บทที่6
งานแต่งเพื่อนตั้ม
............................................................
“ผมรู้จักกับเพื่อนตั้มมาตั้งแต่เพื่อนตั้มยังติดหมอนเน่า ติดการ์ตูน ติดเกม จนโตขึ้นมาติดมหาลัย แล้วจนตอนนี้ขอสาวแต่งงาน เพื่อนตั้มเป็นผู้ชายแสนดีที่สตรีควรมีไว้ในครอบครอง อาจจะไม่หล่อเร้าใจแต่นิสัยรับประกันได้เลยว่าจะไม่ทำให้ใครช้ำใจแน่นอน เพื่อนตั้มมักเป็นคนที่สาวไม่เหลียวแล แต่หารู้ไม่ว่าสาวๆเหล่านั้นมีตาหามีแววไม่ ไม่เหมือนคุณแพรวนอกจากสวยน่ารัก แล้วยังเห็นถึงความหล่อของเพื่อนตั้ม หลายคนอาจจะสงสัยว่าเพื่อนตั้มไม่หล่อตรงไหน ก็วันนี้หล่ออกจะตายไป ก็นั่นแหละครับ มันหล่อสุดก็วันนี้แหละ หล่อหลบใน หล่อกว่าใครก็ตรงใจหล่อ เวลาผมมีปัญหาเพื่อนตั้มช่วยเหลือเสมอ ไม่ว่าจะเรื่องไม่เป็นเรื่องหรือเรื่องที่พวกผมทำจนเป็นเรื่อง ตั้มเป็นเพื่อนรักที่เป็นคนดูแลเพื่อนๆคนอื่น สอบตกตั้มก็ช่วย หิวข้าวตั้มก็เลี้ยง อกหักตั้มก็ปลอบ ตีกับแฟนตั้มก็ช่วยแก้ตัว ผมดีใจที่วันนี้มีคนที่จะมาดูแลตั้มแล้ว คุณแพรวคงรู้แล้วว่าเป็นรักครั้งแรกของตั้ม ตั้มชอบคุณแพรวมาตั้งแต่เจอหน้าคุณแพรวครั้งแรก แต่ไม่กล้าจีบ รวบรวมความกล้าเป็นเวลา1ปี กว่าจะจีบติดใช้เวลา2ปี จากนั้นก็มีแต่คุณแพรวมาตลอดจนถึงวันนี้ พูดได้เต็มปากเต็มคำว่าตั้มไม่เคยมองผู้หญิงคนไหนอีกเลยนอกจากคุณแพรว ผมมั่นใจว่าคุณแพรวจะต้องภูมิใจที่มีสามีดีๆแบบเพื่อนตั้ม เหมือนที่ผมภูมิใจที่เพื่อนดีๆแบบเพื่อนตั้มได้แต่งวานก่อนใครกับผู้หญิงที่ดีอย่างคุณแพรว ขอบคุณครับ”
พูดจบเสียงปรบมือก็ดังขึ้น เสี่ยปาล์มยิ้มหน้าบาน แอบน้ำตาคลอนิดๆ พอมองไปที่เจ้าบ่าวในชุดสูทขาวที่หล่อผิดหูผิดตาก็แอบมีเอาทิชชูมาซับ งานแต่งเกือบจะกลายเป็นงานสำนึกรักเพื่อนไปซะแล้ว
เสี่ยปาล์มในชุดหล่อน่าเชื่อถือยืนพูดเป็นตัวแทนเพื่อนๆ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เดินกลับมานั่งที่โต๊ะ ผมฟังไปหัวเราะไป โต๊ะทั้งโต๊ะมีแต่เพื่อนรุ่นมัธยม ยังไม่แต่งงานทั้งโต๊ะแต่บางคนก็มีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้วก็มี
“ดราม่าซะงั้นเสี่ยปาล์ม” ไอ้พีทเพื่อนที่ไม่เจอกันนานแซวไอ้ปาล์มที่ซดเบียร์เอื๊อกๆแก้คอแห้ง พีทเรียนวิศวปิโตร เรียนจบก็ไปอยู่กลางทะเลจนตัวดำ นานๆทีได้ขึ้นบก เห็นมันบอกว่าลางานมาเพื่อเพื่อนตั้ม เห็นไหมล่ะว่า คุณไม่จำเป็นต้องเก่งที่สุด หรือหล่อที่สุด คุณก็เป็นเพื่อนที่ไม่มีใครกล้าลืมคุณได้ถ้าคุณให้ใจกับเพื่อน ...ผมพูดจาดีนะวันนี้
“จะได้ไม่ให้พวกมึงขายหน้าไง เกิดพูดเหี้ยๆไป เพื่อนหมดหล่อ” เสี่ยปาล์มแก้ตัวกลบเกลื่อนความดราม่า
“ถ้าให้ไอ้ธามไปพูดนะมึ๊งงงง คงฮากว่านี้”
“ดีแล้วไม่ให้กุไปพูด สงสารไอ้ตั้ม” ผมพูดกลั้วหัวเราะ
“เออ มึงคงแฉแต่เรื่องฮาๆ” ไอ้ปาล์มซ้ำผมมาอีก เออใช่ซิ กุมันไร้สาระนิ
หลังจากการป้ายความผิดกันไปกันมาสักพักก็เริ่มเงียบลงเพราะเริ่มยัดอาหารเข้าปากกัน ปากเลยไม่ว่างพูด เพื่อนฝั่งเจ้าสาวนี่เจริญหูเจริญตามาก มีแต่น่ารักๆ ดูคุณหนู เรียบร้อยใจดี ผิดกับเพื่อนฝั่งตั้มที่แต่ละคน หนุ่มโฉดทั้งนั้น ไม่แน่ถ้าวันนี้สวรรค์เป็นใจอาจจะเจอสาวถูกใจสักคน ฮ่าๆๆๆๆๆ
...เอ๊ะ แต่นึกขึ้นได้เรื่องนึงละ คนที่อยู่คอนโดเดียวกันกับผมนี่ใครวะ... ต้องถามไอ้ตั้ม
รอมันเดินมาถ่ายรูปที่โต๊ะแล้วกัน คนเยอะๆ วุ่นวายสงสารมัน เดี๋ยวผมไปฉี่รอ...
“เฮ้ย กุไปฉี่ ไปป่ะ” ถามขึ้นสุ่มๆ มีสองสามตัวลุกขึ้น เออกุไปด้วย มีผม พีท กับหนึ่ง (หนึ่งเป็นเพื่อนคนนึงในกลุ่ม เจอหน้าไม่บ่อยแต่โซเชียลเน็ตเวิร์คมันแนบแน่นกับเพื่อนมาก เป็นเกย์รวย ทำงานธนาคาร เป็นมานาน เป็นมาตั้งแต่ขนขึ้น... ขนหน้าแข้งนะ อย่าคิดลึก)
พอเดินออกมาก็พบกับคนเยอะเกินที่จะมี น่าจะเป็นเพราะวันนี้มีแต่งงานหลายคู่ด้วย แขกแต่ละงานก็เดินเต็มทางเดินไปหมด พวกผมก็เลยเดินตามๆคนอื่นไป คิดว่า เดี๋ยวก็คงเจอห้องน้ำเอง
“เมื่อกี้กูเห็นพวกรุ่นพี่ด้วย” หนึ่งเปิดประเด็น
“มึงจะสื่ออะไรไอ้หนึ่ง” ไอ้พีทมักเป็นคนที่เข้าใจไอ้หนึ่งน้อยที่สุดเสมอเวลาไอ้หนึ่งต้องการจะพูดอะไรที่มีความหมายแฝง อันเนื่องจากยีนส์ตัวผู้ใฝ่หาสาวของมันทำงานอย่างเต็มทีตามประสาหนุ่มวิศวะผู้เถื่อนจิต เลยไม่เข้าใจหนุ่มเก้งอย่างคุณหนึ่งได้
“มึงไม่เข้าใจแต่ไอ้ธามน่าจะเข้าใจ ใช่ไหมธาม”
“มึงอย่ามาหาแนวร่วมดิ”
“กูรู้น้า.....” ไอ้หนึ่งยักคิ้วที่ผ่านการกันมาอย่างเรียบร้อยเป็นที่น่าเสียดายสำหรับสาวๆที่คนหล่อๆทำงานเก่ง หาเงินเป็น รสนิยมดี อย่างมันอยากจะมีสามีมากกว่าภรรยา
“มึงรู้อารายยยย ชีวิตกุไม่เคยมีความลับ” อย่าไปหลงกลไอ้หนึ่งมันครับ ผมอยู่กับมามานานรู้พิษสงเกย์เฒ่าผู้นี้ดี ใครเผลอตกสู่หลุมกับดักที่ทำเป็นรู้มากนี่โดนล้วงตับหมดทุกคน เผลอๆอาจจะโดนล้วงตูด...
“ห่านี่ ไม่เล่นกะกูเลย” ด่ากูอีก
“พวกมึงพูดไรกัน” ปล่อยให้มันโง่ต่อไปไอ้พีท บางทีการที่ไปทำงานไกลๆคนน่าจะดีสำหรับมันแล้ว อยู่กับท้องน้ำผืนฟ้า อยู่บนแท่นขุดนั่นแหละ ชีวิตที่เหมาะกับมึง… โลกกว้างมันโหดร้ายนะพีท
“พีท เวลามึงอยู่กลางทะเลถ้ามึงอยากนี่ทำไงวะ” ไอ้เหี้ยหนึ่ง จังไรมว๊ากกกก...
“เออ... กุก็... เฮ้ย ทุเรศ ถามมาได้ ไอ้เชี่ย เออ แต่ไม่เป็นไร เพื่อนกันๆ กุก็ช่วยตัวเองซิถามได้” ...โลกกลางทะเลมีแต่ฉลามร้ายอาจจะเหมาะกับมึงกว่าคนร้ายๆแบบไอ้หนึ่ง กุล่ะเพลีย
“เออก็จริงของมึง” ไอ้หนึ่งพึมพำๆ แล้วเราก็เลี้ยวเข้าสู่ห้องน้ำอันหรูหราของโรงแรม แต่แล้ว...
โลกก็กลมกว่าที่ผมคิด
รุ่นพี่สามสี่คนยืนคุยกันในห้องน้ำ รุ่นพี่ที่เป็นกลุ่มพี่กันต์แก๊งค์หนุ่มคลีโอหนึ่มโสดในฝัน กลุ่มนั้นไม่ได้สังเกตคนรอบข้าง ผมเข้าซอกไปยืนฉี่ ตามด้วยเพื่อนอีกสองคนที่ประกบซ้ายขวา... หูผึ่งรับการสนทนาคลอเสียงฉี่....
“มึงก็ไปทำเค้าทำไมวะ ไม่คุยกันดีๆ สมน้ำหน้าแม่ง” พี่กันต์พูด
“เป็นมึงมึงเย็นลงป่าววะ เหี้ยมาจับตูดเด็กกุ” เสียงพี่อีกคนนึงพูด
“เด็กมึงมันไปทั่ว โทษเค้าก็ไม่ได้”เสียงอีกคนพูดพูดสำเนียงแปลกๆเหมือนอาม่าสงสัยคนจีน
“มึงรู้ได้ไง” คนนั้นพูดอีก
“ก็ทำท่าจะไปกับกุ แต่พอเจอมึงมันก็ไปหามึงไง” ประโยคนี้เป็นของพี่กันต์ โอ้โห... ไม่เคยนึกเลยนะเนี่ยว่าจะซ่อนเขี้ยวซ่อนเล็บขนาดนี้นะพี่กันต์ เห็นหน้ายิ้มๆก็เกือบได้เด็กเพื่อนมาแล้ว เห้อ... ก็สมควรกับคุณสมบัติล่ะ เถียงไม่ได้ มีสิทธิ์เลือกซะอย่าง หล่อ รวย
“มีใครเขาทำท่าจะไม่ไปกับมึงบ้างเหรอ” คนสำเนียงจีนพูดประชดแกมหยอก พี่กันต์หัวเราะขำๆ แล้วกลุ่มนั้นก็เดินออกจากห้องน้ำไป...
ไอ้หนึ่งหันมามองหน้าผมขวับ..
“เฮ้ย คนละกลุ่มกับที่กุเจอว่ะ แต่กุจำพี่คนนั้นได้...” ไอ้หนึ่งล้างมือแล้วก็พูดเปิดประเด็นขึ้นมา
“คนไหน” ไม่ใช่มึงจำพี่กันต์ได้หรอกนะ
“คนพี่พูดไม่ค่อยชัดออกจีนอ่ะมึง”
“กุก็จำได้” เฮ้ยไอ้พีท มึงขึ้นบกแล้วเหรอ
“ทำไมกูจำไม่ได้” ผมชักจะงงแล้ว แทนที่พวกมึงจะจำพี่กันต์ได้ ทำไมพวกมึงจำหลานอาม่า(คนที่พูดสำเนียงจีน)ได้
“ก็เค้าเป็นคนสิงคโปร์ ชื่อหมิง ตอนอยู่รร.เก่าไม่ค่อยดัง แต่ตอนนี้เป็นเชฟเว้ย กุเคยเห็นลงนิตยสาร ฉบับเร็วๆนี้แหละ” ไอ้หนึ่งช่วยแถลง อย่าบอกนะว่าไอ้พีท มึงอ่านนิตยสาร ผู้ชายกระด้างภัณฑ์อย่างมึงเนี่ยนะอ่านนิตยสาร
“กุจำคนละแบบกับมึง กุจำได้เพราะมาจีบพี่ว้ากที่เป็นสายรหัสกุ... พี่กุเลยไปต่อยมันหน้าตึกอธิการ เกือบโดนพักการเรียน”
“ผู้หญิง...” ผมถาม
“ผู้ชายว่ะ”
“โอ้... แซ่บแล้ว” ไอ้หนึ่งหัวเราะก๊าก.... สรุปกลุ่มนั้นคงเป็นกลุ่มชายเหลือชายเพราะได้ชายอย่างไม่ต้องสงสัย... แต่พี่หมิงก็ช่างซ่า จีบพี่ว้ากวิศวะ แต่ตัวเองดั๊นเป็นเชฟ ฮาสัส....
ผมกลับมาถึงโต๊ะก็พบว่ากลุ่มรุ่นพี่นั้นก็อยู่งานเดียวกัน แต่นั่งโต๊ะห่างออกไปพอสมควร ไอ้เสี่ยปาล์มหัวเราะคิกคักเป็นบ้ากับไอ้แจ้ (แจ้เป็นเทย) ที่แต่งตัวเป็นสาวมา จนบางคนอาจจะข้องใจได้ว่าเหตุใสผู้หญิงคนเดียวมานั่งโต๊ะท่ามกลางชายโฉด เจ้าบ่าวกำลังจะเลี้ยวมาทางฝั่งโต๊ะผมแล้ว คราวนี้ต้องไม่ลืมถาม จะได้รู้สักทีว่าใครมาเป็นสต๊อกเกอร์ผม กลัวนะโว้ยยยยย
แต่...
โต๊ะรุ่นพี่เรียกไปถ่ายรูปอีกรอบ โต๊ะชายเหนือชายนั่นแหละ ไม่รู้เหนือกันกี่คนเหมือนกัน...
สักพักเจ้าบ่าวเจ้าสาวพร้อมช่างภาพประจำงานก็เดินมาถึงโต๊ะผมที่เตรียมตัวกันพร้อมนานแล้ว กว่าจะจัดท่ากันได้ก็นาน แถมกว่าจะถ่ายจนพอใจก็นาน คือกะเอาโต๊ะเดียวก็ได้แล้วอัลบั้มเต็มๆอะไรแบบนี้ ผมล่ะภูมิใจแทนเพื่อนจริงๆที่ได้แต่งงานแต่งการกับเขา อยากเห็นหน้าลูกมันไวๆ น่าเสียดายที่ไม่มีเพื่อนในกลุ่มคนไหนเป็นหมอสูติ ที่ใกล้เคียงก็มีแต่หมอกระดูก ซึ่งคงจะไม่ค่อยเกี่ยวอะไรกับการฝากครรภ์ หรือสัตวแพทย์แบบผมกับไอ้ปาล์มที่ฝากท้องลูกหมาลูกแมว คงไม่เกี่ยวอะไรกับทำคลอดคน
“ขอบคุณมากเว้ยเพื่อน ซึ้งๆ” ไอ้ตั้มยิ้มหน้าบาน เจ้าสาวก็สวย
“เฮ้ยเดี๋ยวตั้ม มีไรจะถาม” ผมรั้งมันเอาไว้ ไอ้ตั้มหันหน้ามาพร้อมยิ้มรับคำถามผม
“ใครไปส่งกูวันงานเลี้ยงสละโสดวะ” ผมกระซิบถามมัน ซึ่งก็ไม่รู้จะกระซิบทำหอกอะไรเหมือนกัน แต่พอผมพูดจบ เสียงเฮลั่นจากโต๊ะทางฝั่งรุ่นพี่ก็ดังขึ้น ไอ้ตั้มสะดุ้งโหยง มองไปทางโต๊ะต้นเสียง หน้าตามีพิรุธ
“กุก็จำไม่ได้ว่ะ มีอะไรรึเปล่ามึง ของหายหรืออะไร”
“เปล่าๆ ไม่มีอะไร”
“โทษทีๆ มีไรให้ช่วยก็บอกนะ” มันขอโทษขอโพยผม เจ้าสาวยืนยิ้มให้ผมเหมือนจะบอกว่า มีอะไรก็บอกเราได้นะ คู่สร้างคู่สมจริงๆ
“โอเคๆ” ผมยิ้ม ตั้มกับคุณแพรวเดินไปถ่ายรูปต่อ
…แต่อยู่ๆก็นึกถึงเรื่องสมัยก่อนๆขึ้นมาได้อีกแล้วซะงั้น
……………………………………………………………………………..
7ปีก่อน
ฤดูการสอบกลางภาคสร้างความสติแตกให้กับนักเรียนม.6ใกล้เคียงกับการสอบเข้ามหาวิทยาลัย แต่มันก็มีคนกลุ่มนึงแหละครับที่แม่งไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกูก็จะสร้างความเดือดร้อนให้กับชาวบ้าน ผม ไอ้ปาล์ม ไอ้ตั้ม แล้วก็ไอ้พีท เดินแบกกระเป๋าที่อัดหนังสือเรียนหนักกำลังจะกลับบ้านไปเตรียมอ่านฟิสิกส์ชวนอ้วกที่สอบพรุ่งนี้ ตอนม.6เป็นปีที่สุดของผมแล้ว เนื่องด้วยความที่อยากเรียนสัตวแพทย์ก็เลยต้องอ่านหนังสือหนัก จากที่เป็นคนเที่ยวๆเล่นๆ ก็เกิดได้เป็นลูกชายแสนดีขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ ไอ้ปาล์มก็เลิกบ้า ส่วนไอ้ตั้มก็อยู่โหมดขยันปกติของมันอยู่แล้ว แต่วันนี้มันมีเรื่องครับ
เสียงเอะอะดังมาจากหลังห้องน้ำ เหมือนมีคนตีกัน มันเป็นเรื่องปกติที่พบได้บ่อยตามประสาโรงเรียนชายล้วน ต่อให้คุณหนูขนาดไหน เอาเด็กผู้ชายจับมารวมกันมันก็ต้องมีกันบ้าง
“เสียงไรวะ” ไอ้ปาล์มพูดขึ้นมา พวกผมก็ได้ยินกันทั้งหมดแหละ แต่ไอ้ปาล์มพูดก่อน
“เด็กตีกัน” ไอ้พีทตอบมันซื่อๆ
“จวย รู้อยู่แล้วเว้ย ไปดูป่ะ” ไอ้ปาล์มขี้เสือกเอ้ย
“อย่าเลยเดี๋ยวซวยโดนหางเลข” ไอ้ตั้มคนดีเสนอทางที่พวกเราควรเลือกเสมอ... แต่มักมีใครเลือก
“เอาน่ามึงแก้เครียด หาความตื่นเต้นเข้าตัวปรับอารมณ์ให้ครื้นเครง” ผมเองแหละ เลวไหม ชวนเพื่อนไปดูคนตีกัน ไม่ได้ไปช่วยห้ามด้วยนะ
ผิดคาดครับไม่ได้มีคนตีกัน แต่มีคนโดนรุมกินโต๊ะเด็กอยู่ คนโดนรุมตีนยังเด็กๆอยู่เลย 2คน ตัวแม่งนิดเดียวไอ้คนรุมเนี่ยเฟี้ยวเลยครับ ทุกอย่างบนตัวมันผิดระเบียบหมด ม.6 5คนเลย จำหน้าได้ ที่ยังได้เรียนถึงม.6นี่เพราะแม่งเงินหนา พวกผมชะโงกดูจากตรงหน้าตางห้องน้ำรูเล็กๆ ดูไปได้หน่อยนึง ไอ้เหี้ยพีท ไอ้ตัวเซ่อทำกระเป๋าตก มันเงยหน้าขึ้นมา
เยส สะ เข้... ซวยและ
มันเปลี่ยนเป้าหมายแล้วครับ วิ่งมาดักพวกผมที่ห้องน้ำ แต่วิ่งมาสี่ อีก1เฝ้าเด็กไว้ พวกผมรีบออกมาเนียนยืนล้างมือกันก่อนที่พวกมันจะเข้ามาได้ถึงตัว... เห้อออออ
ถ้าไม่เนียนนี่ไม่ไหวนะ เด็กเรียน4คนกับนักเลง4คน คิดว่าใครจะชนะวะ
“พวกมึงมาทำอะไรกัน”
“มาเยี่ยวดิ” ไอ้ปาล์มที่ใจกล้าหน้าด้านที่สุดในสถานการณ์นี้ตอบเป็นคนแรก
“พวกมึงฉี่ยังไง เสียงโคตรดังเมื่อกี้” มันถาม
“เพื่อนกุทำกระเป๋าตก ถามมันดิ” ไอ้ปาล์มเสือกโยนขี้ผิดคน แทนที่มันจะชี้ไปที่ไอ้พีท แต่ด้วยความตื่นเต้น แม่งเสือกชี้ไปที่ไอ้ตั้ม...
“อะ... เอ้อ ใช่ๆๆๆๆ”
ซวย... เสียงหนึ่งดังขึ้นในหัวผม
“มึงโกหกพวกกุเหรอ มึงแอบดูเหรอ มึงอยากโดนเหรอ” ไอ้ตั้มหันมาหาผมที่อยู่ใกล้ที่สุด ทำหน้าตาสำนึกผิดเต็มที่ แต่ผมก็เข้าใจนะว่ามันเป็นคนโกหกไม่เก่ง ไอ้ปาล์มแม่งก็เสือกส่งมาใครไม่ส่ง เหลือ ผมไอ้ พีท เสือกส่งให้ไอ้ตั้ม เหี้ย!
“กุไม่ยุ่งมึง มึงไม่ยุ่งกู โอเคไหม กุจะทำเป็นเหมือนไม่เห็น” ผมเริ่มเจรจา ผมรู้จักคนนึงในนั้นด้วย เคยเรียนห้องเดียวกันสมัยม.1 5ปีผ่านมา เส้นทางคนละแนว
“โอเค ได้ อย่าให้กุรู้นะว่าพวกมึงเอาไปบอกใครไม่งั้นไอ้ธาม มึงอ่ะ โดนคนแรก...” มันชี้หน้าผม แล้วก็เดินออกไป พอมันไปพ้นห้องน้ำ ไอ้ตั้มยกมือขอโทษรอบทิศ ไอ้ปาล์มหัวเราะก๊ากที่ตัวเองรอดตีนมาได้ ส่วนไอ้พีทกับผมเนี่ย ทำหน้าเพลียสุดติ่ง
ว่าแต่ก็สงสารไอ้เด็กสองคนนั้น...
“เฮ้ย... มึงวิ่งไหวป่ะ” ผมหันไปถามไอ้สามตัวที่เหลือ
“ทำไมวะ”
“กุสงสารเด็ก” พ่อพระป่ะละ
“มึงจะทำอะไร” ไอ้พีทมองหน้าผมแหยงๆ
“กุก็จะบอกว่า... เห้ย อาจารย์มา!!!!”
ผมตะโกนสุดเสียง เสียงไอ้พวกนักเลงข้างหลังร้องเฮ้ย ไอ้ปาล์มทำหน้าตื่น ไอ้พีท กับไอ้ตั้มอ้าปากค้าง ถึงจะอึ้งแต่พริบตาก็ใส่เกียร์หมาวิ่งลืมตายหนีตีนก่อนที่พวกมันจะรู้ว่าพวกผมตะโกนหลอก ซึ่งถ้าอยู่มีหวังได้แดกตีนแทนข้าวเย็นแน่...
............................................................................................
อยู่ๆผมก็คิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ทั้งขำ ทั้งอุบาทว์ตัวเอง และเหตุผลนึงที่คิดถึงเรื่องนี้ก็เป็นเพราะ เรื่องนี้ยืนยันได้อย่างดีที่สุดว่าไม่ว่ายังไง ไอ้ตั้มก็เป็นคนโกหกไม่เก่ง...
.............................................................................21-10-2011
หวายย บทนี้ตัวละครเพิ่มเยอะเลย เคี๊ยกกกกก ชอบไหม 55555555555555555555
โปรด+กรุณา+ขอร้อง ติดตามตอนต่อไปเถอะนะ 555555555555555555555555
..............................................................
ตอบโพสสสสสสสส
JkrR - ฮือออออ อยากเขียนๆยาวแต่ไม่ได้อ่ะ ถ้ายาวๆต้องวันเว้นวัน แล้วถ้าอยากอ่านคนแรกก็ต้องใกล้เช้าจ้า 55555+
Heisei - ก็เนี่ยแหละประเด็น เดากัน 55555
Yunatsu - ตอบแล้วน้า ขอโทษด้วย ฮือออ ผิดไปแล้ว เดากันต่อไปว่าใครกันแน่เป็นหนุ่มคอนโด
vascular - นายเอกของเราจะไม่ซ้ำแบบใคร 5555+
¡ииσcэиτ - สัตวแพทย์นา.... ต้องถึกนิดนึงๆ ความรั่วเป็นจุดขายของธามเลยแหละ
Ipatza - ชอบชิมิ มีคนมาจีบธามเยอะๆก็ดีนะสนุกดี ลุ้น กร๊ากกกกก จะได้ยืนยันความฮอตของธาม 555555+ ติดตามอ่านต่อไปนะ ขอบคุณที่บวกให้จ้า
fannan - ไม่ได้เอากลับไปเลี้ยงๆ พี่กันต์เอาไปเลี้ยงรอให้มันหายแผลแล้วค่อยเอาไปให้สวนสัตว์ เลี้ยงไม่ได้ พี่ธามหมาเยอะแล้ว ฮุ ฮุ ฮุ
theduchess - พี่กันต์เป็นคนรูปหล่อ ใจดี ยิ้มหวาน หยอดเก่ง และทะลึ่งนิดหน่อย ตามสไตล์ผู้ชายมีสเน่ห์ กรี้ดดดดดดดด !!!
roseen - พี่กันต์ไม่เคยกลัวฟ้า กลัวอย่างเดียวกลัวไม่ได้ 5555555555555555555555555555555
fuku - ธามน่ารักพี่กันต์ต้องหยอด เคี๊ยกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
fon270640 - พี่กันต์ก็รักคนอ่าน ที่ติดตามอ่านนะขอบอกกกก
DraCo_SLa13 - ตามมาเลย อย่าทิ้งหมอธามไปก่อนละกัน ใครทิ้งไปก่อนจะแช่งให้ได้แฟนตรงข้ามกับสเปคหมอธาม 555555555555555555555555
POPEA - โปรดติดตามตอนต่อไปว่าใครเป็นคอนโดบอย เคี๊ยกกกกกกกกกกกกกกกกก
golove2 - ธามเป็นคนมั่นคง 555555
iamnan - หมอธามไม่รู้ดิว่าจะให้ใจใคร เพราะมันช่างน่าสงสัยเสียจริงๆ
kslave - พี่กันต์เป็นผู้ชายที่คาดว่าจะป๊อปมากหากมีตัวตนจริงบนโลกนี้ ทั้งสตรีและบุรุษอาจจะรุมทึ้งแย่งกัน
bulldog17 - เขียนไปเขียนมาก็ได้มุขนี้เฉย 55555555555555555555
Dee^daY - เรืองนี้ไม่มีผีอีเม้ยแน่นอน กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก ย้อนอดีตจะได้รู้เบื้องลึกเบื้องหลังกันมาเป็นไงมาไง
TanyaPuech - หยอดวันละนิดจิตแจ่มใส
lidelia - หมอธามมันโง่ชั่วขณะ
yaoionlyyes - แต่อัพทุกวันได้อีกไม่นานหรอก มหาลัยไม่เลื่อนเปิดเทอมเซงเป็ด เปิดเทอมนี่ก็ไม่แน่ใจว่าจะพ้นกองงานออกมาได้ไหม แต่พยายามจะมาอัพทุกวันจ้า
donghwa - อ่านตอนนี้พี่กันต์พูดประโยค กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!
Moonmaid - ขืนบอกคนอ่านก็หนีหมดพอดี 55555 ต้องรออ่าน
greensnake - ถ้ามีผู้ชายแบบพี่กันต์+หนุ่มข้าวผัด เข้ามาในชีวิตคนแต่ง คนแต่งจะไม่ต้องมาแต่งนิยายระบายอารมณ์แบบนี้ ฮืออออออออออออออออออออออออออออ เศร้า!
gumrai3 - อย่าพึ่งแน่ใจว่าธามกินอาหาร และให้เบอร์ จากคนคนเดียวกัน กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!
ลิงน้อยสุดเอ๋อ - ธามมันพยายามจะไม่รู้อะไร เจอหน้าพี่กันต์แล้วธามอยากโง่
koikoi - อดใจรอ อีกไม่ช้าไม่นาน โปรดติดตามตอนต่อไป
yeyong - เด๊่ยวก็รู้ เคี๊ยกกกกกกกกกกกกกกกกก
MM - แซ่บไหมประโยคนี้ คิดได้สดๆตอนพิมเลยนะ โห มาจากอินเนอร์คนเขียน 555555555555555
naran - มันไปไหนไม่ได้มานานแล้ว ไปได้แค่คอนโดกับคลีนิคเนี่ย 555
killy - สรุปได้ว่าคนแต่งบ้าและกวนตีน เอิ๊กกกกกกกกกกกกกกกกกก
nemonoy - ต้องติดตามต่อไปว่าใครเป็นใคร นี่มันจุดน่าสนใจเลยนะเนี่ยยย
vanny - ครบเมื่อไหร่ได้เห็นธามจีบหนุ่มแน่ 55555+ ธามมันไม่เคยฝันเห็นงูรัด ฝันแต่ว่าต้องทำงานรักษางูไปจนวันตาย เมียก็ไม่ได้ จนก็จน หนี้สินล้นพ้นตัว กร๊ากกกกกกกกกก
Heisei - แหมขอบคุณน้าที่ชม เค๊๊ยกกก เขินนน แต่เราไม่เก่งหรอก เพื่อนเรานี่เทพจุติ ขอบคุณที่ติดตามจ้าาา
AdLy - เรื่องชวนให้คิดไม่ได้คิดไปเลยน้า เรากะให้คนอ่านสงสัยอยู่แล้ว ต้องตามอ่านต่อถึงจะรู้ นี่เป็นการล่อลวง 5555
Cherry Red - บอกไม่ได้จริงๆนะว่าใครเป็นหนุ่มปริศนา คอนโดบอย 55555555555555555 มี2คนก็ดีออกน้า ลุ้นดี ทำป้ายไฟเชียร์กันเลย
bangkeaw - ตอนนั้นพี่กันต์ไม่ได้คิดอะไรหรอก เล่นมุขตามประสารุ่นพี่ที่นิสัยสัปดนคนหนึ่ง 5555555
..............................................
ว้ายตอบหมดแล้ว เย่! ขอบคุณที่ติดตามนะ รักคนอ่านทุกคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
โพลล์
หัวข้อ: PIECE OF TIME - เป้า(ของ)จุดหมายมีไว้พุ่งชน --- จบ (แจ้งข่าว p.238) (อ่าน 2013654 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก