ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชมกรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 สารบัญBy.
RoseBullet ขอบคุณมากๆเลยนะค้าฟ
[Coin01][Coin02][Coin03][Coin04][Coin05][Coin06][Coin07][Coin08][Coin09.1][Coin09.2][แฉแต่เช้า][แฉช่วงบ่าย][Coin10][แฉช่วงดึก][Coin11][Coin12][Coin13][Coin14][Coin15][Coin15.1][Coin16][Coin16.1][Coin16.2][Coin17][Coin18][Coin19][Coin20.1][Coin20][Extra][Coin21][Coin22][Coin23][Coin24][Sleepless Nights][เรื่องกล้วยๆ][Smile][Extra1][Extra2][Coin25][Coin26][Coin27][Coin28][Coin28.1][Coin29][Coin30][Coin31][Coin32][My Life Before I Met You 1][My Life Before I Met You 2][Pillow Talk][Coin33][Coin34][Gift][Precious][Made For You][Coin35][Coin36][No More Hesitate][Coin37][Coin37.5][Coin38][Coin39][Last Coin][Special Coin][B.N.1][B.N.2][B.N.3][B.N.4]
Credit.Majishan Nazo
Coin 1โครมม!!!!
เคร้งๆๆๆ ปัง ตูมมมม!!
“ไอ้ผัวเฮงซวย มึงไปมีเมียน้อยมาใช่ไหม? ไม่ต้องมาแก้ตัวเลยนะไอ้เวร แม่ง กูนี่ซวยจริงๆได้ผัวอย่างมึง ไอ้เชี่ย ไปไกลๆเลย เอาเงินกูคืนมานะ เงินที่มึงใช้เสวยสุขกับอีนั่งนั้นน่ะ!”
อา..ได้เวลาตื่นนอน
ทุกท่านไม่ต้องตกใจไปครับ นั้นเป็นเสียงนาฬิกาปลุกสามมิติผมเอง มีทั้งเสียงและสัมผัส รู้สึกเหมือนคุณสามีบ้านข้างๆจะยังแพ้ลูกเตะคุณภรรเมียเหมือนเคย กระเด็นมาติดฝาบ้านซึ่งกระเทือนมาถึงห้องของผม เป็นนัยว่าถึงเวลาตื่นของผมแล้ว
ทะเลาะกันมาแบบนี้ประจำหล่ะครับ ตีกันบ้านแตกตอนตีห้าครึ่งเป๊ะ แล้วก็ไปนั่งจู๋จี๋คืนดีกันตอนสิบโมง หลังจากที่เยินกันทั้งสองฝ่ายหล่ะครับ
ผมลุกจากที่นอนแล้วเดินไปปิดพัดลมที่ปลายเตียง ก่อนจะออกไปอาบน้ำที่ชั้นล่างครับ ออกมาก็ยังเห็นซากสิ่งมีชีวิตนอนนิ่งเป็นฟอสซิลไม่ต่างจากตอนผมตื่น
“เฮ้ย ไอ้เฮีย ตื่นได้แล้วเว้ย”
ใช้ตีนเขี่ยครับ สำหรับเฮียที่รัก ไอ้เฮียฮ้งของผมเองครับ
ไอ้เฮียที่ผมว่าเรียนนิติศาสตร์ปีสี่อยู่มหาลัยชื่อดังที่ขึ้นชื่อด้านนี้โดยเฉพาะครับ แต่ดูหน้ามันตั้งแต่เกิดจนตอนนี้ผมก็ยังนึกภาพมันใส่สูทว่าความในศาลไม่ออกซะที หน้าโหดแบบนี้คุมคุกน่าจะเหมาะกว่าครับ คุณลองนึกภาพคนสูง 187 เซนติเมตร ผิวสีขาวเหลือง ไม่ครับๆ นั่นมันอดีต ตอนนี้กำลังแทนๆ มีตอหนวดให้เห็น ตาตี่หน่อยๆ กล้ามโตๆดูนะครับ ผมว่ายังไงก็ไม่เหมาะครับ
“สัด วันนี้วันอาทิตย์”
“วันอาทิตย์มันเมื่อวานโว้ย ตื่นได้แล้ว ไปเรียนได้แล้วมึง”
“เดี๋ยวนี้พูดมึงกูหรอวะ ไอ้ตี๋”
“เออสิวะ คุณมึงรีบๆย้ายตูดออกจากพิ้นแล้วไปอาบน้ำได้แล้วเว้ย เร็วๆ ม้าเสร็จแล้วนะเว้ย”
“เออๆ เดี๋ยวกูไป”
ท่าจะอีกนานครับ เมื่อคืนเฮียแกไปเมาค้างมาที่ไหนไม่รู้ กลับบ้านมาก็เที่ยงคืนกว่า เหม็นหึ่งจนผมต้องไล่มันไปนอนพื้นครับ เดี๋ยวมันอ้วกใส่ที่นอนแล้วผมจะแย่
พวกผมยังนอนห้องเดียวกันครับ บ้านเรามีสองห้องนอน ห้องหนึ่งของม้ามาผม อีกห้องก็ผมกับเฮีย ผู้ชายตัวโตๆเบียดกันบนเตียงคู่ที่ไซส์ไม่เปลี่ยนตั้งแต่ประถมนั่นแหละครับ โคตรอนาถ
“แล้วเมื่อวานเฮียใช้เงินไปเท่าไหร่”
“32บาทหว่ะ ค่ารถ”
“เออ ประหยัดๆหน่อยนะโว้ย”
แอบเปิดกระเป๋าตังมันดู โอเคครับ ใบสีเขียวกับสีแดงยังอยู่ ส่วนใบม่วงๆอย่าฝันเลยครับว่าจะมีในกระเป๋าพวกเรา ผมกับพี่เรียนทุนครับ เงินจะกินแต่ละเดือนยังลำบาก อย่าไปพูดถึงการซื้อเหล้ามายาใจเลย ฝันชัดๆ
ผมรีบลงไปชั้นล่างครับ ช่วยมาม้ายกหม้อโจ้กที่เคี่ยวไว้แล้วไปเทใส่หม้อใหญ่ที่วางอยู่บนกระบะหลังของไอ้แก่ รถกระบะแก่ๆของบ้านผมครับ บ้านผมขายโจ้กครับ เช่าชั้นล่างของตึกแถวหน้าปากซอยขาย ก็ขายดีครับ มาม้าผมทำอร่อย ตอนเช้าๆชาวบ้านขับรถขับมอไซค์ผ่านไปผ่านมาเขาก็แวะกินกันครับ หน้าเดิมๆก็มีให้พรึ่บ หรือจะหน้าใหม่ๆหลงมากินก็มีครับ อ่อ โชคดีครับ ซอยบ้านผมไม่ไกลจากมหาลัยนัก บางทีก็มีนักศึกษาที่หออยู่แถวนี้มากินกันครับ เหมือนโรงน้ำชาครับ ข่าวลือข่าวซุบซิบ อยากรู้มาลองนั่งกินโจ๊กร้านม้าผมสิครับ
ตอนนี้ฟ้าเริ่มสว่าง พอเทเต็มครบสองหม้อใหญ่ก็ปิดฝาครับ ไปเรียกไอ้เฮียที่เกาพุงเดินลงมาครับ โคตรน่าเกลียด หัวเยินๆครับ หน้าตาบอกว่า”กุแฮงค์” ใส่แต่บ็อกเซอร์ มันมีหน้าที่ขับรถครับ พวกผมจะช่วยม้าขนของจัดร้านตอนเช้า ก่อนจะไปเรียน จะมีพี่สาลูกจ้างพม่าที่อี้ฮวงแนะนำมาช่วยม้าขายโจ๊กครับ
บ้านผมเป็นตึกแถวครับ หน้าบ้านก็ปลูกต้นไม้เท่าที่พื้นที่จะอำนวย ชอบต้นไม้กันทั้งบ้านก็งี้ครับ
“เฮียไปก่อนเลย เดี๋ยวผมขับมอไซค์ตามไป”
“เอ้า? ไม่ไปด้วยกันละวะ”
“ผมจะไปเอางานปริ้นท์กับเจ๊ฉายก่อนอ้ะ วันนี้ส่งโปรเจคต์”
“เออๆ” มันรับด้วยการเกาพุงครับ ม้าเห็นแล้วส่ายหน้าเลย ผมได้ยินเสียงม้าบนดังเข้ามาถึงในบ้านเลยครับเรื่องที่เฮียดอดไปกินเหล้าเนี่ย
ม้าปีนี้ก็จะหกสิบแล้วครับ ยังต้องทำงานเลี้ยงพวกผมอีก ผมอยากจบเร็วๆจะได้ออกมาช่วยม้าหาเงิน แต่พึ่งปีสอง เรียนสถาปัตย์กว่าจะจบก็อีกสามปี รอกันไปอีกนานอ้ะ
“เฮ้ย ไอ้โจ๋ มึงฝากไว้กับเจ๊เขาแล้วหรอวะ”
“เออ..” แม่งพึ่งตื่น ไอ้โจ๋ ไอ้เพื่อนเลว “กู...น่าจะ...ฝากแล้วมั้ง”
“สาด เก็บคำว่าน่าจะมึงยัดก้นมึงไปเลยนะโว้ย ไอ้เหี้ย ส่งวันนี้ ไฟล์อยู่ที่ใครวะ”
“กูฝากทัมบ์ไดรฟ์ไว้กับเจ๊ ไม่มีหรอวะ”
“ถ้ามีกูจะโทรมาหามึงทำพระแสงไรวะ” แม่ง มือถือไม่มีสัญญาณ เดินหาสักพักครับ มือถือผมหน้าจอไว้อาลัยครับ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องสี ตอนนี้แม้แต่ปุ่มกดยังต้องเดาเลยครับว่าปุ่มนี้ปุ่มไร หน้าจอก็เยินครับ ตกพื้นท้าแรงโน้มถ่วงโลกบ่อยๆ
เจ๊ฉายทำหน้าสุดเซ็งเป็นแบคกราวด์ ร้านปริ้นท์งานนี้อยู่ใต้หอแถวมอครับ คิวทองสุดๆแต่ก็ถูกกับงานดี คนเลยติดตรึมครับ สักพักเจ๊แกก็เลิกสนใจคนหน้าตาดีแบบผมแล้วทำงานต่อแล้วครับ
ตอนนี้แม่งก็หกโมงครึ่งแล้ว ส่งงานเก้าโมง เห็นเงายมทูตลิบๆแล้วครับ
“ล้างหน้าล้างตามึงแล้วลงมาเลย กูจะเอาตีนลูบหน้ามึง!”
หอนี้หอที่มันอยู่ครับ ไม่ต้องสงสัย ไอ้โจ๋ควายเผือกใช้เวลาห้านาทีก็ลงมาแล้วครับ แม่ง ลงมาสภาพเดียวกับเฮียกูเลย ยังดีมีเสื้อกล้ามย้วยๆใส่บังพุงมัน
“ไอ้สัด มึงไปคุยกับเจ้แกเลย” ผมสั่งครับ ไม่ปล่อยให้มันได้ทักทาย มันก็เดินเกาพุงไปครับ คุยกับเจ้แกสักพักก็ทำหน้าตาตื่นกลับมา
“เวร กุไม่ได้ฝากกับเจ้แกจริงๆวะ แม่งไว้ไหนวะ”
“เมื่อคืนมึงไปไหนมา?”
“ไปก๊งมาหว่ะ ก็ไปกับพวกพี่เพรชนี่หล่ะ กลับมาก็ดึกๆหน่อย”
“แล้วหลังจากนั้น...?”
“กุจำไม่ได้”
เวร
แม่ง น่าเลิกคบจริงๆ
“แล้วมีเก็บงานไว้ที่อื่นเปล่า เดี๋ยวกูเอาไปพิมพ์ให้ รอเจ้แกคงไม่ไหวหว่ะ”
“อยู่ในเมลล์มั้ง เดี๋ยวกูฟอร์เวิรด์ไปให้”
ผมพยักหน้าให้มันก่อนจะรีบกระโดดขึ้นคร่อมมอไซค์ พอถึงม.ก็โทรบอกเฮียว่าคงจะไม่แวะเข้าไปแล้ว เจ็ดโมงกว่าแล้วครับ รายงานหนาเป็นร้อยหนาแถมยังต้องเย็บเล่มอีก ถ้าไปรอร้านคงไม่ทัน แต่เผอิญผมรู้จักแหล่งเยี่ยมๆครับ ตอนเป็นเฟรชชี่ถูกรุ่นพี่ใช้งานบ่อย แล้วก็เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น พี่เขาเลยยอมเผยความลับให้รู้ความ
บนตึกวิศวะคอม ที่ห้องปฏิบัติการณ์จะมีเครื่องปริ้นท์ยักษ์อยู่ครับ ปริ้นท์งานเร็วนรกตามไม่ทันครับ แต่ก็รู้ครับ สถาปัตย์ วิศวะ รักกันปานจะกลืนกิน แถมผมยังแต่งตัวมาเซอร์จนมองก็น่าจะรู้ว่ากูเนี่ยคณะข้างๆมึงวะ
ทำเนียนเดินเข้าไปครับ จะมีบ้างทีหันมามองผม แต่ส่วนมากก็จะโหวกเหวกโวยวายตามภาษาคณะเถื่อนครับ(กูจะโดนยำตีนไหมเนี่ย?) แม่ง จะอยู่ทำไมตั้งชั้นหกหว่ะ ขอขึ้นลิฟท์แล้วกัน
บรรยากาศในลิฟท์แม่งวังเวงมากครับ มีผมอยู่คนเดียว พอถึงชั้นสองก็มีไอ้กลุ่มช่างทโมนเข้ามาครับ ล่อมาซักห้าหกคน ส่งเสียงเหมือนยืนคุยกันริมสนามฟอร์มูลล่าวันครับ
“ไอ้กากเอ้ย มึงจะมาวินนิ่งกับกูรออีกสิบชาติเหอะวะ”
“เหี้ย เก่งนักอ้ะมึง อู้ย ไอ้เมสซี่ ไอ้กาก้า ถุยยย”
มือไม้แม่งปัดป่ายประกอบท่าทางมากอ้ะครับ ผมต้องคอยหลบครับ เชี้ยนี่แม่งชั้นไหนแล้วเนี่ย ไอ้พวกเวรนี้ยืนขวางกูอยู่ได้
อ้าว นี่ชั้นหกแล้วนี้หว่า ไอ้ควายนิ หลบทางให้กูหน่อยสิวะ เมียมึงชื่อเจอร์ราดหรือไง โฟ่อยู่ได้สาด
เอ้าหลบให้กูหน่อย อีกนิดนึงกูก็ถึงประตูแล้ว เอ้า พ่อมึงชื่อจ่าเฉยหรอ ยืนนิ่งขวางกูอยู่ได้
ผมพยายามจะผลักไอ้หนุ่มวิศวะที่ขวางทางออกไปครับ แต่แม่งสุดซวยจริงๆ ตอนนี้มีกลุ่มเพื่อนหน้าตามึนๆไม่ต่างกับไอ้กลุ่มที่ขวางผมอยู่ทะลักเข้ามาในลิฟท์ครับ จนตอนนี้ผมต้องกลืนร่างเข้าไปกับมุมลิฟท์อย่างไร้ทางเลือก
กว่าจะมายืนอยู่ชั้นหก กินเวลาไปเกือบสิบนาที...
เวลาอันมีค่าของกูมึงจะรับผิดชอบยังไงวะ! แถมรองเท้านี้กูพึ่งซักนะโว้ย แม่งเอ้ย
ถ้ากูไม่เดือดร้อนจะไม่กลับมายืนตรงนี้หรอก หิวอีก ไม่ โมโหเว้ย
ผมรีบเดินเข้าไปในห้องปฏิบัติการณ์ครับ ส่องจากกระจกข้างนอกมันดูไม่ออกครับ เพราะห้องเขาติดสติ๊กเกอร์ทึบแสงไว้ครับ เห็นเฉพาะเวลามองออกมาจากข้างในเท่านั้นครับ ผมรีบเดินไปที่ประตูครับ
“อ้าว ล็อกหรอวะ?”
พยายามผลักครับ เวร ไม่ขยับเลย
อะไรวะ กูอุตส่าห์รีบมา
ขยี้หัวตัวเอง เครียดเลยครับ กุอุตส่าห์นึกว่าแม่งจะรอดแล้ว แล้วนี่กูจะทำไงดีวะ
นั่งยองๆหน้าประตูมันนี่หล่ะครับ คว้าโทรศัพท์แล้วรีบยิงหาไอ้โจ๋ ไม่มีการโทรครับ ผมมันไอ้เสือปืนไว ยิงทะลุทุกรายครับ
“เชี่ยโจ๋ แม่ง กูเข้าไปปริ้นท์ในห้องคอมไม่ได้วะ แม่งล็อก”
“อ้าว แล้วงี้จะทำไงวะ”
“นั่นดิ แม่ง รอคนมาแล้วเขาจะให้กุปริ้นท์ไหมเนี่ย ไปผลาญทรัพยากรคณะมันเนี่ย”
“เดี๋ยวกูจะรีบไปหา”
“เออ ซื้อข้าวมาให้กูด้วย กูไม่จ่ายนะมึง”
“หลอกแดกฟรีตลอด โทรก็ให้กูโทรกลับ ไอ้เพื่อนเลว”
“เดี๊ยะๆ เดี๋ยวกูปั๊ดส่งตีนตามสัญญาณโทรศัพท์ไปหรอกสาด”
“ฮะฮะ เออๆ แค่เนี่ย”
คอตกหน้าห้องครับ แม่งเอาไงดีว้า
อยู่ๆประตูก็เปิดออกครับ เห้ย! แม่งเปิดออกมาทางกู ที่สำคัญแม่งเร็วด้วย!!
ผลั่กกกก!!!
เต็มๆหัวกูเลยครับ หงายหลังตึงเห็นดาวเห็นเดือนกันเลยครับ
“อู้ยยยยย ไอ้เชี่ยยยยยย”
แม่ง ใครวะ อย่าให้รู้นะลูกเต้าเหล่าใคร กูจับฟาดก้นแม่งลายเลยนิ!
ผมมองไล่มันขึ้นมาจากรองเท้าหนังดำมันแปล็บไล่ขึ้นมาเลยครับ โหย นี่แม่งคุณชายหลุดมาจากละครเรื่องไหนวะเนี่ย เนี้ยบดูดีมีชาติตระกูลหัวจรดเท้า เอาซะกูหงิด ผมมันโคตรเท่เลยครับ แบบ มันเป็นทรงที่ผมอยากตัดแต่ไม่มีเงินตัดอ้ะ แหะๆ ทุกอย่างแม่งดูดีแม่เจ้าโว้ยสุดๆ ยกเว้น..
หน้าตาครับ
มันไม่ได้หน้าตาเฮงซวย หรือเหมือนกล้วยกวนที่ไหนนะครับ
มันหล่อ หล่อซะจนน่ากลัวเลยครับว่าแม่งมนุษย์หรือเปล่า แต่สายตาแม่งเหยียดมากครับ กดมองต่ำลงมาที่ผม สายตามันบอกชัดเลยครับว่า ผมไม่มีวันได้คำขอโทษจากมัน
“ไอ้สัด มึงเปิดประตูภาษาไรวะ กูนั่งอยู่ไม่เห็นหรอไง”
“.....”
มึงสื่อสารกับกูอยู่ป่าววะ
คือมันเงียบครับ มีแต่เสียงผมออกไปดังก้องทางเดิน ผมแอบขนลุกครับ เพราะคาดจากสายตา แม่งสูง! ผม178กว่าคงไปสู้มันไม่ไหวครับ
มันตวัดสายตากลับแล้วเดินไปเลยครับ ผมแม่งโมโหมากแต่ไม่อยากทำร้ายร่างกายคนครับ เดี๋ยวต้องจ่ายค่าทำแผล เปลืองตังกูอีก ยิ่งไม่ค่อยจะมี
“แม่ง มารยาทมึงมีไหมวะสาด!”
แล้วแม่งก็เดินจากไปครับ แม่งอยากกระโดดถีบขาคู่จริงๆ
ไอ้เชี่ย แม่ง ชีวิตจริงยิ่งกว่าละคร ประตูมันต้องดึงครับไม่ใช่ผลัก! ประจักษ์ทันทีเลยครับ
ผมรีบ”ดึง”ประตูเข้าไป แล้วเข้าชารจ์คอมที่อยู่กับเครื่องปริ้นท์ทันทีครับ การปริ้นท์งานแม่งเร็วทันใจมากครับ ไม่ถึงสิบนาทีผมก็ได้รายงานของผม หันไปมองข้างๆระหว่างรอก็เห็นสันรายงานให้รึ่มเลยครับ แม่ง กูขอสักอันนะ ถือว่าทำบุญ
“เห้ย ไอ้ตี๋”
“สาดดด โผล่มาไม่บอกกล่าว กูหัวใจวายมึงจะทำยังไงวะ”
“กูก็จะทำใจหว่ะ เพราะกูไม่ใช่หมอ”
“เหี้ย” รับคำสรรเสริญกันไปแล้วก็ช่วยกันทำงานครับ
“แล้วไอ้เคิ่ลจะมาเมื่อไหร่”
“แม่ง รถติดอยู่ คงอีกชั่วโมง”
“เพราะมันตื่นสายเหอะ เมื่อคืนแม่งพี้ยามาหรือไง เมาตลอด”
“ติสต์เว้ยติสต์” ไอ้เคิ่ลแม่งลูกครึ่งแคนาดาครับ หน้าตาดีแต่ดีกรีซกมกชนะเลิศครับ สาวๆเผ่นหมด พ่อแม่มันก็ดูสะอาดดีแล้วไอ้นิสัยนี้มาจากไหนผมก็ยังไม่เข้าใจครับ
“แล้วไอ้กล้วย?”
“หึหึ หม้อสาวอยู่หน้าคณะมนุษย์”
“เออๆ ไม่เป็นไร ให้มันพรีเซนต์แล้วกัน” ไอ้กล้วยแม่งพูดเก่งมากครับ คารมสุดยอด หน้าตาพอไปวัดไปวาแต่วาจาต่อให้ดาวคณะแม่งก็สอยเรียบ เรื่องนี้สอนให้รู้ว่ารูปหล่อเป็นรองคารมจริงๆครับ
ความจริงมันไม่ได้ชื่อกล้วยครับ มันชื่อไอ้เก่ง แต่เห็นมันชอบแดกกล้วยมากๆเลยตั้งให้เป็นชื่อเล่นซะเลย เห็นมันชอบก็เลยเรียกกันมาตั้งแต่เทอมแรกของปีหนึ่งครับ
ไม่นานงานก็เสร็จ ผมไม่เล่าให้มันฟังเรื่องน่าอับอายเมื่อเช้าครับ แค้นก็แค้นน่ะ แต่ถ้าพูดไปแม่งกลายเป็นรายการตลกแฉตัวเองทันที เลยปิดปากเงียบดีกว่าครับ
“มึงแดกข้าวไปก่อนไป เดี๋ยวกูทำงานให้”
“เออ แต็งโว้ยไอ้โจ๋”
......................
...........
(ต่อความเห็นล่างนะคัฟ สารบัญยาว แปะไม่พอ)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
