ความจริงผมเลิกติดตามไปนานแล้วครับ ตั้งแต่คราวที่เม้นท์ไปตอนนั้น
จำไม่ได้ว่าเมื่อไหร่ แต่ได้ชี้แจงเหตุผลงานเขียนที่ไม่มีพื้นฐานเหตุผลมารองรับเอาไว้เยอะพอสมควร
ได้ฝากถามคนเขียนไปว่า มิตินิสัยตัวละครมีจุดยืนแบบไหน ตัวนายเอกรองรับอารมณ์แบบหน้ามืดตามัว
โดยไม่สะทกสะเทือนนอกจากมีแต่ น้ำตา น้ำตา และน้ำตา ซึ่งมันผิดความเป็นมนุษย์ไปเยอะทีเดียว
ต่อให้ชีวิตบัดซบเพียงใด แม้แต่พวกที่ล้มเหลวติดคุกตารางยังฮึกเหิมจะยืดหยัด ยกเว้น 'นายเอกเรื่องนี้ครับ'
ที่เข้ามาเม้นท์ครั้งนี้ เพราะเพื่อนอ่านและมาเล่าให้ฟัง พระเอกฉลาด รู้เท่าทันพฤติกรรมตัวร้ายมาโดยตลอด
ที่แสดงทุกอย่างออกไปเพื่อรอจับตัวบ่งการ ผมขำกร๊ากทันที..แบบขำน้ำตาเล็ด เลยเข้ามาอ่านตอนล่าสุด
และได้เห็นแนวความคิดของวุฒิ พูดได้คำเดียวว่าอึ้ง ยกนิ้วให้คนเขียนด้วยความคาระวะ ที่หักมุมเข้ามาตรงจุดนี้
ขออภัยเป็นอย่างมาก ถ้าจะบอกจากใจว่า มันผิดธรรมชาติสุดๆ ผิดปกติวิสัยชนิดหน้ามือหลังมือ
อยากบอกว่าผ่านมาถึงตรงจุดนี้ พล็อตเรื่องมันหลอกลวงคนอ่านสุดๆ มอมเมาชนิดคนอ่านไม่มีสมองในการคิด
ฝากไว้เป็นแนวทาง ไม่มีมนุษย์คนใดในโลกที่รู้ความจริงแล้วไม่แก้ไขให้มันดีขึ้น หรือไม่แม้จะพยายามที่จะเปลี่ยนพฤติกรรม
ภายใต้จิตสำนึกที่มีคำว่า 'รัก' เป็นบรรทัดฐาน ถ้ากล้าใช้ความรู้สึกยืนยันว่ารักแล้ว แต่ยังมีพฤติกรรมและพูดออกมาว่า
'งั้นเราก็มาทรมานด้วยกันเถอะ' นั่นไม่สมควรอย่างยิ่งที่จะใช้คำว่ารัก มันคือความชั่วร้ายในมุมมืดของจิตสำนึกวิปริต
ผมถึงบอกถ้าหากจะเขียนออกมาแบบนี้ รบกวนให้หมอคนที่ตรวจวุฒิ ออกมาแสดงหลักฐานให้สมจริงหน่อย
ว่าวุฒิเสพติดความวิปริตเป็นคนโรคจิต และนนท์ก็ชมชอบความรุนแรง มาโซแบบไม่รู้ตัว
ยังจะสมเหตุผลเสียกว่าที่กำลังอ้างอิงให้คล้อยตาม ทั้งหมดมีแค่นี้ครับ ที่จะฝาก
ด้วยความปรารถนาดี...
