ตอนที่ 1
ก็แค่รุ่นน้อง …
“น้ำขิง พี่เมษฐ์มารับแล้วลูก” เสียงคนเป็นแม่ตะโกนเรียกลูกชายตัวดีที่กำลังนั่งดูทีวี รอรุ่นพี่ที่มหาลัยเดียวกัน มารับเพื่อออกไปซื้อของข้างนอก
“ครับแม่ ขิงรู้แล้ว” น้ำขิงเดินไปปิดทีวี ก่อนจะรีบวิ่งออกไปหน้าบ้านทันที
“สวัสดีครับพี่เมษฐ์” คนตัวเล็กยกมือไว้รุ่นพี่คนสนิทที่อยู่บนรถ ก่อนจะหันกลับมาหอมแก้มแม่ของตัวเองอย่างรักใคร่ “ขิงไปก่อนนะครับ เดี๋ยวเย็นๆกลับ”
“จ้า…ขับรถกันดีๆนะลูก”
“ครับ ผมจะดูแลน้องอย่างดีเลย” เมษฐ์เอ่ยบอก ก่อนจะออกรถไปทันทีที่อีกคนขึ้นนั่งประจำที่อีกฝั่ง
“วันนี้จะให้พี่พาไปไหนล่ะ เมื่อคืนก็ไม่ยอมบอก” เมษฐ์ถามคนตัวเล็กที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ข้างๆ
‘ไปอารมณ์ดีมาจากไหนนะ ไอ้น้องคนนี้’ เมษฐ์คิด แต่ก็ไม่ได้พูดออกไป เพราะรอดูท่าทีของขิงว่าจะตอบกลับมายังไง
“พาขิงไปซื้อของขวัญที่ห้าง….หน่อยนะพี่เมษฐ์” คนตัวเล็กว่าพลางจับแขนอีกฝ่ายเขย่าเบาๆ “นะ ครับ นะ นะ นะ”
“ไม่ต้องอ้อนหรอก ยังไงพี่ก็ต้องพาเราไปอยู่แล้ว ขับรถมารับถึงบ้านขนาดนี้” เมษฐ์ว่าพลางใช้มืออีกข้างขยี้หัวรุ่นน้องอย่างหมั่นเคี้ยว
“เอ้! พี่เมษฐ์อย่าดิ ผมยุ่งหมด เดี๋ยวขิงหมดหล่อกันพอดี” คนตัวเล็กทำหน้ายู่จนอีกฝ่ายอดขำไม่ได้
“เคยมีด้วยหรอว่ะความหล่อเนี่ย แต่อย่างว่าถึงมีก็สู้พี่ไม่ได้หรอกน้ำขิง” เมษฐ์พูดไปหัวเราะไป
“โอ้โห กล้าพูด”
“เถียงไม่ออกเลยอ่ะดิ ความจริงก็งี้ ฮ่าๆ”
“พอเถอะพี่เมษฐ์ พี่ยิ่งพูดขิงยิ่งรับไม่ได้ อยากกระโดดลงจากรถมากเลยเถอะตอนนี้”
“โดดเลยพี่ไม่ว่า เดี๋ยวพี่เก็บศพขิงกลับไปให้คุณแม่ขิงดูด้วยเป็นบริการหลังการขาย”
“พี่เมษฐ์!!!”
“ทำไมครับ เรียกทำไมกลัวลืมชื่อคนหล่อกว่าหรอ”
“เว้ยยย!!! ผมไม่น่ามีพี่แบบพี่เลยว่ะ โคตรปวดหัวเลย” ขิงโวยวายขยี้หัวตัวเอง จนเมษฐ์หัวเราะลั่นรถ
‘ยิ่งมองยิ่งน่ารักจริงๆว่ะไอ้เด็กคนนี้…’
“เอ้าๆ แล้วบอกกลัวผมยิ่งหมดหล่อ แล้วนี้ทำซะเอง”
“ขับรถไปเลยไป ไม่ต้องพูดมาก เชอะ!” น้ำขิงหันพูดเสร็จก็หน้าไปอีกทาง
“มีงอนๆ งอนมากเดี๋ยวหน้าแก่เร็วนะขิง”
“พี่เมษฐ์เงียบไปเลยไป”
“…..” เมษฐ์ไม่พูดต่อ แต่มองหน้าน้ำขิงเงียบๆ ก่อนจะหันไปสนใจกับการขับรถต่อโดยที่ไม่หันมามองคนข้างๆอีกเลยตลอดทาง
รถยนต์คันหรูเคลื่อนตัวช้าลง เมื่อเริ่มเข้าเขตห้างสรรพสินค้าชื่อดังแห่งหนึ่ง เมษฐ์ขับรถอย่างใจเย็น วนหาที่จอดรถไปเรื่อยๆ จนในที่สุดก็ได้ที่จอดรถในที่ๆไม่ไกลจากตัวตึกมากนัก นับว่าเป็นเรื่องที่ดีเลยทีเดียว เพราะตอนขากลับจะได้ไม่ต้องเดินไกลๆ
เมษฐ์ดับเครื่องยนต์ก่อนจะก้าวลงจากรถไปโดยไม่พูดอะไร ก่อนเจ้าตัวจะเดินไปหยุดยืนรอคนตัวเล็กที่มาด้วยอย่างเงียบๆอยู่ไม่ไกลนัก
น้ำขิงมองการกระทำของคนเป็นพี่อย่างไม่เข้าใจนัก ก่อนจะปิดประตูรถแล้วรีบเดินไปหาอีกคนทันที
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายออกมาจากรถแล้ว เมษฐ์จึงกดล็อครถก่อนจะเดินนำหน้าน้ำขิงไปอีก คนตัวเล็กเกาหัวอย่างงงๆกับท่าทีของอีกฝ่าย ก่อนจะรีบวิ่งไปคว้าข้อมือของเมษฐ์ไว้ เพราะตัวเองเริ่มเดินตามอีกฝ่ายไม่ทัน
“พี่เมษฐ์อย่าเดินเร็วนักดิ ขิงตามไม่ทัน”
“……” เมษฐ์ยังคงไม่พูดอะไร เพียงแต่ก้มลงใช้มือปัดผมว่าร่วงลงมาปรกหน้าของคนตัวเล็กอย่างเบามือ ก่อนจะเริ่มก้าวเดิมอีกครั้ง แต่เปลี่ยนเป็นคว้ามือของขิงมาจับไว้แทน
“พี่เมษฐ์ เป็นอะไรอ่ะ…”
“….”
“พี่เมษฐ์ครับ พูดกับขิงหน่อยซิ”
“…..”
“ไอ้พี่เมษฐ์ ขิงบอกให้พูดกับขิงหน่อย พูดเดี๋ยวนี้นะ” คนตัวเล็กแผดเสียงลั่น จนคนรอบๆเริ่มหันมามอง
“พี่พูดได้แล้วหรอ” เมษฐ์หันมามองหน้าอีกคน
“อะ…อะไร”
“ก็ขิงบอกให้พี่เงียบ”
“….” คราวนี้กลับเป็นน้ำขิงที่เงียบซะเอง
“ ว่าไงล่ะพี่พูดได้แล้วใช่ไหม จะสั่งให้เงียบอีกไหมน้ำขิง”
“ พี่เมษฐ์อ่ะ…”
“ทำไมครับ”
“ขิงขอโทษ … ไม่ได้ตั้งใจ”
“ทีหลังจะพูดอะไรก็คิดซะก่อนนะขิง อีกอย่างพี่ก็โตกว่าขิงด้วย…” เมษฐ์ว่าพลางลืมหัวอีกคนเบาๆ
“ครับ พี่เมษฐ์อย่าโกรธขิงนะ ขิงขอโทษ”
“ขอโทษงั้นง่ายๆเลยหรอ ไม่คิดจะทำอะไรชดใช้พี่บ้างหรอ”
“อ่า…แล้วพี่เมษฐ์จะเอาอะไรล่ะ ขิงเลี้ยงไอติมเอาไหม”
“เห็นพี่เป็นเด็กเหมือนขิงหรือไง”
“ขิงไม่เด็กแล้วนะ อยู่ปี 1 แล้ว อย่างพี่เมษฐ์อ่ะเรียกแก่อยู่ตั้ง ปี 3”
“อื้อหื้อ พูดอย่างงี้อยากให้พี่ไม่พูดด้วยอีกรอบใช่ไหมน้ำขิง”
“อ่ะ! ขิงพูดเล่นครับ”
“ครับๆ แล้วขิงจะมาซื้ออะไรเป็นของขวัญให้เพื่อนล่ะ เดินมาตั้งนานแล้วไม่เห็นแวะตรงไหนสักที”
“ขิงไม่ได้มาซื้อให้เพื่อนครับ”
“อ้าว! แล้วมาซื้อให้ใครล่ะ”
“ไม่บอกครับ ความลับ”
“โหงั้นพี่กลับดีกว่า ความลับของคนอื่นพี่ก็ไม่อยากรู้เท่าไรหรอก” เมษฐ์ทำหน้างอนๆ ก่อนจะตั้งท่าเดินกลับไปที่ลานจอดรถจริงๆ
“พี่เมษฐ์นี้ขี้งอนจังนะ ทำอะไรไม่ปรึกษาส่วนสูงกับอายุตัวเองเลยจริงๆ” คนตัวเล็กบ่นพร้อมกับคว้ามือของคนอายุมากกว่ามาจับอีกครั้ง แล้วลากให้เดินไปด้วยกัน
น้ำขิงกับเมษฐ์เดินดูโน้นดูนี้ไปเรื่อยๆจนมาถึงร้านน้ำหอมแบนด์เนมร้านหนึ่ง ….
“เอาเป็นอันนี้แล้วกัน”
“จะซื้อน้ำหอมให้ ‘คนพิเศษ’ หรอขิง” เมษฐ์พูดขึ้นเมื่อเห็นว่าน้ำขิงกำลังจะเลี้ยวเข้าไปในร้านน้ำหอม
“ครับ พี่เมษฐ์คิดว่าไง” คนตัวเล็กหันมาขอความเห็นจากรุ่นพี่ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม จนเมษฐ์อดอิจฉาคนที่จะได้ของขวัญจากน้ำขิงไม่ได้
‘ร่าเริงซะขนาดนี้ คงจะเป็นคนพิเศษมากจริงๆใช่ไหมล่ะ’ เมษฐ์คิดในใจ
“ก็ดี”
“แค่ก็ดีเองหรอครับ” น้ำขิงเสียงแผ่วลง
“อ่อเปล่าๆ ก็เป็นความคิดที่ดีไง พี่ก็ชอบน้ำหอมนะ ถ้ามีใครซื้อให้นี้รักตายเลย”
“ก็ไปบอกแฟนพี่เมษฐ์ซิครับ เดี๋ยวเขาก็ซื้อให้”
“พี่ไม่มีแฟนหรอก …”
“…..”
“ไม่เชื่อหรอ อยู่กันมาตั้งนาน ถ้าพี่มีแฟนขิงก็ต้องเห็นบ้างล่ะ นี้ไม่มีจริงๆนะ ไม่มีใครเอา ฮ่าๆ” เมษฐ์พูดอย่างอารมณ์ดี
“แล้วพี่เมษฐ์ไม่เหงาบ้างหรอ”
“ไม่เหงาหรอกมีตัวป่วนอย่างขิง พี่ไม่มีเวลามาเหงาหรอก มีแต่เวลาปวดหัว”
“ขิงเบื่อพี่เมษฐ์ว่ะ!” คนตัวเล็กว่าก่อนจะทุบเข้าที่อกของอีกฝ่ายอย่างแรง จนอีกคนแทบทรุด แต่เมษฐ์ก็ไม่ได้โกรธหรือเคืองแต่อย่างใด กลับยิ่งยิ้มมากขึ้นกว่าเดิมเมื่อยั่วให้อีกฝ่ายโกรธได้สำเร็จ
‘ก็น้ำขิงตอนโกรธ หรืองอนอ่ะ น่ารักซะยิ่งกว่าอะไร’
“พี่ครับน้ำหอมสำหรับผู้ชายกลิ่นไหนนิยมที่สุดครับ”
เมษฐ์เดินตามเข้ามาในร้านพลางมองดูรุ่นน้องที่ตั้งใจจะเลือกน้ำหอมที่พนักงานเสนอมาให้อย่างตั้งอกตั้งใจ
“ดูตั้งใจดีจริงๆนะ …อยากรู้ว่ะว่าจะเอาไปให้ใคร” เมษฐ์บ่นกันตัวเองเบาๆ ก่อนจะเดินไปโอบไหล่คนตัวเล็กไว้หลวมๆ
“พี่ว่าตัวนี้ก็หอมนะ” เมษฐ์พูดก่อนจะชี้ไปที่ขวดน้ำหอมขวดหนึ่งในบรรดาหลายๆขวดที่วางกระจัดกระจายอยู่บนเคาน์เตอร์
“ผมขอลองเทสตัวนี้หน่อยได้ไหมครับ” น้ำขิงทำตามคำแนะนำของเมษฐ์อย่างว่าง่าย
“เป็นไงหอมไหม” เมษฐ์ถามหลังจากที่น้ำขิงฉีดน้ำหอมตัวเทสเตอร์ลงบนแขนของตัวเอง
“หอมครับ” คนตัวเล็กตอบก่อนจะยกแขนขึ้นมาใกล้ๆจมูกของอีกคน “ พี่เมษฐ์ว่าหอมไหม”
เมษฐ์ก้มดมกลิ่นหอมที่แขนของน้ำขิงสักพักก่อนจะเอ่ยขึ้น “หอมดี”
“แต่ขิงว่ากลิ่นมันคุ้นๆ เหมือนเคยได้กลิ่นที่ไหน”
“ถามพี่หรอ พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ไม่ได้ตัวติดกับขิงซะหน่อย” เมษฐ์แกล้งกวนกลับ
‘จะไม่คุ้นได้ยังไง ก็มันเป็นกลิ่นที่เขาใช้อยู่ประจำนี้’ เมษฐ์ยิ้มน้อยๆ
“พี่เมษฐ์นี้ไม่กวนตีนสักวันจะนอนไม่หลับหรือไง” คนตัวเล็กว่าพลางทำหน้าเง้าหน้างอ เมษฐ์จึงเอิ้อมมือไปบีบจมูดรั้งๆของอีกคนอย่างหมั้นไส้
“โอ้ย! พี่เมษฐ์ขิงเจ็บนะ”
“ก็บีบให้เจ็บ ไม่เจ็บซิแปลก เร็วๆตกลงจะเอาตัวไหนจะได้กลับบ้านกันสักที”
“เอาตัวนี้แหละ กลิ่นนี้หอมดีขิงชอบ”
“อืมๆ”
“ตัวนี้เท่าไรครับ” คนตัวเล็กหันไปถามพนักงานพร้อมกับส่งตัวเทสเตอร์คืนให้
“3200 ครับจะชำระด้วยเงินสด หรือบัตรเครดิทครับ”
“เงินสดครับ” น้ำขิงก้มลงหยิบธนบัตรออกมาจากกระเป๋าก่อนจะส่งให้พนักงานที่อยู่อีกด้านของเคาน์เตอร์ “ อ่ะนี้ครับ”
“ขอบคุณครับ กรุณารอสักครู่ครับ” พนักงานหนุ่มว่าก่อนจะเดินหายไปหลังร้าน
“พี่เมษฐ์จะกลับบ้านแล้วหรอ วันนี้ขิงกวนหรือเปล่า บอกแต่แรกแล้วว่าจะมาเอง จะมาเป็นเพื่อนทำไมก็ไม่รู้”
“เปล่า….พี่พูดเร่งขิงไปอย่างงั้นแหละ วันนี้พี่ว่างทั้งวัน”
“อ้าว! ไอ้พี่บ้านิ”
“ได้แล้วครับ” เสียงพนักงานเอ่ยขัดจังหวะจนน้ำขิงต้องหยุดเถียงกับคนตัวโตแล้วหันมารับของจากพนักงานแทน
“ขอบคุณที่แวะมาอุดหนุนครับ” พนักงานหนุ่มกล่าวขอบคุณพร้อมกับยกมือไหว้
“ครับ” น้ำขิงยิ้มรับ ก่อนจะดึงมือเมษฐ์ให้เดินออกมาจากร้าน
“โทษฐานที่วันนี้ทำให้ขิงไม่สมอารมณ์บ่อย พี่เมษฐ์ต้องเลี้ยงข้าวขิง 1 มื้อ” คนตัวเล็กว่าพลางยิ้มร่า
“โอ้โหโหดไปป่าว เรากินแต่ล่ะทียังกับทัวร์ทั้งคณะลง อย่างงี้พี่ก็แย่ซิ” เมษฐ์แกล้งทำตาโต
“โหพี่เมษฐ์งกว่ะ แค่นี้ทำเป็นบ่น ขิงไม่กินก็ได้”
“เฮ้ยๆ พี่ล้อเล่น เอาเลี้ยงก็เลี้ยง เราอยากกินอะไรล่ะ”
“MK เป็นไง ไม่ได้กินนานแล้ว”
“เอางั้นก็ได้”
หลังจากที่เมษฐ์และน้ำขิงรับประทานอาหารกันจนเสร็จเรียบร้อยก็ตกลงว่าคงต้องถึงเวลากลับบ้านกันจริงๆสักที เพราะน้ำขิงไม่รู้จะไปทำอะไรต่ออีกแล้ว
“อ้าว! ไอ้เมษฐ์มากับแฟนหรอว่ะ น่ารักเชียว”
“อ้าว! ไอ้จินเป็นไงมึง ไม่เจอซะนานสบายดีไหม” เมษฐ์หันไปทักเพื่อนเก่าที่เดินมาสะกิด หลังจากเขากับน้ำขิงออกมาจากร้านอาหารได้ไม่นาน
“กูสบายดี ว่าแต่มึง ยังไม่ตอบคำถามกูเลย”
“อ่อ รุ่นน้องกูเองไม่ใช่แฟนหรอก” เมษฐ์พูดพลางหันมามองน้ำขิงที่ยืนอยู่ข้างๆ
“จริงหรอ น้องหรือเมียมึงเอาให้แน่ ฮ่าๆๆ”
“ไอ้เวรกูบอกว่าน้องก็น้องซิว่ะ”
“เออๆ กูเชื่อ แล้วมึงจะไปไหนกันเนี่ย”
“กูกำลังจะกลับแล้ว แล้วมึงอ่ะมาทำอะไร เขาห้ามสัตว์เข้าห้างนะมึง”
“ไอ้เวรกูเป็นคนเว้ย แล้วน้องคีนแฟนมึอ่ะ เอาไปไว้ไหน”
“อ่อเลิกไปนานแล้ว”
“พี่เมษฐ์ขิงไปรอที่รถนะครับ” คนตัวเล็กแทรกขึ้นมากลางคัน จนเมษฐ์กับเพื่อนหันไปมอง
“ขอโทษที่เสียมารยาทพูดแทรกนะครับ” ขิงโค้งตัวลาจากเพื่อนของอีกฝ่ายก่อนจะหันหลังเดินกลับไปที่จาดจอดรถโดยไม่ลีรอ
“นั้นเมียมึงงอนแล้วไอ้เมษฐ์ ฮ่าๆๆ”
“พ่อมึงดิ น้องกูไม่เชื่อจริงๆใช่ไหมเนี่ย”
“กูรู้นิสัยมึงดี ถ้าเป็นแค่น้องมึงไม่แคร์ขนาดนี้หรอก จริงไหม”
“มึงรู้ได้ไงว่ากูแคร์เขา”
“ดูจากสายตาที่มึงมองเขา”
“โอ้โหเทพขนาดนั้นเลย”
“แน่นอน เออเฮ้ยกูต้องไปแล้วนัดแฟนไว้ เดี๋ยวสายๆไปล่ะ เดี๋ยวกลับบ้านกูโทรหานะ”
“เออๆบายว่ะ”
“บายเชี่ยไร นี้เย็นแล้ว 5 โมงกว่าแล้วแหกตาดูนาฬิกาหน่อยครับเพื่อน”
“ถ้ามึงยังไม่หยุดกวนตีนกู มึงไม่ได้ไปดีแน่ไอ้จิน”
“แหม โหดจริงๆ ทีกับน้องคนน่ารักเมื่อกี้ล่ะใจดีชิบหาย เออกูไปแล้วนะ”
เมษฐ์โบกมือลาเพื่อนก่อนจะรีบวิ่งตามน้ำขิงที่ล่วงหน้าไปรอที่รถก่อนแล้วอย่างสุดฝีเท้า พอมาถึงก็เห็นอีกคนยืนหน้าเง้าหน้างออยู่ข้างๆรถ
“ร้อนหรอขิง หน้างอเชียว”
“อือ”
“เป็นอะไรขึ้นมาอีกล่ะ”
“เปล่า พี่เมษฐ์รีบเปิดรถเถอะ ขิงอยากกลับบ้าน”
เมษฐ์กดรีโมทปลดล็อครถก่อนจะเปิดประตูให้คนตัวเล็กเข้าไปนั่งแล้ววิ่งอ้อมมาอีกฝั่งก่อนจะยัดตัวเองเข้าไปในรถทันที
“พี่ทำอะไรให้ไม่พอใจหรือเปล่า” เมษฐ์รู้นิสัยอีกคนดี ว่าการโกรธการงอนของน้ำขิง ว่าออันไหนจริงหรือเล่น
“พี่ไม่ได้ทำอะไรหรอก ขิงมันบ้าเองอย่าสนใจเลย”
“โอเค พี่ไม่ถามแล้ว” เมษฐ์พยักหน้ารับรู้ก่อนจะออกรถทันที
ใช้เวลาไม่นานนักรถยนต์คันหรูก็แล่นมาจอดอยู่ที่หน้าบ้านของคนตัวเล็กจนได้ น้ำขิงเปิดประตูลงรถไปทั้งๆที่ไม่พูดอะไรสักคำ ร้อนจนเมษฐ์ต้องวิ่งตามลงไปติดๆ
“แม่ครับขิงกลับมาแล้ว” คนตัวเล็กร้องบอก พร้อมกับวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนทันที
“อ้าว! ขิงจะรีบไปไหนล่ะลูก เอ้าเมษฐ์ยังไม่กลับหรอลูก” คนเป็นแม่เดินออกมาก็เห็นลูกชายตัวเองวิ่งขึ้นชั้น 2 ไปแล้วจึงจะหันกลับไปเข้าครัวทำอาหารต่อ แต่ก็มาสะดุดสายตากับรุ่นพี่คนสนิทของลูกชายตัวดีที่ยืนทำท่าเก้ๆกังๆอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนัก
“ยังครับ จะเป็นอะไรไหมครับถ้าผมจะขึ้นไปหาขิงข้างบน”
“โอ้ยจะเป็นอะไรล่ะลูก ขึ้นไปเลยสักทุ่มหนึ่งก็เรียกน้องลงมากินข้าวด้วยแล้วกัน เมษฐ์ก็อยู่กินพร้อมกันเลยนะลูก วันนี้พ่อคงกลับดึก กินกับขิงแค่สองคนแม่เหงา”
“ครับแม่” เมษฐ์รับปากก่อนจะเดินขึ้นไปที่ชั้นสองทันที
“ฮื่อ…ไอ้พี่เมษฐ์บ้า ผมไม่อยากเป็นน้องของพี่หรอก ไม่อยากเป็นเลยสักนิด” เมษฐ์ตัดสินใจว่าจะเคาะประตูก่อนเข้าไป แต่ก็ต้องหยุดลงกะทันหันเพราะได้ยินเสียงของน้ำขิงรอดออกมา
‘นี้เราโดนขิงเกลียดไปแล้วหรอว่ะ ไปทำอะไรให้ว่ะเนี่ย’
“บอกกับคนอื่นว่าเราเป็นน้อง ใช่ซิเราคงจะเป็นได้แค่น้องใช่ไหม แม่งโสดจนจะเหี่ยวตายอยู่แล้ว ไม่น่ารอให้ไอ้พี่บ้านั้นมาขอเป็นแฟนเลย ก็รู้อยู่ว่ายังไงเรามันก็เป็นได้แค่น้อง ฮื่อๆ”
‘……!!!.....’ เมษฐ์อ้าปากค้างอยู่หน้าห้องของคนตัวเล็ก
นี้น้ำขิงชอบเราหรอ …
อย่างงี้ …
ใจเราก็ตรงกันนะซิ …
ถ้างั้นเราต้องทำอะไรสักหน่อยแล้ว หึหึ….
----------------------------------ตอนต่อไป NC มีใครสนใจไหมเอ่ย ....
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] ก็แค่รุ่นน้อง … *ตอนที่ 2* (จบ) [17/10/2554] (อ่าน 26486 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก