ของเพื่อนนักขนาดนั่งไกลออกมาจากโต๊ะนั้นเค้ายังเห็นถึงเสน่ห์น่าเข้าใกล้จากกลุ่มนั้นเลย

“ตอนนี้ไอ้ปรัชถึงไหนแล้ววะ”

“เมื่อกี้มันส่งข้อความว่ามีอุบัติเหตุข้างทางมาช้าหน่อยใกล้ถึงแล้ว”

เพื่อนหนุ่มผิวเข้มเอ่ยถามหาเพื่อนสนิทอีกคนที่ยังมาไม่ถึง  สาวเดียวในกลุ่มที่ได้รับข้อความจากคนที่เพื่อนถามหาจึงตอบข้อสงสัยของเพื่อนแทน

“อ้าววว  ตายยากจริงมันเดินมานู่นแล้ว  เฮ้ยยยย  มันรู้จักกับโต๊ะนั้นเหรอวะ”

หนุ่มสาวทั้งกลุ่มหันไปตามสายตาของเพื่อนหน้าตี๋  ทันได้เห็นเพื่อนตัวเองที่มาช้าไปกระชากลากถูสาวน้อยตัวเล็กหนึ่งในกลุ่มที่ถูกกล่าวถึงก่อนหน้าออกไปที่ทางออก  โดยมีหนุ่มใส่แว่นตามออกไปติดๆทิ้งเพื่อนคนที่เหลือละล้าละลังเก็บของอยู่

“ปรัชลากผู้หญิงออกไปแล้วว่ะ  นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย  ตามไปดูกันหน่อยเร็ว”

สาวเท่ห์ของกลุ่มเค้าบ่นอย่างตกใจปนหัวเสียที่ปรัชทำแบบนี้กับผู้หญิงเพราะปรัชเป็นคนที่นิ่งที่สุดในกลุ่มแล้ว  ไม่เคยเห็นมันทำรุนแรงแบบนี้กับผู้หญิงเอาแค่เสียงดังด้วยยังไม่เคยเห็นเลย  ในสายตาเค้าตอนนี้คนที่น่าห่วงกับเป็นหนุ่มตัวเล็กที่โดนทิ้งอีกคนต่างหาก  เพราะตอนนี้โดน “ไอ้แมน” นักเที่ยวขาประจำที่นี่กอดอยู่  เค้าจึงไม่ได้ตามเพื่อนคนอื่นๆออกไปกลับเดินแหวกผู้คนไปหากลุ่มคนมุงเบื้องหน้าแทนทันได้ยินคนตัวเล็กขอความช่วยเหลือแต่ไม่มีใครกล้าเข้าช่วย  ไปถึงเค้าดึงคนที่ถูกกอดไว้มาแนบอกซึ่งมาพร้อมกับสัมผัสนิ่มแต่ไม่นิ่มเท่ากอดผู้หญิง  แต่หอมนั่นคือสิ่งที่เค้าประทับใจที่เกิดจากคนที่อยู่ในอ้อมแขนเค้าและดันให้ไปแอบด้านหลังเค้าแทน  ไอ้แมนมันโกรธที่เค้าเข้ามายุ่งเรื่องของมันและกล้าอ้างว่าคนนี้เป็นแฟนมันด้วย  เค้าซึ่งเห็นเหตุการณ์แต่แรกก็ตอบโต้กลับไป  คิดว่าจะแน่ที่สุดมันก็ยอมรามือจากหนุ่มคนนี้  ซึ่งถ้ามันกล้าจะลองดีเค้าก็จะจัดให้มันซักชุด  เพราะขาประจำจะรู้ว่าที่นี่เป็นถิ่นของใครเจ้าของที่นี่เป็นญาติของเพื่อนสนิทของเค้าที่ลากหญิงสาวที่เป็นเพื่อนสนิทกับคนที่เค้าแอบไว้ข้างหลังนี่เอง  ใครจะหาเรื่องอะไรต้องดูดีๆก่อนแถมตัวเค้าเองก็ใหญ่กว่าไอ้แมนมากมันจึงยอมง่ายๆ  จากนั้นเค้าก็ลากข้อมือคนที่เค้าไปช่วยไว้ให้ตามออกมาเพื่อหาเพื่อนของเราทั้ง 2 คน  ระหว่างทางก็มีหญิงสาวเรียกชื่อเค้าตลอดทาง  บางคนใจกล้าเข้ามาจับแขนด้วยซ้ำ  แต่ตอนนี้เค้าไม่ได้สนใจเพราะห่วงแต่คนที่ตามมานี่ต่างหาก  มารู้ตัวอีกทีเมื่อคนตัวเล็กที่ตามมาร้องทักด้วยเสียงเหนื่อยๆเหมือนหายใจไม่ทัน

“นี่ๆๆๆ  คุณช้าๆหน่อยครับ  ผมเดินไม่ทัน”

ทำให้เค้าหยุดเท้าทันทีและรับรู้ถึงแรงกระแทกเข้าที่ด้านหลัง  ตามมาด้วยเสียงร้องตกใจและเจ็บของอีกฝ่าย

“เป็นยังไงบ้าง  เจ็บมากมั้ย”

หันตัวกลับมามองคนตัวเล็กอย่างเป็นห่วง  อืมตัวเล็กสูงไม่เกินไหล่เค้าเห็นแต่ผมดำสนิทมือคลำจมูกบังใบหน้าไปกว่าครึ่ง  หลังจากเค้าเอ่ยถามไปทำให้คนตรงหน้าเงยหน้ามองและทิ้งแขนลงข้างตัว   ตากลมโตมีน้ำตาซึมทางหางตาจากแรงกระแทกที่จมูกทำให้จมูกแดงช้ำ  เครื่องหน้าจิ้มลิ้มปากนิดจมูกหน่อย  แก้มแดง  ผิวเนียน  ใบหน้าน่ารักเหมือนทอมมากกว่าผู้ชายและตอนนี้ริมฝีปากบางของคนตัวเล็กตรงหน้าเผยอน้อยๆและดวงตาเคลิ้มฝันทำให้เค้าอดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ว่าคนตรงหน้าคงหลงเสน่ห์ในความหล่อของเค้าเข้าแล้ว  อดที่จะยิ้มนิดๆด้วยความขำในความน่ารักที่เห็นไม่ได้

“มะ  ไม่เป็นไรแล้วครับ  ขอบคุณที่ช่วยผมไว้”

คนตัวเล็กตรงหน้าเค้าคงอายมากหน้าขึ้นสีแดงอย่างรวดเร็วลามไปถึงใบหูเมื่อเค้าเผลอทำตาล้อเลียนส่งไป “น่ารักมาก  และ  อยากรู้จัก” เป็นสิ่งที่เค้าคิดออกตอนนี้

“ผมวินครับยินดีที่ได้รู้จัก”

“เอ่อ  คือ  ผมกัสครับ”

“ชื่อน่ารักจังน้า  กัส  เหรอเหมาะสมกับตัวดี”

เค้ารู้สึกดีมากยามที่ได้สัมผัสริมฝีปากนุ่นและหอมนี้ “จูบ” มันเกิดขึ้นเร็วแค่คิดว่าอยากสัมผัสริมฝีปากบางของคนตรงหน้าสมองแค่คิดแต่ร่างกายไปก่อนแล้วหลังได้รู้ว่าคนๆนี้ชื่อ “กัส”   รับรู้ว่าร่างบางตรงหน้าสะดุ้งเตรียมผลักไสเค้าออกอย่างตกใจ  แต่เค้ายังไม่พอยังเสพย์ติดสัมผัสนี้อยู่  ยกมือหนึ่งดันศีรษะอีกมืออ้อมมากอดรอบตัวคนร่างบางนี้ให้แนบชิดและลดการดิ้นรนของอีกฝ่าย  ริมฝีปากก็ทำหน้าที่บดเบียดเคล้าคลึงรอบขอบปากเพื่อให้ร่างตรงหน้าเคลิบเคลิ้มยอมเปิดปากรับเรียวลิ้นของเค้าเข้าไปเพื่อจะได้ชิมรสหวานภายในได้  รับรู้ได้ว่าคนที่โดนกอดโอนอ่อนเคลิ้มและยอมเปิดปากรับเรียวลิ้นของเค้าที่รอชิมความหวานของคนในอ้อมกอดอยู่  เค้ารีบสำรวจโพรงปากหวานไปทั่วดูดกลืนน้ำหวานรสชาติดีลัดเลาะมาที่แนวฟันเรียงสวยของคนตรงหน้า  เคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสไร้เดียงสาที่เริ่มตอบโต้เค้ากลับมา  เผลอคางอย่างพอใจกับสิ่งที่ได้รับแต่สวรรค์ล่มเป็นยังไงเค้าพึ่งรู้ตอนนี้  มีแรงมาดึงกระชากคนในอ้อมกอดเค้าไปพร้อมเสียงดังโวยวายที่ไม่คุ้นเคย

“นายเป็นใครเนี่ย  หา  มาทำแบบนี้กับเพื่อนเราทำไม”

ตามมาด้วยฝามือทั้งสองข้างของเจ้าของเสียงนั้นมาผลักที่อกเค้าอย่างแรง  แต่เค้าไม่ได้มองหรอกว่ามันเป็นใครสายตาของเค้าตอนนี้มองไปที่คนที่โดนแยกออกจากอ้อมกอดเค้า  กัสหนุ่มตัวเล็กตกอยู่ในอ้อมกอดของหญิงสาวที่โดนเพื่อนสนิทเค้าลากไปก่อนเกิดเรื่องทั้งหมดนี้ขึ้นมานั่นเอง  เค้าได้ยินไอ้คนที่ผลักเค้าถามอะไรมากมายและหญิงสาวที่กอดกัสอยู่คงแนะนำเค้าว่าเป็นเพื่อนกับไอ้ปรัช  แต่คงยังไม่เป็นที่พอใจของหนุ่มแว่นตัวเล็กตรงหน้าเพราะยังมองเค้าอย่างกับแค้นมานาน  เบนสายตากลับไปที่เดิมเห็นว่าตอนนี้หนุ่มที่เพิ่งโดนเค้าจูบไปหน้าแดงมากทำหน้าไม่ถูก  คงอายมากนั่นเองเพราะตอนนี้ทั้งเพื่อนของเค้าเพื่อนของกัสต่างอยู่กันครบเลย

“เอ่อ  มิค  มาย  เรากลับกันเถอะนะ”

“แต่.....  อืมก็ได้  ส่วนพวกนายอย่ามาให้พวกเราเห็นหน้าอีกนะ”

ตอนนี้คงต้องปล่อยให้กลับไปก่อนขืนทำอะไรมากกว่านี้คงโดนเกลียดแทนรับรักแน่ “รับรัก” เหรอ  เค้าเป็นถึงขนาดนี้เชียวความรู้สึกนี้ไม่เคยเกิดกับเค้ามาก่อน  แต่สัมผัสที่ได้รับมันไม่เพียงพอต่อเค้า “อยากได้มากกว่านี้” ใช่เราต้องเอาคนๆนี้มาเป็น “คนของเรา” ให้ได้

“ไม่รับปากหรอกนะว่าจะไม่ให้เห็นหน้าอีก  เพราะเราต้องเจอกันอีกแน่ กัส”

เห็นเพียงแผ่นหลังของคนทั้ง 3 ที่เดินออกไปแล้วชะงักเท้า  แต่โดนร่างบางตรงกลางดึงรั้งข้อมือให้เดินต่อหลังได้ยินเสียงเค้าเอ่ยออกไป  ซึ่งเค้าต้องการบอกประโยคนั้นแกร่างบางโดยเฉพาะ

“ไอ้วิน  มึงไปจูบเค้าทำไมวะ  หรืออัดอั้นมากไม่ได้เอาออกนานล่ะซิ”

“ป๊าบบบ”

“คนนี้แค่เล่นๆเหมือนเคยรึเปล่า”

หนุ่มตี๋หน้ากวนโดนตบหลังจากสาวเดียวของกลุ่มเพื่อปรามไม่ไห้พูดเล่น  ส่วนคนที่ถามคำถามต่อมาเป็นคนที่ทำหน้านิ่งจริงจังกว่าเดิมที่ปกติก็จริงจังอยู่แล้วเพราะต้องการคำตอบตามจริงจากเพื่อนสนิท

“เพราะถ้ามึงแค่เล่นๆ  คนนี้กู ขอ อย่ายุ่งกับเค้า”

“มึงหมายความว่าไง  มึงขอเค้าจากกู  มึงเป็นอะไรกับเค้า  หา”

มาขอว่าที่คนของเค้าแบบนี้ได้ไงอีกอย่างเค้าจองไปแล้วด้วยจูบ  ทำให้เค้าไม่สามารถควบคุมการกระทำนี้จึงเกิดการกระชากคอเสื้อเพื่อนสนิท  โดยหนุ่มร่างสูงที่โมเมว่าหนุ่มร่างเล็กที่จากไปเป็นคนของตน

“เฮ้ยยย  พวกมึงอย่าทะเลาะกัน  คุยกันดีๆ”

เสียงสาวเดียวตะโกนพร้อมเพื่อนที่เหลือจับแยกคนทั้งคู่ออกจากกัน

“กูขอโทษ”

หนุ่มหล่อเอ่ยปากขอโทษเพื่อนเพราะรู้ว่าตนผิดที่วู่วามเกินไป

“กัสเป็นแค่เพื่อนสนิทกันคนรู้จักของกู  ไม่ได้เป็นอะไรกับกู  กูเพิ่งรู้จักกับเค้าวันนี้แต่ไม่อยากมีปัญหา  ถ้ามึงคิดเล่นๆกับเค้า”

“คนนี้กูจริงจังว่ะ  กูจะเอาเค้ามาเป็นคนของกูให้ได้”

เกิดความเงียบขึ้นหลังหนุ่มหล่อกล่าวจบ  เพราะต่างไม่คิดว่าคนที่ไม่คิดจริงจังกับใครทั้งหญิงและชายที่มาเกี่ยวข้องด้วยจะเอ่ยออกมาว่าจะเอาหนุ่มน้อยนั้นมาเป็นคนของตน

“วันนี้หมดอารมณ์เที่ยวแล้ว  กูจะกลับแล้วพวกมึงจะเอาไง”

หนุ่มร่างสูงผิวเข้มทำลายความเงียบขึ้นมาหลังจากที่เพื่อนๆทุกคนอึ้งกับเพื่อนที่อยากสละโสดกระทันหัน

“อืมกลับดิ  วินมึงน่าจะถามรายละเอียดของน้องกัสกับไอ้ปรัชนะ  เพราะเป็นเพื่อนสนิทกับคนรู้จักมัน  แต่กูแปลกใจว่ะปรัชมึงแค่คนรู้จักกับน้องมายเหรอ  กูเห็นมึงลากเค้าออกมาน่ะมีไรที่พวกกูไม่รู้รึเปล่า”

ถึงคราวที่หนุ่มตี๋อินเทรนจะมีสาระกับเค้าก็ทำเอาเรียกความสนใจของเพื่อนทั้งหมดได้เหมือนกัน  ว่ามีอะไรระหว่างหนุ่มที่เป็นกุนซือของกลุ่มกับสาวน้อยอวบอิ่มที่โดนเจ้าตัวลากออกมาแต่กับให้นิยามแค่ “คนรู้จัก”

“3 คนนั้นมึงไปเรียกเค้าว่าน้องไม่ได้”

“ทำไมเรียกไม่ได้  หรือเป็นรุ่นเดียวกันวะแต่ไม่น่านะ  หน้าตาท่าทางเด็กออก”

“เค้าอายุมากกว่าเรา 2 ปี”

“หา / อะไรนะ / เฮ้ย / อืม”

หลากหลายคำอุทานที่เกิดจากเพื่อนที่ได้ฟังเรื่องอายุของกลุ่มคนที่จากไป  แปลกใจไปตามๆกันกับหน้าตาที่ไม่สมกับอายุเลย  แต่สิ่งนี้ก็เป็นสิ่งที่หนุ่มแว่นแสนฉลาดอยากให้เกิดเพื่อเบี่ยงเบนไม่ให้ใครถามเรื่องที่เค้าไม่อยากพูดถึงสาวน้อยคนนั้น  และหนุ่มตี๋อินเทรนก็ยังไม่แน่พอในการเค้นความลับจากเพื่อนออกมาได้  และตอนนี้ทุกคนก็ลืมเรื่องของหนุ่มแว่นไป  กลับมาสนใจกับหนุ่มสาวทั้ง 3 ที่จากไปแทน 
.................................................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

ตอนที่แล้วเป็นความรู้สึกของกัสกับจูบแรก  ส่วนตอนนี้เราก็ได้รู้ความรู้สึกของวินบ้างนะคะ  "เสน่ห์รักปักใจ"  เริ่มจากจูบนี้แหละค่ะ  อาจมีใครหลายคนงงกับการเขียนเรื่องนี้  ขอชี้แจงความตั้งใจในการเล่าเรื่องหน่อยค่ะ   เราตั้งใจเล่าเรื่องผ่านตัวเอกทั้ง 2 คือวินและกัสค่ะ  มุมมองที่เห็นหรือความรู้สึกจะถูกถ่ายทอดจากทั้ง 2 เท่านั้น  และเหตุการณ์ปัจจุบันเค้าทั้ง 2 เลิกกันแล้ว   คนอ่านจะรู้เรื่องอดีตผ่านทางความคิดถึงของฝ่ายหนึ่งถึงเหตุการณ์นั้นๆจากความคิดย้อนไปยังอดีตค่ะ  อย่างตอนนี้กับตอนที่แล้วเค้า 2 คนคิดถึงกันในการเจอกันครั้งแรก  จูบครั้งแรก  ในมุมมองของตัวเองค่ะ

งงกันมั้ย ถามมาได้ค่ะ  อาจทำให้คนอ่านงง5555  เอาค่ะลองอ่านกันดูเรื่องแรกของคนเขียนอ่ะนะ

ขอรับคำติชมค่ะ

 :กอด1:ทุกคนค่ะ

[didi]

ขอบคุณค่ะมาเร็วทันใจดีจัง

[silverphoenix]

ไม่งงจ้าาาา

แต่ยังสงสัยว่าทำไมถึงเลิกกัน

แล้วก็อยากอ่านตอนปัจจุบันเร็วๆอ่าาาาาาา

รอน้าาาาาาา  บวกเป็ดๆๆๆๆ

[BeeRY]

ทำไมต้องเลิกกันด้วยอ่า
มารอติดตามค่ะ

[LalaBam]

หลังจากจูบแล้วได้เจอกันอีกป่ะ

[MiSS-U]

@didi....................... :pig4:เช่นกันค่ะ  ที่ติดตามตลอดๆ

@silverphoenix.........ดีจ้าาาา  ต้องรอน้าา คนเขียนต้องบิ้วด์ก่อนให้อยากรู้ ดีใจค่ะที่มีคนรอ :pig4:สำหรับเป็ดน้อยค่ะ

@BeeRY................... โปรดรอติดตามนะคะ ^^

@Little Diamond.......ได้เจอกันแน่นอนค่ะ 

#################

คนประจำไม่หายหน้าเข้ามาเป็นกำลังใจโดยการเม้นดีใจที่ซู้ดดด

 

[nongrak]

อ่านถึงตอนนี้ ก็ยังอยากรู้ว่าทำไมถึงเลิกกัน
มาแบบยาวๆ หน่อยสิค่ะ จะได้อ่านจุใจ

[พี่วันเสาร์]

อ่าวเลิกกันแล้วเหรอกัสกับวิน
คิดว่าทั้งสองคนเพิ่งเจอกันซะอีก

[MiSS-U]

@nongrak.....................เดี๋ยวก็ได้รู้ค่ะ รอหน่อยๆน้า  ขอมาแบบสั้นๆแต่ถี่ๆแทนน้า

@TarnTaWan...............ค่ะเหมือนที่ชี้แจงไว้ว่าปัจจุบันเค้าเลิกกัน  แต่ที่จูบกันนั้นมันเป็นอดีตเมื่อแรกเจอค่ะ

######################

    

[Cherry Red]

ความรู้สึกของวินที่มีต่อกัส เต็มไปด้วย passionate ตั้งแต่เริ่มแรก รักฝังอก ฝังใจ ฝังในเซลล์เลยทีเดียว
แต่พอไม่มีเค้าคอยเคียงค้าง เลยใช้คนอื่นเป็นตัวแทน ( แปลว่า ขาดกัสไม่ได้จริง ๆ สิน่า )
อยากรู้ว่ารักขนาดนั้นทำไมต้องเลิกกัน? และรอลุ้นให้เค้าหวนคืนมาหากันไว ๆ ( แอบใจร้อน  )

[cavalli]