หัวข้อ: ++++ ก็แค่บอกว่ารัก...มันยากนักเหรอ ++++ >>จบแล้ว ย้ายได้เลยครับ [09/02/12]<<

[GeTOuTNoW]

ขอให้หัวใจที่พัธนาการกันและกัน ได้เป็นอิสะเสียที

[artit]

สุดท้าย ก็ไม่ได้บอก ไม่เป็นไร ชีวิตยังต้องเดินต่อไป สู้ๆ 

[victorypong]

  ในช่วงชีวิตหนึ่งของคนเราจะมีสักกี่ครั้งที่จะมีโอกาสแบบนี้ นึกไปก็เสียดายแทนครับ
                จริงๆถ้าเราคิดจะตามต่อก็ไม่ยากเกินไป ถึงจะจบก็ขอให้จบแบบเคลียร์ ๆ
                อยากให้มีโอกาสได้เจอกันอีกสักครั้ง อย่างน้อยก็เพื่อเคลียร์ปมในใจให้หมด
                ไม่อย่างนั้นมันก็จะทรมานอยู่อย่างนี้

[Karn12]

เสียใจด้วยจริงๆครับ

[bomm]

It's So Sad...
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ครับ
ขอเป็นกำลังใจให้ชีวิตคุณนโมก้าวเดินต่อไป
ชีวิตเรายังต้องพบเจอผู้คนอีกมากมาย เพียงแค่เก็บสิ่งดีๆนั้นไว้เป็นความทรงจำ

[Violet_Melon]

MoMoRin : ขอบคุณที่ติดตามอ่านมาจนจบนะครับ ขอบคุณสำหรับกำลังใจด้วยครับ

GeTOuTNoW : อยากเจอไอ้เวอร์เหมือนกัน เจอมันจริงๆจะสารภาพให้หมดเปลือกเลยทีเดียว แต่คงไม่กล้าไปตามหามันหรอก หวังว่ามันคงจะมีครอบครัว มีความสุขไปแล้วล่ะนะ

GeTOuTNoW : "หัวใจที่พัธนาการกันและกัน" ชอบคำนี้จัง โดนใจคนเขียนเต็มๆเลยนะครับ

artit : สู้มาตั้งหลายปีดีดักแล้วล่ะครับ และก็จะสู้ต่อไปครับ

Karn12 : เมื่อก่อนเสียใจมากครับ  ปัจจุบันเสียดาย ที่ไม่ได้ทำตามใจตัวเอง

bomm : ใช่ครับ เก็บสิ่งดีๆไว้กับความทรงจำ กับไอ้เวอร์เนี่ย ก็มีเรื่องราวดีๆให้น่าจดจำเยอะเลยล่ะครับ

สุดท้ายนี้ขอบคุณผู้อ่านทุกๆท่านนะครับ ที่ติดตามอ่าน ทั้งที่ตอบและไม่ตอบคอมเม้นต์ ขอให้ทุกท่านโชคดี สมหวังในความรักกันถ้านหน้านะครับ

[biwtiz]

ตอนจบเศร้าจัง

[balloon]

ขอขอบคุณ
คุณผู้เขียนจริงๆที่นำเรื่องราวดีๆในชีวิตมาแบ่งปับตัวผมเองนั้น ก็ได้พบความรักที่ไม่ต่างจากคุณ คือ ตอนนั้นผมยังเด้กเกินไปเลยไม่รู้ว่าความรักคืออะไร เลยทำให้เผลไปทำร้ายใจใครคนหนึ่งเข้า และพอวันหนึ่งเมื่อผมเรียนจบและได้แยก ย้ายกันไปหาที่เรียนต่อจึงทำให้ผมรู้ใจ ของผมจริงๆ และได้พยายามบอกเค้าคนนั้นแต่มันช้าไปเขาคนนั้นได้ย้ายไปก่อนที่ผมจะบอกเพียงวันเดียว
จากวั้นนั้นถึงวันนี้ ก็ 4 ปีแล้ว แต่ใจของผมก้ยังไม่เคยลืมเขาคนนั้นได้เลย และพอยิ่งได้อ่านเรื่องนี้ผมก็ยิ่ง นึกถึง
ผมมีความสุขมากที่ได้อ่านเรื่องนี้ ขอบคุณขอบคุณจริงๆ
จากใจคนอ่าน 

[pogpax]

 

 

[yuyie]

 

[gummin]

ขอบคุณค่ะ

[kamikame]

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ ฮ๊าฟฟฟฟฟฟฟ

[IöLIKE]

ThankS

[mint_852]

ขอบคุณสำหรับบทเรียนดีๆที่นำมาถ่ายทอดค่ะ
แต่ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้เวอร์ได้เจอกับนะโมอีกครั้งจัง

[biggup]

มันค่อนข้าง.....
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงง
เวอร์ๆๆๆๆๆๆๆๆ
อยากให้เวอร์เจอกะนโมอีกครั้ง
แต่ว่ามันก็เป็นความทรงจำที่น่ารักและสดใสมากๆเลยในช่วงเวลาหนึ่งหล่ะนะ
อ่านแล้วนึกถึงตอนเรียน
นึกถึงความทรงจำตอนเด็ก
และนึกขึ้นมาได้ว่า ตอนเราเด็กพี่ๆชอบพูดว่า "ดีแล้วเป็นเด็กอ่ะ น่าอิฉา"
ตอนนั้นเถียงในใจสุดใจขาดดิ้นว่าไม่เห็นดีเลย
แต่ตอนนี้พอเรามาเป็นผู้ใหญ่ คำที่รุ่นพี่พูดมันเข้ามาในหัวตลอด ดีแล้วเป็นเด็กนะ

[zuu_zaa]

ช่วงวัยมัธยม มักจะเกิดเรื่องราวต่างๆมากมาย

อ่านเรื่องนี้แล้วคิดถึงช่วงเวลาเหล่านั้นเหมือนกัน

ขอบคุณนะคะ ที่มาแบ่งปันเรื่องราวให้อ่านกัน

[GimNgek]

เป็นเรื่องที่ดูrea lจังเลยค่ะ

[BankkunG23]

อ่าวววว จบแบบนี้เลยอ่ะ =.="

[nunda]

อ่านไป เช็ดน้ำตาไป ตะหงิดๆตั้งแต่แรกล่ะว่ามันจะจบแบบไม่สมหวัง T_T
ถือเป็นประสบการณ์ชีวิตที่เจ็บปวดจริงๆ สงสารเพาเว่อร์ และก็ให้กำลังใจคนเขียนค่ะ ^^

[yibsee2009]

นะโม  รู้ตัวเมื่อสาย  ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ครับ
แถมเป็นคนจังหวัดเดียวกันด้วย   สู้ต่อไปนะโม....

[คุณหนูไฉไล]

ผมคงเป็นรุ่นน้องคุณที่ ม.น. แน่ ๆ 555+

เป็นเด็ก น.ว. ครับ เกือบได้มาเป็นรุ่นพี่ผมแล้วมั๊ยล่ะ

นี่แหละมัน real มาก

ส่วนตัวเรื่องนี้รู้สึกคล้ายกับเรื่องนึงที่เคยอ่านที่บอร์ดนี้ ไม่ได้บอกว่าเลียนแบบนะ คือ ครึ่งเรื่องแรกน่ะเหมือนกันที่เวอร์มารักนะโม แต่เรื่องนั้นท้ายที่สุดเมื่อกลับมาเจอกัน ตัวพระเค้าเปลี่ยนไปแล้ว ก็ถือว่าโชคดีที่นะโมไม่ได้เจอเวอร์อีก เพราะไม่รู้ว่านะโมยังหวังอะไรกับเวอร์ไหม ถ้าหวังแล้วเวอร์ไม่เหมือนเดิมอีกแล้วนะโมคงจะเสียใจมาก แต่ ณ วันนี้ ดูเหมือนมันผ่านมานานมากแล้ว ก็ถือว่าเป็นเรื่องราวดี ๆ ในชีวิตแล้วกัน ณ วันนี้นะโมคงมีความสุขอยู่ ณ จุดนึงของชีวิตแล้ว อย่าให้ปัจจุบันมันมาทำให้ความทรงจำเลวร้ายเลย วันนี้นะโมคงไม่รุ้สึกเจ็บปวดมาแล้ว ให้มันเป็นเพียงความทรงจำดีกว่า บางคนผ่านมาเพียงเพื่อทำให้จดจำ ให้เค้าอยู่แค่นั้น อย่าให้มาทำร้ายความทรงจำดี ๆ ของเราเลยเนอะ

เป็นกำลังใจให้นะโม มีความสุขมาก ๆ นะ ~

[GMT101]

 

[หยดน้ำผึ้ง]

 

ตอนอ่านชอบมากกกกกก ความสัมพันธ์ ของโม กับเวอร์ ตุ๊ และอุ้ย น่ารักมากกก อ่านแล้วมีความสุข

แต่บทสรุปช็อคมากกกก เข้าใจแหละว่าสมัยนั้นมันติดต่อกันไม่ได้ง่ายๆ เหมือนตอนนี้ เหมือนเราตอนเด็กๆ นั่นแหละ ห่างหายแล้วก็ห่างหายเลย เสียใจ ทั้งๆ ที่รักกันแท้ๆ โมเองก็ปากหนัก ถ้ายอมลงกว่านี้คิดว่าคู่นี้ไปกันได้แน่ๆ เสียใจ เสียดาย สงสาร

ขอบคุณที่เสียสละเวลาเขียนให้เราอ่านนะคะ เราประทับใจคนเขียนมาก หวังว่า ปัจจุบันนี้มีความสุขดีนะคะ ดีใจที่คลิกเข้ามาอ่านเรื่องนี้ค่ะ

[สีหราช]