หัวข้อ: [เรื่องสั้น] Flood เพราะน้ำมันท่วม!? Up!!! 3 /1/55 P.18 [END]+ตอนพิเศษมาแล้วว!

[Vavaviz]

การี๊ดดดดดดดดดดดดดด น่ารักเกิ้นนนนนนนนนนนน

>w< ยอมรับว่ารักเร็ว ๆล่ะ ~

[malula]

พี่ไทม์ถึงเนื้อถึงตัวเร็วมาก แปงจะรอดไหมคืนนี้

[SuSaya]

น่ารักมากอ่ะ >_<
รู้งี๊เข้ามาอ่านตั้งแต่วันแรกที่ลงแล้ว

[Oilsaoo]

โอ๊ย อ่านไปก้เขินไป 

[Rafael]

.
.

ไทม์ Mode :


“ตกลงพวกพี่จะเอายังไงกันครับ! ผมจะได้รีบไปขี้ซะที!”
เอ่อ...ไม่ต้องสงสัยครับเรายังอยู่กันในห้องน้ำโรงเรียนที่เดิม ที่ที่เราประสบพบเจอกับไอ้น้องม.ปลายเจ้าปัญหา
“น้องครับ พี่ว่าน้องเข้าไปทำธุระของน้องให้เสร็จๆไปเถอะครับ พวกพี่มีธุระที่ต้องรีบไปทำต่อแล้วเนี่ย”
เรื่องของพี่น้องไม่ต้องเสียสละเวลาขี้มาลุ้นขนาดนั้นก็ได้นะ พี่โคตรเกรงใจ!
“ใช่ครับน้อง พวกพี่ต้องรีบไปแล้ว”
“ไม่ได้ครับพี่...พวกพี่ต้องเคลียร์กันให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้...ผมไม่อยากค้างคา”
เท่านั้นแหละครับ...แปงทำหน้าเบื่อโลกขึ้นมาทันที...แต่ทำไงได้ล่ะครับ ก็น้องมันบอกอยู่ว่า
มันค้างคา!
“งั้นก็ได้ครับ พวกพี่จะทำเพื่อความสบายใจของน้อง แปงครับตกลงว่าไงก็รีบว่ามาเลยครับ น้องเค้าจะได้รีบไปขี้ซักที”
ผมรีบรวบรัดตัดตอนให้แปงรีบๆตอบไปซะจะจริงหรือไม่จริงยังไงก็ช่างมันเหอะครับตอนนี้ จะได้ไม่ต้องมายืนดมกลิ่นส้วมกันอยู่ พูดตรงๆผมยังงงตัวเองอยู่คิดได้ไงมาสารภาพรักในส้วมเนี่ย...โคตรจะโรแมนติก!
“โอเคๆ พี่ไทม์ชอบแปงใช่มั้ย...แต่แปงไม่ได้ชอบพี่ จบ ได้คำตอบแล้ว พอใจยังครับน้อง”
 
“ไม่พอใจอะ...”
“...ผมต้องการฉากจบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง”

ก็ใช่ว่าพี่ไม่ต้องการแบบที่น้องว่า พี่ก็ต้องการจบแบบแฮปปี้เอนดิ้งเหมือนกัน แต่มันต้องไม่ใช่การบังคับสิน้อง


มันต้องออกมาจากใจ!!


“แปงครับ...พี่ว่า...แปงคงหมดทางเลือกแล้วล่ะครับ ไม่มีตัวช่วย ไม่มีเปลี่ยนคำถาม ไม่มีถามใครก็ได้ เหลือแค่ตอบคำตอบสุดท้ายได้อย่างเดียว”
คือผมก็ยังยืนยันคำเดิมนะครับว่าจะไม่บังคับน้อง แต่ที่พูดมานี่แค่อยากให้ไอ้น้องม.ปลายมันหายค้างคาซะที เห็นหน้ามันแล้วก็สงสาร คือนึกภาพหน้าคนปวดขี้ออกมั้ยล่ะครับ นั่นแหละ หน้าน้องมันแบบนั้นเลย
“เออ! แปงก็ชอบพี่ ชอบพี่ม๊ากมาก เรามาเป็นแฟนกันเถอะนะ คราวนี้พอใจยังครับน้อง”
เสียงน้องนี่ประชดสุดชีวิตอะ...แต่
“ขอบคุณสำหรับฉากจบที่รอคอยครับพี่...”
ไอ้น้องม.ปลายมันก็สบายใจของมันชนิดไม่สนว่าจะประชดหรือไม่ยังไง กูเอาจบแฮปปี้ไว้ก่อนเป็นพอ

“สรุปว่าฉันกับเธอ เราคงต้องเป็นแฟนกัน~”
จะว่าไงดีล่ะ หน้าน้องตอนนี้มันเหมือนคนพูดไม่ออกบอกไม่ถูก ประมาณว่าขนาดหายใจยังกลัวเสียงดัง ผมมันก็เป็นประเภทชอบแกล้งให้น้องโวยวาย เหตุผลน่ะหรอ ก็คงเป็นเพราะผมกับน้องจะได้มีเรื่องให้พูดกันมากขึ้นล่ะมั้ง
“ใครเป็นแฟนใครอย่ามามั่วได้ปะ เข้าใจมั้ยว่าตอบประชดน้องอะ” น้องโวยวายใส่ก่อนจะรีบจ้ำออกจากห้องน้ำ กลัวไอ้น้องม.ปลายนั่นเปิดประตูออกมาอีกรอบล่ะสิ
“ฮ่าๆพี่แซวเล่นน่า...แล้วว่าแต่...คำตอบจริงๆของแปงคืออะไรล่ะครับ”
หมดตัวขัดจังหวะแล้วผมก็ขออีกซักหน่อยเหอะครับ ถึงน้องจะตอบว่าไม่ชอบ ผมก็ไม่แคร์หรอก เพราะยังไงซะผมก็ต้องทำให้น้องชอบผมให้ได้ แต่ที่ถามเนี่ยคืออยากรู้ความคิดของน้องตอนนี้เท่านั้นว่าหลังจากที่ผมบอกชอบน้องไปแล้วน้องคิดกับผมยังไง แล้วผมควรจะรุกต่อแบบไหน เพราะสำหรับผมกับน้องความรู้สึกเรามันต่างกันครับ ผมแอบมองน้องมานาน ผมรู้จักน้องดี แต่ผมในความคิดของน้องเราเพิ่งรู้จักกันได้แค่สองวันเท่านั้น ถ้าน้องจะไม่ยังไม่ชอบผมก็คงไม่แปลก

“...”

“...”

“...มะ...ไม่รู้โว้ยย”


ไม่รู้!?  ไม่ใช่ไม่ชอบ เอาล่ะเฮ่ยงานนี้ งั้นก็แสดงว่าที่ผมสารภาพกับน้องไปเนี่ยน้องยังไม่คิดที่จะปฏิเสธผม...แต่นี่คือการให้โอกาสใช่มั้ย?

.


“จะกลับบ้านแล้ว...” เดินรอบโรงเรียนได้สองรอบน้องก็โพล่งขึ้นมาซะงั้นอะครับ แต่มีรึที่ผมจะยอมให้กลับง่ายๆ หรือถ้าน้องจะกลับจริงๆผมก็คงต้องขอตามไปด้วยแหละครับ อุตส่าห์มีลุ้นขนาดนี้ ถ้าปล่อยโอกาสไปคงได้เสียดายไปตลอดชีวิต
“อ้าว แล้วจะทิ้งพี่อยู่ที่นี่คนเดียวเหรอแปง”
“คนเดียวบ้าอะไร คนเยอะแยะ นู่น กลับไปรวมกับคนอื่นเค้าสิ ไป”
“ใจร้ายจัง”
“อะไรอีกล่ะ แล้วจะให้แปงทำไง เอาพี่กลับบ้านไปด้วยรึไง ประสาทว่ะ”
“นั่นแหละครับ พี่ไปด้วยนะ...นะ”
“ไม่! ไม่ให้ไปแน่ๆอะงานนี้ หัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ไม่ให้ไป”
“เหตุผล?”
“ทำไมต้องเหตุผล บอกว่าไม่ก็ไม่สิ อย่ามาทำตัวเอาแต่ใจตัวเองไปหน่อย คิดว่าอยากได้อะไรก็ต้องได้รึไง”
“อืม...ปกติพี่ก็ไม่คนแบบนี้หรอกนะ แต่เผอิญกับแปงมันเป็นข้อยกเว้น…”
“โว้ยย แล้วจะมายกเว้นอะไรกับแปงเล่า”

“ก็แปงเป็นคนพิเศษของพี่นี่ครับ...จะให้ทำเหมือนคนอื่นได้ไง”
ได้ทีมันก็ต้องเร่งทำแต้มกันหน่อยล่ะครับ ของแบบนี้มันต้องอาศัยหยอดบ่อยๆ
“แต่ไม่ให้ก็คือไม่ให้!”
“โถ่ แปงครับ แค่ไปเฉยๆไปแล้วก็กลับเลย” จะว่าผมเจ้าเล่ห์ก็เอาเห๊อะ แต่ตอนนี้ขอให้ได้ไปเหยียบบ้านน้องก่อน แล้วค่อยหาวิธีอยู่ต่อก็คงไม่สาย
“ไปแล้วกลับจะไปทำไม”
“งั้นพี่ไปแล้วไม่กลับก็ได้นะ”
“โว้ยย ไม่ได้หมายความว่างั้น...”
“แล้วหมายความว่าไงล่ะครับ”
“ก็หมายความว่าไม่ต้องไปไงล่ะวะ”
“แต่พี่อยากไปนี่ นะ...นะ นะครับแปงนะ ให้พี่ไปเถอะนะ”
“ตื๊อจริงวะ เออ! ให้ไปก็ได้ แต่อย่าลืมที่บอกล่ะ ไปแล้วต้องกลับเลย ห้ามลีลา”
เยส! แล้วน้องก็ติดกับผมอีกครั้ง...เอาล่ะครับ ถึงตอนนี้แล้วก็...เดินหน้าเต็มกำลัง!
.


.
แล้วในที่สุดผมก็ได้มาถึงบ้านน้องสมใจอยาก ซึ่งนั่งรถมอ’ไซด์มาจากหน้าโรงเรียนก็ใช้เวลาไม่ถึงสิบนาทีบ้านน้องไม่ได้อยู่ในตัวเมืองน่ะครับแต่ก็ไม่ใช่แบบบ้านนอก คือยังไงดีล่ะ บ้านน้องอยู่ติดถนนสายหลักที่ใช้เป็นถนนเลี่ยงเมืองไปกรุงเทพได้น่ะครับ
“นี่บ้านแปงเหรอ”
ผมทักเมื่อมองสำรวจบริเวณรอบๆ เพราะในบ้านน้องนอกจากจะใช้เป็นที่อยู่แล้วยังกั้นเปิดเป็นร้านคอฟฟี่  ช็อปเล็กๆอีกด้วย
“แม่ แปงกลับมาแล้วววววววว”
“เอะอะอะไรเสียงดังเนี่ย ไอ้ลูกคนนี้ แล้วนี่กลับมาได้ไงเมื่อเช้ายังบอกแม่ว่าอยู่ศูนย์อพยพ มานี่มา มาให้แม่กอดหน่อยไอ้ตัวแสบ...บ้านช่องไม่ยอมกลับ”
พูดตรงๆนะครับตอนแรกที่เห็นหน้าแม่น้อง คือถ้าต่อให้ไม่รู้จักกันเลยก็รู้ว่านี่แม่ลูกกัน น้องหน้าเหมือนแม่มากเหอะครับ แล้วแม่แปงนี่ก็จัดเป็นคนสวย ถึงขั้นสวยมาก น้องนี่ก็เลยได้รับอิทธิพลมาเต็มๆ
สองแม่ลูกเค้าก็กอดก็หอมกันยกใหญ่เลยแหละครับ เห็นแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ ก็มันน่ารักดีนี่ครับ
“ก็แปงกำลังจะบอกแม่ตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วว่าเค้าจะย้ายศูนย์อพยพมาอยู่ชลบุรี แต่แบตมันหมดซะก่อน”
“จ้าๆ...แล้วนี่พาใครมาด้วยล่ะแปง”
“สวัสดีครับแม่ ผมชื่อไทม์ เป็นลูกชายอธิการบดีของมหาวิทยาลัย...ที่แปงเรียนอยู่น่ะครับ”
ฉีกยิ้มแล้วไหว้ให้สวยสุดชีวิตเลยครับ
“เรียกให้มันถูกๆหน่อยไอ้พี่ไทม์ ใครแม่ใคร หน้าด้านจริงๆ”
“ตายแล้ว ไอ้ลูกคนนี้นี่ ไปเอานิสัยไม่ดีแบบนี้มาจากไหนกัน แม่จำได้ว่าไม่เคยสอนนะ...ไทม์ใช่มั้ยลูก ไทม์เรียกแม่แบบนี้ก็ได้นะ ไม่ต้องไปสนใจไอ้แปงมัน”
“ขอบคุณครับ”
“ไอ้พี่ไทม์ อย่ามาทำเป็นเนียน สัญญาไว้ว่าไง มาแล้วก็รีบกลับไปซะ ชิ่วๆ”
น้องมันเริ่มทวงสัญญาแล้วครับ แต่...
“แปง นิสัยไม่ดีใหญ่แล้วนะลูก พี่เค้ามาถึงบ้านเราแล้วทำแบบนี้ได้ยังไง เสียมารยาทที่สุด”
หึหึ...นี่แหละครับทางที่ผมจะได้อยู่ที่นี่ต่อ
“อย่าไปว่าแปงเลยครับแม่ ผมบอกน้องเองแหละว่ามาถึงแล้วจะกลับเลย...งั้นผมลาเลยละกันนะครับ”
“อ้าว แล้วไทม์จะไปอยู่ไหนล่ะลูก”
“ก็คงกลับไปอยู่ที่ศูนย์อพยพนั่นแหละครับ”
“แต่แม่ว่าไทม์พักอยู่ที่นี่ไปก่อนก็ได้นะลูก ไหนๆก็ตามน้องมาแล้วทั้งที จะลำบากไปอยู่ที่ศูนย์ทำไม”


