หัวข้อ: [yaoi] ขอโทษครับ! ผมเผลอ... | (จบแล้วค่า) *พิเศษ ชุดนอนนักกีฬา(เอสน้ำ (2/4/2018)

[tsktonight]

***ทุกคนขา---------ขาๆๆๆๆ กลับมาเถอะวิให้อภัยแล้ว (แต่เขายังไม่ให้อภัยแก555)
เหงาจริงไรจริง ก็หวังว่าคนที่ชอบจะอ่านตอนนี้แล้วชอบเพลงของพี่นภเหมือนน้องแบงค์นะจ๊ะ ฮุฮิๆๆ



นิกกี้ & แบงค์







PAST  2


“ค้าบๆๆๆ อย่าบ่นดิพี่ โด่พี่น้ำก็กินกับข้าวเมื่อเช้าดิพี่ผมทำเผื่อไว้เย็นแล้วไง ครับ..
นั่นแหละๆ เอาออกมาอุ่นนะ ไม่ได้ไปกินเหล้าจริงๆไปทำงานบ้านรุ่นน้อง..ใครเหรอ
พี่ไม่รู้จักหรอก เอ่อพี่น้ำแค่นี้นะเพื่อนมันว่าอู้งานใหญ่แล้วเนี่ยค้าบบ ร๊ากกรักพี่แค่นี้น้า”

พี่ชายไม่เห็นเขากลับบ้านก็โทรตามให้กลับไปทำกับข้าว  น้องแบงค์นั่งฟังข้างๆก็อมยิ้ม
นิกกี้เสียงอ่อนเสียงหวานคุยโทรศัพท์กับพี่ชายสุดที่รัก ถึงจะกลัวหงอแต่ก็ยังกะล่อน
หลอกหนีมาเที่ยวกะเอาให้เมาปลิ้น แก้ช้ำที่โดนแฟนเมินไปกับผู้ชายคนอื่นโทรหาก็ไม่รับ
นิกกี้โทรหาแก้มบุ๋มจนโมโหต้องเลิกโทร คว้าเหล้ามาดื่มดับความร้อนใจแทน
“ไม่ตามพวกเพื่อนๆพี่นิกให้ออกมาด้วยล่ะครับ ผมโทรให้เอามั้ย”  แบงค์อยากให้นิกกี้
ร่าเริง ก่อนมาถึงร้านยังดูโอเคกว่านี้ แต่พอโทรหาแฟนไม่ได้ก็เริ่มอารมณ์เสียหน้าเครียด
“ไม่อ่ะ รำคาญ ไอ้พวกเชี่ยนั่นฉลาด เห็นหน้าพี่แม่งก็รู้แล้วว่ามีเรื่อง ขืนรู้เรื่องเดี๋ยวก็
ด่าบุ๋มให้ฟังอีก ไม่ค่อยจะถูกกันหรอก..”   นิกกี้รู้ดีแต่ก็ไม่รู้จะทำให้เพื่อนๆชอบแก้มบุ๋ม
ได้ยังไงในเมื่อแฟนเขาชอบทำตัวให้เพื่อนว่าเอาได้ เขาเถียงไม่ออกเมื่อทุกครั้งมันก็
เรื่องจริงทั้งนั้น รู้ทั้งรู้แต่เขาก็ไม่อยากฟังซ้ำเติมความโง่ของตัวเองที่ไม่ยอมเลิก
เขาเป็นพวกยึดมั่น รักใครแล้วก็รักคนเดียว และจะรักมันอยู่อย่างนั้น ทำทุกทางเพื่อยื้อ
ความรักนั้นไว้ให้นานที่สุด แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าทำไปก็ยิ่งเจ็บแต่เขาก็ยังหวัง
หวังว่าคนที่เขารัก จะเห็นความดีของเขาสักวัน... เขาก็หวังได้ไม่ใช่หรือในเมื่ออีกฝ่าย
ไม่เคยไปไกลจากเขา ไม่ว่าจะเลิกกันกี่ครั้งก็กลับมา เป็นเพราะยังรักเขาไม่ใช่หรือ..

“ก็เขาไม่ดี..”   
แบงค์พูดอู้อี้ สิ่งที่เขาเห็นคือผู้หญิงคนนั้นรักแต่ตัวเอง..ไม่เคยคิดถึงใจนิกกี้เลย
“หือ? ว่าไงนะ”
“เปล่าครับ ผมว่าน้ำแข็งไม่มี น้ำแข็งหมดแล้ว”
“เหรอ ขนาดพี่กินคนเดียวนะเนี่ย แบงค์ไม่กินจริงอ่ะ”
“ไม่ครับ เดี๋ยวไม่มีคนดูพี่นิก”
“....///// อ่า....55 เหรอ....น่ารักนะเรา”
“หา? ว่าไงนะครับ”
“เปล่าๆ บอกเรียกน้องข้างหลังนั่นให้ทีจะสั่งน้ำแข็งเพิ่ม”
“อ๋อครับ...”
นิกกี้นั่งดื่มมึนไปมึนมา มองหน้าแบงค์แล้วก็หมั่นเขี้ยวเอานิ้วไปจิ้มแก้มป่องๆนั่นเล่น
แบงค์เขิน ยิ้มหวานจับมือรุ่นพี่หนุ่มออก เห็นมองเขาตาปรือหวานเยิ้มคงเมาแล้ว
ก็เล่นดื่มเอาๆ หนุ่มน้อยจับมือหนุ่มรุ่นพี่หน้าตี๋ที่ยิ้มกริ่มออก แต่โดนจับมือกลับ
แล้วจับเอาไว้อย่างนั้น
“มือนุ่มว่ะ...หึหึ.....แบงค์นี่....น่า....”
แบงค์ใจเต้นนั่งใกล้กันมาก อีกฝ่ายยื่นหน้ายื่นตามายิ้มหวานพูดด้วยยิ่งใกล้
“น่าอะไรครับ////”
“ก็น่ารักอ่ะ...”
“พี่นิก.....”  (ขอกรี๊ดได้มั้ยอ่ะครับ ผมเขิน///////)  อย่าแกล้งเขานักเลยเก็บอาการจนเกร็งไปหมด
“ทำไมน่ารักนักวะไอ้แบงค์55 หน้าแม่งจิ้มลิ้มจังวะ555 ดูดิปากนิด จมูกหน่อย...แก้มก็นิ๊มนิ่ม
ผู้หญิงยังอายเลยนะรู้ป่าว คึคึคึ”  พูดไม่พูดเปล่าจับแก้มเขาอีกต่างหาก
แบงค์เขินมากหลบตาคนเมาแล้วได้แต่คิด อย่าไปคิดมากๆไอ้แบงค์ พี่นิกเขาเมาแล้ว/////...

“สู้พี่แก้มบุ๋มไม่ได้หรอกครับ”  หนุ่มน้อยนึกอยากประชดนิดๆ
“หึหึ แฟนพี่เอง 55 คนนั้นเขาสวยเหมือนนางฟ้า หึหึหึ...” นิกกี้ฟุบกับโต๊ะหันหน้าออกข้างๆพูด
ทำเอาแบงค์หุบยิ้มทันที ไม่ว่าจะยังไงเขาก็ไม่มีทางเหนือกว่าแก้มบุ๋มอยู่แล้วสินะ...
“พี่นิกรักพี่แก้มบุ๋มมากเลยนะครับเนี่ย...ทั้งที่...”  พูดได้แค่นั้นแบงค์ก็ไม่กล้าพูดต่อ
 “เขาสวย...คนมาชอบเขาเยอะ เรื่องธรรมดา พี่เข้าใจ..”  ปากพูดว่าเข้าใจแต่นิกกี้ก็
ยกแก้วเหล้าดื่มหนักมือจนแบงค์ขอให้พอ ก่อนจะเรียกเช็คบิลพานิกกี้ที่เดินเป๋กลับบ้าน

แบงค์พานิกกี้ที่หลับมาตลอดทางเข้าบ้านตัวเอง เพราะไม่รู้ทางไปบ้านหนุ่มรุ่นพี่หน้าตี๋
ประคองนิกกี้เข้าบ้านมาเจอแม่พอดี แม่ก็มองสำรวจนิกกี้ใหญ่ นิกกี้ยิ้มไหว้แม่แบงค์ทั้งเมาๆ
เพราะเมื่อเย็นตอนมาเปลี่ยนเสื้อไม่เจอใครนอกจากย่า แม่แบงค์ไปซื้อของ พ่อก็ไปข้างนอก
พี่สาวก็ยังไม่กลับ  แต่ตอนนี้หลับกันหมดแล้วเหลือแค่คุณแม่ที่คอยลูกชายกลับมาดึกดื่น
แม่แบงค์อมยิ้มเห็นลูกทำหน้าไม่ถูก ก็พอจะเดาออกจากอาการหลบสายตาแม่
“คนนี้พาเข้าบ้านเลยเหรอน้องแบงค์ หล่อนะ ขนาดเมามายังรู้จักไหว้แม่เลยก็พอไหว55
แต่คราวหลังอย่าให้แฟนลูกดื่มหนักขนาดนี้ดีกว่า แม่จะได้คุยรู้เรื่อง”
คุณแม่กระซิบแซวแบงค์หลังช่วยประคองนิกกี้ขึ้นบันไดไปห้องนอนแบงค์ แบงค์อายแม่
หน้าแดงรีบส่ายหน้า ปฏิเสธ  “ไม่ใช่ครับแม่ นี่รุ่นพี่แบงค์......จริงๆแม่ก็!////
โธ่แม่อย่าทำตาอย่างนี้ใส่แบงค์ซี่//////เขามีปัญหากับแฟนเลยเมาแบงค์พามาค้างเฉยๆ”
หนุ่มน้อยแก้ตัวเอ่ยขอบคุณ แล้วไล่ดันหลังแม่ออกนอกห้องอย่างอายๆ

“บุ๋ม.....”
รุ่นพี่หน้าตี๋นอนหลับตายังละเมอหาแฟน หนุ่มน้อยที่กำลังใช้ผ้าขนหนูชุบน้ำเช็ดหน้าให้
ถึงกับชะงัก มองหน้าคนนอนเมาหลับอย่างน้อยใจ แม้อยากจะตัดพ้ออะไรแต่เขาก็ไม่มีสิทธิ์
“บุ๋ม..ไปไหน.........”
มือเล็กรีบตะครุบปิดปากคนพร่ำเพ้อไม่รู้ตัวไว้แบบขัดใจ ไม่อยากให้พูดถึงคนนั้นเลย
“ผมอยู่ตรงนี้ไงครับ.... ไปรักเขาทำไม....”
แบงค์มองนิกกี้อย่างน่าสงสาร นั่งอยู่ข้างตัวบนเตียงก็ขยับตัวลงไปกอดแน่น
ทำไมถึงไม่เป็นเขากันนะ.......ที่ได้เป็นแฟนผู้ชายคนนี้
เขาจะไม่ทำให้เสียใจเลย... จะรัก.... ให้มากกว่าที่ผู้หญิงคนนั้นรัก...

+++++++++++++++++++++++++++

เช้าวันต่อมาก่อนกลับนิกกี้ก็ถูกคุณแม่และพี่สาวของแบงค์คะยั้นคะยอให้อยู่ทาน
มื้อเช้าด้วยกันก่อน ไอ้หนุ่มตี๋เกรงใจแต่ท้องดันร้องต่อหน้าเขาเสียนี่ เลยปฏิเสธไม่ลง
“ตลกดีนะคนนี้55 วันหลังชวนมาอีกสิจ๊ะลูก พี่เขาน่ารักดีนะ”
คุณแม่ยิ้มหวานลูบต้นแขนลูกชายอย่างเอ็นดู พูดชมรุ่นพี่หนุ่มหน้าตี๋ไม่ขาดปาก
ทั้งพ่อและพี่สาว รวมไปถึงคุณย่า ก็ไม่ได้ว่าอะไร ออกจะยิ้มแย้มพอใจเพราะนิกกี้คุยสนุก
“แม่ว่างั้นเหรอครับ/////”   แบงค์นั่งกินโจ้กต่อหลังจากเดินออกไปส่งนิกกี้ที่หน้าบ้าน
จะไปส่งที่บ้านให้ก็ไม่ยอม ไล่ให้เขากลับเข้าบ้านไปกินข้าวต่อกับครอบครัว แล้วขอกลับเอง

“ชอบเขาใช่มั้ยล่ะ”
“โธ่แม่ครับ”
“ไม่ต้องเขินหรอกน้องแบงค์ แม่เชียร์นะคนเนี้ยะ55 ถ้าเขาขอเป็นแฟน
ลูกก็ตอบตกลงไปเลยนะครับ”
“55 แม่ก็.......”  (เป็นงั้นจริงก็ดีสิครับแม่...แต่เขาดันมีแฟนแล้ว.....
เฮ้อ เขาไม่ชอบผู้ชายอย่างผมหรอก...)

.............................................
......................
..........

ทุกวันผ่านไป นิกกี้ยิ่งสนิทสนมกับน้องรหัสตัวเองมากขึ้นทุกที จนโดนพวกเพื่อนตัวแสบ
แซวล้อว่าแอบชอบกันไม่เลิกรา เพื่อนมักจะพูดบ่อยๆว่าให้คบกับแบงค์เสียยังดีกว่าแก้มบุ๋ม
ที่ทำตัวงี่เง่าหาเรื่องมาทะเลาะเอาแต่ใจกับนิกกี้ได้ไม่เว้นวัน

“ฮึ่ย! นิกอย่ามาทำนิสัยอย่างนี้กับบุ๋มนะ! ก็บอกว่าเพื่อนๆ ไม่เชื่อใจก็ไม่ต้องมาคุยกัน”
“แล้วจะให้เราเชื่อใจบุ๋มได้ไง ไปเที่ยวกับเขาดึกๆดื่นๆสองต่อสอง!
 ต่อให้เป็นเพื่อนแต่มันก็เป็นผู้ชาย! ทำตัวอย่างนี้ชาวบ้านเขาเรียกอะไรรู้มั้ย!”
“อย่ามาหาเรื่องด่าบุ๋มนะ! อ๊ายยย!!! ฟังแต่คำตอแหลของไอ้พวกเพื่อนปากหมา
เข้าไปเถอะ! ทีบุ๋มพูดอะไรไม่เห็นเชื่อห๊ะ! แล้วไหนล่ะค่ารองเท้าที่บอกว่าจะให้”

ทั้งวี อาท บาส  ที่นั่งอยู่โต๊ะใกล้ๆกับที่นิกกี้ยืนทะเลาะกับแก้มบุ๋มต่างพากันสะดุ้ง
ยัยคนนี้ด่าพวกเขาซึ่งๆหน้า ถ้าไม่ติดว่าเป็นผู้หญิงมีต่อยปากไปแล้ว ทุกคนพากันหน้าบึ้ง
นิกกี้หันไปเห็นหน้าเพื่อนๆตัวเองก็หันไปต่อว่าแฟนสาวอย่างไม่พอใจ
“ให้มันน้อยๆหน่อยนะบุ๋ม! อย่ามาด่าเพื่อนเรา!”
“โว๊ะ! รำคาญ! ก็อยากมาว่าบุ๋มก่อนทำไมล่ะ เสือกเรื่องชาวบ้าน”
“บุ๋ม! ......ฮึ่ม....เอ้า! เอาไป!!”   นิกกี้ตัดบทก่อนที่ไอ้พวกข้างหลังจะอดทนไม่ไหว
เขารีบควักเงินส่งให้แก้มบุ๋มไป แก้มบุ๋มเห็นเงินก็แสยะยิ้มรีบหยิบแล้วจุ๊บแก้มนิกกี้หนึ่งที
กระซิบข้างหูอย่างชอบใจ “หึ...ก็แค่นี้...ขอบคุณนะนิก แล้วบุ๋มจะรอที่ห้องนะคืนนี้ จุ๊บ”
นิกกี้ถอนใจท้าวเอวมองแฟนสาวเดินสะบัดก้นไปพร้อมรอยยิ้มอย่างคนที่เหนือกว่า
เหมือนทุกครั้ง   แล้วก็ต้องถอนใจหนักกว่าเดิมเมื่อได้ยินบาสสบถด่าแว่วมาเข้าหู
“แรดชิบหาย ใครตอแหลกันแน่วะ เชี่ยด่ากูปากหมาเดี๋ยวสักวันกูทนไม่ไหวนะแม่งงงง”
“มึงจะทำอะไรบาส”  นิกกี้เดินเข้ามานั่งข้างบาสหน้าเครียด วีกับอาทเองก็รอฟังอยากรู้
“กูจะทำอะไรเมียมึงได้ล่ะสัด! แต่หัดบอกแฟนมึงบ้างอย่าให้มันปากดีนัก ไม่งั้น..”
“ไม่งั้นมึงจะทำอะไรแฟนกู!”  นิกกี้ถามไม่พอใจหน้าตาเอาเรื่อง บาสต้องส่ายหน้าเซ็ง
“ไม่งั้นกูจะยุให้อินังหนูมันตบให้ฟันเหยินเลยไงเชี่ย!”  บาสสะบัดหน้ารำคาญนิกกี้
หมั่นไส้แม่งหลงโง่งมกับยัยผู้หญิงอย่างนั้นอยู่ได้  ไอ่ควายจมปลักโคน ไอ่วัวใต้น้ำ

“หวัดดีครับพี่ๆ...อ้าว...เอ่อ... มีเรื่องอะไรกันรึเปล่าครับหน้า...เครียดกันเชียว”
แบงค์เข้ามาทักพลางหันไปโบกมือบอกให้เพื่อนตัวเองอีกสามสี่คนเดินไปก่อนไม่ต้องรอ
“หึ...จะมีอะไรก็แค่กำลังรอดูละครฉากอวสานเมื่อไหร่จะมา กูว่าเดี๋ยวแม่งก็จบเหมือนเดิม”
บาสพูดกระแนะกระแหนจนนิกกี้สะอึกผลักหัวเพื่อนบอกไม่ต้องพูดมาก
 “ละคร พวกพี่ติดละครเหรอครับ55เรื่องอะไรครับ มันรีเมคเหรอครับถึงรู้ตอนจบแล้ว”
แบงค์ถามอย่างไม่รู้เรื่อง   บาสเลยแสยะยิ้มบอกขำๆ
“ก็ถือว่ารีเมคนะ แม่งซ้ำซากวนกลับมาอีหรอบเดิมทุกที แต่เรื่องนี้ไม่มีนางเอกนะ
มีแต่ควายกับตัวอิจฉาว่ะ55555”   บาสพูดวีกับอาทหัวเราะก๊าก นิกกี้รีบปิดปากบาสฉุนๆ
ส่วนน้องแบงค์ได้แต่นั่งยิ้มงง ไม่เข้าใจว่าเขาพูดถึงเรื่องอะไรกัน

“อ่า คือ ผมไม่เห็นนึกออกเลยว่าละครเรื่องอะไรอ่ะครับพี่ มันมีด้วยเหรอครับแบบนั้น?”
“เฮ้ยช่างเหอะน่า! ว่าแต่แบงค์มามีอะไรรึเปล่า”  นิกกี้รีบเปลี่ยนเรื่องล็อคคอบาสที่ยัง
เตรียมจะอ้าปากพูดมาก ตบหัวไม่แรงนักบอกให้พอได้แล้วก่อนชี้หน้าวีกับอาทให้หยุดขำ
“อ๋อคือพอดีผมจะทำรายงานกลุ่มกับเพื่อนอ่ะครับ อยากมาถามพี่นิกนิดหน่อยว่า..”
เห็นแบงค์มาปรึกษาเรื่องทำงานส่งอาจารย์ บาส วี และอาทเลยหนีไปซื้อขนมกิน

“...แบงค์.....แบงค์..........แบงค์!”
“หะ หา! ครับๆ!!”   
มัวแต่มองหน้าคนพูดเพลิน ไม่ได้ฟังที่อธิบายสักนิด แบงค์อยากเขกหัวตัวเองนัก
“เข้าใจรึเปล่า งงเหรอ มองหน้าพี่ทำไม”
“อุ้ย..คือ.....ผม.....เอ๊ะ...นั่นกีต้าร์ใครเหรอครับ” 
เขินจนไม่รู้จะพูดแก้ตัวยังไง อีกฝ่ายยิ้มกริ่ม สายตายิ้มๆนั้นราวกับจะรู้ว่าเขาไม่ได้ฟัง
“ หึหึ...กีต้าร์พี่....เพื่อนมันยืมไปหลายวันแล้ววันนี้มันเอามาคืน”
“โห พี่นิกเล่นกีต้าร์เป็นด้วยเหรอครับ โม้รึเปล่า55”
เห็นเจ้ารุ่นน้องตัวเล็กมายิ้มเยาะน่ารักทำไม่เชื่อ คุณรุ่นพี่หน้าตี๋เลยอมยิ้มหันไปหยิบ
กีต้าร์ออกมาจากกระเป๋าเล่นไล่เสียง ปรับนู่นนิดนี่หน่อย แล้วมองหน้าคนที่จ้องเขาตาแป๋ว
อย่างทึ่งๆ ดวงตากลมโตที่มองเขาอย่างชื่นชมเห็นแล้วมันเขินใช่เล่น ใจเต้นแปลกๆ..
“เอ่อ.......แบงค์อยากฟังเพลงอะไรล่ะ”
นิกกี้ถามยิ้มๆ แบงค์ยิ้มร่าดีใจรีบถามอย่างตื่นเต้น
“พี่นิกจะเล่นกีต้าร์ให้แบงค์ฟังเหรอครับ”
“ก็เออสิ55 เอาเพลงอะไร”
“เล่นเพลง บอกหน่อยได้ไหม เป็นมั้ยครับ ผมชอบมากเลยครับ”
“บอกหน่อยได้มั้ยเหรอ.......ใช่ของ.......นภ พรชำนิ”
“ครับนั่นแหละ”
“อื้มพอได้อยู่ เมื่อก่อนเคยเล่นนะ เดี๋ยวนึกแป๊บมันนานแล้ว
แต่เพลงนี้เพราะนี่...เข้าใจชอบนะเรา”
แล้วนิกกี้ก็กรีดสายกีต้าร์ เล่นเป็นเพลงที่แบงค์ชอบ พลางฮัมเพลงเสียงฮืมฮืม คลอเบาๆไปด้วย
เล่นเอาแบงค์นั่งเขินจนแก้มแดง ใจเต้นตึกตักมองนิกกี้เล่นกีต้าร์ให้ฟังแล้วส่งยิ้มให้เรื่อยๆ
ทำไมคนคนนี้ถึงได้น่ารักอย่างนี้นะ//////  (ผมชอบพี่ครับพี่นิก)
[ตั้งแต่เมื่อไร่ ที่เธอไม่บอก
ที่เธอไม่ตอบ ให้เข้าใจ
ต่อให้ถามเธอกี่ครั้ง เธอก็ยังไม่ยอม อย่างนี้

รัก จึงรออย่างนี้เรื่อยมา
รู้ใช่ไหมว่ามีฉันคอย ตรงนี้
และมันถึงเวลา

บอกหน่อยได้ไหม ว่าเธอคิดยังไง
ในหัวใจ บอกฉันที
แค่ตกลงว่ารักสักที
ให้รออย่างนี้อีกนานเท่าไร

หากเธอคิดลองใจ อยากจะพิสูจน์
กับความรัก ที่มีต่อเธอ
ไม่ต้องคิดกังวล เพราะคนๆ นี้มั่นใจเสมอ

รัก จึงรออย่างนี้เรื่อยมา
รู้ใช่ไหมว่ามีฉันคอย ตรงนี้
และมันถึงเวลา

บอกหน่อยได้ไหม ว่าเธอคิดยังไง
ในหัวใจ บอกฉันที
แค่ตอบฉันและตกลงว่ารักสักที
ต้องรออีกเท่าไร

บอกได้ไหม จะให้ฉันทำไง
แบบไหนกัน บอกฉันที
ไม่ก็ตอบมาดังๆ ว่ารักสักที
ให้รออย่างนี้ อีกนานเท่าไร ฮึมม์

บอกหน่อยได้ไหม ว่าเธอคิดยังไง
ในหัวใจ บอกฉันที
แค่ตอบฉันและตกลงว่ารักสักที
ต้องรออีกเท่าไร

ไม่ก็ตอบมาดังๆ ว่ารักสักที
จะให้รออย่างนี้ อีกนานเท่าไหร่

(บอกหน่อยได้ไหม ว่าเธอคิดยังไง)
(ในหัวใจ บอกฉันที)

ฮู.. ฉันไม่เข้าใจ โฮ..
บอกได้ไหม โฮ.. บอกได้ไหมครับ ฮึมม์
บอกได้ไหมครับ นา นา นา
บอกอีกทีนะ นา นา นา
บอกดังๆ โว.. บอกว่ารักฉัน]

..... “เล่นเก่งจังครับ”  แบงค์ยิ้มกว้างชมจากใจเมื่อนิกกี้เล่นไปได้สักพัก
หนุ่มรุ่นพี่ยังยิ้มหวานให้ ท่ายิ้มเขินๆเวลาที่ถูกชมมองแล้วยิ่งทำให้ใจเต้นแล้วเขินตาม
“บอกหน๊อยด๊ายม๊ายยยย ว่าเท้อคี๊ดดดดยางไง๋ ในหั้วจ้ายยยย บอกฉ๊านที้”
สะดุ้งเฮือก||||||| กำลังเคลิ้มๆกับความโรแมนติกของเสียงกีต้าร์ จู่ๆเสียงนรกแตก
ปนแหบโคตรเพี้ยนบรรลัยของหนุ่มรุ่นพี่ที่นึกคึกร้องดังออกมาก็ทำเอาหนุ่มน้อยผวา
มันตลกจนต้องรีบอุดปากกลั้นขำเสียแทบแย่ แต่ก็ทนไม่ไหว
เห็นแบงค์หัวเราะน้ำตาเล็ด นิกกี้ก็ยิ้มเอ๋อๆ หยุดดีดหยุดร้อง  “ขำไรวะไอ้นี่นี่!”
หนุ่มตี๋วางกีต้าร์แล้วไล่ขยี้หัวเจ้าน้องรหัสตัวเล็กอย่างหมั่นเขี้ยว
“5555ผมยุ่งหมดแล้วพี่นิกอ่ะ5555 อย่าสิครับ555”
“ก็ขำอะไรเล่า55 นี่ๆๆ”
“555พี่นิกไม่เอา555 พี่นิกครับพี่นิกเล่นกีต้าร์ต่อสิครับกำลังเพราะเลย”
“จริงดิ คึคึ คนมันเก่งอ่ะนะ คึคึคึ ให้ร้องด้วยรึเปล่า”
“เอาสิครับ ผมชอบ/////”   (ชอบพี่นะ)  แบงค์ยิ้มกว้างเขย่าแขนอ้อนให้นิกกี้เล่นต่อ
นิกกี้ยิ้มดีดหน้าผากแบงค์เบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะหันไปหยิบกีต้าร์มาดีด
ทีนี้ร้องเพลงพร้อม แบงค์ก็นั่งท้าวคางยิ้มกริ่มฟังอย่างมีความสุข

ทั้งสองคนมองหน้ากันตลอดเวลาเลยไม่ทันได้เห็นหนูแนนกับกิ๊กและโบว์ที่เดินมาใกล้
“กูอยากจะบ้าตาย เอออยู่ในโลกส่วนตัวสีชมพูกันเข้าไป น้องแบงค์นี่ท่าจะบ้า
ทนฟังเสียงควายออกลูกยังเพราะกว่านั่นได้ยังไงวะ เสียงเชี่ยชัดๆแม่งทำหน้าเคลิ้มปริ่ม
อย่างกะพี่นภร้องให้ฟังเอง กูล่ะเชื่อเลยค่า55”  หนูแนนพูดไปพยักเพยิดหน้าให้กิ๊กกับโบว์
มองแล้วสาวๆก็หัวเราะคิกคัก ยอมยืนกินขนมดูห่างๆไม่ให้สองคนนั้นรู้ตัว รอจนพวกผู้ชาย
เดินกลับมาที่โต๊ะ เพื่อนทุกคนจึงพร้อมใจกันส่งเสียงโห่แซวเจ้าสองคู่จิ้นกับเสียงหมาหอน

“บอกหน่อยด๊ายยยยม๊ายยยยยยยยยฮู่วววววโว๊ๆๆๆ ว่าเท้อคิ..”
“โอ๊ยยยยย ห่าเอ๊ย! กูไหว้ล่ะเชี่ยนิก! หยุดหอนเห๊อะไม่งั้นกูจะร้องไห้แม่ง T T”
วีพูดไปก็สะกิดอาทกับบาสให้ช่วยกันนั่งลงยองๆข้างหน้าไอ้หน้าตี๋แล้วยกมือไหว้ท่วมหัว
“55555555555555ก๊ากกกก555555555” หนูแนน กิ๊ก โบว์ หัวเราะเสียงดัง แบงค์ก็ด้วย
นิกกี้ทำหน้างอนทุกคน “พวกมึงไม่ต้องมาแสดง เมื่อกี้แบงค์ยังบอกกูร้องเพราะ” 
“เพราะไอ้แบงค์มันโกหกมึงไง!”  บาสรีบสวนเถียงขึ้นตาเหลือก เมื่อนิกกี้ทำท่าจะร้องอีก
นิกกี้ขมวดคิ้วหันไปมองหน้าแบงค์ หนุ่มน้อยก็พูดยิ้มเขินๆ “ไม่หรอกครับ ผมว่าเพราะดี////”
พอได้ยินอย่างนั้นนิกกี้เลยยิ้มแป้นเตรียมแหกปากร้องเพลงอีก อาทเลยรีบคว้าแย่งกีต้าร์
ในมือนิกกี้แล้ววิ่งหนีไป นิกกี้เหวอเพื่อนพากันขำก๊าก “กูร้องสดได้เว้ย”
ทันทีที่ไอ้ตาตี่ประกาศก้อง คณะเพื่อนทั้งฝูงก็กระจายไปคนละทิศละทาง ทิ้งไว้แต่
กองซากขนมกับ ไอ้เจ้ารุ่นน้องตัวเล็กที่นั่งขำค้าง
“แหะ เหลือแบงค์คนเดียวเหรอ แหะๆ อ่ะแฮ่ม..บอกหนะ..”
เตรียมจะโชว์ลูกคออย่างติดลมซะหน่อย แต่แบงค์กลับลุกพรวดทำหน้าตาตื่น
“ผมลืมเลยพี่นิก! เพื่อนรออยู่นี่ครับผมรีบไปก่อนนะครับพี่ แหะๆ”
แล้วแบงค์ก็วิ่งไป นิกกี้เลยได้แต่อ้าปากค้างหยิบขนมที่ยังไม่หมดมากินต่อแล้วหัวเราะ..

*****************
*******

…….  “ไงไอ้ตัวเล็ก”   นิกกี้เดินยิ้มกอดคอบาสมาหา ตามหลังมาด้วยวีกับอาท
มาสะกิดหลังเรียกแบงค์ที่กำลังคุยกับเพื่อนอย่างเมามันในร้านส้มตำข้างมหาลัย
ทำเอาหนุ่มน้อยที่หันมาเห็นยิ้มดีใจ “อ้าวพี่55 มากินส้มตำกันเหรอครับ” ชะเง้อมองเห็น
หนูแนน กิ๊ก โบว์เดินตามเข้ามาทีหลัง แต่หยุดสั่งส้มตำกับแม่ค้าหน้าร้านเน้นแซ่บๆ
“หึ เปล่า! มาร้านนี้กูมากินข้าวมันไก่มั้ง”  บาสตอบแล้วผลักหัวแบงค์เล่นขำๆ
“โธ่พี่บาส55 มานั่งโต๊ะเดียวกันก็ได้นะครับ” แบงค์ชวนเพื่อนแบงค์อีกสี่คนชาย1หญิง2
ก็พยักหน้าเออออยินดีนั่งร่วมโต๊ะ
“เฮ้ยไม่เป็นไร ท่าทางจะอิ่มกันแล้วนี่พวกนายกินซะเกลี้ยงเชียะ ขี้เกียจต่อโต๊ะด้วย” 
แล้วอาทก็ชี้มือไปทางพวกสาวๆรวมกลุ่มกันต่อโต๊ะอยู่หน้าๆร้าน หันมาโบกมือยิ้มให้
น้องแบงค์ทำปากจู๋อย่างลืมตัว เพราะเสียดายอดได้กินส้มตำร่วมโต๊ะเดียวกับนิกกี้
เขาไม่น่าออกมากินเร็วเลย  พอได้ที่ได้ทางนั่งนิกกี้ก็ขยี้หัวแบงค์ก่อนไปนั่งโต๊ะตัวเอง
พวกแบงค์สั่งคิดเงิน แล้วลุกเดินไปแต่แบงค์ก็ต้องชะงักเมื่อนิกกี้เอื้อมมือมาจับไว้ตอนเดินผ่าน
“อ...อะไรครับพี่นิก/////”  แบงค์มองมือที่โดนจับแล้วอดเขินไม่ได้ มองเพื่อนก็พากันยิ้มล้อเขา
“เสาร์นี้ว่างป่ะ”  นิกกี้ถามยิ้มๆ
“ก็...ว่างนะครับ พี่นิกมีอะไรเหรอครับ”
“จะชวนไปดูหนังเป็นเพื่อนหน่อย”
“ดูหนัง!/////”
“ไปมั้ยเลี้ยง”  หนุ่มหน้าตี๋ยิ้มยักคิ้ว แบงค์รีบพยักหน้ารับอย่างดีใจ
แต่ก็ต้องหุบยิ้มหน้าเหี่ยวลงเมื่อได้ยินประโยคถัดมา  “พอดีบุ๋มเขาไม่ว่างพี่อยากดู
ไอ้พวกนี้ก็ดันเสือกไปดูมาแล้ว”  แบงค์พยักหน้าเข้าใจแม้เขาจะเป็นตัวสำรองของใคร
ก็ช่างเถอะ เขาอยากไปดูหนังกับนิกกี้นี่นา ได้ยินหนูแนนแอบกระซิบนินทานิกกี้ระยะเผาขน
ให้ฟังแบงค์ก็ทำได้แค่ยิ้มๆ “ชวนแล้วแม่งไม่ยอมไปเอง จะไปดูกะแฟนเป็นไง
สุดท้ายอดดูอยู่คนเดียว เขาคุยเรื่องหนังกันก็ไม่เข้าพวกไงคุยกะเขาไม่รู้เรื่อง555
เลยต้องกระเสือกกระสนอยากไปดูให้ได้อ่ะ555”

“เอาเป็นว่าไว้นัดกันอีกทีนะ ห้ามเบี้ยวนัดพี่ล่ะ”  นิกกี้ย้ำก่อนแบงค์จะเดินไป
“ครับ ผมไปนะครับพี่ๆ ไปนะครับพี่นิก”
“เอ้อเดี๋ยวๆแบงค์”  จู่ๆนิกกี้ก็อมยิ้มเรียกให้เอาหูมาใกล้
“ทำปากจู๋น่ารักว่ะ55 เพิ่งเคยเห็น555” 
คำที่หนุ่มรุ่นพี่หน้าตี๋กระซิบบอกเล่นเอาหนุ่มน้อยหน้าแดงรีบเม้มปากอายๆ
ก่อนจะรีบก้มหน้าก้มตาเดินหนีไปด้วยหัวใจที่เต้นรัว
(โธ่พี่นิก!   อย่าขยันทำให้ผมเขินนักได้มั้ยครับ เฮ้อ..///////)





++++++++++++++++++++++++++

[ทิวสนที]

หยอดกันซะ
 

[Solo009]

  น่ารักดี รอตอนต่อไปนะครับ

[choijiin]

คู่โปรดคุณแม่ยกมาแล้วค่าาาาา
 
น้องแบงค์ผู้น่ารักกับไอ้บื้อนิกกี้
นี่เรากำลังย้อนเวลาไปสมัยที่อินิกโง่เป็นฟายอยู่ใช่มั้ยคะ
ช่วงนี้กินแต่หญ้านะนิกถึงได้รักอิบุ๋มเข้าไปได้
 

รอตอนต่อไปพร้อมกักตุนเปลือกทุเรียนเงียบๆ
 
คิดถึงคุณวิอิอิอิ
 

[tsktonight]

*** ขอบคุณทุกเม้นท์นะจ๊ะ รักจังยังตามอ่านกันอยู่ด้วย555



นิกกี้ & แบงค์


PAST  3



“เฮ้ยนิกกี้ เป็นไงวะเมื่อวานมึงพาเมียน้อยไปดูหนังมาไม่ใช่”  วีสะกิดถามจากข้างหลังก่อนจะ
เข้ากอดคอนิกกี้ ขณะที่เดินตามกันออกมานอกห้องเรียน เพิ่งเรียนเสร็จ กำลังจะเดินลงตึกกัน
ทั้งกลุ่มที่เดินอยู่ด้วยกันได้ยินที่วีถามนิกกี้ก็ส่งเสียงแซวบ้างขำบ้างขึ้นมาอย่างพร้อมใจกัน
ทำเอานิกกี้ยิ้มขมวดคิ้วแม้จะรู้ว่าเพื่อนมันแกล้งแซวไปอย่างนั้นแต่ไม่รู้ทำไมหมู่นี้เขาชักจะ
เขินขึ้นทุกที เป็นเพราะพักหลังนี่ไอ้พวกบ้ามันชักจะแซวเขากับแบงค์หนัก ได้แต่ส่ายหน้า
แล้วยิ้มพูด  “ไม่รู้ดิ สนุกที่ไหนวะกูดูไม่เห็นรู้เรื่องเลย ตอนจบแม่งก็เชี่ยตัวโกงเสือกรอด”

“555ดูไม่รู้เรื่องได้ไงควาย มึงไปกะเด็กมึงมัวแต่มองหน้าแบ๊วๆมันอยู่อ่ะดิถึงไม่รู้เรื่อง”
อาทขำยื่นหน้าเดินเข้ามากอดคอวีพูดกับนิกกี้ กลายเป็นเดินกอดคอเรียงกันสามคน
แล้วบาสก็เข้ามาเดินข้างนิกกี้อีกฝั่งนิกกี้ก็ยิ้มแล้วกอดคอไว้ ทั้งสี่คนเดินกอดคอกัน
หนูแนนเดินอยู่ข้างหลังก้มหน้าก้มตากดมือถือเล่นไม่สนใจใคร แต่พอได้ยินเรื่องที่
เพื่อนผู้ชายคุยกันก็อมยิ้มเป็นระยะๆ น้องแบงค์เป็นเด็กน่ารักโดยเฉพาะในสายตาพวกสาวๆ
มองแล้วอยากเข้าไปหยิกแก้มเสมอ เวลาอยู่กับเพื่อนดูเฮฮาร่าเริงดี แต่พอได้อยู่ใกล้พี่รหัสทีไร
ไอ้ตัวเล็กก็ชอบทำเขินทุกที แถมยังชอบทำหน้าอ้อนอย่างไม่รู้ตัวอีก น่ารักที่สุด
“หึหึหึ พวกมึงคอยดูเหอะ ต่อไปกูว่าไอ้คู่นี้แม่งไม่แคล้วกันล่ะ55555” วีพูดแล้วหัวเราะเสียงดัง
นิกกี้ยิ้มส่ายหน้าแล้วชูนิ้วกลางให้เพื่อนๆ ก่อนผลักหน้าวีที่หัวเราะปากกว้างให้หันไปหาอาท
อาทก็ทำหน้าสะดุ้งแล้วทำหน้าเหม็นปากวี ทุกคนเลยยิ่งขำ

“เฮ้ยๆ มึงไอ้นิก พี่แคนชวนเลี้ยงสายว่ะ (พี่รหัสของหนูแนน) เย็นพรุ่งนี้ไปนะๆ มีพี่มึง
พี่กู พี่ไอ้บาส แล้วก็พวกเพื่อนๆพี่เขากับแฟนๆเขาไปกัน พวกมึงก็ไปกับกูนะไอ้วีไอ้อาท
เอาโบว์กับกิ๊กไปด้วย นะๆๆ”  หนูแนนรีบเดินเข้ามาขวางหน้าพวกผู้ชายที่เดินกอดคอกัน
ทุกคนมองหน้ากันไปมาแล้วยิ้มกว้างทำท่าเปรี้ยวปาก ชวนไปเยอะอย่างนี้ มีเหล้าชัวร์
ไม่มีใครปฏิเสธอยู่แล้ว..

+++++++++++++++++++++++++++++


“เชี่ยแล้วไง........มึงดูโน่น”  บาสทำหน้าเหวอสะกิดพยักเพยิดหน้าให้วีกับอาทที่นั่งต่อกัน
เงยหน้าไปดูผู้ชายกับผู้หญิงคู่หนึ่งทิศเก้านาฬิกาขวามือที่เพิ่งเข้ามาในผับ
วีกับอาทเห็นก็อ้าปากค้างก่อนพากันหันไปกระซิบกระซาบบอกหนูแนนที่มองพวกเขางงๆ
หนูแนนตาโตหันควับไปมองก็ยิ่งตาโต แล้วทุกคนก็หันไปมองหน้านิกกี้ พวกรุ่นพี่สังเกต
เห็นอาการเจ้าพวกรุ่นน้องก็พากันหันไปมองหน้านิกกี้ตาม เห็นไอ้หนุ่มหน้าตี๋กำลังนั่งอึ้ง
มองตามไอ้ผู้ชายที่เดินกอดเอวแฟนตัวเองมาทางนี้แล้วกำหมัดแน่น โกรธจนลุกพรวด
แล้วทุกอย่างก็เกิดขึ้นเร็วมากจนทุกคนที่นั่งกันอยู่ไม่คาดคิด นิกกี้พุ่งเข้าไปกระชากแขน
แก้มบุ๋มอย่างแรง แล้วมีเรื่องกับผู้ชายคนนั้น
“ไอ่สัดมึงอย่ามายุ่งกะแฟนกู!”  นิกกี้ชี้หน้าตะคอกด่าผู้ชายที่มากับแก้มบุ๋ม เป็นคนเดียวกับ
ที่พาบุ๋มขึ้นรถไปในวันที่ฝนตกวันนั้นเขาจำหน้ามันได้ดี เคยจะมีเรื่องกันหลายครั้งแล้ว
“มึงนั่นแหละอย่าเสือก แก้มบุ๋มเป็นแฟนกู! เลิกกันแล้วก็อย่ามาตามตอแยบุ๋มดิวะสัด!”
สิ่งที่ผู้ชายคนนั้นพูดทำเอาทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นหันไปมองแก้มบุ๋มเป็นตาเดียว นิกกี้ดูจะ
อึ้งหนักสุด มองหน้าแก้มบุ๋มที่ยืนกระฟัดกระเฟียดพยามแกะมือนิกกี้ออกอย่างไม่พอใจมาก
“อะไร! มองหน้าบุ๋มทำไมนิก!”  สาวสวยยังไม่รู้ตัวแว๊ดใส่
“ก็ที่ไอ่เชี่ยนี่มันพูดเมื่อกี้ไง! บุ๋มไปบอกมันเหรอว่าเลิกกะเราแล้ว! ทำไมทำอย่างนี้ห๊า!!!”
เห็นนิกกี้ตะคอกแก้มบุ๋มจนหญิงสาวสะดุ้ง ผู้ชายที่มากับแก้มบุ๋มก็ปรี่เข้าไปกระชากคอเสื้อ
นิกกี้ทันที บอกให้ปล่อยแก้มบุ๋มแล้วถอยไปให้พ้นหน้าเสีย แต่มีหรือที่นิกกี้จะยอมง่ายๆ
นิกกี้โมโหมากปล่อยบุ๋มแล้วหันมาเงื้อหมัดจะต่อยหน้าอีกฝ่ายทันทีเหมือนกัน
แต่ทั้งเพื่อนและรุ่นพี่พากันผวาเข้ามาช่วยกันจับทั้งสองฝ่ายให้แยกกันก่อนที่จะเกิดเรื่อง

“บุ๋ม! บุ๋มทำแบบนี้ทำไม! มากับมันทำไม! บุ๋มยังไม่ได้เลิกกับเรานะ! บุ๋มเป็นแฟนเรานะ!”
นิกกี้ต่อว่าแก้มบุ๋มเสียงดัง จนคนมอง หญิงสาวไม่พอใจมากเดินเข้าไปเกาะแขนคนที่มาด้วย

“น่ารำคาญ! รู้มั้ยสภาพนิกตอนนี้น่ะมันทุเรศ! อย่ามาให้บุ๋มเห็นหน้าอีกนะ!” 
แก้มบุ๋มทนไม่ไหวแว๊ดเสียงดังขึ้นมาต่อว่านิกกี้อย่างสุดทน นิกกี้เหวอส่วนไอ้ผู้ชายคนใหม่
แสยะยิ้มอย่างคนเหนือกว่าโอบเอวแก้มบุ๋มไว้ยั่วให้นิกกี้โกรธ แล้วกระซิบข้างหูชวนแก้มบุ๋ม
ออกไปหาผับที่อื่นเที่ยว เพราะที่นี่มีไอ้ตัวน่ารำคาญคอยตามเกาะแกะบุ๋มไม่ปล่อย
ทั้งสองหัวเราะคิกคักต่อหน้านิกกี้ นิกกี้เจ็บใจจนชาแล้วสั่นไปทั้งตัว เขายังยืนอยู่ตรงนี้นะ!
เพื่อนๆมองแก้มบุ๋มอย่างไม่พอใจ แต่ทุกคนต่างเห็นพ้องต้องกันว่ามันควรจะจบได้แล้ว
จึงไม่มีใครพูดอะไรออกไป ปล่อยให้นิกกี้ตาสว่างเสียให้พอ


“ทำไมบุ๋มพูดกับเราแบบนี้!.....ฮึก....ไหนว่าจะไม่ทำเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้วไง!!...
ทำไมล่ะ!? เรารักบุ๋มนะ! ฮึฮึก... บุ๋มจะเอาอะไรก็บอกเรามาเซ่!! ไม่ใช่ไปหาคนอื่นแบบนี้!”

“ พูดไม่รู้เรื่อง!! ก็บอกว่าอย่ามายุ่งไงไปให้พ้นเลย! เอาคำว่ารักเสร่อๆกองไว้
ตรงนั้นแหละ! คิดจะรั้งให้บุ๋มต้องจมปลักอยู่กับผู้ชายห่วยๆอย่างนิกไปถึงเมื่อไหร่!!!”

“เห็นเราเป็นควายรึไง! เพื่อนเราก็บอกทั้งนั้นว่าบุ๋มแอบไปมีใครไว้บ้าง! ทั้งที่รู้
แต่เราก็ยังรัก......รู้มั้ย...ฮึก..... เข้าใจมั้ยว่ามันรัก!! แล้วทำไมทำกับเราอย่างนี้!!!”

นิกกี้จะเข้าไปดึงตัวแก้มบุ๋มกลับมา ก็โดนหญิงสาวสะบัดตัวหนีทำหน้ารังเกียจ

“เอ๊ะอย่ามาจับนะ! ไม่! ปล่อยนะ! บุ๋มมีแฟนใหม่แล้วไม่เห็นเหรอ !!
ช่วยไม่ได้ก็นิกอยากทำตัวเหมือนควายเองนี่! หึ...รู้มั้ยผู้ชายร้องไห้น่ะมันน่าสมเพชเปล่าๆ!
ถ้ารักบุ๋มมากนักก็ปล่อยบุ๋มไปซี่! รึไม่งั้นก็ไปตายซะ!!! ฮึ่มม! เจษขา~ พอเถอะ
อย่ามีเรื่องกันเลย รีบไปจากที่นี่กันดีกว่า...”   สาวสวยกอดผู้ชายที่มาด้วย โอบอ้อนกัน
ออกไปอย่างไม่สนใจใยดีนิกกี้สักนิด พากันหัวเราะอย่างขำๆ

“ บุ๋ม! |||||||||*|| บุ๋มๆๆเดี๋ยวเซ่~~~ฮึก.......ฮือ!!!....เฮ้ยพวกมึงอย่ามาจับกู!!!
บุ๋มมม!! แก้มบุ๋มมมม!!! กลับมานะ!! ฮึกฮือออ...... เราบอกให้กลับมาไง!!!”

นิกกี้จะตามไป แต่ทั้งรุ่นพี่และเพื่อนช่วยกันจับไว้ ไม่ให้ตามไป บอกให้นิกกี้พอได้แล้ว
กับผู้หญิงแบบนั้น ไม่มีใครพอใจแก้มบุ๋มแต่ทุกคนต่างพร้อมใจกันบอกให้นิกกี้หยุด
ไม่ต้องไปยุ่งกับแก้มบุ๋มอีกแล้ว ไม่มีค่าพอที่นิกกี้จะลดตัวลงไปยุ่งด้วย

แต่ถึงยังไงเสียใจมันก็คือเสียใจ ทั้งที่นิกกี้หวังไว้มากว่าคราวนี้ทุกอย่างมันจะดีกว่าเดิม
แต่ก็ยังเหมือนทุกครั้ง สุดท้ายเขาก็ยังโดนแก้มบุ๋มทิ้งไปหาคนใหม่ ทั้งที่สัญญาว่าจะ
ไม่ทำแบบนี้กับเขาอีก   แต่วันนี้แก้มบุ๋มก็บอกว่าไม่ต้องการเขา

เพล้ง!! เพล้ง!!!! เพล้งๆๆ!!!!

นิกกี้โมโหเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาเอง หันมาคว้าแก้วเหล้ากระดกดื่มจนหมดแก้วแล้วปาลงพื้น
อย่างโกรธจัด  ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นสะดุ้ง ก่อนจะช่วยกันจับนิกกี้ที่อาละวาดกวาดของบนโต๊ะ
ตกพื้นแตก จะปาขวดเหล้าแตกอีกเพื่อนๆรีบผวากันรุมจับนิกกี้ไม่ให้คลั่งอกแตกตาย
ไปมากกว่านี้  บาสต้องคว้าคอนิกกี้ลงมานั่งกอดแน่นๆ นิกกี้ถึงหยุดชะงักได้แล้วร้องไห้เงียบๆ
เพื่อนๆและพี่ๆทุกคนถอนใจส่ายหน้า แต่ก็คิดเหมือนกันว่านิกกี้ควรเลิกกับแก้มบุ๋มดีที่สุดแล้ว

การ์ดของผับเข้ามาถามว่ามีเรื่องอะไรกันตั้งแต่ที่นิกกี้อาละวาดปาแก้วแตกแล้ว ดีที่ยังจับตัว
หนุ่มตี๋ให้หยุดได้ ทุกอย่างเลยกลับมาปกติ ยกเว้นตัวนิกกี้ที่ดื่มหนักกินเหล้าเป็นกินน้ำ
ไม่นาน ... นิกกี้ก็เมาหนักจนพูดไม่รู้เรื่อง เพราะดื่มเอาๆแต่ทุกคนก็เข้าใจปล่อยให้ดื่มจนพอ
หนุ่มตี๋ไม่ยอมให้ใครกลับบ้าน บอกจะให้อยู่กับเขา ถ้าใครไปก็เท่ากับทิ้งเขาเป็นพวกเดียวกับ
แก้มบุ๋มเขาจะเลิกคบทันที ทุกคนถอนใจนิกกี้เมาจนพูดไม่รู้เรื่อง แถมยังไม่ยอกกลับบ้าน
ใครเข้าไปจับตัวก็ทำท่าจะต่อยแบบเมาๆ พวกรุ่นพี่บอกให้เพื่อนๆพานิกกี้กลับได้แล้ว
แต่นิกกี้กลับโวยวายออกมาอย่างเสียใจที่ไม่มีใครอยู่ข้างเขาเลย บอกเพื่อนๆไม่รักเขา
ทุกคนสงสารนิกกี้เลยเลิกบังคับลากตัว ปรึกษากันว่าจะปล่อยให้เมาหลับไปเองก่อน
ค่อยพากลับ แต่จนแล้วจนรอดนิกกี้ก็อึดกว่าที่คิด ทุกคนอยากกลับบ้านแล้ว บางคนก็อยาก
ไปต่อที่อื่นกัน แต่ติดที่นิกกี้ไม่ยอมให้ใครไปไหนสักคน ไม่งั้นมีเรื่องกับเขาแน่
บาสบอกจะพานิกกี้ไปค้างที่บ้านบาส ไปกินต่อที่บ้านบาส นิกกี้ก็ไม่ยอม
เพื่อนๆปรึกษากันอีกครั้ง ในที่สุดก็เดือดร้อนให้หนูแนนต้องโทรไปตามพี่ชายที่นิกกี้รักมาก
มาพาตัวกลับบ้านไป….  เหมือนปาฏิหาร์ย นิกกี้ที่เมาหนักทันทีที่เห็นหน้าน้ำพี่ชายตัวเอง
ก็เข้าไปกอดพี่แน่น พี่สั่งให้กลับบ้านก็ทำท่าดื้อไม่ยอมกลับ แต่พอน้ำดึงหูให้ลุกขึ้นเท่านั้น
ไอ้หนุ่มตี๋ตัวโตก็ร้องโอยไม่กล้าหือสักแอะ กอดคอพี่ที่พยายามประคองเขาอย่างทุลักทุเล
เพราะตัวเล็กกว่าเยอะ เดินเป๋ไปมาตามพี่ชายออกไปบาสอาสาขับรถไปส่งทั้งคู่ น้ำก็ยินดี

“ขอบใจทุกคนมากนะที่อยู่เป็นเพื่อนไอ้นิกมัน เดี๋ยวพี่จัดการต่อเอง”
น้ำยิ้มให้เพื่อนๆนิกกี้ที่สวัสดีเขาแล้วออกรถไป ก่อนหันไปผลักนิกกี้ที่เมายืนพิงประตูบ้าน
จนหัวทิ่มหัวตำให้เข้าบ้านไป...



+++++++++++++++++++++++++++++++++


“น้องแบงค์ มางานวันเกิดพี่นะคะ พาเพื่อนๆมาด้วยสินะจ๊ะ” 
หนูแนนเดินผ่านมากับนิกกี้ ในมือถือขนมของเพื่อนๆที่ฝากซื้อหลายอย่าง
ผ่านมาเห็นแบงค์กับเพื่อนนั่งกันอยู่ข้างตึกเรียนก็รีบเข้ามาทักแล้วชวนอย่างดีใจ
“แน่นอนครับพี่หนูแนน จัดที่ไหนเหรอครับ”  แบงค์กับเพื่อนๆยิ้มให้กัน แล้วเพื่อนๆแบงค์
ต่างก็พากันกลั้นยิ้มแอบกรี๊ด เมื่อเห็นนิกกี้ยิ้มแล้วเข้ามายืนใกล้แบงค์เล่นผมแบงค์
แบงค์ก็ได้แต่เขินนั่งเฉยให้นิกกี้ดึงแก้มจับหัวเล่นผมจนพอใจขณะที่คุยกับหนูแนน
สักพักทั้งหนูแนนและนิกกี้ก็ขอตัวไป แต่มีเพื่อนแบงค์แอบรั้งหนูแนนกระซิบกระซาบถาม
ก่อนที่หนูแนนจะเดินไปอย่างสงสัย เป็นเพราะแบงค์ไม่กล้าถามเองจนเพื่อนๆอดไม่ได้
อยากรู้ใจจะขาดเรื่องที่แก้มบุ๋ม แฟนสุดสวยของนิกกี้หันไปคบกับหนุ่มสุดฮ็อตของคณะ
วิศวะคนหนึ่ง เป็นเรื่องจริงหรือแค่ข่าวโคมลอย แต่พวกเขาก็เคยเห็นสองคนนั้นอยู่ด้วยกัน
หนูแนนเข้าใจว่าทุกคนคงอยากรู้ เพราะนิกกี้ไม่พูดถึงเรื่องที่เลิกกับแก้มบุ๋มเลย
หลังจากนั้นหนุ่มตี๋ก็ทำตัวปกติ ไม่พูดถึงแก้มบุ๋มให้ใครฟังอีกเลย
หนูแนนเห็นนิกกี้หันกลับมามองทำหน้างง เมื่อเห็นหนูแนนยังไม่เดินมาด้วยกัน
หนูแนนก็ทำมือไล่ให้นิกกี้เดินไปก่อนก้มลงไปพูดใกล้ๆให้ทุกคนที่โต๊ะได้ยิน

“จริงจ๊ะ อินั่นมันเลว อินิกมันไม่เอาแล้ว”
 “เลิกกันแล้วเหรอครับ!”   ได้ยินที่หนูแนนกระซิบแอบบอก ตอนที่นิกกี้เดินนำหน้าไปก่อน
น้องแบงค์ต้องรีบปิดปากตัวเองที่เผลอพูดเสียงดังเพราะตกใจ ก็เมื่อไม่นานนี้ยังเห็นนิกกี้
กับแฟนอยู่ด้วยกันอยู่เลย หนุ่มน้อยตาโตแล้วไม่กล้าเอามือที่ปิดปากตัวเองออก
เพราะตอนนี้เขากำลัง.......ยิ้ม...........


++++++++++++++++++++++++++++++++

แล้วงานวันเกิดของหนูแนนก็มาถึง แบงค์ดีใจที่ได้เห็นตัวจริงพี่ชายสุดน่ารักของนิกกี้
ในความคิดของแบงค์พี่น้ำน่ารักมากจนเขาเผลอมองบ่อยๆ แต่นิสัยห้าวผิดกับหน้าตามาก
หนุ่มน้อยรู้สึกตัวว่าถูกสายตาน้ำมองตามตลอด เวลาคุยกับนิกกี้อดรู้สึกแปลกใจไม่ได้
แต่แล้วก็หายสงสัยว่าทำไมถึงมองเขาแปลกๆ ก็เมื่อตอนที่เดินออกมาเอาจะของขวัญเข้าไป
เซอร์ไพร์สให้หนูแนน  แต่ดันมาเจอเซอร์ไพร์สเอง


แบงค์ออกมาจากห้องคาราโอเกะที่จัดเลี้ยงวันเกิดหนูแนนได้ไม่กี่ก้าวก็สะดุดหู
“เปล่านะพี่! โธ่อะไรของพี่เนี่ย จะมาอะไรนักหนามันไม่มีอะไรเลย..”

ได้ยินเสียงนิกกี้ก็หยุดหันไปมอง เห็นสองพี่น้องแอบคุยกันดูเครียดๆ
“ฮึ่ม.........ไม่รู้ล่ะกูว่ามึงห่างๆกับมันหน่อยก็ดี มึงไม่อายที่เพื่อนล้อเรอะ

รึว่า....มึงชอบ!?”  เห็นน้ำเอานิ้วชี้หน้าน้องชายที่ก้มหน้าหลบตา
แบงค์กลืนน้ำลาย รู้สึกว่าเรื่องที่เขาคุยกันจะไม่ใช่เรื่องไกลตัวเสียแล้ว คู่ที่ถูกล้อว่าชอบกัน
ตลอดงานจะเป็นใครไปอีกนอกจากเขากับหนุ่มรุ่นพี่หน้าตี๋ที่เขาแอบชอบมานาน
พี่ชายของนิกกี้กำลังคาดคั้นเอาความจริงในสิ่งที่แบงค์ก็อยากรู้มาเช่นกัน หนุ่มน้อยตั้งใจฟัง
ลุ้นว่าคนที่หันหลังให้จะพูดว่าอะไร


“พี่พูดอะไร!จะบ้าเรอะ!.ใครจะไปชอบ รำคาญจะตายไป”


อึ้ง และเสียใจที่สุด...........แบงค์เม้มปากแน่น เขาเหมือนจะร้องไห้ออกมาทันที

“.........อย่าให้กูรู้นะ ..ว่ามึง...ชอบมัน!”  ได้ยินคนเป็นพี่ชายย้ำกับน้องตัวเองอย่างนั้น

แบงค์ยิ่งเสียใจ รู้สึกมือมันสั่นไปหมดจนต้องกำไว้ แล้วอดทนไม่ให้น้ำตาเขาไหลตอนนี้


นิกกี้ยังพูดเสียงแข็งใส่อารมณ์กับพี่อย่างไม่พอใจที่มาต่อว่าเขาเรื่องของแบงค์
“ผมจะไปชอบผู้ชายด้วยกันได้ยังไง! พี่น้ำน่ะบ้า! เพราะว่าเจอแต่คนโรคจิต

วันๆมีแต่ผู้ชายวิ่งเข้าใส่ จนในหัวพี่ มันคอยจะคิดว่าผู้ชายทุกคนเบี่ยงเบนไปหมดแล้ว!
ผมเป็นน้องพี่นะ พี่เกลียดอะไรผมก็เกลียดอย่างนั้นแหละ แล้วอย่างไอ้แบงค์นั่นน่ะ

ผมจะชอบมันเข้าไปได้ยังไง ในเมื่อมันเป็นผู้ชาย! พี่เลิกคิดบ้าๆแบบนี้ไปได้เลย เข้าใจมั้ย!”

พูดเสร็จนิกกี้ก็ยกมือท้าวสะเอว ถอนใจส่ายหน้าแบบเซ็งๆ ..................................

...............แปลก...?....

...ทำไมพี่ชายเขาไม่โต้ตอบอะไรเลยล่ะ ปกติถ้าเขาหือใส่แบบนี้

เป็นต้องโดนตบกะบาลแล้วด่ากลับแน่ แต่นี่เงียบเลย...

แถมยังทำหน้า...แปลกๆอยู่อีก...มอง..............อะไร!


หนุ่มหน้าตี๋ตกใจ หันควับกลับไปมองข้างหลังตัวเอง...


“..........................เอ่อ....พี่นิก............”


น้องแบงค์! มายืนอยู่ด้านหลังของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ

คงจะได้ยินทุกอย่างที่เขาพูดเมื่อกี้หมดแล้ว...


“อึก.........แบงค์... มา...มาตั้งแต่เมื่อไหร่...”


“พอดีผม.....จะออกไปเอาของขวัญที่รถ...แล้ว..ผมไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟัง...”

.............................................................


............................... ไม่มีใคร พูดอะไรออกมาอีกต่างยืนมองหน้ากันอ้ำอึ้ง

จนจู่ๆเสียงหัวเราะใสก็ดังขึ้นกลบความเงียบ


“ฮะ ฮะ พวกพี่นี่ตลกกันจังนะครับ ใครๆเขาก็ล้อเล่นกันทั้งนั้น

คิดกันไปได้เนอะ เรื่องผมกับพี่นิกกี้... ตลก...พี่น้ำไม่ต้องคิดมากหรอกครับ

อย่างพี่นิก...ผมก็ไม่มีวันชอบพี่เขาแบบนั้นเหมือนกัน!”


แบงค์ก้าวออกมาจากตรงนั้นอย่างเร็ว ร้องไห้ทันทีที่หันหน้าไปจากนิกกี้
เขาไม่เหลือความหวังอะไรอีกแล้ว
แต่แล้วพอเข้าไปนั่งร้องไห้ในรถตัวเอง คนที่ทำให้เสียใจที่สุดในตอนนี้แต่ก็รักมากที่สุด
กลับตามมาขอโทษอย่างร้อนรน ทำหน้าเหมือนแคร์เขามาก ถ้าไม่อยากให้เขาเสียใจ
ทำไมถึงไม่รักเขาล่ะ......
“เฮ่นี่...พี่นิกกี้ตามผมมา...ทำไม...รึอยากเห็นของขวัญครับ เสียใจด้วยนะ

ผมให้เขาห่อมาแล้ว....รึอยากรู้ว่าผมซื้ออะไรถึ....”


“พี่ไม่ได้ตั้งใจ! พี่ขอโทษ แบงค์คงรู้สึกไม่ดีใช่มั้ยที่ถูกพูดถึงแบบนั้น...”


เมื่อเห็นว่าแบงค์เอาแต่ฝืนยิ้มให้เขา แล้วพูดจาเฉไฉไปเรื่องอื่นทั้งที่ตัวเองน้ำตาก็ยังคลอเบ้า
นิกกี้ก็อดเข้าไปจับไหล่เล็กๆที่เริ่มสั่นน้อยๆนั้นไว้ไม่ได้ แต่...นั่นกลับทำให้แบงค์ทนเก็บ
น้ำตาเอาไว้ไม่ได้อีกต่อไป รวมถึงความในใจของตัวเองด้วย

หนุ่มน้อยโผเข้ากอดคนที่ตัวเองรักไม่สนใจว่ากล่องของขวัญที่ถือไว้จะตกพื้น
เล่นเอาคนโดนกอดถึงกับอึ้ง จนสองมือที่ยกขึ้นกะเช็ดน้ำตาให้ต้องค้างอยู่กับที่.....


“ฮึก....ฮึก...พี่นิก..................ผมรักพี่ครับ..”


พูดออกไปแล้ว แบงค์ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองนิกกี้ที่ยังเหวอ เหมือนจะขอคำตอบ


ยิ่งได้ยินสิ่งที่น้องรหัสตัวเองพูด นิกกี้ก็ต้องอึ้ง ได้แต่มองหน้าคนที่เพิ่งสารภาพรักกับเขา
ดวงตาที่เปียกชื้นไปด้วยน้ำตา กำลังจ้องมองเขาอยู่... นี่มันทำให้เขาใจเต้นเป็นบ้า!

มันน่ารักมากเลยไม่ใช่เหรอ! เขาจะทำยังไงดี!!


หนุ่มหน้าตี๋เม้มปากเข้าหากัน แล้วก็ต้องกลั้นใจจับร่างเล็กนั้นให้ออกห่าง


 “แบงค์! พี่! .....พี่.....พี่..”

เพียงแค่ถูกจับให้แยกออกและได้ฟังคำพูดที่อึกอักของรุ่นพี่

น้ำตาที่รินไหลก็ยิ่งไหลหนักกว่าเดิมแบงค์สะอื้นจนตัวโย่น....เอาแต่ส่ายหน้า

แล้วดันตัวเองเข้าไป กอดซุกอยู่กับอกของคนที่เขาที่มีใจให้อีกครั้ง


นิกกี้ทำอะไรไม่ถูกมองคนในอ้อมอก ที่ยืนกอดเขาแน่นเหมือนกลัวว่าจะโดนดึงออกไปอีก

จะให้เขาทำยังไง..............จะให้เขาทำยังไง!

ได้แต่ยืนอ้ำอึ้งอยู่อย่างนั้น............


“โอ๊ย! โธ่เว้ยยยยยยใครเอาอิฐมาวางไว้ตรงนี้กันวะ!!”


เสียงของบุคคลที่สามทำเอานิกกี้กับแบงค์สะดุ้งโหยง ทั้งคู่รีบแยกตัวออกห่างกัน
แล้วหันไปมองทางต้นเสียงด้วยความตกใจ มีคนอยู่แถวนี้ด้วยงั้นเหรอ ได้ยินที่เขาคุยกัน
หรือเปล่า ถ้าเป็นคนรู้จักหรือพี่ชายของนิกกี้คงไม่ดีแน่


แต่ที่พวกเขาเจอคือ เอส ดาราหนุ่มหน้าหล่อกำลังอยู่ในสภาพ ล้มลุกคลุกคลานบนพื้น
ข้างๆรถคันหนึ่ง เอสคว้าก้อนอิฐที่ทำให้สะดุดล้มจนความแตก ขว้างทิ้งไปอย่างโมโห

... แล้วค่อยๆ...หันหน้ามายิ้มแหยๆ...ให้


 “เฮ้ยพี่เอส! พี่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง!?” นิกกี้ทั้งตกใจทั้งงง และสงสัยเป็นที่สุด


เอสรีบยันตัวเองขึ้นจากพื้น เขาพยามยามยืนวางมาดให้ดูดี ก่อนจะเอ่ยทัก

น้องชายของคนที่เขาหลงรักว่า “ไง...” (.......|||||||....เนียนมั้ยวะเนี่ยกู........)


“พี่นิกรู้จักกันเหรอ.........นี่มัน...”

(พี่เอส! ดารานี่! ก่อนออกจากบ้านมา ยังนั่งดูเขาในทีวีอยู่เลย...)

แบงค์เหวอพอดูที่เพื่อนรุ่นพี่รู้จักกับคนดัง โดยที่เขาไม่เคยรู้มาก่อน


“ก็....นิดหน่อยน่ะ” นิกกี้เอามือลูบท้ายทอยไปมา ตอบอ้อมแอ้ม...


ท่าทาง...ที่ดูอึดอัดใจเวลาพูดด้วยของนิกกี้ทำเอาแบงคถึงกับสะอึก....
จนต้องรีบเช็ดคราบน้ำตา แล้วก้มลงเก็บกล่องของขวัญที่พื้นส่งให้นิกกี้


“ฝากนี่ให้พี่หนูแนนด้วยนะครับ บอกเขาว่าผมไม่ค่อยสบาย............

ขอตัวกลับก่อนแล้วกัน”   เสียงตัวเองสั่น...แบงค์รู้ดีเขากำลังเก็บความเสียใจไว้ไม่มิด

น้ำตามันก็พาลจะไหลออกมาอีก จนต้องรีบหันหน้าหนี หมุนตัวกลับขึ้นรถไป


ถึงจะแปลกใจที่ดาราชื่อดังอย่างเอสมาแอบดูพวกเขาแต่ไม่มีอารมณ์จะสนใจหรอก
ว่าคนที่มาเห็นเขาสารภาพรักเข้าจะเป็นใคร รู้แต่ว่าอยากจะหนีไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด


หนีไป.....................ก่อนจะได้เห็นสายตาที่เปลี่ยนไป จากคนที่เขาเพิ่งจะบอกว่า...รัก...


“อะอ้าว! เฮ้ยเดี๋ยวสิแบงค์! แบงค์!”


ไม่สนใจแล้วว่านิกกี้จะเรียกเขาไว้  แบงค์รีบขับรถหนีไปอย่างเร็ว
เขาไม่อยากได้ยินคำปฏิเสธชัดๆจากปากของนิกกี้เลย

และเพราะอย่างนี้แบงค์เลยตกใจมาก เมื่อกลับมาที่บ้านตัวเองนอนร้องไห้อยู่ดีๆ
แม่ก็มาเคาะเรียก แล้วพอเปิดประตูห้องนอนตัวเองออกมา ก็เจอกับนิกกี้ที่ตามมาถึงบ้าน
แม่บอกนิกกี้ว่าตามสบายนะ แบงค์พยายามก้มหน้าหลบไม่ให้แม่ตัวเองเห็นว่าร้องไห้อยู่
จนแม่ไปแล้วจึงเงยหน้ามามองคนที่มาหา 

“พี่นิกมาทำไมครับ”   อย่ามาบอกว่าไม่รักกันเลย แค่นี้ก็เจ็บมากพอแล้ว
แบงค์มองหน้านิกกี้แล้วกลั้นน้ำตาไม่อยู่ น้ำตามันไหลออกมาเอง จนนิกกี้ต้องเช็ดให้
แบงค์ถอยหลังหลบมือหนุ่มตี๋รุ่นพี่ไปเล็กน้อย แล้วเม้มปากแน่นกลั้นใจถามนิกกี้อีกครั้ง

“พีนิก  มีอะไรรึเปล่าครับ ถ้าเป็นเรื่องที่แบงค์บอกรักพี่ไป ..แบงค์เข้าใจครับ...ฮึก..ไม่เป็นไร”
“แบงค์......... พี่... ขอโทษนะ...”

หนุ่มน้อยส่ายหน้า เขาไม่อยากได้ยิน...
“พี่นิกไม่ต้องพูดอะไรแล้วครับ กลับไปเถอะ ปล่อยผมไว้อย่างนี้เถอะครับขอร้อง”
“จะให้พี่ปล่อยแบงค์ไว้อย่างนี้น่ะเหรอ พี่...........พี่ทำไม่ได้หรอก
พี่ไม่อยากเห็นแบงค์ร้องไห้นี่.. พี่ขอโทษที่ทำให้แบงค์ร้องไห้นะ ”  นิกกี้กัดปากตัวเอง
เขาอยากด่าตัวเอง กำลังพูดอะไรออกไปนะ ก็รู้ทั้งรู้ถึงยังไงพี่น้ำก็ไม่มีวันยอมให้เขาคบผู้ชาย
อยู่แล้ว........แต่ความรู้สึกของเขาในตอนนี้...คืออยากบอกให้ไอ้ตัวเล็กของเขาได้รู้ตัวเสียที
ในสายตาของเขามันน่ารักแค่ไหน.......อยากดึงตัวเข้ามากอดไว้แน่นแค่ไหน..อยากลอง.....
จูบที่เปลือกตากลมโตตรงหน้าดูแค่ไหน ทั้งจมูก ปาก แก้ม ทุกๆอย่างเลย....

“ฮึก! พี่นิก!!”  หนุ่มน้อยตกใจสะดุ้งเมื่อถูกหนุ่มรุ่นพี่ก้มหน้าลงมาจูบ แต่ก็แค่แป๊บเดียว
ก่อนที่จะหลับตารับจูบที่ไม่คาดฝันนี้ไว้ด้วยหัวใจที่เต้นรัว มันเป็นไปได้ยังไง

“พี่นิก...........”  เสียงแบงค์เบาหวิวเมื่อผละริมฝีปากออกจากกันได้ นิกกี้จับมือแบงค์ไว้
ปิดประตูให้เรียบร้อย แล้วจูงให้เดินตามเข้ามาในห้อง เขานั่งลงที่ปลายเตียงกอดเอวแบงค์
ที่ยังยืนอึ้งไว้หลวมๆ  “เฮ้อแบงค์...........พี่ไม่แน่ใจ ไม่เคยแน่ใจว่ามันจะใช่...แต่สงสัย
วันนี้พี่คงปฏิเสธไม่ได้แล้วล่ะ ว่าพี่.......ก็ชอบนาย”  นิกกี้ก้มหน้าซุกกับท้องของแบงค์
ค่อยๆพูดทุกถ้อยคำออกมาอย่างชัดเจน เล่นเอาคนโดนกอดตาโต ใจเต้น ใบหน้าร้อนผ่าว
ขึ้นมาทันที นี่เขาไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย เขากำลังถูกบอกรัก..........อีกฝ่ายก็มีใจให้เขาเช่นกัน

“พี่นิก/////// ฮึก...ฮือออ....ผมรักพี่ครับ.....แบงค์.....แบงค์รักพี่นิกครับ...ฮึกฮึกฮือออ”

ไม่ใช่เสียใจ แต่ดีใจจนร้องไห้ออกมา หนุ่มน้อยซุกตัวลงไปนั่งตัก แล้วกอดคอหนุ่มตี๋ไว้แน่น
ทั้งคู่กอดกันตัวกลม นิกกี้ยิ้มน้อยๆพูดอย่างกังวลใจเบาๆ  “พี่น้ำเอาพี่ตายแน่”

“ก็อย่าให้เขารู้สิครับ”  แบงค์เงยหน้าพูด เห็นนิกกี้ยังทำหน้าลำบากใจก็รีบพูดอีก
“เราไม่ต้องบอกใครสักคนก็ได้ครับ พี่นิกจะได้ไม่ลำบากใจ แบงค์ยอมทุกอย่างเลย
แค่ได้เป็นแฟนพี่นิก แบงค์ก็ดีใจที่สุดในโลกแล้วครับ แบงค์รักพี่นิกนะครับ”

“หึ....ขอบใจนะ แบงค์เรียกตัวเองว่าแบงค์กับพี่แบบนี้ให้ตลอดเลยนะ น่ารักมาก”
นิกกี้รู้สึกซึ้งใจเหลือเกิน ขอหอมแก้มป่องนั่นไปทีก็รู้สึกชื่นใจ ตาต่อตาสบตากันแล้ว
มันพาให้หัวใจยิ่งเต้นดังขึ้นๆๆ ไม่ยอมผ่อน ก่อนที่ริมฝีปากทั้งสองจะประกบกันสนิทอีกครั้ง
หนุ่มหน้าตี๋ก็ชะงักสารภาพเรื่องที่เขายังกังวลมากอีกหนึ่งเรื่อง

“เอ่อ   คือแบงค์ พี่ไม่เคยกับผู้ชายนะ เขาทำยังไงกันเหรอ..”   ถามไปก็ยื่นหน้าไป
พรมจูบตามซอกคอ มือทั้งสองข้างล้วงเข้าไปลูบผิวนุ่มๆใต้เสื้ออีกฝ่ายเรียบร้อยแล้ว

“ก็ทำอย่างที่พี่นิกอยากทำทุกอย่างได้เลยไงครับ”

เสียงเล็กที่กระซิบบอกอย่างเขินอายข้างหู  ทำให้นิกกี้ยิ้ม

คงต้องลอง...




+++++++++++++++++++++++จบตอนพิเศษ นิกกี้ แบงค์++++++++++++++++



tsktonight.

***แล้วเรื่องก็เป็นไปอย่างที่เคยได้อ่านกันนะคะ เจ้าตาตี่ไปนั่งใส่บ็อกเซ่อร์ตัวเดียว
อยู่ในห้องนอนของน้องแบงค์ได้ไง ก็เป็นมาอย่างนี้แหละจ้า555

ปล. ขอโทษนะคะเนื่องจากวิพิจารณาแล้วว่าจะแต่งเรื่องใหม่ยากนะ ถ้ายังวนเวียนอยู่กับเรื่องนี้
ฉะนั้น พอลงตอนพิเศษคู่เอสกับน้ำที่ยังเหลืออีกหนึ่งคู่เสร็จในคราวหน้าแล้ว
วิจะขอจบเรื่องนี้อย่างสมบูรณ์ไปเลยนะคะ ที่เคยบอกว่าจะแต่งตอนพิเศษให้เรื่อยๆ
นานๆทีเอามาลง ขอโทษคนรออ่านทุกคนด้วยน้า เอาเป็นว่าวิขอจบจริงๆตอนหน้านะจ๊ะ
ไม่โกรธกันนะคะ จะได้ไปแต่งเรื่องใหม่ซะทีไม่งั้นมันแต่งไม่ออกอ่ะค่ะ55 T T รักนะจุ๊บๆ

อย่าลืมมาอ่านคู่เอสกับน้ำอีกคู่นะคะ สุดท้ายแล้วจริงๆ^^ เดี๋ยวสักวันอาทิตย์วิจะเอามาลงให้นะ

[ทิวสนที]

สารภาพกันแนวมากอ่ะ

[Ryu_Chise]

ตามอ่านทันแล้ว ไชโยยยยยยยยย   

นั่งอ่านสาม - สี่วันได้แล้วอ่า...

ยิ่งใกล้สอบมิดเทอมด้วยค้างคาเรื่องนี้ไม่มีกะจิตกะใจอ่านหนังสือกันเลย 

-..- ยังไงก็ชอบทุกคู่ บรรยายไม่ถูกเลยว่าชอบมากแค่ไหน 

คู่เอสกับน้ำ น่ารักดีตอนแรกๆก็ดูกวนๆบ้าๆกันไปมาพีคอีกทีก็ดราม่าเรื่อยเย แต่ก็รักกันดีฮาบ้าง เศร้าบ้างหลากหลายอารมณ์ของชีวิตสุดๆเลย เอสรักน้ำมากเลยนะกล้าประกาศออกสื่อขนาดนั้น.. ปลื้มมมมมมมมม

คู่แบงค์กับนิกกี้ เอาตรงๆคือเห็นใจมาก กับแบงค์เพราะก็เคยมีสถานะเดียวกัน(แค่ต่างกันตรงที่ว่าแบงค์ชอบรุ่นพี่เราชอบเพื่อน แบงค์สมหวังแต่เรายังไม่เริ่ม..) แต่ก็จบลงดวยดี ดีใจที่คู่นี้รักกันหวานช่ำ... เรท 18+ บ่อยจนกลัวเลยทีเดียว...

คู่กรกับเทม น่ารักนะจากที่กัดกันแรกๆแต่กลับมารักกันเองซะนี่..ชอบตอนหมอที มากเลย ><// อยากมีโมเมนต์นี้(คนที่แอบชอบเรียนวิทย์พอดีน่าจะได้ 555) แต่บอกตรงเรื่องการทะเลาะกันเนี่ย ทำให้ทบทวนได้เยอะเลยว่าควรพูดคุยกันเองดีกว่าโมโหใส่กัน

คู่ยูกับบาส คู่นี้น่ารักมากกกกกกก ตอนแรกเกลียดกันซะ หลอกเพื่อนไปหลอกเืพ่อนมารักกันซะงั้น? ไอ้คู่นี้มันเถียงอะไรแปลกๆเนอะ คู่อื่นแบบเถียงกันเรื่องชู้เรื่องที่ควรเป็ฯเรื่องกว่านี้ แต่ค่นี้มันเถียงกันเรื่องตำแหน่งรุกรับ! พระเจ้า =___=;; เหวอมากนะ แล้วก็ฮาสุดๆ ช่างคิดสรรได้นะ หัวก้อย รุกรับเอา จ๊ะ! 

อุ๊ต๊ะ...ดูยาวๆ ก็ไม่ได้คอมเม้นต์เลยอะ..อ่านกว่าจะจบยาวนิดหนึ่งไม่ว่ากันเนาะ...

ติดตามนะ เขียนเรื่องดีๆมาให้ติดตามอีกนะคะ 

ฝากนิดหน่อย...

คือแบบ...ชอบเนื้อหาที่นำเสนอนะแต่มันติดกันเกินไปอะ..อัดๆยังไงไม่รู้ เราสายตาสั่นด้วยเลยอ่านยากรึเปล่าไม่แน่ใจ ยังไงก็ฝากแค่นี้แหละนะคะ แฮ่...สงสัยสายตาไม่ดีเอง 

 

[choijiin]

คุณวิที่รักตอนหน้าจจะจบ(จริงๆ)แล้วเหรอ
 
นี่เราก็อยู่ด้วยกันนานเหมือนกันเนอะ อิอิ
ยังไงก็รอเรื่องหน้านะคะ จะได้อยู่ด้วยกันไปอีกนานๆเลยเนอะ
 
คิดถึงคนเขียนนะจ้ะ

ปลาลิง เรื่องหน้ามาแนวไหนคะ แอบหวังว่าจะมาแนวตลกอีก
55555555555555555 เราว่าคุณวิเขียนตลกเก่ง อิอิ
 

[tsktonight]

เอส & น้ำ


น้ำ TALK... 




หนาวจังครับ ทั้งที่เมื่อยและเพลียๆ แต่วันนี้ตัวเองดันสะเออะตื่นมาแต่เช้าได้ไงผมก็ไม่รู้
รู้แต่หนาวโว้ยยยยยยยยยยย  อ่าแน่ล่ะก็ตอนนี้ผมอยู่เมืองนอกนี่เนาะไม่ใช่ที่บ้านตัวเอง
มาค้างบ้านพ่อแม่เอสได้สองวันแล้วครับ

อากาศในห้องนอนพี่ชายเอสน่านอนต่อมากถึงมากที่สุด อยู่ข้างในอุ่นกว่าเยอะ แล้วนี่
ผมจะบ้าเดินออกมารับลมเย็นที่ระเบียงทำไมแต่ไก่โห่นะ แต่แหมก็กะแล้วว่าวิวตอนเช้า
ต้องสวยมากถ้ามองจากระเบียงนี่ไป ต้นไม้เยอะดีจัง พระอาทิตย์ก็ไม่ทำให้รู้สึกร้อนเลย

“ฮ้าวววววววว”    เอิ่ม....เหมือนผมยังง่วง สงสัยเพราะนอนดึกเมื่อวานมีปาร์ตี้ที่บ้านกัน
ผมว่าผมกลับเข้าไปนอนต่อดีกว่า ตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่ ที่ที่ผมกับเอสใช้กบดานกันคือห้อง
ของพี่เอฟ ที่ชายของเอสครับ เราทำการบุกยึดมาเป็นของตัวเองเรียบร้อย55 ไอ้เอสมันไล่
ให้พี่มันไปนอนกับน้องสาวแทน น้องเอลล่า หรือน้องแอลน่ารักม๊ากเหมือนตุ๊กตาเลย^^
เรียนอยู่เกรด6 ครับ แต่ตัวยังเล็กอยู่เลยชอบมานั่งตักผมป้อนขนมนู่นนี่ ผมอยากเอากลับ
ไปเล่นที่บ้านจัง55 สงสารพี่เอฟอยู่เหมือนกันเตียงน้องสาวเล็กออกอย่างนั้น
พี่เอฟตัวโตกว่าไอ้บ้าเอสอีก แต่อย่าถามนะครับว่าใครหล่อกว่ากัน ผมคงบอกได้คำเดียวว่า
กินกันไม่ลง แต่ถ้าจำเป็นให้ผมตัดสินหาคนชนะ สองพี่น้องนี่คงต้องตกรอบไป
เพราะผมหล่อที่สุดอยู่แล้ว ข้อนี้ใครๆก็รู้ดี555

พ่อกับแม่เอสก็ใจดีมาก พูดไทยไม่ชัดเพราะเป็นลูกหลายเสี้ยวทั้งคู่ แถมไม่ค่อยได้ใช้
ภาษาไทยด้วย แต่ก็พยายามพูดไทยกับผม น่ารักมากเลยครับ เขาให้ผมเป็นลูกยุงตลอด55
เรียกลูกน้ำๆ55 ผมคิดว่าถ้าอยู่นานกว่านี้อีกหน่อยผมคงโตเต็มวัยบินออกไปหาเลือดกินได้

“หือ....... เฮื่อย.....อย่าดี๊...จิ๊......อื้อออ...”
ความจริงผมน่าจะนอนต่ออย่างมีความสุขนะ แต่เพราะไอ้ตัวกวนข้างๆมันดึงผมเข้าไป
กอดแล้วรัดไว้ไม่ยอมปล่อย มันก็อุ่นดีนะ ผมก็รู้สึกดีอ่ะแต่ดูเหมือนว่าไอ้ข้างล่างของ
ไอ้โรคจิตที่มันแกล้งทำเป็นหลับแม่งจะไม่ได้แกล้งหลับตามเจ้านายมันด้วยเลย รู้สึกถึงมัน
มาป้วนเปี้ยนสีไปสีมาแถวๆก้นผมนานละ รำคาญว่ะ น่ารำคาญคนจะหลับจะนอน
กอดเฉยๆไม่เคยจะเป็นหรอกแต่เช้าแบบนี้ ชอบมาแกล้งกันเรื่อย ผมหงุดหงิดที่มันมา
เรียกร้องเอาแต่ใจอะไรเวลาน่านอนแบบนี้วะ เฮ้อ ...เลยต้องจัดการพลิกตัวหันไปเอ็ดมัน
แต่ไอ้บ้าเอสดันเสือกทะลึ่งยิ้มหวานให้ผมซะงั้น…..เลย เสร็จมันอีกตามเคย เซ๊งเซ็ง

....................................
.............
...  สายแล้วครับ พวกผมไม่ได้ลงไปทานอาหารเช้าเมื่อเช้า โดนพ่อกับแม่บ่นใหญ่เลย
แต่เป็นไอ้เอสคนเดียวนะที่โดนด่า 55(สมน้ำหน้าเพราะมันแหละ) พ่อกับแม่เอสว่าเอสที่ไม่ยอม
พาผมลงไปกินอาหาร จะกั๊กเก็บไว้คนเดียวทั้งวันเลยรึไงทำนองนี้ 55อยากบอกว่าผม
ฮ็อตนะคร้าบบบบ ใครๆก็อยากคุยอยากเล่นกับโผ้ม^^ ไอ้น้ำซะอย่าง
บ่ายวันนี้พี่เอฟอาสาพาผมกับเอสไปเดินเที่ยวที่ย่านช้อปปิ้งครับ

“Do u like.....เอิ่ม...ชอบอันนี้เหรอครับ red or green ..เอาน้ำพี่ซื้อ เชิญสิครับ”   
เดินดูของซื้อของกันอยู่ พี่เอฟเห็นผมจ้องหมวกอยู่หน้าร้านหนึ่งก็หันมาถามยิ้มๆ ใจดีเว้ย
ตลกการเรียงคำภาษาไทยพี่แกนิดหน่อย แต่อยู่ด้วยแล้วก็ไม่ได้อึดอัดอะไร สนุกดีครับ
ผมตื่นตามาก ฝรั่งเยอะเหมือนกันตัวโต๊โต ผมเหมือนเด็กเลยแฮะ ถนนหนทางสะอาดมาก
พี่เอฟกับไอ้เอสเดินขนาบข้างผมตลอดเลย ไอ้เอสอยู่ซ้ายพี่เอฟอยู่ขวา บางทีก็ล้อมหน้า
ล้อมหลัง สงสัยกลัวผมโดนเดินชนกระเด็นออกไปให้รถเหยียบซ้ำมั้ง

เดินซื้อนู่นนี่กันสักพัก ท้องผมก็ร้อง.... อายพี่เอฟนิดหน่อย เขาหัวเราะผมด้วยนิสัยไม่ดีเลย
แต่ที่เลวกว่าคือไอ้เอส ขำดังมาก ผมไล่ต่อยแขนมันเข้าร้านใกล้ๆคนก็มองใหญ่
ไปซื้อเบอร์เกอร์อันยักษ์มากินแก้หิวกัน ก่อนกลับไปกินมื้อเย็นที่บ้าน สามคนได้เบอร์เกอร์
อันบิ๊กเบิ้มมาสี่ชิ้น  ครับสี่ชิ้น ไม่ต้องงง ผมซื้อมาเผื่อหิวกลางทางอีกหนึ่งอันเอง ก็ผมเป็น
คนรอบคอบนี่เนอะ คึคึ ... แต่สรุปไงรู้มั้ย สุดท้ายก็โดนไอ้สองพี่น้องมันแย่งกินตอนอยู่ในรถ

ผมถ่ายรูป อัดคลิป ตอนมาเที่ยวไว้เยอะเลย ขำจนกรามจะแตก สงสัยหน้าผมบานหมดแล้ว
ไว้ผมจะอัพลงโซเชี่ยลให้แฟนๆเขาดู  และเหมือนไอ้ตี่นิกมันจะรู้ว่าผมกำลังมาช็อปปิ้ง
ไม่รู้มันรู้ได้ไง สงสัยมีญาณทิพย์ รู้ดีนักโทรมาสั่งซื้อรองเท้า กูแบกกลับขนหนักอีก
แต่มันไม่สนใจความลำบากลำบนของพี่ชาย สั่งตั้งหลายอย่างเอาให้แฟนมันอีกต่างหาก
ไหนจะของเพื่อนๆมันอีก วุ่นวายกับผมจริงๆ  “โอเคตี่ ถ้ากูจำได้หมดมึงก็ได้ครบล่ะ บาย”
ผมรับปากแบบไม่รับปากมันไป55 ฉลาดมากไอ้น้ำมึงจำได้หมดก็บ้าแล้ว เบื่อไอ้ตาตี่ว่ะ
บอกคิดถึงๆอยู่ได้ ร้องจะตามมาด้วยมันอยากมาเที่ยวมากกว่าอ่ะดิ ผมก็คิดถึงน้องนะ
แต่ไม่บอกมันหรอก คึคึ..

...............
....
“สนุกมั้ย”   ไอ้เอสมันถามผมตอนที่ผมกำลังเคี้ยวสลัดแก้มตุ่ยเลย แล้วจะให้กูพูดไงวะ
“ไม่สนุกเหรอ”  ผมก็รีบกินเร็วๆจะตอบมัน มันก็ทำหน้าเศร้าตอแหลได้โจ่งแจ้งมาก
“อื้อ! อย่ามาแกล้งเอส!”  ผมหยิกมือมันที่เลื้อยกอดเอวผม บอกให้ปล่อย กำลังนั่งกินอยู่
ทุกคนก็นั่งมองอยู่ ทำไมมันหน้าด้านอย่างนี้นะ เขายิ้มล้อกันใหญ่ผมล่ะเพลีย

.....................................................

“แล้วตกลงสนุกมั้ยครับ”  หลังกินมื้อเย็นเสร็จ ผมกับเอสก็ออกมาขี่จักรยานเล่นที่
สวนสาธารณะใกล้ๆบ้านพ่อแม่ของเอส  เอสยังถามผมไม่เลิกกลัวผมไม่สนุกรึไง
ไม่เห็นรึไงนะว่าผมหัวเราะแทบจะตลอดเวลา ยิ้มจนปากจะฉีกอยู่แล้ว
ผมรับไอติมที่มันเดินไปซื้อจากบูทแถวนั้นมายื่นให้ มองเด็กเล่นเสก็ตบอร์ดผ่านไปมา
คนทุกวัยทยอยวิ่งบ้างเดินบ้าง คนไม่เยอะมาก อากาศก็ดี ให้ผมอยู่หลายๆวันก็เอา

“สนุกครับ ยังไม่อยากกลับเลย”  ผมยิ้มพยายามทำตาหยีให้มัน เอสดึงมือผมที่ถือไอติม
โคนไป กินไอติมที่มันให้ผมมาเองเมื่อกี้ แล้วโอบไหล่ผม ผมยืนคร่อมรถจักรยานอยู่มันก็
ดึงมือผมให้ทิ้งรถไว้ก่อน เดินไปนั่งที่เก้าอี้ในสวนใกล้ๆ นั่งมองพระอาทิตย์ตกดินสวยมากๆ
จนมืดเราก็กลับบ้าน แวะซื้อขนมพวกเบเกอร์รี่ระหว่างทางกลับนิดหน่อย
กลับมานั่งดูทีวีกับครอบครัว ผมกินขนมปังไป ก็อ้าปากรับเค้กที่เอสป้อนให้เป็นระยะๆ
ผมไม่ค่อยเขินเพราะทุกคนมัวจ้องดูรายการทีวีอยู่ แต่ผมฟังสำเนียงเขาไม่ค่อยรู้เรื่องหรอก
เลยกินเพลิน สักพักเอสก็กระซิบชวนขึ้นห้องนอนกัน มีกู๊ดไนท์คิสเล็กๆกับทุกคนในครอบครัว
คงเพราะเอสไม่ค่อยได้อยู่กับครอบครัว นานๆเจอกันทีทุกคนเลยค่อนข้างตามใจ รวมมาถึง
ผมด้วย อยากไปไหนก็พาไป อยากกินอะไรก็ทำให้ มีความสุขจัง


........................................

ผมชอบตอนที่เอสอยู่กับครอบครัวนะ บางทีผมก็ฟังไม่ค่อยออกว่าเขาคุยอะไรกันบ้าง
แต่ผมเห็นเขายิ้มกันทุกคนเลย รู้สึกดีครับ ไอ้ความกลัวก่อนมาเจอคนที่บ้านเอสนี่
ลอยหายไปหมดเลย แค่ตอนที่ได้เห็นพ่อกับแม่เอสมารับที่สนามบินด้วยรอยยิ้มอย่างกว้าง
ผมรักบ้านเอสจัง เสียดายแทนเอสที่ไม่ค่อยได้เจอพ่อแม่พี่น้อง เป็นเพราะต้องทำงานที่ไทย
แต่ไม่เป็นไร ผมรับปากทุกคนแล้วก่อนกลับว่าจะดูแลเอสให้เอง ไอ้น้ำซะอย่างไว้ใจได้น่า55
ถึงผมจะยังทำงานบ้านไม่คล่อง ทำกับข้าวหมาไม่แดก นอนตื่นสายกว่ามันเสมอ
และชอบใช้มันทำอะไรๆให้หลายอย่าง.........เอ่อ...... แต่ผมก็รักเอส ผมจะดู และ แลมัน เอง

“ลูกน้ำคับ ฝากอยู่กับเอสด้วยนะลูกนะ”
แม่ของเอสดึงผมมากอดแล้วหอมแก้มเบาๆ ส่งยิ้มหวานให้ด้วยก่อนผมจะเข้าไปด้านใน
เตรียมขึ้นเครื่องกลับเมืองไทย ไอ้ตาตี่บ่นคิดถึงผมแย่แล้ว มีไอ้กรกับไอ้พี่เทมโทรมาง้องแง้ง
แล้วบิวกับก๊อปก็บอกว่าอิจฉาผมได้มาที่นี่ พี่โอบโทรมาบอกเอสว่ากลับไปให้ทันงานด้วย
และอย่าทำเป็นลืมของฝากเด็ดขาด ไม่งั้นจะกระโดดทับให้ขี้แตกตาย
เอสสงสัยจะกลัวมากเลยซื้อของพี่โอบคนแรกเลย55

พอได้เวลา ผมก็สวัสดีทุกคน เสียดายพี่เอฟมาส่งไม่ได้ติดงาน แอลก็ไปโรงเรียน
พ่อขับรถมากับแม่ มาส่งพวกเรากลับไทย บ่นว่าคิดถึงลูกชายเขามากมาหาบ่อยๆหน่อย
แต่ก็เข้าใจว่าเอสมีงานรัดตัว พวกเขาไม่พูดถึงเรื่องที่พวกเรารักกันแม้ว่าจะเป็นผู้ชาย
เหมือนกันเลยสักนิด ทันทีที่พ่อกับแม่เอสรับรู้ว่าเราเป็นแฟนกัน เขาก็ยิ้มให้ผมเท่านั้นเอง
รู้สึกขอบคุณพ่อกับแม่มากๆเลยครับ^^ ผมเลยชวนพวกเขาให้ไปเที่ยวบ้านผมบ้าง
ต่อให้เอสไม่ว่าง แต่ผมจะว่างเพื่อครอบครัวของเอสเสมอ ขอให้มาเถอะจะพาเที่ยวเอง

เห็นเขาว่าถ้าแอลปิดเทอมก็อาจจะมีโครงการไปหาที่ไทยนะ ผมตื่นเต้นเลย อยากให้ถึงเร็วๆ
กลับบ้านไปก็ยังต้องมีเรื่องให้ทำอีกมาก ไหนจะเรื่องงานเอส งานผม เรื่องร้านของเรา
ทุกอย่างยังไม่ลงตัวแต่ก็ใกล้แล้ว ผมจะพยายามครับ

“น้ำครับ”  เอสเรียกผม เรานั่งอยู่บนเครื่องบินผมใกล้เคลิ้มหลับเต็มที ผมขมวดคิ้ว
“หื้อ..?...”  เอสขยับผ้าห่มมาห่มให้ผม แล้วเกลี่ยผมข้างหน้าของผมเล่น ยิ้มแล้วพูด
ใกล้ๆหูจนผมรู้สึกจั๊กจี้  “คุณรู้มั้ย พ่อกับแม่ผมชมว่าคุณน่ารักไม่หยุดเลย หึหึ”
“หึหึหึ ก็คนมันน่ารักอ่ะเนอะ คึคึ”  ผมขำเล็กๆ เอสมาคว้ามือผมไปกุมไว้ใต้ผ้าห่ม

“แต่ไม่ชอบเลยไอ้เอฟมันก็ชมไม่หยุดปากด้วยเหมือนกัน ชอบมาเจ๊าะแจ๊ะว่ะ”
ดูมันดิ หึงแม้กระทั่งกับพี่ตัวเอง
“คุณน่ะบ้า แบร่! หลับแล้วนะ อ่า..ขอบคุณนะเอสที่พาผมไปบ้าน..”
“เป็นบ้านของคุณเสมอครับน้ำ”
“....อื้ม บ้านผมด้วย เป็นบ้านคุณ ...แล้วผมก็ด้วย.../////”
“หื้อ? คุณทำไมนะ”
“.../////// ผมก็ด้วย เป็นของคุณ”
“หึหึ....” 

อ๊ากกกก ไอ้บ้าเอสมาดึงแก้มผมแล้วหอมแก้มด้วย ดีนะไม่มีใครเห็น
เอสเอาหัวมาพิงหัวผมไว้ไม่ได้พูดอะไรแล้ว ผมหลับไปทั้งหน้าแดงๆอย่างนั้นแหละ
กลับบ้านเราก่อนนะครับที่รัก เดี๋ยวค่อยเอารางวัลที่ทำให้ผมมีความสุขชะมัดเลยนะ >///<




++++++++++++++++++++++++++จบ ตอนพิเศษเอส & น้ำ+++++++++++++++

tsktonight.

*** ลา ล้า ลา  จบแล้วจ้า รักหนุ่มๆก็แวะเข้ามาอ่านได้เสมอนะคะ
นี่เป็นตอนพิเศษที่พิเศษจริงๆเลยนะจ๊ะ เป็นตอนเดียว ตอนแรก และตอนสุดท้าย
ที่เป็นตัวน้ำมาเล่าเอง ก็แฮบปี้กันไป หวังว่าแฟนๆคงชอบกันนะคะ รักเสมอจากวิ
ขอบคุณทุกเม้นท์ที่มาให้กำลังใจ ดีใจที่สุดเลยมีคนอ่านอยู่55แล้วก็ขอบคุณมากๆค่า รักนะ..จุ๊บๆ

ปล. เรื่องหน้าแนวไหนเนี่ย ไว้คอยตามอ่านกันน้า ขออนุญาตเปลี่ยนชื่อใหม่แล้วชื่อเรื่อง

 " ก็มันรักอ่ะ(TAKE ME TO YOUR HEART) "  ใสๆค่ะ555


 ถึงจบแล้วก็เม้นท์ให้ได้นะคะ วิจะรออ่าน ชอบน้องน้ำมั้ยนะ

[เอาแต่ใจจะทำไม]

ชอบมากอยากให้มีตอนพิเศษอีกจังคิดถึงน้องน้ำไม่อยากให้จบเลย
ขอบคุณคนเขียนมากที่แต่งนิยายสนุกๆให้อ่านนะจ๊ะ

[ทิวสนที]

ขอบคุณมากเลยนะคะพี่วิที่เขียนนิยายเรื่องนี้ออกมา

ขอบคุณที่สละเวลามาเขียนเรื่องราวที่ทำให้หลายๆคนอายม้วนอยู่หน้าจอคอม

และขอขอบคุณนิยายของพี่วิที่ทำให้หนูจบมาปลายมาด้วยเกรดเฉลี่ยที่ดีมากเลยค่ะ

[titansyui]

ขอบคุณมากเลยค่ะ ที่แต่งนิยายสนุกๆให้อ่านนะคะ

[mild-dy]

ขอบคุณมากนะคะ
สำหรับนิยายดีๆ

[choijiin]

คุณวิจ๋าาาาาาาาาาา
 
ในที่สุดก็จบจริงๆแล้วเนอะ ใจหายนิดๆ
แต่ถ้าเราคิดถึงน้องน้ำกับเอส เราก็จะแวะเข้ามาหาบ่อยๆน้า
ขอบคุณสำหรับความขยันของคุณวิมากๆน้า
เรื่องหน้าเราก็จะติดตามเป็นกำลังใจให้เสมอ
รักเรื่องนี้ เป็นหนึ่งในเรื่องโปรดของเราเลยล่ะ
ไว้เจอกันเรื่องต่อไปจ้ะ
 

ปลล.ถ้าจะรวมเล่มต้องบอกเราคนแรกนะ อิอิอิ
 

[newone]

ชอบน้ำค่าาาาาา ลูกน้ำยุงลายน่ารักที่สุดแล้ว ลุคนี้คือใช่ คือโมเอ้ที่สุดๆๆๆ น่ารักที่สุดค่ะ
เสียดายเรื่องนี้มันน่ารักก็จริงแต่เหมือนยังฟินไม่สุดอ่ะค่ะ ถ้าไง มีตอนพิเศษต่อ่ได้นะค้าาา
แล้วก็รอติดตามเรื่องหน้าค่ะ สู้ๆ และขอบคุณมากค่ะ เรื่องนี้สนุกน่ารัก ชอบค่ะ  

[Solo009]

   จะรอผลงานเรื่องต่อไปนะครับ

[zuu_zaa]

สนุกค่ะ แต่ยาวมากกกกกกกก อ่านเหนื่อยเลย

[numildkub]

แรกๆมาน้ำนี่น่ารำคาญมากใจร้ายขัดขวางทุกคน
หลังๆมานี่น่ารักไป จนละลายหลายรอบ 

[Ryu_Chise]

แบงค์ น่ารักกกกกกกก >< 

[Apple_matinie]

ชอบทุกคู่เบ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย 

[aom2529]

  อ๊าก..น่ารักอ่ะ..ไมน่ารักอย่างนี้ 

[DREAM COME TRUE]

ขอบคุณคนแต่งมากครับ น่ารักกันทุกคู่เลย เป็นเรื่องที่ขำมาก ทำผมยิ้มหน้าคอมพ์หลายรอบจนโดนเจ้านายจับได้เลยว่าแอบเล่นเน็ท
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆนะครับ

[funland]

สนุกค่ะ ขอบคุณค่ะ 

[phai]

 


สนุกมากกกกกกกกค่ะ
แอบกรี๊ดคู่ เทมกร มากสุดดด

[Bear Company]

 

[มะเขือม่วง]

 นี่อ่านรวดเดียวจบเลย
ชอบน้ำมากกกกก น้ำน่ารัก 

[gayraygirl]

อ่านรวดเดียวจนจบ ทุกคนน่ารักมาก
แต่พี่เอสคะ พี่เป็นดาราในดวงใจหนูเลยค่ะ 

[Tsubamae]

ไม่น่าเชื่อว่าเรื่องนี้จจะมีระยะเวลากาเดินทางยาวนาน
มากว่าสี่ปี อ่านแล้วรู้สึกเหมือนค่อยๆเติบโตไปพร้อม
กับเอสน้ำ แบงค์นิกกี้ เทมกร ยูบาส จริงๆ นับถือคนที่
ตามอ่านตั้งแต่แรกๆจนจบ แต่ก็ยอมรับว่าถ้าเราได้มี
โอกาสตามอ่านตั้งแรกก็คงจะติดเหมือนกันเพราะมัน
สนุกมากทั้งเศร้าทั้งซึ้งทั้งลุ้นจนตัวโก่ง น้ำนี่เป็นตัวละคร
ที่อยากให้มีจริงๆมากอยากได้เป็นพี่ชาย คงได้ขำทั้งวัน
เอสนี่พระเอกในนิยายตัวจริง พิแกคงมีตัวตนแค่ในนิยาย
เท่านั้น อะไรจะดีเลิศฝุดๆ แต่ก็เหมาะกับลูกพี่น้ำจอมโก๊ะดี
(ไม่เรียกลูกพี่เด่วโดนเสยคาง555) คู่อื่นๆก็น่ารัก อาจขัดใจ
ที่แบงค์ไม่รุ้เรื่องที่บาสกับนิกกี้เกือบมีอะไรกันก็เถอะ ยอมรับ
ว่าอยากให้แบงค์รุ้มาก แต่นิกกี้ก็รักแบงค์มากอ่ะนะ อภัยให้
ส่วนบาสนี่อยากจิให้เป็นเมียน้องยูฝ่ายเดียวไปเลย ตอนนิกกี้
บาสยังอยากให้นิกกี้กอด แต่พอเป็นยูกลับไม่อยากซะงั้น ถึงจะ
มายอมในตอนท้ายก็เถอะ ยูจ้ะเล่นกีฬาเยอะๆนะ. เอาให้ฟิตเอา
ให้สูงๆๆแล้วจับพี่บาสกดบ่อยๆพี่บาสจะได้ไม่สับสนสถานะบ่อยๆ
555 ใจจริงอยากอ่านต่อเรื่อยๆนะ ไม่อยากให้จบเลย แต่ก็เคารพ
การตัดสินใจของคุณนักเขียนนะ จะติดตามอ่าน
ผลงานของคุณนักเขียนเรื่องต่อๆไปนะคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
ขอบคุณค่ะ

[smilepengy]

น้องน้ำน่ารักขนาด 

[tsktonight]

จากคนแต่งนะแจ๊ะ

ขอบคุณทุกความรู้สึกดีๆที่ส่งถึงวินะคะ^^ ยังคอยเปิดแวะมาอ่านเสมอๆไม่ได้หายไปไหนหรอกค่ะ

แต่ที่เรื่องต่อไปช้าเพราะยังแต่งได้ไม่ถึงไหนเล้ย555 (เหงื่อตกเลย55) แต่จะเริ่มลงให้แล้วนะคะ เย่

ความจริงวิมีโครงเรื่องอยู่ทั้งหมดสามเรื่องค่ะ ว่าจะค่อยๆแต่งไป ไอ้เรื่องก็มันรักนี่เริ่มแล้วล่ะ55

แต่คงมาต่อช้าหน่อย วิไม่ค่อยมีเวลาว่างค่ะ ช่วงนี้มีเวลาก็ไปออกกำลังกาย ถึงบ้านปุ๊บ เป็นหลับ สลบ55


คิดถึงทุกคนจัง (กระพริบตาปิ้งๆสองสามที)