หัวข้อ: INDY in love..II เกรียนนัก..แต่ก็รักเหมือนเดิม! 22/12/54 The End P.60

[Chigari]

อ้ะตั้งตารอ ขอเกรียนก่อนค่อยนอน
ฮุฮิ

[INDY-POET]

Chapter 1 : ตัดใจ [อื้อหือ..นี่ชื่อตอนแรกมึงเหรอ ให้กำลังใจคนอ่านเหลื๊อเกิน ถุย!]


เสียงกีต้าร์บรรเลงลอดลำโพงมาเบาๆ..จากแล๊ปท็อปเครื่องเก่าที่ผมเปิดค้างไว้ตั้งแต่เช้าเพราะต้องรีบปั่นงานให้เสร็จ
ช่วงนี้งานเยอะบรรลัย จนอยากจะลาออกแม่งแล้วออกไปทำงานเลยโดยไร้ใบปริญญา

ผมพักสายตามานั่งมองต้นโมกที่ใบเริ่มเหี่ยวแห้งลงช้าๆเนื่องจากไม่โดนแดด
ผมเองก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะเอาออกไปวางรับลมข้างนอก โมกน้อยก็ไม่ฟื้น
ผมจึงได้แต่ค่อยๆมองมันตาย.. ไอ้ผมล่ะไม่เคยเลี้ยงต้นไม้รอดเลยซักต้น พับผ่าสิ
วันหลังให้ต้นไม้ที่ชอบอยู่ที่ร้านนั่นแหละดูท่าจะดีกับมันที่สุดแล้ว



เสียงเสียบกุญแจบิดลูกบิดประตูโดยไร้การเคาะ..

ผมเลิกคิ้ว มองใบโมกที่เหี่ยวแห้งแล้วหันหลังกลับไปมองที่ประตูห้อง


แหงล่ะ.. นอกจากผมก็มีแค่คนคนเดียวที่มีกุญแจห้องนี้


“มารยาทน่ะมึงมีมั๊ย ถ้ากูแก้ผ้าอยู่จะทำไง”
ผมฉะทันทีอย่างหัวเสีย


ไอ้เปรตนั่นยักไหล่
“จะเป็นอะไร ก็เคยเห็นมาหมดแล้ว”



..อึ้งเลยกู อึ้งแดกเท่านั้น
ไอ้เหี้ยเอ๊ย!


“มึงควรจะคืนกุญแจกูมาได้แล้วนะ”
ได้ข่าวมึงเก็บข้าวเก็บของออกไปหมดแล้ว


“พอดีกุญแจดอกนี้กูปั๊มเองว่ะ”


ไอ้หน้าด้าน แม่ม..
“เออ งั้นกูซื้อต่อ”


“ไม่เป็นไร เผื่อมึงตายห่าในห้อง จะได้มีกุญแจสำรอง”


“แช่งกูจังนะ มึงนั่นแหละออกไปก่อนที่กูจะเอามีดเสียบ”
ผมเหล่ไปตรงส่วนที่ใช้ทำกับข้าว และมีมีดเล่มเล็กๆวางอยู่ตรงนั้น


“หึหึ”
ไอ้โจกลั้นหัวเราะ
“ก็เอาสิ ถ้ามึงคิดว่ามึงฉวยมีดได้เร็วกว่ากูล็อกแขนมึง”


แม่ม! เออ! มึงเก่ง มึงไวกว่ากู

งานยิ่งเยอะๆกูยิ่งเครียดๆ จะจบแหล่ไม่จบแหล่ ไม่ให้กำลังใจแล้วยังเสือกกวนตีนอีก อยากประเคนตีนให้มันจริงๆ
“ไอ้เหี้ย มึงมาทำไมเนี่ย”


“หือ? คิดว่ากูมาเพราะคิดถึงมึงงั้นเหรอ”


“กูได้พูดคำว่า คิดถึง ซักคำรึยัง?”
ผมมองมันตาขุ่นๆอย่างทนไม่ไหว
ไอ้เชี้ยโจแค่นหัวเราะ แล้ววางหนังสือสามเล่มลงบนเตียง
“เอาไป”


หือ.. นั่นมันหนังสือที่ไอ้ทัศน์ยืมไปนี่หว่า ผมโทรไปว๊ากมันเมื่อกี้เองว่าตรูต้องใช้วันนี้นะเฟร้ย!

“อะไร จู่ๆมึงก็เป็นคนดีขึ้นมา อุตส่าห์เอาหนังสือมาให้กูแทนไอ้ทัศน์?”

แหม..ก็ไม่อยากจะเข้าข้างตัวเองหรอกนะครับ แต่หางก็อดกระดิกดิ๊กๆขึ้นมานิดนึงไม่ได้อ่ะ
คิดถึงกูเหรอ..


“ก็ถ้าไอ้ทัศน์มันไม่แทบจะกราบตีนกูเพราะต้องรีบไปง้อเมียที่คณะมนุษยฯละก็นะ”


 :z6:เฮ้อ.. กูก็ว่าอยู่


“อือ ขอบใจ”
ผมบอกเนือยๆ ไม่ได้แปลกใจกับเหตุผล เพราะก็รู้ดีอยู่แล้ว
หางที่เตรียมกระดิกเมื่อกี้กลับไปจุกตูดดังเดิมโดยอัตโนมัติ


ไอ้โจพยักหน้าน้อยๆ แล้วหันหลังกลับไป เปิดประตูและปิดลง

ไอ้เหี้ย แล้วกุญแจก็ไม่คืนกู เฮ่อ!

แต่ก็อย่างที่มันว่าแหละ..
ผมจะทำอะไรมันก็รู้ก็เห็นมาหมดแล้ว ผมจะอายอะไร
แม่ม.. ชีวิต -*-


Carry on my wayward son
There’ll be peace when you’re done
Lay your weary head to rest
Don’t you cry no more


ผมเบนสายตาไปหาโทรศัพท์ว่ามันอยู่ส่วนไหนของโลก เมื่อได้ยินเสียงเรียกเข้า

“ครับ ว่าจะใด”
ผมกดรับ และกรอกเสียงลงไป

“เฮ้ยหนุ่ม วันฮือวรรณศิลป์จะไปเที่ยวเฮือนล้านนาไทยสมัยก่อน มาเป็นสต๊าฟฮื้อกำเลาะ”

“สูเขาไปกันเต๊อะ บัดโดยนี้ฮายังบ่ว่างเตื้อ”
ผมปฏิเสธ
ไม่ได้กระตือรือร้นจะไปซักเท่าไหร่ เพราะห่างมาค่อนข้างนาน

“มาซักกำ กนเฮาบ่ค๊บ เกรงใจ๋อาจ๋ารย์เปิ้น บอกเปิ้นว่าจะไป๋ซาวคน ตอนนี้ขาดแหมสิบ”

“โค๊ะ”
ผมอุทาน
อย่างนี้แหละชมรมอินดี้ วันไหนมีอารมณ์มันก็มา วันไหนติสท์แตกมันก็ไม่มา

“เออๆ ก่ได๊ แล้วป๊ะกั๋น”

“เดี๋ยวหนุ่ม จวนมาแหมกน”
ไอ้เบสบอก

“ใค๋”
ผมเสียงสูง

“จวนไอ้โจมาโตย น้องปี๋นึ่งใค่ปรึกษาเขียนเฮื่องสั้น”


แล้วผมก็ต้องอุทานอีกรอบ “โค๊ะ!!”

ให้กูเนี่ยนะไปชวน! It doesn’t เปิง เว้ย!!

. . . . . . . . . . . . . . . .


“เอาล่ะ สต๊าฟวรรณศิลป์ทุกท่าน ขึ้นรถครับขึ้นรถ”
ไอ้เบสกวาดต้อนพลพรรคเราจำนวนน้อยนิดขึ้นรถโดยสารสี่ล้อแดงที่เหมามาเพื่อเดินทางไปศึกษาวัฒนธรรมล้านนาที่บ้านอาจารย์และนักเขียนผู้ทรงคุณวุฒิท่านหนึ่ง
.
.
“เอา จะยืนหาห่าอะไรไอ้หนุ่ม ขึ้นไปสิ”
ไอ้เบสเลิกคิ้วมองผม ผมจึนพ่นลมหายใจและสะบัดตูดขึ้นรถไป


“ไอ้นี่ก็อีกคน”
ไอ้เบสพูดอีก “ยืนหาพระแสงอะไร ขึ้นไป ไอ้โจ!”

.

.

ครับ ไอ้โจ..
 
มันมาจนได้ ด้วยเหตุผลว่าน้องปีหนึ่งคนที่จะถามเกี่ยวกับการเขียนเรื่องสั้นอาจเป็นเฟรชชี่สาวสวย

แม่ม..
ผมนั่งหน้าบูดเป็นตูดนกฟลามิงโก้อยู่ในรถแดง
ไอ้โจก็ยังคงทำหน้าหล่อกระชากใจสาวๆเช่นเคย
กูอยากถีบมันให้หล่นตูดขวิดลงไปจากรถแดงจัง -*-


ใช้เวลาซัก 20 นาที (รึเปล่าวะ) เราก็มาถึงบ้านของอาจารย์
เราทยอยย้ายตูดลงมาจากรถ
คณะของเราเป็นคณะน้อยๆที่มีคนแค่ประมาณ 10 คน แต่เราก็บอกให้ใจชื้นกันว่า ไม่เป็นไร มันอบอุ่นดี
เราเริ่มต้นโดยการดูผ้าซิ่นพื้นเมืองล้านนาที่ภรรยาของอาจารย์เป็นนักเก็บตัวยง

น้องๆพี่ๆก็ซักถามกันไป อาจารย์ก็บรรยายไป

“อันนี้ยะอย่างใดเจ้า? เปิ้นฮ้องอย่างใดเจ้า?”
น้องๆที่เข้าใหม่สนใจซักถาม

ไอ้ผมก็นั่งจับๆผ้าเล่น ไม่ถูกกับซิ่นครับ -*- แต่ถามว่าสวยไหม มันไม่ใช่แค่สวย
แต่มันบ่งบอก..ตัวตน บ่งบอก..ผู้ผลิต บ่งบอก..ผู้สวมใส่
มันจึงเป็นเหตุผลว่า ทำไมการแต่งกายจึงเป็นวัฒนธรรมอย่างหนึ่ง เพราะมันอยู่ในวิถีชีวิตสืบมาเนิ่นนานแล้ว


“เปิ้นแยกอย่างใดเจ้า ว่าผืนไหนเป๋นกนเมือง ผืนไหนเป๋นไตลื้อ เป๋นขึน?”
ไอ้เบสถาม


“กือกนเมืองเหนือเฮานี่นะเจ้า จะอยู่ในขนบธรรมเนียมเดิม ผ้าที่ทำมันก่จะเป๋นโครงสร้างของมันมาแต่โบราณกาล โครงสร้างเหมือนกันหม๊ดฮั่นละ แต่ว่า มันแล้วแต่ใค๋จะแต่งเติมสีสันแบบใด หรือใส่ลายอย่างใดให้มันบ่งบอกอัตลักษณ์ มันก็เหมือนเฮาทำแก๋งโฮะ มันต้องใส่หน่อไม้กับบะเขือ ถ้าบ่มีมันก็บ่เป๋นแก๋งโฮะ รสชาติมันก็ต่างไปแต่ละที่ ใส่อย่างอื่นเพิ่มลงไปแล้วแต่พื้นถิ่น แต่มันจะมี form บางอย่างตี้เหมือนกั๋น”
หญิงแม่แจ่ม ถิ่นเลื่องชื่อเรื่องการทอผ้าซิ่นอธิบายให้เราฟัง
ผมพยักหน้ารับ มองดูผ้าซิ่น พลางคิดว่าคนทอต้องใช้เวลานานแค่ไหนนะกว่าจะเสร็จแต่ละผืน..

. . . . . . . . . . . . . . . . . .

เราออกจากเรือนที่ดูผ้าซิ่น ออกมาดื่มน้ำดื่มท่า แล้วจึงเสวนาประสาหนังสือกับอาจารย์ใต้ร่มไม้
อาจารย์เล่าถึงเรื่องราวหนังสือและบทกวีที่เคยได้อ่านมาทั้งไทยและเทศ เรานั่งฟังบ้าง จดบ้าง ผ่านหูบ้าง ก็ว่ากันไป
แต่ชอบหนังสือทำมือ ที่อาจารย์เขียนเอง ร้อยเชือกเอง เป็นอย่างมาก ผมแอบปลื้ม ฮ่าๆ
แล้วอาจารย์จึงถามว่าเราเขียนงานอะไรกันบ้าง และพอมาถึงผม อาจารย์ก็นึกอยู่แป๊ปหนึ่ง แล้วจำได้
“บทกวี”

.

.
ผมพยักหน้ารับ โดยไม่พูดอะไร
ไม่อยากจะบอกว่าหยุดเขียนมาตั้งแต่ชาติที่แล้ว.. -*-


“เอาล่ะ เดี๋ยวเราไปดูเรือนล้านนากันดีกว่า”
อาจารย์บอก และผมก็ยิ้ม
นี่ล่ะเป็นช่วงที่ผมรอคอย อยากเห็นหน้าเห็นตาเรือนล้านนาแต่เดิมว่าเป็นอย่างไร ตกแต่งอย่างไร มีเครื่องใช้ไม้สอยอะไรบ้าง

เราเดินผ่านประตูเข้าไป ..แล้วก็เหมือนหลุดไปอยู่อีกโลกหนึ่ง
สองข้างรายล้อมไปด้วยเรือนไทยสมัยเก่าที่ใช้ไม้เก่าสร้าง
ผมอ้าปากค้าง เพราะยังไม่เคยเหยียบเรือนไทยเลยซักครั้งในชีวิต


“ขึ้นมาสิ”
อาจารย์เรียก แล้วผมก็พยักหน้า และค่อยๆย่างเท้าขึ้นเรือน
สายตามองสำรวจโน่นนี่ไปเรื่อยๆอย่างสนใจ ลืมคิดถึงแม้แต่ไอ้โจยอดดวงใจ(ถุย)ไปชั่วขณะ


“มานี่ๆ กวีน้อย”
อาจารย์กวักมือเรียก ผมจึงเดินตาม
“แต่ก่อนเนี่ยหนา เปิ้นอยู่ฮวมกั๋นเป๋นครอบครัวใหญ่ อิป้ออิแม่อาจจะนอนห้องนี้ พอลูกมีครอบครัวก็แยกมาอยู่แหมห้องนึ่ง ถ้าว่างๆ อยากจะมานั่งแต่งบทกวีตรงนี้ก่ได๊”

แหม..อาจารย์ใจดีจังครับ แต่ได้ข่าวเป็นห้องสำหรับนอนสองคน ใครจะมานอนกะกรู -*-
ผมเหล่มองไอ้โจ ซึ่งก็อ่านจากสายตามันได้ว่า กูไม่นอนกับมึง
โอเค  กูหันไปทางอื่น แม่ม.. เชี้ย เชี้ย เชี้ย


ผมเดินเล่นดูห้องหับ เข้าเรือนโน้นออกเรือนนี้ไปเรื่อยๆ จนมาจบลงที่ระเบียงนั่งเล่นใต้ต้นขนุน..

บรรยากาศเป็นใจ..
สายลมพัดใบไม้ไหวแผ่วเบา..
ต้นขนุนให้ร่มเงา..
..ผมจึงหยิบกระดาษปากกามาเล่าเรื่องราว


ผมเขียนขยุกขยิกอยู่ประเดี๋ยวหนึ่ง ก่อนจะวางปากกาลง

.

.
“ไหน เขียนอะไร เอามาดูบ้าง”
อาจารย์ถามยิ้มๆ แต่ผมทำหน้าเอ๋อเหรอ ขณะอาจารย์ยื่นมือมาคลี่กระดาษออกอ่านแล้วขมวดคิ้ว
อาจารย์นิ่งไปครู่หนึ่ง มองผมอย่างพินิจพิจารณา แล้วกล่าวแก่ผมว่า
“อืม.. แต่อย่างน้อยเค้าก็ว่ากันว่าแพ้เป็นพระชนะเป็นมารไม่ใช่เหรอ?”


ผมแค่นหัวเราะ.. แล้วบอกก่อนเดินหนีไปจากอาจารย์..
“จะแพ้หรือชนะ..ผมก็เป็นมารครับอาจารย์”

. . . . . . . . . . . . .

ซักพักหนึ่งเสียงสาวเท้าตามมาเร็วๆและตามด้วยมือที่ยึดไหล่ก็หยุดผมไว้
ผมหันกลับไปมองอย่างตกใจ ไอ้กูก็นึกว่าผีบ้านผีเรือน -*-

“อะไรของมึง?”
ผมถามอย่างไม่สบอารมณ์

ไอ้โจมองผมอย่างโคตรเหยียดหยาม
“ทีหลังอย่าแต่งกลอนแบบนี้นะ”

ผมถอนใจ ถลึงตามองมัน
“แล้วกูไปนั่งแต่งบนหัวมึงรึไง?”