โป๊ะเชะ! นี่แหละครับประโยคที่ผมรอคอย

“แม่ แม่กล้าให้ไอ้พี่ไทม์มาอยู่บ้านเราได้ไง มันเป็นคนแปลกหน้านะแม่”
ได้ยินแบบนั้นน้องมันก็ค้านหัวชนฝาเลยล่ะครับ แต่เสียใจด้วยนะแปง...


จะตามให้ทันพี่ มันยังเร็วไปอีกร้อยปี!


“ถ้าแปงถามว่าแม่กล้าให้คนแปลกหน้ามาอยู่บ้านเราได้ไง งั้นแม่ก็คงต้องถามแปงกลับแล้วล่ะว่าลูกกล้าพาคนแปลกหน้ากลับมาบ้านด้วยได้ไง...ใช่มั้ย”

“แม่อ้า!!!”
“เออ แม่อ้าได้คนเดียว ส่วนแปงอะหุบไปเลย”
ดูสองแม่ลูกคู่นี้เค้าเถียงกันสิครับอ้าๆหุบๆอะไรก็ไม่รู้ เล่นเอาคนฟังอย่างผมคิดไปไกล
“สรุปแล้วพักอยู่ที่นี่ซักพักนะไทม์ เดี๋ยวแม่จะได้ไปจัดห้องให้”
“แต่ผมเกรงใจ...”
รีบตกลงไปเลยมันจะแสดงอาการว่าอยากเกินไปน่ะครับ มันก็เลยต้องมีชั้นเชิงกันบ้างอะไรบ้าง
“...ไม่ต้องเกรงใจหรอกลูก ถ้าไอ้แปงมันกล้าพามาบ้านก็แสดงว่าไทม์ต้องสนิทกับน้องพอสมควรแหละ เพราะสำหรับไอ้ตัวแสบนี่แล้วถ้าเพื่อนไม่สนิทจริงมันไม่พามาเหยียบบ้านหรอก นิสัยลูกแม่แม่รู้ดี”
“แต่นี่มันคนละกรณีกันนะแม่! แปงไม่ได้เต็มใจให้ไอ้พี่ไทม์มันมาซะหน่อย มันหน้าด้านขอตามมาเอง”


“ถ้าพี่เค้าหน้าด้านขอตามมาอย่างที่แปงว่าแต่แปงยื่นคำขาดไม่ให้มา แล้วพี่เค้าจะมาได้มั้ย?”


เจอไปอีกดอก คราวนี้เงียบไปเลยครับน้องแปงของผม เห็นแบบนี้แล้วผมก็เริ่มหวั่นๆขึ้นมาบ้างแล้วล่ะ เพราะดูท่าว่าแม่ของแปงจะเป็นคนที่ฉลาดและมองอะไรขาดกว่าที่ตาเห็น ถ้าอยู่ข้างเดียวกันก็ดีไป แต่อย่าให้ไปเป็นศัตรูกันเชียวนะครับ ผมนี่ไม่กล้าคิดเลยแหละ

>>>>TBC.


เข้าโหมดพี่ไทม์กันซักหน่อยนะคะ พี่แกอยากเล่าบ้างมันอักอั้นตันใจ อิอิ 

เมื่อวานกลับมาบ้านแทบจะสลบ เหนื่อยมาก มาก มาก !!! ยืนคุมน้องคุมแสตนกันทั้งวัน ข้าวกลางวันยังไม่ได้กินอะ น้องที่ขึ้นแสตนนี่ก็เด็กม.1กับม.4 อย่างกับจับปูใส่กระด้งกว่าจะซ้อมได้อย่างงี้ เพราะไอ้ครั้นจะเอาเด็กม.2 3 หรือ 5มันก็ไม่ได้ มันเป็นกฎของโรงเรียนที่เด็กม.1กับ4ต้องขึ้นแสตน แหกปากกันเสียงแทบแห้ง แต่สุดท้ายก็จบลงด้วยดีค่ะ ถึงจะมีติดขัดอะไรบ้างนิดหน่อยแต่โดยรวมก็ภูมิใจกับน้องๆและแสตน เมื่อเช้าตื่นมาแทบลุกไม่ขึ้น ปวดไปหมดทั้งตัว 555  อยากรู้บรรยากาศงานกีฬาสีที่โรงเรียนคนเขียนเมื่อวานเข้าไปดูได้นะ ตอนนี้เป็นการประกวดหลีดเดอร์และแสตนเชียร์ของสีแดง สีคนเขียนนี่แหละ

http://www.youtube.com/watch?v=esW3fORoFHk&feature=share

ป.ล.อยากดูแสตนต้องจ้องดีๆหน่อยนะ พี่เค้าเน้นหรีด แต่ฮาช่วงแรกๆ แสตนไม่ค่อยได้ยินเสียงกลองเลยร้องกันอืดซะ คนเขียนก็เพิ่งมารู้ตอนดูนี่แหละ 555

ป.ล.2 ตอนหน้าก็ยังอยู่กับพี่ไทม์นะคะ

[♠DekDoy♠]

เข้าทางแม่ได้ก็จบอ่ะเนาะไทม์

[puchi]

หนูแปงนั่งยิ้มแบบนั้นมีความหมายนะนั่น อิอิ

[golove2]

ต้องอ้อนคุณแม่ไว้เยอะ ๆ

 

[numtarns]

พี่ไทม์สู้ๆๆๆๆๆๆ หยอดเยอะๆ 

[silverphoenix]

เข้าอกเข้าใจคนเขียนมากเลยแหล่ะ  ช่วงที่ลำบากที่สุดในมอปลายสำหรับเราก็กีฬาสีกับงานแห่เทียนพรรษานี่ล่ะ

ปัญหาจะเข้ามาสารพัดสารเพ  แต่ก็สนุกดีนะ  555

+1 ให้จ้าาา

[insomniac]

แอบชอบน้อง ม.ปลายในห้องน้ำอ่ะ กวนดี จัดคู่วายไปให้สักคนซิครับ

[Yunatsu]

พี่ไทม์ ต้องเข้าตามตรอก ออกตามประตู (หลัง)

อิอิ

[Moonmaid]

ชอบแม่แปงอ่ะ พูดได้ถูกใจ

[chaoyui]

ย้อนพี่ไทม์ซะไกลเชียว 

[seaz]

ต้องเข้าทางแม่นี่แหละ เพราะดูท่าทางน้องแล้วจะยาก

[TheWanFah]

สู้ๆน่ะนาย

[Rafael]

 

.

.

.
.
“นี่ก็คงเหนื่อยกันมาทั้งวันแล้วสิ ไปอาบน้ำอาบท่ากันซะก่อนไปจะได้สดชื่น...เดี๋ยวลงมาแล้วแม่จะทำกับข้าวให้กิน...ยังไม่ได้กินข้าวกลางวันกันล่ะสิท่า”
“กินก่อนไม่ได้หรอแม่ แปงโคตรหิว”
“ไม่ได้ ไปอาบน้ำก่อนค่อยลงมากิน...แล้วก็ดูแลพี่เค้าด้วยล่ะอย่าให้แม่ต้องดุนะแปง...ส่วนไทม์ ตามน้องขึ้นไปนะลูก ห้องน้ำห้องท่าอะไรก็ไปใช้ที่ห้องไอ้แปงมันก่อน เดี๋ยวแม่ไปจัดห้องให้”
 “ขอบคุณครับ”
 “จะไปมั้ย ไปก็รีบๆตามมา...ยืนทำหน้าบานเป็นจานดาวเทียมอยู่ได้ น่าหมันไส้ที่สุด”
 “แม่แปงนี่ใจดีจังนะ”
ผมชวนน้องคุยเมื่อเห็นน้องเดินนำหน้าผมอย่างเดียวไม่พูดไม่จา
“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดเลย นี่แผนพี่ใช่มั้ย”
 “เปล่านะ ผงแผนอะไรไม่มี ความสามารถล้วนๆเหอะครับ หึหึ”
ก็ตามแบบฉบับแหละครับ ผมไม่รู้ผมไม่เห็น ถึงมารู้เอาตอนนี้ก็สายไปแล้วล่ะครับน้อง

“ห้องแปงนี่น่านอนนะ”
ผมกวาดสายตาสำรวจห้องน้องคร่าวๆก่อนจะเดินไปดูรูปที่หัวเตียง ตอนเด็กๆนี่ก็น่ารักนะแต่รู้สึกว่ายิ่งโตจะยิ่งน่ารักนะ
“ห้ามรื้อห้ามค้นเหอะ จะไปอาบน้ำก็ไป...นี่ผ้าเช็ดตัว”
น้องยื่นผ้าเช็ดตัวที่ริ้อออกมาจากตู้เสื้อผ้าให้ผมผืนหนึ่งก่อนจะเริ่มหยิบของตัวเองบ้าง
“ขอบคุณครับ...ว่าแต่ไม่สนใจเข้าไปอาบพร้อมกันเหรอแปง จะได้ประหยัดเวลา”
“อย่ามาทะลึ่ง! ใครมันจะไปอาบกัน...”
“ก็แปงไงครับ นะ...มาอาบเป็นเพื่อนพี่หน่อย พี่อยากอาบน้ำกับแปง”
“ไอ้พี่ไทม์ ไอ้บ้า ไอ้ทุเรศ ไอ้หน้าด้าน...”
ปากก็ด่าผมไปนะครับแต่ดันไม่กล้าสบตาผมแบบนี้มันหมายความว่าไงครับ
“ฮ่าๆ เขินพี่หรอครับแปง ดูสิ หน้าแดงใหญ่แล้ว...”
“ยะ...อย่ามากวนตีนไอ้พี่ไทม์...จะอาบก็รีบเข้าไปอาบเลยไป๊”
“น่า ไปอาบด้วยกันเร็ว ไม่ต้องอายหรอกน่าคนกันเองทั้งนั้น”
“ก็แปงบอกว่าไม่ไปไงเล่า จะอาบก็อาบไปคนเดียวสิ!”
“เร็วเข้าอย่าดื้อ ไม่งั้นพี่จะใช้ไม้ตายแล้วนะ”
ผมแกล้งเดินเข้าไปหาน้องที่ยืนทำอะไรไม่ถูก ตอนแรกก็กะจะแหย่เล่นขำๆแล้วก็จบแยกย้ายกันไป แต่เห็นน้องทำหน้าแดงแบบนั้นแล้วมันก็อดที่จะแกล้งต่อไม่ได้แล้วล่ะครับ


น่ารักซะ!!


“บอกว่าไม่ก็คือไม่สิ อ๊า! ปล่อย ไอ้พี่ไทม์อย่า ไม่เล่นนะเฮ้ยยย! อ๊า...ฮะๆ ฮ่าๆๆ ฮะๆๆ มะ...ไม่เอา...ฮะๆๆ ไม่เล่นแล้ว...โอ๊ย...ไอ้พี่ไทม์ ฮือ ฮ่าๆๆ มันจั๊กจี้นะ...”
พอคว้าตัวน้องได้เท่านั้นแหละผมก็จัดการจับมาจี้เอวเลยครับ น้องนี่ก็ท่าทางจะบ้าจี้อย่างที่ผมคิดเพราะตอนนี้ลงไปนอนดิ้นกับพื้นให้ผมจัดการง่ายๆเลยล่ะ ไอผมนี่ก็เพลินสิครับตัวน้องโคตรจะนิ่มเหอะ เห็นแล้วอยากจะฟัดให้หายหมันเขี้ยว
“บอกพี่ก่อนว่ายอมแพ้รึยัง”
“ขะ...ขี้โกง...อะฮะๆๆ งือ...ปล่อย!”
“พี่จะไม่ปล่อยไม่ปล่อยจนกว่าแปงจะบอกว่ายอมแพ้”
“อะ...ฮะๆๆๆ...ยะ...ยอม...อ๊า...ยอมแล้ว...ยอมแพ้แล้ว....ก็ได้...งือ...หายใจ...ไม่ทัน...แฮก”
“ยอมแล้วสินะครับ งั้น โอเค พี่ปล่อยก็ได้”
สภาพน้องตอนนี้คือนอนหอบแฮกๆ เสื้อเปิดขึ้นไปเล็กน้อยเผยให้เห็นผิวขาวๆตรงหน้าท้องบางส่วน บวกกับหน้าแดงๆที่ลามลงไปถึงคอ น้องคงไม่รู้ตัวว่าสภาพน้องตอนนี้นี้ไม่ดีต่อหัวใจพี่อย่างแรง!
“เป็นไงครับ สนุกมั้ย” เงียบไปก็ใช่เรื่องครับ หาเรื่องคุยแก้ฟุ้งซ่านดีกว่าถึงจะเป็นคำถามโง่ๆก็เถอะ
“ลองดูบ้างมั้ยล่ะ ไอ้พี่บ้า ทำไมถึงชอบแกล้งนักนะ”
“ก็ไปหัดทำตัวให้มันน่าฟัดน้อยกว่านี้หน่อยก่อนสิแล้วจะเลิกแกล้ง”
“ไอ้พี่ไทม์ พี่ท่าทางจะประสาท โรคจิต วิปริตเข้าขั้นขึ้นไปทุกวันแล้วนะ”
“โอเค พี่ยอมรับว่าพี่โรคจิต...แต่ก็จิตเฉพาะกับแปงคนเดียวนะจะบอกให้”
ว่าแล้วก็ยักคิ้วแถมให้อีกที น้องนี่ก็ลุกขึ้นมานั่งเบะปากใส่ผมเลยครับ
“พูดแบบนี้ไปไกลๆเลยไป๊! ชิ่ว”
“แน่ะๆ เมื่อกี๊ตกลงกันแล้วนะว่าจะไปอาบน้ำด้วยกัน อย่าเบี้ยวสิ”
“ไม่เอ๊า ไหนบอกว่าจีบแปงอยู่ไง ถ้าจะจีบแปงพี่ไทม์ก็อย่าทำตัวแบบนี้สิ แปงไม่ชอบ”
“แล้วแปงชอบแบบไหนล่ะครับ พี่จะได้ทำถูก”
“...ก็แบบคนปกติธรรมดาเค้าทำกันอะ”
“แล้วไอ้แบบคนปกติธรรมดาเค้าทำกันอะแบบไหนล่ะครับ”
“ก็แบบคนธรรมดาอ๊ะ ธรรมดาที่มันธรรมดา ไม่โรคจิตแบบนี้อ้า เข้าใจมั้ย”
 “งั้น...”


จุ๊บ!


“...แบบนี้ปกติพอมั้ยครับ”
ก็น้องบอกเองนะว่าขอแบบธรรมดา...นี่ก็ธรรมดาครับ ธรรมดาสำหรับผู้ชายคนหนึ่งที่ได้อยู่ใกล้ๆคนที่ชอบขนาดนี้ เป็นใครมันจะไปอดใจไหวล่ะครับ นี่ยังน้อยนะไม่จับน้องกดก็ดีแค่ไหนแล้ว ทำตัวน่าฟัดขนาดนี้
“อะ...ไอ้บ้า ไอ้พี่ไทม์บ้า ฟ้องแม่ แปงจะไปฟ้องแม่”
“แปงจะไปฟ้องว่าไงครับ”
“ก็...ฟ้องว่า...ว่า...ว่า...ว่าพี่จูบปากแปง”
“ฮ่าๆๆ...แปงครับ นั่นมันแค่จุ๊บเบาๆเองนะ ยังไม่ถึงขั้นจูบซะหน่อย พี่ยังไม่ได้แอ๊ดว๊านขนาดนั้น”
ถ้าพี่จัดหนักขนาดนั้นน้องคงไม่มีแรงมานั่งเถียงพี่อยู่แบบนี้หรอกครับ ถึงจะอยากก็เถอะ แต่ก็อย่างว่าแหละครับน้องยังเด็ก ผมเลยต้องค่อยๆสอนไปทีละสเต็ป เริ่มจากขั้นเบสิกไปก่อน ไว้น้องเริ่มชินเมื่อไหร่ผมค่อยสอนขั้นแอ๊ดว๊านให้
“ตกลงไม่อาบใช่มั้ยน้ำอะ...งั้น...แปงหนีไปอาบก่อนล่ะนะ...”
ยังไม่ทันที่ผมจะได้ตั้งตัวน้องก็ถลาไปคว้าผ้าเช็ดตัวกับเสื้อผ้าที่ตกอยู่ใกล้ๆแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไปเลยครับ เร็วจริงนะทีนี้
พอน้องเข้าห้องน้ำไปแล้วผมก็ถือโอกาสเดินสำรวจห้องน้องอีกหน่อย จะว่าไปมันก็เหมือนฝันเลยนะครับ ตั้งแต่ที่ผมเห็นน้องครั้งแรกจนถึงวันนี้ ทั้งๆที่ตอนแรกแค่คิดว่าได้รู้จักได้คุยกันก็คงจะมากเกินพอแต่พอได้รู้จักได้คุยกันมันกลับไม่พออย่างที่คิด ความคิดที่อยากให้น้องสนใจ อยากให้น้องจำผมได้มันเริ่มเข้ามาทีละนิดๆ จนผมคิดว่าคงทนไม่ได้ถ้าน้องจะไปชอบใครคนอื่นที่ไม่ใช่ผม
“ไอ้พี่ไทม์ ใครใช้ให้ขึ้นไปนอนบนเตียง ลงมาเดี๋ยวนี้เลยนะ ไปอาบน้ำแปงอาบเสร็จแล้ว”
น้องที่อาบเสร็จแล้วออกมายืนกอดอกว่าผมอยู่ข้างเตียง
“ครับๆ โหดจริงนะ...”
“เออ โหดสิ ยิ่งกับคนหน้าด้านอย่างพี่ยิ่งต้องโหดเลยแหละ”
“...”
“ยิ้มอะไร...โดนด่าแล้วมีความสุขรึไง ประสาท”
“เปล่าครับ พี่ก็แค่เห็นแปงแบบนี้แล้วรู้สึกเหมือนตัวเองฝันไป...ขอบคุณนะครับแปง...ขอบคุณที่ให้โอกาสพี่...ขอบคุณที่ยังไม่รีบปฏิเสธพี่ไปซะก่อน”
จากใจจริงเลยนะครับเนี่ย
“อะ...อะไรเล่า...จะอาบก็รีบไปอาบเร็วๆสิ...มัวแต่พล่ามอะไรอยู่...แปงหิวข้าวแล้ว...”
น้องว่าผมเสียงแผ่ว แล้วถ้าผมมองไม่ผิดดูเหมือนว่าแก้มน้องจะเริ่มขึ้นสีนิดๆอีกแล้วด้วย ว่าที่แฟนใครวะโคตรจะน่ารัก
“ครับ พี่จะรีบอาบ รอด้วยนะอย่าเพิ่งหนีพี่ลงไปซะก่อนล่ะ”
“เออ...รู้แล้วน่า สั่งอยู่นั่นแหละ”
“แปงครับ...”
“อะไรอีกล่ะ”

“...ให้คำตอบพี่เร็วๆนะ จะได้ให้พ่อรีบมาขอ...”
ว่าแล้วก็ขออีกนิดก่อนไปอาบน้ำ

“ไอ้บ้า...ไอ้หน้าด้าน จะไปก็รีบไปเลย!”
“ไปไหนครับ ไปบอกให้พ่อมาขอแปงอะเหรอ”
“ไปอาบน้ำต่างหากล่ะโว้ย!!!”
“ฮ่าๆๆ ไม่แกล้งแล้วก็ได้ครับ”
ผมหัวเราะก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป เฮ้อ...ตอนนี้ผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าตกลงการที่ได้มาอยู่ใกล้น้องขนาดนี้มันจะดีต่อตัวผมจริงๆ รึเปล่า ก็น้องเล่นทำตัวน่ารักน่าแกล้งซะขนาดนี้


แล้วผมจะอดทนไม่จับน้องกดไปซะก่อนได้มั้ยเนี่ย!?



ตบะเอ๊ยอยู่กับพ่อนานๆนะลูก อย่าเพิ่งรีบแตกซะล่ะ!


>>>TBC.



กระทู้มันช่างเงียบเหงา หายไปไหนกันหมดล่ะเนี่ย  เอิ๊กกกก
ไอ้พี่ไทม์มันเริ่มจะหื่นแตกและ โฮะๆ น้องแปงมันก็ชอบยั่วไม่รู้ตัว
น่าสงสารจริงจริ๊งง
เฮ้ออ อาทิตย์หน้าคนเขียนก็ต้องกลับไปเรียนหัวแตกอีกแล้วว เฮ้ออ

ป.ล.ขอบคุณทุกการติดตามค่า เจอกับน้องแปงตอนหน้านะคะ เป็นกำลังใจให้ผู้ประสบภัยอย่างต่อเนื่องค่า

[numtarns]

เรานั้นแหละผู้ประสบภัย ฮืออออออ น่าเบื่อมากกไปไหนไม่ได้เลยยย
พี่ไทม์เอ้ยยยยย สู้ๆพยายามๆเข้าๆ *ถือพู่สองข้าง*
555555555555555555555555
คนเขียนก็สู้ๆเช่นกันน้า รออยู่ค่าา

[p_phai]

 

[golove2]

ติดตามต่อจ้า

 

[silverphoenix]

พี่ไทม์...แต่คนอ่านเขาลุ้นให้ตบะพี่แตกไวๆนะ  5555

+1 ให้จ้าาา

[Yunatsu]

อดทนไว้นะพี่ไทม์

สู้ๆ

[roseen]

 

[cotone]

คู่นี้น่ารักเว่อร์ๆอ่ะ><

พี่ไทม์ก็เอาใหญ่เลยนะ ยิ่งฉวยโอกาสตัวเองยิ่งทรมานนะพี่นะ 555

[อาคิรา]

  น่ารักทั้งคู่เลยอ่ะ

[Rhythm]

รออ่านนะคะ

[kingkakingka]

เหอๆๆคาดว่าอีกไม่นานตบะคงแตก

[MaRiTt_TCL]

พี่ไทม์เอ๊ย อยู่กับแปงนานกว่านี้ ตบะพี่มันไม่อยู่ให้พี่แล้วละ ห้าๆๆ

[agava1313]

ใช่ๆ พึ่งจีบได้ 3 วันเองนะ..เกิดตบะแตกขึ้นมาเมื่อไหร่ระวังจะชวด ของแบบนี้ต้อใช้เวลา กล่อมกันหน่อย เหอเหอ

[kinjikung]

ลุ้นให้แตกอยู่พี่ไทม์ อิอิ
แปงน่ารักตลอดดด