หัวข้อ: PIECE OF TIME - เป้า(ของ)จุดหมายมีไว้พุ่งชน --- จบ (แจ้งข่าว p.238)

[jaja-jj]

เอาละเว้ย

แป้งจะขายกันต์ หมิงจะขายกันต์ หรือกันต์จะโดนจับได้?!!

สมน้ำหน้า 55555555+

[naran]

เจ๊แป้งของเราฮาแซบมากๆ

[koikoi]

งานเข้าแล้วแต่ยังไงเราก็เชียพี่กันต์กับพี่หมิงต่อไป

[kp]

555+++
เสร็จแน่นายกันต์
ทำประชดเลยน้องธาม
ดูสิพี่กันต์ยังจะกล้าปากแข็งต่อใหม

[yogurtjung]

555 พี่หมิงหลุดไปแล้ว

งานเข้าจริงๆ คิคิ

พี่แป้งอย่าเครียดไปเราหัวอกใจคนละดวงกัน 555

[-~iK@iZ_KunG~-]

เพิ่งได้มาอ่านเรื่องนี้ครั้งแรก สนุกดีครับ
มาต่อบ่อยๆ นะครับ ^^

[fahsai]

พี่กันต์ น่ารักได้อีกจริงงงงงงงง   เฟอร์เฟ็กแมนของจริง
ธาม จะรู้ความจริงมั้ยเนี่ย  ลุ้นจริงๆ

 

[greensnake]

ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ งานเข้าของจริงแล้วพี่กันต์ พี่หมิงจะบอกน้องธามว่างัยเนี่ย
ตอนนี้คุ้มจริงๆ ตีตั๋วครั้งเดียวได้เจอตั้งสี่คนแน่ะ ยาวววได้อีก
ที่ชอบที่สุดก็เห็นจะเป็นเจ๊แป้ง ณ คอนโด นี่แหละ เจ๊แกแซ่บมากก
ไม่รู้คิดไปเองมั๊ย แอบคิดว่าคนเขียนเหมือนเจ๊แป้ง
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[momoshiro]

โธ่!! นึกว่าจะไปหาแม่วิมาลาแล้วลากเอาพี่กันต์ไปด้วย... พี่กันต์ป๊อดอ๊า ลึกลับอยู่นั้น ธามเอ้ยจัดเต็มจีบพี่หมิงไปเหอะไหนๆแกก้อถามไปขนาดนั้นแล้ว ไม่ต้องคิดไรมากแค่เสี่ยงชีวตอยู่ปลายปากไอ้เข้ที่ฟาร์มวิมาลาแค่นั้นเอ๊งงงง ส่วนพี่กันต์.... ปไหนก้อไปป่ะ = =''

[savada]

เผาไม่เผา  55555+

พี่หมิงเผาปะ  ลุ้นๆๆ   พี่กันต์งานเข้าแล้วววว

พี่ธามสดใสได้โล่ 555+  น่ารักกกกก  วันๆไม่คิดไร

[stupidchild]

หมอนี่ก้สุ่มไปเรื่อย ยังไม่ทันรู้เลยยยยยยยยย

[silverphoenix]

เจ๊แป้งมาอีกแว้ววว....เอฟซีเจ๊อย่างเราก็เลยดี๊ด๊าาาา

แล้วรุจักกันได้ยังไงล่ะนั่น

น้องธามมมมมม...ยอมๆพี่กันต์เขาไปนะลูกนะ  55555

+1 ให้จ้าา

ปล.พี่หมิงพี่นายนี่ยังไงกันนะๆๆ

[mascot]

อุตส่าห์รื่นไหลเป็นพ่อปลาไหลรอดตัวจากเจ้แป้งแล้ว
แล้วที่นี้จะรื่นไหลต่อไปยังไงดีละพี่กันต์ ไหวมั๊ยเนี่ย

[Heisei]

งั้นก็มานั่งรอพี่นาย...

[fannan]

งานเข้าพี่หมิงแล้วงานนี้จะยอมขายเพื่อนหรือป่าวเนี่ย


ธามเห็นใจพี่หมิงหน่อยอึดอัดใจแย่เลยอ่ะ

[evilheart]

งานเข้าถ้วนทั่วทุกตัวคน 

[killy]

เชฟหมิงจะขาย รึว่าเจ๊แป้งจะดัน งานก็เข้าพี่กันต์อยู่ดี เอิ๊กๆๆๆ คนเขียนไปหาบุคลิกเจ๊แป้งแถวใหนเนี่ย แบบว่าโดนคนแถวนี้เต็มๆ เอิ๊กๆๆๆ

[bulldog17]

เอิ่ม.....เจ๊แป้งแปลงเพศมาใช่มั้ย? ๕๕๕๕

( ไม่เจ๊อย่าตบเค้า )

งานเข้ากันทั่วหน้าจริงๆ

กอดคนน่ารัก

[Rhythm]

ธามคิดว่าเป็นหมิง

กันต์สู้ๆนะ




รอจ้า

[♠DekDoy♠]

เชียร์ให้หมิงขายเพื่อนจะผิดมั้ยอ่ะ

[Cherry Red]

เรื่องงานเข้าไม่เท่าไร แต่วิธีหลบหลีกและแก้ไขสถานการณ์ของพี่กันต์ ยิ่งกว่าปลาไหลทาเบบี้ ออยล์ ( ขั้นเทพมาก ๆ )
แต่ก็เป็นนิมิตรหมายที่ดี(สุดๆ)ไม่ใช่เหรอ? ที่ได้เจ้แป้งมาเป็นพวก งานนี้หมอธามไม่รอดเงือมมือพี่กันต์แน่นอน
ก็ได้แต่ลุ้นว่า เชฟหมิงจะตอบคำถามหมอธามอย่างไง? แต่เพื่อนปลาไหล คงไม่แคล้วเป็นปลาไหลเหมือนกันใช่ไหม? 

[gargoyle]

บทที่16
น้องกับแฟนแทนกันไม่ได้!
……………………………………………………………………………………………..

วันนี้ผมพาผู้ชายหน้าตาดีเข้าห้องมา2คนเลยนะ สถิติน่าพอใจมาก ถ้าผมเป็นผู้หญิงก็ถือว่าฮอตพอสมควร แต่แหม... ไม่ใช่ไง ผมเป็นผู้ชายอกสามศอกตอกไม่เข้า ผมอัญเชิญแรงงานต่างด้าวจากสิงคโปร์มานั่งที่โซฟาที่เดียวกับที่พี่กันต์นั่งเมื่อกี้เป๊ะๆ พี่หมิงมองไปรอบห้อง หน้าตาดูเหมือนซุกยา ส่วนผมเป็นตำรวจตรงคนเข้าเมืองที่ชายแดนที่จับมาสืบสวนว่าจะเป็นกองทัพมดที่ลักลอบเอายาบ้าเข้าประเทศ หรือจะเป็นเฮโรอีนกัน...

“ธามมั่วรึเปล่า เอาอะไรมาพูด” ผมอยากจะฮากับภาษาไทยสำเนียงจีนจริงๆ แต่ไม่เอาดีกว่า หาว่าเหยียดเชื้อชาติ เป็นประเด็นปัญหาระหว่างประเทศกันอีก เยอะแยะๆ

“ก็ผมเห็นนะผมถึงพูด”

“หว๊อเค่า*...” แม่งเล่ยพึมพำเป็นภาษาบ้านเกิดแบบนี้จะรู้ไหมวะเฮ้ย (*อารมณ์ประมาณคำว่าแม่ง)

“อะไรนะพี่หมิง”

“ไม่มีอะไรฮะๆ ธามแน่ใจเหรอว่าเห็นอ่ะ ไม่ใช่พี่มั้ง” ยังคงปฏิเสธอย่างแข็งขัน มันอะไรกันนักกันหนา ยอมๆรับมาก็สิ้นเรื่อง หรือใครฝากมาให้อีกทีแล้วโดนขู่มาเลยพูดไม่ได้วะ ผมลากเก้าอี้ที่อยู่กับโต๊ะกินข้ามมาที่ข้างๆโซฟาเพื่อที่จะได้คุยกันรู้เรื่องหน่อย

“เห็นจริงๆ บอกมาเหอะ ถ้าไม่บอกธามก็ไม่ให้ไป” ผมยิ้มแสยะ

พี่หมิงก้มหน้าลงเอามือทึ้งหัวทำอยู่อย่างงั้นแหละเหมือนมันจะแก้ปัญหาได้ พอทำจนพอใจแล้วก็เงยหน้าขึ้นมามองผมตาละห้อยเหมือนหมามีความผิด

“เออ พี่เองล่ะที่เอามาแขวนไว้ให้ แต่พี่ไม่ใช่คนที่ให้นะ มีคนฝากมาอีกที” พี่หมิงพูดช้าๆ แบบชัดถ้อยชัดคำ นั่นไงกูว่าละว่าพี่หมิงต้องไม่ใช่

“ห๊ะ... ใคร”

ตอนนี้ผมรู้สึกได้เลยว่าผมใจเต้นแรงขนาดไหน คำตอบที่ผมมั่นใจเกินครึ่งมันผุดขึ้นมาในหัว คือพี่กันต์ แต่ผมไม่กล้ายืนยันว่าใช่ไหม พี่แกจะเล่นสองทางเลยหรือไง ว่าถ้าเกิดเข้าหาตรงๆไม่รอด แล้วถ้าผมเกิดไปชอบไอ้คนปริศนาขึ้นมาจริงๆสุดท้ายก็หนีไม่พ้นอยู่ดี โถ่ว้อยย เล่นแบบนี้จับกุข่มขืนเลยดีกว่าแม่ง มีค่าเท่ากัน ปิดทางเลือกกุหมดแบบนี้

“บอกไม่ได้จริงๆ” พี่หมิงทำหน้าน่าสงสารมาก แต่ผมไม่สงสารอ่ะตอนนี้

“พี่กันต์รึเปล่า”

อึก! เสียงพี่หมิงสะอึก ฮึๆๆๆๆ แหมไม่ค่อยพิรุธเลยนะ

“พี่บอกไม่ได้จริงๆ” พูดเป็นประโยคเดียวหรือไงวะ อยู่ไทยมาตั้งนานทำไมพูดได้แค่นี้

“งั้นก็ตามสบายนะ พรุ่งนี่ก็ขับรถไปเองแล้วกันไม่ไกลมากหรอก” ผมตัดบท เสียงถอนหายใจอย่างผิดหวังดังขึ้น ก่อนที่ร่างสูงโปร่งหมดเรี่ยวแรงเดินลากขาออกไปจากห้อง แต่ก่อนไปก็ยังไม่วายหันมา...

“นี่ไม่สงสารพี่เหรอ ทำบุญช่วยคนรักกันให้ได้เจอกันน่ะได้บุญเยอะนะ” ยังจะ...

“ไม่เป็นไรพี่ผมมันคนบาป” ผมพูดจบก็ยิ้มลา

ตึง!

ผมงับประตูลงปิดอย่างหงุดหงิด กุว่าพี่กันต์แน่ๆ ไม่มีใครอีกแล้ว ผมในตอนนี้มันไม่สะดุดใจผู้ชายคนไหนหรอก เพราะผมมันดูเลวร้ายและสถุลเกินไป จะมีก็แต่ไอ้คนที่เคยใบหน้าอันน่ารักเบื้องหลังหนวดเคราของผมมาแล้วเท่านั้น ที่สำคัญคนนั้นต้องรู้จักกับพี่หมิง ซึ่งมันก็ตีวงแคบมาเหลือแค่พี่กันต์อีกนั่นแหละ แถมวันนั้น ที่งานแต่งงานเพื่อนตั้ม พี่กันต์ก็ยังทำท่ามีพิรุธข่มขู่เพื่อนตั้มอีก ไม่ได้การ ต้องโทรหาเพื่อนตั้ม

ผมกดโทรศัพท์โทรออกไปในทันใด แต่ แต่ “เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามรถติดต่อได้ในขณะนี้”

“แม่งเอ้ย!”

ผมเดินอย่างหงุดหงิดไปนอนแผ่บนเตียง ดึงหมอนข้างมากอด หลับตาลง ถ้าเกิดเป็นพี่กันต์แล้วผมจะทำยังไงต่อไป ทำเป็นเหมือนไม่รู้อะไรแล้วรอดูว่าพี่กันต์จะทำยังไงต่อไป ถ้าแม่งกุทนไม่ไหวจะลุกขึ้นด่า ทำไมทำกับธามแบบนี้ แค้นมากใช่ไหมที่ธามทำตัวไม่ดี ผมอยากรู้ว่าในตัวผมมีอะไรดีพอให้ขนาดที่ผู้ชายแบบพี่กันต์ต้องมาใส่ใจขนาดนี้ พูดจริงๆแบบจากสายตาผู้ชายด้วยกัน ใครๆก็อยากเป็นแบบพี่กันต์ หล่อ รวย เก่ง คุยสนุก นิสัยดี ดีในที่นี้หมายถึงเป็นเพื่อนที่ดีเป็นพี่ที่ดี ไม่ใช่คนแบบ ธรรมะธรรมโม พูดเพราะ คุณชายสุภาพอะไรแบบนี้ แล้วผมล่ะใครวะ ธาม หมอหมา พ่อแม่ไม่มีแล้ว อยู่คนเดียว ในคอนโดห้องแคบๆ ชีวิตเช้าทำงานเย็นกลับมานอน มีผมในชีวิตเพิ่มขึ้นมาอีกคนมันจะช่วยยกระดับชีวิตพี่กันต์ด้านไหนยังคิดไม่ออก

พี่กันต์โง่ หรือบ้า หรือเมาจริงๆวะ

ตอนนี้ผมเริ่มเชื่อขึ้นมาจริงๆอีกแล้วว่าพี่กันต์คือคนที่ผมส่งผม แต่เอะ เดี๋ยว...

กุเจอรอยจูบนี่หว่า รอยจูบที่กุคิดว่ายุงกัด แต่เอาความจริงแม่งก็เหมือนรอยจูบอยู่ดี ถ้าเกิดเป็นพี่กันต์ที่มาส่งผมจริงล่ะก็

อ๊ากกกกก!!!!

ผมขว้างหมอนข้างที่กอดเอาไว้ลงไปกับพื้นด้วยความอารมณ์โมโหล้วนๆ เฮ้ย แม่ง กูต้องพิสูจน์ให้ได้ กุต้องรู้ให้ได้ ถ้ากุเจอนะ กุจะต่อยๆ เลยคอยดูดิ!

…………………………………………………………………………..

เสียงนาฬิกาปลุกมันช่างน่ารำคาญจริงๆในเวลาเช้าวันเสาร์ ผมซุกหน้าลงกับผ้าห่ม กอดหมอนข้าง ทำตัวเป็นเด็กปัญญาอ่อน นอนไม่ลุก ทั้งๆที่อายุก็ไม่ใช่น้อยๆแล้ว ผมหลับตาลงไม่สนใจเสียงนาฬิกาปลุก แต่อีกสักพักมันก็ร้องขึ้นมาอีกครั้งจนผมต้องเอื้อมมือไปคว้ามันแล้วไถมือลงบนหน้าจอเพื่อให้มันหยุดสักที นี่กุต้องไปสู้รบปรบมือกับจระเข้อีกแล้วใช่ไหม

“เห้อ”

เค้าว่ากันว่าอย่าถอนหายใจเพราะมันไม่ดี แต่ทำไงได้ ก็กุจะถอนอ่ะ กุจะถอนนนน ถอนแม่งให้หมดเลย นึกถึงไอ้พวกหน้าขรุขระฟันเรียงแล้วก็เซ็ง คนหนอคนก็สรรหาสัตว์มาเลี้ยงกันอยู่ได้ นับวันยิ่งพิสดาร แมงมุม ตะขาบ แมงสาบ สกั๊งค์ ตอนนี้ผมนึกไม่ออกแล้วว่าอะไรบ้างที่คนยังไม่เอามาเลี้ยง เพราะ6ปีที่ผมเรียนมา แม่งสั่งให้กุท่องตำรามันทุกตัว ทุกชนิด บก น้ำ ปีก เลื้อย แมลง ตอนอ่านสอบไม่ใช่แค่แบรนด์ ไม่ใช่แค่เป็ปทีน แต่เป็น M150 และกระทิงแดง ที่ช่วยให้ผมจบมาได้ ขอบคุณจริงๆครับ

ผมเดินเข้าห้องน้ำปลดทุกข์ประจำวันให้ท้องมันโล่ง แล้วก็มาแปรงฟันต่อ (ล้างมือก่อน) แปรงฟันเสร็จก็สำรวจหน้าตาอันหล่อเหลาของตัวเอง มือมันยกขึ้นไปลูบเคาโดยอัตโนมัติ...

มันคงถึงเวลาแล้วมั้ง…

ผมหยิบครีมโกนหนวดมาฉีดใส่ปลายคาง ก่อนจะหยิบมีดโกนขึ้นมาทำการ โกนมันออกไปซะ!

เฮ้ย แต่อย่าคิดว่าผมโกนหมดนะครับ แค่โกนตรงที่มันยาวออกมานอกเหนือจากตรงคางที่ผมไว้ ไว้แต่เคราไม่ได้ไว้หนวดน่ะ รกไปเดี๋ยวมันน่าเกลียด คนอื่นอาจจะสงสัยได้ว่าหมอหรือโจร

ผมใช้เวลาจัดการธุระอีกไม่นานก็คว้ากุญแจรถกับกระเป๋าสะพายข้างหนังสีน้ำตาลออกมาจากห้อง วันนี้ผมรู้แล้วว่าต้องไปเจออะไรบ้าง เลยใส่กางเกงขาสามส่วน กับเสื้อเชิ้ตแขนสั้นไป รองเท้าก็แตะครับ เพราะยังไงเดี๋ยวก็ต้องเปลี่ยนไปใส่บูตยางอยู่ดีอีกนั่นแหละ เอาเป็นว่าวันนี้พร้อมรบ จับแม่งทั้งบ่อก็ไหว (แต่ถ้าจับจริงลาตายแน่)

วันนี้อากาศดีนะครับ รถไม่ค่อยมากเพราะเป็นเช้าวันเสาร์ ผมขับรถไปเรื่อยๆ ราวๆ45นาทีก็มาถึงทางเลี้ยวเข้าฟาร์มแล้ว แต่เดี๋ยวก่อนนะ เมื่อกี้เหมือนเห็นคนนอนเจ็บอยู่ข้างทางเข้าฟาร์ม เป็นผู้ชายใส่หมวกฟาง กางเกงยีน เสื้อยืดตุ่นๆ สงสัยเป็นชาวบ้านแถวนี้ ผมรีบชะลอรถ แล้วก็เปิดกระจกออกมาดู เสียงร้องครวญครางดังออกมาเป็นระยะจากคนที่นั่งเจ็บอยู่ข้างทาง แม่ง โอกาศแห่งการเป็นคนดีมาแล้ว

“ช่วยหน่อยครับ” ผู้ชายคนนั้นร้องเสียงแหบแห้ง ก้มหน้าก้มตากดขาตัวเองเอาไว้ เป็นอะไรวะนั่น ด้วยสัญชาตญาณความเป็นหมอ ถึงจะเป็นหมอหมาก็เถอะแต่ผมก็รักษาคนได้นะ และมันเป็นจรรยาบรรณที่ถูกสอนมาให้อย่าละเลยคนเจ็บหรือคนกำลังลำบาก ผมเปิดประตูรถเดินลงไป 
 
“ไปโดนอะไรมาอ่ะ” ผมเดินไปใกล้ๆแล้วถาม.. แต่ เฮ้ยขาวไปป่ะชาวบ้านหมวกฟาง กลิ่นน้ำหอมฟุ้งไปป่ะ

“ขอบคุณนะ” พริบตาเดียวเท่านั้นแหละครับ ไอ้คนเจ็บแม่งลุกพรวดแทบจะกระแทกผมล้มลงไป ผมที่ยังไม่ทันได้คิดอะไร ไอ้เชฟหมิง แม่งงงงงง เปิดประตูรถผมนั่งอย่างดีตรงที่นั่งคนขับพร้อมยึดกุญแจเรียบร้อย

...กูจะทำอะไรได้นอกจากยืนอ้าปากค้างในเวลาอันรวดเร็วเพียง5วินาที

“ขึ้นรถเร็ว เดี๋ยวพี่ขับเข้าไปให้เองนะ” พูดแล้วก็ยิ้ม นี่กุโง่ใช่ไหม...

“พี่หมิงแบบนี้มันไม่เกินไปหน่อยเหรอ!” ผมตะโกนออกมาอย่างเหลืออด กูล่ะเชื่อเลยแม่ง แต่ราวกับว่าภาษาไทยของผมหาได้เข้าหูพี่หมิงผู้ว่องไวไม่

“เร็วๆ ขึ้นรถเร็ว แดดมันร้อนนะ” แม่งเอ้ย ขึ้นก็ขึ้น พลังรักแรงเกินกุต้านทาน แล้วพี่นายเป็นบ้าอะไรทำไมต้องทำให้กรรมมันตกอยู่กับผมด้วย ไอ้เมื่อวานนี้ที่เป็นคนงานให้ยังไม่พอใจใช่ไหม ผมทำบาปอะไรไว้เหรอ ใครก็ได้ตอบผมที เยสะเป็ด เยสะเข้

แต่อย่างกว่ากระนั้นเลย ผมว่าโง่โดนหลอกแล้ว แต่คนที่เดือดยิ่งกว่าผมคือพี่นาย...

นิวบีทเทิลเลี้ยวเข้ามาที่ลานจอดรถ พี่หมิงรู้ทางมาก เลี้ยวเข้าไปจอดแบบไม่ลังเล พี่นายที่ยังคงยูนิฟอร์มเสื้อกล้าม กางเกงขาสั้น กับดาวเทียมคู่ใจ มองมาที่รถผมอย่างไม่อยากเชื่อสายตาเมื่อเห็นเชฟหมิงที่เดินยิ้มร่าเข้าไปหา ส่วนผมเหรอ ไม่รู้จะทำยังไงดี ได้แต่เดินเข้าไปตรงโถงรับแขก รอพี่โจเอาน้ำมาดับไฟโมโหที่พี่หมิงก่อเอาไว้

“มึงมาได้ไงเนี่ย” พี่นายตะโกนเสียงดังลั่นใส่หน้าพี่หมิงที่ไม่มีสะดุ้งสะเทือนสักนิด แล้วรู้ไหมว่าพี่หมิงรับมือยังไง ไอ้ภาพต่อมาทำผมแทบจะล้มลงกองกับพื้น...

“คิดถึงอ่ะ ขอกอดหน่อย” แค่พูดแต่ไม่รอคำตอบพี่หมิงก็กระชาก ผมใช้คำว่ากระชากพี่นายเข้ามากอดรัดฟัดเหวี่ยงแล้วที่นายทำไงน่ะเหรอ.. ยืนอยู่เฉยๆให้กอด เป็นบ้าไปแล้ว!!!!!

เฮ้ย แต่ผมคิดผิดไปพี่นายไม่ได้ยืนอยู่เฉยๆ หัวเข่าที่กำลังยกขึ้นมาช้าๆ เตรียมจะกระแทกเข้ากลางหว่างขาของเชฟหมิงที่บังอาจทำตัวไม่เจียมในถิ่นพี่แก ผมไม่อยากจะมองภาพตรงหน้าแล้วมันโหดร้ายกับผมเกินไป!

“เฮ้ย เอาอีกแล้ว” พระเจ้า พี่หมิงหลบได้ หลบได้ได้ไงไม่รู้ แต่แม่งหลบได้ หัวเราะฮะ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“หมอธามเอามันมาด้วยได้ไงวะ” เฮ้ย หันมาว้ากกุแล้ว ทำไงดี

“คือ...” ผมกำลังจะพูด แต่...

“ก็ตามหาแล้วก็ขอติดรถมาด้วยตามที่นายบอกเป๊ะเลยนะ” ตอแหลสด... (ผมพูดในใจ)

“ใช่เหรอธาม เฮ้ย มึงบ้าป่ะ กุไม่เชื่อ ธามใช่ป่ะ”

“ไม่...” …จริง เอ่อกุยังพูดไม่จบ

“ไม่ใช่ได้ไง” คือพูดติดสำเนียงจีนแต่ทักษะทางด้านการตอบโต้แม่งเร็วมาก

“หุบปากเลยหมิง” พี่นายหันไปพูดเรียบๆกับพี่หมิง แล้วหันมาพยักหน้าใส่ผมให้ผมพูด

“เออ...” เฮ้ยพี่หมิงเงียบว่ะ แต่ส่งสายตามาหาผมแบบว่า อย่าเลย ขอร้องล่ะ แต่ไม่ ผมไม่สงสารหรอกเมื่อวานก็ไม่ตอบคำถามผมสักคำ วันนี้ยังมาหลอกขึ้นรถอย่างกับมิจฉาชีพ แม่งไม่รู้กุโง่หรือพี่หมิงฉลาดเกิน คิดแล้วเซ็งมาก

“พี่เค้ามายืนโบกรถอยู่หน้าปากทางเข้าฟาร์มอ่ะครับ” นี่ถือว่าช่วยแล้วนะ ลดความผิดลงไปเยอะมากจากที่ตอนแรกแม่งแกล้งเจ็บหลอกให้กุลงไปช่วยเนี่ย พี่นายหันไปแสยะยิ้มให้พี่หมิงที่ทำหน้าทะเล้นใส่ มันดูน่ารักแบบแปลกๆนะครับ เหมือนเอิ่มม... แบบผัวกลัวเมีย ซึ่งใครผัวใครเมียไม่ต้องสงสัย ลักษณะทางกายภาพบ่งบอก ให้เอาเทียบกับผมพี่นายยังเป็นเมียผมได้แบบสบายๆเลย คิดเอาแล้วกัน ถ้าไม่นับความโหดนะ

“ดี ไหนๆมึงอยากมานัก ไปบ่อเลยไป ตอนเที่ยงมึงก็มาทำงานแทนแม่กุด้วย แม่กุจะได้ไม่ต้องทำอาหาร ได้คนงานมาเพิ่ม...  ฮึ ฮึ” ผมรู้สึกกลัวแบบบอกไม่ถูก แฮะ

จบการสืบสวนพี่นายก็เดินขึ้นบ้านไปบอกว่าจะเอาแฟ้มข้อมูลลงมาให้ผม ให้ผมนั่งรออยู่ที่โถงแขกก่อน ลับตาพี่นาย พี่หมิงก็เดินมาโอบไหล่ผมด้วยความรักใครเอ็นดูผิดปกติ แหม สนิทกับกูเร็วเชียวนะ

“น้องธามแสนดี”

“ไม่ต้องเลยนะ ไม่บอกอะไรผมสักอย่างแล้วทำกันแบบนี้อีก นี่ถือว่าผมใจดีมากแล้วนะ” ผมพูดเสียงฉุนๆ

“น่า... เห็นแก่ที่ช่วยเหลือถึงสองครั้งสองครา เดี๋ยวเย็นนี้พี่มีอะไรให้ดู” พี่หมิงยักคิ้ว ไม่น่าไว้ใจเอามากๆด้วยหน้าตาแบบนี้ มิน่าแม่บอกอย่าไว้ใจพวกคนจีนแม่ง... (ว่าแต่กุก็มีเชื้อจีนนี่หว่า แต่ช่างหัวมัน)

“ดูอะไรอ่ะ” ผมขยับตัวออกจากพี่หมิง เห็นแต่หน้าไม่คิดว่าจะเป็นคนแบบนี้นะเนี่ย

“รับรองว่าถูกใจ ไม่ถูกใจเอาขี้ไปปาหน้าห้องพี่ได้เลย เดี๋ยวค่อยเจรจากันตอนเย็นนี้ ก่อนดูก็ต้องมีทดสอบอะไรกันนิดนึง เนอะๆ”

“จริงจังนะพี่หมิง” ผมทำหน้าเครียดๆกับเสียงแข็งๆเข้าไว้ จะได้ไม่ต้องโดนอะไรแผลงๆจากพี่ร่วมคอนโดคนนี้อีก ฮือ กุนี่โชคดีกว่าพี่นายมากจริงๆที่ไม่ต้องมาเจอสุดยอดมนุษย์เกินขีดความพอดีสิงร่างเข้าให้แบบพี่นาย

“พี่ก็จริงจังเหมือนกันล่ะน้า แล้วเจอกัน พี่ไปทำงานก่อนน้า” ว่าแล้วพี่หมิงก็เดินจากไปอย่างสดใสราวกับว่างานจับจระเข้เป็นงานที่แสนน่ารัก แสนสบายมีความสุขที่ได้ทำงานออกแรงยกสัตว์หนังหนาขึ้นจากบ่อเพื่อเบาแรงแก่ที่รักสุดดวงใจพี่นายของเชฟ

เอาวะอย่างน้อยวันนี้กุก็แค่ตรวจ ไม่ต้องลงแรง...

รอแต่ว่าเย็นนี้ไอ้อะไรของพี่หมิงมันจะเป็นไอ้ที่ผมอยากดูนะ

………………………………………………………………………………………………31-10-2011
เอิ่ม ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นกับคีย์บอร์ด มันพังๆ เน่าๆพิกล บทนี้ก็หมิงจอมลวงโลกมาก บทหน้าก็ไปดูกันว่าหมิงมันจะเอาอะไรให้ธามดู ปล.รู้ว่าลุ้นว่าธามจะโกนหนวดรึเปล่าอ่ะดิ 55555  ขอบคุณคนอ่านทุกท่านที่ติดตามนะจ้ะ

ตอนนี้เกิดอาการวิปริตกับคีย์บอร์ดของคนเขียน ไม่สามารถพิมตัวอักษรบางตัวลงโดยตรงในเว็บได้ ตอนตอบโพสเลยต้องพิมในเวิร์ดลง ลำบากมากมาย หากวันนี้พิมผิดเยอะโปรดอภัยด้วย T T
...............................................................................


ตอบโพสกันดีกว่า
..........................................................
Chiren – 5555+ หมิงรอดไปได้อย่างไม่น่าเชื่อ แต่บทหน้านี่ดิต้องมาลุ้นว่ามันจะขายกันต์ไหม

MoMoRin – ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะ สมาคมแม่ยกพี่กันต์ยินดีต้อนรับ 555

DraCo_SLa13 – ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องดึกขนาดนี้ จะแต่งตอนกลางวันก้ไม่แต่งไง ต้อรอข้ามวันก่อน 555 บทนี้หมิงไม่ขายเพื่อนแหละ แต่ใช้วิธีน่าฆ่ามาก

Yunatsu – ไม่ได้ขายบทนี้แต่มีแววว่าบทหน้าอาจจะโดนขายแทน ฮุๆๆๆๆๆๆๆ

badcow – คนเขียนก็อยากให้ถึงไวๆนะเนี่ย คงจะสนุกพิลึก

golove2 – ในที่สุดพี่หมิงก็แถไปอีกจนได้

BeeRY – บทนี้ไม่ค่อยได้จับกันเท่าไหร่รอบทหน้านะ บทนี้ก็อ่านความปลาไหลของหมิงไปว่ามันทำกับธามได้! แต่เจ๊แป้งเนี่ยขวัญใจนักอ่านนะ ออกทีไรแฟนคลับเพิ่มตลอด

fuku – ใช่ไหมล่ะ สมัยนี้ผู้หญิงส่วนใหญ่ก็เป็นแบบเจ๊แป้งกันหมดละ 55555555555555555 ตอนนี้เริ่มอยากจะให้มันรีบรู้ความจริงรีบ จีบรีบได้กันแล้วเนี่ย

MM – พี่กันต์รอดไปได้อีก1บท แต่เชฟหมิงมันร้ายกว่านั้น มันไม่ได้แออบไปอยู่ในรถ แต่มันแกล้งเจ็บ ร้ายมากจ้า 5555

POPEA – เจ๊แป้งทนเห็นอะไรแบบนี้บ่อยๆมันน้อยใจในชีวิต บทหน้าหวังไว้เหมือนกันต์ว่าพี่กันต์จะมีบท

NONSENSE – เดาถูกด้วยนะเนี่ยกว่าหมิงรอด แต่วิธีเอาตัวรอดมันกวนตีนมากจริงๆ

bangkeaw – เชฟหมิงเป็นเพื่อนดีนะเนี่ย ทำให้พี่กันต์รอดไปได้อีกหนึ่งบท แต่ว่าบทหน้า มันจะพาไปดูอะไรเนี่ยแหละประเด็นเด็ด

PetitDragon  -พี่กันต์รอดจ้าบทนี้ ส่วนเจ๊แป้งแกมาฮาตลอดอยู่แล้ว

dawnthesky  - ตอนนี้เป็นตอนที่ตั้งชื่อได้ไวมาก เพราะมันจริงๆ คืองานเข้าแต่พี่กันต์ยังรอดอยู่ คอยดูกันว่าจะรอดไปอีกนานแค่ไหน ส่วนเป็นเจ๊แป้งก็ได้แต่มองมิได้ครอบครองจ้า

♥WonnaBwithKoy♥ - วันนี้ก็โกนนะ แต่โกนตกแต่งเคราแพะเฉยๆ 5555 พี่กันต์แค่ใช้เล่ห์เหลี่ยมนิดๆหน่อยๆเท่านั้นแหละ ฮิๆ

howru – หมิงตามไปเป็นจริงๆ แต่ไม่ได้ใช้คำพูดไหล แต่ใช้ความใจกล้าหน้าด้านเข้าสุ้ ซึ่งธามแพ้ราบคาบในบทนี้ไป 5555

PBOBP – รอดไปอีก1บทจ้ะ

yeyong – มีผลัดกันเป็นต่อเริ่มสูสีเหมือนเชียร์มวย

gumrai3 – นอกจากไม่สามารถซักพี่หมิงได้ยังโดนหลอกให้ช่วยอีกด้วย ซวยจริงๆ 55555 เจ๊แป้งคงเบลอมากว่าเกิดอะไรขึ้นกับชั้น

davina – ไม่ต้องรอแก่ตัวตอนนี้คนเขียนใกล้เคียงกับเจ๊แป้งมากแล้วจ้า 55555555 พี่กันต์ไหลทองคำ บทนี้พี่หมิงก็แสบซ่าได้เรื่อง

ChCh13 – เจ๊แป้งเป็นผู้หญิงจริงๆนะ ถึงจะดูเกินๆไปก็เถอะ 555

kuRoro – หมิงยังไม่ขายตอนนี้ แต่ตอนหน้าไม่แน่ เพราะต้องรอกักตุนให้ราคางามก่อน คนเขียนก็รอคอนจะได้เขียนตอนที่ทั้งสองคู่ได้กันเหมือนกันนะเนี่ย ฮิๆๆๆๆ

Moonmaid – เอะยังไง สงสารแต่มีหัวเราะต่อท้ายเนี่ย สรุปคือเจ๊กลายเป็นบุคคลที่มีแฟนคลับล้นหลาม

lidelia – พี่หมิงไม่หลุดปากแถมยังได้เข้าฟาร์มอีกนะเอ้อ โปรดติดตามเชียร์ต่อไปนะ ฮิๆๆๆๆ

jaja-jj – กันต์รอดจ้า รอดไปได้อย่างไม่น่าเชื่อ แต่ต่อๆไปเนี่ยไม่รู้เหมือนกันว่าจะรอดหรือไม่รอด

naran – เจ๊แป้งถือเป็นตัวละครที่เสียแรงที่ให้มีบท เพราะออกมาทีไรก็ฮาตลอดศก

koikoi – กันต์รอดไปได้อีก1บท หมิงไม่ขายเพื่อนแต่ก็ไปหานายได้ ร้ายมาก โปรดติดตามตอนต่อไปว่ากันต์จะโดนขายหรือไม่

theduchess – ฮ่าๆๆๆๆ มาช้าดีกว่าไม่มานะ มาตอนไหนคนเขียนก็รอ คิๆๆๆๆๆ น้องธามยังคงตามล่าหาความจริงต่อไป ส่วนเชฟหมิงตอนนี้คือตัวหมากสำคัญในเกมนี้!

kp – พี่กันต์ยังไม่ถูกขายออกไป แต่ในใจธามก้คิดแล้วล่ะว่าพี่กันต์แน่ๆ โปรดติดตามตอนต่อไป

yogurtjung – พี่หมิงเก็บชีวิตเพื่อนรักเอาไว้ได้ แต่บทหน้านี่ไม่แน่เหมือนกัน คนเขียนกำลังชั่งใจอยู่ 5555 โปรดติดตามตอนต่อไปจ้า

-~iK@iZ_KunG~- - ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านนะ โปรดติดตามกันต่อไปมาอัพทุกวันจ้าถ้าไม่มีเหตุสุดวิสัย

fahsai  - แบบพี่กันต์เนี่ยถ้าทำได้คนเขียนก็อยากได้มาไว้เองสักคนจริงๆ ฮิๆๆๆๆๆ ธามก็คิดไปแล้วล่ะว่าพี่กันต์แน่ๆ

greensnake – ทำเอาคนเขียนเมาไปเลยจ้าบทนั้น บทนี้ค่อยเบาๆหน่อยเพราะพลังแรงไปหลายบทแล้วพี่กันต์ก็ยังรอดชีวิตต่อไป ส่วนเจ๊แป้งนั้นไม่ได้คิดไปเองหรอกว่าเหมือนคนเขียน มันอินเนอร์คนเขียนล้วนๆ คือคำพูดคำจา นิสัยอะไรแบบนี้ คนเขียนทั้งนั้น แต่ต่างตรงที่อายุ แนวทางความถนัดเท่านั้นแหละ 5555555

momoshiro – แน่ใจหรา ไล่พี่กันต์อ่ะ อ่านไปแซ่บนะจะบอกคนนี้อ่ะ 5555

savada – นิยายเบาสมองขั้นสุดก็แบบนี้แหละ 555555 กันต์รอดชีวิตยังไม่โดนเพื่อนเผา แต่บทหน้าเนี่ย ไม่รู้หมิงจะพาไปดูอะไร โปรดติดตาม

i love u {knt} – เดี๋ยวก้ได้รู้

silverphoenix – พี่กันต์มั่วสดล้วนๆ ไม่ได้รู้จักอะไรกับพี่แป้งเลยจ้า 5555555 พี่หมิงกับพี่นายเค้าคิกๆกันอยู่5555

mascot- พี่หิงยังไม่ขายเพื่อนเป็นที่น่าดีใจมาก แต่โปรดติดตามตอนต่อไปว่าหมิงจะพาธามไปดูอะไร

Heisei – พี่นายมาบทน้อยมาก เพราะโดนเชฟแย่งบทไป บทหน้าเจอพี่นายอีกรอบ

fannan – พี่กันต์รอดพ้นจากงานเทศกาลขายทอดตลาดไปได้ เพราะความหม้ามึนของหมิงแท้ๆ แต่บทหน้าไม่สามารถคาดเดาได้ว่าหมิงจะพาธามไปดูอะไร

evilheart – แต่งบทงานเข้ามันก็เข้าทั้งตัวละครเข้าทั้งคนเขียนเนี่ยแหละ พิมมือหงิกเลย 5555555 แต่เพื่อคนอ่าน ยอม

killy – บุคลิกเจ๊แป้งคือบุคลิกของคนเขียนเอง เป็นคนแบบนี้แหละ ฮาแตก สติแตก ทำงานหนักปานกรรมกร 555555555

bulldog17 – ถือเอาได้ไหมว่ากอดเราเพราะเราน่ารัก (คิดเองล้วนๆ) 555555 เจ๊แป้งไม่ใช่เทยน้า เจ๊เป็นสาวจริงๆ งานเข้าแต่ก็รอด แต่บทหน้าปริศนาว่าจะรอดหรือไม่รอด

Rhythm – ธามคิดว่าเป็นกันต์ต่างหาก ก็เงี้ยๆ แอบหวั่นไหวให้เค้าแบบไม่รู้ตัว 555 โปรดติดตามตอนต่อไป

iamnan – ไม่ผิดอ่ะ เพราะหมิงขายแน่ กร๊ากกกกกกกก

Cherry Red – ถูกต้องที่สุดอ่ะ จะบอกว่าคิดวิธีไหลของพี่กันต์ไปก็ฮาไป มันช่างแถได้โล่จริงๆ พี่หมิงก็เอาตัวรอดมาได้ แต่บทหน้าจะพาธามไปดูอะไรนี่แหละน่าสนใจ โปรดติดตามจ้า ฮิๆๆๆๆๆๆๆ

[Heisei]

ผมหยิบครีมโกนหนวดมาฉีดใส่ปลายคาง ก่อนจะหยิบมีดโกนขึ้นมาทำการ โกนมันออกไปซะ!

...
เฮ้ย!!!!  อย่ามาให้ความหวังแล้ว...ทำลายกันอย่างนี้ดิ T^T

ช่างมัน
 
รอพี่นาย(ของเรา)ต่อไป

[DraCo_SLa13]

ช่ายค่ะ  บทนี้พี่หมิงไม่ขายเพื่อน

ปต่บทหน้าไม่แน่ใช่ป่ะค่ะ

ว่าแต่เชฟหมิงจะให้ดูอะไรน๊า

[Yunatsu]

พี่หมิง ธามใช้แค่พี่นายมาซื้อพี่กันย์เองนะ

นั้นเพื่อนนะ  ขายหมดเลยปะเนี่ยย
ก๊ากกกกก

พี่กันย์ต้องทำใจนะ

เพื่อนก่าหัวใจยังไงหัวใจก้มีค่ามากกว่า
อิอิ

แต่เหมือนพี่กันย์จาโดนคุนหมอของเราโกดอยู่น้าาาา

จาง้อยังไงเนี่ยยยยย

จะเอาไรให้ดูหว่า อยากรู้จุง

[shiro_niji]

แอบอ่านอยู่นาน
อยากบอกว่า สนุกมากค่าาา
(อยากเห็นภาพพี่นายอ่าาา)

[POPEA]

เจอพี่กันต์แล้วจะต่อยเลยอ่อธาม
เย้! ดีใจมากหมอธามโกนหนวดแล้ว~
 

[BeeRY]

ธามแกทำให้ความฝันฉันล่มสลายในพริบตา ทำไมไม่โกนหนวดให้หมดอ่าห๊ะ
เชฟหมิงก็ลงทุนมากมายอ่ะ ถึงกับลงไปนอนโอดโอยกะพื้น กะล่อนไม่มีใครเกิน กล้ามากเนอะ
กดบวกใหจ้า รออ่านตอนต่อไปน้า

[naran]

เพื่อจะใด้เห็นหน้าพี่นาย
พี่หมิงยอมลงทุนแกล้งเป็นคนเจ็บเจ้าเลห์มาก

[badcow]

55555555555555555555 ไอ้หมิงงงงงงง 5555
แสบมาก เจ็บใจแทนธาม 55555
.
รอตอน ธามเค้าต่อย พี่กันต์จูบ มาเร็วนะ