หัวข้อ: l Damage love บำเรอรักบทเมียน้อย ภาค 1+2 l จบ!!!

[Tamtang]

เรารู้สึกสงสารนะ ทั้งนนท์ทั้งวุฒิเลย..แต่ว่ายังไงล่ะมันก็สะใจดี  ถ้าความเป็นจริงคงฆ่านนท์แล้วอ่ะ เพราะวุฒิมันเป็นพวกหึงโหด แอร๊กกกก   

[ฝ ฝ้าย]

บทที่ยี่สิบห้า

นนท์ขยับตัวตื่นขึ้นมาในเที่ยงของอีกวัน เขาปวดร้าวไปทั้งตัว แทบยังปวดหัวจนแทบจะระเบิด ข้างกายเขามีร่างของวุฒินอนหลับสนิท นนท์พยายามดึงแขนตัวเองให้หลุดจากกุญแจมือที่ล็อกแขนเขาไว้กับเตียง แต่เมื่อลองทำดูแล้วไม่เป็นผลมันยิ่งบาดผิวเขาจนเลือดออกก็เลยหยุด แล้วลุกขึ้นนั่งอย่างเบื่อหน่าย
   

อีกนานไหมกว่าเขาจะหลุดออกจากวังวนแบบนี้



   อีกนานไหมเขาจะไม่ถูกทำแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า



   อีกนานแค่ไหนกัน…เหตุผลที่เขาถามตัวเองตลอดเวลาว่าทำไมไม่หนีไปให้ไกลจากพี่วุฒิ ในเมื่อเขาจะหนีไปไหนก็ได้ หนีไปหลบอยู่บ้านเพื่อนที่ต่างประเทศ หรือจะไปอยู่กับพี่น้ำตอนนี้ก็ได้ แต่เหตุผลที่เขาไม่ไปคือเขารักพี่วุฒิ รักมากรักเกินกว่าจะเห็นแก่ตัวหนีออกไป เขารู้ว่าต่อให้พี่วุฒิมีคนอื่นมากๆมาย แต่พี่วุฒิก็ต้องมีเขาอยู่ด้วย



แค่ก้าวเท้าออกจากห้อง ก้าวออกไปแล้วไม่กลับมา เขาก็จะเป็นอิสระ เขาก็จะไม่ต้องทรมานแบบนี้ เขาควรตัดสินใจอย่างไรดี จะอยู่ต่อแล้วทนเจ็บอีกนิดค่อยๆแก้ปัญหาสู้อีกครั้ง หรือจะตัดทุกอย่างทิ้งให้หมดแล้วหนีไปเลย



ตอนนี้พี่วุฒิกำลังถูกสองพี่น้องนั้นปอกลอก เขาต้องสู้ สู้เพื่อช่วยให้พี่วุฒิปลอดภัย เรื่องทั้งหมดเป็นเพราะเขานี่น่า พี่เก่งโกรธที่เขาแย่งพี่วุฒิมาจากพี่น้ำ พี่เก่งเลยจะทำร้ายเขา พี่น้ำจะได้มีความสุข แต่เรื่องมันดันเป็นว่าพี่น้ำเสียชีวิตและพี่เก่งติดคุก ส่วนเขากับพี่วุฒินั้นก็มีความสุขกันสองคน



ใช่แล้ว ถ้าพี่เก่งรู้ว่าพี่น้ำยังมีชีวิตอยู่ละ เขาต้องบอกความจริงพี่วุฒิสิว่า พี่วุฒิกำลังโดน พี่เก่งและวินแก้แค้น และบอกพี่วุฒิว่าพี่น้ำยังไม่ตาย พี่เก่งก็จะได้รู้ ถ้าเขาให้พี่น้ำไปช่วยพูดกับพี่เก่งอีกทางเรื่องทั้งหมด ก็จะไม่มีอะไรใช่ไหม



เหมือนเรื่องราวทั้งหมดถูกแก้ออกทีละนิด นนท์กำลังคิดว่าเขาควรทำอะไรต่อไป  เอายาที่วินใส่ให้พี่วุฒิกินไปให้พี่น้ำตรวจสอบ จากนั้นก็เอาหลักฐานมาให้พี่วุฒิดู เขาต้องทำให้ได้ สู้นะนนท์ คนตัวเล็กให้กำลังใจตัวเอง



“คิดอะไรอยู่”วุฒิถามแทรกมา ทำเอานนท์สะดุ้ง วุฒินอนมองนนท์ตั้งแต่ลุกขึ้นมาแล้วแต่ร่างเล็กไม่รู้ตัว



“นนท์อยากไปเข้าห้องน้ำ”นนท์ขยับมือไปมาให้วุฒิรู้ว่าตัวเองถูกกุญแจมือล็อกอยู่ วุฒิขยับตัวแล้วหยิบกุญแจในตู้ข้างเตียงออกมาไขให้ นนท์ดูข้อมือตัวเองที่เป็นแผลแล้วต้องร้องครางในใจแสบชะมัด แถมปวดหัว ดูท่าจะตัวร้อน นนท์เอามืออังหน้าผากตัวเอง



วุฒิยื่นมือมาอังแล้วต้องรีบดึงกลับไปเพราะมันร้อนมาก เขาเลยลุกอุ้มพานนท์ไปเข้าห้องน้ำ ทั้งคู่เลือกที่จะอาบน้ำเลย นนท์เดินไม่ค่อยถนัดเลยเกาะวุฒิออกไปทานข้าวข้างนอก วินกำลังงวนทำอาหารอยู่ในครัวของเขา นนท์กำมือแน่นไม่พอใจแต่ทำอะไรไม่ได้



“นั่งรอแป๊บนึงนะครับ วินกำลังจะทำเสร็จแล้ว”ร่างเล็กของวินวิ่งวุ่นในครัว นนท์แอบเผลอมองเหม่อๆ อย่างเศร้าๆ ถ้าไม่มีเขาพี่วุฒิคงมีวินดูแลอย่างดีมาตลอดสินะ ถึงมันจะเป็นแค่การลวง หลอก แต่เขาก็ดูพี่วุฒิอย่างดีในช่วงที่เขาไม่อยู่



วุฒิเปิดหนังสือพิมพ์อ่านข่าว พลางยกกาแฟขึ้นซด นนท์เลยลุกไปหยิบกล่องปฐมพยาบาลมานั่งทำแผลที่ข้อมือตัวเอง วินเรียกให้แม่บ้านมายกอาหารขึ้นโต๊ะส่วนเขามานั่งข้างนนท์ แล้วแย่งอุปกรณืไปทำ



“มาครับเดี๋ยววินช่วย”นนท์ดึงแขนกลับไม่ยอม แต่วินกำแขนนนท์แน่น วุฒิยกหนังสือพิมพ์ลงมองดูว่าสองคนทำอะไร



“วินจะช่วยนนท์ทำแผลนะครับ พี่วุฒิ”นนท์พยายามส่าวยหน้าไม่อยากได้รับความช่วยเหลือ



“ดีแล้ว นนท์อย่าดื้อให้วินทำให้จะได้เสร็จเร็วๆพี่หิวข้าว”แล้วก็ยกหนังสือพิมพ์อ่านต่อ วินยิ้มเยาะอย่างมีชัย พลางกดยาล้างแผลให้นนท์อย่างแรง นนท์กัดฟันแน่น ถ้าเขาโวยวายวินก็ต้องออดอ้อนพี่วุฒิขอโทษทำตัวเป็นนางเอก และเขาดูเป็นคนเรื่องมากจึงทนจนวินทำเสร็จ



“ทนดีจริงๆ ทนเหมือนอะไรนะ อ้อ เคยได้ยินสุภาษิตนี้ไหม เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วทนคือ…ควาย”วินกระซิบบอกแล้วลุกออกไปนั่งข้างพี่วุฒิ นนท์นั่งอึ้งกัดฟันกรอดด้วยความเจ็บซ้ำ



นนท์แตะอาหารไปนิดหน่อยเพราะรู้ว่าวินใส่ยาในอาหาร พี่วุฒิดูท่าทางเอร็ดอร่อยกับการทานอาหารในครั้งนี้มาก หลังจากทานเสร็จพี่วุฒิก็ไปทำงาน วินอาสาไปดูแลน้องวินที่โรงพยาบาล นนท์อยากไปแต่พี่วุฒิไม่ยอมให้ บอกให้อยู่ในห้องไม่ให้ไปไหน เขาเลยได้แต่นั่งจนทุกคนออกไปหมด นนท์วิ่งเข้าไปในครัวหาในถังขยะดูว่าจะมีอะไรไหม แล้วมันก็มีจริงๆ  ขวดถูกทิ้งไว้ในนี้ นนท์หยิบมันออกมาพบว่ายังมีเศษติดอยู่เล็กน้อย เขารีบเก็บมันไว้กลับตัว ค่อยๆพาร่างอันเซซวนของตัวเองกลับไปในห้อง เปิดโทรศัพท์ติดต่อพี่น้ำ



“พี่น้ำ นนท์ได้มาแล้วครับ แต่นนท์ออกไปไหนไม่ได้พี่วุฒิให้คนเฝ้าไว้”



“นนท์ พี่เป็นห่วงแทบแย่ติดต่อไม่ได้เลย ได้ยามาแล้วหรอ เดี๋ยวพี่ให้สิงห์เข้าไปเอา ทำเป็นว่าสิงห์ไปเยี่ยมน้องนนท์นะ”



“ครับ”



“ไม่มีอะไรใช่ไหม วุฒิทำอะไรนนท์หรือเปล่า”แค่เสียงอ่อนโยนจากพี่ชายที่ถามเพราะความห่วงใยก็ทำเอาน้ำตาของคนตัวเล็กเอ่อล้นออกมาแล้ว



“ไม่มีครับ นนท์สบายดีแค่พี่วุฒิห้ามออกไปไหนน่ะครับ ฝากดูแลน้องวินด้วยนะครับพี่น้ำ เอ่อะ แล้วน้องนัทละครับเป็นอย่างไรบ้าง”นนท์กัดฟันไม่ให้เสียงสะอื้นสั่นเครือดังออกไปให้พี่ชายตัวเองรับรู้



“น้องวินฟื้นแล้วมีคุณหมอดูแลอย่างดีพี่ไม่ได้เข้าไปหรอกนะ ถามจากพยาบาล ส่วนนัทก็โอเคแล้วจะกลับบ้านพรุ่งนี้แล้วละ”น้ำตอบด้วยเสียงสดใสทำเอานนท์สบายใจ



“ดูแลตัวเองด้วยนะครับพี่น้ำ นนท์รักพี่น้ำนะครับ คิดถึงพี่น้ำมากๆเลย”



“พี่ก็คิดถึงนนท์เหมือนกัน พี่จะเร่งให้เพื่อนตรวจไวๆเราจะได้รู้กันว่ายานี้คือยาอะไร จะได้บอกความจริงวุฒิซักที”



“ครับ ฝากด้วยครับพี่น้ำ แค่นี้ก่อนนะครับเหมือนมีคนมา”



“ได้ๆเดี๋ยวพี่ให้สิงห์ไปเอานะ”



“ครับ”นนท์วางสายแล้วรีบปิดซุกมือถือไว้ใต้หมอน ยกมือปาดน้ำตาตัวเองให้ดูปกติที่สุด เสียงคนเดินมาหยุดหน้าห้อง



ก็อก ก็อก ก็อก



เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นไม่นานบอดี้การ์ดทั้งสองคนก็เข้ามา คนหนึ่งถือถุงเสื้อผ้าอันใหญ่ อีกคนหนึ่งถือถุงรองเท้าและเครื่องแต่งตัวตามมาด้วย



“คุณวุฒิให้พวกผมเอาเสื้อผ้ามาให้คุณนนท์ครับ เย็นนี้จะมีงานเลี้ยงที่บริษัท คุณต้องไปด้วยครับ”บอดี้การ์ดเอาเสื้อไปแขวนและวางของไว้ที่โต๊ะในห้อง นนท์พยักหน้ารับแล้วนั่งนิ่งหมือนเดิท



ทั้งสองคนมองหน้ากันด้วยความสงสารเจ้านาย แต่ไม่รู้จะช่วยอย่างไร ถ้าคุณวุฒิรู้ว่าพวกเขาช่วยเหลือคุณนนท์พวกเขาต้องโดนไล่ออกแน่



“คุณนนท์ครับ อยากอะไรไหมครับ ต้องการอะไรอีกไหม”บอดี้การ์ดหนึ่งในนั้นถามนนท์ด้วยความเห็นใจ



“ไม่ละขอบใจมากออกไปเถอะ”



“ครับ”บอดี้การ์ดทั้งสองก็ออกไป ปิดประตูห้องเหมือนเดิม นนท์ลุกขึ้นเปิดชุดดูชุดด้านใน สูทพอดีตัวสวยสีดำถูกส่งมาให้เขา นนท์ลูบเนื้อผ้าไปมา แล้วถอนหายใจยาว แค่คิดก็เหนื่อยแล้วมีคนเยอะแยะ มีแต่คนที่เขาไม่รู้จัก จะให้เขาไปเกะกะทำไม แถมเนื้อตัวเขาก็มีแต่รอยเขียวซ้ำเขาจะเอาหน้าที่ไหนไปพบใคร เจอใครบ้างก็ไม่รู้ เขาไม่เคยออกงานสังคมแบบนี้กับพี่วุฒิเลยไปเกะกะเฉยๆหรือเปล่านะ



เย็นๆบอดี้การ์ดทั้งสองก็มารับเขาไปงาน เขาแต่งตัวด้วยชุดที่พี่วุฒิส่งมาให้ โรงแรมในเครือบริษัทของพี่วุฒิเป็นสถานที่จัดงาน มีรถหรูหลายคันขับเข้าไปในโรงแรมนนท์มองดูรถญี่ปุ่นคันเล็กที่เขานั่งมา นึกสมเพชตัวเอง เมื่อก่อนนั่งรถยุโรปแพงๆ เดี๋ยวนี้นั่งรถคันเล็กแล้ว



พอลงจากรถได้นนท์ก็รู้สึกผิดปกติเพราะรอบตัวเขามีแต่คนใสชุดสีขาว เขาสูดหายใจเข้าแล้วเดินเข้าไป บอดี้การ์ดทั้งสองก็ใส่สูทสีขาวเหมือนกัน แล้วทำไมเขาถึงใส่ชุดสีดำคนเดียวละ ระหว่างทางเดินไปห้องโถงแขกในงานจ้องเขาเป็นตาเดียว พลางซุบซิบกันอีกด้วย



‘ไวน์เดย์ ปาร์ตี้’



ชื่องานถูกประดับประดาด้วยดอกไม้สีขาวขนาดใหญ่หน้าห้องประชุมขนาดใหญ่ นนท์หันไปมองบอดี้การ์ดทั้งสอง ทั้งสองคนหลบตาไม่มองหน้าเจ้านายตัวเล็ก นนท์รู้สึกเสียใจมากงานไวน์เดย์ แต่เขาใส่ชุดสีดำมาแบบนี้ ต้องการให้เขาอับอายคนอื่นหรือไง พี่วุฒิทำแบบนี้ทำไม



“คุณนนท์เชิญเข้าไปด้านในครับ”บอดี้การ์ดทั้งสองผายมือเชิญเขาไปด้านใน โอเคตกลงอยากเห็นเขาเป็นตัวตลก เขาก็ยอม นนท์เดินเข้าไปด้านในอย่างมั่นใจ เชิดหน้าขึ้น ดวงตาร้อนผ่าวแต่นนท์สงบใจ พยายามไม่คิดอะไร ทันทีที่เขาก้าวเข้าไปในงาน ทุกคนก็หันมามองเขาเป็นตาเดียว วุฒิยืนอยู่กับวิน พอหันมาเจอนนท์เขาถึงกับส่ายหน้าไม่พอใจ วุฒิขอตัวจากแขกเดินมาหานนท์ทันที



“ทำไมใส่ชุดนี้มา”วุฒิเข้ามาเหวใส่นนท์  วินยืนเกาะแขนวุฒิยิ้มอย่างพอใจในความสำเร็จของตัวเอง เป็นไงเด่นดีไหมละ สมน้ำหน้า วินนึกสะใจเพราะเขาเป็นคนสลับชุดนนท์เองกับมือ นนท์มองหน้าวินอย่างหาเรื่อง วินยักคิ้วให้มองอย่างเป็นผู้ชนะ
นนท์ไม่ตอบเขาเดินหนีวุฒิไปอีกทาง วุฒิสบัดแขนวินออกแล้วดึงนนท์ออกไปด้านนอก



“ทำไมไม่ใส่ชุดที่จัดให้ อยากหักหน้าพี่หรือไง”วุฒิบีบแขนเล็กด้วยอารมณ์ร้อน นนท์ขมวดคิ้วแน่นเข้าหากันเพราะเจ็บ



“ปล่อยนนท์นะ พี่วุฒิจะดุนนท์ทำไม ก็นี่ไงชุดที่พี่วุฒิเอามาให้นนท์”



“ใช่ที่ไหน ชุดที่พี่เอาไปให้สีขาว รู้ไหมว่างานไวน์เดย์เป็นงานขอบคุณพนักงานและหุ้นส่วนร่วมถึงลูกค้า วันนี้พ่อกับแม่พี่ก็มา ตั้งใจใส่ชุดดำก็บอกมาเถอะ อยากให้พี่บ้าตายไปถึงไหน พี่ไม่น่าให้นนท์มาเลย เฮ้อ”วุฒิมองร่างเล็กด้วยความเหนื่อยหน่ายใจ น้ำตาใสๆไหลออกจากดวงตาเล็กด้วยความน้อยใจ



“นนท์ก็ไม่อยากมาเหมือนกันนั้นแหละ ปล่อย นนท์จะกลับห้อง”นนท์ดึงแขนตัวเองออกจากมือใหญ่ แต่วุฒิไม่ยอม เขาต้องการลงโทษคนตัวเล็กสั่งสอนที่ไม่ทำตามเขา ทำไมถึงดื้อแบบนี้ก็ไม่รู้ สอนยังไงก็ไม่ฟัง



“ ไม่อยากมางานเลยแต่งตัวมาป่วนใช่ไหม”วุฒิคาดคั้น



“ไม่ใช่นะ ก็พี่วุฒิเอาชุดนี้ให้นนท์ ไม่เชื่อถามการ์ดสิ เขาเอามาให้นนท์นะ นนท์ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคอนเซ็ปเป็นชุดขาว”นนท์หันหน้าไปในงานที่การ์ดยืนอยู่ด้านใน วุฒิทำหน้าไม่พอใจอย่างมาก



“ถ้าคิดว่านนท์ก็โกหกก็เชิญ”นนท์กัดฟันน้อยใจ ในใจโกรธแค้นวินสุดๆ ต้องเป็นฝีมือวินแน่ๆ



“กลับไปเปลี่ยนชุดเดี๋ยวนี้ หรือถ้าไม่เปลี่ยนก็ไม่ต้องกลับมา ออกไปให้พ้นๆหน้าพี่ไป”วุฒิชี้มือไล่นนท์ นนท์แทบล้มทั้งยืนทันทีที่เขาหันหลังกลับไปตามที่พี่วุฒิสั่งก็ปะทะเขากับร่างของอีกคน



“นนท์มาด้วยหรอ ไม่เจอนานเลยนะ คิดถึงจัง”สิงห์คว้าร่างเล็กมากอดไว้แน่น นนท์คว้าเสื้อตัวใหญ่สีขาวของของสิงห์เป็นหลักยึดแล้วปล่อยโฮออกมาแบบไม่อายใคร



“โอโห คิดถึงพี่มากขนาดนั้นเลยหรอไม่ต้องร้องนะไม่ต้องร้อง พี่อยู่นี่ๆ”สิงห์แหล้งหัวเราะคิกคักทำให้มันเป็นเรื่องตลก วุฒิอ้าปากจะดุนนท์ที่เข้าไปกอดสิงห์แต่ร่างเล็กดันพูดออกมาเสียก่อน



“พี่สิงห์พานนท์กลับห้องที นนท์ไม่อยากอยู่ตรงนี้ ฮือ ฮือ”วุฒิทำท่าจะโวยวาย แต่สิงห์ชี้หน้าวุฒิไว้ก่อนพาร่างเล็กออกมากจากงานทันที



  มาแล้วพิมพ์รัววววววววววววววววววววววววววววว
ช่วงนี้ว่างเฝ้าหน้าไทม์ไลน์ทั้งวัน ไปเม้าท์กันได้ที่
https://www.facebook.com/faiizfiction นะคะ



update stock! 20.07.13

บำเรอรัก บทเมียน้อยภาคแรกเหลือ 10 เล่มสุดท้าย

ถ้าคิดจะรักก็อย่าร้ายกับผมนัก เหลือ 2 เล่มสุดท้าย

สนใจเมลมาถามที่ Faiizruiiแอดจีเมลดอทคอม หรือ inbox ในเฟสก็ได้คะ
อ้อ ฝ้ายมีทวิตด้วย ฟอลโลกันเยอะๆนะเม้าท์มอยกัน
https://twitter.com/faiizruii1

[wi_OoO_wi]

ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

สิงห็หล่อเบย กรี๊ดดดด!!!!!!!

[BBChin JungBB]

เมื่อไหร่เรื่องจะคลี่คลายอ่ะครับ อึดอัดแทน มันอืดอ่า 

[IöLIKE]

 

[beer]

เมื่อไหร่จะหลุดพ้นซักทีเน้อ ถ้าความรักของคนเลวมันจะเจ็บช้ำขนาดนี้
ในเมื่อคนที่ตัวเองบอกว่ารักบอกว่าแคร์ยังเลวใส่ วุฒิหลอกตัวเองรึป่าวว่านี่คือความรัก

[maru]

วุฒิไม่รู้เลยหรือไงว่านนท์นิสัยเป็นยังไง ทำไมถึงพูดแบบนั้นทำแบบนั้นกับนนท์ สงสารนนท์ สิงห์ช่วยนนท์ไปสักทีเถอะ ปล่อยไว้แบบนี้นนท์มีแต่จะแย่ลง

[broke-back]

ถ้ายังคิด..ทำได้แค่นี้
รักเขา..ทำเพื่อเขา

มันก็จริง ตามที่วินบอก
..ควายยยยยยยยยยยยยยยยย..
ต่อไปนะ นนท์

ยิ่งอ่านยิ่งอิจฉา ไอ่พี่วุฒิ
จะมีใครซักคนไหม รักเราได้เท่านี้

ไอ่กา-ดอ ฝังทอง เลี่ยมเพชร
หุหุ เมียหลงจริ๊งงงงง

[anuruk97]

คนที่เจ็บในเรื่องนี้มีแค่คนเดียวเท่านั้นแหละ....คือนนท์....ส่วนคนอื่นไม่มี...และไม่รู้จักคำว่าเจ็บด้วย

[@Lucifer_Prince@]

โง่ถึงโง่ที่สุด  พระเอกบัดซบจิงๆ-*-ส่วนนายเอกก็น่ะ  หึ

[pulovely]

ในที่สุดก็อ่านทัน
โห เรื่องนี้พี่วุฒิ โหดจัง คนชื่อวุฒินี่ โหดร้ายกันทุกคนปล่าวเนี่ย
สงสารน้องนนท์นะ แต่ยังไงก็เชียร์พี่วุฒิ ถึงโหดก็ชอบอ่ะ

เมื่อไรน้องนนท์จะฉีกหน้ากากวินได้ละเนี่ย หรือต้องรอให้พี่วุฒิตายก่อน ฮ่าฮ่าฮ่า

สนใจหนังสือภาคแรก เดี๋ยวส่งเมลล์ไปนะคะ

[BlackArrow]

ประทานโทษนะค่ะ ดิฉันทนอีตาวุฒิไม่ไหวขอสักที  พี่สิงห์ดิฉันรักคุนมากค่ะ ตอนนี้คุณเท่ห์สุดๆ

[ฝ ฝ้าย]

บทที่ยี่สิบหก

สิงห์เหลือบมองร่างเล็กที่ร้องไห้ตลอดทาง เขาพาน้องนนท์มาบ้านตัวเอง น้ำรีบมารับน้องชายพาไปปลอบโยนจนเงียบลง นนท์ส่งขวดยาที่มีเศษติดอยู่ให้น้ำ ก่อนจะนั่งเงียบๆเหมือนเดิม น้ำถอนหายใจไม่รู้จะทำอย่างไร เลยให้นนท์ช่วยดูแลน้องนัทที่เพิ่งออกจากโรงพยาบาล น้องนั่งมีอาการผวาและตื่นกลัวมาก แถมยังนั่งร้องไห้เหมือนกัน
   


นนท์เข้าใจตัวเอง น้องนัทคงเป็นเหมือนเขา เหมือนตอนที่เขาถูกเพื่อนพี่วุฒิรุมโทรมครั้งเมื่อยังเด็ก ทั้งกลัว  ทั้งผวา นอนหลับก็ฝันร้าย ตื่นมาก็เจ็บไปทั้งตัว ร่างกายรักษาให้หายได้ แต่จิตใจต้องใช้เวลานานพอสมควร



   “พี่น้ำจะบอกน้องนัทเรื่องของเราไหม”นนท์เอ่ยถามผู้เป็นพี่ชายขณะกำลังต้มข้าวต้มอยู่ในครัว น้ำส่ายหน้าไปมาเป็นคำตอบ



   “ไม่ละ พี่ว่ามันยังไม่ถึงเวลาพี่ไม่อยากเอาเรื่องไปใส่หัวให้นัทต้องเครียดอีก เอาเป็นว่านนท์กับสิงห์รู้จักกันเพราะสิงห์เป็นเพื่อนวุฒิก็พอ แล้วนนท์ก็มาช่วยดูแลนัทเพราะสงสารอะไรแบบนี้”



   “ครับ นนท์ก็ไม่อยากให้น้องนัทรู้เรื่องเท่าไหร่”น้ำกอดไหล่น้องชายพลางลูบให้กำลังใจ ดึกหน่อยสิงห์ก็ไปส่งนนท์ที่คอนโด นัดกันว่าผลตรวจของยาออกแล้วสิงห์จะมารับตัวนนท์อีกที



   นนท์เดินกลับเข้าไปในห้อง เห็นวุฒิยืนหัวเสียอยู่ด้านใน นนท์เดินผ่านวุฒิเข้าห้องตัวเองแบบไม่สนใจ วุฒิเดินตามมากระชากแขนเล็กอย่างแรง



   “โอ๊ย พี่วุฒินนท์เจ็บ”นนท์โอดครวญเพราะวุฒิกำข้อมือเขาแน่น



   “ก็จะทำให้เจ็บไง เป็นไงไประเริงรักกับไอ้สิงห์สมใจแล้วสินะ ถึงกลับบ้านได้”วุฒิพูดจาใส่หน้านนท์อย่างดูถูก



   “ต่ำ คิดอะไรต่ำๆ”นนท์พูดเสียงต่ำ กดเสียงลงเพราะความโกรธ



   “ใครกันแน่ที่ต่ำ มีผัวคนเดียวไม่พอสินะ คงติดนิสัยหลายผัวมาตั้งแต่เด็ก พี่ละสงสัยจริงๆ ตอนไปอยู่ออสเตเรีย จะมีซักกี่คน”



   “พี่วุฒิ”นนท์กำมือแน่นน้ำตาเอ่อล้นออกมาจากดวงตาเปื้อนแก้มเนียน ดูถูกเขามากเกินไปแล้ว พี่วุฒิดูถูกเขามากเกินไปแล้ว



   “ทำไมหรือพี่พูดไม่จริง พอไอ้สิงห์มาหาก็วิ่งโรไปกับมัน ไม่ไว้หน้าผัวที่ยืนโด่อยู่ข้างๆ”วุฒิแสดงอารมณ์น้อยอกน้อยใจเสียจนนนท์รู้สึกได้



   “พี่วุฒิจะหึงนนท์ทำไม ในเมื่อกี่วุฒิก็มีคนอื่นให้ควง นนท์ก็แค่เมียเก็บไม่ได้ชูหน้าชูตาเอาไปก็เกะกะลูกตาคนอื่น นนท์ไปกับพี่สิงห์ดีกว่า อย่างน้อยสำหรับพี่สิงห์ นนท์ก็เป็นตัวจริงเสมอ”นนท์ประชด วุฒิผลักร่างบางไปติดกำแพง ยกมือทำท่าจะตบร่างเล็ก นนท์ตัวสั่นเทิ้มก้มหน้าหลบเอามือยกขึ้นกัน มือไม้สั่นไปหมด แค่พี่วุฒิยกมือแค่นี้เขาก็กลัวจนหัวหดแล้ว นนทืไม่อยากเจ็บตัวอีก



   วุฒิยกมือลงเมื่อเห็นอาการกลัวของนนท์ จับไหล่สองข้างเขย่าให้นนท์เงยหน้าขึ้นมามองเขา



"พี่จะมีกี่คนก็เรื่องของพี่ แต่นนท์ต้องมีพี่คนเดียว”พูดอย่างเอาแต่ใจตัวเอง



   “คนเห็นแก่ตัว”นนท์ทรุดลงกับพื้นร้องไห้ คนเห็นแก่ตัวเอาแต่ความสุขตัวเองไม่คิดถึงความสุขคนอื่น พญายักษ์ พญามารมาเกิดแน่ๆคนอย่างพี่วุฒิ ฮือ ฮือ ทำไมนะเขาต้องเกิดมารักคนๆนี้



   “อย่าทำให้ต้องเครียดมาก ทำตัวดีๆนะนนท์ แค่เรื่องบริษัทพี่ก็เครียดจะแย่แล้ว มาเจอเรื่องในบ้านอีก ทำตัวน่ารักเหมือนเมื่อก่อน แค่นั้นเองเข้าใจไหม”วุฒิอุ้มร่างบางเข้าไปในห้อง วางบนเตียงแล้วจูบที่หน้าผากเล็ก พลางใช้สองมือเช็ดน้ำตาของนนท์ออกจากแก้มด้วย



   บริษัทกำลังมีปัญหาอย่างนั้นหรอ แสดงว่าวินกับพี่เก่งกำลังเริ่มโกงพี่วุฒิแล้วสินะ



   “ที่บริษัทมีปัญหาอะไรครับ”



   พอนนท์ถามถึงเรื่องบริษัทวุฒิก็ทำเสียงจิ๊จ๊ะอย่างไม่พอใจ



   “ก็ไม่มีอะไร งานที่ประมูลได้ถูกยกเลิกหลายงาน บางโครงการก็ทำได้แค่ครึ่งเดียวก็ถูกถอดสัญญา บัญชีในบริษัทก็แปลกๆพี่กำลังหาอยู่ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร ตั้งแต่นนท์ไปหาพี่ที่บริษัทครั้งนั้นพี่ก็มีปัญหาตลอดเลย”วุฒิว่าอย่างกล่าวโทษ



   “หมายความว่านนท์ไปบริษัทพี่วุฒิเลยทำให้ ประมูลงานไม่ได้ ถูกแคนเซิ่ลงาน ธุรกิจไม่ดีอย่างนั้นหรอครับ”



   “หรือไม่จริง”



   “บ้ากันไปใหญ่แล้ว แค่นนท์ไปหาพี่วุฒิกลายเป็นว่านนท์เป็นตัวซวยไปเลยหรอ”นนท์ตกใจมากขึ้นให้ตายเถอะ



   “ตอนแรกพี่ก็ไม่คิดหรอกนะ แต่พอวินบอกพี่ พี่ก็มองทีละอย่างแล้วมันเป็นอย่างที่วินบอกทุกอย่าง”



   “วินบอกพี่อย่างนั้นหรอครับ ให้ตายเถอะ มันอยากตายใช่ไหม”นนท์เดือดฝุดนี่วินต้องไปกรอกหูพี่วุฒิทุกวันแน่ๆ พี่วุฒิถึงได้มองเขาเป็นตัวซวยขนาดนี้ มันใส่ความกันชัดๆ ยอมไม่ได้ ยอมไม่ได้เด็ดขาด



   “ทำไมต้องไปว่าวินด้วยละ”วุฒิเสียงดัง นนทืมองหน้าพี่วุฒิอย่างน้อยใจ



   “พี่วุฒิเชื่อที่วินพูดใชไหมครับ พี่วุฒิเชื่อเขาใช่ไหม พี่วุฒิคิดว่านนท์เป็นตัวซวยใช่ไหม ได้นั้นเลิกกันเลย ไม่ต้องมายุ่งกับนนท์พี่วุฒิจะได้ไม่ต้องมีตัวซวยอยู่ในบ้านไม่ต้องรับผิดชอบนนท์”



   “มันก็ไม่มีทางอื่นให้คิดแล้วนี่น่า ตอนนนท์ไม่ไปที่บริษัทพี่ก็ทำงานกันอย่างดี แต่พอนนท์ไปมันก็เกิดเรื่อง”วุฒิเริ่มนึกและไตร่ตรองแต่ตัวยากล่อมประสาทที่วินให้มานานกำลังหลอนประสาทวุฒิอยู่จนไม่รู้ว่าอะไรถูกอะไรผิด อะไรคือความจริงอะไรคือความฝัน เขาเบลอไปหมด



   “แล้วพี่วุฒิไม่คิดหรอครับว่าคนใกล้ตัวพี่วุฒิจะไม่โกง”นนท์อยากจะบอกวุฒิให้หมดเปลือกแต่บอกไปพี่วุฒิคงไม่เชื่อหลงวินขนาดนี้คงหาว่าเขาโกหก นนท์พูดทิ้งปริศนาไว้ก่อนลุกขึ้นผลักให้วุฒิออกจากห้องแล้วนั่งร้องไห้บนเตียงอย่างน้อยใจ



   ข่าวเรื่องกิจการของวุฒิเริ่มถูกสอบสวนเพราะมีส่วนโกงกินรัฐบาบทำให้วุฒิวิ่งเต้นต่อสู้คดีอยู่หลาบวันจนไม่ได้กลับบ้าน นนท์ได้แต่ลุ้นอยู่ในห้องเพราะช่วยอะไรไม่ได้ ใจก็รุ่มร้อนกลัวว่าถ้ามากกว่านี้จะกู่ไม่กลับ อาจช่วยไม่ทัน
ไม่กี่วันสิงห์ก็พาน้ำมาหานนท์ที่คอนโด พอเจอกันทั้งสองก็รีบเข้ากอดกันทันที



“พี่น้ำ ช่วยพี่วุฒิด้วย”นนท์ร้องไห้กอดพี่ชาย



“ได้เราจะไปช่วยวุฒิกัน พี่รู้แล้วนะว่ายานั้นคืออะไร….”น้ำพานนท์ไปนั่งที่โซฟาก่อนยกขวดนั้นให้ดู



“ยานี่เป็นยาเสพติดสนิทหนึ่งซึ่งมีลักษณะของยากล่อมประสาทรวมอยู่ด้วย เมื่อใช้ติดต่อกันเป็นระยะเวลานาน  จะทำให้เกิดการเสพติดทั้งทางร่างกายและจิตใจ  ทำให้เกิดพิษเรื้อรังแก่ผู้เสพ  จะทำให้มีอาการมึนงง  ใจร้อนหงุดหงิด  ความรู้สึกเลื่อนลอย  ขาดความรับผิดชอบ ชอบทะเลาะวิวาทก้าวร้าวผู้อื่น บางครั้งมีอาการคลุ้มคลั่ง และบางครั้งจะทำในสิ่งที่คนปกติเขาไม่ทำกัน”
นนท์ตั้งใจฟังอย่างตั้งใจทุกอย่างที่พูดมาเป็นอาการของพี่วุฒิทั้งนั้น



“พิษที่เกิดจากการใช้ยาติดต่อกันเป็นเวลานานๆ  จะทำให้ร่างกายเกิดความต้านทานต่อยา และทำให้เกิดการเสพติดทั้งร่างกายและจิตใจ ไม่ว่าจะใช้ยาในขนาดมากหรือน้อยก็ตาม   เพียง 2 -4 กรัม/วัน  ก็ทำให้เกิดการเสพติดได้  การหยุดใช้ยาทันที่จะ
ทำให้มีอาการตั้งแต่เพ้อคลั่ง นอนไม่หลับไปจนกระทั่งถึงชักและตายในที่สุด”





ตายในที่สุดอย่างนั้นหรอ อย่างทีวินบอกเลย พี่วุฒิอยู่ในกำมือพวก้ขาจะบีบก็ตายจะคลายก็รอด ถ้าพวกนั้นไม่ใช้ยากับพี่วุฒิพี่วุฒิก็จะตายในที่สุด



“พี่น้ำช่วยพี่วุฒิด้วย พวกนั้นจะฆ่าพี่วุฒิ”นนท์เริ่มอยู่ไม่สุข อยากไปหาพี่วุฒิตอนนี้




“ถ้าไปบอกวุฒิ วุฒิอาจยังไม่เชื่อตอนนี้เรารู้แล้วว่าเป็นยาอะไรแต่จะให้วุฒิหยุดไปเฉยๆเลยพี่เกรงว่ามันจะเป็นอันตราย ยิ่งเครียดเรื่องบริษัทแบบนี้ยิ่งต้องการยามาก เพราะมันเครียด ยิ่งไปกดประสาท อาจทำให้อารมรณ์ร้ายและนนท์อาจเจ็บตัวได้อีกพี่อยากให้นนท์แอบถ่ายรูตอนพี่วินใส่ยานี้ลงไปในอาหาร กาแฟ หรือของกินของวุฒิ เรื่องทางบริษัท หรือเรื่องเก่งจะแก้แค้นวุฒิ ไม่ต้องเป็นห่วงสิงห์กับพี่จะช่วยดูแลอีกทาง พี่ต้องการบอกนนท์เท่านี้สู้นะ พี่ต้องไปแล้ว”น้ำกล่าวลาน้องชายก่อนกอดลากันแล้วจากไป นนท์นั่งครุดคิดอยู่เล็กน้อยก่อนไปหยิบกล้องดิจิตอลอันเล็กที่ซื้อไว้ในตู้ออกมาติดตัว



เย็นพี่วุฒิกลับมากินข้าวบ้านด้วยอาการหงุดหงิดและเครียดมาก วินเตรียมอาหารอยู่ในครัว นนท์แอบตั้งกล้องถ่ายวีดีโอไว้ จากนั้นก็เอาน้ำมาเสิร์ฟพี่วุฒิ วุฒิรับน้ำไปดื่มอย่างชื่นใจ ชั่วระยะเวลาหนึ่งแค่เห็นหน้าหวานเขาก็รู้สึกมีความสุขขึ้นมา แต่อีกใจเขาก็โกรธปนอยากจะระเบิดบีบตัวนนท์ให้เละคามือ



“วันนี้ทำอะไรบ้าง”วุฒิถามนนท์อย่างสนใจ



“ไม่ได้ทำอะไรนี่ครับ ก็อยู่ในห้องเฉยๆ พี่วุฒิให้นนท์ออกจากงานแล้ว นนท์ก็ไม่ได้ทำอะไร”



“การ์ดบอกมีคนมาหา ไอ้สิงห์กับผู้ชายอีกคน ใครมันพาใครมาหานนท์”นนท์เลิกลักกลัวว่าพี่วุฒิจะรู้ความจริง



“พะ พะ เพื่อนครับ”เขาพยายามสะกดอารมณ์ตัวเองไม่ให้กระโตกกระตาก



“เพื่อนคนไหน พี่รู้จักไหมแล้วทำไมมันต้องมาหานนท์ด้วย”



“เพื่อนสมัยเรียนมัธยมน่ะครับ พี่วุฒิรู้จักดีเลย”รู้จักดีมากด้วย



“เบนหรอ”วุฒิเค้น



“ครับ”นนท์ตอบกระอ่อมกระแอ้ม



“วันหลังถ้าจะมาให้บอกพี่ด้วยไม่ใช่ให้ไอ้สิงห์พามาแบบนี้ จะเจอไอ้สิงห์ให้มีพี่อยู่ด้วยอย่านัดเจอกันสองคนเข้าใจไหม”วุฒิสั่งเสียงเรียบ



“คะ ครับ”นนท์ถอนหายใจยาวกลัวว่าพี่วุฒิจะจับได้ว่าพี่น้ำมา และกลัวว่าวินจะจับได้ว่าเขาแอบซ่อนกล้องถ่ายเอาไว้ ทำไมวันนี้ตื่นเต้นจังเลย ใจเขาจะระเบิดแล้ว



  มาอึ้บเฮ้ยอัพแล้ววววววววววว อีกนิดๆๆ ใกล้จบแล้วววว!!!!!ปั่นรัวว 

[BlackArrow]

^
^
^
จิ้มทันไหม อิอิ น้องนน สู้สู้นะลูก เจ้ เปนกำลังใจให้  ไอ้วินขอสักทีเถอะ

[KURATA]

สงสารนนท์  เมื่อไหร่จะหมดเคราะห์กับเค้าซะที

[•♀NoM!_KunG♀•]

ควายไม่เปลี่ยน

[wi_OoO_wi]

จริงๆเรื่องนี้มันสะใจมากเลยนะ อยากเจอคนเลวๆต้องเรื่องนี้ ชาวบ้านดูหน่อมแน้มไปเยย

 

ผู้ชายที่นิสัยแบบนี้มีในชีวิตจริง พออยู่ข้างๆก็ไม่ดูแล ไม่รัก กูบอกจะไปก็ไม่ยอมรั้งไว้ 

[maru]

วุฒิคิดใคร่ครวญอย่างมีสติหน่อยสิ นนท์พยายามเข้านะ ใจเย็น ๆ นะนนท์ สิงห์น้ำช่วยวุฒิให้ได้นะ

[Zalzah_iP]

ขอเหอะ ไวๆ หายโง่ไวๆสักที่พี่วุฒิ =.=

[Yunatsu]

จิงๆ นนท์น่าจะปล่อยให้วุฒิตายไปนะ

 

[clock_nuchchee]

ตาย ตายไปซะเถอะ ไอ้วุฒิ ไอ้ฟราย ไอ้คนไม่รู้จักพอ

[tuek]

เมื่อไหร่นนท์จะมีความสุขสักทีนะ

[pulovely]

โธ่ น้องนนท์ช่างน่าสงสาร
ส่วนพี่วุฒิก็สมน้ำหน้า 555555

[@Lucifer_Prince@]

ทำงัยพี่วุฒิถึงจะไม่ตายนะคัฟ  สงสารพี่แกเหมือนกัน  เรื่องนี้หลากมุมมองดีนะคัฟ

[elfeleves]

จริงๆ เคยหยุดอ่านไปแล้วครั้งหนึ่งตั้งแต่ภาค 1
ผ่านไปนานมากน่าจะเกินครึ่งปี มีโอกาสกลับมาอ่านอีกครั้ง
อ่านถึงตอนที่ 15 ของภาค 2 ต้องบอกตัวเองว่า พอเหอะ ฉันอ่านต่อไปไม่ไหวแล้วจริงๆ
อ่านแล้วท้อเหนื่อยมาก กรณีนี้จบแบบ Happy Ending ยังรับไม่ได้เลย
ก็เลยต้องขอหยุดแค่นี้ก่อน ถ้ามีโอกาสกลับมาอ่านอีกเป็นครั้งที่ 3 สัญญาว่าจะพยายามอ่านให้จบ
คนเขียนไม่ใช่เขียนไม่ดีหนะคะ เขียนดีมาก จนคนอ่านรู้สึกแย่ ที่ต้องมาเจอกับคนแบบนี้
(ฮ่าๆๆ แอบจิตนการไปเองว่าตัวเองเป็นหนึ่งในตัวละคร)

ส่วนตัวเป็นคนอ่านนิยาย แล้วเอาความเป็นจริงมาเปรียบเทียบ
จึงค่อนข้างแอบขัดใจปนงงเล็กน้อย คนแบบนนท์มันมีด้วยเหรอว่ะในโลก
ส่วนวุฒิคนเลวๆ เห็นแต่ตัวเอง ในโลกนี้คิดว่ามีอยู่จริง

เท่าที่อ่านจากคนแต่ง แรงบันดาลใจของคนแต่งต่อพระเอกนี้คือ คนร้าย
เออ แต่คนร้าย คนเลวเนี้ย ส่วนใหญ่มันมักจะทำทุกอย่างเพื่อตนเองและคนที่รัก
โดยไม่ใส่ใจคนอื่น ยกเว้นไม่เคยรักใครจริงก็จะมุ่งไปที่ตนเองคนเดียว
แต่คนแต่งบอกตลอดเวลาว่า วุฒิรักนนท์ เลยไม่ค่อยเข้าใจในการกระทำที่วุฒิทำเท่าไหร่
ถ้าบอกว่าไม่รัก มันก็เออ ใช่เลย มันรักแต่ตัวเอง

ส่วนนนท์ คนนี้แหละทำให้หน่วงและสงสัยจริง มาโซ หรือเปล่า
รักคนที่ทำร้ายตัวเองตลอด ก็ยากแล้ว
แต่โดนขนาดนี้ นอกจากรักแล้วยังอยากอยู่ด้วย ไม่หนีไปไหนเนี้ย
ปล่อยให้มันทำร้ายไปเรื่อยๆ แบบสุขใจดี (อันนี้ประชดน้องนนท์จ้า) มันเป็นไปได้เหรอ
ยิ่งมาอ่านความเห็นของคุณ Hummer โห แทงใจทะลุปอดไปเลย
ดังนั้น อ่านไปก็ไม่ได้สงสารนนท์เลย ทำตัวเองทั้งนั้น
  ขอไปหากำลังใจจากเรื่องอื่นก่อนหนะ หายหน่วงจะกลับมาอ่านต่อ

[ฝ ฝ้าย]

บทที่ยี่สิบเจ็ด

“คืนนี้พี่จะกลับมานอนด้วยอย่าล็อกห้องละ”วุฒิก้มจูบแก้มนนท์แล้วเดินตามวินออกไปอีกห้อง นนท์รีบวิ่งไปดูหน้าประตูพอเห็นพี่วุฒิกับวินเข้าไปในห้องแล้วถึงแม้จะเจ็บปวดเล็กน้อยแต่เขาก็พยายามข่มใจไว้ นนท์รีบวิ่งเข้าไปในห้องครัวหยิบเอากล้องที่แอบไว้ออกมาดู



   เขาเข้าไปในห้องนอนล็อกห้องแน่น ก่อนนั่งกดดูที่เขาถ่ายมาทั้งหมดมีตั้งแต่วินเริ่มทำอาหาร ใส่ยา ไปจนถึงเสิร์ฟภาพชัดเจนดี นนท์รีบโทรบอกพี่น้ำทันที



   “พี่น้ำครับ นนท์ถ่ายวีดีโอตอนที่วินใส่ยาลงไปในอาหารได้แล้วครับ”เขารีบรายงานพี่ชายอย่างรีบร้อนดีใจ



   “ดีมาก ตอนนี้พี่กับสิงห์พยายามรวบรวมหลักฐานที่เก่งเข้ามาปั่นหุ้นในบริษัทแล้วก็เรื่องวินยักหยอกเงินออกไป เรื่องโกงเงินที่ทำโครงการอีกหลายๆงาน ใกล้จะครบแล้ว อีกไม่นานนะนนท์ วุฒิก็จะปลอดภัยแล้ว”ฟังแค่นั้นน้ำตาของนนท์ก็ไหลออกมาด้วยความปลื้มปิติ



   “ขอบคุณครับพี่น้ำ ขอบคุณมากๆ ถ้านนท์ไม่เจอพี่น้ำ นนท์ไม่รู้เลย นนท์จะสู้อย่างไร นนท์จะอยู่ต่อไปไหวไหม”นนท์สะอื้นไห้ทำเอาคนปลายสายเป็นห่วง



   “พี่ขอถามได้ไหมนนท์”จู่ๆเสียงน้ำก็ซีเรียสขึ้นมา



   “ครับ...ถามอะไรหรอครับ”



   “ถ้าไม่มีพี่นนท์จะยังช่วยวุฒิอยู่ไหม”คำถามนั้นนนท์แทบไม่ต้องคิด เขาสูดลมหายใจเข้าไปในปอดฟอดใหญ่ก่อนตอบ



   “ช่วยครับ”



   “ทั้งๆที่วุฒิ ไม่ดีกับนนท์น่ะหรอ พี่เห็นนะ เนื้อตัวนนท์มีแต่รอยโดนทำร้าย พี่รู้ว่าวุฒิเป็นคนยังไง เขาร้ายกับนนท์ขนาดนั้น นนท์ทนอยู่ได้ยังไง”คนเป็นพี่เค้นเสียงหนักเพราะเป็นห่วงน้อยชาย



   “นนท์รักเขา ฮึกๆ นนท์รักพี่วุฒิ ถ้านนท์ทิ้งพี่วุฒิไป ก็หมายความว่านนท์รักตัวเอง รู้ว่าพี่วุฒิจะโดนทำร้าย แต่นนท์หนีไปเฉยๆ นนท์คงเป็นคนใจดำเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา มีพี่วุฒิที่คอยปลอบนนท์ คอยดูแล นนท์มีพี่วุฒิแค่คนเดียว นนท์ไม่อยากเสียคนสำคัญที่สุดในชีวิตไปครับ นนท์เสียพี่น้ำ ฮึกๆ นนท์ก็บอกตัวเองว่าต่อไปนนท์จะไม่เสียใครอีกในชีวิต”



   ถ้าวุฒิได้ฟังที่นนท์บอกทั้งหมดนี้ก็ดีสินะ น้ำบอกลาน้องชายแล้ววางสายไป



   นนท์นั่งกำโทรศัพท์แล้วร้องไห้ออกมาไม่หยุด เขาเคยคิดว่าถ้าหนีไปก็คงจะดี แต่เขาจะหนีไปได้ยังไงในเมื่อเรื่องทั้งหมดเขาเป็นคนก่อขึ้นมาเอง ถ้าวันนั้นเขาไม่หรอกพี่วุฒิว่าเป็นเด็กชายบริการคงไม่ต้องรู้จักพี่วุฒิ ถ้าเขาไม่ส่งคนไปทำร้ายแฟนพี่วุฒิเพราะหึงหวงพี่เก่งคงไม่โกรธเขา พี่วุฒิคงไม่ส่งคนมาข่มขืนเขา เขาควรจะไปตั้งแต่ที่พี่วุฒิไล่เขาออกจากชีวิต



   ในเมื่อตอนนั้นเขาไม่หนี แล้วตอนนี้เขาจะหนีได้ยังไง พอเขารู้ว่าแฟนพี่วุฒิความจริงคือพี่ชายของตัวเองเขาก็ยังยุ่งกับพี่วุฒิไม่ระงับใจตัวเอง ทำให้พี่น้ำเสียใจโดนรถชนและเลิกกับพี่วุฒิ ทั้งหมดนี้เขาสมควรได้รับโทษ ที่พี่เก่งตั้งใจจะฆ่าเขาก็สมควรแล้ว แต่พี่น้ำก็เป็นคนรับสิ่งนั้นแทนอีกต้องอยู่อย่างหลบๆซ่อนๆเป็นคนใหม่




   พี่วุฒิก็ถูกปองร้าย แก้แค้น ทั้งหมด มันเกิดขึ้นเพราะเขาทั้งนั้นจะให้เขาหนีไปไหน ให้เขาเห็นแก่ตัวหนีไปไกลๆอย่างนั้นหรอ เขาคิดมานานแล้ว หาทางออกมาเยอะ แต่การเผชิญหน้าไม่ใช่หรอ คือทางออกที่ดีที่สุด เพียงแต่กำลังของเขาคนเดียวมันไม่พอ ตอนนี้มีพี่น้ำพี่สิงห์มาช่วยแล้วเขายังต้องกลัวอะไรอีก



   นนท์ปาดน้ำตาแล้ววางโทรศัพท์ไว้ที่เดิมจากนั้นก็ซ่อนกล้องเอาไว้อย่างดีตั้งใจว่าถ้าพี่สิงห์มาหาก็จะเอาหลักฐานชิ้นนี้ให้พี่สิงห์ไป



   ก็อก ก็อก ก็อก



   เสียงประตูห้องดังขึ้นดึงนนท์ให้หลุดออกจากพะวัง เขารีบไปเปิดประตูทันที



   “พี่บอกแล้วใช่ไหมไม่ให้ล็อกห้อง ขัดคำสั่งตลอดเลย”วุฒิเดินบ่นเข้ามาเหมือนหมีกินผึ้ง เขารวบร่างเล็กมาหาอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ผลักให้ล้มไปบนเตียง ดวงตาของวุฒิแดงกล่ำน่ากลัว เพราะฤทธิ์ยาแน่ๆ นนท์ตัวสั่น



   “พี่วุฒิ จะ จะ จะ ทำอะไรครับ”นนท์ยกมือผลักแขนวุฒิไว้ วุฒิล้มตัวลงมาทับร่างเล็กแล้วจูบที่คอเบาๆ



   “อยากนอนกับเมียไม่ได้หรือไง”พูดอย่างเอาใจแล้วตะกุมตะกามจูบไปทั่วร่าง



   “ตะ ตะ แต่ว่า มันไม่เร็วไปหน่อยหรอครับ”นนท์ตกใจเพราะวุฒิโถมเข้ามาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย



   “อะไรที่ว่าเร็วไป ช้าไปต่างหาก”วุฒิกดจูบนนท์อย่างดูดดื่ม สองมือเลิกเสื้อตัวบางให้หลุดออกจากตัว ปลดกางเกงเล็กให้พ้นทางเหลือแต่ร่างเปลื่อยเปล่า วุฒิไล่จูบตั้งแต่คางลงมาถึงหน้าท้องดอมดมไปทุกส่วนอย่างโหยหา



   รอยเขียวช้ำบนตัวคนตัวเล็กยังปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจน เขาไม่สนใจ กดริมฝีปากเม้มไปตามที่ใจต้องการช้ลิ้นร้อนลากไปที่จุดเสียวของคนตัวเล็กจนครางลั่น นนท์ครางออกมาทั้งน้ำตา เขาไม่อยากให้พี่วุฒิมีอะไรแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้



   “อ๊า เสียงน่ารักจังไม่ได้ฟังเสียงหวานๆแบบนี้มานานแล้ว รื่นหูที่สุด”วุฒิเพ้อตาปรือสองมือบีบคลึงไปทั้งร่างสร้างรอยเขียวเพิ่ม นนท์กัดปากไว้ยามเจ็บและเปิดปากครางยามที่เสียวซ่าน



   “พะ พะพี่วุฒิ ยะ อย่า เพิ่งครับ”นนท์สะดุ้งเฮือกทันทีที่วุฒสอดนิ้วยาวเข้าไปทางช่องทางรักด้านหลัง เขาเกร็งตัวแน่น มันยังเจ็บและจุกอยู่ วุฒิดึงนิ้วเข้าออกสามที่ครั้ง ก่อนถอดชุดตัวเองออก



   เขาดึงร่างเปลือยเล็กให้ทาบกับร่างเปลือยของตัวเอง ให้ทุกส่วนแนบชิดกันความนุ่มจากผิวเล็กทำให้วุฒิชอบ ถึงแม้จะรู้สึกเบลอๆบ้างแต่เขาก็รับรู้ได้ถึงกลิ่นตัวหอมๆ ผิวนุ่มๆ เสียงแพราะๆ และร่างกายหวานๆนี้



   “อ๊ะ ไม่ไหวแล้ว”วุฒิรู้วึกคับไปทั่วบริเวณใต้ท้องน้อย เขาพลิกร่าเล็กให้นอนหันหลังให้ จากนั้นก็ยกขาข้างหนึ่งขึ้นเปิดช่องทางรักให้กว้างแล้วสอดน้องชายเข้าไป นนท์ปิดปากตัวเองแน่นเพราะเจ็บ วุฒิหยุดซักพักก่อนเริ่มขยับเข้าไปอีก จนสุด จากนั้นก็คอยๆขยับออกตามใจตัวเอง นนท์น้ำตาไหลเป็นทางไม่สามารถส่งเสียงร้องไห้ออกมาได้เพราะจะทำให้พี่วุฒิหงุดหงิด นนท์เลยครางออกมาแทน



   วุฒิใช้มือข้างหนึ่งช้อนขาเล็กให้เปิดออกอีกข้างรองศีรษะเล็กเขาใช้ปากไล้หลังเนียนขึ้นไปที่คอ หูเล็ก พวงแก้มน้อยและปากเล็กที่อ้าร้องครางไม่หยุด เอวเขาก็ทำหน้าที่ไป ปากก็ทำหน้าที่ไป



   “ดีไหม”เขาเอ่ยถามร่างเล็ก นนท์พยักหน้าเอาใจทั้งๆที่มันเจ็บจนแทบขาดใจ



   ค่ำคืนอันแสนเจ็บปวดของใครคนหนึ่งถูกดำเนินไปอย่างยาวนานๆ พร้อมๆกับใครอีกคนที่มีความสุขแบบเต็มอิ่ม แหมมันจะเกิดขึ้นเพราะยาแต่แน่นอนเขาไม่ใส่ใจขอแค่มีความสุขเขาก็พอใจ วุฒิมองดูร่างเล็กที่หลับอยู่ในอ้อมแขน ตอนนี้สติของเขากลับมาปกติ เขาก็ปาดน้ำตาให้คนตัวอย่างเบามือ




   เจ็บขนาดนี้แล้วยังบอกว่าไม่เป็นไรอีกหรอ วุฒิลูบหัวคนตัวเล็กไปมา เพราะดีแบบนี้ เพราะเป็นคนแบบนี้เมื่อไหร่จะโต เมื่อไหร่จะดูแลตัวเองได้ ถ้าไม่มีเขาอยู่นนท์จะอยู่อย่างไร วุฒินอนก่ายหน้าผาก เขาแอบได้ยินที่นนท์คุยกับน้ำเมื่อกี้ ถามว่าเขาไม่รู้หรอว่าทั้งหมดเกิดอะไรขึ้น เขารู้มาตลอด



   เมื่อหลายปีก่อนหลังจากที่นนท์ไปเรียนที่ออสเตเรียเขาก็เริ่มสืบคดีการเสียชีวิตของน้ำเพราะเขาส่งสัยมาตลอดว่าทำไมพ่อของน้ำถึงรีบจัดการศพนัก พอรู้ว่าน้ำยังไม่เสียเขาก็ดีใจ แต่ไม่อยากบอกให้นนท์รู้อยากให้นนท์รู้ด้วยตัวเอง ไม่อยากเปิดเผยเพราะน้ำก็คงมีเหตุผลของตัวเอง
   


ตอนที่วินเข้ามาทำงานที่บริษัทใหม่ๆและใช้ยากับเขายอมว่าช่วงแรกๆเขาไม่รู้ตัว คิดว่ามีอะไรกับนนท์ เขาโดนยานั้นเล่นงานหลายเดือนรู้สึกผิดปกติกับตัวเอง เลยให้หมอที่รู้จักเช็กร่างกาย ถึงรู้ว่าโดนยา จึงกินยาช่วยรักษามาตลอด ถึงแม้ว่าช่วงแรกๆจะโดนยาควบคุมไปเล็กน้อยแต่นานๆไปก็จะควบคุมตัวเองได้ เขามารู้ที่หลังว่านนท์ในจิตนาการที่เขามีอะไรด้วย ไม่ใช่แค่ในจินตนาการแต่มีชีวิตจริง คนๆนั้นคือวิน



   เขาไม่รู้จะมองหน้านนท์อย่างไร เพราะเขานอกใจนนท์ เขารู้ตัวว่าโดนอะไรแต่ก็ยังมีความสัมพันธ์กับวินต่อไปเพราะเขาก็เหงา คิดถึงนนท์ จึงคิดมีวินไว้แก้ขัดยามที่นนท์ไม่อยู่ แต่ความลับมันก็ไม่เป็นความลับ ในเมื่อนนท์รู้ว่าเขานอกใจ เขายิ่งทำใจไม่ได้ใหญ่ เขาไม่กล้ายอมรับผิดจึงลงมือทำร้ายนนท์ เขามันขี้ขลาด ตาขาว เลว เขายอมรับ ยอมรับว่าเพราะยานี้ทำให้เขามีอารมณ์ร้อน ขี้หึง อารมณ์รุนแรง



   เขาควรจะทำอย่างไรดี ควรจะบอกนนท์ กำจัดวินออกไปจากชีวิตเสียตอนนี้หรือรอให้รู้ว่าใครส่งวินมา เขารู้ว่าวินไม่หวังดีกับเขา แต่ใครละที่เป็นคนให้วินมาทำแบบนี้ ต่อให้กำจัดวินได้ถ้าไม่รู้ตัวคนบงการมันก็เปล่าประโยชน์จริงไหม



   เขาควรรอสินะ แต่เขาไม่ควรทำให้นนท์ต้องเจ็บอีก แต่เขาก็อดใจไม่ไหว พอเห็นร่างเล็กทุกอย่างมันก็ควมคุมไม่ได้
   วุฒิกอดกระชับร่างบางมาไว้ในอก นนท์รักเขาแบบนี้ เขาจะปล่อยนนท์ได้อย่างไร ไม่มีทางหรอก



   ถึงแม้จะควบคุมตัวเองไม่ได้ เราก็มาทรมานด้วยกันเถอะนะนนท์

   




 

มาอึ้บแล้ววว

คือวุฒิมันก็ไม่ได้โง่มาก ก็รู้อะไรบ้างแต่ไม่หมด
วุฒิผิดที่ไม่ยอมรับตัวเอง เพราะคิดว่าตัวเองถูกมาตลอด
พอตัวเองทำผิด ก็ไม่ยอมรับผิด แถมยังลงกับคนที่ตัวเองรัก

ปากแข็งใจร้าย เอ็งนะเอ็ง อย่าทำให้น้องนนท์ช้ำไปกว่านี้นะ


ติดตามความเคลื่อนไหว ในแฟนเพจน้าาา
https://www.facebook.com/faiizfiction

ใกล้จบแล้ว เย้ๆๆๆ จะได้ปิดฉากตำนานคู่รัก สุดหน่วงแบบไร้เหตุผล สุดโอเวอร์ของเล้าซักที ><

[Yunatsu]

 

ความคิดระบบไหนของมึงง่ะวุฒิ

ใช้ไม่ได้ๆๆๆๆๆ

[maru]

วุฒิรักนนท์ก็ทะนุถนอมนนท์บ้างสิ นนท์ช้ำหมดแล้ว

[t152_rakjai]

เจ็บปวดเหมื่อนเดิม
 แต่เราชอบ

ฉันก็จิตไม่แพ้อิพี่วุตน่ะนี้ 

[wikawee]

พยายามทำ แต่ก็ยังเจ็บ
เจ็บมากไปไหมกับการที่อยู่เพราะรักใครสักคน
การที่อยู่อย่างเหงา หาคนอื่นเข้ามาแทน
มีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง ทำให้อีกคนช้ำใจ
ไม่ใช่สิ่งที่พึงกระทำ ถึงแม้จะรู้ว่าผิด
แล้วทำไมไม่หยุด หนุดการกระทำที่ทำให้อีกคนต้องช้ำ
หยุดทำให้อีกคนต้องเสียใจ
ที่ทำมาทุกอย่าง รู้ว่าผิด
แต่ไม่เคยคิดที่จะทำให้อีกฝ่ายรู้สึกดีขึ้น
การรักที่รักใครสักคนมากๆ เป็นความรูกสึกที่ดี
แต่ทนทุกอย่างที่เค้าทำ ก็มากเกินไป
การรักษา ดูแลหัวใจของกันและกันจะทำให้
ทุกฝ่ายมีความสุขร่วมกัน ไม่เจ็บ ไม่ช้ำ ไม่เสียน้ำตา
เพราะเรื่องเดิมๆ เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดของชีวิตคู่รัก
และการเข้าใจ ไม่ใช่การฝืนตัวเอง