หัวข้อ: Idylle ไม่ไหวจะเกรียน! 5/12/14 ::ไม่เกรียนที่ 25 End:: From This Moment On P.55

[loverken]

น้องต๊องงงง

[MooJi]

รออยู่เด้อท่าน
ไอดิลนี้ไม่เนียนเลยอ่ะ
ไอหมอกรู้ทันหมดแหละ
รุกหนักไปเลยนะหมอกถ้าจัดเบาๆไอดิลไม่รู้สึกหรอก
ฮฺฮฺ
^^

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

แวะมาแปะโป้ง

[nutty2554]

เกรียนน้อยทายาทพ่อเกรย์  ทั้งเกรียน ทั้งโ่ง่ เหมือนพ่อสองคน 5555++
แต่น่ารักเหลือเกินค่ะ  รอติดตามอ่านต่อนะคะ 

บ้านนี้มีแค่ความอบอุ่น น่ารัก  ทัศน์กับเกรย์ ยังรักกันแบบเกรียน ๆ หวาน ๆ
ไอดิลเป็นเด็กดี มีความคิด มีมุมมองดี ๆ เหมือนเกรย์ (แต่ขาดประการณ์ และหวั่นไหวไปบ้าง 555)
หมอก จะเคลียร์ปัญหานี้ยังไงนะ ยังไงก็เชียร์เต็มที่นะ หมอก

[snooppy]

คิดถึง  เกรียนน้อย 

[นิรนาม]

เกรียนนนนนนนน 

[max_ang]

เพิ่งมาเจอเรื่องนี้ อ่านรวดเดียวตั้งแต่เกรียนรุ่นพ่อถึงเกรียนรุ่นลูก น่ารักมากกก มากกก มากกกกก
ชอบบุคลิกคาแรกเตอของเกรียน เอ๊ย เกรย์มากๆ รวมถึงคุณแม่เกรย์ด้วย เท่ เก๋ เจ๋งมากๆ

เรื่องนี้สุดยอดมากเลย 

[pimkihae]

คิดถึงเกรียนน้อยมากกกกก
มาต่อด้วยนะคะ พลีสสสส

[Kaame]

เกรียนเหมือนเกรย์โง่เหมือนทัศน์ .. เอ่อ จริง 555

[Mingky]

รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[Fish129]

รอ รอ  รอ เกรียนต่อไป

[Idylle]

:: ไม่เกรียนที่ 10 You're A Friend ::


เพราะมันเป็นการยืนที่เมื่อยมากครับ..
เป็นวิธีการลงโทษแบบโบราณ ไม่แก่จริง คิดไม่ได้เด็ดขาด!


ผม..ซึ่งคาบไม้บรรทัดไว้ในปากและมีแค่ขาเดียวที่รับน้ำหนักตัวชั่วขณะ จึงกำลังสรรหาวิธีการผ่อนคลายให้ตัวเอง...

ผมนึกถึงอากาศเย็นๆที่ขั้วโลกเหนือ
อื๋อ ไม่อ่ะ เย็นไปนะ เย็นไป!

ผมเบนเข็มไปที่ทะเลทรายซาฮาร่า
และเกือบจะไปที่แอตแลนติสดินแดนอันสาบสูญอยู่แล้ว อาจารย์ก็ยังไม่ออกมาอนุญาตให้กลับเข้าไปในห้อง
ผมจึงหันมาใช้วิธีการของพ่อน่ารัก...


“คือบทกวีแห่งศักดิ์ศรี”
.
.
ใช่ครับ.. พ่อน่ารักมักจะทำอย่างนี้เวลาไม่สบายใจหรือต้องรอคอยอะไร
มันคือการเอ่ยบทกวีออกมาเบาๆ
(ล่าสุดพ่อแกทำตอนต่อแถวเข้าห้องน้ำที่สถานีรถไฟ)

.

.

“คือผักชีกับแม็กกี้”

…?
ผมจะไม่สนใจคลื่นสัญญานที่แทรกเข้ามารบกวน

ผมว่าต่อไป...
“คือดนตรีที่แช่มชัด”

.

.

“คือกูปรีแทะเกาลัด”

…!?
ข่มใจไว้ไอดิล..ข่มใจ!

ผมกล่าววรรคต่อมา
“คือภาพเขียนเจิดจรัส”
.

.

“คือนกกระเรียนที่เป็นหวัด”

...!
มากไปแล้วเว้ย

ผมกัดฟัน...
“คือ..ทิวทัศน์..อันงดงาม..”
.

.

“คือข้าวต้มมัด..อัน..”

“โครม!”

ผมอ้าปากปล่อยไม้บรรทัดแล้วยันไอ้หมอกไปชนโต๊ะอาจารย์ที่อยู่หน้าห้อง
อันนั้นผมตั้งใจครับ แต่..บรรดาสมุดการบ้านที่หล่นตุ๊บตั๊บลงจากโต๊ะเรียงกันมานั้น ผมไม่ได้ตั้งใจ!


“ไอหมอก! ไอดิล!”
เสียงแก่ๆเข้มๆที่ตวาดลั่นมาจากในห้องก็เป็นสิ่งที่ผมไม่ได้ตั้งใจเช่นกันและเป็นอันจบชีวิตผมในเช้าวันนั้น


. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


“มันชอบมึงนี่หว่า”
เสียงไอ้ฟัคเอ่ยอย่างขบขันในตอนเย็นวันเดียวกันขณะเรานั่งกันอยู่ที่ห้องสมาคมชมรมวายแห่งมวลมนุษยชาติ
ซึ่งผมอยากจะย่อชื่อชมรมเหลือแค่ ส.ว.ม


“ชอบบ้านมึงสิ จิกกัดกูอยู่ได้”
ผมโต้อย่างเหลืออด
“แบบนี้บ้านกูไม่เรียกชอบ บ้านกูเรียกกวนตีน ถ้าเป็นพ่อน่ารักนะ พ่อน่ารักคงเตะแม่ง”

ไอ้ฟัคถอนหายใจเอือมๆ
“จะอะไรหนักหนา มึงรู้ได้ยังไงว่าพ่อหล่อไม่เคยเป็นแบบไอ้หมอกมาก่อน?”

“เฮ๊อะ”
ผมส่งเสียงดูถูก
“พ่อหล่อของกูโคตรของความแมน ไม่ทำอะไรงี่เง่าอย่างนี้หรอก”
ผมบอกอย่างภาคภูมิใจ
อดจะยิ้มไม่ได้เมื่อนึกถึงความทรงจำที่พ่อหล่อเคยเล่าให้ฟังว่า...

เจอพ่อน่ารักครั้งแรกก็ 'ตกหลุมรัก..'

..และ..

บอกความในใจใต้แสงเทียน...

อร๊าง.. โรแมนติกที่สุด!! 


ผมลุกขึ้นสะบัดก้นหยิบกระเป๋านักเรียนเดินออกจากห้องเมื่อเห็นไอ้ฟัคทำหน้าไม่อยากเชื่อ
เฮอะ มันจะมารู้อะไร!


ผมวิ่งตึงตังลงมาจากอาคาร กลับบ้านไปดูซีรีย์เมอร์ลินต่อดีกว่า เชอะ!

.

.

“วิ้ว..ลูกเกย์มาอีกแล้วเว้ย”

..เสียงแซวดังมาขณะที่ผมเดินมาถึงถนนทางเดิน

“ลูกเกย์ใช่ไหมนั่น เดินบิดตูดเชียวมึง ฮ่าๆ..”

.

.

ทุกวันผมก็ปล่อยให้เสียงเหล่านี้ลอยผ่านไป
หมาเห่ายังน่ารักกว่าเสียงดูถูกหยอกล้อพวกนี้ แล้วจะไปฟังทำไมละครับ?

แต่วันนี้..
ผมหันหลังกลับไปเผชิญหน้า..
กูอารมณ์บ่จอยนะ บ่จอยน่ะเข้าใจไหม

“ทำไมไม่เรียนรู้ที่จะหุบปากในเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับพวกมึง!”

อึ้ง..
ความงงครอบคลุมไปในอึดใจหนึ่ง แต่แล้วไอ้คนที่ตัวใหญ่ที่สุดและปากบอนที่สุดก็เดินออกมา

“ทำไมวะ ลูกเกย์อย่างมึงกล้าด้วยเหรอ?”

“แล้วลูกอาจารย์ปกครองอย่างมึง วันๆนอกจากเห่าแล้วทำอะไรวะ?”
ผมถามกลับ ในสีหน้าเดือดดาลของมัน ผมไม่หยุดแค่นั้น
“อ่อ.. กูพูดผิด นอกจากเห่ากับโดดเรียนไปขี้ออกควันกับรีดไถเงินพวกรุ่นน้อง มึงทำอะไร?”

“ไอ้ตุ๊ด!”
มันเดินเข้ามา

“กูไม่ตุ๊ด!”
ผมจับข้อมือมันไว้ “ทว่าแม้แต่ตุ๊ดก็ยังมีดีกว่ามึงสิบคนรวมกันนะกูว่า!”

ผวั๊วะ!
ผมชกไปที่มุมปากด้ายซ้ายของมันถนัดถนี่

“กูได้บอกมึงรึยัง.. ว่าพ่อกูเป็นนักเลงวิศวะ!”

ผวั๊วะ!
ผมปล่อยไอ้คนแรกและหันไปซัดอีกคนที่หมายจะรุมผม

ความประหลาดใจแผ่ซ่านเสี้ยววินาที เสมือนผู้คนรอบๆคิดว่านั่นเป็นสิ่งที่ ‘เป็นไปไม่ได้’


“ก้อง มันชกหน้านาย”
เด็กผู้ชายอีกคนพูด

“ไอ้..ไอ้..มึง.. มึงทำได้ไง”

ผมทิ้งกระเป๋านักเรียน
“การที่กูไม่สู้.. ไม่ได้หมายความว่ากูสู้ไม่ได้”
นั่นคือสิ่งที่ผมตอบ
ก่อนที่ไอ้ก้องจะเลือดขึ้นหน้าและสั่งพรรคพวกอีกสามสี่คน
“เฮ้ย พวกมึง จัดการไอ้ลูกเกย์นี่ที!”

.

.

“ไม่ได้กำลังจะรุมคนคนเดียวหรอกใช่ไหมพวกมึงน่ะ..”

...เสียงนั้นไม่ได้ดังมากนัก แต่กลับทรงพลังอย่างประหลาด
ดังมาจากด้านหลังผมเอง..

ไม่ใช่อาจารย์ ไม่ใช่นักการภารโรง หากเป็น..


“ไม่ใช่เรื่องของมึงไอ้หมอก! เพิ่งมาใหม่ อย่าแหยม ที่นี่พวกกูคุม”
ไอ้ก้องประกาศ
“พวกมึง ไปล็อคแขนไอ้ลูกเกย์ไว้ กูจะสั่งสอนมัน”

ไหล่กว้างกว่าเข้ามาบดบังตัวผมไว้ก่อนที่เพื่อนสองคนจะถึงตัวผม...

“ไอดิลมันเป็นเพื่อนกู”
เสียงเอ่ยดังจากร่างข้างหน้า
“เป็นเพื่อนคนแรกของกูที่นี่.. ถ้าพวกมึงแตะต้องมัน กูคงยอมไม่ได้”

...
มึง.. มึงไปเอาม้าขาวมาไป อย่าลืมถือดาบมาด้วย มึงจะเหมือนมาก!
ไอ้หมอก กูเพิ่งรู้สึกวันนี้ ว่ามึงหล่อ ใจมึงโคตรหล่อเลยว่ะ!

แต่กระนั้นผมกลับจับไหล่หนาเบื้องหน้าไว้ มันคงยังไม่รู้ว่ามันจะเจอกับอะไร
“พ่อไอ้ก้องเป็นอาจารย์ปกครอง”

ไอ้หมอกเอี้ยวหน้ามาหาผม
“แล้วไง กูรู้มานะ ว่าพ่อมึงเป็นวิศวกรกับเป็นนักเขียน เท่กว่าเยอะมากอะ”

ไม่ใช่เว้ย!
“กูหมายถึงมึงอย่าเรื่องใส่ตัว เดี๋ยวจะเดือดร้อน”
ผมอดแง่งใส่มันไม่ได้
แต่ไอ้หมอกเพียงยิ้มบางๆ
“แค่เห็นว่ามึงเป็นห่วงกูบ้าง ก็คุ้มแล้ว”


ให้ตายเถอะสมชาย!


ผวั๊วะ!!

อ่าว เฮ้ย!
เราสองคนไม่ทันระวัง ไอ้หมอกจึงโดนซัดเข้าให้ก่อน

ผมกับมันยืนหันหลังชนกัน พวกเด็กๆแตกตื่นแต่ก็มุงดูเหตุการณ์
หอก! พวกมึงสักคนทำไมไม่ไปตามอาจารย์มาวะ!?


“นวมที่ชมรมมวยมี”
ผมว่า
“ไปใส่แล้วขึ้นชกบนผืนผ้าใบกันตัวต่อตัวดีกว่า”

ผมไม่ได้กลัวครับ แต่พวกมันมีมากกว่าและไม่คุ้มที่จะแลก
มันไม่มีประโยชน์..
พ่อน่ารักหล่อกับพ่อน่ารักไม่ได้เลี้ยงผมมาด้วยความปรารถนาดี เพื่อมาให้คนปรารถนาร้ายไม่กี่คนทำลาย
และไอ้หมอก..ผมไม่ต้องการให้มันเจ็บตัวเพราะผม ไหนจะเรื่องเดือดร้อนที่จะตามมาอีก


“มึงกลัวใช่ไหมไอ้ลูกเกย์ พ่อตุ๊ดของมึงคงใส่กระโปรงเห่กล่อมมึง-”

อั๊ก!!
ผมถีบพวกมันเข้าให้ แล้วปราดไปหาไอ้ก้อง ไอ้หมอกช่วยกันคนอื่นๆออกห่างจากตัวผม
มือขาวผมกระชากคอเสื้อไอ้ก้องมา

“พ่อของกูอบรมสั่งสอนกูมาดีมาก มึงมั่นใจได้เลย”
ผมเงื้อหมัด

.

.

“นายกวีกานต์ เธอคิดว่าเธอกำลังจะทำอะไร!”
เสียงดังมาจากอีกทาง
ผมชะงัก ไอ้ก้องจึงได้โอกาสผลักผมออกไป
และผมชนเข้ากับ..

“ไม่เป็นไรนะมึง”
ไอ้หมอกนั่นเอง..

“ก่อเรื่องในโรงเรียน พวกเธอคิดว่า-”

“อาจารย์ครับ”
ไอ้หมอกขัดขึ้นมา
“เรื่องก็คือ-”

“ไปคุยที่ห้องปกครอง”
อาจารย์ตัดบท
ไอ้หมอกโอบไหล่ผมเดินไป แต่หยุดเดินเมื่อเห็นว่า..
“แล้วทำไมพวกนายก้องเกียรติไม่ตามมาด้วยละครับ?”

อาจารย์หันมาและเอ่ยออกไปอย่างเสียมิได้
“พวกเธอมาด้วย”


. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


“ไม่มีกฎข้อไหน ไม่มีเหตุผลอะไรสักข้อที่อนุญาตให้พวกเธอวิวาทกันในโรงเรียน เสื่อมเสียสถาบันจริงๆ”
อาจารย์มองอย่างกับว่าผมผิดเสียเหลือเกิน
ผมต่อยมันไปสองครั้งกับถีบครั้งนึง ไม่ได้แรงมากด้วยนะเว้ย!

“ไอ้ลูก- เอ้อ กวีกานต์ต่อยผมสองครั้งครับพ่อ”
ไอ้ก้องว่า

“ถีบผมอีกครั้งหนึ่งด้วยครับ”
อีกคนสมทบ

“กวีกานต์ เสียดายที่ครูคาดหวังว่าเธอจะประพฤติตัวดีกว่านี้”

“ผมมีเหตุผลครับ ผมไม่ได้ขาดสติ รู้ดีว่ากำลังทำอะไรอยู่”
ผมเอ่ยเรียบๆ

อาจารย์จ้องผม
“เธอทำร้ายเพื่อนนักเรียน ดี กวีกานต์ ถ้าอย่างนั้น.. เธอต้องชดใช้การกระทำที่ผิดของเธอ
ไปขัดห้องน้ำเหม็นๆทุกเย็น หนึ่งอาทิตย์ ระหว่างนี้จะทำทัณฑ์บนและเชิญผู้ปกครอง”

“อาจารย์ลงโทษแต่กวีกานต์ไม่ได้ คู่กรณี จริงๆต้องบอกว่าคี่กรณีด้วยซ้ำเพราะหลายคนเหลือเกิน ก็ทำผิดเหมือนกันนะครับ”
ไอ้หมอกขัด

“พวกผมไม่ได้ทำอะไรกวีกานต์สักคน อาจารย์ดูสิครับ เสื้อผ้าหน้าผมเรียบร้อยทุกอย่าง”
ไอ้ก้องค้าน

“ไม่ทันได้ทำต่างหาก”
ไอ้หมอกหันไปจ้อง
“ไอดิลทักษะการต่อสู้ดีกว่าพวกมึงรวมกันเสียอีกนะกูว่า”

“ไอหมอก เธอพูดคำหยาบในที่อันไม่สมควร ไปขัดห้องน้ำกับนายกวีกานต์”

“ผมช่วยอยู่แล้วครับ แต่-”

“พอแค่นี้-”

“แต่พวกนี้ดูถูกครอบครัวของกวีกานต์!”
ไอ้หมอกตะโกน...

อาจารย์เกียรติก้องเงียบไปครู่หนึ่งแล้วเอ่ย
“งั้นกวีกานต์ก็ควรไปบอกครอบครัว ว่าอย่าทำอะไรให้โดนดูถูก”

.

.

ผมอยากให้สิ่งนี้ไม่เกิดขึ้นจริง ให้ความคิดนี้ไม่ได้มีอยูจริง..

ผมมองด้วยดวงตาปราศจากความรู้สึกและบอกอาจารย์แค่คำเดียวก่อนจะหลังหลังออกจากห้อง
“Scheiße”
 

“ไอ้ดิล!”
ไอ้ฝันวิ่งสวนเข้ามา
“เด็กมันวิ่งขึ้นไปบอกกูที่ชมรมว่ามึงมีเรื่อง-”

“ในฝัน!”
เสียงอาจารย์อุทานดังขึ้นมาเมื่อได้ยินคำว่า 'มึง' ของนักเรียนหญิง
ผมจึงฉวยข้อศอกเพื่อนพาออกมาจากห้อง


“ไม่มีอะไรแล้ว”
ผมบอกให้มันสบายใจ
ก่อนที่มันจะถามออกมาผมก็ตอบเสียก่อน
“อาจารย์ให้ขัดห้องน้ำหนึ่งอาทิตย์ ทำทัณฑ์บนและจะเชิญผู้ปกครอง แต่ก็คุ้ม กูได้ต่อยไอ้ก้องสองที”

ไอ้ฝันยักไหล่
“พ่อมึงจะว่าไง”

ผมยักไหล่บ้าง
“อาจารย์เกียรติก้องไม่เชิญจริงหรอก คงพูดไปงั้น รอบที่แล้วพ่อน่ารักโดนเชิญมาเรื่องกูวิวาท แกเลยมาสวนกลับเรื่องไอ้ก้องซะเละกลางที่ประชุม”

ไอ้ฝันพยักหน้า เมื่อสำรวจว่าเพื่อนสองคนไม่มีร่องรอยบอบช้ำ แล้วจึงเดินลิ่วๆนำไปเอากระเป๋า
ผมจึงมีเวลาหันมาสำรวจไอ้หมอก...

“ชาติที่แล้วมึงอาจจะเป็นอัศวินโต๊ะกลมอะไรพวกนี้ก็ได้นะ”
ผมกวนตีนมันไป
ไอ้หมอกหัวเราะแห้งๆ
“ช่วยอะไรไม่ได้มากนัก ไม่สิ ช่วยอะไรไม่ได้เลย”
มันเดินสบายๆเอาสองมือประสานไว้ที่ท้ายทอย

ผมมองมัน..มองอย่างต้องการจะเห็นเป็นครั้งแรก..
“แล้วเป็นยังไงบ้าง”

เมื่อไอ้หมอกเลิกคิ้ว ผมจึงเอานิ้วจิ้มที่มุมปากให้มันรู้สึกตัว

“ไอ้ก้องมันชกมึงนี่หว่า”
ผมเห็นจุดช้ำเล็กๆที่มุมปากมันจนได้
.
.
“เอา พวกมึง”
ไอ้ฝันเดินกลับมา โยนกระเป๋านักเรียนให้พวกผมทั้งสองคน

“ไป กูไปช่วยขัดห้องน้ำด้วย”
ไอ้ฝันยักคิ้วแล้วเดินนำไปตามประสาผู้หญิงยุคที่เป็นช้างเท้าหน้า (แต่ถอยกรูดเมื่อเจอพี่หมอของมัน)

ผมหันไปมองไอ้หมอกอีกครั้ง มันยิ้มบางๆ
“กูไม่เป็นไรน่ะ”

“เดี๋ยวคุณนายแม่มึงได้ถามกันพอดีว่ามึงไปโดนอะไรมา”
ผมว่าแล้วฉุดมือมันไปทางแท้งค์น้ำเย็น

ผมไม่เคยพกผ้าเช็ดหน้า ทิชชู่หรืออะไรพวกนั้น จึงเปิดกระเป๋า เอาคัดเตอร์ที่ใช้ตัดกระดาษออกมา และเอาเสื้อออกนอกกางเกง ผมจับปลายเสื้อด้านหนึ่ง และตัดมันออกมาพอประมาณ...

“เฮ้ย มึงทำอะไร!”
ไอ้หมอกถลึงตามอง
ผมไม่สน แต่เอาเศษเสื้อไปรองรับน้ำเย็นจัดแล้วขยำๆโปะที่มุมปากมัน

“ประคบเย็นไง”
ผมยักคิ้ว

ไอ้หมอกอึกอักเหมือนจะว่าผมทำอะไรแผลงๆสักอย่างแต่แล้วก็เปล่า มันเสือกหัวเราะออกมาดังลั่น
ไอ้ผมก็หัวเราะตาม...

...
......


ผม ไอ้หมอก ไอ้ฝัน ขัดห้องน้ำเหม็นๆกันในยามเย็นที่เด็กคนอื่นๆส่วนใหญ่ได้กลับไปบ้าน
แต่กระนั้น..ผมกลับรู้สึกว่ามันคุ้มค่า..
ที่ผมได้ไอ้หน้าเก่ามาเป็นเพื่อนใหม่อีกคนหนึ่ง..ซึ่งผมรับเป็นเพื่อนแล้วอย่างจริงใจ


. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


วันหลังจากนั้น ผม ไอ้ฝัน ไอ้หมอกก็กลายเป็นแก๊งที่ดูแปลกประหลาด ดูไม่น่าจะมาคบกันได้
พวกเราช่วยกันขัดห้องน้ำและมักกลับบ้านเป็นกลุ่มท้ายๆ


“เฮ้ย ไอ้ดิล หยิบไม้ถูพื้นให้หน่อยเด๊ะ”
ไอ้ฝันสั่งมา

โธ่มาสั่งกูอีก มึงไม่เข้าใจกูรึไง.. กูกำลัง..

“ ’ดิล ฝากหยิบน้ำยาตรงนั้นมาที ”
ไอ้หมอกส่งเสียงขอขณะมันก้มหน้าก้มตาขัดโถส้วม

แม่ง เดี๋ยวนี้เรียกกูดิลเฉยๆ มึง มึง!


“หันมาหยิบเองสิวะ”
ผมว๊ากมัน

“เอ้า มึงอยู่ตรงนั้นอยู่แล้วนี่หว่า”
มันตอบกลับ
.
.
“ไอ้ดิล ได้รึยังวะ ไม้ถูน่ะ มัวสร้างตำนานรักห้องส้วมกับไอ้หมอกอยู่รึไง”
ไอ้ฝันเร่งแกมกวนตีน

“เปล่าสร้างว่ะฝัน ไอดิลมันยืนทำหน้าปวดขี้กินแรงเราอยู่ เลยใช้ให้หยิบน้ำยา ‘ดิลหย่อยตูดลงไปหยิบรึยัง?”

พวกมันสองคนรุมผม
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!! ฉันมันคนเป็นเป็น ไม่ใช่หนุมาน

“ไม่ไหวแล้วเว้ย”
ผมตะโกนออกมาและ..
ปู๊ดดดดดดดดดดด!
.
.
“ที่กูทำหน้าปวดขี้”
ผมบอกหลังจากตดใส่พวกมัน

“ก็เพราะกูปวดขี้ไง!”
แล้วผมก็วิ่งจู๊ดออกจากห้องน้ำไปเลย 


. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


“เฮ้ยมึง ขอแวะขึ้นไปเอาของที่ห้องชมรมแป๊ปนึงเด่ะ”
ไอ้ฝันบอกมาขณะเราเดินกันใกล้ถึงประตูใหญ่ของโรงเรียนเพื่อมุ่งหน้ากลับบ้าน
ผมกับไอ้หมอกส่ายหน้าเอือมๆ

“เออ เอาๆ”
ผมว่า แล้วไอ้ฝันก็วิ่งดุ๊กดิ๊กข้นบันไดไป

ผมกับไอ้หมอกนั่งรอไอ้ฝันที่ริมรั้ว สายลมเย็นเย็นพัดมาเบาๆ
จู่ๆผมก็บอกกับไอ้หมอกไป
“ระวังแม่มึงจะจัดหนักกะมึงนะที่มาคบกูเป็นเพื่อนเนี่ย”

ไอ้หมอกขมวดคิ้ว
“มึงเป็นเพื่อนกู ไม่ใช่เพื่อนแม่กูนี่”

บ๊ะ ไอ้นี่!
“เออ กูรู้ อย่าให้มีปัญหาแล้วกันนะมึง”
ผมว่า

ไอ้หมอกหัวเราะบางๆ
“ห่วงตัวเองเถอะน่ะ มึงน่ะมีปัญหามากกว่ากูอีก”

ผมหัวเราะดังกว่ามัน
“กูเหรอ? กูเนี่นะมีปัญหา หอกเอ๊ย ฮ่าๆ ตรงกันข้าม กูไม่มีปัญหาอะไรเลย”

ไอ้หมอกมองผม เหมือนกันกับว่าผมพูดสิ่งที่ไม่น่าเชื่อ
“ไม่มีปัญหา? กูเห็นใครต่อใครเขาชอบว่ามึงกัน มึงคงรู้สึกแย่มาก”

ผมกัดริมฝีปากเบาๆอย่างเข้าใจความหมายของมัน
“ไม่ใช่กูหรอก ‘ใครต่อใคร’ ต่างหากที่มีปัญหา ไม่ใช่กู”
ผมยิ้ม ไอ้หมอกมองผม แต่ยังไม่ยิ้มตาม
ผมสาบานได้ว่ามันมองผมอย่างเพื่อน อาจเพราะภายหลังจากผมตดในห้องครานั้น มันจึงเปลี่ยนใจไม่ชอบผมซะแล้ว !!

“กูกลัวมันจะเหยียบจนมึงท้อน่ะสิ”
ผมได้ยินดังนั้นก็ก้มลงมองพื้น มองอย่างมีความหมาย
“ยิ่งเหยียบสิ ดินมันยิ่งแกร่ง”
ผมบอกมันแค่นั้น ก่อนจะตบไหล่ไอ้หมอกให้ลุกขึ้นเมื่อเห็นไอ้ฝันเดินลงจากบันไดตรงมาทางเรา แล้วเดินนำเพื่อกลับสู่บ้าน


. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


“บางระจันเขารวมกันเป็นหนึ่งมีตนเป็นที่พึ่งยอดนักสู้เมืองสิงห์ ย๊าก ว๊าก”
ผมร้อง

“ทั้งเจ็ดครั้งรบพม่าจนล้มกลิ้ง บางระจันเก่งจริง ยุฮู”
ไอ้หมอกผสมโรง


เราสองคน..

..เดินกอดคอกันกลับมาบ้าน



 << หน้าไอ้ฝันที่เดินตามหลังมา

“เพื่อนกู จะใจง่ายไปนะ”
มันบ่นพึมพำเรื่องอะไรก็ไม่รู้

เพื่อนกันครับ ผมกับไอ้หมอกยังเป็นเพื่อนกัน!



หลังจากหายไปนานนับศตวรรษ เพื่อยุ่งกับหนังสือ INDY in love พยายามให้มันคลอดออกมาเป็นเล่มให้ได้
ขณะนี้กำลังดำเนินการพิมพ์รอบแรกและเดี๋ยวผมจะเข้าไปแจ้งรายละเอียดเก็บตกรีปริ้นท์ให้นะครับ
และประกอบกับเรียนซัมเมอร์แบบจัดเต็ม (สลิดไปเรียนภาษาพม่า?? Mingalar Ba Chin!)
ไอดิลตอนนี้จึงถูกหมัก ดอง บ่มยีสต์อย่างดี แล้วบึ้มมม กลายเป็น เอสเค-ทู (บ้านมึง?)

อย่างไรก็ตาม ยังขอบคุณ(ไม่)เกรียนคนอ่านอย่างสูง กับการถามถึงที่ยังมีเข้ามา ทำให้มีแรงฮึดกลับมาอัพต่อได้ โอ้วเย!

ขอได้รับความขอบคุณจาก..(ไม่)เกรียนน้อย

[minyoung]

มาเกรียนต่อแล้ว ประเดิมตอนใหม่หลังจากที่หายไปนานมากกกกกกกกกกกกกกก แต่ก็กลับมาให้ได้เกรียนตลอด มุกก็ยังฮาสาดเหมือนเดิม เป็นกำลังใจให้มากมาย

[YouandMe]

ว่าไอดิลฮาแล้วนะ แต่ดันโดนพ่อหล่อแอบมาขโมยซีนจนได้ 

เจอพ่อน่ารักครั้งแรกก็ 'ตกหลุมรัก..'
..และ..
บอกความในใจใต้แสงเทียน...

เป็นแบบนี้จริงๆ เหรอ...เค้าอ่านตกไปตอนไหนรึเปล่า 

[nunamicky]

แม้กระทั่งคนเป็นครูก็ยัง...
มิน่าลูกถึงเป็นแบบนี้

[yeyong]

ลูกเป็นอย่างไร บ่งบอกถึงพ่อแม่เป็นอย่างนั้น
ไม่น่าเลยเป็นครูแท้ๆ

[StillLoveThem]

....ฮาดีทั้งไอดิล และหมอก โดยเฉพาะกลอน ที่ต่อกันจนโดน..ถีบ
....กลุ้มใจอาจารย์ ผู้หลักผู้ใหญ่ในโรงเรียนนี้จริงๆๆ อย่างนี้ต้องโดนพ่อน่ารัก จัดการอีกซักรอบ
....รวมถึงเอาแม่..ปากจัด ของหมอก มาช่วยกันรุมอาจารย์ ...หย่ายยยยยยยย คนนี้ด้วย

[wdaisuw]

โมโหแทนครอบครัวไอดิล
สังคมสมัยนี้ตัดสินที่อะไร?
คุณค่าของคนวัดจากอะไร?
อยากต่อยปากแตกทั้งพ่อทั้งลูก เป็นครูเสียเปล่า ไร้จริยธรรม
ขอโทษนะคะ อินมากไปหน่อย ฮ่าๆๆๆ

[pp4]

แถบถุยกับตำนานรักพ่อแม่มัน ป๊าดดดด ก็ดูไปเล่าให้ลูกฟังเนอะ = ="
อยากจะหัวเราะให้คางแตก(?) ประวัติศาสตร์พวกแก มันไม่ได้น้ำเน่าขนาดนั้นนะ = =""
แล้วอีกอย่างนะไอดิล....พ่อเอ็งอ่ะเกรียนทั้งคู่นั่นแหละ การกระทำของไอ้พ่อหล่อ มันจะยิ่งกว่าไอหมอกเสียด้วยซ้ำ!!! 555555
อยากให้พ่อน่ารักตามไปจัดจารณ์อีกซักดอกสองดอก มันส์แน่พะย่ะค่ะ -w-)b!
รอตอนต่อไปค่าาาาาาา

ปล.แล้วสถบใส่จารณ์ปกครองว่าไงอะ? ภาษาต่างด้าวนี่ ไม่มีแปลอีก = =?

[sirikanda28]

ถ้าชาติไทยจะมีพ่อ
พิมพ์อย่างนี้ ส่งลูกไป
ไถนาเล่นยังมันส์กว่าอีก

[CarToonMiZa]

ยังคงความฮาตลอดศก

[me_toey]

เป็นแบบนี้ทุกที ถ้ามีเรื่องกับลุกครู 

[choijiin]

ผมบอกอย่างภาคภูมิใจ
อดจะยิ้มไม่ได้เมื่อนึกถึงความทรงจำที่พ่อหล่อเคยเล่าให้ฟังว่า...

เจอพ่อน่ารักครั้งแรกก็ 'ตกหลุมรัก..'

..และ..

บอกความในใจใต้แสงเทียน...

อร๊าง.. โรแมนติกที่สุด!! 

กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
 
อ่านตอนนี้จบแล้วแบบว่า
อิพ่อหล่อของไอดิลนี่มันขี้จุ๊ได้ใจจริงเว้ยเฮ้ย!!!
นี่ถ้าลูกมันรู้ว่าจริงๆเป็นไงคงจะฮามากกว่าน้อีกนะเนี่ย

ดีใจชะเอิงเอยเกรียนคนเขียนมาต่อแล้ว
 

ปลล.เกรียนแก่โอนเงินค่าเกรียนให้แล้วนะจ้ะ
 

[Cacao]

ไอดิลโดนพ่อหล่อหลอกแล้วละลูก... มาถามพี่นี่สิค่ะว่าสมัยก่อนพ่อหล่อจีบพ่อน่ารักยังไง หิหิ
เดี๋ยวพี่จะสาธยายให้ฟัง แล้วเรามานั่งมองตากันน้าาาา =///= ฮ่าๆๆๆ ไอหมอกออกจะคล้ายพ่อหล่อ
จริงๆอาจจะเกรียนกว่าหน่อยตามสมัยนิยม ตอนแปลงเนื้อเพลงนี่ฮานะ 55 ถ้าไม่เกรียนจริงก็คงจะทำไม่ได้
และตอนทะเลาะวิวาทเท่ห์มว๊ากกกกกก >///< ถ้าไอดิลจะไม่เปลี่ยนไป ใจง่ายขึ้นก็เห็นจะไม่ได้แล้ว !
แบบไอดิลเรียกว่าใจง่ายที่หน๊ายยย เค้าเรียกว่าเห็นควาามดีของไอหมอกต่างหากเล่า ฮ่าๆๆๆๆ

ปล. เกรียนคนอ่านคิดถึงเกรียนคนเขียนเด้อ : D

[Maprang_W]

ไอ้ครูกะลูกนั่นแม่งปัญหาเยอะจริง
ไม่ต้องไปสนพวกมันหรอกไอดิล
ที่บ้านมันไม่เคยสอนรึไงว่าอย่าเที่ยวมาดูถูกคนอื่น
เป็นครูซะเปล่า แม่งเอ๊ย

[PoEm2011]

wellcome back...
ยังฮา เสมอต้นเสมอปลายนะ
ครูก็คนเนอะ ก็เหมือนอาชีพอื่นๆในสังคม มีคิดถูกคิดผิดคิดต่างใจดีใจร้ายต่างๆกันไป แต่โดยหน้าที่ของความเป็นครูซึ่งจำเป็นอยู่ที่ต้องเป็นแบบอย่างของเด็กๆที่เฝ้ามองและอาจเอาเยี่ยงความคิดของครูที่ใส่ให้เด็ก ครูที่มีความคิดและจิตใจที่ไม่เปิดกว้างและมองเห็นคุณค่าความเท่าเทียมกันของความเป็นมนุษย์ ไม่ได้ให้เกียรติ์คนที่ความดีแต่จัดประเภทของคนตามวิถีชีวิต(ซึ่งไม่ได้ผิดเพียงแค่แตกต่างจากตนเอง) แบบนี้ก็น่าสงสารเด็กๆในรุ่นต่อๆไป ที่ถูกยัดเยียดความคิดที่เหนี่ยวนำให้เป็นคนใจแคบ ตัดสินคนอื่นว่าผิดเพียงเพราะคิดต่างจากตนเอง.... (จะยาวไปไหมเนี่ย..ฮ่าๆ)

เพื่อนแท้เห็นกันในยามทกข์นะ

รอติดตามตอนต่อไป..ไอดิล (ไม่)เกรียน รุ่นที่สอง
คิดถึงเกรียนรุ่นในตำนานนะนี่..ฮ่าๆ จะรออ่านในหนังสือนะ

นิดนึงนะ คือดนตรีที่แช่มชัด หรือแจ่มชัดอะ ถ้าจำไม่ผิด บทกวีในตำนานเป็นดนตรีที่แจ่มชัดมั้ยย

ทัศน์...เอ่อ..ก้ากกกกกก ขอแต่งงานใต้แสงเทียน!!!!

[sasaijk]

ทุกอย่างมันมีลำดับความเป็นมา....รอวันไม่ใช่เพื่อนค่ะ....เหอๆ

[Cappello]

เจอพ่อน่ารักครั้งแรกก็ 'ตกหลุมรัก..'
..และ..
บอกความในใจใต้แสงเทียน...

555 จริงหรอเนี่ย ตูอ่านทุกตอนรึป่าวว้า ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
กลับไปถามพ่อหล่อพ่อน่ารักใหม่ดีกว่าเน้อ ไอดิล 
จำชื่อตอนเเรกของพ่อหล่อกับพ่อน่ารักได้เลย น้ำเเตกแล้วเเยกทาง 555
อ้อ เเล้วตอนที่บอกรักกันเนี่ย จำได้ว่าข้างถนนเลยนะ

[TiiTa]

ทำไมรู้สึกว่ารุ่นลูกมันเกรียนหนักกว่ารุ่นพ่อ เอ๊ะ หรือเราเขาใจผิดเอง
ฮาตอนต่อกลอนมาก ตอนนั้นเป็นตอนที่ทำให้คิดว่าไอหมอกช่างเกรียนนัก
แล้วตอนที่ไอดิลบอกเล่าถึงการพบรักของพ่อหล่อพาอน่ารัก เอิ่ม งี้มันโกหกลูกเต็มๆ
เอ๊ะ หรือเราอ่านตกตรงไหนนะสงสัยได้หนังสือมาต้องแสกนอีกรอบ
ไอ่ตอนมีเรื่องกับลูกครูฝ่ายปกครองตอนแรกคิดว่านิสัยแย่แค่ลูก โดยที่พ่อไม่รู้ไม่เคยรู้พฤติกรรม
ที่ไหนได้พ่อกลับส่งเสริมไม่ได้อบรมลูกเลยนี่ แถมยังมาว่าครอบครัวทำตัวให้โดนดูถูก คนดีๆอะ เขาไม่ดูถูกคนอื่นหรอก
อ่านตอนอาจารย์ฝ่ายปกครองคนนี้แล้วอารมณ์ขึ้นอะ บอกกับตัวเองเลยว่าถ้าเป็นครูจะไม่ทำตัวแบบนี้เด็ดขาด(ตอนนี้เรียนอยู่ อิอิ)
แต่ตอนส่งท้าย เอิ่้ม ไอหมอก นายเกรียนมาก

ขอขอบคุณ(ไม่)เกรียนคนเขียนที่สร้างสรรค์ผลงาน(ไม่)เกรียนมาให้อ่าน

[n2]

หน้า :z6:ครูปกครองจริงๆ