หัวข้อ: เงินน่ะ..มีไหมวะ?! [Last/P.377/7.10.59]

[Cheese[C]ake]

 

[himoru]

กรี๊ดดดดดด
มาไกลขนาดนี้
กลับไปอ่านตอนพิเศษก่อน ฟิวววว

[cy55555]

ปีกว่าแล้วก็ยังจะรออยู่

[KAPOLO]

ใจเย็นๆนะครับ

มาแน่ๆ 

รีปริ้นทั้งสองภาค

ตามข่าวในเฟสบุ๊คเลยครับ

[akira26095]

คิดถึงมาก นานเท่าไหร่ก็จะรอค่ะ 

[Aumy8059yaoi]

อยากอ่านต่ออออออ

[Sweettemp]

ชอบเรื่องนี้มากค่ะ แต่ งง? จบแล้วหรอคะ ค้างงงอย่างแรง  พี่หมอกจงกลับมา~~

[gummybear]

พึ่งอ่านนเรื่องนี้  น่ารักมากๆๆ   ถ้ายังไม่จบรีบมาต่อนะคะ  รอๆๆ

[meadthat]

ค้างมากครับ

[SenzaAmore]

คิดถึงตี๋หมอก 

[GdragonVIP]

รอนะคะ จะรอต่อไปเรื่อยๆนะคะ สนุกมากๆเลยคะ 

[GdragonVIP]

รอนะคะ จะรอต่อไปเรื่อยๆนะคะ สนุกมากๆเลยคะ 

[farfarneenee]

ยังเผ้ารอคอยอยู่เสมอออออออออออ   

[hunhan]

ก็ยังคงคิดถึง ตี๋หมอกอยู่เสมอ อิอิ รอวันกลับมา

[enjoy0189]

คิดถึง 

[Maylita]

 

เชื่อไหม คนอ่านยอมใจคนเขียนเลยค่ะ
บอกเลยเราไม่ชอบอ่านนิยายที่ชีวิตตัวเอกโคตรรันทด ฮือๆ 
คือมันเเซดไงตัวเองก็ลำบากลำบนมาอ่านงานเขียนที่ดราม่าๆ ดูทำร้ายเกิ๊นไป
แต่เรื่องนี้ชื่อเรื่องมันกระเเทกใจไง //นิสัยรักเงินก็งี้
อ่านแรกๆมันสนุกมากนะ จนกระทั้งตอนที่ตี๋เดินเข้าไปหาหมอกด้วยเรื่องเงิน
ยอมรับเลยมันไม่โอเค คือแบบจะเลิกอ่านไปเลยค่ะ แต่แบบคือบทพี่หมอกมันจี๊ดอ่ะ 555
คืออยากได้ผู้ชายคนนี้ เลยยอมอ่านๆ เฮ้ยอ่านไปแล้วดันหยุดอ่านไม่ได้ซะงั้น

เชื่อไหมนี้โคตรเข้าใจตี๊เล็กอ่ะ ตอนอีพี่หมอกมันเอาออกจากงานแล้วมาบอกว่าจะเลี้ยงเนี่ย
คือมันไม่ใช่เรื่องศักด์ศรี เออๆส่วนหนึ่งมันก็ใช่ แต่โดยรวมมันคือเรื่องความรัก ความเชื่อ ความไว้ใจ

ประเด็นคือไม่ใช่ไม่รักนะ รักแต่โลกนี้ไม่ได้มีแค่เราสองคนไงสำหรับกรณีตี๋เล็กอ่ะ
พี่หมอกอาจจะมีแค่ตี๋เล็ก พี่หมอกอาจจะผ่านทุกอย่างมาด้วยตัวคนเดียวแต่ตี๋เล็กไม่ใช่ ตี๋มีแม่กับเฮียไง
สรุปเรื่องนี้ไม่มีใครผิด

อีกเรื่องคือเรื่องงานแบบมันก็นะพูดยาก บางคนอาจจะบอกว่ายังไงพี่หมอกมันก็รวยเลี้ยงไหว แต่คิดกลับกันคือตี๋เล็กดูยังๆมันจนใช่ไหม ถ้าต้องเลิกทำงานแล้วไปให้พี่หมอกเลี้ยงอีกนี่คือมันก็ไม่ต่างกับที่อีพวกนั้นว่าเลยนะ ดังนั้นเรื่องนี้มันโคตรละเอียดอ่อน
อยู่ที่มุมมองของคน ไม่ใช่ไม่รักแต่รักมากจนเกิดกว่าที่จะให้คนอื่นมาว่าคนที่เรารักได้จากความรู้สึกของตี๋เล็กตอนก่อนเลิกกัน

อันนี้อีกเรื่องที่เราเคืองพี่หมอกนะ คือพี่หมอกเห็นตี๋เป็กเด้กไม่อยากให้ทุกข์ใจ ไม่อยากบอกอะไรเลย
เฮ้ยอันนี้ดีนะ แต่มันเจ็บนะถ้าเราเป็นตี๋เล็กอ่ะคือเราเป็นคนรักกัน เรามาจับมือสู้ไปด้วยกันได้ไหม
ถึงแม้เราจะช่วยอะไรไม่ได้ แต่อย่าให้เรารู้สึกว่าการที่มารักกับเราแล้ว เธอต้องแบกทุกสิ่งทุกอย่างไว้คนเดียวดิวะ
คือสังเกตจากตอนต่างๆจะเห็นว่าตี๋มันน้อยใจนะเว้ย ที่อีพี่หมอกมันไม่บอกอะไรเลย
เห้อออมม ก็นะรักมากเลยไม่อยากให้คิดมากแต่มันก็มีบ้างที่อยากช่วยรับฟังอ่ะ

สรุปคือเราอยากได้ผู้ชายแบบอีพี่หมอก เชื่อไหมชีวิตจริงเลิกไปสามสี่รอบแบบนี้ป่านนี้มีผชใหม่ไปละ
5555 แอบคิดว่าคนเขียนนี่ชอบเสพความเจ็บปวดว่ะ แม่งแต่งเดีียวรักเดี๊ยวเลิก
เรานี่แทบทำใจเวลาเป็นตอนไม่ทันทีเดียว

ยังไงก็สู้ๆนะคะ รอตอนต่อไปอยู่เด้

 

[Paparazzi]

จะ 2 ปียังรออยู่นะ อยากเห็นตี๋มีความสุขแบบบริบูรณ์
คืออ่านกะตาอ่ะค่ะ

[Bong]

เหมือนเข้ามาติดบ่วง และปล่อยให้ค้างรอ 
ยังไงก็ชอบพี่หมอกกับน้องตี๋อยู่น่ะ 
ยังรอคอย เผื่อมีโอกาสมาแต่งให้อ่านอีก ำ

[sincere13]

  นึกว่านิยายจบแล้งจึงหลงมาอ่าน พออ่านจบนี่แทบกรี้ด รอนะคะ

[Junekid]

คิดถึงพี่หมอก คิดถึงตี๋มาก ฮื่อออ

[Sohso]

สนุกมาก แต่ยังไม่จบเรื่องเลยนิน่า 

พี่แพนมาบอกเรื่องพ่อ แล้วต่อมาก็ตัดมาฉากที่อยู่ญี่ปุ่น คืออะไร? T^T

[gongga27]

คิดถึง รอตี๋หมอกเสมอนะ

[TheSaturday33]

คิดถึงน้องตี๋กับพี่หมอกเสมอเลยนะคะ ToT

[cn9095]

พิเศษพิเศษ


“พี่หมอกกกก”

ปรายหางตามามองอีกแล้ว นิสัยหยิ่งแบบนี้ต้องเคาะยังไงถึงล่อนออกมา

“พี่หมอกกกก”

“อะไร”

ตอบเร็วทับขึ้นมาเหมือนรำคาญ อะไร? รำคาญงั้นหรอ? ได้ จัดให้

“พี่หมอกกก”

คราวนี้หันมาเต็มตัว ขมวดคิ้วแล้ว เอาแล้ว เอาแล้วว้อย คุณชายแกขึ้นแล้ว ผมนี่ก็คงมองโลกในแง่ดีไปหน่อยถึงยังเรียกต่อ

“พี่หม-“

ผลั่ก!

หมอนใบเขื่องลอยละลิ่วจากที่ที่พี่หมอกนั่งอยู่ ผมใช้หน้ารับอย่างสวยงาม สิบเต็มสิบ! กรรมการชูป้ายรัวๆในขณะที่ผมหงายหลังนอนลงกับเตียงอย่างงดงาม ตายอย่างสงบ

ลาก่อยโลก

ผลักหมอนไปข้างๆ นอนทับหมอน ท่านอนนี่อย่างเซ็กซี่เลย กัดปากด้วย ปากบนใช่ไหมที่เขากัดกัน จำรายละเอียดไม่ค่อยได้แล้วแหะ แต่ปากบนแน่ๆที่เม้มแล้วดูเซ็กซี่ เป็นไงล่ะไอพี่หมอก หันมามองแล้วใจสั่นระรัวเลยไหม โอ้ยไม่อาจต้านทาน ยักคิ้วทีนี่คิ้วพี่หมอกกระตุกเลย ทำไมล่ะ พี่หมอกจิ๋วตื่นแล้วใช่ไหม ชะเง้อมองกางเกง ราบเรียบแถมหวัมลงไปทำใจผมนี่แหละสั่นแทน
พี่หมอกลุกขึ้นมา เก้าอี้คล้ายถอยตัวเองหนี สิ่งของในห้องเริ่มหลบทางพี่หมอก มีผมที่นอนตุ้มๆต่อมๆอยู่บนเตียง สอดสายตาหาที่กำบัง พบว่าตนเองนอนอ่อยคล้ายกว้างเวิ้งว้างกลางสะวันน่าไกลโพ้น เสือดาวสีดำสนิทย่างเท้าอย่างชะล่าใจ หารู้ไม่ว่ากวางน้อยถนัดท่าเท้าหลังมาก ถีบหมอนขึ้นด้วยเท้าซ้าย ซัลโวด้วยเท้าขวาลงพุงพี่หมอกจะๆ Attack ประมาณ 0.21หน่วยเห็นจะได้ ไม่สะทกสะท้านเอื้อมมือดึงข้อเท้าผมลงจากเตียง

“โอ้ย!พี่หมอก ยอมแล้ว ยอมๆ”

“ยอมอะไร” จับข้อเท้าแน่น ผมดิ้นเหมือนปลาโดนหนีบครีบ “กูยังไม่ได้ทำอะไร”

แล้วนี่พี่ยืนไม่ทำอะไรใช้แรงที่มองไม่เห็นหรอนี่! สองข้อเท้าผมโดนจับแน่นแล้วเหลือแต่สองแขนที่ไม่รู้จะทำอะไรได้แต่ซิทอัพอย่างน่าสังเวชใจ พี่หมอกพูดต่อ เสียงเบายังกับกลัวพิกุลจะร่วงโรย

“เรียกทำไม”

แหน่ะที่ยังงี้มาทำเสียงอ่อน

ขึ้นคร่อมทับบนตัวผม ปากอยู่ใกล้หูเสียจนสยิว ลมหายใจพี่หมอกนี่อุ่นเสียจนอยากให้ลอง ผมดิ้นพล่าน ดูคล้ายผีเสื้อโดนปักด้วยเข็ม แต่อันนี้เป็นเสาเข็ม

“ผมเรียกเฉยๆ”

“แล้วเรียกทำไม”

“เอ้า ก็บอกว่าเรียกเฉยๆ”

“ต้องการอะไร”

“ผมแค่เรียกพี่เฉยๆ”

พี่หมอกยกมุมปากขึ้นประมาณสามมิลลิเมตร แปลเป็นภาษาคนทั่วไปว่ายิ้มมุมปาก ถ้าฟังดีๆจะได้ยินเสียงกร็อบๆ เหมือนเวลาเรานั่งเล่นคอมพิวเตอร์นานๆแล้วบิดคอไปมา

“มึงอยากได้?”

“ได้อะไร”

ไม่ตอบ ยกอีกหนึ่งมิล แต่ตาสองข้างนี่ผมรู้สึกได้ว่ามันเป็นประกาย

พี่หมอกเบียดสะโพกลงมา ผมกลั้นยิ้มไม่ได้เลย “ผมเปล่าพูดนะ”

“ไม่ต้องพูด กูก็รู้”

“แล้วจะโยนหมอนใส่ผมทำไม”

พี่หมอกไม่ได้ตอบ แต่รู้ลึกๆว่าอาจจะรำคาญ ผมนี่ร้องยังกับแมว พี่หมอกทำงานคงหงุดหงิด

“…ให้มึงกอดไปก่อน”

“แทนกอดพี่น่ะหรอ”

“แทนไม่ได้”

อืม..ก็จริงแหะ ผมไม่เถียง ผมพลิกตัวกลับ กอดรอบคอพี่หมอกไว้ คอพี่หมอกนี่ก็หนาจัง กล้ามเนื้อเห็นชัด ทำให้แผงคอดูใหญ่ มองไปมองมาก็ถูกดันคางขึ้น ให้สบตากับพี่หมอกตรงๆ

“ตอนบ่ายผมมีงาน”

“ยกเลิกซะ”

“เหยย ได้ซะที่ไหนล่ะพี่ นัดลูกค้าไว้”

“คนไหน”

คำถามนี้มาต้องยาวแน่นอน ผมพูดปัด “นะพี่ งานนี้สำคัญ”

“มีเวลาให้กี่นาที”

ผมมองนาฬิกาหัวเตียง “ครึ่งชั่วโมง”

“ไม่พอ”

“สี่สิบนาที?”

“ยกเลิกซะ”

“ม่ายยย บอกว่าไม่ได้ไง”

“ตี๋”

“..อะไรครับ”

“ใคร”

อยากจะโขกกระแทกหน้าผากพี่หมอกจริงๆ ดูสิ หัวคิ้วเริ่มมุ่นลงอีกแล้ว

“พี่หมอกไปส่งผมนะ”

พี่หมอกเลิกคิ้วขึ้น

“จะได้ไปเจอไง จะได้สบายใจ”

“คุยกี่นาที”

“ไม่รู้เหมือนกัน”

“ผู้หญิงผู้ชาย”

“ผู้ชาย สองคน”

“ทำอะไร”

“ร้านกาแฟ”

“….”

“นะ?”

“อย่าพูดคำนี้”

“นะ นะ น้า”

เงียบไปพักใหญ่ พี่หมอกมองผมด้วยหางตาอีกแล้ว ชั่งใจอะไรอยู่

พี่หมอกแค่พยักหน้านิดๆ ทำเอาผมยิ้มกว้าง พี่หมอกอุดรอยยิ้มผมไว้ด้วยริมฝีปากพี่หมอก เดี๋ยวก็ขบเดี๋ยวก็งับ มือขวาเลื่อนไปตามขอบเสื้อ ผมจับไว้ ปัดไปไว้ข้างตัว พี่หมอกใช้มือนั้นยันตัวไว้  “แหน่ะๆๆ อย่านึกว่าผมไม่รู้ทันนะพี่”

ผ่าง!

กางเกงถูกมือซ้ายดึงลง หย่อนยานจนแค่สะกิดก็หมดใจ ไถลลงอย่างไร้เรี่ยวแรง

แน้ๆๆ มีมายิ้มมุมปากอีกแล้ว ผมเห็นแล้วก็อดขำออกมาไม่ได้

สงสัยคงต้องยอมแพ้แล้ว สู้ด้วยยากเหลือเกิน

อยู่กันมานานจนเชี่ยวชาญทุกกระบวนท่า ผมมองนาฬิกามองหน้าพี่หมอก “ครึ่งชั่วโมงนะพี่”

“เออๆ”

“ครึ่งชั่วโมงนะ”

“เออๆ กูรู้แล้ว”

………………………………………………..



“พี่คร้าบ นี่ตี๋เองนะ รถติดมากเลย ขอโทษนะครับ ผมอาจไปสายสักยี่สิบนาทีนะพี่”



………………………………………………..



[พิเศษพิเศษ]
[2/10/59]



คิดถึงงงงงงงงงงงงงง
มาแล้วววววววววววววว
ซ่อมคอมมาแล้ว ปิดเทอมเจ็ดวันนนน
คิดถึงทุกคนนนน ฮื้ออออออออ
หายไปสองปีเลย 5555

[Mokuchi]

คิดถึงมากกกกกกกกกกก คิดถึงคนแต่ง คิดถึงตี๋หมอก
ยินดีต้อนรับกลับนะคะ 5555

[Maii2206]

่่โห้ยยยยยยยยยยยยยย คิดถึงมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆค่ะ ก.ไก่ล้านตัว คิดถึงง อ่านแล้วคิดถึงยิ่งกว่าเดิมอีกก

แทบจะรอให้ออกกับทางเฮอร์มิตไม่ไหวแล้วค่ะ เขินนนนนนนนนนนน  พี่หมอกจ๋า เจ้าเล่ห์เหมือนเดิมเลยน้า

น้องตี๋ก้ตามพี่หมอกทันขึ้นบ้างมั้ยอ่ะ  ตัดตอนทำไมม เก๊าอยากรู้กางเกงหลุดแล้วไงต่อ 

[ASSASSIN]

  ปลื้มปริม อิอิ 

[boonpa]

  น้ำตาจิไหลน้องหมอกของเจ้มาแระ

[anntonies]

คิดถึงพี่หมอกของน้องเหลือเกินค่ะ คิดถึงตัวโตๆเท่าบ้าน

[am_am]

กรี๊ดดดดดดดดดดดด คิดถึงมากกกกกกก