หัวข้อ: l Damage love บำเรอรักบทเมียน้อย ภาค 1+2 l จบ!!!

[maru]

ทำไมอย่างนั้นเนี่ย น้ำดีขึ้นแล้วแท้ ๆ แล้วสิงห์จะเป็นยังไงนะนั่น นนท์รักน้ำมากเลยนะเนี่ย วุฒิสัญญากับน้ำว่าจะดูแลนนท์ก็ต้องรักษาสัญญาด้วยนะ

[gupalz]

เฮ้อออ น้ำไม่น่าตายเลย

[•♀NoM!_KunG♀•]

เห้อ....มันไม่ได้งดงามเสมอไปสินะ มีพบมีจากมีพรากแล้วถ้ามีบุญก้อคงได้พบกานใหม่T^T

จะรอตอนพิเศษ คิคิ

[bloodั]

หวังว่าพี่วุฒิ จะมีจะไม่ใจร้ายน้องนนท์อีกนะ 

[ฝ ฝ้าย]

บทที่ 28

3 ปี ต่อมา สนามบินสุวรรณภูมิ

   นนท์เดินออกมายืนรออยู่หน้าประตูทางออก ไม่นานก็รู้สึกว่าด้านหลังมีคนเข้ามากอดตัวเองไว้ นนท์ดิ้นหันหน้าไปเผชิญหน้ากับเจ้าของแขนใหญ่ที่โอบรอมตัว


   “พี่วุฒิ”นนท์ยิ้มกว้างยกแขนกอดตอบคนตัวใหญ่อย่างดีอกดีใจ


   “พี่มารับแล้วนะ”วุฒิก้มลงไปหอมแก้มนนท์ฟอดใหญ่ด้วยความชื่นใจ ยังหอมและนิ่มเหมือนเดิม


   “นนท์ว่า พานนท์ไปที่รถเถอะนนท์อายคนอื่นเขา”นนท์หลบสายตารอบข้างโดยการซุกหน้าไว้ในอกของวุฒิ วุฒิขำตัวเองอยู่เหมือนกันที่กอดประคองนนท์ต่อฝูงชนขนาดนี้ วุฒิพานนท์เดินออกไปที่รถคันใหญ่ คนขับรถลากกระเป๋านนท์ตามมาอีกแรง


   “เหนื่อยไหม”วุฒิเอามือจับหน้านนท์เชิดขึ้นสำรวจความเรียบร้อย


   “เหนื่อยครับ แต่ตอนนี้หายเหนื่อยแล้ว”นนท์บอกแล้วก็ทิ้งตัวลงไปซบอกวุฒิทันที


   “พี่วุฒิครับ”นนท์ทำเสียงอ้อน


   “หื้ม ว่าไง”วุฒิขานรับ


   “นนท์อยากไปหาพี่น้ำ”บรรยากาศภายในรถเงียบสงัดขึ้นทันที


   “ได้ซิ ก่อนกลับบ้านเดี๋ยวพี่ให้คนแวะเข้าไปหาน้ำนะ”


   “ครับ แวะซื้อดอกไม้ให้แม่กับพี่น้ำด้วยได้ไหมครับ”


   “ได้ เดี๋ยวพี่บอกคนขับรถให้”วุฒิยื่นหน้าไปสั่งงานคนขับรถ แล้วก็กลับมานั่งให้นนท์หนุนอกเหมือนเดิม


   “ขอบคุณนะครับ”นนท์บอกเบาๆ วุฒิยิ้มในความน่ารัก ที่ยิ่งโตก็ยิ่งฉายแววออกมาของนนท์อย่างชอบพอใจ เขากระชับแขนตัวเองแน่นเพื่อให้นนท์อยู่ใกล้เขามากขึ้น


   ไม่ได้เจอกันเกือบปีคิดถึงจนจะบ้าวุฒิอยากกระโจนกอด จุมพิตไปทั่วเรือนร่างเล็กให้หายคิดถึง สองปีแรกนนท์กลับเมืองไทยทุกเดือน แต่ปีนี้นนท์เรียนหนักมาก ส่วนเขาก็กำลังจะจบ โปรเจค ทีซิส ก็เยอะเหมือนกัน เลยทำให้ไม่ได้เจอกันเลย นี้เป็นครั้งแรกในรอบปี






ภายในสุสาน

   นนท์ยืนถือดอกไม้ค่อยๆวางไว้ที่หลุมศพของแม่ จากนั้นก็เอาอีกช่อไปวางไว้ที่หลุมศพของพี่น้ำ นนท์ยืนทำใจซักครู่ก่อนนั่งลงกับพื้นข้างๆหลุมศพ นนท์เอามือลูบป้ายชื่อน้ำไปมาอย่างอาวรณ์ วุฒิยืนดูอยู่ข้างๆไม่ห่างไปไหน


   “พี่น้ำ นนท์เอาดอกไม้มาฝาก พี่น้ำสบายดีไหม นนท์คิดถึงพี่น้ำนะ”


   วุฒิปล่อยให้นนท์นั่งอยู่ตรงนั้นนานจนฟ้าเกือบมืดจึงค่อยๆก้มลงไปสะกิดนนท์ให้ลุกขึ้น


   “จะมืดแล้ว กลับบ้านกันเถอะ”


   “ครับ”นนท์ทำตามอย่างว่าง่าย เดินตามวุฒิกลับออกไปที่รถ  ก่อนกลับนนท์ไม่ลืมที่จะหันไปมองหลุมศพอีกครั้ง


   ภายในรถคันโตเปิดแอร์หวานฉ่ำ วุฒินั่งกอดนนท์เอาไว้ในอก นนท์ก้มหน้าร้องไห้อยู่คนเดียว


   “อย่าร้องเลยมันไม่ใช่ความผิดของนนท์ซักหน่อย”วุฒิได้แค่ปลอบโยน


   “ไม่จริงหรอก ถ้านนท์ไม่หนีไปวันนั้นพี่น้ำก็คงไม่เป็นแบบนี้”นนท์ยังรู้สึกผิดไม่หายยามตื่นหรือนอน เขาก็ยังคิดถึงเรื่องนี้อยู่ตลอด คิดถึงใบหน้าของพี่ชายที่คอยเป็นห่วงเป็นใยอยู่เสมอ


   “อย่าคิดมากเลยนะ พี่น้ำทำไปเพราะรักนนท์ ที่น้ำทำไปเพราะเราสองคน น้ำอยากให้เรามีความสุข อย่าร้องไห้เลยนะ”


   “ครับ”นนท์ปวดน้ำตาแล้วฝืนยิ้มให้วุฒิดูว่าตัวเองเข้มแข็งแค่ไหน วุฒิรู้ว่าแม้จะผ่านไปนานเท่าไหร่ เด็กคนนี้ก็ยังอ่อนแออยู่เสมอ


   “เอาละ ฉลองนนท์กลับมา วันนี้อยากทานอะไรเป็นพิเศษไหม”วุฒิเอาอาหารมาล่อหวังให้นนท์อารมณ์ดีขึ้น นนท์ส่ายหัวไปมา


   “นนท์ยังไม่หิวเลย”วุฒิยกมือขึ้นมาบีบจมูกนนท์แล้วโยกไปมา


   “ไม่หิวก็ต้องกินรู้ไหม ผอมหมดแล้ว ตอนอยู่เมืองไทยยังไม่ผอมขนาดนี้เลย”


   “ครับๆ พี่วุฒิเลือกร้านได้เลยนนท์กินได้ทุกอย่าง อาหารไทยก็ดีนะครับไม่ได้ทานนานแล้ว”


    “ได้นั้นไปกินที่ร้าน…กัน”วุฒิหมายถึงร้านอาหารไทยขึ้นชื่อเรื่องความหรูหรา และความอร่อยที่กำลังมาแรงในขณะนี้


   “ครับ”


   “ไปถึงแล้วต้องกินเยอะๆนะรู้ไหม คืนนี้เราต้องใช้พลังงานกันเยอะ”


   “>///< ฉ่า”นนท์หน้าแดงทันทีเพราะรู้ว่าพี่วุฒิหมายถึงเรื่องอะไร


   “วันนี้นนท์เหนื่อยมากเลย”นนท์เงยหน้าขึ้นไปบอกวุฒิตาแป๋วอ้อนวอน


   “ว้า นั้นเอาเป็นพรุ่งนี้ก็ได้”วุฒิถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่าผิดหวัง


   “ไม่ใช่ครับไม่ใช่แบบนั้น”นนท์กระตุกแขนเสื้อวุฒิเพื่ออธิบาย "นนท์หมายถึง นนท์เหนื่อยมาก อย่าทำหลายรอบนะครับ>///<”พูดไปก็อายม้วนเองซะอย่างนั้น


   “พี่จะพยายามนะ”วุฒิอดขำท่าทีเขินอายขออีกฝ่ายไม่ได้ เขาจึงก้มลงไปตระกองจูบคนตัวเล็กให้สมกับความทะเล้น





   ภายในร้านอาหาร คนทะเล้นยังเล่นไม่เลิก ลุกจากที่นั่งตัวเองปีนขึ้นไปนั่งตักคนตัวโตซะอย่างนั้น ดีที่ห้องจองไว้เป็นห้องไพรเวทส่วนตัว นนท์แสร้งตักอาหารแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาว เขาเอียงตัวไปมา ผุดลุกผุดนั่งอยู่นานเหมือนแกล้งให้วุฒิทรมานตาย เพราะเจ้าหนูที่อยู่ใต้กางเกงมันแทบจะระเบิดออกมาลืมตาดูโลก


    “พี่วุฒิครับนนท์ยังไม่ได้กินอันนั้นเลย”นนท์ชี้ไปที่อาหารที่อยู่ไกลเกินเอื้อมอีกฝั่งของโต๊ะ


   “อันนี้หรอ”วุฒิขยับตัวเอื้อมไปหยิบให้ ส่วนล่างก็ยิ่งถูไถกับบริเวณบันท้ายน้อยๆมากขึ้น


   “ไม่ใช่ครับ อีกอันข้างๆกัน”นนท์อมยิ้มเพราะได้แกล้งวุฒิอย่างที่ใจตั้งไว้


   “ซี้ด”วุฒิกัดฟันแล้วขยับตัวเอื้อมให้นนท์อีกรอบ


   “นี่แหละ กินแล้วนะครับ พี่วุฒิเอาไหม เดี๋ยวนนท์ป้อน”นนท์หันหลังไปถาม วุฒิกำลังเครียดกับการสะกดอารมณ์ตัวเองให้คงที่ ให้ไม่พาลกวาดอาหารทุกจานทิ้งแล้วทำรักกับคนตัวเล็กบนนี้ซะ


   “มาซิ”วุฒิอ้าปากค้าง นนท์ยิ้มเจ้าเล่ห์ เอาอาหารคาบไว้ที่ปากตัวเองแล้วลุกยื่นให้วุฒิแบบปากต่อปาก วุฒิรับอาหารเข้าไป ไม่วายกดใบหน้าเล็กให้กระกบชิดกันไม่ให้หนีไปไหนได้ด้วย


   “แก่แดดนักนะเรา”


   “คิกๆ”นนท์หันไปหัวเราะคนเดียวอย่างถูกใจ


   ตี้ดๆๆๆ ไอโฟนดังขึ้นทำลายบรรยากาศแสนหวาน วุฒิล้วงออกมาดูก่อนค่อยๆขยับตัวออก นนท์ลุกขึ้นเพื่อให้วุฒิลุกออกไปได้
   “พี่ขอตัวไปรับโทรศัพท์แปบนึงนะครับ”


