หัวข้อ: l Damage love บำเรอรักบทเมียน้อย ภาค 1+2 l จบ!!!

[skyberry]

อยากอ่านต่อแล้วน้า  ยังไงก็รอจ้า  

[threetanz]

อ่านจบแล้วววววววว สงสารน้องนนท์มากเลยยยยยยยย

มาต่อไวไวนะคะ

[ฝ ฝ้าย]

         

บทที่ 16     

                                             




   “ไม่พี่วุฒิ อย่าผมกลัวแล้ว อื้อ  ไม่นะ อ๊า อย่า พี่วุฒิ”
                         

นนท์พูดทั้งน้ำตา เมื่อขึ้นมาถึงห้องพี่วุฒิพาเขามาห้องนอนขนาดใหญ่ที่เขาคุ้นเคย   นนท์พยายามดิ้นหนีให้หลุดพ้นจากการจับกุมของวุฒิแต่ยิ่งดิ้นเท่าไหร่ก็เหมือนยิ่งพันธนาการ วุฒิจับนนท์กดลงไปบนเตียงก่อนก้าวตามขึ้นไปกดจูบเป็นการใหญ่


   “อย่าดื้อได้ไหม”วุฒิกระชากเสียงใส่ นิ้วเรียวปลดกระดุมบนตัวคนเล็กช้าๆ นนท์ได้แต่นอนนิ่งหน้าแดงเพราะรู้ผลลัพธ์ว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น


   “พี่วุฒิ”นนท์จับมือวุฒิเอาไว้ พลางส่งสายตาอ้อนวอนอีกครั้ง ร่างใหญ่ชะงักไปนิดหนึ่ง ก่อนอมยิ้มที่มุมปาก


   “หนีไม่พ้นหรอกเด็กน้อย”วุฒิกระชากเสื้อนักเรียนตัวน้อยให้หลุดออกจากตัว ตามด้วยกางเกงตัวจิ๋ว ทั้งสองอย่างหลุดออกไปจนเหลือแต่อันเดอร์แวร์สีหวาน มือใหญ่ลูบไล้จากหน้าท้องขึ้นมาที่หัวนมเล็กสองเต้าที่ชูชัน น่ากิน วุฒิก้มลงไปละเลียดเลียดูดกินอย่างอร่อย


   “พี่วุฒิ ไม่เอา นนท์ไม่เอาแบบนี้ ฮือ ฮือ”ปากเล็กถูกประกบปิดอย่างรวดเร็ว ลิ้นหวานของคนตัวเล็กถูกลิ้นอันแข็งแกร่งของอีกคนตวัดดูดดึงจนแทบจะกลืนกินให้หมดทั้งปาก


   “อื้อ  อ๊า  พี่วุฒิ จ๊วบ แจ๊บ  จ๊วบ จ๊วบ”นนท์ทำอะไรไม่ได้จึงปล่อยให้ร่างกายตอบสนองไปตามธรรมชาติ วุฒิครางอื้อ เมื่อคนตัวเล็กออกอาการเล่นด้วยแบบนี้ เขาจะทนไหวที่ไหน ร่างบางสองร่างกระกบติดกัน เนื้อตัวละเอียดนุ่มของคนข้างล่างทำเอาวุฒิสะกดอารมณ์ไม่อยู่ รีบปลดเสื้อผ้าตัวเองออกก่อน จัดการคนตัวเล็กอย่างหนำใจ



   ร่างสูงยังไม่ยอมปล่อยร่างเล็กให้เป็นอิสระทั้งๆที่ตักตวงความสุขไปจนคนตัวเล็กแทบหมดลมหายใจตายไปแล้วด้วยซ้ำ เขายังจับสะโพกมนแน่นก่อนกดเอาเจ้าลูกชายอันใหญ่โตที่ไม่ยอมลดความแข็งขืนแทรกเข้าไปจนสุดลำ


   “อย่าเกร็ง”ร่างใหญ่กระซิบบอกร่างเล็กที่ นอนหลับตาปี๋สะอื้นไห้เพราะเจ็บปวด วุฒิไม่รอให้นนท์พูดว่าพร้อม เขากดกระชับเอวเล็กได้ก็ขยับเข้าออกอย่างไม่ยั้ง


   “อื้อ   ฮือ ฮือ พี่วุฒิ นนท์เจ็บ”นนท์ครางออกอย่างอ่อนแรง ตอนนี้ตัวเขาแทบขยับไม่ได้เลย แม้แต่จะขยับแขนยกขึ้นก็ยังทำไม่ได้ ทำไมเขาถึงอ่อนแอแบบนี้ เขาไม่สามารถรับรู้ถึงความอ่อนโยนจากการร่วมรักครั้งนี้เลย ไม่มีอีกแล้วใช่ไหมที่เขาจะได้รับอะไรแบบนั้น


   “อึก อ๊า”วุฒิทำจนสมใจอยาก เขาตักตวงความสุขจากร่างเล็กไม่หยุดหย่อน ยิ่งสัมผัสยิ่งโหยหา ยิ่งอยากได้คืน ยิ่งอยากกอด นนท์เป็นของเขา เด็กคนนี้เป็นของเขา เท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ เท่าไหร่ก็ไม่อิ่มเอม วุฒิจูบย้ำทิ้งรอยไว้บนตัวคนตัวเล็กอย่างชัดเจนทุกตำแหน่ง ทั้งลำคอ ลำตัว หน้าท้อง แผ่นหลัง


   “อ๊า พี่วุฒิ”นนท์ค่อยๆเอามือโอบที่คอวุฒิยึดให้มีที่จับ วุฒิจับเอวบางแน่นอีกครั้งก่อนกระแทกกายหนักสี่ห้าที่ ก็ปล่อยความสุขทะลักเข้าท่วมส่วนนั้นจนมันล้นปริ่มออกมา วุฒิหายใจหอบเบาๆ แล้วก้มลงไปจูบคนตัวเล็กอย่างตะกุมตะกรามอีกรอบ





   เช้านี้นนท์มาถึงโรงเรียนด้วยอาการเหนื่อยล้าเพราะเมื่อคืนเขาไม่ได้นอนเลยแม้แต่ชั่วโมงเดียว เขาบำเรอกามให้กับพี่วุฒิจนถึงเช้า ดีที่พี่น้ำออกไปทำธุระเรื่องคอนโด ไม่อย่างนั้นเขาไม่คิดเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ปึก


   “นี่หัดเดินดูตาม้าตาเรือบางสิ”นนท์ล้มลงไปกลิ้งกับพื้นหน้าห้องสมุด เขาเงยหน้าขึ้นมาหาเจ้าขอเสียง แซง นนท์เย็นวาบไปทั้งตัว ก่อนค่อยๆลุกขึ้นยืน ประจันหน้ากับคนตรงหน้า นนท์ไม่อยากมีปัญหาเลยเป็นฝ่ายเดินหนีไปอีกทาง


   “นี่ ทำคนอื่นเจ็บก็ขอโทษด้วยสิ ที่บ้านไม่สอนมารยาทรึไง อ้อใช่ ไม่เคยสอนมารยาท สอนแต่เรื่องมารยาสินะ”แซง กระแทกเสียงให้ได้ยินแค่สองคน นนท์กัดฟันแน่นก่อนขอโทษออกไป


   “ขอโทษ”


   “คิดว่ามันจะหายหรอ ดูสิเสื้อนักเรียนฉันยับหมด”แซงว่าอย่างหาเรื่อง พลางจ้องหน้านนท์ปานจะกินเลือดกินเนื้อ แต่ไม่นานสายตาแข็งกราวนั้นก็เปลี่ยนมาอ่อนไหวไปเสียดื้อๆ


   “รอยพวกนี้”แซง เปิดคอเสื้อนนท์ออกอย่างถือวิสาสะ รอบคอเขียวจ้ำจนหน้ากลัว นนท์ปัดมือแซงออกรวบคอเสื้อเข้าด้วยกันก่อนรีบเดินหนีเพราะตกใจ ที่มีคนมาดูร่องรอยเหล่านี้


   “นี่จะรีบไปไหน อย่าหนีนะ”แซงเดินตามนนท์มาเรื่อยๆ ก่อนกระชากตัวนนท์หลบเข้าห้องเล็กๆที่ไม่มีคน แซงดันตัวนนท์เข้ากำแพงอย่างง่ายดายเพราะคนตัวเล็กไม่มีเรี่ยวแรงอะไรจะสู้  แซงดึงมือเล็กๆออกกดเอาไว้ไม่ให้ดิ้นอีกมือค่อยๆปลดกระดุมเล็กๆออก สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าทำเอาเขาแทบทรุด รอยมือรอยเค้น รอยจูบ ถูกฝากไว้แทบทุกตารางนิ้ว


“ใส่กระดุมซะ” แซงสั่งพลางปล่อยแขนคนตัวเล็กออกเป็นอิสระ นนท์ใส่กระดุมด้วยมืออันสั่นเทา เขาไม่รู้ว่าแซงคิดอะไรอยู่ สายตาที่เคยโกรธเกลียดเขา เปลี่ยนเป็นสมเพชไปเสียอย่างนั้น


ห้องทั้งห้องเงียบสนิทจนได้ยินแต่เสียงลมหายใจเหนื่อยหอบของนนท์เรียกอากาศเข้าปากตัวเองหายใจ เขาเหนื่อยและอยากพัก แซงนิ่งไม่ทำอะไรได้แต่มองนนท์อยู่อย่างนั้น


   “มีเรียนกี่โมง”จู่ๆแซงก็ถามขึ้นมา


   “อ๊ะ ไม่มีแล้ว คาบบ่ายเป็นวิชาอิสระ”นนท์ว่าเสียงแผ่ว


   “ดีแล้ว ปะ”แซงกระชากร่างเล็กให้เดินตามออกมา


   “ปะ ปะ ไปไหน ไม่เอานะ  ไม่ไป”นนท์พยายามดิ้นหนีแต่ทำอะไรไม่ได้มากนอกจากขืนตัวเอาไว้นิดนึงแต่ก็ถูกระชากไปจนได้
   ปึก


   “นอนพักซะ”แซงผลักนนท์ลงบนเตียงห้องพยาบาล ก่อนเอาเก้าอี้มาข้างๆ นนท์นอนมองด้วยสายตาไม่เข้าใจ


   “ทำแบบนี้ทำไม”นนท์เอ่ยถามเพราะอยากรู้


   “ไม่ได้อยากทำพี่สิงห์สั่งมา”พี่สิงห์ นนท์ตาโตเมื่อคนตรงหน้าเอ่ยชื่อพี่สิงห์ เขาคิดถึงพี่สิงห์เหลือเกิน ไม่รู้ว่าตอนนี้พี่สิงห์ เป็นอย่างไรบ้าง


   “แล้ว….”


   “นอนไป ไม่ต้องถามต่อ เดี๋ยวให้อาจารย์โทรบอกไอ้พวกหกตัวปัญหานั้นให้มารับตอนเย็น ดูตัวเองดีๆละ”แซงว่าแล้วลุกออกไป


   “เดี๋ยวก่อน คุณไม่ได้เกลียดผมหรอ”นนท์ถาม แซงหันมาตามเสียงก่นก้มตัวลงไปกระซิบข้างหู


   “เกลียดจนอยากจะฆ่าให้ตายตอนนี้เลยแหละ” แซงว่าแล้วเดินจากไป นนท์ตัวแข็งทื่อเขานอนนิ่งสับสนไปหมด รู้แต่ว่ามันทรมานตรงหัวใจเหลือเกิน ใครก็ได้ช่วยเขาที มันเจ็บไปหมดแล้ว ฮึกๆๆๆ









   “นี่ ตื่นได้แล้ว”


   “ขี้เซาจริงๆ มาอยู่ห้องพยาบาลที่เองทำเอาเราตามหาแทบแย่”


   “ใช่ น่าเบื่อจริงๆไปไหนไม่ยอมบอกดีนะ เจอก่อนที่พี่วุฒิโทรมาถามไม่งั้นพวกเราแย่แน่”

นนท์ถูกใครซักคนปลุกโดยการกระชากดึงตัวอย่างแรงจนเขาสะดุ้งตื่น เสียงคุยกันดังขึ้นมาเรื่อยๆ เขาค่อยๆดึงสติตัวเองกลับมาแล้วลืมตาก็พบคนที่พี่วุฒิฝากดูแลเขาทั้งหกคน

   “ตื่นแล้วหรอเย็นแล้ว ลุกได้แล้ว”โน่ตรงมากระชากแขนนนท์ให้ลุกออกจากเตียง
   นนท์ฝืนตัวเองให้นั่งกับเตียง เพราะอ่อนล้าปวดเมื่อยไปทั้งตัว

   “นี่รีบตามมาสิ”โน่ดึงอีกครั้งลากนนท์ออกจากห้องพยาบาล โดยด้านหลังมีห้าคนที่เหลือเดินตามมาช้าๆ

   “จะพาไปไหน”นนท์ถาม

   “พี่วุฒิให้พาไปโรงพยาบาล”โน่บอก

   “โรงพยาบาล ไปทำไม”นนท์ถามอย่างสงสัย

   “พี่น้ำ โดนรถชน”

   โครม   

นนท์ขาอ่อนล้มลงไปกองกับพื้นทันทีที่ได้ยิน














 

[kitty]

 

[SungMinKRu]

 



ดีใจที่คนเขียนมาแล้ว


แต่มันสั้นอะ

งิงิงิ T T 

[maru]

นนท์น่าสงสารมาก ๆ

[HISY]

มาแค่นี้เองอ่ะ
สงสารนนท์ ปล่อยน้ำเดี้ยงไปเถอะ

[pronpailin]

สงสาร นนท์ ไม่สงสารน้ำ อยากรู้ว่าถ้าทุกคนรู้ความจริง แล้วจะทำยังไงต่อ
ส่วนน้ำที่โดนรถชน นี่เรียกร้องความสนใจรึป่าว เห้อออออออออออ

กว่าจะมาต่อก็ช้ามากกกกกกกกก พอมาต่อก็สั้นอีก 

[sirikanda28]

ปล่อยอิน้ำไปเถอะ

[gupalz]

สงสารนนท์
อิวุฒินี่มันชั่วดีจริงๆ

[tuek]

ดีใจที่คนเขียนกลับมา
สงสารนนท์มากๆเลย

[Papoonn]

น้ำเดินให้รถชนเองป่ะคะ  ? 
ฮ่า ๆๆๆๆๆ 

[shockoBB]

เมื่อไรน้องนนท์จะมีความสุขซะที
น้ำเรียกร้องความสนใจป่าวเนี่ยยยย

[¡ииσcэиτ]

สงสารนนท์
แต่ไม่ค่อยจะสงสารน้ำเท่าไหร่เลย

[MoMoRin]

สงสารนนท์ เกลียดอีพี่วุฒิ

[NOoTuNE]

  เหอะๆๆ

อยากจะบอกว่า สมน้ำหน้าน้ำจัง

[The_Beggar]

คนเขียนมาแว้ว ~ แต่ทำไมมันสั้นอย่างี้ล่ะ
อยากจะบอกว่าแอบสมน้ำหน้าน้ำ

[#9]

น้ำจะมาไม้ไหนอีก

[Lilyrum]

คิดถึงคนเขียนมากกกกก

[JipPy]

ดีใจที่ผู้แต่งกลับมาาาาา



 

[milkshake✰]

น้องนนท์ก็ไปยอมเขาเนอะ orz
อีพี่วุฒินี่ก็ทรามมาก (ไม่เลวละ นี่ต้องด่าว่าทรามเลย)
สิงห์ก็หายหัว

น้ำ.. ละไว้ในฐานที่เข้าใจตรงกัน

[Mio]

สามคำให้ชื่อตอน>>>ฉ ลอง กัน 

[coon_all]

พี่น้ำรถชนแล้วจะกลายเป็นคนดีขึ้นป่ะ
ถ้าไม่ดีก็ >>> ไป ตาย ซะ
เอาพี่วุฒิไปอีกคน ชีวิตนนท์รันทดซะ

[fullmoonny]

เฮ้คนแต่งมาแล้ว T3T

[กาแม๋ว]

คิดถึงผู้แต่งจังเลย
รอมานานกับความเหงา
วันเวลาผาไปก็นานแสนนาน
แต่ก็จะรอจนกว่าจะจบเนอะ

[tippy]

งอนคนเขียนอ่ะ หายไปนานมาก อีกเรื่องก็ไม่ไปไหนเลย

  ฝากให้ไอ้น้ำ กับ ไอ้พี่วุฒิ กับความเลวอย่างสม่ำเสมอ

ขอบคุณคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบ

[lidelia]

คนเขียนทำร้ายจิตใจมาก เขายังอ่านไม่หายคิดถึงเลย จบซะแล้ว ค้างมาก มาต่อไวๆนะค่ะ 

[Hakken]

ค้างงงงงง อย่างแรง คนเขียนมาต่อไวๆน้าาาาาาา รออออ แอบสมดีใจน้ำโดนรถชน

[ploylw_chery]

 เย้..ในที่สุดก็มาต่อเเล้ว  
 ยังไงก็ยังสงสารนนท์และเกลียดอีพี่วุฒิอยู่ดี

[khunstar]

มาต่อแล้วแต่..................สั้นจั้งงงงงง

ตอนไหนนนท์จะมีความสุขกับเขาสักที