มันถลึงตามองผมตอบ
“เปล่า แต่อ่านแล้วมันจะอ้วก”

“แล้วพ่องมึงบังคับให้มึงอ่านเหรอ”
ผมโต้กลับ แล้วผลก็คือโดนมันกระชากแขนอย่างแรง
“ไม่ต้องมาพาดพิงถึงกู”


หึ! ไอ้เหี้ยเอ้ย กูอยากร้องไห้

“อะไรๆก็กู เชี้ย กูไปพาดพิงถึงมึงตอนไหน มึงเข้าข้างตัวเองมากเกินไปรึเปล่า”
ผมเม้มปากแน่นแล้วสะบัดมือออก
“จะบอกอะไรให้นะ มึงมันไม่ได้น่าตื่นเต้นเร้าใจให้กูจดจำไปนานเท่าไหร่นักหรอก อย่าหลงตัวเองให้มากแล้วคิดว่ากูจะรักมึงมากขนาดนั้น เพราะถ้ามีคนอื่นเข้ามา..กูก็พร้อมจะพลีร่างให้เค้าอยู่แล้ว!”

แล้วผมก็หันหน้าหนีเดินจากไป แต่เหมือนมันจะไม่ยอมให้จบด้วยคำพูดผม เพราะจะดูเหมือนผมชนะ
มันยึดไหล่ไว้อีกครั้งแล้วยัดกระดาษยับๆใส่มือผม พร้อมบอกสั้นๆ
“หึ ก็มึงมันง่าย”
.
.
ผมปรับสีหน้าที่ชาไปชั่วขณะให้กลับมากวนตีนได้ในทันที และยิ้มบางๆ “แน่นอน”

ผมชินกับคำด่า..
ต่อไปนี้ ถ้ามันแรงมา ผมจะแรงตอบ
ด่ามา ผมก็จะด่าตอบ
ในเมื่อผมมั่นใจว่า ณ จุดนี้ กูไม่ได้ทำอะไรให้หนักหัวมึง ผมก็จะไม่ยอมไอ้เหี้ยไหนอีกต่อไป
ผมไม่มีอะไรเหลือให้มันทำร้ายได้อีกแล้ว ไม่มีคำไหนของมันที่จะมาทำร้ายผมได้อีก..ไม่มี!

.

.

ผมกลับไปนั่งใต้ต้นขนุนอีกครั้ง คลี่กระดาษใบเก่าออกอ่านก่อนจะโยนมันทิ้งไป..

ถ้าจะตัด..จงตัด..ตัดให้ขาด
ถ้าไม่อาจ..เอื้อมถึง..ซึ่งจุดหมาย
ถ้าเหนื่อยล้า..ท้อแท้..แพ้ใจกาย
ก็จากไป..ลาไกล..ไม่ดีฤา
ถ้าพลาดพลั้ง..พลั้งพลาด..ขลาดเงาฝน
ถ้าหมดความ..อดทน..ที่ยึดถือ
ถ้าใจร้าว..ราญแตก..แหลกคามือ
ก็ให้นับ..ว่าเธอคือ..ผู้แพ้ไป

. . . . . . . . . . . . . . . .

ปล.ขอบคุณ เกรียนมอชอที่ช่วยแปลเวิ่นเว้อให้
ถ้าคำไหนไม่เข้าใจก็ถามเกรียนคนอ่านกันเองละกันเน้อ คนเขียนไม่เกี่ยว มุกไหนไม่รู้เรื่องถามกันเอง ฮา -*-

ปีลิง. เรื่องย้ายกระทู้กลับมา เดี๋ยวผมถามโมฯอีกทีนะครับ กลัวเขารำคาญเหมือนกัน เพราะตอนแรกผมลบยูเซอร์อินดี้-โพเอ็ทแล้ว
เพราะคิดว่า เดี๋ยวจะใช้อันอื่น ยังไงก็แก้ไขกระทู้เดิมไม่ได้อยู่แล้ว จะอยู่ตรงไหนก็อยู่เถอะ
แต่พอลองล็อกอินมาอีกรอบ อ้าว มันยังเข้าได้ เลยขี้เกียจสมัครใหม่แล้ว
ก็ดูก่อน ถ้าได้กระทู้เดิมกลับมาก็ดี เพราะเรื่องไอ้เกรย์-ทัศน์ที่คิดไว้ก็ยังไม่จบ แอร์-นนก็ยังไม่ถึงตอนนั้น กรีน-โกก็หายหัวไปซักชาติได้แล้ว อิกรยังไม่โผล่ พ่อกะแม่อีกล่ะ(เยอะนะเนี่ย  ) ก็ถ้าได้อยู่ในกระทู้เดียวกันก็ดีกว่า รอๆ

แล้วภาคสองโจ-หนุ่ม ผมก็ไม่รู้จะแต่งได้แค่ไหนนะ แล้วไม่ต้องด่าอิโจมันมาก อิหนุ่มมันก็ปากหมาน้อยซะเมื่อไหร่ เหี้ยพอกันอะ
ได้แค่ไหนก็เอาแค่ไหนแล้วกัน ถ้าไม่กี่ตอนก็ค่อยทำเป็นเรื่องสั้นไป มี’ไรก็แนะได้ครับผม
เออ บางตอนที่ไปเที่ยว ผมเล่าจากประสบการณ์ตัวเอง ผิดถูกยังไง ขออภัยด้วยครับ

ขอได้รับความขอบคุณจาก เกรียนน้อย 

[NuPpEr]

อ๊ากกกก คน แรก ^^ จิ้มๆๆๆ 

[meawza]

 


รอคอยมานาน แต่ไม่เข้าใจตรงภาษาเหนือนิดหน่อย ผู้ใดสันทัดแปลให้ทีเถอะ

อ่านแล้วสงสารหนุ้มจับใจ  โจก็ใจร้ายม้ากกก

[Chigari]

ย๊ากกกกกกกกกกก หนุ่มเป็นกวี เอิ๊กๆๆๆ เว้อเหนือคือน่าฮักแต้ อิอิ
แต่ว่าตอนนี้มาแบบปวดใจ ไม่อินดี้ YY
พ่อโจศรีเมือง พูดอะไรหัดกรองมาก่อนมั่งเถอะจ้ะ

ปวดใจหนุ่มน้าาา ~~

[iGiG]

ไอ้บ้าโจ T T

ขอบคุณค่ะ

^___________________________________^

[Pa'veaw]

โค๊ะ หยังมาจ๊ะอี๊ปะล้ำปะเหลือ

จะอี๊ก๋อเหนื่อยเน้อ

 

[MonKeez]

อ่านแล้ว โจหนุ่ม มันจี๊ดๆหงะ
ดีใจนะครับ ที่อัพหนะ ฮ่าๆ

รออ่านต่อไปๆ

[Folcon]

อยากกด +1 ให้คนแต่งที่มาต่อรวดเร็ว แต่อ่านไปแล้วเซ็งอิโจ เก็บไว้กดตอนสะใจอิโจดีกว่า

หมั่นไส้มันอ่ะ คนอะไรจะใจร้ายใจดำขนาดนี้ ขอให้หนุ่มไปเจอคนที่ดีกว่า เอาให้อิโจมันหน้าหงายไปเลย =*=

ไม่ว่ามันจะทำกับหนุ่มแบบนี้ด้วยเหตุผลกลใดก็ไม่ปลื้มมมมมมมมมมมม เคืองๆๆๆๆๆๆ (ใส่อารมณ์มากตู ^^")

[๛ナーリバス๛]

สั้นยาวไม่ว่ากัน แต่ที่สำคัญ.... อยากให้มันจบแฮปปี้

โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย 

อยากให้ถ่านไฟเก่ามันคุจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

โจโหดร้ายอ่ะ สงสารหนุ่ม ฮือๆๆ

[special]

ดีใจมาต่อแล้วววว โจหนุ่ม

แต่พี่โจยังทำร้ายจิตใจเช่นเดิม

ถ้าหนุ่มมีใหม่โจจะยอมจริงๆหรอ

ปล แอบอยากอ่านtrust

[EunSung87]

โจเลวอะ
แต่อยากให้ถ่ายไฟเก่ามันคุนะ
อิอิอิ
ถ่านไฟเก่ามันจะคุหรือชื้นต้องตามต่อไป

[acorntan]

หนุ่มสู้ ๆ  ส่วนบ่าโจ...บ่าขี้ค้างคาก  จะไปก๋ายลำปางหนาบะ  ฮาจะปาหมู่ย๊อกหัวมันกำ...ตี๋นปึ๊ดติดหลังฮื้อสังคังมันคันย๊อก ๆ เลาะ

ปล.  คนเขียนอ่านแล้วไม่เข้าในผ่านไปเหอะ  คนอ่านอ่านละเกลียดโจเฉย ๆ จบ!

[u_cosmos]

คุณโจจะอะไรกับคุณหนุ่มนักหนาวะคะ
เอะอะด่า เอะอะแดกดัน  หนุ่มเอ๋ย ด่ามันคืนโลด เดี๋ยวเค้าจะเป็นกองเชียร์ข้างๆให้เอง

ปล.ซับไตเติ้ลก็ไม่มี ต้องอ่านอย่างช้าๆ นาทีละประโยค ฮ่าๆ

ปล๒.คนเขียนชิลไปป่ะคะ ฮ่าๆ

[nokkaling]

ชอบ เอาอีก โจ+หนุ่ม   

[evil_kun]

ตามมาจากภาคแรกค่ะ
แอบเชียร์คู่นี้ให้(ไม่)ได้กัน แบบว่าเค้าชอบดราม่าร้าวราน 

แอบหมั่นไส้โจจริงๆ จะอะไรกันนักกันหนา =_=

[naja-kitase]

ไม่ไหวแล้วววววววววววววว
สงสารหนุ่มง่ะ 
ช่วยกลับมาต่อเร็วๆพลีสสสสส
อิโจถ้าไม่รักก็ไปไกลๆให้น้องหนุ่มตัดใจง่ายดิ่ๆ อยากให้มีคนมาจีบหนุ่มจังเลย
ถ้าโจมันไม่รัก ก็ไปหาคนใหม่เลยหนุ่ม อย่าได้แคร์มัน ไม่อยากเห็นหนุ่มเจ็บอีกแล้ว 

[TinyB]

กลอนที่หนุ่มแต่ง เจ็บได้อีกกกกกกกกกก 


ขอบคุณที่มาต่อฮะ

[Mileson]

ตัดไปเลยหนุ่ม มีใหม่ไปเลย อย่ไปสนใจในเมื่อโจไม่รัก เราก็หาคนอื่นที่พร้อมรักเราดีกว่า

[NaOYaII]

โจ เจอกันคราวหน้า


ทำตัวให้ดีกว่านี้น่ะ 


เอา +1 ไปโตยเน่อ

[2pmui]

ไม่ค่อยเข้าใจเกรียนโจว่ะ  ต้องการอะไรของมัน???  ....
อู้คำเมืองกันกระจาย  เข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจบ้าง แต่ชอบนะ เด็กเหนือก็ต้องอู้คำเมืองสิ ถึงจะได้อารมณ์
ใส่แค่นี้กำลังดี มันไม่ได้พูดเหนือกันทั้งตอน ถ้าพูดเหนือกันทั้งตอน คนอ่านก็ชักอยากด่าเกรียนคนเขียนเป็นภาษาบ้านเกิดบ้าง
ถือเป็นการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม ฮ่าๆๆๆ
..ล้อเล่นนะตัวเอง  แต่งมาให้อ่านฟรีก็ดีถมแล้ว

[myapril]

หนุ่มมันก็จะตัดใจแล้วไง กลอนนั่นก็บอกว่าจะยอมแพ้ดีกว่าฝืน
แล้วจะเอาไงอีกคะ ไอ้คุณโจ

[lunarinthesky]

เกรียนน้อยอย่าเพิ่งตัดโจ-หนุ่มเลยนะ
ลุ้นคู่นี้สุดๆ

สุดท้ายอยาจะบอกว่าเกลียดโจว่ะ

[nunamicky]

เมื่อไหร่จะมีใครเข้ามาจีบหนุ่มบ้าง
ก็แค่อยากรู้ว่าโจมันจะมีปฏิกิริยายังไง
 

[sureerat25476]

   อัพตอนตี 3 คึกไปไหน -*-
เกรียนคนอ่านนึกตอนจบของ โจ หนุ่มไม่ออกเลยแฮะเกรียนคนแต่ง 55

[tuckky]

  โดดถีบอิโจ
ไม่มีเยื่อใยห่าอะไร ตามมาวอแววนเวียนอยู่นั้นแหละ
อารมณ์เสีย 

[a_tapha]

คงคงความเกรียนไว้อย่างเหนียวแน่น 

[kiyomaro]

มาเม้นเพิ่มกำลังใจ

[iforgive]

ขว้างเป็ดใส่หัวไอ้โจ  เกลียดมันว่ะ

[tuek]

ต้อนรับเรื่องใหม่
สงสารหนุ่มเหมือนกันนะ
+ 1 นะคะ