หัวข้อ: PIECE OF TIME - เป้า(ของ)จุดหมายมีไว้พุ่งชน --- จบ (แจ้งข่าว p.238)

[punmile]

เพิ่งเข้ามาตามเก็บจ้า อยากบอกว่าสนุกมากจริงๆ

พี่กันต์น่ารักมากกก เพอร์เฟ็คแมนกว่านี้มีอีกมั้ยยย 
ส่วนธามก็ปากแข็ง ใจแข็งจัง เมื่อไรจะให้พี่กันต์ไปนั่งในใจสักทีล่ะ
ขัดหูขัดตาเคราเเพะด้วย นายเอกมันต้องใสสิโว้ยยย รีบโกนออกให้ไวว 

หมิงนายก็น่ารักอ่ะ สมหวังเร็วๆหน่อยได้ป่ะ เชื่อว่าต้องกลายเป็นคู่รักที่เกรียนมากแน่ๆ 

ปล.คำผิดเยอะมากเลยนะคะ บางคำก็ซ้ำ บางคำก็ผิดเป็นคำอื่นเลย เดาไม่ออกว่าจะพิมพ์ว่าอะไร

[u_cosmos]

หนุกอ่ะ
พี่กันต์มันน่าหมั่นไส้เกินไป  ยากได้แบบนี้มาสต๊อกไว้ซักคน

ฮาหมิงอ่ะ  ต่างคนต่างเลื้อย ฮ่าๆ

[gargoyle]

บทที่32
เสียหลัก
................................................................................................

อิ่มจะอ้วกอยู่แล้ว อยากจะอ้วกใส่หน้าพี่กันต์ไปเลย เข้าใจกว่าหล่อ แต่ช่วยหล่อน้อยกว่านี้ได้ไหม ระหว่างนั่งกินในร้านนี่รู้สึกได้ถึงสายตาที่จ้องมองเลย ตอนนี้จะเดินไปที่รถคนก็มอง ไม่มองพี่กันต์คนเดียวเพราะพี่กันต์เดินมากับผม ไอ้สายตาที่จ้องคนข้างๆมันย่อมเลื่อนมาที่ผมโดยอัตโนมัติ เขาก็จะมองมาที่ผมด้วยสายตาแบบที่แปลไม่ออก แต่ถึงแปลออกก็ไม่อยากจะแปลด้วย

“เบื่อ” อยู่ๆพี่กันต์ก็พูดออกมา

“เบื่ออะไร”

“เบื่อคนมอง มองอะไรนักหนาวะ” พี่กันต์บ่นหงุงหงิง ผมเหลือบไปมองหน้าบู้บี้ๆ ไม่ค่อยพอใจของพี่กันต์ที่หาได้ยากที่จัเห็นสีหน้าแบบนี้ ไม่ชินหรือไง คนเค้าก็มองคนหน้าตาดีเป็นธรรมดา สมน้ำหน้า อยากเกิดมาเกินหน้าเกินตาคนอื่น

“สมน้ำหน้า”

“เมื่อกี้มีคนมองธาม ก่อนหน้านี้ด้วย ไม่รู้สึกเหรอ” พี่กันต์ถามผม มันใช่ซะที่ไหนเล่า ใครมองผม มองพี่กันตืต่างหาก

“คนมองพี่กันต์ต่างหาก”

“ใครพี่ของนาย” โห สวนอย่างไว ลืมไม่ได้เลยทีเดียว ยังจำเกมบ้าๆบอๆ อยู่ได้อีกนะ แล้วไอ้ที่เค้ามองอ่ะ มองพี่กันต์โว้ยยยย มีตาหามีแววไม่คนอื่นมองตัวเองยังดูไม่ออกหาว่ามามองผม

“กันต์มึงกวนตีนนะ” ผมสวนกลับ ขอสักทีเหอะ อยากมานานและประโยคนี้ 8ปีเลย วันนี้พึ่งได้พูด พูดแล้วสะใจเป็นบ้า พี่กันต์สะดุ้งโหยง

“เล่นงี้เลยเหรอ” ผมยักคิ้วท้าทาย

“ไม่ใช่พี่ไม่ใช่หรือไง”

“เออ กุไม่ใช่พี่มึง1วัน แต่อีกเดี๋ยวกุจะเป็นยิ่งกว่าพี่อีกคอยดู” พี่กันต์เล่นคืนผมบ้าง ดูหยาบๆขัดๆ เหมือนจะหาเรื่อง แต่ผมอดยิ้มออกมาไม่ได้ แอบกวนตีน ดูตลกไปอีกแบบ เห็นแบบนี้อารมณ์เริ่มมีความใกล้เคียงกับพี่หมิงขึ้นมานิดหน่อยแล้ว

“ฝันไปก่อนแล้วกันนะครับกันต์”

“ฝันนานแค่ไหน แต่ดูแล้วอีกไม่นานหรอกมั้ง” เสียงพี่กันต์มันมีอะไรแฝง เนื้อความมันยิ่งมีนัยยะที่ทำให้ผมรีบเดินจ้ำพรวดๆให้เร็วขึ้น หมั่นไส้สุดๆเวลาเห็นพี่กันต์มีความมั่นใจเนี่ย แต่มันก็ไปโทษใครไม่ได้ก็ไอ้ความมั่นใจทั้งหมดมันมาจากผมเอง ปล่อยตัวปล่อยใจมากช่วงนี้ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเป็นแบบนี้สงสัยจะซ่อนของไม่ทัน พี่กันต์มาขโมยไปก่อน ...เห้อ


ผมกับพี่กันต์นั่งหน้าป่วยรถติดอยู่หน้าห้าง ตามปกติแหละครับที่รถติดแบบนี้ ของเต็มหลังรถ เพลงเปิดเบาๆ แอร์ ก็เย็นๆ อยากหลับจังเลย แต่ไม่กล้าหลับ บอกตามตรงไม่ไว้ใจพี่กันต์ ชอบมีเบื้องงหลัง เกิดผมหลับๆไปแล้วจับมีดโกนที่อยู่ในถุงหลังรถมาปาดเคราผมเกลี้ยงนี่กรี้ดเลยนะ กว่าผมจะเลี้ยงให้มันงอกขึ้นมาได้นี่ยาก เพราะปกติเป็นคนไม่ค่อยมีหนวด ผมยาวช้า หนวดไม่งอก แต่เอาเข้าจริง การที่ผมไม่โกนเครานี่มันไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย ผมกะจะโกนนานแล้ว แต่บังเอิญพี่กันต์มาขอให้โกน ผมเลยไว้มันวะ จะดูว่าหาวิธีอะไรมาล่อให้ผมโกนต่างหาก

“ธาม โกนเคราเหอะ” ชิบหาย เหมือนรู้ว่าผมคิดอะไรนะ

“ไม่ๆ” ผมส่ายหน้า ยิ้มเริงร่า ชอบจริงๆเวลาได้ขัดใจพี่กันต์เนี่ย ด้วยความที่พี่กันต์เป็นผู้ชายใจเย็น มีความอดทนเป็นเลิศ ไม่ชอบบังคับใคร พี่กันต์ก็จะคงเพียรพยายามหาข้อเสนอมาล่อเพื่อให้ได้บรรลุจุดประสงค์

“จะเก็บเอาไว้ทำไมเล่า”

“ไม่ชอบเหรอคนมีเครา ผู้หญิงชอบนะ เวลาไซร้มันจั๊กจี้ดีนะ” แล้วผมก็พูดเข้าเรื่องมันซะเองไปเลย พูดไปแล้ว เอากลับมาคืนไม่ได้ด้วย ทำไงดีวะ คำตอบก็คือไม่ได้ ต้องรอรับมุขพี่กันต์แล้วแหละตอนนี้

“เอ้าเหรอ... ไม่รู้ ไหนมาลองหน่อยดิ”

“ตลก” ผมพูดเสียงต่ำๆ แต่ก็รู้ว่าพี่กันต์ไม่เคยปล่อยผ่าน

“เอาจริง” พี่กันต์ ชะโงกตัวมาจากฝั่งคนขับ ยืนหน้ามาใกล้ ผมถอยแต่ตามสเตปความน้ำเน่าที่สืบทอดกันมาตั้งแต่สมัยโครมันยอง หลังผมติดเบาะรถ เลยได้แต่ตัวลีบ พี่กันต์กระพริบตาปริบๆ มองตาผมที่อยู่ห่างกันแค่คืบเดียว ผมมองลึกเข้าไปในดวงตาสีน้ำตาลเข้มใสแจ๋วที่มองตรงมาที่ตาผมเหมือนกัน อยากให้รถขยับได้สักที ไม่งั้นผมคิดต้องนั่งเกร็งท่านี้ไปอีกนาน

“ไม่พิสูจน์หน่อยเหรอ” พี่กันต์ยกมือขึ้นมาจับคอผม นิ้วเรียวแต่ชื้นเหงื่อ ปลายนิ้วเย็นนิดหน่อย ให้ตายเหอะ... ขยับไม่ได้ ไม่อยากโวยวายด้วย เพราะมันจะเกินไป ถ้าเกิดพี่กันต์แค่ล้อเล่นผม เดี่ยวจะหาว่าผมคิดลึกอีก

“ไม่”

“ชอบต่อต้านเหรอ แต่แบบนี้ก็แล้วแหละ เราชอบแบบนี้” พี่กันต์พูด หน้ายังอยู่ที่เดิม ผมรู้สึกถึงหัวใจที่เต้นรัวของตัวเอง หน้าที่ร้อนผ่าว..

“ชอบแบบนี้ แล้วให้ธามโกนเคราทำไมล่ะ” ผมถามเบาๆ

“ไม่บอก เหตุผลลับ ธามโกนค่อยบอกตอนหลัง” พี่กันต์เลื่อนตัวมากระซิบข้างหูผม ก่อนจะทำแบบที่ผมชอบทำเวลาหลอกแตะอั๊งสาว

พี่กันต์สะดุดแขนผมแบบเนียนๆ หน้าซบลงมาที่ไหล่ผม ไม่ไหล่หรอก เข้าซอกคอเลยต่างหาก.. ไอ้กันต์จัง(ไร)!

“เห้ย...” ผมร้องขึ้นด้วยความตกใจ ผลักพี่กันต์ออก แต่ช้ากว่า ไอ้คนที่กะฉวยโอกาสตั้งแต่ทีแรก ปลายจมูกโด่งๆเฉี่ยวผ่านแก้มไปเสี้ยววินาที แต่เหมือนนานเป็นนาที ความรู้สึกค้างอยู่ ผิวที่ถูกจมูกของพี่กันต์ฉวยไปได้ร้อนจะเหมือนจะไหม้ หัวใจเต้นเร็วจนคล้ายจะหยุดลง ผมเหลือกตาขึ้นมองพี่กันต์พี่ยิ้มกริ่ม

“เฮ้ย โทษที เสียหลัก” ปากบอกขอโทษแต่หน้าโคตรระรื่น ตอแหลมาก ผมอึ้ง ทำอะไรไม่ถูก มองตรงไปข้าหน้า หวังว่าคงไม่มีใครมองเข้ามาในรถ ภึงจะติดฟิล์มดำ แต่ด้านหน้ามันไม่ทึบ

“เห้ย ไม่ต้องมาสะตอแหลเลย” ผมนั่งไปชิดริมประตู ถูกฉวยโอกาสแบบทำอะไรไม่ได้โมโห โกรธ อยากกระโดดกัดหัว พี่กันต์ทำหน้าตาสลดชั่วครู่ พอให้เห็นความผิด แต่ก็กลับมายิ้มกว้างสว่างสดใสอีกครั้ง

“พี่ผิดไปแล้ว สรุปโกนเคราให้ได้ป่ะ” โห คำขอโคตรจะหวานจนอยากเอามือบีบคอ ไอ้คำพูดแบบนี้ตอนหลังจากโดนหลอกหอมแก้ม ทำร้ายมากพี่กันต์!

“ทำแม่งแบบนี้จะไว้ให้ยาวเป็นฤาษีเลยคอยดู จำไว้ กวนตีนอ่ะกันต์ อย่านึกว่าไม่รู้นะว่าตอแหลอ่ะ” ผมหันมองไปด้านหน้า โมโห โกรธ ไม่พูด

“ไม่ได้ตอแหลให้โกนจริง” พี่กันต์พูดยิ้มๆ ว่าไปนั่น คนละเรื่อง แถได้อีก โกรธมาก!

“.....” ผมไม่ตอบ ไม่โว้ยย บอยคอต แบนกันตภัทรออกไป ลวนลาม ทำร้าย ผมจะฟ้อง!

“งอนเหรอ” พี่กันต์หันมามองผมยิ้มๆ เอาแขนเท้าพวงมาลัยรถ เคียงคอมองหน้าผม ผมไม่มอง เหลือบแค่หางตาพอ ไม่อยากมองมาก เดี๋ยวใจอ่อน

“ธาม...” พี่กันต์เรียกผมอีกครั้ง เสียงอ้อนตีนมาก

“ไม่” อ้าว ตอบแล้วกุ เออ ไม่แบนก็ได้เว้ย เกลียดตัวเองอีกแล้ว ทำไมดูเหมือนง่าย... หรือไม่ง่าย ไม่หรอก ผมเคยง่ายกว่านี้ นี่พยายามจะทำตัวให้ยากแล้วแต่มันก็อย่างที่เห็นนี่แหละ ผมไม่ใช่คนที่ถนัดทำอะไรแบบนี้

“หายไวนะเนี่ย นึกว่าจะต้องไปง้อถึงเตียง” พี่กันต์พูดติดตลก แต่ก็ยังเสื่อมได้อีก

“เตียงใคร คนไหน” ผมถามย้อน

“โอ้ย จะมีใครอีกนอกจากนี้ เตียงไอ้หมิงมั้ง ไอ้เราก็อุตส่าห์ทุ่มสุดๆ ทั้งจริงใจ ทั้งดูแล น้อยใจนะ” พี่กันต์เล่นบทดราม่าใส่ผมแต่ถามว่าผมเชื่อไหม ตอบเลยว่าไม่ พี่กันต์เป็นมนุษย์ผู้ไม่ได้ใกล้เคียงกับคำว่าดราม่าเลย โดยเฉพาะเรื่องแบบนี้ ลืมไปเลยว่าจะมีอาการให้เห็น

“ไม่สนจายยยย” ผมเอื้อมมือไปเปิดเพลงฟัง ขี้เกียจจะเถียงกับพี่กันต์ที่มีแต่เข้าตัว เหลือบไปมองก็เห็นคนที่บอกน้อยใจยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว... ไอ้บ้า

...

พี่กันต์มาส่งที่หน้าคอนโด เพราะผมบอกไม่ให้เข้าไป ผมมีลางสังหรณ์จริงๆว่าจะต้องมีอะไรที่หนักหนารอผมอยู่อย่างแน่นอน ผมเดินแบกของขึ้นลิฟต์ หัวใจมันเต้นแปลกๆ รู้เลยว่าจะมีอะไรเด็ดๆแบบที่ควรพลาดรออยู่จริงๆ เมื่อลิฟต์เปิดออก ไม่ทันที่จะเข้าห้อง เจ๊แป้งที่มาจากไหนก็ไม่รู้โผล่พรวดชาร์จผมจากด้านหลัง เอามีดทำครัวจี้ ดวงตาประกายหยาดน้ำตา น้ำเสียงที่สั่นเครือบอกให้ผมส่งของมาให้หมด ผมลนลานน้ำตาไหลพราก ณ วินาทีนั้นผมคิดถึงพี่กันต์สุดหัวใจ...

บ้าป่ะ…

ใช่ซะที่ไหน เจ๊แป้งไม่ใช่โจร เอ้อ เพ้อไปเอง เจ๊แป้งย่องออกมาจากห้อง เอามือตะปปไหล่ผมตอนที่ผมกำลังไขกุญแจห้อง บนหน้าผากแทบจะมีคำว่า ‘เสือก’ เขียนเอาไว้เลยทีเดียว ชะตากรรมที่รออยู่เบื้องงหน้าวันนี้ผมโดนฟอกจนขาวแน่ ผมยิ้มหวานๆให้เจ๊แป้ง แต่ก่อนมันเคยใช้ได้ผลนะ ตอนแรกๆที่รู้จักกันเจ๊ดูแลผมดีมาก หลังๆมาจากน้องแสนรักหลายมาเป็นน้องไว้ใช้งาน คนยกของ ช่างซ่อมไฟ คนขับรถ อะไรพวกนี้

“กลับมาไวจังเลย” เจ๊แป้งฉีกยิ้ม

“มาเดี๋ยวเจ๊ช่วยถือของ” แล้วก็ปราดเข้ามาช่วย

“เหนื่อยไหมเนี่ย โทษทีนะ เจ๊ทิ้งแกเอาไว้อ่ะ งานเข้าพอดี” โกหกกันหน้าตาย

“ว่าแต่กลับกะใครเหรอ” นั่นเอาแล้วล่ะ หาเรื่องโยง

“ร้ายนะเจ๊” ประโยคนี้ สมควรที่สุดในเวลาแบบนี้

เจ๊แป้งยิ้มหวาน เปิดประตูให้ผมที่ถือของเต็มสองมือเดินเข้าไปในห้อง ผมวางของเอาไว้ที่ข้างโซฟา เดินไปหยิบอาหารปลามาโรยใส่ตู้ เจ๊แป้งเดินตามผมต้อยๆ ผมยิ้มแอบยิ้ม หันหลังให้ทำเป็นไม่สนใจ มองปลาหางนกยูงที่ว่ายขึ้นไปกินอาหาร ไม้น้ำขยับไหวเบาๆ โลกใบเล็กมีความสุขแบบนี้นี่เอง อยากเป็นปลาหางนกยูง กินๆ อิ่มก็ขี้ ว่ายน้ำไปมา สบาย

“ของเจ๊อยู่ในถุง เดินตามผมทำไม” ผมไม่สนใจ ทำเป็นเมิน อยากเห็นคนคนอยากรู้จนใกล้ตายไหมครับ เดี๋ยวได้เห็นกัน

“ธามกลับมายังไงเหรอ” เจ๊แป้งยื่นหน้ามาแนบตู้ปลา... หลอนสิ้นดี เมื่อตู้สะท้อนหน้าเจ๊แป้งแบบเบี้ยวๆ

“ติดรถคนรู้จักกลับมา เจ๊แป้งไม่ต้องรู้หรอก” ผมยิ้มให้ ด้วยความปรารถนาดี

“ไม่เป็นไร เจ๊อยากรู้ บอกมาซะเถอะธาม แกยังไงกันแน่ ที่เห็นหายๆนี่หายไปกับใครคนมาส่งใช่ไหม” เจ๊แป้งลากผมออกมาจากตู้ปลาแสนรัก คว้ากระป๋องอาหารปลาไปจากมือ โยนผมลงที่โซฟา โอ้ ความอยากรู้ของผู้หญิงนี่มัยช่างมีพลังรุนแรงเหลือล้นจนต้านทานได้ยากจริงๆ

“ไม่มีอะไรหรอก” ผมส่ายหน้า คุ้ยของออกมาจากถุงพลาสติก มีอาหารปลา ยาสีฟัน ครีมโกนหนวดยี่ห้อใหม่ที่อยากลองดู...

“ธามบอกเจ๊มาเหอะ คิดคนเดียวมันหนักหัวนะ อายุตั้งขนาดนี้แล้ว เรื่องนี้สำคัญนะ” ผมหัวเราะพรืด พูดอย่างกับผมจะออกเรือนไปแต่งงานแล้วเจ๊แป้งคือแม่ผู้เฝ้าประคบประหงมกลัวลูกจะพลาดเลือกคนไม่ดี จะบ้ารึเปล่าเนี่ย แต่อันที่จริงจะว่าไป มันก็เริ่มใกล้เคียงนะ วัยแบบผมมันเริ่มจะหมดช่วงที่จะคบใครๆเล่นๆแล้วถ้าเป็นผู้หญิงก็แทบจะชี้ชะตาได้เลยว่าใครคานไม่คาน แต่ผมว่า เจ๊แป้งที่30แล้วเนี่ยนะ แนวโน้มยิ่งสูงยิ่งหนาว

“เวอร์แล้ว มันไม่มีอะไรหรอก แค่โจทก์เก่า”

“แค่จริงๆเหรอ” เจ๊แป้ง ขยับมานั่งข้างผม หูตานี่แพรวหราว สดใส เปล่งประกายวิ้งวั้ง

“เจ๊น่ะบอกผมมาดีกว่าว่าพี่กันต์ไปคุยอะไร อย่านึกว่าไม่รู้นะ” ผมถามกลับบ้าง เจ๊แป้งฉีกยิ้มกว้าง

“ก็แค่ตกลงๆนิดๆหน่อยๆ น้องกันต์ดีออก ตรงสเป็คแกหมดเลยนะ จำได้ไหมที่แกเคยพูดไว้ ว่าถ้าแกเจอแล้วแกจจะจีบ แกจีบรึยังยะ” นั่นไง คำพูดเก่าๆกลับมาทำร้าย แกล้งตายดีไหมวะ

“.....” ผมนอนซุกหน้าลงกับหมอนอิง ไม่รับรู้ แล้วเจ๊แป้งก็เอาหนังสือเนชันนอลจีโอกราฟฟี ฉบับ สมองวัยรุ่น ฟาดผมป๊าปเข้าให้ เจ็บอ่ะ! ทำไมต้องทำร้ายผม ผมผิดอะไร

“ลุกขึ้นมาตอบเดี๋ยวนี้” เจ๊แป้งขึ้นเสียงตวาดราวกับว่าผมเป็นเด็กดื้อที่ไม่อยู่ในโอวาท.. กลัวแล้ว

“ไม่ต้องจีบแล้ว พี่กันต์แม่งชิงตัดหน้าจีบไปนานแล้ว ไอ้คนทำข้าวมาให้ก็พี่กันต์ ไอ้รุ่นพี่ที่เคยจีบผมก็พี่กันต์ สรุปมีแค่พี่กันต์ เรื่องผู้ชายในชีวิตผม ทุกคำตอบคือพี่กันต์เลย ชัดไหมเล่า เจ๊พอใจไหมอ่ะ ส่งเสริมกันนักใช่ไหม ไงล่ะ ชัดเจน” ผมโวยวายใส่เจ๊แป้ง หนีไปไหนไม่พ้นแล้วตอนนี้ มีอยู่สองทางคือ ยอมพี่กันต์กับยอมตัดขาดกับพี่กันต์

...แต่ผมไม่อยากตัดกับใครแล้ว โดยเฉพาะกับพี่กันต์ ไม่ได้ทำให้รู้สึกดีเลยสักนิด

“แล้วชอบบางไหมล่ะ เปิดใจบ้างไหม” ผมพยักหน้าแบบง่ายๆกับคำถาม

“แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!”

เหยดดด ผมสะดุ้งโหยงกับเสียงกรีดร้องของเจ๊แป้ง หน้าตาของเจ๊แป้งที่แสดงออกมาว่าไม่อยากจะเชื่อ กึ่งๆจะปลาบปลื้ม หรืออะไรสักอย่างที่ผมอธิบายไม่ถูก เจ๊แป้งเบิกตามองผมให้โตที่สุดเท่าที่ลูกตาเล็กๆจะเปิดออกมาได้ นี่มันหาอะไรกันครับซาร่า

“แกรักเขาแล้วเรอะ!” ถึงทีผมต้องถลึงตามองเจ๊แป้งบ้าง

“รักบ้าอะไร หมายถึงเปิดใจเฉยๆ ยัง ยัง ยัง”

“แน่ใจนะ” ...ไม่แน่ใจอ่ะ

“โห ใจผมเอง” ใจมนุษย์สุดแท้หยั่งถึง

“เท่าที่รู้จักแกมาแกเป็นพวกชอบปิดบังนะ”

“เออน่ะ” ตอบแบบขอไปที เจ๊ปล่อยผมไปเหอะ

“อย่าให้เห็นนะว่าเปิดออกมาแล้วเจอผู้ชายซุกอยู่ในห้อง” เจ๊เป้งชี้หน้าผมอย่างมาดร้าย ผมยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ

“ไม่มีทางได้เจอผมรับประกัน” ถามว่าทำไมถึงมั่นใจขนาดนี้ก็เพราะ..

...ใครจะมานี่ให้เจ๊แป้งจับผิด แถมยังมีพ่วงพี่หมิงตัวจุ้นมาอีกคน ถ้าจะเคลียร์อะไรไปบ้านพี่กันต์เงียบดีกว่าเยอะ

อย่าคิดลึกนะ ผมเปล่าคิดอกุศล แต่บ้านพี่กันตืดีกว่าจริงๆ หมาน่ารักด้วย...

..........................................................................................

กันต์ talking

ผมนอนแช่น้ำในอ่างอย่างสบายอารมณ์ ของที่ซื้อมาไม่คิดจะเก็บ ขี้เกียจ บ้านหลังนี้เป็นบ้านธรรมดาที่แต่ก่อนแม่ผมให้คนเช่า และตอนนี้ผมขอมาอยู่เอง เพราะมันใกล้ที่ทำงาน บ้านไม่ได้ตกแต่งอะไร ไม่มีอะไรใหม่ๆหรือหรูหรา แต่ผมก็ยังจะพยายามยัดอ่างอาบน้ำมาไว้จนได้ ถึงมันจะขัดๆกันก็เถอะ ผมไม่แคร์อยู่แล้ว ก็กุชอบอ่ะ เอ้อ...

ตลกธาม น่ารักจนอยากจะฉุดกลับบ้าน ชอบที่ยิ้มแบบนั้น ชอบที่ทำเหมือนงอนแต่จริงๆก็ไม่ใช่ ชอบสายตาที่มองผม ชอบเสียง ชอบนิ้ว ชอบผิว ชอบแก้มใสๆ ชอบซอกคอหอมๆ ชอบตัวที่กอดแล้วกำลังดี ชอบกลิ่นที่ถึงไม่มีน้ำหอมก็น่าดม ชอบที่ห้าวๆลุยๆ ชอบที่รักสัตว์ ชอบที่ไม่ชอบให้ใครมาช่วยเหลือ ชอบที่ไม่ใช่คนขี้เหงา ชอบที่ธามดูแลตัวเองได้ ชอบที่เรียกผมว่าพี่กันต์ แต่คลั่งกว่าตอนได้ยินเรียกว่ากันต์...

อธิบายไม่หมดว่าทำไมถึงรัก

...รู้ตัวไหมว่าผมรักจนจะตายอยู่แล้ว ยิ่งใกล้ยิ่งถอนตัวไม่ขึ้น บอกตามตรงว่าไม่พร้อมจะรับความผิดหวังอีกครั้งจากคนคนนี้


..........................................................................................22-11-2011

มาแล้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว

อัพแล้ว ฮิๆๆๆๆๆๆ โทษทีที่ช้า ฮุๆๆๆๆ

ขอโทษด้วยเรื่องคำผิด คนติมาเยอะมาก จะพยายามมีสติตอนพิมพ์มากขึ้นนะ ช่วงนี้เหมือนหลับใน แล้วนอนดึกไม่ค่อยทนแล้วด้วย เวลาอัพอาจจะเริ่มไม่แน่นอน เพราะจะต้องเริ่มนอนแบบเป็นเวลา ใกล้เปิดเทอมแล้ว ขี้เกียจจนขนรุงรัง เห้ออออ

ขอบคุณคนอ่านมากๆจ้า คืนนี้เดี๋ยวมาตอบโพส

[mixmix]

อร๊ายยยยยยยยย *ตบโต๊ะ ป๊าบๆ* ตอนนี้มันน่ารักจริงๆ อยากยุให้พี่กันต์จับกดธามมากมาย 
ธามเอ๊ย ยอมรับใจตัวเองกับเจ๊แป้งไปแล้ว ที่เหลือก็โกรนเคราแล้วเลิฟๆกับพี่กันต์ไปเถอะ เค้าอยากอ่านncแล้ว กร๊ากกกกก 
ตอนท้ายที่พี่กันต์พรรณานาพร่ำเพ้อนี่น่ารักมากอ่ะ แหม่..รักธามเยอะๆๆๆๆ แล้วก็สู้ๆพี่ อีกไม่นานหรอก 

*กอดๆ*คนเขียน คิดถึงเน้ 

[fOnfOn :D]

อยากจะกรั๊ดเป็นเพื่อนเจ๊แป้ง

ไม่ไหวแล้ว  น่ารักอ่ะ   

อิพี่กันต์ก็นะ ตอแหลได้ใจจริงๆ แต่ไม่เป็นไร เราให้อภัยเพราะน่ารัก

[♠DekDoy♠]

พี่กันต์เน่ามากนะเนี่ยตอนนี้อ่ะ 555

[golove2]

ยิ่งอ่านยิ่งหลงรักพี่กันต์และหมอธาม

 

[badcow]

เห้ยยย ทนไม่ไหวแล้ววววว
.
ตอนหน้าให้ธามปล้ำพี่กันต์เลยเห๊อะ

[fuku]

เป็นสามบรรทัดสารภาพที่อยากกดไลค์ร้อยครั้ง
ใครไม่ใจอ่อนกับความคิดนี้ของตราหน้าว่าตายด้าน


อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก อ่านไปเขิลไป

[lucifel]

ไหนๆธามก็เปิดใจแล้ว รีบตอบตกลงซะ เพราะดูท่าทางแล้วธามเองก็ไปไหนไม่รอด

[RoseBullet]

“กันต์มึงกวนตีนนะ” ผมสวนกลับ ขอสักทีเหอะ อยากมานานและประโยคนี้ 8ปีเลย วันนี้พึ่งได้พูด พูดแล้วสะใจเป็นบ้า

กร๊ากกกกกกกกกก ชอบอ่ะ ถูกใจเป็นบ้าเลย ธามสะใจคนอ่านก็สะใจค่ะ

ตลกเจ๊แป้งที่มาพร้อมความอยากรู้อยากเห็นลงตับ สุดท้ายธามก็ยอมเปิดปากจนได้
และโหมดพี่กันต์ที่มาเพียงไม่กี่บรรทัด แต่เอาใจอิฉันไปเลย

ตลกธาม น่ารักจนอยากจะฉุดกลับบ้าน ชอบที่ยิ้มแบบนั้น ชอบที่ทำเหมือนงอนแต่จริงๆก็ไม่ใช่ ชอบสายตาที่มองผม ชอบเสียง ชอบนิ้ว ชอบผิว ชอบแก้มใสๆ ชอบซอกคอหอมๆ ชอบตัวที่กอดแล้วกำลังดี ชอบกลิ่นที่ถึงไม่มีน้ำหอมก็น่าดม ชอบที่ห้าวๆลุยๆ ชอบที่รักสัตว์ ชอบที่ไม่ชอบให้ใครมาช่วยเหลือ ชอบที่ไม่ใช่คนขี้เหงา ชอบที่ธามดูแลตัวเองได้ ชอบที่เรียกผมว่าพี่กันต์ แต่คลั่งกว่าตอนได้ยินเรียกว่ากันต์...

อธิบายไม่หมดว่าทำไมถึงรัก

...รู้ตัวไหมว่าผมรักจนจะตายอยู่แล้ว ยิ่งใกล้ยิ่งถอนตัวไม่ขึ้น บอกตามตรงว่าไม่พร้อมจะรับความผิดหวังอีกครั้งจากคนคนนี้

อ๊างงง คนอ่านตายไปเลย (ทำยังกะตัวเองเป็นธาม กร๊ากกกกก)
อิจฉาเมิ้กกกกกกกอ่ะขอบอก *0*

[choijiin]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
ทำไมตอนนี้มันน่ารักหยั่งงี้ค้าาาาาาาาา
*วิ่งกรีดร้องไปทั่วห้อง
 
น้องธามเอ๊ยอีกไม่นานแล้ว
 
ธามของคนอ่านมีแววว่าจะได้กัน(ต์)แน่นอน
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
 
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[Imagine]

โอ้ยยยยยยยย ตอนนี้ยาว โดนใจจจ 
เจ๊แป้งน่ารักมากก ทำถูกต้องแล้วค่า *ชูป้ายไฟ*
หมอธาม ลูกน่ารักเกินไปแล้วนะลูก .
มาให้แม่ฟัดเล่นซักรอบสองรอบเหอะ อร๊ายย 
พี่กันต์ ตรงกันต์ทอคกิ้งนี้แทบร้อง ปลื้มปิติแทนลูกธาม
สู้ ๆ นะพี่กันต์ พี่กันต์หล่อจัง(ไร)ของน้องทำได้อยู่แล้วว

ปล. รู้สึกเหมือนตัวเองกลายเป็นแม่ธามและน้องพี่กันต์ไปแล้วนะ 

เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่า 

[evilheart]

แถเก่งมากพี่กันต์
เสียหลักเฉียดแก้มธามหน่ะสิ 
ธามทำตามใจตัวเองให้เยอะกว่านี้ซะที
 :serius2:ลุ้นจนอยากให้พี่กันต์ลากไปปล้ำแล้วเนี่ย

[murasakisama]

พี่กันย์น่ารัก แต่ธามจะน่ารักกว่านี้ถ้ามิมีเคราแพะอะ เห็นแล้วขัดใจเจ๊

[JJHJJH]

ตลกธาม น่ารักจนอยากจะฉุดกลับบ้าน ชอบที่ยิ้มแบบนั้น ชอบที่ทำเหมือนงอนแต่จริงๆก็ไม่ใช่ ชอบสายตาที่มองผม ชอบเสียง ชอบนิ้ว ชอบผิว ชอบแก้มใสๆ ชอบซอกคอหอมๆ ชอบตัวที่กอดแล้วกำลังดี ชอบกลิ่นที่ถึงไม่มีน้ำหอมก็น่าดม ชอบที่ห้าวๆลุยๆ ชอบที่รักสัตว์ ชอบที่ไม่ชอบให้ใครมาช่วยเหลือ ชอบที่ไม่ใช่คนขี้เหงา ชอบที่ธามดูแลตัวเองได้ ชอบที่เรียกผมว่าพี่กันต์ แต่คลั่งกว่าตอนได้ยินเรียกว่ากันต์...

อาการหนักนะเนี่ยพี่กันต์ 555
บวกจ้า

[greensnake]

555+ พี่กันต์ตอนนี้นี่ ได้ใจจริงๆ ชอบๆๆ มีหวานเล็กๆ พอเป็นกระสัย
ธามเริ่มจะแสดงออกกับพี่กันต์มากขึ้น แถมมีเจ๊แป้งออกมาช่วยเพิ่มรสชาด
มาล้วงตับ ล้วงไต ล้วงหัวใจน้องธาม คำตอบที่ได้แม้ไม่พูดว่ารัก ก็ใกล้เคียง
ความฝันของพี่กันต์จะเป็นจริงบ้างมั๊ยนะ ทั้งโกนเครา ทั้งเป็นแฟน สู้ๆนะพี่กันต์
แถมตอนท้ายพี่กันต์เพ้อถึงธาม อ่านแล้วเขินแทนธามเลยอ่ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ รักษาสุขภาพด้วยเน้อ
บวกเป็ดให้พี่กันต์หล่อจัง(ไร)  กับน้องธามผู้น่ารัก

[JaJa89]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
สั้นนนนนนนน T.T หรือคิดไปเอง แอร๊ยยย
เมื่อไหร่ธามจะโดนพี่กันต์รวบหัวรวบหางกินกลางตลอดตัวซักทีน้อ
อิอิอิอิ คนเขียนสู้ๆจ้าา

[133113]

แอร๊ยยยยยยยยส์ เขินแทนธาม
คนอ่านก็อาการหนักไม่แพ้พี่กันต์เลยค่าาาาาา

[koikoi]

ไม่รู้จะอิจฉาใครดีพี่กันต์ก็น่ารักธามก็น่ารัก

[chae]

“โอ้ย จะมีใครอีกนอกจากนี้ เตียงได้หมิงมั้ง ไอ้เราก็อุตส่าห์ทุ่มสุดๆ ทั้งจริงใจ ทั้งดูแล น้อยใจนะ”

"เตียงหมิงก็ได้มั้ง" ใช่แบบนี้อ่ะป่าวเอ๋ย

โอยย ธามถ้าเป็นผู้หญิงนะ ป่านนี้เขาตกลงปลงใจแทบจะแต่งงานกันแล้ว
เพราะผู้หญิงส่วนใหญ่กลัวขึ้นคาน ฮ่าๆ

[carmel]

แอร๊ยยยยยยยยอ่านๆไปเอาหัวโหม่งคอมไปจะบ้าตายทำไมมันเขินแบบนี้จริงๆดูเหมือนไม่มีอะไรแต่ทำไมมันเขินแบบนี้นะ!!!
เอาเลยพี่ธามเอาเลยแบบพี่กันต์หนิหาได้ยากตามท้องตลาดแรไอเทมมากๆ(?)โอ้ยยยยยยยยยย*เอาหัวโหม่งคอม*

[Pa'veaw]

 

[afternoon]

ท่าทางหนูธามจะโดนพี่กันต์ขโมยหัวใจไปเต็มๆ เเล้วล่ะม้างงง 

แต่หนูธามไปขโมยหัวใจพี่กันต์มาตั้ง 8 ปีแล้วนะ คิคิ

อ่านส่วนของพี่กันต์แล้ว โหหหหห เข้าขั้นเพ้อแล้ววว 
ย่อความรู้สึกของพี่กันต์เหลือแค่นี้คือ "รักทุกอย่างที่เป็นธาม" 

เขินนนนน 

[lidelia]

พี่กันต์นับวันก็ยิ่งแหล 

ธามถึงจะกวนตีนแต่น่ารัก 

[hikikomori]

เอร้ยยย  ตอนนี้น่ารักได้โล่ไปเลยยย
ชอบพาร์ทพี่กันต์ตอนสุดท้ายง่ะ
รักไปหมด รักแบบแทบไม่มีเหตุผล

ยังไงธามก็ยอมรับกะเจ้แป้งไปแล้ว ก็ยอมรับใจตัวเองซะทีเถอะค่า
เชีย์จนเกร็งไปหมดละ 555

[silverphoenix]

อ่าาา...ทำไมรู้สึกเหมือนจะกลิ่นมาม่าลอยมาไกลๆ

ไม่มีใช่มั้ยคะ  T^T 

อยากบอกว่าพี่กันต์กะธามนี่เป็นคู่ในตำนานสำหรับเราเลยนะ  ชอบมว๊ากกกกก

หลงรักตัวละครเรื่องนี้

คนเขียนสวดยอดดดดด  +1 ให้อย่างเต็มใจ
ขอบคุณมากๆนะคะ

[FiZZ]

เรื่องผู้ชายในชีวิตผม ทุกคำตอบคือพี่กันต์เลย

ชอบประโยคนี้มาก อยากจะกรี้ดเป็นภาษาสวีดิช 

พี่กันต์ก็คงความน่ารัก+เจ้าเล่ห์เหมือนเดิม เนียนตลอด 
ไอ้ที่พี่กันต์บอกชอบนั่น นู่น นี่ โน่น ของน้องธามเนี่ย
อยากบอกว่าเราจินตนาการล่วงหน้าไปเองแล้ว ว่าถ้าพี่กันต์พูดแบบนี้
ต่อหน้าธาม แล้วไล่จับ(รึจูบ) ไปตามส่วนต่างๆที่พูดนะ โอยยย 

[BeeRY]

พี่กันต์...ไอเลิฟยูวววว
น่ารักอ๊า! อยากได้ผู้ชายอย่างนี้บ้าง แต่พี่กันต์คนนี้ให้ธามอยู่แล้ว

[savada]

อะมาจองไว้ก่อน


พี่ธามพี่ทำไมใจง่ายเยี่ยงนี้  5555555555+

แต่ชอบนะที่ใจง่าย  5555555+

พี่ธามน่ารักกกกกกกก   พี่กันต์น่ารักกกมากกกกกกกก

>///<