หัวข้อ: กระดานแผ่นนี้...ขอที่ให้ผมได้ไหมครับ

[niph]

 
ก็ได้แต่รออออออออ
 
หรือว่าเรื่องมันจบไปแล้วหว่า 

[artday]

มารอคับ

[oaw_eang]

ผมกับเจ้ากันย์มาถึงร้านก่อน  กันย์คงจะจับสังเกตเห็นความผิดปกติของผมได้จึงถามผมว่า

“เป็นไรมากเปล่า?  ดูท่าทางนุกระวนกระวายยังไงชอบกล”

“เปล่านี่! ไม่มีไร” ผมโกหกไปตามธรรมเนียม(?)   แต่หากจะถามถึงความรู้สึกข้างในลึกๆ จริงๆ แล้ว...กันย์พูดถูก  ผมกระวนกระวายจริงๆ

“เอานา...  แล้วจะให้กันย์ทำยังไง  นุก็บอกมาก็แล้วกัน  เอ้า....หมดแก้ว” กันย์ชวนผมดื่ม  แน่นอนผมซดรวดเดียวแบบไม่หายใจหมดแก้ว

หมด...เพื่อจะได้เมา 

เมา...เพื่อจะได้ด้านๆ ทนๆ 

ด้านๆ ทนๆ...เพื่อพร้อมเผชิญหน้ากับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นแล้วจบลง...ในวันนี้



....ผมพยายามแสดงท่าทีให้ดูเหมือนปกติมากที่สุด  ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำไปทำไม  เคยเป็นอย่างนี้กันบ้างไหมครับกับการที่เราก็ไม่เข้าใจในสิ่งที่ตัวเราทำอย่างที่ผมกำลังเป็นอยู่ตอนนี้

.....ผมจมอยู่กับความว้าวุ่นใจต่อไปไม่นาน  พีก็โทรเข้ามา
“สองอยู่ตรงไหนอะ?  พีมาถึงแล้ว  สองออกมารับพีหน่อยจิ”  ตาพีส่งเสียงเจื้อยแจ้วมาตามสาย  ดูท่าจะร่าเริงมาเชียว

“เออๆ รออยู่หน้าร้านนั่นแหละ  เด๋วจะออกไปรับ”  ผมกดสายทิ้งแล้วหันไปบอกกันย์ “กันย์ออกไปกับนุหน่อยสิ”

“อ้าว! ทำไม?  พีมาแล้วหรอ”

“อืม...  ละครกำลังจะเริ่มแล้ว  แสดงดีๆ นะ”

“คอยดูฝีมือกันย์ก็แล้วกันนา ระดับนี้แล้วนุวางใจได้”

ผมเลยเดินจูงมือกันย์ให้เดินตามออกมาถึงหน้าร้าน....




...”ไงแก?  กว่าจะมาถึงได้นะ  ไม่มาให้ดึกกว่านี้อีกหละ?”  ผมเปิดฉากบทสนทนากับนายพี

“ก็ดู AF อยู่นิ  เพิ่งจะจบเลยมาช้าไปหน่อย”  พีเดินเข้ามายิ้มสวยใส่ตาผม  โดยไม่ได้สังเกตไปถึงกันย์ที่ยืนอยู่ข้างๆ ผมเลย 

“ปะ! เข้าไปข้างในกัน  เด๋วเพื่อนๆ ของนุจะว่าเอาได้”  พีคว้าหมับเข้าที่ข้อมือของผม  แล้วทำท่าจะพุ่งเข้าร้านทันที

“เด๋วๆ แกจะรีบไปไหนเนี้ย?”

“อะไรอีกหละ?” พีหันมาแว้ดเบาๆ ใส่ผม

“อย่าเพิ่งรีบดิ  พอดีมีคนจะแนะนำให้รู้จักอะ  นี่...” ผมลากมือกันย์ให้เดินออกมาข้างหน้า “...กันย์  แฟนนุเอง”  ผมพูดออกไปเสียงค่อยๆ   แต่สายตาก็คอยจับจ้องอากัปกิริยาของพีตลอด

“เหรอ?  หวัดดีครับ”  พีพูดเท่านั้นจริงๆ แล้วเดินเข้าไปในร้านเลย  เร็วเสียจนผมไม่สามารถสังเกตความเปลี่ยนแปลงใดๆ เกิดขึ้นบนใบหน้าของพีเลย  หรือพีมันจะไม่ได้สนใจผมจริงอย่างที่ปากมันว่าวะ  แต่เป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว (หรือเปล่า?  ทำไมใจผมกลับเศร้าๆ หงอยๆ อะ)


“ไหนนุบอกกันย์ว่าพีชอบนุไง?” แล้วคำถามนี้ออกมาจากปากกันย์จนได้

“นั้นสิ! หรือว่ามันจะแหลไปงั้นๆ แหละ”

“กันย์ว่าแล้ว  นุมันพวกหลงตัวเอง  หน้าพรรค์อย่างนี้ใครจะมาชอบจริงๆ จังๆ”

“เออ...นั้นสินะ  นุนี่ไม่เจียมตัวจริงๆ  วุ้ย! เซ็ง  แต่ก็ดีไป...  งั้นเราเข้าไปในร้านต่อเหอะ” ผมชวน...



พอผมเข้าไปในร้านพีมันก็ยืนรออยู่ก่อนแล้ว  ผมเลยพามันไปที่โต๊ะ  ซึ่งแน่นอนว่า  มีคนมองมาที่ผมและพีหลายคน  อย่าครับอย่า!  อย่าเพิ่งเข้าใจผิดคิดว่าคนมองผม  โน้น.....เขามองไอ้พีกันครับ

ที่โต๊ะก็มีน้องๆ เพื่อนผมเพื่อนกันย์ยืนอยู่สองสามคน   พอผมไปถึงก็แนะนำเจ้าพีให้รู้จัก  พวกนั้นก็จัดการชงเหล้าเสิร์ฟทันที  ตลอดเวลาที่อยู่ที่โต๊ะข้างซ้ายของผมคือพี  ข้างขวาคือกันย์  ซึ่งแน่นอนว่าวันนี้ผมต้องอี๋อ๋อกับกันย์มากเป็นพิเศษ  พิเศษเสียจนไอ้พวกน้องๆ มันพากันสงสัยพร้อมทำหน้าเป็นหมางงแต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมา  ได้แต่มองมาที่ผมกับกันย์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยเครื่องคำถาม  อย่านะ! ตูยังไม่อยากอธิบายตอนนี้เฟ้ย

จู่ๆ พีมันก็เอนตัวมากระซิบข้างๆ หูผม 

“ท่าทางรักกันดีนะ” เริ่มแล้วครับ  ไอ้พีมันเริ่มแล้ว

“อ้อ  แน่นอน  ของมันธรรมดาเฟ้ย” ผมตอบกลับไปแบบยิ้มๆ ในหน้า  แถมยังแอบส่งสายตาเย้ยมันนิดๆ  อิอิ

“แล้วพีจะคอยดู”  มันไม่ไม่พูดเปล่าแอบหยิกผมที่สีข้างด้วย  อะไรของมรึงเนี้ย  ตูเจ็บนะ แล้วมันก็ลงมือต่อ....

“นุๆ คนนั้นน่ารักเนอะ” มันกอดคอผมโน้มไปทางมันแล้วก็แกล้งพูดเสียงดังๆ ประมาณกะว่าให้กันย์ได้ยิน

“ไหนๆ” ไอ้ผมก็หลงกลมันจนได้  หันควับไปตามมือมัน (แบบว่าสัญชาติญาณนะ  เห็นคนหน้าตาดีไม่ได้  ต้องขอเหล่นิดส์นึง อิอิ)

“อุ้ย! กันย์ดูสิ  มากับแฟนแล้วยังมาทำท่าสนใจคนอื่นอีก  แบบนี้มันใช่ไม่ได้เนอะ”

“ช่างเขาเหอะ  หน้าอย่างนี้...อย่างมากสุดก็ได้แค่นี้แหละ  ใคร้....จะเอามัน  ก็มีแต่กันย์เท่านั้นแหละที่ตาถั่ว” แรงไปนิดส์นะจ๊ะเพื่อน

“โห่..ทำเป็นพูดไป  คนที่เขาชอบของแปลกอย่างไอ้นุมันเยอะนะครับ  ของแบบนี้มันไม่แน่นะ”  พียังเดินหน้าต่อ

“ใคร?  ใครของแปลก?  แกว่าใครวะไอ้พี  อย่างนุเนี่ยนะของแปลก  ใครว่าแปลกก็บ้าแล้ว จริงไหมครับที่ร้ากกกกกกกกก” ผมหันไปกัดฟันพูดใส่กันย์

“ไม่รุ!” กันย์ตอบมาว่างั้น

“โด่ที่รักอะ  ไม่เข้าข้างกันเลย  เขางอนแล้วนะตะเอง”  ผมเองแหละที่พูดประโยคนี้  ก็อายปากอยู่เหมือนกันนะ อิอิ

“แหวะ! จะอ้วก  อย่านะ กันย์ยิ่งเมาๆ อยู่ด้วย เดี๋ยวอ้วกขึค้นมาจริงๆ เสียดายเหล้าแย่”  กันย์พูดยิ้มๆ กับผม  แล้วเอนลงมาซบบ่าผม แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยส์ อินเกินไปไหมเคอะคุณเพื่อน

“ท่าทางรักกันดีจริงๆ คู่เนี้ย  แต่จะไปรอดสักกี่น้ำ?” ไอ้พีมันเย้ยผมครับ

“รอดได้หลายน้ำแล้วกันเว้ย  ไม่เชื่อดูนี่ดิ”  ผมท้ามันแล้วก็บรรจงยื่นปากตัวเองไปจุ๊บกับปากกันย์เบาๆ  สาบานได้ว่าไม่ได้ตั้งใจเล่นนอกบท  แต่ว่ากลอนมันพาไปครับ  อิอิ  กำไรได้จุ๊บคนหน้าตาดี

แต่ที่ผมต้องแปลกใจไปกว่านั้นคือ  ไอ้เจ้ากันย์อะดิครับพี่น้อง  มันดันยื่นปากตามมาจุ๊บผมอีกหลายรอบ เอ...มันชักจะยังไงๆ เสียแล้วดิ  มันออกจะนอกบทมากไปหน่อยแล้วนะครับคุณกันย์ที่เคารพ

เมื่อพีเห็นภาพผมจุ๊บกับกันย์ต่อหน้าต่อตาแบบนั้นก็ดูเหมือนว่าพีจะอึ้งๆ ไป   แต่ก็ไม่รู้ว่าที่อึ้งไปเป็นเพราะรับความหน้าด้านของผมไม่ได้หรือเปล่า  แบบว่า  อี๋...จุ๊บกันกลางร้าน  อิแรด  อะไรทำนองนี้

อะ! แต่ก็เข้าทางผมนะ  อิอิ  ไหนว่าไม่สนใจไงหละไอ้พี  ผมก็เลยยิ่งอี๋อ๋อกับกันย์เข้าไปอีก  คราวนี้แบบว่าเหมือนทิ้งให้พียืนอยู่คนเดียวที่โต๊ะเลย  เพราะเจ้าพวกน้องๆ มันก็สนุกของมันกันไปสามคน  นานๆ จะหันมาสนใจพวกผมเสียทีหนึ่ง  พอผมหันมาอีกที...พีก็เดินออกไปนอกร้านแล้วอะครับ  ใจร้ายเกินไปเปล่าเนี้ยตู?  ตุ๊ดส์กลุ้ม!!

“ตามไปดิ” ไอ้เจ้ากันย์ยุผม

“ตามไปทำไมหละ  เด่วก็หาว่าเราไปง้อสิ”

“ไอ้บ้านี่”  กันย์ด่าผมอะคร้าบ  ฮือๆ  “ก็ตามไปคุยกันเสียให้รู้เรื่อง  ตกลงกันซะว่าจะเอาไง  ให้มันเคลียๆ ชัดๆ จบๆ ไปเลย  แต่กันย์ว่าคราวนี้แหละ...นุตายแน่”

“อะจ๊าก......ตรงไหน?  กันย์อย่ามาพูดให้นุกลัวดิ  เด๋วก็ไม่ไปเสียหรอก  เออๆ ไปก็ได้ ไปแล้วครับคุณชาย ชิส์!!”  ผมต้องรีบตอบเพราะว่ากันย์เริ่มส่งสายตาพิฆาตมาให้เมื่อเห็นว่าผมชักจะโยกโย้มากเกินไปแล้ว




พอผมเดินออกมานอกร้านก็เหลียวซ้ายเหลียวขวาหาไอ้ตัวต้นเรื่อง(?)  ไอ้พีมันไปตายอยู่ตรงไหนของมันนะ  ออๆ เจอแล้ว  แหม่มรึง  ไปยืนทำสวยอยู่ตรงตอมอสะพานลอยนี้เอง  สวยตายแหละ  ไอ้บ้า 

ผมเลยค่อยๆ เดินเข้าไปหามัน  แต่ไม่กล้าพูดอะไรหรอกครับ  แล้วผมก็นั่งแมะลงตรงราวกั่นคนริมถนนข้างๆ ตอมอตรงที่มันยืนอยู่นั้นแหละ

“ออกมาทำไมหละ?” มันหันมายิงคำถามใส่ผม หลังจากดีดก้นบุหรี่ลงแอ่งน้ำเล็กๆ ริมถนน  ตอนนี้เริ่มมีแท็กซี่มาจอดรอรับนักเที่ยวอยู่ประปราย  ดูๆ ไปก็สวยดี  สีสันสดใสไม่หยอกแท็กซี่สมัยนี้

“ออกมาดูแกไง  เห็นเงียบๆ ไป”

“เหรอ?  ไม่นิ  ก็...เหมือนเดิม”

“แต่แกไม่เหมือนเดิมหรอก ชั้นรู้”

“หึ! ทำเป็นรู้ดี  นุจะรู้อาไร้เกี่ยวกับพี  โม้เปล่าๆ”

“อืม...ก็นะ  นุก็รู้เท่าที่พีเปิดโอกาสให้นุได้รู้ได้เห็น  รู้เท่าที่พีอยากให้นุรู้ก็แค่นั้นแหละ”

“รู้แค่นั้นคิดว่ามากแล้วหรอ?”

“มากหรือเปล่าไม่รู้  แต่อย่างน้อยนุก็รู้ว่าตอนนี้พีไม่ปกติก็แล้วกัน”

“แล้วรู้ไหมว่าทำไมพีถึงเป็นอย่างนี้  รู้ไหมว่าพี....ช่างมันเถอะ...  อย่ามาสนใจพีเลย  รีบกลับเข้าไปสิ  เดี๋ยวแฟนนุจะรอนานนะ”

“รังเกียจเขามากจนถึงขนาดไม่อยากจะเอ่ยชื่อเลยเหรอ?”

“ไรนุ?  คิดมากไปเปล่า  พีจะไปรังเกียจไรแฟนนุทำไม  ก็แฟนเพื่อน  ใช่สิเนอะ!  พีเป็นแค่เพื่อนนุ  แค่เพื่อน  แค่เพื่อนจริงๆ”  พีทรุดตัวลงนั่ง  แอบซ่อนใบหน้าเอาไว้ในวงแขนที่โอบรัดเข่าตัวมันเอง

ผมอดใจหายไม่ได้ที่เห็นมันทำท่าแบบนั้น  เสียงภายในบอกกับผมว่าอยากก้มลงไปโอบไหล่กว้างๆ ของมันจัง  ไหล่ที่ตอนนี้คงกำลังต้องการการกอดรัดจากใครสักคน...จากผม(?)  แต่สิ่งที่ผมพึงทำได้ในตอนนี้ก็แค่ต้องใจแข็งและแข็งใจ....ทำสิ่งที่ใครๆ หลายคนคิดว่าผมสมควรทำ...และต้องทำต่อไป  แม้ว่าใจผมไม่อยากทำเลยก็ตาม

“ดีแล้ว  พีคิดอย่างนี้นุก็สบายใจ  สบายใจกันทุกฝ่าย  ขอให้เราเป็นแค่เพื่อนกันก็พอ  พีวางนุไว้ตรงตำแหน่งนี่แหละดีและถูกต้องที่สุดแล้ว  แต่นุเองก็....ก็นะ  ช่างมันเถอะ!” ผมพูดประโยคที่มักพูดติดปากอยู่เสมอออกไป  พูดเพื่อตัดเรื่องราวและปิดกั้นความรู้สึกของตัวเองเอาไว้ไม่ให้ใครก้าวล่วงมารับรู้   

....ความรู้สึกที่ผมบอกใครไม่ได้ 

....ความรู้สึกที่ต้องทั้งกดและเก็บเอาไว้ในใจให้สุดลึก 

....ความรู้สึกที่ใครๆ ก็รุมตราหน้าว่าผมทำผิด


“งั้นนุเข้าไปข้างในก่อนนะ  แล้วพีก็รีบตามเข้ามานะ  ไปหละ”  ผมตบลงเบาๆ บนไหล่ของมันสองสามที  รับรู้ได้ถึงการไหวน้อยๆ แต่มากพอที่จะสะเทือนมาถึงอกของผม  อกข้างซ้ายที่ผมกดและเก็บความรู้สึกเอาไว้

จากแรงสะเทือนนั้น...มันได้ทำลายปราการที่ผมเพียรก่อเอาไว้จนหมดสิ้น  ผมอยากจะบอกนายพีมันหรือว่าผม....ผมก็รักมันเหมือนกัน

ผมค้างมือเอาไว้อย่างนั้นเมื่อมันเอื้อมมือมากุมมือผมเอาไว้  แม้ว่าใจอยากจะหยุดค้างเอาไว้อย่างนั้นให้นานแสนนาน  แต่แล้วผมก็ต้องรีบถอนมือออกมาลูบแก้มตัวเองเพื่อปาดทางน้ำอุ่นๆ ที่เริ่มไหลออกมาให้แห้งเหือดหายไป

“ไปเถอะ  ปล่อยพีไว้ตรงนี้สักพัก  เดี๋ยวพีตามเข้าไป”  มันตอบออกมาจากใบหน้าที่ก้มซุกซ่อนเอาไว้

“ครับ นุเข้าไปก่อนนะ  เพื่อน...”  ผมอยากจะพูดเพราะๆ กับมันสักครั้ง  และอาจเป็นครั้งสุดท้ายก็ได้  แล้วผมก็รีบหันหลังกลับทันที แม้ผมจะได้ยินเสียงพีเรียกดังมาจากด้านหลัง 

“เดี๋ยว!  เดี๋ยวนุ  นุ!!”  แต่ผมก็ไม่หันกลับไป...




“เป็นไงบ้าง?”  กันย์ถามผมทันทีที่กลับถึงโต๊ะหลังจากไปล้างหน้าล้างตามาในห้องน้ำ

“ก็ไม่มีไรนิ” ผมมุสาอีกครั้ง

“เอานา  สู้ๆ  เอ้า! หมดแก้ว” กันย์ชวนผมดื่มต่อ  ผมรับแก้วมาถือเอาไว้ในมือ  แก้วนั้นเย็นเชียบเพราะฤทธิ์น้ำแข็ง  แต่มือผมสิ..เย็นเชียบเพราะอะไร....

ผมกระดกเหล้ารวดเดียวจนหมดแก้ว  ไอ้พวกน้องๆ มันก็พากันเฮลั่น  แถมยังเชียร์ให้ผมยกซดแบบออนเดอะร็อคอีก  แน่นอน...ผมไม่เกี่ยง  ผมทำเป็นยุ่งกับการกินเหล้า ฟังเพลงและคุยสนุกสนานกับน้องๆ   แต่ใครจะรู้ว่าจริงๆ แล้วสิ่งเหล่านั้นไม่ได้เข้าหัวผมเลย  มีเพียงภาพของผู้ชายคนหนึ่งที่ซุกหน้ากอดเข่าอยู่ริมถนนกับเสียงเรียกที่คุ้นหูเท่านั้นที่ดังก้องอยู่ภายในสมอง  ใช่ครับ...คุณๆ ไม่ได้อ่านผิด “สมอง” ไม่ใช่ “หู” เพราะมันช่างชัดเจนอะไรอย่างนั้น  ท่ามกลางเสียงเพลงที่ดังกระหึ่มอยู่ในร้าน  ผมกลับได้ยินแต่เสียงที่ว่า

“เดี๋ยว!  เดี๋ยวนุ  นุ!!”






....สติผมเริ่มปลิดปลิวไปตามแรงเหล้าที่ผมโหมสาดลงคอ  ผมไม่อยากคิดอะไรแล้วทั้งนั้นตอนนี้คิดโง่ๆ อยู่อย่างเดียวว่า  เหล้าเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวเพียงอย่างเดียวของผมตอนนี้  แล้วจู่ๆ มือถือผมก็สั่นขึ้น  ผมเลยขอตัวเดินไปเข้าห้องน้ำ

“นุไปไหวไหม?  ให้กันย์ไปเป็นเพื่อนเปล่า?”  กันย์ถาม

“ไม่ต้องงงงงงงงงง  นุเดินเองได๊” ผมอ้อแอ้ตอบก่อนเดินแทรกคนไปตามทาง
ผมเลือกที่จะเร้นตัวเองเข้าในห้องน้ำใหญ่หลังร้านก่อนล้วงมือถือออกมากดดู  มันเป็นข้อความครับ  อยากรู้ไหมครับว่าใครส่งมา  ถูกต้อง!

นายพี

ผมค่อยๆ กดข้อความนั้นขึ้นมาอ่าน  แล้วผมก็ต้องอุดปากตัวเองเอาไว้ด้วยฝ่ามือพร้อมๆ กับอ่านข้อความนั้นซ้ำไปซ้ำมาเพื่อตอกย้ำกับตัวเองว่าผมอ่านไม่พลาดไปแม้แต่สักตัวอักษร 

สายตาผมพร่าเรือนไปมาก  แต่ไม่ใช่ด้วยฤทธิ์เหล้าหากแต่เป็นม่านน้ำที่เอ่อท้นออกมาจากหน้าต่างของหัวใจ  หัวใจที่มันกำลังดิ้นรนต่อสู้กับแรงบีบมหาศาลที่ไม่รู้แหล่ง  หรืออาจจะเป็นแรงบีบที่มาจากประโยคที่ว่า


“Please don’t let me go  พีรักนุมากนะ”

ในมือถือของผมนั้นเอง


จบบริบูรณ์



ขอโทษที่เขียนได้ไม่ดีเลย อิอิ 

[gobgab]

..........ก็คงต้องทนต่อไปซินะ........

ป.ล...คิดถึงเจ๊จัง...ไม่ได้เจอตั้งนานและ....ยังสวยเหมือนเดิมอ่ะป่าว.....

[niph]

 
อ้าวววววววววววววววววววววว เจ๊
ไมมันจบอย่างนี้ล่ะ

แล้วแมทล่ะ เหมือนระหว่างแมทมันยังค้าง ๆ อยู่เลยนะ
เอ๊ะ หรือเค้าจาฉับฉนอาราย ๆ อีกแระ 

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

ยิ่งวิ่งก็ยิ่งหลง
ยิ่งคิดก็ยิ่งมืดมนหนทาง

ในเมื่อรอมาเนิ่นนาน จะรอต่อไปอีกสักหน่อยจะเป็นไรไป
ปล่อยให้เวลามันพิสูจน์ตัวของมันเอง

 

[THIP]

ถึงไม่เชียร์พี แต่ก็ไม่อยากเห็นเจ้เจ็บอ่ะ   

[Poes]

  ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ     

[~ScAreD:SAcreD~]

เจ๊คับ เข้มแข็งนะ

อย่างที่เรย์บอกก็ถูกนะ ปล่อยให้เวลามันเป็นเครื่องพิสูจน์

ใครคิดยังไงกับเรา จริงใจกับเรา หรือแค่หลอกเราไปวันๆ

คนที่เราจะรู้สึกดีๆกับเรา และเราก็รู้สึกดีๆด้วยมันหายากนะครับ รักษาความรู้สึกของกันและกันเอาไว้ดีกว่านะ

เฮ้อ  สงสารอิเจ๊ของตูจริงๆ รักเจ๊นะครับ

[A GE]

  เจ๊ครับ  ไม่เคลียร์อ่ะ  กลับมาด่วน 

[min_min]

เจ๊   หลานคาใจมาก   จบแบบบบบบ   

ไม่เคลียร์อย่างแรง     แง่งงงงง   

ปล.  รักเจ๊ นะ

 

[thomaskung]

อ้าวเจ้ รวบรัดหักคอจบอะไรรวดเร็วปานนั้น -..- 

[มูมู่น้อย]

“Please don’t let me go  พีรักนุมากนะ”
    

ประโยคเด็ดที่เอาไปถามก่อนหน้านี้ละสิ  เดาไม่ผิดเลย
สงสารเจ้จัง  สงสารพีด้วย  อ่านแล้วน้ำตาซึมเลยอะ
ไม่อยากให้เจ้เจ็บนะ  แต่ในเมื่อเลือกแล้ว  ปล่อยให้เวลาเป็นเครื่องตัดสินแล้วกัน
ถ้าเค้าเกิดมาเป็นคู่เรา  ยังไงก็ไม่แคล้วกันจ้า

เข้าใจความรู้สึกอะ  เคยเป็นแบบนี้เหมือนกัน
ไม่อยากปล่อยให้ไป  รัก แต่จำต้องหักใจตัวเอง แงแง (กลัวโดนคนประนาม)

แต่ว่า...เรื่องมันจบห้วนไปหน่อยนะเจ้  อิอิ

เป็นกำลังใจให้แล้วกันน้า  สู้ๆ กับทุกเรื่องทั้งเรื่องความรัก เรื่องเรียน
เราจะอยู่เป็นเพื่อนเจ้เสมอ 
        

[oaw_eang]

เข้ามาขอโทษ  เรื่อง จบห้วนไปหน่อย  ก็คนมันช้ำใจนี่เคอะ อิอิ

[artday]

  มัยรีบจบเร็วจังครับ

[BIRD]

เจ๊ - - ไม่เอา ไมจบแบบนี้อ้าาาาาาาา

ค้างคารุนแรง

= =

 

[kimsumsoon]

อิเจ้....หร่อนจะรวบรัดให้จบห้วนไปหน่อยแระ

ค้างนะยะ

[nunyy]

  แอบมาอ่านเรื่องของอิเจ้ จบแบบรวบรัดจริงๆ  คิดถึงอิเจ้จัง

[Kirimanjaro]

อ่านได้ถึงหน้าสี่แล้วก็มาอ่านตอนจบ

ชอบตอนที่วางแผนเอาคืนแมทกะบอลอ่ะครับ

แต่ยังไม่แรงสะใจเลยอ่ะ 

สงสัยอบย่างทำไมตอนสุดท้ายเปลี่ยนพระเอกแล้วเหรอครับ

ปล. เห้นน้องนายคนที่ทำให้ความรักของพี่สองมีมิติ  มาเม้นท์ในหน้าสามด้วย  5555+

[litlittledragon]

พึ่งรู้ว่ามีรุ่นพี่ อำเภอเดียวกันอยู่ในบอร์ดด้วย
ดูเรื่องจะตัดสรุปสั้นไปนิด แต่ก็สนุกดีครับ

[Seiki]

ยังอ่านไม่จบเลยฮะ แล้วจะตามเก็บ

[thehackzzi]

อยากบอกนะว่าเรื่องนี้ เป็นของเจ๊สอง

อ๊ากกก จริงหรือเปล่าเนีย อิอิ

[stdvic]

ขอบคุณครา้บเพิ่งมาอ่าน

[broke-back]

เข้ามาอ่านเรื่องนี้อีก..เป็นรอบที่สาม
 

เมื่อคืนไม่รู้เป็นไร อารมณ์มันอึนๆ ก็เลยนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมา

อ่านจบตอน 7.00 น
แฝงเศร้า..แต่เปี่ยมสุข
อีกครั้งครับ

ขออนุญาตแปะ MV เพลงที่ชอบนะครับ
http://www.youtube.com/v/thEE03R_8nc

  easy..ขี้เมา

edit...เมื่อคืนกำลังอ่าน เห็นเจ้าของเรื่องออนอยู่ด้วยล่ะ เข้าเล้าดึกมากกกกน่ะเจ้ อิอิ 

[yumsonteen]

สนุกมากเลยครับ มีต่ออีกมั้ยครับ ผมรอนะครับ

[twinmonkey0311]

               ไม่รู้ว่าตอนนี้ เจ๊จะเจอคู่แท้ของเจ๊รึยัง?

                :pig4:สำหรับเรื่องราวความรักของเจ๊ที่นำมาให้อ่านกัน  ถึงจะอ่านแล้วรู้สึกเศร้ามากกว่าสุขก็เถอะ

                ปล. หนูอิจฉาที่มีผู้ชายมาหลงเสน่ห์เจ๊เยอะมากกก

[GMT101]

 

[mentholss]