หัวข้อ: l Damage love บำเรอรักบทเมียน้อย ภาค 1+2 l จบ!!!

[yisren.]

พี่วุฒิแม่งเอี้ยยหลายยๆๆๆๆๆๆ 

[maru]

รอค่ะ

[ฝ ฝ้าย]

ตอนพิเศษ เบนเบียร์ 2

ภายในบ้าน

   “มาเที่ยวบ้านบ่อยไม่รู้เลยว่าเป็นลูกพ่อเอง”พ่อลูบหัวไอ้เบนอย่างรักใคร่ เบนนั่งอ้อนพ่อเหมือนที่มันชอบทำ

ตอนนี้ผมไม่พอใจ ทุกคนดูเหมือนจะรับเรื่องทุกอย่างได้เร็วมาก เบนมันดีใจที่มีพ่อ

 แต่ทำไมกันผมถึงไม่ดีใจซักนิด ผมไม่ดีใจที่ได้เจอแม่ที่ทิ้งผมไป หรือผมไม่ดีใจเพราะ รู้ว่าผมกับไอ้เบนเป็นพี่น้องกัน

   “แม่ขอโทษนะลูกที่ตอนนั้นหนีมา เบียร์อย่าโกรธแม่นะ คนท้องก็แบบนี้แหละลูก อารมณ์แปรปรวน ออกมาแล้วถึงรู้ว่ามีไอ้เจ้าตัวเล็กติดตัวมาด้วย”แม่นั่งยิ้มอยู่ข้างๆผม ไอ้ท่าทางใจดีแบบนั้นคืออะไร

   “แล้วทำไมแม่ไม่กลับไปหาเบียร์กับพ่อ แม่ก็รู้ว่าบ้านเราอยู่แค่นี้ ถ้าแม่จะหนีไปทำไมไม่ไปไกลๆ ทำไมต้องมาอยู่แถวนี้ แม่ต้องการอะไร ความจริงไม่อยากอยู่กับพ่อกับเบียร์ใช่ไหม ถึงเอาน้องมาเลี้ยงให้อยู่บ้านเช่าโทรมๆแบบนี้แค่สองคนน่ะ  แล้วเอาผมกับพ่อไปไว้ที่ไหน”ผมโวยวาย

   “พี่เบียร์”เบนลุกขึ้นมาหาผม มันขมวดคิ้วไม่พอใจ สงสัยเพราะผมไปตะโกนใส่หน้าแม่มัน

   “ออกไป  ไม่ต้องมาจับ”ผมปัดมือไอ้ตัวเล็กออก ก่อนเดินออกจากบ้านหลังนั้นมา เสียงไอ้ตัวเล็กเรียกผมยังก้องอยู่ตลอดทาง ผมขับรถด้วยจิตใจว้าวุ่น ทำไมนะ ผมกับไอ้ตัวเล็กถึงต้องเป็นพี่น้องกัน ผมควรทำอย่างไรกับเรื่องนี้ดี

   ตี้ดๆๆๆ ผมมองไอโฟนที่ส่งเสียงร้องไม่เลิก เบอร์เบนกับพ่อสลับกันโทรเข้ามาหาผม

   ผมกดตัดสายทิ้งก่อนโทรไปหาเพื่อน คืนนี้ผมคงต้องจัดชุดใหญ่ซะแล้วละ

   “วุฒิ มึงอยู่ไหนวะ”

   “อ้อคอนโดมึงน่ะนะ  เออ เดี๋ยวกูเข้าไปหา เตรียมเหล้าไว้ให้กูด้วย”

   “เออแม่ง เดี๋ยวไปถึงอธิบายให้ฟัง”

   คืนนั้นทั้งคืนผมนั่งพร่ำให้ไอ้วุฒิฟัง ไม่ใช่แค่ผมคนเดียวที่ระบายให้มันฟังเหมือนมันก็ระบายเรื่องของมันให้ผมฟังเหมือนกัน เรื่องคงไม่พ้นน้องนนท์หรอก ผมดูออกว่ามันชอบน้อง แต่นนท์ทำตัวตื้อเกินไป แถมง่ายกับทุกคน ง่ายที่ผมหมายถึงคือเข้ากับคนอื่นได้ง่าย ไอ้วุฒิเป็นพวกขี้หึง ผมไม่แปลกใจเลยที่สองคนนี้จะมีปัญหากัน

   แล้วมันก็เล่าเรื่องที่จะคบกับน้ำ น้ำเป็นเพื่อนในห้องเดียวกับพวกผม เรียนเก่ง นิสัยดี ช่วยให้วุฒิทำงานตลอด มันบอกเหมือนมันเริ่มตกหลุมรักน้ำเข้าแล้ว แต่ผมว่าน้ำกับน้องนนท์นี่หน้าตาเหมือนกันเลย พี่น้องกันหรือป่าว สเป็กไอ้วุฒิเป็นแบบนี้หมดหรือไงนะ
   
สรุปคืนนั้นผมนั่งฟังไอ้เชี่ยวุฒิพร่ำครับ ช่างมันเถอะ แต่ไอ้เหล้าที่ผมกระดกอยู่พวกนี้แดกเท่าไหร่ก็ไม่เมา เฮ้อ ผมละเหนื่อยใจ ไอโฟนผมก็ยังดังต่อเนื่องตั้งแต่หัวค่ำ จนตอนนี้แบตหมดไปแล้ว ผมหมุนไอโฟนตัวเองไปมา ถ้าผมรับเบนจะพูดกับผมยังไงนะ กระต่ายน้อยของผม ผมรู้สึกแย่จังเป็นอะไรที่ผมคิดไม่ถึงจริงๆ

   ไอ้เพราะความเป็นพี่น้องหรือที่ทำให้ผมเอ็นดูมัน สนใจมันตั้งแต่วันแรก ความรักของผมที่ให้มันเป็นแบบพี่น้องหรอกหรอ แล้วเรื่องที่ผมทำลงไป ผมควรทำกับน้องชายของตัวเองหรือไง

   “เชี่ยเบียร์ มึงอยากเจอแม่มึงไม่ใช่หรือไง”จู่ๆไอ้วุฒิก็เอ่ยออกมา

   “เมื่อก่อนน่ะใช่ แต่ตอนนี้ไม่แล้ววะ”

   “ทำไมวะ  แม่มึงไม่ได้ตายสมใจอย่างที่มึงคิดหรือไง”

   “ไม่ใช่เว้ย กูแค่คิดว่า ทำไมเขาถึงทิ้งกูไปได้ เขาไม่ห่วงกูเลยหรอวะ”

   “ถ้าเขาไม่คิดถึง เขาคงไม่มาอยู่แถวนี้หรอก ถ้าจะหนีจริงๆเขาคงไปอยู่ที่อื่นแล้ว มึงไม่คิดแบบนี้วะ”

   “แล้วทำไมเขาไม่มาหากู”

   “แม่มึงอาจจะรู้สึกผิดก็ได้ เขาเลยไม่กล้ามาหามึง แต่คอยแอบดูอยู่ห่างๆ มึงต้องดีกับเขาไว้นะเว้ย มีแม่ทั้งที”

   “มึงอย่ามาทำตัวเหมือนพ่อกูไหม ไม่ต้องมาสอนกูหรอก”ผมเหวใส่มัน

   “อ้าว กูพูดจริงนะ ในเมื่อมึงบอกพวกกูมาตลอดว่าอยากเจอแม่ อยากให้แม่ฟื้น ตอนนี้แม่มึงก็ยังไม่ตาย ทำไมมึงไม่ทำตัวดีๆวะ ยอมรับไปเถอะยังไงเขาก็แม่มึง ถ้าเขาตายขึ้นมาวันไหนอีก มึงนั้นแหละจะรู้สึกยังไง”

   “กูไม่ยอมรับ แม่กูตายไปแล้ว”

   “มึงถามตัวเองดีๆนะ ว่ามึงจับประเด็นเรื่องไหนอยู่ กูว่าตอนนี้มึงกำลังคิดถึงเบนใช่ไหม  มึงเอาน้องมาเป็นแฟนแถมมีอะไรกับน้องแล้วด้วย  มึงรู้สึกผิดจนยอมรับไม่ได้ใช่ไหม”

    “อื้อ”แล้วผมก็ต้องยอมรับข้อนี้ เพราะผมรู้สึกผิดที่ทำแบบนั้นกับน้องชายของตัวเอง เบนพี่ขอโทษ






   ผมกลับมาถึงบ้านตอนเช้าพ่อนั่งหน้าเครียดอยู่ที่โซฟา แม่นั่งอยู่ข้างซ้าย ไอ้เบนอยู่ข้างขวา พอไอ้เบนเห็นผมมันก็รีบวิ่งเข้ามาเกาะแขน

   “พี่เบียร์หายไปไหนมา ทำไมไม่รับโทรศัพท์ พ่อห่วงพี่มาก ไม่ได้นอนทั้งคืนเลย”มันบอกผม ผมสังเกตหน้ามันตาบวมตุ่ยปากก็แห้งซีด ไม่ใช่แค่พ่อหรอกมั้งที่ไม่นอนสงสัยมันด้วยอีกคน ผมโอบไหล่มันเดินเข้าไปในบ้าน

   “เบียร์”พ่อเรียกผมด้วยเสียงแผ่วเบา แม่นั่งกุมมือ ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อยู่ข้างๆ ผมนั่งที่โซฟาฟังตรงข้าม ไอ้เบนนั่งข้างๆผมเหมือนกัน

   “เบียร์พ่อ…”พ่อทำท่าจะพูด “พ่อไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ผมขอโทษ ผมผิดเอง แม่ครับผมขอโทษ”ผมทรุดลงไปนั่งกับพื้นก่อนคลานเข่าเข้าไปหาพ่อกับแม่ ท่านทั้งสองนั่งอึ้งก่อนรวบตัวผมเข้าไปกอด แล้วด้านหลังผมก็มีแรงกดทับลงมาจากไอ้กระต่ายยักษ์ มันก็มาร่วมวงกอดผมเหมือนกัน พ่อแม่ไอ้กระต่ายของผมต่างก็ร้องไห้ พ่อบอกว่าตอนนี้ครอบครัวของเราก็ครบแล้ว ชีวิตของพวกเราจะมีความสุขมากกว่าเดิม ผมได้แต่ยิ้มแกนๆ





   หลังจากนั้นไอ้กระต่ายกับแม่ก็ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้าน ห้องที่ถูกปิดตายฝั่งตรงข้ามผมถูกเปิดใช้ ผมทำหน้าที่พี่ชายที่ดี ไปรับไปส่งมันที่โรงเรียนทุกวัน ผมช่วยติวหนังสือให้มัน ผมใช้ชีวิตเหมือนคนตายด้านทำไมผมถึงไม่มีความสุขเอาเสียเลย ทั้งๆที่มีมันมาอยู่ข้างๆเจอหน้ากันทุกเช้าเหมือนที่ผมฝันเอาไว้

   การสอบเข้ามหาลัยของพวกเราก็ผ่านพ้นไป ผมสอบติดคณะเภสัช เหมือนที่ตั้งใจไว้ ไอ้เบนจบมอห้าด้วยเกรดนิยมของมัน พ่อกับแม่มีความสุขมากกว่าเดิม พ่อกลับบ้านทุกวันไม่เคยขาด โต๊ะอาหารที่ไม่เคยมีใครใช้ตอนนี้เป็นที่รวมตัวของทุกคนในบ้าน ในมื้ออาหารเช้าและเย็น

    “พี่เบียร์”ไอ้เบนเปิดประตูเข้ามาในห้องผม ผมลุกจากโน๊ตบุ๊ค เดินไปหามัน

   “มีอะไรหรือป่าว”ผมเดินไปกันไว้หน้าห้อง ไม่อยากให้มันเข้ามาในห้องผม

   “เบนเออ ขอเข้าไปได้ไหม”เหมือนมันจะรู้ทันว่าผมตั้งใจปิดทางเดิน ผมค่อยๆเบี่ยงตัวออกให้มันเดินเข้ามาด้านใน มันเดินไปนั่งที่เตียง ส่วนผมยืนอยู่หน้าห้องน้ำซึ่งห่างกันมาก ผมกลัวอดใจไม่ไหวเดินเข้าไปกระชากคอมันแล้วขย้ำให้สมใจ

   “มีอะไร”ผมถามมันด้วยเสียงเคร่งขรึม มันทำหน้าอ้อน ก่อนกวักมือเรียกผม “พี่เบียร์มาตรงนี้ซิ”

   “มีอะไรก็พูดมา”ผมบอกเสียงแข็ง

   “ไม่เอามาตรงนี้”มันพลางกวักมือเรียกไม่ลด ผมใจอ่อนเดินตามเข้าไปหามัน มันดึงแขนผมให้ล้มไปนั่งข้างๆ

   “เบนมีอะไรมาให้”มันหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ “หลับตาก่อนซิ”ผมค่อยๆหลับตาตามที่มันบอก ผมรู้ได้ว่ามันสอดมืออยู่ระหว่างคอของผมก่อนมีอะไรเย็นๆมาสัมผัสที่ผิวเนื้อ

   “ลืมตาได้”มันยิ้มร่าอยู่ตรงหน้า สร้อยสีทองประดับอยู่บนคอผม มีพระองค์เล็กประดับไว้ “เอาไว้ปกป้องเวลาพี่เบียร์ไปเรียนที่มหาลัย จะได้ไม่มีใครมาทำอันตรายได้”

   “ไม่มีใครมาทำอันตรายพี่ได้หรอกพี่เก่งอยู่แล้ว”ผมว่า มันแบะปากอย่างหมั่นไส้ผม ตอนนี้ตาผมพร่ามัวไปหมดระยะห่างระหว่างผมกับมันมีแค่อากาศบางๆ ชุดนอนบางๆ มีรอยแป้งที่ผัดไว้ติดอยู่ที่แก้ม ปากแดงฉาดที่เจื้อแจ่วไม่หยุด กว่าจะรู้ตัวผมก็กดจูบเบนไปแล้ว

   เบนมันยกมือขึ้นมาตีอกผมใหญ่ ก่อนผลักผมออกจากตัวมัน

   “พี่เบียร์ทำอะไรน่ะ”มันตกใจตาโต หายใจหอบแฮ่ก ผมยื่นมือไปดึงตัวมันเข้ามารวบกอดเอาไว้ในอก ก่อนไล่จูบไปทั่ว

   “จูบไงไม่รู้จักหรอ”ผมว่า มันเอามือมาผลักผมไม่ยอมดิ้นไปมาในอก

   “พี่เบียร์อย่านะ ทำแบบนี้ไม่ได้นะเราเป็นพี่น้องกัน”มันไม่ยอมดิ้นสุดแรงจนผมเจ็บ ผมเริ่มโมโห ก่อนตะโกนใส่หน้ามัน

   “แล้วทำไม ก็พี่รักเบน พี่อยากกอด อยากจูบ ทำไม่ได้หรือไง เบนเป็นเมียพี่ พี่ทำไม่ได้หรือไง”

   “เราเป็นพี่น้องกันนะ ที่ผ่านมาเบนคิดว่าพี่แค่สนุกที่ทำแบบนี้ เบนก็เหมือนนนท์หรอ คิดอยากจะได้เมื่อไหร่ก็ได้ พอพวกพี่ได้สมใจแล้วจะเขี่ยเบนทิ้ง พี่ก็ไม่ต่างอะไรจากเพื่อนพี่เท่าไหร่หรอก หลงคิดว่าพี่จะดี พี่ก็เลวเหมือนกัน เหมือนเพื่อนของพี่”เบนตะโกนด่าผมแล้วลุกขึ้นผลักอกผมจากนั้นก็เดินออกไปนอกห้อง

   ผมยอมรับว่าเลือดขึ้นหน้า ถ้าผมเลวแล้วได้เบนมาอยู่ข้างกายผมยอม จะว่าผมเห็นแก่ตัวก็ได้ แต่คนที่ผมรักจะกลายมาเป็นน้องชายผมยอมไม่ได้ ผมเดินออกไปดึงมันกับเข้ามาในห้อง แล้วผลักมันขึ้นเตียง

   “มันไม่เกี่ยวอะไรกับนนท์ เบนไม่เหมือนนนท์ เบนเป็นคนที่พี่รัก เป็นเมียพี่ได้ยินไหม เบนเป็นเมียพี่”ผมตะกุมตะกามกอดจูบ ดึงชุดนอนบางๆนั้นออกจากตัวเบน อย่างรวดเร็ว เบนมันดิ้นหนี ทั้งถีบผมทั้งผลัก เอาปากกัด สารพัด

   ผมเงยหน้าขึ้นจากการถาโถมใส่มัน ปล่อยหมัดเข้าท้องมันหนึ่งที่จนมันแน่นิ่งไปจากนั้นก็ทำตามหัวใจตัวเองที่เรียกร้องมานาน
   




เช้าของอีกวัน

   ก๊อก ก๊อก ก๊อก

   “เบียร์ลูกตื่นได้แล้วจ้า”แม่เคาะประตูห้องปลุก ผมมองนาฬิกาบนหัวนอน เกือบเที่ยงแล้ว ผมกอดคนตัวเล็กในอกแน่น เมื่อคืนผมรุนแรงกับมันไม่น้อยทีเดียวกระต่ายน้องของผม กอดเท่าไหร่ก็ไม่พอ อยากกอดเยอะ อยากกอดทุกวันเลย

   “ตื่นมาเปิดประตูให้แม่หน่อยลูก”แม่ยังเคาะไม่เลิก ผมลุกจากเตียงพันผ้าขนหนูแค่เอวเดินไปเปิดให้แต่ยืนกันไว้หน้าห้องไม่ให้แม่เดินเข้ามาเห็นสภาพข้างใน

   “มีอะไรหรือป่าวครับ”

   “เห็นน้องบ้างไหม เที่ยงแล้วยังไม่ลงมาทานข้าวเลย ไปตามที่ห้องก็ไม่เจอ”แม่ทำหน้าเครียด

   “อ้อ เมื่อคืนมาติวที่ห้องผมแล้วก็หลับไปน่ะครับ ไม่ต้องห่วงถ้าตื่นเดี๋ยวผมพาไปกินเอง ผมนอนก่อนนะครับ ติวกันเกือบถึงเช้าเลย”ว่าแล้วผมก็ปิดห้องโดยไม่รอคำตอบ เสียงแม่เดินห่างออกไปผมก็เดินกลับมาที่เตียง แล้วก็พบว่าไอ้ตัวเล็กใส่เสื้อผ้าของตัวเองเสร็จแล้ว มันรีบเดินผ่านผมไปหน้าประตู

   “จะไปไหน”ผมดึงแขนมันไว้

   “จะกลับห้อง ปล่อยแขนด้วย”มันหันมาด่าเขียวใส่ผม รู้สึกว่าตามันจะบวมมาก สงสัยเพราะเมื่อคืนร้องไห้หนัก

   “ยังไม่ให้กลับ”ผมบอกมัน มันชักสีหน้าไม่พอใจ ก่อนเอาแขนตีผมใหญ่

   “ฮือ ฮือ พี่เบียร์ ทำไมถึงทำแบบนี้ เราเป็นพี่น้องกันนะ เบนนึกว่าพี่จะหยุดคิดเรื่องเลวๆแบบนี้แล้ว ทำไม ทำไมพี่ถึงทำแบบนี้กับเบน ฮือ ฮือ เบนเกลียด เบนเกลียดพี่ ปล่อยเบนเดี๋ยวนี้นะ ปล่อย จะไปไหนก็ไปเลย อย่ามาแตะต้องตัวเบนอีกไม่ต้องมาแตะต้องเลย”ผมปล่อยให้มันตีผมจนพอใจ ก่อนรวบแขนมันไว้ดึงสติให้มันกลับเข้ามาปกติ มันยืนกระซิกร้องไห้ตรงหน้าผม


   “พี่ขอโทษพี่รักเบน อย่าห้ามในเรื่องที่พี่ทำไม่ได้เลย ต่อให้เราเป็นมากกว่านั้น พี่ก็จะทำแบบนี้เพราะพี่รักเบนเข้าใจไหมพี่รักเบน”


   “ฮือ ฮือ ไม่ต้องมารักเลย พี่ทำเบนเจ็บ เบนเจ็บบอกว่าหยุดพี่ก็ไม่หยุด ต่อยท้องเบน ทรมานเบน แบบนี้หรอที่เรียกว่ารัก”มันตัดพ้อ

   “พี่ขอโทษนะ อย่าโกรธพี่นะ ที่รักของพี่”ผมดึงมันเข้ามากอดลูบหัวมันเบาๆ มันเอามือกอดตอบผม

   “เบนก็รักพี่เบียร์ แต่เราทำแบบนี้ไม่ได้ถ้าพ่อกับแม่รู้จะเป็นยังไง”

   “นั้นเป็นเรื่องของอนาคตพี่ตอบไม่ได้ พี่รู้แค่ว่าตอนนี้พี่รักเบน จะยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เบนมาเป็นของพี่”

   “ฮือ ฮือ เห็นแก่ตัวที่สุด พี่เบียร์ไอ้พี่บ้า”มันด่าผมได้แบบนี้แสดงว่าหายโกรธแล้ว

   “พี่ยังบ้าได้มากกว่านี้อีก อยากดูไหมมาเดี๋ยวพี่แสดงให้ดู”ว่าแล้วผมก็อุ้มมันกลับไปที่เตียง แล้วแสดงบทคนบ้ามันดูอีกรอบ ก่อนพากันไปกินข้าว ชีวิตผมเติมเต็มแล้วครับ มีทั้งแม่ น้อง และเมีย!!!!!!!!!








.............................................................

[naumi]

อุ๊ย แบบปกหนังสือมาแล้ว สีแรงสมชื่อเรื่องจริงๆ อร๊างงงงงงงง

[maru]

น้ำยุ่งกับวุฒิหลังจากวุฒินนท์ฺงั้นหรือเนี่ย การที่น้ำเข้าไปในตอนนั้นเพราะอะไรชอบวุฒิหรือเพราะรู้เรื่องวุฒินนท์กันเนี่ย แล้วที่วุฒิสนใจน้ำเพราะว่าน้ำหน้าเหมือนนนท์หรือเปล่า แล้ววุฒิไม่พอใจที่นนท์ใกล้ชิดกับคนอื่นแล้วทำแบบนั้นเนี่ยนะ คิดได้ยังไงกันวุฒิ เบียร์เบนจะยังไงเนี่ย ถ้าพ่อแม่รู้จะเป็นยังไงกันนะ เบียร์รักเบนแต่ก็ทำแบบนั้นเนี่ยนะ สมกับเป็นเพื่อนวุฒิจริง ๆ นะเนี่ยเบียร์

[ฝ ฝ้าย]

น้ำยุ่งกับวุฒิหลังจากวุฒินนท์ฺงั้นหรือเนี่ย การที่น้ำเข้าไปในตอนนั้นเพราะอะไรชอบวุฒิหรือเพราะรู้เรื่องวุฒินนท์กันเนี่ย แล้วที่วุฒิสนใจน้ำเพราะว่าน้ำหน้าเหมือนนนท์หรือเปล่า แล้ววุฒิไม่พอใจที่นนท์ใกล้ชิดกับคนอื่นแล้วทำแบบนั้นเนี่ยนะ คิดได้ยังไงกันวุฒิ เบียร์เบนจะยังไงเนี่ย ถ้าพ่อแม่รู้จะเป็นยังไงกันนะ เบียร์รักเบนแต่ก็ทำแบบนั้นเนี่ยนะ สมกับเป็นเพื่อนวุฒิจริง ๆ นะเนี่ยเบียร์

น้ำกับวุฒิเพิ่งคบกันหลังจากพี่วุฒิเลิกกับนนท์คะ  แต่ว่าไม่ถึงกับเลิดเด็ดขาด นนท์ก็ยังมาหาวุฒิตลอด
จนน้ำรู้เลยทำร้ายน้อง เพราะรู้สึกว่าตัวเองมักถูกนนท์แย่งของรักของตัวเองไปเสมอ
น้ำแอบรักวุฒิมานานมาก แอบแกล้งนนท์ด้วยช่วงที่ยังไม่คบวุฒิจริงจัง เป็นแค่เพื่อน


ความจริงวุฒิรักนนท์มากคะ แต่ว่าครั้งแรกที่เจอกัน ไม่ดี วุฒิคิดว่านนท์ขายบริการ เลยทำให่เข้าใจผิด
แล้วนนท์ก็ตามตื้อวุฒิ เข้ากับคนอื่นไปทั่ว ช่วงที่กำลังมีปัญหากันหนักห่างๆกันน้ำก็เข้ามาพอดี
ตอนนั้นก็เลยเป็นเหตุุให้วุฒิหันแหไปหาน้ำ


แต่พอเจอนนท์อีกครั้งก็รู้ว่าใครกันแน่ที่ตัวเองรัก แต่นนท์ก็ปากเก่งว่าวุฒิ แข็งใส่
กับน้ำที่แสนดี วุฒิเลยเลิอกใครไม่ได้ เพราะรู้ว่าตัวเองรักนนท์แต่น้ำก็รักเขามาก

ส่วนเบนเบียร์ ต้องตามในเล่ม!!!!!!!!!!!!!!!! จ้าาาาาา

[WilpeR]

แล้วเรื่องของนนท์จะเป็นยังไงต่อไปอ่ะ อยากรู้แล้ว คือเบียร์ก็คบกับเบนแต่ก็ข่มขืนนนท์หรอ งงอ่ะ

[•♀NoM!_KunG♀•]

ร้ายกาจม๊วกที่สุด คิคิ

[MoMoRin]

โอ๊ะ อะไรมันจะซับซ้อนได้ขนาดนี้ พี่น้องเลยนะเฮ๊ยยยยย -**-

[iammz]

โอววววววว เบียร์เบน

[mild-dy]

รอจ้า

[fay 13]

แล้วจะจบอย่างไรกันคู่นี้นะเฮ้อ

[wi_OoO_wi]

ขอคู่หลักก่อนได้มัีย แบบว่ามันค้างงงงงงงงงง

 

[lukhia]

 

[i-love-you]

ในที่สุส ก้อมาต่อ ^^

[ฝ ฝ้าย]

บทที่ 26

ภายในคอนโดหรูขอเก่ง

   นนท์นั่งนิ่งไม่ไหวติงอยู่บนโซฟา เก่งเดินมาเปิดทีวีไม่วายหันมาส่งยิ้มให้นนท์ด้วยท่าทางเป็นมิตร


   “ไม่เจอกันนานเลยนะครับน้องนนท์ น่ารักขึ้นเยอะเลยนะ”เก่งค่อยๆนั่งลงบนโซฟาใกล้ๆ แล้วยกมือข้างหนึ่งลูบหัวเขาเหมือนเอ็นดู นนท์เกร็งจนรู้สึกได้ว่าตัวเขาสั่นเบาๆ ลมหายใจติดๆขัดๆ ยิ่งดวงตามีอำนาจของเก่งจ้องลึกมองเข้ามาในดวงตาของเขาแล้ว นนท์ยิ่งกลัวเข้าไปใหญ่


   “โอ๋ๆ ไม่ต้องกลัวนะ คนดี คืนนี้ยังอีกยาวไกล”เก่งขยับเข้ามาชิดจนนนท์ พลางไล้มือลงมาที่ใบหน้าหวาน จากนั้นก็สัมผัสที่คอขาวเนียน ก่อนจะยืนหน้ามาใกล้ กว่าจะรู้สึกตัวนนท์ก็ถูกไซร้คอไปเสียแล้ว


   “พี่เก่งจะทำอะไรน่ะ”นนท์ผลักพี่เก่งออก แล้วลุกหนีไปยืนแอบอยู่หลังโซฟา


   “ของเคยๆกันอยู่  อย่าเรื่องมากเลยน่า มานี่”พี่เก่งคว้าแขนนนท์จากอีกฝั่งของโซฟา ก่อนยกตัวนนท์ลอยข้ามมานอนลงบนโซฟาตัวใหญ่


   “ปล่อยนะพี่เก่ง ปล่อยนนท์ นะ อื้ม  ฮือ ฮือ ปล่อย”เก่งหัวเราะ หึหึ อยู่ในลำคอ  ก่อนกระชากเสื้อคนตัวเล็กออกจากตัวอย่างไม่ใยดี  นนท์ใช้แรงทั้งหมดถีบเก่งออกจากตัว เขาหายใจหอบเพราะต้องสู้แรงจากคนที่ตัวใหญ่กว่ามาก นนท์ลุกขึ้นวิ่งพยายามไปให้ถึงหน้าประตูห้อง แต่ไม่ทัน ข้อมือของเขาถูกคว้าไว้เรียบร้อย


   นนท์หันหน้าไปเจ้าของมือที่ดึงเขาไว้ ก่อนสะบัดมืออีกข้างตบลงไปบนหน้าของเก่งหนึ่งที


   เก่งกัดฟันกรอดด้วยความไม่พอใจ เขามองนนท์ด้วยแววตาเหมือนเสือร้าย


   “นี่มึงกล้าตบกูหรอ หะ แค่นี้ทำสะดีด สะดิ้ง ทำไม กูคนเดียวไม่พอใจหรอ หรืออยากได้คนอื่นเพิ่ม หื้ม น้องนนท์ มึงอยากได้กี่คน อยากโดนรุมเหมือนคราวก่อนนั้นหรอ”


   “ปล่อยนะ ปล่อย พี่เก่ง ปล่อยนนท์ ฮือ ฮือ นนท์ไม่เอาแล้ว นนท์ไม่ชอบแบบนี้”


   “ฝันไปเถอะ”เก่งลากนนท์ไปกลางห้องแล้วตบลงบนหน้าบางหนึ่งที


   “นี่สำหรับที่มึงตบกูเมื่อกี้”


   “แล้วนี่โทษฐานที่ทำเล่นตัวกับผัวเก่า”เก่งฟาดลงไปบนหน้าเล็กอีกหนึ่งที


   “แล้วนี่สำหรับคืนนี้”เก่งต่อยลงไปที่หน้าท้องของนนท์ทำเอาจุกจาตัวงอ นนท์กุมท้องตัวเอแน่น มือไม้อ่อนปวกเปียก น้ำตาไหลออกมาเป็นทาง จะพูดอะไรก็พูดไม่ได้ อึดอัดชะมัด


   นนท์ถูกลากไปนอนนิ่งอยู่บนเตียงที่คุ้นเคย ไม่เอาแบบนี้ ในห้องนี้ ที่นี่  ฮือ ฮือ นนท์นอนร้องไห้จนแทบเป็นสายเลือด เจ็บนนท์เจ็บ ฮือ ฮือ ใครก็ได้ช่วยด้วย พี่วุฒิ ช่วยนนท์ด้วย พี่น้ำ พี่สิงห์ ช่วยนนท์ด้วย


   เก่งเดินก้าวขึ้นมาบนเตียง อย่างช้าๆ นนท์พยายามขยับตัวหนีไปอีกทาด้วยแรงที่เหลืออยู่ เก่งจับตัวนนท์ดึงมาไว้ที่เดิม
   “ฮือ ฮือ พี่เก่งอย่าทำแบบนี้ ปล่อยนนท์นะ นนท์กลัว”นนท์พยายามอ้อนร้องขอ


   “หึ กับพี่แล้วนนท์ร้องขอให้หยุด แต่กับไอ้วุฒิ น้องนนท์คงขอให้มันทำอีกรอบ อีกรอบ อีกรอบสินะ”เก่งก้มลงมากระซิบว่าเหยียดๆข้างๆหู


   “ไม่จริง นนท์ไม่ได้ทำแบบนั้น พี่เก่งปล่อยนนท์ไปเถอะ นนท์เจ็บ นนท์เจ็บ ฮือ ฮือ”


   “ฝันไปเถอะ”ว่าแล้วเก่งก็กระชากกางเกงยีนส์ตัวน้อยรูดไปกองอยู่บนพื้นเหลือแค่อันเดอร์แวร์ตัวจิ๋วที่ติดอยู่ชิ้นเดียว
   “อย่านะ อย่า ฮือ ฮือ อย่าทำแบบนี้”นนท์ร้องอกมาสุดเสียง ด้วยความกลัว


   “อยากหายไปจากชีวิตไอ้วุฒิ ใช่ไหม ได้มาอยู่กับพี่นี่มา ไม่ได้พี่ เอาน้องก็ยังดี”เก่งนึกกระหยิมอยู่ในใจ เขาแอบหลงรักน้ำมากนาน แต่ไม่เคยแม้แต่จะจับมือ คนที่เขาเฝ้าทะนุถนอมดันโดนคู่อริฟาดไปกิน แต่ช่างมัน อย่างน้อยเขาก็ได้ของแก้ขัดแล้วละ
   เก่งทาบตัวลงไปซุกไซร้ดูด ดึง แทบทุกส่วนของร่างกายนนท์ นนท์ดิ้นเร้าไปมาด้วยความเจ็บปวด


   “ฮ่าๆๆ  หวานอะไรเช่นนี้ อร่อย นนท์ มาเป็นเมียพี่นะ”พี่เก่งกว่า นนท์ใช้แรงเฮือกสุดท้าย ค่อยๆยื่นมือขึ้นไปบนนอน ขวดเหล้าที่กินเหลือไว้ครึ่งหนึ่งตั้งอยู่ นนท์คว้ามาจับให้ถนัดมือ ก่อนฟาดสุดแรงไปบนศีรษะของเก่ง


   “โอ๊ย ไอ้เชี่ย”เก่งผละออกจากนนท์ กุมหัวอาบเลือดของตัวเองกลิ้งไปมาบนพื้น นนท์ลุกจากเตียงได้ ค่อยๆใช้แรงทั้งหมดพาตัวเองออกจากห้องนอนได้ เขาหันไปหยิบไอโฟนตัวเองที่อยู่บนโซฟาแล้วพยายามจะเดินหนีออกไป


   แต่เก่งที่เลือดท่วมตัวเดินตามออกมาทันกระชากร่างเล็กตบจนลงไปกองบนพื้น


   “มึงเจอดีแน่ อยากตายใช่ไหม”เก่งเดินเข้ามาใกล้ นนท์ใช้เท้าถีบเก่งไปอีกทาง เก่งขว้างทางออก นนท์รีบคลานกลับเข้าไปในห้องนอนก่อนล็อกประตูหนี


   เขาคิดอะไรไม่ออกนอกจากโทรหาให้คนอื่นมาช่วย ไอโฟนที่มีแต่เบอร์พี่วุฒิ นนท์รีบโทรออกทันที


   “ฮัลโหล นนท์อยู่ไหน รีบมาที่นี่เดี๋ยวนี้นะ”เสียงพี่วุฒิดังออกมาก่อนที่เขาจะพูดอะไร


   “พี่วุฒิช่วยนนท์ด้วย ฮือ ฮือ”


“… หะ… อะไรนะ… อยู่ไหน”


“พี่วุฒิช่วยนนท์ด้วยนนท์เจ็บ ฮึก”


“… ใครทำอะไร…นนท์”นนท์พูดอะไรมากกว่านี้ไม่ได้ เจ็บไปทั้งตัวจิตสำนึกคิดเพียงแค่คำว่าช่วยด้วย ช่วยนนท์ด้วย


ปัง ประตูห้องถูกไขแล้วดันมาจากข้างนอก นนท์นั่งขว้างอยู่หน้าประตูเลยถูกกระแทกมือถือกระเด็นตกไปอยู่ที่อื่นนนท์พยายามดันไม่ให้ประตูถูกเปิดออกแต่ก็ไม่ทัน เขาสู้แรไม่ไหว ก่อนหมดสติไปในที่สุด


เก่งเปิดประตูเข้ามาอย่างง่ายดาย เขามองร่างเล็กที่นอนกองบนพื้นอย่าเครียดแค้น พลันสายตาก็ไปปะทะกับไอโฟนเครื่องโต เบอร์ที่โทรออกล่าสุด วุฒิ หึ เก่งกำไอโฟนแน่น ก่อนรีบเก็บกวาดที่นี่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  แล้วมัดร่างเล็กเพื่อพาออกไปที่อื่น





ฝั่งวุฒิ
   วุฒิขับรถออกมาด้วยความเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ใจของเขาไปถึงคอนโดเก่งตั้งแต่นาทีที่นนท์โทรมาแล้ว เขารีบจนลืมว่าตัวเองเพิ่งเจ็บมา น้ำกับสิงห์นั่งกุมมือกันอยู่ที่เบาะหลังนั่งจนตัวเกร็ง


   “เชี่ยวุฒิ ขับช้าๆดิวะ เร็วแบบนี้แม่งเดี๋ยวได้แหกโค้งตายก่อนไปช่วยน้องหรอก”สิงห์ว่าให้อยู่ที่เบาะหลัง


   “ไม่ต้องเสือก ถ้านนท์เป็นอะไรไป มึงเป็นคนแรกที่กูจะฆ่า ไอ้สัตว์”ได้ยินแบบนั้นสิงห์จึงได้แต่นั่งเงียบไปเลย


   ไม่กี่นาทีต่อมาทั้งสามคนก็มาอยู่ที่คอนโดของเก่ง วุฒิกระชากประตูออกวิ่งเข้าไปในตัวคอนโด น้ำกับสิงห์ก็ตามมาติดๆ วุฒิกดลิฟต์ แล้วรีบแทรกตัวเข้ามา



   “ชั้นไหน”วุฒิหันมาถามสิงห์


“10”


   ติ้ง


   ประตูลิฟต์ถูกเปิดออกวุฒิรีบวิ่งออกไป


   “ห้องไหนวะ”วุฒิหันมากระชากเสียถามสิงห์อีกรอบ


“1023”   


   “ห้องนี่”น้ำวิ่งมาหยุดอยู่หน้าประตู วุฒิวิ่งย้อนกลับมาเพราะวิ่งไปผิดทาง


   “ประตูล็อก”น้ำบอก


   “เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ”วุฒิเคาะอย่างแรง


   ปัง ปัง ปัง


   “กูบอกให้เปิดประตู”


   ปัง ปัง ปัง ปัง


   “เปิดซิวะ”


   แกรกๆ ประตูค่อยๆเปิดออก วุฒิผลักเข้าไปจนคนที่เปิดถึงกับเซไปอีกทาง


   “เฮ้ย มาทำอะไรวะ”เก่งแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง วุฒิเดินหานนท์จนทั่วแต่ก็ไม่เจอ น้ำ สิงห์ก็ช่วยกันหา


“เฮ้ย พวกมึงมาทำอะไรห้องกู”วุฒิเดินไปกระชากคอเสื้อเก่งขึ้นมาถาม


   “มึงเอานนท์ไปไว้ที่ไหน”


   “อะไรของมึง ปล่อยกูนะเว้ย”เก่งปัดมือวุฒิจากตัว


   “ไอ้เก่งน้องนนท์ไปไหน”สิงห์เดินเข้ามาถามอีกแรง


   “อ้อ น้องออกไปซื้อของ ตั้งนานแล้วยังไม่กลับเลย มีอะไรวะ”


   “แน่ใจนะว่าไปซื้อของ”สิงห์ย้ำถามอีกรอบ


   “เออ ดิ มึงกลับไปไม่เท่าไหร่ก็ออกไปซื้อของเลย เห็นบอกของไม่ครบ”


   วุฒิไม่เชื่อใจ เขาโทรเข้าเบอร์นนท์อีกรอบ เสียงโทรศัพท์ดังแว่วๆมาจากในห้องนอน วุฒิเดินตามเสียงเข้าไป เขาเจอโทรศัพท์วางไว้ในลิ้นชัก เขากำไอโฟนนนท์แน้นเดินออกมาจากห้อง


   “นนท์หายตัวไปไหนไม่รู้ เมื่อกี้โทรมาหาพวกเราบอกให้ช่วย เก่งรู้ไหมน้องนนท์อยู่ที่ไหน”น้ำร้องไห้เพราะคิดว่าน้อต้องอยู่ในอันตรายแน่ๆ


   “น้ำ เดี๋ยวน้องก็คงกลับมาไม่มีอะไรหรอก อย่าร้องเลย”เก่งแสร้งเดินเข้าไปปลอบน้ำ

   “มึงมันไอ้ขี้โกหก อย่าอยู่เลย ไอ้เหี้ยมึงเอานนท์ไปไว้ที่ไหน”วุฒิกระโดดเข้าไปกระชากคอต่อยเก่งจนลงไปกองกับพื้น
   “นี่วุฒิทำอะไรน่ะ ปล่อยนะ”น้ำรีบเข้ามาห้าม

   “อย่ามาห้ามนะน้ำออกไป”วุฒิผลักน้ำออกแล้วปล่อยหมัดต่อยใส่เก่งไม่ยั้ง เก่งสวนกลับคืนมาแต่ก็ไม่ถูก

   “วุฒิใจเย็น ไอ้เชี่ย มึงอย่ามาบ้าตอนนี้สิวะ รีบช่วยกันหาน้องนนท์ดีกว่า”สิงห์ดึงตัววุฒิออกมาได้สำเร็จ

   “หาตัวนนท์หรอ มึถามมันสิ ว่ามันเอานนท์ไปไว้ไหน”

   “กูไม่รู้เรื่อง”เก่งปฏิเสธ

   “ไม่รู้เรื่องหรอแล้วไอโฟน นนท์ไปอยู่ในลิ้นชักห้องนอนมึงได้ยังไง”

หึ โกหกต่อไปไม่ได้แล้วสินะ  ถ้าพวกมันมาช้ากว่านี้อีกนิดเดียว เขากับนนท์ก็จะหนีไปไกลจากที่นี่แล้ว เก่งคิดในใจ แต่ตอนนี้ขอแก้แค้นไอ้วุฒิก่อน

   “ไอ้เชี่ยมึงตาย”เก่งรีบกระโดดเข้ามาต่อยวุฒิทันที เพราะสิงห์ดึงตัววุฒิไว้จึงไม่มีมือสู้ สิงห์รีบปล่อยวุฒิออก ทั้งสองคนตะลุมบอลกันอย่าไม่มีใครลดละ

   “ไอ้เชี่ยมึงทำอะไรนนท์”

   “หึ กูจะแก้แค้นมึง”

   “ไปตายซะเถอะ”

   กึก กึก กึก กึก กึก

   เสียงเขย่าตู้ดังทำลายความขัดแย้งลงทันที น้ำวิ่งไปทาต้นเสียง ตู้ใส่ของเล็กๆตั้งอยู่กลางห้องรับแขกถูกเขย่าจากด้านใน ด้านนอกถูกล็อกอย่างดี

   กึก กึก กึก กึก

   สิงห์รีบตามมาอีกคน ช่วยกันกระชากประตูให้เปิดออก พลันเมื่อประตูถูกกระชากทิ้งร่างเล็กก็กลิ้งออกมาทันที

   “นนท์”น้ำรีบเข้าไปดูอาการน้องชาย ก่อนหันไปหาเพื่อนรักของตัวเองอย่าเครียดแค้น

   “เก่งทำไมทำแบบนี้กับน้องนนท์”

   “มึงมันไอ้สัตว์”วุฒิทำท่าจะเข้าไปต่อยเก่งอีกรอบ แต่ไม่ทันถึตัว เก่งชักปืนออกมาจากเอว

   “หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ ถ้ามึงไม่อยากตาย หรือถ้ามึงอยากจะตายมึงก็เดินเข้ามา”เก่งยกปืนกวาดส่องใส่ทุกคน

   “เก่งทำอะไรน่ะ”น้ำรีบเหวใส่ทันทีที่เห็นปืนกระบอกโต สิงห์ดึงน้ำไว้เพราะน้ำจะลุกขึ้นเดินไปห้ามเก่ง

   “หึหึ มึงหาเรื่องใส่ตัวเอง เองนะ ไอ้เหี้ยวุฒิ”เก่งว่า

   “มึงมันเลว”วุฒิว่า

   “ใช่ กูเลว แต่กูก็ไม่เลวเท่ามึง ได้พี่แล้วเอาน้อง”

   “นนท์เป็นเมียกูมาก่อน”

   “หึ คนเหี้ยอย่ามึงไม่สมควรได้ความรักจากใครทั้งนั้น ทำไมถึงมีแต่คนรักมึง”

   “เพราะกูมีเสน่ห์ไง ใครๆถึงได้รักกูแม้กระทั่งแฟนเก่ามึง”

   “ไอ้เหี้ยเอ้ย”เก่งจ่อปืนเข้าไปใกล้วุฒิ ด้วยความโกรธ

   “อย่านะ เก่งอย่าทำแบบนี้ลดปืนไปซะ”

   “อย่ามายุ่งน้ำ เราจะทำให้มันเจ็บปวดเหมือนกับที่เราเป็น มันแย่งน้ำจากเราไป คราวนี้เราจะแย่งคนของมันมาบ้าง แต่ตอนนี้ เก่งอยากฆ่ามัน และฆ่าคนที่มันรัก”เก่งหันปืนไปทางนนท์

   “ไม่อย่าทำแบบนี้นะ”น้ำเอาตัวเองมาปิดตัวนนท์ไว้

   “เอาซิ มึงจะฆ่ากูไม่ใช่หรอ มาฆ่ากูให้ได้”วุฒิบอก เก่งเลื่อนทางปืนหันไปจ่อวุฒิแทน

   “ได้ มึงได้ตายสมใจแน่”เก่งเกร็งมือเหนี่ยวไก




   ปัง







“ไม่น้า”




...

[WilpeR]

ค้างอ่ะ เสียงใครตะโกนเนี่ย นนท์หรือน้ำอ่ะ

[chompoonut139]

หงะ ทำค้างคาขนาดหนัก

[udongjay]

ช็อค! ใครโดน อ๊ากกกก

[iammz]

อ๊ากกกกก ใครโดนยิง

[maru]

เก่งร้ายกาจจริงนะเนี่ย ทำไมถึงทำกับนนท์แบบนั้น ถ้านนท์เป็นอะไรไปจะทำยังไง น้ำเหมือนจะเป็นต้นเหตุเรื่องเลวร้ายหลาย ๆ เรื่องเลยนะเนี่ย เก่งใช่หรือเปล่าที่น้ำเคยให้ไปทำร้ายนนท์

[anuruk97]

ถ้าให้ทายต้องเป็นน้องนนท์ชัว

[ฝ ฝ้าย]

บทที่ 27

ปัง


“ไม่น้า”


เหมือนเวลาหยุดหมุนฉายภาพเป็นฉากสโลโมชั่น ภาพน้ำเข้ามาขว้างทางปืนให้วุฒิ ทำเอาเขาจำติดตาแบบไม่มีวันลืมอีกเลยไปตลอดชีวิต


ตุบ!!!!!!!!!


ร่างน้ำลงไปนอนนิ่งอยู่บนพื้น


“น้ำ”วุฒิตะโกนสุดเสียงรีบเข้าไปประคองน้ำ ส่วนสิงห์รีบกระโจนเข้าหาเก่งที่ยืนตาค้างอยู่ สิงห์คว้าปืนทิ้งไปพ้นทาง แล้วต่อยเก่งคว่ำไปสลบเหมือดบนพื้น


“น้ำๆ  ทำไมทำแบบนี้”วุฒิโวยวายลั่น น้ำตาขอลูกผู้ชายค่อยๆหลั่งออกมาแบบไม่ทันตั้งตัว


“น้ำๆ อย่าเป็นอะไรนะ”สิงห์เข้ามาช่วยประคองอีกแรง


“โทรเรียกรถพยาบาลซิ”วุฒิหันไปสั่งสิงห์


“เออๆๆๆ”สิงห์ทำอะไรไม่ถูก มือไม้สั่นไปหมด


“น้ำๆ ลืมตาไว้นะ อย่าเพิ่งกลับตา”วุฒิเขย่าตัวน้ำให้มีสติเอาไว้


“วุฒิ ฮึก น้ำ ฮึก ฝากน้องด้วยนะ”น้ำบอกทั้งน้ำตา


“ไม่เอา น้ำอย่าพูดแบบนี้ไม่เอานะ ฮือ ฮือ  น้ำไม่เป็นอะไร น้ำอย่าทำแบบนี้”วุมฺร้องโวยวายลั่น


“ฮือ ฮือ น้ำฝากน้องด้วย วุฒิสัญญากับน้ำซิ ว่าจะดูแลน้องอย่าดี อย่าทำร้ายน้องนะ วุฒิสัญญาสิ”


“ไม่เอา น้ำ มาดูแลน้องนนท์ด้วยกัน น้ำอย่าทำแบบนี้นะ”


“ฮือ ฮือ วุฒิ น้ำ น้ำ น้ำรักวุฒินะ”น้ำค่อยๆหลับตาลง


“น้ำ อย่าหลับตาสิ อย่าหลับตา”วุฒิพยายามปลุกน้ำขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง น้ำปรือตาขึ้นมายิ้มให้วุฒิอย่างอยากลำบาก


“สัญญานะว่าจะดูแลน้องนนท์ สัญญาซิ”น้ำพูดเป็นครั้งสุดท้าย


“อื้ม วุฒิสัญญา”


เหมือนเป็นเพียงคำสุดท้ายที่น้ำอยากได้ยิน คำสัญญาที่จะดูแลน้องชายคนที่เขาเคยนึกอิจฉา ชิงชัง ไม่เคยให้ความรักน้อง เขาแค่อยากให้ใครซักคนเติมเต็มความรักให้กับน้องผู้ซึ่งไม่เคยได้ความรักคนนี้  เพียงเท่านี้ แค่มีใครซักคนจะดูแลนนท์เขาก็คงหายห่วง



“น้ำ!!!!!!!!!!!!!!!!! ไม่น้า อย่าทำแบบนี้ ฮือ ฮือ”วุฒิร้องไห้กอดน้ำแน่นด้วยความเสียใจของการจากไปอย่างไม่มีวันกลับของคนที่เขาเคยรักสุดหัวใจ



สิงห์ยืนดูอยู่ใกล้ๆ เขาไม่อาจทำอะไรได้นอกจากยืนค้างอยู่กับภาพตรงหน้า นนท์นอนนิ่งน้ำตาไหลออกมาไม่ขาด เขาไม่สามารถขยับร่างกายของตัวเองได้ แค่จะคลานเข้าไปหาพี่น้ำเขายังไม่มีแรง พี่น้ำ อย่าทิ้งนนท์ไป ไหนพี่น้ำบอกจะอยู่กับนนท์ไง




งานศพผ่านไปอย่างเศร้าโศก นนท์ไม่สามารถมาร่วมงานได้แม้แต่วันเดียว เขานอนให้น้ำเกลืออยู่ที่โรงพยาบาล ศพน้ำถูกฝังไว้เคียงข้างกับแม่อันเป็นที่รักของเขาเอง สิงห์หลังจากจบงานศพก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย วุฒิยังคงมาดูแลนนท์ทุกวัน คอยปลอบประโลมคนตัวเล็กที่เฝ้าแต่โทษว่าตัวเองเป็นตนเหตุของเหตุการณ์ในครั้งนี้


หลับให้สบายนะ สุดที่รัก
วุฒิบอกลาศพครั้งสุดท้ายแบบนั้น



ประตูห้องพักของนนท์เปิดออก เด็กหนุ่มตัวเล็กเกือบเท่านนท์ เดินเข้ามากับผู้ชายอีกคนที่ตัวเท่าๆพี่วุฒิ


“นนท์เป็นไงบ้าง เบนมาเยี่ยม”ร่างเล็กของเบนเข้าไปสวมกอดนนท์เพื่อนรัก


“เบน คิดถึงจังมาได้ยังไง”


“พี่เบียร์พามาน่ะ”เบนเบือนหน้าไปมองคนที่มาพา พลางส่งยิ้มให้ด้วยความดีใจ


“นนท์ เบนเสียใจด้วยนะ”


“อื้อ”นนท์ก้มหน้านิ่งทันทีที่เริ่มคิดถึงเรื่องนี้


“เดี๋ยวพี่ให้นนท์ทานข้าวก่อนนะครับน้องเบน”วุฒิยกถาดอาหารยกมาแทรกระหว่างทั้งสองคน วางไว้บนโต๊ะกินข้าวของคนไข้ที่เลื่อนเข้าออกได้


“ครับ”เบนหลีกออกมายืนข้างพี่เบียร์


“กินข้าวก่อนนะนนท์ จะได้กินยา แล้วก็พักผ่อน”วุฒิบอกนนท์ด้วยความห่วงใย นนท์พยักหน้ารับ ค่อยๆกินข้าวอย่างช้าๆ ตาก็มองหน้าเพื่อนรักไม่ว่างตา


“พี่เบียร์ครับ วันนี้เบนขออยู่เฝ้านนท์ได้ไหมครับ เบนมีเรื่องอยากคุยกับนนท์เยอะแยะเลย”เบนอ้อนเบียร์ที่ยืนอยู่ข้างๆ ตาโตเล็กๆมองด้วยความหวัง


“ถามเจ้าของห้องดูก่อนนะ  ไอ้วุฒิน่ะ ลองถามมันดู”เบียร์บอก เบนหน้าเสียหันไปมองวุฒิด้วยสายตาละห้อยเพราะความกลัว
วุฒิหันมองเบนก่อนหันไปมองนนท์ นนท์พยักหน้าอกความคิดเห็นเพราะอยากให้เพื่อนมาอยู่ด้วย


“ก็ดีเหมือนกัน นนท์จะได้มีคนคุยด้วย”


สิ้นเสียงวุฒิ เบนก็กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจทันที จนเบียร์ต้องดึงแขนไว้ไม่ให้ออกอาการเกินหน้าเกินตา


“แหะๆ ก็เบนดีใจ”เบนหันไปบอกเบียร์ แล้วก็ยืนยิ้มกว้างแบบไม่เกรงใจใคร นนท์มองเพื่อนไปด้วยตัวเอก็ยิ้มเช่นเดียวกัน
นนท์ทานอาหารจนหมด ตามด้วยยา แล้วก็นอนพักเล่น เบนปลอกแอปเปิ้ลที่ซื้อมาฝากใส่จานไว้ให้อยู่ข้าเตียง


“เบนผลแอดฯออกแล้วได้ที่ไหนหรอ”นนท์ถามเพื่อนรัก


“อ้อ เบนติด บัญชี มหาลัย X จ้า”เบนบอกด้วยความภาคภูมิใจ


“เก่งจังมหาลัยในฝันเบนเลย”


“ใช่ เบนไม่เก่งหรอก มีคนเก่งคอยติวให้น่ะ”บอกแล้วก็พลางลอบมองคนสอนที่กำลังคุยกันออกรสกับเพื่อนอยู่ที่โซฟาอีกมุมห้องหนึ่ง


“แล้วนนท์ละ จะต่อที่ไหนหรอ”เบนถามกลับบ้าง


“นนท์อยากไปเรียนที่ซิดนีย์น่ะ ส่งเรื่องไปแล้ว รอไปมอบตัว ถ้าไม่เกิดเรื่องก่อน ตอนนี้นนท์ยังไม่ได้ถามพี่วุฒิเลย แต่นนท์อยากไปเรียนที่นู้น”


“ไม่ได้พี่ไม่ให้นนท์ไปเรียนที่นู้น นนท์จะเข้ามหาลัยเดียวกับพี่ครับน้องเบน”วุฒิเดินเข้ามาได้ยินพอดีจึงแทรกเข้ามากลางวงสนทนา นนท์นั่งนิ่งไม่ตอบโต้อะไรแต่ในใจก็ไม่พอใจ ส่วนเบนนั้นมือสั่นไปหมด พูดแค่นี้ยังดูน่ากลัวเลย เพื่อนเขาจะอยู่กับคนแบบนี้ได้ยังไงนะ


“พี่ว่าวันนี้เรากลับบ้านก่อนไหม เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยมาค้าง นะเบน นานๆพี่จะได้เจอเบน”เบียร์เดินเข้าโอบไหล่เบนไว้ เบนได้แต่พยักหน้าตาม นนท์พยายามจะท้วงแต่ก็ไม่ทันเพราะวุฒิพูดดักหน้าไว้ก่อน


“นนท์พักอีกซักคืนนะ พี่ไม่อยากให้ใครกวนเราเลย เชื่อพี่นะ”ยังเผด็จการชอบออกคำสั่งเหมือนเดิมสินะ นนท์ หันหน้าหนีไปอีกทาง


“นนท์จะนอนแล้วครับ”นนท์หันหลังให้ทั้งสามคน แล้วหลับตาลง แต่น้ำตาไหลออกมาเป็นทาง


“นนท์เบนไปก่อนนะ เดี๋ยวเบนมาเยี่ยมใหม่”เบนบอกลาเพื่อนรักของตน


“กูไปก่อนนะ วุฒิ”พี่เบียร์บอกลาพี่วุฒิเช่นกัน


“อื้อ เดินทางปลอดภัย”


“เออๆ”




หลังจากเบนกับเบียร์ออกไปจากห้อง วุฒิก็ค่อยๆดึงตัวนนท์ให้หันมาหาตนเอง


“นนท์ เป็นอะไรหื้ม งอนพี่หรอ”ภาพใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยน้ำตาของนนท์ ทำเอาวุฒิสะเทือนใจ เขาทำให้คนตัวเล็กร้องไห้อีกแล้ว เขาสัญญากับน้ำแล้วว่าจะดูแลนนท์ให้ดี วุฒินั่งลงบนเตียงคนไข้แล้วประคองนนท์เข้ามากอด


“ฮึกๆ”นนท์สะอื้นไห้อยู่ในอกของคนตัวโต


“นนท์ อยากเรียนที่ซิดนีย์หรอ”วุฒิเปิดคำถาม นนท์พยักหน้าเล็กๆเป็นคำตอบ


“ทำไมถึงอยากไปเรียนที่นู้น”วุฒิถามถึงเหตุผล


“นนท์อยากไปเที่ยวหาดบอนได (หาดที่มีชื่อเสียมากในออสเตเรีย)”นี่หรือคือเหตุผลวุฒิตกใจในคำตอบ


“อยากไปเที่ยวหาดบอนได ทำไมละ”


“เพราะเป็นครั้งแรกที่นนท์ได้เล่นน้ำทะเลกับพี่น้ำ”วุฒิสะอึกกับคำตอบอีกรอบ ไม่ใช่เหตุผลไร้สาระ นนท์แค่อยากไปอยู่ในที่ๆมีแต่ความทรงจำ


ภาพตอนเด็กที่พี่น้ำพาเขาลงไปเล่นน้ำทะเลด้วยกัน หัวเราะเวลาคลื่นซัดเข้ามา ก่อกองทราย


เขาอยากอยู่ใกล้ทะเล ที่พี่น้ำชอบที่สุด


“ปะ ไปซิดนีย์ก็ได้ แต่สัญญากับพี่นะว่าจะกลับบ้านเดือนละครั้ง”นนท์เงยหน้ามองพี่วุฒิอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง คนขี้บังคับ และเผด็จการคนนี้จะอนุญาตเขาง่ายขนาดนี้


“ครับ นนท์สัญญา”นนท์ซุกหน้าเข้าไปกอดวุฒิแน่น


“ฮือ ฮือ พี่วุฒิ นนท์ดีใจ”นนท์ร้องไห้เป็นเด็ก


“โอ๋ๆ  อย่าร้องซิ ดีใจขนาดนี้เลยหรอ”


“อื้อ”นนท์พยักหน้ารัว


แค่นนท์มีความสุขเขาก็มีความสุขแล้ว วุฒิบอกตัวเอง ที่ผ่านมาบังคับนนท์ ให้ทำตามที่ใจตัวเองต้องการ เขากลับไม่รู้สึกสุขใจเท่ากับครั้งนี้เลย


จริงสินะที่เขาบอกกันว่า คนที่เรารักมีความสุข เราก็มีความสุขแล้ว


“นนท์”วุฒิเรียกเบาๆ


“ครับ”นนท์ตอบรับในอก”


“อยู่กับพี่ตลอดไปนะ”


“ครับ”นนท์น้ำตาไหลไม่หยุด กอดวุฒิแน่น วุฒิก้มลงไปจูบที่แก้มเล็กเบาๆ จากนั้นไล้ลงไปที่ปากเล็ก นนท์ตอบรับจูบด้วยท่าทางเขินๆ วุฒิแทรกลิ้นเข้าไปหาความหวานที่เฝ้ารอมานานอย่างมีความสุข


“อื้อ”นนท์ครางเบาๆ จูบที่ทะนุทนอม จูบละมุนนี้แหละที่เขาต้องการ จากที่วุฒิเป็นคนรุก คราวนี้เป็นนนท์แล้วที่กลับมารุกบ้าง




นนท์ขยับตัวให้ถนัดมากขึ้น ใช้มือโน้มคอวุฒิลงมา จากนั้นก็เริ่มตอบโต้จูบแสนหวานนี้










,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,



หลับให้สบายนะน้ำ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[momoku]

จิ้มๆๆๆๆ
 
อ๊ากกกกก เศร้า เสียใจที่น้ำตาย สงสารสิงห์

แต่ดีใจมากกกก ที่วุฒิ รู้จักฟังเหตุผลของนนท์ซักที 
 

[fay 13]

 

[WilpeR]

น้ำไม่น่าตายเลยอ่ะ สงสารสิงห์ T__T

วุฒิดูมีเหตุผลมากขึ้น ดีใจแทนนนท์เลย จะเป็นยังไงต่อไปล่ะเนี่ยแต่ดูท่าจะใกล้จบแล้วนะ มาต่อไวๆนะคะ

[dedede]

กลับมาต่อแล้วดีใจมากครับ เสียใจกับนนท์อะ่ต้องมาเสียน้ำ

[bobie]

แบบตอนนี้ผ่านไปเร็วมาก
น้ำตายฝังนนท์จะไปเรียนซิดนีย์
อะไรเนี่ย
เร็วมากกกกกก
แล้วก็สงสารพี่สิงห์มากๆด้วย
น้ำตายไปแล้วใครจะคู่พี่เค้าล่ะเนี่ย

[Rein_Force]

จบแบบเศร้านิสนึง  แต่ก็สุขขข 

[kakaris]

ไปแล้วหนึ่ง

เหลือแต่คนที่อยู่ข้างหลัง