ครืด ครืด“ฮัลโหล...มีห่าอะไรไอ้พีช โทรมาตอนตีสาม รู้จักมารยาทบ้างมั้ยมึง”
“มึงแหละไอ้แปง มัวแต่นอนไม่รู้เรื่องรู้ราว น้ำจะท่วมหัวมึงอยู่แล้วไอ้ฟายย”
“ไหงงั้นวะ เมื่อตอนหัวค่ำกูดูข่าว เค้ายังประกาศไม่ต้องเป็นห่วงเขตกูปลอดภัย ยังไม่ต้องอพยพ”
“โอ๊ย ทำไมมึงถึงโง่แบบนี้ ใครๆเขาก็รู้กันทั้งนั้นว่าถ้าเค้าประกาศว่าปลอดภัยให้รีบอพยพ รีบๆตื่นแล้วเก็บของเลย หอกูน้ำเข้าและ ของมึงคงไม่รอดชั้นหนึ่งด้วยสิมึงอะ”
เอิ่ม ตกลงกูโง่!? เออนะ แต่กูก็เพิ่งรู้เดี๋ยวนี้แหละว่า
‘ปลอดภัย=ให้รีบอพยพ’ “เออๆกูรู้แล้ว จะรีบเก็บของ ว่าแต่มึงจะให้กูไปอยู่ไหนเนี่ย”
“กับผัวมึงมั้ง...ถามโง่ๆ กูโทรมาเตือนแค่นี้แหละ ตัวกูเองยังเอาไม่รอด แค่นี้นะเว่ย..”
อืม ไอ้เพื่อนเวร กูโง่ตลอดอะ...กูคงผิดเองที่ไปถามมึง...เวลาแบบนี้ยังเสือกกวนตีนกูได้อีก...ไอ้หอกหัก!!! กูไม่มีผัวโว้ยย!!!
.
.
.
ผมรีบเก็บของอย่างรวดเร็วก่อนจะลากสังขารของตัวเองออกมาจากหอพักด้วยอาการปลงตกในชีวิต...โอ้ว หน้าหอกู น้ำมันเริ่มมาจริงๆด้วยครับพี่น้อง
ยืนไว้อาลัยให้ห้องตัวเองหนึ่งนาที...
เอาล่ะครับไอ้แปง Let’s go to ศูนย์อพยพ!?
..
ซ่า!ว๊ากก...โว้ยยย เปียก กูเปียกไปแล้วครึ่งซีก แถมน้ำนี่ก็กลิ่นแปลกๆ แม่งขี่มอ’ไซด์ได้บัดซบมากเหอะ มึงเห็นบ้างมั้ยว่ามีคนอย่างกูเดินอยู่น่ะ มองไปก็เห็นหลังไอ้เวรนั่นอยู่ไวไว อื้อหือ...เสื้อสีเขียวสะท้อนแสงแถมสกรีนหลังตัวเบ้อเริ่ม
‘โสด’เด่น...ขนาดที่ว่าในที่แสงน้อยยังมองเห็น! มึงกลัวคนอื่นไม่รู้รึไงว่ามึงโสด
ฮึ่ย อย่าให้กูเจอมึงอีกนะกูจะตักน้ำเน่าราดหัวมึง ไอ้สาดดด อารมณ์เสียว้อยยย
.
.
.
และแล้วผมก็พาสภาพเน่าๆของตัวเองพร้อมกับสัมภาระที่จำเป็นมาถึงศูนย์อพยพด้วยความเซ็ง ย้ำ...เซ็งมาก สภาพภายในศูนย์นี่ก็วุ่นวายพอดู หลายคนที่เพิ่งอพยพมาถึงเหมือนผมก็พากับจับจองพื้นที่ว่างที่เริ่มน้อยลงทุกที
ผมกวาดสายตาไปรอบๆ จนไปสะดุดเข้ากับมุมๆหนึ่ง โป๊ะเชะ นั่นแหละที่ของกู...แต่...แต่ยังไม่ทันที่ผมจะก้าวด้วยซ้ำ มุมที่ผมอุตส่าห์เล็งไว้ก็โดนผู้ชายคนหนึ่งแย่งไปครอบครอง
มึงอีกแล้วเรอะ!! เสื้อเขียวสะท้อนแสง...สกรีนหลังตัวเท่าบ้านว่า ‘โสด’ ...ชัด...ชัดเลยครับพี่น้อง เสื้อแบบนี้มีมันคนเดียวแน่ๆ ขี่มอ’ไซด์กรากๆ จนกูเปียกแล้วยังบังอาจมาแย่งที่กูอีก เจอไอ้แปงคนนี้หน่อยเหอะมึง
ผมเดินเข้าไปตรงหน้าไอ้เสื้อเขียวที่นั่งกดบีบีไม่สนใจคนรอบข้างก่อนจะเอาเท้าสะกิดมันเบาๆ ขอโทษนะ แต่เผอิญมือกูไม่ว่างถือของอยู่ หึหึ
“...”
มันเงยหน้ามามองผมแวบนึงก่อนจะก้มลงไปสนใจบีบีของมันต่อ ป๊าดดด มึงนี่ช่างกล้าเมินกูนะไอ้เสื้อเขียว ได้...กูจะสะกิดมึงจนกว่ามึงจะสนใจกูนั่นแหละ ชิ เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับไอ้แปงคนนี้
“นี่น้อง...วันหลังถ้าจะมาขอเงินก็หัดขอให้มันดีๆกว่านี้หน่อยนะ...ไปๆ เอาไปห้าบาทแล้วไปได้แล้ว พี่รำคาญ...”
โอ้โห โคตรงก ให้ตั้งห้าบาท...โว้ยย ไม่ใช่และ!
“กูไม่ใช่ขอทานเหอะ!”
“อ้าวเหรอ...งั้นก็ขอโทษด้วยนะ พอดีลุคน้องมันให้น่ะ”
อ๊ากก...ใช่ซี๊...ใครจะไปหล่อแบบมึง ที่ใส่อะไรก็ดูดี ขนาดใส่เสื้อบ้าๆบอๆแบบนี้ยังดูดี ไม่ได้อยากจะชมแม่ง แต่พอได้มองหน้ามันชัดๆแล้ว...มันหล่อจริง!
ฮือ กูไม่อยากอยู่ใกล้มันแล้ว ก็ดูสภาพไอ้แปงคนนี้สิ...ผมเผ้ารุงรังยิ่งกว่ารังนก เสื้อยืดใส่นอนสีชมพูซีดกับกางเกงขาสั้นสีดำเพิ่มความสมจริงด้วยรอยน้ำด่างๆดำๆเป็นปื้น...รองเท้าแตะที่ใส่จนเก่าแล้วเก่าอีกบวกกับกลิ่นแปลกๆที่มาพร้อมกับน้ำที่คาดว่าเกือบจะเน่า
เออ...กูยอมรับว่าสภาพกูตอนนี้มันให้กับอาชีพนี้มาก...แต่ใครมันจะแต่งหล่อหนีน้ำท่วมวะ!
แล้วอีกอย่างที่เสื้อกูเลอะแบบนี้...นั่นก็ความผิดมึงส่วนหนึ่งไม่ใช่เรอะ!!
“...ถ้าไม่ใช่ขอทานแล้วมาสะกิดพี่ทำไม”
“ที่กู...”
ผมชี้ไปที่ที่มันนั่งอยู่
“ตรงนี้?” ไม่ต้องทำหน้างงหรอกมึง ตรงนี้แหละที่กู
“เออ...มึงแย่งที่กู”
“ไม่เห็นมีป้ายบอกซักตัวว่าของน้อง”
แล้วมันก็เมินผมอีกรอบ...ไม่ไหวแล้วนะ...ชิ กูไปหาที่อื่นก็ได้
แต่เดี๋ยวก่อน…
ไหงหันไปอีกทีที่มันเต็มหมดแล้ววะ! ให้มันได้อย่างนี้สิพระเจ้าจอร์จ มึง...เพราะมึงคนเดียวเลย ไอ้เสื้อเขียว แม่ง รู้งี้รีบกลับบ้านไปตั้งแต่ปิดเทอมก็ดีเหอะ
“จะยืนเป็นบ้าหอบฟางอยู่อีกนานมั้ยน้องน่ะ”
ยังจะมีหน้ามาถามอีกเน๊อะ
“แล้วจะให้ไปนั่งตรงไหน ที่เต็มหมดแล้วเนี่ย”
“ก็ตรงนี้ไงครับ”
“แต่...”
“...อยากยืนก็ตามใจ...แต่พี่ยังไม่ได้บอกซักคำนะว่าห้ามน้องนั่ง”
เออเว้ย มันก็พูดถูก...แล้วกูมัวแต่มายืนโชว์โง่อะไรอยู่วะเนี่ย สงสัยที่ไอ้พีชด่าไว้จะจริง กูนี่มันโคตรโง่เลยว่ะ
“เออ...น้อง...แต่ก่อนจะนั่งพี่ขออะไรอย่างนะ”
“...”
“ถ้าจะอยู่กับพี่ตรงนี้ น้องช่วยไปอาบน้ำก่อนนะ เพราะกลิ่นตัวน้องมันสุดยอดมาก”
อ๊ากก เออ ไม่ต้องย้ำกูอาย กูรู้ ว่าตอนนี้ตัวกูเหม็นมาก แต่...ก็มึงนั่นแหละที่เป็นคนทำกู!
เดี๋ยวนะ...มึงรอกูก่อนนะไอ้เสื้อเขียว...รอกูไปอาบน้ำปะแป้งมาให้หอมๆก่อน แล้วกูจะกลับมาคิดบัญชีกับมึง!!!
.
.
>>>TBC.
อิงกระแสน้ำท่วมกันเสียหน่อย แก้เครียดน่ะค่ะ เลื่อนสอบทุกสิ่งอย่าง แถมเลื่อนอย่างไร้กำหนด โฮกก ชีวิต แล้วจะทยอยมาลงนะคะ เรื่องนี้เรื่องสั้นเหมือนเดิม ไม่แต่งยาว เดี๋ยวลากแล้วไม่จบ! 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
