บทที่8
มาด้วยกันต์
.........................................................................
ผมขอไม่เล่าเรื่องราวปลีกย่อยไร้สาระในช่วงเวลาที่ผ่านมา เอาเป็นว่าความสงสัยที่ผมมีต่อคู่หูรุ่นพี่กันต์-หมิงยังคงมีอยู่ แต่งานการผมมันยุ่งเต็มที คือสัตว์ช่วงนี้มันป่วยได้ป่วยดีจริงๆ มีทั้งกรณีปกติเช่นทำคลอดสัตว์ ฉีดยากันบ้า ป้องกันโรคง่ายๆ และพิสดารแบบเหลือรับ อย่างเช่นมีสตรีวัยเยาว์ไปจับคาเมเลี่ยนของพี่ชายแต่งตัว ใส่ชุดโน่นนี่นั่น แล้วเกิดอะไรขึ้นน่ะหรือ คาเมเลี่ยนควัดริบบิ้นเข้าปาก ติดคอ ส้นตีน... ยกมาให้ผมเอาคีมคีบออกให้ กระต่ายโดนกาวร้อนหกใส่(กาวร้อนเป็นกาวที่มีความใกล้เคียงตราช้างแต่เหลวมาก ติดแน่นมาก ที่สำคัญร้อนสมชื่อ มักใช้ในการต่อโมเดล หรือติดอุปกรณ์ทั่วไป) เจ้าของเป็นเด็กสถาปัตย์กำลังเผางาน เลี้ยงกระต่ายไว้ในห้อง แล้วมันก็กระโดดดึ๋งๆจะมาเล่น โชคร้ายที่ไปชนกับกาวร้อน หกลวกกันไป ขอเตือนไว้ก่อนเลยตั้งแต่ตอนนี้แล้วกันว่าทำอะไรพิสดารๆกับสัตว์เลย ส่วนถ้าเป็นคนใช้ชีวิตพิสดารก็เลี้ยงอะไรให้มันเข้ากับวิถีชีวิตเถอะครับ สงสารสัตว์ (พูดจาแบบคนดี)
18.00 เป็นเวลาเลิกงานที่เลทผิดปกติ วันนี้เลิกงานช้า เพราะสัตว์ป่วยเยอะ
ผมสะพายกระเป๋าขึ้นบ่า ควักกุญแจรถเดินรีบๆ จะถึงรถอยู่แล้วเชียว..
ครืดดดดด (เสียงโทรศัพท์)
ผมมองที่หน้าเจอแล้วก็ถอนหายใจเฮือกกกก อะไรวะแม่ง
“ครับพี่กันต์”
“ทำงานเหนื่อยป่ะ”
“เหนื่อยดิพี่ถามมาได้ เซงด้วย” รีบบอกไปเลยว่ากุอารมณ์ไม่ดีโว้ย เดี๋ยวกลับห้องไปจะไปซื้อเบียร์เย็นเช่าหนังมันส์ๆมาแก้เบื่อ
“ไปกินเบียร์กันป่ะ” เหยด... อ่านใจกุได้เหรอวะเนี่ย
“ไม่ดีกว่าพี่” ผมปัดไป พี่กันต์หัวเราะฮึๆ
“ว่าแล้วต้องพูดแบบนี้ แต่พี่เลี้ยงนะ” โห เอาของฟรีมาล่อ พี่กันต์เลี้ยงคงไม่พาไปกินอาชา กินลีโอแน่ โอ้ยยยย อยากไปโว้ย ไม่ได้ทำตัวผิดศีลมานานแล้ว ฮือออ อยากเบียร์ อยาก!
“โหเอาของฟรีมาล่ออีกแล้วอ่ะพี่กันต์ ไม่เป็นไรผมเกรงใจ”
“เบียร์สดเยอรมันนะธาม... พี่อยากกินแต่ไม่มีใครว่างเลย น่านะ พี่ไม่ทำไรก็รู้อยู่” ก็เพราะว่ารู้ว่าเป็นคนยังนี่แหละถึงไม่ค่อยอยากไปด้วย โถเอ้ย.. แต่ว่า กุเหนื่อยอ่ะวันนี้ คือนานๆทีมีคนเลี้ยง แล้วเราก็ผู้ชาย พี่กันต์ก็ผู้ชาย เราก็ไม่ใช่คนไร้ทางสู้ ถ้ามีอะไรก็นะ... ไม่มีปัญหาอยู่แล้วล่ะมั้ง
“จะดีเหรอพี่กันต์”
“พี่ว่าดีก็ดีดิ” จะบอกว่าพี่ว่าไงน้องว่าตามงั้น
ซึ่งกุก็ “โอเคๆ ไปก็ไปร้านไหนอ่ะพี่กันต์”
“พี่อยู่หน้าคลินิกแล้วเนี่ย มาดิ”
พอผมหันหลังไปก็พบกับBMWZ4 สีดำมันสะท้อนแดดสุดท้ายของวัน กระจกติดฟิล์มปรอท ที่ค่อยๆเลื่อนลงมาช้าๆ นี่กุตาไม่ฝาดใช่ไหมที่เห็น z4กับตาตัวเอง (ใครไม่รู้ว่า BMW Z4คือเหี้ยอะไรเปิดกูเกิ้ลดูครับ แล้วจะรู้) มันเป็นรถทรงสปอร์ตที่เปิดประทุนได้ เชื่อไหมว่าต่อให้อย่างผมขึ้นไปขับก็หล่อขึ้น200เท่า แล้วคิดดูแล้วกันว่า คนที่ชะโงกหน้าออกมาจากหน้าต่างรถวันนี้จะหล่อเพิ่มขึ้นเท่าไหร่ ผมมองรถตั้งแต่หัวจรดท้ายรถ ล้อแม็กสวยมาก สวยจนอยากลงไปลูบ โอ้ยยยย ไม่ไหวแล้ว อยากได้
...รถนะไม่ใช่คนขับ
“อะไร ขึ้นรถได้แล้ว สนแต่รถไม่สนคนขับเลยนะ” พี่กันต์พูดล้อผมที่ยืนค้าง ผมยิ้มแบบหุบไม่อยู่ คือผมไม่ใช่คนรวยอะไรแต่ชอบดูอะไรแบบนี้แหละครับ รถแต่งสวยๆ หรูๆ อะไรสวยๆงามๆ ใครๆก็ชอบเป็นธรรมดา
“รถสวยนะพี่กันต์” ผมชมแบบขอทีเถอะ แบบนี้ต้องชมแล้ว ต่อให้มาแบบจุดประสงค์ไหนก็เถอะ
“จะสวยกว่านี้ถ้ามีคนมานั่งคู่” หยอดเข้าไปเถอะคนนี้
“ตลกอ่ะพี่กันต์ แล้วรถผมทำไงล่ะ” ผมถามซื่อๆ อยากนั่งไปด้วยใจจะขาดแล้ว ชวนไปกินเบียร์แพงแถมขับรถหรูมารับ ถ้าเป็นผู้หญิงนี่กรี้ดไปแล้ว แต่ติดอยู่ที่นิวบีทเทิลผมนี่แหละ จะเอาไงดี
“งั้นธามขับตามพี่มาไหมล่ะ แต่พี่อุตส่าห์จะให้ลองขับดูนะคันนี้ถึงขับออกมาเนี่ย” ผมแทบจะยืนร้องไห้ เสียใจแทนผู้หญิงจำนวนมากที่ผู้ชายคนนี้เค้าเข้าสู้เส้นทางชายเหนือชายไปแล้ว หล่อรวย รถสวย การงานดี ลาก่อนครับ ลาก่อน แค่ออพชั่นแบบนี้ก็เหนือชายอื่นไปหลลายขุมโดยไม่ต้องได้ชายเลยทีเดียว
ผมเหลียวหลังไปมองนิวบีทเทิลความภาคภูมิใจของผม มองพี่กันต์กับซี4อยู่ตรงหน้า... แต่คนเรามันก็ต้องก้าวไปข้างหน้าใช่ไหมครับ
“ทั้งรถทั้งเบียร์นะพี่กันต์” ผมยิ้มด้วยความหมั่นไส้รุ่นพี่ที่เปิดประตูรถออกมาแล้ววางกุญแจใส่มือผม ส่วนตัวเองเดินอ้อมรถไปขึ้นฝั่งที่นั่งข้างคนขับ ให้ตายเหอะ... วันนี้ผมแพ้หมดรูปเลย
ผมเปิดประตูลงนั่งที่คนขับที่เป็นเบาะหนังสีน้ำตาลเข้มยังคงอุ่นๆอยู่จากเจ้าของรถตัวจริง ในรถแทบไม่มีอะไรตกแต่งนอกจากน้ำหอมปรับอากาศกับพระองค์เล็กๆเพียงองค์เดียวเท่านั้น ผมหันไปมองพี่กันต์ที่ยิ้มกริ่มมองผมเสียบกุญแจรถแบบตื่นเต้นๆ
“แน่ใจนะพี่กันต์ว่าจะให้ผมขับ กลัวทำรถเป็นรอยอ่ะ” ผมก็กลัวเป็นนะครับ รถราคาหลายล้าน แต่งซะสวยขนาดนี้ เกิดขับไปขูดเข้านี่ไม่มีปัญญาจ่ายแน่
“ขับไปเหอะน่า ไม่เป็นไรหรอก พี่เชื่อใจนะถึงยอมให้ขับ” พี่กันต์พูดขำๆ แล้วก็ยกมือถือขึ้นมากดยุกยิกเหมือนไม่สนใจผม อะไรกันวะ
“แล้วจะไปร้านไหนอ่ะ ผมไม่รู้ทางนะ” พี่กันต์เงยหน้าขึ้นมาจากมือถือ เก็บลงแล้วยกมือถืออีกเครื่องขึ้นมา (รวยไปไหนวะ ออพชั่นเยอะโคตร)
“เลี้ยวขวาขับตรงไปเรื่อยๆเลย อย่าแตะแรงนะ เครื่องมันแรงเหมือนเจ้าของ ชอบให้สัมผัสเบาๆ” พี่กันขยับตัวมากระซิบข้างๆหูผม ผมนี่สะดุ้งโหยงแบบไม่ต้องสงวนท่าทีใดๆทั้งสิ้น โคตรจั๊กกะจี้ ผมหันไปมองเจ้าของรถที่ชอบให้สัมผัสเบาๆแบบเคืองนิดๆ เล่นเยอะนะพี่กันต์ ถ้าไม่เห็นแก่รถ แก่เบียร์ แก่ความเป็นรุ่นพี่นี่มีขึ้น นะมีขึ้น
“อย่าเล่นแบบนี้ดิพี่กันต์” ...ผมเสียว เห้ย ไม่ใช่ผมไม่ชอบ เออ คิดในใจนะครับ ไม่ได้พูดออกมา ผมเริ่มออกตัวไปตามทางที่มีคนข้างๆพูดกำกับเป็นระยะ เครื่องรถเหมือนไปทำเพิ่ม เพราะมันแรงมาก และขับนิ่มมาก จริงอย่างที่ใครๆเขาก็บอกกันว่ารถจะสะท้อนถึงตัวตนของเข้าของ ดูรถผมดิครับ นิวบีทเทิล เรื่อยๆ ไม่แรง แต่สะดุดตา เหมือนผมที่เป็นคนเรื่อยๆ แต่แซ่บ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“งูมันดีขึ้นแล้วนะ แต่แผลที่หนังมันจะทำไง” พี่กันต์ถามเรื่องงูที่ผมก็ลืมไปสนิทเลย ป่านนี้มันเป็นตายร้ายดียังไงบ้างเนี่ย
“ก็ต้องรอมันลอกคราบอ่ะพี่กันต์ถึงจะหายดีแบบเหมือนเดิม อีกสักสองอาทิตย์พี่ก็เอาไปให้สวนสัตว์ได้แล้วมั้งผมว่า นานกว่านั้นเดี๋ยวจะลำบากพี่อีก เลี้ยงงู เลี้ยงหมา รักสัตว์เกินไปและ” ผมเริ่มเร่งเครื่องแซงรถคนอื่นไปอยู่เลนขวาสุด
“หายกลัวก็เอาใหญ่เลยนะ ขับไปเรื่อยตรงไปนี่แหละ ใกล้ถึงแล้วพี่จะบอกอีกที”
“อื้อ” ผมคงขับไปยิ้มไปอ่ะตอนนี้ ชอบอ่ะ อยากได้ ทำงานอีกกีชาติเนี่ยกว่าจะได้
“บ้านพี่เลี้ยงหมา4ตัวแล้ว จริงๆก็อยากเลี้ยงอย่างอื่นอีกนะ แต่พี่ดูแลไม่ไหวอยู่คนเดียว” พี่กันต์พูดขึ้นมา ผมงงเลย นี่พี่กันต์อยู่คนเดียวเหรอ นี่ผมคิดว่าอยู่บ้านหลังโตๆที่มีคนใช้เต็มบ้านซะอีกนะเนี่ย ผิดคาดเลี้ยงเยอะขนาดนี้ดูแลได้ก็เก่งแล้วเนี่ย แต่มีเวลาไปทำงานทำการเหรอ ไอ้ผมนี้ก็แปลก เจอหลายทีแล้วแต่ไม่รู้ว่าพี่กันต์ทำงานอะไร
“พี่กันต์ทำงานอะไรอยู่อ่ะตอนนี้”
“ตกงานอยู่ กะหลอกเอาเงินหมอ” พี่กันต์พูดกลัวหัวเราะ
“ตลก เอารถไปขายนี่ก็ใช้ได้เป็นปีๆแล้วนะ” ผมสวน ใครจะไปเชื่อว่าตกงาน ให้เดานะ จะต้องทำเกี่ยวกับอะไรเงินๆทองๆแน่ๆ เพราะพื้นฐานที่บ้านพี่กันต์ทำธุรกิจ แต่ผมไม่เคยรู้หรอกว่าธุรกิจอะไร
“ก็ทำงานเป็นพนักงานออฟฟิศ เป็นอาจารย์พิเศษที่มหาลัย แล้วก็หุ้นร้านอาหารที่เรากำลังจะไปนี่แหละ” เข้าใจแล้วว่าทำไมดูรวยแล้วก็เวลาตรงกับผม ผมว่าไอ้ทำงานออฟฟิศนี่คงระดับใหญ่พอสมควร แล้วไอ้เป็นอาจารย์พิเศษก็สมควรกับมันสมองคุณภาพของพี่เขา ว่าแต่ร้านอาหารนี่จะเรียกว่าเลี้ยงดีไหมตอนนี้ พาไปร้านตัวเองนี่หว่า
“พี่ไม่คิดนะว่าจะได้เจอธามอีก”
“ผมก็ไม่คิดเหมือนกันแหละพี่กันต์”
พี่กันต์เป็นคนนึงที่ผมคุยด้วยเยอะเรื่องเรียนต่อตอนมัธยม คือกว่าจะมารู้ตัวว่าพี่เค้าเริ่มเข้ามาในชีวิตแบบที่ผมไม่อยากให้เป็นมันก็สนิทกันไปแล้ว ก็คิดดูแล้วกันว่าเทอมกว่าๆที่ผมถือพี่กันต์เป็นรุ่นพี่ที่สนิทที่สุดคนนึงมีอะไรผมก็ไปปรึกษา ผมพึ่งมารู้สึกว่าพี่กันต์ดีเกินไปเอาช่วงเดือนท้ายๆของเทอม มันอธิบายไม่ถูกหรอกว่ารู้สึกยังไงตอนนั้น ไม่รู้จะโกรธหรือจะเกรงใจ หรือจะสงสารทั้งตัวเองและพี่กันต์ เหมือนสุดท้ายพอทั้งพี่กันต์ที่ยุ่งกับเรื่องเรียนต่อ กับที่ผมห่างออกไป สุดท้ายพี่กันต์ก็จบม.6ไปโดยที่ผมไม่ได้บอกลา อะไรหรือถามเลยว่าพี่กันต์จะไปเรียนต่อที่ไหน
...แต่น่าแปลกนะที่เพื่อนผมในกลุ่ม ไม่มีใครสนิทหรือได้คุยกับพี่กันต์เป็นเรื่องเป็นราวเลยนอกจากผม
“ป้ายใหญ่ๆนั่นแหละ ถึงแล้ว”
มองเงยหน้าขึ้นมองป้ายโรงเบียร์ขนาดใหญ่ ร้านใหญ่มาก ไม่ใช่ร้านกิ๊กๆก๊อกๆอ่ะ ผมลดความเร็วลงตีไฟเจ้าไปจอด ที่จอดรถเต็มไปครึ่งนึงแล้วทั้งๆที่ยังไม่ทุ่มเลยด้วยซ้ำ
“ร้านสวยป่ะ” เจ้าของร้านถามผมเป็นอย่างแรกพอลงจากรถ ที่นี่แต่งเป็นสไตล์โรงเบียร์ ให้อารมณ์คันทรี่หน่อยๆ ผมพยักหน้าหงึกๆ ยื่นกุญแจคืนให้เจ้าของรถที่ยิ้มแบบภูมิใจนิดๆ อายุห่างกันแค่ปีเดียวแต่ดูพี่กันต์นี่โคตรประสบความสำเร็จต่างจากผมจริงๆ เป็นสัตวแพทย์ต๊อกต๋อย เคยภูมิใจนะว่าในรุ่นนี่กุก็ทำเงินได้เยอะแล้ว มาเจอแบบนี้นี่เศร้าเลย
ข้างในร้านก็ตกแต่งใกล้เคียงกับด้านนอก เป็นลักษณะโกดังคเพดานสูง มีชั้นลอย ที่นั่งรวมกันคงเป็นร้อยโต๊ะ มีเวทีดนตรีก็เริ่มเช็คเสียงขึ้นเล่นแล้ว พี่กันต์เดินนำผมขึ้นไปชั้นสอง เป็นโต๊ะที่มองเห็นเวทีชัดแล้วก็อยู่มุมๆหน่อย ทำเลดีเลยแหละ พนักงานที่เดินตามมาเอาเมนูมาให้ พอเห็นหน้าพี่กันต์ก็ยกมือขึ้นไหว้ ไหว้พี่กันต์ไม่พอยกมือไหว้ผมจนผมนี่ยกมือรับไหว้แทบไม่ทัน
“สั่งตามสบายเลย ไม่อั้นต้นเดือน” พี่กันต์พูดแล้วยักคิ้วให้ เห้อ... พี่จะเท่ไปไหน รถก็สวย รวยก็รวย ยังใจดีอีกอ่ะ...
“ขาหมูเยอรมัน ยำหอยนางรม กุ้งแช่น้ำปลา” ผมแทบจะไม่ต้องเปิดเมนูหลายรอบ เพราะกับแกล้มแบบนี้มันอยู่ในหัวผมมาหลายวันแล้ว
พี่กันต์ยิ้มขำๆกับผมที่สั่งรวดเดียวแล้วหันไปสั่งเด็กเสิร์ฟ “ยำผักบุ้งกรอบกับข้าวโถนึง แล้วก็เอาเบียร์มา 2เหยือกเหมือนเดิมนะ” เด็กเสิร์ฟรับเมนูแล้วเดินจากไป
“ไม่ได้กินข้าวมาเหรอ” พี่กันต์เอนหลังพิงเก้าอี้แล้วมองผมขำๆ
“มากอ่ะพี่กันต์ อยากมาหลายวันแล้ว ดีนะเนี่ย ชวนตอนนี้ ชวนตอนอื่นไม่ยอมมาด้วยหรอก” ผมเผยความจริงออกไปซะเลย ฮ่าๆๆๆ พอมานั่งคุยแบบนี้ก็เหมือนตอนมัธยม บรรยากาศแบบเดิมๆมันลดความเครียดที่ผมเคยมีไปได้เยอะ
“กลัวพี่จะทำอะไรเหรอ” พี่กันต์ลากเสียงถาม ผมทำหน้ายู่ใส่ ป่านนี้คงไม่ต้องปิดแล้วมั้ง
“ถามจริงๆนะพี่กันต์ อย่าต่อยผมนะ” ผมออกตัวก่อนที่ผมจะถามคำถามอะไรที่มันเก็บไว้นานมากๆออกไป
“ถึงอยากต่อยก็ทำไม่ลงหรอก ถามมาดิ”
“พี่กันต์...” ผมเว้นช่วงที่จะพูดต่อ แต่คนที่จะให้คำตอบผมได้กลับสวนขึ้นมาก่อนที่คำถามจะจบประโยค
“พี่เป็นเกย์ หายข้องใจแล้วดิ อึดอัดเหรอ รังเกียจรึเปล่า” สีหน้าไม่เปลี่ยน ยังยิ้มหวานเหมือนเดิม ให้ตายเหอะดูจากท่าทางพี่กันตืไม่สนหรอกว่าผมจะอึดอัดไหม หรือเพราะว่ายังไงพี่กันต์ก็รู้ว่าคนแบบผมไม่มีทางรังเกียจได้หรอก ผมใจกว้างพอ
“เปล่าหรอก แค่ถามให้แน่ใจ สงสัยมานาน”
“ถึง8ปีไหม” พี่กันต์ยิ้มให้ผม เป็นยิ้มแบบที่เหมือนจะรู้ทันความคิดทั้งหมดในหัวผมซะงั้น
“อาจจะถึงมั้ง ไม่รู้ดิ ถามไมเนี่ย” ผมหงุดหงิดกลบเกลื่อนความอายที่รู้ว่าพี่เค้ารู้ตั้งนานแล้วว่าผมห่างๆออกไปเพราะอะไร รู้สึกผิดนะเนี่ย ผมทำให้พี่เค้ารู้สึกแย่หรือเปล่าวะ เพราะถ้าเป็นผม ผมคงรู้สึกไม่ดีอ่ะ
“ไม่มีอะไรหรอก อยากรู้บ้างเหมือนกันว่าที่ทำๆลงไปตอนนั้นมันได้อะไรบ้าง”
ก่อนที่เราจะทำตัวน่าอึดอัดกันไปมากกว่านี้ เบียร์ก็มาถึงผมลืมไอ้ก่อนหน้านี้ที่พูดกันไปโดยสิ้นเชิงเมื่อได้แก้วมาเทเบียร์สดเย็นๆ ความเย็นนุ่ม หวานและขมนิดๆมันซ่านอยู่ในลิ้น ไล่ลงคอ เหมือนอยู่ๆก็ตื่นขึ้นมาแบบไม่ทันตั้งตัวซะงั้น ตามมาติดๆด้วยยำหอยนางรม ขอบอกเลยว่าเป็นเมนูที่ถ้ามีผมต้องสั่ง เพราะถ้าได้กินหอยสดๆกับยำแซ่บๆนะ มันจะเป็นรสชาติที่เกินบรรยายได้เลยทีเดียว
“เฮ้ย รอข้าวก่อน ท้องว่างๆกินแบบนั้นแสบท้องเมาเร็วนะ” พี่กันต์เบรกผมก่อนที่ผมจะกินไอ้ที่วางล่อผมอยู่บนโต๊ะด้วยการตักข้าวมาโป๊ะทับหอยนางรมสดๆชุ่มน้ำยำของผมแบบไม่เกรงใจ
“โห รอให้กินบนจานก่อนก็ไม่ได้”
“นี่เห็นแก่ตัวธามเองนะ เมาแล้วพี่ทิ้งไว้นี่ไม่เอากลับหรอก ขี้เกียจแบก” พี่กันต์ขู่ มีรึผมจะกลัว
“เอาดิ ถ้ากล้าทำนะ จะไม่ไปไหนด้วยอีกเลย” ผมยกส้อมขึ้นมามาชี้เคืองๆ หน็อยๆๆ แบกกลับแค่นี้ไม่ได้ใช่ไหม
“งั้นแปลว่าถ้าแบกกลับจะมาด้วยอีกงั้นดิ” พี่กันต์ยิ้มมุมปาก
“ผมเป็นน้องพี่นะ” ผมพูดเสียงอ่อยๆ ให้ตายเหอะ ชวนกุเข้าเรื่องตลอด คิดผิดป่าววะเนี่ยที่มาด้วย
“รู้แล้ว ก็ไม่เคยบังคับให้เป็นอย่างอื่นนะ หรือธามอยากเป็น” พี่กันต์พูดไปยิ้มไป ก่อนจะยกเบียร์ขึ้นกระดกทีเดียวครึ่งแก้ว เห็นท่าทางคืนนี้ไม่ผมก็พี่กันต์นี่แหละจะต้องเมาพับกันไปข้าง
มันคงเป็นภาพที่ไม่น่ารักเลยในสายตาคนนอกที่มองผู้ชายตัวโตๆสองคนนั่งคุยตรงข้ามกัน กินเบียร์ หัวเราะกับเรื่องตลกเก่าๆ ถึงมันจะไม่ส่อให้คิดอะไร แต่มันไม่ใช่ภาพที่น่ารักแล้วกันล่ะผมว่า กินเหล้ามันไม่ใช่เรื่องที่ดีหรอกนะ แต่สำหรับผมบางครั้งแอลกอฮอล์มันก็ช่วยในการทำให้อะไรบางอย่างที่เป็นกำแพงหายไป ดึงความรู้สึกเก่าๆที่เคยมีกลับมาอีกครั้ง ถ้าผมมองข้ามเรื่องที่พี่กันต์เป็นเกย์ออกไป ผมก็พบว่าพี่กันต์ก็ยังเป็นพี่คนที่ผมคุยได้ถูกคอเหมือนเดิม
................................................................................23-10-11
ใครว่าพี่กันต์บทนี้ เป็นไงบทนี้ ฮึๆๆๆๆๆๆๆ
สนุกกันบ้างไหมเนี่ยคนอ่าน หรือยิ่งอ่านยิ่งเครียด ยิ่งสนุกน้อยลง รักใครเชียร์ใครก็ทำป้ายไฟรอไปเลย 55555+
บทนี้พี่กันต์เต็มๆ บทหน้าก็ยังคงอยู่กับพี่กันต์ จงติดตามต่ออย่าให้พลาดนะทุกคน ฮึๆๆๆๆๆๆๆ
.....................................
ตอบโพสจ้า จุ๊บๆ
chae - คำแนะนำให้ตอนนี้คือ ทำอะไรไม่ได้นอกจากร่วมสนุก 555
shockoBB - ไม่น่าจะมีมาอีกแล้วแหละ แต่ไม่แน่ เผื่อองค์ลง คนเขียนยิ่งบ้าๆอยู่
nana
nemonoy - กร๊ากกกกกก ไม่ขอตอบอะไร แต่รักใครก็จงหนักแน่นเข้าไว้ อย่าฟังข่าวลือ ติดตามให้ดี เหมือนสถานการณ์น้ำท่วม
Ipatza - เฮ้ยยยยยย นี่จะมาแฉคนแต่งหรือไง อย่าพึ่งรีบๆ แต่3พีนี่ไม่มีแน่ เคี๊ยกกกกก คิดสภาพไม่ออกเลยว่ารักกัน3คนมันจะยังไงวะ น้ำเน่าพิลึก 55555555555555555 ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะจ้า
theduchess - จะหักให้คว้ำกันไปเลยคอยดูซิ ฮิๆๆๆๆๆๆ พี่กันต์บทเยอะแล้วนะตอนนี้ อย่าว่าเค้า 5555555555555555
POPEA - คอนโดบอยคือหมิง แต่พระเอกคือใคร...
OverHead - เห้ยยย อย่าพึ่งร้องๆๆ สงครามยังไม่จบอย่าพึ่งนับศพทหาร ติดตามอ่านกันก่อน
maruko - คนแต่งโรคจิตอ่ะเรื่องนี้ เค๊ยกๆๆๆๆๆๆๆ โปรดติดตามอ่านต่อไปนะขอบอกก
bulldog17 - หือออ สามพีนี่เยี่ยวแตกเลยนะ 5555555555555555555555555555555555555555
TanyaPuech - ไม่มีดราม่าแน่ๆ แต่คงจะมีซึ้งบ้างแหละ แต่ไม่มีแย่งกันแน่ 555โปรดติดตามอ่านกันต่อไป
lidelia - ธามไม่ใช่น้องพลับนะจะได้ขอ2 กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
yeyong - โดยพื้นฐานคนแต่งชอบอ่านนิยายแนวนี้ 55555555555555555555555555555555555
namwaan1992 - เฮ้ย คนเชียร์ 3พีเยอะจริงไรจริง โหดเวอร์
iamnan - แว๊กกกกกก เบลอจัด โทษทีๆ บัดซบอย่างไม่น่าให้อภัย พี่หมิงแต่งงานกับใครตอนไหนคนเขียนไม่รู้ตัว 555555555555555555555555555 ต้องเพื่อนตั้มซิ
koikoi - ของแบบนี้ต้องติดตามตอนต่อไป
vanny - พี่หมิงเค้ามาแรงเพราะเค้าวิ่งมา ออกกี่บทๆก็วิ่งมาตลอด 5555555555555555555555555555555555555555 สามีธามอยู่ไม่ไกล ใกล้แค่เอื้อม
gumrai3 - ถ้าเสี่ยนั่นต้องอ่านเรื่องเด็กป๋าและ(มีพาดพิงๆ) สามพีไม่ไหว แค่นี้คนแต่งก็เมาแล้วเมาอีก
killy - มันมีหลักฐานเพิ่มทุกตอนแหละ 5555+ เอ๊ะเหมือนเขียนนิยายสืบสวนเลยวุ้ยย
sang som - อย่าเชียร์สามพีกันมาซิ กลัววว ฮืออออออออออออ
kslave - ใช่ไหม ถ้าเยี่ยวเหลืองก็กินเก๊กฮวยนะ หล่อฮังก้วยก็ช่วยได้ 555+ ท่าทางคนอ่านจะชอบแบดบอยนะเนี่ย คิๆๆ
DraCo_SLa13 - หนักแน่นแบบนี้ดีมาก
-Otto- - ฮิฮิฮิ ต้องติดตามต่อ ห้ามทิ้งไปก่อน ปล.รูปดิสเพลย์นึกถึงสมัยดูโอรัน กรี้ดหนุ่มแว่น
andy_kwan - เป็นการตัดปัญหาการเลือกที่คนแต่งไม่เคยได้ใช้ในชีวิตจริง เพราะแค่ Pเดียวยังไม่มีเลย แว๊กกกกกกกกกกก
yaninjinna - เต็มไปด้วยคำว่าใช่ไหม ใจเย็นๆนะ ไม่ต้องเครียด นิยายมันออกจะเบาสมอง กร๊ากๆๆๆๆๆๆ
greensnake - ขอบคุณที่ติดตามเช่นกันจ้า แหมะ สมาคมสามพีอีกคนเรอะ ตอนนี้ธามมันยัไม่อยากได้ใคร จะหาเมียอย่างเดียว 555
Moonmaid - ปรากฎว่านิยายรักเบาสมองกลายเป็นนิยายสืบสวนไปแล้ว กร๊ากกกก
tamako - ธามเลือกคนอ่าน เลือกให้คนอ่านจนติดตามตอนต่อไป อย่าหนีไปไหนนะ ฮึๆๆๆๆๆๆ
bangkeaw - มาคอนเซปโคนันเลยทีเดียว เด๊่ยวพอเฉลยคดี อีธามคงต้องหลับแล้วให้พระเอกมากระซิบพากย์เสียงตรงซอกคอ ว๊ากกกกกก
~prince™~ - ไอ้ถูกทุกข้อมักจะอยู่ข้อ งู 555555555555555 อย่าเลย แม่งตอบทีไรผิดตล๊อดๆๆ
yaoionlyyes - อีโมติค่อนนี่บ่งบอกเลยวว่าควบอะไร 5555
roseen
dokuro69 - ยินดีต้อนรับสู่นิยายพิศวงของคนเขียนมึนงงและกากๆ จุ๊บๆ
Cherry Red - บทนี้คงถูกใจแม่ยกพี่กันต์ เอาไปเลยทั้งบท เอาไปเลย บทหน้าด้วย 55
ppp pen - จงติดตามอ่านต่อไปนะ 5555+ ยินดีต้อนรับจ้า
donghwa - เคี๊ยกกกกกกก อย่าไปคิดมากๆ นิยายตลก ...รึเปล่าวะ 5555+ บทนี้พี่กันต์เต็มบท เอาไปเลย!
naran - เยอะมว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เป็นกระแสเลยทีเดียว 55
MM - อย่าคิดมาก มันเครียด จงติดตามต่อไป ลุ้นให้เยี่ยวเหนียวกันไปเลย 555555555555555
silverphoenix - คนเขียนมุขเยอะ แต่ความฉลาดน้อยอย่าไม่น่าให้อภัย กร๊ากๆๆๆๆ ชอบใครก็เชียร์คนนั้นเลย
AdLy - รักใครเชียร์ใครตามสบายเลยจ้า โปรดติดตามต่อไป ฮิๆๆๆ
mini_bilieber ว๊ากกกก น้องธามไม่ใช่น้องพลับ
fannan - คนเขียนก็สับสนกับตัวเองและหิวมาก
¡ииσcэиτ
:m26:ไม่บอกหรอก อิๆๆๆๆ
Yunatsu - ว๊ายยยย มาเม้นวิเคราะห์โหดโคตร ไม่เอา ไม่บอก ไม่พูด ต้องตามอ่านเอา เคี๊ยกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
...............................................
เหออ ตอบโพสเสร็จแม่งก็จะสว่างละ ตี4ครึ่ง ดอกกกกกส์ พรุ่งนี้ว่าจะไปช่วยเค้าแพคของอยู่ ต้องตื่นให้ทัน สู้โว้ยยย
โพลล์
หัวข้อ: PIECE OF TIME - เป้า(ของ)จุดหมายมีไว้พุ่งชน --- จบ (แจ้งข่าว p.238) (อ่าน 2013479 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก