หัวข้อ: กระดานแผ่นนี้...ขอที่ให้ผมได้ไหมครับ

[oaw_eang]

ขณะนั่งรออีเจ้าหน้าที่สายการบินโทรมาแจ้งเรื่อง นน. กระเป๋า  ที่อิชั้นขอไปว่าได้หรือเปล่า

อิชั้นก็รวบรวมลมปราณปั่นมาได้นิดหน่อย ก็อ่านแก้เงี่ยน  เฮ้ย! แกเสี่ยนไปก่อนนะเคอะคุณน้อง

ความเดิมตอนที่แล้ว...

ผมลองจินตนาการถึงภาพแมทในมาดพ่อครัวใหญ่  นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก  ก็ดูมันจิครับมาดแมนแถมเถื่อนเหลือใจ  ลองจับมันไปใส่ชุดกุ๊ก  หึ!  คงเข้ากันน่าดูอยู่หรอกนะ  แต่ช่างเถอะ...การที่มีใครซักคนมานั่งเล่าถึงนั่งเล่าความฝันของเค้าให้ผมฟังมันก็ทำให้ผมรู้สึกดีๆ กะเค้าอยู่ไม่น้อย 
แต่เดี๋ยวนะ....นี้มันร้านข้าวนะ  ผู้คนพลุกพล่าน  แล้วจะมาสวีทอะไรกันตอนนี้ไม่ทราบ  ห๊าส์


.....................................

 ตอนเย็นเลิกเรียนแมทมาชวนผมไปออกกำลังโดยการวิ่งรอบอ่างในมอ.  ผมก็เลยโทรชวนโอ้ให้ตามมาสมทบด้วย  บรรยากาศตอนเย็นๆ แบบนี้  รอบอ่างสวยมากเลยครับ  ผมเลยควักทอราสับมาถ่ายรูป 

แชะ! รูปเดี่ยวของผม 

แชะ!  รูปเดี่ยวของแมทหวานใจผม 

แชะ!  ชิส์รูปไอ้โอ้มัน  หน้าใสเชียวมรึง  อิจฉาๆ 

แล้วก็ อิอิ  แชะ!  รูปคู่ผมกะแมทครับ   

ท่าทางไอ้แมทมันอายๆ ไม่ค่อยกล้าถ่ายรูปนี้ด้วยกัน  ก็มันเป็นคนดังในมอนี่ครับ  ทำอะไรในที่สาธารณะแบบนี้ก็มีคนมองมันจิ  แต่ว่าโอกาสงามๆ แบบนี้เรื่องไรผมจะปล่อยให้หลุดมือ  ว่าแล้วก็ปล่อยให้เค้าไปวิ่งกันสองคน
ผมนั่งว่างๆ ไม่มีไรทำ  ผมก็เลยจัดการส่งรูปคู่ของผมกะแมทเข้าเครื่องโอ้ทันทีเลยครับ  แล้วก็ส่งจากเครื่องโอ้ไปเบอร์นังบอลมัน  ดูสิคราวนี้อะไรจะเกิดขึ้น  ผมสาบานได้ว่าผมไม่ได้มีเจตนาร้ายเลยนะ  ไม่มี้  ไม่มี 

“เหนื่อยปะ?  อะน้ำ”  ผมส่งน้ำกับผ้าเช็ดเหงื่อให้แมททันทีที่แมทหย่อนตูดลงนั่ง 

แมทมันเงยหน้าขึ้นมามองผมแว้บนึง  แว่บเดียวจริงๆ ก่อนที่จะกลายเป็นแมทคนเดิม  มันคล้ายแววตาของคนที่ประหลาดใจแกมตื่นตะลึงพลึงเพลิด  แต่มันคล้ายจะมีกระแสบางอย่างในตาคู่นั้น  มันเป็นแววตาที่ผมไม่เคยเห็นจากแมทมาก่อนและไม่คิดว่าผมจะจำมันไปได้อีกแสนนาน   

“ไหนของชั้นละ” โอ้ส่งเสียงเรียกร้องบาง

“ไปหาเอาข้างหน้าโน้น...แถวนี้หมดแล้วโว้ย    มีให้แมทคนเดียว”

“ชิส์  หวานกันเข้าไป  แกไม่ต้องมาขำเลยไอ้แมท  ชั้นไปหากินเองก็ได้  คอยดูนะถ้าไอ้แมททิ้งแกขึ้นมาแล้วอย่าร้องไห้ขี้มูกโป่งมาหาชั้นก็แล้วกัน” ว่าแล้วโอ้ก็สะบัดหน้าพร้อมตูดบานๆ ดังพรืด  ลุกขึ้นเดินไปหาน้ำกิน

“แมทจะทำอย่างที่โอ้มันว่าปะ?”  ผมว่าผมไม่ได้รักไม่ได้ชอบแมทนะ  ที่ยอมมาเป็ฯแฟนมันเนี้ยเพราะว่ามันตู่เอา  แต่ไม่รู้สิ  ใจผมมันหวั่นแปลกๆ

“หากพี่ไม่ทำให้ผมเจ็บช้ำจนผมทนไม่ไหว  จนผมรู้สึกว่าผมไร้ค่า  ผมก็จะไม่มีวันทิ้งพี่ไปหรอกครับ” แมทพูดประโยคนี้ออกมา  ผมเองก็ไม่รู้จะทำอะไรได้มากไปกว่าเอื้อมไปบีบมือแมทมันแรงๆ หนึ่งทีก่อนจะยิ้มกว้างๆ ให้มัน

“ผมชอบให้พี่ยิ้มแบบนี้  พี่ยิ้มแบบนี้ให้ผมบ่อยๆ นะครับ  น่ารักดี”

“ตรงไหน?”  อาการไม่มั่นใจในหน้าตากำเริบครับผม

“ก็เวลาพี่ยิ้ม  พี่จะยิ้มทั้งหน้า  ทั้งปาก  ทั้งตา  ผมว่ามันดูจริงใจดี  ผม....ผมชอบพี่นะครับ”  แมท พูดจบแล้วก็เสมองไปทางอื่น 

ประโยคหลังนี่สิครับแมทพูดเบาเสียจนผมแทบจะไม่ได้ยิน  แต่ก็นั้นแหละแม้เสียงแดดยามเย็นอย่างนี้มันจะอ่อนแรงสักแค่ไหน  หากแต่มันก็ยังคงมองเห็นเสมอ

“อืม  พี่ก็เหมือนกัน”  ผมก้มหน้าตอบยิ้มๆ 

ตะ....แต่ทำไหมพื้นซิเมนต์ใต้ฝ่าเท้ามันเป็นสีชมพูวะ  อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยส์   
......................................................

 หลังจากที่โอ้แยกออกไปพร้อมกันค้อนควับๆ อีกสามสี่ทีที่ร้านสวนพร้าว  ผมก็ได้แตงโมมาสามชิ้นเพราะแมทจอดแวะซื้อให้ตอนขากลับห้อง

......ตึด ตึ ตือ ดึด ตือ ดื๊อ  (เสียงทอราสับนะครับโปรดเข้าใจตามนี้  หากคุณอ่านเจอมันอีกข้างหน้า) เสียงทอราสับแมทดังขึ้นมาอีกแล้วตอนผมกำลังจ้องตูดแมทที่ไหวๆ อยู่ด้านหน้า  ก็แมทมันเดินขึ้นกะไดไปก่อนผมไง  ว๋ายๆๆ  ตูดแบนๆ ลีบๆ ไม่เห็นสวยเลย  สู้ของผมก็ไม่ได้  แน่น กลม เด้งซ้าพ่อเอ้ยแม่เอ้ย

แมทก็พูดทอราสับงุงงิงๆ ไป  ไอ้ผมก็พยายามไม่ผึ่งหูออกเท่าไหร่หรอกครับ  แต่ถ้าลมพัดมาตอนนี้ผมคงบินได้   เหมือนแมทจะรู้ดีว่าผมอยากฟังด้วยเลยพูดซะดัง  จับใจความได้ประมาณว่าเพื่อนที่คณะโทรมาด้วยเรื่องที่รอบอ่างวันนี้

“ไอ้บัว...เพื่อนสนิทที่คณะโทรฯมาน่ะครับ  มันถามว่าพี่เป็นใคร?  เห็นไปนั่งสวีทกันอยู่ที่อ่าง”  แมทบอกตอนกำลังไขประตูเข้าห้อง

“แล้วแมทบอกว่าไงละ?”  ผมเลยถามลองเชิงลองใจมันดู

“ก็บอกว่าแฟนคร้าบ  มาจากกรุงเทพฯ  บัวมันเลยอยากเจอ  มันบอกว่าเห็นไกลๆ แล้วหล่อดี  เลยอยากเห็นใกล้ๆ”  แมทหันมาบอกยิ้มๆ  เมื่อออกไปยืนเท้าแขนกับขอบระเบียงหลังห้อง

“บร้าาาาาาาาาาาา  เจอก็ได้”  ผมอดยิ้มไม่ไหวจริงๆ ครับ

“พี่ครับ  เวลาพี่เขินทำไมหน้าพี่ไม่แดงอะ 55555” 

 

ดูมันจิครับ  กวนทีนสัดๆ  ก็ผมคมเข้ม(แปลว่าดำนั้นแหละ)ซะขนาดนี้จะไปเห็นได้ไงวะ

.........................................

[MyLoveMyBabe]

ขอบคุณค้าบบเจ้ที่จะอุทิศอกให้ซบ 

แล้วนายแมทอ่ะคับเจ้ จะให้ไปซบอะไรคร้าบบบบ


เอ รู้แล้วว่า เจ้เวลาเขินแล้วหน้าไม่แดง อิอิ   

[oaw_eang]

เอ รู้แล้วว่า เจ้เวลาเขินแล้วหน้าไม่แดง อิอิ   

เจ้นะผิวสีโอปอล์เคอะ  คริคริ

[oaw_eang]

ความเดิมตอนที่แล้ว....

“ก็บอกว่าแฟนคร้าบ  มาจากกรุงเทพฯ  บัวมันเลยอยากเจอ  มันบอกว่าเห็นไกลๆ แล้วหล่อดี  เลยอยากเห็นใกล้ๆ”  แมทหันมาบอกยิ้มๆ  เมื่อออกไปยืนเท้าแขนกับขอบระเบียงหลังห้อง

“บร้าาาาาาาาาาาา  เจอก็ได้”  ผมอดยิ้มไม่ไหวจริงๆ ครับ

“พี่ครับ  เวลาพี่เขินทำไมหน้าพี่ไม่แดงอะ 55555” 

ดูมันจิครับ  กวนทีนสัดๆ  ก็ผมคมเข้ม(แปลว่าดำนั้นแหละ)ซะขนาดนี้จะไปเห็นได้ไงวะ
...............................................

“เมื่อไหร่แกสองตัวจะเสด็จลงมาซะทีวะ  ชั้นมาถึงแล้วนะโว้ย” โอ้โทรฯมาจิกยิกๆ เลยอะครับ  ก็เมื่อเย็นไอ้เจ้าแมทกะไอ้โอ้มันดันนัดกันว่าคืนนี้จะไปเที่ยวแต่แมทไม่ได้บอกผมไง  ผมก็นอนหัวชนกะแมทดูละครหลังข่าวสบายใจไปสิ

“กำลังรูดซิบกางเกง  พอใจยังครับคุณชาย”  ผมว่าไปนั้น

“อ๊ะ! พวกแกทำไรกันฟะ  ถึงได้เพิ่งรูดซิบ  อย่าบอกนะว่า....”

“หุบปากไปเลยแก  ยังไม่มีไรเกิดขึ้นโว้ย  ชั้นเพิ่งอาบน้ำเสร็จ  ส่วนไอ้แมทยังขัดขี้ไคลอยู่ในห้องน้ำโน้น”

“ชั้นมารอนานแล้วนะแก”  ตอนนี้ไอ้โอ้มันต้องดิ้นตุปัดๆ ประกอบท่าทางแหง่ๆ

“เออนา  เสร็จแล้วจะรีบลงไป  โอเคนะ”  ความจริงผมกะแมทกำลังเดินลงบันไดมาแล้วหละครับ  แต่แค่อยากแกล้งโอ้มันเล่นเท่านั้นเอง

“เอ้า?! ไหนว่ายังอาบน้ำไม่เสร็จ”  โอ้หันมาถามแมททันทีที่ผมสองคนเปิดประตูหอออกไป

“ผมอาบเสร็จนานแล้วครับ  พี่เค้านะสิช้า  ไม่รู้จะแต่งอะไรนักหนา  นานมาก”  แมทว่าให้ผม

“อย่านะ  ใครกันแน่ที่ช้า  เป่าอยู่นั้นแหละผมน่ะ  เป่าเข้าไป เป่าให้มันได้โล่  กลัวไม่หล่อหรือไง” ผมก็เถียงมันสิครับเรื่องไรจะให้มันว่าอยู่ฝ่ายเดียว

“แล้วพวกแกจะเถียงกันอีกนานไหม  งั้นชั้นจะกลับไปนอนก่อนแล้วนะ”  โอ้กลับหลังหันจะเดินออกไปที่รถมอไซค์

“โอ๋ๆๆๆๆ    อย่างอนเลยนะแก  นี่ไงชั้นก็ลงมาแล้ว  แถมแกก็ใส่เจลใส่แว็กซ์ลงบนหัวซะขนาดนั้นแล้ว  ไม่เสียดายของหรือไง  ไปเหอะนา  อย่ากลับไปนอนเลย  สงสารผมบนหัวแกมั่งจิอุตส่าห์แต่งตัวแต่ไม่ได้ออกงาน  น่าจ๋งจ๋าน”  ผมเข้าไปออดอ้อนนัวเนียๆ กะไอ้โอ้  แมทได้แต่ยืนหัวเราะกะทำท่าส่ายหน้าแบบระอาๆ  ว่าแต่เหตุผลผมน่าให้อภัยไหมครับ

“เชอะ!  ทำมาเป็นพูดดี  แล้วไม่ต้องเข้ามาใกล้ขนาดนี้  ชั้นยังไม่อยากถีบสัมผะเวสีตายตอนนี้  ไปให้ไกลๆ เลยแก” โอ้สะบัดหลุดจากการโรมรันของผมแล้วก็เดินไปสตาร์ทรถขับนำออกไป

“ดีนะที่เป็นพี่โอ้  ถ้าพี่ไปทำแบนี้กะคนอื่นรับรอง  มีหวัง....” แมทบอกผมตอนขับตามโอ้มาติดๆ จนทันกันตรงไฟแดงสามแยกข้างวัดหน้ามอ

“อะไร?  มีหวังอะไรมิทราบ”  ผมชะโงกหน้าเข้าไปใกล้ๆ เพราะว่าแมทจะไม่ได้ยิน  แต่มันทำให้เกิดเสียง....

“นี่!!  แกสองคนนั่งให้มันห่างๆ กันมั่งก็ได้นะ  นั่งติดกันจนจะเกยอยู่แล้ว  นี่มันบนถนนนะโว้ย”  โอ้ตะโกนบอกมา  แล้วขับออกไปทันทีเมื่อไฟเขียวฉายแสง

“พี่โอ้นี่กวนจริงๆ เลยนะ  พี่ว่างั้นมะ?”

“คร้าบบบบบบบบบบบบบบบบ”  แต่น้อยกว่าแกละหว่า  ไอ้แมท
....................................................

[Junrai_Hyper™]

นอนรอต่อไป


ปล.

เจ้ไม่ต้องใช้ที่ปิดหุหรอก


ใช้ถุงก้อบแก็บก็ได้แล้น


พูห์

เอ่อ.....ถุงก๊อปแก๊ปนะมันเอาไว้แทนถุงอย่างอื่นไม่ใช่เรอะ

ส่วนที่ปิดหูเอาเป็นว่า   เจ้ขอหละกันนะ  อยากได้

ปล.  ในสายตาพูห์  พ่อยอดพธูขมองอิ่มของเจ้  พูห์ว่า  บูทหนังสีดำยาวถึงเข่าส้นเข็มมันจะไปได้ดีกะเฟอร์ขนห่านสีชมพูของเจ้มะ

ถ้าโอ   เจ้จะรียไปถอยมาด่วนเลยค่า

เจ้......


ผมว่านะ...


อืมมมม..


บุทหนังดีกว่าอะ ดูลุยดี เหมากะนางเอก2007แบบเจ้

ส่วนเฟอร์ไม่ไหวว่ะเจ้ จะพันคอตายเอา

เชนะ

พูห์


ปล.


น้ำหนักเกินเหรอเจ้ ระวังนะ ผมเคยเจอมาแล้น

แมร่งต้องแหกกระเป๋าจัดใหม่กลาง Airport เลยอะ

อายมั้กมัก ทางที่ดีนะเจ้ ใส่เข้าไปใน Hand Carry ให้เยอะๆนะ

อะไรที่ถือได้ ก็ถือไป แล้วยิ้มกะมันหวานๆ แต่ในใจก้ด่ามัน ห้ามออกเสียงนะ

จะเอาใจช่วยให้น้ำหนักผ่านนะคับ

[oaw_eang]

“นี่!!  แกสองคนนั่งให้มันห่างๆ กันมั่งก็ได้นะ  นั่งติดกันจนจะเกยอยู่แล้ว  นี่มันบนถนนนะโว้ย”  โอ้ตะโกนบอกมา  แล้วขับออกไปทันทีเมื่อไฟเขียวฉายแสง
“พี่โอ้นี่กวนจริงๆ เลยนะ  พี่ว่างั้นมะ?”
“คร้าบบบบบบบบบบบบบบบบ”  แต่น้อยกว่าแกละหว่า  ไอ้แมท
....................................................
“เธคบ้าอะไรวะ  ห้ามไม่ให้ใส่หมวกเข้ามา  บ้ามาก”  ผมบ่นกะโอ้เมื่อแมทขอตัวไปเข้าห้องน้ำหลังจากเหล้าหนึ่งโซดาสามโค้กสี่น้ำเปล่าสองน้ำแข็งหนึ่งมาวางบนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว

“เออนะ  ชั้นก็เพิ่งจะเคยมาครั้งแรก  เธคบ้านนอกก็งี้แหละวะจะเอาอะไรมาก  แกดูอย่างเธคในเยอรมันที่ชั้นไปกะแกมาไง  ห่วยกว่านี้อีก”  โอ้ตอบพลางคีบน้ำแข็งใส่แก้วเตรียมชงเหล้าไปพลาง “แกผสมเหมือนเดิมนะ”

“อืม...เหล้า น้ำ โค้ก โซดา  สี่อย่าง”  ผมตอบก่อนจะเหลียวมองหาใครบางคนทีหยตัวไปนานเกินควร  “ทำไมแมทไปนานจังเลยวะแก”

“หนักม้าง  ถ้าเบามันก็คงกลับมานานแล้วหละ”  โอ้กำลังใช่ที่คีบน้ำแข็งคนแก้วตัวเองซึ่งไร้เงาของแอลกอฮอล์สุดๆ ตอบมาก่อนถามผมว่า “แล้วแมทมันจะผสมอะไรวะ”

“เอาโซดาโค้กไปก่อนแล้วกัน  เฮ๊ยแก! นั้นๆๆ มันเดินออกมาแล้ว”  แมทกำลังเดินขึ้นมาจากห้องน้ำที่อยู่ต่ำลงไปกว่าฟลอร์เต้น

“ไหนๆๆ แล้วมันออกมาพร้อมใครวะนั้นนะ”  โอ้ช่วยผมเพ่งกสินไปที่แมทกะผู้ชายอีกคนที่เดินขนาบข้างกันมา  “ให้ตายสิ  มันมานี่ยังไม่ทันถึงสิบนาทีมันได้แล้วหรอวะ”  เสียงประโยคคำถามของโอ้ดังขึ้นพร้อมกับที่สีข้างผมโดนศอกของมันกระทุ้งๆ เข้า

“ชั้นจะไปรู้มันเร๊อะ  แกอยากรู้แกก็ถามมันเอาเองดิ” ผมทำเป็นไม่สนใจแมทที่เดินยิ้มเข้ามา  ความสูง 189 หรือ 186 หว่า  ทำให้แมทมันดูโย่งเด่นเป็นสง่าท่ามกลางฝูงชน  เราสามคนเลือกโต๊ะใกล้ๆ หน้าเวทีเพื่อจะได้ดูแดนเซอร์หนุ่มๆ ถนัดตาตามใจโอ้และใกล้ทางเดินไปห้องน้ำตามใจกระเพาะฉี่ของผมที่รองรับฉี่ได้น้อยเวลาเมาเหล้า

พอมาถึงมันก็ทำท่าทางไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรเลย  ชวนชนแก้วเพลินไปก้เท่านั้น   ไอ้โอ้กะแมทมันคุยอะไรกันก็ไม่รุ   เห็นหัวเราะกันดีจริงๆ ไม่รู้สิ....ผมรู้สึกไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่นะเวลาเห็นคนมาหัวเราะกันในเวลาที่ผมอารมณ์ไม่ดีแบบนี้

“แกๆๆ  แมทมันบอกว่าตรงนี่อะ....ทำเลเกย์เชียวนะโว้ย  แกดูดิ”  โอ้เข้ามากอดคอกระซิดังแข่งกะเสียงเพลงและเพื่อให้แทรกกระดาษทิชชู่ก้อนเล็กๆ ที่ผมอุดรูหูเอาไว้เนื่องจากโต๊ะเราอยู่ใกล้ลำโพงเกินไปจนหัวใจผมเต้นจะทะลุออกมาตามเสียงกลองได้อยู่แล้ว

แต่ก็จริงอย่างที่โอ้มันว่าครับ  หลายโต๊ะรอบๆ เราล้วนแล้วแต่พี่น้องคนละท้องเดียวกะเราทั้งน้าน  มีหลายรุ่นครับ  เอ๊าะๆ ก็มี  แก่ไปหน่อยก็พอเห็น  สาวมีนมผมยาวกับมาดแมนเต็มร้อยก็หลาย โต๊ะอยู่  วุ้ยที่นี่ก็มีเกย์เยอะเหมือนกันนะนี้  บางคนแต่งตัวยังกะมาจากปารีสหรือมิลานก็มีครับ  เปรี้ยวววววววววววว

แล้วบนเวทีก็มีวงมาเล่นสดคั่นเสียงเพลงจากแผ่นที่ดีเจเสียงเน่าแต่หน้าหล่อเปิด  แดนเซอร์ชายที่นุ่งกางเกงหนังสีแดงเพลิงรัดแน่นเปรี๊ยะแถมสั้นจุ๊ดมาเต้นกระเด้าไปกระเด้าอยู่ด้านหน้า  ส่วนไอ้โอ้....ตอนนี้มันอยู่ในโหมดโลกส่วนตัวไปเรียบร้อยแล้วละครับ

ผมซึ่งกำลังเมาน้อยๆ ตาพอหวานๆ และไม่ชอบการเล่นสดจึงขอตัวไปติ่งต่องแก้เซ็ง  ตอนกำลังจารูดซิบเก็บน้องชายพอดีก็มีคนเข้ามาถามว่า
“มากะแมทหรือคับ”  สำเนียงออกเหน่อทองแดงเล็กๆ พอน่ารักน่ากัดทำให้หน้าคมๆ ดุๆ นั้นดูอ่อนลงเยอะ

“ครับ  เป็นเพื่อนกัน  มากันสามคน  แล้วคุณละมากับใคร?”  ผมถามกลับเมื่อล้างมือเรียบร้อย

“มากับเพื่อนๆ น่ะครับ  แล้วรู้จักกะแมทมานานยังครับ”  เค้าก็ยังถามเรื่องแมทอีก  เอ!  มันชักจะยังไงๆ แล้วนา

“อ้อ! นานแล้วครับ  แมทเป็นรุ่นน้องโรงเรียนเก่าแล้วมาเรียนต่อที่เดียวกันเลยสนิทกัน” ต่อมตอแหลต้องทำงานเร่งด่วนอีกแล้วตู

“หรอครับ  ผมเจตครับ  คุณละ”  เค้าลากมือผมให้ตามเค้าไปยืนพิงฝาตรงทางเดินเข้าห้องน้ำส่วนเค้ายืนกึ่งๆ คล่อมผมไว้  แล้วชวนคุยต่อ

“ผมชื่อเดียวครับ (กี่ชื่อแล้ววะตูเรื่องนี้)  โดดเดี่ยวเดียวดายไม่มีแฟน โสดสุดๆ” ว่าแล้วก็เอามือไปคล้องคอเค้าไว้หลอมๆ  กะอ่อยเต็มที่     อ๊ายยยยย นังแรด (ขอด่าตัวเองหน่อยนะคร้าาาาาบ)

“พี่นุ!  พี่โอ้ให้มาตามกลับโต๊ะ”  ไอ้น้องแมทคร้าบพี่น้องเรียกตูว่าพี่นัทเต็มยศเชียวนะมรึง  แล้วมันมายืนค่ำหัวผมอยู่ตั้งแต่ตอนไหนก็มิอาจทราบได้  ผมนะแทบจะสร่างเมา(ที่มีอยู่น้อยนิดแต่แบบว่ามารยาไงครับ)

“อ้าวแมท! เจอกันอีกรอบแล้วนะ”  อีตาคนชื่อเจตทักแมทที่ยืนหน้าเหม็นบูดอยู่  "แล้วไหงเมื่อกี้บอกผมว่าชื่อ เดียว ไงครับ"

“เอ่อ....แหะๆๆๆ   โทษทีครับ  งั้นผมขอกลับไปโต๊ะก่อนนะครั...”  โผม....พูดยังไม่ทันจบ   ไอ้แมทก็ดึงผมตัวปลิวติดมือขึ้นกะไดมา  แล้วมาปล่อยมือทิ้งผมไว้ที่โต๊ะ  ส่วนตัวมันกลับหันหลังเดินหายต๋อมไปทางไหนก็ม่ายรุหลังบอกว่า "พี่อย่าไปคุยกะเค้าอีกนะ  ผมไม่ชอบ"

ส่วนไอ้โอ้ที่ยืนโยงเฝ้าโต๊ะหันมาทำหน้าเหรอหราใส่แล้วถามว่าเกิดอะไรขึ้นพอผมเล่าจบมันก็บอกว่า

 “ตาแกเฝ้าโต๊ะมั่ง  ชั้นไปแรดแป๊บนึง  เดี๋ยวมา”  แล้วโอ้ก็หายตัวเป็นนินจาไปทางหลังเวทีทันทีที่พูดจบประโยค

โอ๊ะ!! อะไรกาาาาาาาานเนี้ย  หายหัวกันไปโม้ดดดดดดดดดดดดดดดด  ทิ้งให้ชั้นยืนเฝ้าโต๊ะอยู่คนเดียวได้ไงฟะ 

โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยส์   หงุดหงิดๆๆ วุ้ย  แดกเหล้าแมร่งดีกว่า  ว่าที่สามีก็โหด  เพื่อนก็ร้าย  แง  เมาๆๆๆๆ   ตูขอเมาละวันนี้  เอ้าซดดดดดดดดดดดดดดดดด  แล้วก็แดนซ์ๆๆ  โยกๆๆ  โยกเข้าไปให้มันหลุดโลก  หู้ยยยยยยยยยยส์  มันส์และเมาพะยะคะ

“ถูกทิ้งให้คนอยู่เดียวหรอครับ  น่าสงสารจัง”  เสียงคร่าาาาย...วะ  หันซ้ายหันขวาก็ไม่มีถ้าจะผีหลอกซะละมั้งตูงาน  “พี่ๆ  พี่แมทหายไปไหนแล้วอะ”  ใครอีกวะ?!  แล้วนี้อะไร....ใครมาดึงชายเสื้อตูยิกๆ  พอผมหันไปดู  เอ๊ะ! น่ารักวุ้ย  ขาวใสเทรนญี่ปุ่น  ’เปคคับ’เปค  แล้วมันมายืนทำอะไรแถวนี้วะ  “ผมถามว่าพี่แมทไปไหนแล้ว?”  คนเดียวกันนั้นแหละครับถามผมรอบสอง

“อ้อ! มาถามหาไอ้แมทมาน” ผมก้มลงไปหาหูน้องเค้า “เพ่ก้อไม่รู้หรอกกั๊บว่ามานหายหัวไปไหน๊  โต๊ะนี้มีแต่เพ่เดียวคนเดียวละคร้าาาาาาาบ  เหงาจังเยยๆ”   ตอแหลจังเลยเนอะ    คร่าาาาาาาาาาย...วะ

“พี่เป็นเพื่อนพี่แมทหรอ?”  ถามถึงมันกันจังวุ้ย

“คร้าบบบบบบบบบบ  มานนะเป็นเพื่อนไม่ดี  ทิ้งเพ่ให้ยืนอยู่คนเดียว  น่าจ๋งจ๋าน  ไม่มีเพื่อนคุยด้วยเลย”  เมาแล้วต่อมร่านทำงานครับผม

“อิอิ  พี่นี่ตลกเนอะ  ว่าแต่คืนนี้พี่นอนไหนอะ”  ว้ายๆๆๆๆ  เข้าทางตู

“ไม่มีที่นอนกั๊บ  เพื่อนไม่รัก  ทิ้งเพ่ไปกันโม้ดเยย”  ตูอ้อออออออออออออน

“คริคริ  ไปนอนบ้านผมไหมละ  มีที่ตั้งแยะ”  น้องเค้าชวนแล้วคร้าบบบบบบบบบ  อุ้ยๆ  มือน้องเค้า  เอ่อ......

“อั้ม!!  ทำไรนะ” เสียงหมาไหนอีกวะ...ตูกำลังเคลิ้ม

  อะจ้ากกกกกกกกกกส์  ไอ้แมทอีกแล้วครับ

“ก็ไม่ได้ทำไรนิ  อั้มมาถามหาพี่แมทนั้นแหละ  แล้วพี่แมทไปไหนมา?  ไปคุยกับนังต้าร์ที่โต๊ะมันมาใช่มั๊ย”  ต้าร์ไหนอีกหละวุ้ย  ทำไมมันหลายคนอย่างนี้นะ  ตูละปวดหัว   

“ก็เค้าพี่ชวนคุยก่อน  พี่ก็ต้องคุยตามมารยาทสิ” มารยามสังคมดีมากกกกกกกกกกกกก “แล้วไหนอะโต๊ะอั้ม  พี่ไม่เห็นเห็นเลย  เพิ่งมาหรอ”  ไอ้แมทมายืนอิงผมที่กำลังโอนไปเอนมาให้พอยืนนิ่งอยู่ได้บ้าง   แต่สายตาของน้องอั้มที่เล็งมามันเสียดๆ แทงๆ ไงก็ไม่ทราบครับ

“สนิทกันจังเลยนะเพื่อนคนนี้เนี้ย  เพื่อนหรือว่าอะไรกันแน่นะ”  ว่าแล้วมั๊ยละ  สายตาแบบนั้นมันเหมือนสายตาเวลาจะจับผิดอะครับ

“คนนี้แฟนพี่เอง  รู้จักไว้สิ  ชื่อพี่นุ”  โห!!!!  แมนมากน้องแมทที่รัก  เอาไปสิบแต้มสำหรับประโยคเมื่อกี้

“อ้าว!? ไหนว่าชื่อเดียว  ตกลงอั้มจะเชื่อใครดีเนี้ย”  อีนังน้องอั้มคนนี้ทำท่าจะเอาเรื่องเหมือนกันแฮะ  เล่นเผากันซึ่งๆ หน้าแบบนี้

“เชื่อพี่สิครับ  เชื่อพี่ดีกว่า  เรื่องจริงแน่ๆ ไม่มีแต่งเพิ่ม  พี่ชื่อโอ้ครับ  พี่คนนั้นชื่อนุเป็นเพื่อนพี่เอง  ส่วนไอ้โย่งนี้เก๊าะ....น้องคงรู้จักอยู่แล้ว  แต่ข่าวล่ามีมาให้อัพเดทใหม่แล้วครับ  คือว่า....ตอนนี้มันได้เสียกะไอ้นุเป็นผัวเป็นเมียกันเรียบร้อยแล้วครับ  น้องว่ามันสองคนเหมาะสมกันดีไหมครับ”  ไอ้โอ้มาจากไหนไม่รู้  รู้แต่ว่าตูรักมรึงจังประโยคเมื่อกี้นะ – ได้เสียกะไอ้นุเป็นผัวเป็นเมียกันเรียบร้อยแล้ว 
กรีดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด   

“งั้นอั้มกลับก่อนละ แต่เราคงมีเรื่องต้องคุยกันยาวเลยพี่แมท  ไปหละ”

น้องอั้มสะบัดหน้าพรืดเดินตูดบิดไปแล้วครับ  เด็กอะไรวะสายตาคมจริงๆ มองแต่ละทีบาดแปล๊บ  บาดแปล๊บ

“ท่าทางแกจะมีคู่แข่งเยอะวะนุ  ขอบอกกกกกกกก”  โอ้มากระซิบข้างหูแล้วตบบ่าสามทีก่อนหายตัวไปอีกรอบ  ไม่เอาแล้ววุ้ย  ตูมึนหัวขอฟุบกะโต๊ะก่อนละกันนะคร้าาาาาาาาาบพี่น้อง
.....................................................

[MyLoveMyBabe]

โอ้วนายแมทของเจ้นี่เสน่ฟ์แรงจริงๆเลยนะครับ น่าหนักใจแทน

[oaw_eang]

โอ้วนายแมทของเจ้นี่เสน่ฟ์แรงจริงๆเลยนะครับ น่าหนักใจแทน

นั้นจิ  ทำไงดีฟะ

ปล. ที่แคนาดา หนาวมากๆ   

[abcd]

                                                โอยยย มึนกะแมท

[MyLoveMyBabe]

เจ้ ไม่มาเล่นเรื่องต่อเหรอค้าบบบ รอเหงือกแห้งแล้วค้าบบบบบบบ

[Junrai_Hyper™]

เจ้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

มั่วแต่กินหนุ่มแคนอยู่อะดิ

เหลวไหลอะ

เด่วฟ้องแมทซะหรอก


พูห์

[oaw_eang]

 
เจ้เพิ่งลงเครื่องเมื่อวานเคอะคุณน้องขา

ยังเมาเครื่องอยู่เลย

แป๊บนะ  ยังไม่ว่างเลย  ขอหาที่อยู่ที่กินก่อน

ปล. ขอเจ้ไปหาหนุ่มๆ มาแก้หนาวก๊อนนะเคอะ  ก็มันหนาวนิ 

[oaw_eang]

น้องอั้มสะบัดหน้าพรืดเดินตูดบิดไปแล้วครับ  เด็กอะไรวะสายตาคมจริงๆ มองแต่ละทีบาดแปล๊บ  บาดแปล๊บ

“ท่าทางแกจะมีคู่แข่งเยอะวะนัท  ขอบอกกกกกกกก”  โอ้มากระซิบข้างหูแล้วตบบ่าสามทีก่อนหายตัวไปอีกรอบ  ไม่เอาแล้ววุ้ย  ตูมึนหัวขอฟุบกะโต๊ะก่อนละกันนะคร้าาาาาาาาาบพี่น้อง
.....................................................
“ตื่นๆๆๆ  ตื่นได้แล้วแก  เธคเลิกแล้ว  มัวแต่นอนเมาอยู่ได้  หมามาคาบไอ้แมทไปแดกแล้วนะ มรึง”  เสียงใครม่ายรุ มาโหวกเหวกโวยวายอยู่ข้างๆ หู  ย้าง.....ง แค่นั้นยังไม่พอ  ยังเอามือหยาบๆ มาเขย่าแขนดำเนียนของโผ....ม อิก  ไอ้นี้! วอนซะแล๊น

   “อารายของแกวะ  ครายเมา  ฉ้านแค่มึนๆ นิดน้อย  ชิส์  แล้วไหน?” ผมที่พยายามปรือตาขึ้นมอง “น้องแมทหวานใจของเพ่  ไปหนายแล้วอะ”

“โน้น.......มันไปล่ำลาโต๊ะคนชื่อต้าร์”  ไอ้โอ้พูดพลางตบตูดตัวเองสำรวจความเสียหาย

“แล้วมานไปรู้จักกานตอนไหนวะ  ชิชะ!  อย่างนี้มีตบ”  ผมผงกหัวโงกเงนสอดส่ายสายตาหาหวานใจตัวจริงของผมที่กำลังไปเที่ยวแรดโต๊ะนั้นโต๊ะนี้

“เออ  เก่ง  แกเก่งมากกกกก   จะไปตบเค้า?  แค่เดินให้ตรงทาง  แกก็เอาให้ผ่านก่อนเหอะ  ชั้นขี้เกียจตามไปเก็บศพ”  โอ้มันยังไม่ใส่ใจคำพูดผมเหมือนเดิม  ผมเลยทำท่าจะพิสูจน์ความสามารถให้มันดูให้รู้แล้วรู้แรดไป  กะว่าจะเดินไปหาไอ้แมทมันที่โต๊ะโน้นจริงๆ

“ไม่ต้องสารแนไปเลยแก  นั่งอยู่นี้แหละ  เดี๋ยวมันก็มา  เอ๊ะ! บอกว่าให้นั่งเฉยๆ ไง” ไอ้โอ้มันดุผมครับ  ก็ผมแค่จะลุกเดินไปหาหัวใจตัวเองแค่นั้นทำไมต้องดุกันด้วยนะ  นี่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นเพื่อนเลิฟมานานมีงอนนะจะบอกให้

“ปะพี่โอ้  กลับกันเถอะ”  ไอ้แมทบ้าห้าร้อยเดินขย่มธรณีเหมือนคนอารมณ์ค้างเต้นไม่เสร็จกลับมาที่โต๊ะ  “หว่าๆๆ  ใครนิ?  (มันเอานิ้วมาจิ้มๆ ผมทำท่ายังกะจิ้มขี้) เหม็นเหล้าขี้เมาอะพี่โอ้  เพื่อนใครหว่า?  ลำยองมากๆ”

“เออ  เพื่อนนะเพื่อนชั้น  แต่แฟนใครใครดูแลโว้ย   ชั้นไม่เกี่ยว  น่าเบื่อวะพวกขี้แพ้ขี้เมา”  ไอ้โอ้ส่ายหน้าแบบปลงสังเวชประกอบคำพูด

“คร่าย?  คร่ายขี้แพ้ขี้เมา  แพ้ที่ไหนเมาเมื่อไหร่  ม่ายยยยยยมี๊”  ผมที่พยายามแอ๊บไม่เมาเถียงสู้มันสองคน

“คร้าบบบบบบบบบบบไม่เมาครับ  แฟนผมไม่เมาๆ  แต่ว่าเรากลับบ้านกันดีกว่ามั๊ยครับ  นะๆๆ  กลับบ้านไปนอนกอดกันๆ”  แมทเข้ามาพยุงปีกให้ผมลุกขึ้นแล้วออกแรงเพิ่มอีกเล็กน้อยเพื่อลากผมออกไปนอกร้าน
...............................................

“งั้นพี่แยกเข้ามอ. ก่อนเลยนะ  บาย  แล้วเจอกันนะแก  ดูแลมันดีๆ ด้วยนะแมท”  โอ้ตะโกนไล่หลังมา  ก่อนบิดคันเร่งแซงตรงไปเมื่อ
สัญญาณไปจราจรสี่แยกหน้ามอ.เป็นไฟเขียว  ปล่อยทิ้งให้ผมเมาแอ๋แอ่นนั่งซบไปกะหลังเจ้าแมทที่ขับช้าจนเต่ากัดยางรถ

“ไหวมั๊ยครับพี่  เดี๋ยวจะถึงแล้วนะครับ” แมทเหลียวเสี้ยวหน้ากลับมาถามผมที่นั่งซบสลบไสลกับไหล่กว้างๆ ของมัน

   “หวาย................ย จิ! ไม่ต้องห่วง  ซิ่ง...ไป...เล้ย”  แน่ะ! มีเปรี้ยวอีกกู 

   “หึ!  ไม่เอา   ไม่ซิ่ง  เดี๋ยวพี่ตก”  แมทแย้ง  แต่แปลกนะมันเป็นการถูกแย้งที่ผมไม่รู้สึกโกรธเมื่อมีคนมาขัดคำสั่งหรือขัดใจ  ดูเหมือนว่าผมเองก็รู้สึกพอใจที่แมทมันขับช้าๆ แบบนี้

   “ถึงแล้วครับพี่  พี่ลงไปยืนเกาะรั่วตรงนั้นก่อนนะ  เดี๋ยวผมเองรถเข้าโรงจอดแป๊บเดียวครับ”  เหมือนมีคนมาคอยใส่ใจทุกท่วงท่าจริงๆ เลยวันนี้มันเกิดอะไรขึ้นนะ “ปะครับพี่  เดี๋ยวผมพยุงขึ้นห้อง” แมทเข้ามาแตะมือหนักๆ เพื่อเรียกสติผมก่อนจะช้อนแขนพยุงปีกผมที่ยืนพิงประตูรั่วให้เดินขึ้นกะไดไปพร้อมๆ กัน

   “พี่นอนเลยแล้วกัน  เดี๋ยวผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ”  แมทเป็นผู้ชายที่รักความสะอาดมากครับ(แม้ว่าห้องมันรกแสนรกในสายตาผม  แต่ก็สะอาดกว่าห้องผู้ชายคนอื่นๆ ที่ผมรู้จัก  โดยเฉพาะห้องน้ำ  ไอ้แมทมันขัดแทบทุกวัน  อันนี้เอาไปอีกห้าแต้ม  แล้วสรุปว่าถึงตอนนี้แมทมันได้ไปกี่แต้มแล้วนะ)

   แมทผละไปอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว  ส่วนผมที่นอนแผ่สองสลึงอยู่บนเตียงก็ร้อนสิครับ  ห้องแมทไม่มีแอร์  ส่วนพัดลมก็ถูกลากไปปล่อยผมหนาๆ ของเจ้าของห้องให้แห้ง  ผมที่เมาเหล้ามาก็ร้อนสิจะอยู่ใย  ถอดเสื้อแก้ผ้ามันเลยดีกว่า  คิดแล้วผมก็ลงมือทำทันที  เสื้อก่อนแล้วตามด้วยกุงเกงยีนส์  เหลือจีสตริงรัดติ้วสีเหลืองไว้ตัวเดียว    จ้ากกกกกกกกกกกกกกกกก  ล้อเล่น  เหลือกกน.ทรงซูโม่ไว้ตัวเดียว 

   “อ้าวร้อนหรอครับ  อะพัดลม  นอนซะๆ นะ” แมทที่เป่าผม(ไม่รู้ว่าเสร็จยัง)หันพัดลมมาให้ผมที่นอนแก้ผ้าหน้ามุ่ยอยู่บนเตียง  พอได้ลมเย็นๆ ผมก็เคลิ้มหลับไปทันที

[ผีตาโบ๋]

  อ้าว หลับเลยเหรอ  แล้วอย่างนี้จะมีรายการรอบดึกป่าวอ่ะ

มาต่อเร็วนะค้า

[MyLoveMyBabe]

อ่าว เจ้ หลับไปซะงั้น...มาเล่าต่อดิคับ มันต้องมีอะไรต่อซิคร้าบบบบบ นอนแก้ผ้าอ้าว่าขนาดน้าน เหอๆๆ

หรือว่าน้องแมทเค้าทำไม่ลง อิอิ....


แซวเล่นนะคับเจ้ อย่าโกรธนะค้าบบบ


มาต่อไวๆ นะคร้าบบบบบ

[oaw_eang]

“อ้าวร้อนหรอครับ  อะพัดลม  นอนซะๆ นะ” แมทที่เป่าผม(ไม่รู้ว่าเสร็จยัง)หันพัดลมมาให้ผมที่นอนแก้ผ้าหน้ามุ่ยอยู่บนเตียง  พอได้ลมเย็นๆ ผมก็เคลิ้มหลับไปทันที
   ..................................................................
‘ทำไมตัวตูหนักๆ วะ?  หรือว่าผีอำ  ไหนลองขยับตัวสิ!  เออ  มันก็ขยับได้นะ  อ้าวๆ แล้วใครมารวบมือตูเนี้ย  เฮ้ยๆ เดี๋ยวๆ อย่าเพิ่ง  ขอตูตั้งหลักก่อน  ว้ากๆๆๆๆๆ  เดี๋ยวเซ่’  ผมได้แต่นึกอยู่ในใจกะว่าจะร้องห้ามแต่ก็ไม่ทันซะแล้ว  พออ้าปากก็ “อุ..........  อื้อ........ อืม........ อือ...........” ซะงั้น!

‘ปากใครวะเนี้ย  ไม่ค่อยคุ้นรสชาติ....หวานดีแหะ   แต่แมร่ง!  หนวดทิ่มปากตูโคตรๆ’ ผมที่ยังไม่ยอมลืมตาเพราะมัวติดแต่นอนคิดนอนนึกและติดใจในรสชาติของปากบางๆ นั้น  ยังคงนอนต่อไปปล่อยให้ปากของคนบนตัวผมทำงานต่อไป 

มันดูดเม้มเคล้นคลึงแล้วบดขยี้จากทำเบาๆ จนกลายเป็นรุนแรงตามแต่ใจเจ้าของมันจะทำ  ส่วนผม....จะทำอะไรได้ครับ?  นอกจากจะเคลือบเคลิ้มตามไปก็เท่านั้น  อ้าส์! จูบได้สะใจตูดีแท้  ‘ขออีกๆ’ เป็นคำพูดที่ผมพร่ำร้องอยู่ในใจเมื่อคนบนตัวผมย้ายใบหน้าลงไปซบซุกแล้วดูดดุนอยู่ตรงซอกระหว่างคอและไหล่ 

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกส์   ขนแขนแสตนอัพเลยครับคุณ! 

มือผมที่ถูกตรึงเอาไว้บนหัวยังไม่ได้รับการปลดปล่อย   เมื่อซอกคอขวาคลายความหอมหวาน....ซอกคอซ้ายคือเป้าหมายต่อไปที่ผมโดนรุกราน   แต่กระนั้นผมก็สู้ยังไม่ถอย  หัวที่หนีบเข้าหา$ไหล่นั้นสั่นสะท้านเมื่อซอกคอถูกเม้นแรงๆ  รอยแดงอาจมีปรากฏอยู่ตรงแถวๆ นั้น ปลายลิ้นสากๆ และเปียกชื้นไล้โลมเลียแล้วลากผ่านจากต้นคอสู่หลังหูก่อนกระหวัดรัดเกลียวเข้าซอนไซควงคว้านไปทุกซอกซอนของหูน้อยๆ ของผม  พ่อเจ้าประคูณเอ้ย!!  ช่างพาให้อารมณ์เพลินเพลิดบรรเจิดจิตดีแท้

“ซีดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดส์”  ผมได้ยินเสียงตัวเองครางรัญจวนครวญ  มันเป็นเสียงสูดหายใจลึกเมื่อได้รับสัมผัสจากปลายลิ้นแสนอุ่น  ขนที่ลุกซู่ไปทั่วสรรพางค์กายเป็นเครื่องยืนยันว่าผมรู้สึกอย่างนั้นจริง  มันเรียกเสียงหัวเราะทุ้มต่ำในลำคอจากเจ้าของลิ้นได้   แล้วทันใดนั้น...

....เมื่อริมฝีปากผมมีผู้มาเยือนอีกครั้ง   สองมือที่ถูกรวบไว้ก็เป็นอิสระหากแต่มือใหญ่คู่นั้น...ข้างซ้ายย้ายมาตะปบที่แผ่นอกผม  แม้มันจะไม่มีกล้ามเป็นก้อนๆ แต่ทว่า...ผมก็ออกกำลังอยู่บ่อย  ทำให้มันกลายเป็นเนินเนื้อที่ช่างน่าบีบเค้นและแน่นสู้มือ    อืม...แน่นอนครับ  เจ้าของมือนั้นก็ไม่พลาดโอกาสที่จะสำรวจมันและลองเชิงกับมัน  วู้ววววววววววววววส์  ผมเลยต้องเกร็งอกเด้งขึ้นต้านการรุกราน   แต่ดูเหมือนยิ่งต้านก็ยิ่งเพิ่มแรงบดขยี้หนักมากขึ้น  อกผมคงโดนบี้จนระบมก็คราวนี้แหละครับ

ส่วนมือข้างขวาที่ว่าง....เริ่มเลื้อยลงต่ำใต้เข้าคลุกวงในกะสุดยอดก้นกลมงอนแน่นของผม(ใครอยากได้ก้นแบบนี้  ผมมีท่าบริหารครับ)  ไม่รู้ว่าเจ้าของมือมันจะรู้หรือเปล่าว่าตูก็เป็นลูกมีพ่อมีแม่  ก็ดูดิครับ!!   มันเล่นเค้นซ้าาาาาาาาาาา  เมามันส์อะไรปานนั้น  ไอ้ผมก็หน้าไม่อาย.....เกร็งแอ่นสุดฤทธิ์

ดูท่ามันจะหมั่นเขี้ยวผมมาแต่ชาติปางก่อนชาตินี้มันเลยขบกัดผมไปทั่ว  แต่ไม่รู้สิครับ....มันช่างถึงใจดีแท้ 

“โอ้ววววววววววววววววววววววส์  ซี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดส์”  ผมร้องได้เพียงเท่านี้จริงๆ เมื่อโดนพลิกซ้ายป่ายขวาสำรวจไปทุกซอกทุกมุม  ปากบางๆ คู่นั้นคงฝากรอยแดงไว้ทั่วแผ่นหลัง  แผ่นอก  หน้าท้อง  ต้นขา  ขาหนีบ

‘พะๆๆ  พอก่อน   พอ  พอได้ แล้วว  ตูเสียว....มรึงเข้าใจม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยส์’  ผมที่นอนกระสับกระส่ายสะบัดหัวอยู่ไปมาพยายามเรียบประโยคเพื่อพูดออกไป  แต่พอกำลังจะอ้าปากก็

“โอ๊ะ!!!!!!!!!!!!!!!”  ผมผงกหัวขึ้นดูก่อนสะบัดทิ้งลงกระแทกที่นอนแรงๆ

ไอ้แมทครับ  ไอ้แมท   มันครอบปากลงบนแท่งร้อนๆ ของผม    คุณครับ!  เมื่อแท่งร้อนๆ ที่แข็งจนแทบแตกเจอกับปากนิ่มๆ และความเย็นจากน้ำลาย   แม่เจ้าประคูณเอ้ยยยยยยยยส์  เสียวจนขนลุกวาบ....วาบ

แมทเน้นหนักทิ้งแรงดูดลงที่ส่วนหัวก่อนห่อริมฝีปากรูดวื้ดสู่โคนเสา  ผมตัวงอเหมือนกุ้งโดนลวก  เสียวสะใจดีแท้  ยังครับยัง  แมทมันยังไม่ยอมคายออก   แต่อมค้างอยู่อย่างนั้นแล้วบดขยี้ริมฝีปากหนักๆ ลงกับผืนป่ารกมืดโคนเสาแล้วออกแรงสูบท่อหนักๆ สามสี่ทีก่อนรูดว้าบขึ้นมาส่วนปลาย  ผมงี้...แทบปริ้ด

แต่เหมือนแมทจะดูดไม่ถนัด  เลยแหกขาผมออกแล้วแทรกตัวลงนอนดูดตามอัธยาศัย   ผมก็ยิ่งโดนดูดเม้มหนักขึ้นสิครับ  เกือบแล้ว
ครับ  ผมเกือบปริ้ดแล้ว   แต่....

อะจ๊ากกกกกกกกกกกกกกกส์  อย่านะแมท  ไม่เอา  ไม่แหย่  แว้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกส์  ท่าจะแย่แล้วครับ  ไอ้แมทมันเอานิ้วมาป่วนเปี้ยนแถวๆ ประตูหลังแล้วครับ  โอ้ยๆๆๆๆ  มันเริ่มแหย่เข้ามาแล้วครับ  ไม่ได้การหละ  ขืนปล่อยไปอย่างนี้ไม่แคล้วโดนจิ้มแน่ๆ  ว่าแล้วก็รวบรวมลมปราณและสมาธิที่แตกกระเจิงไปแล้วกลับคืนมา  เอื้อมมือคว้าหมับ! จับมือไอ้แมทมันเอาไว้

“ไม่เอาแมท  อย่าเพิ่ง....เค้ายังไม่อยากโดน”  ผมพยายามส่งสายตาอ้อนๆ ไปพร้อมกับเสียง

“ไมอะครับ”  แมทที่ตาเชื่อมเยิ้มถามกลับมาแบบงงๆ

ผมฉวยโอกาสที่แมทมันยังงงก๊องอยู่  พลิกวิกฤตเป็นโอกาส  ป้าบ!  ไอ้แมทลงไปนอนเอ๋อเหรออยู่ใต้ตัวผมแทนเรียบร้อยโรงเรียนเจี๊ยก

“นะแมท  ถ้าตัวชอบเค้าจริง  ครั้งแรกของเราสองคนตัวต้องให้เค้าเสียบก่อน”  ผมส่งลูกอ้อนไปทำงานต่อ

“พี่! ผมไม่เคยโดนเสียบนะครับ  ผมเป็นรุกนะพี่”  แมทยังแย้งอีก

“ไม่รู้หละ  ถ้ารักเค้าจริงก็ทนๆ เอาหน่อยสิ  รับรองเค้าแป๊บเดียวออก  ไม่นานหรอก  แป๊บเดียวจริงๆ” 

“............”  เงียบ  ไม่มีสัญญาณตอบรับ  กรุณาเรียกใหม่อีกครั้งคะ

“แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ  ต่อไปไม่ว่าอีกกี่ปีกี่ชาติ  เค้าจะยอมแมทตลอดเลย  จริงๆ นะ  แล้วเค้าจะอยู่กับแมทไปจนกว่าแมทจะไม่ต้องการเค้าแล้วจริงๆ”  ผมพูดอ้อนไปส่งเดชโดยที่ไม่นึกว่ามันจะมีความหมายอะไรมากนัก  ถ้าผมรู้ว่า................ผมคง.................  แต่ว่าแมทมันยัง

“............”   แมทยังคงจ้องหน้าผมเงียบๆ อยู่เหมือนเดิม  หากแต่คราวนี้มันยื่นมือมาประคองหน้าผมกดลงไปใกล้ๆ หน้ามัน นัยน์ที่บ่งบอกความแปลกใจและปฏิเสธอย่างเปิดเผยเมื่อกี้หายไป  กลับกลายเป็นสายตาแห่งการค้นหาที่มองลึกเข้ามาในตาเหมือนดั่งว่าจะมองไปให้ถึงก้นบึ้งของหัวใจ  ความรู้สึกที่แว๊บเข้ามาในโสตประสาทผมตอนนี้....ทำไมมันโหยๆ ยังไงไม่รู้พิกล

“พี่พูดจริงหรอ?  ผมเชื่อพี่นะครับ  พี่คงไม่....  เอาเถอะ  ผม....ยอมพี่” แมทอ้ำอึ้งก่อนตกลง  แมทก็ทิ้งตัวลงทาบเตียงเหมือนปล่อยวางแล้วทุกสิ่ง....ปล่อยให้เกมส์คืนนี้ผมเป็นผู้ควบคุม

ส่วนผมที่ยังคงตะลึงอึ้งอยู่ด้วยความนึกไม่ถึงว่าแมทมันจะยอม  มันมีความรู้สึกบางอย่างที่แล่นปรี่ขึ้นมาแน่นในอก  แต่ผมจะไม่ยอมเสียโอกาสนี้ไปหรอกครับ  เมื่อกายพร้อมใจพร้อมทางสะดวก  ผมก็สอดยัดเข้าไปทันที

“อึก.....ก  อะ   อื้บ...”

“ค่อยๆ พี่ ค่อยๆ  ผะ......ผม  เจ็.....บ”  แมทที่โดนผมยกขาพาดไหล่แหกออกเป็นชาแนลวีเกร็งขาแน่น  ท่าทางจะเจ็บจริง  ผ้าปูที่นอนถูกแมทกำขย่มดึงตลบขึ้นมา  หน้าบิดเบี้ยวเหย่เก  ใจนึงผมก็สงสารแมทนะ  แต่ใจนึงก็อยากเอาชนะ  อยากได้แมทไว้เป็นของตัวเองเพราะคิดว่าถ้าผมได้แมทแล้วแมทจะต้องเป็นของผมตลอดไป  ไม่ไปเที่ยวแรดๆ กะใครที่ไหนอีก  ความรู้สึกอันหลังมันมีมากกว่า
มันเลยทำให้ผมพยายามยัดเข้าไปให้ได้

“แมทอย่าเกร็งสิ  หายใจเข้าลึกๆ  แป๊บเดียวนะแป๊บเดียว”  นี้คงเป็นข้อความพื้นๆ ที่ผมพยายามส่งไปให้เข้าหูแมท  แต่ดูท่า....ไม่เลย

“ฮึ......อึกส์.....ห่ะ......พี่   หมดยัง”  เสียงแมทถามขึ้นมาจากหน้าที่ส่ายสะบัด

“คะ...ครับ  มะ....หมดแล้ว  ฟิตมากเลยแมท  ร้อนสุดยอด”

“พี่อย่าเพิ่งขยับนะ  เดี๋ยวก่อน  ผมขอพัก  ไม่ไหวแล้วพี่”  แมทร้อง

“ตัวอย่าขมิบสิ  เค้าก็จะไม่ไหวแล้วเหมือนกันนะ”  ผมต้องอั้นสุดๆ เลยครับงานนี้  รูแมทมันตอดดีแท้  เพิ่งรู้ว่าในตัวผู้ชายมันอุ่นอย่างนี้นี่เอง  ผมรู้สึกดีนะครับที่ได้เข้ามาในตัวแมทมัน “ไหวมั๊ย  เค้าเริ่มละนะ”  ผมร้องบอกก่อนขยับบั่นท้าย 

แมทคงจะเจ็บมากจริงๆ ครับ  ดูจากคิ้วที่ขมวดเม็ง  มือที่กำขย่มผ้าปูและแท่งมหึมาของแมทที่ตอนนี้กลายเป็นหนอนน้อยไปซะแล้ว  ถึงผมจะเห็นว่าแมทแบบนี้....แต่ก็ไม่สามารถหยุดขยับได้  ผมยังคงเร่งจังหวะซอยให้มากขึ้น   มากขึ้น  เสียงต้นขาผมกระทบเนื้อแมทดังอยู่ป้าบๆ  กลบเสียงทุกอย่างในห้อง  ผมเร่งจังหวะขึ้นอีกและอดที่จะมองหน้าแมทไม่ได้

ผมเห็นไม่ถนัดหรอกครับ  เพราะตัวแมทโดนกระแทกโยกไปมาหัวส่ายหัวคลอนไปตามจังหวะที่กระชั้นเร่งเร้า  เห็นเพียงเสียวหน้าที่เหย่เกเพราะความเจ็บปวดนั้น

“ซีดดดดดดดดดดดดดดดดดดดส์  มะ....แมทครับ  พะ....พี่  พี่ไม่ไหวแล้ว  จะออกแล้วจะออกแล้ว   แตกแล้ว  แตกแล้วครับ  อ้า.......................ส์”

หัวใจผมแทบหยุดเต้นเมื่อผมปลดปล่อยหยาดหยดของตัวเองเข้าสู่ภายในตัวแมท  ท้องน้อยกดเกร็งกระตุกถี่รัวเพื่อปล่อยน้ำออกมามากมายจนไหลทะลักย้อนย้อนออกมาเลอะหน้าขาผม  ผมเงยหน้าขึ้นซู้ดปาก  พยายามสูดลมเข้าปอดเพื่อหายใจให้ทัน  ไม่รู้ว่าแมทจะเป็นไงบ้าง  แต่ผมนะหมดแรงเหงื่อโทรมหน้า   ขอผมฟุบลงกะอกกว้างๆ ของแมทก่อนนะครับ

“พี่ครับ” ผมยังเฉย  “ตัว.....”

“หือ  ว่าไงครับ  ตัวเรียกเค้าทำไม?”  ผมถามทั้งที่ตายังปรือ  หัวใจผมเริ่มเต้นช้าลงบ้างแล้ว

“เอาออกไปได้แล้ว  นะตัวนะ  เค้าอยากเข้าห้องน้ำ  ไม่ไหวแล้ว  น้ำตัวเยอะมากเลยอะ  เดี๋ยวเปื้อนผ้าปูที่นอน”  แมทว่างั้น

“ครับ   ได้ครับ” ผมตอบก่อนถอดถอนตัวออกมา “เจ็บมากมั๊ย  มีเลือดด้วยอะแมท”

“ช่างมันเถอะครับ  เพื่อพี่...ผมให้”  แมทพูดเน้นก่อนกระเด้งตัวลุกเข้าห้องน้ำ
.............................................

[MyLoveMyBabe]

  อะไรกันนี่เจ้  บทอัศจรรย์ของเจ้มานช่างงงงงง 


มาต่อเร็วๆนะ จารอดูนายแมทเอาคืนเจ้ 5555+ 


ขอไปสงบสติอารมณ์รอเจ้มาเล่าต่อนะค้าบบบบบ

[oaw_eang]

“ครับ   ได้ครับ” ผมตอบก่อนถอดถอนตัวออกมา “เจ็บมากมั๊ย  มีเลือดด้วยอะแมท”
“ช่างมันเถอะครับ  เพื่อพี่...ผมให้”  แมทพูดเน้นก่อนกระเด้งตัวลุกเข้าห้องน้ำ.............................................

แมทออกไปเรียนแล้ว  ห้องทั้งว่างลง  มีผมนอนอยู่บนเตียงคนเดียว  ผมนอนนึกทบทวนว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืน  มันคงไม่ใช่แค่การที่คนสองคนมีอะไรกันแต่มันคงมีการกว่านั้น

‘เพื่อพี่...ผมให้’  แมทพูดทำไม  มันหมายความว่าไงหรอแมท  มันจะหมายความว่าแมทชอบผมจริงๆ หรือเปล่าครับ  แมทจะรักผมหรือเปล่านะ  แล้วผมละ?....บ้าหรือเปล่า  เค้าพูดแค่นี้ดันเก็บเอามาคิดมาก  ไปอาบน้ำดีกว่า  เอ!!  ผ้าเช็ดตัวอยู่ไหนหว่า  สงสัยตากอยู่ที่ระเบียง  ไหนดูสิ

“อุ้ย!” ผมสะดุดอะไรบางอย่างกระเด็น “สูบอะไรตั้งเยอะแยะวะ  ทำไมไม่รู้จักเอาไปทิ้ง  จะเก็บไว้แลกโล่หรอไงนะก้นบุหรี่เนี้ย”  ว่าแล้วก็เอาไปเททิ้ง  โป้กๆๆ เสียงผมเคาะที่เขี่ยบุหรี่เข้ากับขอบถังขยะ  จะว่าไปห้องมันก็รกนะ  ไม้กวาดอยู่ไหนวะ  กวาดบ้านซะหน่อยดีกว่าเรา  อิอิ

อ๊ะ!  กวาดเสร็จแล้วแถมถูให้อีกตะหาก  มีไรให้ทำอีกวะเรา  อู๊ยยยยยยยยยยยส์  กุงเกงในเต็มตะกร้าเลย  ซักตากให้ดีฟ่าเนอะ  ว่าแล้วก็ขมวดผ้าขนหนูซุกหว่างขาแล้วลงนั่งซัก กกน.  ซักแล้วก็ซัก ขยี้ๆๆ  ตากเสร็จเดินเข้าห้อง

อ๊ะ!  ผ้าปูที่นอนยับ  เอ้า!  จัดการปูใหม่ให้ตึง  แว้ก!  ตูซื้อผ้าปูที่นอนมานี้หว่า  ยังไม่ได้เอาให้มันเลย  ลืมโคตร  หยิบเอามาเตรียมไว้ให้แมทมันดีกว่าเย็นนี้  โอเค  เสร็จแล้วไปอาบน้ำรอแมทมารับไปกินข้าวดีฟ่า  กิ้วๆ
...............................................

“ร้านนี้ไม่หร่อยเลยแมท  ทีหลังตัวอย่าพาเค้าไปกินอีกนะ  เซ็งมาก” ผมต่อว่าแมทเมื่อเดินขึ้นมาถึงห้อง  วันนี้แมทพาไปกินราดหน้าทะเลที่มาเปิดใหม่แต่หาความอร่อยไม่ได้เลย

“แล้วเค้าจะไปรู้เหรอว่ามันไม่อร่อย  ก็เพิ่งเคยไปเหมือนกัน  เอานา...คราวหน้าเค้าไม่พาไปแล้วร้านนี้”  แมทเดินเลยผมที่หย่นก้นลงเพียงแค่บนขอบเตียงไปนอกระเบียง  คงจะออกไปสูบบุหรี่หลังอาหารตามเคย  “ตัว....”  แมทหันมายิ้มตาวาว

“อะไรเหรอ?”  ผมหันไปทำหน้าเหรอหราใส่เพราะกำลังก้มอ่านพลอยแกมเพชรที่เพิ่งซื้อติดมือขึ้นมาด้วย

“ตัวเทก้นบุหรี่ทิ้งให้เค้าหรอ?” แมทชูที่เขี่ยบุหรี่สะอาดเอี่ยมอ่องเหมือนใหม่ให้ผมดู  เพราะนอกจากจะเททิ้งแล้วผมยังล้างแถมให้ด้วย

“ก็มันเต็มจนล้นแล้วนิ  ก็ยังยัดอยู่ได้”

“แล้วตัวซัก กกน. ให้เค้าด้วยหรอ?”  ยังถามผมอีก  รำคาญจริงวุ้ย  คนจะอ่านหนังสือ

“ก็ใช่สิ  เต็มจนล้นตะกร้าแล้ว  ในตู้เหลือไม่กี่ตัวเอง  อยู่ว่างๆ ก็เลยซักให้” ผมตอบทั้งๆ ที่ยังก้มอ่านหนังสือ  เลยไม่รู้ว่ากำลังจะโดน .....

“ แว้กกกกกกก!  โดดทับลงมาได้  ตัวแกเบาซะที่ไหนวะ  ลงไปเดี๋ยวนี้เลยนะ  ตูหายใจไม่ออกโว้ย”  ผมดิ้นขลุกขลักๆ อยู่ใต้ตัวหนาๆ ของไอ้เจ้าแมท

“น่ารักจังเลย  แฟนใครหว่า  มามะหอมแก้มสองที  จุ๊บๆ”  แมทเอื้อมมือมาบังคับหน้าผมไว้แล้วก็หอมแก้มซ้ายขวาแรง “อืม  ชื่นใจ  เหม็นเขียวดีจัง”

“ไอ้บ้า!  มีที่ไหนเหม็นเขียวแล้วยังชื่นใจอีก  งั้นดีเลย...คราวหลังไม่ต้องมาหอมอีก”

“อะๆๆ  อย่านะคร้าบบบบบบ  ตัวอย่ามาทำลืมว่าเมื่อคืนตัวพูดอะไรไว้  เอ๊ะๆ ไม่มีทาง  โนเวย์  พูดแล้วห้ามเปลี่ยนใจ  คืนนี้เสร็จผมแน่  คอยดู๊”  แมทเอามือจิ้มหน้าผากผมแรงๆ ทีนึงจนผมหน้าหงาย

“อู้ยส์  เจ็บนะ” เอามือลูบหน้าผากตัวเองป้อยๆ “เออนี่!  นึกไรออกแล้ว  เดี๋ยวนะ”  ผมลุกขึ้นไปรื้อๆ กระเป๋าเดินทางที่วางแหมะอยู่ปลายเตียง “อ๊ะ! เค้าให้”

“อะไรอะ  ยื่นมาซะจะทิ่มหน้าเค้า”

“ผ้าปูที่นอน  ชอบไหมสีนี่  เค้าอุตส่าห์นึกแทบแย่ว่าตัวอะชอบสีไร    กว่าเค้าจะหาได้...เดินวนอยู่ตั้งนานแนะ  แกะดูเลยสิว่าชอบไหม”

“เท่าไหร่เนี้ย” แมทลูบๆ ไปบนเนื้อผ้าที่ท่าทางจะลื่นนอนสบาย

“ไม่เท่าไหร่หรอก...ช่างมันเถอะ  เอาแบบนี้แหละดี  มันจะได้นอนสบาย  มันเป็นผ้าซาตินผสมค๊อตตอน  เวลาซักไม่เป็นขน  ตัวจะได้ไม่คันหลังไงเวลานอน”  ผมแถไปโน้น

“สามพัน” แมทยังไม่หยุด

“กว่านิดๆ  แต่ช่างมันเหอะ  เอาไว้เปลี่ยนเวลาเค้ามาค้างไง  เค้าไม่อยากนอนซ้ำรอบคนอื่น”  ผมเลื่อนลงไปนั่งหันหลังพิงขอบเตียงระหว่างขาแมท  “เค้าไม่ห้ามหรอกนะหากตัวจะพาใครมาเวลาเค้าไม่อยู่  ใจจริงเค้าอยากจะห้ามแต่ไม่ทำดีกว่า  เค้าเองก็อยู่ใกล้  ตัวเองก็ยังหนุ่ม  เวลามันคึกขึ้นมาไม่รู้จะไปลงที่ไหน  น่าสงสารออก  แต่เค้าขออย่างเดียวว่า....ถ้าเค้ามาค้าง  เค้าต้องได้นอนผ้าปูผืนนี้แล้วห้ามเอามาปูให้ใครนอนนอกจากเค้า”  ผมก้มหน้าลงบีบมือตัวเองหนักเมื่อพูดถึงตอนท้ายๆ ประโยค

“ตัว...” แมทพยายามเลื่อนตัวเองลงมานั่งซ้อนผมเอาไว้ “ต่อไปนี้เค้าจะไม่พาใครมาที่นี่อีก...เค้าสัญญา  ถ้าเค้ายังเป็นแฟนตัวอยู่  ใครหน้าไหนก็ไม่มีทางได้เข้ามาเหยียบห้องนี่แน่” แมทโอบซบผมเอาไว้หลวมๆ วางคางลงบนไหล่ขวาผม

“ใครจะไปรู้  เค้าไม่ได้มาตามเช็คดูสักหน่อย”

“เชื่อเค้าเหอะ  เค้าอาจจะเป็นคนเจ้าชู้แต่เค้าก็รักใครจริงเป็นเหมือนกันนะ  เพียงเมื่อก่อนเค้าอาจจะยังไม่เจอใครที่เค้าจะรักได้เท่านั้นเอง”  แมทกอดรัดตัวผมแน่นเข้า

“อืม  เค้าจะคอยดู”
.....................................................

[abcd]

“เชื่อเค้าเหอะ  เค้าอาจจะเป็นคนเจ้าชู้แต่เค้าก็รักใครจริงเป็นเหมือนกันนะ  เพียงเมื่อก่อนเค้าอาจจะยังไม่เจอใครที่เค้าจะรักได้เท่านั้นเอง”


อืมมม เหมือนพึ่งได้ยินประโยคคล้ายๆแบบนี้มาเหมือนกัน แต่มะรุว่าจะทำได้แบบที่พูดจิงๆอ๊ะป่าว

[MyLoveMyBabe]

นายแมทน่ารักเชียว.......

เจ้ครับ มาเล่าต่อเร็วๆนะ กำลังสนุกเลย

[oaw_eang]

แมทฟุบลงมาทับอกผม  อกแมทชื้นรื่นไปด้วยเหงื่อทำให้ขนหน้าอกแมทเกิดเป็นผิวสัมผัสแปลกประหลาดสำหรับผม   
ผมชักติดใจสัมผัสนี้ซะแล้วสิครับ  คิคิ
......................................................
แมทคงออกไปเรียนแล้วตอนนี้  ใช่สิก็มันเกือบเที่ยงแล้วนี่หว่า  เดี่ยวแมทคงจะเข้ามารับไปกินข้าว  งั้นลุกขึ้นไปอาบน้ำดีกว่า

นังอ้วนรับสาย.....  นังอ้วนรับสาย.....  รัยสาย เซ่ส์......
เสียงทอระสับอุบาทว์ๆ ดังขึ้นอีกแล้ว  เพื่อนคนไหนมันโทรมาตอนนี้วะ  ผมเลยต้องลุกจากชักโครก  เอ๊ะ!  ได้เลือดเหมือนกันนี่หว่า  มิน่า  มันถึงได้รู้สึกเจ็บๆ 

“แกทำอะไรก็เครื่องฉ้านนนนนนนนนนนนนนนน” เสียงโอ้โวยโวกเวกมาตามสาย

“ใครไปทำอะไรกะเครื่องแก ชั้นไม่วิตถารเปิดระบบสั่นแล้วเอาเครื่องแกยัดตูดหรอกนา”

“อีบ้า!  ชั้นไม่หมายความว่าอย่างนั้น  ชั้นหมายถึงแกเอาเครื่องชั้นส่งรูปอะไรไปให้ใคร”

“อ้อ.....    เออ! ชั้นยืมใช้นิดหน่อยไม่ได้เรอะ”

“แล้วทำไมต้องเป็นเครื่องชั้น”

“อ๊ะ! แกนิ  โง่แบบนี้จบเกียรตินิยมได้ไงวะ” ผมชอบด่าว่ามันโง่อยู่เลยทั้งๆ ที่มันเรียนเก่งกว่าผมตั้งแยะ

“แกเองก็จบเหมือนกันไม่ต้องมาว่าคนอื่นเค้า ไหนลองอธิบายมาสิ เผื่อคนโง่ๆ อย่างชั้นจะพอเข้าใจบ้าง”

“ก็ไม่มีไร แค่อยากส่งรูปบางรูปไปให้คนบางคนมันดูเล่นๆ”

“ชิส์  หน่อยแน่ะ  แล้วทำไมไม่ใช้เครื่องตัวเองส่ง  มาใช้เครื่องคนอื่นทำไม”

“อ๊ะ! จะใช้เครื่องตัวเองทำไม  เดี๋ยวเบอร์มันก็ขึ้น...คนรับมันก็รู้สิว่าใครเป็นคนส่ง”

“หน้อยแน่ะ  ชั้นว่าแล้ว  อยู่ๆ ทำไมมันเกิดใจดีขึ้นมา  บอกว่าซื้อซิมเบอร์สวยมาเป็นของฝาก  ทุเรศ!!  ที่แท้ก็มีแผน”

“555 นิดหน่อยนาแก  แล้วไงเกิดไรขึ้น”

“เออ! เมื่อเช้านี้อีนังน้องบอลบ้าบออะไรของแกนั้นนะโทรเข้าเบอร์นี้  มันโทรมาถามว่าชั้นเป็นใคร รู้จักพวกแกสองคนด้วยเรอะ  ตอนแรกชั้นก็งงๆ  พอมันเล่ารายละเอียดชั้นถึงเพิ่งนึกได้ว่าอาจเป็นฝีมือแก”

“ว้าว...ฉลาดนิ  แล้วไงต่อ”

“มันก็โทรมาร้องห่มร้องไห้นะสิ  สงสัยมันจะชอบไอ้แมทมากวะแก  เห็นถามชั้นใหญ่เลยว่าแกเป็นใคร  รู้จักกะไอ้แมทนานยัง  แล้วถามว่าชั้นชื่ออะไร”

 “แล้วแกบอกชื่อให้มันไปอ๊ะเปล่า”

“บ้าสิ!  เรื่องไรชั้นจะบอกชื่อจริงชั้นไป   พอดีชั้นนึกไปถึงไอ้เด็กตัวเล็กๆ คนนั้นที่มันเข้ามาทักไอ้แมทในเธควันก่อนนะ  ชั้นเลยบอกว่าชั้นชื่ออั้ม”

“อุ้ยยยยยยยยยยยส์  ดีมากๆ เพื่อน  แล้วไงต่อๆ”

“มันก็ถามว่าอั้มไหน  ชั้นบอกว่าอั้มหาดใหญ่”

“แล้วแกบอกมันเรื่องชั้นไปว่าไงวะ”

“ชั้นก็บอกว่าแกเป็นแฟนไอ้แมทนานแล้ว  แต่ว่าไม่ได้อยู่ด้วยกัน  แล้วไอ้แมทก็รักแกมากด้วยไม่ค่อยไปยุ่งกะใครนอกจากแกจะอนุญาต  ขนาดชั้นเองก็ตามจีบไอ้แมทอยู่เหมือนกัน”

“วีดวิ้ว!!    แล้วมันว่าไง”

“มันก็อึ้งไปน่ะสิ เห็นมันเล่าว่าแกเคยไปจีบมันด้วยนิ”

“เออ...ชั้นแกล้งไปจีบมันเท่านั้นแหละแล้วก็ถ่ายรูปคู่กับมันมา กะว่าจะเอาไว้ให้ไอ้แมทมันดู  ยังไม่ทันไร...มันก็ดั๊นไปกดเปิดดูเอง  ชั้นเลยบอกว่านังบอลเป็นแฟนเก่าชั้นเองแหละ  เคยคบสมัยสมัยที่มันยังอยู่กรุงเทพฯ”

“อ้าว!  แล้วไอ้แมทว่าไง” 

“มันจะว่าไง ก็ชั้นบอกว่าเรื่องมันเกิดขึ้นและจบไปก่อนที่ชั้นจะเจอกับแมท เพราะฉะนั้นไม่มีประโยชน์อะไรที่จะหึงหวง แล้วอีกอย่างเรื่องมันก็จบไปแล้วด้วยเพียงแต่ยังไม่ได้ลบรูปทิ้งไปเท่านั้นเอง”

“แล้วมันไม่สงสัยอะไรเลยหรอ?”

“ไม่รู้สิ  วันนั้นยังไม่ทันได้คุยไรกัน  นังบอลมันก็โทรเข้ามาเครื่องไอ้แมทก่อนโว้ย  แต่ชั้นไม่รู้ว่ามันคุยไรกัน  ไม่ได้ตามไปแอบฟังมันคุยกันนิ”

“ทำไมแกไม่ตามไปหล่ะ”

“อ๊ะ! อีเวร  ใครจะตามไป  เดี๋ยวก็โดนหาว่าชอบสอดรู้สอดเห็นกันพอดี  ของอย่างนี้มันต้องแอ๊บไม่สนใจโว้ยน้อง  ทำเป็นวางตัวดีๆ ลอยตัวเหนือปัญหาทั้งมวล    อิอิ  แล้วมันไม่ถามหรอว่าทำไมอยู่ๆ แกถึงส่งรูปชั้นไปให้มัน” 

“มันก็ถาม  แต่ชั้นบอกว่าไม่รู้ใครส่ง  ชั้นไม่รู้เรื่อง”

“เออ...ดีๆ  อย่าบอกไปเชี่ยวนะแก  บุ้ยเรื่องนี้ให้นังอั้มเด็กเวรนั้นไป  แกกับชั้นเก๊าะ...”

“....ลอยนวล” 

“เออ 555555  แกนี่มันตอแหลเก่งสมเป็นเพื่อนชั้นจริงๆ”

“ชั้นก็ทำตามที่เพื่อนสอนๆ มานั้นแหละจ๊ะ  ลูกศิษย์มันก็ต้องเก่งตามอาจารย์สิจ๊ะ  นี่ขนาดยังไม่ได้ครึ่งนะ”

“เออ  แล้วจะมีรางวัลให้ เออแก!

“อะไร”

“นังบอลนะ  ขาวๆ บางๆ เปคแกเลยนะโว้ย  สานต่อเลยสิ  อิอิ”

“บ้าใครจะไปกินของเหลือเดนจากคนใกล้ตัววะ  หาเอาใหม่ข้างหน้าได้เยอะแยะ  เพราะชั้นมัน...”

“.....สวย” 

“เออ  ถูกต้อง 555 งั้นแค่นี้ก่อนนะ  ชั้นไปทำงานต่อก่อนนะ  บาย”

โอ้วางสายไปแระ  เหลือแต่ผมที่นั่งอมยิ้มกับแผนการที่ลุล่วงไปอีกขั้น  คราวนี้จะรอดูซิว่ามันจะยังมาต่อแยโย่งแมทของผมอีกหรือเปล่า  ถ้าเจอไปขนาดนี้แล้วยังไม่เลิกวุ่นวายอีกมันก็หนาเกินไปแล้วม้างงงงงงงงงงง  เนอะ?
....................................

[MyLoveMyBabe]

“นังบอลนะ  ขาวๆ บางๆ เปคแกเลยนะโว้ย  สานต่อเลยสิ  อิอิ”

เพื่อนเจ้ไม่สน ส่งมาทางนี้ก้ได้คร้าบบบบบ 

[Vasabi]

  รอมาเล่าต่อค้าบ

[oaw_eang]

“อึกส์......อะ....ฮึ....อะส์”
เอาอีกแล้วครับ  ผมเกิดอาการเหมือนเดิมอีกแล้ว  ช่วยด้วยคร้าบผีอำ  แต่ว่าผมชักจะเต็มใจให้อำซะแล้วสิ  ช่างมัน  ปล่อยให้อำไปเลย  อำได้แค่ไหนก็อำไป  เชอะ!  อึ้ยยยยยส์ ตูเสียวโว้ย

กี่โมงแล้วเนี้ย...เมื่อเช้า  ไม่สิ  ตอนนั้นมันเช้ามืดนี่หว่า  ท่าทางแมทน้อยมันชอบออกกำลังกายตอนเช้ามืดจัง  สองวันแล้วที่เป็นอย่างนี้  ไม่เป็นไรยังไหว ยังไหว  ดูนาฬิกาอีกทีสิมันกี่โมงแล้วอะ  ออ! จะเที่ยงแล้วเดี่ยวแมทมันคงมา  ลุกไปอาบน้ำดีกว่า

‘คลิก!’ เสียงลูกบิดประตูถูกเปิดออก  ทำให้ผมต้องหันไปดู

“มาแล้วคร้าบบบ  อ้าว!?  ตัวยังนอนอยู่อีกเหรอ”

“อืม....เพิ่งตื่นเมื่อกี้เอง”

“อะไรตื่นหรอครับ  ไหนดูสิ” แมททิ้งตัวลงนอนขนาบผมบนเตียงแล้วคว้าหมับเข้ากลางลำตัวผม  แล้วขยำคลึง

“เฮ้ย!! ทำไรอะ”

“ถามได้ก็จะดูว่าตื่นหรือยัง  อ้าส์  กำลังได้ที  งั้นกินก่อนไปกินข้าวดีกว่า  เนอะๆ ”  แมทกดผลักผมลงทาบกับเตียงก่อนเคลื่อนตัวขึ้นคร่อมทับตามอีกที

“ดะ....ดิ...เดี๋ยวๆ  อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกส์”
....................................................

“ไม่ทันแล้วตัว  ผมต้องไปเข้าแลปก่อน  อาจารย์คนนี้แกยิ่งเฮียบๆ อยู่ด้วย สายนิดหน่อยไม่เลยเลยเชียว  เอาเป็นว่ารวบยอดไว้กินตอนเย็นเลยแล้วกันนะ  อ๊ะ! ไม่สิเดี๋ยวตัวหิวตายกันพอดี  เอางี้..เค้าทิ้งกุญแจเอาไว้ให้นะ  ตัวออกไปกินเองแล้วกัน  โทษทีนะครับ จุ๊บ! ไปละ” แมทพูดพลางจัดแจงใส่เสื้อผ้า  ก้มลงจุ๊บที่นอนพังพาบอยูบนเตียงก่อนคว้ากระเป๋าสะพายเน่าๆ ของมันติดมือแล้วรีบวิ่งออกไป 

นั้นเป็นเหตุผลว่าทำไมผมถึงซัดข้าวจานที่สองเข้าปากอย่างรวดเร็วในตอนนี้  แมทเพิ่งขับมอไซค์กลับเข้ามาตะโกนเรียกให้ผมลงแต่งตัวไปกินข้าวเมื่อแอบโทรมาถามแล้วได้ความว่าผมยังไม่ลงไปกินแม้ว่าจะเกือบสี่โมงเย็นแล้วก็ตาม

“ทำไมตัวไม่ลงมากินข้าว ห๊า?!”

“ก็มันไม่หิว”  ความหิวมันก็หิวอยู่หรอกครับ  แต่ขี้เกียจลงมามากกว่า  มีอะไรที่พอจะใส่ท้องได้ในตู้เย็น  ผมก็ซัดซะเกือบเกลี้ยงแต่มันก็ยังช่วยอะไรไม่ได้มาก  ก็คนมันเสียพลังงานไปเยอะนิ

“ไม่หิว?  แล้วทำไมกินตั้งสองจาน  ทุกทีจานเดียวก็ไม่ค่อยจะหมด”

“ก็มัน...เอ่อ....อร่อยนะ  ทำไม  คนมันกินแล้วอร่อยจะกินอีกไม่ได้หรือไง”

“ก็ไม่ได้ว่าอะไร  งั้นเดี๋ยวเราไปแวะซื้ออะไรขึ้นไปกินบนห้องอีกไหม  เผื่อค่ำๆ ตัวจะหิว”

“อืม...ดีๆๆ  เมื่อกี้เห็นร้านขนมเบื้องญวณออกขายแระ  เค้าอยากกินอะ  ไม่ได้กินมานานมากแล้ว  เคยกินโน้น  ตอนสมัยเด็กๆ”

“ได้ๆ  แต่ตัวรีบๆ กินหน่อย  ฝนทำท่าว่าจะตกแล้วอะ  รถก็ไม่ได้เอามา  คนอะไรรถมีก็ไม่ยอมให้ขี่  อยากจะเดิน”

“อ้าวก็อยู่ในห้องทั้งวันมันอดอู้นี่หน่า  เค้าก็เลยอยากเดินสูดอากาศมั่งจิ  ตัวนิ! บดเป็นตาแก่ไปได้”

“เอาเหอะ! เดี๋ยวฝนตกใส่หัวแล้วจะไม่สบายคอยดู”

“ชิส์!  ไม่มีทาง  รุ่นนี้...อย่างหนาเฟ้ย”

“คร้าบบบบ  รู้แล้วว่าหนา  กินเข้าไปเร็วๆ เลยไม่ต้องพูดมาก”  ทำไมมันชอบบ่นจริง ผมว่าผมบ่นเก่งแล้วนะแต่พออยู่กับเจ้าแมทมันที่ไร  ผมเป็นต้องโดนมันบ่นไปทุกทีสินา

ผมกับแมทแวะซื้อขนมเบื้องที่ว่ากันคนละแผ่น  ตามด้วยเงาะสดๆ อีกสองโล(ของโปรดผมเอง) แล้วก็แคนตาลูป(อันนี้ของแมทมัน)อีกสองชิ้น  ฝนฟ้าทำท่าว่าจะตกหนักจริงๆ ด้วยสิครับ  ฟ้าแลปแปล๊บๆ เชียว  ลมก็พัดแรงด้วย

“เห็นมั๊ย! บอกแล้วว่าฝนจะตก จะตก ก็มัวโอ้เอ้ถามแม่ค้าขนมเบื้องอยู่นั้นแหละ ”

“ก็ไม่เห็นมันจะตกสักหน่อย  ตัวนั้นแหละที่มัวแต่เลือกเงาะอยู่ตั้งนาน  เลือกเอาแต่ลูกแดงๆ ช้าจะตาย  ลูกไหนๆ มันก็กินได้เหมือนกันนั้นแหละ”

“ก็ตัวจะได้กินอร่อยๆ ไง  คนเค้าหวังดีแล้วยังไม่ดีอีก  เอ้า! ฝนตกแล้ว  ไปเร็ว  เร็ว....วิ่งสิ”

“ไม่เอาไม่วิ่ง  เหนื่อย  ตกก็ช่างไม่เห็นกลัว”

“ไม่ได้  วิ่งเร็วเดี๋ยวเปียกหมดกันพอดี” ไม่พูดเปล่าแต่หันมาคว้าข้อมือผมลากให้วิ่งตามไปด้วย

“ไม่เอานะไอ้โย่ง  บอกว่าไม่วิ่งไง  เหนื่อยยยยยยยย”  ผมเลยต้องวิ่งเตาะแตะตามก้นมันมาด้วยครับ
เฮ้อ! เหนื่อยจัง  วิ่งมาซะไกลเล่นเอาหอบแฮ่กๆ เลยแหะ    พอขึ้นมาถึงห้องก็เปียกพอประมาณ  แมทเลี่ยงออกไปจัดการกับเสื้อผ้าที่ตากไว้ตรงระเบียงก่อนจะเข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้า  ส่วนผมที่เปียกไม่มากเท่าไหร่(คิดเอาเอง)ก็จัดการเอาผ้าขนหนูมาเช็ดๆ แล้วลงมือนั่งแกะห่อขนมเบื้องกินทันที  อันนี้ถ้าไม่กินตอนร้อนๆ มันจะไม่อร่อย 

“ตัว...มานั่งกินด้วยกันสิ”

แมทเสร็จจากเรื่องที่หลังห้องเดินตามลงมานั่งกินด้วยกันที่พื้นหน้าทีวี  ขนมเบื้องสีเหลืองแผ่นโตๆ สองจานกั้นอยู่ระหว่างผมกะแมท  ผมยกขึ้นกัดกินคำโตให้สาสมกะที่อยากกินมานาน  เออ! อร่อยดีแหะ  พรุ่งนี้ซื้อกินอีกดีกว่า

แมทสบตาผมยิ้มๆ เราสองคนต่างเหนื่อยพอกันทั้งคู่เพราะวิ่งฝ่าฝนมาด้วยกันแต่ท่าทางแมทจะเหนื่อยกว่าเพราะต้องลากเอาผมมาด้วย  ผมเคี้ยวไปยิ้มไปเมื่อนึกถึงว่า...นานมาแล้วที่ไม่ได้สนุกแบบนี้  ถึงจะเหนื่อยไปนิดแต่ก็มีความสุขนะ  ได้ทำไรเหมือนตอนสมัยเด็กๆ เพราะผมชอบวิ่งเล่นตากน้ำฝนที่หน้าบ้าน  จนแม่ต้องเรียกเข้าบ้านเป็นประจำ

 “แห่ะๆ อร่อยนะ” ผมตีหน้าทะเล้นเข้าสู่เมื่อเห็นหน้าเหี้ยมๆ ของคนที่นั่งฝั่งตรงกันข้าม 

ผมก้มหน้าก้มตากินขนมในจานตรงหน้าส่วนคนฝั่งตรงข้ามนั่งมองเฉย  น้ำฝนที่เปียกอยู่บนหัวไหลย้อยผ่านหน้าผากผมก่อนหยดลงบนพื้นห้องเกือบลงในจานขนม  พอเงยหน้าขึ้นก็พบว่ามีคนจ้องมาอยู่ก่อนแล้ว

“แห่ะๆ” ขนมยังคงเต็มปาก

แมทลุกขึ้นไม่พูดไม่จา  เดินหายไปหลังห้องก่อนกลับมาพร้อมผ้าขนหนูผืนเล็กแล้วทรุดตัวลงหลังยองๆ คร่อมหลังผมไว้

“แล้วนี่ใจคอจะกินเลยหรือไงห่ะ  ผมเผ้าก็ไม่รู้จักเช็ด...มานี่เลยมา  อยู่นิ่งๆ สิ  เอาหัวมานี่  เอ๊ะ! เค้าบอกให้อยู่นิ่งๆ ไง ค่อยกินก่อนได้มั๊ย  พูดไม่รู้เรื่องหรือไง  ก็บอกว่าเอาหัวมานี่....หัวมันเปียกน้ำฝนอยู่เช็ดให้แห้งก่อนได้มั๊ยแล้วค่อยกินต่อ”  แมทมันพยามล็อคหัวผมที่พยายามก้มลงต่ำเพื่อจะกินขนมเบื้องแสนหอมในจาน

“ไม่เอา.....เค้าจะกินขนม เปียกก็ช่างหัวมันประไรเร้า”

“ไม่ได้  ต้องเช็ดก่อน  เดี๋ยวคืนนี้จะไม่สบายหวัดมันจะจับเอา” แมทพยายามข่มขืนเช็ดหัวผมจนสำเร็จก่อนย้ายลงไปนั่งที่แล้วถึงจะลงมือกินขนมในจานของตัวเอง

“เค้านะกระหม่อมหนา...แค่นี้จิบจ้อย  อ้าว! แล้วตัวไม่เช็ดหรอ?”

“เค้าเช็ดแล้ว  กินเถอะ”  แมทหันไปสนใจขนมในจานตัวเองและละครรักแปดพันเก้าที่กำลังเล่น

“ตัว....”

“หืม?!

“ขอบใจนะ” มันเป็นคำขอบใจที่ออกมาจากใจจริงๆ ของผมเหมือนแมทจะรู้ได้เลยหันมามองผมเต็มตา

“ก็ตัวเป็นแฟนเค้านิ”

ผมยิ้มรับประโยคนั้นน้อยๆ แล้วก็หันไปสนใจละครเหมือนกันก่อนค่อยๆ กระเถิบเข้าไปเบียดนั่งใกล้ๆ กับแมท  แมทหันมามองหน้าแต่ไม่ว่าอะไร  นอกจากยิ้มให้แล้วกดหัวผมลงให้ซบกับไหล่แมท   ข้างนอกฝนตกมาอย่างหนักท่าทางอากาศคงจะหนาว  แต่ในห้องนี้...หัวใจผมกลับอบอุ่นเพราะมีคนชื่อแมทนั่งอยู่ข้างๆ อย่างตอนนี้ 
.........................................................................

[oaw_eang]

“อะไรแกแค่นี้ทำบ่น แค่วันละสองสามรอบเท่านั้นเอง” ไอ้โอ้ที่ผมโทรไปหาเมื่อเวลาผ่านไปอีกสองวันโดยที่ผมไม่เห็นหน้ามันเลยคุยพลางเคี้ยวอะไรในปากพลาง   เห็นแมทว่ามันกำลังไปตามจีบเด็กคณะทันตะที่เจอกันตอนไปว่ายน้ำอยู่

“ชั้นไม่ไหวแล้วแก ขืนเป็นอย่างนี้ทุกวันชั้นตามแน่ๆ เลย”

“ไม่ต้องโอดโอยเลยแก ก็แกไม่ยอมให้ใครมาแบ่งเบาภาระนี้เองนี่หว่า แกก็ต้องรับหน้าที่นี้ต่อไปคนเดียวสิ”

“แต่แก...อะ!  ขนาดมันก็ไม่ใช่เล็กๆ นะเว้ย  ขวดโค้กล่ะมั่งนั้นนะ  เจ็บจะตายชักอยู่แล้ว  วันก่อนชั้นก็มีเลือด”

“หู้ย!  ถึงขั้นมีเลือดเลยหรือแก  เอาวะ...ไงๆ ก็ทนๆ เอาหน่อยสิ”

“ชั้นก็ทนแล้วนะ.....แต่นี้มันเกินไปแล้วนะ   อะไรกัน...เช้ามืดก็ปลุกเย็นมาก็สะกิดก่อนกินข้าว บางวันแถมรอบเที่ยงให้ชั้นอีก ชั้นเป็นคนนะแก ไม่ใช่ตุ๊กตายาง” 

“เอ๊า!  ก็แฟนแกมันเซ็กส์จัดนิ  แกก็ต้องรับมือมันให้ไหว  เรื่องอย่างนี้โบราณเค้าว่าต้องตามใจผัว  อย่าขัดใจผัวโว้ย  ท่องไว้...ขมิบ  ขมิบ  ขมิบ”

“อุบาทว์ โบราณห่าเหวอะไรของแกวะ ชั้นไม่เห็นจะเคยได้ยิน”

“อ๊ะๆ นังนี่  ไม่เชื่ออย่าหลบหลู่นะเว้ยแก เชื่อชั้นเหอะทนๆ เอาหน่อย พรุ่งนี้แกก็จะกลับแล้วนิ”

“เออ....คราวนี้กลับรถทัวร์นะ แกไม่ต้องมาส่งหรอก แมทมันจัดการเองหละ”

“ชิชะ!  พอมีผัวแล้วไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเพื่อนเลยนะมรึง  แต่ก็ดี....ชั้นจะได้ไปตามจีบน้องหมอของชั้นต่อ”

“หมอไหนของแกวะ อ้อ! เห็นแมทบอกชั้นว่าแกไปตามจีบเด็กทันตะนิ”

“เออ ปีหกแล้ว เจอกันวันก่อนที่สระว่ายน้ำ ขาวตี๋หล่อล่ำมาเชียว น่าเจี้ย....ชั้นไม่กินหรอกดำๆ อย่างไอ้ดำของแก  แหวะกินไม่ลง”

“อ้าวอีนี่  ก็คนมันรัก  เฮ้ย! ชอบไปแล้วนี่หว่า”

“ต๊าย!!!  กล้ามาก   อะไรนะแก  ไหนแกพูดใหม่สิ  เพื่อนชั้นตกหลุมรักไอ้แมทไปแล้วเรอะ”

“ไอ้บ้า  พูดทำไมเสียงดัง  อายเค้า” 

“อายใคร?  มีแฟนไม่เห็นน่าอาย  ชั้นเห็นเค้าคอยตามจะแย่งตะครุบเอาไอ้แมทของแกกันทั้งเมือง  แกไม่เห็นเร๊อะ”

“เห็นสิ  ก็นี่ไงที่ชั้นหนักใจอยู่  ก็ชั้นจะกลับแล้วใช่ไหม  กว่าจะว่างลงมาอีกก็อีกตั้งนาน  ป่านนั้น ชั้นไม่โดนแย่งไอ้แมทไปแล้วเรอะ”

“อ้อ....ที่แท้ก็โทรมาถามเรื่องนี้นี่เอง  แล้วแกจะทำไงได้วะ  เอางี้แล้วกัน...
ชั้นจะคอยสอดส่องพฤติกรรมมันให้  ถ้าเห็นมันนอกลู่นอกทางเมื่อไหร่จะโทรไปบอกแกเลยทันที  ดีมั๊ย?”

“เออ...ดีๆๆๆ  ขอบใจนะแก  ว่าแต่แกจะไม่มาเลี้ยงส่งชั้นก่อนกลับเรอะ”

“ไม่  เปลืองตังค์  เก็บไว้เลี้ยงข้าวน้องหมอชั้นดีกว่า  อ๊าย....ส์ เด็กๆ ใสๆ น่ารั๊กที่จุดเยย  ฮิ้ววววววววววววววววววส์”

“เออ  ขอให้ได้ขอให้โดนนะแก แค่นี้แหละ  แมทมาแล้ว”


“ปะตัว  ลงไม่กินข้าวกัน”
เอ๋!! แปลกวุ้ยเย็นนี้ไม่ยักกะมาสะกิดใช้งาน  สงสัยหมดแรงหรือไม่ก็เบื่อแล้วละสิ

“ตัวๆๆๆ  เค้าอยากกินข้าวต้มกุ๊ยอะ” ผมเขย่าๆ แขนแมทที่นอนดูแผ่นพับโฆษณามือถือรุ่นนั้นรุ่นนี้  ผมเห็นมีตั้งหลายแผ่น  ไหนจะแผ่นพับโฆษณาของอื่นๆ อีก  แมทมันของสะสมแผ่นพับพวกนี้หรือไง

“ตัวเค้าว่ารุ่นนี้เจ๋งดี ราคก็ไม่แพงด้วย” แมทที่ไม่สำเหนียกอะไรกะคำพูดผมเลยชี้ให้ผมดูมือถือรุ่นไม่ล่าสุดแต่ก็ไม่เก่ามาก  แบบว่าเพิ่งตกรุ่นใหม่ๆ ราคาเลยย่อมเยาลงกว่าตอนที่เพิ่งวางตลาดสดๆ ใหม่ๆ

“เค้าบอกว่าเค้าอยากกินข้าวต้มกุ๊ย”

“ไหนว่าอยากได้มือถือใหม่”

“ไม่เอาแล้ว  เปลืองเงิน เก็บไว้กินข้าวดีกว่า”

“เหรอ?  เอางั้นหรอ  ตามใจ  เห็นวันก่อนบอกว่าอยากได้  เค้าก็อุตส่าห์ไปหามาให้ดู”

“เออนา...ขอบใจนะ  แต่ว่าตอนนี้อยากกินข้าวต้มกุ๊ยแล้วอะ”

“อืม...เดี๋ยวพาไป  อบผมเสร็จแล้วไปเลยแล้วกัน  ตัวไปแต่งตัวรอสิไป” 

“ไม่ต้องแต่งรอหรอก ดึกแล้วจะแต่งให้ใครดู (เดี๋ยวกลับมาก็ต้องถอดอยู่ดี  ใส่ไอ้ที่มันถอดง่ายๆ นั้นแหละ)” อันหลังนี้ผมไม่ได้พูดออกไปนะ  แค่คิดเฉยๆ   คืนนี้แมทมันเอาหมวกอบไอน้ำและครีมหมักผมของผมมาลองหมักผมของมันมั่ง  เพราะว่าแมทเป็นคนผมหยิกแล้วไปยืดมา  สุขภาพของเส้นผมเลยไม่ค่อยดี  เส้นผมแข็งยังกะไม้กวาด  ครั้นพอจะให้ไปอบไอน้ำที่ร้านก็ไม่ไปบอกว่าอายคน(ที่ไปยืดนะไม่อาย ชิส์!)  ผมก็เลยต้องหอบอุปกรณ์อบไอน้ำใส่กระเป๋ามาด้วยจากกรุงเทพฯ

ดูมันดิครับ  อบเฉย....ไม่พูดไม่จา  เอาแต่นั่งนิ่งทำหน้าสวยเชียว  น่าจะเอาไปเป็นนางแบบโฆษณาที่อบไอน้ำให้รู้แล้วรู้แรดจริงๆ

“มองอะไร  ไม่เคยเห็นคนหรือไง” แมทมันหันมาถามผม

“เคย... แต่ไม่เคยเห็นแฟนตัวเองอบไอน้ำเลยอยาก อิอิ”

“ทำไม  อบไม่ได้หรือไง  งั้นไม่อบแล้ว”

“อ๊ะๆๆ  อย่าๆ  ไม่ต้องถอด  อบต่อไปเถอะ  เค้าไม่ได้ว่าอะไรตัวหรอก  เห็นน่ารักดีเลยมองนานไปหน่อยเท่านั้นเอง  ก็ตัวน่ามองดีออก”

“บ้า  ท่าจะประสาท” แมทพูดเขินๆ แล้วก็หันไปก้มหน้าก้มตาสนใจแผ่นผับมือถือต่อ

ความจริงผมก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกครับที่แมทจะมีมุมสาวแตกอย่างนี้บ้าง  เพราะทั้งผมและแมท ล้วนเป็นเกย์(แม้ว่าแมทจะเคยมีเมียเป็นผู้หญิงมาแล้วก็ตาม)   ตามความคิดผม...คนเป็นเกย์ไม่ต้องแมนเต็มร้อยหรือเข้มอยู่ตลอดเวลา  คนเป็นเกย์มีสิทธิ์ที่จะมีมุมสาวแตกได้ทุกคนและอาจมีต่างกันไปในแต่ละคนแต่ละเรื่อง

ในกรณีของคนต่างจังหวัดแล้ว การที่ผู้ชายคนไหนลุกขึ้นมาใส่กางเกงขาม้า  สวมเสื้อยืดพอดีตัวแถมสะพายกระเป๋าผ้าใบใหญ่หรือใส่ใจในเรื่องของรูปร่างหน้าตาผิวพรรณอย่างที่แมททำแต่ผมไม่ทำ   ซึ่งคนที่เป็นเกย์ด้วยกันก็คงจะสงสัยว่า เอ๊ะ! แมทมันจะใช่หรือเปล่านะ (แต่ผมดูแมทมันออกตั้งแต่สามร้อยเมตรตอนเจอครั้งแรกแล้ว  ทำไมหรอ?  ก็เพราะว่าผมเป็นผู้เชี่ยวชาญไงครับ อิอิ)   

อย่างแมทเอง...หากคนปกติทั่วไปดูมันแต่จากภายนอกข้างนอกหรือแม้กระทั้งได้คุยด้วย  คนพวกนั้นแทบจะไม่รู้เลยว่าแมทมันเป็นเกย์(ซึ่งแมทก็ปิดบังพวกเพื่อนๆ ที่คณะเอาไว้มีเฉพาะเพื่อนสนิทเท่านั้นที่รู้ว่าแมทเป็น)  หรืออย่างผมที่คนส่วนใหญ่มักจะบอกว่าถ้าดูตอนเดินนะไม่รู้แต่ถ้าพอได้คุยกันถึงจะรู้  หรืออย่างโอ้ที่รู้ตั้งแต่สามร้อยเมตรโน้นแล้วก็เถอะ  ในมุมที่ผมสาวแตกโอ้มันก็แมนนะ  หรืออย่างในมุมที่โอ้สาวผมก็ไม่ได้ทำอย่างนั้น

มีเพื่อนผมหลายคนที่พอมีแฟนแล้วมักจะบ่น(โดยเฉพาะส่วนใหญ่ที่เป็นเกย์สาว)มักชอบบ่นว่า  เดี๋ยวนี้เกย์คิงแท้ๆ หายาก  ยากยิ่งกว่างมเข็มในทะเลเสียอีก  ได้มาแต่ละทีมีแต่กระเทยกลับใจทั้งนั้น  ตอนนั้นผมได้แต่ขำคำพูดของพวกมัน  แต่ไม่เข้าใจความหมาย

พอมาตอนนี้ถึงได้รู้  แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้ผมชอบ(......อิอิ เขินวะ)แมทน้อยลง  ผมยอมรับในสิ่งที่แมทเป็นได้โดยที่ไม่ใช้คำว่า “อย่างยากลำบาก” หรือคำว่า “ต้อง” เลย 

ผมเองมองว่า....หากเมื่อคนเราคิดจะลองคบกันแล้ว  ถ้าเกิดมีคำสองคำนี้เข้ามาเกี่ยวข้องในการที่เราจะยอมรับในสิ่งที่อีกฝ่ายเป็น  ผมว่า...ป่วยการที่จะคบวะ

แมทเป็นคนที่ใส่ใจในเรื่องผิวพรรณมากพอๆ กะโอ้  ห้องแมทมีเครื่องสำอางมากกว่าผม  แมทมีสารพัดครีมในห้องน้ำและหน้ากระจกแต่ห้องแมทก็ยังรกเหมือนห้องผู้ชายทั่วไป  แมทยังนั่งแหกขาและสูบบุหรี่  แต่แมทดูละครแล้วร้องไห้ในขณะที่ผมรองไห้เมื่ออ่านนิยายเศร้าๆ  ในขณะที่โอ้ไม่ร้องไห้เลยไม่ว่าในกรณีใดๆ ทั้งสิ้น (มันบอกว่าขี้เกียจ) ผมไม่นั่งแขกหาแต่ก็ไม่หนีบเอาไว้ซะแน่นอย่างที่โอ้ทำ  ทั้งแมทและผม...มือไม้ไม่ปลิ้วว่อนอย่างโอ้เมื่อผู้  แต่ผมไม่ชอบออกกำลังกายด้วยการวิ่งหรือเตะบอลอย่างโอ้และแมทแต่ผมชอบแอโรบิกพอๆ กับที่โอ้และแมทเกลียดโยคะที่ผมชอบ  ผมและแมทใส่ใจในเรื่องแฟชั่นแต่โอ้ไม่สน  ในขณะที่ผมติดลิปกอสแต่มันสองคนไม่เลย  อะไรอย่างนี้เป็นต้น

จะเห็นได้ว่าทุกคนล้วนมีมุมต่างแต่ทุกคนล้วนเป็นเกย์  แมทเป็นเกย์ที่ไม่ซ้อนเร้นแต่ปกปิดไม่ให้ใครรู้รวมทั้งที่บ้าน  ส่วนผมกะโอ้...เราเปิดเผยว่าเราเป็นแต่ที่บ้านโอ้ก็ยังคงถามโอ้ว่าเมื่อไหร่โอ้จะแต่งงาน  ผมเองก็โดนคำถามนี้เหมือนกันเพียงแต่ผมตอบว่าแม่อยากได้ลูกสะใภ้เป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย

“ปะตัว  ครบเวลาแล้ว  เดี๋ยวเค้าไปล้างผมแล้วเราออกไปกันเลยนะ”

“อืม..เอาสิ  เร็วๆ เลยเค้าหิวจะแย่อยู่แล้ว”

“อะไรกันเมื่อเย็นก็เพิ่งกินไปเองนี่”

“ไม่รู้สิ  ก็มันหิวนี่นา  อย่ามัวโอ้เอ้  ไปล่างผมเร็ว”

“ได้ๆ แป๊บนะ”

แล้วแมทก็เดินหายไปในห้องน้ำ  ผมได้ยินเสียงน้ำฝักบัวดังขึ้น  สงสัยแมทกำลังล้างผมแต่ทำไมล้างนานจัง

[abcd]

  

[MyLoveMyBabe]

นายแมทไปทำไรในห้องน้ำนานเหรอเจ้ สงสัยไม่อยากกวนเจ้เลยสำเร็จโทษตัวเอง เหอๆๆ

มาต่อเร็วๆนะคร้าบบบ

[frank]

น่ารัก น่าติดตามดีคับ เป็นกำลังใจให้คับ

[Vasabi]

รออ่านต่ออยู่ค้าบ ชอบ ๆ  ๆ

[dokebi]

  รออ่านอยู่นะครับผม อิอิ