l Damage love บำเรอรักบทเมียน้อย ภาค 1+2 l จบ!!!
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: l Damage love บำเรอรักบทเมียน้อย ภาค 1+2 l จบ!!!  (อ่าน 820220 ครั้ง)

ออฟไลน์ ฝ ฝ้าย

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 322
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +272/-11


บทที่สี่


   ฟู่ วินเป่าลมออกจากปากหลังจากเดินออกจากห้องขังมาได้ เขาจับข้อมือตัวเองตรวจดูความเรียบร้อยหลังจากโดนใส่กุญแจมือเป็นเวลานาน  เงินจำนวนไม่น้อยที่ทนายความทรงยศเสียให้เจ้าหน้าที่ตำรวจ เป็นแค่เศษเงินของเขาเท่านั้น มันเป็นทางเดียวที่มักได้ผลเสมอ ไม่ว่ากับกรณีใดๆ  เงิน ใครๆก็หวังเงินกันทั้งนั้น


วินออกมาด้วยความแค้นเต็มอก เพื่อนเลว ทั้งสองคน และผู้หญิงแพศยาพวกนั้น เขาจะจัดการพวกมันให้ถึงที่สุด และสุดท้ายคนที่ทำให้เขาเข้ามาอยู่ในห้องขัง นายได้เจอดีแน่ๆ ฉันจะให้นายกราบตีนฉันเหมือนที่ฉันพูดเอาไว้ให้สมใจเลย


   “คุณหนูจะกลับบ้านเลยไหมครับ”ทนายความประจำตระกูลรีบเดินเข้ามาดูแล


   “ไม่ ฉันจะไปทำธุระ คุณทรงยศกลับไปก่อนเถอะ ฉันจะให้คนขับรถไปส่ง  เดี๋ยวฉันขับรถกลับเอง”


   “ไม่เป็นไรครับ ผมเอารถมา คุณหนูให้ไอ้ชาติมันขับไปส่งเถอะ ครับ ผมให้มันเอารถคุณหนูไปเก็บแล้ว”


   “นั้นก็ได้ ว่าแต่ อานนท์กลับมาหรือยัง”


   “กลับมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วครับ ถามหาคุณหนูแต่ผมไม่ได้พูดอะไร”วินโล่งอก เขาไม่อยากให้เรื่องนี้ถึงหูอาวุฒิ หรืออานนท์โดยเด็ดขาด  เขาไม่อยากให้อาทั้งสองต้องมาเครียดเรื่องเขาอีก


   “อ้ออีกเรื่อง ช่วยหาข้อมูลบริษัทพ่อแม่ไอ้ตะวันกับไอ้กล้าให้ผมด้วย”ทรงยศเลิกคิ้วเหมือนรู้ทัน


   “จะให้ผมจัดการให้เลยไหมครับ คุณหนูจะได้ไม่ต้องเหนื่อย”


   “ก็ดีเหมือนกัน ทำเต็มที่เลยนะ”วินตบบ่าทนายทรงยศอย่างไว้ใจ เชื่อใจในฝีมือ


   “ครับ”


   “ดีแล้ว ลากันตรงนี้นะ ขอบใจมาก”วินโบกมือลา ทนายความของตน


   “ครับ”ทนายทรงยศก้มหัวให้ แล้วค่อยๆเดินตามหลังวินออกไปด้านนอกอาคาร


   รถลีมูซีนสีดำคันใหญ่ แล่นออกจากสถานีตำรวจ ท่ามกลางสายตาของพนักงานและคนอื่น ทนายทรงยศขับรถกลับบ้านของตนเพื่อสะสางงานต่างๆของคุณวินให้เสร็จ


   ตึกหรูใจกลางกรุงเทพมหานคร เป็นที่ตั้งของผับชื่อดังที่วินมักพาเพื่อนๆมานั่งดื่มด้วยกันเสมอ ถ้าเขาคาดไม่ ผิดคืนวันศุกร์แบบนี้ พวกตะวันกับกล้าก็คงมาเที่ยวที่นี่เหมือนกัน ในวันที่ไม่มีเขาแบบนี้ คงจะกร่างไปทั่ว เพราะไม่มีรัศมีของเขากดไว้ หึ ไอ้พวกสารเลว


   วินกดไอโฟนรุ่นล่าสุด หาเพื่อนสนิทที่คบกันมานาน


   “ฮัลโหลว่าไงวินเพื่อนรัก”ปลายสายส่งเสียงลอดออกมาด้วยความสดใส


   “มาที่เดอะไพรเวท หน่อยซิ”วินสั่งเสียงเรียบ


   “ทำไมวะ”คนปลายสายถามด้วยเสียงสงสัย


   “กูมีเรื่องให้พวกมึงจัดการหน่อย ชวนลูกน้องมึงมาเยอะๆ กูมีของเล่นให้เล่น เออ ชวนไอ้ชาร์ต ไอ้แม็กมาด้วย”


   “ไมวะมึงจะเลี้ยงใหญ่หรอ รวมพลแบบนี้”


   “กูจะเลี้ยงใหญ่ มาเลย กูจะรอ”วางสายได้ก็รีบเดินเข้าไปด้านใน เขาจองห้องวีไอพีบนสุด มีกระจกกั้นมองจากด้านนอกไม่เห็นด้านใน แต่จากด้านในมองออกมาเห็นทุกอย่างที่เกินขึ้นในผับแห่งนี้


   เนตรกับนิ่มโยกย้ายตัวไปมาตามเสียงเพลง ตะวันกับกล้านั่งชนแก้วกันหัวเราะร่า  วินถือแก้วเหล้าในมือวนไปมา ยิ่งเห็นพวกมันหัวเราะเขายิ่งอารมณ์เสีย


   ปัง แก้วเหล้ากระทบกับกระจกแตกกระจาย


   “อุ้ย ขอโทษครับ”พนักงานชายเปิดประตูเข้ามาพอดี รีบหดตัวกลับออกไป


   ไม่นาน ประตูห้องก็ถูกเปิดออก เจ เพื่อนสนิทที่วินโทรหาเดินเข้ามา พร้อม ชาร์ต และแม็ก เพื่อนที่คบกันมาตั้งแต่เด็ก


   “ว่าไงไอ้เพื่อนยาก มีอะไรวะ”เจเดินเข้ามานั่งชิดกับวิน พลางหยอกล้อ เอาปากจุ๊บที่แก้มวิน วินนั่งนิ่ง ไม่ตอบโต้อะไร สายตามองออกไปหน้าประตู ลูกน้องของเจห้าหกคนยืนอยู่ ดีมาตามที่เขาคิดไว้


   ชาร์ตกับแม็ก นั่งมองหน้ากัน เห็นถึงความผิดปกติขิงเพื่อนรัก


   “เป็นอะไรไอ้ตูดหมึก”เจยกแขนกอดคอวินเขย่าไปมา


   “หน้าบูดเป็นตูดลิงเลยมึง”ชาร์ตเสริมอีกแรง


   “มีอะไรก็เล่ามา พวกกูรอฟังอยู่”แม็กผู้มีฉายาว่าเลือดร้อนที่สุดในกลุ่ม เริ่มอยากรู้


   “กูโดนตำรวจจับขังคุกมา”


   “ชิบหาย ตึกถล่มแน่”แม็กสถบ


   “เป็นเล่นไป อย่างมึงเนี่ยนะ พลาดได้ไงวะ”ชาร์ตถามอย่างไม่เข้าใจ เรื่องแบบนี้ไม่น่าเกิดขึ้นนี่น่า พวกเขาเจอตำรวจมาก็เยอะ พอบอกว่าเป็นลูกใครหลานใครก็รอดทุกที


   “ไม่น่าเป็นไปได้ ไหนเล่ามาดิ๊ กูอยากรู้เรื่อง”เจถามหาความ วินเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง ช่วงแรกๆก็หัวเราะสนุกสนานกับเรื่องที่ฟัง แต่พอมาหลังๆ ก็เริ่มสถบด่า ทอกันสารพัด


   “เพื่อนแบบนี้มันต้องเจอพวกกูหน่อยแล้ว”แม็กคันไม่คันมืออยากต่อยคนเต็มที่


   “เชี่ยแม่ง ทิ้งมึงกลางคันแบบนี้เลยหรอวะ”ชาร์ตไม่พอใจแทนเพื่อน


   “เออ”


   “อย่างนี้มึงต้องจัดหนักแล้วละ”เจแสดงความเห็น


   “กูถึงเรียกพวกมึงมาไง”


   “วันนี้เลยนะ กูคันตีน อยากกระทืบคน”แม็กว่า พลางหักข้อนิ้วตัวเองรอ


   “คืนนี้แหละ นู้นมึงเห็นข้างล่างไหม  ไอ้ตัวสูงๆ นั้นน่ะ ไอ้ตะวัน ส่วนไอ้เตี้ยลงมาหน่อย ไอ้กล้า มันสองตัวนี้แหละ ส่วนผู้หญิงที่เต้นยั่วกลางฟอร์ เพื่อนนัท ชื่อเนตร คนนี้แสบใช่ย่อย แล้วก็ข้างๆ กางเกงขาสั้นนั้นน้องนิ่ม คนนี้ก็ด้วย สองคนนี้กูขอจัดหนักๆ”


   “ตามนั้นเลยเพื่อน”เจกวักมือเรียกลูกน้องตัวเอง สั่งสองสามคำ คำสุดท้ายได้ยินว่า ถ่ายคลิปไว้ด้วย


   “ไอ้ตะวันกูขอนะ”แม็กเล็งเป้าหมายเอาไว้


   “เดี๋ยวกูกับไอ้เจจัดการ ไอ้กล้าเอง  มึงรออยู่นี่แหละ เดี๋ยวกูลากตัวพวกมันขึ้นมาให้”ชาร์ตบอกวิน ก่อนลุกนำออกไป แม็กดูจะชอบใจสุด เจหันมายิ้มให้วินเหมือนปลอบใจว่าอย่าเครียด 


   วินนั่งมองภาพทุกอย่างจากด้านบน เจอายุมากกว่าเขาห้าปี เรียนจบมีงานทำ เปิดผับ หลีหญิง มีร้านอาหารเป็นของตัวเอง หาเงินใช้ตั้งแต่เด็ก จึงเป็นเหมือนพี่ใหญ่สุดในกลุ่ม แม็กกับเจอายุเท่ากัน เรียนอยู่ปีสุดท้าย จบมาก็ทำงานของที่บ้าน เขาเด็กสุด


จึงเป็นที่รักและดูแลของพวกนี้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กน้อยขนาดไหน พวกนี้ก็จะช่วยเขาเสมอ


   ทำแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก ช่วยเขามาตลอด ไม่ว่าจะเกิดเรื่องร้ายแรงอะไรขึ้น


   เหมือนทุกคนไม่อยากให้เขาเจอเรื่องร้ายแรงอะไรเลย


   แม็กทำทีเป็นดื่มเหล้า แล้วก็เดินไปเต้นใกล้ๆ เนตร เนตรส่งตาหวานเยิ้มมาให้ พลางทำท่าเอียงอาย แอบมองตะวันเล็กน้อยแต่อีกใจก็เล่นด้วยยามเมื่อแม็กส่งสายตาให้


   “พี่เนตร คนนี้มันแม็ก ลูกชายเจ้าของเครือข่ายโทรศัพท์….นี่พี่”นิ่มกระซิบกระซาบให้เนตรฟัง เนตรตาโต แววตาแพรวพราวเล่นหูเล่นตา ส่งให้แม็กทันที ตะวันยืนมองอยู่ห่างๆ พอเห็นทั้งสองเริ่มเดินเข้าหากันมากขึ้นเขาก็รีบกระโจนตัวไปหาเนตรทันที
   “เนตรทำอะไรน่ะ”ตะวันดึงมือเนตรไว้ 


   “นี่ทำอะไร ปล่อยนะ”เนตรสบัดแขนตัวเองทิ้ง ทอดสายตาขอความช่วยเหลือไปทางแม็ก ตะวันดึงแขนเนตรให้กลับที่นั่ง แต่เนตรไม่ยอมยื้อตัวเองไว้ไม่ยอมไป


   “มีอะไรหรือป่าวครับ”แม็กผู้หวังดี เดินเข้าไปถาม


   “ไม่มีอะไร เรื่องของผัวเมียอย่าเสือกได้ปะ”ตะวันผลักอกแม็กให้ห่างตัว


   “กูไม่ได้ถามมึงกูถามน้องผู้หญิง”แม็กหันไปทางเนตร


   “ช่วยด้วยคะ”เนตรพยักหน้าแล้วเดินไปหลบหลังแม็ก


   ตะวันกำหมัดแน่น ไม่รอช้า ก็เหวี่ยงหมัดใส่ แม็กทันที  แม็กรอเวลานี้มานานแล้ว เขาหลบและสวดหมัดกลับไป คนในผับแตกฮือ ไปอยู่อีกทาง ปล่อยให้ทั้งสองคนฟาดฝีไม้ลายมือใส่กัน กล้าเห็นว่าเพื่อนเริ่มไม่ไหว เขาจึงเดินเข้าไปกลางวงเพื่อช่วยเพื่อน แต่เจกับชาร์ตเดินเข้ามากันไว้ก่อน ผลักกล้าออกไปนอกวง


   กล้าไม่ยอม มันเหมือนหยามกัน เขา เดินลุยเข้าไปหาเจอกับชาร์ตปล่อยหมัดใส่ทั้งคู่ เจจับหมัดกล้าไว้ ชาร์ตล็อกตัว เจปล่อยมือกล้าจากนั้นก็ใส่หมัดตัวเอง ต่อยท้องต่อยหน้า กล้าไม่เว้น นิ่มส่งเสียงกรี้ดกร๊าด


   เจเลยสั่งให้ลูกน้อง พาตัวนิ่มออกไป ลูกน้องเจ เอามือปิดปากนิ่มแล้วลากตัวออกไปข้างนอก จัดการตามที่ได้รับคำสั่งไว้ เปรี้ยวปากแล้วอยู่ดีๆก็ได้สาวมาแอ้ม ลูกน้องเจออกไปด้วยความยินดี


   กล้านอนจมกองเลือดตัวเองอยู่บนพื้น เจให้ลูกน้องอีกสองคนหามกล้าขึ้นไปบนห้อง เขามองแม็กที่กำลังไล่เตะตะวัน ไม่นานตะวันก็ล้ม เจเลยสั่งให้ลูกน้องอีกคนลากพาไปหาวินอีกคน


   “ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยเนตร”เนตรยืนผ้าเช็ดหน้าให้แม็ก


   “ไม่ต้องขอบคุณผมหรอกครับ เพราะต่อไปคุณอาจจะแช่งชักหักกะดูกผมก็ได้ ส่วนผ้าเช็ดหน้าเก็บไปเช็ดน้ำตาคุณเถอะ”แม็กเดินหนีขึ้นไปด้านบน เจพยักหน้าให้ลูกน้องเข้าไปเอาตัวเนตรออกไป เนตรกรี้ดร้องเพราะถูกจับเลยถูกต่อยท้องไปเสียหนึ่งที
   “ขอโทษที่ทำให้ตกใจนะครับ เอาเป็นว่าคืนนี้ผมเลี้ยงละกันเหมาทั้งคืนเลย”เจประกาศลั่น คนในผับที่มัวแต่ตื่นตะลึง ส่งเสียงโห่ดีใจ


   วินมองดูร่างตะวันกับกล้า ที่นอนแนบเท่าเขา เขายกเท้าขึ้นเขี่ยไปมาที่ตัวพวกมัน ก่อนถุยน้ำลายใส่ ตะวันกับกล้าตะลึงตั้งแต่เข้ามาเมื่อเจอหน้าวิน พวกเขาทำอะไรไม่ถูก อึ้งไปหมด


   “มึงกล้ามากที่ทำกับเพื่อนกูแบบนี้”แม็กเตะเข้าที่ชายโคร่งตะวัน มันนอนร้องโอดครวญด้วยความเจ็บ เอามือตัวเองกุมไว้ บิดตัวไปมาบนพื้น


   “วิน มะ มะ มึงอย่าทำอะไรพวกกูเลยนะ”กล้าเงยหน้าขึ้นมา  วินส่งยิ้มให้ เขาค่อยๆลุกขึ้น จากนั้นใช้เท้าเหยียบลงไปบนใบหน้าของกล้าจนแนบชิดกับพื้น


   “มึงตื่นได้แล้วฝันเยอะไป”วินยกเท้าเหยียบลงบนหน้ากล้าเต็มรัก จากนั้นก็ให้เจเอาลูกน้องลากตัวพวกนี้ไปจัดการต่อ


   “เป็นไงหายแค้นขึ้นมาบ้างไหม”เจยืนกระทบไหล่ หยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ


   “ยัง เรื่องนี้ยังไม่จบ ยังเหลืออีกหนึ่ง”วินหมาดหมายไว้ในใจ


   “จะให้พวกกูจัดการให้ไหม”แม็กเสนอความเห็น


   “ไม่คนนี้กูจัดการเอง ขอบใจพวกมึงมาก งานนี้กูเลี้ยงเองนะเจ มึงไม่ต้องจ่ายหรอก”วินตบบ่าเพื่อนรักตัวเองจากนั้นก็พากันไปต่อที่อื่น


....................................................................................


ตอนต่อไป กรี้ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  วินจะแก้แค้นนัทเยี่ยงไร  ฉากแบบนี้ หึหึ :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:

อีกไม่กี่ตอนก็จะเจอกับพี่วุฒิน้องนนท์แล้วจ้า รอกันน้าาาา






ทุกคนมักถามว่า อาวุฒิเลี้ยงน้องวินมาแบบไหน
อยากบอกว่า ประมาณนี้เลย
น้องวินเวลาอยู่กับอาวุฒิ อานนท์ ขี้อ้อนมากกก 
จับไม่ได้ไล่ไม่ทัน  ตามเหลี่ยมหลานไม่ทัน ตามใจมากกกก

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 04-01-2013 19:50:32 โดย gufafza »

ออฟไลน์ beer

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 315
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-0
ถ้าวินลองโทษตัวเองบ้างก็ดีนะ

ไม่ใช่โทษแต่คนอื่น นัทมันผิดตรงไหนว่ะ

ตรงที่โดนแกข่มขืนกับทำสารเลวไว้น่ะหรอ

อยากให้วินลองสำเหนียกตัวเองบ้าง

ถ้าวุฒิกับนนท์จะรู้สันดานหลานตัวเองไวๆก็จะดีมาก

ออฟไลน์ ammlovey

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 564
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +100/-6
    • http://www.facebook.com/ammlovemblaq?ref=tn_tnmn
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
ไม่น้าาาา ตอนหน้าอิ่มแล้วน้า  ไม่เอามาม่า   :sad4:
ตอนนี้สะใจดีแท้
 :กอด1:

ออฟไลน์ narunarutoboyz

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 595
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +108/-2
ฮึ่ยยยยยยย เหมือนจะสะใจแต่ไม่สุดอ่ะ หรือว่าชั้นใจร้ายเกินไป
เอาเป็นว่าสะใจก็ได้  :laugh:
สุดท้ายก็ไม่ได้สำนึก ไอ้เพื่อนกลุ่มเก่า(แต่หน้าใหม่)ก็เสือกเห็นดีเห็นงาม สนุกสนาน
เพื่อนเห็นเพื่อนทำผิดแล้วไม่ได้รู้สึกเเย่นี่แสดงว่าก็คงเลวพอกัน
ไอ้เรื่องนายเจ็บชั้นเจ็บ อันนี้เข้าใจได้แต่มันควรจะมีสามัญสำนึกอยู่ในใจบ้างสิ
ตั้งเเต่อ่านมาทำไมเพื่อนที่ว่าใจ(ชั่ว?)นักหนาถึงยังไม่มีใครพูดเตือนสติวินเลยอ่ะ หรือเพราะสันดานเหมือนกันเลยคบกันได้
เล่นไร้ความเป็นคนกันหมดเเบบนี้คนดีๆที่เค้าไม่รู้เรื่องก็แย่ดิ
แล้วตอนรักกันนี่นึกภาพไม่ออกอ่ะ วินรักได้จริงๆเหรอทั้งๆที่เคยเอาคนรักให้เพื่อนข่มขืน
จะไม่รู้สึกผิดอะไรเลยเหรอ หน้าด้านเกินไปละ
แล้วนัทเหมือนกันทำใจได้เหรอ ให้อภัยแต่ไม่ลืม...เข้าใจมั๊ยเนี่ยยยยยยยยยยย
โอ๊ยยยยยย เป็นนิยายเรื่องเเรกๆที่ไม่อยากให้พระเอกนายเอกได้กันเลยนะเนี่ย :serius2: :serius2:
คราวพี่วุฒิก็ไปทีละ.......เฮ้ออออ :เฮ้อ:
กรรมใครกรรมมันละนะ

theskylab1

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ U_Ton

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 753
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +57/-0
 :เฮ้อ: วินนี่น้า... ไปอาฆาตอะไรกับนัทนักหนา ไม่คิดบ้างล่ะว่าตัวเองทำเค้าก่อน...

กล้ากับตะวันสมควรโดนเเล้ว ถ่ายคลิปลงเว็บไปเลย นิยมชมชอบดีนักกับความทุกข์ของชาวบ้าน...

ส่วนเนตรกับนิ่ม ยิ่งสมควรโดน เป็นเพื่อนนัทเเต่ดันหักหลังกันหน้าด้านๆ... แบบนี้ถ่ายคลิปลงเว็บไม่พอ

ต้องไรท์เป็นเเผ่นขายคลองถมด้วย...  :m16: (ยังไม่หนำใจเลยนะนั่น ไม่รู้จักคิดถึงใจคนอื่น)

แต่วินจะทำอะไรนัทอีก เเค่นี้นัทก็น่าสงสารเกินพอ วินทำตัวเองเเท้ๆ หลักฐานมันมัดตัวให้ตัวเองเข้าคุก

ก็เพราะตัวเองเป็นคนถ่ายเองเเท้ๆ :angry2: เพื่อนรักเพื่อนมันก็ดี เเต่เจ แม็กกับชาร์ตกำลังสนับมนุนให้วิน

ทำผิดนะตอนนี้ ... ไม่คิดจะห้ามบ้างเหรอในเมื่อวินเล่าให้ฟังเเล้วนะ :serius2:

ออฟไลน์ wi_OoO_wi

  • payaaa payaaa padazz taa
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 888
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +88/-1
อ้ออออออออ
วินเป็นหลานวุฒใช่มั๊ย
เเล้วนัทเป็นอะไรกับน้ำ อ่ะ  :m28: :m28: :m28: :m28: :m28: :m28: :m28:

ออฟไลน์ 403

  • 4 0 3 Forbidden
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 301
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +309/-2
สมน้ำหน้าพวกตะวัน มิน่า เลวกันทั้งชายและหญิงถึงมาคบกันได้ โดนแบบนี้ก็สมควร กรรมใดใครก่อก็รับผลกรรมนั้นไป

ส่วนวิน แกเป็นพระเอกหรอกนะ ฉันถึงไม่อยากด่าอะไรมาก  :angry2: ตัวเองไปทำเขาก่อนแท้ๆ ยังจะไปแก้แค้นเขาอีก นนท์รีบมาควบคุมพฤติกรรมด่วน

ส่วน วุฒิ เหอะๆ ไม่รู้ป่านนี้กลายเป็นคนอ่อนโยนกับเขาบ้างแล้วรึยัง เกรงว่าจะยุยงวินให้ทำต่อไป ไม่เอาดีกว่า =..=

เอาใจช่วยนัทตอนหน้า ขอให้รอดนะหนู   :impress:

ออฟไลน์ skyberry

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 134
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
 รอคอยการแก้แค้นค่ะ   :oo1:

ออฟไลน์ Maytbb

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1763
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +54/-4
จะสะใจก็สงสารผู้หญิงอ่ะ ถ่ายคลิปด้วย... :monkeysad:  วินเอาแต่ว่าคนอื่นแค้นคนอื่น ทำไมไม่ลองย้อนมองตัวเองบ้างนะ ที่ทุกอย่างมันเป็นอย่างงี้ เพราะใครเป็นต้นเหตุกันล่ะ
ปล.รึที่บ้านวินไม่มีกระจกให้ส่องตัวเอง ฮาาาาาา  :laugh3:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






namtarn11

  • บุคคลทั่วไป
มาต่อเลยเถอะคนเขียน เราใจจะขาดแล้ว ฮือ..ฮือ

ออฟไลน์ matame

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 706
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-1
คือ จะแก้แค้นทามไม นัทผิดตรงไหน คนอ่านงง

แก้นั้นแหละผิด คุณวิน

ออฟไลน์ •♀NoM!_KunG♀•

  • *,*โสดสนิทศิษย์พยักหน้า*,*
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7559
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +181/-8
ชอคกะรี ชะนีน่าไม่อาย ผู้ชายก้อแมงดา เลวๆ

แต่ทำมั้ยวินต้องทำนัทด้วย ตัวเองผิดแท้ๆนิสัยไม่ดี

รอนนท์ๆ ต้องดุวินหน่อยล๊า

momoko_1144

  • บุคคลทั่วไป
ร้ายกาจนะคะเนี่ย

ต้องติดตามค่ะ งานนี้

peking

  • บุคคลทั่วไป
                 ไม่เข้าใจว่าทำไมคนเขียนเอาใจพระเอกจัง รู้สึกเหมือนจะทำอะไรก็ได้ และได้เปรียบคนอื่นตลอด
เวลาถูกลงดทษ หรือกรรมตามทันก็โดนเล็กน้อย แต่เวลานายเอกเราโดนแทบเป็นแทบตายแทบเอาตัว
ไม่รอด เราว่ามันไม่ยุติธรรมเลย นายเอกได้แก้แค้นก็แค่จิ๊บๆ ไม่เคยสะใจเลย แต่เวลาโดนพระเอกแก้แค้นกลับทำไมนายเอกแทบเอาต้วไม่รอดเลย แทบตายทุกครั้ง
               
                อ่านเรื่องนี้แล้วก็งง งง และก็งง นัทยังไม่เคยทำอะไรให้เลย อยู่ ๆ วินก็มาขมขืน พร้อมเพื่อนๆ ด้วย เราไม่เข้าใจ
จริงๆ แล้วก็ร้ายสารพัด ไม่มีสิ่งไหนบ่งบอกว่าเป็นคนดีเลย สงสัยนะ คนเราจะทำคนอื่นมันน่าจะมีสิ่งกระตุ้นมากกว่านี้นะ
               
                และการเขียนเรื่องต่อๆ มาเหมือนมันไม่ค่อยกลมกลืนกันนะ เช่น สิงห์น่าจะมีอำนาจ มีบทบาทที่จะดูแลน้องนัทและน่าจะร้ายได้มากกว่านี้นะ แต่นี่เหมือนไม่ใช่พี่สิงห์เลย
             
               ไม่อยากให้วินได้สมหวังในการแก้แค้นน้องนัทเลย น้องนัทโดนอยู่คนเดียว ไม่ไหวเลยนะ คนเขียนสงสารน้องนัทหน่อยไม่ได้หรืออย่างไร ชีวิตมันรันทดไปนะ เดี๋ยวน้องนัทก็ได้ฆ่าตัวตายซะพอดีละเอาแบบให้สูสีหน่อยซิครับ ตอนน้องนนท์กับพี่วุฒิก็เหมือนกัน น้องนนท์โดนแทบตาย อีพี่วุฒิโดนนิดเดียว ไม่สะใจเลย

ออฟไลน์ ammamooty

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1056
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-2
กรี๊ดดดดอย่าน้าาจะทำไรนัทอะ .วินอะโหดเหมือนใครเนี่ย !!(ไม่รุ้จิงดิห้าๆ)

sevenkung

  • บุคคลทั่วไป
โอ้ยยยยยยย สมน้ำหน้าไอ่พวกเพื่อนเหี้ยๆ 55 ติดตามคาฟฟฟฟ o13

ออฟไลน์ broke-back

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5947
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-16
รวยแล้วไง
ใหญ่บ้านพ่องเมิงซิ
คิดจะทำร้ายใครก็ได้..เหรอ เจ๊ดดดดแม๋ง

วิน..พระเอกเชี้ยยยย
 :z6:

ออฟไลน์ KURATA

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 893
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +146/-1
อยากให้วุฒิกับนนท์รู้นิสัยด้านมืดของหลานตัวเองจริงๆ  :z3: :z3:

ออฟไลน์ Zalzah_iP

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 875
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-1
                 ไม่เข้าใจว่าทำไมคนเขียนเอาใจพระเอกจัง รู้สึกเหมือนจะทำอะไรก็ได้ และได้เปรียบคนอื่นตลอด
เวลาถูกลงดทษ หรือกรรมตามทันก็โดนเล็กน้อย แต่เวลานายเอกเราโดนแทบเป็นแทบตายแทบเอาตัว
ไม่รอด เราว่ามันไม่ยุติธรรมเลย นายเอกได้แก้แค้นก็แค่จิ๊บๆ ไม่เคยสะใจเลย แต่เวลาโดนพระเอกแก้แค้นกลับทำไมนายเอกแทบเอาต้วไม่รอดเลย แทบตายทุกครั้ง
               
                อ่านเรื่องนี้แล้วก็งง งง และก็งง นัทยังไม่เคยทำอะไรให้เลย อยู่ ๆ วินก็มาขมขืน พร้อมเพื่อนๆ ด้วย เราไม่เข้าใจ
จริงๆ แล้วก็ร้ายสารพัด ไม่มีสิ่งไหนบ่งบอกว่าเป็นคนดีเลย สงสัยนะ คนเราจะทำคนอื่นมันน่าจะมีสิ่งกระตุ้นมากกว่านี้นะ
               
                และการเขียนเรื่องต่อๆ มาเหมือนมันไม่ค่อยกลมกลืนกันนะ เช่น สิงห์น่าจะมีอำนาจ มีบทบาทที่จะดูแลน้องนัทและน่าจะร้ายได้มากกว่านี้นะ แต่นี่เหมือนไม่ใช่พี่สิงห์เลย
             
               ไม่อยากให้วินได้สมหวังในการแก้แค้นน้องนัทเลย น้องนัทโดนอยู่คนเดียว ไม่ไหวเลยนะ คนเขียนสงสารน้องนัทหน่อยไม่ได้หรืออย่างไร ชีวิตมันรันทดไปนะ เดี๋ยวน้องนัทก็ได้ฆ่าตัวตายซะพอดีละเอาแบบให้สูสีหน่อยซิครับ ตอนน้องนนท์กับพี่วุฒิก็เหมือนกัน น้องนนท์โดนแทบตาย อีพี่วุฒิโดนนิดเดียว ไม่สะใจเลย

^
^
^
^
เห็นด้วยอย่างแรง  :m16:
เรื่องแบบนี้คนเราไม่น่าจะอภัยให้อีกคนได้ง่ายๆ ถึงจะรักก็เถอะ
เพราะถ้าพูดถึงความเป็นจริงแล้วเรื่องการถูกรุมข่มขืน (อย่าเช่นนัท) มันเป็นเรื่องที่ค่อนค่างมีผลกระทบต่อจิตใจอย่างมาก
มันควรจะได้ผลลัพธ์หลังจากถูกข่มขืนแล้วสมเหตุสมผลมากกว่านี้นะคะ

ส่วนพี่สิงห์ เอ่อ.. จริงๆ แล้วพี่สิงห์รู้จักกับนนท์ไม่ใช่หรอ แถมน้ำยังเป็นพี่น้องกับนนท์อีก
แต่ก็พอเข้าใจอ่ะนะว่าตอนนี้ยังไม่รู้ว่าใครเป็นลูกหลานใคร
แต่พี่สิงห์น่าจะพอๆ กับพี่วุฒิไม่ใช่หรอ แบบในเรื่องของอำนาจ อิทธิพล หรือฐานะอะไรแบบนี้
แล้วก็น่าจะปกป้อง ดูและนัทได้ดีกว่านี้ ไม่ใช่แค่เขายัดเงินก็ปล่อยไปง่ายๆ

#แค่อินน่ะค่ะ แหะๆ เอาใจช่วยนะคนเขียน ลุ้นต่อไป
ขอให้นัทแก้แค้นให้เยอะๆ เอาให้วินกระอักไปเลยยย  :m31:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






HayaRyuKin

  • บุคคลทั่วไป
อีสี่ตัวนั้นโดนน้อยไปไหม

ทำไมมันรู้สึกอั้นๆ

ตอนหน้าน้องจะเจอกับอะไรบ้างเนี้ย

 :z3: :z3: :fire: :m31: :m16:

ออฟไลน์ fay 13

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5635
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-44

สายหมอก

  • บุคคลทั่วไป
ถ้าวินลองโทษตัวเองบ้างก็ดีนะ

ไม่ใช่โทษแต่คนอื่น นัทมันผิดตรงไหนว่ะ

ตรงที่โดนแกข่มขืนกับทำสารเลวไว้น่ะหรอ

อยากให้วินลองสำเหนียกตัวเองบ้าง

ถ้าวุฒิกับนนท์จะรู้สันดานหลานตัวเองไวๆก็จะดีมาก


^
^

เห็นด้วยอย่างมากค่ะ!!! สงสารนัทมากๆๆๆๆโดนรุมข่มขืนขนาดนั้น TT

วินแม่งเลวมาก ขอให้มันเจ็บปวดอยู่กับบาปกรรมที่มันก่อจนตาย!!

เราอินมาก 55555555  o18

ออฟไลน์ Yunatsu

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3650
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +233/-5
ถ้าพวกอาๆ มารู้เรื่องแล้วจะเปนยังไงน้าาาา

วุ้ยยยย

ออฟไลน์ IöLIKE

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 993
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +58/-6

ออฟไลน์ sosi

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 246
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
ว้าทำไมน้องวินไม่น่ารักเหมือนตอนเด็ก ๆ เลยอะเห็นอ้อนอานนท์ซะน่ารัก
ตอนโตนี่น่า :z6: :beat: ซะจิง ๆ เลยโทษแต่คนอื่นไม่ดูตัวเองเลย

ออฟไลน์ NiNJA

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 275
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-0
อยากอ่านต่อไปแล้วววววว      :impress2:


ออฟไลน์ maru

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3553
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +162/-7
นัทเป็นอะไรกับน้ำกับนนท์กันแน่ หรือจะเป็นอะไรกับสิงห์ แต่น่าจะเกี่ยวข้องกับน้ำกับนนท์มากกว่ายังไงก็ไม่รู้ เพราะดูชื่อมาตัวอักษรเดียวกันเลย แล้ววินจะทำอะไรนัท นัททำอะไรให้วิน มีแต่วินที่ทำร้ายนัทนะ แต่ยังดีมั้งที่วินไม่ให้เพื่อนมายุ่งด้วย ไม่งั้นนัทท่าทางจะแย่กว่านี้ เพราะเพื่อนวินแต่ละคนท่าทางร้ายน่าดู สิงห์น้ำดูแลนัทให้ดีนะ วุฒินนท์เมื่อไรจะรู้สักทีเนี่ย

ออฟไลน์ ฝ ฝ้าย

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 322
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +272/-11


บทที่ห้า

   “ประกันตัวอย่างนั้นหรอ”พี่สิงห์ทุบมือลงไปบนโต๊ะของเจ้าหน้าที่ตำรวจอย่างไม่พอใจ คุณตำรวจนั่งนิ่งก่อนเบือนหน้าไปทางอื่น ตั้งแต่พวกเราเข้ามาที่สถานีทุกคนก็ดูเหมือนจะเพิกเฉยไปกันหมด ไม่มีการต้อนรับ หรือไม่มีการพูดถึงให้รายละเอียดเรื่องวินโดนปล่อยตัวออกไปเลย


   “ผมมาที่นี่เพื่อ ดูความคืบหน้าของคดีและดูว่าเด็กคนนั้นจะได้รับการลงโทษอย่างไร คุณให้ผมคำตอบผมด้วยการว่า เด็กคนนั้นถูกประกันตัวออกไปแล้วอย่างนั้นหรอ”พี่สิงห์เดินวนไปมารอบโรงพัก


   “คุณสิงห์ครับ ทางเจ้าหน้าที่ตำรวจทำเต็มที่แล้วครับ ด้วยคดีนี้เป็นครั้งแรกของอีกฝ่าย พวกเขาจึงมีสิทธิ์ในการขอประกันตัว เพราะฉะนั้นโปรดเข้าใจด้วยครับ”คุณตำรวจยศสูงเดินเข้ามาในห้อง ก่อนหยุดตรงหน้าพี่สิงห์ พี่น้ำเดินไปสมทบ ผมนั่งกูวงสนทนาอยู่มุมห้อง


   “เท่าไหร่ เงินประกันที่พวกเขาให้คุณเท่าไหร่”พี่สิงห์พ่นโทสะใส่เข้าหน้าที่ตำรวจคนนั้น


   “ขอโทษด้วยครับ นี้เป็นเรื่องของทางราชการ”คุณตำรวจ เดินหนีออกไป พี่สิงห์ต่อยลมระบายอารมณ์


   “สิงห์ใจเย็น ลองโทรถามตั้มดู”พี่น้ำจับแขนพี่สิงห์ไว้ สิงห์สงบลง จากนั้นโทรหาเพื่อนสนิทที่เป็นตำรวจ


   “ตั้ม กูมีเรื่องจะถาม”พี่สิงห์เล่ารายละเอียดให้พี่ตั้มฟัง จากนั้นพี่ตั้มก็ให้รอสายเพื่อสอบถามรายละเอียดจากตำรวจด้วยกัน ผม พี่น้ำ พี่สิงห์รออย่างใจจดใจจ่อ


   “ฮัลโหล สิงห์กูได้เรื่องแล้ววะ”พี่ตั้มพูดรอดสายออกมา


   “อื้อว่าไงกูรอฟังอยู่”


   “แม่งเส้นเขาใหญ่มาก ประกันตัว หลายบาท  แถมบริจาคเงินเข้าโรงพักที่มึงแจ้งความก็เยอะอยู่”


   “กูไม่สนว่ามันจะบริจาคเงินเยอะขนาดไหน เส้นใหญ่ขนาดไหน กูอยากรู้ว่ากูจะจัดการกับไอ้เด็กนี่ได้ไง”พี่สิงห์กัดกรอด


   “สิงห์ กูว่ามึงว่างมือเถอะ เดี๋ยวซวยไปด้วยไหนมึงบอกกูว่าอยากอยู่เฉยๆเงียบๆไงวะ”


   “ตั้ม น้องกูโดนมันข่มขืนนะโว้ย มึงจะให้กูเฉยหรอ”พี่สิงห์ขึ้นเสียง


   “เรื่องนี้กูช่วยมึงไม่ได้จริงๆวะ เขาเป็นคนที่กูรู้จักด้วย สิงห์กูขอโทษ”พี่ตั้มตัดสายไป พี่สิงห์ปาโทรศัพท์ทิ้งกับพื้น


   “กลับ”พี่สิงห์หันตัวเดินจออกจากโรงพักพี่น้ำตามออกไปช่วยพูดให้พี่สิงห์อารมณ์สงบลง ผมเดินเหมือนคนหมดแรงตามออกไปอีกคน มันถูกปล่อยตัวออกมาได้หรอ ทำไงดี ผมยกมือขึ้นมากัดเล็บคิดหาทางออก


   ผมจะกลัวมันทำไม จะกลัวคำขู่ของมันทำไม ไม่กลัวทำไมต้องกลัว ก็แค่คำพูดของคนขี้แพ้  วันนั้นทั้งวันพี่สิงห์หงุดหงิด ซึ่งผมก็หงุดหงิดเหมือนกัน เหมือน ไม่มีใครสนใจเรื่องของผมเลย ตำรวจก็เฉยกันไปหมด


   พี่น้ำปลอบผมว่ามันจะไม่มีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้น พี่สิงห์หัวเสียที่ปกป้องผมไม่ได้ ผมโกรธที่เราไร้อำนาจจากเงินพวกนั้น


ที่มหาวิทยาลัยทุกคนก็เงียบไม่มีการล้อหรือมองจ้องอะไร เนตรไม่ได้มามหาลัยหลายวัน ไม่ใช่แค่เนตรแต่เป็นพวกนั้นยกแก๊งค์ ก็ดีเหมือนกัน


   เช้าวันต่อมาผมได้ข่าวเรื่องเนตรย้ายมหาลัย น้องนิ่ม กล้าและตะวันด้วย ถ้าผมไม่ได้คิดไปเองผมว่าไอ้วินมันต้องจัดการพวกนี้แน่ๆ  หรือว่าจะอาย เลยย้ายออกไป


   เนตรกลับไปเรียนที่มหาลัยในต่างจังหวัด น้องนิ่มก็เช่นกัน ส่วนตะวันกับกล้าย้ายไปต่างประเทศ มีคนบอกว่าวันที่พวกนั้นมาทำเรื่องลาออกจากมหาลัย มีแผลเต็มตัวเลย บางคนบอกว่าวินเป็นคนจัดการ บางคนบอกว่าพ่อแม่ของพวกนั้นล้มละลาย บางคนก็ว่าไปมีเรื่องกับคนอื่นในผับ 


ผมนั่งกุมขมับตัวเองอยู่ในห้องสมุด อ่านหนังสือไม่รู้เรื่องเลย เดือนหน้าก็สอบแล้ว ทำไงดี


   ผมก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือต่อไป ไม่อยากให้อะไรมารบกวนสมาธิ แต่ผมอ่านเท่าไหร่ก็ไม่รู้เรื่อง เหมือนมีใครกำลังจ้องผมอยู่พอเงยหน้าขึ้นไปมองโต๊ะตรงข้ามผม วินกับแก๊งใหม่นั่งจ้องหน้าผมทั้งโต๊ะ มือไม้ผมสั่นไปหมด จะพลิกหน้าหนังสือหนึ่งก็ทำแทบไม่ได้


   เหมือนตัวผมหดเล็กสั้นลงไปเหลือแค่คืบ ผมปิดหนังสือแล้วรีบเดินออกไป พอมองไปด้านหลังพวกมันก็เดินตามผมมา ทำไงดี มันตั้งใจจะจองล้างจองผลาญผมใช่ไหม


   ผมเดินไปที่โรงอาหาร คนเยอะๆ ยิ่งดี พวกมันอาจไม่กล้าทำอะไรมาก ผมวางหนังสือที่โต๊ะจากนั้นก็เดินแสร้งไปสั่งน้ำมากิน พวกมันนั่งโต๊ะตรงข้ามผมเหมือนเดิม และก็มองมาไม่ลด วินมองหน้าผมเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ


   เช้าเวลาผ่านไปจนถึงบ่ายหนึ่ง ผมลุกเพราะมีเรียนต่อ พอผมขยับพวกมันก็เริ่มขยับด้วยเหมือนกัน ผมกดไอโฟนส่งข้อความหาพี่สิงห์ว่าพวกมันตามผมอยู่ แต่ไม่มีข้อความตอบกลับสงสัยกำลังประชุมอยู่แน่ๆ


   ผมเลยโทรหาพี่น้ำ สรุปว่าก็ไม่ติดเหมือนกัน  ทำยังไงดี ผมเดินไปที่ห้องเรียน ภายในห้องโล่ง ไม่มีนักศึกษาอยู่เลยซักคน ผมหันหลังกลับไปที่ประตู วินเดินเข้ามาในห้อง จากนั้นพวกมันก็ปิดประตู


   “วันนี้เขายกเลิกคลาส”มันบอกผม พลางเดินหน้าเหี้ยมเข้ามาใกล้ๆ ผมถอยหลังออกไป รักษาระยะห่างที่ผมคิดว่าปลอดภัยจากมัน


   “มึงตามกูมาทำไม”ผมรวบรวมความกล้าถามมัน มันแสยะยิ้มขึ้นมาบนใบหน้า ค่อยๆสาวเท้าตามผมมาเรื่อยๆ


ผมถอยหลังไปจนติดกำแพงห้อง มันก้าวเท้ายาวๆตามมาประกบทันที


   “ทำไมตัวสั่นแบบนี้”มันเอามือไล้ใบหน้าผม ผมหลับตาปี๋ กลัวครับบอกเลยตรงนี้ว่าผมกลัวมัน


   “ออกไปมึงจะทำอะไร”ผมปัดมือมันออก


   “กูไม่คิดว่ามึงจะลืมง่ายๆแบบนี้ ดีเดี๋ยวกูช่วยทบทวนความจำ”มันตบอย่างรุนแรง เฮือก หน้าผมสบัดตามแรงตบของมัน ผมพยายามผลักมันออก แต่ก็สู้แรงมันไม่ไหว


   “ปะ ปะ ปล่อยนะ อะ อะ ออกไป”มันหยุดมองหน้าผม


   “ไอ้เหี้ย มึงนี่มันเลวสมใจจริงๆ ออกไป ออกไป”ผมผลักมันทุบมันไล่มันออกห่างตัว


   “กูยังเลวได้กว่านี้อีก นัท มึงไม่รู้ซะแล้วว่าเล่นกับใครอยู่ มึงทำกูติดคุกได้ หึ มึงเก่งมาก แต่มึงยังเก่งไม่พอ เพราะกูออกมาได้ จำคำกูได้หรือป่าว ว่ากูบอกมึงว่าไง”


   “กูไม่จำคำพูดหมา”มันยกมือบีบคอผมทันทีที่พูดจบ โอ๊ย เจ็บ ผมดิ้นไปมาเอามือหยิกแขนมัน ทุบให้มันปล่อยคอผมเป็นอิสระ


   “หมาหรอ มึงว่ากูเป็นหมาใช่ไหม ดี กูจะให้มึงเลียตีนหมา กูบอกว่ากูจะให้มึงกราบตีนกูเพื่อขอโทษที่ทำให้กูติดคุก แต่คราวนี้กูจะให้มึงเลียตีนกู”


   “กูไม่ทำ”ผมตะโกนใส่หน้ามัน


   “ดี จะได้รู้กันว่ามึงจะทำหรือไม่ทำ”มันผลักผมลงไปบนพื้นห้อง ขาผมพลิกทำให้เจ็บมาก ผมรีบคลานหนีมัน มันเดินไปดักหน้าผมอีกทาง ผมก็หันกลับมาอีกทาง มันก็ยืนดักไว้ ผมมองที่ประตู เพื่อนมันยืนดักเอาไว้ ไม่มีทางหนีตอนนี้ผมไม่มีทางหนี


   “ก้มลงไป”มันกดหัวผมไปหาตีนมัน ผมสบัดหน้าหนี มันจับผมกดหน้าลงไปอีก


   “เลีย”มันสั่งเสียงแข็ง ผมดิ้นหนีอีกทาง มันจิ๊ปากอย่างขัดใจ ผมไม่มีทางทำแบบนั้นเด็ดขาด


   “วิน มึงแกล้งกู มึงข่มขืนกูทำไมมึงไม่ขอโทษกูบ้าง มึงไม่คิดหรือไงว่ากูจะคิดยังไง มึงไม่คิดหรือไงว่ากูเสียใจแค่ไหน”ผมเงยหน้าบอกมันทั้งน้ำตา มันอึ้งก่อนมองหน้าผม


   “แล้วทำไมกูต้องขอโทษ กูโทรหามึงบอกให้มึงมามหาลัย กูตั้งใจจะทำดีกับมึง แต่มึงไม่รับโทรศัพท์ หนีหน้ากู กูยื่นโอกาศให้มึงแล้ว มึงเขี่ยมันทิ้งไปเอง”


   “กูไม่สบาย มึงรู้ไหมที่กูไม่ได้มามหาลัยหลายวันเพราะกูเจ็บจากที่พวกมึงทำกับกูไว้ มึงไม่ฟัง มึงยังเอาวีดีโอกูไปประจาน คนอย่างมึงเคยฟังคนอื่นด้วยหรอ”ผมพ่นความในใจใส่มัน


   “มึงก็มาอ้อนวอนกูดีๆซิ มึงผิดเองที่เอาตำรวจมาจับกู  ไม่เคยมีใครทำกับกูแบบนี้มาก่อน”มันจับคอเสื้อผมดึงขึ้น ตัวผมลอยติดแรงมือมัน


   “อย่า ปล่อยกู”


   “มึงต้องการอะไร”มันถามผม


   “กูไม่เลียตีนมึง”ผมบอกมันปากสั่น ผมหนีมันไม่พ้น ถ้าผมต่อรองกับมันได้ผมคงรอด


   “นั้นทำอย่างอื่น”มันว่าแล้วจับผมพลิกตัวหันหลัง


   “ทำอะไร”ผมสำลักน้ำลายตัวเอง เพราะความกลัว


   “กูจะเอามึง”ผมสะดุ้งเฮือก มันเอื้อมมือมาดึงเข็มขัดผมออกจากตัว แล้วรูดกางเกงลงไปปลายเท้า ผมพยายามจะดิ้นหนีมัน


   “ไม่เอากูไม่เอาแบบนี้”


   “หรือจะเลียตีนกู”มันกระซิบ


   “วิน ยะ ยะ อย่าทำอะไรกู”ผมดิ้นหนี มันกดตัวผมลงไปแนบกับโต๊ะตัวใหญ่จากนั้นจับขาผมแยกออก ผมดิ้นหนี มันรูดเข็มขัดผมออกจากตัวเอามามัดมือผมไว้ ผมขยับตัวหนีมันไม่พ้น นี่ผมต้องยอมมันอย่างนั้นหรอ ไม่นะ ผมกลัว ฮือฮือ


   “วิน อย่าทำแบบนี้กูกลัว กูเจ็บ”น้ำตาผมไหลไม่หยุด ผมหันหลังไปมองหน้ามัน มันรั้งเสื้อนิสิตผมออกจากนั้นก็เอามามัดตาผมปิดไว้ ผมไม่มีทางหนีย่างสิ้นเชิง


   “ก็ยอมดีๆจะได้ไม่เจ็บ”ผมสะดุ้งเมื่อมันไล้มือไปทั่วร่างเปลือยเปล่าของผม ฮึก ไม่เอาแบบนี้ ผมไม่ชอบเลย แบบนี้ ฮือ ฮือ


   “อย่านะวิน อย่าทำกับกูแบบนี้”ฮือ ฮิอ ผมร้องไห้คร่ำครวญ


   “ไม่ต้องร้อง กูจะเมตตามึง”สิ้นเสียงมัน เหมือนโลกผมพังมันฟาดมือลงไปบนบันท้ายผมหลายครั้งติดกัน


   “โอ๊ยๆ อย่า อย่าทำแบบนี้”ผมร้องเสียงดังเพราะความเจ็บปวด เนื้อบางๆตรงนั้นถูกมันตีจนช้ำไปหมด


   “หึ หึ หึ หึ”ทันหัวเราะอย่างเหี้ยมๆ จากนั้นมันก็เลื่อนมือมาข้างหน้า จับน้องชายผมไว้บีบจนผมเจ็บ แล้วมันก็ไล่ขึ้นมาจับหัวนมผมทั้งสองข้างบีบขยี้จนเจ็บ


   “โอ๊ยๆ พอแล้วๆ กูเจ็บ”มันไม่ฟังผม มันใช้มือลูบที่ช่องทางรักของผม จากนั้นก็ใส่นิ้วเข้าไป จนผมจุกสามนิ้ว ทำเอาผมอ้าปากค้างไม่มีเสียงออกมากจากลำคอ


   “อ๊ะ จะ เจ็บ”มันดึงเข้าออก แบบไม่เบามือจากนั้นก็ส่งน้องชายตัวเองเข้ามา


   “อย่านะ อย่าเอาเข้ามา อย่า เอาออกไป”


   “ร้องดังๆ แค่นี้ใครจะได้ยินละ”มันโน้มตัวลงมาทาบหลังผมจากนั้นก็โยกตัวเข้าออกอย่างเมามัน ผมกระอัก เพราะจุกและเจ็บ แผลเพิ่งหายไม่กี่วัน วันนี้เหมือนมันเอามีดกรีดซ้ำรอยเดิม


   “โอ๊ย พอแล้ว แค่นี้ พอแล้วไม่ไหวแล้ว”ผมก้มหน้าแนบไปกับโต๊ะ แต่ก้นผมก็อดไม่ได้ส่ายร่อนไปกับความเจ็บและเสียวซ่าน มันหัวเราะหึๆ อย่างชอบใจ ผมไม่อาจห้ามใจตัวเองได้ ถึงจะเจ็บแต่ก็รู้สึกดี ผมเกลียดตัวเอง ที่รู้สึกดีไปกับมัน


   ฮือ ฮือ ผมไม่ควรทำแบบนี้ เหมือนครั้งแรกที่ผมก็สมยอมไปส่วนหนึ่ง ผมเกลียดตัวเอง


   “หึหึ ขยับแรงๆซิ”มันตีที่ก้นผม


   ซี้ดดดดดดดดดดดดดดด ผมครางอู้ว มันบีบขย้ำก้นผม แล้วโยกตัวเข้าออกอย่างเมามัน


   “ไม่ๆ พอแล้วๆ”ผมเกร็งตัวเต็มที่ มันสวนเข้าออกอีกไม่กี่ครั้ง

 
   “ปล่อยข้างนอก”ผมบอกมันเสียงแหบ ช้าไปแล้วมันปล่อยออกมาเต็มตัวผม


   “อ๊ะ อะ อ๊า”ผมนอนฟุบอยู่บนโต๊ะ มันคลายเสื้อที่ฝูกตาผมออก จากนั้นก็ปลดเข็มขัด มันจับผมให้นอนหงาย ผมนอนคอพับคออ่อน มันก้มลงมาจูบที่หัวนมผมดูดดึงอยู่อย่างนั้น


   “ลุกขึ้นมา”มันจับแขนผมดึงขึ้น ผมลุกไปตามแรงที่มันดึง ตัวผมอ่อนยวบ มันประคองตัวผมไว้ จากนั้นเรียกเพื่อนมันให้มาช่วยใส่เสื้อผ้าให้ผม มันแต่งตัวของมันเสร็จ ผมนอนพังพาบอยู่ที่เดิม มันเดินมาใกล้ๆ


   “นี่แค่ส่วนหนึ่ง มีอีกรอบ ถ้ามึงไม่เล่นตัวมาก และมาตามนัด เรื่องทั้งหมดก็จะหายกัน กูจะไม่โกรธมึง”


   “ไม่ พอแล้วแค่ครั้งนี้”ผมต่อรอง


   “แล้วจะได้รู้กันว่า จะพอหรือป่าว”มันพูเป็นคำสุดท้ายแล้วออกจากห้องไป ผมพาร่างตัวเองกลับบ้าน อาบน้ำแต่งตัว พยายามไม่ให้เป็นจุดสังเกต พี่สิงห์กับพี่น้ำกลับมาก็ถามผมว่าเป็นไงบ้างเพราะเมื่อบ่ายผมส่งข้อความไปหา ผมเลือกที่จะบอกว่าไม่มีอะไร ทั้งสองคนเลยไม่ติดใจเอาความ


   ตี้ดๆ มันส่งข้อความหาผม


   “พรุ่งนี้เจอกันที่คอนโดกู เดี๋ยวให้คนไปรับตอนเลิกเรียน”


   ผมไม่บอกพี่น้ำพี่สิงห์ เพราะผมจะจบเรื่องนี้ด้วยตัวเอง ตำรวจก็ทำอะไรมันไม่ได้ คงมีแต่ผมนี่แหละ แค่ครั้งนี้ครั้งสุดท้าย









..........................................................................






โดน โดนแล้วละ^^  น้องวินฟิน หุหุ :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 06-01-2013 16:41:14 โดย gufafza »

ออฟไลน์ Mookkun

  • magKapleVE
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 637
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-0
    • Consensual free relationships

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด