ความสุขในอ้อมแขน
..........................................................................
ผมคงจะเป็นบ้าไปแล้วจริงๆ นี่ก็สายแล้วแต่ผมยังจะแกล้งหลับต่อไปเรื่อยๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะตื่นมาทำหน้ายังไงเวลาที่มันยังอยู่ ไม่ชินสักครั้ง อย่าคิดไกลนะ แค่นอนข้างกันเฉยๆ แต่ตอนตื่นที่ตื่นมาเจอมัน เหมือนเป็นเวลาที่ไม่รู้จะทำอะไร ตีสีหน้ายังไง จะยิ้มให้ หรือจะด่ามัน ถ้าเป็นแต่ก่อนก็คงไม่ต้องคิด ด่า แล้วก็เดินหนี แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนกันแล้วอย่างที่รู้
ถ้ายิ้มให้ มันก็คงจะทำตัวน่าหมั่นไส้กวนประสาทคิดแง่บวกให้ผมได้อารมณ์เสียแต่เช้า หรือถ้าด่ามัน มันก็คงจะยิ่งกวนตีนชวนโมโหให้ผมหงุดหงิดแต่เช้าเหมือนกัน และถ้าทำหน้านิ่งไปมันก็จะกลัวว่าผมโกรธอะไรมันจริงๆจังๆ ตีหน้าตาน่าสงสาร ให้ผมสงสารมันอีก บอกทีว่าผมต้องทำอะไรวะ...
“แกล้งหลับใช่ไหม เขินอ่ะดิ” ภาษาไทยสำเนียงจีนกระซิบที่ข้างหู
ผมเลือกได้ละ ผมจะด่ามัน...
“ไอ้ประสาท ก็มึงเล่นสิงกุแต่เช้ามึงคิดว่ากุจะนอนได้ไหมล่ะ” ทำตัวเองล้วนๆ เลยนะมึง ทีแรกอาจจะยอมเล่นบทนายแสนดียิ้มหวานๆ ให้สักทีแต่มึงเสือกพูดได้ชวนด่ามากกว่าจะเอาใจกุว่านี่แหละคือวิถีทางแห่งความสุขของไอ้เชฟที่มันควรจะเจอ แต่เหมือนยิ่งด่ามันยิ่งชอบเพราะไอ้แขนที่มันยกมาพาดตัวผมไอ้ตอนแรกเปลี่ยนเป็นรัดแน่นด้วยแรงควายเผือกของมัน...
ถ้ารู้ว่าชีวิตต้องมาเผชิญกับไอ้หมิงจะขยันกินนม ออกกำลังกาย ให้ตัวได้มาตรฐานพอจะสู้แรงมันได้บางทีแค่คำด่าคนอย่างไอ้หมิงก็ไม่สะเทือน
“ก็นายน่ารัก” เหตุผลมึงน่าเบื่อมาก ช่วยตอบอะไรที่กุไม่เคยฟังมาก่อนได้ไหมวะ
“เชี่ยปล่อย”
“ขอจูบมอร์นิ่งคิสก่อน” โอ้โห มึงช่างกล้าขอกับกูนะหมิง
“จูบตีนกุไป”
“ดุแต่เช้า” เดี๋ยวนี้มันเริ่มอัพเลเวลตัวเองไปไกล ไกลมากๆ แบบที่ผมว่าอะไรก็ไม่กระทบกระเทือน มีเหน็บแนม ยอกย้อนผมด้วยนะครับ อยากส่งมันกลับดาวแม่ชิบหาย แต่ซัพพอร์ตเตอร์มันเยอะมาก ทั้งกันต์เพื่อนมัน ยิ่งเดี๋ยวนี้มีพันธมิตรเป็นหมอหมาชั้น11 กับสาวออฟฟิศที่ดูท่าทางจะฉลาดเกินทำงานออฟฟิศอีกคน
“ไม่ชอบให้ดุก็ปล่อยดิ” ผมดิ้นขลุกขลัก มันเอาขามาพาดผมด้วยเลยคราวนี้ โอ้ย ไอ้ห่า มึงไม่รวมร่างกับกูไปเลยว่ะ สิงเลยเป็นไง ขี่คอกุอะไรแบบนี้ ตามติดไปทุกที่ไม่มีวันห่าง
“ใครว่าไม่ชอบดุๆ ยิ่งดุยิ่งชอบ” พูดไทยไม่ค่อยชัดแต่สกิลการเล่นคำนี่แพราวพราวเลยนะมึง ไอ้หมิงงงงง อึดอัดโว้ย หายใจไม่ออก กอดแน่นขนาดนี้ซี่โครงกุจะแตกไหม
“เชี่ยหายใจไม่ออก ปล่อย”
“ไม่ปล่อย จูบก่อนดิ” มันยังไม่จบ
ปวดหัวจี้ดกับการต่อรองของมัน ไม่ใช่หมิงคงทำไม่ได้และคงไม่กล้าทำ ผมยอมแพ้มันเลยจริงๆ เรื่องนี้ เมื่อคืนมันเอาอาหารมาล่อเมนูมื้อใหญ่ให้ผมอยู่กินจนดึกแล้วอ้างเหตุผลบ้านผมไกลขับรถกลางคืนอันตราย มันเป็นห่วง ให้นอนค้างอีกตามเคย ผมก็อยู่ไง เอาจริงๆ ก็อยากอยู่กับมันอยู่แล้วนั้นแหละ แต่พูดไปมันก็จะสร้างความเหิมเกริมให้ชาวต่างด้าวอย่างมันจะเรียกร้องมากขึ้นอีก ต้องตีบทโหดเอาไว้ นี่ขนาดโหดมันยังไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยจริงๆ
ทำไงจะหลุดจากไอ้แรงหมีควายเผือกนี่ได้วะ
“มึงปล่อยก่อนดิ ไม่ปล่อยกุจะจูบมึงได้ไหม” หันหลังให้อยู่จะจูบท้ายทอย กุใช่ไหม... แต่ใครว่าผมจะทำจริง พอมันปล่อยปุ๊ปผมจะลุกเลยไม่เปิดโอกาสให้มันทั้งสิ้น ฉลาดโคตรๆละ
“อะๆ ได้ๆ”
พอมันปล่อยแขน ผมก็ลุกพรวด แต่เหมือนว่าไอ้หมีควายสิงคโปร์ดีกรีเชฟกระทะทองแดงส่งประกวดจะรู้ทันเสือกคว้าแขนผมลงเตียงอีกรอบ ชิบหายละ...
หมิงขอร้องกุเขินมากกกกกกกก!
ปลายจมูกมันห่างจากจมูกผมในระยะที่ผมคิดว่าน้อยมาก น้อยจนรู้สึกถึงลมหายใจและหัวใจที่เต้นรัว ตาตี่ๆนั้นมีสิ่งที่ผมรู้ว่ามันคืออะไร และริมฝีปากที่ค่อยๆเคลื่อนลงมาจูบผมก็ทำให้ผมอยู่นิ่งจนชักจะเกลียดตัวเอง
หมิงปล่อยผม แต่ก็ยังไม่วายที่จะก้มหน้าลงมาฝังจมูกลงกับแก้มผมอีกครั้ง... พอใจแล้วซิมึง
“เกลียดมึง”
“เหรอ... แต่กูรักนะ” ผมยอมแพ้มันจริงๆแล้วสำหรับเช้านี้ ไม่รู้จะสรรหาอะไรมาต่อต้านมันอีก ได้แต่นอนสงบสติอารมณ์ เอามือขึ้นมาปิดหน้า นวดขมับเพื่อลดอุณหภูมิไม่ให้มันร้อนจนเกินไป พอเอามือออกหันไปมองไอ้หมิง มันก็ชะโงกหน้ายิ้มกวนประสาทกลับมาให้อีกรอบ ไอ้เชฟต่างด้าว...
..................................................................................................
ผมออกมาจากห้องน้ำ เจอนายนั่งฟังเพลงจากซีดีของตัวเองที่ซื้อมาทิ้งเอาไว้ในห้องผม เพลงเพราะอีกแล้ว ไม่รู้เพลงอะไรของใคร แต่เปิดมาผมก็ฟังหมดแหละ ถึงนายจบวิศวะ ทำฟาร์มจระเข้ นายปากร้าย ไว้ผมยาว สักหลังคอ แต่นายชอบฟังเพลงแนวเนิบๆ ช้าๆ แบบที่ผมสงสัยว่านายไปขุดมาจากไหนนักหนา ถ้าจะจัดประเภทนาย ก็เรียกว่าพวกเด็กแนวล่ะมั้งนายน่ะ อินดี้สุดทาง อ่านหนังสือยากๆ ฟังเพลงยากๆ ชอบหนังที่ดูไม่ค่อยรู้เรื่องแบบฉายจำกัดโรงที่เวลาอยากดูนายก็ลงทุนขับรถมาดูถึงใจกลางเมือง หรือบางเรื่องไม่เข้าฉายในไทยเลยก็ไปเสาะหามาดูพวกนั้น ตอนที่ยังเป็นนักศึกษา นายเคยไว้ผมยาวกว่านี้มาก ตอนนี้ตัดมาแค่ประๆบ่า นายใส่รองเท้าหนังหุ้มข้อ กับกางเกงยีนส์ฟอกสี กับเสื้อนักศึกษา แม่งโคตรโดน เกิดมาไม่เคยจีบคนแบบนี้ ที่เข้าไปจีบเพราะแปลก และอยากลอง แล้วก็ติดใจแบบที่เห็น ตอนนี้นายไม่ค่อยแต่งตัวแบบตอนนั้นแล้ว สไตล์ซอฟลงมาเยอะ อาจจะเพราะอยู่แต่ที่ฟาร์ม
ผมเดินเข้าไปใกล้ คนที่นั่งฟังเพลงอยู่ก็หันหน้ามามองด้วยสีหน้าไม่แสดงอารมณ์ แปลว่ากำลังอารมณ์ดี เป็นเพราะโดนขโมยจูบแต่เช้าหรือเปล่าผมก็ไม่แน่ใจ... ฮึๆ
“เพลงเพราะดี” ผมบอกนาย เพลงเพราะแต่เศร้า นายชอบฟังเพลงเศร้าที่เศร้ามากๆ เศร้าด้วยเหงาด้วย
“I can’t make you love me” นายบอกผม
“you can and you did it” ผมตอบนาย ผมรู้ว่าประโยคนั้นที่นายพูดมันคือชื่อเพลง แต่ผมก็ยังจะเล่นต่อ นาย ไม่พูดอะไร แค่ทำหน้าเหมือนจะยิ้มนิดๆให้ผมเห็นแว้บเดียว ผมชินแล้วกับคนที่ไม่แสดงออกแบบนาย เพลงเล่นต่อไปอีกเพลง เราไม่ได้พูดอะไรกัน นายหลับตาฟังเพลง ผมคว้ามือที่วางเฉยๆบนหมอนอิงมาจับเอาไว้
เอานิ้วเขียนเล่นบนฝ่ามือของนายเป็นตัวอักษรจีนที่มีความหมายว่ารัก
...นิ้วนายขยับเกี่ยวกับนิ้วผมไว้หลวมๆ
ใครจะบอกว่าผมคิดเข้าข้างตัวเองก็ช่าง แต่ผมจะถือว่าที่นายกำลังจับมือผมยู่ตอนนี้คือการที่นายกำลังบอกว่านายก็รักผมเหมือนกัน...
......................... .................................... ..................................6-3-2013
มาแล้ว...
ตอนพิเศษแบบซอฟเฉพาะหมิง-นาย มันไม่ยาวอ่ะ เขียนมุมสงบๆคู่นี้ดูบ้าง ก็เลยมาแบบมินิมอล
แต่ถ้าอยากอ่านตอนพิเศษยาวจริงๆต้องรอในเล่ม 55555555555 จองช่วงกลางปี (ขายของตลอด)
ขอบคุณที่ยังแวะเข้ามาอ่านนะ
ใครยังไม่กดไลค์ก็ไปกดซะนะเดี๋ยวพลาดข่าวคราว หนังสงหนังสือ อัพตอนใหม่ หรืออะไรบลาๆ
8yearsago.g
http://www.facebook.com/pages/8yearsagog/148335205323335
โพลล์
หัวข้อ: PIECE OF TIME - เป้า(ของ)จุดหมายมีไว้พุ่งชน --- จบ (แจ้งข่าว p.238) (อ่าน 2013957 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก