หัวข้อ: INDY in love..II เกรียนนัก..แต่ก็รักเหมือนเดิม! 22/12/54 The End P.60

[whiteky]

นั่น หนุ่มหน้าแหกไปเลยทีเดียว !!

[zllbleazz]

จะพยายามไม่อินนะคะ
   

[navysilver]

เอิ้วๆๆ

มาแระๆ  ความจริงในใจโจน้อย  หุหุ

อยากรุ้เจงว่าจะเปนไงต่อ   

[bleach_pa]

คู่นี้ช่างSMมาก จิกกัดกันตลอดเรื่อง
เกรียนคนเขียนกลับมาต่อด่วน  กำลังจะลงแดง
ทำไมหนุ่มถึงนอกใจโจ รึโดนบังคับ?

[winndy]

อ่านตอนนี้แล้วยิ่งเครียดเข้าไปอีก ตั้งแต่อ่านหนุ่มมาไม่เห็นเคย
ระแคะระคายว่ามีประวัติแบบนี้เลย ถึงหนุ่มจะไม่เต็มใจไปฟัดกับคนอื่นก็เหอะ
ไม่นะ เราขอให้เป็นโจ-หนุ่ม เท่านั้นนะ ไม่ให้ไปฟัดกับคนอื่น
ขอให้เป็นเข้าใจผิดนะคะ คู่นี้เราอินมาก ๆ
คนเขียนเกรียนแบบน่ารักเนอะ อย่าทำร้ายจิตใจคนอ่านตาดำ ๆ นะค๊ะ

[KURATA]

อ๊าคคคคคค
ยังรักกันอยู่ใช่ไหม
ไหงไม่พูดจากันดีๆ
ถามกันให้รู้เรื่องแต่แรก
จะได้ไม่มีใครเจ็บ
เพราะคนอ่านก้อ มันแปล๊บในใจ

[TifaReira]

ไอ่ ไอ่ ไอ้เกรียนนนนนนนน
เรื่องนี้มันควรจะจบ...จบตั้งแต่ตอนแรกแล้วว่ะ
ไม่น่าเลย....มันไม่น่ามาถึงตอนนี้ ที่มี่เอ็งยัดเยียดความเลวให้ไอ้หนุ่ม!!!
ขอโทษที่ต้องบอกแบบนี้ แต่นี่คือความรู้สึกจริงๆที่เกิดขึ้น
กรูพอใจ และเข้าใจที่สุด ที่มันเลิกกันเพราะความเข้ากันไม่ได้
หรือเพราะไอ้โจมันชอบผู้หญิง เข้าใจและยอมรับว่ามันต้องเจ็บเพราะแบบนี้
แต่ไม่ใช่...เพราะไอ้หนุ่มมันมีชู้....
แล้วไอ้โจก็เลยต้องทำแบบนี้ ทำร้ายจิตใจอย่างนี้...
ฟาดฟันกันด้วยความเลว มันไม่สนุกแล้วว่ะ

เชื่อมั้ยรู้สึกเหมือนโดนหักหลัง....ทั้งๆที่มันแค่หักมุม..เออ กรูอิน

แต่ก็นั่นแหละ มันคือสิ่งที่อยากจะบอก (ยื่นชามมาม่าให้..)
ถ้าทำให้ไม่สบายใจก็ขอโทษ เจ็บเหมือนกันที่ต้องบอกแบบนี้กับเกรียนที่รัก...

เพราะเราเป็นคนที่ซื่อสัตย์กับความรู้สึกที่สุด...

(ซดมาม่า น้ำซุปเคล้าน้ำตา.... // เริ่มอุบาทถ์แระ--*)

[Heisei]

ค้างอยู่บนยอดดอย..   

[mundoo]

ง๊ะ......จบตอนได้โหดร้ายมาก!!!!!!!!!!!
โอ๊ย.! ไรกันนี้ ใครใจร้ายกับใคร
กันแน่เนี๊ย  งงและค๊างงงงงงงงง

[minna]

 
มันน่าเศร้ามากมาย
ถ้าเกรียนไม่โกรธ
มาต่อไวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆน้า

[andaseen]

 :z3:ตกลงมันเป็นยังไงกันแน่เนี่ยยยย 

[sweet.mm]

อ่านแล้วมืดมนมาก
อะไร เกิดอะไรมาก่อน
มีอะไรในกอไผ่ ? กริ๊ดดดดดดด

เครียล์กันซักทีเหอะจ้า =3=

[๛ナーリバス๛]

คุยอะไรเหรอ?? รีเฟรช หลายรอบแล้วจ้า รอๆ  มีไรเหรอเธอ

[acorntan]

อย่างงี่ต้องเชิญไปออกรายการวู๊ดดี๊แล้ว!!!!!!!!!!!!!!!  ไปกันให้หมด ทั้งเกรียนคนแต่ง  ทั้งโจ ทั้งหนุ่มเลย

[nevergoodbye]

มันต้องมีเรื่องเข้าใจผิดกันใช่ม๊ายยยยยยยย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด 

[malula]

น้องเกรียนคนเขียน คนอ่านกะลังจะตายแล้ว อินจัด
ตะแรกก็ร้องตามนายหนุ่ม ตอนนี้ร้องตามทั้งสองคนเลย จะหดหู่ไปไหน ฮึกฮึก

[- คราส -]

รอ กคข.

[INDY-POET]

ปฐมลิขิต :
เกรียนคนอ่าน..
เรามาคุยกันหน่อยไหม?

รู้มั๊ย.. ทำไมถึงต้องมีโจ-หนุ่ม? ทั้งๆที่จะไม่มีก็ได้
แล้วรู้มั๊ย.. ทำไมเรื่องของสองคนนี้ต้องเป็นแบบตอนแรกที่เขียน Die Entsagung?

INDY in love มี 4 คู่ใช่ไหม ทัศน์-เกรย์ กรีน-โก แอร์-นน โจ-หนุ่ม
เกรียนคนอ่านลองไปเรียกเพื่อนมาซักสี่ห้าคน แล้วถามเค้าดูว่าความรักเค้าสมหวังรึเปล่า
สมมุติเกรียนคนอ่านมีเพื่อนสี่คน ไม่มีทางที่จะไม่มีคนใดคนหนึ่งหรือหลายคนเคยผิดหวัง ใช่ไหม?
เกรียนคนเขียนให้หนุ่มบริสุทธิ์สดใสไร้มลทินได้แน่..
ถ้านี่เป็นละครหลังข่าวที่นางเอกไม่เคยด่างพร้อย ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนหรือสภาวการณ์ใดๆ

แต่นี่มันนิยายเกรียน.. ผมเขียนมากี่ตอนแล้ว? ผมนึกว่าเกรียนคนอ่านจะรู้ว่าผมมีสไตล์การเขียนยังไง?
มันไม่มีใครเลวทั้งร้อยเปอร์เซ็น และไม่มีใครดีร้อยละร้อย!
ถ้าอีกคนหมดจด คนอื่นจะมาเลวใส่ทั้งหมดมันก็ไม่ใช่
จะดีหรือเลว จะเคยผิดพลาดอะไรมา มันอยู่ที่ต้องยอมรับ และ รับกันให้ได้
ไม่ได้ก็แยกทาง ตัวใครตัวมัน ถ้าได้..ก็ให้อภัย แค่นั้นก็จบ

อือ.. ถ้าใครไม่ชอบดราม่า เอสเอ็ม มาโซ รุนแรง อะไรก็แล้วแต่ ปิดไปเลย
คือเรื่องนี้มันมาดราม่าตั้งแต่แรกจะให้เกรียนไปแต่งหวานแหววมันก็ใช่ที่
แนะนำให้รอภาคหนึ่ง แต่เกรียนอยากข๊ะใจ๋หื้อจ๋บตอนพวกนี้ไปก่อน เพราะไหนๆมันก็มาถึงตรงนี้แล้ว อีกไม่กี่ตอนมันก็จบแล้ว
เรื่องนี้ คู่นี้ ขนาดแค่ไม่กี่ตอนแต่ก็ดราม่าที่สุุดเท่าที่เกรียนคนเขียนเคยเขียนมาแล้ว

คนอ่านเจ็บใช่มั๊ย? แล้วคิดว่าคนเขียนจะแต่งไปหัวเราะไปหรือไง คือ บางตอนกรูก็น้ำตาตกเหมือนกัน.. 
แต่ชีวิตของคุณที่คุณตื่นมาทุกวันๆอ่ะ คุณเจอแต่ความสวยงามรึเปล่า หรือว่ามันต้องปนเปกันไป
นี่คือผม..คือสไตล์ของผม ผมไม่ได้หักหลังคนอ่าน ไม่ได้ยัดเยียดความเลวให้ตัวละครด้วย แต่ Life's like this!
ผมขอโทษถ้าทุกคนผิดหวังกับนิยายของผม ผมอนุญาตให้ปิดได้ เลิกคบได้ เลิกรีฯได้ และผมจะไม่ว่าเลยซักคำ
แต่ถ้าจะอยู่เกรียนกันต่อก็ โอเค พอ! ไปอ่าน

กฎข้อที่ 1 ห้ามอิน
กฎข้อที่ 2 ในกรณีที่ไม่อาจทำตามกฎข้อที่หนึ่ง อนุญาตให้เตรียมทิชชู่ ผ้ากันเปื้อน เสื้อเก่าๆหรืออะไรก็ตามไว้ได้



Chapter 4 : รอยมลทิน..



“ถ้ามึงรักกู อย่างที่เราเคยสัญญากัน มึงช่วยบอกกูซักคำได้มั๊ยว่าทำไม..”
เหมือนผมได้ยินเสียงของพญามัจจุราช..


“ทำไมมึงถึงนอกใจกู..”

..
….
…….
ผมอยากให้นี่เป็นนิยายที่ไม่เกรียน..
ผมจะได้ส่ายหน้าปฏิเสธหรือมีคำอธิบายดีๆมาแก้ตัวว่าผมเป็นนายเอกที่บริสุทธิ์ผุดผ่อง..
แต่ทั้งหมดที่ผมทำได้คือนิ่งเงียบ..


“อยากพูดกับกูนักไม่ใช่เหรอ อยากรู้ไม่ใช่เหรอว่าทำไมกูถึงเปลี่ยนไป กูยอมบอกแล้วนี่ไง มึงพูดสิ!”
มันก้มลงมาเขย่าไหล่ผมที่กองอยู่กับพื้น
ผมก้มหน้าไม่กล้ามองสบตา.. ไม่คิดเลยว่ามันจะรู้เรื่องนี้

“กูบอกให้พูดมา พูดสิ พูด!”
ดูเหมือนมันจะไม่กลัวว่าไหล่ผมจะแตกออกเป็นสองซีกแล้วระเบิดบึ้มในทุ่งข้าวสาลี

ผมพยายามอย่างที่สุดที่จะหยุดน้ำตาไว้และไม่สะอึกสะอื้น ให้ตายเถอะ..

“แล้วก็เงียบที กูเบื่อน้ำตาตอแหลของมึงเต็มทนแล้ว”
มันตวาด
ผมกัดฟัน กลั้นเสียงไว้

นี่เอง..ตอบคำถามทุกอย่างว่าทำไมมันถึงหยาบกับผมนัก ..ไม่เหมือนคนที่เคยรักกันมาก่อน


“ถ้ามึงรักกู  ลองบอกสิ ว่าทำไมถึงอ้าขาให้ทุกคนที่อยากเอามึงห๊ะ พูดมา!”


ผมพยายามส่ายหน้าไปมาจนคอแทบหลุด ไม่ใช่นะ ไม่ใช่ทุกคน มันไม่ใช่แบบนั้น..
แต่เท่าที่ผมพูดได้คือ..
“ขอโทษ..”


“ไอ้เลว!”
ดูเหมือนคำขอโทษจะไม่ช่วยอะไร..
ผมพยายามหยุดร้องไห้และหายใจ แต่มันหายใจยิ่งติดขัดขึ้นเรื่อยๆ จนต้องอ้าปากขออากาศ


“ทำไม จะพูดอะไร พูดสิ อ้าปากค้างไว้ทำไม”
ผมส่ายหน้า พยายามเอามือปัดใส่หน้าเพื่อให้ลมพัดผ่านอย่างต้องการผ่อนคลาย แต่มันจับมือผมไปบีบแน่นไว้ทั้งสองมือ


“จะ..โจ โจ”
ผมพยายามเรียกสติมัน จับมือมันกำไว้แน่น
อากาศอยู่ไหน..

ไอ้โจขมวดคิ้ว
ลังเลไปชั่วอึดใจ


“หนุ่ม หนุ่ม..”
มันเรียกผม


“โจ..”
ผมเรียกตอบ จิกเล็บลงบนมือมันแน่น อ้าปากหอบเอากากาศเข้าไปให้มากที่สุด

ไอ้โจคลายมือออก แล้วเอามาจับสองแก้มผมไว้
“หายใจช้าๆ หายใจช้าๆ ใจเย็นๆ”
ลืมตัวใช่มั๊ยมึง.. -*-


“อือ..อือ”
ผมยังร้องไห้ไม่หยุด

“อย่า..หยุดร้องก่อน หายใจลึกๆช้าๆ ได้ยินมั๊ย”
มันมองตาผม เอาสองมือลูบแก้มไปมา
“เอามือมึงจับมือกูไว้ จิกลงไปเลย”

ผมส่ายหน้า..
แล้วมันก็จับมือผมให้แตะตรงข้อศอกมัน
“ใจเย็นๆ..”

ผมผ่อนคลายลง มองตามันไป
ได้ยินคำว่า ใจเย็นๆ หายใจช้าๆ ซ้ำไปซ้ำมา

ผมทำตามที่มันบอก จนปิดปากลงช้าๆ แล้วหายใจทางจมูกปกติ
โอเค..ถ้าคราวหน้าเป็นอีก ผมก็มีวิธีแล้ว ผมจะดูแลตัวเองได้ จะได้ไม่ต้องให้ใครช่วย

แล้วดูเหมือนในที่สุดมันก็รู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่
“อ๋อ ไม่รู้จะใช้วิธีไหน ไม่รู้จะแก้ตัวยังไง ก็เลยต้องแกล้งทำท่าจะเป็นจะตายเรียกร้องความสงสาร?”

เวร..
ผมส่ายหน้าไปมาช้าๆ
พอกูเลวอย่างนึง..หมายความว่าต้องเลวหมดทุกอย่างเลยใช่ไหม..

มันผลักผมออกจากตัวด้วยท่าทางรังเกียจอย่างที่สุด
“มึงนอกใจกู มึงตั้งใจจะมีผัวกี่คนห๊ะ พอกูเลิก พอกูอยากมีผู้หญิงคนอื่นที่กูจะรักจริงๆ มึงก็ตามทำลายมากี่ครั้งแล้ว พอกูเอาคืนบ้าง มึงก็มาเสแสร้งทำตัวอ่อนแอ แม่ง น่าตบชิบหาย!”
มันกำหมัดเหมือนจะลงมือกับผมจริงๆ
ซึ่งผมก็ไม่กลัว..ผมอยากให้มันทำด้วยซ้ำ จะได้สาสมกัน เพราะถึงยังไง ผมก็ไม่มีทางเจ็บไปกว่านี้แล้ว


“ทีนี้มึงก็เข้าใจแล้วว่าทำไม ถ้ามึงไม่มีอะไรจะพูด เราก็จบกันจริงๆซะที ที่นี่ ตรงนี้ เดี๋ยวนี้”

..
……
ผมได้แต่มองมันเหมือนฟังคำตัดสินจากศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ
คำว่าจบ.. ได้ยินจากมันมาก็หลายต่อหลายหน
แล้วก็เจ็บ.. มานับครั้งไม่ถ้วน
แต่ดูเหมือนคราวนี้จะเป็นคราวที่ผมหมดความสามารถในการพูดอย่างที่สุด..

“จะไม่พูดอะไรใช่มั๊ย จะไม่ตอบใช่มั๊ยว่าทำไม”
มันมองผมด้วยสายตาคมกริบ
แล้วอย่างเดียวที่ผมสามารถพูดได้ก็คือ..
“ขอโทษ”
.
.
“หึ..”
มันแค่นหัวเราะ มองผมอย่างเหยียดหยาม
..และผมก็รู้ว่าทุกอย่างจบแล้ว

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Does the pain weight out the pride..?
And you look for a place to hide..
Did someone break your heart inside..?
..You’re in ruins


น่าประหลาดใจที่แค่ผู้คนมากมายเดินขวักไขว่สวนกันไปมายังทำให้ผมหวาดกลัวได้
แค่คนเดินมากระแทกด้วยความบังเอิญ ผมยังแทบจะหดมุดหนีลงไปในพื้นดิน
ผมอยากจะมีที่ซักที่ไว้แอบซ่อนตัวเอง..ไม่ให้ใครมองเห็น
ผมไม่อยากเจอใครอีกเลย..

. . . . . . . . . . . . . . . . . .


“เฮ้ย ไอ้หนุ่ม ไปกินข้าวกัน”
ไอ้ทัศน์เอามือมาแตะไหล่เรียกผม
ผมสะดุ้งตกใจ และเดินหนี

“กูกินแล้ว มะ..มึงไปกินเถอะ”
ผมโกหกแล้วเดินหนีไป

ผมไม่อยากอยู่ใกล้ใครทั้งนั้น แม้แต่เพื่อน..

ขนาดไอ้ทัศน์..มันมีอะไรกับใครมาตั้งเยอะแยะ.. แต่พอมันมีน้องเกรย์เป็นตัวเป็นตน มันยังหยุดเลย..
แต่ผม..ผมมันเหี้ยจริงๆ..


“เฮ้ย ไอ้โจ ไอ้หนุ่มไม่ยอมไปกินข้าวกับพวกเรา ลากมันมาด้วย”
ไอ้ทัศน์ตะโกนเรียกเมื่อโจทก์ของผมเดินมาพอดี..

ไอ้โจส่งสายตาว่างเปล่ามาทางผม..
และสายตาของผมก็พยายามหาร่องรอยบางอย่างในดวงตาคู่นั้น
แต่ก็ไม่เจออะไรที่เกี่ยวข้องกับผมเลย..

“กูไม่ใช่พ่อมัน มันมีตีน คงเดินไปเองได้”
โจบอกเสียงเย็น และไม่มองผมอีกต่อไป

ผมอาจจะไม่ได้อ้าขาให้ใครต่อใครทุกคนที่ต้องการตามที่มันด่า..
แต่การนอกใจ..แม้เพียงครั้งเดียวก็คือนอกใจอยู่ดี..
ค่าเท่ากัน..

ผมเคยเป็นหนุ่มมั่น..
และผมชอบผู้ชายคนนั้นทั้งๆที่ผมมีไอ้โจอยู่แล้ว..
ผมมีอะไรกับเขา..

ผมไม่เคยปริปากบอกมันว่าผมเคยทำตัวยังไง..ละอายใจเกินกว่าจะพูดออกมาได้
จนกระทั่งวันที่ผมสูญเสียมันไป..ผมถึงรู้ว่าผมรักมันมากเหลือเกิน

หลังจากนั้นเราจึงสลับกัน..โจกลับกลายเป็นคนเจ้าชู้..ส่วนผม..ได้แต่จมปลักอยู่กับความรักครั้งเดียว
แต่เวลามันก็หมดแล้ว..สำหรับความภักดีที่สายเกินไป

..Like a liar looking for forgiveness ..from a stone

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .



"ณัฐพล..ณัฐพล!"

เฮ้ย แม่มๆ
ผมตกใจผงกหัวขึ้นมาจากโต๊ะที่ฟุบอยู่
"ออกมาพบที่หน้าชั้นด้วย เลิกคลาสค่ะ"
อาจารย์บอกผมก่อนหันไปบอกทั้งห้อง
ไอ้ทัศน์มองหน้าผม แล้วพยักหน้าให้ ก่อนไปยืนรออยู่หน้าห้อง

"อาจารย์ไม่เคยเห็นใครทำข้อสอบได้คะแนนห่วยเท่านี้มาก่อนเลย"
อาจารย์ยื่นใบคะแนนมาให้ "นายทิวทัศน์เพื่อนเธออาจจะบอกว่าเธอมีรายงานรัฐศาสตร์ของเธอ แต่ถ้าเธอให้ความสำคัญกับรัฐศาสตร์นัก ก็ขอแนะนำให้เธอย้ายคณะ!"

..
....
"ขอโทษครับอาจารย์"
ผมบอกไป
แล้วเดินเอื่อยๆออกมาจากห้อง

"ไอ้หนุ่ม โอเคมั๊ยวะ"
ไอ้ทัศน์ตบไหล่
แต่ผมถอนใจ
"กูไม่ไหววิศวะ ทัศน์.."
ผมบอกตามตรง "มันไม่ใช่ทางของกู.. ความสุขของกูไม่ได้อยู่กับวิศวะเลย.. ทุกอย่างที่กูอยากทำตอนนี้คือเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋าแล้วแบกไปเที่ยว.."
ผมบอกตามตรงอีกเหมือนกัน


"..."
เหมือนไอ้ทัศน์จะจนด้วยคำพูด
"ถ้าเป็นเกรย์ก็คงจะบอกว่า..ไปเลย เพราะมันเกรียน"

ผมหัวเราะ แล้วก็ส่ายหน้า "กูทำไม่ได้ กูต้องรับผิดชอบทางที่กูเลือกแล้วก่อน"

ไอ้ทัศน์พยักหน้า แล้วตบไหล่
"งั้นก็อดทน ทำให้ดีที่สุดเท่าที่มึงจะทำได้!"

. . . . . . . . . . . . . . .


ผมนั่งเอานิ้วจิ้มหญ้าอินดี้เล่นอยู่ที่อ่างแก้ว ฝนตกหนักหลายวัน น้ำในอ่างเยอะเหลือเกิน
ผมเอนหลังพิงต้นมะพร้าว หลับตานิ่งๆอย่างผ่อนคลายอารมณ์

“ไม่ ไม่ อือ….”
ผมพยายามวิ่งหนีอะไรก็ไม่รู้ที่ทำหวาดกลัวจับใจ ผมรู้สึกว่าผมกำลังจะต้องจากไปตลอดกาล

“ไม่ อย่า ช่วยด้วย ช่วยด้วย”
ผมร่ำร้องตะโกน

“หนุ่ม..”
เสียงตะโกนผ่านมาจากที่ไกลแสนไกล

“อย่า ไม่..”
ผมพลิกตัวไปมาด้วยความอึดอัด

“หนุ่ม..หนุ่ม เด็กเวร ตื่นสิ”
ผมรู้สึกที่แรงตบเบาที่หลังและเปลี่ยนมาเขย่าไหล่ “หนุ่ม..ตื่น”

ผมลืมตาโพลงขึ้นมา หน้าไอ้โจกระจ่างชัดในความมืด

“มึง!”
ผมโผเข้ากอดมันแน่นทันที มันลูบหลังลูบไหล่ปลอบใจ

“มึงแค่ฝันร้ายเท่านั้นเองนะ ไม่เป็นไรแล้ว..”
มันถอนใจแต่ก็กอดผมไว้แน่น
“กลัวผี แต่ก็ชอบจัง ดูหนังผีก่อนนอนเนี่ย”
มันบ่น..
ผมจึงค่อยๆผ่อนคลายลง
แล้วก็รู้ว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ดูหนังผีแล้วฝันร้าย
สัปดาห์นี้แทบจะเรียกว่าสัปดาห์ดูหนังผีแล้วฝันร้ายแห่งชาติเลยทีเดียว -*-

“แต่มันน่ากลัวจริงๆนะ”
ผมบอกอยากตื่นๆ แล้วเอาหน้ามุดอกมันแน่น

“กูว่าชีวิตจริงกูก็เกรียนนะ แต่ทำไมในฝันเกรียนไม่ออกเลยวะ วิ่งหน้าตั้งอย่างเดียวอะ เง้อ..”
ผมบ่น
ในฝันนี่แพ้ตลอดอะ สู้ผีไม่ได้ เจอผีปุ๊บ เกรียนไม่ออกเลย เผ่นแน่บ -*-

“ฮ่ะๆ..”
ไอ้โจลูบหัวพลางหัวเราะพลาง

“อย่ามาฮากูนะมึง แม่ม ซีเรียส”
ผมเม้มปาก แล้วถอนใจ
ใครที่ฝันร้ายติดกันทุกคืนคงรู้ดีว่ามันทรมานแค่ไหน..

ไอ้หนุ่มลุกขึ้นไปเปิดไฟ แล้วกลับมานั่งข้างๆผม
“ก็ถ้าความเกรียนมันไม่ได้ตามมึงไปถึงในฝัน..”
มันเอื้อมมือมาจับมือผมไว้
“กูเองก็ตามเข้าไปช่วยมึงในฝันไม่ได้”

ผมเงยหน้ามองมัน ..ก็แน่ล่ะสิ ไม่มีใครช่วยใครเรื่องพวกนี้ได้ซักหน่อย

“แต่..” มันบีบมือแน่น
“กูคอยปลุกมึงให้ตื่นขึ้นมา เพื่อจะรู้ว่ามึงยังปลอดภัยอยู่กับกูได้..”

ในตอนนั้นเองที่ผมคิดว่า..ผมจะได้ซุกอกคนคนนี้ไปตลอด..


แล้วตอนนี้ โจก็ออกห่างผมไป..ตลอดกาล..
ใช่ครับ.. รักของเราจบแล้ว
แต่ความผิดที่ผมได้ทำลงไป และถ้อยคำด่าที่ย้ำเตือนซ้ำไปซ้ำมา..เหมือนเส้นที่กั้นแบ่งแยกระหว่าง..
..ผมที่น่ารังเกียจกับผู้คนปกติที่เหลือทั้งโลก

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

[nokkaling]

คนเราไม่เคยมีใครไม่เคยทำผิดนะน้องหนุ่ม   

ขอบคุณคนแต่งนะครับ   

[debubly]

เจ็บทั้งคู่ ยิ่งมาเป็นเพื่อนเรียนคณะเดียวกัน กลุ่มเดียวกัน ยิ่งเจ็บ

ไม่โทษทั้งสองฝ่าย เพราะรู้สึกว่าต่างคนต่างมีเหตุผลของตัวเอง

เกรียนไปตามกระแสโลกาภิวัฒน์

[TONG]

ถ้าก่อนจะมีแฟนแล้วมั่ว ไม่มีคนว่าหรอก แต่ถ้านอกใจแฟนก็สมควรละนะ

หนุ่มก็อดใจไม่ไหวรู้ค่าเมื่อสาย โจก็แรงเจ็บใจทำร้ายกันซะหง่อม

แต่คนอ่านอย่างผมอ่านแล้วมันชอบใจนัก ตามเชียร์ตามลุ้นและเป็นกำลังใจให้เกรียนคนแต่งต่อไป

[coon_all]

หนุ่มไม่ใช่คนดีร้อย%
แต่ถ้าโจรักจริง เค้าจะต้องรับฟังและอาจต้องรับได้
เพราะถ้าคนรักกันต้องรักทั้งข้อดีและข้อเสียของเค้าด้วย
ปล้ำลิง. พยายามไม่อินตามเกรียนคนเขียนสั่แล้ว แต่มันไม่สำเร็จค่ะ 
ปล้ำอีกรอบ.รักเกรียนคนเขียน มาอัพเร็วได้ใจ

[iforgive]

อ่านตอนนี้แล้ว  บอกได้คำเดียวว่า คดีพลิก  อืมมม  สมควรละบักหนุ่ม

[liptudzii_chi]

  มันกระแทกใจแค่ไหนก้ออ่าน ค่ะ ชอบทำร้ายหัวใจตัวเอง  (กรี๊ดด โรคจิต)

[winndy]

ชอบเรื่องนี้มากนะค๊ะ และก็ดีใจที่ได้อ่านทุก ๆตอน ค่ะ
 

[meawza]

มันซาดิส ดราม่า แต่ชอบอ้ะ

คนเรามันเผลอกันได้ (ยังเข้าข้างหนุ่มสุดริด อิอิ)

แต่หนุ่มควรตัดใจซะแล้วถือเป็นบทเรียนซะ

[wordpdf]

เข้าใจแระ...เย่ ดีใจที่เข้าใจซะที
แบบนี้เห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์แย้ววววว
ทั้งสองฝ่ายมีพ๊อยให้ก้าวข้าม (แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเลือกข้ามมั้ยนะ) 
จุดนี้เชียร์คนเขียนดีกว่า กคข สู้ๆ

[a_om]

 

[Donaldye]

เจ็บ.....

[whiteky]

ความผิดติดตัวช้านนน~~  ไม่มีวันหาย
ติดอยู่ในหัวใจไม่อาจจะลบล้าง ~~~

ขอมอบเพลง ความผิดติดตัว ของ ซาซ่า ให้หนุ่มเลยครับ