ตอนที่ 5
ตอนนี้สิ่งที่ค้างคาใจผมอยู่ก็คือ..พิชญ์ชอบใคร(วะ?)ครับ
“วาววววว แกไม่รู้จริงๆอ่อ?”ครับ ในฐานะที่วาวเป็นคนที่รู้ลึกรู้จริงเรื่องชาวบ้าน ดังนั้นผมจึงเลือกที่จะถามมัน
“ไม่..ไม่รู้โว๊ยยย จะรู้ได้ไงเล่า ไม่ได้เป็นมันซะหน่อย” วาวตะโกนใส่ผมแล้วดูหงุดหงิดเล็กน้อย อะไรวะถามแค่นี้เอง
“เป็นไปไม่ได้อ่ะ คนอย่างแกเนี่ยนะ ไม่รู้ว่าเพื่อนชอบใคร”ผมพึมพำเบาๆ
“ก็บอกว่าไม่รู้ก็ไม่รู้ดิวะ ถามอยู่นั่นแหล่ะ ไปดูคนไข้ดีกว่า”ไอวาวว่าแล้วก็ลุกออกไปดูคนไข้ มาขยันอะไรตอนนี้วะเฮ้อ..แล้วผมก็ต้องเก็บความอยากรู้ไว้ต่อไป
“สารวัตร” ตอนเที่ยงขณะที่ผมกำลังทานอาหารที่ร้านสุดหรูที่ไอตำรวจนี่พามา
“หื้ม?”สารวัตรเงยหน้ามาจากอาหารมองผมงงๆ คิดว่าน่ารักอ่อ?
“สืบไรให้หน่อยดิ”
“อะไออ่ะ?”ขณะที่มันยังเคี้ยวมันยังอุตส่าห์มาตอบผม กินก่อนก็ได้ เดี๋ยวก็ติดคอพอดี -*-
“สืบให้หน่อยว่าเพื่อนผมชอบใคร”
พรืดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อี๋!! ไอตำรวจพ่นอาหารที่เคี้ยวอยู่ในปากทั้งหมดออกมา แอ๋น่าเกลียดที่สวดถึงที่สวด
“เฮ้ย! ไอสารวัตร! ทำไรเนี่ยสกปรกที่สุด!” ผมตะโกนว่า
“ขอโทษๆ แต่ว่าคุณนี่ตลกอ่ะ”ไอตำรวจหยิบทิชชู่มาเช็ดปากเช็ดโต๊ะ น่าเกลียดที่สุด
“ตลกอะไรห๊ะ?”ผมจะหงุดหงิดละนะ
“ก็คุณคิดได้ไงเนี่ย ให้ตำรวจมาสืบหาว่าเพื่อนคุณชอบใคร เพี้ยนนะเนี่ยๆ” ไอสารวัตรบ้าหัวเราะผมเบาๆ
ชิ! ผมจิ๊ปากเบาๆแต่ทำไรไม่ได้
“เออไม่ช่วยอย่าช่วย ใจร้ายที่สุดเลย”ผมว่า
“อ้าว คุณนี่ อย่ามางอนนะ ผมเป็นตำรวจ จะสืบได้แต่เรื่องอะไรที่สำคัญๆ ไม่ใช่อะไรแบบนี้ เข้าใจป่าว”
“หูยยย ก็ได้วะ”ผมยอม ไรวะ แค่นี้ก็ทำไม่ได้ จ๊วด(?)อ่ะ
“เออคุณกล้อง พรุ่งนี้วันเกิดผมนะ” ไอตำรวจพูด
“จะเอาของขวัญหรอ?”ผมถาม
“เปล่า...”ไอตำรวจพูดนิ่งๆ แล้วหยุดไปแป๊บนึง
“ไปงานเลี้ยงวันเกิดผมหน่อยดิ” มันพูดนิ่งๆ
“หื้มมมมมม?”ผมทำหน้ามึนใส่ อะไรวะ? งานเลี้ยงอะไร? เกิดมาผมเคยแค่ร้องเพลงเป่าเค้กแกะของขวัญจากเพื่อนและกล้า แล้วไอนี่ทำไมมีงานเลี้ยงวันเกิดอ่ะ ไฮโซไปไหนพี่น้อง?! - -‘
“ไม่ต้องห่วงหรอกกล้อง งานเล็กๆมีแค่ญาติพี่น้องแค่นั้นเอง” อืม...ญาติพี่น้องแค่นั้นหรอ...
“ไอตาสารวัตรบ้า ไหนบอกแค่ญาติพี่น้องไง” ตอนนี้ผมอยู่ในห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมสุดหรูแห่งหนึ่ง มีคนเยอะแยะไปหมดแลดูไฮโซๆกันทั้งนั้นด้วย
“ก็ญาติพี่น้องไง เออ ผมลืมบอกไปว่าครอบครัวผมเป็นครอบครัวใหญ่น่ะ” เออขอบใจมากนะไอด๋อย -____-
“นี่มันไม่ใช่ครอบครัวใหญ่แล้ว นี่มันครอบครัวโคตรใหญ่แล้วเนี่ยย” ผมทำเสียงโมโห บ้ารึเปล่าครับครอบครัวบ้าอะไรใหญ่ขนาดนี้ หูยย อย่างกะงานแต่งงาน
“ก็ฝ่ายแม่มีพี่น้อง9คน แต่ละคนก็มีลูกคนสองคน ฝ่ายพ่ออีก13คน มีลูกมีหลานกันแล้วทั้งนั้น ก็เลยเยอะขนาดนี้อ่ะ” หูยย แม่มึงเป็นเกิร์ลเจนพ่อมึงเป็นเอสเจใช่มั้ยเนี่ย เยอะไปไหน ยิ่งกว่าแผงปลาในตลาด แล้วดูมันทำหน้าเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา นี่มันเป็นอะไรกับยุ้ยญาติเยอะรึเปล่าเนี่ย ญาติเยอะจริงๆ
“อ้าว!พี่ก้อง!” ผู้หญิงน่าจะอายุน้อยกว่าผม เพราะเรียกสารวัตรว่าพี่ หน้าตาน่ารัก พร้อมกับชุดเดรสสีชมพูอ่อนสดใส ยิ้มแล้วเดินมาทางผมและไอเจ้าของวันเกิด
“ว่าไงยัยจ๋า กลับมาจากบอสตันตั้งแต่เมื่อไหร่หื้มม?” ไอสารวัตรยิ้มอย่างอ่อนโยนก่อนจะโยกหัวผู้หญิงที่ชื่อจ๋าตรงหน้าโดยที่ผู้หญิงที่ชื่อจ๋าทำท่าไม่พอใจอยู่น้อยๆ
“ซักพักแล้ว เออพี่ก้อง คุณแม่จ๋ากับคุณแม่พี่ก้องอยู่ตรงนั้นอ่ะ คุณแม่จ๋าอยากเจอ ไปหาท่านหน่อยดิ”คุณจ๋าชี้ไปทางผู้หญิงผมสิงโตตีโป่งผมซะใหญ่โตพร้อมแต่งหน้าจัดๆแบบไฮโซๆ(?) คนนึงผมจำได้แม่นคุณหญิงแม่งของไอสารวัตรนี่ งั้นอีกคนก็คือคุณแม่ของคุณจ๋าสินะ
“อืมๆ งั้นพี่ไปหาท่านหน่อยแล้วกัน” ไอสารวัตรทำท่าจะเดินไป อ่าว ทิ้งกู - -‘ “เออจ๋า ฝากดูกล้องหน่อยนะ แฟนพี่เอง เดี๋ยวมาเอาคืน เดี๋ยวมานะ ไม่ต้องคิดถึง” ว๊ากกกกก เดินไปก็เดินไปสิวะ ไม่ต้องมาพูดไรงี้ได้ป้ะ อึ๊ยยยยย
“มะ..มะ..ไม่ใช่นะครับคุณจ๋าเอ่อ...”ผมพยายามปฏิเสธแต่คงไม่ทันซะแล้วเมื่อคุณจ๋าหัวเราะคิกๆเบาๆแล้วมองผมอย่างสนใจไม่วางตา
“เรียกจ๋าก็ได้ค่าาา พี่กล้อง^^” น้องจ๋า(เปลี่ยนสรรพนามไวจริงนะ - -‘)บอกผมแล้วยิ้มเบาๆ ความจริงแล้วจ๋าก็น่ารักดีเหมือนกันนะเนี่ย ยิ้มทีโลกเปิดเลยแฮะ “แบบพี่กล้องเนี่ยต้องเคะสินะ ส่วนพี่ก้องเมะ” จ๋าพิมพำกับตัวเอง แต่ผมก็ดันได้ยิน อะไรวะครับ เค้กเมคอะไรงง??
“เมคเค้กอะไรครับน้องจ๋า อยากทำเค้กหรอ?”ผมถาม น้องจ๋าที่ยืนสำรวจผมไปทั้งเรือนร่าง(?)ก็มองหน้าผมอย่างประหลาดใจแล้วหัวเราะอีกครั้ง อะไรของเค้าวะเนี่ยยยย
“ไม่ใช่ค่าาา เคะน่ะคือพี่กล้อง ส่วนเมะน่ะคือพี่ก้องนู่น”น้องจ๋าอธิบายเหมือนว่าจะทำให้ผมเข้าใจ - -‘
“แล้วเคะกับเมะอะไรนี่คืออะไรล่ะครับ?”ผมถาม ไม่เก็ทอ่ะไม่เก็ทจริงๆ
“ก็เคะน่ะก็คือฝ่ายรับไง ส่วนเมะน่ะคือฝ่ายรุก^^”อ๋ออออ งั้นผมก็เป็นฝ่ายรับใช่มะ? อ๋ออออ เฮ้ย!! ไม่ใช่ดิ! ผมต้องรุกดิ เฮ้ย!ไม่ใช่ บ้าใหญ่แล้ว แฟนปลอมๆเฉยๆมารุกรับอะไรล่ะ?!
“เฮ้ย! ไม่ใช่อย่างงั้นนะน้องจ๋า ไม่ใช่นะครับ”ผมพยายามปฏิเสธ แต่ก็โดนถ้อยคำที่จบสิ้นชีวิตผม
“ก็หน้าหวานซะขนาดนี้ ตัวก็เล็กๆนิดเดียว ก็ต้องเป็นเคะสิคะ ส่วนพี่ก้องหล่อๆเข้มๆอย่างงั้นน่ะก็เป็นเมะไป เชื่อสาววายอย่างจ๋าเหอะ ไม่เคยพลาด^^” อ๊ากกกกกกกกกกกกก ผมจะเป็นบ้าตาย ตระกูลนี้นี่มัน หึ๋ยยยยยยยยยยย!!
“คิดถึงพี่ก้องหรอคะ?” น้องจ๋าถามผม หลังจากที่ไอสารวัตรเอาเจ้าสาววายตัวป่วนสุดรั่วมาจะให้ดูแลผม เออดูและแลจริงๆ สังเกตผมทุกอย่าง น้องจ๋าบอกว่าปลื้ม นานๆจะได้เจอเคะในอุดมคติแบบในฟิคทั้งที เลยจ้องผมทุกอย่าง ทำนั่นก็น่ารัก ทำนี่ก็น่ารัก น้องจ๋าครับ พี่หล่อครับ พี่เท่ครับ ไม่ใช่น่ารักครับ - -‘ แล้วตอนนี้ผมกำลังมองหาตัวช่วยตัวเดียวในนี้เพราะนอกจากไอสารวัตรและน้องจ๋าสาววาย ผมก็ไม่รู้อะไรใครอีกเลย
“ไม่ใช่นะน้องจ๋า มั่วแล้ว” น้องจ๋าเป็นคนมีความสามารถพิเศษครับ สามารถแซวผมแล้ววกกลับหาไอสารวัตรนั่นได้ เป็นความสามารถที่ไม่จำเป็นต้องมีก็ได้นะผมว่า -*-
“ไม่มั่วเหอะ อะไรๆ ห่างกันแค่นี้คิดถึงกันซะและ วู้ว! หวานยิ่งกว่าฟิคที่เคยอ่านอีกอ่ะ” คำศัพท์น้องจ๋าเยอะมากครับ เคะ เมะ วาย ฟิค เฮ้อออออ
“จ้องอยู่นั่นแหล่ะ เดี๋ยวพี่ก้องก็ผุหมด” น้องจ๋ายังแซวต่อได้โดยไม่ต้องให้ผมโต้แย้งใดๆ พอผมแย้งก็หาว่าผมแก้ตัวแล้วก็เพ้ออะไรของเธอต่อไป เพราะงั้นผมก็จะไม่พูดอะไรให้ตัวเองเข้าตาจนอีก แต่ความจริงแล้ว ผมละสายตาจากไอสารวัตรมาซักพักแล้วล่ะ แต่มองผู้หญิงคนที่ยืนคุยกับไอสารวัตรและแม่ของมัน ดูท่าทางสนิทสนม สามคนยิ้มและหัวเราะกันอย่างไม่สนใจใคร ใช่แล้วครับ ผู้หญิงคนนั้นก็คือคุณจินนี่ ที่ไอสารวัตรมันบอกว่าต้องถูกคลุมถุงชนกับคนนี้ เลยให้ผมมาเล่นละครเป็นแฟนมัน แล้วไหงมาพูดคุยหัวเราะร่าเริงกันอย่างนี้หล่ะ เดี๋ยวๆไอสารวัตรก็โยกหัวคุณจินนี่บ้างล่ะ เดี๋ยวคุณจินนี่ก็กระโดดเกาะแขนไอสารวัตรบ้างล่ะ อ๊ะๆ อย่าคิดว่าผมหึงนะ ผมเปล่าหึงเลย ผมแค่..ผมแค่ไม่เข้าใจว่าก็ในเมื่อไม่ได้ผิดพลาดอะไร ก็แต่งๆกันไปเลยสิ ผมเปล่าหึงหรอก เชื่อผมสิ
----------------------------------TBC------------------------------------------
มาแล้วนะๆ ไม่ปล่อยให้คอยเก้อชะเง้อคอยหาอีกต่อไป
)
ปล.เห็นดิสคนอ่านเป็นยุนแจกันเยอะเลย ออคิสเป็นแคสนะคะ เม้ามอยกันได้
มีทวิตเตอร์กันรึเปล่า? อยากเม้าเวิ่นเรื่องยุนแจยูซู(เอ่อ..ใครไม่ชอบหรือไม่รู้จักข้ามปล.นี้ไปก็ได้นะคะ ._.) ก็ส่งข้อความมาหาแล้วกันแล้วเดี๋ยวส่งทวิตเตอร์ไปให้ ฟอลแล้วมาคุยกันได้เน่อ ><
รักทุกคนเหมือนเดิม แล้วเจอกันตอนต่อไปจ้าาา
หัวข้อ: Re: คุณหมอเป็นโรคกับคุณตำรวจขโมยหัวใจ : เอาตอนพิเศษมาให้เป็นของขวัญปีใหม่นะจ๊ะ :) (1/1/2555) (อ่าน 82348 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก