เห็นเรื่องนี้ผ่านตาหลายรอบมากค่ะ ไม่กล้ากดเข้ามาอ่านเพราะคำว่า drama ตรงชื่อเรื่องแท้ๆเลย
แต่ก็ทนความเย้ายวน(?)กับเรื่องราวของเด็กช่างไม่ไหวค่ะ ชอบแนวนี้
ไม่รู้เหมือนกันว่าคาดหวังว่าต้องเจอดราม่าแบบไหน แต่อ่านเรื่องนี้แล้วก็ถือว่าอยู่ในระดับที่รับได้(คือไม่เลิกอ่าน)
แต่ก็เศร้ามากๆอยู่ดี น้ำตาซึมจนเกือบร้องไห้เลยทีเดียว
ที่ใช้คำว่าเกือบเพราะจบตอนแล้วแอบเดินไปเดินมาดร็อปอารมณ์ตัวเองอะค่ะ55
ก็มันทำใจลำบากหนิ ยึ้ยย
ตอนแรกที่อ่านไป2-3บท เราหันไปบอกตุ๊ดข้างๆ ที่นั่งอ่านพร้อมกัน(คนละเครื่อง)ว่า
“กูว่าพี่ไม้เป็นพระเอก” 5555 ยิ่งอ่านยิ่งชอบพี่แกนะ ถึงไม่ได้เป็นพระเอกแต่พี่แกก็ได้ใจเรา
ขอได้ปะผู้ชายคนนี้
ตบตีแย่งกะพี่ขวัญและเหล่าแม่ยก
โดนถีบอเกน
พี่ลูกขวัญไม่ได้เกลียดแกนะแต่รำคาญ555 ทำร้ายน้องได้ตลอดจริงๆ
รู้สึกยังไงก็ไม่เลือกแสดงออกให้ชัดๆซักทาง คนอย่างนี้ต้องโดนปราบ(แอบอยากอ่านเรื่องพี่แก)
ส่วนคนอื่นความรู้สึกก็พัฒนาไปเรื่อยตามบทที่อ่านเพิ่มจนอธิบายไม่ถูกล่ะ
จำได้อยู่อย่างคือ จากไม่ชอบอิพี่ดิวเป็นเกลียดมันล่ะ แถมพี่มันไปด้วยอีกตัว
คือถ้าไม่ตายนางสองคนก็จะไม่หยุดจริงๆใช่มะ
น้องแก้วดูน่ารัก ขี้อ้อน น่าถนอมดีจัง เรียกพี่ฝิ่นแล้วรู้สึกว่าน่ารักเข้าไปอีก ฟิน
ชอบน้องนะ น้องมีความพยายามดีจัง ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้เข้มแข็งอะไร (หมายถึงไม่ได้ไม่เจ็บกับส่งที่เจออะ)
เรื่องที่เจอก็ไม่ใช่ว่าจะเบาๆด้วย
ขอบคุณพี่พงษ์จริงๆที่ดูแลและรักน้องขนาดนี้
ชอบโมเม้นที่น้องแก้วอยู่กะพี่พงษ์ด้วย อบอุ่นดี
แล้วคนอื่นๆนี่จะมีเรื่องของตัวเองหรือเขียนต่อใช่มั้ยคะ
ชอบทุกคนเลย ทั้งโจ้ แสน โซ่-ภู
ชอบเรื่องนี้มากเลย ได้อะไรจากเรื่องนี้เยอะมาก ซึ่งพิมพ์ๆไปตรงนี้ไม่หมดแน่(เพราะลืม555)
เวลามันตื้นตันอะไรมากๆก็อยากบอกความประทับใจให้หมดนะ
แต่มันก็จะตีกันจนจัดข้อมูลไม่ถูกแล้วลืมบางประเด็นไปแบบนี้ตลอดเลยค่ะ555
ที่แน่ๆคือ ขอบคุณที่เขียนนิยายดีๆให้ได้เสพนะคะ
เรื่องสนุกและชวนติดตามมากเลย คอนเฟิร์มได้จากตุ๊ดข้างๆด้วยค่ะ
แต่นางคงไม่ได้มาเม้น เลยฝากบอก นี่ก็เพิ่งชี้ทางเข้าเล้าให้นาง5555
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
