หายไปหลายวัน กลับมาพร้อมกับ 70% ที่เหลือ
ตอนนี้อาจทำให้ใครหลายๆคนตกใจ แต่มีอะไรจะบอกอย่างนึงครับว่า
'เรื่องจากนี้ต่อไปจะไม่ดราม่าแล้ว'
อดทนหน่อยนะครับทุกคน เนื้อเรื่องเริ่มเข้มข้นแล้ว*******************************************************
70% ที่เหลือ “งั้นพี่ก็ปล่อยผม ผมบอกให้ปล่อย!!!”พี่เมฆเข้ามารวบตัวผมแน่น มือของพี่เมฆรวบมือของผมให้ขึ้นไปอยู่เหนือศีรษะทั้งสองข้าง พี่เมฆเลิกเสื้อผมขึ้นก่อนที่จะพรมจูบไปทั่วร่างของผม
“พี่ไม่ยอมให้เฟยทำแบบนั้นกับพี่เด็ดขาด !!! พี่รักเฟยนะ เฟยเป็นของพี่”พี่เมฏเอาปลายเล็บเขี่ยยอดอกผมเบาๆจนผมเผลอแอ่นตัวตามสัมผัสนั้น
“อย่าพูดแบบคนที่ อ๊ะ…เห็นแก่ได้ อะ อื้อ”พี่เมฆประกบปากจูบผมทันที มือของพี่เมฆสอดเข้าไปในกางเกงของผม ขยำส่วนที่นูนขึ้นมากลางลำตัวจนมันเริ่มตื่นตัว
“เพี๊ยะ!!!”
ทันทีที่มือของผมเป็นอิสระ ฝ่ามือของผมก็ฟาดเข้าที่ใบหน้าของพี่เมฆเข้าอย่างจังจนใบหน้าของพี่เขาหันไปตามแรงตบ ผมมือสั่นระริกด้วยความโมโห เสื้อผ้าของผมหลุดลุ่ยเหมือนคนที่กำลังจะ จะ…โดนข่มขืน
ผมพยายามฝืนกลั้นความเจ็บปวดนี้เอาไว้ ไม่แสดงออกมาให้ใครเห็นทั้งนั้นโดยเฉพาะคนหน้าผมก็ยิ่งจะแสดงความอ่อนแอออกมาให้เห็นไม่ได้เป็นอันขาด
…มันจะไม่มีอีกแล้ว ผมต้องเข้มแข็ง เพื่อที่จะใช้ชีวิตต่อไปในทางของผมเอง ไม่ใช่ทางที่ใครบังคับหรืออยากจะให้มันเป็นไปตามนั้น
ลาก่อน …พี่เมฆ
ผมอาศัยโอกาสที่พี่เมฆนั่งอึ้ง ลุกขึ้นใส่เสื้อแล้ววิ่งเปิดประตูออกไปจากห้องที่ผมอยู่
…ที่นี่เป็นโรงแรม
ผมวิ่งมาถึงล็อบบี้ชั้นล่างพร้อมกับมองซ้ายมองขวาดูว่าพี่เมฆจะตามมาหรือเปล่า แต่ก็ไร้แววของพี่เมฆ นั่นทำให้ผมโล่งอกเป็นอย่างมาก
“ตุบ!!!”ขณะที่ผมกำลังวิ่งออกไปจากโรงแรม ร่างของผมก็ชนเข้ากับใครคนหนึ่ง ผมเงยหน้าขึ้น ….
หัวใจของผมเต้นระรัวราวกับจะทะลุออกมานอกอก คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าผม ทำให้ผมรู้สึกปลอดภัย รู้สึกอุ่นใจว่าอย่างน้อยตอนนี้ผมก็จะไม่ถูกทิ้งให้จมอยู่กับเรื่องเลวร้ายแบบนี้อีกต่อไป
…ฟง
“พี่เฟย!!!”ฟงเข้ามากอดผมพร้อมกับซุกหน้าเข้าที่หัวไหล่ หยดน้ำใสๆเปียกชื้นผ่านเสื้อตัวบางของผม ทำให้ผมอดที่จะร้องไห้ตามไปด้วยไม่ได้
“พี่เฟย ผมขอโทษ ผมขอโทษที่ทิ้งให้พี่เฟยต้องเจอเรื่องแบบนี้ มันทำอะไรพี่เฟย บอกผมมา ผมจะไปจัดการมัน” ร่างของฟงสั่นระริกด้วยความโมโห แต่ทันทีที่ผมตั้งสติได้ ผมก็ลากร่างของฟงออกมาจากตรงนั้นเพราะกลัวว่าพี่เมฆจะตามมาพบเข้าแล้วผมจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม
…สภาพแบบนั้น ผมไม่เอาอีกแล้ว
“ฟง ตอนนี้เราต้องออกไปจากที่นี่ก่อน” ทันทีที่ขึ้นมาบนรถ ผมก็เร่งให้ฟงรีบออกรถ ฟงก็ไม่รอช้ารีบเหยียบคันเร่ง รถที่ผมนั่งอยู่ก็รีบแล่นออกไปจากตรงนั้นทันที
“พี่เฟย พี่เฟยเป็นหรือเปล่า เจ็บตรงไหนมั้ย มันทำอะไรพี่บ้าง” ฟงเอ่ยปากถามผมซึ่งผมก็พยายามที่จะหลบสายตานั่นของฟง
…อย่ามองพี่ได้ไหม พี่ไม่พร้อมจะตอบคำถามอะไรทั้งนั้น จะให้พี่บอกฟงหรอว่าพี่โดน ‘ข่มขืน’ น่ะ
“เปล่า … เขาไม่ได้ทำอะไรพี่ …”
“โกหก!!!” ฟงตวาดเสียงดัง ทันทีกับที่รถ SUV คันสีดำกำลังปราดเข้ามาตัดหน้ารถที่ผมนั่งอยู่
“เฮ้ยยยยยยย!!!” ผมรีบเอื้อมไปหักพวงมาลัยจนรถของผมตกลากไหล่ทาง
ไม่…เป็นไปได้ยังไง นั่นมัน…รถพี่เมฆ
“ฟง!!! ฟง” ผมเขย่าตัวของน้องชายที่หมดสติอยู่ที่ที่นั่งฝั่งคนขับ ฟงขยับเปลือกตาเล็กน้อยก่อนที่จะลืมตาขึ้นมองผม
“เราต้องหนี หนีไปเร็วๆเข้า!!!”ผมลากร่างของฟงทันทีที่เราสองคนออกมาจากรถ วิ่งตะบึงไปข้างหน้าที่ดูเหมือนจะเป็นซอยแคบๆที่แยกออกมาจากถนนใหญ่
“พี่เฟย!!! เดี๋ยวอะไร!”
“เฟย !!! หยุด !!!” เสียงพี่เมฆดังไล่ตามหลังผมมาพร้อมกับเสียงฝีเท้าที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ใบหน้าของฟงดูแตกตื่นเมื่อจับสถานการณ์ได้แล้ว
“มันตามมา” ฟงพูดขณะที่เราสองคนวิ่งเข้าไปทางแคบๆที่น่าจะตรงไปยังตึกร้าง
“หยุด!!! ถ้าไม่หยุด พี่ยิงไม่เลี้ยงแน่” ขาของผมชะงัก ผมค่อยๆหันหลังไปมองพี่เมฆที่จ่อปากกระบอกปืนสีเงินมาทางพวกเราสองคน
“เฟย กลับมากับพี่!!! ส่วนมึง กูมีเรื่องต้องสะสางกับมึงทีหลัง”พี่เมฆเดินใกล้เข้ามาเรื่อยๆ สายตาของพี่เมฆที่จับจ้องฟงดูโหดเหี้ยมจนผิดปกติ สัญชาตญาณทำให้ผมรู้สึกเป็นห่วงความปลอดภัยของฟงขึ้นมากะทันหันโดยไม่มีเหตุผล
…ผมต้องปกป้องฟง พี่เมฆอาจจะฆ่าฟงก็ได้
ผมตีความได้ดังนี้ร่างของผมก็แทบก้าวไม่ออก
“กูไม่ให้พี่กูไปกับมึงแน่ๆ”ฟงเข้ามาขวางระหว่างผมกับพี่เมฆโดยที่ไม่เกรงกลัวปากกระบอกปืนนั่นเลยแม้แต่น้อย
“หึ…เฟย พี่อยากทำ จะมากับพี่ดีๆหรือว่า … อรั่ก !!!”ฟงตรงเข้ามาชกหน้าพี่เมฆอย่างแรงจนพี่เมฆหงายหลัง จากนั้นฟงก็ลากผมให้วิ่งตรงไปยังตึก
…ผมต้องทำอะไรสักอย่าง ไม่งั้นจบเห่แน่
ทำไงดี … ใช่!!! น้องชายของผมต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น หน้าที่ของพี่ชายก็คือดูแลน้องชายไม่ใช่หรือไง
…แล้วผม…ยังจะมัวมาลังเลอะไรอยู่อีก
ผมตัดสินใจอาศัยจังหวะที่ฟงเผลอฟาดสันมือเข้าที่ท้ายทอยของน้องอย่างแรงจนสลบ จากนั้นก็ถอดเสื้อผ้าของฟงออกแล้วรีบเอาเสื้อผ้าที่ผมใส่อยู่ใส่ให้ฟง จากนั้นผมก็เอาเสื้อผ้าของฟงมาใส่เสียเอง
…ฟง น้องต้องปลอดภัย
ผมลากฟงไปบริเวณมุมตึกร้างที่ค่อนข้างจะลับสายตาหน่อย ผมรีบสำรวจบริเวณรอบๆอย่างรวดเร็ว ว่าพอจะมีทางออกไปจากทีนี่ในขณะที่พี่เมฆกำลังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
…นี่มันชักจะเกินไปแล้วนะ ทำไมพี่เมฆต้องทำอะไรถึงขนาดฆ่ากันให้ตายเลยด้วย
“หยุด!!! ถ้ามึงก้าวไปอีกก้าว แม้แต่ยมบาลก็ช่วยมึงไม่ได้แน่ๆ”ตัวของผมเย็นวาบ แผ่นหลังของผมแข็งยิ่งกว่าแผ่นหิน
“หันมา!!!” พี่เมฆเดินเข้ามาประชิดตัวผมพร้อมกับเอาปากกระบอกปืนจี้อยู่ที่ท้ายทอย
“พลั่ก!!!”ทันทีที่ได้โอกาสตอนพี่เมฆลดปืนลง ผมก็ผลักร่างของพี่เมฆอย่างแรงจากนั้นก็วิ่ง วิ่งไปข้างหน้าอย่างเท่าที่ไม่เคยวิ่งได้เร็วเท่านี้มาก่อน
“หึ…ไอ้ฟง ไอ้เด็กนรก มึงทำให้กูกับเฟยต้องผิดใจกัน กูไม่ให้อภัยมึง ปัง!!!”เสียงปืนนัดแรกดังขึ้นพร้อมกับเศษฝุ่นที่ฟุ้งกระจาย โชคดีที่ผมเบี่ยงตัวหลบได้ทัน ลูกปืนจึงไม่อาจทำอะไรผมได้ แต่ที่ยิ่งไปกว่านั้นก็คือผมงงประโยคที่พี่เมฆพูดว่าฟงไปทำอะไรผม นึกเท่าไรสมองของผมก็กลับว่างเปล่ามากขึ้นเท่านั้น
…นี่ไม่ใช่เวลามาคิดนะ
“แค่ขังกูยังไม่พอ นี่มึงจะยังมาเอาเฟยไปจากกูอีก”พี่เมฆพุ่งตัวมาทางผม ผมรีบวิ่งหลบเข้าไปตรงกำแพงแคบๆที่สามารถเข้าไปซ่อนได้เพียงคนเดียวเท่านั้น
“มึงรู้อะไรไหม!!! มึงทำให้กูต้องเกือบฆ่าพี่มึง มึงไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่กูทำไปน่ะ พี่มึงไม่มีวันให้อภัยกูหรอก เพราะมึง…เพราะมึงคนเดียว”พี่เมฆระเบิดอารมณ์ออกมาจนผมตัวสั่น สัมผัสได้ถึงความเย็นยะเยือกที่แผ่ออกมาจากตัวของพี่เมฆ
“ออกมา!!!” พี่เมฆตวาดลั่น
…สมองของผมงุนงงไปหมด ทำไมพี่เมฆถึงแค้นฟงขนาดนั้น เพราะอะไรกันแน่ !!!
เสียงพี่เมฆเงียบไป ผมยื่นหน้าออกไปมองพบว่าพี่เมฆไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว ทำให้ผมก้าวออกไปด้านนอก รีบวิ่งไปหาฟงทันที เพราะพี่เมฆอาจจะพบฟง แต่พี่เมฆอาจจะไม่รู้ว่าผมกับฟงสลับตัวกันไปแล้ว
…แต่ยังไงผมก็ต้องไปดู!!!
“หึ…”เสียงแค่นออกมาจากลำคอเบาๆทำให้ผมต้องรีบหันไปมอง ตาของผมเบิกกว้าง กาลเวลาของผมหยุดนิ่งพร้อมกับ…
“ปัง ปัง ปัง!!!” ร่างของผมนิ่งงัน พี่เมฆแสยะยิ้มออกมาพร้อมกับเดินตรงมาทางผมที่ล้มลงกับพื้นอย่างทรงตัวไม่อยู่ เพราะอีกไม่นาน
…กาลเวลาของผมจะหยุดนิ่งไปตลอดกาล
**********************************************
ปิดท้ายด้วย...
http://www.youtube.com/v/6pA_Tou-DPI?version=3&hl=th_TH"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/6pA_Tou-DPI?version=3&hl=th_THออกเมื่อคืน /// น้ำตาไหลพราก รอมาเป็นปี
ในที่สุดสาวๆก็คัมแบ็คซะที
....เจอกันตอนหน้านะครับ ^o^
หัวข้อ: Loving in the Sky....ร้าย แลก รัก..... (NC-18) UP!! ตอนที่ 11 (จบ) (P.13) 6/12/54 (อ่าน 255029 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก