บทที่ยี่สิบสี่
“พี่วุฒิจะทำอะไร อย่านะพี่วุฒิอย่า ฮือ ฮือ”นนท์ยกมือปัดป้องจากการคุกคามของวุฒิ วุฒิจับแขนเล็กบีบแล้วรวบไว้ไม่ให้ขยับไปไหน นนท์ผ่อนแรงแล้วนอนเฉยๆเหมือนท่อนไม้ วุฒิขมวดคิ้วแน่นมองหน้านน์อย่างหาคำตอบ
“ถ้าพี่วุฒิจะใช้กำลัง นนท์ก็ไม่รู้จะฝืนสู้ไปทำไม”ร่างเล็กบอกทั้งน้ำตาพลางสะอื้นเบาๆ ตัวเล็กๆสั่นไปทั้งตัว เสียใจ แต่ก็ขัดใจไม่ได้ เขารักผู้ชายคนนี้เหลือเกิน ต่อให้พี่วุฒิทำร้ายเขายังไงเขาก็รักพี่วุฒิ ฮือ ฮือ ทำไมพี่วุฒิถึงใจร้ายกับเขาแบบนี้
“ดีควรทำแบบนี้ตั้งแต่แรกแล้ว”วุฒิกดแขนเล็กในแนบลงกับเตียง แล้วจัดการทำตามใจปรารถ ไม่คิดถึงใจดวงเล็กที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักของนนท์ วุฒิเอาหัวใจดวงนั้นออกมาย่ำยีและบีบคนแหลกคามือด้วยตนเอง
“หึ ทำให้นานแล้วกัน”วุฒิก้มลงไปจูบปากเล็กอย่างหื่นกระหาย จ้วงล้วงล้ำบดขยี้แบบไม่ปราณี
“อื้อ อื้อ”นนท์ครางเพราะเจ็บมากกว่าวาบหวาม
ทันทีที่วุฒิรุนแรงมากขึ้น นนท์ก็ใช้มือผลักร่างใหญ่ให้ออกไปอย่างเป็นไปตามสัญชาตญาณ วุฒินึกยิ้มเยาะในใจจะเย็นชาไร้ความรู้สึกได้นานแค่ไหน เขาชื่นชมร่างกายคนตัวเล็กจนพอใจ ก่อนลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าแล้วปล่อยให้นนท์ร้องไห้อยู่บนเตียงคนเดียว
เช้าวันต่อมา นนท์ลุกจากเตียงด้วยความอ่อนล้าเพราะเมื่อวานโดนวุฒิเล่นงานจนแทบหมอบ เขาอาบน้ำแต่งตัวตั้งใจไปเยี่ยมน้องวินที่โรงพยาบาลและไปหาพี่ชายที่นั้นด้วย
แก๊ก แก๊ก แก๊ก
ประตูเปิดไม่ออก มันถูกล็อกจากข้างนอก นนท์ลองเปิดอยู่สามสี่ครั้ง ก่อนที่จะทุบแล้วเอาตัวกระแทกอย่าแรง พี่วุฒิขังเขา นนท์เดินไปเดินมาในห้องเหมือนหนูติดจั่น ไม่นานเสียงคนมาไขประตู นนท์รีบวิ่งไปที่ประตูทันที เขาดันตัวออกไปเพื่อให้ประตูเปิดเร็วๆ แต่คนที่แทรกเข้ามาทำเอาเขาต้องหยุด วุฒิเดินถือถาดอาหารเข้ามาให้นนท์
“จะทำอะไร”วุฒิถามเสียงเข้ม เขาวางถาดอาหารไว้ที่โต๊ะแล้วหันกลับมามองหน้านนท์ที่ยืนนิ่งหน้าประตู
“นนท์จะไปโรงพยาบาล จะไปดูน้องวิน”นนท์ตอบห้วนๆ เพราะยังเคืองวุฒิอยู่
“กินข้าวก่อน”
“นนท์ไม่หิว นนท์ห่วงหลาน”แต่พอเห็นใบหน้าไม่พอใจของวุฒินนทต้องกลับมานั่งทานข้าวดีๆ เขารีบกินเพราะอยากออกไปจากที่
นี่ อยากเจอพี่น้ำ อยากคุยกับพี่น้ำ เขาตั้งใจจะเอาตัวยาสั่งไปให้พี่น้ำ แต่ตราบใดที่ออกจากที่นี่ไม่ได้เขาก็ออกไปไม่ได้ เพราะเขายังไม่ได้ตัวยาน่ะซิ
“กินเสร็จแล้ว นนท์ไปได้หรือยัง”รวบช้อนเข้าที่แล้วหันหน้าถามคนที่นั่งอยู่บนเตียง วุฒิกระชากร่างเล็กเข้ามาหาตัว แล้วจูบหนักๆที่คอเล็กขาวเนียน เขาไซร้ไปมาจนนนท์ขนลุกไปทั้งตัว
“พี่วุฒิจะทำอะไรนะ”นนท์ใช้สองมือผลักหน้าวุฒิออกจากตัวเอง เขาย่นคอหนีไม่ยอมให้วุฒิรุกล้ำเข้ามา
“อย่าสะดีดสะดิ้งให้มากนักได้ไหม อยู่ด้วยกันหลายปีแล้วยังเล่นตัวอยู่ได้ จะเก็บไว้ให้ใครละห๊ะ”วุฒิขึ้นเสียง นนท์เจ็บแปรบๆที่อก ดวงตาเล็กร้อนผ่าว ไม่ชอบเลยไม่ชอบที่พี่วุฒิพูดแบบนี้
“ปล่อย อย่ามาแตะต้องตัวนนท์ นนท์จะเก็บไว้ให้ใครมันก็เรื่องของนนท์ พี่วุฒิอย่ายุ่ง”นนท์ผลักวุฒิแรงๆด้วยความโมโห โกรธแล้วนะ ทั้งน้อยใจ ทั้งโกรธ เคยเห็นเขาดีในสายตาบ้างไหม
“เก่งมาก เดี๋ยวนี้เก่ง ไม่เข็ดหรือไง อยากโดนตีอีกหรือ”นนท์เอามือบีบคางนนท์จนเจ็บไม่สามารถขยับหน้าไปไหนได้ น้ำตาเล็กๆไหลออกมาเพราะความคับแค้นใจ
“นนท์ จะ รอ วัน ที่ จะ หนี จาก พี่ วุฒิ ไป อยู่ ที่ อื่น”นนท์พูดไล่ทีละครับ วุฒิกัดกรามกรอดอย่าไม่พอใจ เขาเหวี่ยงคนตัวเล็กไปบนเตียง ปล้ำจูบ ปล้ำไซร้กันไปมา อย่างไม่ยอมกันคนหนึ่งก็ผลักอีกคนก็รุกเข้าไม่เลิก
“หนีหรอ เอาซิ หนีให้ได้ มาดูกันว่าจะหนีพี่ได้ไหม”
“พอแล้วพี่วุฒิหยุดทำแบบนี้กับนนท์ซักที นนท์ไม่ใช่คนที่มาบำเรอความใคร่ให้พี่วุฒินะ นนท์เป็นอะไรของพี่วุฒิกันแน่ ทำไมทำแบบนี้”นนท์ตะโกนถามทั้งน้ำตา สองมือก็ตวัดป้องกันจากริมฝีปากหนาที่คอยมรุกรานแก้มเขาไม่เลิก
วุฒิจับแขนเล็กให้หลีกทาง เขามองหน้าคนตัวเล็กอย่างพอใจ ยิ่งร้องไห้เท่าไหร่เขาก็ยิ่งชอบ มันยิ่งตอกย้ำว่านนท์ไม่มีทางสู้เขา กลัวเขา และหนีจากเขาไม่ได้อย่างที่พูด วุฒิก้มลงไปกัดปากเล็กขบเบาๆเพื่แกล้งเล่น นนท์ส่ายหน้าหนี ยิ่งทำให้วุฒิอยากเอาชนะ เขาใช้มือบีบคางเล็กใหอ้าออก พออ้ากว้างเขาก็แทรกลิ้นลงไปดื่มด่ำกับความอ่อนหวานนุ่มลื่นภายใน
นนท์พยายามจะเอาฟันกัดลงมาหวังกัดลิ้นใหญ่ให้ขาด แต่มือหนาที่บีบคางตัวเองอยู่ทำให้เขาขยับฟันตัวเองไม่ได้ลิ้นเล็กที่พยายามหลีกไม่ให้วุฒิดุนดูด ดูจะกระตุนให้ร่างใหญ่ทั้งกลึงล้วงลึกเข้าไปอีก
“อื้ม อื้ม อ่อย อะ”นนท์พยายามที่จะไม่ยอม วุฒิดึงเสื้อเล็กขึ้นไปพันแขนทั้งสองข้างบนหัวไว้ไม่ให้มาวุ่นวายเขาตัวออกจากปากเล็ก มากัดเลีย ปทุมถันอันเล็กสีชมพูสดที่ชูชันรอเขาอยู่ เขาใช้มืออีกข้างคลึงและบีบเนื้อบริเวณนั้นจนขึ้นเป็นเต้า ดูเหมือนเด็กผู้หญิงที่เพิ่งแตกสาวมีนม หลงใหล เสพติด ยิ่งเขารุกล้ำมากเท่าไหร่ก็ยิ่รู้ว่าตัวเองขาดร่างเล็กไม่ได้ ทุกส่วนมันกระตุ้นให้เขามีกำลัง มีพลังทำสิ่งใหม่ๆในวันถันไป
“อ๊า อื้อ”ร่างเล็กหลับตาพริ้ม เคลิ้มไปกับรสสัมผัสที่ไม่อาจต้านทาน ในใจตอนนี้นึกเจ็บใจตัวเอง แต่สองมืออ่อนล้า ไม่สามารถขยับได้ ขาที่เตะถีบก็หมดแรงแน่นิ่งราบไปกับเตียง
“ชอบไหม”วุฒินึกถามล้อนนท์ นนท์นอนหน้าแดงแต่สายตามองวุฒิแบบเครียดแค้น วุฒินึกขันในใจ แกล้งดูดแล้วดึงยอดประทุมถันเล่นจนพอใจ ยิ่งดึงร่างเล็กก็ยิ่งคราง ยิ่งกัด ร่างเล็กก็ยิ่งร้อง
“คนบ้าประสาทที่สุด อ๊ะ”นนท์กัดฟันด่า ก่อนยกตัวขึ้นตอบสนองร่างสูง
“บ้าหรอ บ้าเพราะนนท์นั้นแหละพี่บ้า เพราะร่างเล็กๆของนนท์ ทำเท่าไหร่ก็ไม่พอ”
“โรคจิต ซาดิสม์ วิตถาร”นนท์ก่นด่า
“ถ้าพี่เป็นแบบนั้น นนท์ก็คงเป็นมากกว่าพี่นะ เพราะพี่ทำเท่าไหร่ก็เหมือนนนท์จะติดใจมันเหลือเกิน จนสลัดพี่ไม่หลุด ใครกันที่เคยวิ่งโล่ตามพี่ไปทุกที่ ที่แย่งพี่มาจากพี่ชายตัวเอง ที่ยอมให่พี่ทำทุกๆอย่างตามที่ใจต้องการ ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอกนะ”วุฒิเสียดจนนนท์เจ็บใจ
“ใช่ซิ เพราะนนท์รักพี่วุฒิมาก มากจนยอมทำเรื่องผิดๆ เพื่อให้ได้พี่มาเป็นของตัวเอง นนท์รักพี่วุฒิมาก มากจนไม่สนใจใคร มากจนต่อให้พี่เลวแค่ไหน นนท์ก็ทนได้ ขอแค่ได้อยู่กับพี่วุฒิ แต่ตอนนี้ นนท์จะไม่ทน นนท์หนีไปได้เมื่อไหร่ นนท์จะไปอยู่กับคนอื่น มีคนมากมายที่ต้องการนนท์”นนท์เชิ่ดหน้าขึ้นด้วยความหยิ่งพยอง
“ก็ลองดูซิว่าจะหนีไปไหนได้”วุฒิแสยะยิ้มเหมือนมีแผนอยู่ภายในใจ
“พี่วุฒิจะทำอะไร”สายตาเจ้าเล่ห์แบบนั้น นนทือ่านออก นนท์รู้ว่ามันคืออะไร
“นนท์จะหลงอยู่ในวังวน ที่มีแต่พี่ มีแต่เราสองคนไปแบบนี้จนวันตาย”วุฒิหยิบกุญแจมือออกมาจากกระเป๋ากางเกง เขาเตรียมมันมาเพื่อกักขังนนท์เอาไว้ให้อยู่กับตัวเอง ไม่มีวันที่จะหนีไปไหนได้ ยิ่งนนทืบอกว่าจะหนีมากเท่าไหร่ จำนวนครั้งที่มันเพิ่มขึ้น ยิ่งเพิ่มความรุนแรงในใจจิตใจเขามากเท่านั้น เขาไม่ยอมให้ของรักต้องตกเป็นของคนอื่น ยิ่งเป็นของที่มีเพียงชิ้นเดียวและสำคัญมากอย่างนนท์ เขายิ่งไม่ยอมให้มันเสียหายหรือบุบสลายแน่นอน
“จะทำอะไร”นนท์บอกด้วยความตระหนก เขาขยับตัวหนี พี่วุฒิจะขังเขา ไม่นะ วุฒิกระชากดึงนนท์กลับมาตัวเอง กดร่างเล็กไว้ แกะเสื้อที่พันตรงข้อมือออกแล้วใส่กุญแจมือแทนที่
“พี่น้ำ ช่วยนนท์ด้วย ปล่อยนนท์นะ พี่วุฒิอย่าทำแบบนี้ไม่เอา ไม่เอา ไม่เอาแบบนี้”นนท์ดิ้นสุดพลัง
“น้ำไหนก็ช่วยไม่ได้ น้ำน่ะตายไปแล้วจะร้องเรียกทำไม คนที่ต้องอ้อนวอนคือพี่ ต้องมาอ้อนวอนขอพี่วุฒิเข้าใจไหม อย่าคิดหนี ยังไงก็หนีไม่พ้นพี่บอกแล้วไง”พอใส่กุญแจมือเล็กแล้วล็อกติดกับเตียงเสร็จ วุฒิก็ปล่อยให้นนท์เป็นอิสระ นนท์ดึงแขนข้างหนึ่งที่ติดกับเหล็กหนาไปมา ต้องการให้มันหลุดออกจากมือตัวเอง
วุฒิยิ้มอย่างพอใจ นนท์เงยหน้ามองวุฒิด้วยความโกรธสุดขีด วุฒิมาสนใจเขาหยิบม้วนบุหรี่ขึ้นมาหนึ่งม้วน ภายในไม่ใช่ใส่บุหรี่แต่เป็นสารเสพติดชนิดหนึ่งที่ทำให้หลอนและลุ่มหลงกับภาพในจินตนการรวมถึงการมีเซ็กส์ เขาจุดมันขึ้นสูบจากนั้นก็ยัดให้ร่างเล็ก นนทืส่ายหน้าไม่ยอม แต่วุฒิบีบปากและอุดจมูกนนท์สูดเพื่อหายใจแต่กลายเป็นว่าควันเหล่านั้นเข้าไปในตัวเขาแทน
“เราจะขึ้นสวรรค์กันทุกวัน พี่ยอมรับว่าพี่ทั้งโรคจิต ซาดิส์มและวิตถารเลย แต่มันเป็นเฉพาะกับนนท์ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม”วุฒิลูบหัวคนตัวเล็กไปมา เขาสูบมันซ้ำแล้วซ้ำอีกสลับกับคนตัวเล็กจนหมดมวน นนท์ตาลอลเบลอเห็นตัวเองล่องลอยท่ามกลางเมฆและท้องฟ้าสายรุ่งสีสวย มีพี่วุฒิจับมือพาเขาลอยไปในทุกที่ พี่น้ำและทุกคนที่เขารู้จักนำอยู่ข้างหน้า สองมือไขว้ขว้าจะตามไปให้เจอ
วุฒิรู้สึกขอบใจสิ่งนี้ มันช่วยลดอาการเครียดของเขา และมันช่วยให้เขามีความสุข ตั้งแต่เด็กจนโตมาเขาก็ยังเสพติดสิ่งนี้อยู่ ตอนแรกเขาไม่คิดจะใช้มันกับคนรักหรอก แต่นนท์ทำแบบนี้เขาคงไม่มีทางอื่นแล้ว เพราะถ้าหมดฤทธิ์ยาเมื่อไหร่ นนทืก็จะลุ่มหลงต้องการมัน จนต้องมาเว้าวอนเร่งเร้าขอจากเขาเป็นแน่
นนท์รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว ส่วนนั้นคึกจนคับจนกางเกงแทบระเบิดเขาคว้ามือออกไปกลางอาการ จับร่าใหญ่ของวุฒิได้ก็ดึงมากอดเสียเอง วุฒิยิ้มอย่างพอใจ เขาตอบสนองกับปากเล็กที่พยายามไซร้เขา เขาจูบตอบลูบคล้ำทำในสิ่งที่ต้องการ นานแค่ไหนก็ได้ เท่าไหร่ก็ได้ เมื่อไหร่ก็ได้ นี่เขาติดเซ็กส์ไปเรียบร้อยแล้ว นนท์ทำให้เขาเสียนิสัยจริงๆเลย
วุฒิคิดขณะที่ขยับตัวเข้าออกร่างเล็ก นนท์ครางเสียงดังด้วยความพอใจ เพราะฤทธิ์ยาทำให้เขาคุมตัวเองไม่ได้
“พี่วุฒิ เอาอีก แรงๆกว่านี้ เข้ามาครับเข้ามาหานนท์ อ๊า”ร่างเล็กหอบแฮ่ก
“ใจเย็นนะ วันนี้ยังอีกยาวนาน”วุฒิบอกเสียงสั่น เขาตื่นเต้น และดีใจ ที่นน?กำลังต้องการเขา เหมือนที่เขาต้องการนนทื นานเท่าไหร่แล้วที่ความต้องการของทั้งสองไม่ตรงกัน วันนี้เขาจะได้ตักตวงความสุขแบบเต็มอิ่ม
“พี่วุฒิช่วยนนท์ด้วย นนท์ต้องการพี่วุฒิอีก ทำอีกทำอีกเยอะๆนนท์รักพี่วุฒิ รักมากนะครับ”เสียงหวานกระซิบเสียงแตกพร่า เขารู้ว่ามันเป็นคำพร่ำเพ้อของนนท์ที่ไม่รู้ตัวแต่เขาก็อิ่มเอมหัวใจ กอดที่แสนอบอุ่น เขาได้กอดนนท์ความสุขไหนจะเทียบเท่าอีกไม่มี
...............................................................
[/color]
มาอึ้บๆๆๆ อัพๆๆละ
เป็นไงละ จะหนีดีนักพี่วุฒิจับใช้ยาเลย จะได้หนีไปไหนไม่ได้
คิดน่ะได้ แต่ทำไม่ได้หรอก
อย่างน้องนนทืจะหนีไปพี่วุฒิไปไหนได้ ต่อให้มีแบค ดีแบบน้ำสิงห์ก็เถอะ
ตอนนี้เหลือพี่วุฒิจัดการกับหนอนสองตัวที่มายัวเยียะให้กวนใจก่อน
แล้วจะกลับมาจัดการน้องนนทือีกครั้ง
เลือดมันต้องล้างด้วยเลือด ใครจะเลวเกินพี่วุฒิไม่มี๊
หัวข้อ: l Damage love บำเรอรักบทเมียน้อย ภาค 1+2 l จบ!!! (อ่าน 819801 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก