หัวข้อ: l Damage love บำเรอรักบทเมียน้อย ภาค 1+2 l จบ!!!

[•♀NoM!_KunG♀•]

แมร่งมีแต่คนเหงแก่ตัว มีใครเคยคิดถึงใจนนทืบ้างวะ

[fay 13]

 

[broke-back]

ไอ่พี่วุฒิทำดี..เพราะใกล้ตาย

แต่นนท์เจ็บแทบตาย..เพราะโดนทำเลว ตอนที่มันยังเป็นๆ

คุ้มมั้ยอ่ะ หึหึ

อ่านแล้วแอบหมั่นไส้ว่ะ อยากทุบหัวไอ่พี่วุฒิตอนที่มันบอกว่า
"เขามักรุนแรงเวลาที่มีอะไรกับวิน ให้มีแผลทุกครั้งให้สมกับที่หลอกลวงเขา"
  เจ็บแล้วมันส์.....รสนิยมของเพ่ ไม่ใช่เหรออออออ --- นนท์ก็โดนแบบนี้ หุหุ

สรุป ถ้าไอ่พี่วุฒิตายซะ เรื่องเลวทรามมันจะจบลงง่าย ๆ


ง่ายไปมั้ย ที่รัก
กร๊ากกกกกกกกกกก
  

[Night Rose]

  ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ห้ามตายนะ พี่วุฒิจะได้ไม่ได้นะ เค้าไม่อยากให้ตายยยยย
สงสารนนท์

[KURATA]

เออนะ  ไ่ม่รู้ว่าจะสงสารหรือสะใจดี
วุฒิเป็นผู้ชายที่เห็นแก่ตัวมาก อ่ะ เห้อ
สุดท้าย ไม่ว่าวุฒิจะอยู่หรือตายก้อสงสารน้องนนท์ กระซิก กระซิก

[bobie]

พี่วุฒิแกคิดอะไรตื้นๆอีกแล้วนะ
คิดว่านนท์จะดีใจหรอที่พี่ตายไปน่ะ
นนท์ทำให้ตั้งเท่าไหร่ไม่คิดเลยไง๊
โอ้ยยยยย ขัดใจจริงๆ

[HISY]

ถึงอิพี่วุฒิจะเลวมาทั้งเรื่องแต่จะต้องตายเค้าก็เสียใจนะ
แล้วแบบนี้นนท์จะอยู่ยังไงอ่ะ

[Still_14OC]

สองเดือนแป๊บเดียวเอง ตายง่ายไป ต้องทรมานกว่านี้ แบบเป็นอัมพาต ขยับไม่ได้ พูดไม่ได้ รับรู้ทุกอย่างแต่ตอบสนองไม่ได้

นนท์ก็ไม่ทิ้ง เลี้ยงดูกันต่อไป แต่นนท์มีผัวใหม่หนื่ๆ เอากันไม่เลือกที่ ต่อหน้า อิวุฒิก็เอา แบบนี้แหละ ตกนรกจริงๆ

[pulovely]

สงสารพี่วุฒิง่า จะต้องตายจริงๆเหรอเนี่ย
คนแต่งไม่ใจร้ายไปหน่อยเหรอ
ถ้าพี่วุฒิตายไป แล้วน้องนนท์ละ น้องนนท์จะอยู่กับใคร
อย่าทำแบบนี้กับน้องนนท์เลย คนที่มีชีวิตอยู่มันโหดร้ายนะเออ
เศร้าจัง.......

[ฝ ฝ้าย]

บทที่ยี่สิบเก้า

   ทะเลกลางคืนมืดสนิทดูน่ากลัว คลื่นลูกใหญ่สาดซัดเข้ามาบนพื้นทราย ท้องฟ้าไร้เมฆ ไร้ดวงดาวและไร้ดวงจันทร์ วุฒิหันมองรอบตัวไม่มีอะไรเลยมีแต่ความมือสนิท มีเพียงแสงไฟริบรี่ที่อยู่ไกลในทะเล เขามองเห็นร่างเล็กคุ้นตาเดินลงไปหาแสงไฟนั้น เขาวิ่งตามลงไปอย่างไม่รีรอ


   “นนท์จะไปไหน นนท์อย่าลงไปมันอันตราย”คลื่นสาดมากระทบหน้าเขา ร่างเล็กไม่หันกลับมาเดินหายลงไปครึ่งตัว วุฒิรีบทรุดหน้าตามไปอย่างไม่หวาดกลัว


   “อย่าลงไปนะนนท์…มันอันตราย”


   “กลับขึ้นมาเดี๋ยวนี้”


   “นนท์ให้ตายเถอะ ขึ้นมานะ”เขาตะโกนแข่งเสียงคลื่น ตอนนี้ขาเหยียบไม่ถึงพื้นเขาตีขาลอยตัวอยู่นานจนแทบหมดแรง ไหวตามร่างเล็กอย่างไม่ลดละ นนท์กำลังสำลักน้ำวุฒิเหมือนใจจะขาด


   “นะ นะ นนท์ ไหว้มาหาพี่ นนท์”สองมือใหญ่ว่ายพุ่งไปหาร่างเล็ก พอใกล้จะถึงก็ถูกน้ำทะเลซัดออกไปอีกทาง


   “พี่วุฒิช่วยนนท์ด้วย นนท์กลัว”นนท์ร้องไห้จ้า ศีรษะเล็กผลุบๆโผล่ๆอยู่เหนือน้ำ


   “พี่ไปช่วยแล้ว แข็งใจอีกนิดนะ”วุฒิตัดสินใจใช้แรงทั้งหมดว่ายไปหานนท์ที่อยู่ไกลออกไปเกือบสองเมตร


   อั๊ก!!!!


   แรงกระแทกของคลื่นพัดวุฒิให้ไกลออกมาอีก


   “พี่วุฒิช่วยนนท์ด้วย นนท์ไม่ไหวแล้ว พะ พะ พี่ วะ วุฒิ อะ”


   “นนท์”ร่างเล็กจมหายไปต่อหน้าต่อตา วุฒิตะโกนสุดเสียง


   แฮ่กๆๆ เขาลุกขึ้นนั่งหอบตัวโยก ฝันร้ายอย่างนั้นหรอ วุฒิกวาดตามองรอบเตียงไม่มี ไม่มีร่างเล็กอยู่เลย เขาลุกขึ้นจากเตียงเปิดเข้าไปดูในห้องน้ำ ไม่มีร่างเล็กอยู่ เขาวิ่งออกไปดูที่ระเบียง เห็นร่างเล็กกำลังเดินลงไปในทะเล เหมือนในความฝัน ของเขา


   ให้ตายเถอะนนท์อย่าลงไปนะ วุฒิวิ่งลงจากบ้านพักตากอากาศไปยังริมทะเลที่อยู่หลังบ้าน


   “นนท์ทำอะไรน่ะ ขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ”เขาตะโกนเสียงดังทำเอาร่างเล็กสะดุ้งตกใจล้มผลัดตกลงไปในน้ำ มือตีโพยตีพายใหญ่ วุฒิวิ่งลงไปกระชากร่างเล็กเข้ามากอดไว้ในอก


   นนท์กอดร่างใหญ่แน่นหน้าตาตกใจอย่างเห็นได้ชัด วุฒิลากร่างเล็กขึ้นมาบนพื้นทราย


   “ลงไปทำบ้าอะไรในทะเลห๊ะ อยากตายหรือไง”วุฒิตะคอกใส่นนท์อย่างดัง นนท์หน้าหดเหลือสองนิ้ว ก่อนร้องไห้ออกมาเพราะตกใจที่วุฒิดุ


   วุฒิใจเต้นไม่หายเขากลัวนนท์จะเป็นอะไร เขาห่วงนนท์มาก ตกใจหมดนึกว่าจะช่วยไม่ทันซะแล้ว


    “นะ นะ นนท์ลงไปเก็บรองเท้าครับ นนท์เห็นว่าพี่วุฒิยังไม่ตื่นก็เลยลงมาเดินเล่นเพราะอากาศดี แต่ว่าคลื่นดันซัดรองเท้าหลุดไป นนท์ก็เลยลงไปเก็บ มันใกล้ๆแค่นี้เอง ฮึกๆ”ร่างเล็กสะอื้นไห้ เพราะรู้สึกผิดที่ทำให้พี่วุฒิต้องเป็นห่วง


   วุฒิถอนหายใจเฮือกใหญ่ กอดร่างบางไว้แนบอก เขาก้มลงจูบที่ศีรษะเล็กอย่างปลอบโยน


   “พี่ขอโทษ พี่กลัวเราจมน้ำน่ะ พี่ขอโทษนะที่เสียงดัง”


   “ครับ นนท์ผิดเองนนท์ไม่น่าออกมาเดินเล่นเลย นนท์ทำให้พี่วุฒิต้องเป็นห่วง”นนท์กอดตอบร่างใหญ่แน่น วุฒิลูบหัวคนตัวเล็กไปมาแล้วอุ้มพากลับขึ้นไปที่บ้านพัก ทั้งสองคนอาบน้ำเพราะตัวเปื้อนทรายไปหมด ก่อนลงมาทานข้าวด้วยกัน


   วุฒินั่งนิ่งไม่พูดอะไรเขาคิดถึงความฝันเมื่อคืนและคิดถึงเรื่องเมื่อเช้า มันทำเอาเขาเป็นบ้า เขาหยุดคิดไม่ได้ว่าถ้าเขาช่วยนนท์ไม่ทันเขาจะเป็นอย่างไร เขาคงเดินลงไปจมหายไปพร้อมกับคนตัวเล็ก


“พี่วุฒินอนไม่หลับหรอครับ”นนท์เอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ พลางตักข้าวต้มทะเลเข้าปากแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาว


วุฒิส่ายหน้าไปมายกมือข้างซ้ายลูบผมคนตัวเล็กที่นั่งข้างๆมาอย่างเอ็นด๔ มือขวาก็ยกกาแฟขึ้นดื่ม


   “ก็ใครละทำพี่ไม่ได้หลับทั้งคืนห๊า”วุฒิก้มลงไปหอมแก้มนนท์หลายๆที นนท์ย่นจมูกทำท่าหมั่นไส้


   “ไม่ใช่แบบนั้นน้า เมื่อคืนไม่ได้ดึกมากเลย พี่วุฒิทำงานหนัก ตาก็เลยดำเป็นหมีแพนด้า”นนท์ล้อ วุฒิใช้มือจับตาตัวเอง ก่อนหัวเราะหึหึ ร่างกายเขาเริ่มอ่อนแอลงต่างหากละ แต่คนตัวเล็กไม่รู้เลย ทำอย่างไรดี เขาไม่อยากบอกนนท์ นนทืต้องเป็นเหมือนเขาแน่ๆ ถ้านนท์เป็นอะไรไปเขาคงอยู่ไม่ได้ ถ้าเขาเป็นอะไรไปแล้วนนท์จะอยู่ได้ไหมวุฒินึกเสียใจ


   “เดี๋ยวนนท์ทำสปาให้นะครับ ตอนมานนท์หยิบน้ำยานวดตัวแล้วก็เทียนหอมอโรมามาด้วย เดี๋ยวนนท์มาร์กหน้าให้นนท์เอาครีมมาจากออสเตรเรียเลยนะ”ทำท่ายืดอกภูมิใจเหลือเกินที่ทำอะไรแบบนี้ได้ วุฒิพยักหน้าตามอย่างว่าง่าย
ร่างเล็กยิ้มร่าอย่างมีความสุข ยิ่งเห็นวุฒิก็ยิ่งลำบากใจ


“พี่กลายเป็นหนูทดลองของนนท์แล้วหรอเนี่ย”วุฒิเย้า


“ไม่ใช่แบบนั้นนะครับ พี่วุฒิอ่ะ  นนท์เรียนมาน้า รับรองสบายตัวสุดๆ”


“เอาลองดู คืนนี้จะได้มีแรง อึ้บๆ”วุฒิทำท่าเบ่งกล้าม นนท์อ้าปากหวอ พลางย่นจมูกหมั่นไส้ แก้มเล็กแดงระเรื่อเพราะเขินอาย


ทานอาหารเสร็จ วุฒิก็อยู่ในชุดเปลือยมีกางเกงขาสั้นตัวเดียวคล้ายกางเกงว่ายน้ำ


นนท์ให้เขานอนหงายบนเตียงเล็ก จากนั้นก็เอามาร์กสีขาวมาพอกเต็มหน้า ใช้แตงกวาชิ้นเล็กๆแปะรอบดวงตาหน้าของเขา มันเย็นสบายดี วุฒิเผลอหลับไปอย่างรวดเร็วเพราะร่างกายอ่อนแอมาก


   นนท์อมยิ้มเล็กๆ เขามีความสุขจนแทบล้นออกมาจากอก น้ำตาแห่งความปิติไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว เขาปาดมันทิ้งแล้วใช้น้ำมันนวดตัวให้พี่วุฒิอย่างเอาใจ ใช้ประคบสมุนไพรประคบตามตัววุฒิเป็นจุดๆ พี่วุฒิทำงานหนัก เขาอยากดูแลพี่วุฒิแบบนี้มานานแล้ว


นนท์เคยเรียนการทำสปาสมัยไปออกแบบสปาให้เพื่อนที่เปิดสปาไทยในออสเตเรียเลยได้สูตรมานิดหน่อย อยากลองทำให้พี่วุฒิหลายครั้งแล้วแต่ก็ไม่มีเวลา


   “พี่วุฒิรู้ไหมนนท์มีความสุขมากๆเลยครับ”นนท์กระซิบบอกร่างใหญ่ที่นอนหลับอย่างสบายตัว นนท์นวดเสร็จก็เริ่มล้างมือและดึงมาร์กบนหน้าพี่วุฒิออกเอาแตงกวาออก แล้ววางมะเขือเทศลงไปแทน พี่วุฒิคงเครียดเรื่องงานมากคอยดูนะเขาจะ
ดูแลพี่วุฒิให้ดีที่สุด


   วุฒิตื่นมาเห็นนนท์นอนหลับคอพับอยู่ข้างเตียง เทียนอโรม่ายังจุดอยู่หอมอบอวนไปทั่วห้อง ตอนนี้เขาพบว่าบนหน้าเขาไม่มีอะไรหลงเหลือแล้ว อาการเมื่อยล้าตามตัวก็หายไปมาก มีผ้าห่มคลุมตัวอย่างดี อุปกรณ์ของนนท์ก็ถูกเก็บไปหมด เขาค่อยๆลุกออกจาเตียง แล้วอุ้มคนตัวเล็กเข้าไปนอนในห้อง


   วุฒิเดินไปหยิบกระเป๋าก่อนเอายาออกมากิน จากนั้นก็เดินไปเปิดกระจกตรงระเบียงให้ลมทะเลพัดอากาศบริสุทธิ์เข้ามาในห้องแล้วขึ้นไปนอนกอดร่างเล็กหลับไปพร้อมกัน


   เสียงยุกยิกดังใกล้ตัววุฒิลืมตาขึ้นมามอง เห็นร่างเล็กยืนตาแดงๆอยู่ข้างเตียง


   “เป็นอะไรหื้ม”เขาถามอย่างสงสัย


   “พี่วุฒิเป็นอะไรครับ”นนท์นั่งลงบนเตียงแล้วกอดร่างใหญ่แน่น วุฒิขมวดคิ้วไม่เข้าใจ เขาดึงร่างเล็กออกมาถามเอาความ


   “อะไรกัน”นนท์เบะปากร้องไห้โฮก่อนชี้ไปที่กระเป๋ายาที่ถูกรื้อกระจาย


   “ฮือ ฮือ พี่วุฒิเป็นอะไรทำไมต้องทานยาเยอะขนาดนั้น ทำไมไม่บอกนนท์ พี่วุฒิเป็นอะไรบอกนนท์เดี๋ยวนี้นะ”วุฒิชาไปทั้งหน้า เขาส่งยิ้มเศร้าๆให้ร่างเล็กอย่างจำใจ ก่อนยิ้มทั้งๆที่ในใจกลัดหนอง


   “พี่ไม่ได้เป็นอะไรนี่ครับคนเก่ง พี่แกแล้วก็กินยา กินวิตามินเป็นธรรมดา พี่ทำงานหนัก ก็มียาแก้เครียดบ้าง ไม่ต้องห่วงนะ”พูดแล้วก็จูบเอาใจร่างเล็ก


“ไม่มีอะไร พี่สบายดีแข็งแรงจะตาย”วุฒิไม่อยากบอกตอนนี้ เขาอยากเห็นรอยยิ้มของนนท์มากกว่าน้ำตา เขาอยากให้การเที่ยวครั้งนี้เป็นความทรงจำดีๆระหว่างเขากับนนท์


“นนท์ไม่เชื่อยาตั้งเยอะแยะ พี่วุฒิปิดบังอะไรนนท์อยู่ใช่ไหม”นนท์ทำหน้าจริงจังเค้นถามวุฒิอย่างเอาตาย วุฒิบีบจมูกเล็กอย่างเอ็นดู


“ไม่เชื่อกันใช่ไหม ได้มาเดี๋ยวพี่ทำให้ดูว่าพี่แข็งแรงขนาดไหน”วุฒิพลิกร่างเล็กให้นอนแผ่อยู่บนเตียง นนท์หน้าแดงซ่าน ยกมือผลักอกใหญ่ออก วุฒิใช้สองมือคล่อมร่างเล็กไว้แล้วก้มลงจูบริมฝีปากบางที่ร้องโวยวาย


“พะ พี่ วุฒิ อะ อื้ม มะ ไม่เอาอย่างนี้ อื้อ”


“อ๊า เอาอย่างไหนละ ริมระเบียงดีไหมรับลม หรือห้องรับแขกดี”วุฒิแกล้งกระเซ้า นนทืตีแขนใหญ่อย่างแรงด้วยความเคอะเขิน


“อย่าพี่วุฒิ”เสื้อเล็กถูกรั้งออกไปจากตัว วุฒิก้มลงไปครอบครองปทุมถันเล็กที่ชูชันตั้งรอการมาของริมฝีปากร้อนของเขา เขา
ดูกลืนมันอย่างอร่อย เสียงคนตัวเล็กครางลั่นห้อง วุฒิเลื่อนหน้าขึ้นไปจูบที่คอเล็กฝากรอยเอาไว้ แล้วปิดปากบางด้วยริมฝีปากหน้า ส่งลิ้นเข้าไปหยอกเอิญภายใน


“อ๊า พี่วุฒิ อื้ม”นนท์ใช้ลิ้นเล็กตวัดตอบอย่างน่ารัก วุฒิใช้มือข้างขวาดึงกางเกงเล็กร่นลงไปที่หน้าขาจากนั้นก็กดนิ้ววนที่ช่องทางเล็กสีชมพูเต่งเพราะถูกร่วมรักอย่างหนักเมื่อคืน เขาถอดกางเกงเล็กออกแล้วจับขาให้เป็นรูปตัวเอ็ม ก้มลงไปเลียสร้างความรัญจวนให้ร่างเล็ก


นนท์บิดเร้าไปมาอยู่บนเตียงกว้างสองมือยึดศีรษะใหญ่เอาไว้ ปากก็ครางถี่ ไม่นานวุฒิก็ชำแรกส่วนที่ยิ่งใหญ่เข้ามาในตัวเขา พายุรักผ่านพ้นไปในเวลาไม่นาน นนท์หอบแฮ่กอย่างสุขใจ


“เป็นไงแข็งแรงไหม จะต่ออีกยกก็ไหวนะ”วุฒิล้อเขานอนมองร่างเล็กที่ค้อนขวับอย่างเอ็นดู เขาจูบซับที่ไรผมบาง กระชับร่างเล็กเข้าหาตัวกอดเอาไว้แน่นเหมือนไม่อยากให้ลุกไปไหน



ยิ้มนะตัวเล็กของพี่…

ก่อนที่พี่จะจากไป…พี่ขอให้มีแต่ภาพของเราที่มีความสุข

.................................................................................

 

อีกนิดใกล้จบแล้ว บำเรอรักบทเมียน้อย แบบดราม่า
คิดไปก็ใจหาย เรามากันถึงบทที่ 29 แล้วนะ บทที่สามสิบกว่าๆก็จะจบเรื่องพี่วุฒิ
ต่อเรื่องของน้องวินกับน้องนัท อันนี้ขอเลย SM มาก เลือดตกยางออก
ขอดราม่าหนักนะ อยากเขียนจริงๆ
เอาละ ฝากแฟนเพจด้วยคะ อัพนิยายหลายเรื่อง
ติดตามพูดคุยเม้าท์กันได้
https://www.facebook.com/faiizfiction
หรือทวิตเตอร์อันนี้ออนทั้งวัน
https://twitter.com/faiizruii1

[wi_OoO_wi]

ทำไมสนุก ทำไมชอบ ทะมายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย 

รีบไปเถอะครับ จะได้ไม่เป็นภาระของลูกหลาน 

[@Lucifer_Prince@]

คนแต่งแกล้งง่า  แต่ก็เนอะถ้าวุฒิไม่ตายมันก็เหมือนนิยาย[ก็นี่มันนิยาย-*-]  แต่ถ้าวุฒิตาย  แล้วนนท์ละครัฟพี่คนแต่ง  นนท์จะเสียใจมากแค่ไหรคัฟ  วุฒิแกไม่คิดบ้างหรอว่า  ที่แกลงโทษตัวเองอ่ะแล้วแกตายน้องจะอยู่กับใครกัน  ห๊าา  ฮือๆ  จะตายก็บอกน้องเถอะ  กล่อมน้อง  เพื่อให้น้องมีชีวิตอยู่ต่อไป  รอตอนต่อไปคัฟพี่คนแต่ง  รบกวนถามเรื่อง  Oops  clip  ฯนี่ยังแต่งอยู่มั๊ยคัฟ^^ 

[fay 13]

 

[broke-back]

พอรู้ว่าไอ่พี่วุฒิจะตายจริงๆ
คนอ่าน..อดที่จะเศร้าไม่ได้

สงสารน้องนนท์อ่ะ
อยู่โดยไม่มีคนรัก
เศร้าอิ๋บอ๋าย


น้องฝ้าย.. ไหว้ หมายถึง ว่ายน้ำ หรือเปล่า
ถ้าใช่   ว่าย  ใช้คำนี้ครับ

อ่านตอนนี้..ชอบนะ
เพิ่งจะอ่านเจอบท "คนดีๆ" ของคนเลวๆ อย่างไอ่พี่วุฒิ ซะที
ขอบคุณครับ +1 เลย
 

[maru]

ถ้านนท์รู้ความจริงขึ้นมา วุฒิบอกความจริงกับนนท์เถอะ

[ฝ ฝ้าย]

พอรู้ว่าไอ่พี่วุฒิจะตายจริงๆ
คนอ่าน..อดที่จะเศร้าไม่ได้

สงสารน้องนนท์อ่ะ
อยู่โดยไม่มีคนรัก
เศร้าอิ๋บอ๋าย


น้องฝ้าย.. ไหว้ หมายถึง ว่ายน้ำ หรือเปล่า
ถ้าใช่   ว่าย  ใช้คำนี้ครับ

อ่านตอนนี้..ชอบนะ
เพิ่งจะอ่านเจอบท "คนดีๆ" ของคนเลวๆ อย่างไอ่พี่วุฒิ ซะที
ขอบคุณครับ +1 เลย
 

โอะๆ ขอบคุณคะ ช่วงนี้สับสนสุด กราบคุณพี่งามสามครั้ง >O<

[Yunatsu]

 

ถ้าวุฒิ ตาย จิงๆ ก้แอบสะใจ
แต่สงสารนนท์อะ

แง้ๆๆๆๆๆ ทำไงดีสับสน ไม่รู้จะเลือกอะไร

[•♀NoM!_KunG♀•]

เห้อ หน่วงสิ้นดีT^T ไม่ชอบแบบนี้เลย หื๊ออออ

[tuek]

สงสารนนท์อะวุฒิไม่ตายไม่ได้เหรอ

[mahmeow]

ฝันของพี่วุฒิเหมือนลางบอกเหตุเลย..โชคดีที่ไปช่วยนนท์ทัน
ถ้าแอบเอาทั้งกระเป๋าไปให้พี่น้ำดูจะรู้ไหมเนี่ย..> <

[snowboxs]

นนท์น่าสงสารมาตลอดเรื่องเลยอ่ะ

[pulovely]

ไม่ให้พี่วุฒิตายได้มั้ยอ่า

ถ้าพี่วุฒิตายไป นนท์ต้องเป็นบ้าแน่ๆ

อย่าให้นนท์ต้องใช้ชีวิตต่อไปอย่างเดียวดายเลยนะๆ ขอร้องละ

นนท์น่าสงสารตั้งแต่ต้นเรื่องยันจะจบเรื่อง

ให้นนท์รักกับพี่วุฒิอย่างมีความสุขไม่ได้เหรอ

คนแต่งอย่าใจร้ายนักเลย มันก็แค่นิยาย ใช่ มันก็แค่นิยาย

แต่ทำไมอินนนนนขนาดนี้ก็มะรู้  T_T

[KURATA]

น้องนนท์สู้เน้อ เศร้าจังวุ้ยอ่านตอนนี้อ่ะ

[~!!Ome!!~]

อิวุฒิ,, อิเหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย!

[sosi]

สงสารนนท์ถ้าวุฒตายนนท์จะทำยังไง
วุฒเห็นแก่ตัวที่สุด ไหนว่ารักนนท์ไงแล้วทำร้ายตัวเองอีกไม่สงสารนนท์หรือที่ต้องอยู่คนเดียว
 

[hiwawa]

เลออออค่าอ่ะ เป็นกำลังใจให้น้าาาา

[•♀NoM!_KunG♀•]

รอรอ

[ฝ ฝ้าย]

บทที่สามสิบ

มีคนเคยบอกว่าเวลาแห่งความสุขมักสั้นนัก จริงอย่างที่เขาว่ากัน วุฒิทอดสายตามองผืนน้ำทะเลเบื้องหน้าพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่อยู่ริมระเบียงบ้านพัก วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วที่เขาจะอยู่กับนนท์พรุ่งนี้กลับไปเขาคงไม่ได้เห็นหน้าคนตัวเล็กอีก


   “พี่วุฒิครับทานข้าวครับ”นนท์เดินมากอดคนตัวใหญ่จากด้านหลัง วุฒิเอี้ยวตัวกลับมาหอมแก้มเล็ก


   “ปะ วันนี้มีอะไรทานบ้าง”ทั้งสองเดินกอดกันลงไปข้างล่าง


   “มีปูผัดผงกะหรี่  กุ้งแชน้ำปลาของโปรดพี่วุฒิ ต้มโคลงรวมมิตร ต้มยำทะเล กุ้งอบเกลือ ปลากระพงนึ่งมะนาว และเมนูเด็ด กุ้งเจ้าชู้ครับ”


   “มันมีด้วยหรอเมนูสุดท้ายเนี่ย”


   “นนท์ตั้งใจทำให้พี่วุฒิเลยนะ”


   “จะแอบแหน็บอะไรพี่หรือเปล่าหา”วุฒิบีบจมูกคนตัวเล็กอย่างหมั่นไส้ นนท์หัวเราะเสียงดังทำหน้าทะเล้นแลบลิ้นใส่คนตัวใหญ่


   “ไม่ใช่ซักหน่อย ก็พี่วุฒิชอบกินกุ้ง นนท์ได้สูตรใหม่จากป้าแม่บ้านเลยนะครับ เอากุ้งไปทอดกรอบแล้วราดด้วยน้ำซอสเปรี้ยวหวานรับรองอร่อยเหาะ”บอกอย่างมั่นใจ


   “พูดแล้วหิวเลยก่อนทานอาหาร ขอออเดิร์ฟก่อนละกันนะ”วุฒิก้มลงไปจูบคนตัวเล็ก นนท์ดิ้นขลุกขลักก่อนยกแขนคล้องคอวุฒิ วุฒิแทรกลิ้นเย็นๆเข้าไปควานหาความหวานจากภายจูบเสียงดังจ๊วบ


   “อะ อื้ม พี่วุฒิ”


   “อ๊า นนท์อีกนิดนะ”วุฒิจูบต่ออีกนิดก่อนถอนออก


“อยากอยู่แบบนี้นานๆจัง”วุฒิกอดคนตัวเล็กไว้ในอกแล้วกระซิบบอก


“ผมจะอยู่กับพี่วุฒิตลอดไป”วุฒิหัวเราะกลบเกลื่อน ตลอดไปอย่างนั้นหรอ มันคืออะไรกัน มันเป็นคำที่ไม่มีทางเป็นไปได้ใช่ไหม
ตลอดไปมันไม่จริง


เขาสลัดความคิดตัวเองออกก่อนอุ้มคนตัวเล็กไปโต๊ะอาหารหน้าบ้านติดทะเล อาหารนานาชนิดถูกเรียงไว้อย่างน่าทาน


“เอาละถึงแล้ว”วุฒิทางนนท์ลงกับพื้น นนท์เดินนั่งเก้าอี้ตรงข้ามวุฒิ


วุฒิตักปูผัดผงกะหรี่ให้นนท์เพราะรู้ว่าคนตัวเล็กชอบกินมาก นนท์พยักหน้าขอบคุณ แล้วตักกุ้งเจ้าชู้ให้วุฒิบ้าง


“กุ้งเจ้าชู้หรอ”วุฒิมองกุ้งทอดกรอบราดซอสในจาน นนท์หัวเราะคิกคักแล้วตักใส่ไปอีกสามสี่ตัว


“นนท์ ประชดพี่ใช่ไหม”วุฒิทำเสียงเข้ม


“ฮ่าๆๆ ก็พี่วุฒิชอบทานกุ้งนนท์ก็เลยตักให้ คิดอะไรมากครับรีบกินๆน้า ร้อนๆอร่อยๆ”


“เจ้าเล่ห์นักนะเรา”วุฒิเขกหัวคนตัวเล็กดังโป๊ก นนท์ลูบหัวตัวเองปอยๆ


“นนท์ติดพี่วุฒิมา”พูดอย่างภูมิใจยืดอกรับ


“ห๊า ติดพี่อย่างนั้นหรอ เดี๋ยวเถอะคืนนี้จะลงโทษไม่ให้ลงจากเตียงเลย”


“O[]O นนท์ล้อเล่น”คนตัวเล็กช็อกไปพักนึง แล้วแกะปูทานต่อ


“แต่พี่ไม่ล้อนะพี่ทำจริง” อั่ยยะ นนท์เขินหน้าแดง ให้ตายเถอะตั้งแต่เขามาเที่ยวกับพี่วุฒิเนี่ยจัดหนักกันทุกคืนเลยนะ นนท์นิ่งบิด
ไปบิดมา วุฒิเลยแกล้งเอามือจับขาเล็กหมับ นนท์ถึงกับเด้งตัวขึ้นเพราะตกใจ


“ฮ่าๆๆ”วุฒิหัวเราะลั่น นนท์เลยเอื้อมมือไปตีคนตัวใหญ่ แล้วนั่งทานข้าวต่อ ปากก็บ่นงุ้งงิ้งที่โดนแกล้ง


“อยู่ต่ออีกซักสามสี่วันไม่ได้หรอครับพี่วุฒิ นนท์ไม่อยากกลับเลย”อยากอยู่ต่ออีกนิด อยากมีความสุขแบบนี้นานๆ


“ไม่ได้หรอก พรุ่งนี้พี่มีงานต้องจัดการ นนท์เก็บของเสร็จหรือยัง”


“ยังเลยครับ ยังไม่เตรียมเก็บอะไรเลย นนท์ยังไม่อยากกลับ”ร่างเล็กงอแง


“รีบเก็บนะ เดี๋ยวต้องกลับไปเก็บของที่นู้นอีก”วุฒิพูดคลุมเครือ ร่างเล็กไม่ได้เอะใจอะไรนั่งทานข้าวต่อไปจนอิ่ม แล้วทั้งคู่ก็เดินเรียบชายทะเลชมวิวกันเป็นครั้งสุดท้ายในเย็นวันนั้น


นนท์นั่งเก็บของใส่กระเป๋า วุฒิทนดูร่างเล็กไม่ได้เขาเดินออกไปกินยาแล้วสงบสติในห้องนั่งเล่น มือถือเครื่องใหญ่ถูกพลิกไปมาเขากำลังตัดสินใจว่าจะให้แม่บ้านที่คอนโดเก็บของให้นนท์เลยดีไหม หรือว่าจะให้นนท์กลับไปเก็บเอง


   ความจริงเขาต้องให้คนไปทำความสะอาดคอนโดเก่าของนนท์ด้วย ถ้าไม่ทำความสะอาดแล้วนนท์จะต้องเหนื่อยทำเองอีก วุฒิกดส่งข้อความไปบอกลูกน้องให้จัดการทุกอย่างก่อนเขาและนนท์กลับไป


   นนท์เก็บของเสร็จก็ให้แม่บ้านช่วยยกกระเป๋าไปไว้ในรถ พรุ่งนี้ต้องไปสนามบินแต่เช้า เลยต้องเตรียมทุกอย่างให้พร้อม เขากันเสื้อผ้าสำหรับใส่พรุ่งนี้ไว้ให้พี่วุฒิแล้วก็ตัวเอง นนท์เดินรอบบ้านก่อนเจอวุฒินอนหลับอยู่ในห้องนั่งเล่น


   เพราะฤทธิ์ยาทำให้คนตัวโตหลับไป นนท์ทรุดนั่งข้างๆพี่วุฒิก่อนซบที่อกกว้าง


   “นนท์มีความสุขจังเลยครับพี่วุฒิ มีความสุขมากๆ วันหลังเรามาอีกนะครับ”นนท์บอกร่างสูงที่ไม่รับรู้อะไร


   “พี่วุฒิ นนท์มีความสุขมากจริงๆ แต่ในใจนนท์ก็รู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้ เหมือนพี่วุฒิจะหายไปไหน นนท์คงคิดไปเอง พี่วุฒิอยู่กับนนท์จะหายไปไหนได้ใช่ไหมครับ รักนนท์มากๆนะพี่วุฒิ นนท์มีพี่วุฒิคนเดียว นนท์รักพี่วุฒินะครับ”



   ทั้งสองนอนซบกันอยู่บนโซฟาจนเกือบเช้า วุฒิสะดุ้งตื่นเพราะรู้สึกขาที่ขา พอลืมตาขึ้นมาก็เห็นร่างเล็กนอนหนุนตักไว้ เขาลูบหัวนนท์ไปมาก่อนปลุกให้คนตัวเล็กไปอาบน้ำเตรียมตัวกลับกรุงเทพฯ


   “เสร็จแล้วครับ”นนท์ออกมาจากห้องด้วยชุดเรียบร้อย บรรยากาศต่างจากเมื่อวานวังเวงและเย็นชา พี่วุฒิไม่พูดอะไรซักคำเดินกุมมือนนท์ไว้แล้วพาเดินไปขึ้นรถ จากนั้นก็นั่งเครื่องบินกลับมากรุงเทพฯ ตลอดระยะเวลากว่าสามชั่วโมงทั้งคู่นั่งนิ่งไม่พูดอะไร
นนท์ไม่กล้าคุยกับพี่วุฒิเหมือนพี่วุฒิมีอะไรอยู่ในใจ กำลังคิดอะไรอยู่นะ บอกผมได้ไหมคริบพี่วุฒิ บอกนนท์ได้ไหม



ทั้งสองนั่งรถมาถึงคอนโด วุฒิยืนรอคนตัวเล็ก นนท์พยายามจะลากกระเป๋าขึ้นไปบนห้องแต่ถูกวุฒิห้ามไว้ วุฒิตรงดิ่งเดินนำขึ้นไป นนท์วิ่งตามทั้งคู่อยู่ในลิฟต์บรรยากาศอึดอัดสุดๆ


“พี่วุฒิครับ…”นนท์ตัดสินใจเป็นคนเริ่มบทสนทนาแต่วุฒิดันกดโทรศัพท์เสียก่อน ทำเอาคนตัวเล็กหงอยทันที


“เตรียมของเสร็จแล้วใช่ไหม โอเค”ลิฟต์เปิดวุฒิเดินออกไปโดยไม่รอ นนท์เดินมาถึงห้องก็ตะลึงเมื่อข้าวของ ของเขาถูกขนออก
มากองไว้ข้างหน้า วินยืนกอดอกยืนยิ้มต้อนรับพี่วุฒิพอพี่วุฒิไปถึงก็กระโดดกอด หอมแก้มแสดงความรักไม่อายเขา


ดวงตาเล็กร้อนผ่าว น้ำตาใสไหลออกเปื้อนแก้ม ขาทั้งสองข้างอ่อนแรงแทบเดินไม่ไหว แบบนี้นี่เอง พี่วุฒิอยากเลิกกับเขา พี่วุฒิพาเขาไปเที่ยวครั้งสุดท้าย เข้าใจแล้ว ทำไมพี่วุฒิถึงใจดีอย่างหน้าใจหาย ทำไมพี่วุฒิถึงพาเข้าเที่ยว ทำไมวันนี้พี่วุฒิถึงเย็นชากับเขา เพราะแบบนี้นี่เอง


“พี่วุฒิหมายความว่าไงครับ”นนท์ถามร่างสูงทั้งน้ำตา วุฒิกำมือแน่นเขาต้องไม่ใจอ่อนตัดไปสียตั้งแต่ต้นลม ให้นนท์เสียใจตั้งแต่
ตอนนี้ ดีกว่าเสียใจไปตลอดชีวิตถ้าเขาจากไป แบบนี้ดีแล้ว ทำแบบนี้ดีแล้ว


“พี่ให้คนทำความสะอาดคอนโดนนท์ไว้ให้แล้ว ของพวกนี้เดี๋ยวพี่ให้คนขนไปให้”วุฒิบอกเสียงเย็นชา ตีหน้าเข้มทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร


“พี่วุฒิ นนท์ไม่เข้าใจ”นนท์ส่ายหน้าไปมา อย่างไม่อยากเชื่อ


“เขาไล่ออกจากคอนโดน่ะสิ ไม่เข้าใจหรือไง อย่าทำเป็นโง่ไม่รู้เรื่องหน่อยเลย คราวนี้รู้แล้วใช่ไหมพี่วุฒิเลือกใคร คนไร้ประโยชน์อย่างแก อยู่ไปก็ไม่ไม่อะไรดีขึ้น ออกไปซะออกไปจากชีวิตพี่วุฒิเสียที”วินบอกด้วยน้ำเสียงเหยียดเสียดสี
วุฒิยืนมองเฉยปล่อยให้วินพูดโดยไม่ขัดซักนิดยิ่งทำให้คนตัวเล็กน้อยใจมากกว่าเดิม


“ไม่ไป นนท์ไม่ไป พี่วุฒิทำแบบนี้กับนนท์ไม่ได้นะครับ นนท์จะอยู่ยังไง ถ้านนท์ไม่มีพี่วุฒิ ฮือ ฮือ”นนท์เดินไปเกาะแขนใหญ่ร้องไห้อ้อนวอนอย่างน่าสงสาร วุฒิแกะมือเล็กออกจากแขนตัวเองก่อนบอกด้วยน้ำเสียงเย็นชาก่อนเดินหนีไป


“ออกไปจากชีวิตพี่ซะ อยู่แบบนี้ไม่มีความสุขหรอก”


“พี่วุฒิ ไม่ไป นนท์ไม่ไป ฮือ ฮือ”นนท์เดินไปขว้างทางวุฒิ วุฒิผลักร่างเล็กให้พ้นทาง


“พี่บอกให้ไปไงละ”วุฒิตะคอกใส่อย่างเหลืออด


“ฮือ ฮือ ไม่ไป นนท์ไม่ไป นนท์จะอยู่กับพี่วุฒิ นนท์ไม่ไป”ร่างเล็กหวีดร้อง วุฒิสั่งให้ลูกน้องช่วยกันจับตัวนนท์ไว้ ส่วนเขาเข้าไปในห้องปิดล็อกประตู


“ปล่อย ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ พี่วุฒิออกมาคุยกันก่อน พี่วุฒิทำแบบนี้กับนนท์ไม่ได้นะครับ ฮือ ฮือ พี่วุฒิทำกับนนท์อย่างนี้ไม่ได้ นนท์รักพี่วุฒิ ให้นนท์เป็นเมียน้อยก็ได้ เป็นอะไรก็ได้ขอแค่นนท์ได้อยู่กับพี่วุฒินะครับ”ร่างเล็กผลักลูกน้องวุฒิออกเขาเคาะประตูห้อง เรียกร้องเผื่อว่าคนข้างในจะได้ยิน


   วุฒินั่งทรุดตัวอยู่หน้าประตูเขารับรู้ได้ถึงแรงสะเทือนที่ร่างเล็กโถมลงมา เขาก้มหน้าลงซุกเข่าร้องไห้ หัวใจของเขาตอนนี้ปวดร้าวยิ่งกว่าครั้งไหน วุฒิกัดปากแน่น เจ็บ เจ็บไปหมด เหมือนเขาบีบหัวใจตัวเองทำร้ายตัวเอง เลือดแดงๆไหลออกจากปากหนา วุฒิยกมือขึ้นปาดมันออก ที่จมูกเลือดกำเดาก็ไหลออกมาเช่นกัน เขาค่อยๆลุกไปกินยา


ฝ่ายนนท์ก็นั่งพิงประตูห้องไห้ไม่ยอมไปไหน


วินจัดการให้คนขนของนนท์ไปไว้ที่คอนโดเดิมแล้วให้ลูกน้องวุฒิช่วยกันพานนท์ออกจากคอนโดให้ได้ พร้อมสั่งกำชับไม่ให้นนท์เข้ามาที่นี่


   นนท์นั่งสะอื้นไห้ไปตลอดทาง เขาตัดสินใจโทรหาพี่น้ำ พี่น้ำต้องช่วยเขา ฮือ ฮือ พี่วุฒิทำแบบนี้กับนนทืไม่ได้ พี่วุฒิทิ้งนนท์ไม่ได้ 






...................................................
 

ติดตามพูดคุยกันได้ที่
https://www.facebook.com/faiizfiction
   

[lovemongjang]

ลุ้นต่อไป 

[maru]

สงสารนนท์ สงสาุรวุฒิ วุฒิทำแบบนี้ดีแล้วจริง ๆ หรือ ไม่บอกนนท์จะดีแล้วจริง ๆ หรือ