   “ครับ”นนท์หุบยิ้ม นั่งทานอาหารต่อไปเรื่อยๆ วุฒิเดินออกไปคุยที่สวนด้านนอก ไม่นานบริกรสาวสวยก็ถือเมนูอาหารปิดท้ายเมนูมาให้ นนท์เปิดดูเรื่อยๆเลือกที่ตัวเองชอบสองสามอย่าง แล้วพี่วุฒิอยากทานอะไรนะ ออกไปถามดีกว่า นนท์ให้บริการสาวรอก่อนออกไปถามพี่วุฒิถึงเมนูปิดท้ายที่อยากทาน


   นนท์เดินเข้ามาเจอวุฒิหันหลังยืนคุยโทรศัพท์อยู่ด้านในสุดของสวน เขากำลงจะก้าวเท้าไปหาแต่ประโยคสั้นๆที่วุฒิพูดตอบโทรศัพท์ทำเอาเขาต้องหยุดตัวเองไว้


   “น้องวินยังไม่นอนอีกหรอครับ”


   “นอนได้แล้วนะเด็กดี ดึกแล้ว อย่าลืมทานยาด้วยละจะได้หายเร็ว”


   “ครับพี่วุฒิก็คิดถึงน้องวินนะ คืนนี้พี่วุฒิไปนอนด้วยไม่ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ไปหาแต่เช้าเลย”


   “ครับ พี่วุฒิก็รักน้องวินเหมือนกัน รักที่สุด ครับ นอนนะคนดี”


   “พรุ่งนี้เจอกัน บ้ายบาย”ก่อนประโยคสุดท้ายจบลงนนท์หันกลับเดินเข้าไปในร้านเหมือนเดิม ตอนนี้หัวสมองตื้อไปหมด


   เสียงบอกรักกันและกันที่ได้ยินเมื่อกี้ทำไมมันถึงทำให้เขาทรมานได้ขนาดนี้ ไม่นานวุฒิก็เดินตามเข้ามา วุฒิส่งยิ้มให้นนท์เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น วุฒิไม่บอกซักคำว่าใครโทรมา ไม่พูดเหมือนไม่อยากให้ถาม นนท์ไม่ถามให้มากความ รีบส่งขนมมากินทันที


   “ไม่มานั่งตรงนี้แล้วหรอ”วุฒิหันไปถามนนท์ นนท์ก้มหน้าก้มตากินขนมอย่างรวดเร็วไม่ได้สนใจอะไรไปมากกว่าคำพูดที่ได้ยินมาเมื่อกี้


   พี่วุฒิก็คิดถึงน้องวินนะ


คืนนี้พี่วุฒิไปนอนด้วยไม่ได้


เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ไปหาแต่เช้าเลย


พี่วุฒิก็รักน้องวินเหมือนกัน รักที่สุด



   “นนท์ นนท์”วุฒิเรียกเสียงดัง


   “อ้อ ครับๆ เมื่อกี้พี่วุฒิว่าไงนะ”นนท์สะดุ้งตื่นจากภวังค์


   “ขนมอร่อยขนาดนั้นเลยหรอ กินลืมพี่เลย พี่ถามว่าไม่มานั่งตรงนี้แล้วหรอ”ชี้ที่ตักตัวเอง


   “อ้อ นนท์กลัวพี่วุฒิหนักน่ะครับ นนท์นั่งตรงนี้ดีกว่า อีกเดี๋ยวนนท์ก็อิ่มแล้ว เราจะได้กลับกันเลย นนท์อยากอาบน้ำนอนแล้วครับ”


   “ได้ซิ พี่ก็อยากอาบน้ำแล้วก็ นอน ด้วยเหมือนกัน”วุฒิเน้นเสียงคำว่านอน ทำเอานนท์ยิ้มเจื่อนๆกลับไปให้


   คงอยากนอนมากซินะ อยากนอนกับใคร


   อยากนอนกับน้องวินหรือป่าว


   น้องนนท์คงไม่น่ากอดแล้ว


   ทำไมหัวใจมันเจ็บเหมือนถูกใครมาบีบแบบนี้นะ หายไปหนึ่งปี พี่วุฒิคงมีคนอื่นมาคอยดูแลยามที่เขาไม่อยู่อยู่แล้วละ ต่างกับเขาที่เฝ้าคิดถึงอ้อมกอดแข็งแรง คิดถึงรสจูบแสนหวาน




   เขาจะกลับมาทำไม ในเมื่อพี่วุฒิมีคนใหม่ นนท์ถามตัวเอง

[iammz]

ฮือ ๆๆๆ น้ำ 

+++++++++++++++

น้องนนท์ถามพี่วุฒิไปเลยค่ะว่าน้องวินเป็นใคร

[Mio]

คุณพระ ทำไมเรื่องนี้ถึงได้หักมุมรวดเร็วเช่นนี้ น้ำตาย สิงห์หาย วุฒิดูท่าจะชั่วต่อไป นนท์มีแววจะไม่สมหวัง 
สามคำ>>เหอ เหอ เหอ

[namtarn11]

คงเป็นน้องชายของวุฒิมากว่ามั่ง

[gupalz]

คิดในแง่ดี น้องชาย ไม่ก็หลานอ่ะมั้ง

[fay 13]

 

[WilpeR]

นนท์อาจเข้าใจผิดก็ได้นะ น้องวินอาจเป็นน้องหรือหลานก็ได้ ดูจากการพูดด้วยน่าจะยังเด็กอยุ่นะ วุฒิไม่เอามาทำ...หรอก 555+

[dog]

น้องนนท์ค้า
โตแล้วน๊า อย่าเพิ่งคิดไปเองจิ
รีบถามตาวุฒิก่อนเลย ดราม่ามาเยอะแล้ว พอเห๊อะะะะะะะะะ

[•♀NoM!_KunG♀•]

ไม่วายสินะ นนท์นะนนทื ไอเชี่ยวุฒิเมิงนะสมควรตาย(ห่าได้ยิ่งดี)

ไอเลวT^T

[maru]

นนท์อย่าพึ่งคิดมาก มีอะไรถามวุฒิก่อน อย่าคิดเองเออเองตัดสินใจไปเองแบบนั้น

[bobie]

น้องวินไหนล่ะเนี่ย
นนท์ถามพี่วุฒไปเลย
อย่าคิดคนเดียว
เผื่อจะไม่ใช่อย่างที่เราคิด

[wikawee]

ไอ้วุฒิ ไอ้เลว น้องนนท์ครับ

อย่ามาทนเจ็บกับคนแบบนี้ครั้งแล้วครั้งเล่าเลย

คนแบบนี้มันไม่ตายดีหรอก   เราต้องเข้มแข็งนะรู้ไหมอย่าให้ใครมารังแกได้อีก

ไม่มีพี่น้ำคอยช่วยแล้วนะ  เราต้องอยู่คนเดียวให้ได้โดยไม่มีไอ้เลวนั้นนะครับ

[wi_OoO_wi]

อย่าไปเชื่อๆๆ คนเขียวมันตั้ว

[ฝ ฝ้าย]

อย่าไปเชื่อๆๆ คนเขียวมันตั้ว

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  เค๊าไม่ได้ตั๊วน้า

[ฝ ฝ้าย]

บทที่ 29

   นนท์รีบลงจากรถทันทีที่มาถึงคอนโด เขาลากกระเป๋าด้วยตัวเองไปถึงลิฟต์ก่อนที่วุฒิจะรู้ตัวเสียอีก วุฒิคิดไปเองว่านนท์คงรีบร้อนอยากจะนอนมากแล้ว เพราะเมื่อเย็นยั่วเขาเหลือเกิน


   “รีบไปไหนหื้ม เตียงไม่หนีไปไหนหรอก”วุฒิตามเข้ามาในลิฟต์กอดจูบไซร้นนท์แบบที่ต้องการ


   “ปล่อยครับ นนท์ร้อน”นนท์ขยับตัวออกจากกอดนั้นไปยืนอีกฝั่งของลิฟต์


   “เป็นอะไรหรือป่าว หรือว่าไม่สบาย”วุฒิเริ่มสังเกต ตั้งแต่ขึ้นรถมานนท์ดูอารมณ์ไม่ดีเอาเสียเลย เขาเอามืออังหน้าผากนนท์ด้วยความเป็นห่วง


   “นนท์ไม่ได้เป็นอะไร วันนี้นนท์ก็แค่เหนื่อย”แก้ตัวไปอย่างนั้น คิ้วขมวดแน่นเพราะอดน้อยใจไม่ได้


   “มีอะไรหรือป่าว”


   “ไม่มี นนท์แค่ คงปรับตัวกับอากาศไม่ได้ทันมั้งครับ มันเพลีย”ข้ออ้างมากมาย


   “นั้นเดี๋ยวพี่อาบน้ำให้นะแล้วคุณหมอจะฉีดยาให้”วุฒิพูดทะเล้นพยายามเข้าใจและเอาใจ


   “คืนนี้ขอยกเลิกสัญญาได้ไหม นนท์อยากพัก”บอกปัด ทั้งๆที่ใจไม่ต้องการ


   “ทำไมละ นนท์ก็ไม่ต้องทำอะไรนี่ เดี๋ยวพี่จัดการเอง นะคนดี ไม่ได้เจอมาตั้งปี อยากกอดนนท์ให้ชื่นใจจะแย่”เข้ามาประชิดตัวสวมกอดอ้อนอย่างเอาใจ


   ติ้ง


   ลิฟต์เปิดออก นนท์พุ่งตัวออกไปทันที เขารีบเปิดประตูออกแล้วเอาของเข้าไป จากนั้นปิดประตูก่อนที่วุฒิจะตามมาถึง วุฒิจับประตูได้ทันกระชากเปิดออกอย่าไม่เข้าใจ เป็นอะไรขอเขานะ


   “นนท์เป็นอะไร ปิดประตูหนีพี่ทำไม”ถามด้วยเสียงไม่พอใจ


   “พี่วุฒิกลับไปได้แล้ว นนท์จะพักผ่อน”


   “นี่ไล่พี่หรอ”วุฒิถามเสียดัง


   “ใช่ ออกไปได้แล้ว นนท์จะพัก”ตอบเสียงดังไม่แพ้กัน


   “เป็นอะไรไป บอกพี่มาซิ”


   “ไม่ได้เป็นอะไร กลับไปได้แล้วนนท์อยากอยู่คนเดียว”นนท์หลบตาลงต่ำ


   “อย่าทำแบบนี้ นนท์ก็รู้ว่าพี่คิดถึงนนท์ขนาดไหน อย่าทรมานพี่เลยนะ”วุฒิเลือกที่จะไม่โกรธและกลับมาพูดเพราะเหมือนเดิม


   “พี่วุฒิก็ไปกับคนอื่นซิ”นนท์เริ่มเข้าประเด็นประชดประชัน


   “นนท์ไล่พี่ไปหาคนอื่นหรอ”ถามด้วยความตกใจ


   “ใช่ วันนี้นนท์เหนื่อย พี่วุฒิทรมานพี่วุฒิก็ไปหาคนอื่นซิ”


   “คนอื่นที่ไหน พี่มีนนท์คนเดียว หรือนนท์อยากให้พี่ไปหาคนอื่นจริงๆ”วุฒิโกรธขึ้นมาอีกครั้งกัดฟันพูดจนตัวสั่น


   “ใจตัวเองอยากไปเองมากกว่า นนท์ก็แค่เสนอ ถ้าอยากไปหาจริงๆนนท์ก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่อย่ามายุ่งกับนนท์อีก”


   “ทำไมถึงพูดแบบนี้หะ”จับคนตัวเล็กกระชับเข้ามาใกล้ตัว


   “ปล่อยนนท์นะ นนท์ไม่อยากยุ่งกับคนหลายใจ นนท์เหนื่อย นนท์เบื่อนนท์ไม่อยากเจ็บอีกแล้ว พอแล้วพอกันที”นนท์สะบัดแขนออกจากการเกาะกุม เดินเข้าไปในห้องก่อนทิ้งตัวลงบนเตียงก้มหน้าร้องไห้


   “อย่าเดินหนีพี่แบบนี้นะ นนท์บ้าไปแล้วหรอ เกิดอะไรขึ้นเนี่ย”วุฒิถามอย่างไม่เข้าใจ


   “ใช่นนท์มันบ้า มันงี่เง่า มันไม่ได้ดีเลยด้วยซ้ำ”


   “อย่าประชดพี่แบบนี้นะ”


   “ไม่ได้ประชดนนท์พูดจริง”


   “เป็นอะไรไป พี่เอาใจไม่ถูกแล้วนะ เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย”


   “ใช่นนท์มันร้ายกาจ ออกไปเลยออกไปจากห้องนนท์ ฮือ ฮือ ไม่ต้องมาเอาใจ ไม่ต้องมาดูแล”นนท์ลุกขึ้นตะโกนชี้ไล่วุฒิเสียงดัง
   

“ไล่พี่ใช่ไหม ไล่พี่หรอ”วุฒิกัดฟันกรอด ก่อนเข้าไปกระชากนนท์ล้มไปบนเตียง


   “อย่านะพี่วุฒิจะทำอะไร”นนท์ดิ้น หนี พยายามทุบ ผลักวุฒิให้ออกไปไกลๆตัวเอง


   “จะปล้ำเมีย”วุฒิจับคนที่ดิ้นไปหาบนเตียงให้กางแขนนอนนิ่งขยับไปไหนไม่ได้ จากนั้นก็เริ่มลงมือสั่งสอนให้เข็ด ทั้งจูบ ไซร้ กัด กิน ดูดดื่ม แบบไม่เกรงใจ แรกๆนนท์ก็ดิ้นหนีไม่ยอม นานๆไปก็ค่อยๆตอบสนองเขาอย่าน่ารัก  เด็กดื้อ วุฒิคิดขันในใจ






   “ฟู่”วุฒิเป่าปากไล่ หลังจากภารกิจรันจวนใจครั้งใหญ่จบลง นนท์นอนหันหลังให้วุฒิ ทันที น้ำตาของความน้อยใจไหลไม่หยุด เขาก็คงเป็นได้แค่เมียน้อย เมียบำเรอรักของพี่วุฒิอยู่แบบนี้ เขาคงไม่ได้เป็นคนที่พี่วุฒิรักจริงๆ ฮือ ฮือ


   “นนท์ ร้องไห้ทำไม หยุดร้องเดี๋ยวนี้นะ”วุฒิหันไปสั่ง มีอะไรกันตั้งหลายครั้งยังมาร้องไห้ได้อีก ไปอะไรเนี่ย


   “ไม่ต้องมายุ่ง กลับไปได้นนท์จะพัก ได้สิ่งที่ต้องการแล้วไม่ใช่หรอ”นนท์ประชดไม่เลิก


   “ลุกขึ้นมาคุยกันดีๆ นนท์เป็นอะไรบอกพี่มาเดี๋ยวนี้นะ”วุฒิกระชากตัวนนท์ขึ้นจากเตียง แล้วจับหมุนให้หันหน้ามาหากัน


   “พี่วุฒิได้อะไรที่อยากได้จากนนท์ แล้วก็รีบกลับไปนอนกับคนของพี่วุฒิซิ น้องวินอะไรนั้นน่ะ”นนท์เหวใส่อย่างเหลืออด


   “ฮ่าๆๆ”วุฒิหลุดขำออกมาไม่ได้ แสดงว่านนท์ได้ยินที่เขาคุยโทรศัพท์ นนท์หน้าเสีย หัวเราะบ้าอะไรก็ไม่รู้ นนท์ยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่ เหมือนเห็นเป็นเรื่องเล่นๆ


   “นี่หึงพี่ใช่ไหม”วุฒิเย้า


   “ใครจะไปหึง นนท์พูดเรื่องจริง  ออกไปเลยลุกออกจากเตียงนนท์เดี๋ยวนี้ออกไป”นนท์ทุบอกไล่วุฒิ


   “ไม่เอาวันนี้จะนอนกับเมีย พรุ่งนี้ค่อยไปหาน้องวิน วันนี้จะนอนกับเมีย”ว่าแล้วก็ดึงตัวนนท์เข้ามาหอมแก้ม


   “อื้อ ออกไปนะ ไม่ต้องมากอดเลยออกไป”นี่กะรวบสองเลยหรอ ไม่สนใจเขาเลยซักนิดว่าเขาจะรู้สึกอย่างไร ไม่แคร์เลยใช่ไหม นนท์ทั้งผลักทั้งทุบไล่วุฒิใหญ่ แต่วุฒิจากอารมณ์เสียกลับกลายเป็นอารมณ์ดีขึ้นมาทันตา ไล่จูบไล่กอดฟัดนนท์ให้หายความคิดถึง


   “ออกไปอยากกอด อยากหอมไปหาน้องวินนู้นไป”


   “ไม่เอาถึงแก้มน้องวินจะหอม แต่แก้มน้องนนท์หอมกว่า”วุฒิพูดยั่ว นนท์ตาลุกวาวออกแรงผลักอกให้ตัวหลุดจากวุฒิด้วยความโมโหทันที


   ฟอดดดดดดด


   วุฒิก้มไปหอมแก้มนนท์เต็มๆปอด


   “หอมจังแก้มเมียใครเนี่ย”วุฒิลิงโลดหอมไม่หยุด ก่อนเริ่มจัดการคนตัวเล็กอีกรอบ อย่างนุ่มนวล


   “ปล่อยอย่าทำแบบนี้นะ ไม่เอาอื้อ”นนท์ดิ้นไปมาซักพักก็ถูกสาดซัด ด้วยแรงความรักจนต้องยอมแต่โดยดี




   เช้าของอีกวัน นนท์ลืมตาขึ้นมาพบว่าบนเตียงเงียบเหงามีแค่เขาคนเดียว นนท์มองนาฬิกาที่อยู่บนหัวเตียง ขึ้นเลข 10.00 ไว้ พี่วุฒิไปไหนนะ ตื่นมาก็อดถามหาไม่ได้


เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ไปหาแต่เช้าเลย


   ใช่พี่วุฒิบอกว่าจะไปหาน้องวินอะไรนั้นแต่เช้า บ้าจริง นนท์ทุบมือลงกับเตียง เขาเอาเสื้อคลุมมาสวม เข้าไปทำธุระในห้องน้ำ อาบน้ำอาบท่า แต่งตัวใหม่ แล้วเดินออกจากห้องไป ขณะที่กำลังจะเดินไปถึงห้องครัวก็ได้ยินเสียงคนคุยกันอยู่ไม่ห่าง นนท์ย่องเข้าไปใกล้ๆพอให้จับใจความได้


   “พี่วุฒิทำอะไรหรอครับ”เสียงเล็กๆเขาไม่คุ้นเคยถามคนที่เขาคุ้นเคย


   “วันนี้พี่วุฒิจะทำข้าวต้มครับ เพราะว่าน้องวินกินจะได้หายป่วยเร็วๆแล้วก็ พี่วุฒิทำให้คนป่วยอีกคนบนเตียงนอนอยู่บนเตียงนู้น”นนท์นึกเถียงในใจ ใครจะไปอยากกิน ไหนกล้ามาถึงคอนโดเขาเลยหรอน้องวินเนี่ย กล้าพามาถึงที่นี่เลยหรอ


   “นนท์ไม่กิน”นนท์ก้าวเข้าไปในครัวบอกเสียงดัง


   “อ้าวตื่นแล้วหรอ/พี่น่ารัก”ทั้งสองคนที่ช่วยกันทำข้าวต้มในครัวหันมาทักทาย ทำเอานนท์ตาลุกวาวตัวแข็งทื่อ ก็น้องวินอะไรนั้นน่ะ ทำไมถึงได้ตัวโหลดต่ำขนาดนี้ อายุไม่น่าจะเกิน 7 ขวบ เดี๋ยวนี้พี่วุฒิชอบกินเด็กแล้วหรอ


   “พี่วุฒิ นะ นะ นะ นี่อะไรกัน”นนท์ถึงกับพูดติดอ่าง วุฒิขำพรื่ดแหมเข้าใจผิดมาได้ว่าเขากับน้องวินมีอะไรกัน อยากงอนก็งอนไป น่ารักดี ไม่อยากแก้ตัวพามาให้เห็นเองดีกว่า วุฒิแสร้งทำเป็นไม่สนใจกลับไปทำอาหารต่อ


   นนท์เดินเข้ามาสะกิดวุฒิตาก็จ้องมองน้องวินไม่วาง น้องวินจ้องกลับมาตาแป๋ว ใบหน้าเปื้อนยิ้มมอบให้นนท์เช่นกัน


   “พี่วุฒิ บอกนนท์มาเดี๋ยวนี้นะ เดี๋ยวนี้นิยมเด็กแล้วหรอ”กระซิบถามเสียงเบา


   “ฮ่าๆๆ”วุฒิหลุดขำคำโต นี่หาว่าเขามีอะไรกับเด็กหรอ นนท์นี้บ้าไปใหญ่แล้วนะ


   “นนท์ น้องวิน หลายชายพี่ ลูกชายของพี่สาวพี่”วุฒิบอกความจริง นนท์อ้าปากค้าง ก่อนมือทุบไหล่พี่วุฒิแก้เขินที่หน้าแตก
   

“พี่วุฒิบ้า แล้วทำไมไม่บอก ปล่อยให้นนท์เป็นบ้าไปคนเดียว นี่แน่ะๆๆ ฮือ ฮือ”อยากตาย อ๊าก นนท์อยากจะบีบคอพี่วุฒิให้ตายเสียตรงนี้ แต่ติดที่ว่าเดี๋ยวคิดถึงอดฆ่าตัวตามไม่ได้ทำไปแล้ว


   “น้องวินไหว้พี่เขาหรือยังครับ”วุฒิหันไปบอกน้องวิน น้องวินทำตามอย่าง่าย


   “ซาหว๊าดดีคร๊าบ พี่น่าร๊าก”


   “ครับสวัสดีครับ”นนท์รับไหว้เก้ๆ กังๆ


   “แล้วทำไมถึงเรียกแทนตัวเองว่าพี่ละ ควรเป็นคุณอา ไม่ใช่หรอ”นนท์หันไปถามอีกครั้ง


   “ไม่เอาเรียกอามันแก่ไป เรียกพี่นี่แหละเท่ห์ดี ตอนแรกจะให้เรียกพ่อแล้ว เพราะว่าเพิ่งหาแม่ให้น้องวินได้”ว่าแล้วก็กดหน้าหอมแก้มนนท์ทันที


   “พี่วุฒิ ใจร้ายนักหลอกกันแบบนี้ได้ยังไง”


   “ฮ่าๆ น้องวินครับพาพี่นนท์ไปนั่งที่โต๊ะไป เดี๋ยวพี่ยกข้าวต้มไปให้ทาน”วุฒิหันมาสั่งน้องวิน น้องวินเดินยิ้มเข้ามาหานนท์ส่งมือไปจับมือนนท์พาเดินตามออกไปด้านนอก วุฒิเตรียมขอใส่ลงไปอีกสองสามอย่าง จากนั้นรอให้เดือดแล้วยก ขึ้นจากเตา เอาออกไปข้างนอก แต่ภาพที่เห็นตอนนี้คือ น้องวินขึ้นไปนั่งอยู่บนตักนนท์เรียบร้อยแล้ว นนท์ก็กำลังหอมแก้มน้องวินไม่หยุด


   “น่ารักใช่ไหมล่า”วุฒิถาม


   นนท์หันมาค้อนนิดๆแบบหมั่นไส้วุฒิคงเห่อหลานมาก


   “ใช่น่ารักมาก ห้ามมายุ่งด้วยตอนนี้น้องวินเป็นของนนท์แล้ว ใช่ไหมครับ”บอกวุฒิแล้วก้มไปถามน้องวิน น้องวินพยักหน้ารัว เมื่อก่อนอยู่กับพี่วุฒิชอบแกล้ง อยู่กับพี่นนท์พี่นนท์น่ารักมากเลย น้องวินโถมตัวกอดพี่นนท์อย่าชอบอกชอบใจ


   “ลงมานั่งที่ได้แล้วครับ เด็กดื้อ นนท์น้องวินไม่สบายอยู่ระวังติดหวัดนะ”วุฒิเตือน


   “ไม่หรอกครับนนท์แข็งแรงอยู่แล้ว ฮัดชิ้ว”ไม่ทันขาดคำ ทำเอาขำกันทั้งสามคน น้องวินหัวเราะเอิ๊กถูกใจ


   “นั้นไง”วุฒิส่ายหน้า ทั้งหลาน ทั้งอา วุฒิเดินไปหยิบยามาวางไว้บนโต๊ะ


   “กินข้าวเสร็จกินยา แล้วนอนพักกันเลยนะ ห้ามซนทั้งคู่เข้าใจไหม”


   “ครับผม/คร๊าบโผม”ตอบพร้อมกัน แล้วก็หัวเราะคิกคักกันสองคน วุฒิอดยิ้มกับภาพน่ารักตรงหน้าไม่ได้


   
   หลังจากกินข้าวทานยาเสร็จน้องวินก็หลับไป นนท์นอนกอดน้องวินอยู่ข้างๆ ค่อยๆขยับตัวออกหลังนอนเล่านิทานกล่อมอยู่นาน


   “ดื้อหรือป่าว”พอเห็นนนท์ลุกขึ้นแล้วน้องวินหลับ วุฒิก็เดินมาหานนท์ทันที


   “ไม่ครับน่ารักมากเลย”นนท์นึกเอ็นดู น้องวินถูกเลี้ยงมาอย่างดี ไม่งอแง เชื่อฟังผู้ใหญ่แถมยังน่ารักอีกด้วย


   “อยากลูกแบบนี้จัง”นนท์นึกพูดออกมา


   “ก็มีซิ”วุฒิว่า


   “มียังไง”นนท์ทำหน้างง


   “มาเดี๋ยวพี่จะแสดงให้ดู”ว่าแล้วก็อุ้มนนท์ออกไปห้องของตัวเอง ปล่อยให้น้องวินพักผ่อนอยู่ในห้องเก่าพี่น้ำ


   “บ้าปล่อยพี่วุฒิ บ้ากลางวันเสกๆจะทำอะไรน่ะ”นนท์ดิ้นขลุกขลัก


   “อ้าวก็ทำลูกไง อยากมีลูกไม่ใช่หรอ”


   “บ้าไปแล้ว พี่วุฒิปล่อยนนท์เลย ปล่อยลงเดี๋ยวนี้”


   “ได้ๆ อะลง”วุฒิวางนนท์ลงบนเตียง


   “พี่สาวพี่มีปัญหากับแฟนเก่าเลิกกัน แฟนใหม่ก็ไม่ยอมรับน้องวิน พี่ก็เลยเป็นผู้ปกครองน้องวิน รับมาดูแลเต็มที่ น้องวินเป็นของเราแล้วนะ พี่มีศักดิ์เป็นพ่อ ส่วนนนท์ก็เป็นแม่”วุฒิกระซิบข้างหู


   “จริงหรอดีใจจัง”นนท์สวมกอดวุฒิด้วยความดีใจ


   “พี่ว่าเรามาทดลอง ทำลูกกันเองดีไหม”


   “จะบ้าหรอ ไม่เอานะ”


   “เถอะน่า”


   “กลางวันเสกๆไม่อายฟ้าดิน”


   “อยู่ในห้องแบบนี้ท่านไม่เห็นหรอก”


   “ไม่น้า อ้า”!!!!!!!!!!!!!




จบบริบูรณ์










...

[ฝ ฝ้าย]

ส่งท้าย

ขอบคุณ'ขอโทษ

ฟิคเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่จะทำเป็นหนังสือ
ระยะเวลาในการเขียนนานมาก เขียนยากมาก (นิดเดียวไม่หน้ายากอะไร ฮ่าๆๆๆ)
แม้จะไม่มีเนื้อหาสาระอะไรมากนัก แต่ก็มีคนอ่านคอยติดตามอยู่เสมอ
เวลาอ่านคอมเม้นท์ของคนอ่านทีไรก็อดยิ้มไม่ได้
บางคนอินมากกับตัวละครในเรื่อง
บางคนให้กำลังใจ บางคนคอยถามหาเวลาหายไปนานๆ
บางคนก่นด่า แต่ทุกคอมเม้นท์อ่านแล้วยิ่งรู้สึกตื้นตันใจ
ไม่มีคำใดที่ควรพูดออกมา ได้มากกว่าคำว่า

"ขอบคุณค่ะ"

ขอบคุณพี่ๆ น้องๆ เพื่อนๆ ทุกคน
ที่คอยติดตามบำเรอรักบทเมียน้อยเล่มนี้

ขอบคุณคอมเม้นท์ที่คอยถามหา ขอบคุณที่ติดตามอ่านจากในเว็บ
แล้วยังซื้อเก็บเอาไว้ด้วย ขอบคุณมากคะ
ขอบคุณจริงๆ

นอกจากคำขอบคุณ
ต้องขอโทษที่หนังสือออกช้ากว่ากำหนดมากๆ
ขอโทษที่หายไปนานไม่ได้อัพเดตเลย
ขอโทษที่เนื้อหาอาจจะไม่จุใจ หรือดีเด่นมากเท่าไร
สัญญาว่าจะอยู่เขียนเรื่องราวสนุกๆให้ทุกคนได้อ่านอีก
จะพยายามพัฒนาฝีมือตัวเองขึ้นเรื่อยๆและตลอดไปคะ

“ขอโทษ และ ขอบคุณ  จริงๆคะ”

สุดท้ายขอบคุณกำลังใจเล็กๆ
ชิฟฟ่อนเค้ก ถ้าไม่มีเธอ เราคงเขียนเรื่องนี้ลำบากอีกมาก แต้งกิ้วสำหรับคำแนะนำดีๆ รวมถึงกำลังใจ อย่างมากนะจ้ะ

ขอบคุณเล้าเป็ดสำหรับพื้นที่ดีๆที่ให้สาววายคนหนึ่งได้โลดแล่นอยู่จนถึงทุกวันนี้
^^

.....................................................

สำหรับใครที่สนใจหนังสือนะคะ

เข้าไปสอบถามรายละเอียดได้ที่ Faiizruiiแอดhotmail.com

รับได้เพียง 10 คนสุดท้ายคะ เพราะฝ้ายสั่งไปแล้วเผื่อไว้แค่นี้

ราคาเล่มละ 300 บาท + ค่าส่ง 40 บาท เป็น 340 บาทคะ

ระยะเวลาการจองและโอนถึง วันที่ 30 พฤศจิกายนนี้คะ

เราจะทำการส่งหนังสือ สิ้นเดือนนี้ค่า




-ภายในเล่มมีเนื้อหาที่ลงในเล้าทั้งหมด  อาจจะมีการเปลียนแปลงนิดหน่อยไม่เหมือนในเล้า
-ตอนพิเศษ เบนเบียร์
-ตอนพิเศษสิงห์น้ำ(มาไงไปลุ้นกัน)
-ตอนพิเศษน้องวิน น้องวินเล่า จากใจเด็กน้อย ฮ่าๆๆๆ
-ตอนพิเศษวุฒินนท์

หน้าปกค่า

ของแถม มีโปสการ์ด กับ ที่คั่นหนังสือคะ

ติดตามฟิคเรื่องอื่นๆ และข่าวสารได้จาก แฟนเพจ

http://www.facebook.com/faiizfiction




เจอกันตอนพิเศษ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!  แล้วก็เรื่องอื่นๆให้ติดตามดังนี้คะ


Oops Clip หลุด!!(ไม่ได้)ตั้งใจปล่อย อัพถึงบทที่ 3 แล้ว
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32978.msg1969337#msg1969337




(Heart made ถ้าคิดจะรักก็อย่าร้ายกับผมนัก) ถึงบทที่ 10
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29948.msg1717192#msg1717192




My lovely baby เด็กข้าใครอย่าแตะ ปฐมบทอยู่เลย ^^
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35452.msg2184953#msg2184953


เจอกันเรื่องหน้าคะ

[ruby]

ขอบคุณที่แต่งเรื่องราวดีๆมาให้อ่าน
อดใจหายไม่ได้ที่จบแล้ว
สงสารน้ำ ไม่น่ารีบตายเลย
ตอนจบน่ารักดีค่ะ เดี๋ยวตามไปอ่านเรื่องใหม่
 

[mild-dy]

จบซะแล้ววววววว

[kakaris]

ในที่สุดก็จบ 

ขอบพระคุณผู้แต่งนะเจ้าคะ 

[Rein_Force]

ตอนพิเศษน่ารักอะ อิอ 

[fay 13]

 

[WilpeR]

ว่าแล้วน้องวินต้องเป็นหลาน 555+ นทหน้าแตกเลย

จบซะแล้ว แต่ก็จบได้แฮปปี้มากเลยค่ะ พี่วุฒิน่ารักขึ้นมากเลยอ่ะ ><

[gupalz]

เดาถูกด้วย ไม่น่ารีบจบเลย

[iammz]

จบลงไปแล้วเรียบร้อย ขอบคุณคนแต่งมาก ๆ นะคะ

 

[bobie]

จบแล้วววววว
ตามอ่านมานานมากกก
เป็นเรื่องนึงที่ชอบมากๆเลย
ไงก็จะติดตามเรื่องอื่นต่อไปนะค้า ^^

[Lovecartoon1996]

จบแล้วเหรอ
พอไปดูตอนแรกที่ลง....นี่มันหนึ่งปีแล้วเหรอเนี่ย!!!!
รู้สึกว่ามันผ่านไปเร็วมากๆเลยล่ะ
รักคนเขียน