หัวข้อ: ++++ ก็แค่บอกว่ารัก...มันยากนักเหรอ ++++ >>จบแล้ว ย้ายได้เลยครับ [09/02/12]<<

[Rhythm]

 

[artit]

อ่านแล้วคิด จะสงสารนะโมดีมั้ย จะสงสารใครดี 

[Violet_Melon]

ขอบคุณนะครับ GeTOuTNoW,4559,MinKKniM,ujen,Kiss Koki,Rhythm,artit ที่ติดตามอ่านกันมาตลอดครับ


ชอบความเห็นของ lunar มากๆเลย    ตรงประเด็น ชัดเจน โดนใจดำฉึกๆ ประหนึ่งว่าเป็นร่างโคลนนิ่งของคนเขียนกันเลยที่เดียว ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ก็อยากจะกลับไปตบหัวตัวเองซักผัวะสองผัวะ หมั่นไส้ความใจง่ายเหลือเกิน   


ขอบคุณ คุณผู้อ่านทุกท่านมากๆนะครับ เชิญอ่านตอนต่อไปกันได้เลยคร้าบบบบบบบบ

[Violet_Melon]

ตอน 19: อาจารย์ประจำชั้นคนใหม่

   ตลอดช่วงปิดเทอมเกือบสองเดือน ผมไม่ได้เจอไอ้เวอร์เลย ไอ้ตุ๊ก็ยุ่งช่วยงานที่บ้าน ไม่ค่อยได้มีเวลามาหาผมมากนัก ส่วนไอ้อุ้ยก็ไปอยู่บ้านที่กรุงเทพฯกับพ่อมัน จนกระทั่งถึงวันเปิดเทอมแรกของมอสองเทอมสองครับ

   เรากำลังยืนเข้าแถวหน้าเสาธงกันอยู่ แดดร้อนเปรี้ยงๆเชียว ทำไมอาจารย์ไม่ปล่อยให้ขึ้นห้องเรียนซักทีนะเนี่ย

   แล้ว ผอ. ก็เดินขึ้นมาหน้าเสาธง พร้อมกับไมโครโฟน เห็นแล้วพวกผมถึงกับถอนหายใจกัน นึกในใจว่าวันนี้ดูท่าจะได้ตากแดดนาน

   “สวัสดีนักเรียนทุกคน วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก ครูขอให้นักเรียนทุกคนตั้งใจเรียน และมีความสุขกับการเรียนวันแรกของเทอมนี้ แต่ก่อนอื่น วันนี้โรงเรียนเราจะมีอาจารย์ใหม่มาบรรจุเป็นอาจารย์ประจำที่นี่เพิ่ม อีก 5 ท่าน ขอเรียนเชิญอาจารย์ทั้งสี่ท่านแนะนำตัวด้านหน้าเลยครับ”

   “สวัสดีค่ะนักเรียนทุกคน ครูชื่ออาจารย์.... บลาๆๆ” แล้วอาจารย์ทั้งสี่ท่านก็แนะนำตัวกัน เป็นอาจารย์ผู้หญิง ที่เพิ่งบรรจุใหม่ทั้ง 5 ท่านเลยครับ จบมาจากสถาบันราชภัฏนครสรรค์ (ตอนนั้นยังเป็นสถาบันราชภัฏ) ทั้งสาวแล้วก็สวยซะด้วย โดยเฉพาะอาจารย์ 2 ท่านที่สอนวิทยาศาสตร์ กับคณิตศาสตร์ สวยมากๆ แบบน่ารักเวอร์ๆ พวกนักเรียนชายนี่ ฮือฮากันใหญ่ แนะนำตัวกันเสร็จ ก็นักเรียนก็แยกย้ายกันขึ้นห้องเรียนไป

   คาบแรกช่วงชั่วโมงโฮมรูม ซึ่งปกติแล้วคาบนี้อาจารย์ที่ปรึกษาจะเข้ามาคุยกับนักเรียน ถามสารทุกข์สุขดิบ มีปัญหาอะไรมั้ย เรียนได้หรือเปล่า ประมาณนั้น เป็นชั่วโมงที่ให้อาจารย์กับนักเรียนเข้ามานั่งทำความสนิทสนมกัน นักเรียนมีปัญหาอะไร ก็จะนำมาเล่าให้อาจารย์ฟังกัน

    และแล้วอาจารย์ที่ปรึกษาคนใหม่ก็ขึ้นมา

   “สวัสดีค่ะ แนะนำตัวอีกรอบนะคะ ครูชื่อนุสรีย์ ...  หรือเรียกว่า อ.เก้ (ออเก้) ก็ได้ค่ะ ครูจะมาเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาห้อง 2/3 ในเทอมนี้นะคะ” โหยสุดยอด อาจารย์คนที่สอนคณิตฯที่บอกว่าน่ารักๆไง อาจารย์จะมาเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาห้องผมครับ พวกผู้ชายในห้องเฮกันลั่นเลยล่ะครับ หุหุ พวกผมก็พลอยดีใจไปกับเค้าด้วย

   “ชั่วโมงแรกนี้เรามาแนะนำตัวให้ครูรู้จักกันก่อนนะคะ เริ่มจากคนที่นั่งด้านหลังขวาสุดน่ะคะ ตัวโตเชียว ชื่ออะไรคะ” อาจารย์เก้ชี้มาที่ไอ้ตุ๊น่ะครับ วันนี้ไอ้ตุ๊มันนั่งติดริมหน้าต่างน่ะครับ ไอ้ตุ๊ทำหน้างง แล้วยืนขึ้น ถ้าผมดูไม่ผิด หน้ามันแดงมากๆเลยล่ะ พูดตะกุกตะกัก มันเป็นอะไรของมัน แค่อาจารย์ให้แนะนำตัวเนี่ยะ

   “เอ่อ ... ผมชื่อ ... ชื่อวีระพงษ์ สิง… ชื่อเล่นตุ๊ครับ เอ่อ จบมาจากโรงเรียน ...”

   “ดูท่าจะตื่นเต้นนะคะ นั่งลงได้แล้วค่ะ คนต่อไปซิคะ”

   “ผมชื่อ วีระพงษ์ สุข… ชื่อเล่นอุ้ยครับ จบจากโรงเรียน...” ไอ้ตุ๊กับไอ้อุ้ยมันชื่อเหมือนกันครับ แล้วอาจารย์ก็ให้แนะนำตัวจนครบทุกคน สรุปว่าอาจารย์เก้ก็มาเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาห้องผม แล้วก็สอนคณิตฯด้วยครับ ปกติแล้วที่โรงเรียนจะมีการสลับสับเปลี่ยนอาจารย์ที่ปรึกษาทุกๆเทอมครับ แต่อาจารย์เก้เองได้เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาห้องผม จนถึงมอสามเทอมสองเลยครับ เด็กห้องผมเลยสนิทกับอาจารย์เก้มาก เรียกได้ว่าไปไหนไปกันเลยที่เดียว

   แล้วก็มีอาจารย์ใหม่อีกคนที่ได้สอนพวกผมด้วยก็คือ อาจารย์ภาษาอังกฤษครับ คนนี้อายุ 30 กว่าๆแล้วครับแต่เพิ่งมาบรรจุเป็นครู ชื่ออาจารย์อ๋อยครับ แบบว่าเป็นอาจารย์ที่โหดมากตีเจ็บโคตรๆ ขอเล่านิดนึงเกี่ยวกับอาจารย์สองท่านนี้ อาจารย์สองท่านนี้เป็นคนที่มีอิทธิพลกับพวกผมมาก ถึงมากที่สุดตลอดเวลาที่เรียนที่นี่

   เวลาที่ผมอยู่กับเพื่อนๆสนิท ผมก็จะเป็นเด็กปกติ ทะโมนๆ เพื่อนไปไหนก็ไปกัน ค่อนข้างติดเพื่อน แต่ในสายตาอาจารย์ และเด็กคนอื่นๆก็จะมองว่าผมเป็นเด็กดี เรียบร้อย เรียนเก่ง(อย่างที่เคยบอกผมเป็นคนเรียนเก่ง ผมการเรียนเป็นที่หนึ่งของโรงเรียน เกือบทุกเทอม อันนี้จริงๆ ไม่ได้โม้) เพราะฉะนั้นอาจารย์ท่านอื่นๆก็จะชื่นชมผมแบบนั้น และโดยปกติแล้วผมไม่ค่อยจะมีประวัติเสียในโรงเรียนเลย เวลาทำความผิดอะไร ส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยจะมีใครจับได้ แล้วก็รอดไม้เรียวมาจากอาจารย์อื่นๆได้ทุกครั้ง แต่ก็จะมีอาจารย์อยู่สองท่านนี้ ที่จะรู้ทันผมตลอด ผมทำอะไรผิดก็จะจับได้ตลอด แล้วก็เป็นสองคนแรกที่ได้ฟาดไม้เรียวลงบนก้นผม สองท่านนั้นก็คืออาจารย์อ๋อยกับอาจารย์เก้นี่แหละ พูดไปแล้วก็คิดถึงอาจารย์สองท่านนะ ไม่ได้เจอกันมาเกือบ 10 ปีแล้ว ไม่รู้เป็นยังไงบ้าง

   โป๊ก!!! “มึงนั่งเหม่ออะไรวะ” ไอ้อุ้ยมันเขกหัวไอ้ตุ๊

   “เชี่ยยย เจ็บนะโว้ย เดี๋ยวกูก็เตะเข้าให้” ไอ้ตุ๊โวยวาย

   “กูถามว่ามึงเหม่ออะไร”

   “ป่าวววว คิดอะไรปเรื่อยเปื่อย”

   “...เอ่อ มึงว่า... อาจารย์แก้น่ารักป่าววะ” ไอ้ตุ๊พูด ทำหน้าแดงๆ


   “หือ???” ผมกับไอ้อุยทำหน้างงๆ ปกติไม่ค่อยเห็นไอ้ตุ๊มันชมผู้หญิงคนไหนน่ารัก

   “อือ ก็น่ารักดี แล้วไง” ผมพูด แล้วจ้องหน้ามัน

   “ก็ไม่แล้วไง กูก็แค่ชมอาจารย์เฉยๆ ไปๆไปเรียนคาบต่อไปกันได้แล้ว” ไอ้ตุ๊ พูดเสร็จก็ลุกหยิบกระเป๋าเดินลิ่วออกมา ผมกับไอ้อุ้ยได้แต่งง กับท่าทีของมัน

   ส่วนไอ้เวอร์หลังจากเปิดเทอม จนเกือบสองอาทิตย์ผ่านไปผมก็ยังไม่ได้คุยกับมันเลย กับไอ้ตุ๊กับไอ้อุ้ย ผมก็เห็นมันคุยปกติ เห็นมันไปเตะบอล เล่นบาสกันเหมือนเดิม ตัวผมเองก็สบายใจไปได้หน่อยหนึ่ง ส่วนผมก็ตามไปนั่งดูมันข้างสนาม ถามว่าสถานการณ์ระหว่างผมกับไอ้เวอร์ดีขึ้นไหม ก็ตอบได้ไม่เต็มปากเสียทีเดียวว่ามันดีขึ้น เพราะถึงแม้ว่าตอนนี้มันจะไม่ได้หลบหน้าผมแล้ว แต่ผมกับมันก็ยังไม่ได้คุยกันอยู่ดี

   ไอ้อุ้ยเอง ก็พยายามที่จะเปิดโอกาสให้ผมกับไอ้เวอร์ ได้มีโอกาสอยู่กันลำพัง บ่อยๆ โดยหวังว่าผมกับไอ้เวอร์ จะยอมคุยกันดีๆซะที แต่อย่างที่บอก ตอนนั้นตัวผมเป็นคนทิฐิสูงมาก คงไม่มีทางแน่ๆที่ผมจะยอมเข้าไปคุยกับไอ้เวอร์ก่อน  กอปรกับทั้งผมและไอ้เวอร์ ต่างก็ยังเด็กทั้งคู่ ต่อให้ร่างกายจะโตเร็วแค่ไหน แต่ความรู้สึกนึกคิด ยังไงก็ยังเป็นเด็กอายุ 14 อยู่วันยังค่ำ ความยับยั้งชั่งใจก็ยังมีน้อย การใช้อารมณ์จึงมักจะมาก่อนการใช้เหตุผลเสมอ

[artit]

ทำไมมาแบบค้างๆ 

[ujen]

  สั้นจัง

รอน่ะ

 

[MinKKniM]

มันสั้น ......... มากอ่ะ

[roseen]

 

[GeTOuTNoW]

สั้งงะ ไม่สะใจเลย

 

[Violet_Melon]

ตอน 20: (นึกชื่อตอนไม่ออก -..,- )

   เคยมั้ยครับตอนเด็กๆที่ทำอะไรทะโมนๆ หรือแกล้งเพื่อนแบบพิเรนทร์ๆ ยิ่งวันไหนที่ใส่ชุดพละ จะถือว่าเป็นวันที่อันตรายมาก .... ยังไงน่ะเหรอ? นึกดูละกันครับชุดพละ ต้องเป็นเสื้อพละ แล้วก็กางเกงวอร์ม ไอ้ที่อันตรายก็ตรงกางเกงวอร์นี่ล่ะครับ เพื่อนผู้ชายมักจะชอบเล่นพิเรนทร์  ดึงเกงเกงวอร์มกันครับ ในห้องจะมีกลุ่มที่มันทะโมนๆอยู่ คือกลุ่มไอ้เทพ เด็กผู้ชายตัวล่ำบึ๊ก บึกบึน ทั้งตัวมันมีสีขาวอยู่สองส่วน คือตา กับฟันมันครับ ไอ้นี่มันจะมีแก๊งลูกสมุน 3-4 คนคอยแกล้งเพื่อนคนอื่นๆ ไม่เฉพาะในห้องหรอก ลามไปถึงเพื่อนๆห้องอื่นด้วย จนมันเป็นที่เอือมระอาไปทั่วชั้น จริงๆมันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรมากมาย ไม่ใช่ว่าจะเป็นเด็กเกเร ตีรันฟันแทงอะไร แต่มันชอบแกล้งคนอื่นแบบให้อายน่ะครับ โดยเฉพาะวันไหนที่ใส่ชุดพละ แรกๆมันก็แค่แกล้งดึงกางเกงลงให้เห็นกางเกงในเฉยๆ หลังๆมันเริ่มพัฒนาครับ

   แรกๆ-->ดึงกางเกงลงถึงเข่า เพื่อนคนไหนเสือกใส่กางเกงในตูดขาด หรือขึ้นราก็จะแถมเรื่องโดนล้อให้อายไปอีกอย่างหนึ่ง

   ต่อมา-->ดึงกางเกงลง ถลกเสื้อขึ้น จะได้เห็นกางเกงในกันชัดๆ บางคนซวยกางเกงในยืด มันก็จะหลุดออกมาทั้งกางเกงนอก กางเกงในกันเลยทีเดียว

   หลังๆ-->ดึงกางเกงลง พอคนโดนดึงลงตามปฏิกิริยาก็จะต้องก้มลงเพื่อดึงกางเกงขึ้น มันก็ฉวยโอกาศ ดึงกางเกงในลงอีกต่อ แถมถลกเสื้อขึ้นด้วยอีกต่างหาก คราวนี้แหละมึงเอ๊ย เห็นกันจะๆ ทุกรูขุมขนเลยทีเดียว

   หนักๆเลยก็คือ--> ดึงกางเกงกับกางเกงในลง แล้วเอาไม้กวาดเสียบตรงหว่างขา แล้วหามวิ่งกันไปทั่วชั้นเรียน

   คนไหนโดนมันแกล้งนี่ อายกันไปหลายวันเลยที่เดียว แล้วเหยื่อของมันส่วนใหญ่ก็จะเป็น คนตัวเล็กกว่ามัน ซึ่งตัวไอ้เทพมันก็เกือบเท่าๆไอ้เวอร์ แต่มันจะล่ำกว่า แล้วก็เตี้ยกว่านิดหน่อย สรุปว่ามันแกล้งเค้าได้เกือบหมดทั้งชั้นแหละ ใครเจอแก๊งค์มันเข้าไปนี่ หวาดกลัวกันเป็นแถบๆ
   
   และแล้วมันก็มาถึงคราวซวยของผม ตอนนั้นยังเช้าอยู่ ผมมาถึงก็ทำเวรห้องครับ มีเพื่อนอยู่ในห้อง อีกประมาณสิบกว่าคน ส่วนแก๊งค์ผมยังไม่เห็นมีใครโผล่มาสักตัว ขณะที่ผมกำลังถูพื้นอยู่นั้นไม่รู้ว่าไอ้เทพ ไอ้เอ็กซ์ แล้วก็ไอ้บอย มันมาจากไหน มาข้างหลังผม แล้วไอ้เทพก็กระตุกกางเกงวอร์มผมลง

   “เฮ๊ยยย ไอ้เชี่ยเทพ” แต่ไอ้โมฉลาดครับ เนื่องจากเห็นเพื่อนๆโดนแกล้งกันบ่อย แล้วก็เคยโดนมาเองบ้าง หลังจากนั้นก็เลยใช้เชือกร้อยขอบกางเกงวอร์มเพิ่ม แล้วมัดไว้ จะได้ไม่โดนดึงง่ายๆ ฮ่า ฮ่า
   
   “โหย มัดเชือกด้วยวุ้ย เซ็งเลย แต่... ไม่เป็นไร เดี๋ยวจับถอดเอาก็ได้” เฮ้ยยยย เชี่ยละ เคยมีเพื่อนคนนึงโดนมันแกล้ง โดยการถอดกางเกงกับกางเกงใน แขวนไว้บนพักลมเพดาน วันนี้จะถึงคิวกูแล้วเหรอเนี่ยะ ม่ายยยย ว่าแล้วไอ้เอ็กซ์ก็มาล็อคแขนผมไว้ดานหลังเรียบร้อย ส่วนไอ้บอยจับขาผมไว้ ตอนนี้ผมล้มลงมานอนกับพื้น
   
   “ไอ้เทพ เอาเลย”ไอ้เอ็กซ์บอก

   “อย่านะมึง กูร้องให้คนช่วยจริงๆด้วย”

   “ร้องดิ๊ กูกลัวใครที่ไหน” ว่าแล้วมันก็จับที่เอวกางกางผม แล้วแก้เชื่อที่ร้อยเอวกางเกงออก

   “อ๊ากกกก ไอ้เทพ อย่าน๊า ปล่อยกู ปล่อย”

   “ฮ่า ฮ่า ฮ่า เอาเลยๆ ถอดกางเกงเลย”

   “อย่านะ อย่า ปล่อยกู ไอ้เหี้ยยยยย” มันพยายามดึงกางเกงผมลง ผมก็ดิ้นสุดแรง

   “อย่าดิ้นเส้ อยู่นิ่งๆ”ไม่ดิ้นมึงก็ถอดกางเกงกูนะเส่

   “ไอ้เชี่ย กูเจ็บ” มันจับขอบกางเกงดึงลง แต่เล็บมันอ่ะโคตรยาว จนข่วนเอวผม มันดึงกางเกงลงมาได้นึดนึงละ แต่ผมยังดิ้นไม่หยุด เชี่ยแล้ว แม่งมันดึงกางในลงมาด้วยเลยนี่หว่า ไอ้โมเห็นอย่างนั้นก็ดิ้นแรงขึ้น

   “อยู่นิ่งๆสิมึง” ไอ้โมรู้สึกได้ว่างกางเกงมันเริ่มเลื่อนต่ำลงๆ จนถึงหน้าขา ไอ้โมก็หนีบขาสุดฤทธ์ กลัวหนอนน้อยจะโผล่ออกมา ตอนนั้นยังมีเพื่อนผู้หญิงอยู่ในห้องด้วย

   “เว้ย เฮ้ยย ขนกำลังขึ้นเลยเว้ย มึงดูดิ ฮ่าๆๆๆ” เชี่ยยยย ไม่เคยเห็นรึไง ของมึงก็มีสาดดด

   “เฮ้ย ไอ้เทพ ถอดกางเกงมันออกมาเลย” สาดดดด อยากถอดก็ไปถอดของมึงเส่ อย่ามายุ่งกับกู๊ ไอ้เทพจะดึงกางเกงลงอีก เง้อออ อย่าน๊า หนอนน้อยกูจะโผล่อยู่แล้วว

   “เฮ้ยย มึงทำไรไอ้โม ปล่อยมันเลย เดี๋ยวกูก็เตะเข้าให้” โอ้ววว พระเอกของช้านนน พวกมันรีบปล่อยผมทันที ชิส์ นึกว่าแน่จริง

   “เฮ้ย พอแล้วเว้ย แฟนเค้ามาแล้ว ฮ่า ฮ่า” สาดดด แฟนพ่อเมิงเส่ เค้าเรียกว่าคู่ซ้อม!!!

   “แฮ่กๆ” เล่นเอาซะกูเหนื่อย

   “ไง อยากโชว์ก็ไม่บอก ทีกับกูละทำเล่นตัว” น่านไอ้เวอร์ปากหมาทันทีเลยเชียว งั้นบทพระเอกที่บอกไปตะกี้นี้เป็นอันยกเลิก

   “เชี่ยดิ เมิงก็เห็นมันแกล้งกู” หงุดหงิด มันมาถึงก็เริ่มพูดแขวะผมเลย

   “แล้วทำไมไม่อยู่ห่างๆ รู้ว่ามันชอบแกล้ง”

   “กูจะรู้มั้ย มันเล่นเข้ามารุมกูซะขนาดนั้น”

   “ถ้ากูไม่มานี่ คงได้เห็นกันไปถึงไหนต่อไหนแล้วเหอะ”

   “คราวหลังก็ไม่ต้องมาเสือก กูดูแลตัวเองได้ กูอยากจะให้ใครดูอะไรก็เรื่องของกู” อะไรของมันมาถึงก็ว่าเอาๆ ก็ไม่ได้ทำอะไรผิดซะหน่อย คนถูกกระทำน่ะกูนะเว้ย ผมพูดเสร็จก็เดินลงมาด้วยความโมโห ไม่ได้คุยกันมาต้องเกือบสองเดือน แทนที่จะได้พูดกันดีๆ เสือกมาทำปากหมาใส่ แม่มมม งั้นก็อย่าได้มาคุยกันเลย
   
   วันนั้นผมย้ายไปนั่งกับไอ้อุ้ยซะเลย ให้ไอ้ตุ๊มานั่งกับมัน จนถึงสองคาบสุดท้ายครับ มีเรียนเกษตร ทุกคนก็ลงไปที่แปลงเกษตรกัน ทุกคนจะมีแปลงเกษตรกันคนละ 1 แปลงครับ เลือกปลูกผักได้ตามใจชอบ ปลูกจนผักโตได้ที่ก็เรียกอาจารย์มาดูครับ แล้วอาจารย์จะตัดเกรดให้ตรงนั้นเลย หุหุ ง่ายๆใช่ป่ะล่ะ
   
   ลงมาถึงผมก็รีบรดน้ำพรวนดิน ตามปกติครับ แปลงของผม ไอ้ตุ๊ ไอ้อุ้ย จะอยู่ติดกันครับ ส่วนของไอ้เวอร์มันอยู่แปลงแรก รดน้ำพรวนดินเสร็จ ไอ้อุ้ยกับไอ้ตุ๊ก็เดินออกไปก่อน แล้วตะโกนบอกว่าจะไปรอที่สนามบาส ถ้ารดน้ำแสร็จแล้วให้ผมตามไปพร้อมไอ้เวอร์ (ไอ้ตุ๊มันยังไม่รู้ว่าผมกับไอ้เวอร์ยังไม่พูดกันส่วนไอ้อุ้ยน่ะจงใจให้ผมอยู่กับไอ้เวอร์อยู่แล้ว)  พอผมรดน้ำเสร็จผมก็เดินไปเลยครับไม่ได้รอไอ้เวอร์มัน เดินมาได้แป๊บเดียว ก็มีคนมากอดเอวผมจากด้านหลัง
   
   “ไม่รอกูก่อนล่ะ” ไอ้เวอร์มันว่า

   “รอไร มีตีนก็เดินไปดิ” ยังโกรธมันอยู่ ทั้งเรื่อง ที่ไม่ได้คุยกันมาสองเดือน แล้วก็เรื่องเมื่อเช้า

   “อะไร ยังโกรธกูอยู่เหรอ”มันไม่พูดเปล่าขโมยหอมแก้มผมไปทีนึงด้วย ไอ้บ้า กูอายนะ แต่ผมก็ยังทำเป็นฟอร์มต่อไป พูดถึงเรื่องหึง ทีวันที่กูโดนพวกผู้หญิงในห้องรุมหอมแก้มวันนั้น มึงไม่เห็นจะหึงเลย ทีแค่ไอ้เทพจะดูหนอนน้อยกูหน่อยเดียว ดันมาบอกว่าหึง ท่าจะประสาทละมึง
   
   “โกรธบ้าไร ทำไมต้องโกรธ แล้วนี่นึกยังไงมาคุยกับกู ไหนบอกไม่ชอบมายุ่งกับคนหน้าด้าน ไร้ยางอาย” ผมยังจำได้ที่มันเคยว่าแดกดันผม

   “กูขอโทษ ที่กูทำไปทั้งหมดน่ะ ก็เพราะกูหึงมึงนี่”มันทำเสียงอ่อย

   “หึงบ้าอะไร ไม่ได้เป็นไรกันซะหน่อย”

   “เอ๊า ก็เมิงเป็นแฟนกูไง”สาดดด กูไปเป็นแฟนมึงตอนไหน ไอ้ขี้ตู่เอ๊ย

   “หรือว่าต้องให้กู แสดงให้ดู” มันพูดพร้อมกับรั้งผมเข้าไปชิดตัวมัน แสดงเชี่ยไรอีกล่ะ มึงเพิ่งหอมแก้มกูไปแหมบๆ ถ้ามึงจะทำมากว่านี้กูคงต้องเป็นเมียมึงแล้วล่ะ

   “ปล่อย เลยมึง ทะลึ่งละ คนเยอะแยะ อายเค้ามั่งเหอะ”

   “ไม่ จนกว่ามึง จะยอมรับว่าเป็นแฟนกู”

   “เหอะ ไม่มีทางปล่อยกูเลย” ผมมันดันตัวมันออก แต่มันก็ดึงผมกลับเข้าหามัน แต่ผมไม่สนผลักมันออกแล้วเดินหนี แต่มันก็ยังตามมาคว้าเอวผมไว้ได้ มันพยายามเอาขามันมาพันขาผมไม่ให้ผมเดิน (คล้ายๆกับขัดขาน่ะแหละ) ผมก็เอาขาหนีมันเรื่อย
   
   “ไอ้เวอร์ ทำไรเนี่ย หลบไปเลยมึง”ผมยังคงเอาขาหลบมัน ซึ่งมันก็ยังตามเอาขามาเกี่ยวไม่เลิก

   “ไม่หลบ มึงต้องพูดก่อนว่ามึงเป็นแฟนกู” จังหวะที่ผมจะก้าวขาหลบ ขาผมก็ไปเหยียบลูกรังก้อนใหญ่เข้า ทำให้ผมล้มหงายหลังลงไป มันเองก็คว้าผมไม่ทัน ทำให้ผมล้มลงไปนอนคลุกฝุ่น และเนื่องจากตรงนั้นเป็นลูกรังแล้วผมเอาแขนข้างขวาลง ทำให้แขนผมครูดไปกับลูกรังเต็มๆ ผมรู้สึกเจ็บมาก ไอ้เวอร์ตกใจรีบมาประคองผมขึ้น
   
   “เฮ้ย โมเป็นไรป่าว”

   “...” ผมเจ็บ พูดไม่ออก แต่ยังมีแรงสะบัดแขนมันออก

   “อย่าดิ้นสิ แขนเลือดออกใหญ่แล้ว เดี๋ยวกูพาไปทำแผล” มันพยายามเข้ามาประคอง ตอนนี้ไอ้โมเริ่มรู้สึกว่า เจ็บขาด้วยแล้ว แต่ก็ยังสะบัดมือมันออก

   “ไม่ต้องมายุ่ง กูไปเองได้” ผมน้ำตาไหล ทั้งเจ็บ ทั้งน้อยใจ มันชอบทำอะไรตามอำเภอใจ นึกอยากจะดีด้วยก็มาทำดี พอนึกอยากจะโกรธก็ไม่ยอมฟังหน้าอินทร์ หน้าพรหม แถมชอบใช้แต่กำลัง คราวนี้ได้เลือดเลยดูสิ พอมันเห็นผมร้องให้มันดูตกใจ แล้วรีบมาประคองผม เอามือข้างไม่เจ็บกอดคอมันเรียบร้อย แล้วก็ทำท่าจะอุ้มผม

   “ไม่ต้อง กูเดินเองได้”

   “เดินอะไรเล่า ขาก็เจ็บไม่ใช่รึไง แล้วแค่นี้ทำเป็นร้องให้ไหนเคยบอกว่าไม่มีวันเสียน้ำตาให้คนอย่างกูไง” ง่ามันยังจำได้ ผมเอามือปาดน้ำตา แต่ยิ่งปาดน้ำตามันก็ยิ่งไหลออกมา

   “ใครบอกกูร้องให้เพราะมึง น้ำตามันไหลเองเพราะกูเจ็บต่างหาก”
   
   "ไม่ร้องไห้แล้วทำไมถึงต้องสะอื้นด้วยล่ะ" มันย้อนกลับมา

   ตอนแรกมันจะอุ้มผม แต่ผมไม่ยอมเลยได้แต่ขี่หลัง ให้มันพามาที่ห้องพยาบาล จำได้มั้ยครับครั้งที่ผมทำแผลให้มันแล้วเอาทิงเจอร์ราดจนมันร้องลั่น คราวนี้มันคงได้เอาคืนสมใจมันล่ะ

   แต่... มันคงไม่ได้ทำเช่นนั้นหรอก เพราะวันนี้อาจารย์พยาบาลอยู่ครับ เลยมาทำแผลให้ผมแทน โหดดดด สุดยอด ไอ้โมแสบโคตรรรรร ถึงว่าทำไมวันนั้นไอ้เวอร์มันร้องซะลั่น งือออ

   โดนกับตัวถึงได้รู้ ไอ้โมก็ได้เสียน้ำตาอีกรอบ อันนี้เพราะแสบจริงๆ ไม่ได้เกี่ยวกับไอ้เวอร์

   “อาราย ๆ แค่นี้ร้องไห้อีกแล้วเหรอ เสียน้ำตาให้กูสองหนแล้วนะวันนี้”

   “พ่อเมิงเส่ กูแสบ” ทำหน้างอใส่มัน กว่าอาจารย์จะทำแผล พันแผลให้เสร็จก็เลิกเรียนแล้ว นักเรียนทะยอยเข้าแถวกลับบ้านกันแล้ว มันทำท่าจะแบกผมออกมาหน้าโรงเรียนอีก แต่ผมไม่ยอม เลยแค่ให้มันถือกระเป๋าให้ ส่วนผมก็เดินกระเผกเกาะใหล่มันออกมา ตอนแรกกะว่าจะโกรธไอ้เวอร์เหมือนกันที่ทำผมเจ็บ แต่พอเห็นท่าทางที่มันห่วงใยผมจริงๆ แล้วยิ่งไม่ได้คุยกันมาเกือบสองเดือน ทำให้ผมต้องใจอ่อน
   
   มาเจอไอ้อุ้ยกับไอ้ตุ๊ มันก็โวยวายใหญ่ ว่าหายไปไหนมา พอพวกมันเห็นสภาพผมก็ตกใจ ถามว่าไปทำอะไรมา ผมก็บอกมันว่าหมามันมาวิ่งพันขา เลยสะดุดล้ม พวกมันหัวเราะกันใหญ่ว่าผมซุ่มซ่าม ส่วนไอ้อุ้ยก็มองหน้าผมกับไอ้เวอร์แล้วยิ้มๆ ผมเลยแจกมะเหงกมันไปซะหนึ่งที โทษฐานที่ทำเป็นรู้ดีนัก
   สรุปว่าอาทิตย์นั้นทั้งอาทิตย์ผมก็ต้อง เดินกระเผลกๆมาเรียน ทั้งอาทิตย์ โดยมีมันสามตัว ทำหน้าที่บริกร แล้วก็พาหนะ หุหุ เจ็บขาทีไรไอ้โมสบายทุกที ฮ่า ฮ่า งั้นแกล้งเจ็บขาบ่อยๆดีกว่ากรู

[tawan]

ดีกันนนนนนนน

จะได้สมหวังสักที

 

[ujen]

ดีกันแล้ว

 

[roseen]

 

[zabzebra]

สนุกมากค่าาาาาาาาาาาาา ติดตามอยู่นะๆ

[artit]

 

[GeTOuTNoW]

น่ารักได้อีก

 

[tiamo]

แรงได้อีกอ่ะ 

[shisu]

 

[Kiss Koki]

..เธอเป็นแฟนชั้นแล้ววววว ...เวอร์กลับมาแล้ว...เจ็บตัวตลอดถึงจะมีสุขนะนะโมนะ ต้องให้มันได้อย่างนี้ซิ คิ๊กๆๆๆ

[silverphoenix]

โมเอ้ยยย  เลิกงอนได้แว้ววว 

แต่ที่แกล้งดึงกางเกงนี่ก็เหมือนจะแรงนะเน่ีย  =  ="

+1 เป็นกำลังใจให้น้าาาา

[MinKKniM]

เวอร์ ชัดเจนดีชอบๆ 

โมเป็นแฟนเวอร์เหอะนะ สองคนนี้เหมาะกันดีอ่ะ

[gay_love]

 

มาเป็นกำลังใจให้ เวอร์ก็น่ารักแต่สงสารตุ๊ ...น่ะ แต่ใครก็ได้ขอให้รักนะโมจริง เชียร์ 

[Rhythm]

ดีกันเเล้วใช่ป่ะ
 เชียร์เวอร์นะ หุหุ 


 

[Cupcake]

น่ารักอ่าาาาาาาา

[Violet_Melon]

tawan ตอนนี้มันน่ะดี แต่ไม่นานก็คงกลับมากวนประสาทเหมือนเดิมแหละ

ujen ดีกัน แต่ต้องแลกด้วยเลิอดผม คุ้มมั้ยเนี่ยะ

roseen 

zabzebra สนุกก็ติดตามต่อไปเรื่อยๆนะครับ

artit 

GeTOuTNoW หมายถึงนะโมชิมิๆ

tiamo เบาๆเอง ตอนใหม่นี่แรงกว่านั้นเยอะะะะะะะะะะะ 

shisu ประทัดไม่พอ ต้องจุดพลุเลย

Kiss Koki เฮ้อออออ นั่นสิ เจ็บตัวตลอดเลย

silverphoenix ไม่ได้งอนแย้ววว แต่มันเจ็บอ่ะ ปล.ตอนเด็กๆมีเล่นแรงกว่านี้อีก ถึงกับเข้าโรงพยาบาลกันเลย

MinKKniM ติดตามอ่านต่อไปละกันครับ ถ้าเจอความแสบของไอ้เวอร์เรื่อยๆ เปลี่ยนใจตอนนั้นก็ยังไม่สาย

gay_love   

Rhythm เชียร์ให้มันมาเอาเลือกผมออกอีก ชิมิๆ

Cupcake 

[Violet_Melon]

ตอนที่ 21:  เรื่องคืนนั้น....

   เมื่อไรก็ไม่รู้ที่ผมรู้สึกว่า โรงเรียนเป็นสถานที่ๆผมอยากมาที่สุด ผมอยากมาโรงเรียนทุกวัน เคยมั้ยเวลาที่คุณชอบใครสักคน แล้วอยากเห็นหน้าเค้าทุกวัน อยากอยู่ไกล้ๆทุกวัน ถึงไม่จะไม่ได้คุยกัน แต่ขอมองห่างๆก็ยังดี

   มีคนเคยบอกกับผมว่า “ช่วงของความทรงจำที่ชัดเจนที่สุด คือช่วงที่เรากำลังมีความรัก” ไม่รู้ว่ามันเปลี่ยนไปเมื่อไรกับความรู้สึกที่ผมมีต่อไอ้เวอร์ ผมรู้สึกว่าหมู่นี้เวลาอยู่ไกล้กับมันใจมันตุ๊มๆ ต่อมๆ(รู้สึกช้าไปไหมเนี่ย)  วันไหนที่มันไม่มาเรียนก็รู้สึกหดหู่ ไม่มีอารมณ์จะทำอะไร  ไม่จำเป็นต้องให้มันมาอยู่ไกล้ๆก็ได้ ขอแค่ได้เห็นมันอยู่ในสายตา จริงๆแล้วผมก็รู้สึกแบบนี้มานานแล้วล่ะ แต่ไม่เคยจะยอมรับตัวเองซะที่ว่าจริงๆแล้วผมอ่ะชอบมัน เฮ้ออ...ท่าจะบ้ากันไปใหญ่ เมื่อก่อนผมกับมันเกลียดกันจะตาย แทบจะฆ่ากันตายอยู่ทุกวัน แล้วตอนนี้จะให้ยอมรับว่าผมชอบมัน มันก็ยากอยู่นะ แล้วยิ่งเมื่อคืน ... ยิ่งคิดยิ่งน่าอาย








   เมื่อคืน






   ตอนที่ผมนอนหลับอยู่นั้น รู้สึกอึดอัด ร้อนๆ ยังไงก็ไม่รู้ จะนอนดิ้นจะนอนพลิกตัวก็ไม่ถนัด อะไรหนักหนาเนี่ย จนเป็นอย่างนั้นอยู่นาน สุดท้ายก็ทนไม่ไหวต้องลืมตาตื่นขึ้นเพราะรู้สึกเหมือนโดนนอนเบียดอยู่ ตอนแรกก็นึกว่าเป็นพี่ชายผม(ไม่เคยเล่าสินะ ว่าผมมีพี่สาว 1 คน พี่ชาย 1 คน น้องชายอีก 2 คน แต่ตอนนั้นน้องชายคนเล็กยังไม่เกิด น้องชายคนรองไปอยู่กับยาย) แต่ก็นึกได้ว่า จะบ้าเหรอก็พี่ชายผมมันไปทำงานอยู่ที่กรุงเทพฯ กับพี่สาว แล้วใครล่ะที่มันนอนกอดผมอยู่น่ะ ผมสะดุ้งลืมตาขึ้นมา แสงไฟสลัวๆ จากหน้าประตูบ้าน ทำให้ผมพอจะมองเห็นว่า มีแขนใครคนหนึ่งโอบผมมาจากด้านหลัง ขาวๆ ขนเยอะเชียว แถมแขนใหญ่จัง แล้วหน้ามันอ่ะ ซบอยู่ที่หลังผม ผมพยายามหันหน้ากลับไปดูว่ามันเป็นใครวะ บังอาจมานอนกอดกู ลูกเค้ามีพ่อมีแม่นะเว้ย ผมพยายามหันกลับไป แต่ยิ่งผมขยับตัว มันกลับยิ่งกอดผมแน่นขึ้น ผมพยายามแกะมือ มันออกแล้วรีบพลิกตัวหันกลับไปดูหน้ามัน

   “เฮ้ยยยยยยยยยยยย!!” ผมร้อง ตกใจ

   “มึงมานอนห้องกูได้ไงเนี่ย” มันมานอนห้องผมได้ไงเนี่ย จะใครซะอีกล่ะ ก็ไอ้มนุษย์พันธุ์ขนตัวแสบน่ะสิ

   “อาราย ตื่นมาถึงก็โวยวาย ...เมื่อเย็นก็กูมาหามึง แม่มึงบอกว่ามึงไม่สบาย กูเลยขอแม่มึงมานอนเฝ้าเพื่อนมึงเนี่ยะ” โห..คุณแม่ตู จะรู้มั้ยว่าฝากแมวไว้กับปลาย่าง (ต้องฝากปลาย่างไว้กับแมวสิถึงจะถูก - - )

   “...”

   “แล้วทำไมมึงต้องมานอนกอดกูด้วยเนี่ยะ กูอึดอัด ออกไปเลย”

   “อ๊าววว ทีหัวค่ำใครวะ นอนสั่น บอกหนาว กูก็หวังดีอุตส่าห์ ไปหายามาให้กิน แล้วก็มานอนกกมึงอยู่เนี่ยะ”

   “แล้วใครไปขอให้เมิงช่วยเล่า เดี๋ยวแม่กูเค้าก็มาดูกูเองแหละ เค้าไม่ปล่อยให้กูตายหรอก”

   “เอ๊า ทำคุณบูชาโทษอีก ทีหัวค่ำละกอดกูซะแน่นเชียว”

   “เหอะ กูเนี่ยนะจะไปกอดเมิง ฝันไปเหอะ ฮะ ฮะ” หัวเราะเยาะเย้ยมัน

   “คิดดีแล้วเหรอ หัวเราะใส่กูแบบนั้นน่ะ” มันทำเสียงเข้มขึ้น

   “แล้วไง”

   “เมิงดูนี่ซะก่อน” แล้วมันก็เปิดผ้าห่มที่ผมกับมันห่มอยู่

   “เฮ้ยยยยยยยย” ผมตะโกนลั่นเลยที่นี้ รีบทะลึ่งตัวพรวดขึ้นนั่ง เตรียมโดดลงจากเตียง แต่มันก็เร็วกว่าครับ คว้าตัวผมลงไปนอนแล้วมันก็ขึ้นมาทับผมไว้เหมือนเดิม ส่วนที่ผมตกใจน่ะเหรอ ก็ตอนนี้น่ะ ผมกับมันนอนแก้ผ้ากันอยู่น่ะเส่ ถึงว่าทำไมรู้สึกหวิวๆ ตอนแรกคิดว่านอนถอดเสื้อเฉยๆซะอีก แล้วไม่เท่านั้นน่ะ ผมเห็น เห็น ... น่ากลัวโคตรรรรร

   “ปล่อยนะ ไอ้เวอร์ ไอ้โรคจิต มึงทำอะไรเนี่ย” มันทับผมอยู่ทั้งตัวครับ แล้วไม่ต้องผูดถึงนะครับ ว่าสภาพตอนนี้เป็นยังไง เนื้อแนบเนื้อซะขนาดนี้ อะไรต่อมีอะไรมันก็เสียดสีกัน จนน่าขนลุกไปหมด

   “ไง ตะกี้เมิงหัวเราะอะไร ไม่หัวเราะต่อล่ะ”

   “...” ไอ้โมเงียบครับ อายมากมาย ฮือออ คงเห็นกูหมดทั้งตัวแล้วสิ ยิ่งคิดยิ่งอายยย เอียงหน้าหลบมัน ไม่อยากสบตามันอ่ะ ไอ้โมอาย

   “จะหลบหน้าไปไหน อ่ะ หันมามองหน้าคนหล่อหน่อยดิ๊”มันเอามือมาประคองหน้าผมให้มามองหน้ามัน ผมทำหน้ายิ้มเยาะ แบบหล่อตายล่ะ แหวะ

   “อ่ะ ยิ้มแบบนั้นทำไม หมายความว่าไง แบบนี้ต้องโดนทำโทษน่ะเนี่ยะ”ผมอ้าปากจะด่ามัน แต่...

   “อึ๊ ...” ยังไม่ทันจะมีคำใดหลุดออกมาจากปากผม มันก็ประกบปากมันเข้ามาหาผม แล้วสอดลิ้นเข้ามาเรียบร้อย มืออาชีพจริงๆนะมึง ไม่บอกไม่รู้นะเนี่ยว่ามึงเป็นเด็กมอต้น

   “อื๊มมม...” ทำอะไรไม่ถูกเลย ตอนแรกก็ขัดขืนมันเล็กน้อย แต่ในที่สุดก็ต้องเคลิ้มตามมันไป มันจูบเก่งอ่ะ มันจูบผมอยู่อย่างนั้นเนิ่นนาน ริมฝีปากมันบดเข้ากับของผม ส่วนลิ้นมันก็ตวัดพันกับลิ้นผม อย่างชำนาญ(มันไปหัดมาจากไหนวะ) ส่วนไอ้โมน่ะเหรอ โดนไปซะขนาดนี้ ก็ระทวยไปตามระเบียบ มันกดสะโพกลงมาใส่สะโพกผม จนรู้สึกได้ว่าบางอย่างที่ใหญ่โตของมัน แข็งและร้อนขึ้น จนผมเองก็เผลอยกสะโพกขึ้นรับกับแรงกดที่มันกดลงมา ส่วนกลางลำตัวของเราเสียดสีกันไปมา ยิ่งกระตุ้นอารมณ์ผมมากขึ้นไปอีก มันผละหน้าของมันออกแล้ว ลากลิ้นมาที่คอผมแทน ทันทีทีมันปล่อยปากของผมให้เป็นอิสระ ผมก็รีบสูดอากาศเข้าปอด จูบตะกี้นี้มันนานมาก นานจนแทบขาดใจ แต่แปลกที่ผมกลับรู้สึกดี

   มันซุกไซร้ไปตามลำคอและหน้าอกผม ผมพยายามกัดฟันไว้ ไม่ให้มีเสียงเล็ดรอดออกมา แต่จนแล้วจนรอด ผมก็ไม่สารมารถทนต่อไปได้ เมื่อมันเลื่อนปากกับลิ้นมาดูดดุนที่หัวนมของผม เลื่อนลงมาเรื่อยจนถึงหน้าท้อง ถึงสะดือผม

    “อ๊ะ ซี๊ดดด ...”เสียงผมสูดลมหายใจเข้าผ่านไรฟัน แต่มันกลับกลายเป็นเหมือนเสียงครางแทน (น่าอายจัง >///<)

    มันยิ่งได้ใจ เอามือมากอบกุมส่วนแข็งที่กลางลำตัวของผมและของมันเข้าไว้ด้วยกัน แล้วรูดขึ้นรูดลง เบาๆ มันสยิวไปหมด ผมก็ได้แต่บิดตัวไปมาเพราะความเสียว จนต้องเอื้อมมือสองข้างของผมไปรั้งคอมันขึ้นมาแล้วแล้วประกบปากผมเข้ากับปากมันแทน ก่อนที่ผมจะทนต่อความเสียวไม่ไหวจนขาดใจตาย

   มันสอดลิ้นเข้ามาอย่างชำนาญ ส่วนผมก็ไม่ยอมแพ้ ตอบสนองมันอย่างทันควัน จนตอนนี้ลิ้นผมกับลิ้นมัน พันกันมั่วไปหมดไม่รู้ลิ้นใครเป็นลิ้นใคร อารมณ์ตอนนั้นตายเป็นตาย ผมไม่ยอมละปากออกจากมันแน่ มือสองข้างยังคงเกี่ยวคอมันไว้ ปานประหนึ่งว่ามันจะหนีหายไปก่อนที่ภารกิจนี้จะลุล่วง

   ปากของมันทำงานได้อย่างเชี่ยวชาญ ส่วนท่อนล่างก็ไม่แพ้กัน มันบดสะโพกของมันเข้ามา เชื่องช้า แต่เน้นๆ  มือข้างที่กอบกุมแท่งร้อนทั้งสองไว้นั้นจากเดิมที่รูดขึ้นลงอย่างช้าๆ ก็เปลี่ยนมาเป็นรวดเร็วและรุนแรงขึ้น จนผมทนต่อไปไม่ไหว ต้องยกขาขึ้นเกี่ยวสะโพกมันไว้ แล้วร้องครางออกมาอย่างลืมตัว

   “อะ อ๊า....”และแล้วผมก็ปล่อยความรู้สึกอัดอั้นทั้งหมดออกมา
...


..



..



..



to be continue

[ujen]

 

 

[GeTOuTNoW]

ฝันค้างเลยงะ

[BeeRY]

แอ่ก! นอนตายจมกองเลือด คือยังนึกภาพทั้งสองคนเป็นเด็กๆอยู่เลยน้านี่

[roseen]