หัวข้อ: PIECE OF TIME - เป้า(ของ)จุดหมายมีไว้พุ่งชน --- จบ (แจ้งข่าว p.238)

[shabushabu4]

สั้นไป(ไม่หน่อย) นะจ้ะ แต่ก็แก้ขัดได้ 

อ่านไปแล้วเขินนนนน 

[akichan]

แรกๆเครียด หลังๆหวาน
ขอฉากจูบหวาบหวิวสักหลายๆทีได้ไหมคะ คุณนักเขียน >_<

[KilGharRah]

ประวัติดีขนาดนี้ผ่านฉลุยแน่น้องธาม

[toou]

น่ารักง๊าาาาาาาาาาาา

[RoseBullet]

อยากเห็นน้องธามอยู่กับแม่สามีอีกอ่ะจ้ะ
แต่ตอนนี้รอให้น้องทำใจไปซักพักก่อนแล้วกันเนอะ
เดี๋ยวจะเครียดไปกันใหญ่
ประโยคสุดท้ายของธามน่ารักจัง ชื่นนนใจแทนพี่กันต์เนอะ

[Ciin]

ทำไมพพี่กันต์น่ารักขนาดเน้!!

รักมากกกกก

[little_nok]

มาสั้นไม่ว่า แต่ถ้ามาบ่อย จะน่าร๊ากกกกมากๆๆ

[bangkeaw]

รักพี่กันต์มากขึ้นทุกที

ยังไง ณ จุดนี้หมอธามก็หันหลังกลับไม่ได้แล้วล่ะ

[cotone]

โอย ฟิลสองคนนี้มันนนนนนน อ๊ากกกกกก รีบๆได้กันต์เถ๊ออออ อยากเห็นฟีลมอร์นิ่งคิสมากมาย

คุณแม่น่ารักนะคะ มีการไปดูตัวด้วย555

รอตอนต่อไปค่า

[badbadsumaru]

555555555 อย่างนี้ผ่านอยู่แล้วธาม แม่สามีมาดูหน้าลูกสะใภ้ถึงที่ อิอิ

[mixmix]

อย่านะตัวเอง เค้าบอกแล้วว่าเค้าไม่นิยมบริโภคมาม่า เพราะงั้นอย่าเอามาม่ามาเสริฟ์ให้กันธามน๊าาาา 
ตอนหน้าขอทั้งเจ๊แป้งและคุณหญิงแม่เลยได้เปล่า อิอิ 
อ่อ อยากอ่านกันธามหวานๆอีกอ๊า อุตส่าต์ทนคิดถึงมาตั้งนานนนนนนนนนนนนนนมากกกกกกกกกกกกกก 

[G-NaF]

อ่านไปยิ้มไป 

[uknowvry]

5555 แหม่.... เห็นด้วยกับหนึ่งนะ พี่กันต์ปล่อยธามลอยนวลมานานไปละ....

[anchoviiz]

5555
โอปป้ากันต์ น่ารักไปนะหมอ

^^v

[เก้าแต้ม]

เพิ่งตามมาอ่าน เรื่องน่ารักและสนุกอ่านเพลิน รอตอนต่อไปอย่างจดจ่อ

[aj_yj]

ฮิ้ววววววววววววว
น่ารักตลอดเลยจ่ะคู่นี้
อ่านไปก็ยิ้มไป ใกล้บ้าละจ้ะ

[¡ииσcэиτ]

ชอบแม่พี่กันต์
คุณแม่น่ารักจริงๆ

[Dee^daY]

คิดถึง คุณนาย เป็นที่สุด..

[allenlover]

เหอ ๆๆๆ 

ธามถึงกลัวแม่สะมีแต่ก็ถอนตัวไม่ทันแล้วซิ 

แม่พี่กันบ้าแมวซ้าาา พี่กันต์เลยเก็บกดเลี้ยงแต่หมาอ่ะป่าววว

คิดถึงเชฟหมิงอ่ะ 

เป็นกำลังใจให้ตอนต่อไปจ้าาา 

[bon]

อีกไม่นานก็คงได้กัน(ต์) แล้วมั๊ง รึกซึมลึกขนาดนี้

[pp_pfry]

เพิ่งอ่านเรื่องนี้รวดเดียวทันแล้วค่าาาาาาา หนุกมากๆ เลย

[koikoi]

รักพี่กันต์

[ลู่เคอOlive♥]

เมื่อไหร่จะได้กัน

[punchnaja]

ไม่ต้องมีดราม่าอ่ะดีแล้ว55555555

[gargoyle]

บทที่60
everything

...............................................................................

“อยากเป็นทุกอย่างของธาม”

“ก็เป็นอยู่จะอยากเป็นอะไรซ้ำๆซากๆ น่าเบื่อๆ” คำพูดผมเรียกได้ทั้งรอยยิ้มกว้างๆและสายตามีความหมายแฝง

“ให้เป็นได้หมดแน่นะ” เอ๊ะ ถอนคำพูดทันไหม

ซวยแล้วกู เสือกฉลาดขึ้นมาได้ซะงั้นพี่กันต์ จะลุกหนีแต่พี่กันต์เล่นนอนทับขาเลย กระดิกไม่ได้ เอาแล้วกุยังไงเนี่ย ตอนขามาเครียด ตอนขากลับจะได้กลับไหมวันนี้

“ดึกแล้ว กลับบ้านๆ”

“ไม่ให้กลับ” จบคำพูดความหมายสองแง่สองงามรอบนี้ที่ ตีได้ด้านลามกแบบไม่ต้องแปลให้มากความ พี่กันต์ดึงผมลงมาประกบปากแบบคาดเดาได้… ขัดได้เหรอตอนนี้

อยู่ข้างล่างก็ไม่เมื่อยหรอก ลองอยู่ข้างบนบ้างไหมล่ะพี่กันต์...

พี่กันต์ดึงคอผมลงมาจูบไม่ยอมปล่อย ริมฝีปากอุ่นๆเบียดชิด เร็ว รีบเร่ง แต่ก็ยังไม่จบ เร่งทั้งจังหวะหัวใจและความดันเลือดให้อุ่นซ่านไปทั้งตัว แต่นะแต่... พี่กันต์เล่นนอนหนุนตักผมชิวๆนุ่มๆ  ทั้งสบายทั้งเคลิ้ม ผมก็เคลิ้มอยู่นะ แต่ปวดคอ ผมกดริมฝีปากหนักเป็นสัญญาณสากลว่าขอเวลานอก พี่กันต์ส่งเสียงจ๊ะจ้ะหงุดหงิดแต่ก็ยอมปล่อยผมเงยหน้าขึ้นมาหายใจ หน้าร้อนฉ่า เมื่อกี้คุยๆกันอยู่กลายเป็นจูบไปได้ไง ไม่เข้าใจเหมือนกัน ผมหายใจได้ไม่นาน พี่กันต์ก็ลุกขึ้น และ... “รุก” ขึ้นมาอีกรอบ อะไรวะเนี่ย

“เฮ้ย เยอะแล้วๆ” ผมพูดเบาๆแต่เหมือนพี่กันต์จะไม่แคร์ แค่ส่งเสียงไร้ความรับผิดชอบออกมาว่า

“แล้วจะทำไมไหนว่าเป็นได้ทุกอย่างไง” พี่กันต์ภาคหื่นจัด กู่ไม่กลับ หัวใจผมชักจะเต้นเป็นจังหวะพิสดารขึ้นทุกที แต่ที่แน่ๆนอกจากเสียงหัวใจ เสียงหวอในหัวบอกอันตรายนี่ดังสนั่นแล้วครับ

“ก็เป็น แล้ว...” พูดไม่ทันจพี่กันต์ก็เอาปากมาประกบอีกรอบ ตายอดตายอยากมาจากไหนวะ หรือเพราะผมที่ทำให้พี่กันต์อดอยากขนาดนี้กันแน่ก็ไม่รู้ แต่วันนี้รู้เลยวว่ามันไม่ใช่จูบแบบทั่วไปที่เคยเจอ รอบนี้รุกกว่าปกติ หรือจะเป็นเพราะปากพล่อยๆของผมวะที่ตอนนั้นดันพูดไปว่า ก็เป็นทุกอย่างอยู่แล้ว พี่กันต์เลยฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า ยังไม่ได้ ตำแหน่งนึงทางพฤตินัย ห่าเอ้ย...

“พี่กันต์” ผมเอาแขนล็อคพี่กันต์เอาไว้ ไม่อยากจะมองหน้าเลยแต่ต้องมอง... ไอ้สายตาเชื่อมแบบนั้นมันคืออะไร ไม่ต้องมาส่งสายตาเลย

“ธาม... นะ...” โปรดอย่าเรียกชื่อผมด้วยเสียงออดอ้อนแบบนั้น และกรุณาใช้สายตาสุภาพมองหมอด้วยครับ

“ธามหิวน้ำ” ผมลุกพรวด ไอ้หมาสี่ตัวลุกตามครับ หันซ้ายหันขวา ยังไงดีกุ... หนีแบบไม่ให้เสียฟอร์มและรอดไปได้

“พี่มีน้ำนะ” พี่กันต์จัง... ธามก็มีโว้ยยยยยยย ไม่ต้องแจก

“ธามก็มี” ยังจะเล่นต่ออีกกุ ไม่สำนึกว่าจะได้แซ่บ พี่กันต์ยิ้มขำๆกับคำพูดผม

“ง่วงอ่ะ กลับนะ” ผมแสยะยิ้ม พูดเลยนะครับว่าไม่ได้แล้ว ถ้าอยู่ต่อเนี่ยเสร็จแน่ จากรูปการณ์ผมนี่แหละที่เสร็จพี่กันต์ ทั้งประสบการณ์ที่สั่งผมและกายภาพ

“งั้นอย่ากลับเลย ระวังหลับในนะ นอนนี่แหละ” ไม่พูดเปล่ายังมียักคิ้ว หล่อเข้าไป แต่ผมไม่หลงหรอก แต่ก่อนเวลาหลอกล่อแฟนขึ้นเตียงก็แบบนี้อ่ะ ผมเคยอยู่ในจุดๆนั้นมาแล้ว แต่ไม่คิดว่าตอนนี้ต้องมาอยู่ในจุดๆที่เป็น ‘ผู้ถูกล่อ...’ กับเขาบ้าง ดูอันตรายล่อแหลม

“กลัวจะไม่ได้นอนอย่างเดียวไง” ผมแสยะยิ้มแล้วพูดตรงๆ

“คิดว่าพี่จะทำอะไรธาม กลัวอะไรคนกันเอง รู้จักกันมาตั้งนานเห็นพี่เป็นคนไงอ่ะ” ใช่ไหมล่ะพี่กันต์... เท้าความแบบนี้ยิ่งไม่น่าไว้ใจ ก็เพราะรู้จักกันมานานไง ตั้งแต่รู้จักกันมาก็ไม่เห็นจะนิ่งจะขรึมแบบภาพที่สร้าง พี่กันต์เดินก้าวยาวๆมาใกล้ ยิ้มหวาน ระหว่างนั้นก็พับแขนเสื้อเชิ้ตขึ้นให้ทะมัดทะแมงกว่าเดิม... เชี่ยเอ้ย ละครหลังข่าวกุว่าต่อจากฉากนี้ได้ตัดภาพแน่ แต่ผมจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นได้อย่างง่ายดาย และไม่ใช่คืนนี้ ผมไม่พร้อม ยังไม่เตรียมใจ

“จะกลับจริงดิ” ใช้ลูกอ้อนเข้าว่าแล้วตอนนี้ เหมือนจะอ่อนลง เดินไปเปิดประตูด้วย...

“ก็ดึกแล้ว กลับดีกว่า” ผมยิ้มแฉ่ง ยอมง่ายๆน่าสงสัย แต่ประตูเปิดแล้วไง ผมเดินเนียนๆไปพร้อมหมาสี่ตัวที่ทยอยเดินมุดออกจากประตู พี่กันต์ยิ้มหวาน... ยิ้มแบบยิงฟันเรียงใส่ผม มันก็น่ารักดีนะ แต่มันไม่น่าไว้ใจว่ะ ชายกลางเดินออกไปเป็นตัวสุดท้าย และผมชายน้อยจะขอเดินตามออกไป ทันใดนั้น ประตูก็ปิดลง!

ไอ้บ้าเอ้ย กะละมังถังแตก!
ที่เปิดประตูคือไม่ได้ปล่อยกุ แต่ปล่อยหมาเคลียร์พื้นที่

“พี่กันต์” ผมร้องเสียงอ่อย ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เต็มทนแต่ทำไมพี่กันต์ไม่สนใจวะ ยืนบังประตูยิ้มหวาน

“เดี๋ยวให้ไปอย่าทำหน้าเหมือนจะตายดิ ไม่เจอตั้งนาน ขอค่าผ่านทางกับค่าปรึกษาหน่อยไม่ได้เหรอ” มันจะเชื่อได้ไหมวะ...

“แน่นะ” ผมถามเหมือนจะซื่อ แต่ไม่ไว้ใจเลยจริงๆ พี่กันต์พยักหน้าเร็วๆ ผมเลยเดินเข้าไปจูบเบาๆบนริมฝีปากที่ยิ้มรอรับ

“ไม่ค้างแน่นะ” พี่กันต์ถามย้ำอีกรอบ อาจจะค้างถ้าก่อนหน้านี้ พี่กันต์ไม่เล่นจัดหนักซะผมหวั่นว่าจะไม่รอด

“กลับละ”

“ไม่ลืมของนะ” พี่กันต์ถามอีก ผมถอนหายใจ รอดแล้วครับ แต่ก็แอบสงสารพี่กันต์นิดๆ ผมส่ายหน้าเดินกำกุญแจรถเดินผ่านหน้าพี่กันต์ไป...

“พี่รักธามนะ” เสียงอ่อนๆพูดตอนที่ผมเดินออกประตู...

...เห้อ จนได้

 “โอเค ค้างก็ค้าง”และ ผมใจอ่อนอีกแล้ว



..........................................................................................


(พี่กันต์ครับ ฮึ ฮึ)



วันนี้เป็นมารครับ มารร้าย โจรปล้นสวาท ไอ้ผีทะเล คนลามก ธามอาจจะเลือกเรียกสักอย่างนึง หลังจากเกลี้ยกล่อมไก่ที่ตื่นให้สงบได้ ผมในฐานะผู้ล่อ-หลอกล่อ ให้ธามยอมค้างจนได้ มองหน้าบึ้งๆกับสายตาไม่ไว้ใจหลังเลนส์แว่นของธามแล้วขำ ทำเหมือนโกรธ แต่ทำไมหน้าแดง วันนี้ที่จริงตอนแรกก็หงุดหงิดหน่อยที่ธามมาช้า ช้าแบบผมเองยังสงสัยว่ามีอะไรปิดบัง แต่พอฟังเหตุผลแล้วก็แทบจะกระชากมาฟัดให้หายคิดถึง ไม่แปลกหรอกที่ธามจะเครียด แต่ในความจริงแล้วผมว่าเป็นผมเองมากกว่าที่ควรจะเครียด บ้านผมน่ะไม่เซอร์ไพร์สแล้วเรื่องนี้ แต่บ้านธามนี่ดิ ถึงพ่อแม่ธามจะเสีย แต่ธามไม่ได้ตัวคนเดียวแบบที่เจ้าตัวพูดซะเมื่อไหร่ อาม่าธาม ลุงป้าน้าอาอีก

...แม่ผมน่ะ น้อยๆไปเลย

“พรุ่งนี้ธามต้องทำงานนะ” เดินไปไม่กี่ก้าว ก็หันมาบอกผมเหมือนจะดักทาง รู้ทันหมดคนนี้

“พี่ก็มีสอน” ผมพูดยิ้มๆ แต่อยากจะวิ่งขึ้นเตียงไปซะเดี๋ยวนี้ ผมเชื่อมั่นในศักยภาพของธามครับ ถ้าคืนนี้เกิดอะไรขึ้น ธามไหวแน่นอน ทีจระเข้ยังจัดการได้ ผมน่ะตัวเล็กกว่าจระเข้ตั้งเยอะ ธามรับมือไหวอยู่แล้วน่า... นะ...

“เดินตามมาทำไม” โคตรระแวงเลยธาม ผิดจังหวะไปหน่อยแฮะ

“ก็มันเป็นทางเดิน ระแวงอะไร พูดมาเลยดีกว่าแบบนี้” ผมแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น ธามไม่พูดอะไร แค่กลับไปนั่งลงทำหน้านิ่งใส่ผม

เวลารักใครบางคน จะมีจุดๆนึงที่ความรู้สึกมันพีคจัดจนแค่มองเฉยๆก็ใจเต้นเหมือนไปวิ่งมา นั่นแหละความรู้สึกตอนนี้ของผม แล้วความรู้สึกแบบนี้ เวลามันรวมกับความคิดถึงและอารมณ์ส่วนตัวบางประการมันก็ห้ามใจยากนะที่จะไม่ทำอะไรเกินเลย แล้วที่สำคัญ กางเกงนักเรียนขาสั้นที่ขุดมาใส่ กับเสื้อยืดคอลึกที่พอก้มก็เห็นเหมือนไม่ใส่นั่นคืออะไรกันวะธาม... ผมไม่รู้นะว่าผมมันลามกเองหรือเพราะเสื้อผ้าหน้าผม แต่มันเห็นแล้วอยากลูบๆคลำๆ

“ไปขุดกางเกงนักเรียนมาจากไหน” ผมนั่งลงข้างๆธาม ถามขึ้นเรื่อยเปื่อย

“อย่าบอกนะว่าที่รุกหนักวันนี้เพราะเห็นขาอ่อนธาม ฮ่าๆ” แม่งเห็นเป็นเรื่องตลกไปละน้องกุ เมื่อกี้ยังหนีเป็นกวางตื่นอยู่เลย เรื่องขาน่ะขาวจริง แต่ความขาวไม่เร้าผมเท่าไหร่หรอกเพราะ ผมก็ขาว อยากให้ธามสนใจมองเหมือนกัน จะถอดให้ดูทั้งตัวเลย ฮึๆ เอาซิ

“คนรักกันนี่มันจะมีนิดๆหน่อยๆไม่ได้เลยใช่ไหมฮึ” ผมถามย้อน ชอบจังเลยเวลาได้พูดแบบนี้ ก็รักแล้ว ก็ธามรักผมแล้ว

“ใครรัก” หน้าตาเฉยมากธาม แล้วยิ้มทำไม พูดงี้ต้องไม่ยิ้มดิ

“โอเคๆ พี่ผิดเอง พี่ขอโทษ คงคิดไปเองคนเดียว” พูดทำเป็นน้อยใจไปงั้นแหละครับ

“ถ้าไม่นับว่าวันนี้หื่นไปหน่อยก็น่ารักนะพี่กันต์” เหมือนตบหัวแล้วลูบหลัง แต่ผมรับได้ ยิ้มปากจะฉีก อยู่กับธามแล้วหุบยิ้มไม่ได้จริงๆ ทำผมสุขสุดๆ และเจ็บสุดๆมาแล้วคนนี้ ขอคิดเข้าข้างตัวเอง สถาปนาเป็นคนที่เหมาะกับธามที่สุดได้ไหม เพราะธามปากหนัก ผมเลยทนได้เพราะผมใจเย็น เพราะธามขี้รำคาญ ผมเลยไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อย เพราะธามเป็นสัตวแพทย์ และผมรักสัตว์ เพราะธามรักรถ ผมก็มีรถสปอร์ต เพราะธามโลเล ผมเลยหนักแน่น...

“ขอนั่งกอดได้ป่ะ”

“.......” ธามไม่พูดอะไร นั่งนิ่ง ผมจะถือว่าเป็นคำอนุญาตแล้วกัน เอื้อมมือไปจับแขนที่ธามเกร็งนิ่ง กะจะนั่งเฉยๆกวนประสาทผม นั่งได้นั่งไป ไหนๆก็เป็นฝ่ายเข้าหาแต่แรกผมก็ขอขยับเข้าไปใกล้อีกสักนิดจะเป็นไร ผมโอบแขนรอบตัวธามที่เหมือนจะเลิกเกร็งตัว ซบหน้าลงกับไหล่แข็งๆ กลิ่นหอมอ่อนๆติดปลายจมูก แค่กอดก็รู้สึกดี แต่ตามประสาคนเรา ได้คืบเอาศอก ได้กอดขอจูบ ได้จูบก็อยากจะได้อะไรที่มากกว่า

“หมดช่วงงานหนักแล้วเหรอ” ธามถามแล้วขยับตัวพิงหลังกับตัวผม ปากไม่พูดไม่อนุญาตแต่นิ้วยาวๆของคุณหมอเกี่ยวมือผมมากุมไว้แถวเอว... ใช่ว่าจะน้อยนะคนนี้ปากบอกไม่แต่แบบนี้เรียกว่ายั่วให้อยากรึเปล่า ไม่อยากจะคิดว่าตอนคบกับแฟนคนก่อนๆหน้าจะร้ายขนาดไหน กลัวจริงๆว่าสักวันแฟนเก่าธามจะเริ่มผุดมาหาธาม ผมไม่อยากรับมือกับผู้หญิงหรอกนะครับ ไม่รู้จะเอาอะไรไปรับมือจริงๆ

“ก็เบาขึ้นเยอะแล้ว แล้วหมอธามเมื่อไหร่จะลาพักร้อน ไปเที่ยวกัน” ผมพ้นช่วงงานหนักของบริษัทมาแล้วครับ มีเวลามากวนธามแล้ว ไม่ต้องอ้อนให้ธามไปหาถึงที่ทำงาน คราวนี้ตาผมไปหาถึงที่ทำงานธามบ้างล่ะ

“จะไปไหน”

“ไปเสม็ดไหม” จะได้เสร็จๆกันสักที

“เข้าวัดสักพักดีไหมพี่กันต์ จะได้สงบๆ อายุปูนนี้ละ” ธามพูดกลั้วหัวเราะ ห่างกันปีเดียวพูดเหมือนผมแก่มาก เดี๋ยวจะโดนนะธาม

“อยู่ใกล้ธามแล้วสงบไม่ได้หรอก ถ้าสงบพี่คงตายด้าน” เล่นกันด้านๆแบบนี้ล่ะครับ

“ไปfapไป” ธามหัวเราะเสียงต่ำ หันมามองหน้าผมอย่างท้าทาย บางทีน้องก็กวนตีนผมมากไป ผมนี่อยากจะกินเข้าไปทั้งตัวแล้ว ช่างกล้าพูด ไล่ให้ผมไปช่วยตัวเองเหรอ ทั้งๆที่กอดธามอยู่แบบนี้ถูกไล่ให้ไปfap ผมซุกหน้าลงกับซอกคอขาวแล้วดูดแรงๆ ให้เป็นการลงโทษที่พูดจาไม่เข้าหู

“no war make love” ผมกระซิบข้างหูก่อนจะขบเบาๆ ธามเอี่ยวตัวหนี แต่คิดเหรอว่าจะหนีพ้น ขาว่างๆผมก็ยกขึ้นมาหนีบล็อคตัวไม่ให้ธามหลุดไปได้อีก แต่หมอก็แรงควาย สมเป็นสัตวแพทย์สัตว์เลื้อยคลาน ก่อนที่จะหลุดจากการควบคุม ต้องไซร้ให้ยวบนี่เป็นหนทางเดียว กลิ่นธามใกล้เหมือนสารเสพติดสำหรับผมมากขึ้นทุกที เสียงหัวเราะเบาๆดังขึ้นเมื่อผมเลื่อนลงมาไซร้กกหู ชอบอ่ะดิ... ทนไปเหอะธาม แล้วมาดูว่าคนต้องไปfap อ่ะใคร รู้หรอกว่าที่ธามไม่ยอมไม่ใช่เพราะไม่อยาก แต่เพราะกลัวโดนรุกอ่ะดิ

“ยอมรับป่ะ” ผมกอดให้แน่นขึ้น กดจมูกลงกับแก้มที่แดงเรื่อ

“ไม่ยอม” คำตอบของธามที่มาพร้อมกับริมฝีปากชื้นๆของธามก็ประกบปากผม ปากไม่ตรงกับใจ พูดไม่เหมือนกับที่ทำ เวลาจูบทีไรธามชอบเริ่มก่อน ซึ่งไม่ใช่ไม่ดี แต่ผมโคตรชอบเลย แรงกัดเบาๆบนริมฝีปากล่างของผม ตอนนี้ไม่ทำให้เจ็บแต่ยิ่งทำให้ยิ่งอยาก ผมดึงแว่นตาของธามออก เพราะมันชักจะเกะกะ มือผมล้วงเข้าลูบแผ่นหลังเนียนนุ่ม แต่ธามก็ดึงออกไปได้ทั้งๆที่ปากยังไซร้คอผม...

...แค่นี้ก็หลงจะตายแล้วธาม นี่ไม่ใช่จะวางแผนรุกผมหรอกนะ

“ไหนว่าไม่ทำ” ผมเริ่มพูดเสียงผิดปกติแล้ว หัวใจทำงานหนัก ตาเริ่มพร่า รู้สึกหน้ามืดตามัว อะไรก็หยุดไม่อยู่แล้ว ขาธามเนียนมาก สะโพกก็... อื้มมมม

“.....” ก็ธามไม่ทำผมเลยทำ ตอนนี้หมอไม่สามารถพูดอะไรได้ เพราะผมต้องเปลี่ยนความคิดของหมอที่จะรุกผมอยู่ โปรดอย่าทำแบบนี้กับพี่เลยนะธาม ไม่สามารถอธิบายได้แล้วว่าตอนนี้รู้สึกยังไงและกำลังทำอะไรอยู่ พูดไม่ได้ด้วยเพราะปากไม่ว่าง อยากจะได้เชือกมามัดมือธามจริงๆ ปัดมือผมออกได้ทุกรอบ แล้วเมื่อไหร่จะถอดได้ล่ะวะ

คืนนี้โซฟาเลยไหม แล้วถุงยางกุอยู่ไหน เจลอยู่ไหน แล้วกุยังไม่ได้อาบน้ำ ไม่อยากจะให้มันเหมือนทำกันลวกๆ ก็มันครั้งแรกกับธามแต่กุขี้เกียจจะเล้าโลม หลอกล่อกันใหม่อีกรอบแล้วโว้ยยยยยย...

จากที่นั่งอยู่ดีๆผมก็เปลี่ยนสถานการณ์ผลักธามลงไปนอนได้สำเร็จ ตอนนี้หยุดไม่ทันแล้วนะ...

ว่าแต่อะไรสั่นวะ ตรงเป้ากุเลยเนี่ย แค่นี้ก็เสียวจะตายห่าแล้ว...

“เห้ย มือถือธาม” ธามร้องขึ้นมา

“อย่ารับได้ไหม” พูดอ้อนๆ ธามส่งเสียงจิ๊จ้ะ เลื่อนหน้าจอขึ้นมาดู

“โกป่าน” เสียงตกใจของธามและคนที่โทรมามีเหตุผลที่ส่งให้ผมต้องลุก ผมถอนหายใจแรงๆ หันไปมองธามที่กระแอมเสียงก่อนจะรับโทรศัพท์ สายตาที่ปราศจากแว่นหันมามองผมเหมือนจะเอาเรื่อง แต่ปากน่ะยิ้ม สภาพล่อแหลมมาก รอยแดงเต็มรอบคอฝีมือผมทั้งนั้น

“ฮัลโหลครับ” ธามพูดเสียงสดใส แต่พอเหมือนอีกฝั่งสายพูดมา ธามกลับนิ่งไป

“ครับ ที่ไหนครับ” หน้าขาวอมชพูเริ่มเปลี่ยนสีเป็นซีดลง คิ้วเริ่มขมวด ผมว่าไม่ใช่เรื่องดีแล้วล่ะ “ครับ เดี๋ยวธามไป แปปเดียวนะ... ครับ ครับ” ธามวางสาย หันมามองผม

“อาม่าธามเข้าไอซียู ธามต้องไปโรงพยาบาล”

บรรยากาศเปลี่ยนไปในพริบตา ผมมองหน้าธาม คว้าแว่นตาที่ตกอยู่กับพื้นส่งให้ธามที่นั่งเม้มปากแน่น

“ลุกดิ เดี๋ยวพี่ขับรถให้ เอากุญแจรถมา”

ผมว่ามันไม่ใช่เวลามาเสียดายเรื่องเซ็กส์แล้วล่ะ...

...

โรงพยาบาลอยู่ไกลกว่าจะไปถึงผมว่าก็ใช้เวลาเกือบสี่สิบนาทีอย่างเร็วที่สุด ขึ้นทางด่วนผมเหยียบเต็มที่ธามนั่งกอดอกไม่พูดอะไร ผมว่าประสบการณ์ที่จะต้องมานั่งเฝ้าคนที่โรงพยาบาลมันมีมากเกินพอ ทั้งพ่อ แม่ และคราวนี้ก็อาม่าอีกครั้ง สองครั้งที่ผ่านมา มันเป็นความทรงจำที่ผมค่อนข้างมั่นใจว่ามันเลวร้ายที่สุดของธาม

“อยู่ๆอาม่าก็ล้มสลบไปเลย” ธามพูดขึ้นมาสั้นๆ

“อาม่าถึงมือหมอแล้วหมอเขาคงดูแลแล้ว” ผมพูดปลอบใจธามไป

“ขอบคุณที่มาเป็นเพื่อน” เสียงธามเหมือนกระซิบ ผมหันไปมองหน้าธามไม่ได้ แต่จากเสียงก็พอจะคาดเดา

“เป็นทุกอย่างให้ คนขับรถก็เป็นได้นะ” ผมทำได้และจะเป็นจริงๆ ตราบที่ธามยังต้องการ

“ขอบคุณ” อย่างน้อยก็ทำให้เสียงคนนั่งข้างๆสดใสขึ้นมานิดนึงก็ยังดี




...11-10-2012

มาละจ้ะ บทนี้ก็เกือบจะได้กันแต่อาม่าธามอาการทรุด โปรดดูใจอาม่าด่วน มหกรรมปะฉะดะจึงเลื่อนไปก่อน
พูดตามตรงเลยว่าเขียนไม่เป็นนะฉากแบบนั้น ไม่ไหวจ้ะ พยายามเลี่ยงมาตลอดเลย คิดว่าถ้ามีคงไม่เขียนพรรณา ไม่อธิบายละเอียดได้อรรถรส คงอาจจะเป็นการบรรยายคร่าวๆมากกว่า เอาไว้ให้ถึงอีกรอบค่อยว่ากันอีกทีเน้อ

ขอบคุณคนอ่านทุกท่านที่ติดตามกันนะจ้ะ ฝนตกบ่อยอย่าลืมยืดอกพกร่ม นอนห่มผ้า ถ้ามีสอบ มีทำงาน ก็อย่าลืมตั้งนาฬิกาปลุก อากาศแบบนี้นอนเลยเวลาสอบก็ชิบหายนะจ้ะพูดเลย

รักนะ ชุ้บชุ้บ

ปล.ขอเสนอคำศัพท์แสลงๆ FAP = ช่วยตัวเอง
ปล2. เลขตอนที่บางทีเหมือหายไป เราไปดูแล้ว ตอนเก่าๆบางทีเราเขียนเลขตอนผิด จะพยายามตามแก้อยู่นะจ้ะ

[rubymoona]

แอร๊ก!!!ลงตอนนี้ ไม่ได้ไปนอนพอดี!!!


อ๊าค!!!!!!!!!!!!!!คือ แง้ว ไงดี อยากจะเมนต์หื่นๆกับฉาก แต่จุกตรงสถานการณ์ของอาม่า มันไม่ใช่เรื่องเล่นอ่ะ ฮือ
อยากจะร้องไห้ ขอให้อาม่าไม่เป็นอะไร นะคะคนเขียน คนอ่านเศร้าเกินไปถ้าจะต้องอ่านอาม่าเป็นอะไรไป
ธามตอนนี้ น่ารัก ยั่ว น่ารัก ยั่ว น่ารัก ยั่ว วนลูปมาก
พี่กันต์ จังมากตอนนี้ แต่ก็น่ารัก อ่านแล้วแทบอยากจะถวายตัวให้ ชอบถึงขนาดนั้นเลย!!!
รักคนแต่ง

[special]

พี่กันต์นี่มือโปรตัวจริง ฮ่าๆๆ
ว่าแต่ขอให้อาม่าหมอธามไม่เป็นอะไรนะคะ
พี่กันต์มาด้วยแบบนี้ก็เผื่อจะเปิดตัวหลานเขยไรแบบนี้ป่าว

[carmel]

เกือบแล้วเกือบจะได้กันต์แล้วธามมม
อาม่าอย่าเป็นอะไรนะคะ
ถ้าอาม่าหาย มายอมรับพี่กันต์ด้วยนะคะ

[เด็กหญิง]

พี่กันต์น่ารักอ่ะ >///////<
พระเอกมากกก

[iammz]

เกือบไปแล้วนะธาม >.<