จะรักจะชอบกันกับไอ้คนพันธุ์นี้ก็คงมีเเต่นิยาย
เพ้อฝ้น เพ้อพกไปกับคนพันธุ์นี้...ก็คงมีแต่นัทในนิยาย
ถ้ามีจริงๆ ก็คงไม่มีใครรักลงใช่มั๊ย?
คงเพ้อฝันหวานกันไม่ลง?
แต่นี่มันนิยายนี่เนอะ..นัทก็เลยชอบกันได้ลง
หวังว่าคนอย่างนัทจะไม่มี(มาก)จริงในโลกนะแค่คนอย่างวินมีจริงในโลกมันมีก็มากพอเเล้ว
พ่อแม่ให้กำเนิดมา จะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ มันก็ควรจะรักตัวเองบ้าง
ในนิยายไม่รักตัวเอง โอเค เราทำใจยอมรับเเล้ว เพราะมันคือนิยาย
นายเอกเรื่องนี้ตอนจบสุดท้ายก็ใช้ชีวิตกับคนที่ทำร้ายเราเหมือนกับนายเอกเรื่องที่เเล้วราวกับมันไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
"เพราะฉันรักเธอ ชั้นให้อภัยเธอได้ ชั้นจะลืมทุกสิ่งทุกอย่าง ต่อไปนี้เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะ" >>>อะไรทำนองนี้
จะบอกว่าการให้อภัยเป็นลาภอันประเสริฐ?(ดูแปลกๆนะ > <)
เมตตาธรรมค้ำจุนโลก....แต่สิ่งที่นัทและนนท์ทำ
คือมัวเเต่เมตตาคนอื่นจนลืมค้ำจุนตัวเอง
(ไม่ใช่เพราะพ่อเเม่ยังตบตีตัวเองได้คนอื่นก็ทำได้ อย่าลืมสิว่านั่นพ่อเเม่นะจะเอาคนอื่นมาเทียบเท่ากับผู้ให้กำเนิดได้ยังไง?)
รักที่ดีคือการให้อภัยกันก็จริง.....แต่ไม่ได้หมายความว่า
จะต้องลืมนี่นา......เคสนี้มันหนักเกินไป มันเกินกว่าเหตุ แค่ให้อภัยมันก็มากเกินไปแล้ว
ที่เราว่านัทล่วงหน้า เพราะคิดว่าคนเเต่งคงให้ตอนจบ Happy เพราะดูจะชอบวินมาก
ขอโทษและขอบคุณ เพราะเราอินกับเรื่องของคุณนะ
เอ้อออออ ดูซิ น้ำพยามยามที่จะช่วยนัทหลุดพ้นจากความโหดร้าย สุดท้ายก็หนีไม่พ้นอยู่ดี
ตายไปเลยดีมั๊ยนัท? บอกตรงๆว่าสงสาร ภ้าชีวิตมันบัดซบขนาดนี้
คงไม่มีใครทนได้หรอกเนอะ
หัวข้อ: l Damage love บำเรอรักบทเมียน้อย ภาค 1+2 l จบ!!! (อ่าน 863714 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก