มาต่อครึ่งหลังให้ค่ะ ที่ต้องหยุดเพราะไปเช็ดเลือดมา
ขอให้สนุกกับการอ่านนะคะ.......... ฝากเรื่องต่อไปด้วยค่ะ เร็วๆ นี้
ผมใช้ปลายลิ้นสัมผัสน้ำที่เอออยู่ รสชาติออกจะแปล่มๆ แต่มันทำให้กายของผมตื่นเลยก็ว่าได้
มือของผมลูบไล้ สัมผัสแท่นนั้น ซึ่งถูกทับด้วยผ้าชิ้นบาง ผมเริ่มถอดเสื้อของตัวเองออก และปลอดกางเกงของตัวเองออด้วย
เช่นกัน...........
ผมใช้ริมฝีปากสัมผัสแท่นและใช้น้ำลายช่วยเหมือนเสื้อตัวนั้น เจ้าแท่นเห็นเด่นชัดภายใต้ผ้าชิ้นน้อยๆ เพราะมันกำลังพยามเป็น
อิสระจากการถูกควบคุม ซึ่งมือของผมก็ยังบี้เจ้าถันน้อยๆ ทั้งสองข้างอยู่
ผมดึงผ้าน้อยนั้นออกไป เพื่อให้อากาศเจ้าแท่นน้อยนั้นได้หายใจ และลืมตาดูโลกใบใหม่ มันโดดเด่นต่อหน้ามัน ซึ่งยอมก็ยอม
ไม่ได้เช่นกัน อย่างงี้มันต้องกำจัดซะ
ว่าแล้วผมก็จับมันไม่ให้ดิ้นหลุดไปได้(เหอะๆๆ) ผมจุ๊บตรงปลาย และลิ้นที่อุ่นของผมก็สัมผัสเจ้าตัวดีนั้น
“ก้อง..........ริว............อ่า”
เหมือนริวกำลังพยายามพูดบางอย่าง ซึ่งผมได้ยินไม่ถนัด
แต่ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องสำคัญ...เพราะเห็นเรียกผม ผมจึงใช้ร่างท่อนล่างทับส่วนล่างไว้
แล้วพาตัวเองขึ้นมา ประจันหน้ากับเจ้าริว
“ริว................ว่างัย...”
ผมเห็นหน้ามันแดงเป็นลูกทับทิม ปากแดงเจ่อๆๆ ดวงตาซึ่งหลับไว้เหมือนไม่กล้าสู้
อาจจะเป็นผมฝ่ายเดียวซะมากกว่าจะสู้หน้าเจ้าริวอยู่
“ก้อง......ถ้านายไม่รู้ว่าทำอะไรอยู่ .........”
“ริว.........ฉันรู้ตัวว่าทำอะไรอยู่.........และฉันจะไม่หยุดแม้ว่านายจะอ้อนวอน” ผมขัดขึ้น
และผมก็ก้มจูบปิดปากนั้นเสีย พร้อมทั้งหยอกล้อริว ด้วยการขบขยี้ร่างกายตัวเองกับริวเข้าด้วยกัน
“อุก....” เสียง ตกใจที่เกิดขึ้น “ก้อง....อึก” เสียงเรียกที่ไม่เป็นสำเนียง กำลังกระเจิดกระเจิง
ผมพลิกตัวออกและมาจับต้องที่แท่นและทำสิ่งที่ค้างไว้ ลิ้นผมสัมผัสทุกครั้งที่เจ้าแท่นถูกรูดลง สีเนื้อฉ่ำๆ อยู่ภายในปากของผม
ร่างกายของริวเกร็งขึ้น สะโพกถูกดันขึ้นด้วยปลายขาริวเอง เขาไม่รู้ตัวว่าทำอะไรอยู่
เหมือนกำลังพยายามให้ผมสัมผัสเขามากขึ้น มากขึ้น และมากขึ้น
“ก้อง...ไม่ไหวแล้ว.....” ผมไปมองเขาที่กำลังกัด หลังมือตัวเอง เห็นจะทนไม่ไหวจริง
ยิ่งผมเป็นคนใจอ่อนจริงๆ ด้วย ผมตั้งใจจะเล่นอีกนิดหน่อย แต่พอมองใจก็อ่อนยวบ.........
ผมเล่นจังหวะมือให้เร็วขึ้น เร็วขึ้น พร้อมกับร่างกายเจ้าริว “อ่า...อ่า....อ่าอาอาอาอา” นั้นเป็นเสียงก่อนที่จะมีน้ำที่ขาวขุ่นออกมา
จากปลายมังกรน้อยๆ นั้น......
เสียงหอบแฮ่กๆๆ นั้นเร้าใจผมจริง น้องชายผมก็โตเต็มมือผม ผมมองเห็นโลชั่นซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก
ซึ่งเวลานี้ผมต้องปล่อยให้เขาพักหายใจบ้างแหละ
ผมลุกขึ้นเดินไปหยิบโลชั่นเทลงบนมือ และกลับลงมาที่ว่างขาเจ้าริว พร้อมทั้งพลิกตัวเขาให้นอนคว่ำ
ผมยกสะโพกและเปิดเนื้อที่ปิดบังประตูลับนั้นไว้ ซึ่งเจ้าตัวสะดุดกับความแปลกใหม่ที่ได้สัมผัส
เนื้อโลชั่นถูกป้ายลงบริเวณนั้น เหมือนแรงโน้มถ่วงโลก จากบนลงล่าง ทำให้เนื้อโลชั่นไหลเข้าไปที่ประตู
ผมให้นิ้วโป้ง นวดตรงประตู ความชุ่มชื่นและการบีบนวดทำให้อาการเกร็งของริวลดลง
ผมให้นิ้วโป้งลองเชิง โดยการดันปลายนิ้วเข้าไป “อ่า...” ผมพยายามเปิดประตู้น้อยๆ นั้น
ผมคลึงมันจนเริ่มคุ้นเคย ผมเปลี่ยนนิ้วเพื่อจะขยายประตูน้อยๆ นั้น
ผมรู้ว่าครั้งแรกของ ผู้หญิงและผู้ชาย ใครๆ ก็อยากให้เป็นประสมการณ์ที่ดี ไม่อยากเจ็บกันทั้งนั้น
ดังนั้นยิ่งคนที่ผมรัก จะให้ผมทะลุทะลวงก็ใช่ที่ แม้ไอตัวน้อยผมมันจะไม่ไหวแล้วก็ตาม
ผมพยายามอดทนกับความเจ็บปวดที่ตัวเองสร้างให้ตัวเอง
“ก้อง...พอแล้ว.........มา......” นั้นเสียงที่ผมไม่เคยคิดว่าจะได้ยิน
ผมไม่รีรออีกแล้ว....อาจเป็นเพราะผมก็มั่นใจว่า จะไม่ทำให้เจ็บ
ผมพยายามดัน เจ้าเสือที่กำลังผงาดอยู่ ให้เข้าไป
มันเข้าไปได้ที่ละนิด และต้องหยุดพัก เพื่อบรรเทาอาการเกร็งของสิ่งแปลกปลอมที่เข้าไปสัมผัสภายในกายของริว
ผมใช้เวลาสักพักกว่าจะเอาเจ้าเสือเข้าไปได้......มือผมกำลังบีบนวดก้นน้อยๆ เพื่อช่วยผ่อนคลายตามสมควร
“ริว....อย่างเกร็ง....” ผมบอกเขา
โลชั่นช่วยให้ความเจ็บของการเสียดสีลดลงได้เป็นอย่างดี
ผมเริ่มขยับโดยการดันริวและร่างกายผมให้ห่างจากกัน และดันให้ชิดกัน เป็นจังหวะคลาสสิก
ผมเริ่มจังหวะเพลงเร็วเพื่อความเร้าใจ เมื่อการบรรเลงเพลงเริ่มจะไม่ไหว
ผมจึงพลิกกายเจ้าริวเพื่อมองใบหน้าแดงระรื่อ โดยที่กายผมยังฝังอยู่ในร่างของเจ้าตัว “อึก อึก.....”
ผมยกขาทั้ง 2 ข้างขึ้นเล็กน้อย ผมเริ่มเร้าจังหวะ ร็อคที่หนักแน่น เป็นจังหวะที่ผมของมาก (เมทัล ดิบๆ เถื่อนๆ)
ร่างกายผมบดขยี้ เจ้าริว เจ้าตัวอาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าด้วยเองกำลังจับ มังกรน้อยของตัวเองอยู่
และกำลังขยับมันตามเพลงที่ผมจัด ถ้าผมมองกล้องอยู่ในมือถืออย่าจะถ่ายภาพใบหน้าเจ้าริว
ตอนนี้จริงๆ อาจเรียกว่าเป็นใบหน้าที่ไม่มีมีใครได้เห็น นอกจากผมคนเดียวเท่านั้น
ใบหน้าที่แสนจะเซ็กซี่ มีน้ำตาเล็ดออกมาที่หางตา ทั้งใบหน้าร่วมถึงต้นคอเป็นสีแดงของเลือดฝาด
“อ่า....ริว เรา ไม่ไหวแล้ว.....” เหมือนเป็นสัญญาบอกให้ริวได้รู้ ผมปั่นจังหวะเพลงในกายเป็นบทเพลงที่สุดยอดของเราสอง
คน ก่อนที่ผมจะเอาตัวเองออกมา
ผมช่วยเหลือตัวเองเพียงเล็กน้อย น้ำขุ่นๆๆ ที่พุ่งออกมาจากปลายท่อ พุ่งเป็นสายน้ำ อยู่บนหน้าท้องของเจ้าริว
ผมเค้นมันออกมา เพื่อให้ความตื่นตัวนั้นลดลง โดยที่ของเจ้าริวก็ไม่แพ้กัน พุ่งขึ้นมากลางอากาศจะตกลงไปที่ท้องน้อยเช่น
กัน...........เสียงหายใจของเราทั้งคู่ เหมือนท่องแร็บของเพลง
ผมสังเกตเห็นหลังมือของริวที่เขาใช้กัด เป็นรอยห้อเลือดตามแบบฟันที่อยู่ในช่องปากของเขา
ซึ่งก็ทำให้ผมเสียงใจมากอยู่เช่นกัน................
ผมยันกายขึ้นแล้วเดินไปในห้องน้ำ หยิบหน้าขนหนูชุบน้ำ
แล้วเดินมาทำความสะอาดร่างที่นอนหมดแรง เช็ดเอาคราบน้ำต่างๆ ออกไป ให้ผ้าประคบประตูที่ผมได้ผ่านเข้าไป
ริวสะดุ้งเพราะน้ำเย็นๆ ที่สัมผัสร่างกายของเขา
ผมไม่กล้าที่จะถามความเจ็บ หรือรู้สึกอย่างไร เราสองคนเงียบโดยที่เจ้าตัวเอาแขนมาปิดตาตัวเองไว้
สิ่งที่ผมทำได้คือ ค่อยๆ เช็ดคราบต่างๆ
ผมเดินเข้าไปในห้องน้ำ และสำนึกสิ่งที่ทำลงไป.....
.......ช่ายยย อย่างที่ผมบอกริว ผมรู้ว่าผมกำลังทำอะไรอยู่ และผมจะไม่หยุดจริงๆ ผมไม่คิดจะให้เขายกโทษให้ ...........
เพียงแต่สักวันที่ใจเราจะตรงกัน ผมขอเท่านั้น....จริงๆๆ
ผมไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ในห้องน้ำนานเท่าไร แต่เมื่ออกมาริวก็หลับไปแล้ว
ถึงแม้ร่างกายของผมจะนอนอยู่แนบชิด...............แต่ใจของผมเหมือนกำลังวนอยู่ในน้ำวนซึ่งไม่สามารถจะว่ายขึ้นมาได้
จะขมตานอนก็นอนไม่หลับ.......ในเมื่อพรุ่งนี้ สิ่งต่างๆๆ มันจะไม่เหมือนเดิมแล้ว...............
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
แสงที่สาดส่องมาจากด้านนอก เป็นสิ่งที่ผมเช้านี้ ผมไม่อยากให้เกิดขึ้นจริงๆ
“ก้อง...............ก้อง.........” ผมได้ยินเสียงเสียงจากด้านหลัง
“ก้อง.........ได้ยินเปล่า.........เอาน้ำให้หน่อย” ผมหันไปมองก่อนที่จะลุกจากเตียงไปห้องครัว
น้ำเย็นถูกจ่อที่ริมฝีปากของริว
ผมรู้ว่าเขาต้องระบมแน่ๆ
ผมไม่กล้าที่จะสู้หน้าเพื่อนรักคนนี้จริงๆ
น้ำทั้งแก้วถูกดื่มกินเหมือนคนตายอดตายอยาก
“ก้อง.........มีอะไรอยากพูดไหม”
“ขอโทษที่ทำให้เจ็บ........” สิ่งที่ผมอยากจะขอโทษคือ ผมทำให้ร่างกายนั้นต้องเจ็บและแทบแตกสลายเมื่อคืน
“ถ้างั้นคราวหลังอย่าทำให้เจ็บอีกแล้วกัน”
ผมพยายามจะปล่อยให้คำพูดนั้นผ่านหูไป ไม่อยากเจ็บปวด อีกแล้ว
แต่มันกลับทำให้ผมอึ้งไปชั่วขณะ สมองผมเริ่มทบทวนสิ่งที่เจ้าริวพูดอีกรอบ
.........คราวหลัง..........คราวหลังหรอ............เอ้ย กูไม่ได้หูฟาดใช่ไหม
จากก้มหน้าอยู่ เลยต้องหันไปมองจนได้ “ริว........หมายความว่าไงอ่ะ”
เจ้าตัวดีตีหน้าเฉยใส่ “ก็ตามที่บอกนั้นแหละ....หรอว่าจะไม่ก็ได้นะ....”
มือสองข้างของผม จับที่ไหล่ของริวโดยอัตโนมัติ “ริว............เรารักนายจริงๆๆ นะ”
“อือ.........”
“เรารู้ทุกอย่างที่เราทำ......และเรารู้สึกแบบนั้นจริงๆ”
“อือ.........” หน้ามันยังเฉย แม้แก้มจะแดงเล็กน้อย (เจ้าริวเข้าสู่โหมดปกติแล้วครับ)
“ริว............ตอนไปนี้นายจะไม่ใช่เพื่อน แต่จะเป็นคนรักแล้วนะ......”
“เออ........” มันเริ่มรำคาญ หรือเขินกันแน่ว่ะ
“ริว.................นายรักเรามั่งป่ะ” เหมือนเป็นคำพูดที่ไม่อยากพูด แต่ก็อยากจะรู้มากๆๆ
“....ก้อง.........กูรู้ว่าตัวเองทำอะไรเมื่อคืน กูไม่ได้เมา........”
นั้นเป็นคำตอบ..................ซึ่งยังเป็นปัญหาของผมคนเดียว ว่ามันบอกอย่านี้หมายความว่ายังไง
แต่เพียงแค่ตอนนี้ ได้เท่านี้ก็ขอบคุณพระเจ้าแล้วแหละครับ
ผมกอดเจ้าริว อย่างคนไม่ได้เจอกันมาหลายปี (กอดซะแน่นเชียว)
“ก้องเจ็บ” นั้นเป็นคนพูดก่อนที่เจ้าริวจะกลับไปซุกผ้าห่มแล้วหลับต่อครับ
END………..
ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านนะคะ (อยากใช้ภาษาที่สวยงามใน nc ไม่รู้ผ่านหรือเปล่า)
แนะนำด้วยนะคะ
หัวข้อ: เรื่องจบในตอน เพื่อนรัก...หักเหลี่ยม(จบแล้วจร้า)+ตอนพิเศษ 26/10/54 (อ่าน 33234 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก